Της ημέρας V: η υποτιθέμενη πρωτοτυπία των εκλογικών αναλύσεων.

Έτσι, για να κλείσουμε τον σημερινό οργασμό δημοσιεύσεων με λίγο χιούμορε (που μόνο χιούμορ δεν είναι αν το καλοσκεφτούμε):

Τα έχουν πει ο θεοί Monty Python...


Τα έχει πει και ο Blackadder...


Και φυσικά τα έχει πει και ο θεός Χάρρυ Κλυνν...


Εγώ, τι να πω μετά;

Της ημέρας IV: Περί Μαρινάκη δυο κουβέντες

Μου έχει κάνει τεράστια εντύπωση ο σάλος που έχει γίνει με την υποψηφιότητα Μαρινάκη στον Πειραιά και αν υποθέσουμε ότι συνοδευόταν από σκληρή και καλοπροαίρετη κριτική, να έλεγα κομμάτια να γίνει. Το να διαβάζουμε αηδίες όμως, πάει πολύ.

Για παράδειγμα, το να προτείνεις ως λύση (μόνο και μόνο για να μην βγει ο Μαρινάκης) τον Μιχαλολιάκο, έναν δήμαρχο που είχε τον Πειραιά να σκυλοβρωμάει από τα σκουπίδια επί 4 χρόνια (με μια καθαριότητα που κόστιζε ο κούκος αηδόνι) και που όχι μόνο ουδείς είδε βελτίωση της καθημερινότητάς του αλλά ιδίως τον τελευταίο καιρό με τα υποτιθέμενα έργα του μετρό/τραμ (που ΘΑ ξεκινήσουν κάποια στιγμή) βίασε παρά φύσει ολόκληρο τον Πειραιά ασάλιωτα σε κάθε τομέα (επαγγελματικό τε και προσωπικό για τον καθένα), ε, είναι ανήκουστο.

Και αναρωτιέμαι, ποιον έχει πειράξει ο Μαρινάκης;
Αρκετός κόσμος του καταλογίζει ότι είναι στον Ολυμπιακό. Κάποιοι, μάλιστα, έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν Έλληνα Μπερλουσκόνι. Ότι φανεί του λωλοστεφανή...

Να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά.
Κατ' αρχήν ο Μαρινάκης είναι βέρος Πειραιώτης και μάλιστα από την Πηγάδα, απ'όπου κατάγεται και ο υποφαινόμενος. Το πως αισθανόμαστε οι βέροι Πειραιώτες για τον Πειραιά, είναι κάτι που το ξέρουμε πολύ καλά και δεν μπαίνουμε ποτέ στην διαδικασία να το εξηγήσουμε στον οποιονδήποτε. Γι'αυτόν τον λόγο άλλωστε ο Πειραιάς συχνά πυκνά παρουσιάζει εντελώς κουφά αποτελέσματα σε επίπεδο δημοτικών εκλογών. Επιπρόσθετα, ο Μαρινάκης ως εφοπλιστής έχει τον Πειραιά ως εντελώς ζωτικό χώρο. Άρα το συμφέρον του για τον Πειραιά είναι διπλό.

Να το πω αλλιώς: όχι ότι μπορώ να βάλω το χέρι μου στην φωτιά, αλλά το μεγάλο διακύβευμα (με δεδομένες τις αρμοδιότητες που παρέχει ο Καλλικράτης πιθανώς) είναι το λιμάνι του Πειραιά που είναι ο βασιλικός και μαζί του χίλια τοις εκατό θα ποτιστεί και η γλάστρα που είναι ο Πειραιάς. Είναι απολύτως λογικό να θέλουν οι εφοπλιστές (που προφανώς και στηρίζουν Μαρινάκη, υποθέτω) να μείνει σε ελληνικά χέρια ο Πειραιάς. Δεν κατάλαβα δηλαδή, γιατί να τον πάρουν οι Κινέζοι; Υπάρχει περίπτωση να είναι καλύτεροι από τους Έλληνες εφοπλιστές; Άρα το να ενδιαφέρεται για το λιμάνι (και ξεκαθαρίζω ότι εννοώ για την απόκτηση του λιμανιού που κατά πάσα βεβαιότητα θα ιδιωτικοποιηθεί) γιατί είναι κακό;

Υπάρχει κόσμος που κατηγορεί τον Μαρινάκη ότι τα περισσότερα Πλοία του είναι με ξένη σημαία. Ω, μα τι έκπληξη μαμά. Όπως υποθέτω ότι για τον ίδιον λόγο κλείνουν τα μαγαζιά, ή μεταναστεύει ο κόσμος, ή άλλοι αυτοκτονούν, ή μένουν άστεγοι και άποροι, ε; Η μόνη διαφορά με τους εφοπλιστές (και όχι μόνο αυτούς φυσικά, διότι οι off shore δεν είναι προνόμιο μόνο του συγκεκριμένου χώρου) είναι ότι μπροστά στην άθλια κυβερνητική πολιτική αυτοί (εν αντιθέσει με την πλέμπα που παραμένει στη χώρα) έχουν την δυνατότητα να υπεκφύγουν, και το κάνουν. Είναι ακριβώς το ίδιο με έναν νέο που μεταναστεύει διότι εδώ δεν βλέπει κανένα μέλλον. Και ρωτάω: όταν ως κράτος ξέρεις την "ασφαλιστική δικλείδα" που έχουν όλοι τους, τι κάνεις για να τους κρατήσεις εντός συνόρων; Απάντηση: τί-πο-τα.
Και μιας και εσχάτως πολλοί ανακάλυψαν την Αμερική, να υπενθυμίσω ότι τους τελευταίους μήνες έχουμε δει πολλές μεγάλες επιχειρήσεις να κλείνουν από την Ελλάδα και να μεταναστεύουν, όπως έχουμε δει να κλείνουν πολλές βιοτεχνίες που αδυνατούν να ανταγωνιστούν τα κινέζικα προϊόντα, όπως έχουμε δει πολλά καταστήματα να βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε κινέζικα προϊόντα προκειμένου να επιβιώσουν. Για ποιον λόγο, λοιπόν, υπάρχει κόσμος που εστιάζει μόνο στους εφοπλιστές; Άλλοι δεν τα κάνουν; Πόσοι πολιτικοί μάθαμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν μεταφέρει τις περιουσίες τους στο εξωτερικό, είτε σε off shore είτε σε ξένες τράπεζες; Και μου λέτε μετά για τον Μαρινάκη;

Ο οποίος Μαρινάκης, όταν ήταν στην γυναικεία ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού είχε φτιάξει με δικά του χρήματα το κλειστό του Ρέντη που δεν είναι ιδιόκτητο φυσικά, δημόσιο είναι. Πέραν τούτου, έχει και την βαρειά σκιά του πατέρα του, Μιλτιάδη, που είχε ασχοληθεί και με τον Ολυμπιακό και με τα Κοινά της πόλης και που σε καμία περίπτωση δεν θα θελήσει να τον ατιμάσει, μπέσα σε αυτό.
Δηλαδή και τι δεν έχουμε ακούσει: ότι είναι από πίσω του η Μπακογιάννη, ή ότι υποστηρίζει χρυσή αυγή. Φυσικά και με τα δύο συνάγεται ότι και η Μπακογιάννη στηρίζει χρυσή αυγή, αλλά ποιος ασχολείται με τις μπούρδες; Δηλαδή η Μπακογιάννη δεν συμμετέχει ενεργά στον πολιτικό βίο της χώρας; Αν υποθέσουμε ότι είναι πίσω από τον Μαρινάκη (που δε νομίζω), το περίεργο που θα ήταν σε ένα τέτοιο σενάριο; Όσον αφορά δε τα περί χρυσής αυγής, πολύ περίεργο που ενώ έχουμε μάθει για άλλους από τον υπερκοριό της ΕΥΠ, δεν έχει βγει τίποτε για τον Μαρινάκη, ε; Ιδίως τώρα που έκανε ζημιά και θα βόλευε, άκρα του τάφου σιωπή βασίλεψε. Αμ, τα περί Μώραλη; Ήταν, λέει, στην 7. Σώπα, δεν το ξέρουμε. Και που ήταν όμως δεν μας λέτε αν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα που όντως δεν είχε δώσει και παίζει να ήταν και από τους ελάχιστους. Ρε δε μας χαιρετάτε, λέω 'γώ;

Για τον Μαρινάκη θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, όπως για παράδειγμα ότι είναι απαράδεκτο να έχεις τον Αγραπίδη τις τάξεις σου. Επίσης, άκουσα και μια καταγγελία (αν και δεν ξέρω το όνομα για να είμαι απόλυτα ειλικρινής) ότι έχει στον συνδυασμό τον οικονομικό διαχειριστή του Δήμου επί Αγραπίδη και Φασούλα, το οποίο είναι το πιο ανεπίτρεπτο όλων, αν φυσικά ισχύει. Ένα λάθος που έκανε δε, ήταν που περίπου δύο βδομάδες έβαλε τον Ολυμπιακό στο προσκήνιο, το οποίο κατάλαβε και επιχείρησε να συμμαζέψει την τελευταία βδομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει καμία σχέση με τις δημοτικές εκλογές. Επίσης, προσωπικά, δεν μου άρεσε (αν και φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν το έκανε επίτηδες) ο τρόπος που έβαλε στο ίδιο καζάνι τον Εθνικό με άλλες μικρές ομάδες του Πειραιά. Ο Εθνικός είναι ο τοπικός ανταγωνιστής και έχει τεράστια ιστορία και ελπίζω να αποκαταστήσει την αδικία με το γήπεδο.

Και τέλος πάντων, όταν τόσο σε βουλευτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης έχει κατέβει (και εκλεγεί) κάθε καρυδιάς καρύδι, δεν μπορώ να καταλάβω τι πειράζει να δοκιμαστεί και ο Μαρινάκης που αν μη τι άλλο όλα τα μαγαζιά του τα έχει νοικοκυρεμένα όσο δεν πάει. Ψήφο ζητάει ο άνθρωπος και μάλιστα στα ίσα, δεν τον επιβάλει η τρόικα όπου να σας το πω κι αλλιώς, έχει στα υπέρ του το ότι δεν τον γουστάρει η κυβέρνηση. Α, και που'στε παλουκάρια: τα πλοία μπορεί να είναι με διάφορες σημαίες, αλλά ο Ολυμπιακός είναι με ελληνική, έτσι; Και ο Ολυμπιακός είναι όχι μία αλλά τρεις ΑΕ να ξέρετε, όπου όλες αποδίδουν τα προβλεπόμενα. Αυτό για την απλή υπενθύμιση, μιας και κάποιοι θυμήθηκαν και τον Ολυμπιακό εσχάτως.

Και αν βγει με το καλό, που θα βγει, είμαι βέβαιος, θέλω να δω τις μούρες κάποιων όταν θα κάνει έργα με ιδιωτικά κεφάλαια στον Πειραιά, διότι την τρέλα του Μαρινάκη δεν την ξέρετε κυρίες και κύριοι. Πως είπατε; Σιγά μην το κάνει; Όπως δεν έκανε στην Κεφαλλονιά ας πούμε, ή όπως δεν έχει κάνει με χίλιες δυο ανθρωπιστικές κινήσεις μέσω του Ολυμπιακού, ας πούμε; Γι'αυτό σας λέω, ψυχραιμία...
Χαίρετε.

Της ημέρας ΙΙΙ: Η μπουρδολογία των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Και αναφέρομαι στο σύνολο. Δηλαδή ειλικρινά από χθες με αυτά που ακούω μου έχουν στρίψει τ'άντερα. Πόση άλλη βλακεία ν'αντέξω ο θεός; Μα πόση; Δεν αντέχεται το εθνικό προϊόν πλέον.

Όλοι κερδισμένοι, για μια ακόμη φορά!
Μόνο στην Ελλάδα κυρίες και κύριοι! Ναι! Οπουδήποτε αλλού στον κόσμο πάντα θα υπάρχει κάποιος που χάνει, εκτός από την Ελλάδα όπου όλοι κερδίζουν!

Να τα πούμε απλά τα πράγματα, διότι πραγματικά δεν αντέχεται αυτό το καλαμπούρι.
Πρώτον, όποιος προσπαθεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα υπό αυτές τις συνθήκες είναι εντελώς γελοίος! Πιο κάτω δεν έχει. Μυρωδιά μπορεί να πάρει, ασφαλή συμπεράσματα να βγάλει όμως με την καμία.
Δεύτερον, όποιος συγκρίνει τις αυτοδιοικητικές εκλογές με τις εθνικές είναι στον κόσμο του. Αμέτρητες φορές έχουμε δει βαμμένες περιοχές με ένα χρώμα, στις δημοτικές εκλογές να ψηφίζουν άλλο βάψιμο κ.ο.κ. Ατελείωτα τα παραδείγματα και διαχρονικά. Οι νομαρχιακές έτσι όπως έγιναν δε, δεν προσφέρουν ασφαλή συμπεράσματα παρά μόνο μια υπόνοια που θα δούμε την άλλη βδομάδα τι απόχρωση μπορεί να έχει. Άρα όποιος σπεύδει να βγάλει συμπεράσματα και για εθνικό επίπεδο από τώρα είναι κοινός μάλαξ γκρέκους ή στημένο λαμόγιο.
Τρίτον, όποιος θεωρεί ότι ακόμη και οι επικείμενες ευρωεκλογές μπορούν σόλο κι αυτές να σχετιστούν είτε με τις αυτοδιοικητικές, είτε με τις εθνικές, καλύτερα να του αφαιρεθεί το δικαίωμα του εκλέγειν μιας και ομοιάζει στους παππούδες που ακόμη ψηφίζουν Αντρέα. Οι ευρωεκλογές, είναι ευρωεκλογές. Μόνες τους δεν λένε τίποτε και για έναν επιπρόσθετο λόγο, ότι ο Έλλην δεν ξέρει καν τί είναι η Ευρώπη. Οι ευρωεκλογές μόνο συνδυαστικά προσφέρονται για συμπεράσματα, άρα πως διάολο τα βγάζουν όλοι από τώρα, πριν καν γίνουν; Όπου σημειωτέον ότι αν στις εθνικές υπήρχε πάντα μια αποχή άλφα, στις ευρωεκλογές υπήρχε τουλάχιστον δύο φορές το άλφα. Τώρα που ο κλασικός μαλάκας ο Έλλην ζορίζεται και οικονομικά να πάει στο χωριουδάκι του με το οποίο απλώς ήθελε να διατηρήσει δεσμούς (αλλά κατά τα λοιπά διαμαρτύρεται που στην πόλη που ζει δεν γίνονται έργα), η αποχή θα είναι τρεις φορές το άλφα. Αν προσθέσουμε και αυτούς που έχουν μεταναστεύσει που δεν είναι λίγοι, τότε χέσε ψηλά κι αγνάντευε. Βάλε τώρα κι αυτούς που κάνουν την πλακίτσα τους στα έξιτ πολλς (το είδαμε χθες περίτρανα), βάλε και τις καραστημένες δημοσκοπήσεις που πλέον δεν ξέρεις ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα, άρα πως πας να βγάλεις συμπέρασμα ρε μεγάλε; Απλά πράγματα. Αλλά ξέχασα: στην Ελλάδα τα συμπεράσματα είναι απλώς για να σε βοηθήσουν να επιλέξεις στα επικέιμενα, ε; Ή μήπως ούτε αυτό το ξέρουμε;

Πάμε στα αποτελέσματα. Την σειρά παρουσίασης την επιλέγω εγώ:
ΣΥΡΙΖΑ: Καταποντισμός! Πλήρης ανικανότητα ακριβώς όπως έχουμε ξαναγράψει! Έστω στο μέτρο που μπορεί κανείς να βγάλει κάποια πολιτικά συμπεράσματα είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεισε κανέναν και πουθενά (πλην κάποιων μάλλον συγκυριακών εξαιρέσεων στο λεκανοπέδιο). Ακόμη και στην Αθήνα με έναν από τους χειρότερους δημάρχους όλων των εποχών, δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε και βασικά βγήκε δεύτερος ένεκα Κακλαμάνη. Μέχρι την τελευταία στιγμή ο καθείς έλεγε ό,τι του κάπνιζε και γι'αυτό δεν κάλπασε όπως θα γινόταν σε μια οποιαδήποτε σοβαρή χώρα. Άχρηστοι άρα άξιοι να μας κυβερνήσουν. Εξάλλου όπως έχουμε ξαναγράψει, όλα είναι δεμένα χειροπόδαρα και δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτε ουσιαστικό.
Νουδού: Επί της ουσίας κερδισμένοι ακριβώς επειδή έχουν τον ΣΥΡΙΖΑ για αντίπαλο. Παίζουν μπάλα μόνοι τους οι άνθρωποι και το ξέρουν, εξ ου και η μεγάλη άνεση του στραβοχυμένου χθες το βράδυ. Το αξιοπερίεργο (και εξαιρετικά ανησυχητικό) είναι ότι ουδείς εξ αυτών δείχνει να ανησυχεί για το γεγονός ότι θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί από τον χάρτη και αυτό είναι δείγμα ότι θα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο της εξόντωσης των πάντων προκειμένου σε κάποια μελλοντική ιστορική στιγμή η Αδόλφα Μέρκελ να ξανανεύσει στον μπούμπη Αντώνης_ να ξανακατέβει, αυτήν τη φορά ίσως μαζί με τα ουζάκια στον δίσκο.
Pasok/Καλό Λάδι (μίζας): Πολλοί το εντάσσουν στους κερδισμένους. Παπάρια μάντολες. Τα γεγονότα στην Αθήνα έδειξαν πολλά: για να φτάνει σε σημείο η νουδού να θυσιάζει το πλέον παραδοσιακό της κάστρο προκειμένου να στηρίξει τον κυβερνητικό εταίρο, δείχνει πάρα πολλά.Την άλλη βδομάδα θα δούμε που πάει και ειλικρινώς ελπίζω να πάει μια και καλή στον διάολο.
Χρυσή Αυγή: Ουδεμία έκπληξη. Όπως έχουμε επανειλημμένως προειδοποιήσει, ήταν η μεγάλη κερδισμένη. Τους πήγε όλους κούρσα. Απολύτως αναμενόμενο. Με αποκλεισμό από τα μέσα, με προφυλακισμένους βουλευτές, με καμία απολύτως προώθηση και εδραιώνεται ως τρίτο κόμμα ανετότατα. Ιδίως στην Αθήνα όπου σάρωσε όπου υπάρχει το πρόβλημα που περιέργως κανείς δεν βλέπει διότι είναι πολιτικώς μη ορθόν (ξέρετε ποιο λέω, ε;) βγήκε με ευκολία πρωτοδεύτερη. Το τελικό αποτέλεσμα δε, είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον: 16 και κάτι ψιλά ο Αρούλης ο φλου, 16 και κάτι ψιλά ο Κασιδιάρης. Πάλι καλά να λέμε που τα κάτι ψιλά δεν ήταν ανάποδα. Φανταστείτε όμως τι ποσοστό θα είχε αν το παιχνίδι παιζόταν επί ίσοις όροις. Και επειδή δεν είναι ηλίθιοι μόνο αυτοί που μας κυβερνούν, αλλά είναι κι εκείνοι που τους στηρίζουν, αν τεθεί θέμα να τεθεί εκτός νόμου, τότε να δείτε ποσοστά να τρίβετε τα μάτια σας. Και μην πείτε ότι δεν τα λέγαμε εγκαίρως, έτσι;
ΚΚΕ: Μεγάλη επιτυχία, όπως διαβάζω από χθες: έχει πλέον εδραιωθεί κάτω από την ΧΑ. Ουδέν άλλον σχόλιον διότι δεν υπάρχει λόγος.
Στα υπόλοιπα δεν χρειάζεται να πούμε κάτι επί της παρούσης. Μετά τις ευρωεκλογές ίσως.

Το διά ταύτα τώρα καθώς και το που το πάμε;
Στις δημοτικές υπήρχαν κάποια ενδιαφέροντα σημεία, όπως για παράδειγμα ο καταποντισμός του σιχαμερού για τα γούστα μου Πάχτα (ο οποίος είχε προειδοποιήσει για τις πληγές του Φαραώ κλπ τις οποίες προφανώς θα πρέπει να αναμένουμε από στιγμή σε στιγμή).
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο ήταν το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη για το νερό (και δεν με ενδιαφέρει καν αν δεν ήταν προϊόν της κυβερνητικής βούλησης, διότι την ξέρουμε την κυβερνητική βούληση, οκ;).
Ίσως όμως το πιο σημαντικό όλων ήταν η υποψηφιότητα Μαρινάκη στον Πειραιά. Ναι, ξέρω, ο βλαξ θα σπεύσει να σκεφτεί ότι το γράφω ως Πειραιώτης και γαύρος αλλά καμία σχέση. Ούτως ή άλλως ο Μαρινάκης έκανε και λάθη σοβαρά και προσωπικά δεν θα ήθελα ποτέ να μπλέξει τον Ολυμπιακό μέσα. Το σημαντικό ήταν άλλο: ο Μαρινάκης κατέβηκε αφενός τον τελευταίο μήνα, αφετέρου κατέβηκε με ταυτότητα οπότε αυτό το 33% αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα. Όλοι ξέρουν τι είναι και ποιος είναι (και δεν αναφέρομαι τόσο στον Ολυμπιακό αλλά στον εφοπλιστικό του χαρακτήρα). Κοινώς δεν είναι περίπτωση α λα Μπουτάρη με κλαυσιγέλωτες, όπου λίγο με κανά χικ, λίγο με κανά σκουλαρικάκι, λίγο με καμιά μαλακιούλα θα τσιμπήσει κάτι από 'δώ και κάτι από 'κει. Τον είδαμε και τον πανικό που έσπειρε και τον πόλεμο που προσπάθησαν να του κάνουν. Συνεπώς το ποσοστό που έλαβε είναι εξαιρετικά σημαντικό ιδίως από την στιγμή που διαφαινόταν ότι θα πήγαινε προς τα εκεί το πράγμα, αφού από όλη την επικράτεια μόνο στον Πειραιά έγινε το σώσε με τους υποψηφίους. Φέρτε το στο μυαλό σας και αναλογιστείτε το: σε όλη τη χώρα η προεκλογική διαδικασία ήταν επιπέδου υπό του μηδενός. Καμία σχέση με όσα ξέραμε και με όσα ενδεχομένως να περιμέναμε. Παντού μια μετριότητα και ιδίως στις προσωπικότητες. Πλην Πειραιώς. Γιατί; Μα διότι ο Μαρινάκης έδειξε ότι οπουδήποτε μπορεί να έρθει ο οποιοσδήποτε και αν είναι σοβαρός, να πάρει σώβρακα και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό αυτών των εκλογών.

Εννοείται ότι πολλοί ρούφηξαν το αυγουλάκι τους μόνο και μόνο επειδή κατέβηκαν με στήριξη της μνημονιακής (συγ)κυβέρνησης, αυτό είναι γεγονός, αλλά αν ήταν άλλοι στις θέσεις τους ίσως να πήγαιναν καλύτερα παρά την κομματική στήριξη. Να το έχουμε κατά νου αυτό. Όπως επίσης να έχουμε κατά νου ότι δυστυχώς αυτό που λέει ο στραβοχυμένος και τα παπαγαλάκια του ότι σε όλη την περιφέρεια ο κόσμος δεν επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Γενικά η γεύση που μου έμεινε είναι ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει ένα λάιτ σκηνικό σοβαρότητας ότι τάχα μου δεν μας πολυενδιαφέρει σήμερα αλλά την άλλη βδομάδα, ε; Ξέρετε...
Από την άλλη μεριά οι πολιτικοί ερασιτέχνες του ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν με τα μούτρα στο τυρί δίχως να δουν την εμφανέστατη φάκα, αφού ο Τσίπρας προφανώς ορμώμενος από τον θρίαμβο των έξιτ πολλς έσπευσε να δώσει δημοσκοπικό χαρακτήρα στις ευρωεκλογές και αν είχε βγει μισή ώρα πριν, ένας θεός ξέρω τι άλλη μπαρούφα θα είχαμε ακούσει από το στόμα του...

Η ουσία όμως είναι αλλού: δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε αλλά αυτό που είδαμε χθες ήταν ένα ποντάρισμα που βγήκε. Τι ποντάρισμα ήταν αυτό; Μα στην ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς δηλαδή όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν. Έχω γράψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να μπει στο ρεκόρ γκίνες ως το κόμμα που πρόλαβε να διαλυθεί επειδή υπήρχε ενδεχόμενο να κυβερνήσει. Τα είδαμε όλες τις προηγούμενες μέρες: άλλα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα, άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ Σταθάκη, άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη, άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ Τσακαλώτου κλπ. Χέσε ψηλά κι αγνάντευε, κοινώς.
Και το πρόβλημα γίνεται ολοένα μεγαλύτερο διότι δεν δείχνει να υπάρχει λύση στον ορίζοντα. Θα μου πείτε, αφού προφανώς δεν ψήφισες ΣΥΡΙΖΑ, τι σε νοιάζει τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Μα και αυτό το έχω αναπτύξει στο παρελθόν, δεν φταίω εγώ που είτε δεν θυμάστε, είτε δεν διαβάζετε γι'αυτό και θα το επαναλάβω: μόνο αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και αποτύχει πλήρως θα καταλάβει ο κλασικός μαλάκας ο Έλληνας ότι με τα τρέχοντα κόμματα δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Οι ανίκανοι του χθες και του σήμερα είναι αδύνατο να αποτελέσουν την ελπίδα του αύριο. Και η λύση σαφώς και δεν είναι η ανακύκλωση προσώπων σε νέα κόμματα με τις ίδιες συνεργασίες. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι κυριολεκτικώς μια νέα μεταπολίτευση δίχως όλα αυτά τα λαμόγια στο διάβα μας. Μόνο που φοβάμαι ότι μέχρι να συμβεί αυτό δεν θα υπάρχει χώρα για να δώσουμε λύση.

Ένα τελευταίο μιας και επίτηδες το άφησα για 'δώ κάτω: η ψήφος στη Δούρου προφανώς και δείχνει ότι πολύς κόσμος ψάχνεται αντιμνημονιακά και μόνο ένα μέρος αυτού εξέφρασε με την εν λόγω ψήφο του την διαμαρτυρία του. Τι να το κάνεις όμως αν δεν υπάρχουν λύσεις; Αυτό είναι ξεκάθαρο από το σύνολο των ποσοστών που πήραν τα κόμματα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.
Κι όσο βλέπω να πανηγυρίζει κόσμος που λογικά δεν θα έπρεπε να πανηγυρίζει, τόσο ακόμη πιο σκούρα τα βλέπω.

ΥΓ. Να ξαναθέσω ένα προ μηνών ερώτημα: είσαι έτοιμος για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής κλασικέ μαλάκα Έλληνα;

Της ημέρας ΙΙ: Το μικρό γιαννάκι...

Ποτέ ευρωπαϊκή κούπα στο μικρό γιαννάκι.
Πάρε το λάσο σου και βουρ στην φερνάντα να κλάψετε μαζί τώρα...

Έτσι, για να μάθεις σε ποιον ισχυρίζεσαι ότι τα δείχνεις ξεφτιλισμένε.
Διότι αν είχες δεν θα έκανα ότι δεν τους είδα. Θυμάσαι, έτσι;

Της ημέρας Ι: Σαμαράς (όχι αυτός που σας πήγε το μυαλό)

Στον ποδοσφαιριστή Σαμαρά δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερα μεγάλη εκτίμηση, αν και αναγνωρίζω ότι είναι παιδί που θα δώσει τα πάντα για την φανέλα του, πολλές φορές έως και με αυτοθυσία. Μιλάω καθαρά ποδοσφαιρικά ότι δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας.

Όμως με αυτά που είδα τις τελευταίες μέρες για τον άνθρωπο Σαμαρά, οφείλω να ομολογήσω ότι του βγάζω το καπέλο και κάνω και την πιο βαθειά υπόκλιση ταυτόχρονα. Ο άνθρωπος Σαμαράς είναι απλά παμμέγιστος. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια.



Από τον Φίλαθλο:

Ο πατέρας του Τζέι Μπίτι, του 11χρονου αγοριού με σύνδρομο Ντάουν που ζει και αναπνέει για την αγαπημένη του Σέλτικ και τον ήρωά του Γιώργο Σαμαρά, ο Μάρτιν Μπίτι, έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο ''Εθνος της Κυριακής''.
«Οπως ήδη θα γνωρίζετε, τον γιο μου τον λένε Τζέι και έχει το σύνδρομο Ντάουν. Είναι φανατικός θαυμαστής του Γιώργου Σαμαρά. Ισως και ο πιο φανατικός σε όλον τον κόσμο. Πρόκειται για τον αγαπημένο του παίχτη.
Στην κυριολεξία, τον λατρεύει. Οι τοίχοι στο δωμάτιό του είναι καλυμμένοι με φωτογραφίες και αφίσες του Σαμ, ενώ κάθε, μα κάθε μέρα θα παρακολουθήσει DVD με τις καλύτερες στιγμές του ή θα ανοίξει το Ιντερνετ προκειμένου να τον απολαύσει», λέει αρχικά ο πατέρας του 11χρονου αγοριού, Μάρτιν Μπίτι, ο οποίος γύρισε τον χρόνο στο περασμένο καλοκαίρι, προκειμένου να εξιστορήσει πώς προέκυψε το «δέσιμο» του Σαμαρά με τον γιο του.
«Τον περασμένο Ιούλιο η Σέλτικ έδινε ένα ευρωπαϊκό ματς στο Μπέλφαστ εναντίον της Κλίφτονβιλ. Εμείς πήγαμε και στην προπόνηση της ομάδας για να συναντήσει ο Τζέι το ίνδαλμά του. Ηταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του.
Ο Σαμ τον έβαλε να κάνει προπόνηση μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, τον είχε συνέχεια δίπλα του, ενώ τον πήρε μαζί και στο πούλμαν! Δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά που ένιωσε.
Ο παίκτης που λάτρεψε ο Τζέι από την πρώτη στιγμή που πήγε στη Σέλτικ, τον έκανε κομμάτι της ομάδας…». Μάλιστα ο Σαμαράς είχε αναρτήσει και φωτογραφίες από εκείνη τη συνάντηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, με το σχόλιο «διασκεδάζοντας με τον κολλητό μου…».
Αλλωστε, όπως μας είπε ο Μάρτιν Μπίτι, «αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχει κάνει ο Σαμαράς στον γιο μου. Σε όποιο ματς πήγαμε για να τον δει, πάντα του μιλούσε. Πάντα τον έπαιρνε αγκαλιά για να ανταλλάξει μερικά λόγια μαζί του.
Πάντα του έδινε σημασία. Τα υλικά αγαθά δεν έχουν καμία σημασία όσο το ενδιαφέρον που έχει δείξει για τον Τζέι. Πραγματικά, του είμαστε ευγνώμονες και τον θεωρούμε οικογένειά μας. Οπου και αν πάει, σε όποια ομάδα και αν παίζει, εμείς θα τον υποστηρίζουμε. Και φυσικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο όλοι θα είμαστε με την Ελλάδα!».
Γνωρίζοντας κι εμείς κι εκείνος την απόφαση του 29χρονου επιθετικού να αποχωρήσει από τη Σέλτικ μετά το τέλος της φετινής σεζόν, δεν μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε!
«Τι θα κάνει τώρα ο Τζέι; Θα αλλάξει ομάδα για χάρη του;».
Η απάντηση ήταν αφοπλιστική και σε καμία περίπτωση αυτή που περιμέναμε: «Ο Τζέι δεν γνωρίζει ακόμα ότι ο Σαμαράς θα φύγει από τη Σέλτικ. Κανείς δεν του το έχει πει ακόμα. Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα του το ανακοινώσουμε. Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση που πρέπει να διαχειριστούμε, αφού δεν είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει. Σίγουρα θα ξεσπάσει σε κλάματα. Πραγματικά, μας περιμένουν πολύ δύσκολες μέρες…».
Και εξηγεί:
«Για να σας δώσω να καταλάβετε το μέγεθος του θαυμασμού του για τον Σαμαρά, δεν μπορεί να φάει το φαγητό του εάν δεν ακούσει μια ιστορία γι’ αυτόν. Αν δεν του πούμε για τα κατορθώματά του και τα γκολ που σημειώνει, δεν πρόκειται να καθίσει στο τραπέζι για να φάει μαζί μας.
Το ίδιο συμβαίνει και το βράδυ πριν πέσει για ύπνο. Τα παραμύθια πρέπει να έχουν κεντρικό ήρωα τον Σαμ. Και κάθε βράδυ προσπαθούμε μαζί με τη μαμά του να επινοήσουμε διαφορετικές ιστορίες. Και φυσικά κοιμάται φορώντας τη φανέλα με το όνομα του Σαμαρά. Την έχει σε όλα τα χρώματα! Σε πράσινο-άσπρο, σε κίτρινο και σε μαύρο! Το εννέα έγινε ο αγαπημένος του αριθμός εξαιτίας του».

Μιλάμε για το ίδιο ποδόσφαιρο που άλλοι βρίζουν μάνες και σφάζονται μεταξύ τους, έτσι;