Emerald, 29-01-2012

Οκ, επρόκειτο περί σοδομισμού, δεν υπάρχει αμφιβολία αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Στην αρχή μια παγωμάρα τη φάγαμε, αλλά κυριολεκτικά αφού οι πόρτες στο Κύτταρο άργησαν ν'ανοίξουν κανά 20λεπτό με αποτέλεσμα να κάνουμε διαγωνισμό παγοκολώνας. Διότι μην ξεχνάμε ότι ήμασταν ενδεδυμένοι ακριβώς διά την περίσταση, ήτοι όχι ακριβώς με παλτά και γάντια...
Τέλος πάντων, ήγγικεν η ώρα και μπουκάραμε μέσα όταν άνοιξε το μαγαζί σχεδόν ΄λοπως βγαίνουν οι γαλάτες από το χωριό για να περάσουν πάνω από τους Ρωμαίους.

Εξαρχής υπήρχαν αρκετοί γνωστοί στα περίξ και είχαμε πιάσει την κουβέντα μαζί με τον Mad Putcher και τους λοιπούς, μαθαίνοντας διάφορα ενδιαφέροντα για την σκηνή και μη. Στο μπλα-μπλα πέρασε η ώρα και βγήκαν στην σκηνή οι WarDance, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συγκρότημα που είχα ακούσει μεν αλλά δεν είχε τύχει να δω live.
Και η αλήθεια είναι ότι ο σοδομισμός ξεκίνησε νωρίς χθες το βράδυ. Τι ήταν αυτοί ρε; Τα παιδιά είναι αστέρια μιλάμε, από τις πιο γαμάτες εμφανίσεις ελληνικών συγκροτημάτων που έχω δει. Δεν είναι μόνο ότι με άφησαν εντελώς μαλάκα και με τις δυνατότητές τους αλλά και με το στύλ τους (όπου συναυλιακά θυμίζει σε πολλά και Warlord εν αντιθέσει με το promo που τουλάχιστον σε'μένα θυμίζει κυρίως Manowar), όσο κυρίως το ότι σκέφτομαι πόσα περισσότερα μπορούν να κάνουν τα παιδιά. Κατ' αρχήν, τι να πεις για τις εκτελέσεις των κομματιών. Δηλαδή αν στο promo μου αρέσουν μια φορά, χθες ίσα που μπορεί να μου άρεσαν και στο δεκαπλάσιο. Ιδίως σε αυτό το Freedom παίζει να είχα εκσπερματώσει κιόλας. Ή στις διασκευές, όπου εκεί κι αν με κούφαναν! Η αλήθεια είναι ότι 'ντάξει, το Gloves of Metal πες ότι μπορεί να θεωρηθεί εντός λογικών πλαισίων. Σε διασκευή Warlord όμως (Lucifer's Hammer) δεν είμαστε και πολύ συνηθισμένοι, πόσω δε μάλλον σε διασκευή Sarissa (Marathon) όπου εκεί πετάχτηκα σχεδόν σαν ελατήριο μιας και οι Sarissa είναι αναμφίβολα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Γενικά οι εντυπώσεις που μου έμειναν από τους Wardance ήταν θετικότατες, αν και πρέπει να δουλέψουν αρκετά στο θέμα της σκηνικής παρουσίας (κυρίως σε επίπεδο τραγουδιστή, ο οποίος μου φάνηκε μάλλον τρακαρισμένος και δε νομίζω να υπήρχε λόγος μιας και ο κόσμος τους υποδέχθηκε θερμότατα όπου και γενικώς έχουν αποσπάσει πολύ καλά σχόλια όπως το αξίζουν. Να τονίσω πάντως ότι έχει καταπληκτική φωνή με εξαιρετικό μέταλλο το παιδί). Τα παιδιά είναι σαφές ότι έχουν ολόκληρο το μέλλον μπροστά τους και δεν κρύβω ότι ήδη ξερογλείφομαι για την επόμενή τους δουλειά. Επίσης θα ήθελα να κάνω μια μικρή μνεία σε κάποια πράγματα: κατ' αρχήν ο πρώτος που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ο ντράμερ, τον οποίον θα χαρακτήριζα λίαν επιεικώς καταπληκτικό. Ήταν κάποιες φάσεις που παρατηρούσα την κάσα να κουνιέται έτσι όπως κοπάναγε με τόσο πάθος το παιδί. Αυτό που μου είχε διαφύγει εντελώς διότι δεν είχα ασχοληθεί και πολύ (είναι τα σημεία των καιρών βλέπετε που έχω αλλού το μυαλό μου) ήταν ότι ο ντράμερ είναι αυτός των Verdict Denied, ακριβώς όπως και ο Βασίλης βέβαια, που τον έβλεπα όλη την ώρα και αναρωτιώμουν ποιον μου θυμίζει (τελικώς μου το θύμισε ο Γρηγόρης μετά), τον οποίον πέτυχα τυχαία μετά την εμφάνισή τους και πιάσαμε λίγο την κουβέντα (όπου γενικά με χαροποίησε με τα νέα που μου είπε). Για τον Βασίλη τι να πεις, το παιδί είναι γνωστός παικταράς, δεν θα τον μάθουμε τώρα. Όμως δεν το κρύβω ότι αυτό το επικό στυλ των Wardance δεν μου πήγαινε το μυαλό ότι θα του πήγαινε τόσο πολύ. Τελικά αποδεικνύεται ότι αν είσαι καλό χέρι ό,τι κι αν παίξεις θα το κάνεις καλά. Στην αντίπερα όχθη της σκηνής ο έτερος κιθαρίστας, που είχε υπάρξει και μέλος των Sarissa για μια διετία (μετά την κυκλοφορία του δίσκου) και απ'όσο έμαθα ανεβοκατέβαινε Θεσσαλονίκη σε εποχές ομολογουμένως δύσκολες. Πορωτική φιγούρα και αυτός, έπαιζε τις κάλτσες του με ιδιαίτερη άνεση. Πολύ ωραία φιγούρα και ο μπασίστας (που έπαιζε με δάκτυλα κιόλας!) παρεμπιπτόντως. Ειλικρινά τους θεωρώκαταπληκτική μπάντα και θα τους έχω από κοντά πλέον.

Μετά το διάλειμμα βγήκαν οι Strikelight, κουαρτέτο πλέον πράγμα που μου κίνησε την περιέργεια είναι η αλήθεια. Εκεί που βέβαια έπαθα πλάκα ήταν η χαρακτηριστική άνεση με την οποίαν ο Νικόλας κρατούσε τον ήχο μόνος του (εννοείται φυσικά με ωραίο γέμισμα του μπάσου από πίσω). Και ειλικρινά αν και ανέκαθεν ήταν τρομερό ταλέντο (εκτός από γαμώ τα παιδιά) ο Νίκος, όμως πλέον νομίζω ότι έχει πάει πολύ παραπέρα, άσχετα αν ο ίδιος μάλλον από μετριοφροσύνη έλεγε μετά πόσα πολλά λάθη έκανε (η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά τα ίδια λέει οπότε πλέον δεν τον πιστεύουμε!). Το play list τους ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και για να'μαι ειλικρινής διαπίστωσα μια σχετική απομάκρυνση από τις nwobhm προτιμήσεις τους, πράγμα που δεν με στεναχώρησε καθόλου μα καθόλου. Γενικά ξέρω ότι και αυτοί είχαν περάσει διάφορες φάσεις τα τελευταία χρόνια (μα με θητείες, μα με αποχωρήσεις κλπ) οπότε τους βρήκα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν που μάλλον αρχικά περίμενα. Κανένα πρόβλημα λοιπόν, η συναυλία κυλούσε ομαλότατα. Ακριβώς όπως έπρεπε.

Και ήρθε λοιπόν η στιγμή που βγήκαν οι τρομεροί Ολλανδοί! Ευθύς εξαρχής είχαμε κάποιες μετακινήσεις πληθυσμών μιας και αποφάσισαν να ξεκινήσουν με βαρύ πράμα, ήτοι Iron on Iron και πλέον το τι θα γινόταν στην συνέχεια ήταν σαφές από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες επαληθεύτηκαν. Τα παλικάρια είναι απίστευτες περιπτώσεις και ειδικότερα ο ασύλληπτος τραγουδιστής ο οποίος εξακολουθεί να τραγουδάει παπάδες 30 χρόνια μετά. Βέβαια όπως μας "εκμυστηρεύθηκε" και ο ίδιος στο τέλος οπότε και ο κόσμος ζητούσε το Witch, είναι πλέον στα 51 και δεν μπορεί να βγάζει τα ίδια πράγματα και το συγκεκριμένο όχι μόνο δε βγαίνει αλλά είχε περάσει και κάμποση ώρα προσπάθειας επί σκηνής. Και που το'πε όμως μάλλον από μετριοφροσύνη πρέπει να ήταν.
Ναι μεν ήταν εμφανές ότι δεν πιάνει τις κορώνες του δίσκου, όμως το τι έβγαζε δεν περιγράφεται. Και το πλέον συγκλονιστικό ήταν ότι έβλεπες πόσο πολύ προσπαθούσε. Ήταν σαφές ότι η σχέση ήταν αμφίδρομη, ο κόσμος έπαιρνε από την μπάντα και το επέστρεφε στην μπάντα για να ανέβει κι άλλο κ.ο.κ. Είμαι 1000% βέβαιος ότι αν ο κόσμος δεν ήταν έτσι χθες, ούτε οι Emerald θα είχαν παίξει έτσι. Διότι -διάολε- έναν δίσκο έχουν όλον-όλον, σιγά την δισκογραφία. Λες να μην το ξέρουν και οι ίδιοι; Όμως όχι! Αυτό ακριβώς είναι που τους ανεβάζει στα ουράνια, ότι ακριβώς με έναν δίσκο είχαν χθες την συγκεκριμένη αντιμετώπιση του κόσμου. με έναν μόλις δίσκο κι αυτόν στα μέσα της δεκαετίας του 80. Πραγματικά πρέπει να είναι απίστευτο το συναίσθημα να βλέπεις όχι μόνο ότι σε θυμούνται αλλά και ότι σε αγαπάνε τόσο πολύ! Διότι υπήρχαν στιγμές χθες που η αποθέωση ήταν πλήρης και η χαρά τους δεν κρυβόταν με τίποτε. Δεν πα να έχουν γκριζάρει τα μαλλιά και να έχει ανοίξει και λίγο το... σωσιβιάκι! Δεν υπάρχουν αυτά μπροστά σε τέτοιες συναυλίες!

Να σας το πω αλλιώς: όσοι διαβάζετε τις συναυλιακές μου... ανταποκρίσεις θα έχετε διαπιστώσει ότι ήδη από το περσινό Up the Hammers αναφέρω την μιζέρια που επικρατεί στον κόσμο ένεκα της όλης καταστάσεως. Ε, χθες νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που δεν το πρόσεξα στον κόσμο. Όχι ότι ο κόσμος περνάει καλύτερα (το γεγονός ότι με τόσο φθηνό εισιτήριο δεν είχαν έρθει περισσότεροι μαρτυρεί το αντίθετο άλλωστε) αλλά ήταν τόση πολλή η ενέργεια που πήραμε, ήταν τόσο μεγάλη η αλληλεπίδραση με την μπάντα (ή μάλλον και με τις 3 μπάντες, ιδίως όμως με τους Ολλανδούς) που ο κόσμος προς στιγμήν μεταμορφώθηκε σε κάτι καλύτερο. Πραγματικά το σκέφτομαι και ανατριχιάζω. Αφού να σκεφτείτε ότι μόλις τελείωσαν το set έφυγαν και λίγο μετά μπήκε μουσική στα μεγάφωνα καθιστώντας σαφές ότι δεν θα υπήρχε enchore. Παρολαυτά, περί τα 5 λεπτά αργότερα και μετά από προφανείς διαπραγματεύσεις με τον μάνατζέρ τους, οι Emerald ξαναβγήκαν και έπαιξαν για άλλη μια φορά το Iron on Iron καθώς και το συγκλονιστικό Suicide, όπου να σημειώσω και το εξής: όταν βγήκαν ρώτησαν τι θα θέλαμε να παίξουμε όπου ως είναι αναμενώμενο ο καθείς ζήταγε και το δικό του. Αρκετοί ζήτησαν το Witch για παράδειγμα και εκεί ακριβώς μας είπε αυτό που προανέφερα, ότι το εν λόγω δεν είναι δυνατόν να το βγάλει πλέον. Άλλοι ζήταγαν το Iron on Iron και άλλοι το Suicιde. Σε εκείνο το σημείο νομίζω ο Νικόλας του έκανε νόημα να παίξουν και τα δύο όπου το ξέκοψε ότι είναι κουρασμένος και για τα δύο. Τελικώς ο Allard αποφάσισε να έπαιζαν το Iron on Iron όπου και εγένετο της πόρνης εκ νέου φυσικά. Στην συνέχεια και αφού έφυγαν οι 4, ο Allard παρέμεινε και άρχισε να παίζει μόνος του το Suicide όπου κάποιοι από τον κόσμο το τραγουδούσαν. Ήταν τόσο συγκλονιστικό όπου ξαναγύρισαν και οι άλλοι 4 και τελικώς το συνέχισαν και αυτό παίζοντάς το κανονικά. Πραγματικά δηλαδή όχι μόνο συνέβησαν εντελώς αντισυμβατικά (για μια "λογική" συναυλία) πράγματα, αλλά γενικώς ήταν τέτοιο το όλο συναίσθημα. Ήταν metal, ήταν 80s, ήταν το παλιό καλό underground. Τι να πρωτοζητήσεις; Ή μάλλον, τι άλλο να ζητήσεις μετά από τέτοιο μεγαλείο; Διότι η συναυλία ήταν πραγματικά μεγαλειώδης και το ξέρω ότι είναι αδύνατο να μεταφέρω στο βλόγι αυτά που συνέβησαν χθες.

Και για να το συνδυάσω με τα παραλειπώμενα, είχε απόλυτο δίκιο ο Μάνος όταν ανέβηκε πάνω και ζήτησε ένα μεγάλο χειροκρότημα για τον Γρηγόρη (μεταξύ άλλων και) για το ότι έφερε αυτήν την γκρουπάρα να παίξει μπροστά στο κοινό που της άξιζε. Πράγματι, δεν ήμασταν πολλοί αλλά ήμασταν μάλλον αυτοί που έπρεπε γι'αυτό και η συναυλία ήταν παράτερα ζεστή και πωρωτική αναλογικά με το ευρύτερο κλίμα που επικρατεί. Και παρομοίως είχε δίκιο και ο Γρηγόρης όταν έκανε λόγο για τους κουλτουριάρηδες... Όπως ωραία τα είπε και ο Μητσάρας (που μας έχει λείψει ρε γαμώτο!) στο τέλος για κάποια θεματάκια. Όπως και γαμώ τα γέλια είχε ο Νικόλας που ανέλαβε οικειοθελώς το... βάρος των "διαπραγματεύσεων" για το enchore που δεν υπήρχε στο πρόγραμμα ("εεεε, ντράμμερ... κομ, κομ" μιλάμε ότι είχα λιώσει).
Ο Mad Putcher μου εκμυστηρεύθηκε ότι στο δεύτερο Suicide μάλλον πρέπει να δάκρυσε. Πραγματικά τέτοια ήταν η ένταση. Εγώ νομίζω ότι είχα απλώς ανατριχιάσει. Γενικά το κλίμα ήταν... πως να το περιγράψω... σχεδόν εορταστικό. Λες και ήμασταν όλοι συνεννοημένοι ότι είχαμε ανάγκη από ένα καλό πάρτυ, για ν'ανέβουμε λίγο, για ν'αποτινάξουμε τη μιζέρια από πάνω μας, για να δείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι να πάμε και να τους πηδήξουμε το σπίτι (ξέρετε σε ποιούς, καταλάβατε).
Καθόλου δεν μας πείραξε το γεγονός ότι φύγαμε στις 00:35 μέσα σε ψοφόκρυο, κουρασμένοι, ιδρωμένοι, με αυτιά να βουίζουν και σβέρκο να πονάει και με όχι πολύ βαρύ ντυσιμο (έως το αυτοκίνητο, όπου δούλεψε καλοριφέρι στο φουλ μιλάμε!).

Πλέον είναι σαφές ότι περιμένουμε το Up the Hammers. Μέχρι τότε δεν ξέρω αν έχει κάτι άλλο του ενδιαφέροντος, αλλά και να έχει δε νομίζω να δύναμαι να ανταποκριθώ. Άσε που θέλω να μαζέψω και κανά φράγκο για καμιά αγορά εκεί. Οπότε, καλά τα περάσαμε και μακάρι να έχουμε και άλλα τέτοια γιατί πραγματικά τα χρειαζόμαστε.

Τέλος, να πω και κάτι ακόμη για τον κόσμο. Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσο πολύ κόσμο από συγκροτήματα. Και άλες φορές έχω δει αρκετούς, αλλά ιδίως χθες νομίζω ότι σπάσαμε το ρεκόρ. Να υποθέσω ότι σημαίνει κάτι αυτό; Μακάρι.
Γενικά πάντως χάρηκα που είδα και κάποιους καλούς φίλους που είχα να δω καιρό.
Και μέσα σε όλα έμαθα και πληροφορίες που μου άρεσαν.
Ετοιμαστείτε για ωραίους δίσκους προσεχώς! :)

Με σχετικό ενδιαφέρον...

Λοιπόν τις προάλλες ήρθε η Περσεφόνη και μου υπέδειξε ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, από αυτά που δεν ακούω βέβαια, αλλά δεδομένου ότι η μουσική πάντοτε μου κέντριζε το ενδιαφέρον (είναι αυτή η σχέση μου με τον Πάνα και τον Απόλλωνα βλέπετε και δεν μπορώ ν'αντισταθώ σε μια καλή μελωδία), αποφάσισα να το μελετήσω λίγο.
Ποιο ήταν το τραγούδι, που όπως σωστά καταλάβατε ουδεμία σχέση με το μέταλ έχει;
Αυτό εδώ:



Επειδή δεν ψάχνομαι πολύ σε τέτοια, δεν μπορώ να πω ότι τους ήξερα.
Οφείλω να ομολογήσω λοιπόν τα εξής:
Πρώτον, η μελωδία στο ρηφραίν είναι εξαιρετική.
Δεύτερον, η φωνή του τύπου αν δεν είναι πειραγμένη έχει ωραίο μέταλλο μέσα της.
Τρίτον, οι στίχοι είναι εξαιρετικοί.
Τουτέστιν βαθμολογία, λίαν επιεικώς κάτω από τη βάση.
Σας κούφανα, έτσι;

Προσέξτε να δείτε: γενικά οι πειραματισμοί δεν με άφηναν ποτέ αδιάφορο, είμαι όμως εξαιρετικά αυστηρός ως προς το αποτέλεσμά τους. Πχ στο μέταλ υπάρχουν πλείστοι όσοι πειραματισμοί πχ με τζαζ, όπου δεν είναι όλοι επιτυχημένοι κιόλας (μάλλον το αντίθετο θα έλεγα). Δεν είναι τυχαίο ότι σε γενικές γραμμές το λεγόμενο progressive το απευχθάνομαι ακριβώς επειδή θεωρώ ότι οι περισσότεροι παίκτες ανεξαρτήτως αν ξέρουν ή όχι να παίζουν ατομικά, σε επίπεδο συνεργασίας (συγκροτήματος δηλαδή) καταντούν κουραστικότατοι. Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Ένα μείγμα ελληνικής ροκ (όρος που έχω ξαναεξηγήσει ότι είναι αδόκιμος, αλλά τέλος πάντων) και χιπχοπ την οποίαν θεωρώ αυστηρά μη μουσική. Η Περσεφόνη μάλλον είναι ενθουσιασμένη με τον συγκεκριμένο συνδυασμό του εν λόγω κομματιού και πιθανώς το ίδιο να ισχύει με πολλούς άλλους. Εγώ όμως και μόνο στην σκέψη δεν κρύβω ότι μου γυρνούν τ'άντερα.
Η αλήθεια είναι ότι μου πέταξε ένα τω όντι σοβαρό επιχείρημα: ότι οι στίχοι είναι τόσοι πολλοί που μόνο σε ρυθμό χιπχοπ θα μπορούσαν να τραγουδηθούν. Πιθανώς να ισχύει και να είμαι εξαιρετικά αυστηρός, αλλά σε αυτό το σημείο να πω το εξής: σε κάτι τέτοιους σκοπέλους φαίνεται η μαγκιά του καπετάνιου (συνθέτη), να μπορεί να παντρεύει τον στίχο με τη μουσική και πιστέψτε με αυτό δεν μπορούν να το κάνουν όλοι (γι'αυτόν τον λόγο και συνθήως βλέπετε άλλον να έχει μελοποιήσει και άλλον να έχει γράψει τους στίχους). Ίσως λοιπόν απλά να μην μπορούσαν, ίσως βέβαια να μην τους έβγαινε, ίσως από την άλλη να μην ήθελαν κιόλας τα παιδιά, μην τους πάρω και τα κεφάλια.
Η ουσία που δημιουργεί την υπό της βάσεως οξύμωρη βαθμολογία μου είναι ενώ πολλά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον στο εν λόγω τραγούδι, ο συνδυασμός λειτούργησε ανασταλτικά.

Όπου βέβαια, ανασταλτικά λειτούργησε και κάτι άλλο...
Αλλά ας θυμηθούμε πρώτα μια ωραία ιστορία.
Πριν από μια συναυλία των Sex Pistols ο Rotten είχε φτιαχτεί (καταλαβαίνετε πως) με μια γκόμενα που είχε γνωρίσει λίγο πριν, και με την οποίαν είχαν μερικές στιγμές πάθους (διότι σιγά μην άντεχε πολλή ώρα ξύπνιος με τόσα που έπαιρνε αυτός) πριν καταρρεύσει στις αγκαλιές του Μορφέα. Για κάποιον λόγο που δεν με ενδιέφερε ποτέ μου να διερευνήσω, η τύπισσα ξύπνησε νωρίτερα από τον Rotten και φεύγοντας του πήρε κυριολεκτικά και τα σώβρακα. Λίγη ώρα πριν τη συναυλία λοιπόν όταν ο μάνατζερ των Sex Pistols κατάφερε να ανακαλύψει τον Rotten έστω και στην αυτή άθλια κατάσταση που ήταν, του είπε "ντύσου και τέλειωνε διότι έχουμε συναυλία σε μισή ώρα". Όμως ο Rotten δεν είχε να φορέσει το παραμικρό. Πανικόβλητος ο μάνατζερ άρχισε να ψάχνει για ρούχα που να κάνουν στον Rotten. Τελικώς το μόνο που βρήκε ήταν ένα σμόκιν, το οποίο ο Rotten αναγκάστηκε να φορέσει για να βγάλει τη συναυλία. Όταν βγήκε στην σκηνή ο κόσμος αρχικά πάγωσε. Μετά ακολούθησε μια άνευ προηγουμένου αποθέωση, καθ'όσον η ένδυση του Rotten εξελήφθη ως γροθιά στο κατεστημένο της αγγλικής άρχουσαν τάξης με τους λόρδους κλπ, κλπ, κλπ.

Φυσικά όπως καταλαβαίνετε ιστορίες σαν του Johnny Rotten είναι εξαιρετικά σπάνιες γι'αυτό και δεν τις παρατηρούμε συχνά. Πιο συχνές είναι πχ ιστορίες εποχής όπου είχαν πετάξει έξω από μαγαζί έρως και την Doro επειδή δεν ήταν σωστά ενδεδυμένη.
Γενικά, η πραγματικότητα είναι ότι το στερεότυπο του μεταλλά που υποχρεωτικά πρέπει να είναι μαλλιάς με σκισμένα τζιν ή δερμάτινα κλπ έχει απομακρυνθεί πολύ από τα γεγονότα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα σκάσει και κάποιος με κοστούμι και γραβάτα σε μια μέταλ συναυλία ή σε ένα μέταλ μαγαζί. Ντάξει, μπορεί να μην ασχοληθεί κανείς με έναν τέτοιο τύπο όμως δεν είναι φυσιολογικό.

Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να μου σκάτε μύτη ρε παλουκάρια ο ένας μοϊκάνι κι ο άλλος με αλυσίδες και metal look σε ένα τέτοιο τραγούδι, την ώρα που ο τραγουδιστής είναι εμφανές ότι πρέπει ν'ακούει πολύ Rammstein. Θέλω να πω, έλειψε δηλαδή μια εμφάνιση πιο κοντινή στη μουσική σας; Εμένα με ξενερώνουν κάτι τέτοια, ακριβώς όπως ξενερώνουν οι καράφλες των συγκροτημάτων τον Mad Putcher. Πρόσφατα πχ έμαθε ότι πλέον είναι καράφλας και ο τραγουδιστής των Metal Inquisitor τους οποίους θα ξαναθαυμάσουμε στο επικείμενο Up the Hammers. Η μοναδική φράση που κατάφερε ν'αρθρώσει ήταν πως επρόκειτο για μαχαιριά στην πλάτη. Ε, κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ. Τι να κάνουμε, όλοι έχουμε τις περιέργειές μας.

Θα μου πείτε τώρα, κάτσε ρε μεγάλε, κάθεσαι και συγχέεις την όποια εμφάνιση κάποιων με τη μουσική τους; Μα μην ξεχνάτε ότι αυτήν την στιγμή διαβάζετε έναν θεό που τα τελευταία 30 χρόνια γελάει με την εμφάνιση των Manowar σε σημείο να αποφεύγει να τους ακούει κιόλας (αν και αυτό είναι μεγάλη ιστορία και έχει να κάνει με το ότι η εμφάνιση δεν πάει σκέτη αλλά συνοδεύεται από την αντίστοιχη νοοτροπία, διότι κατά τα λοιπά οι Manowar είναι γκρουπάρα)! Τέλος πάντων, δεκτές οι όποιες ενστάσεις αλλά αυτά είναι γούστα και είστε τυχεροί που δεν θυμάμαι ποιο είναι για να το ανεβάσω ένα ποπ βίδεον με κάτι εντελώς ξέκωλλα γκομενέτα που σε μια φάση είχαν κάτι flying v τις οποίες ατίμαζαν προσποιούμενες ότι έπαιζαν και μου'χε ανέβει το αίμα στο κεφάλι όταν το'χα δει πριν από κάτι χρόνια.

Στο διά ταύτα. Θεωρώ ότι το τραγούδι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, παρά την απέχθειά μου στο χιπχοπ (σημειωτέον και για να μην με χαρακτηρίσετε εγκάθετο να πω ότι καθ'υπέρβαση κάποια τραγούδια των Going Through μ'αρέσουν, κυρίως λόγω στίχου βέβαια), θα μπορούσε όμως να είναι πολύ καλύτερο. Γενικά στην μουσική θέλω ο άλλος να μπορεί να σου πει τι ακούει: εγώ ας πούμε ακούω μέταλ. Ακόμη κι όταν οι Riot στο ασύλληπτο On Your Knees έβαζαν έναν σκασμό σαξόφωνα, πάλι μέταλ άκουγα, ακριβώς επειδή τα σαξόφωνα ήταν συνοδευτικά. Πάνω κάτω όπως το τζατζίκι: σου ομορφαίνει τη γεύση αλλά μπορείς να επιβιώσεις και δίχως αυτό (έστω και με δυσκολία βεβαίως, βεβαίως!). Άλλο πράγμα αυτό και άλλο το να είναι το μισό τραγούδι χιπχοπ και το μισό ροκ.

Πάντως δεν έχετε παράπονο, το βρήκα τόσο ενδιαφέρον που μέχρι και ολόκληρο σενδόνι έγραψα. Έστω, για την προσπάθεια και τους εξαιρετικούς στίχους.

UPDATE: Βρήκα και το βίδεον που έφερα ως παράδειγμα, με τις... flying V.

Ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου (πολιτικό θρίλερ)

Για να δούμε λίγο σχεδόν σταχυολογώντας τις (αμέτρητες) εξελίξεις των τελευταίων (αρκετών) ημερών διότι συνθέτουν ένα πολύ ενδιαφέρον παζλ της πολιτικής ζωής του τόπου...

Κατ' αρχήν -για να ξεκινήσουμε από το πιο πρόσφατο- είχαμε την πασίγνωστη πλέον δήλωση Χρυσοχοϊδη ότι ψήφισε το Μνημόνιο δίχως να το έχει διαβάσει. Κατ' εμέ η δήλωσή του είναι ειλικρινέστατη και πρέπει να αξιολογηθεί με τη δέουσα βαρύτητα, και ποια είναι αυτή; Ότι έτσι ακριβώς λειτουργούν (τουλάχιστον) στο pasok: ό,τι πει ο αυθέντης (εν προκειμένω ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος). Διότι να υπενθυμίσω ότι ακριβώς το ίδιο είχε πει προ μηνών και ο Ρομπόπουλος και το είχαμε στολίσει δεόντως. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν ο Χρυσοχοϊδης είχε διαβάσει το μνημόνιο κι αυτό διότι είναι εμφανές ότι οι περισσότεροι δεν το είχαν διαβάσει. Το θέμα είναι ποιος το είχε διαβάσει από όσους το υπερψήφισαν (άντε, ακόμη κι από όσους το καταψήφισαν) και κυρίως αν το είχε διαβάει ο τότε Λουδοβίκος Ιζ' ο Παπακωνσταντίνου που υπέγραφε εν ονόματι όλου του κράτους.

Φυσικά είχαμε και τη δήλωση Λοβέρδου ότι αν τολμήσει κανείς να πειράξει τον Παπανδρέου θα γίνει μακελειό.


Δήλωση Λοβέρδου για ΕΛΣΤΑΤ και Παπανδρέου από Matsomenos

Όχι άλλο γλείψιμο ρε Ανδρέα παιδί μου, μας πήραν τα σκάγια. Εμείς εξαρχής βλέπαμε ότι το δαχτυλίδι έχει δωθεί στον Μπενίτο, τον τάχα μου Συνταγματολόγο, εσύ τώρα το κατάλαβες και προσπαθείς να πάρεις παπανδρεϊκές ψήφους; Αλλά για πες μου κάτι βρε αγόρι μου: τα κοινωνικά στρώματα σφάζονται μέσα στην αρένα, οι μισθοί και οι συντάξεις κατακρεουργούνται, οι άστεγοι πληθαίνουν με ταχύτατους ρυθμούς, το ίδιο και οι αυτοκτονίες και η μετανάστευση κι εσύ τολμάς να μιλάς για μακελειό αν κυνηγηθεί ο Παπανδρέου; Δηλαδή αν αποδειχθεί ότι ο Παπανδρέου όντως κατασυκοφάντησε τη χώρα, αν αποδειχθεί ότι η χώρα όντως σύρθηκε στους δανειστές με ύπουλες και προσχεδιασμένες τε και προσυμφωνημένες μεθόδους, αν αποδειχθεί ότι ο λαός της Ελλάδος κατακρεουργείται προς (προσωπικόν) όφελος άλλων, τότε γιατί να μην κυνηγηθεί ο Παπανδρέου; Δεν το κατάλαβα Ανδρέα παιδί μου; Από που κι ως που δεν είναι μακελειό όσα γίνονται εδώ και 2 χρόνια και θα αποτελέσει μακελειό αν κυνηγήσουν ένα προδότη (στις συνειδήσεις αρκετού κόσμου), ο οποίος μεταξύ άλλων ένεκα της βενιζελείου νομοθεσίας τε και Συντάγματος εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να κυνηγηθεί, παρά μόνο ίσως για εσχάτη προδοσία όπου και αυτό ακόμα το συζητάμε αν είναι εφικτό; Να του γαμήσουν και το σπίτι του ξεφτιλισμένου, Ανδρέα παιδί μου.

Και είχαμε και την Διαμαντοπούλου. Για περίπτωση που δεν θυμάστε ποια είναι αυτή, ομιλώ για την πολιτικό που προεκλογικά το 2004 προσπαθούσε να καταγγείλει ότι η νουδού χρησιμοποιούσε τα ΕΛΤΑ για να στέλνει προεκλογικό υλικό σε πολίτες, παρουσιάζοντας κάποια βίδεα στα οποία δεν φαινόταν το παραμικρό για να το αποδείξει. Δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο δημοσιογράφος που την είχε ρωτήσει σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων "δηλαδή ομολογείτε ότι παρακολουθείτε παράνομα απλούς πολίτες;" και κάπου είχε ψιλοχάσει τη λαλιά της. Ω, ναι λοιπόν, ομιλούμε για την ίδιαν Διαμαντοπούλου που είχε προαναγγείλει προ 8-9 ετών την αγγλική ως επίσημη γλώσσα του κράτους και η οποία (αν ακολουθήσουμε το βιογραφικό στην ίδιαν της την ιστοσελίδα -επειδή δεν θέλω να το λινκάρω γράψτε στον γούγλη "Διαμαντοπούλου βιογραφικό" και θα σας το βγάλει πρώτο) γεννήθηκε το 1959 άρα (και αφού η αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 74 τη βρήκε στο λύκειο) πρέπει να τελείωσε το σχολείο το 1977. Το πτυχίο της το έλαβε σύμφωνα με τα λεγόμενα της ιδίας το 1981, παρόλο που το 1981 ομολογεί ότι ήδη από τότε δίδασκε στο τοπικό ΤΕΙ (πότε πρόλαβε να διοριστεί;) και παράλληλα δούλευε και ως ελεύθερος επαγγελματίας (δεν έχω μεγάλη γνώση της τότε νομοθεσίας αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να απαγορεύεται;), ξεκίνησε KAI την πολιτική της σταδιοδρομία όπου ήδη έναν μόλις χρόνο μετά ασχολείταο και με τα κοινά της Κοζάνης. Το 1985 και μετά από μια εμφανώς μακρά ζωή στην βιοπάλη, ξεκίνησε και με τη βούλα η πολιτική της σταδιοδρομία στην τρυφερή ηλικία των 26 ετών στην νομαρχία Καστοριάς. Η εν λόγω πολιτικός λοιπόν είναι η ίδια που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της επειδή δούλευε από τα 17 της στα ορυχεία. Επιβεβαιώνω ότι όντως μας δουλεύει από πολύ παλιά.


Επίθεση Στέφανου Μάνου σε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ από babisflou

Η εν λόγω πολιτικός είναι η ίδια που δήλωσε πολύ πρόσφατα ότι δεν πρέπει να ξαναπάνε με ψέματα στις εκλογές, λίγο πιο πρόσφατα από το pasok plus.
Η εν λόγω πολιτικός είναι η ίδια που κατακρεουργεί την Παιδεία της χώρας (μετά της πολυτίμου βοηθείας της κυρίας Κέλερ φυσικά), που τέλη Γενάρη και ακόμη τα σχολεία δεν έχουν βιβλία.

Και φυσικά έχουμε και την ιστορία με τους οικονομικούς εισαγγελείς, στους οποίους αξίζει ένα τεράστιο ΕΥΓΕ από όλους μας, και την οποίαν αν και θα έπρεπε να δούμε σε χωριστό σενδόνι λεπτομερώς, θα εξετάσουμε εδώ μαζί με τα υπόλοιπα αφού έχει μέγιστη σύνδεση με όλα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως: πριν από καιρό οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης είχαν υποβάλει τις παραιτήσεις τους επειδή δέχονταν παρεμβάσεις στο έργο τους. Θυμόμαστε όλοι ότι είχε διαταχθεί έρευνα μετά βαϊων και κλάδων από όλους τους αρμοδίους (δηλαδή είχε προαναγγελεθεί αρχείο). Μάλιστα όλοι θυμόμαστε ότι είχε προαναγγελθεί κάθαρσις και από τον αρμόδιο υπουργό του βαθέως pasok, Μ. Παπαϊωάννου. Όντως, πριν αλέκτωρ φωνήσαι, αυτό πήγε να γίνει. Εν συνεχεία οι εισαγγελείς αντέδρασαν λέγοντας πως είχαν δεσμευθεί να υποβάλουν υπόμνημα οπότε η υπόθεση ξανάνοιξε πριν προκάμουν να την κλείσουν. Η ιστορία προχώρησε μέσα από δυσθυμία και δυσαρέσκεια των "αρμοδίων". Όταν ξαναεπιχειρήθηκε να κλείσει, οι δύο ηρωϊκοί οικονομικοί εισαγγελείς έβγαλαν στην φόρα την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ με τα παραποιημένα στοιχεία που έσυραν τη χώρα στο ΔΝΤ αποστέλλοντας αμελητί τον φάκελο στη Βουλή προκειμένου να εξετασθεί η υπόθεση αρμοδίως (δηλαδή παραγραφή, βουλευτική ασυλία κλπ, κλπ, από τώρα γνωρίζουμε την κατάληξη). Εν συνεχεία, αφού είχαμε την κατ' επανάληψη έκφραση δυσαρέσκειας προς τα πρόσωπα των δύο εισαγγελέων, προαναγγέλθηκε και η αντικατάστασή τους (υπό τη μορφή της εξέτασης του ερωτήματος). Ποια είναι τα συμπεράσματα; Πολλά και πολύτιμα. Πρώτον, σε όσους επιτρεπόταν επί σειρά ετών να ζουν ασύδοτα τώρα είναι οι πρώτοι που δίνονται βόρα στην ανθρωποφαγία (βλ. λίστες τάχα μου μεγαλοοφειλετών κλπ) και αυτό για να μην δωθούν άλλες λίστες. Δεύτερον, οι παρεμβάσεις διαφαίνεται ότι ήταν από το πρωθυπουργικό περιβάλλον και δη, για πολύ συγκεκριμένη υπόθεση (βλ. λοβέρδειο μακελειό). Τρίτον, άπαξ και πας να ακουμπήσεις τους πρίγκηπες τε και τους λοιπούς αριστοκράτες του πολιτικού βίου του τόπου, αυτομάτως κρίνεσαι ανεπαρκής και πρέπει να αντικατασταθείς μετά δυσαρεσκείας. Και το ερώτημά μου είναι το εξής: ρε αλήτες, δε φτάνει που έχετε όλους τους νόμους να σας προστατεύουν, δε φτάνει που τα έχετε σοδομίσει όλα, ούτε καν να συζητείστε δεν θέλετε; Ούτε καν από τους οικονομικούς εισαγγελείς; Αλήτες. Να χαιρόμαστε την ανεξάρτητη δικαιοσύνη, για την οποίαν μάλλον πασχίζουν λιγότεροι απ'όσους νόμίζουμε...

Μιας και αναφέρθηκα στους Πεπόνη-Μουζακίτη, να θυμηθούμε και τον Πάνο Καμμένο, από τις καταγγελίες του οποίου έχει προκύψει επί της ουσίας η όλη ιστορία. Έχω ξεκαθαρίσει ότι πρέπει να είναι πολύ ειδικές οι συνθήκες για να πω ότι δεν με ενδιαφέρει τι λέει κάποιος, επειδή είναι ο τάδε που μιλάει. Έχω μάθει στη ζωή μου ν'ακούω του πάντες και να κρίνω καταλλήλως κι εδώ και καιρό (που έχω φάει χέσιμο γι'αυτό από διαφόρους) παρακολουθώ με εξαιρετικό ενδιαφέρον τις καταγγελίες Καμμένου, ο οποίος επειδή τον θάβουν τεχνηέντως ακόμη κι εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου, έχει αρχίσει να τραγουδάει μέσα από τα κανάλια και το φεηστσιμβούκιον (να και κάτι πραγματικά χρήσιμο της εν λόγω εφαρμογής). Και έχει πει κι άλλα όπου έχω την αίσθηση ότι θα βγουν όλα, άσχετα αν θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.



Ας θυμηθούμε και μερικά ακόμη:




Ξέρω, ξέρω, αρκετοί ίσως ήδη να έκλεισαν το ιστολόγιο (αν πρόκαμαν να φθάσουν ως εδώ κάτω) δίχως να προσπαθήσουν να θυμηθούν ότι έχω συγχαρεί στο παρελθόν και την Κανέλη και τον Κουρουμπλή και τον Ψαρριανό και αρκετούς άλλους όταν έκρινα ότι έλεγαν κάτι σωστό, ενώ πρόσφατα να θυμίσω ότι υπερασπίστηκα έως και το ΠΑΜΕ. Δεν θα κολλήσω λοιπόν για κανέναν λόγο στον Καμμένο. Απλά πράγματα, ξεκάθαρα. Γι'αυτό και τώρα ήρθε η ώρα να δώσω συγχαρητήρια και σε αυτόν διότι αυτά που λέει κατά πως φαίνεται είναι αληθινά και αποκαλύπτουν την προδοσία στο σύνολό της.

Κι έχουμε και τον τοπικό εκπρόσωπο της χούντας, Λουκά Παπαδήμιο (χαριτολογώντας, Λουλουκά), έπαρχο της Παπαδημοκρατίας του τόπου ο οπίος σχετικά πρόσφατα παραιτήθηκε από σύμβουλος του Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' με το σχετικό ΦΕΚ, για τον οποίον πλέον μέχρι και τα αφεντικά του έχουν αρχίσει να αμφιβάλλουν για τις ικανότητές του. Λογικόν. Και προκαλώ τον οποιονδήποτε να μου φέρει ένα (μοναχά ένα ζητώ) επίτευγμα, μία επιτυχία του Παπαδήμιου αυτούς τους μήνες που φέρεται να κυβερνά (χουντικώς). Μόνο "γιες σερ" ξέρει να λέει, όπως είχε μάθει μια ζωή, το ανθρώπινο ΑΤΜ. Να του δίνουν τις εντολές και να κατασφάζει κόσμο προς όφελος των τραπεζιτών στους οποίους ανήκει. Το αίμα ρέει άφθονο στα χέρια του Παπαδήμιου (εξ ου και το λογοπαίγνιο) και αυτό αποδεικνύεται ότι ουδείς οικονομικός δείκτης βελτιώθηκε επί των ολίγων ημερών του, τουναντίον όχι μόνο χειροτέρρευσαν όλοι αλλά ήδη από τόσο νωρίς σταμπαρίστηκε ως αποτυχημένος. Θα σας αποκαλύψω κάτι: και προηγουμένως αποτυχημένος ήταν, μόνο που φαινόταν ως επιτυχημένος διότι οι αριθμοί που τον απασχολούσαν ήταν άυλοι, άρα μη διαψεύσιμοι. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι εδώ και μέρες εμφανίζονται και άλλες φωνές, παλαιές τε και μη, όπως του θλιβερού Σημίτη που μας έβαλε σε αυτήν την περιπέτεια δίχως καν να μας ρωτήσει. Το χειρότερο όμως είναι το άλλο: ότι ακόμη και ο Σημίτης έχει απόλυτο δίκιο στα όσα λέει. Φανταστείτε πόσο άχρηστοι είναι όλοι αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα (και όταν λέω σήμερα... με καταλάβατε πόσο σήμερα εννοώ). Ή αντίστοιχα τα λέει και ο Προβόπουλος (ο οποίος συγκεκριμένος μάλλον είναι ο μόνος που έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται ότι τα έλεγε εδώ και 3 τουλάχιστον χρόνια αλλά δεν τον άκουγε κανείς, άσχετα αν η κόντρα έχει επικεντρωθεί τον τελευταίο καιρό ως είναι λογικό, και ο οποίος Προβόπουλος δεν είναι ο μόνος οικονομολόγος που τα λέει περί του αντιθέτου). Κατά τα λοιπά, μη φοβάστε, και το αγγλικό δίκαιο θα περάσει, και τα μέτρα θα γίνουν ακόμη χειρότερα και αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται πάρα πολύ εύκολα (επειδή ξέρω ότι ουδείς θα το δει όλο αυτό το πράγμα αν και θα'πρεπε, πηγαίντε απευθείας στο 00:49:30 και διαβάστε και το λινκ):


alter from www.aformi.gr on Vimeo.


Τι ακούμε λοιπόν; Ότι υπάρχει έκθεση του ΔΝΤ που προβλέπει έως και πόσοι Έλληνες θα πεθάνουν πρώιμα από τα μέτρα. Είναι εντελώς φρικιαστικό. Ή μάλλον φρικιαστικά κυνικό. Και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ εξακολοθούν να τα κρύβουν, ότι ήδη από καιρού βρισκόμαστε εντός των φούρνων των ναζί, στα κρεματόρια, στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Θα αναρωτηθείτε ίσως πως κολλάνε όλα αυτά μαζί και κυρίως που κολλάνε με τον τίτλο του παρόντος σενδονιού (για το μήκος του οποίου αναμφίβολα θα αντιδράσει ο φίλτατος Δείμος!);
Φυσικά και κολλάνε, διότι το επίκεντρο του θέματός μου σήμερα είναι ο βλάκας της διπλανής πόρτας ή μάλλον πιο σωστά του διπλανού ιστολογίου, του διπλανού λογαριασμού στο twitter και όπου αλλού. Πριν από σχεδόν δύο χρόνια και με αφορμή τις (ακόμη επικείμενες) περικοπές στο δημόσιο έγραφα ότι ο κόσμος δεν θα πρέπει να πανηγυρίζει διότι αυτά τα χρήματα αφενός θα λείψουν από το εμπόριο που ήδη βρισκόταν επί μακρώ σε κρίση, αφετέρου το δημόσιο αποτελεί έναν άτυπο τιμοκατάλογο για ό,τι συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα και θα ακολουθήσουν ακόμη χειρότερα μέτρα.
Τι έλεγαν αρκετοί; Τα γνωστά που έκτοτε θαυμάζουμε.
Και ποιους εννοώ αρκετούς; Θα έλεγα, τους περισσότερους αλλά πλέον το περισσότερο δεν μετριέται με το σύνολο των ανθρώπων αλλά με το σύνολο των likes. Με πιάσατε που το πάω... Ο γράφων πιασάρικα, ψαγμένα, συχνά-συχνότατα-συνήθως είναι σάπιος και ντολμάς. Και πως αποδεικνύεται αυτό; Όχι το πως και που γράφει αλλά το που και πως αποφεύγει να γράψει. Μην ξεφεύγω όμως: τότε οι "πολλοί" πανηγύριζαν που θα σωθεί το κράτος, πανηγύριζαν που οι κακοί δημόσιοι υπάλλοι θα ρίπτονταν στην πυρά. Και τώρα, έρχονται και άλλα προς τον ιδιωτικό τομέα και ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου παραμένει άλαλος υδρόβιος, απλός παρατηρητής. προσπαθεί να δικαιολογήσει τι στράβωσε και πέσαμε έξω στις προβλέψεις. Βέβαια είναι σαφές ότι ευφάνταστες πλην αληθοφανείς δικαιολογίες πάντοτε θα υπάρχουν, πάντοτε θα εφευρίσκονται, προκειμένου να δικαιολογούνται τα αδικαιολόγητα. Διότι ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου δεν καταλαβαίνει από μέτρα. Γι'αυτό ακριβώς είναι βλάκας. Αν καταλάβαινε, δεν θα ήταν βλάκας. Ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου είναι ένας κοινός αστρολόγος: τον διαψεύδει το 99,9% της επικαιρότητας και της καθημερινής ζωής, όταν όμως έρθει η ώρα να τον δικαιώσει το 0,1% που απλώς προβλέπει η θεωρία των πιθανοτήτων, αυτομάτως το διαλαλεί ως επιτυχία μέγιστη, ως πρόβλεψη που επαληθεύτηκε, ως αναμενόμενη προφητεία. Γι'αυτό είναι βλάκας. Διότι βλέπει το πολύ έως τη μύτη του και θεωρεί ότι παραπέρα δεν υπάρχει κόσμος. Και αυτήν την στιγμή που μιλάμε, αρκετοί βλάκες του διπλανού ιστολογίου έχουν λουφάξει και περιμένουν την επόμενη προφητεία που θα επιβεβαιωθεί ως 0,1% της στατιστικής προκειμένου να ξανασχολιάσουν ως καλά σαλιγγάρια που βγαίνουν μοναχά όταν βρέχει. Μέχρι τότε, απλώς προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, προσπαθούν απλώς να βγάλουν χολή προς όλους εκείνους με τους οποίους διαφωνούν, επιχειρούν να στήσουν ένα νέο μνημείο νεοελληνισμού το οποίο θα κατακρεουργεί ηθικώς όλους όσους ξεφεύγουν από το μαντρί (γιου νόου, αν δεν είσαι με'μας είσαι με τους άλλους κλπ: το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι αγανακτισμένοι του καλοκαιριού με τα όσα άκουσαν από τον κάθε μαλάκα με άποψη που ως έχουμε ξαναπεί αποτελεί και το πλέον χείριστο είδος μαλάκα). Διότι όπως θα θυμάστε ήταν πολύς ο κόσμος που ήξερε ότι διαφωνούσε αλλά δεν ήξερε γιατί διαφωνούσε. Και την ίδιαν στιγμή που σου ζήταγε να εξηγήσεις τι και πως εσύ που συμμετείχες, ο ίδιος ο βλάκας απέφευγε συστηματικά να εξηγήσει το ο,τιδήποτε επί τούτου. Η γνώμη του ήταν απλώς αυταπόδεικτη. Εσχάτως (εδώ και άνω του έτους) είμαι βέβαιος ότι έχετε παρατηρήσει πως ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου έχει γίνει και οικονομολόγος με πτυχίο και διδακτορικό που ξέρει να κρίνει πως όταν μιλάει (πχ) ο Καζάκης λέει βλακείες. Όταν τον ρωτάς (τον βλάκα, όχι τον Καζάκη) τι έχει ν'αντιπροτείνει συνήθως θυμάται ότι έχει αφήσει μια σημαντική δουλειά στη μέση. Αυτός (και όχι μόνο) είναι ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου.

Πιθανώς να σας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι μέσα σε τόσες εξελίξεις εγώ κάθομαι και τα χώνω με τέτοιο μένος προς τον βλάκα του διπλανού ιστολογίου κι αυτό ενώ διαβάζω (ακόμη κι όταν δεν συμμετέχω) αρκετούς αξιολογότατους βλόγερε. Θα σας εξηγήσω: διότι ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου είναι αυτός που αύριο θα ξαναψηφίσει την νέα pasokοδημοκρατία της αριστεράς και του λαός. Ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου είναι αυτός που τάχα μου επαναστατώντας συντηρεί τους ίδιους εγκληματίες και τρώει τα ίδια φούμαρα. Ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου με τον ξερολισμό του και τις μαλακισμένες πλην πάντοτε ψαγμένες απόψεις του είναι αυτός που δημιουργεί στερεότυπα και νέες ιερές εξετάσεις που ρίχνουν αφειδώς στην πυρά γνώμες και συνειδήσεις. Είναι ο βλάκας του διπλανού ιστολογίου που θεωρεί ότι το ρήμα φταίω κλίνεται μόνο έμπροσθεν καθρέπτου και μόνο στο α' ενικό, με αποτέλεσμα οι πολιτικοί (ακόμη και οι Πάγκαλοι) να μην φταίνε ποτέ. Και φυσικά είναι ο ίδιος βλάκας του διπλανού ιστολογίου που θεωρεί ότι στην χώρα όλα δουλεύουν φυσιολογικά, ότι δεν έχουμε καμία χούντα, ότι έχει τηρηθεί η νομιμότητα και όλες οι διαδικασίες. Αυτοί είναι οι ψαγμένοι μαλάκες με άποψη που μας έχουν καταστρέψει.

Όταν μετά από πορεία ετών σε διάφορα διαδικτυακά φόρα (ελληνικά και μη) αποφάσισα να εισέλθω και εις την βλογόσφαιρα έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου: θα συνεχίσω να γράφω αυτό που μου βγαίνει ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα με διαβάζει κανείς. Και το τήρησα. Όταν για παράδειγμα κάποιοι επιχειρούσαν να παρουσιάσουν ως οργανωμένο το κίνημα του καναπέ ήτοι των βλόγερε αποτελούσε πάγια θέση μου ότι τέτοιο κίνημα ούτε υπήρχε, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Τα κινήματα δεν είναι μπροστά στην οθόνη. Αν γίνουν έτσι, τότε θα έχει μεταλλαχθεί η έννοια της λέξης κίνημα. Ε, κάτι τέτοιο κάνω και τώρα απέναντι σε όσους θεωρούν ότι η άποψή τους είναι τοτέμ, μόνο και μόνο επειδή τους κάνουν like...
Κούνια που σας κούναγε πουθενάδες μου...

Το να πέσεις έξω σε μια εκτίμηση, σε οκτώ, σε είκοσι, είναι ανθρώπινο. Το να μην καταλαβαίνεις τι συμβαίνει γύρω σου, ακόμη κι αυτό έχω την καλή διάθεση να το δικαιολογήσω. Ως επίσης σε καμία περίπτωση δεν με ενοχλεί η αντίθετη άποψη πάσης φύσεως και λογής. Είναι αυτή η σχεδόν θεολογική αυθεντία που μου στρίβει τ'άντερα, ότι όλοι οι υπόλοιποι έχουν άδικο και μόνο ΕΣΥ έχεις το δίκαιον, αυτό είναι που δεν μπορώ να χωνέψω. Ότι ΕΣΥ γαμείς τα πάντα με τον ξερολισμό σου και το φορτώνεις κυρίως σε'μένα, λες κι εγώ δεν έχω το δικό μου μερίδιο ευθύνης. Πόσω δε μάλλον όταν δεν έχεις επιβεβαιωθεί ούτε μία φορά μεγάλε... Η ίδια η ζωή σε διαψεύδει κι εσύ θεωρείς ότι απλώς δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για ν'αποκαλυφθεί η αλήθεια που έχεις αποκαλύψει.

Ο Σωκράτης έμεινε στην ιστορία επειδή δεν ήξερε τίποτε. Εσύ, βλάκα του διπλανού ιστολογίου έχεις ήδη μείνει στην ιστορία επειδή ήξερες τα πάντα.

Πάνω σε αυτόν τον βλάκα του διπλανού ιστολογίου και της διπλανής πόρτας, λοιπόν, βασίζονται οι διάφοροι επιτήδειοι και μας πηδάνε πατόκορφα ακόμη και σήμερα.
Η πορεία, είτε την ξέρουμε, είτε όχι, φαίνεται προδιαγεγραμμένη.
Κατ' αρχήν είναι σαφής η προσπάθεια να μην γίνουν εκλογές. Δεν το θέλουν οι δανειστές και πάει και τελείωσε. Θυμάστε τι έγραφα προ λίγων μηνών όταν είχα πάει στη Γερμανία για κάτι δουλειές; Ότι με ρώτησαν το κουφό, αν το ΚΚΕ εννοεί αυτά που λέει. Τελικώς όσο το σκεφτόμουν μόνο τυχαία δεν ήταν η ερώτηση, όχι βέβαια υπό την έννοια ότι το ΚΚΕ θα βγει πρώτο αλλά επειδή τα δικά τους παιδιά ίσως να καταποντιστούν πολύ περισσότερο και διακυβεύονται πάρα πολλά.
Τα κόμματα που θα πάνε στις εκλογές όποτε αυτές γίνουν είναι ασαφή ακόμα. Και αναφέρομαι κυρίως στα 2 μεγάλα, τα οποία δεν βλέπω να πηγαίνουν με τις υπάρχουσες δομές και μορφές. Το γεγονός ότι εδώ και καιρό (με αρχική νεκρανάσταση υπό Καθημερινής Αλαφούζου) εμφανίζεται ο Σημίτης μόνο τυχαίο δεν είναι. Προσωπικά βλέπω δύο pasok: ένα του Μπενίτο υπό του ΓΑΠ και ένα υπό όλους τους άλλους, δεν ξέρω ακόμα υπό ποίον αλλά με συνεκτικό κρίκο Σημίτη. Το μοναδικό ενδεχόμενο που βλέπω ως ορατό για να πάνε οι δύο ως έχουν είναι να άρει η νουδού την εμπιστοσύνη της προς τον Παπαδήμιο και να πέσει η κυβέρνηση, όπου σε μια τέτοια περίπτωση και με δεδομένο ότι αλλαγή αρχηγού δεν θα έχει λάβει χώρα στο pasok, αυτό θα κατέβει στις εκλογές υπό ΓΑΠ! Καταπληκτικόν, ε;! Και βασικά είναι αυτό που επιδιώκει ο Μπαφογιώργης καθ'όσον θέλει να επανεκλεγεί πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς προκειμένου μετά να χτυπήσει τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ που του έχουν υποσχεθεί ως αντάλλαγμα για τις ευαγείς υπηρεσίες του. Η νουδού βλέπω να οδεύει και αυτή διασπασμένη, ίσως λιγότερο από το pasok και δεν αναφέρομαι τόσο στον Καμμένο όσο σε λοιπές διαρροές.
Η Αριστερά είμαι βέβαιος ότι θα χάσει και αυτό το τραίνο: σιγά μην συνεργαστεί. Ιδίως τώρα που το ΚΚΕ βλέπει ν'ανεβαίνει με αργά αλλά σταθερά βήματα; Τώρα είναι που δεν υπάρχει περίπτωση για κάτι τέτοιο. Και είναι και η ΔΗΜΑΡ που όσο περνάει ο καιρός μεταλλάσσεται σε pasok light και μου τη δίνει λίγο στα νεύρα. Για τον Γιωργάκη τον Καρατζαφέρη δεν υπάρχει λόγος να λέμε πολλά: ήδη βλέπει τα ποσοστά του να καταρρέουν και ψάχνει τη φόρμουλα να την κάνει πρώτος, μόνο που επειδή είχε αυτοπαρουσιαστεί ως τόσο σημαντικός στην συγκυβέρνηση και τώρα ψάχνει να αιτιολογήσει γιατί ο πιο σημαντικός επιβάλλεται να φύγει με ελαφρά πηδηματάκια.

Βέβαια, οι εξελίξεις δεν σταματάνε εδώ: πλέον έχει καταστεί σαφές ότι το ξεπούλημα πάει καλά. Μόλις δε, ολοκληρωθεί και η υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο και δη, με τα επιτόκια που θέλουν οι ξένοι, τότε και θα έχει οριστικοποιηθεί αλλά και θα μπορούμε πλέον να χρεωκοπήσουμε κανονικά. Με τον καιρό απεδείχθη ότι όλοι μας την πατήσαμε σε κάτι: νομίζαμε ότι μόνο εμείς ήμασταν λαμόγια, ενώ απεδείχθη ότι οι ξένοι ήταν απείρως μεγαλύτερα. Μεγαλύτερο πρόβλημα μας δημιούργησε εμάς η Ευρώπη και το ΔΝΤ παρά εμείς στους άλλους. Γι'αυτό και μας έβαλαν μπροστά (και εδώ μάλλον φαίνεται το είδος της συμφωνίας) να μας κατακρεουργήσουν οι αγορές, διότι ακριβώς ήμασταν μικρό μέγεθος και υπολόγιζαν ότι ούτε η ευρωζώνη θα κινδυνεύσει, ούτε εμείς. Νόμιζαν ότι το τέλος θα ήταν καλό. Το τέλος όμως μάλλον θα είναι πολύ κακό για όλους.

Πλέον είναι σαφές ότι η ευρωζώνη πνέει τα λοίσθια. Δεν ξέρωπότε θα σκάσει, αυτό έλειπε να ήξερα. Αλλά πλέον κάνει μπαμ από μακρυά. Οι ξένοι κάνουν τις πιο κερδοφόρες επενδύσεις για να σώσουν τις δικές τους οικονομίες, απλά θέλουν να διασφαλίσουν τους όρους (αγγλικό δίκαιο). Νομίζω ότι στο σημείο που έχουμε φτάσει πλέον η μοναδική λύση που μας απομένει είναι να φύγουμε από μόνοι μας, να το γυρίσουμε σε εθνικό νομίσμα και η ευρωζώνη να καταρρεύσει μια ωρα αρχύτερα για να πάθουν άπαντες τη ζημιά της αλεπούς. Όσο παραμένουμε στο ευρώ, τόσο παραμένουμε στον διαρκή εκβιασμό της διαρκούς πτώχευσης και τόσο οι πιθανότητες γυρνάνε εις βάρος μας. Εξάλλου αυτό θα είναι και το τέλος του δρόμου και ήδη φαίνεται εδώ και καιρό: θα βγούμε, αλλά πότε θα βγούμε είναι το ερώτημα.

Ως προς το εθνικό νόμισμα έχω συνειδητοποιήσει το εξής: οι γενικότητες "θα γίνουμε μπανανία" κλπ πλέον δεν περνάνε. Αποτελούν απλώς προσπάθειες κατατρομοκράτησης του κόσμου (τις οποίες αναπλάθουν οι βλάκες του διπλανού ιστολογίου βεβαίως, βεβαίως). Στην πραγματικότητα κανείς δεν μας έχει πει τι ακριβώς θα συμβεί αν επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα, όπως ακριβώς κανείς δεν μας είπε ποτέ τι θα συνέβαινε αν χρεωκοπούσαμε, όπως κανείς ακριβώς δεν μας είπε ποτέ γιατί τελικά έπρεπε να παραμείνουμε στο ευρώ για να μην καταστραφούμε. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια, ότι κανείς δεν μας είπε ποτέ την αλήθεια. Το ευρώ αποδεικνύεται σαν μια γκλάμουρους γκόμενα που θέλει να την πηγαίνεις κάθε μέρα στα πιο ακριβά ξενοδοχεία, στα καλύτερα μαγαζιά και να της κάνεις τα πιο ακριβά δώρα, ενώ εσύ είσαι μισθωτός. Θα την αντέξεις; Όχι, θα πρέπει να την χωρίσεις. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με την περίπτωσή μας λοιπόν: έτσι έχει εξελιχθεί το ευρώ και όσο καθόμαστε μέσα αποδεικνύεται ότι τόσο πιο πολύ θα βυθιζόμαστε. Και μέχρι τότε, κάθε τρίμηνο θα έχουμε και νέα μέτρα, θα έχουμε νέα κατασυκοφάντηση κοινωνικών τάξεων, θα έχουμε νέα ανθρωποφαγία, θα έχουμε νέα κατατρομοκράτηση από την χούντα της Παπαδημοκρατίας, τη συνεργαζόμενη χούντα του Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' του Δωσίλογου, του Αντωνάκη "Μπομπ" Σαμαρά και του... του αποτέτοιου του λαϊκιστή πως τον λένε. Μιας χούντας που με τις ευλογίες του βλάκα του διπλανού ιστολογίου και της διπλανής πόρτας θα συνεχίσει να μεσουρανεί.

Εκτός αν οι υπόλοιποι δεν τους αφήσουμε.
Εκτός αν όντως τελικά είμαστε στη χώρα όπου η βλακεία είναι τω όντι αήττητη, που πρέπει ν'αλλάξουν όλα τα επαγγέλματα πλην αυτού των πολιτικών.
Χαίρετε.

Και λίγο metal για να χαλαρώσουμε...

Σήμερα θα τιμήσουμε την ουγγρική σκηνή, αρχικά με τους Pokolgep και το Vallomas...


...και εν συνεχεία με τον Ossian και το Gonosz Asszony...


Έτσι, για να γουστάρουμε...

Και μερικά ακόμη αθλητικά

μιας και τα'χω αφήσει παραμελημένα ένεκα των εξελίξεων καθώς και των κατά τόπους ακεφιών (ούτε δελτίο καιρού να ήμουν).

Φυσικά και η ήττα από την Ξάνθη σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε την αφορμή διότι έχουμε που τα λέμε εδώ και μήνες είτε απευθείας από εδώ είτε σε άλλα βλόγια (κυρίως εκεί), ο Βαλβέρδε εξελίσσεται σε μείζον πρόβλημα για τον Ολυμπιακό: πρώτον για τους παίκτες που έχει φέρει, δεύτερον για το πως έχει συμπεριφερθεί σε άλλους παίκτες και τρίτον, για τις επιλογές του και κυρίως για τις εμπάθειές του. Ουδείς διαφωνεί ότι πρόκειται για προπονητή (που επί πολλά χρόνια με Ζήκους κι έτσι δεν είχαμε καν) φιλότιμο, εργατικό και μεθοδικό, αποδεικνύεται όμως ότι μπορεί να λειτουργήσει μόνο με Κόκκαλη, ήτοι με τα 2 πόδια σε μισό παπούτσι. Κατά τα λοιπά είναι ένας μέτριος προπονητής. Άνθρωπος που φέρνει όμως επί παραδείγματι Μαρκάνο και Γιέστε (τα γράφαμε μόλις είχε έρθει), πως να μην τον πεις μέτριο; Δεν θα διαφωνήσω ότι προτιμάει το σύνολο από τις μονάδες, όμως το ίδιο προτιμούσε και ο Μπάγεβιτς, με τον οποίον και ομαδάρα είχαμε και μπαλάρα παίζαμε: ουδεμία σχέση με σήμερα. Κολλημένος εκεί στο 4-3-3 να μας καταπίνουν όλοι, στους ίδιους παίκτες, στις ίδιες εμπάθειες. Μου λένε όλοι για τις φετινές εμφανίσεις στην Ευρώπη για να προσπεράσουν τις αθλιότατες στο πρωτάθλημα.

Αυτό που έχω να πω (και που το'χω ξαναγράψει) είναι ότι διακρίνω μια βαζελοποίηση στην ομάδα, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας αλλά ακόμη και σε επίπεδο οπαδών. Ο Μπαζίνας έλεγε ότι κάποτε ο Ολυμπιακός ήταν Μάρκος και πλέον έχει γίνει Φοίβος. Εγώ θα πω ότι όχι μόνο δεν είναι καν Φοίβος πλέον, αλλά ακόμη και ο Φοίβος είμαστε τόσο πολύ εθισμένοι στην μετριότητα που μοιάζει με 5 Μάρκους. Αυτό είναι ο Ολυμπιακός σήμερα. Με Θεοδωρήδηδες και Καραπαπάδες. Με παίκτες που 10 χρόνια πριν (δεν το συζητάμε καν για παλαιότερα) δεν θα άξιζαν ούτε τα νερά να μεταφέρουν για τους τότε παίκτες. Ένα ξέρασμα, από πάνω μέχρι κάτω. Έχω πει κατ' επανάληψιν για την Εσπανιόλ που επί Βαλβέρδε πήγε στον τελικό του ΟΥΕΦΑ και στην Ισπανία παρολίγον να υποβιβαστεί. Στον Ολυμπιακό δεν έχουν καταλάβει ότι ο Βαλβέρδε ήρθε για να φύγει, είναι περαστικός, ήρθε για τα λεφτά και τους τίτλους του προσωπικού του καρνέ. Για την Ευρώπη ενδιαφέρεται ο άνθρωπος, για να τον δουν στην Ισπανία, για να πάει σε κάποια καλή ομαδίτσα στην πατρίδα του να είναι και κοντά στην οικογένειά του (ουδέν μεμπτόν σε όλα αυτά). Το θέμα είναι ότι αυτό το πράγμα δεν παλεύεται να βλέπεται. Δηλαδή έχουμε όλα τα μέτρα, έχουμε όλες τις στεναχώριες κι έχουμε και τον εμετό του Ολυμπιακού. Ούτε λίγη μπάλα δεν θα μπορούμε να δούμε στο τέλος, να ξεχαστούμε για λίγη ώρα.

Παρεμπιπτόντως, να πω κάτι για τους παίκτες: είχε πάει τις προάλλες ο Μαρινάκης και τους έτριξε τα δόντια και τους έβαλε και πρόστιμο. Αστειότητες επιπέδου ασοβάρου διοικήσεως. Τους κατηγορείς γιατί; Που δεν ξέρουν αν το τόπι έχει μέσα πανί ή αέρα; Τόσα ξέρουν, τόσα κάνουν οι άνθρωποι, πως τους κατηγορείς εσύ ότι δεν κάνουν περισσότερα; Γιατί έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας ότι οι περισσότεροι είναι άμπαλοι; Τι σχέση έχει με το άθλημα ο Μαρκάνο και ο Ορμπάιθ; Πως τα χώνεις σε παίκτες (άλλους) που επί μονίμου βάσεως παίζουν σε λάθος θέση; Και πως είναι δυνατόν ο προπονητής να είναι πάντοτε στο απυρόβλητο; Έχουμε χάσει τους μισούς αγώνες επειδή ο Μιραλάς δεν δίνει την μπάλα από το δεξί στο αριστερό μήπως και κατά λάθος πάει στον Τζιμπούρ (και τούμπαλιν). Ποιος φταίει γι'αυτό αν όχι ο προπονητής; Ποιος φταίει που επί σχεδόν 4 μήνες δεν υπήρχε σταθερή ενδεκάδα με αποτέλεσμα τέλη Γενάρη να μην έχουμε φορμαρισμένους παίκτες, αν όχι ο προπονητής; Ποιος φταίει για τα σαπάκια που μας έχουν έρθει, αν όχι ο προπονητής; Πλάκα κάνουμε;
Παρεμπιπτόντως να αποκαταστήσω και έναν παίκτη που πέρσυ μόνο που δεν του έριχνα κατάρες έτσι όπως έπαιζε. Μιλάω για τον Χολέμπας ο οποίος φέτος δείχνει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, πρόκειται αναμφίβολα για νέα μεταγραφή και δη, καλή κιόλας. Το παιδί προσπαθεί σκληρά και αυτό φαίνεται. Μπράβο του, το έχουμε δει και μακάρι να συνεχίσει έτσι, αν και δεν βλέπω να παραδειγματίζονται τίποτε άλλοι που θα'πρεπε.

Επί τη ευκαιρία να χώσω και κάτι ακόμη: κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους με τον κάφρικο ημέτερο τύπο. Ναι, μιλάω γι'αυτόν που ήθελε να μας πείσει ότι το γατάκι ο Λεονάρντο είναι ο παίκτης που ψάχναμε τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό.... Έλεος πια με τα ζώα (του τύπου)...

Φυσικά να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα: ο προπονητής δεν είναι το κεφάλι του ψαριού που βρωμάει. Η διοίκηση δεν τα βλέπει; Υπό την ανοχή της ή ίσως και τις ευλογίες της δε γίνονται όλα αυτά; Τι να δει, θα μου πείτε. Με Θεοδωρήδηδες και Καραπαπάδες; Την τύφλα της δε βλέπει. Ζώα μας θεωρεί, άβουλα εντελώς. Η διαιτησία σου φταίει μπαρμπα Σάββα που η ομάδα σέρνεται; Ρε δεν πάτε στο διάολο όλοι εκεί στην Πλατεία Αλεξάνδρας; Μου'χετε φάει τα συκώτια...

Για το πρωτάθλημα γενικότερα τι να πεις; Να μασάς και να φτύνεις είναι τα πάντα. Όπως ξεκίνησε έτσι συνεχίζεται και έτσι θα τελειώσει. Καλά για τον βάζελο τι να πεις, η αλήθεια είναι ότι του αξίζουν συγχαρητήρια για την υπερπροσπάθεια που κάνει (διότι όντως είναι έτοιμος να σκάσει και όταν σκάσει θα πέσει γέλιο), αλλά η προσπάθεια του συνταξιούχου του πάγκου του βγαίνει, να λέμε τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη. Διότι κατά τα λοιπά η πορεία του βάζελου είναι σαν της χώρας: δεν υπάρχει σάλιο ούτε για τσιγαρόχαρτα και οι άραβες ακόμα έρχονται (και θα έρχονται για πολύ καιρό ακόμα). Η ΑΕΚ μάλλον είναι το δράμα του ελληνικού αθλητισμού και το λυπηρό είναι ότι δεν την αφήνουν να πεθάνει με την ησυχία της μπας και αναγεννηθεί η ομάδα (μόνο που τώρα ίσως να μην υπάρχει η πατέντα της Δ' Εθνικής, αυτό είναι το άσχημο). Η ποδοσφαιρική ΑΕΚ τελείωσε κύριοι, πάρτε το χαμπάρι. Πλέον της βγάζουν τα σωληνάκια μπας και τα χρησιμοποιήσουν σε κανάν άλλον ασθενή. Τουλάχιστον αντί να κοιτάξουν τι μπορούν να κάνουν για την ομάδα κοιτάνε ακόμη και τώρα τη μόστρα. Εγώ αυτό βλέπω.
Για τους υπολοίπους τι να πεις; Κάποιοι κάνουν φιλότιμες προσπάθειες, κάποιοι άλλοι μάλλον θα δουν ξαφνικά το τέλος να έρχεται και θα αντιδράσουν σπασμωδικά σαν τον Ηρακλή (ο οποίος να μου το θυμηθείτε, σε μερικά χρόνια θα θεωρεί εαυτόν τυχερό για τα συμβάντα του καλοκαιριού). Κι όσον αφορά τον Δούρο, προσωπικά δεν του τα έχωσα ποτέ για εκείνο το αλήστου μνήμης παιχνίδι στην Λεοφώρο, αλλά όχι και ότι είναι χρεωμένος σε'μάς που λένε οι βάζελοι. Τι άλλο θ'ακούσουμε δηλαδή. Βέβαια θα μου πεις, μέχρι και για τον Βασσάρα τα ίδια έλεγαν. Ντάξει, γι'αυτό έγιναν βάζελοι είναι η αλήθεια. Αν είχαν επαφή με την πραγματικότητα θα γίνονταν γαύροι.

Πάντως, μην έχουμε παράπονο: τρελό μηδενικό και το πρωτάθλημα. Ακριβώς όπως και η χώρα.

Το σαριέγκι

(πρόκειται για ένα πολύ γουστόζικο κειμενάκι που 'χα πετύχει στο gazzetta προ καιρού. Έτσι για να το ελαφρύνουμε λίγο διότι σε λίγο θα βαρύνει πολύ...)

Το σαριέγκι ήρθε στο 2007 από την χώρα των Βάσκων στον Παναθηναϊκό.
Το σαριέγκι είναι ένα συμπαθητικό έντομο που του αρέσει να ζει μέσα στην άμυνα του Παναθηναϊκού. Στα σωθικά της.
Το σαριέγκι στρίβει δύσκολα, δεν πηδάει ψηλά και είναι γνωστό για την αγάπη του στην γκέλα. Είναι σκληροτράχηλο, αντέχει σε μπουνιές, κλωτσιές και τάκλινγκ και δεν φαίνεται να επηρρεάζεται από το περιβάλλον.
Το σαριέγκι γνώρισε στην χώρα μας το τριφύλι και δεν χορταίνει να το καταστρέφει. Αγαπημένη του κίνηση είναι το τσαφ. Μόλις το τριφύλι φουντώσει, αναπτυχθεί το σαριέγκι πετάγεται από το πουθενά και κάνει το αγαπημένο του τσαφ.
Το σαριέγκι αντιπαθεί τα γρήγορα σεντερφορ, τις κάθετες μπαλιές και τις ξυράφι σέντρες. Μόλις βρεθεί αντιμέτωπο με κάποιο από τα παραπάνω τρία, μασουλάει το τριφύλι.
Για άγνωστους λόγους το σαριέγκι δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθεί από αυτούς που αγαπούν το τριφύλι, ενώ αντιθέτως αντιμετωπίζεται με χαρακτηριστική ευκολία από όσους αντιπαθούν το συμπαθές φυτό.
Το σαριέγκι παρέα με ένα άλλο έντομο, το βύντρα είναι καταστροφικά για το τριφύλι. Όταν αυτά τα δυο συνυπάρξουν σε χώρο καλυμμένο από γκαζόν με μια μπάλα που αναπηδά πάνω του, κυνηγούν το τριφύλι κι όχι την μπάλα.
Οι ειδικοί στην καλλιέργεια του φυτού υποστηρίζουν ότι το σαριέγκι και το βύντρα κάνουν καλό στην ανάπτυξη του τριφυλιού, μόνο αμα βρεθούν στον πάγκο ή ακόμα καλύτερα στην εξέδρα, όπου είναι εντελώς ακίνδυνα.
Καλά πληροφορημένες βασκικές πηγές επιμένουν ότι κάθε καλοκαίρι το σαριέγκι πήγαίνει στην πατρίδα του και επιστρέφει ακόμα καλύτερο στα τσαφ, για να συναγωνισθεί το βύντρα, που έχει μεγαλύτερη ροπή στις γκάφες.
Τελευταίο μεγαλειώδες (για σεμινάριο) τσαφ (τσαφ-ασίστ σε αντίπαλο) το σαριέγκι το’κανε στην Θεσσαλονίκη την περασμένη Κυριακή. Το βύντρα βέβαια απάντησε με 2 συνεχόμενες γκάφες.
Οι απανταχού πράσινοι εντομολόγοιι σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Είχαμε και την ειρηνική διαδήλωση των ΜΑΤ στο Σύνταγμα χθες.

Μία διαδήλωση που κυλούσε ομαλά δίχως παρατράγουδα, μέχρι που μερικοί ανεύθυνοι πολίτες αποφάσισαν να χαλάσουν τη διαμαρτυρία των ΜΑΤ και να προκληθούν κάποιες μικροπαρεξηγήσεις. Τώρα, μη με ρωτάτε για τι ακριβώς διαδήλωναν τα ΜΑΤ και οι λοιπαί δημοκρατικαί δυνάμεις της ΕΛΑΣ διότι θα σας γελάσω: πιθανώς για περισσότερη τσίπα αλλά και πάλι δεν είμαι βέβαιος.

Πραγματικά η ατάκα "η ντροπή δεν είναι δουλειά" χθες έλαβε εντελώς νέα διάσταση.

Πήγα κατά τις 6 το απόγευμα στην υποτιθέμενη επανεμφάνιση των αγανακτισμένων παρόλο που ήξερα ότι θα είναι ψόφια πράγματα: φαινόταν αφενός από την ελλιπή διαφήμιση (ακόμη και μέσα από το ίντερνετ), αφετέρου ήταν και το τσουχτερό κρύο που σαφώς αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα, οπότε δεν περίμενα και πολλά πράγματα. Αλλά θεώρησα πως έπρεπε να πάω, απλά για να δηλώσω τη φυσική μου παρουσία. Άλλωστε άλλα κέφια δεν πολυείχα.

Το γεγονός ότι είδα μάλλον κάτι λιγότερους από καμιά χιλιάδα ανθρώπους κι αυτούς διάσπαρτους (μιας και οι επιτήδειοι είχαν ήδη στήσει το κλασικό πανηγυράκι της ανοικτής συνέλευσης, μη χάνανε). Ίσως να'ταν και λιγότεροι, δεν ξέρω. Από παλμό; Σχεδόν τίποτε. Μηδέν. Ποιος είχε κέφια για συνθήματα; Πλέον είχε χαθεί και η όρεξη για μούντζες είναι η αλήθεια. Κάποιοι λίγοι που ήταν μπροστά έκαναν ένα εντελώς ήπιο και ειρηνικό νταβαντούρι και ως εκεί. Μέχρι τις 7 παρά κάτι ψιλά που έσκασαν μύτη μερικές διμοιρίες των ΜΑΤ (και των.. πως λέγονται οι άλλες... ΕΜΕΤ νομίζω. Από τον εμετό πρέπει να βγαίνει αυτό, δηλαδή αυτό που σου προκαλεί η παρουσία τους). Λίγο αργότερα καταλάβαμε ότι η εντολή είχε δοθεί: οι Μπαλούρδοι ελάμβαναν θέση για να αδειάσουν τον χώρο από τους επικίνδυνους πολίτες που μεταξύ άλλων κρύωναν κιόλας. Με την ανδροπρεπή τακτική που τους διακρίνει δηλαδή να σπρώχνουν με τις ασπίδες γυναικόπαιδα, νέους και συνταξιούχους (όλον τον αχταρμά δηλαδή) απώθησαν μετά από μερικούς ελιγμούς που θα ζήλευαν ακόμη και οι Ρωμαίοι στον Αστερίξ τον περισσότερο κόσμο προς τις σκάλες, σχεδόν αδιαφορώντας αν θα γκρεμοτσακιζόταν κανείς στις σκάλες της πλατείας. Λογικό: τι δουλειά έχουν οι πολίτες να διαδηλώνουν; Το Σύνταγμα έχει καταργηθεί άλλωστε, δεν προβλέπονται διαδηλώσεις και ειρηνικές διαμαρτυρίες. Εν συνεχεία άρχισαν να απωθούν και τους υπολοίπους προς τις πλάγιες οδούς (εγώ ας πούμε σπρωχνώμουν από τους Μπαλούρδους προς την Όθωνος, υποθέτω ότι και από την άλλη το ίδιο γινόταν). Οι διαμαρτυρίες ήταν μεν χλιαρές αλλά δεν σταμάταγαν.
"Ποιος το απαγορεύει να είμαστε εδώ;" (ο Παπαδήμιος υποθέτω)
"Γιατί σπρώχνετε ρε παιδιά;" (γιατί είναι άντρες πάνω απ'όλα)
"Δημοκρατία δεν έχουμε;" (εδώ γελάνε)
"Δεν ντρέπεστε καθόλου;" (κάτι τους είπες τώρα)
κλπ, κλπ.
Ερωτήσεις λογικές μεν, που όμως από τακτ και μόνο δεν πρέπει να απευθύνεις ποτέ σε έναν αστυνομικό και ιδίως σε Μπαλούρδο.



Εκεί η λογική απουσιάζει παντελώς. Ίσως να μην μπήκε και ποτέ στο κεφάλι. Ποιος ξέρει; Ούτως ή άλλως δεν ζούμε σε Δημοκρατία εδώ και καιρό, είναι εμφανές. Κάποιος Υπομπαλούρδος προφανώς είχε πάρει την εντολή από κάποιον άλλον Αρχιμπαλούρδο ο οποίος εκτελούσε εντολή ενδεχομένως του Υπουργού ΠΡΟΠΟ, Μπαλούρδων και λοιπών Παιγνίων (καθ'όσον τον παίζουν γενικώς απ'ό,τι φαίνεται). Και έτσι οι Μπαλούρδοι έκαναν αυτό ακριβώς που έπρεπε. Το γεγονός ότι φόραγαν και τις αντιασφυξιογόνες μάσκες τους έδειχνε αν μη τι άλλο και την αποφασιστικότητα να εκτελέσουν πάραυτα τις δημοκρατικές διαταγές του όποιου Αρχιμπαλούρδου, πιθανώς με την ελπίδα ότι θα μείνουν εκτός περικοπών. Εμφανώς αγράμματοι οι περισσότεροι (και δεν το λέω κυριολεκτικά αλλά μεταφορικά) αγνοούν φαίνεται την παραχώρηση του Πολύφημου να φάει τον Οδυσσέα τελευταίο ως δείγμα ευχαριστίας, εξακολουθούν να επιλέγουν την ντροπή και την ατιμία ως τρόπο ζωής.

Όταν θα σε ρωτήσει το παιδάκι σου (αν μπορέσεις να κάνεις με τα λεφτά που παίρνεις και κυρίως με αυτά που θα παίρνεις στο μέλλον Μπαλούρδε) "εσύ τι έκανες μπαμπά όταν οι δωσίλογοι πουλάγανε τη χώρα και μου στερούσαν το μέλλον μου;", την απάντηση την ξέρεις. Μόνο τότε μην ντραπείς και να το κοιτάξεις στα μάτια και να του απαντήσεις ευθέως ότι ήσουν με τους προδότες, ότι τους προστάτευες, ότι κοπάναγες απλούς πολίτες δίχως κουκούλες και μολότοφ. Και να του εξηγήσεις ότι απλώς εκτελούσες διαταγές: είμαι απολύτως βέβαιος, Μπαλούρδε, ότι το παιδάκι σου θα καταλάβει.

Μάλιστα λίγο πριν μας απωθήσουν εντελώς και αφού η Αμαλίας είχε ήδη ανοιχθεί εντελώς, μια κοπέλα επιχείρησε αν κατάλαβα καλά να πάει στον δρόμο. Αμέσως έσπευσαν πάνω της τα όργανα της τάξεως (της ποιάς;). Δύο περιπολικά έσπευσαν με ταχύτητα τέτοια που όμοιά της ειλικρινά δεν έχω ξαναδεί. Υποθέτω ότι κάπως έτσι πρέπει να έτρεχαν όταν είχε συλληφθεί ο Ξηρός της 17Ν. Μάλλον η χθεσινή κοπέλα ήταν αντίστοιχα επικίνδυνη, παρόλο που δεν πρόσεξα να φοράει κάποια κουκούλα. Ίσως να είχε κάποιο επικίνδυνο κραγιόν στο χέρι ή ακόμη χειρότερα κανάν καφέ (και είναι γνωστό ότι μόνο τα κακοποιά στοιχεία πίνουν καφέ στις μέρες μας). Προσπαθούσε το όργανον να την βάλει μέσα στο περιπολικό (όχι εντελώς ήρεμα όπως μπορεί ευ-κώλος να γίνει αντιληπτόν), προφανώς για προσαγωγή (υποθέτω). Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει για το αίσχος. Κάπου εκεί μπήκαν πολλοί μπροστά και δεν πρόσεξα την συνέχεια αλλά υποθέτω ότι θα την έβαλαν μέσα. Εξάλλου ζούμε σε χούντα. Γιατί να έμενε έξω; Αν ζούσαμε σε δημοκρατία, τότε τι δουλειά είχαν όλοι οι Μπαλούρδοι εκεί; Και τα αίματα άναψαν μετά τους προπηλακισμούς. Όπου και πάλι μόνο σε μπινελικώματα έμεινε ο κόσμος (παρόλο που παρατήρησα και κάποια "παιδάκια" από αυτά που πάντοτε βρίσκονται σε παραπλήσια μέρη με την αστυνομία και που προς στιγμήν έκαναν μια-δυο φιλότιμες προσπάθειες να πέσει κανά δακρυγόνο). Όπως έλεγα λοιπόν, μέχρι τη στιγμή που άρχισαν οι προπηλακισμοί και οι τραμπουκισμοί ουδείς είχε ασχοληθεί με την αστυνομία. Ούτε καν συνθήματα δεν φώναζε κανείς πλην ελαχίστων. Και ήταν που ήταν θλιβερό το όλο σκηνικό, ήρθαν οι Μπαλούρδοι και το έκαναν ακόμη πιο θλιβερό. Δίχως καν τσίπα. Απλά υπακούωντας εντολές όπως όλα τα καλά σκυλάκια του Παβλόφ....

Πάνω κάτω αυτό ήταν το χθεσινό σκηνικό. Η εντολή ήταν σαφής: "αφήστε τους να παίξουν κανά τετράωρο και μετά διαλύστε τους με κάθε τρόπο".
Κυριολεκτικά με κάθε τρόπο.
Έχω δει πολλά πράγματα και νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσα πολλά ΜΑΤ για τόσο λίγο κόσμο και δη, απλό κόσμο. Ακόμη και στο γήπεδο λιγότερα έχει. Χθες όμως έπρεπε να σπάσει ο τσαμπουκάς εν τη γεννέσει του, ήταν σαφές. Διαλυθήκαμε οριστικά λίγο πριν τις 7.30 και μέσα σε αυτήν τη μιάμιση ώρα (μιας και υποθέτω ότι στο δύωρο 4-6 δεν πρέπει να είχε γίνει τίποτε) δίχως να συμβεί το ο,τιδήποτε, συνέβησαν πολλά.

Το πεζοδρόμιο πάνω από την είσοδο του μετρό ήταν απροσπέλαστο για τους πολίτες χθες. Το ίδιο και η Αμαλίας. Για το πεζοδρόμιο προς τον Άγνωστο Στρατιώτη ούτε λόγος να γίνεται φυσικά. Απαγορευόταν. Σε μια φάση ήρθε μια κοπέλα δίπλα και ρώτησε αν μπορεί να πάει στο μετρό (και μάλλον όντως στο μετρό ήθελε να πάει): ο Μπαλούρδος απάντησε "όχι, από γύρω".
Πως είπατε; Είχε και κάτι μπετόβλακες χθες; Χαίρω πολύ, σάμπως δεν το περιμέναμε αυτό; Πάντα οι βλάκες μαζεύονται έτσι ακριβώς όπως η μύγα πηγαίνει με gps πάνω στο σκατό. Το θέμα είναι ότι οι βλάκες είναι το λιγότερο από τα προβλήματά μας. Το ότι σε 1-2 φάσεις έκαναν κόσμο να τσακωθεί μεταξύ τους, ήταν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Το ότι καταστρατηγούνται θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα, είναι ίσως χειρότερο και από όλα τα μέτρα, χειρότερο και από όλους τους ξεφτιλισμένους δωσίλογους πολιτικούς μαζί.

Αυτή είναι η χούντα της Παπαδημοκρατίας.
Να την χαιρόμαστε.
Να την προσέχουμε σαν τα μάτια μας.
Πάνω απ'όλα με καταπληκτικές διαδικτυακές αναλύσεις, ιδίως από τις "ψαγμένες".
Καληνύχτα μας.

Μόνο που ήδη στην ατμόσφαιρα μυρίζει έντονα ότι το ξύλο έρχεται. Τουλάχιστον εγώ αυτό αφουγκράζομαι... Θα δείξει.



Τι να πω.
Μοναχά πίκρα.
Πίκρα κυρίως για τους συμπολίτες που έχω.
Καλύτερα χθες να μην είχε γίνει τίποτε.

Αποχαιρετισμός στη θρησκευτική πίστη

Αντεγραμμένο από το βλόγι του Στέλιου, το τριακοστό στο πλαίσιο της σχετικής "σειράς" κειμένων... Του το άργησα αλλά βγήκε ενδιαφέρον νομίζω... :)

Άδης, ο γνωστός θεός, ετών 34, αν και η πορεία στο χρόνο το διαψεύδει. Εκ Πειραιώς ορμώμενος, πλην όμως κάτοικος Κάτω Κόσμου παλαιόθεν. Επαγγέλλεται ανεπισήμως την παρατήρηση των ανθρώπων.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ήμουν ένας εξαιρετικά καλόπιστος άνθρωπος. Καλόπιστος είμαι ακόμη, απλά πλέον δεν είμαι άνθρωπος αλλά θεός, όπως γνωρίζετε. Ας μην το αναλύσουμε όμως. Αυτό σημαίνει πως θεωρούσα ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να μου λένε ψέματα οι άλλοι, πόσω δε μάλλον στο σχολείο.

Έτσι, είχα γαλουχηθεί με τις αρχές της χριστιανοσύνης και της διδασκαλίας του Χριστού, ήτοι όπως ακριβώς τα μέλη του ιερατείου και ο πλησίον μου: ούτε τον ένα χιτώνα έδινα, ακόμη κι αν είχα 5, και σε καμία περίπτωση δεν τηρούσα τις γραφές, αφού ό,τι κακό έκανα οφειλόταν στον Πονηρό, ο οποίος κατά βάθος έφταιγε για τα πάντα, και οι νηστείες δεν με πολυενδιέφεραν κ.λπ. κ.λπ.

Απλά πράγματα, καθημερινά και προπάντων βολικώς σωστά. Δεν με ενοχλούσαν όμως, τουναντίον ήμουν εξαιρετικά υπερήφανος που ήμουν χριστιανός ορθόδοξος. Μάλιστα, ήδη από μικρός είχα πληροφορηθεί το σκοτεινό σχέδιο αφανισμού της ορθοδοξίας κ.λπ.

Μέσα σε όλα είχα αποκτήσει και την επίγνωση ότι δεν πατάμε σε μέρη διαφθοράς και σήψης, όπως τα βιβλιοπωλεία (πίστευε και μη ερεύνα άλλωστε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι κ.λπ.) και φυσικά, για τους άπλυτους και απολίτιστους Αρχαίους που πέραν ενός Παρθενώνα δεν είχαν το παραμικρό άλλο να μας πουν. Δεν χρειαζόταν να δώσω και καμιά ιδιαίτερη σημασία. Εξάλλου αυτό που μετρούσε ήταν το ελληνικό Βυζάντιο, ήταν οι άγιοι όπως π.χ. η Φαύστα και ο Κρίσπος κ.ο.κ. Αυτά με ενδιέφεραν.

Μέχρι που κάποια στιγμή έτυχε περί τα 16 μου να βρεθώ σε ένα μιαρό βιβλιοπωλείο για να παραλάβω ένα βιβλίο γερμανικής (την οποίαν μάθαινα) και παρά την εμφανή απέχθειά μου, μέχρι να μου φέρει ο μαγαζάτορας το βιβλίο μου από το πατάρι, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά, απλώς για να επιβεβαιώσω ότι ο χώρος στον οποίον βρισκόμουν ήταν ένας τόπος του κακού.

Καθώς κοιτούσα λοιπόν στα βιβλία με αρχαία ζητήματα, έπεσε το μάτι μου κάπου (δεν έχει σημασία που) και συγκλονισμένος σκέφτηκα «αποκλείεται, τι ψευταράδες!» Όμως διαπίστωσα ότι ο ψευταράς είχε και φωτογραφίες, ανέφερε και ημερομηνίες και συγκεκριμένα γεγονότα, είχε και αρχαιολογικά ευρήματα. Και κατέληγε, τέλος πάντων, σε ένα συμπέρασμα που φαινόταν εξαιρετικά αληθοφανές και απολύτως λογικό (έστω και εκ πρώτης όψεως). Αυτό ήταν: αποφάσισα να αγοράσω και αυτό το βιβλίο προκειμένου να καταρρίψω την σκευωρία που εναντιωνόταν στη θρησκεία.

Μην τα πολυλογώ, τελικά όχι μόνο δεν το κατέρριψα αυτό το βιβλίο αλλά άρχισα να διαβάζω και άλλα, και άλλα, και άλλα, καθώς περνούσαν τα χρόνια. Κι ως προς τα γεγονότα, πολλά άρχισαν να καταρρίπτονται μπροστά μου. Το ερώτημα με έκαιγε ολοένα και περισσότερο: γιατί και ποιος μου έλεγε ψέματα όλα αυτά τα χρόνια; Μίσος, το ένοιωθα να σιγοκαίει. Θα τους έβρισκα όλους και θα τους αποκάλυπτα.

Βέβαια η θρησκεία ήταν καλή, ήταν προφανές ότι έφταιγε το ιερατείο, αυτοί που κινούσαν τα νήματα.

Μέχρι που ανακάλυψα και άλλα γεγονότα, και άλλα, και άλλα. Και τελικώς ανακάλυψα τι ακριβώς σημαίνει θρησκεία. Όχι χριστιανισμός συγκεκριμένα, αλλά θρησκεία γενικότερα.

Πέρασα από πολλές φάσεις κι αυτό διότι είχα συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να έχω την ταμπέλα μου: από Χ.Ο. έγινα Χ.Ο. αλλά με αποσχιστικές τάσεις προς την εκκλησία, μετά έγινα αντιχριστιανός (πολλοί το συνδύασαν με το metal που ακούω αλλά καμία σχέση), μετά έγινα εθνικός (αν και Ολυμπιακός), μετά έγινα παγανιστής, μετά έγινα ούτε που θυμάμαι τι άλλο (και πόσα άλλα), μέχρι που συνειδητοποίησα ότι προκειμένου να γίνω θεός έπρεπε πρώτα να γίνω άνθρωπος και για να γίνω άνθρωπος έπρεπε ως νέος Προμηθέας να αποτινάξω τα σύγχρονα δεσμά, αυτά που μου μάτωναν το μυαλό με τις τάχα μου ηθικές διδασκαλίες μίας κοινωνίας που είχε πάρει ήδη από τότε (και πιο πριν) την κάτω βόλτα.

Και πάνε αρκετά χρόνια που δεν με ενδιαφέρει να είμαι κάτι και που είμαι τα πάντα επειδή ακριβώς δεν είμαι τίποτα. Διότι πολύ απλά δεν με νοιάζει. Όπως ακριβώς δεν έβλεπα να νοιάζεται κανένας όταν είχα πάει στο εξωτερικό (Γερμανία) για όχι πολύ μικρό χρονικό διάστημα και όταν με εξαιρετική υπερηφάνεια ανακοίνωνα ότι είμαι Χ.Ο. δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται κανείς απολύτως, παρόλο που είχα μάθει τα ακριβώς αντίθετα όλα τα χρόνια. Κοινώς έβλεπα έναν ολόκληρο κόσμο, για τον οποίον με είχαν πείσει ότι είναι ο σωστός, να καταρρέει ως ψευδής, ακριβώς όπως περιγράφει ο Πλάτων στην Πολιτεία.

Διότι εμένα με ενδιαφέρει να σκέπτομαι, να αναλύω, να στοχάζομαι, να αμφιβάλλω αλλά πάνω απ' όλα να είμαι ήρεμος: «νήφε και μέμνησο απιστείν». Με ενδιαφέρει να το κάνουν όλοι και δεν με νοιάζει τι πρεσβεύει ο καθένας.

Από τότε που αποτίναξα αυτά τα δεσμά νοιώθω πολύ πιο ελεύθερος, πολύ πιο έτοιμος να κάνω το πραγματικά καλό. Και η πλάκα είναι ότι μόνο μετά απ' αυτό κατάφερα να διαβάσω έστω και τις Γραφές, παρόλο που πιο πριν που «ήμουν» δεν το είχα πράξει, και τις οποίες μάλιστα σε διάφορα σημεία έχω ως εξαιρετικά λογοτεχνικά (και όχι μόνο) δείγματα γραφής (π.χ. είναι σχετικά άγνωστο ότι το Κατά Ιωάννην ξεκινάει ηρακλειτείως).

Διότι δεν με νοιάζει η οποιαδήποτε θρησκεία, δεν με νοιάζει ο αγνωστικισμός, δεν με νοιάζει η αθεΐα, δεν με νοιάζουν οι ταμπέλες. Το βράδυ στρέφω το κεφάλι ψηλά προς το Σύμπαν και παρατηρώ το κόσμημα, τον Κόσμο και συλλογίζομαι πόσο μεγάλο είναι το δώρο της ζωής που έχω στα χέρια μου, να μπορώ να παρατηρώ μια τέτοια μεγάλη ομορφιά, να είμαι τμήμα της, να αποτελώ κομμάτι του Όλου. Παρατηρώ τη Φύση και μαγεύομαι απ' αυτά που μπορεί να κάνει και συνειδητοποιώ πόσο χρόνο έχω χάσει αναλογιζόμενος χαζά ερωτήματα, άνευ αξίας. Πόσο χρόνο μου έκλεψαν, πόσο χρόνο με είχαν δέσμιο, πόσο χρόνο είχα επιτρέψει να είμαι τυφλός.

Συζητάω συχνά με ανθρώπους που πραγματικά νοιώθουν τη θρησκευτική πίστη μέσα τους: κάποιοι εξ αυτών μπορεί ενίοτε να παρεκκλίνουν και να διαβάσουν και κάνα «απαγορευμένο» βιβλίο, αλλά οι περισσότεροι είναι στα γνωστά επίπεδα: ό,τι πει ο αυθέντης κι από βιβλία, τα «δικά μας».

Κι εγώ την ίδια στιγμή διαβάζω Ηράκλειτο και Καζαντζάκη, Όμηρο και Λιαντίνη, Καβάφη και Γραμματικάκη. Είναι χρέος μου να τους βοηθήσω. Κάνοντάς τους να καταλάβουν ότι πρέπει να βοηθηθούν, μπας και αυτός ο Κόσμος πάει ποτέ προς το καλύτερο...

Για να πάει προς το καλύτερο όμως πρέπει να αποτινάξει τον ζυγό του σκοταδισμού, να σηκώσει κεφάλι, να δει το φως, να μάθει να αγαπάει πραγματικά τη Φύση ολόκληρη, να συνειδητοποιήσει ότι το μέλλον βρίσκεται στα δικά του χέρια διότι δεν είναι τυχαίο ότι, όσο πιο πολύ βυθίζεται κάποιος στα θρησκευτικά άδυτα, τόσο πιο φανατισμένος βγαίνει απ' αυτά.

Ευ πράττωμεν
(Πλάτων, Πολιτεία)

Χάππυ νιου μπηαρ!

-Ναι ρε, οκ, στις 4 το θυμήθηκες;
-Ουπς, δεν ήξερα ότι γι'αυτό θα πάει κατά διαόλου η χρονιά. Τις απολογίες μου.

Ένα τραγουδάκι που αν και δεν είναι μέταλ, είναι πολύ περισσότερο μέταλ απ'όσο νομίζετε. Προσέξτε όχι μόνο τους στίχους που παραπέμπουν σε εκλεκτό ρεμπέτικο, αλλά και το τρομερό μέταλλο που είχε η φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου.



Ξέρω, ξέρω, επειδή σας κούφανα, πάρτε για το καλό κι ένα δικό μου:




Και μην ξεχνάτε για φέτος...



Ελπίζω να σας μπήκε με το καλό, διότι μέσα στη χρονιά θα γίνουν πολλά με το κακό.