Cult Metal Στίχοι: Warlord- Aliens

Κάποτε (πριν κάποια χρόνια) όταν με τον Kevin είχαμε φτιάξει ένα φορουμάκι για να λέμε 2-3 κουβέντες κάποια άτομα ήρεμα (μέχρι που κάποιοι βλάκες μας το διέλυσαν), θυμάμαι είχα ανοίξει ένα θέμα με τίτλο (αν δεν με απατά η μνήμη μου) "Κορυφαίοι Στίχοι". Μάλιστα στα εισαγωγικά 2-3 λόγια που'χα γράψει εξηγούσα ότι ήθελα να δω τραγούδια με στίχους που κάτι έχουν να πουν, όπως πχ ένα σοβαρό νόημα κλπ. Τελικώς αναγκάστηκα να διαγράψω εντελώς το θέμα όταν διαπίστωσα ότι ο καθένας απλώς πέταγε το τραγούδι που του άρεσε περισσότερο, με αποτέλεσμα (παρά τις προσπάθειες 2-3 ατόμων) το εν λόγω θέμα να θυμίζει περισσότερο συλλογή από φόλες, αφού όχι μόνο οι περισσότεροι στίχοι ήταν φόλες αλλά και κανείς δεν έγραφε την άποψή του επ'αυτών. Τις προάλλες λοιπόν θυμήθηκα αυτό το ενδιαφέρον εγχείρημα και αποφάσισα να το ξεκινήσω και από 'δώ μέσα. Για πρώτο τραγούδι λοιπόν επέλεξα ένα των Αμερικάνων θεών Warlord (του Έλληνα Βασίλη Τσάμη ή αλλιώς Bill Tsamis), το οποίο αναφέρεται με εξαιρετικά απλό πλην έντονο τρόπο για το πόσο εύκολα μπορεί ο άνθρωπος να βαράει στο γάμο του καραγκιόζη.

Πιο συγκεκριμένα, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος, το τραγούδι ονομάζεται "εξωγήινοι" και αναφέρεται στην ατέρμονη προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει οντότητες έξω από τη γη, την στιγμή που αδιαφορεί πλήρως για όλα όσα υπάρχουν στη γη. Πραγματικά η αντίφαση είναι τερατώδης.
Μάλιστα, στους αριστουργηματικούς στίχους που ακολουθούν, οι Warlord καταλήγουν στο ότι οι εξωγήινοι τελικά υπάρχουν και βρίσκονται μέσα μας, μέσα στα μηχανήματά μας, δίπλα από εμάς, ακόμη και μέσα στα όνειρά μας. Στην πραγματικότητα οι εξωγήινοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, με την αδιαφορία μας, με την οξύμωρη συμπεριφορά μας, με τα τερτίπια μας. Που την ίδιαν στιγμή που στέλνουμε διαστημόπλοια σε αποστολές για να βρουν άλλα όντα και άλλους πλανήτες, υπάρχει κόσμος που στον πλανήτη μας πεθαίνει από την πείνα δίπλα μας...

Through Pioneer 10 and Voyager 1
We've launched our knowledge to other suns
Aspiring and reaching for the highest of beings
We've lost our search for the world's basic needs

The Aliens - inside our machines! The Aliens - inside our dreams!
The Aliens . . . The Aliens, The Aliens are here!

Through fiction and lies we gaze at the skies
For flying saucers and men with three eyes
Creating those monsters we seek to destroy
Like children at play smashing their toys!

The Aliens - controlling our spheres! The Aliens - so far yet so near!
The Aliens . . . The Aliens, The Aliens are here!

All myths of men and gods will apply
when sanity and reason begin to die
the dragons you've denied and wish to slay
may rise to conquer us all someday!
The aliens - the message is clear!
The aliens - the aliens are here.

Θα ήθελα να κάνω μερικές επισημάνσεις πάνω στους στίχους αλλά στην πραγματικότητα είναι από την αρχή έως το τέλος ποίημα.
Και επί τη ευκαιρία προσέξτε το ασύλληπτο μπάσιμο των ντράμς του Mark Zonder.