Τελικά μου φαίνεται ότι δεν υπάρχει σωτηρία...

Κάθομαι από το πρωί και ακούω ό,τι μπορεί να φανταστεί άνθρωπος αναφορικά με τη χθεσινοβραδινή δολοφονία των δύο αστυνομικών και σκέφτομαι ότι το παιχνίδι έχει χαθεί προ πολλού. Μάλλον οριστικά και τελεσίδικα ο Έλληνας έχει την μαλακία στο dna.
Όταν διάβασα χθες βράδυ την είδηση ένα πράγμα ήρθε στο μυαλό μου σχεδόν αυτόματα: "τον ήπιαμαν". Γιατί;
Διότι πλέον όποιος γουστάρει βγάζει ένα όπλο (και τι όπλο) και γαζώνει τον οποιονδήποτε. Η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή αξία και αυτό φροντίζουμε να το δείχνουμε με τις απόψεις που εκφέρουμε δεξιά κι αριστερά. Πχ, αν τα θύματα ήταν πολίτες από μπάτσους, αυτήν την στιγμή ήδη θα καιγόταν όλη η Ελλάδα. Αν τα θύματα ήταν λαθρομετανάστες, δεν θέλω να σκέφτομαι καν τις οργισμένες αντιδράσεις -ίσως να ήταν χειρότερες κι από την πρώτη περίπτωση. Έκατσε έτσι η ρουλέτα του θανάτου όμως και τα θύματα ήταν μπάτσοι. Και βλέπω με ιδιαίτερη έκπληξη ότι είναι πάρα πολύς ο κόσμος που κολλάει στο γεγονός "μπάτσοι" και ουσιαστικά λέει "ας πρόσεχαν", "ας μην γίνονταν", ακόμη και "καλά να πάθουν" πήρε (εμμέσως πλην σαφώς) το μάτι μου. Ενώ κάλλιστα θα μπορούσε ο κάθε λογικός άνθρωπος να σκεφτεί ότι κάποιοι δολοφόνοι -δύο, τρεις, δεκαπέντε, δεν έχει σημασία πόσοι ήταν- αφαίρεσαν τη ζωή από δύο ανθρώπους. Από δύο νέους.
Οι οποίοι συμπτωματικά ήταν μπάτσοι.

Δυστυχώς στην Ελλάδα όμως η ανθρώπινη ζωή έχει αξία ανάλογη προς την ομάδα που σε έχουν κατατάξει οι γνωστοί ξερόλες.
Δε νομίζω να αρνείται κανείς ότι η Αστυνομία στις τάξεις της έχει ίσως τα υψηλότερα ποσοστά διαφθοράς μετά τους πολιτικούς. Κάθε τόσο άλλωστε όλο κι από κάτι νέο θα διαβάσουμε. Όπως επίσης δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει μερικά δεκάδες προσωπικά αρνητικότατα παραδείγματα με αστυνομικούς (πχ "στημένες" κλήσεις σε εορταστικές περιόδους κλπ). Εγώ ας πούμε έχω αρκετά τέτοια δικά μου παραδείγματα (με πρώτο εκ των οποίων μια αδέσποτη γκλομπιά που είχα φάει -παιδί ακόμη- σε ένα ντέρμπυ Ολυμπιακού-ΑΕΚ στο παλιό Καραϊσκάκη προκειμένου να... περπατήσω πιο γρήγορα για να πάνε τους αεκτζήδες στην εξέδρα τους. Μιλάμε ότι με πόναγε η πλάτη για κανά δεκαήμερο). Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι σε έναν συγκεκριμένο χώρο είναι ντε φάκτο κακοί (το'χω ξαναπεί ακόμη και για τους δημοσιοκάφρους αλλά και για τους πολιτικούς), ακόμη κι αν ο χώρος δεν έχει και το καλύτερο των ονομάτων. Όταν όμως φτάνουμε να μιλάμε για ένα περιστατικό (διπλής κιόλας) δολοφονίας, ο χώρος για τον οποίον αναφερόμαστε δεν έχει καμία μα καμία σημασία. Ούτε φυσικά μετράνε οι προσωπικές απόψεις του καθενός. Η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ'όλ'αυτά.

Και όμως, ουδείς "ανθρωπιστής" έχει βγει από χθες να λάβει θέση για το θέμα. Κάποιοι μάλιστα απέχουν σχεδόν επιδεικτικά. Και φυσικά όπως ήδη είπα, υπάρχουν και τα ζώα που σχεδόν το διασκεδάζουν -αν είναι ποτέ δυνατόν. Ξέχωρα τα δακρύβρεχτα σχόλια κι αφιερώματα των μέσων μαζικής εξημέρωσης τα οποία μέχρι χθες τ'απόγευμα έκαναν τα ακριβώς αντίθετα ρεπορτάζ (δεν ξέρω αν παρατηρήσατε αλλά εσχάτως ενδιαφέρθηκαν και για το μισθολόγιο, όταν μέχρι χθες έλεγαν ότι οι περαιτέρω μειώσεις είναι επιβεβλημένες). Και φυσικά για μια ακόμη φορά χάνουμε και το δέντρο και το δάσος (μεγάλη επιτυχία να τα χάνεις και τα δύο).

Όχι μόνο δεν μας προβληματίζει το γεγονός ότι δυο νέοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν στυγερά, όχι μόνο δεν μας προβληματίζει το γεγονός ότι η κοινωνία μας έχει πάρει τέτοια πορεία που οδηγείται οριστικά στα τάρταρα, όχι μόνο δεν μας απασχολεί καν το πόσο επικίνδυνες καταστάσεις μπορεί να συμβαίνουν έξω ακριβώς από την πόρτα μας, δίπλα ακριβώς από το κεφάλι μας, αλλά επί της ουσίας κοιτάμε λες κι έχουμε απέναντι κάποιο τσίρκο με θεάματα. Είναι δηλαδή πραγματικά απίστευτο.

Ναι, τον πιτσιρικά τον Γρηγορόπουλο τον έφαγε ο Κορκονέας, όπως αντίστοιχα αύριο μεθαύριο κάποιος άλλος ψυχοπαθής αστυνόμος πιθανώς να φάει κάποιον άλλον πιτσιρικά. Το καθήκον μας ως κοινωνία είναι να αποτρέψουμε τον όποιον μελλοντικό ενδεχόμενο ψυχοπαθή και όχι να τον περιμένουμε να πράξει προκειμένου να τον... κατακρίνουμε με οργή στην συνέχεια. Δεν είναι δυνατόν δηλάδη να βλέπουμε τον θάνατο δύο συνανθρώπων μας, δύο νέων παιδιών ως κάτι το αδιάφορο επειδή έτυχε τα θύο θύματα να είναι αστυνομικοί. Έλεος δηλαδή...

Πότε θα μάθουμε ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι υπεράνω; Πότε θα μάθουμε να έχουμε σωστά κριτήρια στη ζωή μας; Όσο μεγάλο πλήγμα για την κοινωνία στο σύνολό της ήταν η δολοφονία του Γρηγορόπουλου, άλλο τόσο ήταν η δολοφονία Φιλόπουλου σε μια από τις αμέτρητες "αναμετρήσεις" για τις κοκκινοπράσινες σωβρακοφανέλες, άλλο τόσο ήταν η δολοφονία εκείνου του τσιγγανόπουλου που έψαχνε στον κάδο για φαγητό (το θυμάστε αυτίο;), άλλο τόσο ήταν η προ καιρού δολοφονία μιας ηλικιωμένης στο σπίτι της για να της κλέψουν καμιά 50ριά ευρώ που είχε στο σπίτι, άλλο τόσο είναι και η δολοφονία των δύο αστυνομικών χθες και γενικά άλλο τόσο είναι και οι δολοφονίες που κάθε τόσο ακούμε ή διαβάζουμε. Η κοινωνία μας έχει πάρει πολύ άγρια την κάτω βόλτα, όχι μόνο λόγω γεγονότων αλλά και λόγω αντιμετώπισης των γεγονότων από όλους μας.

Δυστυχώς όμως όλα αυτά δεν είναι εύκολα κατανοητά. Και πάνω απ'όλα δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι με την συνολικά ανώριμη και ελεϊνή στάση μας δημιουργούμε νέες ανοχές για παρόμοια τέτοια φαινόμενα.
Γι'αυτό λέω ότι δεν διαφαίνεται σωτηρία στον ορίζοντα.
Εξάλλου αν δεν ήμασταν τόσο καραγκιόζηδες δεν θα είχαμε και τέτοιους πολιτικούς, οι οποίοι για δισχιλιοστή φορά εξέφρασαν και σήμερα την οδύνη τους...
Γαμώ την κοινωνία μου μέσα (κυριολεκτικά).

Χαίρετε...