Είναι μερικές φορές όμως που όλα πάνε κατά διαόλου...

Δηλαδή, ρε παιδάκι μου, όση καλή διάθεση και να'χεις, όσο κι αν προσπαθείς, εκεί ο πο***ης ο Κοέλιο να βρίσκεται μπροστά σου.
Εχμ... ναι, ο Κοέλιο είχε πει ότι αν θες κάτι πολύ θα συνωμοτήσει το Σύμπαν να το αποκτήσεις.
(Σημείωση, όταν λέμε Σύμπαν, δεν εννοούμε "Το Μεγάλο Σχέδιο" του Χόκινγκ που μόλις κυκλοφόρησε και φυσικά έσπευσα)
Εν προκειμένω όμως συνωμοτεί και γι'αυτό που δεν θες ποτέ. Ναι ξέρω, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες θα μου πείτε. Το ερώτημα είναι, γιατί να συμβαίνουν και στις χειρότερες όμως...

Κάνω τις προάλλες μια δουλειά, τρώω μια γενναιόδωρη στο χέρι, μια βδομάδα με επίδεσμο. Παρασκευή βράδυ εκεί που άραζα, μυστηριωδώς πως, αρπάζω μια βαρβάτη ψύξη εις την άνω αριστερά πτέρυγα με αποτέλεσμα ακόμη να είμαι σαν σίγμα τελικό αλλά στο πλάγιο. Πάω για κάτι δουλειές σήμερα, αποφασίζουν να κάνουν μαζική εξέταση ούρων όλα τα σύννεφα του λεκανοπεδίου με ταυτόχρονη έμπνευση-εικαστική παρέμβαση σε δημιουργία ποταμών εις το αστικό δίκτυο δρόμων με αποτέλεσμα να γίνω ωσάν καλύμνιος σπόγγος σε στιγμές πλήρους απορρόφησης, μιας και -βλέπετε- ήθελα να προλάβω (παραλογισμός, το ξέρω) την απεργία των λεωφορείων. Μια χαρά...

Και μέσα σε όλα το χειρότερο όλων: όχι, όχι... δεν αναφέρομαι στις δηλώσεις Γιούνκερ που έπληξαν σφόδρα το κοινωνικοσοσιαλιστικανθρώπινο προφίλ του Ζορζ. Όχι, όχι, ούτε την κακοδαιμονική (και προφανώς στημένη) αποκάλυψη Στάινμπρουκ εννοώ. Όχι, όχι, δεν εννοώ ούτε το γεγονός ότι τα μέτρα δε βγαίνουν σε βαθμό που να το ξανασκέφτεται έως και η εξόριστη κυβέρνηση της χώρας (τρόικα) αλλά εμείς στο ενδιάμεσο τον πίνουμε με το μπουρί της σόμπας κανονικά και με τον νόμο. Αναφέρομαι στη συγκλονιστική είδηση: βρίσκεται σε απόγνωση ο Λοβέρδος από τη μαζική θέληση καταστηματαρχών εστιατώρων να επαναφέρουν τα τασάκια επικαλούμενοι την κρίση σε μια (προεκλογική) περίοδο που αι δημοτικαί αρχαί γράφουσι εις τα παλαιότερα των παπ... εχμ.. υποδημάτων τους τον νόμο. Ε, όχι και αυτό. Κάτω τα χέρια από τον Λοβέρδο να'ούμ. Διότι ντάξει, το να γράφει τον νόμο εις τα απόκρυφά του ένας δήμαρχος (υποψήφιος τε και εν ενεργεία) είναι λογικό. Εξάλλου αν δεν γειώσει το Κράτος τους νόμους τους Κράτους, ποιος θα τους γειώσει; Αλλά να τον γειώνουν και οι πολίτες και δη, μαζικώς; Μα αυτό είναι αισχρόν. Ποιοι και τι είναι οι πολίτες επιτέλους, δεν το κατάλαβα; Διότι -για να είμεθα και ρεαλιστές- ποια κρίση επιτέλους;

Και δεν είναι μόνο αυτό: διαβάζω δεξιά κι αριστερά πως δεν βγαίνουν τα κουκιά στο pasok σχετικά με τις επικείμενες εκλογές και επικρατεί ένας σχετικός πανικός. Μα γιατί; Αφού είναι δεδομένο ότι ο λαός θα επιβραβεύσει το κυβερνόν κόμμα για τις φιλολαϊκές του πολιτικές. Αν κι εδώ που τα λέμε, ο συναγωνισμός ιδίως φέτος θα είναι λυσσαλέος: είναι κι αυτή η άφθαρτη νουδού που δεν έχει κυβερνήσει ποτέ ρε παιδάκι μου και επιθυμεί διακαώς να σώσει τη χώρα -δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα ο Αντώνης με έχει πείσει (όπου βέβαια, αν τελικώς δεν τα καταφέρει ο Αντώνης θα έρθει να μας σώσει η Ντόρα, μεγάλη η χάρη της) και να σας πω και το άλλο; Μου έχει λείψει ο Αντώναρος ρε γαμώτο. Είναι από την άλλη τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολιτεύσεως με την σοβαρότητα και την αυτοπεποίθηση που τα διακρίνει, όπου γενικά δεν ξέρεις τι να πρωτοψηφίσεις, όπου ειλικρινώς θα σας πω ότι αν δεν θα έβγαινε άκυρο το ψηφοδέλτιό μου θα ψήφισα όλα τα κόμματα ταυτόχρονα με χέρια και πόδια (κατά προτίμηση με μούτζες) για να δείξω την πλήρη ικανοποίησή μου. Και φυσικά δεν μιλάω τόσο για δημοτικές εκλογές όπου εκεί τουλάχιστον κυνηγάς πρόσωπα, όσο για τις νομαρχιακές. Και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν θα αντέξω (συναισθηματικά) να φάνε τέτοια σακούλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα με την τεράστια προσφορά τους στον τόπο. Αυτό θα πηγαίνει πολύ δηλαδή, θα ξεχειλίσει το ποτήρι...

Και μέσα σ'όλα σκεπτώμενος την περαίωση, ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Ότι ενώ παλαιότερα για να ανακαλύψεις τις πηγές μαύρης αγοράς έπρεπε να πηγαίνει η αστυνομία σε μέρη μυστικά κι ανήλια, πλέον αρκεί να μπει σε ένα λεωφορείο. Βέβαια το να μπει είναι τρόπος του λέγειν, διότι θα πρέπει να χωρέσει μιας και οι "γνωστοί" πλανόδιοι πωλητές σιντιών και λοιπών κινέζικων προϊόντων (ξέρετε, αυτοί που έρχονται στην καφετέρεια και σου κόβουν από σιέστα και ηρεμία έως και χαμούρεμα) τα έχουν αραδιασμένα ακριβώς μπροστά στην είσοδο του λεωφορείου προκειμένου να μπορούν να μετακινούνται ευ-κώλος. Από μιαν άποψη λογικό βέβαια: αυτούς η περαίωση δεν τους πιάνει οπότε πρέπει να εξασφαλίσουν και τα προς το κλέβειν... εχμ... το ζην πως να πω, όπως οι περισσότεροι πολίτες της χώρας.

Αμ, το άλλο; Έχω παραγγείλει ένα κοστούμι σε μέτρα Πάγκαλου διότι μιας και τα φάγαμε μαζί, πρέπει να ντύνομαι στο ανάλογο μέγεθος και δεν μου έχει έρθει ακόμα (θα μου πεις βέβαια που να βρουν τόσα τετραγωνικά μέτρα ύφασμα... ναι, δεν το'χα σκεφτεί αυτό). Βέβαια η αλήθεια είναι ότι μέσα στο συγκεκριμένο κοστούμι θα χωράει τουλάχιστον άλλος ένας, αλλά καλά να πάθω: τόσα χρόνια τα έτρωγα μα δεν μου έμεινε τίποτε, ποιος έφταιγε; Ο καλός Πάγκαλος; Όχι! Εγώ έφταιγα που δεν αποταμίευσα τα κλοπιμαία μου -μια ακόμη κακοτυχία- με αποτέλεσμα τώρα να πρέπει να πληρώσω την αφελειά μου καθώς το κράτος μου τα παίρνει για να πληρώσει τα χρηματοπιστωτικά κενά των παραγραφών.

Κι αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως η απλή βροχή ρε πούστη μου δεν παλεύονται... Διότι μην ξεχνάμε το βασικό: όταν πλημμυρίζουν τα πάντα, δεν φταίνε τα βουλωμένα φρεάτια, ούτε τα μπαζωμένα ρέματα. Φταίει η βροχή που είναι ακραίο καιρικό φαινόμενο. Αμάν πια, τίποτε δεν πάει καλά σε αυτήν τη χώρα.

Α, και παραλίγο να το ξέχναγα: Θα σας αφήσω εις το έλεος της Τύχης τις προσεχείς ημέρες ένεκα μιας προκαθορισμένης περιπτύξεως με τον Ιπποκράτη. Μην την υποτιμάτε την Τύχη λοιπόν διότι τις περισσότερες φορές η απουσία της είναι παραπάνω από εμφανής. Απλά πρέπει να την προκαλούμε εμείς που και πού...

Και περικαλώ σπεύσατε να υποστηρίξετε την εξ-αιρετική έμπνευσι του συναγωνιστού polse διά το λαμπρό μέλλον της οννέδε. Οι καιροί είναι συνωμοτικοί και δύσκολοι, μην τους αφήνουμε... στην Τύχη τους...

Και το νού σας, διότι ζουν ανάμεσά μας... :)