Είναι μερικές φορές όμως που όλα πάνε κατά διαόλου...

Δηλαδή, ρε παιδάκι μου, όση καλή διάθεση και να'χεις, όσο κι αν προσπαθείς, εκεί ο πο***ης ο Κοέλιο να βρίσκεται μπροστά σου.
Εχμ... ναι, ο Κοέλιο είχε πει ότι αν θες κάτι πολύ θα συνωμοτήσει το Σύμπαν να το αποκτήσεις.
(Σημείωση, όταν λέμε Σύμπαν, δεν εννοούμε "Το Μεγάλο Σχέδιο" του Χόκινγκ που μόλις κυκλοφόρησε και φυσικά έσπευσα)
Εν προκειμένω όμως συνωμοτεί και γι'αυτό που δεν θες ποτέ. Ναι ξέρω, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες θα μου πείτε. Το ερώτημα είναι, γιατί να συμβαίνουν και στις χειρότερες όμως...

Κάνω τις προάλλες μια δουλειά, τρώω μια γενναιόδωρη στο χέρι, μια βδομάδα με επίδεσμο. Παρασκευή βράδυ εκεί που άραζα, μυστηριωδώς πως, αρπάζω μια βαρβάτη ψύξη εις την άνω αριστερά πτέρυγα με αποτέλεσμα ακόμη να είμαι σαν σίγμα τελικό αλλά στο πλάγιο. Πάω για κάτι δουλειές σήμερα, αποφασίζουν να κάνουν μαζική εξέταση ούρων όλα τα σύννεφα του λεκανοπεδίου με ταυτόχρονη έμπνευση-εικαστική παρέμβαση σε δημιουργία ποταμών εις το αστικό δίκτυο δρόμων με αποτέλεσμα να γίνω ωσάν καλύμνιος σπόγγος σε στιγμές πλήρους απορρόφησης, μιας και -βλέπετε- ήθελα να προλάβω (παραλογισμός, το ξέρω) την απεργία των λεωφορείων. Μια χαρά...

Και μέσα σε όλα το χειρότερο όλων: όχι, όχι... δεν αναφέρομαι στις δηλώσεις Γιούνκερ που έπληξαν σφόδρα το κοινωνικοσοσιαλιστικανθρώπινο προφίλ του Ζορζ. Όχι, όχι, ούτε την κακοδαιμονική (και προφανώς στημένη) αποκάλυψη Στάινμπρουκ εννοώ. Όχι, όχι, δεν εννοώ ούτε το γεγονός ότι τα μέτρα δε βγαίνουν σε βαθμό που να το ξανασκέφτεται έως και η εξόριστη κυβέρνηση της χώρας (τρόικα) αλλά εμείς στο ενδιάμεσο τον πίνουμε με το μπουρί της σόμπας κανονικά και με τον νόμο. Αναφέρομαι στη συγκλονιστική είδηση: βρίσκεται σε απόγνωση ο Λοβέρδος από τη μαζική θέληση καταστηματαρχών εστιατώρων να επαναφέρουν τα τασάκια επικαλούμενοι την κρίση σε μια (προεκλογική) περίοδο που αι δημοτικαί αρχαί γράφουσι εις τα παλαιότερα των παπ... εχμ.. υποδημάτων τους τον νόμο. Ε, όχι και αυτό. Κάτω τα χέρια από τον Λοβέρδο να'ούμ. Διότι ντάξει, το να γράφει τον νόμο εις τα απόκρυφά του ένας δήμαρχος (υποψήφιος τε και εν ενεργεία) είναι λογικό. Εξάλλου αν δεν γειώσει το Κράτος τους νόμους τους Κράτους, ποιος θα τους γειώσει; Αλλά να τον γειώνουν και οι πολίτες και δη, μαζικώς; Μα αυτό είναι αισχρόν. Ποιοι και τι είναι οι πολίτες επιτέλους, δεν το κατάλαβα; Διότι -για να είμεθα και ρεαλιστές- ποια κρίση επιτέλους;

Και δεν είναι μόνο αυτό: διαβάζω δεξιά κι αριστερά πως δεν βγαίνουν τα κουκιά στο pasok σχετικά με τις επικείμενες εκλογές και επικρατεί ένας σχετικός πανικός. Μα γιατί; Αφού είναι δεδομένο ότι ο λαός θα επιβραβεύσει το κυβερνόν κόμμα για τις φιλολαϊκές του πολιτικές. Αν κι εδώ που τα λέμε, ο συναγωνισμός ιδίως φέτος θα είναι λυσσαλέος: είναι κι αυτή η άφθαρτη νουδού που δεν έχει κυβερνήσει ποτέ ρε παιδάκι μου και επιθυμεί διακαώς να σώσει τη χώρα -δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα ο Αντώνης με έχει πείσει (όπου βέβαια, αν τελικώς δεν τα καταφέρει ο Αντώνης θα έρθει να μας σώσει η Ντόρα, μεγάλη η χάρη της) και να σας πω και το άλλο; Μου έχει λείψει ο Αντώναρος ρε γαμώτο. Είναι από την άλλη τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολιτεύσεως με την σοβαρότητα και την αυτοπεποίθηση που τα διακρίνει, όπου γενικά δεν ξέρεις τι να πρωτοψηφίσεις, όπου ειλικρινώς θα σας πω ότι αν δεν θα έβγαινε άκυρο το ψηφοδέλτιό μου θα ψήφισα όλα τα κόμματα ταυτόχρονα με χέρια και πόδια (κατά προτίμηση με μούτζες) για να δείξω την πλήρη ικανοποίησή μου. Και φυσικά δεν μιλάω τόσο για δημοτικές εκλογές όπου εκεί τουλάχιστον κυνηγάς πρόσωπα, όσο για τις νομαρχιακές. Και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν θα αντέξω (συναισθηματικά) να φάνε τέτοια σακούλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα με την τεράστια προσφορά τους στον τόπο. Αυτό θα πηγαίνει πολύ δηλαδή, θα ξεχειλίσει το ποτήρι...

Και μέσα σ'όλα σκεπτώμενος την περαίωση, ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Ότι ενώ παλαιότερα για να ανακαλύψεις τις πηγές μαύρης αγοράς έπρεπε να πηγαίνει η αστυνομία σε μέρη μυστικά κι ανήλια, πλέον αρκεί να μπει σε ένα λεωφορείο. Βέβαια το να μπει είναι τρόπος του λέγειν, διότι θα πρέπει να χωρέσει μιας και οι "γνωστοί" πλανόδιοι πωλητές σιντιών και λοιπών κινέζικων προϊόντων (ξέρετε, αυτοί που έρχονται στην καφετέρεια και σου κόβουν από σιέστα και ηρεμία έως και χαμούρεμα) τα έχουν αραδιασμένα ακριβώς μπροστά στην είσοδο του λεωφορείου προκειμένου να μπορούν να μετακινούνται ευ-κώλος. Από μιαν άποψη λογικό βέβαια: αυτούς η περαίωση δεν τους πιάνει οπότε πρέπει να εξασφαλίσουν και τα προς το κλέβειν... εχμ... το ζην πως να πω, όπως οι περισσότεροι πολίτες της χώρας.

Αμ, το άλλο; Έχω παραγγείλει ένα κοστούμι σε μέτρα Πάγκαλου διότι μιας και τα φάγαμε μαζί, πρέπει να ντύνομαι στο ανάλογο μέγεθος και δεν μου έχει έρθει ακόμα (θα μου πεις βέβαια που να βρουν τόσα τετραγωνικά μέτρα ύφασμα... ναι, δεν το'χα σκεφτεί αυτό). Βέβαια η αλήθεια είναι ότι μέσα στο συγκεκριμένο κοστούμι θα χωράει τουλάχιστον άλλος ένας, αλλά καλά να πάθω: τόσα χρόνια τα έτρωγα μα δεν μου έμεινε τίποτε, ποιος έφταιγε; Ο καλός Πάγκαλος; Όχι! Εγώ έφταιγα που δεν αποταμίευσα τα κλοπιμαία μου -μια ακόμη κακοτυχία- με αποτέλεσμα τώρα να πρέπει να πληρώσω την αφελειά μου καθώς το κράτος μου τα παίρνει για να πληρώσει τα χρηματοπιστωτικά κενά των παραγραφών.

Κι αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως η απλή βροχή ρε πούστη μου δεν παλεύονται... Διότι μην ξεχνάμε το βασικό: όταν πλημμυρίζουν τα πάντα, δεν φταίνε τα βουλωμένα φρεάτια, ούτε τα μπαζωμένα ρέματα. Φταίει η βροχή που είναι ακραίο καιρικό φαινόμενο. Αμάν πια, τίποτε δεν πάει καλά σε αυτήν τη χώρα.

Α, και παραλίγο να το ξέχναγα: Θα σας αφήσω εις το έλεος της Τύχης τις προσεχείς ημέρες ένεκα μιας προκαθορισμένης περιπτύξεως με τον Ιπποκράτη. Μην την υποτιμάτε την Τύχη λοιπόν διότι τις περισσότερες φορές η απουσία της είναι παραπάνω από εμφανής. Απλά πρέπει να την προκαλούμε εμείς που και πού...

Και περικαλώ σπεύσατε να υποστηρίξετε την εξ-αιρετική έμπνευσι του συναγωνιστού polse διά το λαμπρό μέλλον της οννέδε. Οι καιροί είναι συνωμοτικοί και δύσκολοι, μην τους αφήνουμε... στην Τύχη τους...

Και το νού σας, διότι ζουν ανάμεσά μας... :)

Pasok

Έλαβα ένα εξαιρετικό μέηλ χθες και δεν μου έμεινε άντερο...





Τα σέβη μου στους δημιουργούς (ιδίως σε αυτό με την μίσηζ Ντιαμαντόπουλος).
Εξαιρετίκ!

Γειασάν του μάγκα...

Α, έχουμε κι αυτόν. Μάλλον, είχαμε...
Στο καλό και μην μας ξαναγράψεις...

ΟΥΣΤ-ΟΥΣΤ

Ζήσε τον τύφο σου στην Ελλάδα.

(UPDATE στο τέλος)
Κατ' αρχήν ας δούμε το σημερινό πρωτοσέλιδο του Φιλάθλου.


Τώρα, ας ρίξουμε μια πολύ προσεκτική ματιά στο παρακάτω υψήστης σημασίας έγγραφο (από τον Φίλαθλο πάλι):


Ωραία. Ας διαβάσουμε προσεκτικά και τη σημερινή στήλη του Ντόπερμαν για το ίδιο θέμα (το κολάζ δικό μου, για να χωρέσει πιο άνετα).


Φυσικά, θα μπορούσα να το έχω λινκάρει κι από εδώ ως πιο ειδησεογραφικό, αλλά ο εξαιρετικός Βασίλης Γαλούπης έχει κάνει μια εξίσου εξαιρετική ανάλυση, φιλαθλέικη, από αυτές που γουστάρουμε περισσότερο, όχι αυστηρά δημοσιογραφική δηλαδή.

Πλέον μετά από κάτι τέτοιο, τι να πεις και τι να σχολιάσεις. Μάλλον ταιριάζει αυτό που έγραφα πρόσφατα: κατάσταση pasok. Όπως καταλαβαίνετε, το επόμενο "προνοιακό μέτρο" της κυβερνήσεως pasok θα είναι να κόψουν τα φάρμακα από τους ασθενείς με καρκίνο, aids κλπ, να σταματήσουν την υποστήριξη ζωής σε όσους βρίσκονται σε κώμα, να κόψουν τελείως ό,τι δωρεάν έχει μείνει στην περίθαλψη κλπ. Εξάλλου όλοι τους θα πεθάνουν κάποτε, οπότε γιατί να μπαίνουμε σε περιττά έξοδα; Βέβαια την ίδιαν στιγμή έχουμε λεφτά να λειτουργούν ευαγή ιδρύματα που δεν λειτουργούν, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα. Εξάλλου κάποιοι έχουν οικογένειες να θρέψουν, παιδιά να σπουδάσουν, δόσεις αυτοκινήτων να ξεχρεώσουν, πως θα τη βγάλουν χωρίς τη μίζα ή την αργομισθία τους; Μην γινόμαστε υπερβολικοί λοιπόν, με πόδια διαβητικών θα ασχολούμεθα;
Κι εδώ που τα λέμε, θα είναι μέτρα που αν μη τι άλλο θα συμβαδίζουν με τα εθνοσωτήρια μέτρα της περικοπής των πλουσιοπάροχων συντάξεων των 500 κι 700 ευρώ, καθώς και των αντιστοίχων μισθών.

Και την ίδιαν στιγμή, ο μεν Ζορζ Pasok καμαρώνει ωσάν το παγώνι για τα σχόλια που ακούει από τους αγοραστές της χώρας, και αυτός και ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εκλεγμένων πολιτικών της χώρας, Λουδοβίκος Ιστ' ο Παπακωνσταντίνου (τελικά μήπως είναι Ιζ';). Βέβαια κάπου ήρθε κι εκείνο το βιβλίο του Στάινμπρουκ και τον έκανε ολίγον τι ρόμπα, αλλά μάλλον τα ρέφαρε τα πράγματα η δήλωση Γιούνκερ περί κάποιου πρωθυπουργού της χώρας που δήλωσε ότι κυβερνάει διεφθαρμένη χώρα και προφανώς θεωρεί ότι ρεφάρει.

Νταξ', δεν τρέχει τίποτε. Ποιος τα γαμεί και τα πόδια των διαβητικών; Ας τα κόψουν. Εν ανάγκη ει δυνατόν ας τους κόψουν απευθείας το κεφάλι να ξεμπερδεύουμε. Αφού βοηθούν που βοηθούν στην εξυγίανση της Υγείας, γιατί να μην βοηθήσουν και στην περαιτέρω εξυγίανση του ασφαλιστικού; Σωστό. Επίσης θα πρότεινα να εισαχθεί και νέος φόρος έκτακτης εισφοράς ζωής που να μας αφορά όλους. Δηλαδή να οριστεί ένα λογικό προσδόκιμο όριο ηλικίας, ας πούμε περί τα 27 χρόνια, και όποιος το ξεπερνάει να πληρώνει φόρο υπολογιζόμενο με κάποιο χρονοεπίδομα δηλαδή όσο πιο πολύ ζεις, τόσο πιο πολύ να αυξάνεται ο φόρος. Και ακόμη καλύτερα, αν ο θρασύς πολίτης ξεπεράσει κι ένα δεύτερο όριο (το λεγόμενο και "κόκκινη γραμμή ασφαλιστικού") πχ, τα 45 χρόνια να υπάρχει και κάποιο πρόστιμο.

Επίσης, καλό θα ήταν να επιβληθεί και κάποιο πρόστιμο σε όσους είναι αρτιμελείς. Πχ, αν έχεις και τα 10 δάκτυλα στα χέρια, 1000 ευρώ φόρος τον χρόνο. Αν σου λείπει ένα δάκτυλο, 900 ευρώ. Αν σου λείπει ένα χέρι, 1500 ευρώ. Και να δίνεται πλήρης φοροαπαλαγή σε όσους έχουν μόνο το σώμα, δίχως κανένα άκρο. Να ξέρουμε τι γίνεται δηλαδή, είμαι φορολογούμενος και δεν υπάρχει ένας κατάλογος να ξέρω πόσο κοστολογείται το χέρι ή το πόδι μου: έλεος πια, σε τι χώρα ζούμε; Επίσης, για να γίνει πιο ολοκληρωμένο το μέτρο, κάθε πολίτης να υπογράφει και υπεύθυνη δήλωση που να βεβαιώνει πχ πότε υπολογίζει να πεθάνει, ή αν προτίθεται να κόψει αυτοβούλως κάποιο μέλος του σώματός του. Και φυσικά μην ξεχνάμε και τον φόρο αναπνοής: κάθε πολίτης της χώρας να κυκλοφορεί με έναν ειδικό μετρητή ο οποίος κατ' αντιστοιχίαν με την κάρτα ελέγχου καυσαερίων να υπολογίζει πόσο αέρα κατανάλωσες κατά το περασμένο έτος, κόβωντας φυσικά την απαιτούμενη ταρίφα.

Και παρακαλώ... μην μου πείτε ότι γίνομαι χυδαίος. Τελώ απλώς υπό καθεστώς αμηχανίας. Άλλωστε αν είσαι χυδαίος σε αυτήν τη χώρα, γίνεσαι πολιτικός, κι εγώ πολιτικός δεν είμαι. Αλλά μπροστά σε αυτό το αίσχος που διάβασα σήμερα, ειλικρινώς δεν ξέρω πως να αντιδράσω.

Μα τον Τουτάτη, τέτοιους μαλάκες παίζει να μην έχουν ξαναδεί ποτέ άλλοτε τα μάτια μου. Και μαζεμένους μάλιστα.
Ειλικρινά σας λέω, έχω αρχίσει να αναπολώ τις εποχές Καραμανλή (φτου-φτου). Τουλάχιστον τότε γελάγαμε και καθόλου εν αντιθέσει με τώρα που δεν γελάμε καθόλου. Δηλαδή όπως πάει το πράγμα, στο τέλος θα καταντήσω να μου λείπει μέχρι κι ο κύριος Δένδιας (μπρρρρρρρρρρρ).

Πως το είχε πει το άλλο ο παμμέγιστος Πρωτόπαπας; Α, ναι: "όντως είπε ότι λεφτά υπάρχουν αλλά εννοούσε να βρούμε που έχουν πάει".

Να ξεκαθαρίσω κάτι: Όποιος ξαναπαραγγείλει μαλάκα μαζί με τις πίτσες θα γίνει μακελειό.
Το κέρατό μου μέσα. Καθάρματα.

Τουλάχιστον ας ρίξουμε ένα βλέφαρο στον εξαιρετικό (και σήμερα) Ηλία Μπαζίνα στο πρωτοσέλιδο για να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη υπάρχουν κάποιοι σοβαροί άνθρωποι με σοβαρές απόψεις.

UPDATE: Συνεχίζει ο Φίλαθλος και σήμερα, εκ νέου με πολύ δυνατά άρθρα. Κατ' αρχήν όμως, το πρωτοσέλιδο.


Ξανά Γαλούπης:


Και Αποδυτηριάκιας:



Σημειωτέον ότι πλέον σκάνε μύτη και έγραφα του αρμοδίου Υπουργείου. Βέβαια εδώ υπάρχει μια παρανόηση: πολύς κόσμος έχει την εσφαλμένη εντύπωση ότι Κράτος είναι μόνο οι επίσημοι φορείς του, δηλαδή Υπουργεία, Υπουργοί, βουλευτές κλπ. Λάθος: Κράτος είναι όλοι εκείνοι που φέρουν την στρογγυλή σφραγίδα. Άρα και το ΙΚΑ, Κράτος είναι, άσχετα αν είναι πιο χαμηλά στην κρατική ιεραρχία. Τουτέστιν η "δικαιολογία" που επιχείρησαν κάποιοι να εμφανίσουν ότι ντάξει, δεν ήταν και κρατικό έγγραφο, του ΙΚΑ ήταν, δεν ισχύει.

Σε αυτό το σημείο ας κάνουμε ένα ευχάριστο διάλειμμα για αν ευθυμήσουμε λίγο ενθυμούμενοι ότι προ ολίγων ετών είχε εγκριθεί η συμμετοχή του ΙΚΑ στις εγχειρίσεις αλλαγής φύλου οι οποίες προφανώς είναι πιο σημαντικές από τα πόδια των διαβητικών τα οποία είναι τελείως αναλώσιμα.

Και συνεχίζω: Σήμερα οι ειδήσεις λένε ότι το ΙΚΑ αποφάσισε ν'αλλάξει τακτική ένεκα της γενικής κατακραυγής. Θα ρωτήσω ευθέως: μα γιατί; Αφού το μέτρο ήταν ανθρωπιστικό, αμιγούς κοινωνικής μέριμνας, γιατί να το πάρουμε πίσω; Οι καιροί είναι δύσκολοι, τα περιττά έξοδα πρέπει να κόβονται μαχαίρι (εν προκειμένω... κυριολεκτικώς), γιατί λοιπόν το ΙΚΑ επιτρέπει την περαιτέρω κατασπατάληση των δημοσίων πόρων; Μήπως επειδή όπως ορθά διάβασα τα συγκεκριμένα παπούτσια κοστίζουν μόλις 3 κατοστάρικα αλλά τα προσθετικά μέλη μερικά χιλιάρικα, άρα το περιθώριο για "κέρδος" είναι απείρως μεγαλύτερο; Αφελής η ερώτηση, ξέρω.

Και αλήθεια, ο κύριος Παπακωνσταντίνου τι έχει να πει επί τούτου; Σε ποιον δίνει δίκαιο; Καίγομαι να μάθω...

ΟΥΣΤ ΡΕΜΑΛΙΑ.

Κι ενώ τραβάμε τόσα ζόρια...

έχουμε κι αυτό που δεν αντέχεται: ξεκινάει πάλι το μπιγκ μπούρδερ...
Έ-λ-ε-ο-ς

Τουλάχιστον να ήταν όπως το ιταλικό να πήγαινε στο διάολο...


Μια ζωή κατάντια αυτή η χώρα, ούτε μπιγκ μπούρδερ της προκοπής δεν μπορούμε να κάνουμε.

Αγαπημένα μου συγκροτήματα: Metal Inquisitor

Ας κάνουμε λοιπόν και ένα ευχάριστο διάλειμμα, μιας και το πρόγραμμα έχει μερικά σενδόνια ολκής στα εν όψει. Όχι τίποτε άλλο αλλά το έχω "αμελήσει" πολύ το metal εδώ μέσα (εν αντιθέσει ευτυχώς με το έξω) και θα πέσει να με πλακώσει στο τέλος.


Metal Inquisitor λοιπόν, εκ Γερμανίας.
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που τους είχα ακούσει στου Γρηγόρη και είχα πάθει πλάκα: βρωμιά κι άγιος ο θεός. Παλιομοδίτικο metal απευθείας από τη δεκαετία του 80 με ατελείωτες speedιές στα περάσματα -το αγαπημένο μου δηλαδή. Ευθύς αμέσως ξεκίνησα να ψάχνομαι αλλά ευτυχώς δεν χρειάστηκε πολύ: το Apparition ήταν ήδη στο ράφι και το βούτηξα με ανυπομονησία. Έκτοτε έχει λιώσει φυσικά (και όχι μόνο αυτό). Εννοείται δε, ότι τους παρακολουθώ στενά ως ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα.



Οι Metal Inquisitor δημιουργήθηκαν στο Κoblenz της Γερμανίας το 1998 με μοναδικό σκοπό να παίζουν το παλιό καλό metal. Η πρώτη τους επίσημη δουλειά ήταν ένα εφτάρι, το "7 inches for the second attack" (1999) το οποίο πρόκειται για αριστούργημα, αφού οι δύο κομματάτες που περιέχει (R.I.F, Beware) μπήκαν αμέσως στον κατάλογο με τα "κλασικά". Ο πρώτος τους δίσκος, "Apparition", βγήκε 3 χρόνια μετά και μας άφησε άναυδους. Zombie Drivers, Bernardo Gui, Daze of Avalon και δεν συμμαζεύεται. Μετά από μια τέτοια κυκλοφορία που σου έχει τινάξει τα μυαλά φυσικά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις την επόμενη δουλειά, η οποία ήρθε το 2005 υπό τον τίτλο "Doomsday for the Heretic", δίσκος ο οποίος μάλλον μας έκανε να... ξεχάσουμε την πρώτη τους δουλειά, αφού το "ξύλο" που έπεφτε μέσα ήταν άνευ προηγουμένου. Έκτοτε μεσολάβησε μια πενταετής σιγή (κάτι συλλογές και demo δεν τα λαμβάνουμε υπ'όψιν) αφού μεταξύ άλλων ο Blumi ήταν μάλλον αρκετά απασχολημένς και με τους Metalucifer, οπότε και πλέον ετοιμάστηκε η τρίτη τους δουλειά υπό τον τίτλο Unconditional Absolution την οποίαν ακόμη δεν έχω καταφέρει να προμηθευτώ αν και ήδη μου τρέχουν τα σάλια (για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ακόμη δεν έχω αποσαφηνίσει αν κυκλοφόρησε ήδη ή είναι στα σκαριά).

Στο ενδιάμεσο είχαμε την τύχη να τους θαυμάσουμε στο μυθικό (πλέον) παρθενικό Up the Hammers του 2006 στο οποίο ήταν headliners και που ομολογουμένως μας είχαν αποτελειώσει με την εκπληκτική εμφάνισή τους και το όλο play list που είχαν επιλέξει (αν και ένεκα μαγαζιού -ω, ποία σύμπτωσις- δεν είχαν καταφέρει να παίξουν κανά δυο κομμάτια παραπάνω που είχαν στο play list).

Η παρουσία των Metal Inquisitor είναι πολύ σημαντική όχι μόνο διότι παίζουν αυτό που γουστάρουν, αλλά διότι το κάνουν δίχως να ενδιαφέρονται για τις τάσεις και τις μόδες των εποχών και αυτό ακριβώς είναι που δίνει σημαντική αξία και για τον ίδιο λόγο το αποτέλεσμα βγαίνει τόσο καλό. Δεν είναι τυχαίος ο δυναμισμός που βγάζουν, η ενέργεια και η ζωντάνια τους. Θυμάμαι στο UTH που ήταν εμφανώς τρακαρισμένοι αν έβλεπες τις φάτσες τους: "τι κάνουμε εμείς εδώ" και κάτι τέτοια. Δεν είχαμε μαζευτεί και πολλά άτομα κιόλας μιας και το φεστιβάλ ήταν άγνωστο ακόμη (αν και ήδη είχαμε ξένες συμμετοχές αλλά μην ανοίξω πάλι το στόμα μου) οπότε μια άλφα ανασφάλεια την είχαν. Ακόμη θυμάμαι τον Blumi να κοιτάζει σχεδόν σαν χαζός καθώς από κάτω επικρατούσε... παιδική χαρά, ήτοι το έλα να δεις και οι κομματάρες να διαδέχονται η μία την άλλη ακατάπαυστα. Γενικά είχε πέσει πολύ ξύλο. :)


Ας περάσουμε και στα... ηχητικά δείγματα που επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Παρακαλώ ας το γιορτάσουμε ανοίγοντας την μπύρα μας... \m/

Metal Inqiuisitor- R.I.F.


Metal Inquisitor- Zombie Drivers


Metal Inquisitor- Daze of Avalon


Metal Inquisitor- Restricted Agony


Και τα μυαλά στα κάγκελα...

Aftias for president

Ασχολίαστον.