Καλά, βάζω στοίχημα πως όλο και κάποιος θα διάβασε εκ παραδρομής "Είσοδος στον Κάτω Κόσμο" και στο τσακ θα γλύτωσε τη συγκοπή...
Λίγα βασικά πράγματα για... 'μένα λοιπόν, καθώς και για τον τόπο διαμονής μου. Κατ' αρχήν ο Άδης ήταν ένας εκ των βασικότερων θεών του αρχαιοελληνικού Πανθέου. Αδελφός του Δία και του Ποσειδώνα, όπως μας μαρτυρεί ο Ησίοδος κατά τον χωρισμό των βασιλείων, ο Δίας πήρε τον Κόσμο των Ορατών, ο Ποσειδών όλο το Υγρό Βασίλειο και ο Άδης (που ήταν και ο μεγαλύτερος από τους αδελφούς) τον Κόσμο των Αφανών. Μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να κατανοήσει ο κόσμος (όποιος θέλει να ασχοληθεί, έστω κι από περιέργεια δηλαδή) είναι ότι ο Κάτω Κόσμος ήταν επέκταση του φυσικού κόσμου. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν έπασχαν από δισειδαιμονίες ή λοιπά συμπλέγματα: ήξεραν πολύ καλά πως άπαντες προέρχονταν από τον Κόσμο των Αφανών και εκεί κατέληγαν πάλι. Όλα ήταν ένας κύκλος. Ως εκ τούτου, ούτε τον Άδη φοβόνταν, ούτε τον Κάτω Κόσμο. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως τόσο ο Άδης όσο κι ο Κάτω Κόσμος ήταν κάτι που τους ευχαριστούσε. Απεναντίας έτρεφαν σεβασμό και φόβο, επειδή θεωρούσαν ότι μόνο η ζωή στον Ορατό Κόσμο είναι το ύψιστο δώρο.
Ετυμολογικά η λέξη Άδης προέρχεται από το στερητικό άλφα και τη ρίζα του ιδείν (εξ ου και το όνομα Αϊδής που συναντάται καμιά φορά σε κάποια κείμενα) και σημαίνει αυτό ακριβώς που πρεσβεύει: αυτός που δεν φαίνεται. Το γεγονός ότι ο Κάτω Κόσμος ήταν εξαιρετικά σημαντικός αλλά και συμπληρωματικός του Ορατού Κόσμου, αναγνωρίζεται από τα προσωνύμια του Άδη: Ζευς Άλλος (ή Έτερος ενίοτε), Ζευς Χθόνιος κλπ. Μάλιστα, η μετάβαση από τον Πάνω Κόσμο στον Κάτω Κόσμο εθεωρείτο τόσο σημαντική, που πέραν της ιεροτελεστίας που απαιτείτο πάντοτε, ο ίδιος ο Ερμής (θεός των γραμμάτων μεταξύ άλλων) ήταν "επιφορτισμένος" με το έργο της μεταβάσεως. Επίσης, καλό είναι να μην γίνεται κάποιος συσχετισμός μεταξύ του "τότε" Κάτω Κόσμου και των "τωρινών" Παραδείσου και Κολάσεως, διότι απλούστατα δεν υπάρχει κανένα κοινό σημείο αναφοράς.
Συγκεφαλαιώνοντας δηλαδή (όχι τίποτε άλλο, αλλά μην ψυχοπλακωθεί και κανένας), ο Κάτω Κόσμος ήταν ένα φυσικό βασίλειο, ακριβώς όπως και ο Πάνω Κόσμος, με τη διαφορά ότι δεν φαινόταν, τα πάντα εκεί ήσαν άρρητα.
Τώρα θα μου πείτε, καλά εσύ τι ωραίο βρίσκεις σε όλα αυτά; Ναι, καλή ερώτηση.
Το πιθανότερο είναι πως η απορία αυτή δεν υπάρχει σε κάποιον που ασχολείται συστηματικά με αρχαιοελληνικά κείμενα, κι αυτό διότι η φιλοσοφία και το νόημα που κρύβουν αυτές οι λέξεις (Άδης και Κάτω Κόσμος) είναι πραγματικά τεράστια και απαιτούν πολύ ψάξιμο.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε θεωρίες περί άλλων ζωών, άλλων κόσμων κλπ, με αυτά ας ασχοληθούν άλλοι. Το ότι υφίσταται συνέχεια είναι γεγονός. Το ποια είναι αυτή, δε νομίζω να γύρισε ποτέ κανείς να μας το περιγράψει. Εμένα το φιλοσοφικόν του όλου πράγματος είναι που με συναρπάζει. Κι επιπλέον, όπως ανέφερα και στο πρώτο μου μήνυμα, κάπου με... ενθουσιάζει η ιδέα του πόσο τρομοκρατείται κόσμος και κοσμάκης από πράγματα που κυριολεκτικά δεν θα έπρεπε να του προκαλούν κανένα αρνητικό συναίσθημα.
Επίσης, αν θέλω να δώσω και μια πιο... κυνική εμρηνεία, ακριβώς επειδή μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με πράγματα που οι περισσότεροι δεν ασχολούνται καν, να βλέπω πίσω από τις γραμμές και πάει λέγοντας, επειδή μου αρέσει να ασχολούμαι με όσα δεν φαίνονται αλλά θέλει ψάξιμο για να βρεθούν, νομίζω πως τόσο ο Άδης όσο και ο Κάτω Κόσμος είναι έννοιες που ταιριάζουν απόλυτα στις περιστάσεις! :)
Το ταξίδι στην Στύγα έχει ήδη ξεκινήσει λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου