(μιας και όλοι τη χρειαζόμαστε πάτοτε) και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν. Χμ, και κυρίως σε όσες... :)
Α, και μην ξεχάσουμε ότι εορτάζει και ο Σουβλακέας αύριο! :)
Σάββατο 26 Απριλίου 2008
Πέμπτη 24 Απριλίου 2008
Και για να'χουμε καλό ερώτημα τώρα
για πείτε μου κάτι;
Εδώ και κάμποσο καιρό θαυμάζουμε σχόλια για χούντες, για φασισμούς, για gayβρους και διάφορες άλλες ντολμαδιές του κάθε πικραμένου τυχάρπαστου. Το να μένανε σε λεκτικό επίπεδο οπαδού, φιλάθλου, κάφρου όμως, πες πάει κι έρχεται.
Όταν σκάει μύτη ο κοντός και τα κάνει όλα μπουρλότο, συνεπικουρούμενου του μικρούλη κυρίου Ρίμπο και ιδίως με τους αεκτζήδες έχει γίνει το έλα να δεις, μα κι έχει χαθεί το μέτρο ταυτοχρόνως. Και πως να μην γίνει με όλες αυτές τις ανυπόστατες μαλακίες που ακούμε δεξιά κι αριστερά οι γαύροι; Υπάρχει όμως κάτι πολύ σοβαρότερο από τις προσινοκοκκινοκίτρινες κοκκορομαχίες (και σωβρακοφανέλες)...
Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα στο μπάσκετ, έσκασε μύτη ζευγάρι Ολυμπιακού-ΑΕΚ.
Στο ξύλο της αρκούδας λοιπόν που "λογικότατα" θα πέσει σε όλη τη σειρά (μιας και η κατάσταση είναι μεν σε επίπεδο κοκκορομαχιών αλλά έχει χτυπήσει προ πολλού κόκκινο και αν μη τι άλλο από κάφρους έχουμε όλοι πάμπολλους), ποιος θα είναι ηθικός αυτουργός των όσων ενδεχομένως συμβούν; Που πολύ φοβάμαι ότι θα συμβούν πολλά... Διότι ας μην κρυβόμαστε, για δύο θέματα στην Ελλάδα γίνεται της πουτάνας το κάγκελο: για τα κόμματα και για τις ομάδες. Ρε δεν πα να μας γαμούν οι τράπεζες; Στα παπάρια μας εμείς. Δεν πα να πάν τα όρια ηλικίας στα 95; Δεν ιδρώνει τ'αφτί μας, πάλι τους ίδιους ψηφίζουμε. Ιδίως για την μπάλα όμως χύνεται αίμα, οπότε το βεβαρημένο ιστορικό το έχουμε ήδη.
Θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα; Θα θαυμάσουμε και άλλο ξύλο;
Πολύ φοβάμαι πως έρχονται πολύ άσχημες μέρες. Το κλίμα έχει δυναμιτιστεί επικίνδυνα και ιδίως οι αεκτζήδες -λυπάμαι πάρα πολύ που το λέω, παιδιά- έχουν ξεφύγει. Διόλου τυχαίο ότι εκστομίζουν ακόμη χειρότερα λόγια κι από το 96 που είχαμε πάρει τον Μπάγεβιτς (παρόλο που φυσικά ουδέποτε αποδέχθηκαν το ότι ο Τροχανάς τον είχε διώξει ουσιαστικά με τα τερτίπια του). Δεδομένου λοιπόν ότι δυστυχώς ούτε εμείς έχουμε τα καλύτερα παιδιά (διότι όταν έχεις τους περισσότερους οπαδούς λογικό είναι να έχεις και περισσότερους κάφρους), ε, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.....................
Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική, και να σταματήσει ο καθένας να κρίνει ανάλογα με την καφρίλα στο κεφάλι του, ή την πίκρα που μπορεί να έχει μέσα του. Έχουμε ήδη δει αρκετά. Όχι άλλα...
Εδώ και κάμποσο καιρό θαυμάζουμε σχόλια για χούντες, για φασισμούς, για gayβρους και διάφορες άλλες ντολμαδιές του κάθε πικραμένου τυχάρπαστου. Το να μένανε σε λεκτικό επίπεδο οπαδού, φιλάθλου, κάφρου όμως, πες πάει κι έρχεται.
Όταν σκάει μύτη ο κοντός και τα κάνει όλα μπουρλότο, συνεπικουρούμενου του μικρούλη κυρίου Ρίμπο και ιδίως με τους αεκτζήδες έχει γίνει το έλα να δεις, μα κι έχει χαθεί το μέτρο ταυτοχρόνως. Και πως να μην γίνει με όλες αυτές τις ανυπόστατες μαλακίες που ακούμε δεξιά κι αριστερά οι γαύροι; Υπάρχει όμως κάτι πολύ σοβαρότερο από τις προσινοκοκκινοκίτρινες κοκκορομαχίες (και σωβρακοφανέλες)...
Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα στο μπάσκετ, έσκασε μύτη ζευγάρι Ολυμπιακού-ΑΕΚ.
Στο ξύλο της αρκούδας λοιπόν που "λογικότατα" θα πέσει σε όλη τη σειρά (μιας και η κατάσταση είναι μεν σε επίπεδο κοκκορομαχιών αλλά έχει χτυπήσει προ πολλού κόκκινο και αν μη τι άλλο από κάφρους έχουμε όλοι πάμπολλους), ποιος θα είναι ηθικός αυτουργός των όσων ενδεχομένως συμβούν; Που πολύ φοβάμαι ότι θα συμβούν πολλά... Διότι ας μην κρυβόμαστε, για δύο θέματα στην Ελλάδα γίνεται της πουτάνας το κάγκελο: για τα κόμματα και για τις ομάδες. Ρε δεν πα να μας γαμούν οι τράπεζες; Στα παπάρια μας εμείς. Δεν πα να πάν τα όρια ηλικίας στα 95; Δεν ιδρώνει τ'αφτί μας, πάλι τους ίδιους ψηφίζουμε. Ιδίως για την μπάλα όμως χύνεται αίμα, οπότε το βεβαρημένο ιστορικό το έχουμε ήδη.
Θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα; Θα θαυμάσουμε και άλλο ξύλο;
Πολύ φοβάμαι πως έρχονται πολύ άσχημες μέρες. Το κλίμα έχει δυναμιτιστεί επικίνδυνα και ιδίως οι αεκτζήδες -λυπάμαι πάρα πολύ που το λέω, παιδιά- έχουν ξεφύγει. Διόλου τυχαίο ότι εκστομίζουν ακόμη χειρότερα λόγια κι από το 96 που είχαμε πάρει τον Μπάγεβιτς (παρόλο που φυσικά ουδέποτε αποδέχθηκαν το ότι ο Τροχανάς τον είχε διώξει ουσιαστικά με τα τερτίπια του). Δεδομένου λοιπόν ότι δυστυχώς ούτε εμείς έχουμε τα καλύτερα παιδιά (διότι όταν έχεις τους περισσότερους οπαδούς λογικό είναι να έχεις και περισσότερους κάφρους), ε, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.....................
Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική, και να σταματήσει ο καθένας να κρίνει ανάλογα με την καφρίλα στο κεφάλι του, ή την πίκρα που μπορεί να έχει μέσα του. Έχουμε ήδη δει αρκετά. Όχι άλλα...
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Είναι τέτοιος ο πανικός
που πραγματικά το διασκεδάζω... Δηλαδή αν λίγες μέρες πριν έγραφα ότι το τι μαλακία ακούω δεν περιγράφεται, τι να πω και τώρα... Αλλά δεν πειράζει παιδιά, το κατάστημα διαθέτει και σόδα...
Βγήκε λοιπόν η πολυαναμενώμενη απόφαση του CAS... Και ξαφνικά έγινε της πουτάνας το κάγκελο. Δεν θα παραθέσω φυσικά πρωτοσέλιδα ή διάφορες απόψεις που είχαν εκφραστεί προ αποφάσεως, διότι δεν έχει νόημα. Αλλά η έκφραση "ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν" πραγματικά έχει αποκτήσει άλλο νόημα. Και να συμπληρώσω πως πολλοί έχουν διαλέξει τον ατιμωτικό δρόμο της ξεφτίλας, αντί τουλάχιστον να πραδεχθούν τα προφανή. Διότι τελικά τι μας πείραξε περισσότερο απ'όλα; Μα το ότι επικυρώθηκε ότι το να εφαρμόζονται οι νόμοι είναι το πρέπον, το δέον και το θεμιτό.
Βλέπετε, έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας να μην εφαρμόζονται οι νόμοι, ή να εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Ή ακόμη χειρότερα, να βγαίνουν "φωτογραφικοί" νόμοι για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία... Και αυτό μερικοί δεν μπορούν να το χωνέψουν. Ξέρεις τι είναι να έπρεπε να παίζεις με τον Ποσειδώνα Νέων Πόρων και αντ' αυτού να χτυπάς και Τσάμπιονς Λιγκ; Μεγάλη υπόθεση. Πως να χωνέψεις μετά λοιπόν το ότι εφαρμόζονται οι νόμοι και ότι τελικά ο Ολυμπιακός δικαιώθηκε; Βέβαια, η αλήθεια είναι πως και η ΑΕΚ (καθώς και άλλοι) σε νόμο βασίσθηκαν για να τους σβηστεί το 95% των χρεών και να ρυθμιστεί το υπόλοιπο, άλλο αν ο νόμος αυτός ήταν παντελώς απαράδεκτος (και όποιος νομίζει ότι θέλει, το συζητάμε, αρκεί να αντέχει τη συζήτηση). Αλλά τον έναν νόμο τον θέλουμε, τον άλλον όχι...
Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα με τη σειρά όμως, διότι πολύ αμφιβάλλων αν από όλους αυτούς του μαϊντανούς που παίρνουν θέση για το ζήτημα, διάβασε έστω και ένας το σκεπτικό της αποφάσεως. Και θα τα πάρουμε με τη σειρά γιατί; Μα για να δείξουμε πόσες σακούλες έφαγαν στη μάπα τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και η ΑΕΚ.
Ως γνωστόν η Σούπερ Λιγκ εκδικάζει υποθέσεις σε πρώτο βαθμό. Σε περίπτωση έφεσης, η υπόθεση εκδικάζεται από την ΕΠΟ δε δευτεροβάθμια επιτροπή. Λεπτομέρεια: όλες οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ έχουν υπογράψει ότι αποδέχονται τη λειτουργία και τις αποφάσεις των συγκεκριμένων οργάνων. Τι κάνει λοιπόν η Καλαμαριά; Παραβιάζει έναν νόμο και διαμαρτύρεται κι από πάνω. Και προσφεύγει στη Λωζάνη στο εξαιρετικά δημοφιλές (σε συζητήσεις πλέον) CAS (που πολύ αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι ξέρουν καν τι σημαίνει CAS, διότι αν κρίνω από το γεγονός ότι οι περισσότεροι έλεγαν πως ασχολείται με ποδοσφαιρικά ζητήματα, δεν ξέρουν όχι τη σημαίνει, αλλά την τύφλα τους γενικότερα). Το δικαστήριο λοιπόν στο σκεπτικό του αναφέρει ότι "δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις λήψης των ασφαλιστικών μέτρων. Συνεπώς, το αίτημα απορρίπτεται". Πρώτη σακούλα. Στη συνέχεια όμως γίνεται και καλύτερο: "είναι αναμφισβήτητο ότι ο παίκτης (Ρόμαν Βάλνερ) έπαιξε στη Φόλκερκ και την Χάμιλτον και δεν μπορούσε να αγωνιστεί με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς στις 3 Φεβρουαρίου 2008......ο παίκτης ήταν δανεικός από τη Φόλκερκ όταν έπαιξε στη Χάμιλτον και ότι αυτή η μετακίνηση έγινε εκτός μεταγραφικής περιόδου, όπως αυτή ορίζεται από τη FIFA (...) Ακόμα κι αν φτάσουμε στο συμπέρασμα πως αυτή η μετακίνηση μεταξύ των συλλόγων της Σκοτίας έγινε υπό το καθεστώς της "επείγουσας μορφής δανεισμού" και ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές της FIFA, το σχετικό άρθρο περί μεταγραφών δεν παρέχει εξαίρεση για τέτοιες περιπτώσεις.......δεν υπάρχει νομοθεσία στην οποία να μπορεί κάποιος να στηριχθεί, ώστε να δικαιολογήσει την παρουσία του Βάλνερ σε τρίτη ομάδα, κατά τη διάρκεια μίας αγωνιστικής περιόδου". Μα τι λένε οι άσχετοι οι δικαστές μωρέ... Εδώ έχει ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα και αυτοί δεν βλέπουν τα προφανή; Δεύτερη σακούλα... Παράλληλα, το δικαστήριο απεφάνθη ότι τοσο ο Παναθηναϊκός όσο και η ΑΕΚ δεν είχαν δικαίωμα να παραστούν και αναρωτιέμαι γιατί άραγε; Μήπως επειδή προσπάθησαν να υποστηρίξουν νομική την μη τήρηση των νόμων; Αναρωτιέμαι... Τρίτη σακούλα (και τι σακούλα, με καμιά 50ριά επιμέρους σακούλες μέσα). Και φυσικά η συνέχεια ποια είναι; Μα αυτή που έγραψα στο προηγούμενο κείμενό μου, ότι οι εμπλεκόμενοι είχαν δύο διαφορετικές έτοιμες απαντήσεις, μία για κάθε ενδεχόμενο: μία που να μίλαγε για αποκατάσταση της τάξης στην περίπτωση που δικαιωνόταν η Καλαμαριά, και μια με τα όσα θαυμάζουμε στην αντίθετη. Και βέβαια ουδείς έχει τα παπάρια να βγει να μας πει στα μούτρα, γιατί προσέφυγαν σε ένα δικαστήριο του οποίου τελικώς απαξίωσαν την απόφαση;
Κοίτα να δεις κάτι πράγματα δηλαδή. Και φυσικά είναι προφανές ότι πίσω από την συγκεκριμένη απόφαση του εν λόγω δικαστηρίου ήταν...ο Κόκκαλης. Διότι ο Κόκκαλης είναι πίσω απ'όλα πάντα: πίσω από την ακρίβεια, πίσω από την ανεργία, πίσω από το σκοπιανό, πίσω από την ελάττωση του πληθυσμού αθερίνας στο Αιγαίο, πίσω από τις εκπτώσεις του Φεβρουαρίου.
Ποτέ δεν θα βρίσκεται πίσω από κάποια απόφαση ο Νόμος, ο οποίος πάντα πρέπει να τηρείται. Μα ποτέ όμως, ιδίως στην Ελλάδα. Όταν θα φάμε την πόρτα μας και θα γίνουμε ρόμπα, δεν φταίμε εμείς για την ανυπαρξία μας, φταίει ο Ολυμπιακός και ο Κόκκαλης. Ας το χωνέψουν λοιπόν αυτό άπαντες, διότι η όλη ιστορία εξελίχθηκε με τις ευλογίες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ στην μεγαλύτερη δικαίωση του Ολυμπιακού. Και οι άσχετες ηλιθιότητες περί πρωταθλήματος στα χαρτιά πάνε περίπατο. Είπαμε αρκετά για το CAS και την απόφασή του πιστεύω. Πάμε στα υπόλοιπα.
Ριβάλντο: όσο εκνευρίστηκα που με την συμπεριφορά του δικαίωσε τον Κόκκαλη (για τον οποίον πέρσυ εξαπέλυα μύδρους για τον τρόπο με τον οποίον τον έδιωξε), άλλο τόσο -ίσως και περισσότερο- με εκνεύρισε η δική του συμπεριφορά. Και τελικά ο Ρίμπο απέδειξε πόσο μικρός άνθρωπος είναι. Μικρότατος. Δεν σου προσέφερε τίποτε η Λα Κορούνια που σου άνοιξε τις πόρτες της Ευρώπης μικρέ Ρίμπο; Δεν σου προσέφερε τίποτε η Μπαρτσελόνα που σε έκανε διεθνή και σε είχε πρώτη μούρη στο Καβούρι επί σειρά ετών; Δεν σου προσέφερε τίποτε η Μίλαν που σε πήρε όταν από την Μπαρτσελόνα έφυγες κακήν κακώς; Δεν σου προσέφερε ο Ολυμπιακός που σε χρυσοπλήρωσε ενώ προερχόσουν από σοβαρότατο τραυματισμό με τη Μίλαν και ήσουν 1 χρόνο έξω; Ή μήπως να ξεχάσουμε πως με πάτημα τις εμφανίσεις σου στον Ολυμπιακό και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που ο Ολυμπιακός σου έδωσε πίεζες για να ξανακληθείς στην εθνική της χώρας σου; Ναι, τελικά ουδείς σου προσέφερε τίποτε μικρέ Ρίμπο. Μόνος σου έγινες ζάπλουτος, δεν στα πλήρωνε καμιά ομάδα τα χρήματα. Μόνος σου πήρες μεταγραφή στις ομάδες που πήρες, οι ομάδες σου δεν είχαν θέληση να σε πάρουν και να αγκαλιάσουν. Όλα μόνος σου τα έκανες. Γι'αυτό και τώρα έμεινες να κλαις μόνος σου μικρέ Ρίμπο. Αλήθεια, πότε με το καλό θα φύγεις από τη χώρα μας; Διότι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και το αν θα τηρήσεις την υπόσχεσή σου (εκτός πια αν έχεις πέσει τόσο, μα τόσο χαμηλά να ήταν μια απλή απειλή, σαν αυτές που εκστομίζουν τα μικρά παιδιά όταν τους λέει η μαμά να μην γυρίσουν στο σπίτι αφού σκοτεινιάσει). Και μην ξεχνάς ότι μόνος σου επέλεξες να σε ξεγράψουν όλοι πλέον στο λιμάνι, διότι ακόμη κι εκείνοι που ξέρουν να εκτιμούν αξίες σε ξέγραψαν. Α, κι όσον αφορά την αστειότατη ατάκα σου περί των 3 πρωταθλημάτων που πήρες με τον Ολυμπιακό, τότε γιατί φόραγες εκείνες τις μπλόυζες που έγραφαν CAMPEON στις φιέστες; Και γιατί δήλωνες πως είναι προσωπική σου υπόθεση ο τίτλος; Αστειότητες πλέον μας προσφέρει μόνο ο μικρούλης κύριος Ριβάλντο και δεν χρειάζεται να ξανασχοληθούμε με την περίπτωσή του.
Με συγκίνηση διάβασα ότι τελικώς η ΑΕΚ θα παίξει στα πλέη όφ. Δάκρυα μου έφυγαν από τα μάτια... Δυστυχώς δεν διάβασα πουθενά να λένε ότι για κάθε αγώνα που δεν παίζει η οποιαδήποτε ομάδα θα της αφαιρούνται 3 βαθμοί (οπότε για πέμπτη θα πάει η Λάρισα), ενώ θα παραπεμφθεί στο δικαστήριο για διακωμώδηση του αθλήματος με βαρύτατες κυρώσεις από τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Κι αναφορικά με τους πιτσιρικάδες της, ας τους βάλει αφού έτσι σκέφτεται. Έτσι, για να δείξει πόσο πολύ υπολογίζει ένα πρωτάθλημα που μας ζάλισε τον έρωτα ότι ήθελε διακαώς. Και φυσικά μην πω το άλλο: στην ιστοσελίδα της ΑΕΚ υπάρχει η αεκτζήδικη βαθμολογία (sic) στην οποίαν ναι μεν ο Ολυμπιακός έχει μείον 3 βαθμούς, αλλά η Καλαμαριά δεν έχει τους επιπλεόν 4! Άντε βγάλε άκρη με τους αεκτζήδες μετά, τι να πω δηλαδή... Μόνο γελάω (δεν περισσεύει να κάνω και κάτι άλλο φυσικά)...
Αααα, και παρεμπιπτόντως, για να έχουμε καλό ερώτημα, το πριμ τίτλου θα το πάρουν οι παίκτες της ΑΕΚ;
Ένα άλλο ζήτημα που έχει ανακύψει και που πραγματικά προσφέρει τρελό γέλωτα είναι και το εξής: βγαίνει ο κάθε ανύπαρκτος που νομίζει πως είναι το κέντρο του σύμπαντος και αντί να συνειδητοποιεί ότι τον φτύνουν, ισχυρίζεται πως ψυχαλίζει! Διότι μόνο έτσι μπορώ να ερμηνεύσω όλ'αυτά που ακούγονται πως οι γαύροι είμαστε σε... άμυνα και προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Δεν πειράζει παιδιά, όταν θα καταλάβετε πως σας κάνουμε ρόμπα και ότι αυτό που κάνουμε είναι επίθεση επειδή μας τα'χετε κάνει τσουρέκια και ουχί άμυνα, τότε απλά η ρόμπα σας θα έχει ολοκληρωθεί εκ νέου. Συνηθισμένοι είστε άλλωστε στις ρόμπες. Αμ, το άλλο; Όχι! Δεν καθόμαστε και γράφουμε επειδή ο κάθε ανύπαρκτος μας έχει ζαλίσει τα παπάρια, αλλά γράφουμε επειδή θέλουμε να βγάλουμε το κόμπλεξ μας απέναντι στους άλλους και να δείξουμε πόσο τους μισούμε! Τι άλλο θ'ακούσουμε επιτέλους!!! Μισούμε ποιους; Τους ανύπαρκτους;;; Αυτούς που έχουμε για να μας διασκεδάζουν στον ελεύθερό μας χρόνο; Κι όσον αφορά το κόμπλεξ, ναι, το παραδέχομαι! Είμαι κομπλεξικός! Με 11 πρωταθλήματα στα τελευταία 12 χρόνια -για να μην πω και για τα υπόλοιπα- έχω ένα κόμπλεξ ναααααααααααα (με το συμπάθειο). Βεβαίως, παροιμίες του θυμόσοφου ελληνικού λαού όπως το "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" καλό είναι να μην αναφερθούν στο συγκεκριμένο σημείο.
Συνεχίστε να μας διασκεδάζετε αγαπητοί μας γελωτοποιοί, πραγματικά μας φτιάχνει...
Τουλάχιστον να όλα πάνε καλά με τον βάζελο (μετά τις πρόσφατες -ελπίζω- εξελίξεις), άντε μπας και αποκτήσει λίγο ενδιαφέρον το πρωτάθλημα (για εμάς).
Και ας μας απαντήσει επιτέλους κάποιος -ακόμη και μαίντανός- υπεύθυνα, οι νόμοι πρέπει να τηρούνται ή όχι;
Βγήκε λοιπόν η πολυαναμενώμενη απόφαση του CAS... Και ξαφνικά έγινε της πουτάνας το κάγκελο. Δεν θα παραθέσω φυσικά πρωτοσέλιδα ή διάφορες απόψεις που είχαν εκφραστεί προ αποφάσεως, διότι δεν έχει νόημα. Αλλά η έκφραση "ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν" πραγματικά έχει αποκτήσει άλλο νόημα. Και να συμπληρώσω πως πολλοί έχουν διαλέξει τον ατιμωτικό δρόμο της ξεφτίλας, αντί τουλάχιστον να πραδεχθούν τα προφανή. Διότι τελικά τι μας πείραξε περισσότερο απ'όλα; Μα το ότι επικυρώθηκε ότι το να εφαρμόζονται οι νόμοι είναι το πρέπον, το δέον και το θεμιτό.
Βλέπετε, έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας να μην εφαρμόζονται οι νόμοι, ή να εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Ή ακόμη χειρότερα, να βγαίνουν "φωτογραφικοί" νόμοι για συγκεκριμένες περιπτώσεις. Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία... Και αυτό μερικοί δεν μπορούν να το χωνέψουν. Ξέρεις τι είναι να έπρεπε να παίζεις με τον Ποσειδώνα Νέων Πόρων και αντ' αυτού να χτυπάς και Τσάμπιονς Λιγκ; Μεγάλη υπόθεση. Πως να χωνέψεις μετά λοιπόν το ότι εφαρμόζονται οι νόμοι και ότι τελικά ο Ολυμπιακός δικαιώθηκε; Βέβαια, η αλήθεια είναι πως και η ΑΕΚ (καθώς και άλλοι) σε νόμο βασίσθηκαν για να τους σβηστεί το 95% των χρεών και να ρυθμιστεί το υπόλοιπο, άλλο αν ο νόμος αυτός ήταν παντελώς απαράδεκτος (και όποιος νομίζει ότι θέλει, το συζητάμε, αρκεί να αντέχει τη συζήτηση). Αλλά τον έναν νόμο τον θέλουμε, τον άλλον όχι...
Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα με τη σειρά όμως, διότι πολύ αμφιβάλλων αν από όλους αυτούς του μαϊντανούς που παίρνουν θέση για το ζήτημα, διάβασε έστω και ένας το σκεπτικό της αποφάσεως. Και θα τα πάρουμε με τη σειρά γιατί; Μα για να δείξουμε πόσες σακούλες έφαγαν στη μάπα τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και η ΑΕΚ.
Ως γνωστόν η Σούπερ Λιγκ εκδικάζει υποθέσεις σε πρώτο βαθμό. Σε περίπτωση έφεσης, η υπόθεση εκδικάζεται από την ΕΠΟ δε δευτεροβάθμια επιτροπή. Λεπτομέρεια: όλες οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ έχουν υπογράψει ότι αποδέχονται τη λειτουργία και τις αποφάσεις των συγκεκριμένων οργάνων. Τι κάνει λοιπόν η Καλαμαριά; Παραβιάζει έναν νόμο και διαμαρτύρεται κι από πάνω. Και προσφεύγει στη Λωζάνη στο εξαιρετικά δημοφιλές (σε συζητήσεις πλέον) CAS (που πολύ αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι ξέρουν καν τι σημαίνει CAS, διότι αν κρίνω από το γεγονός ότι οι περισσότεροι έλεγαν πως ασχολείται με ποδοσφαιρικά ζητήματα, δεν ξέρουν όχι τη σημαίνει, αλλά την τύφλα τους γενικότερα). Το δικαστήριο λοιπόν στο σκεπτικό του αναφέρει ότι "δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις λήψης των ασφαλιστικών μέτρων. Συνεπώς, το αίτημα απορρίπτεται". Πρώτη σακούλα. Στη συνέχεια όμως γίνεται και καλύτερο: "είναι αναμφισβήτητο ότι ο παίκτης (Ρόμαν Βάλνερ) έπαιξε στη Φόλκερκ και την Χάμιλτον και δεν μπορούσε να αγωνιστεί με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς στις 3 Φεβρουαρίου 2008......ο παίκτης ήταν δανεικός από τη Φόλκερκ όταν έπαιξε στη Χάμιλτον και ότι αυτή η μετακίνηση έγινε εκτός μεταγραφικής περιόδου, όπως αυτή ορίζεται από τη FIFA (...) Ακόμα κι αν φτάσουμε στο συμπέρασμα πως αυτή η μετακίνηση μεταξύ των συλλόγων της Σκοτίας έγινε υπό το καθεστώς της "επείγουσας μορφής δανεισμού" και ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές της FIFA, το σχετικό άρθρο περί μεταγραφών δεν παρέχει εξαίρεση για τέτοιες περιπτώσεις.......δεν υπάρχει νομοθεσία στην οποία να μπορεί κάποιος να στηριχθεί, ώστε να δικαιολογήσει την παρουσία του Βάλνερ σε τρίτη ομάδα, κατά τη διάρκεια μίας αγωνιστικής περιόδου". Μα τι λένε οι άσχετοι οι δικαστές μωρέ... Εδώ έχει ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα και αυτοί δεν βλέπουν τα προφανή; Δεύτερη σακούλα... Παράλληλα, το δικαστήριο απεφάνθη ότι τοσο ο Παναθηναϊκός όσο και η ΑΕΚ δεν είχαν δικαίωμα να παραστούν και αναρωτιέμαι γιατί άραγε; Μήπως επειδή προσπάθησαν να υποστηρίξουν νομική την μη τήρηση των νόμων; Αναρωτιέμαι... Τρίτη σακούλα (και τι σακούλα, με καμιά 50ριά επιμέρους σακούλες μέσα). Και φυσικά η συνέχεια ποια είναι; Μα αυτή που έγραψα στο προηγούμενο κείμενό μου, ότι οι εμπλεκόμενοι είχαν δύο διαφορετικές έτοιμες απαντήσεις, μία για κάθε ενδεχόμενο: μία που να μίλαγε για αποκατάσταση της τάξης στην περίπτωση που δικαιωνόταν η Καλαμαριά, και μια με τα όσα θαυμάζουμε στην αντίθετη. Και βέβαια ουδείς έχει τα παπάρια να βγει να μας πει στα μούτρα, γιατί προσέφυγαν σε ένα δικαστήριο του οποίου τελικώς απαξίωσαν την απόφαση;
Κοίτα να δεις κάτι πράγματα δηλαδή. Και φυσικά είναι προφανές ότι πίσω από την συγκεκριμένη απόφαση του εν λόγω δικαστηρίου ήταν...ο Κόκκαλης. Διότι ο Κόκκαλης είναι πίσω απ'όλα πάντα: πίσω από την ακρίβεια, πίσω από την ανεργία, πίσω από το σκοπιανό, πίσω από την ελάττωση του πληθυσμού αθερίνας στο Αιγαίο, πίσω από τις εκπτώσεις του Φεβρουαρίου.
Ποτέ δεν θα βρίσκεται πίσω από κάποια απόφαση ο Νόμος, ο οποίος πάντα πρέπει να τηρείται. Μα ποτέ όμως, ιδίως στην Ελλάδα. Όταν θα φάμε την πόρτα μας και θα γίνουμε ρόμπα, δεν φταίμε εμείς για την ανυπαρξία μας, φταίει ο Ολυμπιακός και ο Κόκκαλης. Ας το χωνέψουν λοιπόν αυτό άπαντες, διότι η όλη ιστορία εξελίχθηκε με τις ευλογίες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ στην μεγαλύτερη δικαίωση του Ολυμπιακού. Και οι άσχετες ηλιθιότητες περί πρωταθλήματος στα χαρτιά πάνε περίπατο. Είπαμε αρκετά για το CAS και την απόφασή του πιστεύω. Πάμε στα υπόλοιπα.
Ριβάλντο: όσο εκνευρίστηκα που με την συμπεριφορά του δικαίωσε τον Κόκκαλη (για τον οποίον πέρσυ εξαπέλυα μύδρους για τον τρόπο με τον οποίον τον έδιωξε), άλλο τόσο -ίσως και περισσότερο- με εκνεύρισε η δική του συμπεριφορά. Και τελικά ο Ρίμπο απέδειξε πόσο μικρός άνθρωπος είναι. Μικρότατος. Δεν σου προσέφερε τίποτε η Λα Κορούνια που σου άνοιξε τις πόρτες της Ευρώπης μικρέ Ρίμπο; Δεν σου προσέφερε τίποτε η Μπαρτσελόνα που σε έκανε διεθνή και σε είχε πρώτη μούρη στο Καβούρι επί σειρά ετών; Δεν σου προσέφερε τίποτε η Μίλαν που σε πήρε όταν από την Μπαρτσελόνα έφυγες κακήν κακώς; Δεν σου προσέφερε ο Ολυμπιακός που σε χρυσοπλήρωσε ενώ προερχόσουν από σοβαρότατο τραυματισμό με τη Μίλαν και ήσουν 1 χρόνο έξω; Ή μήπως να ξεχάσουμε πως με πάτημα τις εμφανίσεις σου στον Ολυμπιακό και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία που ο Ολυμπιακός σου έδωσε πίεζες για να ξανακληθείς στην εθνική της χώρας σου; Ναι, τελικά ουδείς σου προσέφερε τίποτε μικρέ Ρίμπο. Μόνος σου έγινες ζάπλουτος, δεν στα πλήρωνε καμιά ομάδα τα χρήματα. Μόνος σου πήρες μεταγραφή στις ομάδες που πήρες, οι ομάδες σου δεν είχαν θέληση να σε πάρουν και να αγκαλιάσουν. Όλα μόνος σου τα έκανες. Γι'αυτό και τώρα έμεινες να κλαις μόνος σου μικρέ Ρίμπο. Αλήθεια, πότε με το καλό θα φύγεις από τη χώρα μας; Διότι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και το αν θα τηρήσεις την υπόσχεσή σου (εκτός πια αν έχεις πέσει τόσο, μα τόσο χαμηλά να ήταν μια απλή απειλή, σαν αυτές που εκστομίζουν τα μικρά παιδιά όταν τους λέει η μαμά να μην γυρίσουν στο σπίτι αφού σκοτεινιάσει). Και μην ξεχνάς ότι μόνος σου επέλεξες να σε ξεγράψουν όλοι πλέον στο λιμάνι, διότι ακόμη κι εκείνοι που ξέρουν να εκτιμούν αξίες σε ξέγραψαν. Α, κι όσον αφορά την αστειότατη ατάκα σου περί των 3 πρωταθλημάτων που πήρες με τον Ολυμπιακό, τότε γιατί φόραγες εκείνες τις μπλόυζες που έγραφαν CAMPEON στις φιέστες; Και γιατί δήλωνες πως είναι προσωπική σου υπόθεση ο τίτλος; Αστειότητες πλέον μας προσφέρει μόνο ο μικρούλης κύριος Ριβάλντο και δεν χρειάζεται να ξανασχοληθούμε με την περίπτωσή του.
Με συγκίνηση διάβασα ότι τελικώς η ΑΕΚ θα παίξει στα πλέη όφ. Δάκρυα μου έφυγαν από τα μάτια... Δυστυχώς δεν διάβασα πουθενά να λένε ότι για κάθε αγώνα που δεν παίζει η οποιαδήποτε ομάδα θα της αφαιρούνται 3 βαθμοί (οπότε για πέμπτη θα πάει η Λάρισα), ενώ θα παραπεμφθεί στο δικαστήριο για διακωμώδηση του αθλήματος με βαρύτατες κυρώσεις από τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Κι αναφορικά με τους πιτσιρικάδες της, ας τους βάλει αφού έτσι σκέφτεται. Έτσι, για να δείξει πόσο πολύ υπολογίζει ένα πρωτάθλημα που μας ζάλισε τον έρωτα ότι ήθελε διακαώς. Και φυσικά μην πω το άλλο: στην ιστοσελίδα της ΑΕΚ υπάρχει η αεκτζήδικη βαθμολογία (sic) στην οποίαν ναι μεν ο Ολυμπιακός έχει μείον 3 βαθμούς, αλλά η Καλαμαριά δεν έχει τους επιπλεόν 4! Άντε βγάλε άκρη με τους αεκτζήδες μετά, τι να πω δηλαδή... Μόνο γελάω (δεν περισσεύει να κάνω και κάτι άλλο φυσικά)...
Αααα, και παρεμπιπτόντως, για να έχουμε καλό ερώτημα, το πριμ τίτλου θα το πάρουν οι παίκτες της ΑΕΚ;
Ένα άλλο ζήτημα που έχει ανακύψει και που πραγματικά προσφέρει τρελό γέλωτα είναι και το εξής: βγαίνει ο κάθε ανύπαρκτος που νομίζει πως είναι το κέντρο του σύμπαντος και αντί να συνειδητοποιεί ότι τον φτύνουν, ισχυρίζεται πως ψυχαλίζει! Διότι μόνο έτσι μπορώ να ερμηνεύσω όλ'αυτά που ακούγονται πως οι γαύροι είμαστε σε... άμυνα και προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Δεν πειράζει παιδιά, όταν θα καταλάβετε πως σας κάνουμε ρόμπα και ότι αυτό που κάνουμε είναι επίθεση επειδή μας τα'χετε κάνει τσουρέκια και ουχί άμυνα, τότε απλά η ρόμπα σας θα έχει ολοκληρωθεί εκ νέου. Συνηθισμένοι είστε άλλωστε στις ρόμπες. Αμ, το άλλο; Όχι! Δεν καθόμαστε και γράφουμε επειδή ο κάθε ανύπαρκτος μας έχει ζαλίσει τα παπάρια, αλλά γράφουμε επειδή θέλουμε να βγάλουμε το κόμπλεξ μας απέναντι στους άλλους και να δείξουμε πόσο τους μισούμε! Τι άλλο θ'ακούσουμε επιτέλους!!! Μισούμε ποιους; Τους ανύπαρκτους;;; Αυτούς που έχουμε για να μας διασκεδάζουν στον ελεύθερό μας χρόνο; Κι όσον αφορά το κόμπλεξ, ναι, το παραδέχομαι! Είμαι κομπλεξικός! Με 11 πρωταθλήματα στα τελευταία 12 χρόνια -για να μην πω και για τα υπόλοιπα- έχω ένα κόμπλεξ ναααααααααααα (με το συμπάθειο). Βεβαίως, παροιμίες του θυμόσοφου ελληνικού λαού όπως το "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" καλό είναι να μην αναφερθούν στο συγκεκριμένο σημείο.
Συνεχίστε να μας διασκεδάζετε αγαπητοί μας γελωτοποιοί, πραγματικά μας φτιάχνει...
Τουλάχιστον να όλα πάνε καλά με τον βάζελο (μετά τις πρόσφατες -ελπίζω- εξελίξεις), άντε μπας και αποκτήσει λίγο ενδιαφέρον το πρωτάθλημα (για εμάς).
Και ας μας απαντήσει επιτέλους κάποιος -ακόμη και μαίντανός- υπεύθυνα, οι νόμοι πρέπει να τηρούνται ή όχι;
Καλή χώνεψη.
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Ευτυχώς τελείωσε.
Θα υποφέρουμε λίγο ακόμη και τα πλέι όφ και μετά πάπαλα για φέτος...
Και φυσικά το τι μαλακία ακούγεται δε λέγεται.
Θυμάμαι το 2001 περίμενα πως και πως να σηκώσει μετά από το 1958 το πρωτάθλημα στη Γερμανία η Σάλκε (με την οποίαν έχω τρελή πόρωση). Τελευταία αγωνιστική λοιπόν η Σάλκε παίζει εντός έδρας με την Ουντερχάχινγκ, η οποία με νίκη ενδεχομένως να παραμείνει στην κατηγορία. Τελικώς η Σάλκε κερδίζει με 5-3 και φτάνει τους 62 βαθμούς. Την ίδια στιγμή το Αμβούργο φιλοξενεί την Μπάγερν και προηγείται με 1-0 στο 91ο λεπτό, προβάδισμα που διατηρεί έως το... 97ο λεπτό. Στο Γκελζενκίρχεν πανηγυρίζουν, αφού στην ισοβαθμία με τη Μπάγερν βγαίνουν πρώτοι.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση: επειδή τα παιχνίδια τα έβλεπα ζωντανά -μιας και ήμουν στην Γερμανία τότε λόγω δουλειάς- ξέρω ακριβώς τι έγινε. Οι Γερμανοί έχουν την εξής πατέντα λοιπόν: στην περίπτωση που το πρωτάθλημα παίζεται έως την τελευταία αγωνιστική, έχουν μια εφεδρική "ασπίδα" όπου στέλνουν την αυθεντική στο γήπεδο της ομάδας που θεωρητικά συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες και την αντιγραφή στο άλλο γήπεδο. Στην περίπτωση που δεν το δεχθεί η μια από τις δύο ομάδες τότε η ασπίδα μένει μέσα σε ένα ελικόπτερο στο μέσον της απόστασης και ταξιδεύει στο γήπεδο που ανέδειξε τον πρωταθλητή. Εκείνη τη χρονιά λοιπόν παραδόξως η ασπίδα του πρωταθλητή βρισκόταν εξ αρχής στο Αμβούργο.
Στο Αμβούργο, όπου η Μπάγερν ισοφάρισε στο 98ο λεπτό με εκείνο το εφιαλτικό γκολ του Άντερσον. Ο Μπεκεμπάουερ που βρισκόταν στο Φόλκσπαρκστάντιον πανηγύριζε σαν μικρό παιδί με τη λήξη (που φυσικά ήρθε άμεσα). Λεπτομέρεια: πανηγύριζε μαζί με τον πρόεδρο της γερμανικής ομοσπονδίας. Το έβλεπα και δεν το πίστευα...
Η ουσία είναι ότι η ιστορία έγραψε πρωταθλήτρια Μπάγερν για την περίοδο 2000-01.
Αυτό είναι το ένα και το αναφέρω διότι τα περί κατεστημένου στην Ελλάδα είναι τελείως αστεία για όσους γνωρίζουν τι γίνεται και αλλού (ή μήπως ν'αρχίσω να μιλάω με λεπτομέρειες για τίποτε Ιταλίες ή Ισπανίες;). Πάμε στο άλλο τώρα...
Εδώ και καιρό έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου ότι το φετινό πρωτάθλημα δεν το ήθελα. Οι περισσότεροι μάλλον είχαν την ένσταση κατά νου, αλλά καμία σχέση. Ιδίως για την ένσταση ήμουν αντίθετως, αλλά εξαρχής έλεγα ότι ήταν ορθότατη -και στο κάτω, κάτω της γραφής, όπως λέω να είχαμε κερδίσει την Καλαμαριά στο γήπεδο, έτσι λέω και να μην είχε κάνει τη μαλακία η Καλαμαριά. Το φετινό πρωτάθλημα ήταν απλά το χειρότερο όλων των εποχών. Κατ' αρχήν είχε μακράν τη χειρότερη διαιτησία, προς όλους και για όλους και ας ασχολούνται οι μαϊντανοί για το ποιος σφάχτηκε κατά έναν αγώνα λιγότερο. Δεν υπήρξε ομάδα που να μην σφάχτηκε στο γόνατο και να μην σπρώχθηκε όσο δεν πήγαινε ταυτόχρονα. Το δεύτερο και σημαντικότερο όμως είναι το άλλο...
Βγαίνει ο κάθε αστείος -που ως συνήθως δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του- και λέει ότι ο Ολυμπιακός το πήρε με την ένσταση. Καλά κρασιά... Και τελικά από εκεί που δεν το ήθελα το πρωτάθλημα μου φαίνεται ότι θ'αρχίσω να φτιάχνομαι κιόλας, μόνο και μόνο για τις χοντρομαλακίες που ακούω να λέγονται. Διότι όπως ορθά είχε πει ένας φίλος μου, είναι άσχημο πράγμα ο μαλάκας με άποψη...
Παπαριά πρώτη: τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται μέσα στα γήπεδα. Πολύ σωστό. Και το πως παίζονται το ορίζουν οι κανονισμοί, για περίπτωση που οι μαϊντανοί δεν το γνωρίζουν. Βέβαια υπάρχει και το "δεδικασμένο" του πρωταθλήματος 78-79 (αληθεια, πόσοι ξέρουν τι είχε γίνει τότε;). Το ζουμί είναι όμως στο άλλο: όποιος γουστάρει να μην τηρούνται οι κανονισμοί, ας βγει να μας το πει.
Παπαριά δεύτερη: είπε ο Ριβάλντο ότι αν δεν το δώσουν στην ΑΕΚ θα αποχωρήσει. Στο καλό και να μας γράφει τότε. Μήπως να το πάρει και με κυβερνητικό διάταγμα όπως έγινε το 88;
Παπαριά τρίτη: η ΑΕΚ δικαιούταν το πρωτάθλημα επειδή έπαιζε την καλύτερη μπάλα. Και γιατί έδιωξε τον Φερέρ τότε αφού τόσο μεγαλειώδη μπάλα έπαιζε; Ο Νικολαϊδης γιατί του'λεγε "με έχεις εκθέσει"; Τα χάλασαν στη μίζα; Τι συνέβη; Διότι ή πριν τρώγαμε δούλεμα, ή μετά...
Παπαριά τέταρτη: ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε μπάλα. Δηλαδή έπαιζαν όλοι οι υπόλοιποι και δεν το καταλάβαμε;
Παπαριά πέμπτη: είπε ο μεγαλύτερος λούζερ όλων των εποχών Νικολάκη(ς) (ξαναέλα να μας δείξεις τη φανέλα) ότι αν δεν το πάρουν θα ζητήσουν από τον κοντό να μην παίξουν στα πλέι όφ. Σε μια τέτοια περίπτωση ας ξέρει ο Νικολάκης ότι η ΑΕΚ θα πρέπει να τιμωρηθεί βαρύτατα. Βέβαια, από την άλλη μεριά, η ΑΕΚ είναι συνηθισμένη στις κλάψες. Ακόμη θυμόμαστε όλοι και γελάμε εκείνο το αλήστου μνήμης σούπερ καπ "κάντε κάτι ρε παιδιά, κλαψ-λυγμ, τρία τρώμε"... Α, και όλ'αυτά όταν δεν υπάρχει άρθρο 44 για να σώνεσαι από τη Δ' Εθνική φυσικά.
Παπαριά έκτη (και εδώ αρχίζουν τα καλά): η ΑΕΚ και ο βάζελος -όπως γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό φυσικά όλοι μας- ήταν πίσω από την Καλαμαριά στην ιστορία με το CAS. Κατ' εμέ πολύ σωστά, αλλά: η ΑΕΚ και ο βάζελος επικαλέστηκαν έννομο συμφέρον. Το οποίο παρεμπιπτώντως ακριβώς ίδιο έννομο συμφέρον είχε και ο Ολυμπιακός όταν έκανε την ένσταση. Φυσικά όλοι οι γνωστοί αντικειμενικάρες βλέπουν μόνο το έννομο συμφέρον της μια πλευράς, ενώ και της άλλης είναι ακριβώς τα ίδια. Και φυσικά, το επικό τελείωμα...
Παπαριά έβδομη: αν η απόφαση του CAS δικαιώσει την Καλαμαριά, θα πανηγυρίζει η ΑΕΚ και θα μιλάει για απονομή δικαιοσύνης. Αν δικαιώσει τον Ολυμπιακό όμως, θα αμφισβητεί το πρωτάθλημα. Εκπληκτικό; Για τα ίδια άτομα (τους 3 δικαστές), δίχως το παραμικρό στοιχείο για το ποια θα είναι η απόφαση, έχουμε ήδη έτοιμες 2 διαφορετικές αντιδράσεις -όχι μόνο από τους αεκτζήδες φυσικά-, μια για κάθε ενδεχόμενο. Ο Γεωργίου ξαναδικαιώνεται: ο κλασικός μαλάκας ο Έλληνας...
Όπως και να'χει τι θαυμάσαμε φέτος; Τα χάλια μας τα μαύρα. Λένε αρκετοί για το συναρπαστικό πρωτάθλημα, αλλά κανείς δε λέει ότι οι περισσότερες ομάδες ήταν για τον πούτσο. Και η Σούπα Λιγκ απεδείχθη ανίκανη να το διοργανώνει. Υπάρχει βέβαια και το CAS (και το οποίο παιδιά, ΔΕΝ είναι μόνο για το ποδόσφαιρο), αυτό που ξαφνικά έμαθαν όλοι και επικαλούνται κάθε τρεις και λίγο.
Αν και όλα είναι ανοικτά και ποτέ δεν μπορείς να αποκλείεις τίποτε, δεν βλέπω να έχουμε κάποια έκπληξη. Το γεγονός οτι ουδεμία από τις υπολοιπες ευρωπαϊκές ομάδες που φέτος την πάτησαν από τον ίδιο νόμο της ΦΙΦΑ δεν διαννοήθηκε να προσφύγει, λέει πολλά. Γιατί; Μα διότι και ο Μποσμάν μετά τη φερώνυμη απόφαση δεν ξανάπαιξε, και ουδείς θα ήθελε να μπλέξει σε μια τέτοια ιστορία. Αν το δικαστήριο αποφασίσει να ανοίξει (και άλλον) ασκό του Αιόλου, θα πρέπει να δικαιωθεί η Καλαμαριά, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος νόμος αντιβαίνει στους κανονισμούς της ΕΕ. Αν αποφασίσει να το παίξει Πόντιος Πιλάτος, δεν υπάρχει θέμα συζήτησης.
Όσον αφορά (και) και το φετινό ναυάγιο του βάζελου, θα αρκεστώ για την ώρα στο εξής: ο Έμπεντε τα είχε πει από το καλοκαίρι, αλλά ουδείς τον άκουσε... Παρεμπιπόντως, δεν μπορώ αν καταλάβω πως είναι δυνατόν ο μόνος που'χει πραγματικά τ'αρχίδια να πει τα πράγματα με το όνομα τους να είναι ο Νίνης (αυτόν μπορείς να τον πάρεις Σωκράτη; Για να σε δώ...), ότι ομάδα δίχως ομόνοια ίσον χαίρετε...
Και ένα τελευταίο: την πιο σωστή κουβέντα την άκουσα από τον αεκτζή Κατσαρό: ο Ολυμπιακός το πήρε δίκαια. Αν το CAS βγάλει απόφαση που να αλλάξει τη βαθμολογία και αυτό δίκαιο θα είναι. Και όσοι το'πιασαν...
Τελικά το μεγαλύτερο ιστορικά λάθος του Ολυμπιακού ήταν το 93-94 και ο νοών νοείτο...
Και το σημαντικό της ημέρας: κρίμα για τις γυναικάρες του πόλο του Ολυμπιακού, που μόλις για ένα γκολ (10-9) δεν τα κατάφεραν στον τελικό του LEN Trophy. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια...
Και φυσικά το τι μαλακία ακούγεται δε λέγεται.
Θυμάμαι το 2001 περίμενα πως και πως να σηκώσει μετά από το 1958 το πρωτάθλημα στη Γερμανία η Σάλκε (με την οποίαν έχω τρελή πόρωση). Τελευταία αγωνιστική λοιπόν η Σάλκε παίζει εντός έδρας με την Ουντερχάχινγκ, η οποία με νίκη ενδεχομένως να παραμείνει στην κατηγορία. Τελικώς η Σάλκε κερδίζει με 5-3 και φτάνει τους 62 βαθμούς. Την ίδια στιγμή το Αμβούργο φιλοξενεί την Μπάγερν και προηγείται με 1-0 στο 91ο λεπτό, προβάδισμα που διατηρεί έως το... 97ο λεπτό. Στο Γκελζενκίρχεν πανηγυρίζουν, αφού στην ισοβαθμία με τη Μπάγερν βγαίνουν πρώτοι.
Εδώ να κάνω μια παρένθεση: επειδή τα παιχνίδια τα έβλεπα ζωντανά -μιας και ήμουν στην Γερμανία τότε λόγω δουλειάς- ξέρω ακριβώς τι έγινε. Οι Γερμανοί έχουν την εξής πατέντα λοιπόν: στην περίπτωση που το πρωτάθλημα παίζεται έως την τελευταία αγωνιστική, έχουν μια εφεδρική "ασπίδα" όπου στέλνουν την αυθεντική στο γήπεδο της ομάδας που θεωρητικά συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες και την αντιγραφή στο άλλο γήπεδο. Στην περίπτωση που δεν το δεχθεί η μια από τις δύο ομάδες τότε η ασπίδα μένει μέσα σε ένα ελικόπτερο στο μέσον της απόστασης και ταξιδεύει στο γήπεδο που ανέδειξε τον πρωταθλητή. Εκείνη τη χρονιά λοιπόν παραδόξως η ασπίδα του πρωταθλητή βρισκόταν εξ αρχής στο Αμβούργο.
Στο Αμβούργο, όπου η Μπάγερν ισοφάρισε στο 98ο λεπτό με εκείνο το εφιαλτικό γκολ του Άντερσον. Ο Μπεκεμπάουερ που βρισκόταν στο Φόλκσπαρκστάντιον πανηγύριζε σαν μικρό παιδί με τη λήξη (που φυσικά ήρθε άμεσα). Λεπτομέρεια: πανηγύριζε μαζί με τον πρόεδρο της γερμανικής ομοσπονδίας. Το έβλεπα και δεν το πίστευα...
Η ουσία είναι ότι η ιστορία έγραψε πρωταθλήτρια Μπάγερν για την περίοδο 2000-01.
Αυτό είναι το ένα και το αναφέρω διότι τα περί κατεστημένου στην Ελλάδα είναι τελείως αστεία για όσους γνωρίζουν τι γίνεται και αλλού (ή μήπως ν'αρχίσω να μιλάω με λεπτομέρειες για τίποτε Ιταλίες ή Ισπανίες;). Πάμε στο άλλο τώρα...
Εδώ και καιρό έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου ότι το φετινό πρωτάθλημα δεν το ήθελα. Οι περισσότεροι μάλλον είχαν την ένσταση κατά νου, αλλά καμία σχέση. Ιδίως για την ένσταση ήμουν αντίθετως, αλλά εξαρχής έλεγα ότι ήταν ορθότατη -και στο κάτω, κάτω της γραφής, όπως λέω να είχαμε κερδίσει την Καλαμαριά στο γήπεδο, έτσι λέω και να μην είχε κάνει τη μαλακία η Καλαμαριά. Το φετινό πρωτάθλημα ήταν απλά το χειρότερο όλων των εποχών. Κατ' αρχήν είχε μακράν τη χειρότερη διαιτησία, προς όλους και για όλους και ας ασχολούνται οι μαϊντανοί για το ποιος σφάχτηκε κατά έναν αγώνα λιγότερο. Δεν υπήρξε ομάδα που να μην σφάχτηκε στο γόνατο και να μην σπρώχθηκε όσο δεν πήγαινε ταυτόχρονα. Το δεύτερο και σημαντικότερο όμως είναι το άλλο...
Βγαίνει ο κάθε αστείος -που ως συνήθως δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του- και λέει ότι ο Ολυμπιακός το πήρε με την ένσταση. Καλά κρασιά... Και τελικά από εκεί που δεν το ήθελα το πρωτάθλημα μου φαίνεται ότι θ'αρχίσω να φτιάχνομαι κιόλας, μόνο και μόνο για τις χοντρομαλακίες που ακούω να λέγονται. Διότι όπως ορθά είχε πει ένας φίλος μου, είναι άσχημο πράγμα ο μαλάκας με άποψη...
Παπαριά πρώτη: τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται μέσα στα γήπεδα. Πολύ σωστό. Και το πως παίζονται το ορίζουν οι κανονισμοί, για περίπτωση που οι μαϊντανοί δεν το γνωρίζουν. Βέβαια υπάρχει και το "δεδικασμένο" του πρωταθλήματος 78-79 (αληθεια, πόσοι ξέρουν τι είχε γίνει τότε;). Το ζουμί είναι όμως στο άλλο: όποιος γουστάρει να μην τηρούνται οι κανονισμοί, ας βγει να μας το πει.
Παπαριά δεύτερη: είπε ο Ριβάλντο ότι αν δεν το δώσουν στην ΑΕΚ θα αποχωρήσει. Στο καλό και να μας γράφει τότε. Μήπως να το πάρει και με κυβερνητικό διάταγμα όπως έγινε το 88;
Παπαριά τρίτη: η ΑΕΚ δικαιούταν το πρωτάθλημα επειδή έπαιζε την καλύτερη μπάλα. Και γιατί έδιωξε τον Φερέρ τότε αφού τόσο μεγαλειώδη μπάλα έπαιζε; Ο Νικολαϊδης γιατί του'λεγε "με έχεις εκθέσει"; Τα χάλασαν στη μίζα; Τι συνέβη; Διότι ή πριν τρώγαμε δούλεμα, ή μετά...
Παπαριά τέταρτη: ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε μπάλα. Δηλαδή έπαιζαν όλοι οι υπόλοιποι και δεν το καταλάβαμε;
Παπαριά πέμπτη: είπε ο μεγαλύτερος λούζερ όλων των εποχών Νικολάκη(ς) (ξαναέλα να μας δείξεις τη φανέλα) ότι αν δεν το πάρουν θα ζητήσουν από τον κοντό να μην παίξουν στα πλέι όφ. Σε μια τέτοια περίπτωση ας ξέρει ο Νικολάκης ότι η ΑΕΚ θα πρέπει να τιμωρηθεί βαρύτατα. Βέβαια, από την άλλη μεριά, η ΑΕΚ είναι συνηθισμένη στις κλάψες. Ακόμη θυμόμαστε όλοι και γελάμε εκείνο το αλήστου μνήμης σούπερ καπ "κάντε κάτι ρε παιδιά, κλαψ-λυγμ, τρία τρώμε"... Α, και όλ'αυτά όταν δεν υπάρχει άρθρο 44 για να σώνεσαι από τη Δ' Εθνική φυσικά.
Παπαριά έκτη (και εδώ αρχίζουν τα καλά): η ΑΕΚ και ο βάζελος -όπως γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό φυσικά όλοι μας- ήταν πίσω από την Καλαμαριά στην ιστορία με το CAS. Κατ' εμέ πολύ σωστά, αλλά: η ΑΕΚ και ο βάζελος επικαλέστηκαν έννομο συμφέρον. Το οποίο παρεμπιπτώντως ακριβώς ίδιο έννομο συμφέρον είχε και ο Ολυμπιακός όταν έκανε την ένσταση. Φυσικά όλοι οι γνωστοί αντικειμενικάρες βλέπουν μόνο το έννομο συμφέρον της μια πλευράς, ενώ και της άλλης είναι ακριβώς τα ίδια. Και φυσικά, το επικό τελείωμα...
Παπαριά έβδομη: αν η απόφαση του CAS δικαιώσει την Καλαμαριά, θα πανηγυρίζει η ΑΕΚ και θα μιλάει για απονομή δικαιοσύνης. Αν δικαιώσει τον Ολυμπιακό όμως, θα αμφισβητεί το πρωτάθλημα. Εκπληκτικό; Για τα ίδια άτομα (τους 3 δικαστές), δίχως το παραμικρό στοιχείο για το ποια θα είναι η απόφαση, έχουμε ήδη έτοιμες 2 διαφορετικές αντιδράσεις -όχι μόνο από τους αεκτζήδες φυσικά-, μια για κάθε ενδεχόμενο. Ο Γεωργίου ξαναδικαιώνεται: ο κλασικός μαλάκας ο Έλληνας...
Όπως και να'χει τι θαυμάσαμε φέτος; Τα χάλια μας τα μαύρα. Λένε αρκετοί για το συναρπαστικό πρωτάθλημα, αλλά κανείς δε λέει ότι οι περισσότερες ομάδες ήταν για τον πούτσο. Και η Σούπα Λιγκ απεδείχθη ανίκανη να το διοργανώνει. Υπάρχει βέβαια και το CAS (και το οποίο παιδιά, ΔΕΝ είναι μόνο για το ποδόσφαιρο), αυτό που ξαφνικά έμαθαν όλοι και επικαλούνται κάθε τρεις και λίγο.
Αν και όλα είναι ανοικτά και ποτέ δεν μπορείς να αποκλείεις τίποτε, δεν βλέπω να έχουμε κάποια έκπληξη. Το γεγονός οτι ουδεμία από τις υπολοιπες ευρωπαϊκές ομάδες που φέτος την πάτησαν από τον ίδιο νόμο της ΦΙΦΑ δεν διαννοήθηκε να προσφύγει, λέει πολλά. Γιατί; Μα διότι και ο Μποσμάν μετά τη φερώνυμη απόφαση δεν ξανάπαιξε, και ουδείς θα ήθελε να μπλέξει σε μια τέτοια ιστορία. Αν το δικαστήριο αποφασίσει να ανοίξει (και άλλον) ασκό του Αιόλου, θα πρέπει να δικαιωθεί η Καλαμαριά, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος νόμος αντιβαίνει στους κανονισμούς της ΕΕ. Αν αποφασίσει να το παίξει Πόντιος Πιλάτος, δεν υπάρχει θέμα συζήτησης.
Όσον αφορά (και) και το φετινό ναυάγιο του βάζελου, θα αρκεστώ για την ώρα στο εξής: ο Έμπεντε τα είχε πει από το καλοκαίρι, αλλά ουδείς τον άκουσε... Παρεμπιπόντως, δεν μπορώ αν καταλάβω πως είναι δυνατόν ο μόνος που'χει πραγματικά τ'αρχίδια να πει τα πράγματα με το όνομα τους να είναι ο Νίνης (αυτόν μπορείς να τον πάρεις Σωκράτη; Για να σε δώ...), ότι ομάδα δίχως ομόνοια ίσον χαίρετε...
Και ένα τελευταίο: την πιο σωστή κουβέντα την άκουσα από τον αεκτζή Κατσαρό: ο Ολυμπιακός το πήρε δίκαια. Αν το CAS βγάλει απόφαση που να αλλάξει τη βαθμολογία και αυτό δίκαιο θα είναι. Και όσοι το'πιασαν...
Τελικά το μεγαλύτερο ιστορικά λάθος του Ολυμπιακού ήταν το 93-94 και ο νοών νοείτο...
Και το σημαντικό της ημέρας: κρίμα για τις γυναικάρες του πόλο του Ολυμπιακού, που μόλις για ένα γκολ (10-9) δεν τα κατάφεραν στον τελικό του LEN Trophy. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια...
Σάββατο 19 Απριλίου 2008
Ωραία πράματα!
Έχει εδώ και καιρό ο Στάθης που'χει καθιερώσει κάποιες αναδρομές στην αγαπημένη μου/μας δεκαετία του 80, αυτήν στην οποίαν μεγαλώσαμε, και γενικά κατάφερνε να με βάζει στην πρίζα. Εϊχα κάνει κι εγώ 2-3 σχετικά κειμενάκια παλαιότερα, ε, δεν ήθελε και πολύ!! Το συζητήσαμε (τι συζητήσαμε δηλαδή... ένα μέηλ αλλάξαμε όλο κι όλο! Δύσκολοι και οι δύο ήμασταν!), άρεσε σαν ιδέα και τελικά προέκυψαν τα Ελληνικά 80s! Ένα ιστολόγιο που θα τα έχουμε όλα συγκεντρωμένα, όχι για να μένουμε προκολλημένοι στο παρελθόν φυσικά (θα ήταν χαζό κάτι τέτοιο άλλωστε), αλλά για να γράφουμε για όλα όσα μας άρεσαν και είτε δεν υπάρχουν, είτε δεν τα κάνουμε πια! Μα κυρίως για όλα όσα εκείνα που έχουμε λησμονήσει κι ας μην το θέλαμε!
Ταξίδι στον χρόνο λοιπόν! Ουάου! :)
Ταξίδι στον χρόνο λοιπόν! Ουάου! :)
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
Ό,τι μπορεί ο καθένας ρεεεεεεεεε
Αναδημοσιεύω από την Αθηνά.
Ο ΚΩΣΤΑΣ Κ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΩΣΟΥΜΕ ΚΟΜΙΞ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ (ΟΧΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ) ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ.
ΟΣΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΣ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΝΟΗΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!
Ο ΚΩΣΤΑΣ Κ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΩΣΟΥΜΕ ΚΟΜΙΞ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ (ΟΧΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ) ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ.
ΟΣΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΣ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΝΟΗΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
Μα πάει καλά ο Σεγκούρα ρε;
Δηλαδή πας να περάσεις ήρεμα ένα βράδυ χαλαρώνοντας και βλέποντας και το ματς και τι βλέπεις; Να παίζει 90 λεπτά ο Κοβάσεβιτς... Ε, τελικά ή εγώ έχω εξτρεμιστικές απόψεις για το παγκόσμιο γίγνεσθαι, ή κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα...
Εντωμεταξύ κυριολεκτικά συγκινήθηκα με το γκολ του Κωνσταντίνου: εξαιρετική κίνηση, πολύ ωραίο πλασέ. Η συγκίνησή μου έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπόρεσα να θυμηθώ άλλο πλασέ του Κωνσταντίνου (προσοχή: όχι γκολ, με πλασέ. Πλασέ σκέτο...).
Κι ένα κουίζ για δυνατούς λύτες: μπορεί να μου πει κανείς ο Νούνιεζ πόσα γκολ και πόσες ασίστ έχει ανά συμμετοχή; Ή ακόμη καλύτερα, ανά λεπτά συμμετοχής... Διότι σήμερα πάλι σφύριξε ένα κι έβγαλε τ'άλλα δύο... Αν κάνουμε καμιά μαλακάι και τον διώξουμε με βλέπω να στρατοπεδεύω έξω από τα γραφεία του Ολυμπιακού προς ένδειξη διαμαρτυρίας...
Εντωμεταξύ θα προσπεράσω την αποκάλυψη για τον πασίγνωστο γαύρο Γκακάτση που φυσικά πολλοί μαϊντανοί έκαναν γαργάρα και θα πάω στην ιστορία με το CAS. Το πιο εύστοχο σχόλιο το διάβασα στην σημερινή Ελευθεροτυπία: είχαμε το ΕΚΑΣ, μας προέκυψε και CAS και μάλιστα και τα δύο με αναδρομική ισχύ... Ξαφνικά το έμαθαν όλοι και παρόλο που όλοι λένε τις παπαριές τους, ουδείς ασχολείται με την ουσία της εκδικάσεως της υπόθεσης της Καλαμαριάς. Και τα πράγματα είναι πολύ απλά: η υπόθεση του Βάλνερ (όπως και διάφορες άλλες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που είχαν την ίδια τύχη) αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον νόμο περί ελευθέρας διακινήσεως και εργασίας Ευρωπαίων πολιτών στις χώρες-μέλη. Από πλευράς FIFA, υπάρχει ένας σαφής νόμος ο οποίος εφαρμόσθηκε σε όλες αυτές τις υποθέσεις. Ουιαστικά η οποιαδήποτε απόφαση του CAS (θετική ή αρνητική) θα προκύψει από το αν το Δικαστήριο θέλει να έρθει σε ρίξη με την ΕΕ. Τόσο απλό...
Έτσι είχε βγει ουσιαστικά και η απόφαση Μποσμάν, έτσι έχουν προκύψει και μερικές άλλες "χοντρές" έκτοτε. Είναι γνωστό ότι το ποδόσφαιρο είναι μια εξαιρετικά επικερδής επιχείρηση που έχει γίνει αρκετά κώλος με αυτές τις αποφάσεις (οι οποίες ήταν όλες ορθότατες φυσικά). Το ερώτημα που αναφύεται δεν είναι αν θα εκδικάσει την υπόθεση Βάλνερ το εν λόγω δικαστήριο, αλλά το κατά πόσον θα φέρει σε νέα κόντρα ΕΕ και FIFA, διότι αυτό είναι που διακυβέυεται. Δηλαδή με τίνος νομικό πλαίσιο θα την εξετάσει; Της ΕΕ ή της FIFA; Χα! Εδώ σας θέλω...
Όποιος είχε διαβάσει το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης (που κατ' εμέ ήταν δικαιότατο και) που είχε βγει από τους δικούς μας θα το ήξερε ήδη αυτό. Η υπόθεση βέβαια δεν είναι καθόλου απλή, διότι η FIFA υποτίθεται ότι έχει βγάλει αυτόν τον νόμο για να αποφεύγει στα στησίματα αγώνων (ναι, μια ακόμη τρομερή έμπνευση.... Τώρα το κατά πόσο τα καταφέρνει είναι μια άλλη ιστορία). Όπως και να'χει, θα έχει γέλιο η υπόθεση...
Α, και για να μην ξεχνιώμαστε... Βάζελος και ΑΕΚ εξέφρασαν ένομο ενδιαφέρον και θα παραστούν στην υπόθεση (και ορθά έπραξαν). Φυσικά δεν είμαστε ηλίθιοι όμως να πιστέψουμε ότι το εξέφρασαν ξαφνικά σήμερα... Εξαρχής το είχαν εκφράσει, απλά τώρα το αποκάλυψαν. Είναι όπως (αυτό που είχα γράψει τότε ότι) οι μικροί είχαν πει ότι δεν θα κατέθεταν ένσταση. Αφού την κατέθεσε ο Ολυμπιακός βέβαια το είχαν πει κι εκείνοι...
Τι ωραίο πρωτάθλημα που έχουμε, μια ακόμη έμεινε ευτυχώς...
Εντωμεταξύ κυριολεκτικά συγκινήθηκα με το γκολ του Κωνσταντίνου: εξαιρετική κίνηση, πολύ ωραίο πλασέ. Η συγκίνησή μου έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπόρεσα να θυμηθώ άλλο πλασέ του Κωνσταντίνου (προσοχή: όχι γκολ, με πλασέ. Πλασέ σκέτο...).
Κι ένα κουίζ για δυνατούς λύτες: μπορεί να μου πει κανείς ο Νούνιεζ πόσα γκολ και πόσες ασίστ έχει ανά συμμετοχή; Ή ακόμη καλύτερα, ανά λεπτά συμμετοχής... Διότι σήμερα πάλι σφύριξε ένα κι έβγαλε τ'άλλα δύο... Αν κάνουμε καμιά μαλακάι και τον διώξουμε με βλέπω να στρατοπεδεύω έξω από τα γραφεία του Ολυμπιακού προς ένδειξη διαμαρτυρίας...
Εντωμεταξύ θα προσπεράσω την αποκάλυψη για τον πασίγνωστο γαύρο Γκακάτση που φυσικά πολλοί μαϊντανοί έκαναν γαργάρα και θα πάω στην ιστορία με το CAS. Το πιο εύστοχο σχόλιο το διάβασα στην σημερινή Ελευθεροτυπία: είχαμε το ΕΚΑΣ, μας προέκυψε και CAS και μάλιστα και τα δύο με αναδρομική ισχύ... Ξαφνικά το έμαθαν όλοι και παρόλο που όλοι λένε τις παπαριές τους, ουδείς ασχολείται με την ουσία της εκδικάσεως της υπόθεσης της Καλαμαριάς. Και τα πράγματα είναι πολύ απλά: η υπόθεση του Βάλνερ (όπως και διάφορες άλλες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που είχαν την ίδια τύχη) αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον νόμο περί ελευθέρας διακινήσεως και εργασίας Ευρωπαίων πολιτών στις χώρες-μέλη. Από πλευράς FIFA, υπάρχει ένας σαφής νόμος ο οποίος εφαρμόσθηκε σε όλες αυτές τις υποθέσεις. Ουιαστικά η οποιαδήποτε απόφαση του CAS (θετική ή αρνητική) θα προκύψει από το αν το Δικαστήριο θέλει να έρθει σε ρίξη με την ΕΕ. Τόσο απλό...
Έτσι είχε βγει ουσιαστικά και η απόφαση Μποσμάν, έτσι έχουν προκύψει και μερικές άλλες "χοντρές" έκτοτε. Είναι γνωστό ότι το ποδόσφαιρο είναι μια εξαιρετικά επικερδής επιχείρηση που έχει γίνει αρκετά κώλος με αυτές τις αποφάσεις (οι οποίες ήταν όλες ορθότατες φυσικά). Το ερώτημα που αναφύεται δεν είναι αν θα εκδικάσει την υπόθεση Βάλνερ το εν λόγω δικαστήριο, αλλά το κατά πόσον θα φέρει σε νέα κόντρα ΕΕ και FIFA, διότι αυτό είναι που διακυβέυεται. Δηλαδή με τίνος νομικό πλαίσιο θα την εξετάσει; Της ΕΕ ή της FIFA; Χα! Εδώ σας θέλω...
Όποιος είχε διαβάσει το σκεπτικό της πρωτόδικης απόφασης (που κατ' εμέ ήταν δικαιότατο και) που είχε βγει από τους δικούς μας θα το ήξερε ήδη αυτό. Η υπόθεση βέβαια δεν είναι καθόλου απλή, διότι η FIFA υποτίθεται ότι έχει βγάλει αυτόν τον νόμο για να αποφεύγει στα στησίματα αγώνων (ναι, μια ακόμη τρομερή έμπνευση.... Τώρα το κατά πόσο τα καταφέρνει είναι μια άλλη ιστορία). Όπως και να'χει, θα έχει γέλιο η υπόθεση...
Α, και για να μην ξεχνιώμαστε... Βάζελος και ΑΕΚ εξέφρασαν ένομο ενδιαφέρον και θα παραστούν στην υπόθεση (και ορθά έπραξαν). Φυσικά δεν είμαστε ηλίθιοι όμως να πιστέψουμε ότι το εξέφρασαν ξαφνικά σήμερα... Εξαρχής το είχαν εκφράσει, απλά τώρα το αποκάλυψαν. Είναι όπως (αυτό που είχα γράψει τότε ότι) οι μικροί είχαν πει ότι δεν θα κατέθεταν ένσταση. Αφού την κατέθεσε ο Ολυμπιακός βέβαια το είχαν πει κι εκείνοι...
Τι ωραίο πρωτάθλημα που έχουμε, μια ακόμη έμεινε ευτυχώς...
Δευτέρα 14 Απριλίου 2008
Ντροπή...
Επιτρέπεται τέτοιο σφάλμα από τον πρόεδρο;;;;
Πάλι καλά που δεν το'κανε στο συλλαλλητήριο. Δεν θα μπορούσαν να το φανταστώ ανάμεσα σε Ψωμιάδη και Άνθιμο και υπό το διακτριτικο βλέμα των 2 σαρισοφόρων...
Αυτή η Ελληνοφρένεια δεν παίζεται μιλάμε...
Πάλι καλά που δεν το'κανε στο συλλαλλητήριο. Δεν θα μπορούσαν να το φανταστώ ανάμεσα σε Ψωμιάδη και Άνθιμο και υπό το διακτριτικο βλέμα των 2 σαρισοφόρων...
Αυτή η Ελληνοφρένεια δεν παίζεται μιλάμε...
Το σώβρακο που το άφησα ρε γαμώτο;
Μάλιστα... Μας έλαχε πρόσκληση από την Αθηνά λοιπόν διά να αυτοξεβρακωθούμε δημοσίως. Βέβαια δεν θα της κάνουμε τη χάρη να κάνουμε έως και στριπτήζ όπως απαίτησε, όχι τίποτε άλλο αλλά για να μην ξεσηκώσουμε το ασθενές φύλο (καθώς και τις διάφορες λούγκρες που ενδεχομένως να καραδοκούν)... :)
(αυτό το παλαιολιθικό αντικείμενο σας θυμίζει τίποτε;)
Όποιος επιθυμεί ας πάρει τη σκυτάλη (αρκεί να μην είναι ντοπαρισμένος)...
1. Όνομα:
Άδης, ο Άρχων του Κάτω Κόσμου. Χρειάζομαι κι άλλο εδώ πέρα;
Άδης, ο Άρχων του Κάτω Κόσμου. Χρειάζομαι κι άλλο εδώ πέρα;
2. Γενέθλια:
9 Ιανουαρίου, ημερομηνία που αναμφίβολα τιμάει ολόκληρη την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Εκτός από το ότι χιόνιζε, είχε κι ένα φεγγάρι ναααααα (με το συμπάθειο).
9 Ιανουαρίου, ημερομηνία που αναμφίβολα τιμάει ολόκληρη την ανθρωπότητα στο σύνολό της. Εκτός από το ότι χιόνιζε, είχε κι ένα φεγγάρι ναααααα (με το συμπάθειο).
3. Ζώδιο:
Του Πανός, με τη φλογέρα.
Του Πανός, με τη φλογέρα.
4. Χρώμα μαλλιών:
Μα φαίνεται και στην φωτογραφία. Καστανά. Κάτι ερωτήσεις ώρες, ώρες...
Μα φαίνεται και στην φωτογραφία. Καστανά. Κάτι ερωτήσεις ώρες, ώρες...
5. Χρώμα ματιών:
Ε, προφανώς καστανά. Μα θα έβαζα ποτέ ψεύτικη φωτογραφία ρε παιδιά; Τι καχυποψία είν'αυτή επιτέλους;
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ?
Ευτυχώς ναι. Καλώς ή κακώς το πλήρωσα, αλλά και πάλι μυαλό δεν έβαλα. Όχι ότι το μετάνοιωσα βέβαια, απεναντίας θα έλεγα. Είναι κάποιες φορές που σπας τα μούτρα σου και το χαίρεσαι με όλη σου την καρδιά, ένα πράγμα...
7. Είδος μουσικής που ακούς:
Πάνω απ'όλα metal το οποίο δεν ανταλάσσω με τίποτε. Από 'κει κι έπειτα ανά τα φεγγάρια ακούω πολλά, από jazz και κλασική μέχρι πολλά άλλα. Αλλά το metal δεν συγκρίνεται.
We need it as a liquid in our veins instead of blood...
Ε, προφανώς καστανά. Μα θα έβαζα ποτέ ψεύτικη φωτογραφία ρε παιδιά; Τι καχυποψία είν'αυτή επιτέλους;
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ?
Ευτυχώς ναι. Καλώς ή κακώς το πλήρωσα, αλλά και πάλι μυαλό δεν έβαλα. Όχι ότι το μετάνοιωσα βέβαια, απεναντίας θα έλεγα. Είναι κάποιες φορές που σπας τα μούτρα σου και το χαίρεσαι με όλη σου την καρδιά, ένα πράγμα...
7. Είδος μουσικής που ακούς:
Πάνω απ'όλα metal το οποίο δεν ανταλάσσω με τίποτε. Από 'κει κι έπειτα ανά τα φεγγάρια ακούω πολλά, από jazz και κλασική μέχρι πολλά άλλα. Αλλά το metal δεν συγκρίνεται.
We need it as a liquid in our veins instead of blood...
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross:
Μα φυσικά το κογιότ. Δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερη μορφή διαχρονικά στην τηλεόραση.
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά?
Από Ελλάδα, μάλλον ο Γιώργος στο Ηράκλειο. Διότι εκτός Ελλάδος, άστο καλύτερα, χάνεται η μπάλα...
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Άιντε πάλι τα ίδια ρε πούστη μου...
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:
Θα μπορούσα να πω πολλά: απ'όταν άρχισα να καπνίζω, τσιγάρα. Απ'όταν πήρα κινητό, το αυτό. Απ'όταν αποφάσισα ότι δίχως φράγκα δεν πας πουθενά, το πορτοφόλι. Αλλά από ακόμη παλαιότερα, τη μουσική. Μουσική το πρωί στο σπίτι, μουσική στο αυτοκίνητο, μουσική με τα πόδια, μουσική το μεσημέρι, μουσική το βράδυ, τώρα μουσική και στο Παγκράτι με εκπτώσεις γνωριμίας για τους πρώτους 100 που θα προλάβουν...
Μα φυσικά το κογιότ. Δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερη μορφή διαχρονικά στην τηλεόραση.
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά?
Από Ελλάδα, μάλλον ο Γιώργος στο Ηράκλειο. Διότι εκτός Ελλάδος, άστο καλύτερα, χάνεται η μπάλα...
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις:
Άιντε πάλι τα ίδια ρε πούστη μου...
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι:
Θα μπορούσα να πω πολλά: απ'όταν άρχισα να καπνίζω, τσιγάρα. Απ'όταν πήρα κινητό, το αυτό. Απ'όταν αποφάσισα ότι δίχως φράγκα δεν πας πουθενά, το πορτοφόλι. Αλλά από ακόμη παλαιότερα, τη μουσική. Μουσική το πρωί στο σπίτι, μουσική στο αυτοκίνητο, μουσική με τα πόδια, μουσική το μεσημέρι, μουσική το βράδυ, τώρα μουσική και στο Παγκράτι με εκπτώσεις γνωριμίας για τους πρώτους 100 που θα προλάβουν...
(αυτό το παλαιολιθικό αντικείμενο σας θυμίζει τίποτε;)12. Τι έχεις στον τοίχο σου?
Αμέτρητα βιβλία, αμέτρητα cd, αμέτρητους δίσκους. Α, και μια σημαία του Eddie... :)
Αμέτρητα βιβλία, αμέτρητα cd, αμέτρητους δίσκους. Α, και μια σημαία του Eddie... :)
13. Τι έχεις κάτω απ' το κρεβάτι σου?
Τις αναμνήσεις μου για να τις έχω έυχερες.
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες?
Να μην πάω να δω;
15. Αγαπημένος αριθμός:
3 και 8
16. Αγαπημένο όνομα:
........ ας το αφήσουμε καλύτερα. Γυναικείο είναι, γιορτάζει κάπου κοντά και έχει να κάνει με την ερώτηση 6.
17. Τα χόμπι σου:
Μουσική (και ν'ακούω και να συλλέγω), ηλεκτρική κιθάρα, οι διάφορες συλλογές μου.
Τις αναμνήσεις μου για να τις έχω έυχερες.
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες?
Να μην πάω να δω;
15. Αγαπημένος αριθμός:
3 και 8
16. Αγαπημένο όνομα:
........ ας το αφήσουμε καλύτερα. Γυναικείο είναι, γιορτάζει κάπου κοντά και έχει να κάνει με την ερώτηση 6.
17. Τα χόμπι σου:
Μουσική (και ν'ακούω και να συλλέγω), ηλεκτρική κιθάρα, οι διάφορες συλλογές μου.
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα?
Κλασικά για καφέ.
19. Μια ευχή για το μέλλον:
Όλα να παν'καλά.
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες?
Στην κλασική Αθήνα ασυζητητί... Ζωή και κότα θα πέρναγα... :)
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου:
Πυροσβεστήρα.
22. Αγαπημένο λουλούδι:
Τριαντάφυλλο.
Κλασικά για καφέ.
19. Μια ευχή για το μέλλον:
Όλα να παν'καλά.
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες?
Στην κλασική Αθήνα ασυζητητί... Ζωή και κότα θα πέρναγα... :)
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου:
Πυροσβεστήρα.
22. Αγαπημένο λουλούδι:
Τριαντάφυλλο.
23. Αγαπημένη σειρά:
Μαύρη Οχιά, Παρά Πέντε, Μαγκάιβερ.
Μαύρη Οχιά, Παρά Πέντε, Μαγκάιβερ.
24. Αγαπημένη ταινία:
Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών, Ιντιάνα Τζόουνς, Ροζ Πάνθηρας, Η ζωή είναι Ωραία και πάμπολλές άλλες.
25. Αγαπημένο τραγούδι:
Αδόκιμος όρος για έναν μουσικόφιλο. Αν υπάρχει ένα τραγούδι με το οποίο ταυτίζομαι ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, αυτό είναι το Ride the Sky των Helloween (μεγάλη ιστορία).
26. Aγαπημένο βιβλίο:
Τίμαιος, Φάουστ, Οι Μυστικοί Αριθμοί, Το Χρονικό του Χρόνου, Το Όνομα του Ρόδου και πολλά άλλα.
27. Αγαπημένο ζώο:
Κατά προτίμηση λυκόσκυλο. Το "σκύλος" είναι αυτονόητο... :)
Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών, Ιντιάνα Τζόουνς, Ροζ Πάνθηρας, Η ζωή είναι Ωραία και πάμπολλές άλλες.
25. Αγαπημένο τραγούδι:
Αδόκιμος όρος για έναν μουσικόφιλο. Αν υπάρχει ένα τραγούδι με το οποίο ταυτίζομαι ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, αυτό είναι το Ride the Sky των Helloween (μεγάλη ιστορία).
26. Aγαπημένο βιβλίο:
Τίμαιος, Φάουστ, Οι Μυστικοί Αριθμοί, Το Χρονικό του Χρόνου, Το Όνομα του Ρόδου και πολλά άλλα.
27. Αγαπημένο ζώο:
Κατά προτίμηση λυκόσκυλο. Το "σκύλος" είναι αυτονόητο... :)
28. Αγαπημένο ρούχο:
Άνετο και να μ'αρέσει.
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:
Μα φυσικά οι Maiden, θέλει κι ερώτημα;
Άνετο και να μ'αρέσει.
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα:
Μα φυσικά οι Maiden, θέλει κι ερώτημα;
30. Αγαπημένο χρώμα:
Κόκκινο.
31. Αγαπημένο φαγητό:
Γεμιστά (σλουρρρρρρρρρρρπ) και θαλασσινά στις περισσότερες "εκδόσεις" τους (μετά οινοσυνοδείας πάντοτε).
Κόκκινο.
31. Αγαπημένο φαγητό:
Γεμιστά (σλουρρρρρρρρρρρπ) και θαλασσινά στις περισσότερες "εκδόσεις" τους (μετά οινοσυνοδείας πάντοτε).
32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι?
Για να γελάω τα έχω, όχι για να ταυτίζομαι.
33. Κακή συνήθεια:
Ασχολούμαι με τους μαλάκες περισσότερο απ'όσο πρέπει με αποτέλεσμα συχνά-πυκνά να μου "ανεβαίνει" η πίεση.
34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει:
Γουστάρω πολύ τον χαβαλέ. Αλλά πολυ, μιλάμε...
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει:
Αν ξέρω ότι έχω δίκιο, ρε δεν πα να κατέβει κι ο θεός ο ίδιος...
36. Συνηθισμένη ατάκα:
Είναι για τον πούτσο δηλαδή
(συντάσσεται με οποιαδήποτε γενική ή ειδική έκφραση της καθημερινότητος)
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις:
Βασικά μου άρεσε η αρχαιολογία, αλλά επειδή είχα ως πρότυπο τον Ιντιάνα Τζόουνς θα ήταν ανέφικτο! Οπότε, πάμε στην έτερη μεγάλη κάψα, την αστρονομία.
39. Η καλύτερη pizza:
Αν και δεν τις προτιμώ, εννοείται η σπέσιαλ.
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι...:
Εκπληκτικά.
Για να γελάω τα έχω, όχι για να ταυτίζομαι.
33. Κακή συνήθεια:
Ασχολούμαι με τους μαλάκες περισσότερο απ'όσο πρέπει με αποτέλεσμα συχνά-πυκνά να μου "ανεβαίνει" η πίεση.
34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει:
Γουστάρω πολύ τον χαβαλέ. Αλλά πολυ, μιλάμε...
35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει:
Αν ξέρω ότι έχω δίκιο, ρε δεν πα να κατέβει κι ο θεός ο ίδιος...
36. Συνηθισμένη ατάκα:
Είναι για τον πούτσο δηλαδή
(συντάσσεται με οποιαδήποτε γενική ή ειδική έκφραση της καθημερινότητος)
37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις:
Βασικά μου άρεσε η αρχαιολογία, αλλά επειδή είχα ως πρότυπο τον Ιντιάνα Τζόουνς θα ήταν ανέφικτο! Οπότε, πάμε στην έτερη μεγάλη κάψα, την αστρονομία.
38. Μεγαλύτερος φόβος:
Μάλλον το να βλάψω κάποιον.
39. Η καλύτερη pizza:
Αν και δεν τις προτιμώ, εννοείται η σπέσιαλ.
40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι...:
Εκπληκτικά.
Όποιος επιθυμεί ας πάρει τη σκυτάλη (αρκεί να μην είναι ντοπαρισμένος)...
Κυριακή 13 Απριλίου 2008
Up the Hammers III
Αν και ακόμη δεν έχω συνέλθει από το διήμερο που πέρασε, δεν μπορώ να παραλείψω σε καμία περίπτωση την κριτική του μεγαλειώδους αυτού φεστιβάλ.
Κατ' αρχήν δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στα τρία UTH. Ήταν τελείως διαφορετικά όλα τους και αυτό είναι καλό φυσικά. Αναφορικά με το UTH III, μπορώ να πω ότι μας πήρε τα κεφάλια ανηλεώς. Βέβαια έχω να πω πολλά, αλλά η κατ' αρχήν γεύση που έμεινε ήταν πως εγάμησε (για να το θέσω εις τη δημοτική δηλαδή).
Μέρα πρώτη, 11 Απριλίου 2008
Dantesco
Δυστυχώς δεν εμφανίσθηκαν. Απ'όσο ρώτησα, κάτι ακούστηκε πως ο κιθαρίστας τους έπαθε κάποιο καρδιακό επεισόδιο και ήταν στο νοσοκομείο. Μικρή η ζημιά της απουσίας τους, μπροστά στην υγεία του παιδιού. Του ευχόμαστε σύσσωμοι περαστικά και σιδερένιος.
Heathendom
Το έλα να δεις... Αυτοί εδώ θα εξελιχθούν σε μεγάλη μπάντα (ευελπιστώ). Ναι μεν δείχνουν να επικρατούν τα doom στοιχεία τους (γεγονός που δεν μπορώ να πω ότι με χαροποιεί και ιδιαίτερα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), όμως τα κομμάτια τους τόσο ως συνθέσεις, όσο και ως εκτελέσεις είναι εκπληκτικά. Εξαιρετική εμφάνιση, πολύ καλός ήχος, θετικότατη η παρουσία τους. Τα τραγούδια τους ήταν μια μίξη από το demo και του επερχόμενου πρώτου δίσκου τους. Μια ακόμη μεγάλη ελπίδα της ελληνικής σκηνής η οποία εύχομαι να μην πάει στράφι. Α, επίσης... ξεκίνησαν με το War and Pain (και ουδέν άλλο σχόλιον.....).
Airged L'Amh
Πανικός... Το τι (μουσικό) ξύλο έπεσε δεν περιγράφεται εύκολα. Τεράστια μπάντα, διεθνών προδιαγραφών ασυζητητί. Με νέο δίσκο -τον δεύτερο- στο ενεργητικό τους αποδεικνύουν ότι είναι μια σταθερή αξία της χώρας, ένα πολύ δυνατό χαρτί. Ο νέος τους δίσκος είναι πιο "αργός" σε σχέση με τον πρώτο αλλά αυτό ουδόλως με απασχολεί, δεδομένων τα τραγουδιών που περιέχει και τα οποία τσακίζουν κόκκαλα. Έπαιξαν τραγούδια από όλο το χρονικό φάσμα τους, ήτοι και από το αριστουργηματικό demo τους, και από τους 2 δίσκους και γενικά έγινε χαμός. Εκπληκτική εμφάνιση, όπως ακριβώς την περιμέναμε, από ένα πραγματικά πολύ μεγάλο συγκρότημα. Και επίσης εκπληκτική η διασκευή στο Battle Hymns των Manowar.
Sentinel Beast
Η αλήθεια είναι ότι με έπιασε το κεφάλι μου λίγο. Πάνω-κάτω όπως τους θυμόμουν. Παρόλο που έχω μια σχεδόν έμφυτη κλίση προς τη γρήγορη μουσική, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα και ιδιαίτερα. Σαν εμφάνιση ήταν εξαιρετική, με ένα έντονο συναίσθημα δεκαετίας 80 στη μουσική τους (καραχυμαδιό εν ολίγοις), γούσταραν τρελά και οι ίδιοι (οι οποίοι μάλιστα αποκάλυψαν -και δεν το γνώριζα αυτό- ότι ήταν η πρώτη φορά που βγήκαν για συναυλία έξω από τις ΗΠΑ. Μια ακόμη τεράστια επιτυχία του Μάνου αυτό) και ο κόσμος τους. Μορφή απεδείχθη ο μπασίστας ο οποίος κυριολεκτικά τα έδωσε όλα επί σκηνής. Πολύ ζωντανή εμφάνιση, όπου παρά τον "πονοκέφαλο" που μου δημιούργησε την χάρηκα.
Dark Quarterer
Κατ'αρχήν τα παληκάρια είναι μουσικάρες, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Η εμφάνισή τους ήταν εξαιρετική και επαγγελματικότατη. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά πορωνόμουν, αλλά και στιγμές που με κούραζαν. Είναι λίγο μυστήριο το στύλ τους -όπως το θυμόμουν, έστω κι από τον έναν μόλις δίσκο που έχω. Οι συνθέσεις τους είναι πραγματικά εκπληκτικές, με πολλά στοιχεία από jazz ενίοτε (και ιδίως σε κάτι τέτοια σημεία ανέβαινα πάρα πολύ). Ο κιθαρίστας -ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν τόσο ιταλόφατσα που τον βαφτίσαμε με τον Mad Putcher αμέσως με το που τον είδαμε Τζιουζέπε Μεάτσα!- απίστευτο χέρι. Έκανε θεοπάλαβα πράγματα το παληκάρι, είχαμε χαζέψει (ως του κιθαριστικού αθλήματος αμφότεροι). Θετικότατη η παρουσία τους.
Memory Garden
Πολύ doom ρε παιδάκι μου. Ντάξει, τα παιδιά το κατέχουν πολύ το άθλημα και πάνω στη σκηνή ήταν εκπληκτικοί, απλά... πολύ doom. Έπαιξαν απ'όλους τους δίσκους τους, το κοινό γούσταρε τρελά και γενικά πήραν κεφάλια. But not my cup of tea...
Omen
Και εγένετο της πουτάνας το κάγκελο. Θα ξεκινήσω με μπηχτή φυσικά: χαίρομαι που όλοι εκείνοι οι περίεργοι που έκαναν λόγο για "αμφιλεγόμενο line up" ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν. Η προχθεσινή εμφάνιση των Omen ήταν η καλύτερή τους απ'όσες έχουν δώσει στην Ελλάδα. Αν πω ότι τους καταχάρηκα, μάλλον δεν θα περιγράφω και πολύ αυτό που συνέβη. Κατ' αρχήν -αν και πιθανώς να ακουστεί ιερόσυλο- μου φαίνεται πως επιτέλους βρήκαν τον αντικαταστάτη του μακαρίτη Kimball. Εκπληκτική φωνή, εκπληκτική παρουσία και πάνω απ'όλα metal ρε γαμώτο (διότι όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Mad Putcher, έχουμε πήξει στους καραφλούς τραγουδιστές με μούσι και όντως έτσι είναι). Ο Kenny και πάλι σε τεράστια βραδιά, τα έδωσε όλα. Συγκίνηση να βλέπεις πίσω από τα ντραμς τον Steve που ήταν και ο αυθεντικός ντράμερ. Αυτό το "αμφιλεγόμενο line up" που είχα βαρεθεί να διαβάζω από πάμπολλούς όλο αυτό το διάστημα λοιπόν μας άλλαξε τον αδόξαστο. Και πάνω απ'όλα έδειξε πως παίζεται σωστά η μουσική επί σκηνής. Το τι έλαβε χώρα, ειλικρινά δεν περιγράφεται εύκολα, σε όλα τα τραγούδια και όχι μόνο στα υπερ-άσματα. Επίσης έπαιξαν και ένα καινούριο τραγούδι ονόματι Voices το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ. Το κλου της βραδιάς ήταν μάλλον η ασύλληπτη εκτέλεση του Teeth of the Hydra, όπου σε ένα σημείο κυριολεκτικά ανατρίχιασα: το έκοψαν στη μέση (για την ακρίβεια τη στιγμή που ξεκίναγε το τρίτο και τελευταίο "τμήμα" του τραγουδιού) και έγινε ένας "ψιλοδιάλογος" με το κοινό. Και ξαφνικά μπουκάρουν ταυτόχρονα όλοι τους και το συνεχίζουν με τον τραγουδιστή να βγάζει μια απίστευτη φωνάρα, όλα ταυτόχρονα. Απίστευτο, απερίγραπτο.....
Η χθεσινή συναυλία -όπως οι ίδιοι μας είπαν- ήταν αφιερωμένη στον Kimball (δεν ξέρω γιατί, αλλά και μόνο αυτό έδωσε ένα άλλο συναίσθημα στην όλη εμφάνιση). Το Play list ήταν απλά άψογο. Μπορεί να ήθελα ν'ακούσω 2-3 τραγούδια ακόμη, αλλά με αυτά που έπαιξαν αποζημιώθηκα πλήρως (εδώ μιλάμε έπαιξαν έως τα Don't Fear the Night και In the Arena, τι να λέμε μετά...). Τεράστια εμφάνιση από μια πραγματικά τεράστια μπάντα. Μέσα στην τρελή χαρά φύγαμε όλοι, και ουδείς σκεφτόταν την αναμφισβήτητη κούραση...
Μέρα δεύτερη, 12 Απριλίου 2008
Trinakrius
Τούτους εδώ για doomάδες τους θυμόμουν, με στρωτό heavy προέκυψαν. Μια χαρά μπάντα, παρόλου που για κάποιους λόγους που δεν μπορώ να διευκρινίσω μου άφησαν μια γεύση ότι είναι λίγο "μοντέρνοι". Πολύ καλή προσπάθεια.
Celtic Legacy
Εκπληκτικοί οι Ιρλανδοί! Πάρα πολύ ωραίο heavy, στρωτό, κλασικό, μελωδικότατο. Ναι μεν δεν θεωρώ πως έχει κάτι το ιδιαίτερο στον ήχο για να με ενθουσιάζει, είναι όμως το στύλ τους τέτοιο που θα το ακούσεις με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Εξαιρετική σκηνική παρουσία, αμεσότητα με το κοινό, πορωτική εμφάνιση, πολύ ωραία τραγούδια. Μπράβο τους.
Silver Fist
Ωχ.... ωχωχ..... Απίστευτο ξύλο... Ιδίως ο πρώτος δίσκος των Silver Fist είναι υπέρτατο αριστούργημα. Η εμφάνισή τους ήταν πραγματικά μεγαλειώδης. Τρελή πόρωση, metal με τα όλα του. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια παλιά καραβάνα στο καλό και δυνατό metal; Τίποτε λιγότερο φυσικά. Πορωτικές φυσιογνωμίες όλοι τους -και ιδίως ο μπασίστας, η πλέον κλασική ισπανόφατσα!- τα έδωσαν όλα επί σκηνής και αποθεώθηκαν. Να σημειωθεί ότι τα τραγούδια τους είναι ισπανόφωνα και αυτό δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στον τρόπο με τον οποίον τους αντιμετώπισε ο κόσμος. Για τους περισσότερους το κλου μάλλον ήταν η διασκευή στο Raining Blood των Slayer, για κάποιους "άλλους" όμως ήταν η διασκευή στο μέγα άσμα της πρώτης μπάντας του Silverio, των Muro (που είναι από τα πρώτα ισπανικά metal συγκροτήματα), Acero y Sangre. Προσωπικά θα προτιμούσα το Mata αλλά και το Acero μας άλλαξε τα φώτα.
Lonewolf
Α-πί-στευ-το...
Ανεπανάληπτο... Τεράστια εμφάνιση από τους τρομερούς Γάλλους. Κατ' εμέ ήταν η εμφάνιση του διημέρου. Απλά τρομεροί. Ήρθαν, μας αποκεφάλισαν και κάθησαν ν'απολαμβάνουν τα αποτελέσματα των έργων τους. Ειλικρινά ό,τι κι αν πω δεν θα μπορέσω σε καμία περίπτωση να περιγράψω αυτό το μεγαλείο. Αν και είχαν πέράσει περίπου 5 χρόνια από την προηγούμενη (και μοναδική) εμφάνισή τους στην Ελλάδα, δεν έδειξαν να έχουν και ιδιαίτερο άγχος και αυτό διότι ήξεραν πολύ καλά τι θα έβρισκαν μπροστά τους. Και όντως το βρήκαν: την απόλυτη αποθέωση. Ξεκίνησαν ως ήταν αναμενόμενο με το Hellenic Warriors, ένα τραγούδι που είχαν γράψει ειδικά για το ελληνικό κοινό το οποίο στην προηγούμενη συναυλία τους τους είχε αποδείξει ότι το καλό metal εκτιμάται δεόντως σε τούτην εδώ τη γωνιά του πλανήτη και με το οποίο ήθελαν να μας ευχαριστήσουν όλους για την τότε υποδοχή. Μιλάμε ότι δεν έμεινε κολυμπιθρόξυλο όρθιο στο μαγαζί. Ήταν τόσο μεγάλη η ένταση που είχα εκείνη τη στιγμή, που αν και δεν είμαι σίγουρος έχω την εντύπωση ότι ο Jens πρέπει να τραγούδησε το πολύ το μισό τραγούδι: το υπόλοιπο μας επέτρεψε να το τραγουδάμε εμείς από κάτω -όχι πως τον αφήσαμε μόνο του όταν τραγούδαγε κι αυτός βέβαια. Το play list τους ήταν κυριολεκτικά άψογο, η εμφάνισή τους τέτοια που αναμφίβολα θα ζήλευαν πολλά "μεγάλα" συγκροτήματα γι'αυτό και η αποθέωση που γνώρισαν ήταν άνευ προηγουμένου. Αξίζει ν'αναφέρω ότι το όνομα "Lonewolf" ακούστηκε περισσότερες φορές απ'οποιοδήποτε άλλο, σε ολόκληρο το διήμερο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο. Και εκεί που τους ανεβάζαμε εμείς, μας ανέβαζαν κι εκείνοι δείχνοντας πόσο πολύ γούσταραν. Είναι πραγματικά απερίγραπτο αυτό το συναίσθημα. Ο Damien έκανε σαν σεληνιασμένος, ο δε Jens στα μισά τουλάχιστον τραγούδια είχε σχεδόν επί μονίμου βάσεως ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του και πως να μην είχε με αυτά που έβλεπε από κάτω.... Τεράστιοι...
Battleroar
Μας άλλαξαν τα φώτα. Απίστευτη εμφάνιση από τον Μάνο και την παρέα του. Οι Battleroar τεράστια μπάντα και από πολλές απόψεις αδικούνται από το γεγονός ότι είναι ελληνική. Αν ήταν αμερικάνοι αυτήν την στιγμή θα τους προσκύναγε όλη η Υφήλιος -και κυριολεκτώ. Στο φεστιβάλ κυκλοφόρησε ο νέος τους δίσκος: μια συλλεκτική έκδοση digi σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, που μέσα είχε και ραυτό του συγκροτήματος, αποδεικνύωντας για μιαν ακόμη φορά (διότι δεν την ξέρουμε από χθές αυτήν την τεράστια μπάντα- πως είναι και μεγάλοι μερακλήδες. Πριν πάω στην εμφάνισή τους θα ηθελα να πω 2 λόγια για τον τρίτο τους δίσκο και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός: γαμάει.
Ειλικρινά όσες φορές τον έχω ακούσει αδυνατώ να πιστέψω πως έβγαλαν τέτοιο αριστούργημα. Είναι πραγματικά εξωπραγματικό. Μου'λεγε ο Μάνος χθες ότι "μας αρκεί που μας λένε όλοι οι φίλοι ότι τους αρέσει πολύ ο δίσκος". Εμένα δεν μου αρκεί φίλε Μάνο όμως. Αν με μια τέτοια δουλειά δεν έρθει η ευρωπαϊκή εδραίωση τότε ας το κλείσουμε (παγκοσμίως) το μαγαζί του metal. Αρκετές γκρουπάρες έχουμε δει να χάνονται μόνο και μόνο επειδή ήταν ελληνικές. Ως εδώ. Με αυτό που έβγαλαν οι Battleroar έχω μεγάλες απαιτήσεις από το πως θα το υποδεχθεί το κοινό εντός κι εκτός Ελλάδος. Μιλάμε για μέταλ με αρχίδια και όχι το αρχίδια μέταλ που μας πλασάρουν οι δισκογραφικές...
Για την εμφάνισή τους δεν θα πω πολλά. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Ήταν οι Battleroar που όλοι μας γνωρίζουμε καλά: εμφάνιση άψογη, εκπληκτική επαφή με τον κόσμο, επαγγελματισμός και πολύ κέφι. Το τζαμάρισμα με τον Kenny στο Megaloman ήταν αναμενώμενο. Έκπληξη ήταν όμως τον τζαμάρισμα με τον Mark στη διασκευή του Isle of the Dead. Τεράστια εμφάνιση και μπράβο τους. Οι καλύτεροι και πιο άξιοι εκπρόσωποί μας στο εξωτερικό. Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια.
Cage
Υπέθετα ότι θα ήταν μεγάλη εμπειρία το να τους δούμε Live και όντως ήταν. Τρελό ξύλο, απίστευτο power metal. Ο τραγουδιστής τους ήταν μια στυγνή αντιγραφή του Rob Halford βέβαια (και μιλάω στα πάντα, από εμφάνιση, κούρεμα, ξύρισμα, τρόπο τραγουδίσματος, κορώνες κλπ) αλλά αυτό ουδόλως με ενόχλησε. Το μόνο αρνητικό τους (κατ' εμέ) ότι ήταν λίγο παραπάνω επαγγελματίες απ'όσο θα ήθελα. Κατά τα λοιπά εκπληκτική εμφάνιση. Θέλω να σταθώ όμως περισσότερο στον ντράμερ τους, ο οποίος είναι μια μυθική φυσιογνωμία στον χώρο του metal (ίσως να είναι κι εκτός metal αν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο). Και μιλάω φυσικά για τον τεράστιο Norm Leggio των μυθικών Psychotic Waltz. Όταν αντίκρισα στα 3 μέτρα αυτόν τον άνθρωπο ανατρίχιασα. Όσο τον παρακολουθούσα κατά τη διάρκεια της συναυλίας άνοιγα το στόμα ολοένα και περισσότερο... Τι έκανε ο άνθρωπος ρε, λες κι έπαιζε με 4 χέρια και 3 πόδια... Ιδίως το τελείωμά του ήταν απίστευτο, για να διδάσκεται σε όλους τους ντράμερ (το πως να κάνουν κάτι που δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ)... Απίστευτος....
Stormwarrior
Εδώ να με συμπαθάτε αλλά θα βγάλω μεγάλο φτυάρι. Τρελή απογοήτευση και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολόγησαν το γεγονός ότι ήταν δεύτερο όνομα της κυρίως μέρας του φεστιβάλ. Ναι μεν πολύς κόσμος γούσταρε, αλλά εκτιμώ όχι δικαίως. Κατ' αρχήν, οι Stormwarrior είναι ένα speed metal συγκρότημα, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Τι επέλεξαν λοιπόν για play list; Κατά κύριο λόγο τις powerιές τους. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει παίξει επί σκηνής στο παρελθόν ολόκληρο το μυθικό Walls of Jericho που είναι ίσως ο ορισμός του ευρωπαϊκού speed metal, έτσι; Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει σχεδόν οικειοποιηθεί τον "εθνικό ύμνο" των απανταχού μεταλλάδων, το Heavy Metal (is the Law) από τον ίδιο δίσκο. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που -δικαίως- έγινε γνωστό και εδραιώθηκε προμοτάροντας περισσότερο τις speed στιγμές του έναντι όλων των υπολοίπων. Κι εχθές το speed το έθαψαν με συνοπτικές διαδικασίες. Δηλαδή πάλι καλά να λέμε που έπαιξαν το Iron preyers ως τελευταίο (!) κομμάτι. Πριν τη συναυλία ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έπαιζαν και το Heavy Metal (is the Law). Μετά τη συναυλία ουδείς απορούσε που δεν το έπαιξαν. Εδώ δεν έπαιξαν το Bound by the Oathe που είναι μέγα άσμα και το περίμεναν πως και πως όλοι, θα έπαιζαν και διασκευή κιόλας; Μη λέμε ό,τι θέλουμε. Γενικά, η εμφάνισή τους ήταν λίγο ψυχρή, λες και έκαναν αγγαρεία που ήρθαν να παίξουν. Μεγάλη η απογοήτευσή μου, για το συγκρότημα που περίμενα πως και πως να δω και το οποίο δεν δικαιολόγησε τις προσδοκίες μου ούτε στο ελάχιστο.
Manilla Road
Το να βλέπεις τον Mark "The Shark" Shelton, αυτόν τον ζωντανό μύθο της metal μουσικής, επί σκηνής είναι μια τεράστια και ανατριχιαστική εμπειρία από μόνη της (δεδομένου μάλιστα ότι τις προηγούμενες φορές που είχαν έρθει δεν είχα καταφέρει να πάω). Επιβλητική φυσιογνωμία που στο μυαλό σου γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όσο σκέφτεσαι τι έχει κάνει μέσα στην μουσική αυτός ο άνθρωπος... Η εμφάνισή τους ήταν εκπληκτική. Πολύ ζωντανή -αν και δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο φυσικά. Ήξεραν πως να ξεσηκώσουν τον κόσμο, με τον οποίον έδειξαν πως έχουν μια σχέση φίλων και όχι συγκροτήματος-οπαδών. Δεν είναι τυχαίο πχ το γεγονός ότι πάμπολλες φορές μέσα στο καμίνι του An ο τραγουδιστής Bryan έδωσε στον κόσμο να πιει νερό, ή τον κατέβρεξε για να δροσιστεί (όπως έκανε μέχρι και ο ίδιος ο Mark κάποιες φορές). Αλλά δυστυχώς... ως εκεί. Το play list ήταν λίαν επιεικώς άθλιο. Περιμέναμε όλοι ν'ακούσουμε από τα παλιά και ακούσαμε τι; Το Avatar, το Flaming Metal Systems, το Necropolis και το Road of Kings. Ντάξει, έπαιξαν και κάποια απο το Deluge καθώς και από το Mystification αλλά η απογοήτευση ήταν τεράστια: ούτε το Metal, ούτε το Dreams of Eschaton, ούτε το Veils of Negative Existence, ούτε το Crystal Logic (έλεος γαμώτο, έλεος...), ούτε το Metalstorm, ούτε το Fires of Mars, ούτε πόσα ακόμη. Ναι, δεν διαφωνώ ότι γουστάρουν να παίζουν από τα καινούρια όπως είπε ο Mark, το θέμα είναι όμως και τι γουστάρει ν'ακούει ο κόσμος. Και το γαμήδι δηλαδή, δεν έπαιξαν και τίποτε από το Out of the Abyss κιόλας...
Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ από τους Manilla. Δεν ήταν μόνο τα τραγούδια από τους τελευταίους 3 δίσκους τους, ήταν και το μπλα-μπλα επί σκηνής το οποίο από ένα σημείο κι έπειτα κατήντησε υπερβολικό. Τουλάχιστον, πάλι καλά που από πλευράς εμφανίσεως όντως μας αποζημίωσαν.
Πάμε τώρα σε κάποια γενικά σχόλια.
Το φεστιβάλ είχε τεράστια επιτυχία (που το είχαμε "όλοι" άγχος, είναι η αλήθεια). Αν στα δύο προηγούμενα ήμασταν "οι γνωστοί", οι της "οικογενείας" δηλαδή, το ΙΙΙ ομολογουμένως μάζεψε πολύ περισσότερο κόσμο. Επίσης ήρθαν πολύ περισσότεροι ξένοι από τις προηγούμενες φορές: αν και υπήρχαν οι κλασικές φιγούρες κάποιων Γάλλων και Γερμανών που ξέραμε κι από τα 2 προηγούμενα, αυτή τη φορά ήρθε ακόμη περισσότερος κόσμος. Χώρες προελεύσεως πάμπολλες: Βουλγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Ισπανία, ακόμη κι από Σουηδία. Επίσης πολύ μεγάλη ήταν και η "ιταλική απόβαση" (όπου εθεάθη και ο τραγουδιστής των Holy Martyr αλλά δεν τον πρόλαβα στο τσακ γαμώτο!). Το εξαιρετικά ευχάριστο ήρθε από πλευράς εισιτηρίων: την πρώτη μέρα ήταν καμιά 400ριά άτομα (ενώ τα παιδιά υπολόγιζαν προ φεστιβάλ καμιά 300ριά), τη δε δεύτερη καμιά 500ριά (ίσως και παραπάνω) και η επιτυχία είναι πραγματικά τεράστια, αφού με την ελάχιστη οργάνωση που διαθέτουμε κυριως από το απίστευτο φιλότιμο 2-3 ατόμων, όπως του Μάνου των Battleroar που το διοργανώνει όλο αυτό καθώς και του Γρηγόρη της Eat Metal που είναι πάντοτε αρωγός στην πράξη και όχι στα λόγια, πιάσαμε σε εισιτήρια το Keep It True που και μόνο ως σκέψη είναι εξωπραγματική. Αφενός οι Γερμανοί είναι στο κέντρο της Ευρώπης πράγμα που τους βοηθάει για επισκέψεις από το εξωτερικό, αφετέρου έχουν πολύ καλύτερη οργάνωση (στα πάντα), μα το σημαντικότερο όλων, το ΚΙΤ είναι φεστιβάλ που ξεκίνησε το 2003 και έκτοτε με 2 κάθε χρόνο έχουν γίνει 10. Το πρώτο sold out KIT (και μιλάμε για sold out 500 ατόμων) ήταν το πιο πρόσφατο. Το Up the Hammers λοιπόν, με τη μόλις τρίτη παρουσία του σε 3 χρόνια έπιασε ήδη το ΚΙΤ κάνοντάς μας όλους υπερήφανους, μα κυρίως εκείνους που το διοργάνωσαν και ήταν διαχρονικά από πίσω του.
Τα προβλήματα που υπήρξαν σε αυτό το UTH δεν ήταν λίγα. Δεν ήταν μόνο η ακύρωση της τελευταίας στιγμής από τους Dantesco -αυτό ήταν το λιγότερο. Το An ήταν κυριολεκτικά καμίνι. Υπήρχαν στιγμές που γινόσουν παπί δίχως να έχεις κουνηθεί καν. Το σημαντικότερο ήταν όμως στον ήχο: τα περισσότερα γκρουπ είχαν προβλήματα στην αρχή των εμφανίσεών τους, είτε στην κιθάρα, είτε στα φωνητικά. Βέβαια μετά το πρώτο -άντε δεύτερο- τραγούδι τα προβλήματα έπαυαν να υφίστανται, αλλά το θέμα αυτό πρέπει να προβληματίσει λίγο προκειμένου να το διορθώσουμε, όχι τόσο επειδή το φεστιβάλ δείχνει να παγιώνεται για τα καλά, αλλά καθαρά για την παρτη μας, για να γουστάρουμε εμείς καθώς απολαμβάνουμε την αγαπημένη μας μουσική.
Θα κλείσω με τις κουβέντες του Γρηγόρη πριν του Manilla. Αφού ευχαρίστησε τον κόσμο που έδωσε το παρόν ζήτησε από τον κόσμο να κρατήσει ζωντανό αυτό το φεστιβάλ επειδή είναι το μοναδικό metal φεστιβάλ που γίνεται στην Ελλάδα και είναι όντως έτσι. Το ότι διάφοροι μυστήριοι μας πλασάρουν σαν φεστιβάλ αυτά τα συνοθυλεύματα σήψης και παρακμής "των τριών συγκροτημάτων" δεν συνεπάγεται ότι είναι και φεστιβάλ. Όπως επίσης, μην ξεχνάμε πως εμείς με 50 ευρώ απολαύσαμε 14 συγκροτήματα (δίχως να υπολογίζω τους Dantesco), ενώ τα φεστιβάλ των "τριών" σου ζητούν κατοσταρούμπες. Και δεν το συζητάω για την διαφορά στην ποιότητα η οποία είναι τουλάχιστον αβυσσαλέα, έτσι;
Και του χρόνου καλά να είμαστε, διότι το πανηγύρι δεν σταματάει εδώ. Χαλάλι η κόπωση, αποζημιωθήκαμε τα μάλα. Εύγε σε όλα τα παιδιά. Και μιας και είπα για του χρόνου, καλά θα κάνουμε να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και λίγα... γαλλικά. Διότι ιδίως η προφορά είναι πολύ δύσκολη αν δεν ξέρεις τη γλώσσα... χεχεχε...
Dark Quarterer
Memory Garden
Γεια σου ρε Μάνο!
Κατ' αρχήν δεν υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στα τρία UTH. Ήταν τελείως διαφορετικά όλα τους και αυτό είναι καλό φυσικά. Αναφορικά με το UTH III, μπορώ να πω ότι μας πήρε τα κεφάλια ανηλεώς. Βέβαια έχω να πω πολλά, αλλά η κατ' αρχήν γεύση που έμεινε ήταν πως εγάμησε (για να το θέσω εις τη δημοτική δηλαδή).
Μέρα πρώτη, 11 Απριλίου 2008
Dantesco
Δυστυχώς δεν εμφανίσθηκαν. Απ'όσο ρώτησα, κάτι ακούστηκε πως ο κιθαρίστας τους έπαθε κάποιο καρδιακό επεισόδιο και ήταν στο νοσοκομείο. Μικρή η ζημιά της απουσίας τους, μπροστά στην υγεία του παιδιού. Του ευχόμαστε σύσσωμοι περαστικά και σιδερένιος.
Heathendom
Το έλα να δεις... Αυτοί εδώ θα εξελιχθούν σε μεγάλη μπάντα (ευελπιστώ). Ναι μεν δείχνουν να επικρατούν τα doom στοιχεία τους (γεγονός που δεν μπορώ να πω ότι με χαροποιεί και ιδιαίτερα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), όμως τα κομμάτια τους τόσο ως συνθέσεις, όσο και ως εκτελέσεις είναι εκπληκτικά. Εξαιρετική εμφάνιση, πολύ καλός ήχος, θετικότατη η παρουσία τους. Τα τραγούδια τους ήταν μια μίξη από το demo και του επερχόμενου πρώτου δίσκου τους. Μια ακόμη μεγάλη ελπίδα της ελληνικής σκηνής η οποία εύχομαι να μην πάει στράφι. Α, επίσης... ξεκίνησαν με το War and Pain (και ουδέν άλλο σχόλιον.....).
Airged L'Amh
Πανικός... Το τι (μουσικό) ξύλο έπεσε δεν περιγράφεται εύκολα. Τεράστια μπάντα, διεθνών προδιαγραφών ασυζητητί. Με νέο δίσκο -τον δεύτερο- στο ενεργητικό τους αποδεικνύουν ότι είναι μια σταθερή αξία της χώρας, ένα πολύ δυνατό χαρτί. Ο νέος τους δίσκος είναι πιο "αργός" σε σχέση με τον πρώτο αλλά αυτό ουδόλως με απασχολεί, δεδομένων τα τραγουδιών που περιέχει και τα οποία τσακίζουν κόκκαλα. Έπαιξαν τραγούδια από όλο το χρονικό φάσμα τους, ήτοι και από το αριστουργηματικό demo τους, και από τους 2 δίσκους και γενικά έγινε χαμός. Εκπληκτική εμφάνιση, όπως ακριβώς την περιμέναμε, από ένα πραγματικά πολύ μεγάλο συγκρότημα. Και επίσης εκπληκτική η διασκευή στο Battle Hymns των Manowar.
Sentinel Beast
Η αλήθεια είναι ότι με έπιασε το κεφάλι μου λίγο. Πάνω-κάτω όπως τους θυμόμουν. Παρόλο που έχω μια σχεδόν έμφυτη κλίση προς τη γρήγορη μουσική, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα και ιδιαίτερα. Σαν εμφάνιση ήταν εξαιρετική, με ένα έντονο συναίσθημα δεκαετίας 80 στη μουσική τους (καραχυμαδιό εν ολίγοις), γούσταραν τρελά και οι ίδιοι (οι οποίοι μάλιστα αποκάλυψαν -και δεν το γνώριζα αυτό- ότι ήταν η πρώτη φορά που βγήκαν για συναυλία έξω από τις ΗΠΑ. Μια ακόμη τεράστια επιτυχία του Μάνου αυτό) και ο κόσμος τους. Μορφή απεδείχθη ο μπασίστας ο οποίος κυριολεκτικά τα έδωσε όλα επί σκηνής. Πολύ ζωντανή εμφάνιση, όπου παρά τον "πονοκέφαλο" που μου δημιούργησε την χάρηκα.
Dark Quarterer
Κατ'αρχήν τα παληκάρια είναι μουσικάρες, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Η εμφάνισή τους ήταν εξαιρετική και επαγγελματικότατη. Υπήρχαν στιγμές που πραγματικά πορωνόμουν, αλλά και στιγμές που με κούραζαν. Είναι λίγο μυστήριο το στύλ τους -όπως το θυμόμουν, έστω κι από τον έναν μόλις δίσκο που έχω. Οι συνθέσεις τους είναι πραγματικά εκπληκτικές, με πολλά στοιχεία από jazz ενίοτε (και ιδίως σε κάτι τέτοια σημεία ανέβαινα πάρα πολύ). Ο κιθαρίστας -ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν τόσο ιταλόφατσα που τον βαφτίσαμε με τον Mad Putcher αμέσως με το που τον είδαμε Τζιουζέπε Μεάτσα!- απίστευτο χέρι. Έκανε θεοπάλαβα πράγματα το παληκάρι, είχαμε χαζέψει (ως του κιθαριστικού αθλήματος αμφότεροι). Θετικότατη η παρουσία τους.
Memory Garden
Πολύ doom ρε παιδάκι μου. Ντάξει, τα παιδιά το κατέχουν πολύ το άθλημα και πάνω στη σκηνή ήταν εκπληκτικοί, απλά... πολύ doom. Έπαιξαν απ'όλους τους δίσκους τους, το κοινό γούσταρε τρελά και γενικά πήραν κεφάλια. But not my cup of tea...
Omen
Και εγένετο της πουτάνας το κάγκελο. Θα ξεκινήσω με μπηχτή φυσικά: χαίρομαι που όλοι εκείνοι οι περίεργοι που έκαναν λόγο για "αμφιλεγόμενο line up" ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούν. Η προχθεσινή εμφάνιση των Omen ήταν η καλύτερή τους απ'όσες έχουν δώσει στην Ελλάδα. Αν πω ότι τους καταχάρηκα, μάλλον δεν θα περιγράφω και πολύ αυτό που συνέβη. Κατ' αρχήν -αν και πιθανώς να ακουστεί ιερόσυλο- μου φαίνεται πως επιτέλους βρήκαν τον αντικαταστάτη του μακαρίτη Kimball. Εκπληκτική φωνή, εκπληκτική παρουσία και πάνω απ'όλα metal ρε γαμώτο (διότι όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Mad Putcher, έχουμε πήξει στους καραφλούς τραγουδιστές με μούσι και όντως έτσι είναι). Ο Kenny και πάλι σε τεράστια βραδιά, τα έδωσε όλα. Συγκίνηση να βλέπεις πίσω από τα ντραμς τον Steve που ήταν και ο αυθεντικός ντράμερ. Αυτό το "αμφιλεγόμενο line up" που είχα βαρεθεί να διαβάζω από πάμπολλούς όλο αυτό το διάστημα λοιπόν μας άλλαξε τον αδόξαστο. Και πάνω απ'όλα έδειξε πως παίζεται σωστά η μουσική επί σκηνής. Το τι έλαβε χώρα, ειλικρινά δεν περιγράφεται εύκολα, σε όλα τα τραγούδια και όχι μόνο στα υπερ-άσματα. Επίσης έπαιξαν και ένα καινούριο τραγούδι ονόματι Voices το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ. Το κλου της βραδιάς ήταν μάλλον η ασύλληπτη εκτέλεση του Teeth of the Hydra, όπου σε ένα σημείο κυριολεκτικά ανατρίχιασα: το έκοψαν στη μέση (για την ακρίβεια τη στιγμή που ξεκίναγε το τρίτο και τελευταίο "τμήμα" του τραγουδιού) και έγινε ένας "ψιλοδιάλογος" με το κοινό. Και ξαφνικά μπουκάρουν ταυτόχρονα όλοι τους και το συνεχίζουν με τον τραγουδιστή να βγάζει μια απίστευτη φωνάρα, όλα ταυτόχρονα. Απίστευτο, απερίγραπτο.....
Η χθεσινή συναυλία -όπως οι ίδιοι μας είπαν- ήταν αφιερωμένη στον Kimball (δεν ξέρω γιατί, αλλά και μόνο αυτό έδωσε ένα άλλο συναίσθημα στην όλη εμφάνιση). Το Play list ήταν απλά άψογο. Μπορεί να ήθελα ν'ακούσω 2-3 τραγούδια ακόμη, αλλά με αυτά που έπαιξαν αποζημιώθηκα πλήρως (εδώ μιλάμε έπαιξαν έως τα Don't Fear the Night και In the Arena, τι να λέμε μετά...). Τεράστια εμφάνιση από μια πραγματικά τεράστια μπάντα. Μέσα στην τρελή χαρά φύγαμε όλοι, και ουδείς σκεφτόταν την αναμφισβήτητη κούραση...
Μέρα δεύτερη, 12 Απριλίου 2008
Trinakrius
Τούτους εδώ για doomάδες τους θυμόμουν, με στρωτό heavy προέκυψαν. Μια χαρά μπάντα, παρόλου που για κάποιους λόγους που δεν μπορώ να διευκρινίσω μου άφησαν μια γεύση ότι είναι λίγο "μοντέρνοι". Πολύ καλή προσπάθεια.
Celtic Legacy
Εκπληκτικοί οι Ιρλανδοί! Πάρα πολύ ωραίο heavy, στρωτό, κλασικό, μελωδικότατο. Ναι μεν δεν θεωρώ πως έχει κάτι το ιδιαίτερο στον ήχο για να με ενθουσιάζει, είναι όμως το στύλ τους τέτοιο που θα το ακούσεις με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Εξαιρετική σκηνική παρουσία, αμεσότητα με το κοινό, πορωτική εμφάνιση, πολύ ωραία τραγούδια. Μπράβο τους.
Silver Fist
Ωχ.... ωχωχ..... Απίστευτο ξύλο... Ιδίως ο πρώτος δίσκος των Silver Fist είναι υπέρτατο αριστούργημα. Η εμφάνισή τους ήταν πραγματικά μεγαλειώδης. Τρελή πόρωση, metal με τα όλα του. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μια παλιά καραβάνα στο καλό και δυνατό metal; Τίποτε λιγότερο φυσικά. Πορωτικές φυσιογνωμίες όλοι τους -και ιδίως ο μπασίστας, η πλέον κλασική ισπανόφατσα!- τα έδωσαν όλα επί σκηνής και αποθεώθηκαν. Να σημειωθεί ότι τα τραγούδια τους είναι ισπανόφωνα και αυτό δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στον τρόπο με τον οποίον τους αντιμετώπισε ο κόσμος. Για τους περισσότερους το κλου μάλλον ήταν η διασκευή στο Raining Blood των Slayer, για κάποιους "άλλους" όμως ήταν η διασκευή στο μέγα άσμα της πρώτης μπάντας του Silverio, των Muro (που είναι από τα πρώτα ισπανικά metal συγκροτήματα), Acero y Sangre. Προσωπικά θα προτιμούσα το Mata αλλά και το Acero μας άλλαξε τα φώτα.
Lonewolf
Α-πί-στευ-το...
Ανεπανάληπτο... Τεράστια εμφάνιση από τους τρομερούς Γάλλους. Κατ' εμέ ήταν η εμφάνιση του διημέρου. Απλά τρομεροί. Ήρθαν, μας αποκεφάλισαν και κάθησαν ν'απολαμβάνουν τα αποτελέσματα των έργων τους. Ειλικρινά ό,τι κι αν πω δεν θα μπορέσω σε καμία περίπτωση να περιγράψω αυτό το μεγαλείο. Αν και είχαν πέράσει περίπου 5 χρόνια από την προηγούμενη (και μοναδική) εμφάνισή τους στην Ελλάδα, δεν έδειξαν να έχουν και ιδιαίτερο άγχος και αυτό διότι ήξεραν πολύ καλά τι θα έβρισκαν μπροστά τους. Και όντως το βρήκαν: την απόλυτη αποθέωση. Ξεκίνησαν ως ήταν αναμενόμενο με το Hellenic Warriors, ένα τραγούδι που είχαν γράψει ειδικά για το ελληνικό κοινό το οποίο στην προηγούμενη συναυλία τους τους είχε αποδείξει ότι το καλό metal εκτιμάται δεόντως σε τούτην εδώ τη γωνιά του πλανήτη και με το οποίο ήθελαν να μας ευχαριστήσουν όλους για την τότε υποδοχή. Μιλάμε ότι δεν έμεινε κολυμπιθρόξυλο όρθιο στο μαγαζί. Ήταν τόσο μεγάλη η ένταση που είχα εκείνη τη στιγμή, που αν και δεν είμαι σίγουρος έχω την εντύπωση ότι ο Jens πρέπει να τραγούδησε το πολύ το μισό τραγούδι: το υπόλοιπο μας επέτρεψε να το τραγουδάμε εμείς από κάτω -όχι πως τον αφήσαμε μόνο του όταν τραγούδαγε κι αυτός βέβαια. Το play list τους ήταν κυριολεκτικά άψογο, η εμφάνισή τους τέτοια που αναμφίβολα θα ζήλευαν πολλά "μεγάλα" συγκροτήματα γι'αυτό και η αποθέωση που γνώρισαν ήταν άνευ προηγουμένου. Αξίζει ν'αναφέρω ότι το όνομα "Lonewolf" ακούστηκε περισσότερες φορές απ'οποιοδήποτε άλλο, σε ολόκληρο το διήμερο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο. Και εκεί που τους ανεβάζαμε εμείς, μας ανέβαζαν κι εκείνοι δείχνοντας πόσο πολύ γούσταραν. Είναι πραγματικά απερίγραπτο αυτό το συναίσθημα. Ο Damien έκανε σαν σεληνιασμένος, ο δε Jens στα μισά τουλάχιστον τραγούδια είχε σχεδόν επί μονίμου βάσεως ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του και πως να μην είχε με αυτά που έβλεπε από κάτω.... Τεράστιοι...
Battleroar
Μας άλλαξαν τα φώτα. Απίστευτη εμφάνιση από τον Μάνο και την παρέα του. Οι Battleroar τεράστια μπάντα και από πολλές απόψεις αδικούνται από το γεγονός ότι είναι ελληνική. Αν ήταν αμερικάνοι αυτήν την στιγμή θα τους προσκύναγε όλη η Υφήλιος -και κυριολεκτώ. Στο φεστιβάλ κυκλοφόρησε ο νέος τους δίσκος: μια συλλεκτική έκδοση digi σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, που μέσα είχε και ραυτό του συγκροτήματος, αποδεικνύωντας για μιαν ακόμη φορά (διότι δεν την ξέρουμε από χθές αυτήν την τεράστια μπάντα- πως είναι και μεγάλοι μερακλήδες. Πριν πάω στην εμφάνισή τους θα ηθελα να πω 2 λόγια για τον τρίτο τους δίσκο και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός: γαμάει.
Ειλικρινά όσες φορές τον έχω ακούσει αδυνατώ να πιστέψω πως έβγαλαν τέτοιο αριστούργημα. Είναι πραγματικά εξωπραγματικό. Μου'λεγε ο Μάνος χθες ότι "μας αρκεί που μας λένε όλοι οι φίλοι ότι τους αρέσει πολύ ο δίσκος". Εμένα δεν μου αρκεί φίλε Μάνο όμως. Αν με μια τέτοια δουλειά δεν έρθει η ευρωπαϊκή εδραίωση τότε ας το κλείσουμε (παγκοσμίως) το μαγαζί του metal. Αρκετές γκρουπάρες έχουμε δει να χάνονται μόνο και μόνο επειδή ήταν ελληνικές. Ως εδώ. Με αυτό που έβγαλαν οι Battleroar έχω μεγάλες απαιτήσεις από το πως θα το υποδεχθεί το κοινό εντός κι εκτός Ελλάδος. Μιλάμε για μέταλ με αρχίδια και όχι το αρχίδια μέταλ που μας πλασάρουν οι δισκογραφικές...
Για την εμφάνισή τους δεν θα πω πολλά. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Ήταν οι Battleroar που όλοι μας γνωρίζουμε καλά: εμφάνιση άψογη, εκπληκτική επαφή με τον κόσμο, επαγγελματισμός και πολύ κέφι. Το τζαμάρισμα με τον Kenny στο Megaloman ήταν αναμενώμενο. Έκπληξη ήταν όμως τον τζαμάρισμα με τον Mark στη διασκευή του Isle of the Dead. Τεράστια εμφάνιση και μπράβο τους. Οι καλύτεροι και πιο άξιοι εκπρόσωποί μας στο εξωτερικό. Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια.
Cage
Υπέθετα ότι θα ήταν μεγάλη εμπειρία το να τους δούμε Live και όντως ήταν. Τρελό ξύλο, απίστευτο power metal. Ο τραγουδιστής τους ήταν μια στυγνή αντιγραφή του Rob Halford βέβαια (και μιλάω στα πάντα, από εμφάνιση, κούρεμα, ξύρισμα, τρόπο τραγουδίσματος, κορώνες κλπ) αλλά αυτό ουδόλως με ενόχλησε. Το μόνο αρνητικό τους (κατ' εμέ) ότι ήταν λίγο παραπάνω επαγγελματίες απ'όσο θα ήθελα. Κατά τα λοιπά εκπληκτική εμφάνιση. Θέλω να σταθώ όμως περισσότερο στον ντράμερ τους, ο οποίος είναι μια μυθική φυσιογνωμία στον χώρο του metal (ίσως να είναι κι εκτός metal αν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο). Και μιλάω φυσικά για τον τεράστιο Norm Leggio των μυθικών Psychotic Waltz. Όταν αντίκρισα στα 3 μέτρα αυτόν τον άνθρωπο ανατρίχιασα. Όσο τον παρακολουθούσα κατά τη διάρκεια της συναυλίας άνοιγα το στόμα ολοένα και περισσότερο... Τι έκανε ο άνθρωπος ρε, λες κι έπαιζε με 4 χέρια και 3 πόδια... Ιδίως το τελείωμά του ήταν απίστευτο, για να διδάσκεται σε όλους τους ντράμερ (το πως να κάνουν κάτι που δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ)... Απίστευτος....
Stormwarrior
Εδώ να με συμπαθάτε αλλά θα βγάλω μεγάλο φτυάρι. Τρελή απογοήτευση και σε καμία περίπτωση δεν δικαιολόγησαν το γεγονός ότι ήταν δεύτερο όνομα της κυρίως μέρας του φεστιβάλ. Ναι μεν πολύς κόσμος γούσταρε, αλλά εκτιμώ όχι δικαίως. Κατ' αρχήν, οι Stormwarrior είναι ένα speed metal συγκρότημα, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Τι επέλεξαν λοιπόν για play list; Κατά κύριο λόγο τις powerιές τους. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει παίξει επί σκηνής στο παρελθόν ολόκληρο το μυθικό Walls of Jericho που είναι ίσως ο ορισμός του ευρωπαϊκού speed metal, έτσι; Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει σχεδόν οικειοποιηθεί τον "εθνικό ύμνο" των απανταχού μεταλλάδων, το Heavy Metal (is the Law) από τον ίδιο δίσκο. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που -δικαίως- έγινε γνωστό και εδραιώθηκε προμοτάροντας περισσότερο τις speed στιγμές του έναντι όλων των υπολοίπων. Κι εχθές το speed το έθαψαν με συνοπτικές διαδικασίες. Δηλαδή πάλι καλά να λέμε που έπαιξαν το Iron preyers ως τελευταίο (!) κομμάτι. Πριν τη συναυλία ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έπαιζαν και το Heavy Metal (is the Law). Μετά τη συναυλία ουδείς απορούσε που δεν το έπαιξαν. Εδώ δεν έπαιξαν το Bound by the Oathe που είναι μέγα άσμα και το περίμεναν πως και πως όλοι, θα έπαιζαν και διασκευή κιόλας; Μη λέμε ό,τι θέλουμε. Γενικά, η εμφάνισή τους ήταν λίγο ψυχρή, λες και έκαναν αγγαρεία που ήρθαν να παίξουν. Μεγάλη η απογοήτευσή μου, για το συγκρότημα που περίμενα πως και πως να δω και το οποίο δεν δικαιολόγησε τις προσδοκίες μου ούτε στο ελάχιστο.
Manilla Road
Το να βλέπεις τον Mark "The Shark" Shelton, αυτόν τον ζωντανό μύθο της metal μουσικής, επί σκηνής είναι μια τεράστια και ανατριχιαστική εμπειρία από μόνη της (δεδομένου μάλιστα ότι τις προηγούμενες φορές που είχαν έρθει δεν είχα καταφέρει να πάω). Επιβλητική φυσιογνωμία που στο μυαλό σου γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όσο σκέφτεσαι τι έχει κάνει μέσα στην μουσική αυτός ο άνθρωπος... Η εμφάνισή τους ήταν εκπληκτική. Πολύ ζωντανή -αν και δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο φυσικά. Ήξεραν πως να ξεσηκώσουν τον κόσμο, με τον οποίον έδειξαν πως έχουν μια σχέση φίλων και όχι συγκροτήματος-οπαδών. Δεν είναι τυχαίο πχ το γεγονός ότι πάμπολλες φορές μέσα στο καμίνι του An ο τραγουδιστής Bryan έδωσε στον κόσμο να πιει νερό, ή τον κατέβρεξε για να δροσιστεί (όπως έκανε μέχρι και ο ίδιος ο Mark κάποιες φορές). Αλλά δυστυχώς... ως εκεί. Το play list ήταν λίαν επιεικώς άθλιο. Περιμέναμε όλοι ν'ακούσουμε από τα παλιά και ακούσαμε τι; Το Avatar, το Flaming Metal Systems, το Necropolis και το Road of Kings. Ντάξει, έπαιξαν και κάποια απο το Deluge καθώς και από το Mystification αλλά η απογοήτευση ήταν τεράστια: ούτε το Metal, ούτε το Dreams of Eschaton, ούτε το Veils of Negative Existence, ούτε το Crystal Logic (έλεος γαμώτο, έλεος...), ούτε το Metalstorm, ούτε το Fires of Mars, ούτε πόσα ακόμη. Ναι, δεν διαφωνώ ότι γουστάρουν να παίζουν από τα καινούρια όπως είπε ο Mark, το θέμα είναι όμως και τι γουστάρει ν'ακούει ο κόσμος. Και το γαμήδι δηλαδή, δεν έπαιξαν και τίποτε από το Out of the Abyss κιόλας...
Προσωπικά κουράστηκα πάρα πολύ από τους Manilla. Δεν ήταν μόνο τα τραγούδια από τους τελευταίους 3 δίσκους τους, ήταν και το μπλα-μπλα επί σκηνής το οποίο από ένα σημείο κι έπειτα κατήντησε υπερβολικό. Τουλάχιστον, πάλι καλά που από πλευράς εμφανίσεως όντως μας αποζημίωσαν.
Πάμε τώρα σε κάποια γενικά σχόλια.
Το φεστιβάλ είχε τεράστια επιτυχία (που το είχαμε "όλοι" άγχος, είναι η αλήθεια). Αν στα δύο προηγούμενα ήμασταν "οι γνωστοί", οι της "οικογενείας" δηλαδή, το ΙΙΙ ομολογουμένως μάζεψε πολύ περισσότερο κόσμο. Επίσης ήρθαν πολύ περισσότεροι ξένοι από τις προηγούμενες φορές: αν και υπήρχαν οι κλασικές φιγούρες κάποιων Γάλλων και Γερμανών που ξέραμε κι από τα 2 προηγούμενα, αυτή τη φορά ήρθε ακόμη περισσότερος κόσμος. Χώρες προελεύσεως πάμπολλες: Βουλγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Ισπανία, ακόμη κι από Σουηδία. Επίσης πολύ μεγάλη ήταν και η "ιταλική απόβαση" (όπου εθεάθη και ο τραγουδιστής των Holy Martyr αλλά δεν τον πρόλαβα στο τσακ γαμώτο!). Το εξαιρετικά ευχάριστο ήρθε από πλευράς εισιτηρίων: την πρώτη μέρα ήταν καμιά 400ριά άτομα (ενώ τα παιδιά υπολόγιζαν προ φεστιβάλ καμιά 300ριά), τη δε δεύτερη καμιά 500ριά (ίσως και παραπάνω) και η επιτυχία είναι πραγματικά τεράστια, αφού με την ελάχιστη οργάνωση που διαθέτουμε κυριως από το απίστευτο φιλότιμο 2-3 ατόμων, όπως του Μάνου των Battleroar που το διοργανώνει όλο αυτό καθώς και του Γρηγόρη της Eat Metal που είναι πάντοτε αρωγός στην πράξη και όχι στα λόγια, πιάσαμε σε εισιτήρια το Keep It True που και μόνο ως σκέψη είναι εξωπραγματική. Αφενός οι Γερμανοί είναι στο κέντρο της Ευρώπης πράγμα που τους βοηθάει για επισκέψεις από το εξωτερικό, αφετέρου έχουν πολύ καλύτερη οργάνωση (στα πάντα), μα το σημαντικότερο όλων, το ΚΙΤ είναι φεστιβάλ που ξεκίνησε το 2003 και έκτοτε με 2 κάθε χρόνο έχουν γίνει 10. Το πρώτο sold out KIT (και μιλάμε για sold out 500 ατόμων) ήταν το πιο πρόσφατο. Το Up the Hammers λοιπόν, με τη μόλις τρίτη παρουσία του σε 3 χρόνια έπιασε ήδη το ΚΙΤ κάνοντάς μας όλους υπερήφανους, μα κυρίως εκείνους που το διοργάνωσαν και ήταν διαχρονικά από πίσω του.
Τα προβλήματα που υπήρξαν σε αυτό το UTH δεν ήταν λίγα. Δεν ήταν μόνο η ακύρωση της τελευταίας στιγμής από τους Dantesco -αυτό ήταν το λιγότερο. Το An ήταν κυριολεκτικά καμίνι. Υπήρχαν στιγμές που γινόσουν παπί δίχως να έχεις κουνηθεί καν. Το σημαντικότερο ήταν όμως στον ήχο: τα περισσότερα γκρουπ είχαν προβλήματα στην αρχή των εμφανίσεών τους, είτε στην κιθάρα, είτε στα φωνητικά. Βέβαια μετά το πρώτο -άντε δεύτερο- τραγούδι τα προβλήματα έπαυαν να υφίστανται, αλλά το θέμα αυτό πρέπει να προβληματίσει λίγο προκειμένου να το διορθώσουμε, όχι τόσο επειδή το φεστιβάλ δείχνει να παγιώνεται για τα καλά, αλλά καθαρά για την παρτη μας, για να γουστάρουμε εμείς καθώς απολαμβάνουμε την αγαπημένη μας μουσική.
Θα κλείσω με τις κουβέντες του Γρηγόρη πριν του Manilla. Αφού ευχαρίστησε τον κόσμο που έδωσε το παρόν ζήτησε από τον κόσμο να κρατήσει ζωντανό αυτό το φεστιβάλ επειδή είναι το μοναδικό metal φεστιβάλ που γίνεται στην Ελλάδα και είναι όντως έτσι. Το ότι διάφοροι μυστήριοι μας πλασάρουν σαν φεστιβάλ αυτά τα συνοθυλεύματα σήψης και παρακμής "των τριών συγκροτημάτων" δεν συνεπάγεται ότι είναι και φεστιβάλ. Όπως επίσης, μην ξεχνάμε πως εμείς με 50 ευρώ απολαύσαμε 14 συγκροτήματα (δίχως να υπολογίζω τους Dantesco), ενώ τα φεστιβάλ των "τριών" σου ζητούν κατοσταρούμπες. Και δεν το συζητάω για την διαφορά στην ποιότητα η οποία είναι τουλάχιστον αβυσσαλέα, έτσι;
Και του χρόνου καλά να είμαστε, διότι το πανηγύρι δεν σταματάει εδώ. Χαλάλι η κόπωση, αποζημιωθήκαμε τα μάλα. Εύγε σε όλα τα παιδιά. Και μιας και είπα για του χρόνου, καλά θα κάνουμε να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και λίγα... γαλλικά. Διότι ιδίως η προφορά είναι πολύ δύσκολη αν δεν ξέρεις τη γλώσσα... χεχεχε...
We are bound to metal
Forever we Hail Hellenic Warriors
Forever we Hail Hellenic Warriors
Φωτογραφίες από το Φεστιβάλ
Heathendom
Airged L'Amh
Sentinel Beast
Dark Quarterer
Memory Garden
Omen
Trinakrius
Celtic Legacy
Silver Fist
Lonewolf
Battleroar
Γεια σου ρε Μάνο!
Cage
Stormwarrior
Manilla Road
Πέμπτη 10 Απριλίου 2008
Θα αρχίσει να μυρίζει καλοκαιράκι
σε λίγο καιρό...
Ναι, για τις πυρκαϊές μιλάω, για τις οποίες θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα. Βασικά το σημαντικό είναι η πρόληψη, στην οποίαν συνήθως πάσχουμε (σώπα...), οπότε τουλάχιστον ας ξέρουμε 2-3 πράγματα για την αντιμετώπισή τους.
Ίσως τα περισσότερα να φανούν άσχετα, αλλά μόνο άσχετα δεν είναι.
Θα ξεκινήσω με δυο λόγια για το τι είναι μια φωτιά.
Κατ' αρχήν η φωτιά για να ξεκινήσει χρειάζεται κάποιους παράγοντες, ακριβώς όπως για να φτιάξουμε μια μακαρονάδα χρειαζόμαστε μακαρόνια, νερό, μια χύτρα και μια κουζίνα. Και ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες; Χονδρικά, είναι η καύσιμος ύλη (πχ ξύλα, ξερόχορτα κλπ), το οξυγόνο και η θερμότητα (πχ, ύπαρξη φλόγας). Με αυτά τα τρία στοιχεία μαζί, είναι δυνατόν να υπάρξει φωτιά. Δίχως ένα από αυτά τα τρία, αδύνατον. Η "διαδικασία" με την οποίαν λαμβάνει χώρα μια φωτιά είναι πάνω-κάτω η εξής: η θερμότητα βοηθάει στην ανάφλεξη, για την οποίαν καταλύτης είναι η ύπαρξη οξυγόνου, με αποτέλεσμα μέσω μιας "χημικής" αντίδρασης να δημιουργείται καύση της ύλης. Φανταστείτε λοιπόν αυτούς τους παράγοντες σαν αλυσίδα.
Παρόλο που ο περισσότερος κόσμος το αγνοεί, όταν προσπαθούμε να σβήσουμε μια φωτιά στην πραγματικότητα προσπαθούμε να επενεργήσουμε σε έναν από αυτούς τους τρεις παράγοντες. Με ποιον σκοπό; Μα, να "σπάσουμε" την αλυσίδα της φωτιάς. Ας υποθέσουμε ότι καίγεται ένας κάδος με απορρίματα. Η λογική λέει ότι θα πάμε να ρίξουμε νερό. Στην αυτήν περίπτωση επενεργούμε στην θερμότητα της καύσεως, όπου εκμεταλλευόμενοι την χαμηλή θερμοκρασία του νερού, ρίχνουμε τη θερμοκρασία στην εστία της πυρκαϊάς. Έτσι, η πυρκαϊά σβήνει.
Τρόποι αντιμετώπισης πυρκαϊάς υπάρχουν πολλοί πχ, καλύπτοντας με χώμα το υλικό που καίγεται (απομονώνουμε το οξυγόνο από τη φλεγόμενη ύλη), πετάγοντας το φλεγόμενο υλικό μέσα σε νερό (απότομη ψύξη και ταυτόχρονη απομόνωση οξυγόνου) κλπ. Πολλές φορές όμως η πυρκαϊά (που τρόπον τινά είναι ένας ζωντανός οργανισμός) μπορεί να δράσει με περίεργους τρόπους. Περίεργους, ένεκα της δικής μας αγνοίας φυσικά.
Αν δούμε φερ'ειπείν ένα μπετόνι βενζίνης να φλέγεται, καλά θα κάνουμε να απομακρυνθούμε τρέχοντας διότι η βενζίνη εκτός από εξαιρετικά εύφλεκτη είναι ιδιαίτερα πτητική και εκρηκτική, γι'αυτό τα υγρά για να σβήσουν χρειάζονται ειδικά χημικά. Πολύ δύσκολα σβήνουν με κάποιον συμβατικό τρόπο. Το πετρέλαιο απεναντίας δύσκολα αρπάζει, αλλά αν αρπάξει, την κάτσαμε. Πάντως περίπτωση πυρκαϊάς σε υγρά είναι λίγο σπάνιο φαινόμενο (για ανοικτό περιβάλλον), αλλά την αναφέρω για λόγους "αρχείου" περισσότερο, μιας και όλοι θα έχουμε ακούσει για τηγάνια που ξεχάστηκαν σε αναμένο μάτι της κουζίνας και τα έκαναν κολυμπιθρόξυλο: το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση είναι να ρίξουμε νερό. Το νερό καθώς πέφτει προς το τηγάνι αυτόματα αυξάνει απότομα και αλματωδώς τη θερμοκρασία του ομε αποτέλεσμα τα μόριά του να αυξάνουν την "απόστασή" του και σχεδόν να διαχωρίζονται. Έτσι, το υδρογόνο ουσιαστικά αυταναφλέγεται και γι'αυτό παρατηρούμε να πιάνει απότομα φωτιά (και μάλιστα η φλόγα να πιάνει στιγμιαία μεγάλη έκταση κιόλας, γεγονός που οφείλεται σε αλυσιδωτή αντίδραση). Στην περίπτωση του τηγανιού, απλά το παίρνουμε προσεκτικά και το αφήνουμε κάπου έξω (σε αυλή ή μπαλκόνι), μακρυά από ο,τιδήποτε άλλο που να μπορεί ν'αρπάξει φωτιά και απλώς περιμένουμε να κρυώσει.
Ας επιστρέψω στα δάση όμως, διότι αυτά με καίνε (καθώς θα καούν πάλι, αν και ήδη έχουν καεί αρκετά).
Ας υποθέσουμε ότι βλέπουμε μια πυρκαϊά, η οποία δεν φαίνεται να είναι μεγάλη. Θέλω να πω, η έκτασή της είναι τέτοια που να μπορεί να αντιμετωπιστεί σε πρώτη φάση από 2-3 άτομα. Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να ξέρουμε: ακόμη κι αν δεν σταθεί εφικτή η κατάσβεση, καλό είναι να προσπαθήσουμε να την κρατήσουμε όσο το δυνατόν πιο περιορισμένη γίνεται, και αυτό διότι η πυρκαϊά συνήθως μεταφέρεται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου (διπλασιασμού ανά μονάδα χρόνου δηλαδή), οπότε το να καθυστερήσουμε μια πυρκαϊά έστω και για 5-10 λεπτά είναι χρονικό διάστημα πολύ πιο πολύτιμο απ'όσο μπορεί να νομίζουμε. Με τι να την καθυστερήσουμε όμως; Μα με ο,τιδήποτε έχουμε διαθέσιμο. Με φτυάρι μπορούμε να πετάμε χώμα. Μπορούμε να πάρουμε κλαδιά που καίγονται και να τα μεταφέρουμε σε κάποιο ασφαλές σημείο (όπου δεν θα υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί νέα εστία). Μπορούμε να καλύψουμε μια μικρή επιφάνεια γρήγορα με μια κουβέρτα και να αρχίσουμε να χοροπηδάμε πάνω της. Μπορούμε να κόψουμε ένα κλαρί με πυκνή φυλλωσιά και να "χτυπάμε" τις φλόγες μέχρι να σβήσουν (αν και αυτή η τακτική θέλει ταχύτητα, διότι μπορεί να δράσει αντίθετα και αντί να σβήσουμε τη φωτιά να της διοχετεύουμε περισσότερο οξυγόνο). Μπορούμε να ρίξουμε νερό με μια απλή μάνικα. Γενικά, η αντιμετώπιση μιας φωτιάς απαιτεί γρήγορα αντανακλαστικά, στοιχειώδεις γνώσεις, μεγάλη προσοχή και προπάντων αυτοσχεδιασμό.
Που στοχεύουμε όμως; Χαμηλά. Δηλαδή στο "επίκεντρο" της φλόγας, εκεί που λαμβάνει χώρα η χημική αντίδραση της φωτιάς. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσουμε να καταπολεμήσουμε το πάνω μέρος της φωτιάς. Όλη η "διεργασία" γίνεται χαμηλά. Εκεί δηλαδή πρέπει να πετάμε το νερό, εκεί αποσκοπούμε καλύπτωντας με μια κουβέρτα κλπ. Ως επίσης, αν η φωτιά "φεύγει" δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να την κυνηγάμε από πίσω. Η σωστή αντιμετώπιση όμως δεν γίνεται ούτε κατά μέτωπον, παρά "πλαγιομετωπικά". Φυσικά όλες αυτές οι περιπτώσεις αναφέρονται σε πολύ μικρής εκτάσεως φωτιές, εκεί δηλαδή όπου και δίχως πυροσβεστικό όχημα μπορεί να κάνει κάτι μια μικρή ομάδα μη εξειδικευμένων ανθρώπων. Σε μια μεγάλη φωτιά δηλαδή, αν και οι βασικές αρχές σε γενικές γραμμές παραμένουν ίδιες, πολλές επιμέρους λεπτομέρειες αλλάζουν και αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει κατανοητό.
Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που έχουν άμεση σχέση με μια φωτιά και που εκείνη τη στιγμή ουδείς έχει τη δυνατότητα (μα και την πολυτέλεια) να σκεφτεί, όπως το ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε μέσα που είναι εύφλεκτα. Αυτονόητο θα μου πείτε, αλλά σε στιγμές πανικού (διότι η φωτιά είναι ένα φυσικό φαινόμενο που δημιουργεί μεγάλο πανικό) το μυαλό βραχυκυκλώνει συνήθως. Μια κουβέρτα δηλαδή, πρέπει να είναι μάλλινη και όχι συνθετική. Ως επίσης ό,τι είναι υγρό δεν είναι και νερό, μπορεί να είναι και λάδι. Ή -για να δώσω και μιαν άλλη έκταση- μια μικρή φωτιά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη αν πνέουν ισχυροί άνεμοι (και ισχυροί όχι για τα μέτρα του ανθρώπου, αλλά για τα μέτρα της φωτιάς...) αφού η φωτιά θα μπορεί να λάβει μεγάλες διαστάσεις μέσα σε δευτερόλεπτα, ή ακόμη χειρότερα ν'αλλάξει διεύθυνση. Και όμως, παρόλο που όλες αυτές οι συνιστώσες ουσιαστικά περιορίζονται στο πλαίσιο της κοινής λογικής, είθισται αν μας διαφεύγουν, ή πιο σωστά να τις αγνοούμε πλήρως, με αποτέλεσμα πολλές φορές παρά την αναμφισβήτητα καλή μας θέληση να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα. Είπα και πιο πάνω, και επιμένω, ότι δεν είναι πολλές οι γνώσεις που απαιτείται να έχουμε, αρκεί όμως να τις γνωρίζουμε καλά και να είμαστε πολύ προσεκτικοί.
Κάποια άλλα φαινόμενα που παρουσιάζει μια φωτιά και που συνήθως δε γινεται αντιληπτή η σημασία τους είναι και τα εξής:
-ο καπνός. Γνωστή η παροιμία πως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Αγνοούμε όμως ότι ο καπνός είναι πολύ ύπουλος και επικίνδυνος, αλλά δεν είναι της παρούσης να αναφέρω τους λόγους. Αρκεί να γνωρίζουμε πως επειδή ο καπνός πάντοτε φεύγει προς τα πάνω, καλό είναι να απομακρυνομαστε όσο το δυνατόν περισσότερο σκυφτοί (όχι περισσότερο από το "επιτρεπώμενο" όμως) για να αναπνέουμε καλύτερα.
-η απώλεια προσανατολισμού. Αν δεν ξέρουμε καλά μια περιοχή, καλό είναι να μην κάνουμε πολλές μαγκιές. Μέσα σε συνθήκες πανικού ο προσανατολισμός μπορεί να χαθεί πολύ εύκολα.
-η θερμότητα της φωτιάς. Αν πλησιάσουμε πολύ σε μια φωτιά μπορεί να πάθουμε μεγάλες ζημιές δίχως καν να το περιμένουμε: από τα γυαλιά ηλίου που φοράμε, τα οποία όπως και όλα τα μεταλλικά αντικείμενα που μπορεί να έχουμε πάνω μας θα λειτουργήσουν ως συσσωρευτές θερμότητας και θα μας προκαλέσουν εγκαύματα, από τον αναπτήρα ή το κινητό τηλέφωνο που είναι πολύ πιθανό έως και να εκραγούν, από συνθετικά ρούχα τα οποία μπορεί να λιώσουν πάνω μας κλπ.
-το μέσον μετάδοσης της φωτιάς. Το ξεραμένο πούσι από τα δέντρα πχ λειτουργεί σχεδόν ως πυρίτιδα με αποτέλεσμα την ταχύτατη εξάπλωση. Ομοίως επενεργούν "ευεργετικά" τα σκουπίδια, ξερόκλαδα, "απεριποίητοι" αγροί με ξερόχορτα κλπ. Η έκφραση απορίας, δηλαδ,ή, "μα πως εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα, ούτε που κατάλαβα" συνήθως είναι -συγγνώμη που θα το θέσω έτσι- χαζή και αυτό διότι είμαστε τόσο αφελείς που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως τα πάντα γύρω μας, ακόμη ένα "χαλάκι" από πευκοβελόνες ύψους 5 εκατοστών είναι δυνάμει πυριταποθήκες. Γενικά το μέσον μετάδοσης όμως είναι μια κουβέντα μεγάλη που θα κρατήσω για κάποιαν άλλη στιγμή.
Γενικά πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η φωτιά δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε, αλλά και αυτά που ΔΕΝ βλέπουμε (και που συνήθως δεν μπορούμε να φανταστούμε κιόλας).
Πως σας φαίνονται οι πυρκαϊές; Λίγο αγγούρι, ε; Είναι. Πολύ μεγάλο κιόλας.
Ακριβώς επειδή είναι απρόβλεπτες και επικίνδυνες. Ακριβώς επειδή χρειάζονται συνδυασμό ιδιοτήτων (γνώση, προσοχή, δημιουργηκότητα, άμεση επέμβαση κλπ). Ακριβώς επειδή για την πυρκαϊά τα πάντα είναι το φυσικό της περιβάλλον, το οποίο "αναπροσαρμόζει" στις ορέξεις της, κι έτσι όταν εμείς πάμε να τη σβήσουμε ουσιαστικά προσπαθούμε να την αποκόψουμε από το φυσικό της περιβάλλον.
Από μιαν άποψη δηλαδή δεν εκπλήσσομαι που πολύς κόσμος προτιμάει να κατεβαίνει σε διαδηλώσεις για το περιβάλλον αντί να γίνεται δασοπυροσβέστης, ούτε που οι περισσότεροι γονείς προτιμούν να δουν το καμάρι τους διορισμένο σε καμια Εφορία αντί για την Πυροσβεστική. Πέραν του ότι καλό είναι να έχουμε κάποιες γνώσεις όμως, μήπως υπάρχει και άλλος τρόπος;
Ναι, μιλάω για την πρόληψη, αυτήν τη μισητή και σιχαμερή λέξη...
Διότι μέσω της πρόληψης, μπορούμε να γλυτώσουμε από περιπέτειες. Τι σημαίνει πρόληψη; Τα πάντα.
Όπως δεν πετάω τσιγάρα στο πάτωμα του σπιτιού μου, έτσι μπορώ να σταματήσω να τα πετάω και έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Όπως δεν πετάω σκουπίδια χύμα μέσα στο σπίτι μου, μπορώ να μην τα πετάω και στα δάση. Όπως αν δω κάποιον να αφήνει τα σκουπίδια του έξω από την πόρτα μου θα του την πω, έτσι μπορώ να κάνω κι αν δω κάποιον να το κάνει στην εξοχή. Όπως θα φωνάξω την αστυνομία αν συνεχίσει να το κάνει, έτσι μπορώ να κάνω και για ένα δάσος. Όπως θα βάλω σκούπα και θα ξεσκονίσω μέσα στο σπίτι μου, έτσι μπορώ να ξεχορταριάσω και τον κηπο μου ή ένα κομμάτι ανοικτής γης. Και όπως θα μαζέψω τα σκουπίδια του καθαρισμού αντί να τ'αφήσω χύμα, έτσι δεν υπάρχει λόγος ν'αφήσω τα ξερόχορτα χύμα στο ανοικτό περιβάλλον. Και πάει λέγοντας. Δεν είναι δύσκολα, μήτε τ'ακούμε για πρώτη φορά. Ενώ όμως θα ασχοληθούμε με το σπίτι μας, για το περιβάλλον έχουμε την απαίτηση ν'ασχοληθούν οι "άλλοι". Κοινώς, αυτό που απουσιάζει σταθερά και διαχρονικά είναι η θέληση.
Με λίγα λόγια, η πρόληψη δεν είναι κάτι το δύσκολο, το εξεζητημένο, κάτι που δεν γνωρίζουμε τι να κάνουμε και πως να το κάνουμε. Πρόληψη είναι αυτά που ήδη κάνουμε και που ξέρουμε καλά όλοι μας. Το σπίτι μας το προσέχουμε, το περιβάλλον γιατί να μην το προσέχουμε;
Αν όσοι είχαν μαζευτοί στις περσυνές διαδηλώσεις για το περιβάλλον, είχαν διαλέξει την Πάρνηθα αντί για το Σύνταγμα ξέρετε πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είανι τα πράγματα; Αλλά τι να λέμε μετά, όταν στη μια περίπτωση έχουμε κανονίσει και καφέ ή ποτό για μετά, ενώ στην άλλη μετά βίας θα μπορούμε να πάμε να πέσουμε κατάκοποι για ύπνο...
Σε πρώτη φάση, αυτά.
Χαίρετε.
Τετάρτη 9 Απριλίου 2008
Για ένα γκολ
ρε πούστη μου..... 12-8 αποκλειστήκαμε στο πόλο......
Για ένα ρημάδι γκολ........
Φτου σου, διάολε..................
Πάλι με την τεράστια εμφάνιση μείναμε. Και φέτος ήμασταν το φαβορί γαμώτη μου, μέσα.....
UPDATE: Μας άλλαξε τα φώτα η ΤΣΣΚΑ .Καλές οι ελπίδες και οι ευχές, αλλά ήταν αναμενώμενο. Απίστευτη ομάδα οι Ρώσοι. Λογικά θα το πάρουν κιόλας. Το θέμα είναι τι γίνεται με'μάς...
Και εννοώ για του χρόνου.
Κατ'αρχήν πρέπει οπωσδήποτε να κλείσει ο Παπαλουκάς. Θα μου πεις ότι θέλει μια περιουσία. Το ξέρω, αλλά από το να τα σκάμε σε διάφρους τυχάρπαστους, κάλλιο να πάρουμε τον καλύτερο play maker στην Ευρώπη που είναι και γαύρος κιόλας (αλλά ας όψεται ο Κόκκαλης που δεν του έκανε...). Ο Σχορτσιανίτης έχει την τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει αν είναι μπασκετμπολίστας ή πιστός του Μέγα Σουβλακέα. Μπουρούσης: παικτάρα και ψυχάρα, ότι πρέπει για τον Θρύλο. Πρίντεζης, παρομοίως. Βασιλόπουλος, απλά το μεγαλύτερο ταλέντο που έχουμε βγάλει μετά τον Διαμαντίδη. Η πεντάδα πρέπει να ξεκινάει από αυτόν. Βασιλειάδης: παικταράς αλλά θέλει δουλειά ακόμη. Μαυροκεφαλίδης: στην καθισιά του μπορεί να χώσει 25άρα. Το πρόβλημα είναι ότι από τον παίκτη του θα φάει 24, ήτοι δεν κάνουμε δουλειά έτσι. Ο Γουντς είναι παικταράς και καλό θα είναι να μείνει, ο Γιαννακης θα τον βάλει στο λούκι του. Γκρηρ: ουστ. Παικταράς δε λέω, αλλά οι παίκτες που θέλουν μια μπάλα μόνοι τους είναι για το γκολφ, όχι για το μπάσκετ. Τσακαλίδης: κρέας από τα ελάχιστα. Για την ακρίβεια, απ'αυτά που ήδη έχουν αρχίσει αν σαπίζουν αν και είναι καιρό στην κατάψυξη. Ίσως να έχει βασιλική σφραγίδα πάνω του, ήτοι πολυκαιρισμένος και δίχως πρωτεϊνες. Τεόντοσιτς: το παληκάρι έχει απίστευτο μυαλό, είναι αλεπού. Βλέπει το γήπεδο αμφιθεατρικά σαν αετός. Χώνεται σε κουλά σημεία σαν γάτα. Το πρόβλημα είναι ότι για την ώρα οι επιλογές του είναι τόσο ηλίθιες που βρωμάνε σαν κουνάβι... Έχει τα φόντα να γίνει το καλύτερο play maker στην Ευρώπη, αλλά όχι ακόμη. Θέλει πολλή δουλειά. Ματσε: με προβληματίζει. Είναι από τους τελευταίους καμικάζι του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά δεν έχει αποδώσει ένεκα των πολλών τραυματισμών. Μπλάκνευ: καλός παίκτης, αλλά όχι για βασικός. Καφκής-Παπαμακάριος, νομίζω πρέπει να μείνουν. Με λίγα λόγια θέλουμε έναν άσσο πρώτης γραμμής, ένα δυάρι και ένα πεντάρι. Σε πρώτη φάση...
Και όπως έγραφε κάπου εδώ μέσα πρόσφατα ο geokalp, του χρόνου ίσως το καλύτερο διαρκείας να είναι στο ΣΕΦ. Οι Αγγελόπουλοι κάνουν μιαν εκπληκτική προσπάθεια και δεν πρέπει να μείνει δίχως υποστήριξη, και δη, την καλύτερη. Ομοίως και για τον Γιαννάκη...
Και μιας και έχει γίνει πολύς ντόρος για το ότι μας έχει ξεπατώσει η διαιτησία στα 2 τελευταία ματς, ένα έχω να πω: ας μην είχε αφήσει στο έλεος του θεού την ομάδα ο Κόκκαλης επί μια δεκαετία, να μην μας έγδερναν... Τα υπόλοιπα είναι γαι την λαϊκή κατανάλωση.
Χαίρετε...
Τουλάχιστον ας προκριθεί η Σάλκε σήμερα. Διότι η Μάντσεστερ θα προκριθεί σίγουρα...
Για ένα ρημάδι γκολ........
Φτου σου, διάολε..................
Πάλι με την τεράστια εμφάνιση μείναμε. Και φέτος ήμασταν το φαβορί γαμώτη μου, μέσα.....
UPDATE: Μας άλλαξε τα φώτα η ΤΣΣΚΑ .Καλές οι ελπίδες και οι ευχές, αλλά ήταν αναμενώμενο. Απίστευτη ομάδα οι Ρώσοι. Λογικά θα το πάρουν κιόλας. Το θέμα είναι τι γίνεται με'μάς...
Και εννοώ για του χρόνου.
Κατ'αρχήν πρέπει οπωσδήποτε να κλείσει ο Παπαλουκάς. Θα μου πεις ότι θέλει μια περιουσία. Το ξέρω, αλλά από το να τα σκάμε σε διάφρους τυχάρπαστους, κάλλιο να πάρουμε τον καλύτερο play maker στην Ευρώπη που είναι και γαύρος κιόλας (αλλά ας όψεται ο Κόκκαλης που δεν του έκανε...). Ο Σχορτσιανίτης έχει την τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει αν είναι μπασκετμπολίστας ή πιστός του Μέγα Σουβλακέα. Μπουρούσης: παικτάρα και ψυχάρα, ότι πρέπει για τον Θρύλο. Πρίντεζης, παρομοίως. Βασιλόπουλος, απλά το μεγαλύτερο ταλέντο που έχουμε βγάλει μετά τον Διαμαντίδη. Η πεντάδα πρέπει να ξεκινάει από αυτόν. Βασιλειάδης: παικταράς αλλά θέλει δουλειά ακόμη. Μαυροκεφαλίδης: στην καθισιά του μπορεί να χώσει 25άρα. Το πρόβλημα είναι ότι από τον παίκτη του θα φάει 24, ήτοι δεν κάνουμε δουλειά έτσι. Ο Γουντς είναι παικταράς και καλό θα είναι να μείνει, ο Γιαννακης θα τον βάλει στο λούκι του. Γκρηρ: ουστ. Παικταράς δε λέω, αλλά οι παίκτες που θέλουν μια μπάλα μόνοι τους είναι για το γκολφ, όχι για το μπάσκετ. Τσακαλίδης: κρέας από τα ελάχιστα. Για την ακρίβεια, απ'αυτά που ήδη έχουν αρχίσει αν σαπίζουν αν και είναι καιρό στην κατάψυξη. Ίσως να έχει βασιλική σφραγίδα πάνω του, ήτοι πολυκαιρισμένος και δίχως πρωτεϊνες. Τεόντοσιτς: το παληκάρι έχει απίστευτο μυαλό, είναι αλεπού. Βλέπει το γήπεδο αμφιθεατρικά σαν αετός. Χώνεται σε κουλά σημεία σαν γάτα. Το πρόβλημα είναι ότι για την ώρα οι επιλογές του είναι τόσο ηλίθιες που βρωμάνε σαν κουνάβι... Έχει τα φόντα να γίνει το καλύτερο play maker στην Ευρώπη, αλλά όχι ακόμη. Θέλει πολλή δουλειά. Ματσε: με προβληματίζει. Είναι από τους τελευταίους καμικάζι του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά δεν έχει αποδώσει ένεκα των πολλών τραυματισμών. Μπλάκνευ: καλός παίκτης, αλλά όχι για βασικός. Καφκής-Παπαμακάριος, νομίζω πρέπει να μείνουν. Με λίγα λόγια θέλουμε έναν άσσο πρώτης γραμμής, ένα δυάρι και ένα πεντάρι. Σε πρώτη φάση...
Και όπως έγραφε κάπου εδώ μέσα πρόσφατα ο geokalp, του χρόνου ίσως το καλύτερο διαρκείας να είναι στο ΣΕΦ. Οι Αγγελόπουλοι κάνουν μιαν εκπληκτική προσπάθεια και δεν πρέπει να μείνει δίχως υποστήριξη, και δη, την καλύτερη. Ομοίως και για τον Γιαννάκη...
Και μιας και έχει γίνει πολύς ντόρος για το ότι μας έχει ξεπατώσει η διαιτησία στα 2 τελευταία ματς, ένα έχω να πω: ας μην είχε αφήσει στο έλεος του θεού την ομάδα ο Κόκκαλης επί μια δεκαετία, να μην μας έγδερναν... Τα υπόλοιπα είναι γαι την λαϊκή κατανάλωση.
Χαίρετε...
Τουλάχιστον ας προκριθεί η Σάλκε σήμερα. Διότι η Μάντσεστερ θα προκριθεί σίγουρα...
Κι εκεί που ηρεμείς....
προσπαθώντας να περάσει ευχάριστα η ώρα βγάζοντας κανά ριφάκι στην κιθάρα, και συγκεκριμένα το παρακάτω της εισαγωγής, αρχίζεις να εκνευρίζεσαι διότι ενώ είναι τόσο απλό -μα τόσο απλό- έχει τέτοια τρομακτική παραμόρφωση που πολύ απλά δε βγαίνει, μα με την καμία όμως....
Και ξαφνικά..... ντοϊιιιιιιινγκ.... σπάει η η μι... Ε, είναι να μην αρχίσεις τα μπινελίκια μετά;
Σταδιάλα...
(παρεμπιπτόντως, διαχρονικά απίστευτη κομματάρα από μια διαχρονικά ασύλληπτη δισκάρα... Αυτό το metal έχει βγάλει ρε παιδί μου... πωπωπωπωπωωωωωωω.....)
Forces of evil angels of sin bloodlust and hate in their eyes
Nations lie wait in the fear of their death standing one foot in the grave
Satan pronounces let death be to all that none of the living are saved
[Chorus:]
Hellbound the horsemen ride let there be death to all
Ride through the burning skies see that no one survives
Send their souls to hell - Let there be death
Nuclear warfare raging on earth destruction the ultimate key
Life termination the only reward no living beyond his decree
Bodies turn vapour a ghost of the past the souls are delivered to hell
Satan pronounces let death be to all the warlords are under his spell
[Chorus]
Blinding light the fireball illuminates the sky
Death force captive of the cloud that lurks above
Searing heat the fires coalesce into a storm
No retreat Satan holds the power of the gods
Satan stands watching alone in his ground he laughs with a deafening cry
Evil and hatred vengeance and death the fires are burning the sky
Earth is now wasteland infernal hell nothing but darkness remains
Satans awaiting to regain the crown return it to hell's dark domain
Και ξαφνικά..... ντοϊιιιιιιινγκ.... σπάει η η μι... Ε, είναι να μην αρχίσεις τα μπινελίκια μετά;
Σταδιάλα...
(παρεμπιπτόντως, διαχρονικά απίστευτη κομματάρα από μια διαχρονικά ασύλληπτη δισκάρα... Αυτό το metal έχει βγάλει ρε παιδί μου... πωπωπωπωπωωωωωωω.....)
Let There Be Death
Forces of evil angels of sin bloodlust and hate in their eyes
Nations lie wait in the fear of their death standing one foot in the grave
Satan pronounces let death be to all that none of the living are saved
[Chorus:]
Hellbound the horsemen ride let there be death to all
Ride through the burning skies see that no one survives
Send their souls to hell - Let there be death
Nuclear warfare raging on earth destruction the ultimate key
Life termination the only reward no living beyond his decree
Bodies turn vapour a ghost of the past the souls are delivered to hell
Satan pronounces let death be to all the warlords are under his spell
[Chorus]
Blinding light the fireball illuminates the sky
Death force captive of the cloud that lurks above
Searing heat the fires coalesce into a storm
No retreat Satan holds the power of the gods
Satan stands watching alone in his ground he laughs with a deafening cry
Evil and hatred vengeance and death the fires are burning the sky
Earth is now wasteland infernal hell nothing but darkness remains
Satans awaiting to regain the crown return it to hell's dark domain
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)