Και λίγος πολιτικός σχολιασμός εν όψει εκλογώνε...

-Τελικώς μου φαίνεται ότι η μπίλια έκατσε στο να σκάσει η άτακτη χρεωκοπία στα χέρια του Τσίπρα, προκειμένου να την φορτωθεί ολόκληρη η Αριστερά κιόλας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αφουγκραζόμενος τα σημεία των καιρών, εκεί καταλήγω. Από την στιγμή που τα πρόβατα δεν δέχονται να επιστρέψουν "οικειοθελώς" στο παραδοσιακό μαντρί, θα επιστρέψουν επειδή καταστράφηκαν τ'άλλα μαντριά. Απλό και προαιώνιο. Update: Βέβαια υπάρχει και ένα σενάριο να μην τους κάτσει ούτε αυτό το σενάριο, να μας τινάξουν στον αέρα άμεσα και έχει να κάνει με κάτι που θα γράψω παρακάτω.Τέλος update.

-Σημειωτέον ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ τα λέγαμε πριν από τις προηγούμενες εκλογές, ότι δηλαδή δεν έχει πρόγραμμα και θα φανεί στην πράξη. Τελικώς από την καταγγελία περάσαμε στην επαναδιαπραγμάτευση και από την επαναδιαπραγμάτευση στην παραμονή στο ευρώ με καλύτερους όρους. Και αναρωτιέμαι, τελικώς οι διαφορές τους στα οικονομικά ποιες είναι; Μην το ψάχνετε, επί της ουσίας δεν υπάρχουν.

-Επίσης κατέστη σαφές πως οι ξένοι (και ιδίως οι Γερμανοί) ουσιαστικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο ποιος θα είναι στην κυβέρνηση. Ενδιαφέρονται μόνο να υπάρχει κυβέρνηση, απλώς για να έχουν κάποιον να πιέσουν. Κρατήστε το αυτό.

-Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικά εφιαλτικό σενάριο: να βγει με διαφορά ο Τσίπρας πρώτος και να κάνει μια σχετικά άνετη κυβέρνηση με μια μικρή συνεργασία. Με δεδομένη την προηγούμενη παρατήρηση λοιπόν και σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην Ευρώπη (και αναφέρομαι στην Ισπανία φυσικά) όπου απεδείχθη ότι οι Ευρωπαίοι δεν ήταν προετοιμασμένοι για επαναληπτικές εκλογές, πλέον έχω αρχίσει να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ίσως να μας βοηθήσει περισσότερο μια τρίτη εκλογική αναμέτρηση, προκειμένου στο ενδιάμεσο να ξεφουσκώσει και η Ιταλία, που κατά πως φαίνεται είναι έτοιμη.

-Κακά τα ψέματα αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη, όσο περνάει ο καιρός και φαίνονται τα δομικά προβλήματα του ευρώ που καταρρέει, καθίσταται σαφές και το ότι οι Γερμανοί "φίλοι" μας προσπαθούν απλώς να φορτώσουν σε'μάς την αποτυχία του ευρώ, ενόσω στο ενδιάμεσο αφαιμάζουν όλον τον ευρωπαϊκό νότο (και οσονούπω και βορρά, να είστε σίγουροι). Πως θα γίνει αυτό; Είτε με την πλήρη αποτυχία του μνημονίου που είναι βέβαιη αν βγουν οι μνημονιακές δυνάμεις, είτε με την καταγγελία (με όποιον τρόπο) της συμβάσεως αν βγουν οι υπόλοιποι. Και στις δύο περιπτώσεις ο γερμανικός γάιδαρος φαίνεται δεμένος. Αυτό όμως που δεν είχαν προβλέψει οι Γερμανοί και τους έσκασε η Ισπανία στο ενδιάμεσο ήταν οι δεύτερες εκλογές σε'μάς. Έτσι τώρα, για να αποφύγουμε μεταξύ άλλων και τη στάμπα του ευρωλαμογιού (ιδίως όταν φαίνεται ότι οι Γερμανοί είναι μακράν οι χειρότεροι όλων), μάλλον οι τρίτες εκλογές είναι η μόνη λύση συνεπώς.

-Για να φτάσουμε σε τρίτες εκλογές λοιπόν τι πρέπει να έχουμε; Μικρή διαφορά ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα και θα σας πω τον εξής προβληματισμό μου: επειδή δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει δεύτερος, έχω την αίσθηση ότι αν βγει πρώτη η νουδού θα είναι με πολύ μικρή διαφορά. ΑΝ όμως βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι με τόσο μικρή όσο περιμένει ο κόσμος. Και δεν το θεωρώ πολύ καλό αυτό, ιδίως στην αυτήν φάση. Update: Πάμε τώρα και στην εκκρεμότητα που είχαμε αφήσει στην αρχή. Αυτό εδώ το σενάριο είναι και το μοναδικό που δεν θα αφήσει τη χώρα να σκάσει στα χέρια του Τσίπρα όπως το προγραμματίζουν, δηλαδή να υπάρχουν ποσοστά τέτοια που να απαιτούν συνεργασία 3-4 ή και 5 κομμάτων για κυβέρνηση (να είναι κυριολεκτικά εθνικής ευθύνης δηλαδή), προκειμένου να μην μπορούν να κάψουν εντελώς ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Τέλος Update.

-Περί των ποσοστών τώρα, νομίζω ότι η νουδού όλο και κάτι θα τσιμπήσει από 'δώ κι από 'κει. Το pasok λογικά θα καταβαραθρωθεί ακόμη περισσότερο, σε σημείο ίσως να πιάσει και μονοψήφια. Το ΚΚΕ βλέπω να μπαίνει με άνεση στη βουλή (το πιάσατε έτσι;), η ΔΗΜΑΡ είναι πολύ πιθανό να περάσει ακόμη και το ΚΚΕ ακριβώς επειδή για μεγάλο διάστημα δεν είχε μιλήσει ο Ψαριανός. Σε κάτι φάσεις που εθεάθη ν'ανοίγει το στοματάκι του και να ξεχύνεται ο οχετός από μέσα, νομίζω ότι έκανε αρκετές ζημιές. Ο Καμμένος μάλλον θα πέσει κατά τι αλλά κρατάω επιφυλάξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑς λογικά θ'ανέβει κάποιες μοναδούλες. Όσον αφορά τη Χρυσή Αυγή τώρα, θα τα πούμε λίγο πιο κάτω γι'αυτούς... Ααααα, και φυσικά μην ξεχνάμε τον διαχρονικά αδικημένο των εκλογικώνε αναμετρήσεων, τον Στέφανο Μάνο, ο οποίος με αγωνιώδη προσπάθεια και πολύ ιδρώτα θα καταφέρει να μείνει έξω και από αυτήν τη Βουλή: Τζήμερος, εγγύηση μιλάμε. Και η πλάκα ποια είναι; Ότι αν δεν έκανε αυτήν την συνεργασία έτσι όπως πήγαινε το πράγμα ο Μάνος θα έμπαινε μόνος του μέσα, μόνο και μόνο επειδή θα έπαιρνε τους δυσαρεστημένους της Μπακογιάννη που δεν θέλουν να ψηφίσουν νουδού. Μετά από αρκετές αποτυχημένες επιλογές στο καρνέ του λοιπόν όπως η συνεργασία με νουδού το 2000 που έχασε, και η συνεργασία με το ΓΑΠ το 2004 όπου έχασε, ήρθε τώρα και η συνεργασία με τον Τζήμερο όπου πραγματικά πλην συγκλονιστικού απροόπτου πάλι θα χάσει. Και κατά τα τα λοιπά θα φτιάξει τη χώρα παρόλο που είναι από τους πιο παλαιούς πολιτευόμενους. Καλά κρασά...

-Μμμμ, και κάτι ακόμη: ρίχτε μια ματιά στην τριπλή εκλογική αναμέτρηση του 89-90 και ίσως εξάγετε κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα από τα ποσοστά των κομμάτων. Διότι η αλήθεια είναι ότι οι επαναλαμβανόμενες εκλογές έχουν και μια αψυχολόγητη τάση ψήφου.

-Και αφήσαμε την Χρυσή Αυγή, ε; Μην το έχετε και πολύ σίγουρο ότι θα πέσουν τα ποσοστά τους, ή άντε να μην πέσουν πολύ. Θα σας το θέσω ως εξής, μιας και είχαμε και το περιστατικό με την Κανέλλη και τη Δούρου. Θυμάστε τι έγραφα πριν από τις περασμένες εκλογές; Ότι οι ψήφοι που πήραν δεν είναι διαμαρτυρίας αλλά επιβραβεύσεως. Τι σημαίνει αυτό; Μεταξύ άλλων και ότι αυτοί που τους ψήφισαν το έκαναν μπας και πέσει επιτέλους καμιά μπούφλα σε εκείνους που δεν μπορεί να κάνει τίποτε η Δικαιοσύνη ένεκα του κράτους διαφθοράς (βλ. νόμος περί ευθύνες υπουργών κλπ). Άρα τι μας λέει αυτό; Ότι ο Κασιδιάρης έκανε ακριβώς αυτό για το οποίο τον ψήφισαν. Και σας ρωτάω τώρα εγώ ο εγκάθετος. Πόσοι άλλοι που ΔΕΝ ψήφισαν Χρυσή Αυγή δεν σκέφτονται ότι καλό θα ήταν να πέσει και καμιά μπούφλα σε αυτούς που δεν μπορεί να πιάσει η Δικαιοσύνη;

-Να το πω διαφορετικά: αν στη θέση της Κανέλλη ήταν ο Βενιζέλος, ο ΓΑΠ ή ο Παπακωνσταντίνου (τρία καθόλου τυχαία παραδείγματα), ποια θα ήταν η αντίδραση του κόσμου 'αραγε; Μήπως αντίστοιχη με τότε που τις είχε μαζέψει ο Χατζηδάκης όπου η πλειοψηφία είχε σχεδόν εκσπερματώσει έως και παρα φύσει; Λέω'γώ τώρα, τι πάω και θυμάμαι ώρες-ώρες, ε; Σημειωτέον, να κάνω και μια ερώτηση, η Κανέλλη περνιέται για δημοφιλής πολιτικός; Οκ, ξέρω ότι την ψηφίζει πλύς κόσμος, αλλά μήπως δεν είναι αρκετός για να χαρακτηρισθεί τόσο πολύ δημοφιλής; Για σκεφτείτε το λίγο και το ξανασυζητάμε τι θα γίνει με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής... Διότι αυτά που σκέφτομαι τείνουν να γίνουν εφιάλτης και ειλικρινώς δεν θέλω να τα σκέφτομαι.  Αν εξαιρέσουμε το διπλό γεγονός ότι ο μπαμπουίνος χτύπησε γυναίκα (και έλουσε μιαν άλλη) και γενικώς βιαιοπράγησε στον αέρα, κατά τα λοιπά και η Κανέλλη και η Δούρου ήταν άθλιες, σχεδόν βόθροι θα έλεγα, αποδεικνύοντας ένα παντελώς ανύπαρκτο επίπεδο και ουσιαστικά δίνωντας πλήρες πάτημα στον φασίστα να κάνει όσα έκανε.


-Ε, και για να το καταλάβετε καλύτερα ότι τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ανεβαίνουν από την ευρύτερη πρακτική τραμπουκισμού που έχουν εισάγει κάποιοι χώροι, σκεφτείτε ότι πριν λίγο καιρό είχαμε σειρά εκρήξεων Τατσόπουλου σε εκπομπές που εθεωρήθησαν παντελώς φυσιολογικές. Το πιάνετε, έτσι;

-Θα σας εκμυστηρευθώ το εξής: στα νεύρα μου πάνω έχω πει (γράψει) πάρα πολλά πράγματα, ένα εκ των οποίων για τις κρεμάλες στο Σύνταγμα. Βέβαια σε άλλες φάσεις έχω γράψει και χίλια δυο άλλα πράγματα όπως ότι πρέπει να πρυτανεύει η λογική για παράδειγμα και προφανώς το ότι δεν έχω πάει στη Βουλή ζωσμένος μ'εκρηκτικά να μιλάω αραβικά προφανώς υποδηλώνει το δεύτερο. Η αλήθεια όμως είναι ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει πάρα πολύ άσχημα, τα νεύρα όλων είναι εξαιρετικά τεταμένα και άπαντες ψάχνονται για μανούρες πάσης φύσεως. Το μίγμα είναι εκρηκτικό: ο κόσμος φοβάται, είναι εξοργισμένος και δεν βλέπει και φως στο τούνελ. Δεν υπάρχει χειρότερο...

-Κατά τα λοιπά, στον κορμό της φιλοσοφίας μου παραμένω στο μοτίβο της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης: πουτάνα όλα. Αφού θα βγούμε που θα βγούμε (και αυτό έχει καταστεί σαφές σε σημείο μη αμφισβήτησής του, εκτιμώ), ας το τζογάρουμε για τώρα για να τους κάνουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ζημιά. Και σημειωτέον, ο πιο γρήγορος τρόπος για να βγούμε είναι με την πολιτική του μνημονίου, απλά αυτό είναι υψηλή φιλοσοφία που οι περισσότεροι μάλλον δεν ενδιαφέρονται να πιάσουν: όταν μεγαλώνεις την ύφεση τότε δεν κινείτα χρήμα με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων να μην μπορείς να αποπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου και να οδηγηθείς σε στάση πληρωμών (τόσο δύσκολο να'ούμ). Ένα απλό παράδειγμα: αν μείνουμε στο μνημόνιο θα πρέπει να κάνουμε περικοπές προκειμένου να παρουσιάσουμε πρωτογενές πλεόνασμα μιας και τα χρήματα του δανεισμού ως έχει αποδειχθεί πάνε αποκλειστικά στους δανειστές. Αν βγούμε από το μνημόνιο εκ των πραγμάτων θα κηρύξουμε στάση πληρωμών και θα πρέπει να κάνουμε βίαιες περικοπές προκειμένου να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα (το οποίο πρακτικά θα γίνει από την υποτίμηση). Κοινώς, και οι δύο λύσεις έχουν σεδόν το ίδιο αποτέλεσμα. Η ουσιαστικότερη διαφορά είναι ότι μόνο στην πρώτη περίπτωση παίρνουν οι δανειστές τα χρήματά τους πίσω (και με το αζημίωτο κιόλας). Θα μου πείτε βέβαια ότι στη δεύτερη περίπτωση θ'αδειάσουν τα σούπερ μάρκετ, θα ξεμείνουμε από βενζίνη η οποία θα ακριβύνει (σημείωση: τώρα που μιλάμε είναι εμφανώς φθηνή, ε;) κλπ, κλπ. Και τελικώς επιβεβαιώνομαι εκ νέου ότι το υπ'αριθμόν ένα παραγώγιμο και εξαγώγιμο προϊόν μας ως χώρα είναι η βλακεία, η οποία εξακολουθεί να έχει υψηλότατη κατανάλωση παρά το κυριολεκτικά υψηλότατο κόστος της. Το διά ταύτα είναι ότι δεν θεωρώ πως οι Ευρωπαίοι είναι πια τόσο μαλάκες να χάσουν τα λεφτά τους έτσι "φθηνά", όπου αν καταγγείλουμε το μνημόνιο φυσικά αναιρούμε και το κοψοχρονιά-ξεπούλημα/υποθήκευση ολόκληρης της κρατικής περιουσίας, και με δεδομένο ότι η κατάρρευση του ευρώ έχει ήδη ξεκινήσει, μόνο έτσι θα μποροέσουμε να σωθούμε όλοι. Εξάλλου γιατί να βγούμε μόνοι μας από το ευρώ όταν μπορούν να μας ωθήσουν εκείνοι εκτός ευρώ όταν θα μας έχουν πάρει ανεπιστρεπτί και τα σώβρακα; Update: Όπου κρατήστε και κάτι άλλο. Η σωρεία από δραματικά λάθη των Ευρωπαίων μου δείχνουν πως οι άνθρωποι είναι εντελώς ανίκανοι και άσχετοι.Το ότι θα μας πετάξουν έξω ανεξάρτητα πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και ποιος θα βγει τελικώς είναι βέβαιο ακριβώς επειδή οι άνθρωποι θα κάνουν με την ίδιαν ευκολία ένα ακόμη δραματικό λάθος. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν ούτε σε μία φάση, σε καμία στιγμή, τον κίνδυνο που υπήρχε για το ευρώ, όπου μεταξύ άλλων αποδεικνύεται πως για να υπάρχει στιβαρό νόμισμα πρέπει να υπάρχει και α λα ΗΠΑ πολιτική ένωση. Και σας ερωτώ τώρα εγώ: με αυτά που βλέπουμε όλοι μας, υπάρχει εμπιστοσύνη στους συγκεκριμένους Ευρωπαίους ηγέτες για να κάνουν και πολιτική ένωση; Μακρυά κι αγαπημένοι. Πολύ μακρυά όμως. Τέλος Update.

-Επιστρέφουμε όμως: Πως το κάνουμε αυτό λοιπόν; Ψηφίζοντας με κάποιον τρόπο αντιμνημονιακά. Βέβαια θα μου πείτε, αντιμνημονιακός φέρεται να είναι κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μάλλον επικοινωνιακό τρικ πάνε να κάνουν και το οποίο καθόλου λάθος δεν ήταν, είναι όμως τόσο τεράστιος ο εκβιασμός, τόσο μεγάλη η εγχώρια βλακεία, τόσο παμμέγιστο το βάρος, που οι μικροί στο δέμας καθ'όσον άπειροι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν το άντεξαν κατά πως φαίνεται, εξου και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα έχουν συχνά κάποιες διαφορές από τον ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλη που διαφέρει τα μάλα με τον ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη που ακόμη και αυτός έχει κάποιες διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ Ρινάλντι κλπ (αν και η αλήθεια είναι ότι ιδίως την τελευταία βδομάδα ο Τσίπρας το'χει αντιμετωπίσει αρκετά επιτυχημένα το εν λόγω πρόβλημα). Και η αλήθεια είναι ότι παρόλο που τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον εμπιστεύομαι λόγω των θέσεων σε άλλα σοβαρά θέματα (όπως το μεταναστευτικό ή τα εθνικά θέματα), στον πόλεμο λάσπης που τρώει εξακολουθώ να τον βλέπω θετικά, διότι είναι ένας ανήθικος πόλεμος. Όχι δηλαδή να του τα χώνουν και ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, έλεος δηλαδή...

-Η ουσία είναι ότι όπως είπα και στην τριλογία των προηγουμένων εκλογών, το μνημόνιο για χίλιους δυο λόγους θεωρώ πως είναι σχεδόν αδύνατον να φύγει. Το θέμα είναι πως διάολο θ'αλλάξει και για να γίνει αυτό πρέπει να ταρακουνηθεί όλο το σύμπαν του ευρώ. Και δεν είναι τυχαίο ότι βγήκε έως και ο Ομπάμας προχθές το βράδυ και τα έχωσε στα ίσα με την παραίνεση να κόψει χρήμα η Ευρώπη συμπληρώνοντας ότι η λιτότητα δε βγάζει πουθενά. Οι άνθρωποι αυτοί υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από ένα αδυσώπητο χρηματοπιστωτικό σύστημα που βγάζει τόνους λεφτά. Δεν θα το αφήσουν τόσο εύκολα να καταρρεύσει. Μόνο που για να το πάρουν απόφαση πρέπει να φτάσει στο σημείο κατάρρευσης, ας μην κρυβόμαστε. Και επειδή η δική μας οικονομία είναι μικρή και τους παίρνει να το παίζουν βαρύμαγκες, μόλις έσκασε η ισπανική φούσκα άρχισαν να λερώνονται ανά εκατοντάδες τα σώβρακα. Διότι η Ελλάδα είναι μια οικονομία που μπορεί να σωθεί. Η Ισπανία είναι υπερβολικά μεγάλη για κάτι τέτοιο και αυτό το ξέρουν άπαντες.

-Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε με το αίμα μας ένα προβληματικά δομημένο νόμισμα. Οπότε εμμένω στην ψήφο με τις προοπτικές και τα φόντα που έχω ήδη από μηνός και βάλε περιγράψει.

-Και μιας και το επίκεντρο παραμένει το δημοσιονομικό πρόβλημα ολόκληρης της ευρωζώνης πλέον, άσχετα αν οι κολλημένοι προσπαθούν να το παρουσιάσουν ακόμη και τώρα ως μοναχά της Ελλάδος, θα πω το εξής: αφού όπως είχε πει η Μέρκελ το ελληνικό μνημόνιο ήταν για παραδειγματισμό, στην Ισπανία γιατί έκαναν δανεισμό άνευ μνημονίου; Βέβαια επειδή εμείς είμαστε κοτάρες, ευτυχώς μάλλον δείχνουν να αντιδρούν σχεδόν άμεσα οι Ιρλανδοί ως άμεσα θιγόμενοι.



-Όπου παρεμπιπτόντως θα ήθελα να διερωτηθώ μεγαλοφώνως τα εξής ρε παιδιά: πως είναι δυνατόν να εργαζόμαστε τις περισσότερες ώρες κατά μέσο όρο, να λαμβάνουμε τα λιγότερα χρήματα αναλογικά, να έχουμε το χειρότερο ασφαλιστικό (πάλι αναλογικά) με την χειρότερη ανταπόδοση και ταυτόχρονα να έχουμε αν όχι το υψηλότερο κόστος διαβίωσης, έστω από τα 3 υψηλότερα και την ίδιαν στιγμή να είμαστε τα λαμόγια της Ευρώπης; Ελπίζω οι εγχώριοι μπετόβλακες να μας το εξηγήσουν αυτό κάποια στιγμή για να μην πεθάνω με την απορία...

Κατά τα λοιπά θα επανέλθουμε και ελπίζω σύντομα διότι μεταξύ άλλων χρωστάω ένα σοβαρό σενδόνι που έχω υποσχεθεί από τον Οκτώβριο και δυστυχώς οι συγκυρίες με έκαναν να το αμελήσω...
Και δεν έπρεπε.