Λίγη ρελάνς γέλωτα μέσα στον καύσωνα μπας και δροσιστούμε...

Είναι θεός ο τύπος, δεν το συζητάμε!




Ο διαχρονικός και υπέρτατος Αλ!




Ένα όχι πολύ γνωστό σκηνικό! Κι εγώ κατά τύχη το ανακάλυψα...


Η κλασική συλλογή με βλάκες φυσικά...


Επ' ευκαιρία των Ολυμπιακοί Αγώνες κιόλας...


Και φυσικά οι θεοί!


Μπας και κρυώσει καθόλου το κοκαλάκι μας!

Παγκόζμια αποκλειστικότις!

Σας παρουσιάζομεν δύο τυχαία αποσπάσματα από το επικείμενο βιβλίο - απομνημονεύματα του Γίγαντα της ελληνικής σκέψης Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' και γενικότερα της παγκοζμίου διαννόησης, του ανθρώπου θαύματος της επιστήμης που αποδεικνύει ότι η ζωή χωρίς εγκέφαλο είναι εφικτή και δεν αποτελεί πλέον ταμπού!

Θαυμάστε την χάρη του λόγου, την ασύλληπτη ροή των λέξεων, τον οργασμό σκέψεων του συγγραφέως που δημιουργεί σχεδόν χρωματιστές εικόνες στον καμβά της φαντασίας μας, τη λογιότητα των περιγραφών που θα προκαλέσει αίσθηση, την ένταση με την οποίαν βιώνεται η πολυσχιδής καθημερινότητα, το μεγαλείο των σκέψεων και των προβληματισμών του μεγάλο ανδρός. Σας τον αποκαλύπτομεν σε παγκόζμια αποκλειστικότητα, σε αυτό εδώ το ταπεινό βλόγιον!

Με σπέσιαλ αφιέρωση εις τον καλό φίλο και αγαπημένο βλόγερε polse.

Περί γραμμάτων και περιγραμμάτων αγραμματοσύνης

Θα ξεκινήσουμε από τα αποδεδειγμένα γεγονότα που ήδη έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν: ο βιασμός της γλώσσας είναι γεγονός. Μην τον αμφισβητούμε, ιδίως με ξυπνητζίδικες τοποθετήσεις. Ας πάμε τώρα και στα πρόσφατα.

Πριν λίγες μέρες είχαμε μια επιστολή δασκάλας σε σχολείο η οποία με τίτλο "Η Ελληνική Γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη" κατήγγειλε μείωση του αρισθμού φωνηέντων και συμφώνων από το ελληνικό αλφάβητο. Αμέσως -άλλο που δεν ήθελαν οι περισσότεροι- ξεκίνησε ένας σφοδρός πόλεμος ανακοινώσεων όπου ο ένας έβαζε στη θέση του τον άλλον και ως συνήθως όλοι είχαν δίκιο (το γεγονός ότι οι περισσότεροι αποδεδειξει δεν είχαν ανοίξει καν βιβλίο δεν πρέπει να απασχόλησε κανέναν). Πιο συγκεκριμένα -και ελπίζω να μην έχασα κάποιο επεισόδιο από τα πραγματικά πάμπολλα αν και θα επιλέξω κάποια συγκεκριμένα- είχαμε κατ' αρχήν την σοβαρή τοποθέτηση Σαραντάκου επί του θέματος που καταλήγει ότι το θέμα δεν υφίσταται. Θέση επίσης έλαβαν 140 φερώνυμοι εκπαιδευτικοί με -αν μου επιτρέπετε- ρεπούσειο ύφος αυθέντη οι οποίοι τα έχωναν στεγνά κι ασάλιωτα στη δασκάλα. Στο θέμα έλαβε θέση βεβαίως, βεβαίως και ο Μπαμπινιώτης, γεγονός που αν μη τι άλλο οφείλει να μας προβληματίσει διότι όλοι μας ξέρουμε την "άποψη" του εν λόγω για τη γλώσσα όπου κάτι είναι σωστό επειδή χρησιμοποιείτεαι έτσι, ακόμη κι αν είναι λάθος). Την σκυτάλη έλαβε ο Βύρων Πολύδωρας που κάλεσε σε πανστρατιά, και στην παρούσα φάση η τελευταία, νομίζω, πράξη του έργου έχει στο προσκήνιο την συγγραφική ομάδα. Αν ξέχασα κάποιον απο το επιλεκτικό μου φάσμα, παρακαλώ να μου τον υπενθυμίσετε.

Φυσικά εσείς ήδη έχετε αρχίσει να ψιλιάζεστε ότι κι εγώ ετοιμάζομαι να λάβω θέση για το θέμα, έλα όμως που πέφτετε έξω. Τη θέση μου για την ελληνική γλώσσα την έχω γράψει προ ετών με παράδειγμα το υποφαινόμενο πειραματόζωο και δεν χρειάζεται να επανέλθω. Τα όσα έχω αναφέρει είναι χειροπιαστά παραδείγματα που είναι αδύνατον να καταρριφθούν (ειδάλλως ιδού η Ρόδος για όποιον γουστάρει...). Αυτό που πρόκειται να θίξω με το παρόν είναι η όλη γελοιότητα ενός σοβαρότατου θέματος ένεκα του τρόπου με τον οποίον χειρίζεται από τους πάντες. Διότι το συμπέρασμα στο οποίο έχουν οι περισσότεροι καταλήξει είναι ότι αφού η δασκάλα έχει λάθος, τότε με τη γλώσσα όλα βαίνουν ομαλώς, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Και εκ νέου, το τι βλακεία έχω διαβάσει επί του θέματος δεν περιγράφεται...
Αλλά ας προσπαθήσουμε να μείνουμε στο φυσιολογικό ανθρώπινο επίπεδο πιάνοντας την καταρριπτική επιχειρηματολογία.

Ας δούμε τα στοιχεία:
α) Γραμματική Αρχαίων Ελληνικών (αυτή που έχουμε διδαχθεί μάλλον όλοι όσοι περάσαμε από Γενικά Λύκεια και τα όποια αντίστοιχά τους) (πειστήριο "Α")
β) Γραμματική Μανώλη Τριανταφυλλίδη (επειδή έχει τεθεί στην κουβέντα) (πειστήριο "Β")
γ) Πρωτότυπη Γραμματική Μανώλη Τριανταφυλλίδη (1941) (πειστήριο "Γ")
γ) Γραμματική Ε'-Στ' Δημοτικού (η πέτρα του σκανδάλου) (πειστήριο "Δ")

Έχουμε και λέμε λοιπόν: ας ξεκινήσουμε από τα αρχαία Ελληνικά, τα οποία όσο κι αν στεναχωρεί αυτός αρκετούς, ναι, είναι ελληνικά -ελληνικότατα κιόλας, όσο κι αν έχουν προσπαθήσει διάφοροι κύκλοι να μας τα κάνουν ξένη γλώσσα, όπου να συμπληρώσω πως το αν κάποιος ξέρει ή όχι να διαβάσει (κατανοήσει) ένα αρχαίο κείμενο δεν έχει να κάνει με την άλλη γλώσσα αλλά με την αισχρή εκπαίδευση του συστήματος Παηδίας. Επειδή λοιπόν ακόμη κι αν δεν ξέρουμε αρχαία, ξέρουμε νέα (ήτοι την αισχρή δημοτική του Ράλλη), διαβάζουμε στο πειστήριο "Α" ότι
"16. Οι φθόγγοι της αρχαίας ελληνικής παριστάνονται με 24 γράμματα, που είναι τα ίδια της νέας (βλ. § 2 και § 8). Το σύνολο των γραμμάτων αυτών λέγεται ελληνικό αλφάβητο."
για να συνεχίσει αμέσως μετά
"18. Οι φθόγγοι της αρχαίας ελληνικής (όπως και της νέας) διαιρούνται σε φωνήεντα και σε σύμφωνα (βλ. § 3). α) Τα φωνήεντα της αρχαίας, ως φθόγγοι, παριστάνονται με 7 γράμματα, που λέγονται και αυτά φωνήεντα: α,ε,η,ι,ο,υ,ω. β) Τα σύμφωνα της αρχαίας, ως φθόγγοι, παριστάνονται με 17 γράμ¬ματα, που λέγονται και αυτά σύμφωνα: β,γ,δ,ζ,θ,κ,λ,μ,ν,ξ,π,ρ,σ (-ς),τ, φ, χ, ψ"
για να συνεχίσει εκ νέου αμέσως μετά
"2. Διαίρεση φωνηέντων 
19. 1) Τα φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής (δηλ. οι φθόγγοι που ακούονταν σαν φωνήεντα) διαιρούνται σε βραχύχρονα και μακρόχρονα." κλπ, κλπ, κλπ.

Να ξεκαθαρίσω το εξής: τόσο το έντονον (ελληνιστί bold), όσο και το κόκκινο χρώμα αλλά κυρίως η μεγάλη γραμματοσειρά δεν χρησιμοποιήθηκαν για περιπτώσεις μυωπίας, πρεσβυωπίας, αστιγματισμού ή αχρωματοψίας, αλλά για την νεοελληνική περίπτωση της γαργάρας που όπως γνωρίζουμε είναι και η σοβαρότερη πάθηση των ματιών (ταυτόχρονα και του εγκεφάλου).

Από την στιγμή λοιπόν που χρησιμοποιήθηκε ως τεκμήριο η γραμματική του Τριανταφυλλίδη, εκτιμώ ότι η Γραμματική του Οικονόμου των απείρως πλουσιοτέρων και εγκυροτέρων αρχαίων ελληνικών μπορεί να αποτελέσει ακόμη ισχυρότερο τεκμήριο. Και στην εν λόγω γραμματική βλέπουμε συμπερασματικά τα εξής: δεδομένου ότι όλα τα γράμματα προφέρονται, ταυτίζονται με αντίστοιχους φθόγγους. Ουδένα γράμμα απουσιάζει και ουδεμία διάκριση σε γράμματα και φθόγγους γίνεται.

Πάμε τώρα στο πειστήριο "Β", δηλαδή αυτό που προσωπικά ονομάζω χαϊδευτικά ως έκτρωμα της σύγχρονης γλώσσας (όπου που να φανταζόμουν ο δόλιος πως θα έβγαινε κι ακόμη χειρότερο).
Ας δούμε τι προσδιορίζει ως φθόγγους:

Κατ' αρχήν παρατηρούμε ότι ο Τριανταφυλλίδης στην γραμματική του κάνει λόγο για 25 φθόγγους (κρατήστε αυτό το νούμερο διότι έχει σημασία) όπου επειδή είμαστε παρατηρητικά όντα βλέπουμε πως δεν πρόκειται φυσικά για τα 24 γράμματα συν ένα κάποιο (όποιο) διπλό, κάτι που με κάποιον τρόπο μας παραπέμπει σιγά, σιγά στην φαγωμάρα που εξετάζουμε. Βλέπουμε λοιπόν ότι στους φθόγγους της γραμματικής που όλοι μας έχουμε διδαχθεί στο σχολείο όντως απουσιάζουν το η, το υ, το ω, το ξ και το ψ, άρα αν μη τι άλλο το θέμα δεν είναι καινούριο. Στην συνέχεια η γραμματική προσδιορίζει μάλιστα πως μεταχειριζόμαστε τα 24 γράμματα προκειμένου να αποδώσουμε τους φθόγγους, όπου εδώ προφανώς και συμπεριλαμβάνονται τα 5 προαναφερθέντα. Μάλιστα στην συνέχεια παρατηρούμε ότι η γραμματική Τριανταφυλλίδη αναφέρει και όλα τα φωνήεντα με όλα τα σύμφωνα που αντιστοιχούν σε φθόγγους κλπ, κλπ, και στο τέλος, μάλιστα, της σελίδας 13 γίνεται και ιδιαίτερη μνεία στα διπλά σύμφωνα ξι και ψι. Οπότε νομίζω ότι πήραμε μια εικόνα της μετάλλαξης της αντιμετώπισης των γραμμάτων και των φθόγγων από την αρχαία γραμματική στην σύγχρονη δημοτική.

Βέβαια, εδώ πρέπει να δούμε την αρχική Γραμματική Τριανταφυλλίδη ως πειστήριο "Γ" όπου για τους περισσοτέρους που δεν το γνωρίζουν υπάρχει η τεράστια έκπληξη ότι ο συγγραφέας έγραφε με πνεύματα και τόνους τηρώντας ένα μεγάλο μέρος της αρχαιοπρέπειας που ακόμη και η δημοτική έχει (χα! Αυτό δεν το ξέρατε όμως, έτσι δεν είναι; Λογικόν, διότι εμείς μιλάμε ράλλειο δημοτική , όχι ελληνική δημοτική, αλλά ας μην την ανοίξουμε αυτήν την κουβέντα διότι θα ξεφύγουμε: ας αρκεστούμε στην υπενθύμιση ότι το μονοτονικό καθιερώθηκε περί το 1982 νομίζω αλλά μέσα από τόσες αλλαγές ποιος να θυμάται πως έγραφε ο Τριανταφυλλίδης;). Και ανοίγοντάς την εκεί που λέει μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα για τα φωνήεντα και τους φθόγγους (όπου επίτηδες δεν θα τα παρουσιάσω όλα, για να ψάξετε και τίποτε) θα διαπιστώσουμε το εξής "μυστήριο" πλην εξαιρετικά ενδιαφέρον:

"ο λόγος είναι πάντοτε για φθόγγους και όχι για γράμματα"

Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής; Ή για να το πούμε διαφορετικά, αυτή η ενδιαφέρουσα διευκρίνιση γιατί δεν υπάρχει στην νεώτερη γραμματική που έχουμε διδαχθεί όλοι; Διότι η (μετέπειτα) πέτρα του σκάνδάλου ναι μεν υποννοείται ή και περιγράφεται στην γραμματική που έχουμε διδαχθεί άπαντες, όμως ουδέποτε αναφέρεται με τον αυτόν ρητό τρόπο όπως στην πρωτότυπη γραμματική της νεοελληνικής. Προφανώς υπάρχει κάποιος λόγος που εξαλείφθηκε μια τόσο σημαντική διευκρίνιση.

Και πάμε τώρα σιγά, σιγά στο πειστήριο "Δ", ήτοι στη νέα γραμματική που προφανώς κρίθηκε πιο παιδαγωγική σε σχέση με τις προηγούμενες. Ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα των πολεμίων της δασκάλας που ανακίνησε το εν λόγω θέμα που εν μέρει είναι φάντασμα, είναι πως η γραμματική που κατηγορείται δεν αφαιρεί φωνήεντα και σύμφωνα από την αλφάβητο αλλά από τους φθόγγους, όπως άλλωστε έκανε και η προηγούμενη γραμματική, δηλαδή του Τιρανταφυλλίδη. Ας δούμε λοιπόν τώρα προσεκτικά, αφού θυμηθούμε αυτό που είχαμε κρατήσει, ότι ο Τριανταφυλλίδης έκανε λόγο για 25 φθόγγους με την υποσημείωση ότι ο αριθμός διατηρείται ανέπαφος και στην σύγχρονη γραμματική Τριανταφυλλίδη και στην πρωτότυπη.

Η αρίθμηση που ακολουθεί είναι δική μου:

Όπου μετράμε 23 φθόγγους. Που πήγαν ο ο 24ος και ο 25ος φθόγγος άραγε; Και βασικά, ποιοι είναι οι δύο απωλεσθέντες φθόγγοι; Για να μην ψάχνετε, είναι οι "τς" και "τζ" που έχουν αφαιρεθεί. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα εξαιρετικό συμπέρασμα που μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε πως το επιχείρημα ότι το έλεγε κι ο Τριανταφυλλίδης δεν ευσταθεί, διότι με την ίδιαν λογική ο Τριανταφυλλίδης έλεγε και για 25 φθόγγους.

Στην συνέχεια θα παραθέσω μία σελίδα για να καταδειχθεί ότι το εν λόγω βιβλίο είναι κακογραμμένο και ότι αυτό και μόνο επαρκεί για να δημιουργεί τις πλείστες όσες παρερμηνείες (αν και όχι από επαγγελματίες εδώ που τα λέμε):

Προσέξτε τι γράφει στο πάνω μέρος της σελίδας: Φθόγγοι, γράμματα και συλλαβές. Ενώ διαβάζοντας είναι προφανές ότι κάνει λόγο για φθόγγους (εξάλλου χρησιμοποιεί και τις αγκύλες [ * ] που παραπέμπουν σε φθόγγο και όχι σε γράμμα όπου ακόμη κι αυτό να μην ξέρεις, ε, το ρημάδι τα γκ, μπ, ντ γράμματα δεν είναι οπότε πρέπει να πονηρευτείς αν μη τι άλλο) καθώς διαβάζεις όλη την περί φθόγγων ανάπτυξη, φτάνεις πλέον ξεκάθαρα στα γράμματα και το αλφάβητο, όπου διαπιστώνεις τα εξής:

Για περίπτωση που σας διέφυγε, αυτό που παρατηρούμε σχεδόν απελπισμένοι είναι η αντιστοιχία φθόγγων και γραμμάτων, όπου προφανώς στην αριστερή στήλη είναι οι φθόγγοι και στην δεξιά τα γράμματα, στα οποία γράμματα ανήκουν και τα αι, ει, οι, υι, ου, γκ, γγ, μπ, ντ, όπου συμπτωματικά ή μη τα ξι και ψι αναφέρονται σε εντελώς ξεχωριστό σημείο κιόλας.
Να σας προλάβω στο δευτερόλεπτο πριν καταθέσετε ένσταση: η παραπάνω εικόνα είναι από την σελίδα 40 της νέας γραμματικής που διδάσκονται τα παιδιά. Η αμέσως προηγούμενη εικόνα που έχω παραθέσει είναι από την σελίδα 36.

Πάμε τώρα στην σελίδα 39 του ιδίου βιβλίου:

Δηλαδή κατ' αρχήν βλέπουμε ότι η διευκρίνιση (προς το παιδί) στα αριστερά για τον συμβολισμό του φθόγγου έρχεται 3 ολόκληρες σελίδες μετά τα των φθόγγων ενώ θα έπρεπε να ξεκινάνε με αυτό, ενώ η αλφάβητο δε έχει παρατεθεί με τρόπον τέτοιο που ν ακοντεύεις να ξεράσεις στην προσπάθεια να την διαβάσεις. Και αφού έχει γίνει όλο αυτό παρατίθεται ένας πίνακας με φθόγγους και... φθόγγους που παριστάνει τον πίνακα με φθόγγους και γράμματα όπως το ίδιο το βιβλίο διευκρινίζει. Βάλτε τώρα σε αυτό και το ποτ πουρί των γενικώς και ειδικώς μπερδεμένων γραμμάτων (δείτε πχ την "σαρανταποδαρούσα" με τα γράμματα είναι πιο μπερδεμένα και από του Τριανταφυλλίδη και αναρωτιέσαι "γιατί;". Είναι ένα τεχνηέντως εξαιρετικά κακογραμμέον βιβλίο που στοχεύει να βγάλει τούβλα, ή είναι ένα κακογραμμένο βιβλία από (ίσως εγκληματική) αμέλεια κάποιων αρμοδίων;


Να επιστρέψουμε λίγο στην επιχειρηματολογία των υπερασπιστών του υπερκαταπληκτικού εκπαιδευτικού συστήματος που διαθέτουμε καθώς και των αντιστοίχοι πχιότητας βιβλίων των σχολείων. Είχαμε μείνει λοιπόν στο ότι "το έλεγε και η αμέσως προηγούμενη γραμματική", το οποίο φυσικά αποδείξαμε ότι δεν ισχύει μιας και όπως ήδη αναφέραμε, η κανονική γραμματική του Τριανταφυλλίδη είναι καλή (παρά τις όποιες διαφωνίες μου, μιας και προτιμώ την αρχαϊζουσα που δεν ξέρω να μιλάω/γράφω κιόλας). Αυτή που είναι έκτρωμα είναι η ράλλειος γραμματική και γενικότερα η νεοελληνική δημοτική που καθιέρωσε ο Ράλλης κάπου στο 1976 αν δεν απατώμαι. Ακόμη κι αυτή όμως τόσο κακή όσο αυτή εδώ δεν ήταν, διότι απλούστατα αυτή εδώ το πάει ένα βήμα παραπέρα το πράγμα, άρα σίγουρα δεν έχει και πράγματα που έχει η προηγούμενη.

Πέραν τούτου όμως, ακόμη και να το ανέφερε η προηγούμενη γραμματική, αυτό τι ακριβώς επιχείρημα είναι; Διότι αδυνατώ να το καταλάβω.

Αν -λέμε, αν- ενστερνισθούμε ότι αφού το έλεγε το προηγούμενο βιβλίο τότε ισχύει κιόλας, αυτομάτως θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι ο γίγας Λιάκουρας είναι αυτά που ο ίδιος δηλώνει στα βιβλία του, ήτοι ένα τέρας μορφώσεως διαγαλλαξιακώς αποδεκτό, το οποίο αποδεικνύεται από όλα τα βιβλία του τα οποία έχουν ως βιβλιογραφία όλα τα υπόλοιπα βιβλία του συν κάποια επίλεκτα όπως του Ζαχαρία Σίτσιν, του Φουράκη κλπ, με υπέρτατο το "Κοσμοσκάφος Στάγειρο Έψιλον" του τουλάχιστον θεού κυρίου Λευκοφρύδη που ήτο και ο πρώτος που αποκάλυψε την ύπαρξη της Ομάδος Έψιλον! Θέλετε να αναφέρω άλλα παραδείγματα που αυταπόδεικτα ισχύουν; Όσα πχ λέει η Βίβλος (σας χτύπησα κάτω από τη ζώνη, το ξέρω). Είναι έτσι όμως; Θέλετε να το διευρύνουμε λίγο; Το ότι ο γίγας του ελληνικού πνεύματος και επιστημών Χρήστος Τσόλκας ισχυρίζεται ότι έχει αποδείξει πως ο Αϊνστάιν, ο Νεύτων και κάποιοι άλλοι υπερτιμημένοι επιστήμονες έχουν σφάλλει οικτρά, δεν πρέπει να μας απασχολήσει ως αληθές φαινόμενο; Αφού έχει γραφτεί άλλωστε. Ή μήπως θέλετε να σχολιάσουμε για την τριχοτόμηση της γωνίας με κανόνα και διαβήτη που ενώ από τα αρχαία χρόνια γνωρίζαμε ότι δεν γίνεται, πλέον απεδείχθη υπό λαμπρού πνεύματος πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό; Ξέρετε πόσα τέτοια αδιάσειστα στοιχεία και ακατάρριπτα κείμενα γράφονται σε καθημερινή βάση; Είναι όλα έτσι;
Και γιατί αφού το λέει η γραμματική Τριανταφυλλίδη ισχύει, αλλά δεν ελέγχουμε πως δεν το λέει η γραμματική Οικονόμου; Με ποια κριτήρια δηλαδή επιλέγουμε ή πετάμε βιβλία και γραμματικές; Μήπως παραγίναμε επιλεκτικοί; Και το χειρότερο, μήπως παραγίναμε επιλεκτικοί δίχως καν ουσιαστικά κριτήρια; Μήπως απλώς έχουμε γίνει πιο εύπιστοι προς κάποιους που θεωρούμε αυθεντίες;

Η εν λόγω δασκάλα κατ' εμέ πιάστηκε εντελώς αδιάβαστη στο συγκεκριμένο θέμα γεγονός που είναι εντελώς απαράδεκτο ακριβώς επειδή είναι δασκάλα. Διότι τι διάολο θα πάει να διδάξει στα παιδιά; Ή τι δίδασκε μέχρι τώρα; Ξαναλέω όμως: στο συγκεκριμένο θέμα πιάστηκε αδιάβαστη, διότι η επιστολή της κατά τα λοιπά λέει και πράγματα που δεν είναι εσφαλμένα σε καμία των περιπτώσεων. Μήπως δεν έχει γίνει το τραίνο τρένο και μου διαφεύγει; Ξέρουμε λάθος ότι το αυγό έχει γίνει αβγό; Ή το ξύδι ξίδι; Μήπως έχουμε πνεύματα και τόνους και μας έχει ξεφύγει; Αυτό που καταγγέλει η εν λόγω εκπαιδευτικός άσχετα αν το αρχικό της πάτημα ήταν σωστό ή λάθος είναι ο βιασμός της γλώσσας μέσω του εκλαϊκισμού της, το οποίο είναι γεγονός αναμφισβήτητο και δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει επί τούτου. Το ότι εδώ και σχεδόν 20 χρόνια οι Έλληνες αδυνατούν να διαβάσουν και να κατανοήσουν αρχαία ελληνικά δεν έχει να κάνει με το ότι αυτά είναι ξένη γλώσσα, αλλά με το ότι μας τα έχουν καταστήσει ξένη γλώσσα διά της εγκληματικής απλοποίησης της νεοελληνικής. Οι γονείς μου λαϊκοί άνθρωποι είναι που έχουν διδαχθεί την (τότε) νεοελληνική και μπορούν μια χαρά να τα καταλαβαίνουν τα αρχαία και δεν χρειάζονται και μετάφραση κιόλας. Ή μήπως δεν είχε λάβει χώρα η περιβόητη και διαχρονική ρήση της Διαμαντοπούλου κάπου εκεί στο 2002-03 ότι πρέπει να κάνουμε την αγγλική επίσημη γλώσσα του κράτους (εννοώντας φυσικά δεύτερη επίσημη); Μπορούμε να συζητάμε με τις ώρες για τη γλώσσα και το θέμα να μην τελειώνει.

Έχετε καταλάβει όμως που καταλήξαμε; Σε κάτι που προανέφερα: από ένα εσφαλμένο εφαλτήριο και με κριτήρια ότι "μίλησε και ο Πολύδωρας" (μιλάμε για καταπληκτικό επιχείρημα, επιπέδου, όχι αστεία), το θέμα έχει γίνει σχεδόν αυταπόδεικτα σωστό και με όλα τα υπόλοιπα δεν ασχολείται κανείς, όπως μεταξύ άλλων με την σχεδόν γελοία απάντηση των 140 γραμματιζουμένων, η οποία είναι απείρως γελοιοδέστερη της επιστολής της δασκάλας, αφού μεταξύ άλλων λέει και τα εξής:

"Επίσης, θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε σειρά επιστημονικών επιχειρημάτων που αποδεικνύουν ότι οι γλωσσικοί μύθοι τους οποίους δείχνει να προσυπογράφει η συντάκτρια του κειμένου (περί δυσλεξίας λόγω μονοτονικού, περί μουσικότητας των φθόγγων, περί της Ελληνικής ως μη συμβατικής γλώσσας, περί της Ελληνικής ως αρχαιότερης γλώσσας όλων των λαών του κόσμου κ.ά.) δεν είναι παρά εθνικά επικίνδυνοι μύθοι που δεν ευσταθούν επιστημονικά. Δεν θα σχολιάσουμε καν τις θέσεις της συντάκτριας του κειμένου περί κινδύνων που διατρέχει η Ελληνική από την απώλεια της ετυμολογίας λόγω της χρήσης της φωνητικής ορθογραφίας. Κανείς δεν υποστήριξε τη χρήση της φωνητικής ορθογραφίας ούτε την απλοποίηση της ιστορικής ορθογραφίας στο συγκεκριμένο εγχειρίδιο. Η παρουσίαση των φθόγγων στη νέα σχολική γραμματική δεν είναι δυνατόν να εκληφθεί κατά κανένα τρόπο ως προτροπή σε αλλαγή του αλφαβήτου, καθώς το αλφάβητο παρουσιάζεται αυτούσιο και με αναλυτικό τρόπο. Η δε παρουσίαση των φθόγγων στη γραμματική δεν συνιστά καινοτομία• τους φθόγγους τους παρουσίαζαν (ξεκινούσαν μάλιστα από αυτούς και μετά πήγαιναν στα γράμματα) και οι προηγούμενες σχολικές γραμματικές. Οι κατηγορίες, λοιπόν, θεωρούμε ότι είναι παντελώς αβάσιμες και ίσως σκόπιμα κινδυνολογικές και διχαστικές σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία για τη χώρα μας και τον λαό της. ******* Για τους παραπάνω λόγους, ως ειδικοί επιστήμονες στον τομέα της γλωσσολογίας και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι Αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν μια εκπαιδευτικός που δεν παραδέχεται στοιχειώδεις αρχές της γλωσσικής επιστήμης, όπως είναι η διαφορά μεταξύ ήχων και γραμμάτων, βασιζόμενη σε παρανοήσεις και αβάσιμα συμπεράσματα να αμφισβητεί την εγκυρότητα ενός διδακτικού εγχειριδίου, που έχει εγκριθεί από τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας και αποτελεί έργο ειδικών επιστημόνων και το οποίο, ως δασκάλα, καλείται να διδάξει. Θεωρούμε θλιβερό το γεγονός ότι ένα άρθρο με τόσο φτωχά, εσφαλμένα και αντιεπιστημονικά επιχειρήματα αναπαράγεται και να διαδίδεται άκριτα στο διαδίκτυο και στα Μ.Μ.Ε. και αναγορεύεται σε μείζον θέμα συζήτησης. 
 ..... 
Ζητάμε, όπως γίνεται σε κάθε πολιτισμένη χώρα, η κρίση ενός επιστημονικού έργου ή μιας επιστημονικής άποψης ή ενός επιστημονικού ζητήματος να γίνεται με βάση τεκμηριωμένες μεθόδους και αληθή επιχειρήματα από τους ειδικούς στην οικεία επιστήμη. Έτσι λοιπόν, όπως για μια ασθένεια συμβουλευόμαστε τον «γιατρό», για τον σεισμό τον «σεισμολόγο», για ένα νομικό ζήτημα τον «δικηγόρο», για μια γεωργική καλλιέργεια τον «γεωπόνο», για ζητήματα γλώσσας και γλωσσικής εκπαίδευσης, παρά το γλωσσικό μας αισθητήριο, είναι σκόπιμο να συμβουλευόμαστε τον «γλωσσολόγο»"

Ειλικρινά δεν μπορούσα να διαννοηθώ ότι σε τόσο λίγες γραμμές θα μπορούσε να συμπεριληφθεί τοση πολλή παραχάραξη, διαστρέβλωση, ούτως ειπείν -αν μου επιτρέπετε- τόση συσσωρευμένη βλακεία από αυτοαποκληθέντες ειδικούς και επιστήμονες, "σεισμολόγους και γεωπόνους" της ελληνικής γλώσσας.Διότι αν μη τι άλλο ακριβώς επειδή πάνω στο μείζον θέμα της γλώσσας στηρίζεται ολόκληρη η Παιδεία της χώρας και ως εκ τούτου από την στιγμή που η Παιδεία αποδεδειγμένα πάει κατά διαόλου (εκτός πια αν αμφισβητείται και αυτό επιστημονικά) μοιραία πάει και η γλώσσα και μάλιστα τουλάχιστον ένα βήμα πιο πριν. Άρα το θέμα είναι τόσο μεγάλο και σοβαρό που είναι καλό να απασχολεί τον κόσμο και να συζητείται από όλους και όχι μόνο από τους... ειδικούς (όπου αν κρίνουμε και την θέση των ελληνικών πανεπιστημίων στην παγκόσμια κατάταξη συνειδητοποιούμε και την πχιότητα των ειδικών φυσικά, χάριν των οποίων ως ξερά καίνε μαζί τους και αρκετά από τα χλωρά που υπάρχουν). Άρα είναι μείζον θέμα συζήτησης το θέμα της γλώσσας.

Όσον αφορά το θέμα της ετυμολογίας, εκπλήσσομαι και μόνο που αυτό αποτελεί επιχείρημα γλωσσολόγων, όταν είναι παγκοσμίως πασίγνωστο ότι η ετυμολογία είναι αυτή που σε κάνει να μαθαίνεις τη γλώσσα σε βάθος όχι με παπαγαλία αλλά με συγκεκριμένο μηχανισμό εκμάθησης. Όπως έλεγε και κάποιος παλιός μου (φ)ίλος, η ετυμολογία είναι επιστήμη. Αν ρωτήσεις κάποιον από που βγαίνει το ποδήλατο μάλλον κανείς δεν θα ξέρει να σου πει από τις λέξεις πους και ελαύνω. Δίχως την ετυμολογία ξέρεις απλώς που αντιστοιχεί μια λέξη (πχ εν προκειμένω η λέξη ποδήλατο αντιστοιχεί στο αντικείμενο που οπτικά ξέρουμε ως ποδήλατο). Με την ετυμολογία ξέρουμε γιατί το ποδήλατο ονομάζεται έτσι. Και το ότι αυτό δεν ισχύει και είναι αποκύημα της φαντασίας το διαβάσαμε από... ειδικούς επιστήμονες ήτοι γλωσσολόγους. Τελικώς καλά λέω ότι η γλώσσα είναι το αμιγώς σεξουαλικό όργανο που καταχρηστικά χρησιμοποιείται και για την ομιλία... Αλλά μην ξεφεύγουμε. Ως προς τη δυσλεξία και τις μαθησιακές δυσκολίες γενικότερα, προφανώς οι γλωσσολόγοι αυτοδικαίως είναι και καθηγητές ειδικής αγωγής ήτοι πρέπει να κατέχουν και πολλά περί ψυχολογίας του ανθρώπου, διότι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι μαθησιακές δυσκολίες (άρα και η δυσλεξία) έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία 15 χρόνια (με ρυθμούς τρομακτικούς κιόλας) σημαίνει πως είτε πρόκειται για ιατρικό γεγονός (ήτοι κάποιου είδους αρρώστια ή κάποιο γεννετικό θέμα) είτε αν δεν είναι έτσι τότε -ναι, όπως παραδέχονται και αρκετοί επιστήμονες που έχουν σχέση με το αντικείμενο και των οποίων η άποψη τεχνηέντως αποκρύπτεται από τους 140... γεωπόνους της γλώσσας, οι τόνοι και τα πνεύματα όντως παίζουν μεγάλο ρόλο δίχως αυτό να σημαίνει πως μόνο αυτοί ευθύνονται. Μάλιστα υπάρχει και ένα εξαιρετικό βιβλίο (το οποιό συμπτωματικά ή όχι, προ λίγων εβδομάδων διαπίστωσα ότι έπεσε και θύμα χλεύης κιόλας) με τον τίτλο "Η εκδίκηση των Τόνων" από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις που αν μη τι άλλο περιγράφει επαρκώς το όλο πρόβλημα με όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα μπορεί. Σημειωτέον, το εν λόγω βιβλίο το έχω διαβάσει και το τονίζω αυτό διότι εδώ και πολύ καιρό έχω διαπιστώσει την εξής μόδα: πολλοί επικαλούνται βιβλία τα οποία αποδεδειγμένα δεν έχουν διαβάσει (ως "δεν" ορίζω και το αφηρημένο ξεφύλλισμα των σελίδων ως τάχα μου διάβασμα) νομίζοντας ότι δεν τα έχεις διαβάσει ούτε εσύ. Έτσι η βλακεία τους είναι συνήθως εμφανής μόνο που εξακολουθούν να μένουν στην μακαριότητά τους ακριβώς επειδή εσύ βαριέσαι να μπεις στην διαδικασία κουβέντας (αντιπαράθεσης) μαζί τους. Το λέω αυτό διότι είχα διαπιστώσει ότι και όσοι χλεύαζαν αυτό το βιβλίο, δεν το είχαν διαβάσει. Παμπαρακάτ'...
Το αν η παρουσίαση των φθόγγων μπορεί να εκληφθεί ως αλλαγή του αλφαβήτου ή όχι νομίζω ότι το αποδείξαμε με εικόνα του ίδιου του βιβλίου, όπου επικαλείται μεν τη γραμματική αλλά έχει κατ' ουσίαν έναν αχταρμά γραμμάτων και φθόγγων. Αυτό που -ξαναλέω- δεν ξέρω είναι αν αυτό έχει γίνει τεχνηέντως ή κατά λάθος. Οπότε οι... γιατροί της γλώσσας καλό θα ήταν να προσπαθήσουν να εξηγήσουν αυτό ακριβώς αντί να λένε πράγματα τα οποία διαψεύδονται από το ίδιο το αντικείμενο του σκανδάλου. Όσον αφορά τις προηγούμενες γραμματικές δε, που τόσο εμφατικά επικαλούνται, προσωπικά ανέφερα τρεις: την μία του Οικονόμου και τις δύο του Τριανταφυλλίδη (και το θέτω έτσι διότι η δεύτερη πρακτικά δεν είναι δική του). Και αν μη τι άλλο είδαμε τι λένε όλες οι γραμματικές. Αυτοί, ποιες διάολο προηγούμενες γραμματικές επικαλούνται και τι ακριβώς λένε; Πολύ θα ήθελα να ξέρω. Κι ως προς το εγκεκριμένο ειδικό επιστημονικό διδακτικό εγχειρίδιο, εδώ είναι που γελάνε! Τύφλα να'χει η Ρεπούση με τον εγκεκριμένο συνωστισμό της να'ούμ! Ναι, πράγματι, ό,τι εγκρίνεται από το Κράτος είναι και καλό: κάπως έτσι βέβαια έχουν εγκριθεί έως και διάφοροι... νόμοι βέβαια, όπως ο περί ευθύνης Υπουργών, κάπως έτσι παραμένουν εγκεκριμένα τα θρησκευτικά ως άκρως απαραίτητο μάθημα σχεδόν σε όλες τις τάξεις του σχολείου, κάπως έτσι μπορούμε να λέμε παραδείγματα μέχρι τον επόμενο χειμώνα.

Που καταλήγουμε λοιπόν; Στο ότι αφού η δασκάλα έκανε ένα κατά την άποψή μου φρικτό λάθος, δεν ισχύει τίποτε. Όλα βαίνουν ομαλώς και δεν υπάρχει κανένας λόγος ν'ανησυχούμε. Αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι μίλησε και ο Πολύδωρας. Βέβαια κάποιοι (αρκετοί) από εσάς έχετε την εντύπωση πως μόνο οι χρυσαυγήτες είναι ανορθόγραφοι και ανιστόρητοι. Οκ, πάω πάσο. Σάμπως υπάρχει περίπτωση να σας αλλάξω άποψη; Άλλωστε κάπως έτσι δεν φτάσαμε στην πόλωση που βιώνουμε εδώ και χρόνια; Κάπως έτσι δεν έχει βιαστεί και η ίδια η γνώση; Κάπως έτσι δεν έχουμε φτάσει στην αμετροέπεια ο καθένας να εκφράζει ανερυθρίαστα άποψη δίχως καν να έχει την παραμικρή γνώση του οποιουδήποτε αντικειμένου; Κι έχει ακόμη δρόμο να διανύσουμε. Ο αυτοδιασυρμός είναι ακόμη στο μέσον του δρόμου... Το ότι και το εν λόγω βιβλίο είναι κακογραμμένο δεν το σχολίασε κανείς. Μόνο στην μόστρα μείναμε οι περισσότεροι, ως συνήθως δηλαδή.
Χαίρετε.

UPDATE: Επειδή κάποια φιλικά πρόσωπα του κύκλου μου εξέφρασαν κάποιες απορίες (ένα μου τα... έχωσε κιόλας και δυστυχώς με μήνυμα κι όχι από εδώ μέσα όπου ενδεχομένως να κάλυπτε απορίες και κανενός άλλου), να διευκρινίσω κάποια πράγματα παρόλο που τα θεωρώ αρκετά ξεκάθαρα, μιας και μπορεί να δημιουργήσουν και σε άλλους σύγχηση.
Πρώτον, η αναφορά μου στον Μπαμπινιώτη ήταν ξεκάθαρη. Είπα πως ξέρουμε τις απόψεις του και δεν το είπα μεταφορικά, κυριολεκτικά το είπα. Επίσης υπενθύμισα την τεράστια... αγάπη που του τρέφω διαχρονικά διότι δεν θα ήθελα να κατηγορηθώ ότι το απέκρυψα. Σε κανένα σημείο όμως δεν είπα πως αφού ο Μπαμπινιώτης είπε το τάδε, τόδε δεν ισχύουν οι θέσεις δείνα. Αυτό, επειδή τέθηκε ένα θέμα γι'αυτό που είπα για τον Πολύδωρα.
Δεύτερον, ως προς τον Πολύδωρα τώρα, αυτό που σχολίασα ήταν το άστοχον του επιχειρήματος. Κάπως έτσι έχουμε καταλήξει σε νοοτροπίες του στυλ ότι αφού οι ακροδεξιοί κύκλοι ασχολούνται σε βαθμό τρέλας με τους αρχαίους Έλληνες, τότε κάτι δεν πρέπει να πήγαινε καλά με τους αρχαίους Έλληνες. Ουδέποτε έλαβα θέση για το αν θεωρώ βλακείες ή όχι αυτό που είπε ο Πολύδωρας. Δεν το θεωρώ σχετικό με το θέμα.
Τρίτον, ως προς το θέμα των "ειδικών" τώρα. Έχω ξεκαθαρίσει ότι με τους αυθέντες δεν τα πάω καθόλου καλά. Κάποιος που είναι καλός στο αντικείμενό του δεν χρειάζεται να το αναφέρει καν ότι είναι σχετικός με το αντικείμενο. Αφήνει να το ανακαλύψουν οι άλλοι. Όταν όμως κάποιος ή μάλλον κάποιοι έρχονται και σου λένε εμείς είμαστε ειδικοί κι ως εκ τούτου έχουμε δίκιο, μου ακούγεται πολύ.. εκκλησιαστικό κάτι τέτοιο και βγάζω καντήλες. Εξάλλου αποτελεί διαχρονική θέση μου πως για να κάψεις ψωμί πρέπει να είσαι φούρναρης κι όχι μανάβης. Επιπρόσθετα να πω και το ότι το καλύτερο άτομο που έχω γνωρίσει ποτέ σε ορθογραφία και ετυμολογία δεν είχε την παραμικρή επαγγελματική σχέση με το θέμα (ούτε καν το είχε σπουδάσει), το έκανε από αγάπη για τη γλώσσα και μόνο.
Τέταρτον, δεν βλέπω να έγραψα έστω και εκ παραδρομής κάπου πως αν δεν είσαι ειδικός επί ενός θέματος δεν είναι δυνατόν να εκφέρεις γνώμη. Τουναντίον τα έχωσα για την μομφή των... ειδικών πως είναι σχεδόν αδιανόητο να συζητιέται το θέμα απ'όλους. Το πρόβλημα είναι να λαμβάνεις θέση δίχως να έχεις ασχοληθεί με το θέμα (και αυτό πήγαινε κυρίως σε απόψεις κόσμου που σώνει και καλά πρέπει να λαμβάνει θέση για τα πάντα -αυτήν τη νοοτροπία δεν μπορώ να την κατανοήσω με τίποτε).
Πέμπτον, ως προς την εξέλιξη της γλώσσας δεν την έχω αρνηθεί ποτέ. Να προσδιορίζουμε όμως και το τι θεωρούμε εξέλιξη κιόλας. Είναι τα πάντα εξέλιξη; Μήπως πρέπει να καθορίσουμε και κάτι ως οπισθοδρόμηση;
Έκτον, νομίζω ότι είναι φυσιολογικό το να μην συμφωνούμε όλοι με όλους, ε; Εξάλλου η όλη ιστορία-σχιζοφρένεια από σωρεία διαφωνιών έχει προκύψει.
Για την ώρα αυτά.

Cult metal στίχοι: Dark Angel- An Ancient Inherited Shame

Έχουμε ξαναπεί ότι στο metal καλώς ή κακώς οι στίχοι φαίνονται πιο... τρισδιάστατοι όταν ακούς και το τραγούδι ταυτόχρονα (οκ, παντού ισχύει αυτό αλλά νομίζω ότι στο metal είναι πιο έντονο φαινόμενο). Βέβαια ξέρω ότι στους περισσότερους η εν λόγω μουσική πέφτει αρκετά βαριά στο στομάχι. Τι να κάνουμε, εσείς χάνετε... Διότι το συγκεκριμένο τραγούδι μιλάει για την πορνεία με στίχους που πραγματικά μαχαιρόνουν...
Από τότε που πήγε ο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τεράστιος Gene Hoglan το συγκρότημα πραγματικά ανέβηκε πολλά επίπεδα, ιδίως στο θέμα των στίχων.

Femininity, a sacred life
My goals and dreams achieved, or soon they might
Unintruded being, innocent
Young, with a hopeful future to be spent
I can''t believe my idiocy

You came along with your invasion
Your act of violence not of lust
Upon me...

Racing through these darkened streets at night
Fleeing from this terror that haunts me
I am chosen, this can''t be right
The pain that your thrust brings

I don''t want your flesh
I''m not your whore
But you want my blood
I''m not a whore

Trapped down here inside
A nightmare that''s become reality
A heinous violation
Of my humanity
Right before my eyes I see my world
Fractured so precise by one so cold
Through your veins run ice, I beg of thee
As I lie paralyzed please let me be

From within your soul I stare
I don''t think I''ll live to see this end
You''ll reign eternally through my nightmares
If I ever sleep again

The hatred directed at me ''cause of what I am
Is as chilling as the defilement itself
I wonder, what kind of beast is man?
What emotions are and not felt?

I don''t want your flesh
I''m not your whore
But you want my blood
I''m not a whore

I can''t even comprehend
Why this act has come to be
Proven time and time again
The ultimate sadistic release
This violent form of incarceration
Trapped by savagery, helpless I lie
I refuse this indoctrination
Though you shatter this inner sanctum of mine

An ancient inherited shame
Bonding women and horror
Outlasting the boundaries of time
Enslaved forevermore
Inherent crimes
Through generations has become a terror cycle...

You can''t see me but you feel me
You only want what you don''t understand
You can''t have me so you take me
Forever scarred where you''ve stamped your brand
You look in my eyes and you tell me
What do you see?
Of this I''m deserving?
You can''t see me but you feel me
You only want what you don''t understand

You can''t have me so you take me
Forever scarred where you''ve stamped your brand
You need to crush me with your lividity
Does this make you feel more like a man
You can''t have me, so you rape me
My innocence strangled by your hand

This must be necrophilia, for I am dead inside
Your violent misogyny, your strength drowns my cries
In shock, I''m crippled with disbelief
This can''t be happening to me
Oh god, this hurts, I''m bleeding from friction
Unconcious I''m pleading to be...

You cannot imagine the anger I feel
Nor can you imagine the pain and despair
This double jeopardy soon happens again
When they scrape me for semen and hair
My mind is frozen with your face intact
This atrocity from which I haven''t been spared
From now on, I''ll only know lovemaking through
An act of intense terror
The malevolence which pours over me
You fill me with your rage

It''s mortifying, diabolical
Controlling through this stage
I struggle to cope with what''s happening
I''m praying for my death
I''ve done nothing wrong, I''ve been victimized
So I''ll pray for yours instead

The physical torment inflicted on me
Is insufferable but it doesn''t compare
To your terrible criminal mentality
And the scars I''ll forever bear
To live through this brutal show of force
Will cause me years of torment and grief
Awaiting this misery to run its course
As I scream out innocent pleas
This violent form of incarceration
Trapped by savagery, helpless I lie
I refuse this indoctrination
Though you shatter this inner sanctum of mine

An ancient inherited shame
Bonding women and horror
Outlasting the boundaries of time
Enslaved forevermore
I will force myself to carry on
And vengeance will be ultimately mine
If you are not imprisoned soon
By my hands you will die...

I don''t what your flesh
I''m not your whore
But you wnat my blood
I''m not a whore
Through rape you''ve created me
A victim not above revenge
A churning, seething mass of hate
But you haven''t conquered my soul

Ανακοίνωση εφησυχασμού

Αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη.

Πριν λίγες μέρες (πριν 3 για την ακρίβεια) το ιστολόγιον αυτό (ελληνιστί μπλόγκ, χαριτολογώντας βλόγι) έκλεισε 5 χρόνια μάταιης περιφοράς στον ψεύτικο διαδικτυακό κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να γράψω κάτι την ημέρα των γενν-αθλίων του, οπότε επέλεξα να κρατήσω 2-3 λόγια για την σημερινή ημέρα που όπως θα έλεγε κι ο Φέυνμαν λίαν συμπτωματικώς είναι Σάββατο 14 Ιουλίου (η οποία ως πασίγνωστον είναι μια μέρα που φοβούνται όλοι οι δεισιδαίμονες ανά την Υφήλιο. Διότι όλοι μας ξέρουμε τι έχει συμβεί κατά το παρελθόν το Σάββατο 14 Ιουλίου, ε; Δεν ξέρουμε; Ε; ). Τώρα θα μου πείτε, γιατί στα 5 χρόνια και όχι στα 10 ή τα 7 ή τα 9; Μα είναι προφενές! Το 5 είναι το ήμισυ του 10, το οποίο 10 είναι σημαντικός αριθμός: 10 ήταν οι εντολές! 10+2 ήταν οι μήνες! 10-6 είναι οι εποχές! Οπότε 10 διά 2 μας κάνει 5! Ήταν προφανές ότι επροορίζετο για τα 5 χρόνια! Και μην σας πω τι θεωρούσε για το 5 ο Πυθαγόρας! Κάπως έτσι άλλωστε δεν προκύπτουν όλες οι αριθμοσοφίες της καθημερινότητός μας; Καλά, αφήστε κάτω τα ξυραφάκια, σταματάω...

Το ατυχές πενταετίας και βάλε περιστατικό για όλες και όλους σας είχε να κάνει με το ότι δεν άντεχα άλλο στα φόρα όπου έπεφτα συνεχώς πάνω σε πλήθος από φουρναραίους που πάσχιζε να μου τα κάνει τσουρέκια, ενώ εγώ ταυτόχρονα πάσχιζα να τους αποφεύγω. Όχι, το No Prayer for the Dying δεν είναι καλός δίσκος μου έλεγαν. Μα εμένα μου αρέσει, τους απαντούσα. Πως τολμάς και σου αρέσει;, μου ανταπαντούσαν...
Γιατί δεν είναι καλοί οι Cirith Ungol; ρώταγα. Επειδή δεν μου αρέσουν, μου έλεγαν. Και ό,τι δεν σου αρέσει δεν είναι καλό δηλαδή;, ρώταγα. Φυσικά, γι'αυτό δεν μου αρέσει, η πληρωμένη απάντηση. Πως να συνεννοηθείς μετά; Αδύνατον. Ιδίως όταν συνειδητοποιούσα ότι έπρεπε κάθε φορά να είμαι εγώ αυτό που θα έβαζε νερό στο κρασί του για να διατηρηθεί το καλό κλίμα... Παπάρια μάντολες!
Δεν θα σας πω από πόσα φόρα έχω περάσει διότι πραγματικά είναι αμέτρητα. Έχω περάσει από πολλών ειδών και με διάφορα nicks. Το Hades όμως είναι το πιο διαχρονικό και πολυχρησιμοποιημένο μου που έχει και ένα τεράστιο φιλοσοφικό υπόβραθρο. Μέσα απ'όλα αυτά όμως θα σταθώ σε ένα metal φορουμάκι που θυμάμαι και που είχα αναγκασθεί με τον παλαιόθεν συμμαχητή Kevin να συζητάμε μέσα σε ένα συγκεκριμένο thread μιας εντελώς άσχετης κατηγορίας. Νομίζω ήταν η κατηγορία "Ερωτήσεις" όπου οι ενδιαφερόμενοι έθεταν ένα ερώτημα με την ελπίδα να λάβουν απάντηση. Εκεί είχα ανοίξει κάποια στιγμή ένα θέμα αν έχει ακούσει κανένας ποτέ το Heavy Metal (is the Law) σε κανονική εκτέλεση. Ε, από κάτω -μιας και ουδείς ήξερε την απάντηση- τα λέγαμε σχεδόν κάθε μέρα με τον Kev για ο,τιδήποτε, μέχρι που τελικώς μας την έπεσαν μέχρι κι εκεί τα διάφορα τρολ και μας έσπασαν τα νεύρα. Στην συνέχεια αφού την πουλέψαμαν (αττική σύνταξις) πήγαμε και κάναμε ένα δικό μας. Τα τρολ μας βρήκαν κι εκεί. Μετά το δαλύσαμε το μαγαζί διότι πραγματικά δεν πήγαινε άλλο. Πάνω-κάτω η πορεία μου όμως στα φόρα ήταν διαχρονικά αυτή. Κόντρες, μανούρες, τσακωμοί, φυγή. Πολύ απλά δεν τα βρίσκαμε με αρκετούς που νόμιζαν πολλά για τους εαυτούς τους και επειδή εγώ δεν ήμουν διατεθιμένος κάθε τόσο να τους τρώω στη μάπα αλλά μήτε να πίνω και πολύ νερομένο το κρασί μου καθ'όσον είχε αλλοιωμένη γεύση, συνήθως την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Κάπως έτσι λοιπόν κατέληξα στα μπλογκ. Θυμάμαι μια σχετική παραίνεση από κάποιον (δεν έχει σημασία ποιος είναι) είχα ήδη από το 2005 (αν δεν με απατά η μνήμη μου) όταν σε ένα συγκεκριμένο (και πολύ εξειδικευμένο φόρουμ) που προ πολλού δεν υπάρχει έγραφα ακριβώς έτσι, ως μπλόγκερ δηλαδή. Δίχως να περιμένω απάντηση, δίχως να με νοιάζει αν θα διαβάσει και ποιος (όπου μαντέψτε, κι εκεί μου την έπεφταν διάφοροι άσχετοι). Θα μου πείτε βέβαια, και γιατί στην έπεφταν εσένα ρε Άδη; Μήπως ήταν ιδέα σου; Μήπως τους μαζεύεις;
Ναι, τους μαζεύω και είναι πραγματικά απλό το γιατί και εκπλήσσομαι που τότε δεν το είχα καταλάβει. Εγώ έγραφα πολύ επειδή απλώς μου άρεσε να γράφω (όπως έχετε έντρομοι διαπιστώσει και εδώ μέσα). Άλλοι όμως έμπαιναν -και δεν λέω όλοι- για να συνάψουν κοινωνικές σχέσεις, για να γνωρίσουν κόσμο, που εμένα δεν με ενδιέφερε καν (και γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο έχω γνωρίσει και από κοντά πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους από το ίντερνετ, ακριβώς επειδή δεν με ενδιέφερε ποτέ, δεν υπήρχε συμφέρον). Όταν έβλεπαν ότι εγώ δεν ανταποκρινόμουν σε κάτι τέτοιο το εξελάμβαναν ως προσωπική προσβολή και πέρναγαν στην αντεπίθεση. Και φυσικά μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε εκείνους που θεωρούσαν ότι είναι μεγάλες μορφές του παγκοσμίου στερεώματος -συνήθως άνευ αντικειμένου βέβαια, το οποίο απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι- και οι οποίοι συνήθως πάθαιναν κάποιου είδους αλλεργία στις εμπεριστατωμένες απόψεις των άλλων. Βέβαια όπως είπα, υπήρχαν και άλλοι που δεν ήσαν διατεθημένοι να βάλουν και ιδιαίτερα πολύ νερό στο κρασί τους, όπως μάλλον κι εγώ άλλωστε με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε, συχνά και δίχως να υπήρχε λόγος και με υπαιτιότητα αμφοτέρων. Η ουσία όμως ήταν η ίδια κι εγώ ήμουν στο επίκεντρο: έντονοι πόνοι στην ευαίσθητη περιοχή των γεννητικών οργάνων.
Βέβαια τέτοιου είδους σκηνικά έχω βιώσει και εδώ μέσα. Τι να πρωτοθυμηθώ ας πούμε; Τον άλλον που μου είχε βγει μετά από Up the Hammers όπου έλεγα το προφανές ότι οι Ereb Altor δεν μου άρεσαν και με εγκαλούσε ότι ήμουν άσχετος και δεν ήξερα την προσφορά του εν λόγω συγκροτήματος στο metal; (η οποία παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει. Ίσως γι'αυτό μπήκε κάποια στιγμή και έσβησε από μόνος του τα σχόλιά του κιόλας, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι μιλάω με τον τοίχο, όπου εδώ που τα λέμε με τοίχο μιλούσα).
Να θυμηθώ τον παράλλον που είχα βρεθεί για να του δώκω κάτι βιβλία που μαζεύονταν για παιδιά και με είχε φάει μετά να πάμε για καφέ;
Να θυμηθώ μήπως τον παρακείνον που μετά από σενδόνι που ήθελε ώρες να διαβάσεις κιόλας (πόσω δε μάλλον να γράψεις) μπήκε και μου απάντησε μονολεκτικώς "λες μαλακίες μεγάλε";
Και πόσα άλλα τέτοια ωραία;! Πραγματικά ωραία! Το εννοώ! Η βλακεία των άλλων πάντοτε δίνει χρώμα στη ζωή σου. Ναι οκ, σου ανεβάζει και την πίεση βέβαια συχνά-πυκνά, όμως δίνει χρώμα συνήθως. Πραγματικά, έχετε διερωτηθεί τι θα κάναμε δίχως τους βλάκες; Και μόνο ότι θα περνάγαμε απείρως καλύτερα δείχνει πόσο πολύ μας επηρεάζουν και πόσο δικαίως πρέπει να ασχολούμεθα μαζί τους δίχως το παραμικρό έλεος. Εγώ σήμερα μπορεί να έχω ζοχάδες, μπορεί να μου την έχει βιδώσει, μπορεί να μ'έχει πάρει από κάτω. Ο βλάκας όμως και αύριο βλάκας θα είναι. Εμένα θα μου περάσει, εκείνου ποτέ.

Αυτά τα 5 χρόνια έχω γνωρίσει είτε διαδικτυακώς είτε διά ζώσης πάρα πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και πραγματικά χαίρομαι γι'αυτό. Ξέρουν ποιοι είναι οπότε δεν θα μπω στον κόπο να τους αναφέρω, αφού μεταξύ άλλων αυτό θα παρεξηγηθεί και από τους βλάκες. Επίσης όπως εναργώς άφησα να εννοηθεί έχω γνωρίσει βέβαια και πάρα πολλούς βλάκες, από αυτούς που κατέχουν τα πάντα, που όλα τα σφάζουν-όλα τα μαχαιρώνουν κλπ, κλπ. Ναι, αναφέρομαι στην μνημειώδη κατηγορία που συμπεριλαμβάνουν τους μαλάκες με άποψη, που είναι και οι χειρότεροι μαλάκες που μπορούν να σου τύχουν. Αυτοί μάλλον δεν ξέρουν ποιοι είναι οπότε ας μην τους χαλάσουμε την μακαριότητα και τους αναφέρουμε. Εξάλλου όπως έχω ξαναπεί, ο βλάκας δεν μπορεί να ξέρει ότι είναι βλάκας διότι αν το ήξερε δεν θα ήταν βλάκας, άρα μην του χαλάσουμε τη μαγιά. Όπως και να'χει, δεδομένου ότι προτίθεμαι να σας σπάω για πολύ καιρό ακόμη τα παπάρια (ακόμη και σε όσους/όσες δεν έχετε) εξ ου και η δήλωση καθησυχασμού του θέματος, το βέβαιο είναι ότι θα γνωρίσω και άλλους πολλούς και από τις δύο κατηγορίες. Ιδίως από τη δεύτερη, αφενός διότι σε αυτήν έχω μίαν έφεση ίδιαν με του μυρμηγκοφάγου να βρίσκει μυρμήγκια -άγνωστο το γιατί, αφετέρου επειδή άνθρωποι της πρώτης κατηγορίας σπανίζουν και δεν τους πετυχαίνεις πολύ εύκολα.

Όπως και να'χει, θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο. Με πολύ χιούμορ, ιδίως από το καυστικό με το οποίο συχνά-πυκνά μπορείτε να καθαρίσετε και την τουαλέτα σας, με πολύ πολιτικό σχολιασμό καθ'όσον όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης ο άνθρωπος είναι ένα φύσει πολιτικό ον (ζώον έπρεπε να πει βέβαια), με πολύ metal μιας και είναι το alter ego μου και φυσικά με πολύ μπινελίκι το οποίο υποδηλώνει άνθρωπο που ως θεός που είναι ασχολείται με πολλά πράγματα με πάθος. Θα συνεχίσουμε με Ηλία Μπαζίνα, με Ηράκλειτο, με Ολυμπιακό, με υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων, με φιλοσοφία και φυσικά με τη βλακεία που δέρνει τον νεοΈλληνα μέσα από ένα τεράστιο σύνολο με άσβεστες ανησυχίες.
Ως νέα Ιλιάδα ετούτο εδώ το βλόγι έρχεται μέσα από λεκτικές αιματοχυσίες να μην κρύψει κανένα από τα ελαττώματα του ιδιοκτητη του. Ο διοκτήτης του είναι τα ελαττώματά του και τα πάθη του, γι'αυτό ακριβώς και είναι τόσο τέλειος. Έτσι κατάφερε να γίνει θεός, όταν συνειδητοποίησε πόσο μεγαλειώδες είναι να είναι άνθρωπος και αυτό είναι που προσπαθεί να σας μεταδώσει. Μόνο που για να το επιτύχεις αυτό χρειάζεται αφενός ασταμάτητο κόπο και αφετέρου πολλή διαλλεκτική και σωκρατική άγνοια. Ο Σωκράτης όταν έλεγε ότι ένα ήξερε ότι δεν ήξερε τίποτε προφανώς δεν εννοούσε ότι τίποτε δεν ήξερε αλλα΄ότι όσα κι αν ήξερε πάντα θα υπάρχουν απείρως περισσότερα που δεν ξέρει, με αποτέλεσμα εκείνα που ξέρει να είναι πάντοτε αμελητέα ως αριθμός. Η κατ' εμέ πλέον μνημειώδης ρήση του ήταν για την πραγματεία του μεγίστου των Ελλήνων, Ηρακλείτου, πως όσα κατάλαβε ήταν σημαντικά, αλλά εξίσου σημαντικά ήταν και όσα δεν κατάλαβε. Η γνώση μας σε κάποια πράγματα δεν μας αποκαλύπτει και το σύνολο του κόσμου μας μπροστά στα μάτια μας. Μας αποκαλύπτει απλώς το τμήμα της ιστορίας που έχουμε την έμφυτη δυνατότητα να δούμε. Και πάντοτε υπό αυτό το πρίσμα βλέπουμε τα πράγματα εδώ μέσα.

Ναι, ξέρω ότι πολλές φορές χρησιμοποιώ υπερβολές στον γραπτό μου λόγο. Στην πραγματικότητα πλην ελαχίστων περιπτώσεων ο γραπτός λόγος μου είναι κυριολεκτικά προφορικός. Αυτή είναι η χρήση των λέξεων που μου αρέσει να κάνω, συχνά ακόμη και στα σοβαρότερα των σενδονιών μου, ως θα έχετε παρατηρήσει. Επίσης, ξέρω ότι το αρκετά καυστικό στυλ μου είναι εύκολα παρεξηγήσημο μιας και αρκετές φορές είναι στοχευμένα και τεχνηέντως προκλητικό. Το γνωρίζω και αυτό, αλλά δεν θέλω να το αλλάξω. Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τι εστί χιούμορε, μάλλον ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που θα απαιτούσαν την εξορία ακόμη και του Αριστοφάνη από την αρχαία Αθήνα θεωρώντας ότι έτσι προσφέρουν έργο μεγάλο τε κι εκλεκτό. Τι να κάνουμε όμως; Παρόλο που γνωρίζω ότι κάποιες φορές μπορεί να παρεξηγηθούν τα λεγόμενά μου κυρίως λόγω του καυστικού ύφους μου, δεν προτίθεμαι να αλλάξω το ύφος μου. Προτιμώ να ξεφορτωθώ εκείνον που δεν έχει έστω το μυαλό να με ρωτήσει τι ακριβώς εννοούσα, παρά να αλλάξω το ύφος μου, το οποίο εδώ που τα λέμε πρέπει να το ψιλογουστάρετε κιόλας. Σας έχω κόψει τι παλιομαζόχες είστε, ειδάλλως δεν θα ήσασταν εδώ μέσα, ως πιστές αναγνώστριες, πιστοί αναγνώστες. Εξάλλου αυτή κυρίως είναι και η έννοια του μπλογκ: πετάς στα σκουπίδια αυτούς που οφείλουν να βρίσκονται στα σκουπίδια. Μόνο έτσι διατηρείς την ηρεμία σου (όπου όπως έχετε καταλάβει όλοι, είμαι της ηρεμίας εγώ...).

Τέλος πάντων, καλά να είμαστε και θα έχουμε πολλά ακόμη να πούμε. Χρρρρρρρρ... χρρρρρρρρρρ.... χχχχχχχχχχχχχχχχχρρρρρρρρρρ,,, φφφφτου μην το ματιάσω δηλαδή.
Όσες και όσοι τρέφατε κάποια ενδόμυχη ελπίδα να το σταματήσουμε ένδοξα κάπου εδώ γύρω, ποντάρατε πάλι σε κουτσό άλογο. Θα τονε πιείτε πάραυτα με όλες τις ευλογίες μου!
Ο Κάτω Κόσμος είναι ανεξάντλητος κυρίες και κύριοι. Δεν είναι τυχαίο που ένεκα του πλούτου του τον ονόμαζαν και Πλούτωνα.

Χαίρετε.

Λίγη αθλητική δροσιά...

(έτσι για να πειράξουμε λίγο και τους φίλους μας τους βάζελοι!)

Όντως ξεκίνησε η εποχή Αλαφούζου...

...ο οποίος Αλαφούζος που απεχθάνεται τον Ολυμπιακό ξεκίνησε να κάνει κάτι που ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον Γενάρη του 2003! Λογικό να τα έχουμε κάνει πάνω μας: για την ακρίβεια, χεστήκαμε!

...και πως να μην χεστείς όταν σε μία ολόκληρη μέρα ενεγράφησαν κάτι λιγότερο από 500 οπαδοί του βάζελου! Μάνγκες (πάντα με νι), εγώ που το 2003 είχα γραφτεί τη δεύτερη μέρα μέλος, μου ήρθε κάρτα με αριθμό μητρόου που ξεκίναγε από το 11 χιλιάδες. Καταλαβαίνετε λοιπόν...

Τελικά ο Πίου έκλεισε ή χάλασε ρε;!
(και επειδή υπάρχουν και ηλίθιοι, η πρώτη εικόνα είναι οφθαλμοφανές μοντάζ που κυκλοφορεί στο ίντερνετ!)

Τι θα κάναμε ρε δίχως τους βάζελοι;! Μόνο με τις ηλίθιες ανακοινώσεις του Ολυμπιακού θα τη βγάζαμε;
We love Yiannis! (Αγαπάμε Γιάννη...)
Ο Γιάννης Αλαφούζος είναι ο ηγέτης που έλειπε τόσα χρόνια απο τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο! Μην πειράζετε τον Γιάννη!

Και η πλάκα είναι ότι η ανακοίνωση Κόκκαλη που έκανε μια χόρτα τον επίδοξο ηγετίσκο είχε προηγηθεί μόλις κατά μερικές ημέρες...

«Στη χθεσινή συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Γ. Αλαφούζος  στον δικής του ιδιοκτησίας τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, προσωπικά και νομίζω δεν είμαι ο μόνος, διαπίστωσα αν μη τι άλλο ελλιπή γνώση ή ενημέρωση για τα θέματα που αφορούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην προσπάθεια που επί δικής μου Προεδρίας αναλήφθηκε από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ και αφορούσε στην εγγραφή των μελών στον Ερασιτέχνη ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Καθώς, όπως και στα υπόλοιπα θέματα, έτσι και σε αυτό επέδειξε παντελή άγνοια, επιθυμώ προσωπικά να τον ενημερώσω για τα εξής:
Α.​Το εγχείρημα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ το 2003 και ο τρόπος με τον οποίο μελετήθηκε, οργανώθηκε και επικοινωνήθηκε ήταν κάτι πρωτοποριακό για τα αθλητικά δρώμενα της χώρας μας και ίσως σήμερα 10 περίπου χρόνια μετά, μέσα σε αυτήν την πολύ μεγάλη οικονομική κρίση θα μπορούσε να θεωρηθεί και προφητικό για την οικονομική ευρωστία των σωματείων.
Β.​Ο στόχος του εγχειρήματος ήταν η οικονομική ενίσχυση αποκλειστικά του Ερασιτέχνη ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ των 20 ολυμπιακών αθλημάτων, αλλά και η ανάληψη της Διοίκησης του Ερασιτέχνη, αλλά και της πλειοψηφίας  του Διοικητικού Συμβουλίου της Π.Α.Ε. από τα μέλη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Στην κατεύθυνση αυτή, τα περισσότερα από 90.000 μέλη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, τα οποία είχαν καταβάλει ετήσια συνδρομή 60€, κλήθηκαν αρχικά να εκλέξουν το 15μελέςΔιοικητικό Συμβούλιο και τον Πρόεδρο του Ερασιτέχνη ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Προκειμένου δε να επιτευχθεί αυτό, στήθηκαν κάλπες σε όλη την Ελλάδα από την μεγαλύτερη πόλη έως το μικρότερο χωριό, αλλά και σε διάφορα σημεία στο εξωτερικό, όπου υπήρχαν μέλη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Το άκρως πρωτοποριακό, το οποίο προφανέστατα αγνοεί ο κ. Γ. Αλαφούζος ήταν ότι με προσωπική μου απόφαση το 9μελές πλέον Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Α.Ε. αποτέλεσαν τότε, τρία (3) από τα χιλιάδες μέλη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, τρία (3) μέλη καθ’ υπόδειξη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ερασιτέχνη, τα οποία είχαν εκλεγεί από τις εκλογές των μελών του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και τρία (3) υπέδειξα εγώ ως ο μεγαλομέτοχος της Π.Α.Ε.
Με τον τρόπο αυτό είναι νομίζω προφανές ότι τα μέλη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ είχαν τη δυνατότητα να διοικούν όχι μόνο το σωματείο, αλλά και την Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
Τέλος, εκτός του βασικού αυτού προνομίου, το οποίο ουδέποτε μέχρι τότε είχε επιχειρηθεί στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, υπήρξαν σαφέστατα και μια σειρά άλλων προνομίων που αφορούσαν τη δυνατότητα προμήθειας εισιτηρίων για όλα τα αθλήματα, αλλά και προνόμια επικοινωνιακής ή εμπορικής υφής.
Αυτά, προκειμένου ο κ. Γ. Αλαφούζος να κατανοήσει καλύτερα το μέγεθος και την αξία του πρωτοποριακού εγχειρήματος που ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ προσπάθησε να υλοποιήσει προ περίπου 10 ετών και το οποίο ακόμα και σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, στηρίζει οικονομικά σε σημαντικό βαθμό τον Ερασιτέχνη ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
ΥΓ.: Όσο για την αναφορά του νέου στο ποδόσφαιρο κ.Αλαφούζου για το «πώς κατακτούσε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ τα πρωταθλήματα», η απάντηση είναι απλή. Είχε πάντα τους καλύτερους ποδοσφαιριστές και τους καλύτερους προπονητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, είχε τον περισσότερο και πιο αφοσιωμένο κόσμο δίπλα στην ομάδα και εδώ και μια δεκαετία σχεδόν είχε και έχει το πιο σύγχρονο προπονητήριο και ένα γήπεδο κόσμημα. Είχε με άλλα λόγια οργάνωση και υποδομές που άλλες ομάδες τις έχουν με ενοίκιο ή σε μακέτες. Επίσης για να πάρει απάντηση στην απορία του «τι άλλο κέρδισε ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ εκτός από τα χρήματα του Champions League» καλά θα κάνει να απευθυνθεί στους δασκάλους των σχολείων όλης της Ελλάδας για να του μιλήσουν για τις γενιές Ολυμπιακών που έρχονται…
ΣΩΚΡΑΤΗΣ Π. ΚΟΚΚΑΛΗΣ»

Α, ρε Σωκράτη μου'χεις λείψει!

PS. Ακολουθεί ολόκληρη η καταπληκτική διαφήμιση της wind με τον Πίου, από τον οποίον θα τον πιού-νε οι αντίπαλοι (παρουσία Αντωνίου φυσικά!):

Περί γεωπολιτικών εξελίξεων

(το μονοκόμματο σενδόνι για τους μερακλήδες που είχαμε υποσχεθεί)

Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Τον τελευταίο καιρό έχω επικαλεστεί ένα σενδόνι δις που δεν είχα γράψει εδώ και αρκετούς μήνες και που είχα πρωτοϋποσχεθεί από το σενδόνι των ελληνοτουρκικών προβλημάτων μιας κι έχει τεράστια σχέση με τις εξελίξεις στη γειτονιά μας καθώς και τις ακόμη πιο ανησυχητικές στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου στην οποίαν επί της ουσίας ανήκουμε. Ε, μην σας λέω ψέματα, απ'αυτά που βλέπω προσπάθησα να το επισπεύσω και όχι μόνο αυτό αλλά για να μην γκαρίζει και ο Δείμος, θα το βγάλω σε δόσεις! Ξεκινάμε λοιπόν παίρνωντας τα πράγματα με τη σειρά.

Για να το πούμε σε καθημερινή γλώσσα δίχως βαθυστόχαστες αναλύσεις και ορολογίες, για να εδραιωθείς σαν κράτος απαιτούνται κάποιες βασικές προϋποθέσεις, όπως πχ να είσαι σε έναν χώρο ασφαλή που να προσφέρει και συνθήκες επιβίωσης (σε πρώτη φάση νερό). Επίσης χρειάζεσαι και λεφτά, τα οποία μπορείς να βρεις είτε από εσωτερικούς πόρους (φορολογίες κλπ), είτε από εξωτερικούς (ορυκτό πλούτο κλπ) που είναι σαφώς και πιο προσοδοφόρο αλλά και πιο ασφαλές. Μόνο που για να επιτύχεις αυτό το τελευταίο χρειάζεσαι και ισχύ και κάπου εδώ υπεισέρχονται οι διακρατικές φαγωμάρες που φυσικά δεν αποτελούν "προνόμιο" μόνο της δικής μας περιοχής ή φάρας, αλλά που απαντώνται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Βασικά θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να συζητούσαμε κάποια στιγμή με συνοπτικό τρόπο την εναλλαγή των δυνάμεων (εθνών) στο παγκόσμιο στερέωμα, διότι θα μπορούσατε να εξάγετε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα (και το θέτω έτσι όχι επειδή αδυνατείτε να τα εξάγετε μόνοι σας, αλλά επειδή είμαι βέβαιος ότι σιγά μην κάτσει κανείς σας να συμπτίξει την παγκόσμια στρατιωτικοπολιτική ιστορία μέσα σε μερικές γραμμές για πολύ συγκεκριμένο λόγο). Από μια τέτοια συζήτηση πάντως ένα εξαιρετικά χρήσιμο συμπέρασμα που εξάγεται είναι και το ότι η εδραίωση, η επικράτηση, η επέκταση έχουν έναν και μόνο έναν παράγοντα: το Ναυτικό. Παγκοσμίως, είναι το ισχυρότερο όπλο που υπάρχει και όταν λέω όπλο δεν εννοώ μόνο πολεμικά αλλά και εμπορικά. Από αρχαιοτάτων ετών ήταν έτσι. Προσπαθήστε να βάλετε κάποια κομματάκια του παζλ: η εμμονή του Θεμιστοκλή να γίνει ναυμαχία στη Σαλαμίνα. Η εδραίωση της αθηναϊκής συμμαχίας μέσα από το ναυτικό. Η ανακάλυψη των νέων κόσμων. Η προσπάθεια των Ρώσων να έχουν λιμάνια σε διάφορες θάλασσες... Ωχ.. τι είπα τώρα... Το κρατάμε αυτό.

Ας μελετήσουμε κατ' αρχήν τον πρώτο χάρτη που έχω ετοιμάσει (εντελώς πρόχειρα, ως θα διαπιστώσετε):


Στον χάρτη όπως βλέπετε υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι χρωματισμοί. Οι κόκκινοι πχ είναι οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Με πράσινο χρώμα (και των δύο αποχρώσεων) είναι σημειωμένες οι χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η λεγόμενη αραβική άνοιξη (το πιο έντονο πράσινο έχει να κάνει με τις χώρες όπου έγινε το έλα να δεις. Στις άλλες ήταν πιο ήπια τα πράγματα). Οι χώρες με το γαλάζιο είναι χώρες στις οποίες έχουν γίνει πολεμικές επιχειρήσεις ενώ μνημονεύονται και με πορτοκαλί κάποιες χώρες που παίζουν τα παιχνιδάκια τους. Και φυσικά υπάρχει και το Ιράν το οποίο για την ώρα το αφήνουμε στην άκρη. Α, και φυσικά έχουμε και το Ισραήλ. Παρατηρείτε τίποτε περίεργο στον χάρτη;

Ας επιστρέψουμε για λίγο εκεί που είχαμε μείνει, για να σας δείξω πχ πόσα πράγματα λέγονται συχνά και δεν τους δίνουμε βάση, ενώ θα έπρεπε. Πριν από κανάν χρόνο και κάτι ψιλά είχε βγει ο Ερντογάν και είχε δηλώσει ότι θέλει να φτιάξει μια διώρυγα στον Βόσπορο, ανακοίνωση που αν μη τι άλλο είχε προξενήσει ερωτηματικά στους περισσότερους, διότι απλούστατα δεν έδειχνε να βγάζει νόημα. Αν όμως ο κόσμος ήξερε ότι το στενό του Μαρμαρά επί της ουσίας είναι υπό πολυεθνικό έλεγχο και όχι υπό τουρκικό, θα έβγαζε νόημα. Γι'αυτόν τον λόγο ο Ερντογάν (που είναι οραματιστής και πολύ σοβαρός πολιτικός που ενδιαφέρεται για τη χώρα του) είχε προαναγγείλει μελέτη για κατασκευή διώρυγας, που θα είναι υπό αμιγή τουρκικό έλεγχο. Όμως θέσαμε ένα θέμα: τι γίνεται με τα Στενά;

Τα Στενά είναι μία ιδιόμορφη περίπτωση και είναι σχεδόν όλα υπό αγγλικό έλεγχο (όταν λέω σχεδόν όλα, εννοώ απ'όσα πρέπει). Πάρτε για παράδειγμα το Γιβραλτάρ: αγγλικό. Ομοίως και το Σουέζ (ή μήπως νομίζατε πως το ελέγχουν οι Αιγύπτιοι;). Ομοίως και κάμποσα ακόμη. Αν και έστιψα το μυαλό μου να θυμηθώ, δεν μου ήρθε το όνομα εκείνου που είχε αναπτύξει την σχετική θεωρία που ακολουθούν οι Άγγλοι, ότι (σε γενικές γραμμές, διότι ουσιαστικά είναι αρκετά πιο πολύπλοκο) όποιος ελέγχει τα Στενά στον κόσμο, ελέγχει και τον Κόσμο, κι εδώ που τα λέμε, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα μάλλον ως θεωρία δεν είναι εσφαλμένη. Όμως, για να μην ξεφεύγουμε, σε τι ακριβώς εξυπηρετούν τα Στενά; Μα στο ότι αποφέρουν κέρδη σε αυτόν που τα ελέγχει! Και τα κέρδη είναι πολλών ειδών.

Ααα, επίσης και ότι επιβλέπουν ποιος διέρχεται από που.
Διότι ίσως κάποιες φορές να μας ενδιαφέρει ο τάδε ή ο δείνα να μην μπορεί να διέρχεται από εκεί, ή έστω να μην διέρχεται εύκολα ή ανεμπόδιστα.

Αλήθεια, έχετε σκεφτεί τι μανίκι πρέπει να τραβάνε οι Ρώσοι για να κατέβουν στη Μεσόγειο από τη Μαύρη Θάλασσα;
Ρε κόλλημα που'χω φάει με τους Ρώσους, ε;
Και επιστρέφουμε στον χάρτη. Μήπως βρήκατε τι ιδιαιτερότητα έχει ο παραπάνω χάρτης;
 Άντε, να σας βοηθήσω λίγο συνδυάζοντάς το με αυτά που λέγαμε μόλις τώρα:



Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να διερωτάσθε τι βελάκι είναι αυτό. Ο τρόπος που το έβαλα έτσι υποδηλώνει ή μάλλον υποδεικνύει την Ελλάδα, μόνο που αυτό είναι το φαινομενικό. Στην πραγματικότητα υπάρχει κάτι άλλο βαθύτερο. Το βελάκι δείχνει την πορεία των Ρώσων για να βγουν στη Μεσόγειο. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι θαλάσσιοι δρόμοι που οδηγούν προς τη Μεσόγειο, όπως από τη Βαλτική μέσω Γιβραλτάρ με περίπλου της μισής Ευρώπης, ή ακόμη και από την Ασία πάλι μέσω Γιβραλτάρ ή μέσω Σουέζ για πιο... σύντομα, αλλά και στις δύο περιπτώσεις με περίπλου της μισής Υφηλίου. Βέβαια θα μου πείτε, που κολλάνε οι Ρώσοι;

Εκεί ακριβώς που κόλλαγαν τα τελευταία τουλάχιστον 70 χρόνια που συμπεριλαμβάνουν ψυχρούς πολέμους και κάμποσα άλλα θεάρεστα. Να υποθέσω όμως ότι ακόμη κι αν ψιλιάζεστε, πάλι δύσκολα βλέπετε την όλη εικόνα. Ας συνεχίσουμε λοιπόν από εκεί που είχαμε μείνει.

Τις τελευταίες ημέρες έχουμε μερικές εξαιρετικά ανησυχητικές εξελίξεις στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Η Συρία δεν είναι παίξε γέλασε όχι για άλλον λόγο αλλά επειδή έχει πλάτες των Ρώσων και των Κινέζων. Γιατί; Διότι είναι η πρόσβαση των Ρώσων στη Μεσόγειο στην παρούσα φάση. Είναι φίλια χώρα προς τους Ρώσους και εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, γι'αυτό και θα έχετε παρατηρήσει ότι ο Ασσάντ έχει την εκλεπτισμένη και διακριτική πλην αμέριστη συμπαράσταση των Ρώσων στις εκκαθαρίσεις που κάνει (δηλαδή δεν είναι τέτοιες;).

Παρένθεση: μήπως θυμάστε την ιστορία με το πως δείχνει να έπεσε τελικώς ο Καραμανλής; Είχε να κάνει με την ενεργειακή συμφωνία με τους Ρώσους και είχε ολόκληρο σενάριο από πίσω (όπου προσέξτε, δεν εξετάζω αν είναι όντως αληθινό αλλά ότι τουλάχιστον δείχνει αληθοφανές). Όμως έχουμε πάλι Ρώσους, το παρατηρείτε, έτσι;
Μήπως θυμάστε μερικές δεκαετίες πίσω στον πρώτο πόλεμο στο Αφγανιστάν όπου είχνα μπουκάρει οι (τότε) Σοβιετικοί και έβρισκαν μπροστά τους τους Αμερικάνους που βοηθούσαν τους Αφγανούς; Πάλι Ρώσοι. Και ούτω καθεξής. Βέβαια θα διερωτηθείτε, μα ο ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε;
Η άποψή μου είναι ότι τελείωσε μεν, αλλά χρειάστηκε και κάποιο υποκατάστατο δε. Έτσι θα έμενε ένα τέτοιο κενό νομίζετε;

Αν οι Άγγλοι ακολουθούν την στρατηγική των Στενών, οι Αμερικάνοι έχουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ποια είναι αυτή;
Οι Γερμανοί κάτω και οι Ρώσοι έξω από Μεσόγειο και πετρέλαια.  Ωχ, και Γερμανοί στο κόλπο; Μετά αυτοί, τώρα ασχολούμαστε με τους Ρώσους...

 

Για παρατηρείστε τώρα τις "γραμμές αποκλεισμού"...
Στα ανατολικά της η Ρωσία έχει τις ΗΠΑ, οπότε δεν τίθεται θέμα. Το πρόβλημα είναι στα δυτικά, όπου η Ρωσία έχει και λιμάνι στην Βαλτική οπότε δεν απαιτείται να κατεβαίνει από τον βόρειο παγωμένο ωκεανό. Με τη Μεσόγειο τι γίνεται; Η "παραδοσιακή" Ρωσία βρίσκεται πέριξ της Μαύρης Θάλασσας, οπότε εκεί ανεβοκατεβαίνει άπαξ και χρειαστεί. Για καλή μας τύχη λοιπόν έχουμε την Τουρκία να "ελέγχει" τα Στενά των Δαρνανελίων! (και η Τουρκία το ξέρει αυτό, ότι δηλαδή το ξέρουν οι Αμερικάνοι γι'αυτό και το παίζει Ηγεμών ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο. Δεν είναι χέστες σαν εμάς οι γείτονες, μάλλον όμως είναι περισσότερο τολμηροί απ'όσο τους επιτρέπεται)

Παρατηρώντας λοιπόν τον χάρτη με τη διαγράμμιση βλέπουμε ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ μαζί με τις χώρες στις οποίες το ΝΑΤΟ έχει επέμβει με πόλεμο (πάντοτε ανθρωπιστικό, έτσι;) και εσχάτως με τις χώρες στις οποίες έλαβε χώρα η αραβική άνοιξη συν τους στρατηγικούς συμμάχους, δημιουργούν δύο κλειστά σχήματα: το ένα αποκόπτει εντελώς την Μεσόγειο που κυριολεκτικά ως μεσόγειος ήτοι το μέσον της γής είναι ίσως η πιο στρατηγική θάλασσα του κόσμου, αφετέρου αποκόπτει εντελώς τα πετρέλαια του Περσικού κόλπου. Όταν οι Ρώσοι μπουκάριζαν στο Αφγανιστάν δεν είχαν καμία κάψα να φάνε τα μούτρα τους στα απροσπέλαστα βουνά της Βακτριανής, ήθελαν όμως να βρουν άμεση δίοδο προς τον περσικό κόλπο. Αρχίζετε να το πιάνετε το νόημα; Το παν είναι η θάλασσα και όσο πιο καλή είναι η θάλασσα, τόσο το καλύτερο.
Και φυσικά για να μην το προσπεράσουμε μιας κι εκεί είναι η απαρχή της βορειοατλαντικής στρατηγικής, μην παραβλέπουμε το τόξο που ξεκινάει από τη Νορβηγία και πιάνει μέχρι κάτω το Πακιστάν που τα τελευταία 10 χρόνια μας προέκυψε στενός σύμμαχος των Αμερικάνων. Μόνο που στον χάρτη υπάρχει ένα μεγάλο κενό που έχουμε χρωματίσει κίτρινο: το Ιράν. Είναι ένα κενό που πρέπει να σταματήσει να κάνει του κεφαλιού του και να εναρμονισθεί με το υπόλοιπο της περιοχής, συνεπώς έχετε καταλάβει όσες αμφιβολίες κι αν είχατε ως τώρα που θα γίνει το μεγάλο μπαμ που πιθανώς να έχει και απρόβλεπτα αποτελέσματα, μιας και το Ιράν δεν είναι τόσο παίξε-γέλασε όσο οι υπόλοιποι της περιοχής.

Μέχρι τότε όμως οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην Συρία κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως στην Κύπρο. Ωχ! Το ξέχασα, τα ελληνικά ΜΜΕ δεν το παρουσιάζουν πολύ το θέμα.

Πάμε τώρα στο σαδιστικό πόνημα του Νταβούτογλου ονόματι "Το Στρατηγικό Βάθος", ένα βιβλίο (ο θεός να το κάνω δηλαδή) που κυριολεκτικά δεν διαβάζεται. Υποφέρεις για να το διαβάσεις. Μόλις φτάσεις στη γραμμή 15 έχεις ξεχάσει τι όρους είχε θέσει έως τη γραμμή 2. Βέβαια με πλήθος σημειώσεων και παραπομπών, καθώς και κάποιους άμεσους παραλληλισμούς μπορείς να εξάγεις κάποια (έστω ελάχιστα) συμπεράσματα. Επί της ουσίας λοιπόν τι προκύπτει από το όραμα του Νταβούτογλου; Ότι θέλει να φτιάξει μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία βασισμένη όμως σε κεμαλικές αρχές, η οποία θα έχει τον πλήρη έλεγχο ολόκληρης της νοτιοανατολικής Μεσογείου (όπου εδώ συμπεριλαμβάνεται και το Αιγαίο), η οποία θα κάνει ό,τι γουστάρει και τους Αμερικάνους και τους Ρώσους όπου όμως αμφότεροι θα είναι σύμμαχοί της, και η οποία θα κινείται στο πλαίσιο των δικών της συμφερόντων πρωτίστως (αυτό σημαίνει και ενεργειακά, που είναι το μεγάλο αγκάθι φυσικά). Κοινώς, τίποτε απ'αυτά δεν γίνεται διότι πολύ απλά είναι όροι που δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Είναι σα να θες να πηγαινοέρχεσαι όλη την ώρα με αυτοκίνητο για να καλύπτεις μεγάλες αποστάσεις και ταυτόχρονα να χάνεις κιλά από το περπάτημα. Ας δούμε τι γράφει το αρπαχτικό στο κατά τα λοιπά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του (σελ 71): "Οι χώρες που η εξωτερική πολιτική τους αφέθηκε εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης στη ροή των συγκυριακών διακυμάνσεων και έχασαν την ικανότητα συχρονισμού γίνονται δέσμιες μιας πολύπλοκης και αντιφατικής εικόνας που σχηματίζεται από στιγμιαίες αντιδράσεις στην προσδιοριζόμενη από τρίτους επικαιρότητα. Οι πολιτικές ελίτ αυτού του είδους των χωρών δεν έχουν ούτε την απαραίτητη εμπειρία στην αφετηρία αλλά ούτε και το απαραίτητο όραμα για τον προορισμό τους. Δεν είναι επιθετικές και αποφασιστικές αλλά είναι αμυντικές και αντιδραστικές." Τι κρατάμε λοιπόν από εδώ; Πρώτον ότι το να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που καθορίζουν τρίτοι είναι κακό και δεν πρέπει να συμβαίνει. Επίσης κακό είναι το να είσαι αμυντικός και αντιδραστικός. Επίσης ότι η επιθετικότητα συνδυάζεται με το όραμα. Άρα αυτό που μας λέει είναι πως για να κάνει αυτό που θεωρεί για τη χώρα του πρέπει η χώρα του να καθορίζει τις εξελίξεις και για να το κάνει θα πρέπει να διαθέτει ανεξαρτησία κινήσεων, η οποία προϋποθέτει μεταξύ άλλων και ενεργειακή ανεξαρτησία, πράγμα που είναι και ο μεγάλος κάλος στο πόδι (και τον εγκέφαλο) των Αμερικάνων βεβαίως, βεβαίως.
Είμαι βέβαιος πως όλοι διαβάσαμε την πρόσφατη κατάρριψη τουρκικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Σύριους. Αυτό όμως που δεν διαβάσαμε είναι ότι τις ίδιες ώρες οι Τούρκοι βομβάρδιζαν κουρδικές θέσεις μέσα στο βόρειο Ιράκ. Θέλω να πω ότι αυτό ακριβώς είναι που θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να κάνει η Τουρκία. Να περνάει όποτε γουστάρει πάνω από το Ιράκ και να το βομβαρδίζει, να κάνει τσαμπουκάδες στο Αιγαίο, να υποδεικνύει στην Κύπρο τι θα κάνει και πως θα το κάνει κλπ. Και μεταξύ άλλων να μπαινοβγαίνει και στον εναέριο χώρο της Συρίας, με την οποίαν διαχρονικά είχε όχι και τις καλύτερες διμερείς σχέσεις. Μόνο που αυτό που δεν προβλεπόταν στα σενάρια του Νταβούτογλου ήταν ότι η Συρία θα "τολμούσε" να κατέρριπτε τουρκικό αεροσκάφος και ακριβώς επειδή αυτή η αντίδραση τους έπιασε απροετοίμαστους μιας και συνειδητοποίησαν ότι ίσως να είναι και άλλες χώρες στην περιοχή που να είναι... επιθετικές και αποφασιστικές γι'αυτό και αποφάσισαν να προσφύγουν στο συμβούλιο του ΝΑΤΟ και να διαμαρτυρηθούν για την κακή Συρία (που παρεμπιπτόντως δεν έχει και την καλύτερη διοίκηση του κόσμου φυσικά και που γι'αυτό και μόνο θα σήκωνε μια επεμβασούλα ίσως. Μπορεί και ως ζέσταμα για τα πιο μεγάλα που ακολουθούν). Πρέπει όμως να σημειώσουμε και κάτι για να καταλάβετε τι σημαίναι "σπάω αυγά" για κάποιους: η Τουρκία την ίδιαν στιγμή που έχει τεταμένες σχέσεις με τη Συρία, της εξάγει και ηλεκτρικό ρεύμα, δηλαδή την έχει εξαρτημένη ενεργειακά. Και όμως η Συρία όταν ένοιωσε ότι απειλείται δεν κώλωσε και ιδιαίτερα να κάνει αυτό που ήθελε να κάνει ακόμη κι αν αυτό της δημιουργήσει ενεργειακό πρόβλημα. Βλέπετε πόση εμπλοκή έχει η ενέργεια μέσα σε όλες τις εξελίξεις και πόσο μεγάλος μοχλός πίεσης μπορεί να γίνει;

Θα μου πείτε γιατί τα λέω όλ'αυτά;
Διότι είναι σαφές ότι η Τουρκία διεκδικεί ένα ηγεμονικό προφίλ στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο θέλει να είναι ανεξάρτητο κιόλας και ο συνδυασμός των δύο είναι που θα την κάνει να φάει τα μούτρα της στο τέλος. Προσέξτε για του λόγου το αληθές την παρακάτω εικόνα (είναι από το ίδιο βιβλίο):

Παρατηρείστε το εξής ανησυχητικό: Όλη η "εξίσωση" είναι ένα γινόμενο (ούτως ειπείν πολλαπλασιασμός). Κοινώς δεν μας πειράζει αν τα σταθερά δεδομένα (ΣΔ) ή τα δυναμικά δεδομένα (ΔΔ) είναι μηδέν, αρκεί να μην είναι και τα δύο ταυτόχρονα, όπου αυτό συνεπάγεται ότι αρκεί ένα από την Ιστορία, τη Γεωγραφία, τον Πληθυσμό και τον Πολιτισμό αρκεί να μην είναι μηδέν (τα υπόλοιπα ας είναι) ή έστω εναλλακτικά ένα από την Οικονομική Ικανότητα, την Τεχνολογική Ικανότητα ή την Στρατιωτική Ικανότητα. Τουλάχιστον ένα απ'όλα αυτά, ξαναλέγω. Για τη Στρατιωτική Νοοτροπία (ΣΝ) όμως, τον Στρατηγικό Σχεδιασμό (ΣΣχ) και την Πολιτική Βούληση (ΠΒ) απαγορεύεται να είναι μηδέν, διότι αν έν από αυτά είναι μηδέν τότε μηδενίζεται και όλη η εξίσωση της Ισχύος (Ι). Για καθήστε τώρα να επανεκτημήσετε λίγο την όλη στάση της Τουρκίας ως προς όλους τους γείτονές της, μπας και καταλάβετε πόσο επικίνδυνα παιχνίδια παίζονται στην περιοχή μας.

Μιας και μιλάγαμε για Ρώσους, να συνεχίσουμε με τους Τούρκους! (ξέρω, σας το μπλέκω πολύ αλλά δεν πειράζει)
Μια άλλη είδηση που δεν πολυακούγεται είναι ότι εδώ και καιρό (για την ακρίβεια από την ημέρα της υπογραφής της σύμβασης ανάμεσα στην Κύπρο και τη αμερικανοϊσραηλινή εταιρεία Noble Energy σουλατσάρουν πολύ για την προστασία των συμφερόντων τους και οι αμερικανικές και οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή της Κύπρου. Πρακτικά τι έκανε δηλαδή η Κύπρος; Υπογράφοντας μια σύμβαση με όρους που προσωπικά θα χαρακτήριζα επαχθείς, πάει να λύσει το κυπριακό που είναι σαφώς μεγαλύτερο βάρος μιας και η Τουρκία όση μαγκιά έχει απέναντι στην Κύπρο, τόση της λείπει απέναντι σε Αμερικάνους και Ισραηλινούς. Και να επαναφέρω σε αυτό το σημείο αυτό που έγραφα πέρσυ στο -φτου φτου φτου μην το ματιάσω- καταπληκτικό σενδόνι μου περί Ελληνοτουρκικών ότι έχουμε μπει σε φάση εκμετάλλευσης των πόρων που αναλογούν και στις δικές μας περιοχές (αλλά και στις τουρκικές φυσικά, αυτό μην το ξεχνάμε), οπότε καταλαβαίνετε σιγά, σιγά προς τι η όλη κινητικότητα; Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή και όποτε υπάρχουν τέτοια συμφέροντα υπάρχει και τεράστια αστάθεια. Interesting times...

Βέβαια θα μου πείτε ότι "οκ, αλλά αυτά δεν συμβαίνουν σε'μάς" εννοώντας κάποιον πόλεμο φυσικά, κάποια αλλαγή συνόρων, κάποια αστάθεια με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Πράγματι, έχετε απόλυτο δίκιο. Μάλιστα εάν κοιτάξουμε στα βόρεια και δη στο χάρτη της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας θα συνειδητοποιήσουμε ακριβώς... αυτό: ότι όχι μόνο γίνονται αλλά γίνονται με μέσα από αιματηρές διασπάσεις κιόλας όπου οι διασπάσεις συνήθως πως ξεκινούν; Μα φυσικά από εξαντλητικές συνθήκες, ήτοι ανέχεια, καταπίεση, μη αναγνώριση δικαιωμάτων, βιοποριστικά προβλήματα, ανεργία κλπ, κλπ. Μήπως αρχίζει να σας θυμίζει κάτι; Αλήθεια, έχει τύχει να δείτε ποτέ την παρακάτω σημαία;

Αρχίστε να τη συνηθίζετε σιγά, σιγά διότι σε κάποιον καιρό θ'αρχίσει τεχνηέντως να μπαίνει στο ημερήσιο πρόγραμμα, ακριβώς όπως προ 20ετίας θυμηθήκαμε να βάλουμε στο ημερήσιο πρόγραμμα συζήτησης τη σημαία των Σκοπίων που μέχρι τότε γελάγαμε ότι το θέμα είναι τάχα μου ανύπαρκτο, τουτέστιν ωσάν καλή καμήλα χώναμε στο κεφάλι στην άμμο και νομίζαμε ότι καμπούρα δεν υπήρχε ακριβώς επειδή εμείς δεν τη βλέπαμε. Ένα πρόβλημα δεν υπάρχει όταν δεν υπάρχει. Άπαξ και στο δημιουργήσουν είναι πρόβλημα πλέον, εντελώς υπαρκτό. Κάπως έτσι ενδέχεται να μας προκύψει κάποτε με κάθε επισημότητα και η τουρκική μειονότητα στην Θράκη η οποία θα έχει αποσχιστικές τάσεις κλπ, κλπ. Ήδη πάντως ο Νταβούτογλου έχει αρχίσει να ρίχνει σπόρους και να καλλιεργεί το εξαιρετικά έφορο (ένεκα της ημέτερης ηλιθιότητος) χωράφι. Και όταν θα είναι πολύ αργά πλέον θα συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα από Καλλικράτες είναι πολύ πιο εύκολο να έρθει και η πολυδιάσπαση. Τι νομίζετε ρε; Ότι έτσι μένουν όλα αιωνίως αμετάβλητα; Εις το διηνέκες; Πάντα ρει, ουδέν χωρεί και μηδέν μένει έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων Ηράκλειτος. Όλα αλλάζουν, όλα μεταβάλλονται, ακόμη και ο ποταμός που βλέπεις δεν είναι ο ίδιος αν πας να μπεις και δεύτερη φορά, και θα είναι ίδιο ένα κράτος που ενδεχομένως να έχει γίνει τσιμπούρι στις σάρκες άλλων;

Και ποιων άλλων... Των Γερμανών ίσως; Χα! Είχαμε μια εκκρεμότητα...
Οι Τεύτονες είναι ένας σκληρόπετσος λαός, πολύ πεισματάρης ιδίως σε θέματα πρωτιάς. Ο Τεύτονας είναι ικανός όλη την ημέρα να σκέφτεται "γιατί να είναι αυτός πρώτος κι όχι εγώ;" και ως εκ τούτο να ραδιουργεί προκειμένου να καταλάβει τα πρωτεία. Κάτι τέτοιο έγινε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, κάτι τέτοιο έγινε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου διαχρονικά η Γερμανία έψαχνε να βρει "ζωτικό χώρο" για ν'αναπτυχθεί -λεπτομέρεια: πάντοτε εις βάρος των υπολοίπων. Κάπως έτσι μας έχει προκύψει και το τέταρτο Ράιχ που βιώνουμε για το οποίο φυσικά δεν χρειάζονται τίποτε σοβαρά όπλα παρά μόνο μερικοί οικονομολόγοι του κώλου που είναι κατά πως φαίνεται πιο επικίνδυνοι από όλες τις πυρηνικές βόμβες του πλανήτη. Οι Γερμανοί λοιπόν προσπαθούν να δημιουργήσουν εξάρτηση σε χώρες από αυτούς. Και τι ζητάνε για αντάλλαγμα; Λίγη ψωροενέργεια μωρέ, τι ζητάνε οι άνθρωποι; Το πρόγραμμα "Ήλιος" το λεγόμενο. Τόσον ήλιο έχουμε, να μην τους δίνουμε καθόλου; Βλέπετε πως περιστρέφεται όλη την ώρα γύρω από την ενέργεια το θέμα; Που να δείτε σε λίγα χρόνια που θα περιστρέφεται γύρω από το νερό να δείτε τι έχει να γίνει. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε. Οι Γερμανοί επειδη είναι λαός αμείλικτος μπορούν να ανελιχθούν πάρα πολύ οικονομικά και οι βλέψεις τους πάντοτε τους πλασάρουν για παραπάνω και επειδή αυτό είναι μη αποδεκτό από τους πιο μεγάλους. Οι Γερμανοί πρέπει να ρουφάνε το αυγουλάκι τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι δεδομένο λοιπόν πως όταν θα έρθει η ώρα και η κρίση θα χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της Γερμανίας, θα βλαστημήσουν την ώρα και την στιγμή περισσότερο ακόμη κι από εμάς, και γι'αυτόν τον λόγο γράφαμε πρόσφατα εις το φεηστσιμβούκιον πως οι Γερμανοί πάντα χάνουν τον πόλεμο στο τέλος. Και να μπορούν να τον κερδίσουν, δεν θα τους αφήσουν, είναι πλέον σαφές ότι κάτι θα συμβεί. Η ίδια η ιστορία το υποδηλώνει. Άρα οι γερμανοί είναι το εύκολο κομμάτι της εξίσωσης, αν και είναι εξαιρετικά δραστήριο και κινητικό. Πάμε πάλι πίσω στα άλλα κομάτια της εξίσωσης και κυρίως στους Ρώσους!

Τι λέει λοιπόν ο Νταβούτογλου στο βιβλίο του;
"Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι οι κρίσεις που λαμβάνουν χώρα στην τουρκοϊρακινή μεθόριο τα τελευταία χρόνια. Στη βάση αυτών των κρίσεων βρίσκεται η ασυμφωνία του πολιτικού συνόρου, που χωρίζει τις δύο χώρες, με τη γεωπολιτική και τη γεωπολιτισμική δομή της περιοχής. Το γεγονός ότι καθ'όλη τη τη διάρκεια της ιστορίας δεν έχει παρατηρηθεί η ύπαρξη κανενός μονίμου συνόρου πάνω στο όριο αυτό αποτελεί σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο για το ότι τα σύνορα στα οποία απουσιάζει η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική βάση αποτελούν πηγή κρίσεων."
 Κοινώς εδώ μας παραθέτει την πεποίθησή του ότι όπως και με την Ελλάδα, έτσι αντίστοιχα υπάρχει πρόβλημα με σύνορα και με άλλη γειτονική χώρα με την Τουρκία και έχει σημασία και ποια είναι αυτή η χώρα: το Ιράκ, του οποίου τα σύνορα επί της ουσίας έχουν αλλάξει μιας και έχει χωριστεί ανεπισήμως προ ετών στα 3 και γι'αυτό προσπαθεί η Τουρκία να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα και το "πρόβλημα" με τους Κούρδους μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκεται στο βόρειο Ιράκ, περιοχή που εντελώς συμπτωματικά έχει και πετρέλαια, και που παρεμπιπτόντως ελπίζει ότι όλο και κάτι μπορεί να τσιμπήσει φυσικά σε μία επαναχάραξη των συνόρων με αναδιανομή εδαφών. Γιατί παρέθεσα αυτό το συγκεκριμένο εδάφιο; Διότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι όχι μόνο το πόσο εύκολο είναι ν'αλλάξουν τα σύνορα σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου και ιδίως στην νοτιοανατολική Μεσόγειο αλλά και πόσο απλοϊκό θεωρείται από κάποιες συγκεκριμένες χώρες (όπως η Τουρκία) να απαιτούν την επαναδιευθέτηση των συνόρων (θέλετε άλλο παράδειγμα; Τα Υψίπεδα του Γκολάν τα οποία κατελήφθησαν το 1967 "προσωρινώς". Βρίθει από τέτοια παραδείγματα η ευρύτερη περιοχή μας). Παρεμπιπτόντως, μήπως γνωρίζετε ποια είναι η παλαιότερη συνθήκη σε ισχύ που υπάρχει σε διπλωματικό επίπεδο; Μαντέψατε σωστά: η Συνθήκη της Λωζάννης, που δείχνει και το πόσο ευαίσθητη είναι η περιοχή στην οποίαν ζούμε. Διότι κατά τα λοιπά, οι Συνθήκες υπογράφονται για να αλλάζουν, άλλον λόγο ύπαρξης δεν έχουν ως αποδεικνύεται από την Ιστορία.

Αλήθεια, μήπως θυμάστε την περιβόητη ρήση του Τσώρτσιλ; Τα Βαλκάνια παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτήν που μπορούν να καταναλώσουν, είχε πει, και τι συμβαίνει ότι ένα έθνος παράγει ιστορία; Είναι δύσκολο να ελεγχθεί, εγείρει απαιτήσεις, θεωρεί εαυτόν σημαντικό. Όταν όμως είναι δύσκολο να ελεγχθεί, τότε δύο τινά μπορούν να συμβούν: το πρώτο ενδεχόμενο "λέει" να συμβεί κάτι για να συμμορφωθεί όπως πχ μια στρατιωτική δικτατορία. Σκεφτείτε το εξής απλό: μέχρι το 1973 η Ελλάδα είχε τον πλήρη διοικητικό έλεγχο του Αιγαίου. Μόλις ανετράπη ο Παπαδόπουλος από τον Ιωαννίδη όχι μόνο χάσαμε τη μισή Κύπρο, αλλά η έξοδός μας από το ΝΑΤΟ οδήγησε σε αλλαγή του status quo του Αιγαίου αφού πλέον δεν υπήρχε η αντίθετη ψήφος της Ελλάδας και έτσι ο έλεγχος στο Αιγαίο έγινε πολυεθνικός. Μετά, ξαναγυρίσαμε στο ΝΑΤΟ. Εάν κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό ή δεν είναι η πιο συμφέρουσα (οικονομικά) λύση, τότε καταφεύγουμε στην λύση του πολέμου, ήτοι στο δεύτερο ενδεχόμενο. Είναι απλά τα πράγματα. Ξέρετε τι σημαίνει πόλεμος; Θα το παρουσιάσω κυνικά και ανατριχιαστικά: ο πόλεμος είναι ένας κινητήριος μοχλός που θέτει σε κίνηση τις περισσότερες τεράστιες βιομηχανίες μεγάλων κρατών, παρέχει τη δυνατότητα για διπλωματικές συζητήσεις υπό διαφορετικό στάτους, αναδιανέμει ισχύ, αλλάζει τις σφαίρες επιρροής και μέσα σε όλα ελέγχει και την πληθυσμιακή "έκρηξη". Αυτό είναι ο πόλεμος για κάποιους.

"πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους" έλεγε ο μέγιστος των Ελλήνων, Ηράκλειτος και παρόλο που δεν εννοούσε μόνο τον κυριολεκτικό πόλεμο, είναι βέβαιον ότι τον είχε ως άμεσο και κυριολεκτικό παράδειγμα.

Μήπως νομίζετε ότι ο Χ αμερικάνος στρατηγός ή πολιτικάντης νοιώθει ιδιαίτερη οδύνη για την περίπτωση που σκοτωθούν Ψ άμαχοι; Αν ξέρει ότι η ανταμοιβή έχει πετρέλαια (ήτοι ενέργεια) θα βλαστημάει που δεν τους είχε σκοτώσει νωρίτερα κιόλας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι και ό,τι πιο ειρηνικό έχει περάσει. Ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει και μια εξαιρετικά σκοτεινή πλευρά. Οι αλλαγές συνόρων και οι εθνοκαθάρσεις αποτελούν συχνότατο φαινόμενο. Παρά τις όποιες "φιλότιμες" προσπάθειες εθνομηδενιστών τύπου Ρεπούση, "συνωστισμοί" όπως αυτοί στην Σμύρνη δεν έχουν κλείσει καν αιώνα. Ξέρετε τι πάει να πει ένας αιώνας; Τρεις γεννεές πίσω, αυτό είναι ο αιώνας. Εγώ, ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο προπάππους μου: αυτές είναι τρεις γεννεές πίσω από εμένα, δηλαδή όχι και τόσο μακρυά όσο νομίζουμε. Έχετε κάτσει ποτέ να αναλογιστείτε πόσες αλλαγές συνόρων έχουν υπάρξει στην Ευρώπη; Αναλογιστείτε μόνο την εξέλιξη των συνόρων της Ελλάδος τα τελευταία 200 χρόνια, έτσι για να αναφέρω το πιο κοινό παράδειγμα; Βέβαια θα μου πείτε όλα αυτά που διάολο κολλάνε με τους Ρώσους; Μα καλά, πλάκα μου κάνετε; Αφού είπαμε, οι Ρώσοι πρέπει πάσει θυσία να μείνουν εκτός Μεσογείου και πετρελαίων (ενέργειας). Δεν βλέπετε τα γεγονότα στην Συρία; Εσείς πως νομίζετε ότι θα λήξει εκεί το θέμα; Θα τα βρούνε και θα πάει ο καθένας στο σπίτι του ήρεμα κι ωραία;

Έχω ξεκαθαρίσει και στο παρελθόν ότι προσωπικά είμαι απολύτως πεπεισμένος πως η ιστορία με τον Καραμανλή ότι προσπάθησαν να τον φάνε λόγω της ενεργειακής συμφωνίας με τους Ρώσους είναι αληθινή. Ο λόγος; Ότι ο Καραμανλής έδωσε δίοδο στους Ρώσους ακριβώς στην κορυφή του Αιγαίου ήτοι στη Μεσόγειο. Τελικώς απ'ό,τι φαίνεται "δίοδος" δεν θεωρείται μόνο το λιμάνι, η δίοδος μπορεί να είναι και ενεργειακή. Και εδώ πέρα οι Τούρκοι έχουν κάνει ενέργειες τις οποίες κατ' εμέ είναι και που θα πληρώσουν ακριβά. Ποιες ενέργειες; Πρώτον, η σύναψη συμφωνίας με τους Ρώσους για τον αγωγό South Stream αφενός, ο αγωγός αργού πετρελαίου Μπακού-Τιφλίδα-Ceyhan αφετέρου ο οποίος δίνει πρόσβαση στους Ρώσους ακριβώς πάνω στην Ανατολική Μεσόγειο, συν κάποιες άλλες παράλληλες συμφωνίες από'δώ κι από 'κεί όπως ο αγωγός αργού πετρελαίου Κιρκούκ (Β. Ιράκ)-Ceyhan κ.α.. Η άποψή μου είναι λοιπόν ότι οιΑμερικάνοι κάτι τέτοια δεν τ'αφήνουν να πέσουν κάτω: σηκώνουν πολύ ευχαρίστως το γάντι της πρόκλησης, αυτό που μένει λοιπόν να δούμε -με δεδομένο ότι στην ίδιαν ακριβώς περιοχή πλέον εκμεταλλεύονται τα ζάπλουτα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ άραέχουν τρομακτικά συμφέροντα- είναι το πως ακριβώς θα αντιδράσουν (διότι είναι δεδομένο ότι θα αντιδράσουν). Και μην είστε πολύ σίγουροι ότι η αντίραση θα είναι εντελώς αναίμακτη...
(παρεμπιπτόντως, ρίχτε ένα βλέφαρο σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση και εδώ)

Να το θέσουμε και ως εξής:

Εδώ πέρα υπάρχει το εξής οξύμωρο: τα τελευταία 10 χρόνια ο κόσμος βρίσκεται κυριολεκτικά σε διαρκή παγκόσμιο πόλεμο: 2 πόλεμοι στο Ιράκ, ένας στο Αφγανιστάν. Εμπόλεμες συρράξεις σε πλήθος άλλων περιοχών ανά την Υφήλιο. Δεν λέω ότι σε όλα συμμετέχει το ΝΑΤΟ φυσικά (διότι είμαι βέβαιος ότι αρκετοί εκεί θα στόχευσαν αυθόρμητα). Τουναντίον, λέω το ακριβώς αντίθετο, ότι ένας τεράστιος αριθμός κρατών κι εθνών βρίσκεται σε πόλεμο: έχετε κάτσει ας πούμε να σκεφτείτε πόσες χώρεςε συμμετέχουν σε μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ; Δηλαδή στις πόσες χώρες πρέπει να ονομάσουμε έναν πόλεμο, παγκόσμιο; Τι άλλο κριτήριο περιμένουμε; Μήπως ότι δεν έχει γίνει πιο γενικευμένα; Τι πάει να πει γενικευμένα όμως; Για τραβάτε σε ένα ακρωτηριασμένο Ιρακινόπουλο ή σε ένα γιουγκλοσλαβάκι που μεγάλωσε δίχως γονείς και πες του ότι η σύρραξη δεν έγινε γενικευμένα, να δούμε τι θα σας απαντήσει. Απλώς, η σύρραξη δεν έχει έρθει στη δική μας γειτονιά και αυτό είναι που μπορούμε να ονομάσουμε τρόπον τινά ως περίοδο μεσοπολέμου διότι είναι σαφές ότι εδώ και καιρό καλλιεργούνται οι συνθήκες για κάτι πραγματικά μεγάλο μόνο που είναι ασαφής ο τρόπος με τον οποίον θα εκδηλωθεί. Ναι, τέτοια περίοδο ζούμε (εμείς, εδώ). Και η γειτονιά μας δεν είναι η μικρή που νομίζουμε στα σύνορα Ελλάδος-Τουρκίας αλλά είναι η ευρύτερη της νοτιοανατολικής Μεσογείου που περιλαμβάνει και την πυριταποθήκη των Βαλκανίων που με τη σειρά τους κάθε φορά που αναφλέγονται σέρνουν σε μπελάδες την Ευρώπη και κατ' επέκταση τον κόσμο όλον. Αυτό σημαίνει Δυτικός Κόσμος κυρίες και κύριοι, μην κρυβόμαστε. Δύση δεν σημαίνει μόνο φιλοσοφία, κλασική μουσική, ακριβά αμάξια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δύση σημαίνει και και καλλιέργεια μίσους στους "αλλόθρησκους" καθώς και γενικευμένη καταστροφή ένεκα απληστίας.

Όπου από τέτοια απληστία βιώνουμε και τη δραματική οικονομική κρίση που ακόμη δεν έχει καν κορυφωθεί (λέει το ένστικτό μου). Τουναντίον όταν θα κορυφωθεί, όταν η εξαθλίωση θα χτυπήσει κόκκινα πανταχόθεν, τότε θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι πολεμικά σκηνικά τύπου Συρίας, ότι αλλαγές συνόρων τύπου Γιουγκλοσλαβίας κλπ, μπορούν να έρθουν και στη δική μας πόρτα.
Προσέξτε να δείτε πως ορίζει ας πούμε ο Νταβούτογλου τον πολιτισμό: "Ο πολιτισμός αποτελείται από ψυχολογικά, κοινωνωνιολογικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία, τα οποία εδράζονται επί ενός κόσμου αξιών που παράγονται από ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο στοιχείο (πληθυσμός) σε έναν συγκεκριμένο χώρο (γεωγραφία) και σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα (ιστορία) με την ταυτότητα που κατέχει και την αίσθηση του ανήκειν."
Θα μου πείτε τώρα, που κολλάει ο νταβουτόγλειος ορισμός περί πολιτισμού στο συγκεκριμένο σημείο; Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, ο συγκεκριμένος ορισμός περί πολιτισμού είναι που δημιουργεί νέα εθνωτικά χαρακτηριστικά. Κάπως έτσι προκύπτουν οι νέοι "Μακεδόνες" κάθε περιοχής ας πούμε, από το πουθενά, απλώς επειδή έτσι ξεκίνησαν να αισθάνονται κάποια στιγμή. Και ως γνωστόν στο ΝΑΤΟ υπάρχει μία μεγάλη ευαισθησία στα... ανθρώπινα δικαιώματα όπως όλοι μας γνωστίζουμε.

Παρεμπιπτόντως υπάρχει και κάτι άλλο: στο ΝΑΤΟ έχουν υιοθετήσει έναν ιδιοφυή τρόπο συναίνεσης: αυτόν της σιωπής. Τίθεται ένα θέμα (το οποιοδήποτε, πχ της στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ) και σου λέει ο Χ γατόπαρδος ότι όποιος επιθυμεί να διαφωνήσει ας το κάνει τώρα. Σε περίπτωση που δεν διαφωνήσει κανείς το θέμα έχει εγκριθεί. Κι αν τολμάς άντε μίλα μεγάλε. Έτσι έχει μεταφραστεί πλέον η σιωπηρή συναίνεση, ως συμφωνία. Για προσαρμώστε το λίγο στην κοινωνία μας τώρα, με όλες τις "ή με'μάς ή με τους άλλους" νοοτροπίες που επί κάμποσα χρόνια πώλωναν την κοινωνία σε άκρα (και τώρα που τα άκρα έσκασαν ξάφνου στο Κοινοβούλιο ωσάν νέοι Χίτλερ παριστάνουμε τους άναυδους τε και έκπληκτους που μας έπιασαν στα πράσσα). Μπορείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει σε ολόκληρο το παγκόσμιο στερέωμα; Μας έχουν κάνει άβουλα πλάσματα, μας έχουν κάνει να συναινούμε σιωπηρά. Μαζί τα φάγαμε, όπως είπε κι ο απεχθής πρώην πολιτικός. Τι σημαίνει μαζί; Εσένα σου έδωσα δουλειά για να μην είσαι άνεργος κι εγώ έπαιρνα μίζες για τα υποβρύχια. Αυτό σημαίνει μαζί, επειδή εσύ συναινούσες σιωπηρά, επειδή παρίστανες τον αντιδραστικό αλλά στην κάλπη ψήφιζες με γνώμωνα το ατομικό και όχι το συλλογικό συμφέρον. Έτσι λειτουργεί ολόκληρος ο δυτικός κόσμος εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από επίεδο ΝΑΤΟ και κρατών μέχρι επίπεδο γειτονιάς και παρέας.

Έρχεται ο Νταβούτογλου και κάνει λόγο για "έλλειψη προστασίας της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, πέρσυ είχε κάνει επίσκεψη η σύζυγος του Ερντογάν, "κι εδώ έχουμε τους βλάκες (είναι παντού οι τύποι και ήταν ανέκαθεν όπως μας μαρτυρεί ακόμη κι ο Θουκυδίδης) οι οποίοι είναι έτοιμοι ακόμη και να σε συκοφαντήσουν ως φασίστα αν τολμήσεις ν'αντιδράσεις προς το πολιτικώς ορθόν που συνήθως οι ίδιοι (καθ)ορίζουν. Αν αισθανθείς ότι ανήκεις κάπου αλλού, τότε αρχίζουν τα προβλήματα και οι διεκδικήσεις (βλ. και σκοπιανό) και όταν βρεθεί το εκρηκτικό κοκτέιλ στην σωστή θέση και τον σωστό χρόνο, τότε γίνεται το μπαμ. Και σε κάποιες περιπτώσεις (όπως πχ της Θράκης που η Τουρκία μεθοδικότατα απεργάζεται εδώ και χρόνια. Δεν είναι τυχαίο ότι το προξενείο της στην Κομοτηνή είναι το μεγαλύτερο που διαθέτει) το μπαμ δεν είναι εντελώς τυχαίο. Απλά οι βλάκες είναι που ως συνήθως εκπλήσσονται.

Ένα τέτοιο μπαμ μπορεί να γίνει στη Συρία όπου ο μεν Ασσάντ επιθυμεί διακαώς να παραμείνει στην εξουσία, οι δε Ρώσοι (καθώς και οι Κινέζοι) επιθυμούν να έχουν άμεση πρόσβαση στη Μεσόγειο (όπου βέβαια οι Κινέζοι λόγω Πειραιά δεν έχουν και ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα, όχι όμως ότι θα τους χάλαγε και μία δεύτερη πύλη). Για τους αμερικανικών συμφερόντων γατόπαρδους όμως αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Όπως ανεπίτρεπτο είναι και το ότι το Ιράν δεν "συμμορφώνεται" προς τας υποδείξεις. Των ιδίως τις υποδείξεις βεβαίως, βεβαίως.

Είναι δεδομένο ότι το μεγάλο μπαμ θα γίνει στο Ιράν. Το παρακολουθούμε εδώ και καιρό να ετοιμάζεται και όπως είπα και παραπάνω, δεν ξέρω κατά πόσον θα γίνει κάτι πρώτα στην Συρία, πράγμα το οποίο είναι εξαιρετικά πιθανό. Η αραβική άνοιξη δεν έγινε εντελώς τυχαία κατά πως φαίνεται. Δυνάστες τύπου Μπεν Αλί και Καντάφι έπεσαν σχεδόν σαν πύργοι στην άμμο από μερικούς ανεκπαίδευτους... κατσαπλιάδες; Ας γελάσω. Ακόμη και η άνοδος της μουσουλμανικής αδελφότητας στην εξουσία της Αιγύπτου (η οποία Αίγυπτος είναι η πλέον κομβική χώρα στον ισλαμικό κόσμο) μου φαίνεται πολύ περίεργο να αφέθηκε στην τύχη. Δηλαδή τι; Έτσι πήγαν οι ισλαμιστές και κέρδισαν τις εκλογές; Δυσπιστώ.

Όλο το παιχνίδι γίνεται για τα λεφτά και την ισχύ και τα περισσότερα λεφτά γίνονται για την ενέργεια που παρέχει ισχύ, ξεκάθαρα πράγματα. Στο Σουδάν που γίνεται το έλα να δεις (στο νότιο δηλαδή) όπου μέχρι και νέο κράτος δημιουργήθηκε υπάρχουν πετρέλαια. Ουδεμία σύμπτωση. Όπου υπάρχει ο μαύρος χρυσός πλέον είναι σχεδόν συνηθισμένο να γίνεται πόλεμος (εκτός από το έδαφος των ΗΠΑ φυσικά), είναι τόσο απλό. Και το ίδιο αρχίζει να επεκτείνεται και για τις περιπτώσεις ενεργειακών αποθεμάτων άλλων ειδών, όπως τους ενυδατωμένους υδρογονάνθρακες, το φυσικό αέριο κλπ. Εσείς δηλαδή τι νομίζετε; Ότι θ'αφήσουν οι αμερικάνοι να προχωρήσει το γερμανικό σχέδιο "Ήλιος" στην Ελλάδα και να απεξαρτηθούν έστω και διά της πλαγίας ενεργειακά άρα και οικονομικά; Στον λαιμό θα τους πατήσουν, όπως και ήδη τους πατάνε όπου κατά πως φαίνεται τους στραγγαλίζουν με την οικονομική κρίση με τρόπο τέτοιον που δεν θα μπορούν να αντιδράσουν ούτε για πλάκα στο τέλος. Και αν δεν συμμορφωθούν αυτοί που πρέπει, τότε την είπαμε τη λύση. Τη Γερμανία δεν την ανόρθωσαν με δικά τους χρήματα αμέσως μετά τηνισοπέδωσή της προκειμένου να σηκώσει μύτη και να κουνάει και το δάκτυλο κι από πάνω, κι αυτό οι Γερμανοί το έχουν λησμονήσει...
Όπου μιας και ξαναπήγε στους Γερμανούς η κουβέντα θα σας πω το εξής: μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί είχαν βάλει (νομίζω) στο Σύνταγμά τους παράγραφο που τους απαγόρευε να κινηθούν στρατιωτικά κατά της οποιασδήποτε χώρας στον κόσμο. Επί σοσιαλιστού Σρέντερ και ΥΠΕΘΑ Σάρπινγκ (και προ δευτέρου πολέμου στο Ιράκ), ο όρος αυτός απαλοίφθηκε προκειμένου να συμμετέχει (νομικώς) ανεμπόδιστα στις νατοϊκές αποστολές ανά τον κόσμο προς εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων. Η μετάλλαξη προς το"εμπολεμότερον" είναι ανέκαθεν ορατή. Αρκεί να βγαίνουν λεφτά, να κινείται το χρήμα.

Α, και πλέον αρχίζει να διαφαίνεται και μία ακόμη μεγάλη ανάγκη που σε κάποια χρόνια θα γίνει επιτακτική: να επαρκούν οι πόροι.

Μη νομίζετε λοιπόν ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις αφορούν μόνο τους άλλους διότι οι καιροί που ζούμε είναι εξαιρετικά σκοτεινοί και προμηνύονται πολύ δυσοίωνες εξελίξεις έτσι όπως πάει το πράγμα. Το ότι οι Αμερικάνοι έχουν γίνει γενικοί δερβέναγες δεν σημαίνει ότι όλοι τους ανέχονται κιόλας, και σ'αυτούς που δεν τους ανέχονται δεν είναι μόνο οι Ρώσοι, είναι και αρκετοί μουσουλμάνοι και πιθανώς και ακόμα περισσότεροι ανά τον κόσμο, όπως -ας υποθέσουμε εντελώς τυχαία- οι Κινέζοι που γιγαντώνονται ολοένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Οφείλουμε να είμαστε ενεργοποιημένοι και να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς παίζεται. Στη γειτονιά μας έχουν γίνει κατ' επανάληψιν αλλαγές. Το ότι έχουμε πήξει στα τουρκικά σήριαλ έχει να κάνει καθαρά με εξοικείωση, μην έχετε την παραμικρή επ'αυτού αμφιβολία.

Σας προβλημάτισα έτσι; Αν ναι, τότε νομίζω ότι έπραξα καλώς, αλλά ας το ηρεμήσουμε και λίγο το πράγμα: τα προβλήματα της χώρας είναι υπαρκτά και χειροπιαστά. Προφανώς η Τουρκία δεν θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια αν της παρουσιαστεί κάποια χρυσή ευκαιρία. Αυτό όμως είναι κάτι που το ξέρουμε. Παρομοίως γνωρίζουμε τις ακροδεξιές κορώνες και τις αντίστοιχες επεκτατικές διαθέσεις των Σκοπίων, της Αλβανίας κλπ. Κακά τα ψέματα όμως, τέτοια προβλήματα έχουν όλες σχεδόν οι χώρες: Ισραήλ-Παλαιστίνη, Ισραήλ-λοιπός αραβικός κόσμος, Γαλλία-Γερμανία, Γερμανία-Πολωνία, Κροατία-Σερβία, Σερβική Βοσνία-Μουσουλμανική Βοσνία, Αλβανία-Σερβία, Αλβανία-Σκόπια, Σκόπια-Βουλγαρία, Τουρκία-Ιράκ, Τουρκία-Αρμενία, Ρωσία-πρώην σοβιετικές δημοκρατίες κλπ, κλπ,κλπ. Υπάρχουν παντού φαγωμάρες. Πάντοτε υπήρχαν. Αν το ξεψαχνίσουμε θα διαπιστώσουμε ότι έως και η ίδια η ΕΕ (τότε ακόμη Ευρωπαϊκή Κοινότητα Χάλυβα και Άνθρακα που οδήγησε στην Συνθήκη της Ρώμης το 1952) πρακτικά ξεκίνησε με απώτερο στόχο να σταματήσουν οι ευρωπαϊκές εδαφικές φαγωμάρες και κυριότερα αυτές ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς όπου το δέλεαρ γι'αυτό ήταν και πάλι τα λεφτά. Κοινώς, όσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι σε'μάς αντίστοιχες υπάρχουν να συμβεί και σε άλλους, καλώς ή κακώς όμως -είτε αρέσει, είτε όχι- εδώ είναι το σπίτι μας και είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάζουμε πρώτιστα αυτό, δίχως όμως να σημαίνει αυτό ότι αδιαφορούμε για τις διεθνείς εξελίξεις. Αρκετή εσωστρέφεια μας έχει φάει το κεφάλι, μην επιδιώκουμε και άλλη. Το πρόβλημα είναι να μην φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, όπου δυστυχώς απ'ό,τι φαίνεται φτάνουμε (ή ίσως να έχουμε φτάσει κιόλας) και διαβατήριο σε αυτό ήταν σε μεγάλο βαθμό η οικονομική κρίση. Για να κατανοήσετε τι ακριβώς συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως στον δυτικό κόσμο, εάν ακόμη δεν πεισθήκατε δηλαδή, σας προτρέπω να διαβάσετε πάρα πολύ προσεκτικά τι ακριβώς είχε συμβεί στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης, μιας και οι ομοιότητές μας με αυτήν είναι δραματικά πολλές. Αρκεί να σας πω μόνο ένα: η οριστική "κάθοδος" προς τον Β' ΠΠ σηματοδοτήθηκε από την ενέργεια του Χίτλερ να πάψει ν'αναγνωρίζει τις αποζημιώσεις που προέβλεπε η Συνθήκη των Βερσαλιών. Το πιάσατε, έτσι;

Εν κατακλείδι λοιπόν (σα να άκουσα κάποια ξεφυσήματα ανακούφισης!) πρέπει να κατανοήσουμε ότι γεωπολιτικές εξελίξεις υπάρχουν στον κόσμο από καταβολής της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είτε μας αρέσει, είτε όχι είναι ένα βίαιο ζώο. Αν του δώσεις να επιλέξει ανάμεσα στη φιλοσοφία και τον πόλεμο, θα επιλέξει τον πόλεμο, είναι σαφές. Γιατί να ζήσεις ειρηνικά αν μπορείς να ζήσεις βιαίως άλλωστε; Αυτά όλα σημαίνουν ότι κυριολεκτικώς δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να θεωρήσουμε ότι οι γεωπολιτικές εξελίξεις θα πάψουν να υφίστανται στην εποχή μας ακριβώς επειδή δεν μας αρέσουν. Για να τις αποφύγουμε (αν αυτό είναι δυνατόν) το σημαντικότερο είναι η πρόληψη και όχι η καταστολή. Καταστολή σημαίνει ότι ήδη είναι πολύ αργά,ότι ο Αννίβας είναι προ των πυλών ή ίσως και μέσα. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως ο στρουθοκαμηλισμός δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Αν εγώ δεν βλέπω την καμπούρα μου αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμπούρα. Πρέπει συνεπώς να είμαστε σε διαρκή εγρήγορση, να αναγνωρίζουμε τους κινδύνους, να τους αποφλυώνουμε από συνωμοσιολογίες, να διαβλέπουμε τα σημεία στον ορίζοντα.

Για το τέλος, σας φύλαξα ένα απόσπασμα ίσως από το συγκλονιστικότερο βιβλίο που συνεγράφη ποτέ, τις Ιστορίες του Θουκυδίδου. Ένα βιβλίο που αν και διαχρονικά επίκαιρο, σήμερα ιδίως παραείναι επίκαιρο και σας συνιστώ να το (ξανα)διαβάσετε. Το απόσπασμα που επέλεξα είναι από τη μία εκ των δύο συγκλονιστικότερων σφαγών που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, αυτής των Μηλίων από τους Αθηναίους (η δεύτερη είναι αυτή των Πλαταιών από τους Λακεδαιμονίους, Γ53-69).
Πριν απ'αυτό να υπενθυμίσουμε ότι ο Περικλής λίγο προ εναύσεως του πολέμου και πιο συγκεκριμένα κατά την αγόρευσή του για το μεγαρικό ψήφισμα είχε πει ότι στους Αθηναίους (Α140-141) "Κανείς από 'σάς μην νομίσει ότι θα πολεμήσουμε γιαγια ασήμαντη αφορμή αν δεν ανακαλέσωμε το Μεγαρικό ψήφισμα για το οποίο οι Λακεδαιμόνιοι λένε, τάχα, ότι αν καταργηθεί δεν θα γίνει πόλεμος. Ούτε πρέπει να έχετε την ενδόμυχη σκέψη ότι αρχίζετε τον πόλεμο για ασήμαντη αιτία. Το ασήμαντο αυτό είναι δοκιμασία του φρονήματός σας και της αποφασιστικότητάς σας γενικά. Αν υποχωρήσετε θα προβάλουν αμέσως άλλη μεγαλύτερη απαίτηση, γιατί θα νομίζουν ότι και τώρα ενδώσατε από φόβο.". Κοινώς έβλεπε ότι ο πόλεμος θα ήταν αναπόφευκτος (ούτως ειπείν οι συνθήκες ήταν τέτοιες) που η Αθήνα έπρεπε να λάβει τα μέτρα της (δεν εξετάζουμε το ποια έπρεπε να είναι αυτά).  Όταν πλέον ο πόλεμος βρισκόταν στα φόρτε του, κάπως αντίστοιχα αλλά με περισσό κυνισμό απευθύνθηκαν και οι Αθηναίοι στους Μήλιους όταν  μεταξύ άλλων τους έλεγαν "Διότι πολλούς, μολονότι ημπορούν ακόμη να ιδούν εγκαίρως πού φέρονται, παρασύρει η καλουμένη τιμή δια του δελεαστικού αυτής ονόματος, ώστε γινόμενοι θύματα μιας λέξεως, να περιπέσουν πράγματι εκουσίως εις ανηκέστους συμφοράς και να επισύρουν επί πλέον εφ εαυτών αίσχος τόσον μάλλον ατιμωτικόν, όσον είναι αποτέλεσμα μωρίας και όχι ατυχίας. Τούτο ν' αποφύγετε σεις, εάν δειχθήτε φρόνιμοι. Ούτε να θεωρήσετε εξευτελιστικόν να υποκύψετε εις μεγάλην δύναμιν, η οποία σας προτείνει όρους επιεικείς, προσφέρουσα εις υμάς να γίνετε σύμμαχοί της και διατηρήσετε την χώραν σας, καταβάλλοντες φόρον υποτελείας. Και όταν σας δίδεται η εκλογή μεταξύ πολέμου και ασφαλείας, δεν θα θεωρήσετε ότι η αξιοπρέπεια σας επιβάλλει να επιμείνετε ισχυρογνωμόνως εις την χειροτέραν λύσιν. Καθόσον εκείνοι συνήθως ευδοκιμούν, όσοι απέναντι μεν των ίσων δεν υποκύπτουν, προς δε τους ανωτέρους συμπεριφέρονται καλώς και προς τους υποδεεστέρους δεικνύονται επιεικείς. Σκεφθήτε λοιπόν εκ νέου όταν ημείς αποσυρθώμεν και μη λησμονήτε ότι πρόκειται να κρίνετε περί της τύχης της μιας μόνης πατρίδος σας και δια μιας αποφάσεως εξ ης εξαρτάται η καλή ή κακή αυτής τύχη." για να καταλήξουν στο τραγικό "Εάν κρίνωμεν λοιπόν από την απόφασίν σας αυτήν, είσθε οι μόνοι, οι οποίοι κρίνετε καθαρώτερα τα μέλλοντα παρά τα προ των οφθαλμών σας ευρισκόμενα, και παρασυρόμενοι από την επιθυμίαν σας, βλέπετε τα αόρατα ως να ήσαν πραγματοποιηθέντα ήδη. Εστηρίξατε τα πάντα εις τους Λακεδαιμονίους, και τύχην και ελπίδας, και θα χάσετε τα πάντα."

Οι Μήλιοι επέλεξαν την τιμή και  έμειναν στην ιστορία γι'αυτό, κι ας καταστράφηκαν. Αντικειμενικά η απόφασή τους ήταν η σωστή και το απέδειξε η Ιστορία, τελικώς όμως τι σημαίνει σωστό και τι λάθος, γνωρίζουμε άραγε; Πως θα ήταν η ιστορία αν είχαν απλώς επιλέξει την επιβίωση; Θα ήταν πρόσκαιρη σαφώς, διότι αν συναινούσαν, οι μεταγενέστεροι νικητές -οι Λακεδαιμόνιοι- θα τους κατέστρεφαν εκείνοι. Άρα οι Μήλιοι διέβλεψαν ότι πλέον ο θάνατος είχε έρθει στο κατώφλι και επέλεξαν τον πιο τιμητικό. Όπου θάνατος λοιπόν, βάλτε όποια άλλη λέξη θέλετε.
Όπως και να'χει όμως, τουλάχιστον αυτοί αναγνώρισαν τους κινδύνους και έλαβαν τις αποφάσεις τους. Εμείς ούτε τους κινδύνους δεν μπορούμε ν'αναγνωρίσουμε, μήτε τα σημεία των καιρών ν'αφουγκραστούμε. Ένας ακόμη θρίαμβος των ηλιθίων εις βάρος της ανθρωπότητας. Όπου μην ξεχνάτε, Έλλην δεν ήταν μόνο ο Λεωνίδας. Έλλην ήταν και ο Εφιάλτης.

Χαίρετε.


 Ὀὔτε τοὺς προθέντας τὴν διαγνώμην αὖθις περὶ Μυτιληναίων αἰτιῶμαι, οὔτε τοὺς μεμφομένους μὴ πολλάκις περὶ τῶν μεγίστων βουλεύεσθαι ἐπαινῶ, νομίζω δὲ δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι, τάχος τε καὶ ὀργήν, ὧν τὸ μὲν μετὰ ἀνοίας φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ δὲ μετὰ ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτητος γνώμης. τούς τε λόγους ὅστις διαμάχεται μὴ διδασκάλους τῶν πραγμάτων γίγνεσθαι, ἢ ἀξύνετός ἐστιν ἢ ἰδίᾳ τι αὐτῷ διαφέρει· ἀξύνετος μέν, εἰ ἄλλῳ τινὶ ἡγεῖται περὶ τοῦ μέλλοντος δυνατὸν εἶναι καὶ μὴ ἐμφανοῦς φράσαι, διαφέρει δ᾿ αὐτῷ, εἰ βουλόμενός τι αἰσχρὸν πεῖσαι εὖ μὲν εἰπεῖν οὐκ ἂν ἡγεῖται περὶ τοῦ μὴ καλοῦ δύνασθαι, εὖ δὲ διαβαλὼν ἐκπλῆξαι ἂν τούς τε ἀντεροῦντας καὶ τοὺς ἀκουσομένους. χαλεπώτατοι δὲ καὶ οἱ ἐπὶ χρήμασι προσκατηγοροῦντες ἐπίδειξίν τινα. εἰ μὲν γὰρ ἀμαθίαν κατῃτιῶντο, ὁ μὴ πείσας ἀξυνετώτερος ἂν δόξας εἶναι ἢ ἀδικώτερος ἀπεχώρει· ἀδικίας δ᾿ ἐπιφερομένης πείσας τε ὕποπτος γίγνεται καὶ μὴ τυχὼν μετὰ ἀξυνεσίας καὶ ἄδικος. ἥ τε πόλις οὐκ ὠφελεῖται ἐν τῷ τοιῷδε· φόβῳ γὰρ ἀποστερεῖται τῶν ξυμβούλων. καὶ πλεῖστ᾿ ἂν ὀρθοῖτο ἀδυνάτους λέγειν ἔχουσα τοὺς τοιούτους τῶν πολιτῶν· ἐλάχιστα γὰρ ἂν πεισθεῖεν ἁμαρτάνειν.
(Θουκυδίδης,  Γ42)