Περί της σιχαμεροτέρας των Επιστημών.

Ναι, μιλάω για τα Οικονομικά! Δεν τα μπορώ με την καμία μιλάμε...
Καλώς ή κακώς όμως, θέλοντας και μη, είμαι κι εγώ υποχρεωμένος να ασχολούμαι με την πάρτη τους για ευνόητους λόγους της καθημερινότητας.
Και η αλήθεια είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάποιες εξελίξεις που έχουν να κάνουν με τη χώρα μας εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά...

Θυμάμαι όταν είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση που έλεγαν ότι έχει παρατηρηθεί τόσο τοις εκατό συρρίκνοση της παγκοσμίου οικονομίας και αναρωτιώμουν πως διάολο είναι δυνατόν κάτι τέτοιο. Διότι με χειροπιαστά κριτήρια, κάτι τέτοιο πολύ απλά είναι αδύνατον. Ο κόσμος στο σύνολο των χωρών του έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις και ομοίως συγκεκριμένες δυνατότητες, χρηματικές τε και μη. Άρα ο κύκλος του χρήματος και των αγαθών/υπηρεσιών/κλπ είναι ομοίως συγκεκριμένος. Δεδομένου ότι τα χρήματα (ως ποσά) είναι επίσης συγκεκριμένα, η συρρίκνωση δεν κολλάει πουθενά. Μμμμμ... έκανα ένα λάθος όμως, αν και ηθελημένο: τα χρήματα δεν είναι σταθερά, είναι αέρας. Εξ ου και η συρρίκνωση. Να το πούμε απλά: αν τα χρήματα ήταν μπριζόλες και είχαμε στο τραπέζι 10 μπριζόλες οι οποίες απλώς ν'αλλάζουν χέρια, πάντα θα έπρεπε να έχουμε 10 μπριζόλες. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν (και παρακαλώ τους οικονομολόγους να με διορθώσουν αν σφάλλω) είναι ότι κάποια στιγμή οι μπριζόλες έγιναν 12, 15, 32 απλά με τα λόγια (ενώ στο τραπέζι ήταν πάντα 10) και πάνω στις 32 μπριζόλες έγινε και ο μετέπειτα προγραμματισμός (πχ καλέσαμε 32 άτομα για φαγητό). Έτσι, τώρα που οι μπριζόλες ξανάγιναν εκ των πραγμάτων 10, πεινάνε και οι 32 που είναι στο τραπέζι. Ξεφεύγουμε όμως. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι ο αέρας κοπανιστός εκ των πραγμάτων δημιουργεί προβλήματα.

Εδώ και αρκετό καιρό (λίγο μετά τις εκλογές για να ακριβολογούμε) ακούμε ανελλιπώς τα σχολιανά μας τόσο από ξένες εφημερίδες (ξέρετε ποιες, τις υποτιθέμενες έγκυρες λέω) καθώς και -βεβαίως, βεβαίως- από τους αρμόδιους φορείς (ΕΕ κλπ). Και κάποια πράγματα ειλικρινώς δεν μπορώ να τα κατανοήσω. Ας αναφέρω ένα ενδεικτικό, έτσι για να ξεκινήσουμε από τα βαθειά: το ευρώ κινδυνεύει από τη δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας. Μάλιστα...
Δεν μπορώ να κρύψω ότι είμαι έτοιμος να βάλω τα κλάματα από τη συγκίνηση.
Διότι όταν ένα τόσο "σκληρό" και σταθερό νόμισμα όπως το ευρώ κινδυνεύει από την Ελλαδίτσα, της οποίας η συμμετοχή στο Σύμφωνο Σταθερότητας επί της ουσίας δεν ξεπερνά το 3 ή 4%, ε, τότε μόνο συγκίνηση μπορεί να με πιάσει. Διότι το ευρώ δεν κινδυνεύει από τη Γαλλία και τη Γερμανία που έχουν τη μερίδα του λεόντος και τον έχουν πιει πατόκορφα, ούτε από την Ισπανία των πολλαπλασίων εκατομμυρίων και ομοίως την Ιταλία, αλλά από την Ελλάδα κι ενδεχομένως το Λουξεμβούργο μετά του Λιχτενστάιν και της Μάλτας υποθέτω. Πριν κανάν μήνα περίπου διάβαζα θυμάμαι στον Γαλούπη ένα άρθρο στον Φίλαθλο, όπου μετέφερε κάποιες δηλώσεις ενός πολύ σοβαρού Γερμανού Οικονομολόγου (του οποίου δυστυχώς το όνομα μου διαφεύγει) ο οποίος τα έχωνε (μέσω του Spiegelεάν ενθυμούμαι καλώς) στο γερμανικό κράτος ευθέως, κατηγορώντας το ότι για τη δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα έφταιγε και αυτό και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Μην εκπλήσσεστε από τώρα, έχουμε και συνέχεια. Διότι τι έλεγε ο άνθρωπος; Ότι δεν μπορείτε να κατηγορείτε την Ελλάδα ότι έχει έλλειμα από τη στιγμή που εμείς (οι Γερμανοί) έχουμε πλεόνασμα. Σε ένα ενιαίο νόμισμα κρατών όταν παρουσιαστεί κέρδος είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάπου έχει δημιουργηθεί έλλειμα. Φυσικά, αυτό δεν αποτελούσε συγχωροχάρτι ότι εμείς έχουμε τη φωλιά μας καθαρή. Ίσα, ίσα, χεσμένη πανταχόθεν την έχουμε. Όμως, δεν είναι αμιγώς δική μας ευθύνη αυτό το συγκεκριμένο έλλειμα. Κι ούτε φυσικά η Ελλάδα του 3-4% της ζώνης του ευρώ είναι αυτή που απειλεί το νόμισμα με κατάρρευση. Αστειότητες. Άρα τι γίνεται λοιπόν;
Επειδή, λοιπόν, ό,τι κι αν λένε οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι και αυτοί έχουν χέσει στη δική μας φωλιά, αυτός είναι ο λόγος που θα συνεχίσουν να μας στηρίζουν προκειμένου να μην τον πιουν κι αυτοί παρεϊτσα μας σε κάποια όμορφη ελληνική αμμουδιά. Φυσικά, μας στηρίζουν με το αζημίωτο, έτσι; Δόξα τω Τουτάτι, στο 6,+% έχει ανέβει η τοκογλυφία που μας κάνουν κι εμείς κατά τα λοιπά πανηγυρίζουμε που καταφέραμε να δανεισθούμε, όταν υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να δανειζόμαστε με 2% το πολύ. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Εξάλλου αν χρειαστεί, οι πολιτικοί θα τα πληρώσουν, ή οι επιχειρηματίες; Εμείς θα τον πιούμε εκ νέου, οπότε δεν τίθεται θέμα.

Αυτό που με απασχολεί είναι το τι γίνεται στο εσωτερικό της χώρας, διότι δεν το κρύβω ότι όλα όσα παρακολουθώ αγγίζουν τα όρια της παράνοιας. Για τους αγρότες και τις πουτάνες φερ'ειπείν τα λέγαμε λίαν προσφάτως. Σήμερα άκουσα ότι ετοιμάζουν απεργιακές κινητοποιήσεις οι εφοριακοί και οι τελωνιακοί για να μην τους κόψουν το 10% κάποιων επιδομάτων τους. Τα συνδικάτα (κλασικά στην κοσμάρα τους) απαιτούν αυξήσεις περί το 5% αν δεν απατώμαι. Παράλληλα έχουμε τους βολεμένους της πρώην Ολυμπιακής οι οποίοι προκειμένου να εξυγιανθεί στο τσάμπα η εταιρία είτε "μετακόμισαν" αλλού στο δημόσιο, είτε αντί για επίδομα ανεργίας λαμβάνουν κανονικούς μισθούς δίχως καν να εργάζονται (αυτά μόνο εδώ πέρα γίνονται μιλάμε). Έχουμε και τους σταζιέ (sic) οι οποίοι με τη λογική του "ουδέν μονιμότερον του προσορινού" ήλπιζαν ότι μέσω μαθητείας θα μονιμοποιηθούν στο δημόσιο και αυτοί ως κανονικοί εργαζόμενοι (ενώ πρέπει να πάρουν πόδι πάραυτα διότι ουδείς ασχολείται με την ουσία, ότι δηλαδή μπήκαν για άλλο λόγο), έχουμε τους λιμενεργάτες με τους οποίες τελικώς δεν μάθαμε ποτέ τι ακριβώς πήραν για να λήξει η απεργία (δεν ξέρω αν έχει πάρει ποτέ τ'αφτί σας για μισθούς και υπερωρίες λιμενεργατών, θα σας φύγει το καφάσι), έχουμε... έχουμε... και πόσα δεν έχουμε. Με λίγα λόγια, ο Έλληνας είναι υπέρ κάθε δυνατής λύσης προκειμένου να σωθεί η χώρα, αρκεί να μην αγγίξει αυτόν. Ας γαμήσει όλους τους άλλους ρε παιδί μου, αλλά όχι αυτόν.

Άκουγα τις προάλλες στον ΣΚΑΪ για κάτι επιδόματα υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομικών: κόντευα να χάσω 10 χρόνια από τη ζωή μου. Επίδομα ηλεκτρονικών υπολογιστών, λέει, και κάτι τέτοια (είπαν 3-4 αλλά δεν μπόρεσα να τα συγκρατήσω αλλά μέσες-άκρες ήταν σα να λέμε επίδομα καρέκλας, επίδομα μπουγάτσας κλπ). Μιλάμε ότι όχι μόνο έχουμε περί τους τριπλασίους δημοσίους υπαλλήλους από όσους χρειαζόμαστε εκεί που δεν τους χρειαζόμαστε καν, αλλά πληρώνονται και τα κέρατά τους τα τράγια. Δεν λέω ότι είναι όλοι έτσι φυσικά. Ξέρω και περιπτώσεις που είναι κανονικά μονιμότατοι και με πτυχία και παίρνουν κυριολεκτικά ψίχουλα και δίχως επιδόματα και λοιπές αλχημείες. Αλλά καλώς ή κακώς τη γενική εικόνα αναφέρω. Και ενώ τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν πρέπει να είναι και πολλά και δυστυχώς σκληρά, εκεί που έχουμε φτάσει, ο καθένας λέει -και κάνει- της ψωλής του το χαβά -μετά συγχωρήσεως. Και αναρωτιέμαι, ρε παιδιά, πως είναι δυνατόν να είμαστε τόσο πολύ στην κοσμάρα μας.

Αυτήν τη στιγμή η κατάσταση στη χώρα έχει ως εξής: οι τράπεζες όχι μόνο έχουν κλείσει τις κάνουλες, αλλά έχουν αρχίσει να πιέζουν και για τα δάνεια που είχαν δώσει έως και αρκετά παλαιότερα. Η αγορά όχι απλά δεν κινείται αλλά ψυχορραγεί. Βλέπω στις περατζάδες μου τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, πράγμα λογικό αφού οι δρόμοι είναι σε μεγάλο βαθμό άδειοι και ακόμη πιο άδεια τα μαγαζιά. Οι Έλληνες πνίγονται από τα χρέη, τα οποία πλέον δεν μπορούν να αποπληρώσουν με το νέο άηγιαννοδάνειο της Φορ δε Πουτς Μπανκ. Την ίδια στιγμή οι τρέχουσες υποχρεώσεις καλπάζουν ασταμάτητες, κι όταν λέω τρέχουσες υποχρεώσεις εννοώ τις πλέον απλές: φαγητό, στέγη κλπ. Οι άνεργοι αυξάνονται με ρυθμούς μεγαλύτερους της ανέχειας ενώ οι επενδύσεις και η so called ανάπτυξη ένεκα υφέσεως μειώνονται ολοένα και περισσότερο. Για τον... φόβο των Ιουδαίων, αυξάνονται και οι συνταξιούχοι οι οποίοι προτιμούν να χάσουν κάτι τώρα από το να χάσουν κάτι παραπάνω μετά, και το μόνο που δε βλέπουν είναι το πόσο χοντρομαλάκες είναι αφού το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν κι άλλα καρφιά στο φέρετρο της χώρας. Την ίδια στιγμή το κόστος ζωής όχι μόνο δεν υποχωρεί αλλά αυξάναται κιόλας. Και μέσα σε όλα, από τη μία σε χτυπάνε οι αγρότες κλείνοντας τις μεταφορές, από την άλλη οι λιμενεργάτες σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό στον ίδιον τομέα, από την παράλλη οι τελωνιακοί κ.ο.κ. Μόνοι μας σκάβουμε τον λάκο μας και είμαστε τόσο μαλάκες που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.

Ακούω να λέγονται πολλά για τη φοροδιαφυγή και τους τρόπους καταπολέμησής της. Πολύ ωραία. Θυμάμαι ότι είχαν βρει κάτι γιατρούς στο Κολωνάκι με εισοδήματα πείνας επιπέδου 10.000 τον χρόνο και κάτι τέτοια. Ονόματα γιατί ντρεπόμαστε να βγάλουμε, κύριοι; Θυμάμαι παλαιότερα είχαν βγει κάτι σκυλάδικα με εισοδήματα περί τα... 700 ευρώ (τελικά αυτή είναι η γενιά των 700 ευρώ φαίνεται). Γιατί δεν μάθαμε ποια είναι; Αντιδρούν, λέει, οι πρατηριούχοι στο να μπουν ταμειακές μηχανές στις αντλίες βενζίνης. Ξέρετε γιατί; Διότι στην αντλία βενζίνης θα αναγράφεται και η τιμή του λίτρου και όχι η τιμή που γουστάρει ο πρατηριούχος μέσα στο κιόσκι. Βγαίνουν οι ταξιτζήδες (γνωστοί και ως κίτρινος πυρετός ή μάστιγα των δρόμων, ως χαϊδευτικά τους αποκαλώ) και λένε μέσω εκπροσώπου τους ότι "εμείς δεν μπορούμε να τηρούμε βιβλία διότι δεν μας βολεύει" και δεν τους έχουν πηδήξει ακόμη πατόκορφα. Πόσες φορές έχετε δει ταξιτζή να κόβει απόδειξη; Ή πόσες φορές δεν έχει στραβομουτσουνιάσει όταν του την έχετε ζητήσει; Δεν μιλάμε για τις διπλές και τριπλές κούρσες φυσικά.... Οι περιπτεράδες κόβουν αποδείξεις; Ή μήπως φέρνουν αποδείξεις οι περισσότερες ταβέρνες που ακόμη κάνουν την κλασική πατέντα-απάτη με το απόκομμα παραγγελίας ως τάχα μου απόδειξη; Και μιας και το πήγα στις αποδείξεις, πλησιάζουμε στον Φλεβάρη και ακόμη δεν ξέρουμε ούτε ποιες αποδείξεις θα περνάνε, ούτε σε τι ύψος, ούτε τίποτε. Απλά να μαζεύουμε αποδείξεις ξέρουμε και τίποτε άλλο. Έλεος δηλαδή...

Επιτρέπεται εν μέσω τέτοιων αγγουριών και οι μισθοί των πολιτικών, αυτών των 300 αχρήστων, να μην έχουν περικοπεί στο 50%; Εγώ είμαι μαλάκας που πληρώνω το κινητό μου; Αυτοί γιατί να το έχουν πληρωμένο από 'μένα; Γιατί να τους πληρώνω το αυτοκίνητο, το ενοίκιο, τη μίζα, τις βενζίνες, τα επιδόματα, τις επιτροπές και τόσα άλλα; Γιατί να τους πληρώνω τις μετακινήσεις; Γιατί να δείχνω μόνο εγώ τις περιβαλλοντικές μου ανησυχίες χρησιμοποιώντας ΜΜΜ αλλά οι πολιτικοί να δίχνουν τις ευαισθησίες τους μέσα από λιμουζίνες που αποτελούν δικαιωματικά δική μου περιουσία στην οποίαν δεν έχω δικαίωμα ν'απλώσω χέρι;
Άκουγα σήμερα στον ΣΚΑΪ ότι η δημόσια περιουσία έχει αξία ίση περίπου με το έλλειμα της χώρας. Καράφλιασα... Είμαστε πια τόσο μα τόσο άχρηστοι; Η εκκλησιαστική περιουσία αν περιερχόταν στο δημόσιο όχι μόνο θα μας έβγαζε από την κρίση αλλά θα μας καθιστούσε από τις πιο πλούσιες χώρες στην Ευρώπη. Και κάθομαι και ακούω ότι η εκκλησία αντιδρά για την φορολογία 1 τοις χιλίοις. Κατ' αρχήν με ποιο δικαίωμα αντιδρά; Είχε ή δεν είχε πει ο Χριστός ρε άθεοι τράγοι να δίνετε την περιουσία σας; Έτσι δεν πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί; Έτσι δεν είχε πει στην σχετική παραβολή με τη βελόνα και την καμήλα, ή τι διάολο ζώο ήταν τέλος πάντων; Από που κι ως που αντιδράτε λοιπόν; Και με ποιο δικαίωμα μόνο ένα τοις χιλίοις; Είμαστε μέσα σε μια φρικτή κρίση και δεν έχω δει την εκκλησία να δίνει ούτε καν τον μισό χιτώνα της, ήτοι τη μισή περιουσία της. Δηλαδή για πόσο μαλάκα με περνάνε εμένα επιτέλους που πληρώνω τα κέρατά μου τα τράγια εδώ και πόσα χρόνια που δουλεύω; Παρεμπιπτόντως, μιας κι έκανα λόγο για αποδείξεις, οι εκκλησίες θα κόβουν αποδείξεις ματά τα μυστήρια που τελούν, στο πλαίσιο της φοροδιαφυγής; Επί τη ευκαιρία, το γνωρίζατε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ένας από τους κυρίους μετόχους της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος;

Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν. Πάρα πολλά. Πρέπει και να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι (κακά τα ψέματα), πρέπει να γίνουν και περικοπές στους υπέρογκους μισθούς (διότι δεν είναι όλοι υπέρογκοι), πρέπει εκ των πραγμάτων να αυξηθούν και τα όρια ηλικίας ως προς τις συντάξεις, πρέπει και να περιοριστούν οι δημόσιες δαπάνες, πρέπει και να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους όχι μόνο μέσω τις φοροδιαφυγής αλλά με κάθε δυνατό (νόμιμο όμως) τρόπο. Δεν είναι μόνο αυτά όμως. Πρέπει να γίνουν σωστές επενδύσεις του δημοσίου πλούτου και όχι εκχώρηση ή ξεπούλημα. Πρέπει να βγουν ονόματα στη φόρα. Πρέπει οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι να οδηγηθούν στην Δικαιοσύνη. Και φυσικά πρέπει επιτέλους να αλλάξουν τα φώτα σε μερικούς πολιτικούς που πραγματικά το αξίζουν.

Διότι αφού ήρθε η ώρα να γαμηθούμε, ε, ας γαμηθούμε όλοι κυρίες και κύριοι. Όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι.