Εκλογές λοιπόν....

Ναι, αλλά δεν αναφέρομαι στις αυτοδιοικητικές του προσεχούς Σ-Κ, αλλά στις εθνικές που θα ακολουθήσουν.
Ντάξει, δεν είναι και 100% σίγουρο και αυτό διότι σε καμία περίπτωση δεν τις επιθυμεί η εξόριστη κυβέρνηση της χώρας, όσο κι αν θέλει να μας εκβιάσει με αυτές ο τοπικός της αντιπρόσωπος, Ζορζ Pasok.

Εγώ από τη μεριά μου θα συμπεριλάβω όλες τις (επικείμενες) εκλογές σε ένα όνομα: Χάρρυ Κλυνν.



Εδώ και κάποιες μέρες που γενικά είμαι ξάπλα μιας και δε γίνεται διαφορετικά, έχω κάνει μια "γενναία" επανάληψη σε πολλά πράγματα, ένα εκ των οποίων και η δισκογραφία μου στον αγαπημένο μου Χάρρυ, από τον οποίον συνειδητοποίησα πολλά πράγματα, ένα εκ των οποίων η διαχρονικότητά του, η οποία είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτήν που ούτως ή άλλως νόμιζα.



Δεδομένου ότι τα 2 σημαντικότερα θέματα που ασχολείτο ανέκαθεν ο Χάρυ ήταν το νεοΕΛαδιστάν και η πολιτική, θα ομολογήσω ότι τρόμαξα συνειδητοποιώντας σε πόσο μεγάλο βαθμό δεν έχει αλλάξει τίποτε τα τελευταία 30 χρόνια στη χώρα μας. Μα τίποτε όμως... Ούτε στην πολιτική, ούτε στον κόσμο.
Σημείωση: μιλάμε για τα ίδια 30 χρόνια που κατέστρεψαν τη χώρα, έτσι; Απλά το σημειώνω διότι είναι αν μη τι άλλο μια σατανικότατη σύμπτωση.

Και το μέγα ερώτημα είναι ένα: πως είναι δυνατόν αυτός ο ίδιος κόσμος με τις διαχρονικά εγκληματικές του επιλογές να ψηφίσει αυτούς τους ίδιους πολιτικούς που διαχρονικά έχουν καταστρέψει τη χώρα, με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και δη, στη συγκεκριμένη πολιτικοοικονομική συγκυρία όπου με τη δική μας τζίφρα και με κάθε επισημότητα το κουμάντο το κάνουν άλλοι;

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Γιωργάκη. Γνωστά όσα του έχω σούρει από 'δώ μέσα (και όχι μόνο), ακόμη πιο γνωστές και οι απόψεις μου για τις ικανότητές του. Το θέμα είναι ότι ακόμη κι έτσι, αν υλοποιήσει το εκβιαστικότατο (μέχρι εκεί που δεν πάει) ζήτημα που έθεσε, θα είναι η χειρότερη καταστροφή για τη χώρα, αφού θα μας πάει στο σημείο λίγο μετά τις περσινές εκλογές με τη διαφορά ότι έχει μεσολαβήσει το μνημόνιο με όσα αυτό έφερε (μειώσεις κλπ). Με ανησυχεί ιδιαιτέρως δε το γεγονός ότι ήδη σχεδόν όλα τα μουμουέ έχουν ξεκινήσει να προετοιμάζουν το έδαφος για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Φυσικά ο Γιωργάκης είναι τόσο στην κοσμάρα του που νομίζει ότι έσωσε τη χώρα, ενώ στην πραγματικότητα απλά γάμησε πατόκορφα μισθωτούς, συνταξιούχους, εμπόρους, έως και επιχειρηματίες, σε σημείο να θαυμάζουμε για πρώτη (και μάλλον τελευταία) φορά στην σύγχρονη πολιτική ιστορία αυτού του τόπου η παραδοσιακή δεξιά να χρησιμοποιεί την ίδια επιχειρηματολογία με την παραδοσιακή αριστερά και μάλιστα συχνά-πυκνά μέχρι και με ίδια φρασεολογία! Και ο άνθρωπος θέλει και επιβράβευση για όλα αυτά. Επιβράβευση επειδή έκοψε μισθούς αλλά δεν εξυγίανε το κράτος. Επιβράβευση επειδή έκοψε παροχές και συντάξεις δίχως να έχει κόψει την πελατειακή και ρουσφετολογική αντίληψη του κράτους.



Φυσικά και από την άλλη μεριά μόνο χάος υπάρχει: ο Αντωνάκης με τα μαγικά του που φιλοδοξεί να σώσει τη χώρα μέσα σε έναν μόλις χρόνο (μα ουδείς όμως του έχει ψυθιρίσει πως αν ήταν τόσο εύκολο θα το είχαν κάνει όλοι οι προηγούμενοι; Τόσο δύσκολο είναι να σκεφτεί ότι κάτι δεν έχει συνυπολογήσει;).
Επίσης, ο Γιωργάκης ο Έτερος που σύμφωνα με διαβεβαιώσεις του ιδίου ότι τους τα μετέφεραν τρίτοι, έρχεται στα πράγματα: προφανώς θα έρθει με τον μεστό πολιτικό του λόγο που όλοι γνωρίζουμε να επιλύσει όλα τα προβλήματα του τόπου, όταν ακόμη δεν έχει καταφέρει να επιλύσει το ένα και μοναδικό του ιδίου κόμματός του που ακούει στο όνομα Βορίδης.
Είναι και η κυρ-Αλέκα, η οποία ζητάει επιτακτικά την ψήφο μας, προκειμένου να λάβει τη λαϊκή εντολή προφανώς να απολύσει και τους υπολοίπους της τυποεκδοτικής.
Είναι και ο Αλέκος με τον Αλέξη βεβαίως, βεβαίως, οι οποίοι ερίζουν για μια καρέκλα που μάλλον σύντομα δεν θα υπάρχει. Ο μεν Αλέξης προσπαθεί να μας πείσει ότι μπορεί να ελέγξει το μπάχαλο της χώρας όταν δεν μπορεί να ελέγξει ούτε καν το μπάχαλο του μικρού του κόμματος, ο δε Αλέκος επιθυμεί ετσιθελικά να επιστρέψει εκεί απ'όπου οικειοθελώς σχετικά πρόσφατα αποχώρησε για ν'ανοίξει τόπο στα νειάτα, χρησιμοποιώντας τις κλασικές του τακτικές να αλλάζει απόψεις κάθε 5 δευτερόλεπτα ακόμη και για το αν όντως θέλει να επιστρέψει ή όχι.
Είναι κι ο Κουβέλης φυσικά, τον οποίον παρόλο που έχω σε εκτίμηση δεν μπορώ να πω ότι έχω ακούσει να αναπτύσσει ιδιαιτέρως τις πολιτικές θέσεις του νεοσύστατου κόμματός του.
Και φυσικά μην ξεχνάμε την επίδοξη σωτήρα μας, άφθαρτη Ντόρα, η οποία πανέξυπνα περιμένει τα αποτελέσματα των εκλογών για να δει αν το νέο της κόμμα θα είναι νέο ή το παλιό, ως καλή καιροσκόπος που έχει μάθει να είναι (όχι ότι της βγήκε και ποτέ, αλλά λέμε τώρα).



Και μέσα από όλο αυτό το μωσαϊκό, σε πρώτη φάση θα έχουμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές, στις οποίες επειδή όλοι έχουν καταλάβει το μαύρο σκότος κι έρεβος που επέρχεται (δηλαδή θα επέλθει άραγε;) δηλώνουν ανεξάρτητοι προκειμένου να μην στιγματιστούν... κομματικώς, ενόσω μέχρι πρότινως σφάζονταν για το ποιος θα πρωτολάβει το κομματικό χρίσμα. Περίεργη χώρα η Ελλάδα ρε γαμώτο... Μέγα το μπλέξιμο...

Και μέσα σε όλα, ο Χάρρυ Κλυνν.
Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι πόσο διαφορετικά έβλεπα κάποιες ατάκες του παλαιότερα και πως, τώρα. Παρόλο που δεν έχει αλλάξει τίποτε. Μα στις Πατάτες, μα στο Δοξάστε με, μα στο Έθνος ανάδελφον, μα στην Αποκάλυψη... Όποια πέτρα δίσκου κι αν σηκώσεις, τουλάχιστον μια τεράστια αλήθεια για την πολιτική ζωή του τόπου (και για εμάς τους ιδίους) θα βρεις από κάτω. Και είναι πραγματικά εκπληκτικό αν αναλογιστούμε πόσα πράγματα έχουν συμβεί σε παγκόσμιο επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια...

Ενώθηκαν οι 2 Γερμανίες, έπεσε ο (αν)υπαρκτός σοσιαλισμός, η κουμουνιστική Κίνα προέκυψε η υπ'αριθμόν ένα καπιταλιστική δύναμη του πλανήτη, οι ΗΠΑ έχουν τον πρώτο μαύρο πρόεδρο, διασπάστηκε η Γιουγκοσλαβία, τελείωσε ο ψυχρός πόλεμος και τόσα άλλα. Στην Ελλάδα όμως, όλα ίδια. Ακούς έναν δίσκο που βγήκε το 79 και νομίζεις ότι ηχογραφήθηκε λίγο μετά την υπογραφή του μνημονίου. Μέχρι και τα ονόματα που εμπλέκονται είναι τα ίδια. Είναι πραγματικά απίστευτο δηλαδή...



Πως περιμένουμε λοιπόν ν'αλλάξει κάτι; Διερωτώμαι μεγαλοφώνως.
Μήπως αλλάξαμε εμείς; Πολύ το αμφιβάλλω. Το αν αλλάξαμε και κατά πόσον αλλάξαμε δεν θα φανεί μόνο στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά ιδίως στον δεύτερο. Εν συνεχεία θα φανεί στις όποιες πολιτικές αντιδράσεις μας εν όψει των όποιων εκβιαστικών ανακοινώσεων του κυρίου πρωθυπουργού, ο οποίος μυστηριωδώς ενώ καιγόταν να σώσει τη χώρα πλέον φαίνεται να μη νοιάζεται και ιδιαίτερα. Δηλαδή, δεν εξηγούνται διαφορετικά τα όσα αυτοκαταστροφικά κάνει. Αλήθεια, θα πάει ο ίδιος -αυτοπροσώπως- να εξηγήσει στους γέροντες για την αναγκαιότητα των εκλογών; Θα στείλει τον Παπακωνσταντίνου στους μαγαζάτορες και τους ανέργους για τον ίδιον λόγο; Θα στείλει τον Πάγκαλο σε'μένα να τον δω από κοντά καθώς θα μου εξηγεί ότι μαζί τα φάγαμε για να διαπιστώσω αν οι κοιλιές μας είναι όντως του ιδίου μεγέθους κι αν φοράμε το ίδιο μέγεθος ρούχα; Τι απ'αυτά θα κάνει; Αναρωτιέμαι...



Κι όσον αφορά τις επικείμενες εκλογές, τα'χουμε ξαναπεί. Απλά προκύπτει και κανά ενδιαφέρον ψοφοδέλτιο ενίοτε (μια και ο Προφέτας δεν εδέησε να φτιάξει του δικού μας νικηφόρου συνδυασμού, εμφανώς φοβούμενος την βέβαιη πρωτιά μου εις τους σταυρούς μετά του δικού του καταποντισμού, αλλά ας μην επεκταθώ περαιτέρω).

(το έλαβα με μέηλ)

Καλή μας όρεξη και υπομονή.
Πλέον έχουμε μάθει να δίνουμε κώλο άλλωστε και μάλιστα με τη δική μας συγκατάθεση...