Περί γεωπολιτικών εξελίξεων (ΙΙ)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Αν οι Άγγλοι ακολουθούν την στρατηγική των Στενών, οι Αμερικάνοι έχουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ποια είναι αυτή;
Οι Γερμανοί κάτω και οι Ρώσοι έξω από Μεσόγειο και πετρέλαια.  Ωχ, και Γερμανοί στο κόλπο; Μετά αυτοί, τώρα ασχολούμαστε με τους Ρώσους...

 

Για παρατηρείστε τώρα τις "γραμμές αποκλεισμού"...
Στα ανατολικά της η Ρωσία έχει τις ΗΠΑ, οπότε δεν τίθεται θέμα. Το πρόβλημα είναι στα δυτικά, όπου η Ρωσία έχει και λιμάνι στην Βαλτική οπότε δεν απαιτείται να κατεβαίνει από τον βόρειο παγωμένο ωκεανό. Με τη Μεσόγειο τι γίνεται; Η "παραδοσιακή" Ρωσία βρίσκεται πέριξ της Μαύρης Θάλασσας, οπότε εκεί ανεβοκατεβαίνει άπαξ και χρειαστεί. Για καλή μας τύχη λοιπόν έχουμε την Τουρκία να "ελέγχει" τα Στενά των Δαρνανελίων! (και η Τουρκία το ξέρει αυτό, ότι δηλαδή το ξέρουν οι Αμερικάνοι γι'αυτό και το παίζει Ηγεμών ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο. Δεν είναι χέστες σαν εμάς οι γείτονες, μάλλον όμως είναι περισσότερο τολμηροί απ'όσο τους επιτρέπεται)

Παρατηρώντας λοιπόν τον χάρτη με τη διαγράμμιση βλέπουμε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ μαζί με τις χώρες στις οποίες το ΝΑΤΟ έχει επέμβει με πόλεμο (πάντοτε ανθρωπιστικό, έτσι;) και εσχάτως με τις χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η αραβική άνοιξη συν τους στρατηγικούς συμμάχους, δημιουργούν δύο κλειστά σχήματα: το ένα αποκόπτει εντελώς την Μεσόγειο που κυριολεκτικά ως μεσόγειος ήτοι το μέσον της γής είναι ίσως η πιο στρατηγική θάλασσα του κόσμου, αφετέρου αποκόπτει εντελώς τα πετρέλαια του Περσικού κόλπου. Όταν οι Ρώσοι μπουκάριζαν στο Αφγανιστάν δεν είχαν καμία κάψα να φάνε τα μούτρα τους στα απροσπέλαστα βουνά της Βακτριανής, ήθελαν όμως να βρουν άμεση δίοδο προς τον περσικό κόλπο. Αρχίζετε να το πιάνετε το νόημα; Το παν είναι η θάλασσα και όσο πιο καλή είναι η θάλασσα, τόσο το καλύτερο.
Και φυσικά για να μην το προσπεράσουμε μιας κι εκεί είναι η απαρχή της βορειοατλαντικής στρατηγικής, μην παραβλέπουμε το τόξο που ξεκινάει από τη Νορβηγία και πιάνει μέχρι κάτω το Πακιστάν που τα τελευταία 10 χρόνια μας προέκυψε στενός σύμμαχος των Αμερικάνων. Μόνο που στον χάρτη υπάρχει ένα μεγάλο κενό που έχουμε χρωματίσει κίτρινο: το Ιράν. Είναι ένα κενό που πρέπει να σταματήσει να κάνει του κεφαλιού του και να εναρμονισθεί με το υπόλοιπο της περιοχής, συνεπώς έχετε καταλάβει όσες αμφιβολίες κι αν είχατε ως τώρα που θα γίνει το μεγάλο μπαμ που πιθανώς να έχει και απρόβλεπτα αποτελέσματα, μιας και το Ιράν δεν είναι τόσο παίξε-γέλασε όσο οι υπόλοιποι της περιοχής.

Μέχρι τότε όμως οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην Συρία κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως στην Κύπρο. Ωχ! Το ξέχασα, τα ελληνικά ΜΜΕ δεν το παρουσιάζουν πολύ το θέμα.

Πάμε τώρα στο σαδιστικό πόνημα του Νταβούτογλου ονόματι "Το Στρατηγικό Βάθος", ένα βιβλίο (ο θεός να το κάνω δηλαδή) που κυριολεκτικά δεν διαβάζεται. Υποφέρεις για να το διαβάσεις. Μόλις φτάσεις στη γραμμή 15 έχεις ξεχάσει τι όρους είχε θέσει έως τη γραμμή 2. Βέβαια με πλήθος σημειώσεων και παραπομπών, καθώς και κάποιους άμεσους παραλληλισμούς μπορείς να εξάγεις κάποια (έστω ελάχιστα) συμπεράσματα. Επί της ουσίας λοιπόν τι προκύπτει από το όραμα του Νταβούτογλου; Ότι θέλει να φτιάξει μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία βασισμένη όμως σε κεμαλικές αρχές, η οποία θα έχει τον πλήρη έλεγχο ολόκληρης της νοτιοανατολικής Μεσογείου (όπου εδώ συμπεριλαμβάνεται και το Αιγαίο), η οποία θα κάνει ό,τι γουστάρει και τους Αμερικάνους και τους Ρώσους όπου όμως αμφότεροι θα είναι σύμμαχοί της, και η οποία θα κινείται στο πλαίσιο των δικών της συμφερόντων πρωτίστως (αυτό σημαίνει και ενεργειακά, που είναι το μεγάλο αγκάθι φυσικά). Κοινώς, τίποτε απ'αυτά δεν γίνεται διότι πολύ απλά είναι όροι που δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Είναι σα να θες να πηγαινοέρχεσαι όλη την ώρα με αυτοκίνητο για να καλύπτεις μεγάλες αποστάσεις και ταυτόχρονα να χάνεις κιλά από το περπάτημα. Ας δούμε τι γράφει το αρπαχτικό στο κατά τα λοιπά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του (σελ 71): "Οι χώρες που η εξωτερική πολιτική τους αφέθηκε εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης στη ροή των συγκυριακών διακυμάνσεων και έχασαν την ικανότητα συχρονισμού γίνονται δέσμιες μιας πολύπλοκης και αντιφατικής εικόνας που σχηματίζεται από στιγμιαίες αντιδράσεις στην προσδιοριζόμενη από τρίτους επικαιρότητα. Οι πολιτικές ελίτ αυτού του είδους των χωρών δεν έχουν ούτε την απαραίτητη εμπειρία στην αφετηρία αλλά ούτε και το απαραίτητο όραμα για τον προορισμό τους. Δεν είναι επιθετικές και αποφασιστικές αλλά είναι αμυντικές και αντιδραστικές." Τι κρατάμε λοιπόν από εδώ; Πρώτον ότι το να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που καθορίζουν τρίτοι είναι κακό και δεν πρέπει να συμβαίνει. Επίσης κακό είναι το να είσαι αμυντικός και αντιδραστικός. Επίσης ότι η επιθετικότητα συνδυάζεται με το όραμα. Άρα αυτό που μας λέει είναι πως για να κάνει αυτό που θεωρεί για τη χώρα του πρέπει η χώρα του να καθορίζει τις εξελίξεις και για να το κάνει θα πρέπει να διαθέτει ανεξαρτησία κινήσεων, η οποία προϋποθέτει μεταξύ άλλων και ενεργειακή ανεξαρτησία, πράγμα που είναι και ο μεγάλος κάλος στο πόδι (και τον εγκέφαλο) των Αμερικάνων βεβαίως, βεβαίως.
Είμαι βέβαιος πως όλοι διαβάσαμε την πρόσφατη κατάρριψη τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Σύριους. Αυτό όμως που δεν διαβάσαμε είναι ότι τις ίδιες ώρες οι Τούρκοι βομβάρδιζαν κουρδικές θέσεις μέσα στο βόρειο Ιράκ. Θέλω να πω ότι αυτό ακριβώς είναι που θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να κάνει η Τουρκία. Να περνάει όποτε γουστάρει πάνω από το Ιράκ και να το βομβαρδίζει, να κάνει τσαμπουκάδες στο Αιγαίο, να υποδεικνύει στην Κύπρο τι θα κάνει και πως θα το κάνει κλπ. Και μεταξύ άλλων να μπαινοβγαίνει και στον εναέριο χώρο της Συρίας, με την οποίαν διαχρονικά είχε όχι και τις καλύτερες διμερείς σχέσεις. Μόνο που αυτό που δεν προβλεπόταν στα σενάρια του Νταβούτογλου ήταν ότι η Συρία θα "τολμούσε" να κατέρριπτε τουρκικό αεροσκάφος και ακριβώς επειδή αυτή η αντίδραση τους έπιασε απροετοίμαστους μιας και συνειδητοποίησαν ότι ίσως να είναι και άλλες χώρες στην περιοχή που να είναι... επιθετικές και αποφασιστικές γι'αυτό και αποφάσισαν να προσφύγουν στο συμβούλιο του ΝΑΤΟ και να διαμαρτυρηθούν για την κακή Συρία (που παρεμπιπτόντως δεν έχει και την καλύτερη διοίκηση του κόσμου φυσικά και που γι'αυτό και μόνο θα σήκωνε μια επεμβασούλα ίσως. Μπορεί και ως ζέσταμα για τα πιο μεγάλα που ακολουθούν). Πρέπει όμως να σημειώσουμε και κάτι για να καταλάβετε τι σημαίναι "σπάω αυγά" για κάποιους: η Τουρκία την ίδιαν στιγμή που έχει τεταμένες σχέσεις με τη Συρία, της εξάγει και ηλεκτρικό ρεύμα, δηλαδή την έχει εξαρτημένη ενεργειακά. Και όμως η Συρία όταν ένοιωσε ότι απειλείται δεν κώλωσε και ιδιαίτερα να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει ακόμη κι αν αυτό της δημιουργήσει ενεργειακό πρόβλημα. Βλέπετε πόση εμπλοκή έχει η ενέργεια μέσα σε όλες τις εξελίξεις και πόσο μεγάλος μοχλός πίεσης μπορεί να γίνει;

Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλ'αυτά;
Διότι είναι σαφές ότι η Τουρκία διεκδικεί ένα ηγεμονικό προφίλ στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο θέλει να είναι ανεξάρτητο κιόλας και ο συνδυασμός των δύο είναι που θα την κάνει να φάει τα μούτρα της στο τέλος. Προσέξτε για του λόγου το αληθές την παρακάτω εικόνα (είναι από το ίδιο βιβλίο):

Παρατηρείστε το εξής ανησυχητικό: Όλη η "εξίσωση" είναι ένα γινόμενο (ούτως ειπείν πολλαπλασιασμός). Κοινώς δεν μας πειράζει αν τα σταθερά δεδομένα (ΣΔ) ή τα δυναμικά δεδομένα (ΔΔ) είναι μηδέν, αρκεί να μην είναι και τα δύο ταυτόχρονα, όπου αυτό συνεπάγεται ότι αρκεί ένα από την Ιστορία, τη Γεωγραφία, τον Πληθυσμό και τον Πολιτισμό αρκεί να μην είναι μηδέν (τα υπόλοιπα ας είναι) ή έστω εναλλακτικά ένα από την Οικονομική Ικανότητα, την Τεχνολογική Ικανότητα ή την Στρατιωτική Ικανότητα. Τουλάχιστον ένα απ'όλα αυτά, ξαναλέγω. Για τη Στρατιωτική Νοοτροπία (ΣΝ) όμως, τον Στρατηγικό Σχεδιασμό (ΣΣχ) και την Πολιτική Βούληση (ΠΒ) απαγορεύεται να είναι μηδέν, διότι αν έν από αυτά είναι μηδέν τότε μηδενίζεται και όλη η εξίσωση της Ισχύος (Ι). Για καθήστε τώρα να επανεκτημήσετε λίγο την όλη στάση της Τουρκίας ως προς όλους τους γείτονές της, μπας και καταλάβετε πόσο επικίνδυνα παιχνίδια παίζονται στην περιοχή μας.

Μιας και μιλάγαμε για Ρώσους, να συνεχίσουμε με τους Τούρκους! (ξέρω, σας το μπλέκω πολύ αλλά δεν πειράζει)
Μια άλλη είδηση που δεν πολυακούγεται είναι ότι εδώ και καιρό (για την ακρίβεια από την ημέρα της υπογραφής της σύμβασης ανάμεσα στην Κύπρο και τη αμερικανοϊσραηλινή εταιρεία Noble Energy σουλατσάρουν πολύ για την προστασία των συμφερόντων τους και οι αμερικανικές και οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή της Κύπρου. Πρακτικά τι έκανε δηλαδή η Κύπρος; Υπογράφοντας μια σύμβαση με όρους που προσωπικά θα χαρακτήριζα επαχθείς, πάει να λύσει το κυπριακό που είναι σαφώς μεγαλύτερο βάρος μιας και η Τουρκία όση μαγκιά έχει απέναντι στην Κύπρο, τόση της λείπει απέναντι σε Αμερικάνους και Ισραηλινούς. Και να επαναφέρω σε αυτό το σημείο αυτό που έγραφα πέρσυ στο -φτου φτου φτου μην το ματιάσω- καταπληκτικό σενδόνι μου περί Ελληνοτουρκικών ότι έχουμε μπει σε φάση εκμετάλλευσης των πόρων που αναλογούν και στις δικές μας περιοχές (αλλά και στις τουρκικές φυσικά, αυτό μην το ξεχνάμε), οπότε καταλαβαίνετε σιγά, σιγά προς τι η όλη κινητικότητα; Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή και όποτε υπάρχουν τέτοια συμφέροντα υπάρχει και τεράστια αστάθεια. Interesting times...

Βέβαια θα μου πείτε ότι "οκ, αλλά αυτά δεν συμβαίνουν σε'μάς" εννοώντας κάποιον πόλεμο φυσικά, κάποια αλλαγή συνόρων, κάποια αστάθεια με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Πράγματι, έχετε απόλυτο δίκιο. Μάλιστα εάν κοιτάξουμε στα βόρεια και δη στο χάρτη της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας θα συνειδητοποιήσουμε ακριβώς... αυτό: ότι όχι μόνο γίνονται αλλά γίνονται με μέσα από αιματηρές διασπάσεις κιόλας όπου οι διασπάσεις συνήθως πως ξεκινούν; Μα φυσικά από εξαντλητικές συνθήκες, ήτοι ανέχεια, καταπίεση, μη αναγνώριση δικαιωμάτων, βιοποριστικά προβλήματα, ανεργία κλπ, κλπ. Μήπως αρχίζει να σας θυμίζει κάτι; Αλήθεια, έχει τύχει να δείτε ποτέ την παρακάτω σημαία;

Αρχίστε να τη συνηθίζετε σιγά, σιγά διότι σε κάποιον καιρό θ'αρχίσει τεχνηέντως να μπαίνει στο ημερήσιο πρόγραμμα, ακριβώς όπως προ 20ετίας θυμηθήκαμε να βάλουμε στο ημερήσιο πρόγραμμα συζήτησης τη σημαία των Σκοπίων που μέχρι τότε γελάγαμε ότι το θέμα είναι τάχα μου ανύπαρκτο, τουτέστιν ωσάν καλή καμήλα χώναμε στο κεφάλι στην άμμο και νομίζαμε ότι καμπούρα δεν υπήρχε ακριβώς επειδή εμείς δεν τη βλέπαμε. Ένα πρόβλημα δεν υπάρχει όταν δεν υπάρχει. Άπαξ και στο δημιουργήσουν είναι πρόβλημα πλέον, εντελώς υπαρκτό. Κάπως έτσι ενδέχεται να μας προκύψει κάποτε με κάθε επισημότητα και η τουρκική μειονότητα στην Θράκη η οποία θα έχει αποσχιστικές τάσεις κλπ, κλπ. Ήδη πάντως ο Νταβούτογλου έχει αρχίσει να ρίχνει σπόρους και να καλλιεργεί το εξαιρετικά έφορο (ένεκα της ημέτερης ηλιθιότητος) χωράφι. Και όταν θα είναι πολύ αργά πλέον θα συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα από Καλλικράτες είναι πολύ πιο εύκολο να έρθει και η πολυδιάσπαση. Τι νομίζετε ρε; Ότι έτσι μένουν όλα αιωνίως αμετάβλητα; Εις το διηνέκες; Πάντα ρει, ουδέν χωρεί και μηδέν μένει έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων Ηράκλειτος. Όλα αλλάζουν, όλα μεταβάλλονται, ακόμη και ο ποταμός που βλέπεις δεν είναι ο ίδιος αν πας να μπεις και δεύτερη φορά, και θα είναι ίδιο ένα κράτος που ενδεχομένως να έχει γίνει τσιμπούρι στις σάρκες άλλων;

Και ποιων άλλων... Των Γερμανών ίσως; Χα! Είχαμε μια εκκρεμότητα...
Οι Τεύτονες είναι ένας σκληρόπετσος λαός, πολύ πεισματάρης ιδίως σε θέματα πρωτιάς. Ο Τεύτονας είναι ικανός όλη την ημέρα να σκέφτεται "γιατί να είναι αυτός πρώτος κι όχι εγώ;" και ως εκ τούτο να ραδιουργεί προκειμένου να καταλάβει τα πρωτεία. Κάτι τέτοιο έγινε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, κάτι τέτοιο έγινε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου διαχρονικά η Γερμανία έψαχνε να βρει "ζωτικό χώρο" για ν'αναπτυχθεί -λεπτομέρεια: πάντοτε εις βάρος των υπολοίπων. Κάπως έτσι μας έχει προκύψει και το τέταρτο Ράιχ που βιώνουμε για το οποίο φυσικά δεν χρειάζονται τίποτε σοβαρά όπλα παρά μόνο μερικοί οικονομολόγοι του κώλου που είναι κατά πως φαίνεται πιο επικίνδυνοι από όλες τις πυρηνικές βόμβες του πλανήτη. Οι Γερμανοί λοιπόν προσπαθούν να δημιουργήσουν εξάρτηση σε χώρες από αυτούς. Και τι ζητάνε για αντάλλαγμα; Λίγη ψωροενέργεια μωρέ, τι ζητάνε οι άνθρωποι; Το πρόγραμμα "Ήλιος" το λεγόμενο. Τόσον ήλιο έχουμε, να μην τους δίνουμε καθόλου; Βλέπετε πως περιστρέφεται όλη την ώρα γύρω από την ενέργεια το θέμα; Που να δείτε σε λίγα χρόνια που θα περιστρέφεται γύρω από το νερό να δείτε τι έχει να γίνει. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε. Οι Γερμανοί επειδη είναι λαός αμείλικτος μπορούν να ανελιχθούν πάρα πολύ οικονομικά και οι βλέψεις τους πάντοτε τους πλασάρουν για παραπάνω και επειδή αυτό είναι μη αποδεκτό από τους πιο μεγάλους. Οι Γερμανοί πρέπει να ρουφάνε το αυγουλάκι τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι δεδομένο λοιπόν πως όταν θα έρθει η ώρα και η κρίση θα χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της Γερμανίας, θα βλαστημήσουν την ώρα και την στιγμή περισσότερο ακόμη κι από εμάς, και γι'αυτόν τον λόγο γράφαμε πρόσφατα εις το φεηστσιμβούκιον πως οι Γερμανοί πάντα χάνουν τον πόλεμο στο τέλος. Και να μπορούν να τον κερδίσουν, δεν θα τους αφήσουν, είναι πλέον σαφές ότι κάτι θα συμβεί. Η ίδια η ιστορία το υποδηλώνει. Άρα οι γερμανοί είναι το εύκολο κομμάτι της εξίσωσης, αν και είναι εξαιρετικά δραστήριο και κινητικό. Πάμε πάλι πίσω στα άλλα κομάτια της εξίσωσης και κυρίως στους Ρώσους!

Τι λέει λοιπόν ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του;
(συνεχίζεται)