Και ξεκινάμε με χρόνια πολλά για όλους!
Ώπα... τι γιορτάζουμε σήμερα; Δεν είμαστε όλοι Βαγγέληδες.
Α, έχουμε την επέτειο της παλιγγενεσίας σήμερα. Πάλι+γένος, αν και κάποιοι ισχυρίζονται για πρώτη φορά παγκοσμίως, παρόλο που ο συνδυασμός των λέξεων πάλι=ξανά με το γένος δεν σημαίνει ετυμολογικώς ότι κάτι εμφανίσθηκε για πρώτη φορά αλλά ότι επανεμφανίσθηκε, αλλά μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε έως και τα ελληνικά που ξέρουμε αυτές τις μέρες. Μην ξεφεύγω όμως. Είναι μια επέτειος που οφείλουμε να θυμόμαστε ότι για να λέμε εμείς (και ο Βερέμης φυσικά) ελεύθεροι τις μαλακίες μας, κάποιοι έδωσαν τις ζωές τους ενάντια σε κάθε λογική (αν και κατά κάποιους επειδή ήθελαν απλώς περισσότερα αγροτεμάχια).
Ναι, ορθά καταλάβατε πως πρόκειται για την σενδονιάδα 1821 μέρος δεύτερον, η οποία για να τιμήσει τον Τούρκο ποιητή Όμηρο (οσονούπω και αυτό, θα με θυμηθείτε κάποια στιγμή) ονομάστηκε Βερεμιάς κατά το Ιλιάς. Βέβαια επειδή οι εποχές έχουν αλλάξει τα μάλα, ενώ η Ιλιάς μετρώταν σε Ραψωδίες, εμείς την Βερεμιάδα θα την μετράμε σε Παρωδίες, κυρίως για να υπάρχει και μια αριθμητική απεικόνιση της ποιότητας.
Δεν θα ασχοληθώ τόσο με το κατάπτυστο κι εμετικό ντοκυμανταίρ όσο με κάποιες άλλες λεπτομέρειες που βοηθούν να πέσουν πλήρως οι μάσκες. Οπότε το πρώτο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι την προ μερικών εβδομάδων αλήστου (πλέον) μνήμης εκπομπή των Φακέλλων περί του ντοκυμανταίρ, όπου ο πανεπιστημιακός ανήρ Βερέμης έδωσε ρεσιτάλ.
Κατ' αρχήν, την συγκεκριμένη εκπομπή πρέπει όχι απλώς να την δούμε αλλά να την παρατηρήσουμε πολύ προσεκτικά. Κοιτάχτε ας πούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβετε γιατί θέλει προσεκτική παρακολούθηση: ο κύριος Βερέμης ο οποίος θυμάται λεπτομερώς πόση αναφορά πχ τι έγινε στα Δερβενάκια ή τι είπαν ο Μακρυγιάννης με τον Φωτάκο και κάμποσα άλλα, φτάνει σε σημείο εκεί που σκάνε κάποια δύσκολα να ομολογεί ότι "δεν θυμάμαι πως λήγει το επεισόδιο αλλά θυμάμαι ότι αναφέρει τη θυσία του Παπαφλέσσα"! Πόσο πολύ βολικό! Ο παντογνώστης Βερέμης που κατά τη δική του ομολογία "το ντοκυμανταίρ δεν απευθύνεται σε παιδιά αλλά σε ώριμους ανθρώπους οι οποίοι δικαιούνται (;;;;) να ξαναδούν κάτι με αυτήν την έννοια, όχι μια λεπτομερή περιγραφή"! Είναι θεός ο άνθρωπος! Αρχίζω να τον συμπαθώ! Μέχρι πρότινως νόμιζα ότι απλώς μας θεωρεί όλους μαλάκες αλλά δεν το δείχνει ευθέως παρά πλαγίως, αλλά τελικώς έσφαλα και του ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Μας θεωρεί γκράντε μαλάκες και μας το λέει μέσα στα μούτρα μας: δεν χρειάζεται λεπτομερής περιγραφή για την παρουσίαση της ιστορίας αγαπητές κι αγαπητοί, η καλύτερη προπαγάνδα παρουσιάζεται όταν τα φέρνουμε όλα αχταρμά, δίχως λεπτομέρειες. Εξάλλου οι λεπτομέρειες είθισται να ξεκαθαρίζουν τις εικόνες κι εμείς δεν θέλουμε τέτοια πράγματα. Γι'αυτό άλλωστε και η εκπομπή δεν απευθύνεται σε παιδιά. Πως θα κάνουμε πλύση εγκεφάλου στα παιδιά όταν αντιδρούν οι ενήλικες; Οπότε στους ενήλικες απευθυνόμαστε, οι οποίοι δικαιούνται (!!!!!) να ξαναμάθουν ιστορία -όχι όποια κι όποια ιστορία φυσικά, αυτήν που εμείς οι ειδικοί ξέρουμε, οι απόλυτοι αυθέντες! Και αν δεν θυμόμαστε και καμιά λεπτομέρεια πως τελειώνει το ντοκυμανταίρ παρακαλώ συγχωράτε μας αλλά ο ψεύτης πρέπει να έχει καλή μνήμη και όπως και να το κάνουμε τα χρόνια περνάνε, οπότε καταλαβαίνετε...
Ναι, ξέρω, ξέρω, κάποιοι πιθανώς ήδη ν'αρχίζουν ν'ανεβάζουν εκ νέου πίεση, αλλά μην βιάζεστε διότι έχουμε πάρα πολύ ψωμί ακόμη και η κυνική βερέμειος ομολογία ότι η ιστορία πρέπει να επανασυγγραφεί είναι απλώς η αρχή.
Πάμε λίγο στην Μονεμβασία (προσοχή στον τόνο παρακαλώ, δίνει ιστορικό κύρος στην μελέτη: όχι Μονεμβασιά αλλά Μονεμβασία). Τι ομολόγησε ο πανεπιστημαικός ανήρ; Ότι "ναι μεν δεν ήταν προτεύον όπως το παρουσιάσαμε αλλά εκεί είχαμε αποφασίσει να πάμε"! Είναι εκπληκτικό! Σημασία έχει να παρουσιάζεται ως σημαντικό αυτό που εμείς επιλέξαμε και όχι αυτό που πραγματικά ήταν σημαντικό! Να ρωτήσω κάτι εγώ τώρα; Μήπως η ομολογία αυτή ναρκοθετεί και ολόκληρο το ντοκυμανταίρ; Ααααααα, είπα κάτι πολύ ωραίο και θα χρειαστεί να κάνουμε μια μικρή αλλαγή στο ντεκόρ της παράστασης. Πάμε λοιπόν στην δεύτερη εμετική αρθρογραφία Βερέμη στην Καθημερινή την 27-2-2011: να ξεκαθαρίσω ότι την επιστολή αυτή δεν την διάβασα ολόκληρη όπως την πρώτη του (και ούτε που ξέρω αν συνοδεύτηκε κι από τρίτη ή τέταρτη κλπ) και αυτό διότι η ψυχική μου υγεία είναι απείρως πιο σημαντική από την πλήρη ενασχόληση με τέτοιες φαιδρότητες. Και ποιες είναι αυτές οι φαιδρότητες; Ας πάμε στο σημείο όπου σταμάτησα να διαβάζω την επιστολή, δηλαδή στο ξεκίνημά της: "Πρέπει να ομολογήσω ότι πολλά από τα σχόλια που γράφτηκαν από πολέμιους της τηλεοπτικής σειράς του «1821» με εντυπωσίασαν με την οξύτητά τους και ενίοτε με την παραποίηση του θεάματος. Ανάλογα με ξάφνιασαν οι διαστρεβλώσεις επιστολογράφων, όπως εκείνη που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης εβδομάδας, η οποία μου απέδωσε –μηδέποτε υπάρξασα– ομιλία σε πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου φέρομαι ειπών σε τουρκικό κοινό ότι οι Ελληνες διέπραξαν γενοκτονίες και όχι οι Τούρκοι. "
Το παρατηρητικό μάτι θα διαπιστώσει αμέσως ότι όλες οι αντίθετες απόψεις είναι είτε οξύτατες είτε παραποιούν το θέμα είτε διαστρεβλώνουν (όπου κλασικά το παράδειγμα είναι μία επιστολή). Παρέμβαση αναγνώστη: μισό λεπτό ρε Άδη, πολλά από τα σχόλια λέει ο άνθρωπος, όχι όλα. Α, ναι, έχετε δίκιο, μου διέφυγε τελείως. Γι'αυτό επειδή εγώ βαριέμαι να ψάχνω στα βερέμεια περιττώματα, σας παρακαλώ να μου βρείτε ένα σχόλιο του Βερέμη που να αναφέρεται θετικά στα υπόλοιπα σχόλια των επικριτών του, τα λογικά και τα ήπια, αυτά που δεν ταυτίζονται με τις θέσεις του ΛΑΟΣ δηλαδή. Όταν μου βρείτε ένα, τότε θα αναθεωρήσω κι εγώ τη θέση μου και θα ομολογήσω ότι το κάποια δεν σημαίνει όλα. Να συνεχίσω όμως. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος σε ολόκληρη τη χώρα που να διαφωνεί αλλά να είναι σκεπτώμενος. Δεν υπάρχει κανείς που να έχει γνώσεις και να θεωρεί ότι ο Βερέμης και οι συν αυτώ λένε αηδίες. Όχι, άπαξ και διαφωνείς, είσαι οξύς, διαστρεβλωτικός και παραχαράκτης (εν ολίγοις, αν διαφωνείς είσαι Βερέμης, αλλά αυτό μάλλον εμπίπτει σε λογικό παράδοξο, αφού δεν είναι δυνατόν ο Βερέμης να αποκαλεί όλους τους διαφωνούντες Βερέμηδες, με την ίδια σκωπτική διάθεση που εμμένει να αποκαλεί όλους τους Έλληνες Τζίμηδες, ήτοι μια από τις τουρκικές εκδοχές, ως έχουμε ξαναπεί, μιας και το ντοκυμανταίρ θα επαναλάβω -κάτι που βλέπω να γίνεται επιμελώς γαργάρα- ότι παρουσιάζει τις τουρκικές θέσεις περί της Εθνεγερσίας).
Θυμηθείτε λοιπόν τώρα αυτά που γράφαμε στο πρώτο σενδόνι καθώς και την πρώτη αρθρογραφία Βερέμη όπου παρουσίαζε τα πάντα κατά το δοκούν, ταυτίζοντας όλους τους διαφωνούντες με τους ακροδεξιούς μέσα από φαιδρές γενικολογίες και αφορισμούς, όπως αντίστοιχα και τώρα μέσω μίας επιστολής (άλλης εφημερίδας κιόλας, που μάλλον οι αναγνώστες της Καθημερινής δύσκολα θα είχαν διαβάσει) προσπαθεί να αποδείξει ότι οι διαφωνούντες δεν έχουν δίκιο, έτσι γενικώς και αορίστως επειδή ο Βερέμης και οι συν αυτώ έτσι νέτα-σκέτα γουστάρουν. Και μόλις η τακτική αυτή αποδειχθεί επιτυχής, το μεγάλο προπύργιο αντίστασης θα έχει καταπέσει και η επανασυγγραφή θα μπορεί να προχωρήσει με ακόμη πιο γοργούς ρυθμούς. Αρχίζετε τώρα να καταλαβαίνετε γιατί είναι τόσο λυσσαλέες οι προσπάθειες να απαξιωθούν όλοι όσοι διαφωνούν; Διότι αν έχεις τον κόσμο απέναντι, δεν πας πουθενά. Γι'αυτό και έφτασε σε σημείο να εκραγεί στην ίδιαν εκπομπή, δείχνωντας ήθος ανακόλουθο με καθηγητή και δη, Πανεπιστημίου, μιλώντας ωσάν γεράκος που θεωρεί ότι του την έφεραν ύπουλα στην παρτίδα πρέφας στον καφενέ. Έτσι μιλάει ένας πανεπιστημιακός, Βερέμη; Όπου συγγνώμη που έχω εξαλείψει πλήρως τη λέξη "κύριε" όταν σου απευθύνω τον λόγο, αλλά απλά ακολουθώ το παράδειγμά σου κατά το πως μίλαγες κι εσύ στον Γιανναρά στην ίδιαν εκπομπή -οι πληθυντικοί ευγενείας δεν έχουν θέση κατά πως φαίνεται. Δεν με νοιάζει αν έξω παίζετε σφαλιάρες, αν βγαίνετε μαζί για γκόμενες ή αν είστε οι χειρότεροι εχθροί στον κόσμο, όταν όμως βγαίνεις στο γυαλί όχι ως Βερέμης αλλά με την ιδιότητά σου (μέχρι κι αυτή διαστρεβλωμένη βέβαια, μιας και είσαι ιστορικός πολιτικών επιστημών και όχι ιστορικός γενικώς) είσαι υποχρεωμένος να μιλάς όπως προβλέπουν οι τύποι που ακολουθούν τον τίτλο σου. Όχι με ενικούς και με απαξιωτικές εκφράσεις και όχι με εκρήξεις. Αν δηλαδή εξερράγης έτσι απέναντι σε έναν γκριζομάλλη καθηγητή, ένας θεός ξέρω πόσο χειρότερα θα αντιδράσεις απέναντι σε έναν φοιτητή που επίσης τολμά να διαφωνεί. Γκέγκε Βερέμη, υπεύθυνε για την διαπαιδαγώγηση των αυριανών επιστημώνων; Και να στο πω κι αλλιώς; Αν νομίζεις ότι έτσι θες να μιλάς, τότε παραιτήσου και γίνε βλόγερ να ξεμπερδεύουμε. Αλλά ξέχασα: τον χρειάζεσαι τον μανδύα κύρους και σοβαροφάνειας που σου παρέχει η ιδιότητά σου.
Πάμε παρακάτω όμως διότι ξεφεύγουμε.
Ας κάνουμε ένα ρεζουμέ στην εκπομπή των Φακέλλων (που έχετε-δεν έχετε δει, σας συνιστώ να (ξανα)δείτε για να μη νομίζετε ότι εδώ μέσα ακολουθούμε βερέμειες τακτικές με παραχαράξεις και παραποιήσεις. Εξάλλου όπως βλέπετε τα λινκ σε τούτο το βλόγι πάνε σύννεφο και το σημαντικό είναι ότι γίνεται διαχωρισμός στο πότε πρόκειται για ενδιαφέρουσα προσωπική άποψη ή κάποιο κάποιου είδους τεκμήριο). Τι είδαμε λοιπόν; Πρώτον ότι ο Βερέμης μέτρησε σακούλες πανταχόθεν. Δεύτερον, ότι οι εξαιρετικά σωστές απόψεις του Γιανναρά ότι πρώτον η μελέτη της ιστορίας δεν έχει να κάνει με το πως βλέπει ένας λαός το παρελθόν αλλά πως θέλει να δει το μέλλον του και δεύτερον ότι η ιστορία πρέπει να είναι αποφλυωμένη από προσωπικές ιδιοτέλειες, θάφτηκαν επιμελώς από τον Βερέμη (πράγμα απολύτως λογικό) αφού και τα δύο (σε συνδυασμό με την ομολογία του περί επανασυγγραφής) του γύρναγαν μπούμερανγκ. Όταν δε ο Βερέμης που ενδιαμέσως είχε ομολογήσει ότι όπου τύχαινε να πάνε αυτό παρουσίαζαν ως πρωτεύον βρήκε τα σκούρα, ξαφνικά αποφάσισε ότι δεν θυμάται και πολύ καλά, παραβλέπωντας ότι ένας ιστορικός έχει ως επαγγελματικό καθήκον το να θυμάται: αν ξεχνάει δεν είναι ιστορικός, αφού τότε δεν έχει νόημα να προσπαθεί να κάνει τους υπολοίπους να θυμηθούν. Νομίζω λοιπόν ότι δεν μας έχουν μείνει απορίες ως προς το ποιόν του ντοκυμανταίρ καθώς και τις προθέσεις των συντελεστών του. Τα πράγματα είναι αρκετά σαφή. Εδώ κρατήστε έναν αστερίσκο διότι τα πιο ενδιαφέροντα θα έρθουν παρακάτω. Υπομονή λοιπόν.
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον που πέρασε πολύ στο ντούκου, ενώ κανονικά αλλάζει σχεδόν ολόκληρη την εικόνα. Μήπως έτυχε να δείτε το τελευταίο trailer για το ντοκυμανταίρ (λυπάμαι που δεν έχω καταφέρει να βρω λινκ αλλά αν είδατε το επεισόδιο της Τρίτης θα το είδατε σίγουρα και αυτό); Αν όχι, για ψάξτε το λιγουλάκι. Θα διαπιστώσετε ότι μέσα στο "διαφημιστικό" γίνεται λόγος για τη δημιουργία του πρώτου έθνους κράτους στην Ευρώπη! Συναγερμός! Αλάρμ! Πανικός! Μα αφού από το πρώτο επεισόδιο είχε ξεκινήσει η πλύση εγκεφάλου ότι το πρώτο έθνος ήταν το γαλλικό, τώρα πως προκύπτει τελείως ξαφνικά το ελληνικό; Ας πάμε λοιπόν λίγο στην ευρύτερη ευρωπαϊκή ιστορία που ο Βερέμης και οι συν αυτώ τεχνηέντως αγνοούν: Χριστόφορος Κολόμβος. Κάτι μας λέει αυτό το όνομα έτσι; Είναι αυτό που πιστώνεται την ανακάλυψη των Νέων Κόσμων, σωστά; Μήπως θυμάστε από ποιον είχε πάρει "εντολή" ο Κολόμβος να βρει εναλλακτική διαδρομή προς τις Ινδίες; Από την Ισαβέλλα της Καστίλλης, η οποία όταν παντρεύτηκε τον Φερδινάρδο προέβη στη δημιουργία του Ισπανικού βασιλείου, το οποίο και υπάρχει έκτοτε. Παρομοίως λοιπόν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι περί τα τέλη του 15ου αιώνα δημιουργείται επισήμως (η έμφαση στο επισήμως παρακαλώ) το ισπανικό έθνος. Για να μην μπαίνουμε σε χρονολογικές λεπτομέρειες (μιας και δεν έχει νόημα να εστιάσουμε σε αυτές επί της παρούσης) θα πω με βάση το προαναφερθέν παράδειγμα τα εξής (μερικοί αρκετά ακριβείς ιστορικοί χάρτες, εδώ): Η Πορτογαλία υφίσταται από τον 13-14ο αιώνα. Η Σουηδία, η Νορβηγία και η Δανιμαρκία (που έτσι ονομάζεται και σήμερα, άλλο αν εμείς την έχουμε μάθει ως Δανία) πάνε ακόμη πιο πίσω, περί τον 8-9ο αιώνα, όπως και η ενοποίηση των Φράγκων (τους οποίους εμείς για λόγους... θρησκευτικούς αποκαλούμε Γάλλους). Περί τον 12ο αιώνα δημιουργείται η Ουγγαρία, ενώ κάπου εκεί κοντά δημιουργείται και η Ρωσσία καθώς και η Πολωνία. Τον δε, 14ο αιώνα δημιουργείται στο Κοσσυφοπέδιο το σερβικό έθνος και γενικά έτσι πάει το πράγμα. Αναφέρομαι επίτηδες σε συγκεκριμένα κράτη που αντιστοιχούν σε σημερινά έθνη, διότι θέλω να θίξω το εξής: αν θελήσουμε να προσδιορίσουμε το έθνος πολιτιειακά (διότι εδώ είναι που ουσιαστικά εμπλέκεται η γαλλική επανάσταση και ο διαχωρισμός που επέφερε), τότε πρακτικά ούτε καν έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε τα έθνη μιας και το πολιτειακό σπανιότατα παρέμεινε σταθερό και το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η ίδια η γαλλική επανάσταση, η οποία αν και ουσιαστικά όρισε τις σύγχρονες δημοκρατίες επί της ουσίας η ίδια άργησε πολλές δεκαετίες να δει δημοκρατία σαν αυτές που όρισε. Αν όμως αποφασίσουμε (που είναι και το λογικό) ότι οι πολιτειακές μεταβολές δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη των εθνών, τότε φτάνουμε στο απολύτως λογικό συμπέρασμα ότι έθνη υπήρχαν και προ του 18ου αιώνα και συνεχίζονται αντίστοιχα έως τις μέρες μας. Ο Πορτογάλος είτε είχε βασιλεία, είτε δημοκρατία, πάλι Πορτογάλος ήταν και είναι. Ομοίως και ο Ρώσος, ομοίως και πόσοι άλλοι. Όπως επίσης υπάρχουν και άλλες κατηγοριοποιήσεις, ανάλογα με την οπτική γωνία που θέλουμε να προσεγγίσουμε τα γεγονότα: πχ οι Βαυαροί που διαχρονικά αναφέρονται ως Βαυαροί είναι γερμανικό φύλο και το αποδέχονται και οι ίδιοι, παρά τις αποσχιστικές τάσεις που έχουν. Δυστυχώς όμως για κάποιον λόγο έχει δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι επειδή στην κεντρική, νότια και νοτιοανατολική Ευρώπη τα πράγματα ήταν πιο ρευστά (στις σημερινές Γερμανία και Ιταλία και στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να καταλάβετε την περιοχή που εννοώ), υπάρχει μια τεχνητή εικόνα ότι έτσι ήταν παντού μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, κάτι που προφανώς δεν ισχύει. Έτσι -και για να επιστρέψουμε από το σημείο που ξεκινήσαμε- η προσπάθεια να εμφανισθεί κάτι "νέο" (μιας και η φαγωμάρα περί του έθνους που γεννιέται" προφανώς έριξε κάποιες μάσκες που με τη σειρά τους έφεραν μια "ελαφρά" διαφοροποίηση τακτικής) δηλαδή το πρώτο ευρωπαϊκό έθνος-κράτος (που υποννοεί ότι δεν είμαστε οι μόνοι) πέφτει και αυτή στο δραματικό κενό της ματαιοδοξίας των υπευθύνων να γράψουν την ιστορία με τρόπον τέτοιο που... να τους γράψει η ιστορία στην συνέχεια. Άρα και η νέα προσπάθεια ανασκευής που επί της ουσίας πρόκειται για τεράστια κωλοτούμπα ολκής, πέφτει στο κενό. Εκτός αν στο πλαίσιο της επανασυγγραφής μάθουμε ότι τους Νέους Κόσμους τους ανακάλυψε ο Κολόμβος από μόνος του, ότι δεν ξεκίνησε από την Ισπανία, ότι μαζί με τους Πορτογάλους οι Ισπανοί δεν κυριαρχούσαν στις θάλασσες τότε, ή ότι ο Κορτέζ δεν ήταν Ισπανός αλλά κάτι άλλο κλπ, κλπ. Ποιος ξέρει; Αυτοί οι άνθρωποι είναι αποδεδειγμένα αμείληκτοι.
Ας δούμε, λοιπόν, τώρα μερικές ενδεικτικές αντικειμενικές ιστορικές αλήθειες προκειμένου να διαπιστώσουμε ότι ουδεμία επίδραση έχουν στο πως μπορούμε να βλέπουμε τα ιστορικά γεγονότα στο σύνολό τους.
-Η ελληνική σημαία έχει τα χρώματα της βαυαρικής. Αυτό το έκανε ο Όθωνας για να του θυμίζει την χώρα του πράγμα απολύτως φυσιολογικό μιας όταν ήρθε ήταν ακόμα παιδί. Αυτό δεν υποβαθμίζει την ελληνική σημαία και το τι αυτή πρεσβεύει.
-Η ηγεσία της εκκλησίας εν αντιθέσει με τον λαϊκό κλήρο ήταν σφόδρα κατά της επαναστάσεως γι'αυτό και κατέβαλε διαχρονικά ασύλληπτα μεγάλες προσπάθειες να καταδικάζει και να αφορίζει όσους σήκωναν κεφάλι. Λογικό, διότι παιζόταν εξουσία, λεφτά και πάνω απ'όλα τα κεφάλια τους. Εξάλλου, η στάση αυτή είναι απόλυτα συνεπής με την βυζαντινή ιστορία και το πως αντιμετώπισε τον ελληνισμό για κοντά μιάμιση χιλιετία. Αυτό δεν υποβιβάζει την όποια προσφορά του κλήρου ούτε εξυψώνει τις όποιες προσπάθειές του.
-Κρυφό σχολειό δεν υπήρχε. Οι μεμονωμένες περιπτώσεις (πχ επί Κοσμά Αιτωλού) δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά την εξαίρεση. Αν υπήρχε, τότε αυτομάτως θα ετίθετο από την ίδια την εκκλησία θέμα διδασκαλίας και δόγματος (πίστευε και μη ερεύνα, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι κλπ).
-Η Επανάσταση τω όντι δεν ξεκίνησε την 25η Παρτίου του 1821, κι ούτε υψώθηκε κάποιο λάβαρο στη μονή Μεγίστης Λαύρας. Όταν μεταγενέστερα το νερό είχε μπει στο αυλάκι όμως έπρεπε (για λόγους συνοχής, αδυναμίας και επειδή είχαμε λιώσει στις εσωτερικές έριδες και συρράξεις) να καταλαγιάσουν τα πνεύματα, πράγμα που βόλευε απίστευτα την εκκλησία η οποία από εχθρός γινόταν και επισήμως σύμμαχος της εθνεγερσίας. Μπορεί να ξενίζει και να ακούγεται οξύμωρο, αλλά ήταν ένα από τα πρώτα (και σημαντικότερα ίσως) βήματα να μονιάσει το έθνος του οποίου η ύπαρξη ακόμη κινδύνευε. Πέραν τούτου όμως, ειδικότερα ως προς την επιλογή της 25ης Μαρτίου (προκειμένου να συμπίπτει με τον Ευαγγελισμό και να δημιουργούνται οι απαραίτητοι συνειρμοί στον λαό) είναι ως τακτική απολύτως συνεπής με τις εκκλησιαστικές πρακτικές: αρχαίοι ναοί γκρεμίζονταν για να χτιστούν χριστιανικοί, νέοι ναοί χτίζονταν πάνω σε χαλάσματα λατρευτικών τόπων των αρχαίων, ημερομηνίες εορτασμών φτιάγνονταν από το πουθενά για να καλύπτουν παγανιστικές εορτές κλπ. Συνεπές, συνεπέστατο.
-Οι τότε (αυτοεπιφορτισμένοι) πολιτικοί έπαιζαν παιχνίδια. Που ακριβώς βρίσκεται η έκπληξη; Από την αρχαιότητα δεν συνέβαινε το ίδιο, ανεξαρτήτως μεγέθους; Ή μήπως μόνο στην Ελλάδα γινόταν κάτι τέτοιο; Ή μήπως κάτι τέτοιο δεν γίνεται και στις μέρες μας; Οπότε να αποτελούσε εξαίρεση η μετεπαναστατική Ελλάδα θα ήταν μια γιγαντιαία εξαίρεση. Όταν το παρουσιάζουμε ως εκπληκτικό γεγονός λοιπόν, μήπως αποσκοπούμε κάπου αλλού;
-Ότι αυτό το έθνος είναι ανάδελφο και συσπειρώνεται μόνο όταν το αγγούρι του έχει φτάσει από τον κώλο έως τις αμυγδαλές δεν είναι καινοφανές, ούτε το ότι με το που θα νομίσουμε ότι λασκάραμε (ακόμα κι αν δεν) πάλι θα κοιτάξουμε πως θα βγάλουμε τα μάτια μας, φυσικά. Εμφύλιες συρράξεις, φαγωμάρες και πάσης φύσεως έριδες υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια και συνεχίζουν ακάθεκτα μέχρι τις μέρες μας. Σάμπως ο εμφύλιος που ακολούθησε τον καταστροφικότερο πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα μια από τα ίδια δεν ήταν; Ή μήπως έκτοτε ή και πιο πριν δεν συνέβησαν και άλλοι, έστω και υπό διαφορετικές συνθήκες; Δηλαδή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (και γενικά διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν επί χούντας) δεν αντιστοιχούν σε εμφυλιακά φαινόμενα; Πάλι ξανανακαλύπτουμε την Αμερική;
-Ο πόλεμος είναι πόλεμος άρα γίνονται και σφαγές και πολλά άλλα αντίστοιχα. Λυπάμαι, αλλά αν δεν γίνονταν τότε δεν θα μιλάγαμε για πόλεμο. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι και το Βυζάντιο έτσι έπεσε και ο Μ.Αλέξανδρος έτσι επεκτάθηκε και οι ελληνικές πόλεις κράτη έτσι επιβίωσαν, όπως αντίστοιχα έτσι ανακαλύφθηκαν οι νέοι κόσμοι, έτσι έμεινε 5 αιώνες η οθωμανική αυτοκρατορία, έτσι δημιουργήθηκε η σύγχρονη Ευρώπη κλπ. Με πολέμους. Ούτε με λουλούδια, ούτε με συμφωνίες κυρίων. Συνεπώς οι σφαγές και οι ασχήμιες δεν αποτέλεσαν αποκλειστικά ελληνικό χαρακτηριστικό αλλά αποτελούν ιδίον του ανθρωπίνου είδους γενικότερα. Συνεπώς ουδεμία έκπληξη.
Θα μου πείτε -και σωστά- ότι κάτσε μισό λεπτό ρε μεγάλε, κάποια απ'αυτά τα λέει και στο ντοκυμανταίρ. Μα δεν είπα ποτέ ότι δεν λέει και σωστά πράγματα εκεί μέσα. Το πρόβλημα έγκειται στο πως παρουσιάζεται γενικώς η ιστορία, καθώς και το πλήθος παραχαράξεων που υπάρχουν. Όταν ασχολείσαι με την ιστορία τα περιθώρια λάθους είναι τεράστια, άρα το να κάνεις και 5 και 10 λάθη είναι λογικό και κυρίως ανθρώπινο. Όταν όμως 5 ή 10 είναι τα σωστά, τότε μάλλον υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο δηλαδή ότι σχεδόν σε όλο το ντοκυμανταίρ αποφεύγεται συστηματικά η λέξη "υποδούλωση", ούτε οι συνεχείς (προσβλητικότατες) αναφορές όχι σε Έλληνες αλλά σε Τζίμηδες κ.ο.κ..
Και κυρίως -για να πάμε και στην αντίπερα όχθη- όταν παρουσιάζονται σχεδόν όλα τα στοιχεία διαστρεβλωμένα για συγκεκριμένους λόγους, τότε το πράγμα γίνεται σοβαρό. Ο Γκαίμπελς δεν έλεγε τυχαία ότι αν λασπολογείτε συνέχεια στο τέλος όλο και κάτι θα μείνει. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, ό,τι μείνει στο τέλος θα είναι κέρδος αφού αρχικά δεν υπήρχε. Ενώ λοιπόν είναι πασίγνωστο ότι για να εξεγερθείς ενάντια σε όλες τις συνθήκες και τις πιθανότητες πρέπει να είσαι τόσο απελπισμένος μιας και είναι αντίθετο στην λογική, από το ντοκυμανταίρ πχ μαθαίνουμε ότι η εξέγερση έγινε για μερικά οικόπεδα. Βέβαια ως ήδη έχουμε πει, οικόπεδα ήθελαν και οι νησιώτες προφανώς (κάτι σαν την Βιστόνιδα και το Βατοπέδι να υποθέσω). Εξου και το ότι έχουν καταπνιγεί υπό τον πανεπιστημιακό μανδύα και το πλήθος ανακριβειών και κυρίως αντιφάσεων που έχει η όλη σειρά. Διότι ως ο Βερέμης ομολόγησε έστω και υπό πίεση και εμφανώς ενάντια στη θέλησή του, ο σκοπός του είναι να ξαναγράψει την ιστορία. Το γιατί θέλει να την ξαναγράψει ξέχασε μόνο να μας πει.
Στην ουσία τώρα: το ότι η ιστορία αποτελεί μέγιστο όπλο είναι παλαιολιθικόθεν γνωστό και προσωπικά δε νομίζω ν'αλλάξει ποτέ. Το τι είδους ιστορία μαθαίνουμε εμείς, το αφήνω στην κρίση του καθενός. Αυτό που συνήθως λησμονούμε όμως είναι ότι όταν μιλάμε για την καθημερινότητά μας, η ιστορία έχει δύο όψεις: πρώτη είναι η όψη της Ιστορίας, δηλαδή των γεγονότων, και δεύτερη η όψη της ιστορίας (με μικρό) που μαθαίνουμε, η οποία μπορεί να αποκρύπτει ή να παρουσιάζει διαφορετικά τα γεγονότα. Αυτά τα δύο λοιπόν είναι τελείως διαφορετικά, παρόλο που και τα δύο ονομάζονται με την ίδια λέξη: Ιστορία. Από την πλευρά μου το μόνο που θα δηλώσω επί τούτου είναι ότι δεν πρέπει να θεωρηθεί συμπτωματικό ότι εδώ και πολλά χρόνια έχω σκάσει έναν τόνο λεφτά στο ιστορικό βιβλιοπωλείο του Τσαμαντάκη στον Πειραιά για να προμηθεύομαι αυτά που εγώ θεωρώ σωστά. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν θα το έκανα ποτέ για να περνάει η ώρα. Το θέμα είναι ότι για τον ίδιον ακριβώς λόγο έχει σκυλιάσει και ο Βερέμης και όλοι οι βερέμηδες (κατά το τζίμηδες) της χώρας για να επανασυγγράψουν την ιστορία, διότι διακυβεύονται πάρα πολλά. Και το θέμα της ιστορίας δεν είναι τόσο απλό και μονοδιάστατο όπως εσφαλμένα νομίζουν διάφοροι φελλοί (οι οποίοι να υπενθυμίσω ότι δυστυχώς επιπλέουν από το καθαρό νερό έως κι ακόμη μέσα στα σκατά). Η αλήθεια είναι ότι με τις κατάλληλες παραλλαγές της ιστορίας γίνονται πιο εύπεπτες... ας πούμε, έως και αλλαγές συνόρων -έτσι τυχαία το λέω, μην πάει πουθενά το μυαλό σας, έτσι; Έτσι; Ε;
Για να κλείνουμε λοιπόν τον βερέμειο εμετό: αν έχεις την εντύπωση αγαπητέ Βερέμη ότι η ιστορία που μαθαίνουμε είναι εσφαλμένη, γράψε τα βιβλία σου και στείλε τα στα βιβλιοπωλεία για να τα αγοράσει ο κόσμος, απλά και δημοκρατικά όπως κάνουν χιλιάδες άλλοι συγγραφείς, επιστήμονες και μη, ντολμάδες τε και σοβαροί. Και ο κόσμος θα σε κρίνει καταλλήλως. Εκτός αν πιστεύεις ότι το πόνημά σου είναι τόσο άχρηστο που δεν θα το αγοράσει κανείς οπότε πάω πάσο. Λοιπές ενέργειες ταυτίζονται με το πάλαι ποτέ πανίσχυρο Υπουργείο Προπαγάνδας των ναζί στο οποίο προϊστατο ο Γκαίμπελς.
Τα υπόλοιπα είναι κοινές οδοντόκρεμες.
Και για να κλείσω με κάποιες κομβικές φράσεις του Στρατηγού Μακρυγιάννη -τον οποίον ευθέως αμφισβητώ αν όντως έχεις διαβάσει, Βερέμη (παράδειγμα το ψεύδος που είπες περί των Κολοκοτρωναίων στην εκπομπή: τον Κολοκοτρώνη ο Μακρυγιάννης τον λέει καλό πατριώτη που όμως έδινε λάθος συμβουλες, γι'αυτό και του τα έχωνε, όπως έκανε προς όλους όσους θεωρούσαν ότι δεν βοηθούσαν την πατρίδα):
"Αν είμαι τίμιος άνθρωπος, θέλω γράψει την αλήθεια, καθώς έγιναν τα γραφόμενα όπου θα σημειώσω. Όλοι οι αναγνώστες έχετε χρέος να πρώτα να ερευνήσετε διά τη διαγωγή μου, πως φέρθηκα εις την κοινωνία και Αγώνα, και αν τιμίως φέρθηκα, βάλετε βάση και εις τα γραφόμενά μου. Αν ατίμως φέρθηκα, μην πιστεύετε τίποτας"
"Μεγάλοι άνθρωποι, μεγάλα λάθη. Οι μικροί θα κάμουν μικρά"
"Και ο χειρότερος Έλληνας εκείνη την ημέρα έκαμε το χρέος του"
"Κι αυτήν η πατρίδα δεν λευτερώθηκε με παραμύθια. Λευτερώθη μ'αίματα και θυσίες κι από αυτά έγινε βασίλειον κι όχι να βραβεύονται ολοέ να οι κόλακες και οι αγωνισταί ν'αδικιώνται"
Τα συμπεράσματα ανήκουν στον καθένα μας.
Χαίρετε.
Και χρόνια πολλά και πάλι και να με συμπαθάτε αλλά παρά τα όσα επιτάσσουν οι καιροί, εγώ πάω λίγο να δω αν είναι καλά στερεωμένη η σημαία που έχω στο σπίτι μου.
Ώπα... τι γιορτάζουμε σήμερα; Δεν είμαστε όλοι Βαγγέληδες.
Α, έχουμε την επέτειο της παλιγγενεσίας σήμερα. Πάλι+γένος, αν και κάποιοι ισχυρίζονται για πρώτη φορά παγκοσμίως, παρόλο που ο συνδυασμός των λέξεων πάλι=ξανά με το γένος δεν σημαίνει ετυμολογικώς ότι κάτι εμφανίσθηκε για πρώτη φορά αλλά ότι επανεμφανίσθηκε, αλλά μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε έως και τα ελληνικά που ξέρουμε αυτές τις μέρες. Μην ξεφεύγω όμως. Είναι μια επέτειος που οφείλουμε να θυμόμαστε ότι για να λέμε εμείς (και ο Βερέμης φυσικά) ελεύθεροι τις μαλακίες μας, κάποιοι έδωσαν τις ζωές τους ενάντια σε κάθε λογική (αν και κατά κάποιους επειδή ήθελαν απλώς περισσότερα αγροτεμάχια).
Ναι, ορθά καταλάβατε πως πρόκειται για την σενδονιάδα 1821 μέρος δεύτερον, η οποία για να τιμήσει τον Τούρκο ποιητή Όμηρο (οσονούπω και αυτό, θα με θυμηθείτε κάποια στιγμή) ονομάστηκε Βερεμιάς κατά το Ιλιάς. Βέβαια επειδή οι εποχές έχουν αλλάξει τα μάλα, ενώ η Ιλιάς μετρώταν σε Ραψωδίες, εμείς την Βερεμιάδα θα την μετράμε σε Παρωδίες, κυρίως για να υπάρχει και μια αριθμητική απεικόνιση της ποιότητας.
Δεν θα ασχοληθώ τόσο με το κατάπτυστο κι εμετικό ντοκυμανταίρ όσο με κάποιες άλλες λεπτομέρειες που βοηθούν να πέσουν πλήρως οι μάσκες. Οπότε το πρώτο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι την προ μερικών εβδομάδων αλήστου (πλέον) μνήμης εκπομπή των Φακέλλων περί του ντοκυμανταίρ, όπου ο πανεπιστημιακός ανήρ Βερέμης έδωσε ρεσιτάλ.
Κατ' αρχήν, την συγκεκριμένη εκπομπή πρέπει όχι απλώς να την δούμε αλλά να την παρατηρήσουμε πολύ προσεκτικά. Κοιτάχτε ας πούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβετε γιατί θέλει προσεκτική παρακολούθηση: ο κύριος Βερέμης ο οποίος θυμάται λεπτομερώς πόση αναφορά πχ τι έγινε στα Δερβενάκια ή τι είπαν ο Μακρυγιάννης με τον Φωτάκο και κάμποσα άλλα, φτάνει σε σημείο εκεί που σκάνε κάποια δύσκολα να ομολογεί ότι "δεν θυμάμαι πως λήγει το επεισόδιο αλλά θυμάμαι ότι αναφέρει τη θυσία του Παπαφλέσσα"! Πόσο πολύ βολικό! Ο παντογνώστης Βερέμης που κατά τη δική του ομολογία "το ντοκυμανταίρ δεν απευθύνεται σε παιδιά αλλά σε ώριμους ανθρώπους οι οποίοι δικαιούνται (;;;;) να ξαναδούν κάτι με αυτήν την έννοια, όχι μια λεπτομερή περιγραφή"! Είναι θεός ο άνθρωπος! Αρχίζω να τον συμπαθώ! Μέχρι πρότινως νόμιζα ότι απλώς μας θεωρεί όλους μαλάκες αλλά δεν το δείχνει ευθέως παρά πλαγίως, αλλά τελικώς έσφαλα και του ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Μας θεωρεί γκράντε μαλάκες και μας το λέει μέσα στα μούτρα μας: δεν χρειάζεται λεπτομερής περιγραφή για την παρουσίαση της ιστορίας αγαπητές κι αγαπητοί, η καλύτερη προπαγάνδα παρουσιάζεται όταν τα φέρνουμε όλα αχταρμά, δίχως λεπτομέρειες. Εξάλλου οι λεπτομέρειες είθισται να ξεκαθαρίζουν τις εικόνες κι εμείς δεν θέλουμε τέτοια πράγματα. Γι'αυτό άλλωστε και η εκπομπή δεν απευθύνεται σε παιδιά. Πως θα κάνουμε πλύση εγκεφάλου στα παιδιά όταν αντιδρούν οι ενήλικες; Οπότε στους ενήλικες απευθυνόμαστε, οι οποίοι δικαιούνται (!!!!!) να ξαναμάθουν ιστορία -όχι όποια κι όποια ιστορία φυσικά, αυτήν που εμείς οι ειδικοί ξέρουμε, οι απόλυτοι αυθέντες! Και αν δεν θυμόμαστε και καμιά λεπτομέρεια πως τελειώνει το ντοκυμανταίρ παρακαλώ συγχωράτε μας αλλά ο ψεύτης πρέπει να έχει καλή μνήμη και όπως και να το κάνουμε τα χρόνια περνάνε, οπότε καταλαβαίνετε...
Ναι, ξέρω, ξέρω, κάποιοι πιθανώς ήδη ν'αρχίζουν ν'ανεβάζουν εκ νέου πίεση, αλλά μην βιάζεστε διότι έχουμε πάρα πολύ ψωμί ακόμη και η κυνική βερέμειος ομολογία ότι η ιστορία πρέπει να επανασυγγραφεί είναι απλώς η αρχή.
Πάμε λίγο στην Μονεμβασία (προσοχή στον τόνο παρακαλώ, δίνει ιστορικό κύρος στην μελέτη: όχι Μονεμβασιά αλλά Μονεμβασία). Τι ομολόγησε ο πανεπιστημαικός ανήρ; Ότι "ναι μεν δεν ήταν προτεύον όπως το παρουσιάσαμε αλλά εκεί είχαμε αποφασίσει να πάμε"! Είναι εκπληκτικό! Σημασία έχει να παρουσιάζεται ως σημαντικό αυτό που εμείς επιλέξαμε και όχι αυτό που πραγματικά ήταν σημαντικό! Να ρωτήσω κάτι εγώ τώρα; Μήπως η ομολογία αυτή ναρκοθετεί και ολόκληρο το ντοκυμανταίρ; Ααααααα, είπα κάτι πολύ ωραίο και θα χρειαστεί να κάνουμε μια μικρή αλλαγή στο ντεκόρ της παράστασης. Πάμε λοιπόν στην δεύτερη εμετική αρθρογραφία Βερέμη στην Καθημερινή την 27-2-2011: να ξεκαθαρίσω ότι την επιστολή αυτή δεν την διάβασα ολόκληρη όπως την πρώτη του (και ούτε που ξέρω αν συνοδεύτηκε κι από τρίτη ή τέταρτη κλπ) και αυτό διότι η ψυχική μου υγεία είναι απείρως πιο σημαντική από την πλήρη ενασχόληση με τέτοιες φαιδρότητες. Και ποιες είναι αυτές οι φαιδρότητες; Ας πάμε στο σημείο όπου σταμάτησα να διαβάζω την επιστολή, δηλαδή στο ξεκίνημά της: "Πρέπει να ομολογήσω ότι πολλά από τα σχόλια που γράφτηκαν από πολέμιους της τηλεοπτικής σειράς του «1821» με εντυπωσίασαν με την οξύτητά τους και ενίοτε με την παραποίηση του θεάματος. Ανάλογα με ξάφνιασαν οι διαστρεβλώσεις επιστολογράφων, όπως εκείνη που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης εβδομάδας, η οποία μου απέδωσε –μηδέποτε υπάρξασα– ομιλία σε πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου φέρομαι ειπών σε τουρκικό κοινό ότι οι Ελληνες διέπραξαν γενοκτονίες και όχι οι Τούρκοι. "
Το παρατηρητικό μάτι θα διαπιστώσει αμέσως ότι όλες οι αντίθετες απόψεις είναι είτε οξύτατες είτε παραποιούν το θέμα είτε διαστρεβλώνουν (όπου κλασικά το παράδειγμα είναι μία επιστολή). Παρέμβαση αναγνώστη: μισό λεπτό ρε Άδη, πολλά από τα σχόλια λέει ο άνθρωπος, όχι όλα. Α, ναι, έχετε δίκιο, μου διέφυγε τελείως. Γι'αυτό επειδή εγώ βαριέμαι να ψάχνω στα βερέμεια περιττώματα, σας παρακαλώ να μου βρείτε ένα σχόλιο του Βερέμη που να αναφέρεται θετικά στα υπόλοιπα σχόλια των επικριτών του, τα λογικά και τα ήπια, αυτά που δεν ταυτίζονται με τις θέσεις του ΛΑΟΣ δηλαδή. Όταν μου βρείτε ένα, τότε θα αναθεωρήσω κι εγώ τη θέση μου και θα ομολογήσω ότι το κάποια δεν σημαίνει όλα. Να συνεχίσω όμως. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος σε ολόκληρη τη χώρα που να διαφωνεί αλλά να είναι σκεπτώμενος. Δεν υπάρχει κανείς που να έχει γνώσεις και να θεωρεί ότι ο Βερέμης και οι συν αυτώ λένε αηδίες. Όχι, άπαξ και διαφωνείς, είσαι οξύς, διαστρεβλωτικός και παραχαράκτης (εν ολίγοις, αν διαφωνείς είσαι Βερέμης, αλλά αυτό μάλλον εμπίπτει σε λογικό παράδοξο, αφού δεν είναι δυνατόν ο Βερέμης να αποκαλεί όλους τους διαφωνούντες Βερέμηδες, με την ίδια σκωπτική διάθεση που εμμένει να αποκαλεί όλους τους Έλληνες Τζίμηδες, ήτοι μια από τις τουρκικές εκδοχές, ως έχουμε ξαναπεί, μιας και το ντοκυμανταίρ θα επαναλάβω -κάτι που βλέπω να γίνεται επιμελώς γαργάρα- ότι παρουσιάζει τις τουρκικές θέσεις περί της Εθνεγερσίας).
Θυμηθείτε λοιπόν τώρα αυτά που γράφαμε στο πρώτο σενδόνι καθώς και την πρώτη αρθρογραφία Βερέμη όπου παρουσίαζε τα πάντα κατά το δοκούν, ταυτίζοντας όλους τους διαφωνούντες με τους ακροδεξιούς μέσα από φαιδρές γενικολογίες και αφορισμούς, όπως αντίστοιχα και τώρα μέσω μίας επιστολής (άλλης εφημερίδας κιόλας, που μάλλον οι αναγνώστες της Καθημερινής δύσκολα θα είχαν διαβάσει) προσπαθεί να αποδείξει ότι οι διαφωνούντες δεν έχουν δίκιο, έτσι γενικώς και αορίστως επειδή ο Βερέμης και οι συν αυτώ έτσι νέτα-σκέτα γουστάρουν. Και μόλις η τακτική αυτή αποδειχθεί επιτυχής, το μεγάλο προπύργιο αντίστασης θα έχει καταπέσει και η επανασυγγραφή θα μπορεί να προχωρήσει με ακόμη πιο γοργούς ρυθμούς. Αρχίζετε τώρα να καταλαβαίνετε γιατί είναι τόσο λυσσαλέες οι προσπάθειες να απαξιωθούν όλοι όσοι διαφωνούν; Διότι αν έχεις τον κόσμο απέναντι, δεν πας πουθενά. Γι'αυτό και έφτασε σε σημείο να εκραγεί στην ίδιαν εκπομπή, δείχνωντας ήθος ανακόλουθο με καθηγητή και δη, Πανεπιστημίου, μιλώντας ωσάν γεράκος που θεωρεί ότι του την έφεραν ύπουλα στην παρτίδα πρέφας στον καφενέ. Έτσι μιλάει ένας πανεπιστημιακός, Βερέμη; Όπου συγγνώμη που έχω εξαλείψει πλήρως τη λέξη "κύριε" όταν σου απευθύνω τον λόγο, αλλά απλά ακολουθώ το παράδειγμά σου κατά το πως μίλαγες κι εσύ στον Γιανναρά στην ίδιαν εκπομπή -οι πληθυντικοί ευγενείας δεν έχουν θέση κατά πως φαίνεται. Δεν με νοιάζει αν έξω παίζετε σφαλιάρες, αν βγαίνετε μαζί για γκόμενες ή αν είστε οι χειρότεροι εχθροί στον κόσμο, όταν όμως βγαίνεις στο γυαλί όχι ως Βερέμης αλλά με την ιδιότητά σου (μέχρι κι αυτή διαστρεβλωμένη βέβαια, μιας και είσαι ιστορικός πολιτικών επιστημών και όχι ιστορικός γενικώς) είσαι υποχρεωμένος να μιλάς όπως προβλέπουν οι τύποι που ακολουθούν τον τίτλο σου. Όχι με ενικούς και με απαξιωτικές εκφράσεις και όχι με εκρήξεις. Αν δηλαδή εξερράγης έτσι απέναντι σε έναν γκριζομάλλη καθηγητή, ένας θεός ξέρω πόσο χειρότερα θα αντιδράσεις απέναντι σε έναν φοιτητή που επίσης τολμά να διαφωνεί. Γκέγκε Βερέμη, υπεύθυνε για την διαπαιδαγώγηση των αυριανών επιστημώνων; Και να στο πω κι αλλιώς; Αν νομίζεις ότι έτσι θες να μιλάς, τότε παραιτήσου και γίνε βλόγερ να ξεμπερδεύουμε. Αλλά ξέχασα: τον χρειάζεσαι τον μανδύα κύρους και σοβαροφάνειας που σου παρέχει η ιδιότητά σου.
Πάμε παρακάτω όμως διότι ξεφεύγουμε.
Ας κάνουμε ένα ρεζουμέ στην εκπομπή των Φακέλλων (που έχετε-δεν έχετε δει, σας συνιστώ να (ξανα)δείτε για να μη νομίζετε ότι εδώ μέσα ακολουθούμε βερέμειες τακτικές με παραχαράξεις και παραποιήσεις. Εξάλλου όπως βλέπετε τα λινκ σε τούτο το βλόγι πάνε σύννεφο και το σημαντικό είναι ότι γίνεται διαχωρισμός στο πότε πρόκειται για ενδιαφέρουσα προσωπική άποψη ή κάποιο κάποιου είδους τεκμήριο). Τι είδαμε λοιπόν; Πρώτον ότι ο Βερέμης μέτρησε σακούλες πανταχόθεν. Δεύτερον, ότι οι εξαιρετικά σωστές απόψεις του Γιανναρά ότι πρώτον η μελέτη της ιστορίας δεν έχει να κάνει με το πως βλέπει ένας λαός το παρελθόν αλλά πως θέλει να δει το μέλλον του και δεύτερον ότι η ιστορία πρέπει να είναι αποφλυωμένη από προσωπικές ιδιοτέλειες, θάφτηκαν επιμελώς από τον Βερέμη (πράγμα απολύτως λογικό) αφού και τα δύο (σε συνδυασμό με την ομολογία του περί επανασυγγραφής) του γύρναγαν μπούμερανγκ. Όταν δε ο Βερέμης που ενδιαμέσως είχε ομολογήσει ότι όπου τύχαινε να πάνε αυτό παρουσίαζαν ως πρωτεύον βρήκε τα σκούρα, ξαφνικά αποφάσισε ότι δεν θυμάται και πολύ καλά, παραβλέπωντας ότι ένας ιστορικός έχει ως επαγγελματικό καθήκον το να θυμάται: αν ξεχνάει δεν είναι ιστορικός, αφού τότε δεν έχει νόημα να προσπαθεί να κάνει τους υπολοίπους να θυμηθούν. Νομίζω λοιπόν ότι δεν μας έχουν μείνει απορίες ως προς το ποιόν του ντοκυμανταίρ καθώς και τις προθέσεις των συντελεστών του. Τα πράγματα είναι αρκετά σαφή. Εδώ κρατήστε έναν αστερίσκο διότι τα πιο ενδιαφέροντα θα έρθουν παρακάτω. Υπομονή λοιπόν.
Πάμε τώρα σε κάτι άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον που πέρασε πολύ στο ντούκου, ενώ κανονικά αλλάζει σχεδόν ολόκληρη την εικόνα. Μήπως έτυχε να δείτε το τελευταίο trailer για το ντοκυμανταίρ (λυπάμαι που δεν έχω καταφέρει να βρω λινκ αλλά αν είδατε το επεισόδιο της Τρίτης θα το είδατε σίγουρα και αυτό); Αν όχι, για ψάξτε το λιγουλάκι. Θα διαπιστώσετε ότι μέσα στο "διαφημιστικό" γίνεται λόγος για τη δημιουργία του πρώτου έθνους κράτους στην Ευρώπη! Συναγερμός! Αλάρμ! Πανικός! Μα αφού από το πρώτο επεισόδιο είχε ξεκινήσει η πλύση εγκεφάλου ότι το πρώτο έθνος ήταν το γαλλικό, τώρα πως προκύπτει τελείως ξαφνικά το ελληνικό; Ας πάμε λοιπόν λίγο στην ευρύτερη ευρωπαϊκή ιστορία που ο Βερέμης και οι συν αυτώ τεχνηέντως αγνοούν: Χριστόφορος Κολόμβος. Κάτι μας λέει αυτό το όνομα έτσι; Είναι αυτό που πιστώνεται την ανακάλυψη των Νέων Κόσμων, σωστά; Μήπως θυμάστε από ποιον είχε πάρει "εντολή" ο Κολόμβος να βρει εναλλακτική διαδρομή προς τις Ινδίες; Από την Ισαβέλλα της Καστίλλης, η οποία όταν παντρεύτηκε τον Φερδινάρδο προέβη στη δημιουργία του Ισπανικού βασιλείου, το οποίο και υπάρχει έκτοτε. Παρομοίως λοιπόν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι περί τα τέλη του 15ου αιώνα δημιουργείται επισήμως (η έμφαση στο επισήμως παρακαλώ) το ισπανικό έθνος. Για να μην μπαίνουμε σε χρονολογικές λεπτομέρειες (μιας και δεν έχει νόημα να εστιάσουμε σε αυτές επί της παρούσης) θα πω με βάση το προαναφερθέν παράδειγμα τα εξής (μερικοί αρκετά ακριβείς ιστορικοί χάρτες, εδώ): Η Πορτογαλία υφίσταται από τον 13-14ο αιώνα. Η Σουηδία, η Νορβηγία και η Δανιμαρκία (που έτσι ονομάζεται και σήμερα, άλλο αν εμείς την έχουμε μάθει ως Δανία) πάνε ακόμη πιο πίσω, περί τον 8-9ο αιώνα, όπως και η ενοποίηση των Φράγκων (τους οποίους εμείς για λόγους... θρησκευτικούς αποκαλούμε Γάλλους). Περί τον 12ο αιώνα δημιουργείται η Ουγγαρία, ενώ κάπου εκεί κοντά δημιουργείται και η Ρωσσία καθώς και η Πολωνία. Τον δε, 14ο αιώνα δημιουργείται στο Κοσσυφοπέδιο το σερβικό έθνος και γενικά έτσι πάει το πράγμα. Αναφέρομαι επίτηδες σε συγκεκριμένα κράτη που αντιστοιχούν σε σημερινά έθνη, διότι θέλω να θίξω το εξής: αν θελήσουμε να προσδιορίσουμε το έθνος πολιτιειακά (διότι εδώ είναι που ουσιαστικά εμπλέκεται η γαλλική επανάσταση και ο διαχωρισμός που επέφερε), τότε πρακτικά ούτε καν έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε τα έθνη μιας και το πολιτειακό σπανιότατα παρέμεινε σταθερό και το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η ίδια η γαλλική επανάσταση, η οποία αν και ουσιαστικά όρισε τις σύγχρονες δημοκρατίες επί της ουσίας η ίδια άργησε πολλές δεκαετίες να δει δημοκρατία σαν αυτές που όρισε. Αν όμως αποφασίσουμε (που είναι και το λογικό) ότι οι πολιτειακές μεταβολές δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη των εθνών, τότε φτάνουμε στο απολύτως λογικό συμπέρασμα ότι έθνη υπήρχαν και προ του 18ου αιώνα και συνεχίζονται αντίστοιχα έως τις μέρες μας. Ο Πορτογάλος είτε είχε βασιλεία, είτε δημοκρατία, πάλι Πορτογάλος ήταν και είναι. Ομοίως και ο Ρώσος, ομοίως και πόσοι άλλοι. Όπως επίσης υπάρχουν και άλλες κατηγοριοποιήσεις, ανάλογα με την οπτική γωνία που θέλουμε να προσεγγίσουμε τα γεγονότα: πχ οι Βαυαροί που διαχρονικά αναφέρονται ως Βαυαροί είναι γερμανικό φύλο και το αποδέχονται και οι ίδιοι, παρά τις αποσχιστικές τάσεις που έχουν. Δυστυχώς όμως για κάποιον λόγο έχει δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι επειδή στην κεντρική, νότια και νοτιοανατολική Ευρώπη τα πράγματα ήταν πιο ρευστά (στις σημερινές Γερμανία και Ιταλία και στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία, για να καταλάβετε την περιοχή που εννοώ), υπάρχει μια τεχνητή εικόνα ότι έτσι ήταν παντού μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, κάτι που προφανώς δεν ισχύει. Έτσι -και για να επιστρέψουμε από το σημείο που ξεκινήσαμε- η προσπάθεια να εμφανισθεί κάτι "νέο" (μιας και η φαγωμάρα περί του έθνους που γεννιέται" προφανώς έριξε κάποιες μάσκες που με τη σειρά τους έφεραν μια "ελαφρά" διαφοροποίηση τακτικής) δηλαδή το πρώτο ευρωπαϊκό έθνος-κράτος (που υποννοεί ότι δεν είμαστε οι μόνοι) πέφτει και αυτή στο δραματικό κενό της ματαιοδοξίας των υπευθύνων να γράψουν την ιστορία με τρόπον τέτοιο που... να τους γράψει η ιστορία στην συνέχεια. Άρα και η νέα προσπάθεια ανασκευής που επί της ουσίας πρόκειται για τεράστια κωλοτούμπα ολκής, πέφτει στο κενό. Εκτός αν στο πλαίσιο της επανασυγγραφής μάθουμε ότι τους Νέους Κόσμους τους ανακάλυψε ο Κολόμβος από μόνος του, ότι δεν ξεκίνησε από την Ισπανία, ότι μαζί με τους Πορτογάλους οι Ισπανοί δεν κυριαρχούσαν στις θάλασσες τότε, ή ότι ο Κορτέζ δεν ήταν Ισπανός αλλά κάτι άλλο κλπ, κλπ. Ποιος ξέρει; Αυτοί οι άνθρωποι είναι αποδεδειγμένα αμείληκτοι.
Ας δούμε, λοιπόν, τώρα μερικές ενδεικτικές αντικειμενικές ιστορικές αλήθειες προκειμένου να διαπιστώσουμε ότι ουδεμία επίδραση έχουν στο πως μπορούμε να βλέπουμε τα ιστορικά γεγονότα στο σύνολό τους.
-Η ελληνική σημαία έχει τα χρώματα της βαυαρικής. Αυτό το έκανε ο Όθωνας για να του θυμίζει την χώρα του πράγμα απολύτως φυσιολογικό μιας όταν ήρθε ήταν ακόμα παιδί. Αυτό δεν υποβαθμίζει την ελληνική σημαία και το τι αυτή πρεσβεύει.
-Η ηγεσία της εκκλησίας εν αντιθέσει με τον λαϊκό κλήρο ήταν σφόδρα κατά της επαναστάσεως γι'αυτό και κατέβαλε διαχρονικά ασύλληπτα μεγάλες προσπάθειες να καταδικάζει και να αφορίζει όσους σήκωναν κεφάλι. Λογικό, διότι παιζόταν εξουσία, λεφτά και πάνω απ'όλα τα κεφάλια τους. Εξάλλου, η στάση αυτή είναι απόλυτα συνεπής με την βυζαντινή ιστορία και το πως αντιμετώπισε τον ελληνισμό για κοντά μιάμιση χιλιετία. Αυτό δεν υποβιβάζει την όποια προσφορά του κλήρου ούτε εξυψώνει τις όποιες προσπάθειές του.
-Κρυφό σχολειό δεν υπήρχε. Οι μεμονωμένες περιπτώσεις (πχ επί Κοσμά Αιτωλού) δεν αποτελούν τον κανόνα αλλά την εξαίρεση. Αν υπήρχε, τότε αυτομάτως θα ετίθετο από την ίδια την εκκλησία θέμα διδασκαλίας και δόγματος (πίστευε και μη ερεύνα, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι κλπ).
-Η Επανάσταση τω όντι δεν ξεκίνησε την 25η Παρτίου του 1821, κι ούτε υψώθηκε κάποιο λάβαρο στη μονή Μεγίστης Λαύρας. Όταν μεταγενέστερα το νερό είχε μπει στο αυλάκι όμως έπρεπε (για λόγους συνοχής, αδυναμίας και επειδή είχαμε λιώσει στις εσωτερικές έριδες και συρράξεις) να καταλαγιάσουν τα πνεύματα, πράγμα που βόλευε απίστευτα την εκκλησία η οποία από εχθρός γινόταν και επισήμως σύμμαχος της εθνεγερσίας. Μπορεί να ξενίζει και να ακούγεται οξύμωρο, αλλά ήταν ένα από τα πρώτα (και σημαντικότερα ίσως) βήματα να μονιάσει το έθνος του οποίου η ύπαρξη ακόμη κινδύνευε. Πέραν τούτου όμως, ειδικότερα ως προς την επιλογή της 25ης Μαρτίου (προκειμένου να συμπίπτει με τον Ευαγγελισμό και να δημιουργούνται οι απαραίτητοι συνειρμοί στον λαό) είναι ως τακτική απολύτως συνεπής με τις εκκλησιαστικές πρακτικές: αρχαίοι ναοί γκρεμίζονταν για να χτιστούν χριστιανικοί, νέοι ναοί χτίζονταν πάνω σε χαλάσματα λατρευτικών τόπων των αρχαίων, ημερομηνίες εορτασμών φτιάγνονταν από το πουθενά για να καλύπτουν παγανιστικές εορτές κλπ. Συνεπές, συνεπέστατο.
-Οι τότε (αυτοεπιφορτισμένοι) πολιτικοί έπαιζαν παιχνίδια. Που ακριβώς βρίσκεται η έκπληξη; Από την αρχαιότητα δεν συνέβαινε το ίδιο, ανεξαρτήτως μεγέθους; Ή μήπως μόνο στην Ελλάδα γινόταν κάτι τέτοιο; Ή μήπως κάτι τέτοιο δεν γίνεται και στις μέρες μας; Οπότε να αποτελούσε εξαίρεση η μετεπαναστατική Ελλάδα θα ήταν μια γιγαντιαία εξαίρεση. Όταν το παρουσιάζουμε ως εκπληκτικό γεγονός λοιπόν, μήπως αποσκοπούμε κάπου αλλού;
-Ότι αυτό το έθνος είναι ανάδελφο και συσπειρώνεται μόνο όταν το αγγούρι του έχει φτάσει από τον κώλο έως τις αμυγδαλές δεν είναι καινοφανές, ούτε το ότι με το που θα νομίσουμε ότι λασκάραμε (ακόμα κι αν δεν) πάλι θα κοιτάξουμε πως θα βγάλουμε τα μάτια μας, φυσικά. Εμφύλιες συρράξεις, φαγωμάρες και πάσης φύσεως έριδες υπήρχαν από τα αρχαία χρόνια και συνεχίζουν ακάθεκτα μέχρι τις μέρες μας. Σάμπως ο εμφύλιος που ακολούθησε τον καταστροφικότερο πόλεμο που γνώρισε η ανθρωπότητα μια από τα ίδια δεν ήταν; Ή μήπως έκτοτε ή και πιο πριν δεν συνέβησαν και άλλοι, έστω και υπό διαφορετικές συνθήκες; Δηλαδή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (και γενικά διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν επί χούντας) δεν αντιστοιχούν σε εμφυλιακά φαινόμενα; Πάλι ξανανακαλύπτουμε την Αμερική;
-Ο πόλεμος είναι πόλεμος άρα γίνονται και σφαγές και πολλά άλλα αντίστοιχα. Λυπάμαι, αλλά αν δεν γίνονταν τότε δεν θα μιλάγαμε για πόλεμο. Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι και το Βυζάντιο έτσι έπεσε και ο Μ.Αλέξανδρος έτσι επεκτάθηκε και οι ελληνικές πόλεις κράτη έτσι επιβίωσαν, όπως αντίστοιχα έτσι ανακαλύφθηκαν οι νέοι κόσμοι, έτσι έμεινε 5 αιώνες η οθωμανική αυτοκρατορία, έτσι δημιουργήθηκε η σύγχρονη Ευρώπη κλπ. Με πολέμους. Ούτε με λουλούδια, ούτε με συμφωνίες κυρίων. Συνεπώς οι σφαγές και οι ασχήμιες δεν αποτέλεσαν αποκλειστικά ελληνικό χαρακτηριστικό αλλά αποτελούν ιδίον του ανθρωπίνου είδους γενικότερα. Συνεπώς ουδεμία έκπληξη.
Θα μου πείτε -και σωστά- ότι κάτσε μισό λεπτό ρε μεγάλε, κάποια απ'αυτά τα λέει και στο ντοκυμανταίρ. Μα δεν είπα ποτέ ότι δεν λέει και σωστά πράγματα εκεί μέσα. Το πρόβλημα έγκειται στο πως παρουσιάζεται γενικώς η ιστορία, καθώς και το πλήθος παραχαράξεων που υπάρχουν. Όταν ασχολείσαι με την ιστορία τα περιθώρια λάθους είναι τεράστια, άρα το να κάνεις και 5 και 10 λάθη είναι λογικό και κυρίως ανθρώπινο. Όταν όμως 5 ή 10 είναι τα σωστά, τότε μάλλον υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι τυχαίο δηλαδή ότι σχεδόν σε όλο το ντοκυμανταίρ αποφεύγεται συστηματικά η λέξη "υποδούλωση", ούτε οι συνεχείς (προσβλητικότατες) αναφορές όχι σε Έλληνες αλλά σε Τζίμηδες κ.ο.κ..
Και κυρίως -για να πάμε και στην αντίπερα όχθη- όταν παρουσιάζονται σχεδόν όλα τα στοιχεία διαστρεβλωμένα για συγκεκριμένους λόγους, τότε το πράγμα γίνεται σοβαρό. Ο Γκαίμπελς δεν έλεγε τυχαία ότι αν λασπολογείτε συνέχεια στο τέλος όλο και κάτι θα μείνει. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, ό,τι μείνει στο τέλος θα είναι κέρδος αφού αρχικά δεν υπήρχε. Ενώ λοιπόν είναι πασίγνωστο ότι για να εξεγερθείς ενάντια σε όλες τις συνθήκες και τις πιθανότητες πρέπει να είσαι τόσο απελπισμένος μιας και είναι αντίθετο στην λογική, από το ντοκυμανταίρ πχ μαθαίνουμε ότι η εξέγερση έγινε για μερικά οικόπεδα. Βέβαια ως ήδη έχουμε πει, οικόπεδα ήθελαν και οι νησιώτες προφανώς (κάτι σαν την Βιστόνιδα και το Βατοπέδι να υποθέσω). Εξου και το ότι έχουν καταπνιγεί υπό τον πανεπιστημιακό μανδύα και το πλήθος ανακριβειών και κυρίως αντιφάσεων που έχει η όλη σειρά. Διότι ως ο Βερέμης ομολόγησε έστω και υπό πίεση και εμφανώς ενάντια στη θέλησή του, ο σκοπός του είναι να ξαναγράψει την ιστορία. Το γιατί θέλει να την ξαναγράψει ξέχασε μόνο να μας πει.
Στην ουσία τώρα: το ότι η ιστορία αποτελεί μέγιστο όπλο είναι παλαιολιθικόθεν γνωστό και προσωπικά δε νομίζω ν'αλλάξει ποτέ. Το τι είδους ιστορία μαθαίνουμε εμείς, το αφήνω στην κρίση του καθενός. Αυτό που συνήθως λησμονούμε όμως είναι ότι όταν μιλάμε για την καθημερινότητά μας, η ιστορία έχει δύο όψεις: πρώτη είναι η όψη της Ιστορίας, δηλαδή των γεγονότων, και δεύτερη η όψη της ιστορίας (με μικρό) που μαθαίνουμε, η οποία μπορεί να αποκρύπτει ή να παρουσιάζει διαφορετικά τα γεγονότα. Αυτά τα δύο λοιπόν είναι τελείως διαφορετικά, παρόλο που και τα δύο ονομάζονται με την ίδια λέξη: Ιστορία. Από την πλευρά μου το μόνο που θα δηλώσω επί τούτου είναι ότι δεν πρέπει να θεωρηθεί συμπτωματικό ότι εδώ και πολλά χρόνια έχω σκάσει έναν τόνο λεφτά στο ιστορικό βιβλιοπωλείο του Τσαμαντάκη στον Πειραιά για να προμηθεύομαι αυτά που εγώ θεωρώ σωστά. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν θα το έκανα ποτέ για να περνάει η ώρα. Το θέμα είναι ότι για τον ίδιον ακριβώς λόγο έχει σκυλιάσει και ο Βερέμης και όλοι οι βερέμηδες (κατά το τζίμηδες) της χώρας για να επανασυγγράψουν την ιστορία, διότι διακυβεύονται πάρα πολλά. Και το θέμα της ιστορίας δεν είναι τόσο απλό και μονοδιάστατο όπως εσφαλμένα νομίζουν διάφοροι φελλοί (οι οποίοι να υπενθυμίσω ότι δυστυχώς επιπλέουν από το καθαρό νερό έως κι ακόμη μέσα στα σκατά). Η αλήθεια είναι ότι με τις κατάλληλες παραλλαγές της ιστορίας γίνονται πιο εύπεπτες... ας πούμε, έως και αλλαγές συνόρων -έτσι τυχαία το λέω, μην πάει πουθενά το μυαλό σας, έτσι; Έτσι; Ε;
Για να κλείνουμε λοιπόν τον βερέμειο εμετό: αν έχεις την εντύπωση αγαπητέ Βερέμη ότι η ιστορία που μαθαίνουμε είναι εσφαλμένη, γράψε τα βιβλία σου και στείλε τα στα βιβλιοπωλεία για να τα αγοράσει ο κόσμος, απλά και δημοκρατικά όπως κάνουν χιλιάδες άλλοι συγγραφείς, επιστήμονες και μη, ντολμάδες τε και σοβαροί. Και ο κόσμος θα σε κρίνει καταλλήλως. Εκτός αν πιστεύεις ότι το πόνημά σου είναι τόσο άχρηστο που δεν θα το αγοράσει κανείς οπότε πάω πάσο. Λοιπές ενέργειες ταυτίζονται με το πάλαι ποτέ πανίσχυρο Υπουργείο Προπαγάνδας των ναζί στο οποίο προϊστατο ο Γκαίμπελς.
Τα υπόλοιπα είναι κοινές οδοντόκρεμες.
Και για να κλείσω με κάποιες κομβικές φράσεις του Στρατηγού Μακρυγιάννη -τον οποίον ευθέως αμφισβητώ αν όντως έχεις διαβάσει, Βερέμη (παράδειγμα το ψεύδος που είπες περί των Κολοκοτρωναίων στην εκπομπή: τον Κολοκοτρώνη ο Μακρυγιάννης τον λέει καλό πατριώτη που όμως έδινε λάθος συμβουλες, γι'αυτό και του τα έχωνε, όπως έκανε προς όλους όσους θεωρούσαν ότι δεν βοηθούσαν την πατρίδα):
"Αν είμαι τίμιος άνθρωπος, θέλω γράψει την αλήθεια, καθώς έγιναν τα γραφόμενα όπου θα σημειώσω. Όλοι οι αναγνώστες έχετε χρέος να πρώτα να ερευνήσετε διά τη διαγωγή μου, πως φέρθηκα εις την κοινωνία και Αγώνα, και αν τιμίως φέρθηκα, βάλετε βάση και εις τα γραφόμενά μου. Αν ατίμως φέρθηκα, μην πιστεύετε τίποτας"
"Μεγάλοι άνθρωποι, μεγάλα λάθη. Οι μικροί θα κάμουν μικρά"
"Και ο χειρότερος Έλληνας εκείνη την ημέρα έκαμε το χρέος του"
"Κι αυτήν η πατρίδα δεν λευτερώθηκε με παραμύθια. Λευτερώθη μ'αίματα και θυσίες κι από αυτά έγινε βασίλειον κι όχι να βραβεύονται ολοέ να οι κόλακες και οι αγωνισταί ν'αδικιώνται"
Τα συμπεράσματα ανήκουν στον καθένα μας.
Χαίρετε.
Και χρόνια πολλά και πάλι και να με συμπαθάτε αλλά παρά τα όσα επιτάσσουν οι καιροί, εγώ πάω λίγο να δω αν είναι καλά στερεωμένη η σημαία που έχω στο σπίτι μου.
