Cult metal στίχοι: Skyclad- Cardboard City

Hands locked in darkness - a nocturnal greeting
We flutter like moths round the brazier's flame
Shrouded in shadow - our clandestine meeting
Here where past and present are one and the same.

No-one dies in Cardboard City
Faces only fade away
Eat your pride and take their pity
Fight to live another day.

And did those feet in ancient times
Walk bare upon these lonely streets like mine?
Does God watch us from that penthouse high above
His children down below who live on air and love?
Wrapped in old headlines beneath this shop awning
I shiver in silence and wait for the morning.

No-one cries in Cardboard City
That would be a waste of tears
Eat your pride and take their pity
Like you have so many years.

Youth of our nation - A lost generation
Like lepers we march to the chimes of Big Ben.
Exiled and rejected by powers elected
Our cries from the gutter don't reach number ten.
Give us this day our daily bread
Before the headlines read "bring out your dead."
Chip-wrapper flowers are blown onto this cardboard grave
My spray paint epitaph upon the wall it says...
"Here lies the bones of some poor homeless vagrant
He died as he lived, in the shit on the pavement."

No-one dies in Cardboard City
Faces only fade away
Eat your pride and take their pity
Fight to live another day.

No-one cries in Cardboard City
That would be a waste of tears
Eat your pride and take their pity
Like you have so many years.

Κατ' αρχήν να πω ότι οι Skyclad είναι από τα πλέον πολιτικοποιημένα συγκροτήματα στο metal. Κύρια αιτία για'αυτό, η καρδιά του συγκροτήματος, ο πρώην τραγουδιστής τους Martin Walkyier, άνθρωπος με τεράστιο ταλέντο στην ποίηση (όπως αποδεικνύεται από τους στίχους τους) και τεράστιες ανησυχίες. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει γράψει (με το πρώτο του συγκρότημα, τους Sabbat) το αμίμητο:

I have wealth beyond measure - my treasures are words
Forged by time in a tale of such beauty they cry to be heard.
Still a young fool was I as my story begins,
Yet like all fools considered myself to be wise - a match for all things.
But the lessons I've learned I will never forget,
When your teacher is life then Success is survival and Failure is death

από το τεράστιο (πλην αρκετά θορυβώδες) Dreamweaver, Reflections of our Yesterdays.
Αλλά ας μην πλατειάζουμε. Διάλεξα το Cardboard City (που αναφέρεται στο Λονδίνο) ως πρώτη γνωριμία με αυτόν τον κυριολεκτικά μέγιστο στιχουργό, καθ'όσον το θεωρώ πιο λάιτ περίπτωση σε σχέση με άλλα τραγούδια τους.

Οι στίχοι όπως είπα είναι πολιτικοποιημένοι σε τεράστιο βαθμό και απευθύνονται σχεδόν ποιητικά προς τους κυβερνώντες με στίχους μαχαιριές. Πάρτε για παράδειγμα τον κορυφαίο στίχο όλου του τραγουδιού που επίτηδες έχω μαρκάρει και με κόκκινο χρώμα: exiled and rejected by powers elected. Ένας στίχος που πρακτικά είναι τόσο απλός να τον σκεφτείς, τόσο όμως ποιητικός, τόσο ισχυρός όταν τον διαβάζεις, που νοιώθεις ότι σου καρφώνεται στο μυαλό: αυτοί που εσύ εκλέγεις είναι αυτοί που ενσυνείδητα σε πετάνε στο περιθώριο. Είναι αυτοί που σε φτάνουν στο σημείο αντί να ζεις για να πολεμήσεις μιαν άλλη μέρα (αφού η φράση είναι live to fight another day) σε κάνουν να προσπαθείς το ανάποδο, δηλαδή να πολεμάς μπας και ζήσεις μιαν ακόμη μέρα (fight to live another day). Οι πολιτικοί που σε φέρνουν στα όριά σου, που σε αναγκάζουν μέσω της λύπησής τους να μην έχεις καν αξιοπρέπεια, επί χρόνια. Όλα τα χρόνια, το ίδιο πράγμα. Έξις δευτέρα φύσις. Μεγάλο πράγμα το συνήθειο. Μην τολμήσει και έρθει κανάς νέος απατεώνας στο μαντρί, εμείς εμπιστευόμαστε μόνο τους απατεώνες που ξέρουμε.

Συγκλονιστικό όμως είναι και το τελείωμα του τραγουδιού, που ουσιαστικά αναφέρεται σε ένα γκράφιτι με σπρέυ, μιας και οι θάνατοι (κυριολεκτικοί ή μεταφορικοί) είναι τόσοι πολλοί που δεν έχει νόημα να πετάξεις τα πτώματα σε νεκροταφείο. Σχεδόν σαν σε πόλεμο δηλαδή.

Ή μήπως δεν έχουμε πόλεμο; \m/

Λίγο χαλαρωτικό πολιτικό χιούμορ...

Γίνεται να είσαι τόσο μαλάκας; Ναι, γίνεται!

Το απορριπαντικό που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες...

Εντελώς ζώα...

Η γυναίκα των λύκων από babisflou

Τι να πεις μετά, ε;

Οcία Βλακεία η Απάλεφτοc (ντοκυμανταίρ)

Ποια είναι αυτή πάλι; Θ'αναρωτιέστε... Οκ, ας ξεκινήσουμε λιγότερο επιθετικά σήμερα.
Ας ξεκινήσουμε σχεδόν φυσιολογικά.

Υπάρχουν πολλοί ακόμα (ευτυχώς) φυσιολογικοί άνθρωποι στην πιάτσα, που έχουν εντελώς κοινά και λογικά ενδιαφέροντα, όπως πχ το να μην πολυκυκλοφορεί μια ψευδής ή ανακριβής είδηση, για παράδειγμα. Εις εξ αυτών είναι και ο καλός φίλος, συμμαχητής και συσσουβλακιστής προφέτας, οποίος προχθές έψαξε και ανακάλυψε την παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία:


Εκτιμώ ότι την συνδυάσατε αμέσως με την "είδηση" που κυκλοφόρησε από προχθές ότι ο Παπαδήμ(ι)ος αφαίρεσε μέχρι και την ελληνική σημαία από το γραφείο του, είδηση η οποία παίχτηκε πάρα πολύ στο διαδίκτυο και την οποίαν κι εγώ αναπαρήγαγα (στο αμέσως προηγούμενο σενδονάκι από το οποίο αφαιρέθηκε φυσικά αφού δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα). Μου έβαλε με τον τρόπο του χέρι λοιπόν ο προφέτας (και με το δίκιο του εν μέρει) ότι θα έπρεπε να είχα ψάξει περισσότερο την είδηση.

Δίκιο είχε διότι ως κατέστη αμέσως σαφές, ναι μεν η φωτογραφία δεν ήταν προϊόν photoshop αλλά απλή κοπτοραπτική της δεξιάς γωνίας, αποτέλεσε όμως κόπο ενός βλάκα. Ενός από τους βλάκες που τα χώνω σε εντονότατο ύφος εδώ και πολύ καιρό, ο οποίος όμως ήθελε να δείξει κάτι άλλο από αυτό που κυρίως ασχολούμαι. Ως προς αυτό το θέμα λοιπόν, την πάτησα κι εγώ διότι έμεινα στο σκέτον της ειδήσεως. Γιατί όμως έμεινα στο σκέτον της ειδήσεως; Διότι η είδηση αυτή ούτε καν δευτερεύουσα δεν ήταν. Και τι εννοώ...

Εδώ λοιπόν ξαναϋπεισέρχεται ο θεμελλιωδώς ζωτικός για τη χώρα παράγων των βλακών και των λοιπόν ηλιθίων, οι οποίοι ως νέες ακρίδες νέας πληγής κάποιου φαραώ έσπευσαν να αυτοδικαιωθούν από την κοπτοραπτική της φωτογραφίας εκμεταλλευόμενοι το ενδιαφέρον κάποιων ανθρώπων (όπως του προφέτα) που εντελώς καλοπροαίρετα βρήκαν ένα (όποιο) σφάλμα, για ποιο θέμα λέτε;
Ότι αφού η φωτογραφία ήταν κοπτοραπτική, τότε δεν ισχύουν όλα τα υπόλοιπα. Δηλαδή ότι το psi είναι δίκαιο, ο Παπαδήμ(ι)ος εργάζεται υπέρ των Ελλήνων, ότι δεν είναι δωσίλογος πρωθυπουργός κλπ, κλπ, κλπ. Άντε βγάλε άκρη.

Ειλικρινά πλέον έχω αρχίσει και πείθομαι ότι βλακεία αντίστοιχη της ελληνικής παίζει να μην υπάρχει στο Σύμπαν ολόκληρο. Φυσικά οι ίδιοι βλάκες εξακολουθούν να κάνουν γαργάρα πλήθος άλλων ομολογιών, όπως του Σόιμπλε ο οποίος μετά την Μέρκελ (που παραθέσαμε στο αμέσως προηγούμενο υποσένδονο) χαρακτήρισε ανυπολόγιστη καταστροφή την τυχόν έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Σημειωτέον ότι ο ίδιος σε δημοσιεύματα μόλις μισού μήνα πριν και πιο συγκεκριμένα της 8ης Μαρτίου αποκάλυπτε ότι είχε αρχίσει να συζητάει το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ.

Ταυτόχρονα, παρά την αυτοϊκανοποίηση των βλακών, η τρόικα απολογήθηκε σε επίσημη διαδικασία ενώπιον της Ευρωβουλής, δείγμα του ότι των όντι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας του ΓΑΠ. Και ως απόρροια της αυτής απολογίας για περίπτωση που δεν το πήρε τ'αυτί σας, μέχρι και η Κάτια "φουλ χάουζ pasok" Μακρή σήμερα στον real σε συνέντευξή της με την Συλβάνα Ράπτη (ήτοι του pasok) εξέφρασε την έντονη απορία ότι αφού είναι τόσο θετικά τα πράγματα όσο μας τα λένε εδώ μέσα, τότε γιατί δεν το είπαν και στην Ευρωβουλή; Φανταστείτε για ν'άρχισε να το ψιλιάζεται σχεδόν 2,5 χρόνια μετά και η Κάτια, πόσο κρα κάνει πλέον... Και δεν είναι μόνο αυτά, διότι μετά τις παλαιές αποκαλύψεις ότι το ΓΑΠ συζητούσε μυστικά προεκλογικώς με τον Στρος Καν την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα, μετά τα όσα έχουν πρόσφατα προκύψει περί στρεβλώσεως των στατιστικών προς τα πάνω προκειμένου η χρεωκοπία να καταστεί βέβαιη, ήρθε και το μέγιστο χτύπημα του Αλμούνια ο οποίος τι δήλωσε ο αθεόφοβος; Ότι δεν υπήρχε λόγος να συμπεριληφθούν τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα του 2009... Μέχρι και ο Γερμανός επικεφαλής του περιβόητου EFSF, Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωσε τα δι'ημάς τους ανθέλληνες (που άπαντες έχουμε μπει από τους βλάκες στο ίδιο καζάνι βεβαίως, βεβαίως) αυτονόητα, ότι δηλαδή τα πάντα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της η Γερμανίας, ήτοι ως είναι αυτονόητο ίδια συμφέροντα με τη Γερμανία εμείς δεν έχουμε... Αυτό λοιπόν που με εξοργίζει πραγματικά με όλους αυτούς τους βλάκες είναι ότι εκμεταλεύτηκαν τόσο σκαιά το φιλότιμο, την φιλαληθεία ή ό,τι άλλο κάποιων ανθρώπων για να στρεβλώσουν εκ νέου τα πάντα προς όφελος της βλακείας τους και μόνο. Και γιατί αυτό;

Μα διότι για έναν βλάκα το σημαντικότερο πράγμα που έχει συμβεί ποτέ στη ζωή του είναι η βλακεία του. (πόρισμα)
Και από τη βλακεία του βλάκα, πάρα πολλοί μπορούν να την πατήσουν και μάλιστα πάρα πολύ εύκολα, όπως απεδείχθη και από τη φωτογραφία.
Ενδεικτικά θα σας πω το εξής παράδειγμα: είμαι τις προάλλες σε ιδιωτικό ιατρείο. Ο κόσμος που περίμενε τη σειρά του κουβέντιαζε για τις εξελίξεις και τα γεγονότα. Σε κάποια στιγμή λοιπόν αναφέρθηκε μετά θριαμβολογίας η βεβαιότητα ότι μπορούμε να τους κάνουμε τα μούτρα κρέας αν τα λευκά φτάσουν το 51% που εν συνεχεία ακυρώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ξέρω, ξέρω... κάτι σας θυμίζει, έτσι;
Καταλάβατε τώρα γιατί σκυλιάζω με τους βλάκες;

Διότι με το τάχα μου περισπούδαστο ύφος τους και με δεδομένο ότι πάντοτε τους βρίσκεις σε ματσάκια, πολλούς μαζί όπως και τον μαϊντανό στο μανάβικο, επηρεάζουν κόσμο.

Και με δεδομένο το μπόνους των 50 βουλευτών του επικού νόμου Παυλόπουλου, οι οποίοι 50 είναι το 1/6 του όλου για περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει, ενδεχομένως και ο ένας βουλευτής που θα/δεν θα εκλεγεί να διαδραματίσει τεράστιο ρόλο. Γι'αυτό η επιρροή που ασκούν οι βλάκες είναι τεράστια και η ζημιά ακόμα μεγαλύτερη. Καταλάβατε γιατί έχω φάει τέτοιο κόλλημα με την πάρτη τους; Ουδείς μας έχει εξηγήσει ότι το μέγιστο που "πρέπει" να βγάλουν τα δύο κόμματα είναι 100 βουλευτές, διότι στους 101 αυτόματα έχουν 151. Σε τι ποσοστό λοιπόν αντιστοιχεί το 101; Μας έχει πει κανείς; Όχι.
Και μην σας λέω ψέματα, ούτε εγώ έχω καταφέρει να υπολογίσω ως τώρα.

Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά; Μα φυσικά ότι τα γεγονότα δεν παραγράφονται από μία φωτογραφία, δεν αναιρούνται από την προσπάθεια ενός βλάκα, η οποία παρουσιάστηκε τόσο πειστικά και γι'αυτό την πάτησε κόσμος και κοσμάκης (που στο κάτω-κάτω της γραφής, εμπίπτει στο στατιστικό λάθος το να την πατήσεις κι εσύ που και που. Όχι όμως ρε αδελφέ να μας τη λένε και αυτοί που δεν την πατάνε μόνο όταν δεν παίρνουν θέση. Ανήκουστο.).
Και η οποία φωτογραφία εδώ που τα λέμε ως ήδη προαναφέραμε ήταν εντελώς δευτερεύουσα. Δεν έγινε ούτε υπερπατριώτης ο Παπαδήμ(ι)ος χωρίς αυτήν τη φωτογραφία, ούτε κάποιος υπερήρωας, ούτε φυσικά αυξήθηκε το βιωτικό επίπεδο των πολιτών της χώρας ή μειώθηκε η ανεργία και η ύφεση.

Καλή η προσπάθεια λοιπόν παιδιά, αλλά δεν αλλάζει κάτι...
Λυπάμαι.

Δυό-τρία λογάκια για τις χθεσινές παρελάσεις

και φυσικά ως είναι αυτονόητο, θα προβοκάρω κάργα, αρχής γενομένης με τη συγγνώμη μου που δυσαρέστησα τους δανειστές αλλά και πλήθος νενέκων και βλακών χθες με την ενέργειά μου να σηκώσω ελληνική σημαία αντί για κάποια (πχ) γερμανική.
Στο διά ταύτα βέβαια, ναι μεν τα είχα ξαναπει προ ετών για τη χρησιμότητα των παρελάσεων, η διαφωνία όμως είχε παραμείνει. Τα έφερε έτσι όμως η τύχη (ή η ατυχία, διαλέχτε ό,τι σας βολεύει) και χθες απεδείχθη η τεράστια αξία των παρελάσεων σε αυτήν τη χώρα.

Διότι χθες με τα γεγονότα που θαυμάσαμε λύθηκαν και οι έσχατες απορίες για το τι πολίτευμα έχουμε σε αυτήν τη χώρα. Ή μάλλον για να είμαστε πιο σωστοί, για το τι πολίτευμα δεν έχουμε. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω διότι υπάρχουν πολλές εκδοχές. Πχ προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δικτατορία, ή ευρωπαϊκή επιτροπική βουλή, ή χούντα σκέτο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν έχουμε Δημοκρατία πλέον.
Μπορεί η Δημοκρατία μας ανέκαθεν να είχε προβλήματα, όπως και όλες οι δημοκρατίες άλλωστε, αλλά πλέον δεν έχουμε Δημοκρατία.

Στον τόπο τούτο που η Δημοκρατία γεννήθηκε,
στον ίδιον τόπο δολοφονήθηκε κιόλας.

Διότι περί δολοφονίας πρόκειται. Ούτε από γηρατειά μας άφησε, ούτε από κάποια ασθένεια.

Όταν δεν μπορείς να παρευρεθείς στην παρέλαση της επετείου της Εθνεγερσίας στην κεντρικότερη και σημαντικότερη πλατεία της χώρας, μίας πλατείας που πρέπει άμεσα να μετονομασθεί διότι δεν υφίσταται και Σύνταγμα φυσικά, τότε για ποια δημοκρατία μιλάμε;
Όταν γίνονται προληπτικές προσαγωγές για να μείνει ήρεμος -τάχα μου- ο κόσμος, για ποια δημοκρατία μιλάμε;
Όταν τα χημικά είναι παρά πόδα, όπως λέγαμε και στον στρατό, τότε για ποια δημοκρατία μιλάμε;
Έπεσε πολλή χλεύη σχετικά με τους ελεύθερους σκοπευτές, δεν βρέθηκε όμως ούτε ένας να μας εξηγήσει πειστικά ότι αφού υπήρχαν και τα περασμένα χρόνια, γιατί ποτέ δεν τους είχε δει κανείς; Μήπως επειδή δεν υπήρχαν; Λέω'γώ ο εγκάθετος τώρα... Για ποια δημοκρατία μιλάμε λοιπόν;
Για μία φερόμενη δημοκρατία της οποίας ο αδρά αμειβόμενος πρόεδρος καλεί τους πολίτες του σε νέες θυσίες με έναν εμετικό -τάχα μου ενωτικό- λόγο; Για ποια αξιοπρέπεια μιλάς πρόεδρε; Αυτήν που σε καθημερινή βάση κλέβει η κυβέρνηση που στηρίζεις με τις υπογραφές σου;



(*δεν ξέρω αν πιάσατε τον παραλληλισμό των τότε φιλελλήνων με τους... σημερινούς)

Πήγαινε πρόεδρε να εξηγήσεις στους αστέγους την ανάγκη να παραμείνουμε στο ευρώ. Πήγαινε εξήγησε σε όσους έχουν κόψει το ρεύμα ή δεν έχουν να φάνε ότι δραχμή είναι καταστροφή. Μόνο μην το κάνεις μέσα από το πανάκριβο αυτοκίνητο με το οποίο έφυγες από τηην παρέλαση, πρόεδρε της... κάπως πρέπει να την ονομάσουμε.

Μια φερόμενη δημοκρατία της οποίας ο διορισμένος πρωθυπουργός, κυριολεκτικά ένας σύγχρονος Τσολάκογλου, ένας δωσίλογος (ούτως ειπείν κάποιος που δίνει λόγο σε κάποιους ανώτερούς του, ένας κοινός τοποτηρητής) κάνει λόγο για την καλύτερη παρέλαση που έγινε ποτέ. Εμ, λογικό: αφού δεν είχε κόσμο, πως να μην ήταν η καλύτερη. Και μην ξεχνάμε τα νεράντζια που επί μέρες πριν μαζεύονταν από τα δέντρα. Τόσο είχατε χεστεί, δωσίλογοι.




Μια φερόμενη δημοκρατία της οποίας ο υπουργός Άμυνας έκανε δηλώσεις υπερηφάνειας ενόσω μια τουρκική φρεγάτα και ένα τουρκικό σαπιοκάραβο εδώ και μέρες αλωνίζουν στο Αιγαίο. Ομιλούμε για τον άνθρωπο που στην πρώτη ημέρα του στο Υπουργείο το πρώτο πράγμα που παρήγγειλε ήταν το κόκκινο χαλί.



Είναι αυτό δημοκρατία;
Μια φερόμενη δημοκρατία που κυνηγείται η ελεύθερη άποψη και η ελέυθερη παρουσία;

Η τελευταία φορά που παρήλασαν στρατεύματα στην Αθήνα δίχως κόσμο, τη μαύρη 27η Απριλίου 1941, ανιστόρητοι ξεφτιλισμένοι, ήταν η μέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα.

Ακόμη και στην χούντα οι παρελάσεις είχαν κόσμο. Μέχρι και οι πρωταίτιοι ένοιωθαν την ανάγκη -μην πω το πολύ βαρύ, ότι είχαν την τσίπα- να επιζητούν την παρουσία του κόσμου ως λαϊκή νομιμοποίηση. Μια λαϊκή νομιμοποίηση την οποίαν αυτή η κυβέρνηση των δωσίλογων αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς ζητάει λυσσαλέα εκλογές.
Α, ναι; Ε, και γιατί δεν παραιτείται από την συγκυβέρνηση για να τις εκβιάσει; Αφού τόσο πολύ τις θέλει.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι εκλογές ακούω όλη την ώρα και εκλογές δε βλέπω .Τι δημοκρατία είναι αυτή, λοιπόν, όπου δε γίνονται εκλογές; Βλάξ μου εξηγούσε πρόσφατα ότι αφού όλα θα γίνουν όπως ζητάνε οι αγορές, τι να τις κάνουμε; Τις εκλογές, όχι τις αγορές. Και σοβαρολογούσε ο άνθρωπος, προσπαθούσε να με πείσει διά το δίκαιον της απόψεώς του. Και ενώ εγώ προσπαθώ να φερθώ δημοκρατικά υποφέρωντας τις βλακείες του με ευγένεια μέσα σε ένα σφόδρα αντιδημοκρατικό -σχεδόν όξινο πολιτικά- καθεστώς, αυτός προσπαθούσε να με πείσει ότι το να εκφράζομαι πολιτικά είναι κακό. Διότι για πείτε μου: είναι μήπως αυτή η κυβέρνηση που έλαβε προ διετίας και βάλε την λαϊκή εντολή να κυβερνήσεί; Ή μήπως είχε αυτό το πρόγραμμα; Τίποτε από τα δύο. Είναι απλώς μια κυβέρνηση από νενέκους, με επικεφαλής έναν Τσολάκογλου, που περνάει όσο το δυνατόν περισσότερα ανθελληνικά νομοσχέδια με τα οποία οι δανειστές μας βγάζουν λεφτά, έχουν κέρδη, βγαίνουν από την κρίση. Και δεν το λέμε εμείς: αυτοί το λένε... Το γερμανικό κρατικό κανάλι...



Δεν με ενδιαφέρει πλέον αν επρόκειτο για εσχάτη προδοσία, αν ήταν κοινή βλακεία ή πολιτικό στοίχημα που δεν έκατσε. Σημασία έχει το τι βιώνω ως πολίτης αυτής της χώρας. Μιας χώρας που πνέει τα λοίσθια.

Όλοι αυτοί οι βλάκες (για τους οποίους έχουμε ξαναμιλήσει και ξαναμιλήσει και ξαναμιλήσει και φυσικά θα ξαναμιλήσουμε στο μέλλον) που καθορίζουν πάντοτε το εκλογικό αποτέλεσμα, μπορούν να μου πουν τι είναι η Δημοκρατία; Ξέρουν; Γνωρίζουν; Διότι και επί χούντας αντίστοιχη δημοκρατία είχαμε (και θα το συζητήσουμε σύντομαι και αυτό). Ήταν τω όντι δημοκρατία όμως; Ε; Για πείτε μου. Τι στοιχεία δημοκρατίας έχει αυτός ο χυλός στον οποίον ζούμε; Τι δημοκρατία είναι αυτή που δεν έχουμε κανένα δικαίωμα; Που το Σύνταγμα καταστρατηγείται σε καθημερινή βάση; Είναι σαν την γυναίκα που επί μήνες τη βιάζουν δεκάδες φορές την ημέρα. Μετά την 5-6η φορά δεν καταλαβαίνει κανέναν βιασμό πλέον, απλώς ξέρει ότι δεν έχει άλλη αξιοπρέπεια. Ο βιασμός όμως γίνεται. Λαμβάνει χώρα. Εξακολουθεί. Δεν σταματά. Και είναι απάνθρωπος.

Και οι βλάκες επικροτούν.

Σωζόμεθα! Επιλέξαμε ευρώ! Επιλέξαμε σταθερότητα!

*Βέβαια, όπως θα θυμάστε το ότι επιλέξαμε να σωθούμε ήταν αποτέλεσμα ένός παντελώς εκβιαστικού και ψευδούς ως αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση διλήμματος, ότι αν βγούμε από το ευρώ δεν θα έχουμε λεφτά ούτε για πετρέλαιο, ούτε για να φαγητό, ούτε για τίποτε. Θα καταστραφούμε. Και βγαίνει αυτή η ρουφιάνα η ανοργασμικιά γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελε (κατά το Μέγκελε) και τι λέει; Ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μας επιτρέψουν να φύγουμε -προσοχή, όχι να μας διώξουν αλλά ούτε καν να μας επιτρέψουν να φύγουμε εμείς!- διότι θα καταστρεφόταν όλη η ευρωζώνη.



Ακριβώς όπως τα λέγαμε δηλαδή εμείς οι... ανθέλληνες εγκάθετοι. Και τώρα που εδώ και καιρό έχει σκάσει μύτη ορυμαγδός αποκαλύψεων όχι από εμάς, αλλά από τους ίδιους τους δανειστές, οι βλάκες (που είναι πολλοί περισσότεροι απ'όσους νομίζουμε) έχουν λουφάξει και θα περιμένουν την επόμενη βροχούλα να βγουν

χαμερπείς σαν σαλιγκάρια
να μας σπάσουν τα παπάρια

(με έπιασε και το ποιητικό μου και κάνει και ομοιοκαταληξία).

Όλα αυτά λοιπόν καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος ένεκα της παρελάσεως. Ένεκα μιας παρελάσεως που τόση λάσπη έχει φάει και που με τόσες χαζομάρες έχει ταυτιστεί.
Μιας παρελάσεως που όπως τα πάντα στη χώρα μας έτσι κι αυτή σαφώς έχει και τα αρνητικά της, ουδείς αντιλέγει, που όμως έχει και τη διαχρονική της προσφορά. Η τελευταία της ήταν ότι μας έδειξε τι ακριβώς είναι όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε και που ακριβώς ζούμε.

Τώρα, λοιπόν, που τα είπαμε όλα αυτά, ελάτε να μου εξηγείσετε πόσοι γιόρτασαν πραγματικά χθες, τι γιόρτασαν και τι πρέπει να σκεφτούμε για το μέλλον...
Καληνύχτα μας και χαίρετε.

Όσα έπαθε η πατρίς δια τους «νόμους» και το καλό αυτεινών και όσα παληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τάπαθε η πατρίς εις τον αγώνα των Tούρκων.

Στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης

Επειδή δε ο Καραϊσκάκης επιμένων δεν έδιδε γνώμην να φύγωσι, τινές των αξιωματικών προσκαλούντες και τους άλλους εις την φυγήν ενώπιον του Καραϊσκάκη, είπον ότι δεν κάθονται να γένωσι θύματα της φιλοδοξίας του Καραϊσκάκη, τότε ο Καραϊσκάκης απεκρίθη με αγανάκτησιν «Πηγαίνετε όπου αγαπάτε. Ο Καραϊσκάκης θέλει επιμείνει εις την θέσιν του, και ας χαθή. Όταν όμως σας ερωτήσωσιν οι άνθρωποι τι εκάμετε τον αρχηγόν σας, ειπέτε ότι τον παρεδώσαμεν εις τους εχθρούς, διότι δεν ηθέλησε να γένη αρχηγός της λειποταξίας».

Να πούμε και 2-3 πραγματάκια για το χθεσινό υποτιθέμενο ντέρμπυ... (μία πολιτική ταινία τρόμου)

Και όσοι τα διαβάσουν (με δεδομένο ότι το κείμενο θα είναι 100% πολιτικό και σε καμία περίπτωση αθλητικό) καλό θα είναι να μην βιαστούν να εξάγουν συμπεράσματα.

Κατ' αρχήν, να πω ότι χθες δεν έγινε κανένα απολύτως ντέρμπυ διότι απλούστατα ο βάζελος δεν κατέβηκε ποτέ στο γήπεδο. Μια ομαδίτσα της πλάκας που προκαλεί θλίψη μέχρι και σε'μάς τους γαύρους. Αυτό ρε είναι ο αιώνιος αντίπαλος; Πως τα καταντήσατε έτσι ρε ξεφτίλες; Έχουμε που έχουμε την κρίση με τις στεναχώριες που μας έχει φέρει, έχουμε χίλιες δυο σκοτούρες και μας αφαιρείτε και το δικαίωμα να χαρούμε την μπάλα; Να κάνουμε λίγη καζούρα στους φίλους μας τους βάζελους; Να χαβαλεδιάσουμε λίγο ρε αδελφέ. Δεν είναι ότι χθες (ή σήμερα) δεν έστειλα ούτε ένα μήνυμα στους φίλους μου τους βάζελους, αλλά σήμερα ιδίως δεν είδα και κανέναν άλλον να το είχε κάνει. Μέχρι κι αυτό ρε θέλετε να μας πηδήξετε; Και γιατί κιόλας; Για δικά σας οφέλη, ε;... Χα...

Ποια οφέλη, θα σκέφτεστε...
Για πείτε μου κάτι ρε παλουκάρια: χθες με τα έκτροπα που συνέβησαν πόσοι ήταν αυτοί που χάρηκαν και έτριβαν τα χέρια τους; Πάμπολλοι, θα έλεγα. Αμέτρητοι.

Διότι ακριβώς αυτό ήταν το σχέδιο: να μπουκάρουν οι παρακρατικοί και να τα κάνουν γης μαδιάμ. Όλη την περασμένη βδομάδα όπου κι αν έψαχνες στο ίντερνετ, ό,τι κι αν άκουγες στο ραδιόφωνο το ίδιο πράγμα θα διάβαζες: ότι το ντέρμπυ κατά 99% δεν θα τελείωνε. Το ήξεραν όλοι, εκτός φυσικά από την ελληνική αστυνομία, την ικανότατη ΕΛΑΣ που δεν όχι μόνο δεν πήρε μυρωδιά από τα αμέτρητα "υλικά" που πέρασαν κάτω από τη μύτη της εις τας μυστικάς κρύπτας του νεόδμητου αρχιτεκτονικού μυστηρίου που ακούει στο όνομα ΟΑΚΑ που ακόμη αποτελεί ένα ανεξερεύνητο μυστήριο, αλλά ακόμη χειρότερα δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει κυριολεκτικώς μια χούφτα χουλιγκάνων σε έναν εντελώς κλειστό χώρο όπως ένα γήπεδο, όταν την ίδιαν στιγμή μπορεί να καταστείλει (αναιτίως βεβαίως) μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε ανοικτή πόλη! Είναι δηλαδή να τραβάς τις μασχαλότριχές σου με αυτά που συμβαίνουν...

Εγώ ρε παιδιά ξέρετε τι κατάλαβα από τα χθεσινά επεισόδια; Ότι ήταν καραστημένα 100%, όπως το είπε και ο Βαλβέρδε άλλωστε και χίλια μπράβο του για τις δηλώσεις του μετά το ματς: "Η αλήθεια είναι πως αυτά τα πράγματα έχουν σχέση με την κακή οικονομική κατάσταση των Ελλήνων και επηρεάζει την εικόνα και στα γήπεδα. Δεν μου αρέσει καθόλου που χρησιμοποιούν αυτόν τον κόσμο, που είναι άνεργος και έχει προβλήματα, για να γίνουν αυτά τα πράγματα".
Είμαστε πολύ τυχεροί που χθες δεν θρηνήσαμε θύματα, φίλες και φίλοι. Και αυτό που θαυμάσαμε μάλλον αποτέλεσε την έναρξη από μια σειρά προβοκατόρικες ενέργειες που θα έχουμε έως τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν τελικώς. Που θα αποσκοπούν αυτές οι ενέργειες; Φυσικά στην κατατρομοκράτηση του κόσμου, να μείνει στο σπίτι του, να μην αντιδράει, ει δυνατόν να μην αναπνέει κιόλας. Συγκέντρωση κόσμου συνεπάγεται πλέον κάτι πολύ κακό. Και οι οπαδοί του βάζελου ήταν ιδανικό θύμα χθες: η ομάδα τους έπαιζε ουσιαστικά το τελευταίο της χαρτί. Οι παίκτες τους είναι απλήρωτοι, διοίκηση επί της ουσίας δεν έχουν εδώ και κανά χρόνο τουλάχιστον και τα προβλήματα συσσωρεύονται παρά τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες κάποιων ανθρώπων εκεί μέσα. Με δεδομένη λοιπόν τη δυσαρέσκεια των οπαδών τους για την ίδιαν τους την ομάδα (καθώς και την ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία από τις εξελίξεις στην κοινωνία), αποτελούσαν το τέλειο θύμα για χθες. Δεν ξέρω αν έπεσε το μάτι σας στην ανακοίνωση που κυριολεκτικώς έσπευσε να βγάλει ο Ολυμπιακός (διαβάστε την διότι είναι σημαντική και δεν είναι αθλητική): είναι εμφανές ότι στον Ολυμπιακό έχουν καταλάβει ότι στο άμεσο μέλλον θα επιχειρηθεί μάλλον λυσσαλέα προσπάθεια να του φορτώσουν την επικείμενη βαρειά τιμωρία του βάζελου που θα είναι σχεδόν εξοντωτική για τα δεδομένα στα οποία βρίσκεται. Ποιος ο σκοπός αυτός; Μα φυσικά να ξαναφουντώσει η έριδα γαύρων και βάζελων που θα είναι ό,τι πρέπει στην παρούσα φάση και θα υποβοηθήσει τα μέγιστα στις πολιτικές εξελίξεις όπως αυτές σχεδιάζονται σε πολύ σκοτεινά δωμάτια.

Ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα να τα χώσω στους βάζελους: χθες όμως δεν θεωρώ ότι ήταν βάζελοι πίσω από τα επεισόδια. Ξαναλέω: ΔΕΝ θεωρώ. Τουναντίον θεωρώ ότι τα έκαναν παρακρατικοί φυτευτοί με τις ευλογίες και της αστυνομίας και της πολιτικής τάξης και ο στόχος τους δεν ήταν απλώς να γίνουν επεισόδια (τα οποία για όσους "διάβασαν" τα γεγονότα του ντέρμπυ τα είχαν κατά νου και στον Ολυμπιακό αλλά τα είχε και ο διαιτητής της αναμέτρησης Κάκος, ο οποίος χθες είχε μια... υποδειγματικά κακή διαιτησία που δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα, με σκοπό μπας και αποφευχθούν τα χειρότερα που τελικώς δεν αποφεύχθησαν). Στόχος τους ήταν ει δυνατόν να έχουμε και θύματα.

Ο κόσμος επιβάλλεται να κατατρομοκρατηθεί.
Ο κόσμος επιβάλλεται να κατανοήσει ότι δεν πρέπει να αντιδρά.
Ο κόσμος πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τον βιασμό πρέπει να τον απολαμβάνει.

Τα μηνύματα του χθεσινού ντέρμπυ ήταν αμιγώς πολιτικά, φίλες και φίλοι. Δεν ήταν τυχαία γεγονότα αφενός και αφετέρου δεν θα είναι τα τελευταία. Τουναντίον αποτέλεσαν την αρχή, που από σατανική σύμπτωση συμπίπτει με το αρχίζουμε του Βενιζέλου. Πως τα φέρνει η πουτάνα η τύχη, ε, Βαγγέλα; Η πρώτη σου μέρα ως αρχηγός στο pasok έγινε μεγάλη προσπάθεια να βαφτεί με αίμα... Το θλιβερό βέβαια είναι πως όλοι ξέρουμε ότι το αίμα δεν θα το αποφύγουμε στο τέλος, τέλος. Η αιματηρή καταστολή με τόνους χημικών και ιδιαίτερα πολλή βία ίσως της μεγαλύτερης διαδήλωσης όλων των εποχών που έχει γίνει στην Αθήνα στις 12 του Φλεβάρη με κόσμο που μπορεί να έφτασε και το ένα εκατομμύριο, ήταν απλώς η προθέρμανση. Τα περσινά γεγονότα με τους Αγανακτισμένους ήταν απλώς τα προμηνύματα. Το χοντρό παιχνίδι τώρα ξεκίνησε, διότι οι μνήμες πρέπει να είναι νωπές εν όψει εκλογών, διότι μέσα σε όλα έχουμε και την καταρραμένη την ψήφο, ε;

Εκλογές... Μα εδώ τα έχουμε βρει -οι γερμανοτσολιάδες- με τους Γερμανούς φίλους μας, τι τις θέλουμε τις εκλογές; Κι αν γίνει καμιά στραβή; Τι κάνουμε; Πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας...

Τουτέστιν πρέπει κατ' αρχήν να μεριμνήσουμε να μην συμβεί καμιά στραβή και πως θα γίνει αυτό; Με την κατατρομοκράτηση του κόσμου με χίλιους δυο τρόπους, τρόποι που όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα φτάσει σχεδόν στο εκβιαστικό δίλημμα "ή εμάς, ή κουπόνια σίτησης. Διαλέχτε". Οκ, το ερώτημα ενδέχεται να μην είναι τόσο ωμό, επί της ουσίας όμως θα είναι επακριβώς αυτό.
Οι εκλογές αυτές όποτε επιτραπεί να γίνουν και εν αντιθέσει με όλες τις προηγούμενες που υπόσχονταν ελπίδα και όνειρα) θα υπόσχονται εφιάλτη και μιζέρια. Μην εκπλαγείτε αν προεκλογικά δεν πληρωθούν και τίποτε μισθοί και συντάξεις για κανάν μήνα ή έστω αργήσουν χαρακτηριστικά (διότι ο κόσμος καλό θα είναι να ζοριστεί αλλά όχι σε σημείο να εξεγερθεί). Ο κόσμος πρέπει να βάλει καλά στο πετσί του το δίλημμα "ή εμάς ή πεθαίνετε" και αυτό μπορεί να γίνει μόνο ωμά. Μόνο με τον χείριστο των εκβιασμών. Εκεί λοιπόν θα δω την μαγκιά αυτού του λαού, εκεί θα δω πόσο προσκυνημένος είναι: από το αν θα μασήσει και θακάνει πίσω επιστρέφοντας στα δύο κόμματα των δωσίλογων, ή αν θα τους συντρίψει όπως τους αρμόζει, όπως αξίζει σε'μάς και τα παιδιά μας, όπως αξίζει στα όνειρά μας.

Τουτέστιν, ναι μεν έχω εκφράσει κατ' επανάληψιν σχεδόν ως βεβαιότητα την ευχή ότι τα ποσοστά των δύο κομμάτων θα είναι πολύ χαμηλά, όμως αυτή η ευχή είναι προ του εσχάτου εκβιαστικού διλήμματος. Όταν θα σκάσει μύτη αυτό, ποια θα είναι τα ποσοστά τους; Πολύ αναρωτιέμαι, μα πάρα πολύ. Για τον λόγο αυτό επικροτώ κάθε νέα κίνηση με κόμμα ακριβώς επειδή θα κόψει σίγουρα κάποιο φιλετάκι από τους δύο δωσίλογους. Και εννοείται ότι προτίθεμαι να κάνω τα στραβά μάτια σε διάφορα σημεία που υπό άλλες συνθήκες θα τα έχωνα στην Αριστερά, αν και δεν το κρύβω ότι ο Φώτης που τον συμπαθούσα ανέκαθεν με έχει απογοητεύσει έτσι όπως τείνει να μεταλλάξει το κόμμα του σε pasok light. Τέλος πάντων, ξεφύγαμε.

Πότε θα γίνουν, άραγε, οι εκλογές; Η 29η Απριλίου που ακούγεται πολύ, παίζει όντως έντονα, αν και μακράν η πιο ταιριαστή ημερομηνία θα ήταν η 21η για να συμπέσει με την επέτειο της εθνοσωτήριου Επαναcτάcεωc. Οι λόγοι που καθιστούν την 29η ελκυστική ημερομηνία έχουν να κάνουν κυρίως με το ότι προηγείται της πρωτομαγιάς, ημέρα που πολύ φοβάμαι ότι θα δουν πολλά άσχημα τα ματάκια μας. Θα σας πω μόνο το εξής: ακόμη δεν θα έχει ορκιστεί η νέα κυβέρνηση οπότε η χώρα θα κυβερνάται ακόμη από υπηρεσιακούς. Οπότε πάνω στην απειρία ή την ασυνεννοησία, όλο και "κάτι" μπορεί να συμβεί... Ξέρετε τώρα, κανάς νεκρός κατά λάθος κι έτσι. Δεκεμβριανά style. Αυτά όλα παίζουν μεγάλο ρόλο διότι τον Ιούνιο έρχονται νέα μέτρα εξαθλίωσης, πολύ χειρότερα από όσα έχουμε βιώσει μέχρι τώρα. Σε καμία περίπτωση λοιπόν οι εκλογές δεν πρέπει να γίνουν μετά την πρωτομαγιά αλλά κοντά. Για μετά αλλά μακρυά το συζητάμε. Από τι θα εξαρτηθεί αυτό; Μα από το αν μέχρι τότε θα έχουν υπεψηφιστεί όσα πρέπει να υπερψηφιστούν: ναι μεν τα δύο "μεγάλα" κόμματα έχουν υποστεί φθορές αλλά ακόμη έχουν ένα ισχυρό ατού: διαθέτουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. μετά τις εκλογές το ενδεχόμενο να μην περάσουν οι αιματηροί εκβιασμοί και να υπάρχει μια ανεπιθύμητη σύνθεση της βουλής, είναι ορατό και φυσικά απευκταίο για τους γαμώ και δέρνω της χώρας, ήτοι τους δανειστές οι οποίοι πλέον έχουν ήδη τον πλήρη έλεγχο των πάντων. Οπότε όλα θα πρέπει να έχουν συμφωνηθεί επισήμως (ήτοι να αποτελούν Νόμο του Κράτους) μέχρι τότε. Δεν είναι τυχαίο ότι το έσχατο δωσίλογο μνημόνιο που αποτελεί κυριολεκτικώς και μνημόσυνο της χώρας, έχει προβλέψει τα πάντα: ακόμη κι αν βγούμε από το ευρώ, το χρέος θα παραμείνει ως αξία σε ευρώ. Αν δεν πληρώσουμε έστω και μία δόση ενεργοποιούνται αιματηρές και επαχθείς ρήτρες που μπορούν να μας πάρουν κυριολεκτικώς και τα σώβρακα (νησιά, Παρθενώνες και τέτοια αποχαιρετήστε τα), ενώ ακόμη κι αν η σύνθεση της βουλής αλλάξει, έχουμε ήδη παραιτηθεί από κάθε ασυλία και νομική προστασία. Το δε δίκαιο είναι αγγλικό και οι όποιες προσφυγές των δανειστών μας εναντίον μας θα εκδικάζονται σε δικαστήριο που θα επιλέγουν οι δανειστές (ήτοι Λουξεμβούργου ως τάχα μου αντικειμενικό), ενώ παράλληλα θα πληρώσουμε και τις ρήτρες ενεργοποίησης ένεκα επισήμου χρεωκοπίας, η οποία δυστυχώς έβαπτίσθη συντεταγμένη προκειμένου όταν θα έρθει η ώρα η καλή (που θα μας τα έχουν πάρει όλα θα ετοιμάζονται πλέον να μας πετάξουν έξω από το ευρώ) θα έχει αφήσει και παραθυράκι για την άτακτη χρεωκοπία που θα αποτελέσει απλώς την επίσημη ταφόπλακα. Όπως βλέπετε έχουν προβλεφθεί τα πάντα, ακόμη και το ενδεχόμενο pasok και νουδού να λάβουν αθροιστικά μηδέν τοις εκατό. Τι σημαίνουν αυτά; Για την ώρα διαφαίνεται από όλα τα σημεία των καιρών πως οι δερβέναγες της χώρας θεωρούν πως λίαν συντόμως θα έχουν ολοκληρώσει το θεάρεστον έργο τους, οπότε οι εκλογές θα μπορούν να προκηρυχθούν για τις 29 Απριλίου.
Αλήθεια, μήπως θυμάστε εκείνο το αστειάκι που λέγαμε ότι αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι δεν θα γίνονταν; Ε, ήρθε η ώρα που πλέον έγινε πραγματικότητα: οι επικείμενες εκλογές (και μάλλον και όλες οι επόμενες) δεν πρόκειται ν'αλλάξουν κάτι, πολύ φοβάμαι.
Αν, τώρα, για κάποιον λόγο κάτι στραβώσει στην πορεία, υπάρχει και η δυνατότητα να μην προκηρυχθούν εκλογές. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι η παρούσα χουντική κυβέρνηση έχει ψήφο εμπιστοσύνης και διαθέτει τη δυνατότητα να παραμείνει ως τον Σεπτέμβριο του 2013. Αν γίνει κάτι τέτοιο, η όλη προσπάθεια κατατρομοκράτησης εννοείται πως δεν θα πάει χαμένη. Η κρατική τρομοκρατία πάντοτε οφελεί να παραμείνουν τα πρόβατα μέσα στο μαντρί και οι προσπάθειές της καθίστανται επιτυχείς όταν υπάρχουν δύο παράγοντες:
πρώτον, βλάκες που να αναπαράγουν την τρομοκρατία ως φόβο
και
δεύτερον, γερμανοτσολιάδες που ευχαρίστως να εκτελούν τις διαταγές.

Σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, ε;
Οκ, θα σας το πω διαφορετικά: σύμφωνα με την σχετική θεωρία, για να εμφανισθεί τρομοκρατία (υπό την έννοια της τρομοκρατικής οργανώσεως και όχι της κρατικής, αμέσως να βιαστείτε!) σε μία κοινωνία πρέπει να υπάρχουν τρεις παράγοντες:
Πρώτον, απογοητευμένα άτομα.
Δεύτερον, ανεκτική ή υποστηρικτική κοινωνία.
Τρίτον, σχετική ιδεολογία.
Ενώ λοιπόν στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες, περιέργως δεν ανοίγει μύτη, παρά μόνο από την αστυνομία και το κράτος γενικότερα. Την ίδιαν στιγμή αν σκεφτούμε το πρόσφατο μεταπολιτευτικό παρελθόν καθώς και το ότι σε καιρούς απείρως καλύτερους είχαμε πάντοτε αρκετές τέτοιες οργανώσεις, μας προκαλούνται απορίες. Πως γίνεται να είχαμε τότε και να μην έχουμε τώρα; Δύσκολα ερωτήματα.
Τι σημαίνουν αυτά; Ντάξει, αποδείξεις δεν μπορείς να έχεις αλλά οι ενδείξεις αν εμπλουτισθούν με λογική μας βοηθούν να εξάγουμε πολλά συμπεράσματα, συμπεράσματα που θαυμάσαμε στην πράξη και χθες στο ΟΑΚΑ.
Διότι και χθες μια από τα ίδια είχαμε.
Βλέπετε λοιπόν πόσο ωραία καταλήγουμε εκεί απ'όπου ξεκινήσαμε;
Καταλάβατε τώρα γιατί αυτά που συνέβησαν χθες στον ποδοσφαιρικό αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού δεν είχαν την παραμικρή σχέση με το ποδόσφαιρο παρά ήταν αμιγώς πολιτικές εξελίξεις; Διότι μας προϊδεάζουν για τα όσα ακολουθούν σύντομα... Και δυστυχώς ήρθε μια ώρα άσχημη που πρέπει να είστε έτοιμοι για πολλά πράγματα.

Και παρόλο που θα επανέλθουμε και στο άμεσο μέλλον, στις επικείμενες εκλογές ψηφίζουμε αυτό που πρέπει. Ούτε απέχουμε για να τους κάνουμε τη χάρη (που επιπρόσθετα τους προμοτάρουμε κιόλας), ούτε στηρίζουμε αυτούς που ξεπούλησαν τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Χαίρετε και το νου σας.


Στοχάσου και αρκεί.
Ανωνύμου Έλληνος Ελληνική Νομαρχία (μέρος Α, μέρος Β).

Συγχαρητήρια κύριε πρόεδρε!

Μπράβο! Μπράβο! Και εις ανώτερα!
Αν και ειλικρινώς, δεν μπορώ να σκεφτώ πως υπάρχει κάτι παραπάνω από την αρχηγία στο pasok και τα εύσημα των Γερμανών κατακτητών...
Κάτι αντίτοιχο θεωρούσαν κάποιοι ως σημαντικό στην κατοχή άλλωστε, ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας κλπ, κλπ. Και επειδή ήταν φίλοι μας προσπαθούσαν να εκμεταλλευθούν προς όφελός τους αυτήν τη φιλία (η οποία ήταν κατά όλων των υπολοίπων βέβαια αλλά ας μην το κάνουμε θέμα).

Ειδικότερα για τις εκλογές θα ήθελα να σας ξεκαθαρίσω τα εξής: κατ' αρχήν το γεγονός ότι κάνατε τα πάντα για να είστε ο μοναδικός υποψήφιος το θεωρώ -όπως κι εσείς- γιορτή της Δημοκρατίας! Τι άλλο είναι η Δημοκρατία άλλωστε αν όχι η φωνή μοναχά του ενός; Επίσης, η μη ύπαρξη -αν οι εκ των έσω καταγγελίες αληθεύουν- λευκών ψηφοδελτίων προκειμένου η ψήφος να περιέχει μόνο εσάς είναι μια πασίγνωστη δημοκρατική ενέργεια! Παρομοίως, ορισμό της Δημοκρατία αποτελεί και η μη ύπαρξη φακέλλων: οι κακές γλώσσες λένε πως το κάνατε για να ξέρετε ποιος τόλμησε να μην σας ψηφίσει, αλλά εμείς δεν πιστεύουμε τέτοιες κακοήθειες. Εξάλλου το ένδοξο παρελθόν σας που έχει προασπιστεί σθεναρά τη Δημοκρατία με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών αλλά και τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος που έχουν γιγαντώσει την σήψη, την ασυδοσία και τη διαφθορά στη χώρα μας υποδηλώνει μόνο ότι για τις Αρχές της Δημοκρατίας θα συνεχίσετε να παλεύετε.

Θεωρώ δε ότι το παρακάτω έγγραφο αποτελεί και αυτό απόδειξη Δημοκρατίας! Και εντελώς pasok παρεμπιπτόντως, που είναι ως γνωστόν το πλέον δημοκρατικό κόμμα στη χώρα.


48.142+1.206+2.057=49.742, ήτοι ποσοστό του συνόλου, 103,34%!!! Καταπληκτικά σοσιαλιστικό!

Γενικά δηλαδή και με δεδομένο ότι με έχει πιάσει η χιουμοριστική μου διάθεση, ιδίως διαβάζοντας κάποιες εκ των έσω κακοήθειες περί στημένων εκλογών και λοιπών παρατυπιών ή τις εμφανείς συκοφαντίες περί διπλοψηφισάντων καθώς και το πλήθος λυκόπουλων 70 και άνω Μαϊων που έσπευσαν να σας ψηφίσουν, αναλογίζομαι ότι και ο Χίτλερ δημοκρατικά είχε ανελιχθεί σε σημείο να γίνει και Καγκελάριος κιόλας. Βέβαια όλα αυτά είναι υπερβολές και το αναγνωρίζω και ελπίζω να μου συγχωρέσετε το μαύρο χιούμορ, αλλά η αλήθεια είναι πως οι ομοιότητες ήταν τραγικά πολλές! Δίχως το παραμικρό μοντάζ!


Πραγματικά καταπληκτικές ομοιότητες! Ευτυχώς που δεν έχετε μουστάκι δηλαδή διότι θα σας είχα μπερδέψει! Ντάξει είπαμε, χιούμορ κάνω... :)

Μόνο που εντελώς σοβαρά ήθελα να σας ρωτήσω κάτι: αν υποθέσουμε ότι όσοι ψήφισαν ήταν 236.151, ήτοι αντιστοιχούν σε 472.302 ευρώ, οι κακοήθειες ότι δεν κόψατε (αν και ακόμη ΥΠΟΙΚ) ούτε μία απόδειξη συμβάλλοντας στην πράξη στην φοροδιαφυγή, αληθεύουν;;;

UPDATE: Τρομερό βίδεον που ξέθαψε ο Ντόπερμαν!!!
Πόσοι άλλοι άραγε ψήφισαν πάνω από μία φορά σε αυτήν τη γιορτή της Δημοκρατίας;;; :):)

Της βλακείας το ανάγνωσμα (κυριολεκτικώς)

Είναι τόσα πολλα αυτά που θέλω να γράψω τον τελευταίο καιρό που τελικώς καταλήγω να μην γράφω τίποτε. Γιατί; Κυρίως επειδή τα σκέφτομαι τόσο πολύ που καίγομαι πριν καλά, καλά πλησιάσω στο πληκτρολόγιο. Ξέχωρα απ'αυτό βέβαια παίζει και το ότι όταν μου έρχονται οι καλές εμπνεύσεις δεν είμαι στον υπολογιστή, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα...

Όπως και να'χει, έχετε διαπιστώσει ότι το θέμα της βλακείας σε όλες της της εκφάνσεις είναι ένα από τα κυριότερα θέματα που με απασχολούν.
Θα μου πείτε και μάλλον σωστά, καλά ρε, κι εσύ με τόσα προβλήματα που υπάρχουν, τους βλάκες επιλέγεις;
Σωστή η παρατήρηση Ουότσον, μόνο που σου διαφεύγει ότι τα περισσότερα προβλήματα που έχουμε στον σβέρκο τα οφείλουμε στους βλάκες, οι οποίοι είναι κυριολεκτικώς (ως έχω ξαναπεί) το μέγιστο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας, πρώτο και στην εγχώρια κατανάλωση: στους βλάκες βασίζονται οι πολιτικοί για να εκλέγονται, τους βλάκες ποτίζουν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης για να καλλιεργούν κουτόχορτο, τους βλάκες πείθουν (εσχάτως) οι Ευρωπαίοι περί του ορθού των ενεργειών τους κ.ο.κ. Όπου κι αν γυρίσεις το κεφάλι, υπάρχουν παντού βλάκες. Αστείρευτη απελπισία δάντειας κολάσεως.
Γιατί όμως αυτά; Διότι ο βλάξ είναι ο πρώτος που θα πειστεί περί του δικαίου της απόψεώς του τουτέστιν περί της ρίψεως εις τον Καιάδα όλων των υπολοίπων απόψεων και δη, με τρόπον εμφατικόν. Ο βλάξ συνήθως φέρεται να έχει ευφράδεια, η οποία κατά τα λοιπά αν αντιπαρατεθεί προς τις γνώσεις κάποιου πραγματικού γνώστη αυτομάτως ρίπτεται εις κατηγορίαν χαμηλοτέραν των ελληνικών ομολόγων της σήμερον. Επιπρόσθετα, ο βλάξ έχει πάντοτε δίκαιο και κάθε του θέση ξεκινάει με αυτό το δεδομένο, ούτως ειπείν κάθε παραδοχή αλλά κι απόρριψη έχουν το αυτό φίλτρο ενεργοποιημένο και το επαναλαμβάνουμε για να το θυμόμαστε πάντοτε: ότι ο βλάκας έχει πάντα δίκιο, κάτι που φυσικά ξέρουμε όλοι μας από την στυγνή μας καθημερινότητα.
Επίσης, ο βλάκας είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά επικίνδυνος. Δεδομένου ότι το εύρος διανοητικής του κατανόησης είναι εξαιρετικά χαμηλό, αναγκάζεσαι να πέσεις κι εσύ στο αυτό επίπεδο με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην μπορεί πλέον να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στους από ένα σημείο κι έπειτα. Και το χειρότερο; Δεδομένου ότι ο βλάκας έχει συνηθίσει να φέρεται ως βλάκας ενώ για'σένα το χαμηλό επίπεδο είναι καινοφανές, στα μάτια του κόσμου αυτός που θα φανεί περισσότερο ως βλάκας θα είσαι εσύ, μιας και η εμπειρία του βλάκα στην βλακεία τον κάνει να ζει στο φυσικό του περιβάλλον. Και πάει λέγοντας.

Έτσι, με δεδομένο ότι ο βλάκας σπανίως έχει εμπόδια μπροστά διότι ποιος θέλει να χάνει την ώρα του με αυτόν, αυτομάτως έχει ελεύθερο πεδίο να κάνει ό,τι θέλει και όπου θέλει, ούτως ειπείν όταν ομιλούμε για διαδίκτυο, να γράψει ό,τι γουστάρει.
Βέβαια θα μου πείτε, όλοι μας μπορούμε να γράφουμε ό,τι γουστάρουμε, πράγμα σωστό. Μόνο που ένας άνθρωπος που όχι απλώς επιθυμεί να μάθει (και μην ξεχνάμε ότι ο διάλογος είναι μιας μορφής μάθηση για όλους: ο Επίκουρος έλεγε ότι ο κερδισμένος μιας φιλοσοφικής κουβέντας είναι ο ηττημένος κι αυτό επειδή έμαθε κάτι που μέχρι προηγουμένως δεν ήξερε) αλλά δεν επιθυμεί να εκτεθεί κιόλας, θα κάτσει να ψάξει αυτό το θέμα που τον απασχολεί. Θα κάτσει να ενημερωθεί, θα ρωτήσει, θα ενδιαφερθεί.
Αυτά ο βλάξ είναι προφανές ότι δεν τα κάνει.
Ο βλάξ δεν χρειάζεται να διαβάσει κάτι, ξέρει.
Δεν χρειάζεται να επιβεβαιώσει κάτι αν είναι αληθές. Επιβεβαιώνεται από τις συμφωνίες (likes) μεθ'αλλαλαγμών του κόσμου.
Ο βλάξ δε χρειάζεται να αιτιολογήσει την άποψή του: είναι η σωστή.

Ο βλάξ, επίσης, είναι αστρολόγος: έχει πετάξει μερικές εκατοντάδες μπαρούφες τε και μπούρδες όπου και καταποντίστηκε πανηγυρικά, όμως ως είναι αναμενώμενο θα σταθεί στην μοναδική φορά που έπεσε μέσα και η οποία είναι συνήθως επιπέδου 1+1=;, γεγονός που στα μάτια του ιδίου και των αυλοκολάκων του τον ανεβάζει εις την εκτίμηση του ιδίου (ιδίως). Φυσικά ο βλάξ συνήθως αδυνατεί να δώσει απάντηση σε μια πιο σύνθετη ερώτηση τύπου 2Χ3-1=;, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία για τον βλάκα. Σημασία έχει ότι ξέρει πόσο κάνει 1+1 και που φυσικά δεν έχει καμία απολύτως σημασία ότι κι ένα παιδάκι ξέρει πόσο κάνει η ίδια πράξη. Επίσης, ως όλοι μας έχουμε παρατηρήσει, διά τον βλάκαν το επιχείρημά σου δεν έχει την παραμικρή αξία άπαξ και αποκλίνει των προγενεστέρων ιδικών του συμπερασμάτων. Ως εκ τούτου τα επιχειρήματά σου, όσο εμπεριστατωμένα κι αν είναι συνήθως καταρρίπτονται με ακαταμάχητες ατάκες του τύπου "είσαι μαλάκας" ή "δεν είναι έτσι" (και τελεία αμέσως μετά) ή "οκ" (αυτό είναι εξόχως ειρωνικό, ως θα έχετε διαπιστώσει. Υποδηλώνει απαξία και αηδία ενίοτε) κ.ο.κ. Κοινό σημείο όλων αυτών των απαντήσεων είναι η βεβαιότητα ότι τα επιχειρήματά σου δεν έχουν καμία τύχη απέναντι στην βεβαιότητα του βλάκα. Και πως να έχουν άλλωστε; Εδώ μιλάμε ότι βλέπεις τον βλάκα να "αντικρούει" επαγγελματίες στο αντικείμενό τους με επιχειρήματα του στυλ "ο Βαρουφάκης μιλάει; Καλά, 'ντάξει..." και αυτομάτως τα επιχειρήματα και οι γνώσεις του κάθε Βαρουφάκη έχουν αναχαιτιστεί. Και όχι μόνο αυτό αλλά μόλις φέρεις τον βλάκα σε τόσο δύσκολη θέση που να μπορεί να το καταλάβει και ο ίδιος κιόλας, συνηθίζει να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια νομίζοντας ότι δεν τον έχεις καταλάβει.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν υπεισέρχονται τα δύο θεμελιώδη αξιώματα της Βλακείας:
Πρώτον, ότι ο βλάκας δεν μπορεί να ξέρει ότι είναι βλάκας διότι αν το ήξερε δεν θα ήταν.
Δεύτερον, ότι ο βλάκας αν και πάντοτε έχει την υπόνοια μήπως και απευθύνεσαι σε αυτόν, κατέχει εξίσου πάντοτε και τη βεβαιότητα ότι μιλάς για κάποιον άλλον.

Σε αυτό το σημείο και προς αποφυγή (περαιτέρω) παρεξηγήσεων θα ήθελα να κάνω μια σημαντική διευκρίνιση. Έλαβα χθες ένα μήνυμα από κάποιον φίλο στο φέηστσιμπουκ που μου διαμαρτυρόταν μάλλον δικαίως για κάποια σχετικά θέματα: με τις επιθέσεις μου κατά των βλακών, είναι προφανές ότι δεν απευθύνομαι στον οποιονδήποτε έχει αντίθετη άποψη με'μένα, ή τέλος πάντων με αυτήν που θεωρώ σωστή. Τις αντίθετες απόψεις πάντα τις σέβομαι, ανεξαρτήτως αν της αποδέχομαι ή όχι. Ακόμη και για τις απόψεις που θεωρώ παντελώς για τον λούτσο καβάλα αναγνωρίζω ότι ο άλλος έχει κάθε δικαίωμα να τις έχει. Εξάλλου κατ' επανάληψιν έχω αναπτύξει ότι στην Δημοκρατία ακόμη και ο φαύλος έχει κάθε δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα τις απόψεις του, οπότε αν το έχει ο φαύλος αυτό το δικαίωμα δεν θα το έχει ο βλάκας; Το θέμα είναι ότι ο βλάκας στον οποίον επιτίθεμαι είναι ο προπαγανδιστής βλάκας, αυτός που κάνει μεγάλη ζημιά και δυστυχώς δεν είναι μόνο ένας. Είναι ο βλάκας που μειώνει τον οποιονδήποτε άλλον (και δεν με ενδιαφέρει κάν αν το κάνει ενσυνείδητα ή ασυνείδητα). Είναι ο βλάκας για τον οποίον είτε έχεις στα χέρια σου διδακτορικό πυρηνικής φυσικής είτε κλήση δημοτικής αστυνομίας, έχεις απλώς ένα "χαρτί".
Ο βλάκας στον οποίον απευθύνομαι είναι αυτός που με γλυκανάλατα, αχουτολίστικα επιχειρήματα (εκ του χαζογκομενίστικου "άχου τοοοοοο") θα σε τσουβαλιάσει εντελώς μηδενηστικά με τον οποιονδήποτε άλλον, αρκεί να διαφωνείτε όλοι με τον βλάκα και ασχέτως αν όλοι εσείς λέτε το ίδιο πράγμα ή όχι.
Ο βλάκας στον οποίον αναφέρομαι είναι αυτός που δύο χρόνια τώρα έχει κολλήσει στο ότι ο Πάγκαλος έχει απόλυτο δίκιο, τα φάγαμε μαζί και το ρήμα φταίω κλίνεται μόνο στο α' ενικό. Δεν πα να γίνονται σημεία και τέρατα παντού; Όχι, φταίς εσύ που το ένα και το άλλο και μπλα μπλα. Και ποιο το αποτέλεσμα; Ότι άλλοι βλάκες, άριστα εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση, τους δημοσιοκάφρους και την ευρύτερη και άριστα στημένη προπαγάνδα, την πατάνε, σε επικροτούν, σε κάνουν να νοιώθεις κάποιος για πρώτη φορά στη μίζερη πραγματικότητά σου και όλοι εσείς μαζί εξαπλώνετε την ενοχοποίηση του μαζί τα φάγαμε...

Κοινώς, αν δεν θεωρούσα ότι ο βλάκας έκανε τόση ζημιά, δεν θα απασχολούσε σε σημείο να πέφτω εν γνώσει μου επίπεδο σχολιάζοντας. Τουτέστιν, άλλο πράγμα οι προσωπικές απόψεις του καθενός και άλλο η σκαιά προπαγάνδα που δημιουργεί... likes.

Που είχαμε μείνει λοιπόν;
Α, ώπα... Μισό λεπτό γιατί ξέφυγα.
Εϊχα μείνει στο γιατί ο βλάκας είναι το πρόβλημα.
Η απάντηση είναι απλούστατη.
Διότι ακόμη και σήμερα, pasok-νουδού λαμβάνουν (έστω δημοσκοπικώς) περί το 35% μαζί (27+8 υπολογίζω).
Διότι ακόμη και σήμερα μόλις ο 1 στους 2 ψηφοφόρους τους (πρώην και... ακόμα) τους έχει σιχαθεί, τουτέστιν οι μισθοί και οι συντάξεις μπορούν να συμπιεστούν κι άλλο. Η κοινωνία αντέχει.
Διότι όποτε ρωτάς "αφού σωθήκαμε, γιατί σωθήκαμε για 7η φορά;" δεν λαμβάνεις καμία απάντηση ή μάλλον πιο σωστά επικρατεί σιωπή ροφού λες και είπες το καραψαγμένο, όπως σιωπή ροφού επικρατεί και στα υπόλοιπα ερωτήματα, μερικά εκ των οποίων θα αναφέρω εντελώς ενδεικτικά:
-αφού οι συγκεκριμένοι πολιτικοί συν τους Ευρωπαίους και τους ΔοΝηΤάδες θα μας σώσουν με το psi, γιατί απέτυχαν πλήρως σε όλα τα προηγούμενα; (σιωπή ροφού).
-αφού ήταν τόσο εύκολο να σωθούμε τελικά, γιατί δεν σωθήκαμε εξαρχής πριν από 2 χρόνια; (σιωπή ροφού).
-αφού πετύχαμε τον στόχο μας, γιατί πανηγυρίζουν και όλοι οι υπόλοιποι; Μήπως είναι ύποπτο το να πανηγυρίζουν ταυτόχρονα και οι λύκοι και τα πρόβατα; (σιωπή ροφού)
-πως γίνεται τα χθεσινά λαμόγια και αποτυχημένοι σήμερα να είναι οι σωτήρες της χώρας; (σιωπή ροφού)
-δηλαδή τώρα που πανηγυρίζεις σε φτάνουν τα λεφτά, ε; (σιωπή ροφού).
Και ούτω καθεξής.

Τι σημαίνουν αυτά.
Ότι ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου τε και πόρτας δεν ενδιαφέρεται αν τον φτάνουν τα λεφτά του, αρκεί να μην φτάνουν εσένα τα δικά σου. Νοιώθει καλύτερα έτσι. Και έτσι, μαγνητίζει τους έτερους βλάκες με τα ίδια μυαλά οι οποίοι σχεδόν εν μέσω ονειρόξεων σκεπτόμενοι πόσο κεγαμό είναι όλοι τους, εξάγουν συμπεράσματα για όλους τους υπολοίπους, με βεβαιότητα που ωσάν η μαλακία τους, σπάει και αυτή καρύδια: ή με'μάς, ή με τους άλλους. Πως είπες; Είσαι υπέρ της χρεωκοπίας; Ε, τότε είσαι εχθρός της Ευρώπης, εχθρός της χώρας, είσαι κομμουνιστής! Θες να βγούμε έξω από το ευρώ.

Φυσικά, το γεγονός ότι παρόλο που τα έχουμε ξεπουλήσει όλα δεν θα μας αποτρέψει να βγούμε και εκτός ευρώ, είναι κάτι που ο βλάκας δεν έχει διαβλέψει, ή μάλλον δεν το θεωρεί καν ενδεχόμενο του πραγματικού κόσμου. Όπως αντίστοιχα δεν έχει τη διανοητική δυνατότητα (βλάκας γαρ) να σου εξηγήσει γιατί ας πούμε τόση πρεμούρα να είναι τα νέα ομόλογα υπό το αγγλικό δίκαιο, ή γιατί ενώ διαγράψαμε χρέος 100 δισ. ευρώ φορτωθήκαμε δάνειο 130 δισ. ευρώ (με οψιόν να πάρουμε κι άλλο φυσικά), ή να κατανοήσει ότι ναι μεν τα επιτόκια των 130 δισ. ευρώ είναι μικρότερα από αυτά των 100 δισ. αλλά στην πραγματικότητα η διαφορά του επιτοκίου έχει καλυφθεί από τη διαφορά του ποσού (που αγγίζει το 1/3 του ποσού του υποτιθέμενου διαγραφέντος ποσού). Παρομοίως ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου τε και πόρτας αδυνατεί να αναγνωρίσει τι σημαίνει ότι η χώρα πλέον παραιτήθηκε κάθε νομικού της δικαιώματος και ασυλίας και ότι τα πάντα θα γίνονται κατά πως γουστάρουν οι δανειστές, στους οποίους έχυμε κυριολεκτικώς υποθηκεύσει τα πάντα με όρο (υποχρέωση) κατάσχεσης (αυτό συμπεριλαμβάνει και γη. Το τι σημαίνει γη, το έχουμε εξηγήσει στα ελληνοτουρκικά). Ομοίως, ο βλάκας στον οποίον απευθύνομαι δεν μπορεί να απαντήσει στο απλούστατο ερώτημα γιατί ενώ έχουμε σωθεί τόσες πολλές συνεχόμενες φορές να χειροτερεύουν όλοι οι δείκτες: βιωτικό επίπεδο, άνεργοι, άστεγοι, μισθοί, συντάξεις, ύφεση. Όλα γίνονται χειρότερα. Πως είναι δυνατόν βρε βλάκα; Και φυσικά, αφού επιλέξαμε σταθερότητα, αφού επιλέξαμε Ευρώπη, αφού κάναμε τόσες θυσίες για να παραμείνουμε στο ευρώ (άσχετα αν δεν θα το ξαναδούμε ποτέ επί της ουσίας), τότε γιατί υπογράψαμε ότι το χρέος σε ενδεχόμενη επιοστροφή στη δραχμή θα παραμείνει ως αξία σε ευρώ; Εξήγησε κάτι έστω για μια φορά στη ζωή σου ρε βλάκα.
Όλα αυτά όμως (καθώς και πολλά άλλα) είναι άγνωστες έννοιες για τον βλάκα, ο οποίος ζεί μέσα στην ηλίθια μακαριότητά του, αναλογιζόμενος ότι οφείλει να ψηφίσει pasok στις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν (παρόλο που φυσικά σε όλους θα λέει ότι ψήφισε Οικολόγους), ενώ ταυτόχρονα θα εξακολουθεί να τα χώνει σε όποιον ψήφισε Σαμαρά καθ'όσον το νουδού κακό ενώ το pasok καλό ως εντελώς διαφορετικό.
Και την ίδιαν στιγμή όποιος έχει αντίθετη άποψη διαπομπεύεται με σχεδόν φασιστικές μεθόδους ενώ η προπαγάνδα πάει σύννεφο, πάντοτε με λεπτεπίλεπτες εκφράσεις που είθισται να εντυπωσιάζουν.
Και η ακόμη μεγαλύτερη πλάκα ποια είναι; Ότι ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου τε και πόρτας είανι τελικά τόσο βλάκας που τα χώνει στα μεγαλολαμόγια κιόλας (πχ κανάλια κλπ) ενώ εξυπηρετούν ακριβώς τους ίδιους σκοπούς! Δηλαδή καταντάει πραγματικά γελοίο!

Θα σας εκμυστηρευθώ κάτι: παλαιότερα πίστευα πως ζουν ανάμεσά μας. Εδώ και καιρό πλέον έχω συνειδητοποιήσει ότι εμείς ζούμε ανάμεσά τους... Είναι τόσοι πολλοί πλέον...

Γάματα με κεφαλαία γράμματα...
Τουλάχιστον ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι σκεπτόμενοι άνθρωποι εκεί έξω στην πραγματική ζωή, οι οποίοι δεν έχουν μολυνθεί ακόμα. Αναρωτιέμαι όμως πόσο θα μπορέσουμε να κρατήσουμε.
Για το τέλος θα σας αποκαλύψω κάτι: από αυτούς που κατηγορούν τον Χρυσοχοϊδη ότι δεν διάβασε ποτέ το μνημόνιο οι περισσότεροι δεν το διάβασαν ποτέ ούτε αυτοί. Όπως φυσικά δεν έχουν διαβάσει και τίποτε από τα επόμενα. Και δεν εννοώ σε σχόλια φίλων ή άρθρα εφημερίδων, έτσι;

Ειλικρινά με έχει πιάσει απελπισία...
Καληνύχτα μας.
Και μην ξεχνάτε ότι τα χειρότερα έρχονται.
Το είπε και ο Σόιμπλε χθες άλλωστε: μέχρι να γίνουμε Λεττονία, έχουμε καιρό. Μέχρι τώρα δεν είχαμε τραβήξει τίποτε. Και ό,τι λέει ο Σόιμπλε, ο Βαγγέλας μας θα το πράξει με θαυμαστή συνέπεια, προς τέρψην του κάθε βλάκα.
Κυριολεκτικά καληνύχτα, σε όλους.

Up the Hammers VII, 2-3 Μαρτίου 2012

Πολυαναμενώμενο από πολλές απόψεις και για πολλούς λόγους.
Θες για να ξεχαστούμε από τις πολλές σκοτούρες; Παίζει.
Θες για να δούμε κανάν γνωστό που έχουμε χαθεί; Παίζει.
Θες για το metal και τα μυαλά στα κάγκελα; Παίζει.
Θες για τις συναυλίες που πλέον εκ των πραγμάτων δεν πάμε σε πολλές; Παίζει.
Θες για το καθεαυτώ φεστιβάλ που πάω από την πρώτη του χρονιά; Παίζει.
Και χίλιοι δυο άλλοι λόγοι τέλος πάντων, μην το κουράζουμε το θέμα. Η ουσία είναι ότι άφησε για λίγες ώρες στην άκρη τις σκοτούρες μου και πήγα ως συνήθως με τον Mad Putcher και στο φετινό UTH.

Στην πορεία βέβαια ανακάλυψα κάτι ενδιαφέρον: ότι εν αντιθέσει με όλα τα προηγούμενα, φέτος δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το ποιος παίζει ποια μέρα, πότε βγαίνει (ώρα και σειρά) κλπ, με αποτέλεσμα να είναι λίγο κίντερ έκπληξη, ιδίως την πρώτη μέρα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι αρχικώς νόμιζα πως την πρώτη μέρα άνοιγαν οι Lethal Saint που όμως άνοιγαν τη δεύτερη, ενώ οι Holy Martyr που έπαιζαν την πρώτη είχα την εντύπωση πως έπαιζαν τη δεύτερη. Γενικώς, ήμουν εντελώς κώλος όπως και εποχές που ζούμε.

Τέλος πάντων, πρώτο συγκρότημα του διημέρου (και λέω διημέρου διότι δυστυχώς στο warm up ούτε φέτος κατάφερα να πάω, αν και το ήθελα πάρα πολύ, αφού μεταξύ άλλων έπαιζαν και οι Finger of Scorn που είναι μια εκπληκτική μπάντα-έμπνευση που παίζει τραγούδια Cirith Ungol, εγχείρημα από μόνο του όχι ιδιαίτερα εύκολο) ήταν οι Θεσσαλονικείς Witchcurse, ένα συγκρότημα που δεν μπορώ να πω πως με πολυενθουσιάζει λόγω του στυλ του (nwobhm). Θα τους αναγνωρίσω ότι ήταν κεφάτοι αλλά όταν ξεκινάω κάτι ψιλοαδιάφορα πρέπει να υπάρχει κάτι πραγματικά εξαιρετικό για να με κάνει να αλλάξω άποψη. Και τέλος πάντων, όπως είπε και ο Μητσάρας ο Beer Drinker, καλοί οι Witchcurse αλλά πήξαμε στην τεχνική... Σόρρυ παιδιά αλλά πολύ μακρυά από το στυλ μου.
Επόμενο συγκρότημα οι Gae Bolga από το Βέλγιο (και όχι Bloga όπως βλέπω να αναπαράγεται ένεκα ενός ορθογραφικού λάθους. Μα ένας άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται να το ψάξει ρε; Έλεος πια. Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί δεν πάει μπροστά το όλο πράγμα): thrash και άγιος ο θεός. Πολύ ξύλο τα παιδιά. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι διαπίστωσα εκ νέου και κάτι που έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου εδώ και αρκετό καιρό, ήτοι ότι τα ακούσματα αλλάζουν όσο περνάνε τα χρόνια. Ενώ ως υπερήφανος thrasher του παρελθόντος υπό άλλες συνθήκες θα γούσταρα τρελά, οι Βέλγοι αν και ήταν πολύ πωρωτικοί από ένα σημείο κι έπειτα με κούρασαν λίγο, σημείο εμφανώς καινοφανές για τα ιστορικά μου δεδομένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους διασκέδασα. Ίσα, ίσα που σε πολλά σημεία κατάφεραν όχι μόνο να μου θυμήσουν τα νειάτα μου αλλά και να βγάλουν από μέσα μου οργή (που είναι βασικό στοιχείο του καλού thrash) σε σημείο να ήθελα ευχαρίστως να έχω έναν πολιτικό μπροστά μου εκείνη την ώρα (ας πούμε εντελώς τυχαία τον ΥΠΟΙΚ) να τον ανοίγω χειρουργικά σιγά-σιγά και ιδιαίτερα επώδυνα έως βασανιστικά κατά μήκος της κοιλιάς με κάτι όχι ιδιαίτερα αιχμηρό, όπως ένα κουταλάκι του γλυκού ας πούμε. Τέλος πάντων, το πρόσημο ήταν εξαιρετικά θετικό για τους Βέλγους, οι οποίοι παρεμπιπτόντως να αναφέρω ότι τη δεύτερη μέρα ήταν κάτω και συμμετείχαν ως κοινό, γεγονός που μου έδωσε την ευκαιρία να πιάσω την κουβέντα με τον τραγουδιστή τους και να του πω κάποια πραγματάκια που διαπίστωσα ότι τον χαροποίησαν. Φιλότιμα παιδιά.
Τρίτο συγκρότημα της πρώτης ημέρας οι Sorrow's Path, ήτοι η γωνιά του doom, ήτοι ώρα για σουβλάκι (αν και η αλήθεια είναι ότι είχαμε πιάσει την πάρλα και τελικώς πήγε μετά το επόμενο σετ το σουβλάκι). Ντάξει, είπαμε ότι τα ακούσματα αλλάζουν καθώς περνάνε τα χρόνια (και το ρημάδι, 24 χρόνια ακούω metal και η σημαία παραμένει πολύ ψηλά, έτσι;) αλλά το doom δε χωνεύεται. Δε λέω, προφανώς οι doomάδες θα τους γούσταραν αρκετά μιας και γενικότερα έχουν καλό όνομα αλλά ως εκεί. Μεταξύ άλλων έπαιξαν και μια διασκευή στο Black Mass των Warlord η οποία ως εκτέλεση για να πω το κρίμα μου, μου φάνηκε λίγο πιο αργή από την κανονική, αλλά τέλος πάντων ας το παραβλέψουμε.
Επόμενη μπάντα της μέρας ήταν οι Φινλαδοί Evil Lyn, συγκρότημα με το οποίο δεν είχα ξανασχοληθεί ποτέ μου και που ομολογουμένως μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Πωρωτική μουσική σε στυλ, με 2 ομολογουμένως κουφές διασκευές (Purgatory από Maiden και Heavy Metal Angels από Heavy Load όπου και εγένετο το έλα να δεις). Γενικά θα έλεγα ότι αποτέλεσαν μάλλον την ευχάριστη έκπληξη της πρώτης βραδιάς.
Για τη συνέχεια το σουβλάκι ήτο καλό ανεφώνησεν ο Κύριος και η επιστροφή στο An έγινε τρέχωντας μόλις τέθηκε το θέμα ότι επόμενο συγκρότημα ήταν οι Holy Martyr, μπάντα που πιθανώς να ενθυμείστε ότι γουστάρω παλαιολιθικόθεν και που ευτυχώς χάσαμε μόλις στα πρώτα δευτερόλεπτα, χρόνος όμως που απεδείχθη στρατηγικός μιας και θα τολμούσα να πω πως το μαγαζί είχε σχεδόν τιγκάρει, τουλάχιστον στην "αρένα", κοινώς διαπίστωσα ότι οι εποχές που τους Holy Martyr τους αποθέωνα κυρίως εγώ έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί (θυμάμαι μια παλιά ατάκα του Μητσάρα του Beer Drinker που με έβλεπε να έρχομαι από μακρυά σε ένα γκιγκάκι των Strikelight στα ολυμπιακά του Φαλήρου "ποιος είναι αυτός με την μπλούζα Holy Martyr; Α, ο Άδης πρέπει να είναι". Ήταν τόσο βέβαιος ότι σιγά μην φόραγε άλλος μπλούζα Holy Martyr προ τόσων ετών). Όπως και να'χει καλές οι αναδρομές και οι αναμνήσεις αλλά το γκρουπάκι τα σπάει και είναι γκρουπάρα και δικαιότατα έχει τόσο φανατικό κοινό (αν και πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι εκ του κοινού τους γουστάρουν όχι τόσο για τη μουσική όσο για τη θεματολογία τους, αλλά τέλος πάντων). Το σετ ήταν ωραίο, αν και με στεναχώρησε που δεν έπαιξαν το Warmonger που είναι διαχρονικά και το προσωπικό μου απωθημένο. Επίσης, σε σχέση με το UTH II που είχαν ξαναεμφανισθεί , οφείλω να ομολογήσω ότι όχι μόνο δεν έχουν χάσει σε πώρωση, αλλά τουναντίον την έχουν εκτοξεύσει κιόλας. Νομίζω ότι ήταν η εμφάνιση που γούσταρα περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη την πρώτη μέρα.
Επόμενοι ήταν οι Pagan Altar, ένα συγκρότημα που μέχρι πρότινως δεν μου άρεσε (αν και συναυλιακά που τους είχα δει παλαιότερα γούσταρα πάρα πολύ). Πλέον μου αρέσουν (είπαμε, τα ακούσματα. Απαπαπα, μην το μάθει το Μήτσος αυτό γιατί δεν ξέρω αν θα αντέξω το δούλεμα που'χει να πέσει...). Επίσης μου ξανάρεσαν ως εμφάνιση, παρόλο που ο τραγουδιστής είχε εμφανώς κάποιο θεματάκι που δεν του επέτρεψε να δώσει το 100% (κάτι πήρε τ'αφτί μου για κάποια ίωση, αλλά το μεταφέρω με επιφύλαξη), Τέλος πάντων, δεν με χάλασαν καθόλου. Δυστυχώς όμως προς τα τέλη των Βρετανών προέκυψε ένα πάρα πολύ σημαντικό και έκτακτο θέμα προσωπικής φύσεως που με ώθησε να φύγω δίχως δεύτερη σκέψη, με αποτέλεσμα να χάσω τους Shock Paris. Ο Mad Putcher έμεινε βέβαια και μου είπε ότι ήταν εξαιρετικοί, με πεντακάθαρο ήχο και πολλή δύναμη και κέφια, αλλά δυστυχώς δε γινόταν διαφορετικά. Τι να κάνεις, κάποια στιγμή στο μέλλον μάλλον θα σας εξηγήσω τι ακριβώς συνέβη...

Μέρα δεύτερη και είχε μεσολαβήσει η απαιτούμενη ξεκούραση - ανασύνταξη δυνάμεων, μιας και το να βγάζεις κάτω σχεδόν όλο το φεστιβάλ (και δη, όρθιος) δεν είναι και το πιο εύκολο σπορ. Η δεύτερη μέρα τέλος πάντων είχε κάποια καλά, ένα εκ των οποίων ότι δεν είχε doom: τι ευτυχία. Αυτό από μόνο του σου έδινε δύναμη για τη συνέχεια! Πρώτο συγκρότημα ήταν οι Lethal Saint από την Κύπρο, τους οποίους είχα ήδη δει άλλη μία φορά και που τα παιδιά τα σπάνε. Εξαιρετική εμφάνιση, τα έδωσαν όλα και γουστάραμε όλοι πολύ.
Στην συνέχεια βγήκαν οι Δανοί Serpent Saints οι οποίοι οφείλω να ομολογήσω ότι κέντρισαν από πολλές απόψεις το ενδιαφέρον μου. Κατ' αρχήν το στύλ τους είναι... πολύ περίεργο ρε παιδάκι μου. Τουλάχιστον συναυλιακά. Powerάδες θα τους χαρακτήριζα αλλά με πολύ μυστήρια περάσματα. Κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που με ξένισε ιδιαίτερα η διασκευή στο Trooper, όπου θα μπορούσα να περιμένω από αυτούς το ο,τιδήποτε άλλο αλλά όχι Maiden. Δεν ξέρω γιατί αλλά απλά δεν μου καθόταν "σωστό". Τέλος πάντων, η σκηνική παρουσία των παλικαριών ήταν καταπληκτική και γενικά τα έσπασαν αγρίως. Μου άρεσαν αρκετά και θέλω να τους ψάξω.
Axevyper για τη συνέχεια και τι να πρωτογράψεις εδώ πέρα. Σεβασμός για τα πάντα! Από την καραcult 80ίλα εμφάνιση της μπάντας, έως το κασκόλ της Fiorentina που είχε μαζί ο μπασίστας και την ασύλληπτη για τον ανθρώπινο νου εμφάνιση του τραγουδιστή. Τι να σχολιάσεις πια, μιλάμε για 80s μεγαλείο! Μουσικά εντωμεταξύ μια χαρά μπάντα είναι τα παιδιά, αν και νομίζω ότι γενικά μπορούν και πολύ καλύτερα. Εξαιρετική σκηνική παρουσία, πωρωτική από την αρχή έως το τέλος. Κάναμε και κάποια "πικρόχολα" πλην εντελώς καλοπροαίρετα και χαβαλετζίδικα σχόλια με τον Mad Putcher, ενθυμούμενοι τον... Giuseppe Meatsa του UTH III (μην το ψάχνετε ποιος ήταν αυτός, η ουσία είναι ότι ΗΤΑΝ!!!). Θετικό και σε αυτούς το πρόσημο.


Και σιγά, σιγά το πράγμα αρχίζει να σοβαρεύει. Επόμενο συγκρότημα οι Valor τους οποίους ήθελα να δω πως και πως. Τολμώ να πω ότι η πορεία τους προς τα πάνω είναι σταθερή. Φιλότιμο συγκρότημα που δουλεύει αρκετά και γι'αυτό το αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Πολύ καλά παιγμένα τραγούδια με πολύ καλή εμφάνιση γενικότερα, ΑΝ ΚΑΙ για μία ακόμη φορά δεν είδα το Perseus, γεγονός που με προβλημάτισε ιδιαιτέρως. Απ'ό,τι είπαν μετά, απλώς έτυχε. Προσωπικά θα έλεγα ότι δεν έτυχε, πέτυχε. Μα το Perseus ρε; Τι σόι επιλογή είναι αυτή όταν αφήνεις έξω το τραγούδι με το οποίο θα έπρεπε να ξεκινάς και να τελειώνεις; Τέλος πάντων, χαλάλι τους διότι ήταν εξαιρετικοί.
Και επιτέλους η ώρα των τρομερών Metal Inquisitor! Επτά ολόκληρα χρόνια από την πρώτη και μοναδική (έως προχθές) φορά που έπαιξαν στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στο UTH (δίχως Ι διότι τότε ακόμη δεν ξέραμε αν θα γίνουν και άλλα!), ούτως ειπείν το μυθικό (τολμώ να πω) πρώτο φεστιβάλ που μάλλον εξακολουθεί να παραμένει το αγαπημένο μου και στο οποίο γενικώς και ειδικώς μας είχαν πάρει από τα σκαλπ έως τις σούφρες. Χθες αν και δεν ήταν headliners όπως την πρώτη φορά, πάλι μια από τα ίδια μας πήραν, αν και με μικρότερο σετ και με κάποιες εμφανείς ελλείψεις (όπως τα δύο του εφταριού, Beware και RIF, για τα οποία σε μια κουβεντούλα που πιάσαμε εκ των υστέρω έξω μου είπαν ότι δεν τα έπαιξαν διότι λόγω δουλειών αφενός αλλά και του πρόσφατού τρίτου δίσκου αφετέρου, έχουν πολύ καιρό να τα προβάρουν κι έτσι δεν ήθελαν να το διακινδυνεύσουν). Πάντως είχε πλάκα μεταξύ άλλων το όλο σκηνικό, αφού κάποια στιγμή περί τα μέσα του σετ τους, πήγε χέρι-χέρι ένα χαρτί στον τραγουδιστή λες και ήμασταν σε σκυλάδικο (!) που μόλις το διάβασε έκανε έναν μορφασμό λέγοντας "πολύ δύσκολο" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αμέσως μετά πετάχτηκε ο Γκρέγκυ λέγοντας "read the fucking paper carefully" για να προσθέσει λίγο αργότερα "Beware, Resistance is Futile or die"... Κορυφαίες καταστάσεις! Όπως και να'χει, η εμφάνισή τους ήταν καταπληκτική, τα παιδιά προσφέρουν τρομερή πώρωση και γουστάραμε όλοι. Γενικότερα έγινε το έλα να δεις στο μαγαζί. Μακάρι να τους δούμε σύντομα και για κανονική συναυλία, να παίξουν με την ησυχία τους.
Στη συνέχεια βγήκαν οι Cloven Hoof. Άλλη γκρουπάρα από 'κεί. Τα έσπασαν κι αυτοί με τη σειρά τους, το έλα να δεις έγινε. Τι Gates of Gehenna, τι Road of Eagles, τι Reach for the Sky και δεν συμμαζεύεται. Της πόρνςη έγινε κάτω. Και δυστυχώς σχετικά νωρίς διαπίστωσα ότι ο σβέρκος είχε ήδη βγει εκτός λειτουργίας από την... υπερένταση κατά τους Metal Inquisitor. Το αποτέλεσμα είναι να είμαι σχετικά (αρκετά) προσεκτικός και να ξελαρυγγιάζομαι κυρίως άνευ headbanging. Όπως και να έχει πάντως, οι Cloven Hoof μας υπενθύμισαν ότι τον Ιούνιο ξαναέρχονται (να προσθέσω κάτιπου σχολιάζαμε με τον Mad Putcher βέβαια: αν δεν ξαναγίνουν μαλλιά κουβάρια, κάτι που αποτελεί σχεδόν χόμπυ τους κατά τα τελευταία... αμέτρητα χρόνια και που έχουν οδηγήσει τον North να έχει αποχωρήσει περί τις 473 φορές από το συγκρότημα, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα) και μάλιστα έρχονται για να κάνουν ειδικά Live με όλο Sultans Ransom (μεταξύ άλλων). Αυτό ομολογουμένως θα έχει πολύ ενδιαφέρον, οφείλω να ομολογήσω.
Και ήγγικεν η ώρα για τους μεγάλους headliners του φετινού UTH, τους Βρετανούς Skyclad, ένα συγκρότημα εξαιρετικά ιδιότροπο (για όσους το έχουν ακούσει) από το οποίο δεν ξέρεις τι απ'όλα να περιμένεις. Εγώ από την πλευρά μου το μόνο που έλεγα ήταν ότι για να τους φέρνει ο Μάνος πάει να πει ότι παίζουν καλά, αφού ό,τι έχει φέρει είναι καλό, οπότε κάτι λιγότερο δεν περίμενα. Η αλήθεια είναι όμως ότι τόσο καλή εμφάνιση δεν την περίμενα σε καμία περίπτωση. Τα παιδιά τα έδωσαν όλα και φάνηκαν να το διασκεδάζουν κιόλας μιας και αποθεώθηκαν κατ' επανάληψιν και όχι αδίκως. Να σας πω την αλήθεια, αν και γενικώς μου άρεσαν οι Skyclad από την εποχή του πρώτου τους δίσκου κιόλας έστω κι αν κάποιες φορές το folk στυλ τους μου καθόταν κάπως στον λαιμό, μετά από αυτήν την εμφάνιση (που ήταν και δίχως τον Martin έτσι;) ανέβηκαν τρομερά στην εκτίμησή μου. Κατ' αρχήν ο Kevin Ridley μου άρεσε πολύ ακριβώς επειδή ήταν όλη την ώρα με ένα χαμόγελο στα χείλη. Τρομερό παλικάρι! Ντάξει δε λέω, Martin δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος και σε κάποιες φάσεις κιόλας μας έπιασε μια ψιλομελαγχολία με τον Mad Putcher τύπου "α, ρε Μάρτιν", αναλογιζόμενοι τι έχει γράψει αυτός ο άνθρωπος στο παρελθόν (όπου η μουσική και κυρίως η στιχουργική ιδιοφυία του φαινόταν από τις πρώιμες εποχές των Sabbat σημειωτέον). Γενικά η εμφάνιση των Skyclad ήταν καταπληκτική και νομίζω μας αποζημίωσε όλους. Και δε νομίζω να πείραξε κανέναν το γεγονός ότι τελικά έπαιξαν από τους 5 πρώτους δίσκους και όχι από τους 4, ή που σίγουρα ο καθένας δεν άκουσε κάτι που θα ήθελε. Τι να πρωτοακούσεις άλλωστε...

Τα γνωστά ετήσια παραλειπόμενα...
Σε μια φάση ο Γρηγόρης μεταξύ άλλων είπε την πρώτη μέρα (χώνωντάς τα δικαίως) ότι "που διάολο είναι πάλι ο κόσμος της Αθήνας;"
Κάθε χρόνο εμείς κι εμείς είμαστε, στο τέλος θα βγάζουμε οικογενειακές φωτογραφίες για να βλέπουμε πόσο έχουμε αλλάξει χρόνο με τον χρόνο. Πραγματικά λίγες οι νέες φάτσες, πράγμα τραγικό. Θα μου πείτε, κρίση. Παπάρια μάντολες. Κάθε χρόνο κρίση έχουμε εδώ και χρόνια απ'ό,τι φαίνεται. Ακόμη και προ κρίσης, πάλι κρίση είχαμε εμείς. Από δικαιολογίες καλά τα πάμε. Στην συμμετοχή πάσχουμε.
Όπως και να'χει, ολόκληρη τη δεύτερη μέρα σκεφτόμουν αυτό που είπε ο Γρηγόρης και ταυτόχρονα αναλογιζόμουν τα στάνταρ χεστίδια που χώνω κι εγώ στην ετήσια κριτική μου για το φεστιβάλ και τελικώς συνειδητοποίησα κάτι: το Up the Hammers είναι ένα φεστιβάλ που γίνεται από καβλωμένους προς καβλωμένους με συμμετοχή καβλωμένων. Πολύ απλά τα πράγματα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το φεστιβάλ το κάνουν και το στηρίζουν άτομα καβλωμένα με τη μουσική μας. Ότι οι μπάντες που έρχονται ξέρουν ότι δεν θα γίνουν ποτέ rock stars και ως εκ τούτου τα δίνουν όλα όσο κοινό κι αν έχουν από κάτω (ενδεικτικά, αυτό ακριβώς μου είπε εν μέρει ως παράπονο ο τραγουδιστής των Gae Bolga, ότι δηλαδή θα ήθελαν λίγο περισσότερο κόσμο, το συμπλήρωσε όμως λέγοντας "αλλά τι να κάνεις"). Ότι ο κόσμος που συμμετέχει, δεν είναι τυχαίο ή συμπτωματικό ότι είναι συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι και δεν εννοώ μόνο από την Αθήνα αλλά και από την υπόλοιποι Ελλάδα αλλά ακόμη και από την Ευρώπη. Είδα τον κλασικό Σουηδό, τους κλασικούς Γάλλους, τους κλασικούς Γερμανούς (ολόκληρη αποικία είναι αυτοί πλέον) κλπ. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο δηλαδή, δεν γίνονται τυχαία αυτά τα πράγματα. Νέα πρόσωπα, ναι, υπάρχουν κάθε χρόνο όπως αντίστοιχα υπάρχουν και κάποιες απουσίες, αλλά πλέον είναι παρατηρημένο ότι πάνε σχεδόν ποσοστιαία ως προς το σύνολο των συμμετεχόντων οι οποίοι σε γενικές γραμμές είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ένας Γερμανός πχ δεν θα σηκωθεί να έρθει εδώ για 2 μέρες από τη Γερμανία προκειμένου να δει τι; Τους Valor; Έτσι απλά; Διότι όλα τα υπόλοιπα τα έχει δει από 2 έως 52 φορές στη Γερμανία ήδη. Είναι προφανές ότι θα έρθει επειδή γουστάρει τη φάση. Ως επίσης ο ηρωϊκός Έλληνας εκδρομέας που έρχεται κάθε χρόνο από ολόκληρη την περιφέρεια, ενίοτε (ή συχνότατα) σπαταλώντας έναν σκασμό λεφτά, είναι προφανές ότι το κάνει γιατί διψάει για πραγματικά καλή μουσική. Το ίδιο ακόμη και ο (με την ευρύτερη έννοια) Αθηναίος μεταλλάς (όπως εγώ και ο Mad Putcher για παράδειγμα) που ανεξαρτήτως συνθηκών θα δώσει το παρόν. Δηλαδή τι; Εγώ δεν έχω ζοριστεί οικονομικά νομίζετε; Αίμα έχω φτύσει. Αλλά τι να κάνουμε; Να καθόμαστε 365 μέρες στο σπίτι να μιζεριάζουμε; Να μην βλέπουμε κόσμο; Να μην κάνουμε τίποτε; Ε, δε γίνεται ρε αδελφέ. Γι'αυτό και είναι ωραίες οι συναυλίες αυτού του είδους, οι οικογενειακές, γι'αυτό τις στηρίζουμε, διότι μας επιστρέφουν πίσω στο πολλαπλάσιο αυτά που δίνουμε. Τι να πεις δηλαδή...
Πραγματικά δεν περιμένω να έρθει κανένας άλλος στο UTH. Πλέον είμαι πεπεισμένος ότι κάθε χρόνο είμαστε ακριβώς αυτοί που πρέπει συν κάποιες εξτρά φάτσες πάνω-κάτω, που πιθανώς να εμπίπτουν και στο όριο του στατιστικού λάθους. Θα είναι παράταιρο να έρθει κάποιος άλλος άσχετος, να χαλάσει το "ποσοστό" της αναλογίας. Κατά πως φαίνεται το UTH είναι το φεστιβάλ που απευθύνεται σχεδόν ονομαστικά σε πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Κι όποιος δε γουστάρει, δεν τρέχει και τίποτε ρε αδελφέ, υπάρχουν και οι πχιοτικές συναυλίες τύπου χάμστερ να'ούμ.

Πέραν όλων αυτών, είχαμε και κάτι μαλακιούλες που παρολίγον να οδηγούσαν και σε παρεξηγήσεις και ίσως όχι αδίκως κι αυτό γιατί; Διότι κάποιοι βλάκες έχουν την εντύπωση ότι όλοι μέσα σε έναν συαυλιακό χώρο είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται τους λίγους βλάκες που θεωρούν ότι metal life είναι να κάνουν ό,τι τους κατεβάσει η ξερή τους η γκλάβα. Αμ, έλα που δεν είναι έτσι όμως μόρτη μου. Το ότι σε ανέχομαι για 5-10 μίζερα λεπτά της ζωής σου δε σημαίνει ότι δεν μου σπάς και τα παπάρια με αυτά που κάνεις, τουτέστιν δεν προτίθεμαι να σε αφήσω να μου τα σπας ολόκληρο το βράδυ μόνο και μόνο επειδή εσύ έτσι έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι γουστάρεις. Άσε την metal life και get a life.
Επί τούτου, μια πολύ ωραία ατάκα πέταξε ο Russ North που όμως δεν εισακούστηκε. Τι είπε ο άνθρωπος; Τραγουδήστε και φωνάξτε όσο θέλετε αλλά αφήστε αυτό το χαζό stagediving που μπορεί να χτυπήσει κανείς και το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι καν metal. Αμερικάνικο είναι και εντελώς grunge (προφανώς εννοούσε hardcore βέβαια). Και είχε δίκιο ο άνθρωπος. Τι stagediving και παπαριές. Ειλικρινά 1-2 τυπάκια που μέτρησαν απευθείας την επιτάχυνση της βαρύτητας καθώς και την ποιότητα του πατώματος με τη μάπα, τολμώ να πω ότι τα χάρηκα.

Γενικά, περάσαμε μια χαρά. Σίγουρα η δεύτερη μέρα ήταν σαφώς ανώτερη από την πρώτη, αλλά γενικότερα το feeling ήταν άψογο. Ήταν κάτι που μου είχε λείψει. Περάσαμε πολύ καλά και ιδίως για τη δεύτερη μέρα απεδείχθη ότι η έλλειψη doom βοηθάει στην ψυχική ανάταση. Παρά την 8ωρη ορθοστασία (σερί) δεν ένοιωθα κουρασμένος! Επίσης χάρηκα πολύ που είδα πολλούς φίλους αν και κάποιοι πήραν δικαιολογημένες απουσίες (το λέω γιατί ξέρω τι και πως). Τους αγαπάμε και αυτούς.

Για την ώρα βάζουμε στην πλώρη μας το χειμερινό Up the Hammers με Manilla Road και αναμένουμε ήδη από τώρα και το επόμενο κανονικό, με μια ενδιάμεση στάση σε Cloven Hoof, καλά να είμαστε!

Και μην ξεχνάμε ότι η αλήθεια φαινόταν στον πάγκο του Γρηγόρη, απ'όπου και αποκτήθηκε σε βινύλιο ο δίσκος των Wrathblade κιόλας!

Τις θερμότερες ευχαριστίες μου στον Μάνο και σε όλους τους εμπλεκόμενους. Διότι η αλήθεια είναι ότι πλέον εκδηλώσεις όπως το UTH τις έχουμε μεγάλη ανάγκη.

Heavy Metal ρε μουνιά!