Χρόνια μας πολλά.

Για άλλους επέτειος, για άλλους επαίτειος.
Μεταξύ άλλων πετάχτηκαν και κάποιες συνηθισμένες πορδές, απ'αυτές με τις οποίες έχουμε ασχοληθεί κατ' επανάληψιν και θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε αναγκαστικά.

Γιατί αυτό; Μα διότι συνεχίζεται αμείωτη η πλήρης απόπειρα αποδόμησης της εθνικής ταυτότητας (διότι αν και ενοχλεί, παντού υπάρχουν εθνικές ταυτότητες).

Μιας και την ρεπουσιάδα την έχουμε αφήσει ανολοκλήρωτη και ενθυμούμενοι ότι η Ρεπούση ουδέποτε έχει μιλήσει για μύθους, απλώς ανεβάζω ένα τμήμα άρθρου της στο περιοδικό Book's Journal.

Όποιος θέλει να πιστεύει ότι κάτι συνέβη, δικαίωμά του. Όποιος δεν θέλει να το πιστεύει πάλι δικαίωμά του. Και στις δύο περιπτώσεις, στα πιάτα σας, στα σπίτια σας. Άποψη έχω κι εγώ.
Το αν υπάρχουν και ψέματα μαζί με τις αλήθειες δεν συνεπάγεται πως όλα είναι ψέματα και πρέπει να είσαι εντελώς ηλίθιος για να το πιστεύεις αυτό.