Οργασμός στον Ολυμπιακό...

Λογικόν, αφού σήμερα είναι η παγκόζμιος ημέρα του Οργασμού (ναι, την εορτάζουμε και αυτήν -και μετά αναρωτιώμαστε γιατί πάει κατά διαόλου το ανθρώπινο είδος).
Οπότε τι πιο λογικό από το να βρίσκεται σε οργασμό και ολόκληρος ο σύλλογος.

Μάλιστα πρώτος απ'όλους ο εμετικός κυρ-Νικολακόπουλος, ο οποίος ξαναχτύπησε ακάθεκτος και κυρίως ανερυθρίαστος. Ας τον θαυμάσουμε (για την διευκόλυνσή σας με κόκκινο χρώμα είναι οι απόψεις του από τις 19-01-2010, δηλαδή ούτε χρόνο πριν από εδώ, αλλά και από 15-09-2009 εδώ όπου του τα είχαμε ξαναχώσει εδώ εάν θυμάστε):
- Διαβάζοντας στο Ίντερνετ προχθές ότι ο Χουάντε Ράμος ήταν ο πρώτος στόχος του Ολυμπιακού για τη θέση του διαδόχου του Λίνεν, είναι αλήθεια ότι δεν…ενθουσιάστηκα κιόλας.
- Δηλαδή, ρε άνθρωπέ μου, τώρα που βρήκαμε προπονητή, θα μας φύγει; Θα τον χάσουμε; Όπως έλεγαν χθες, μεταξύ σοβαρού και αστείου, στη διοίκηση του Ολυμπιακού. Ένα μήνα είναι δεν είναι ο Ζίκο στην Ελλάδα και θες να μας τον πάρεις; Όταν έφυγε (απολύθηκε) από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, γιατί δεν έτρεξες να προλάβεις; Εμείς που τρέξαμε, προλάβαμε και τον πήραμε!
Σχόλιο Άδου: ο άνθρωπος που είχε ενθουσιαστεί με τον Ζίκο δεν ενθουσιάστηκε και ιδιαίτερα στο άκουσμα του ονόματος του Ράμος. Μάλιστα.... Ό,τι πεις μεγάλε...
- Έχω την αίσθηση, λοιπόν, μετά τις νεότερες εξελίξεις, ότι η επιλογή του Βαλβέρδε είναι καλή κίνηση εκ μέρους του Μαρινάκη. Για τους λόγους που πάνω κάτω όλοι έχουμε στο μυαλό μας και που άλλωστε όλοι είχαμε σημειώσει κι όταν πριν ενάμιση –δύο μήνες πήγε πάλι να τον φέρει πίσω ο Ολυμπιακός.
- Κι είναι τόσο κακές οι επιλογές που έγιναν φέτος με τους προπονητές στον Ολυμπιακό, που μοιάζει…θεός του ποδοσφαίρου ο Βαλβέρδε, ένας απλώς καλός προπονητής.
Σχόλιο Άδου: Πράγματι, τα έλεγε ο κυρ-Νικολακόπουλος -όπως όλοι- αλλά ποιος τον άκουγε... Ευτυχώς για τον σύλλογο, τη χώρα και την τρόικα, δικαιώθηκε...
- Ποτέ δεν ήμουν μέγας φαν του Ερνέστο, αλλά τουλάχιστον με αυτόν είδαμε πέντε πράγματα στην ομάδα. Και τέλος πάντων είναι προπονητής που έκανε ένα νταμπλ στον Ολυμπιακό και έφτασε με την Εσπανιόλ στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Δεν είναι προπονητής, που η καλύτερή του θέση ήταν η…έκτη στη Γερμανία και η έκτη στην Ελλάδα, όπως ο Λίνεν.
- Ένας προπονητής, που στο ισπανικό πρωτάθλημα είναι στην 10η θέση με τη Βιγιαρεάλ. Μία ομάδα, που ποτέ δεν είχε τερματίσει τόσο χαμηλά την προηγούμενη εφταετία στο ισπανικό πρωτάθλημα. Ένας προπονητής, που με την άλλη του ομάδα στην Ισπανία, την Εσπανιόλ, ήταν τη μία χρονιά 11ος και την άλλη 12ος στην Πριμέρα Ντιβιζιόν.
Σχόλιο Άδου: μα τον Τουτάτη ηρέμησα. Όχι στον έκτο της Γερμανίας, ζήτω ο δωδέκατος της Ισπανίας. Τώρα πως γίνεται να έχει παρουσιάσει πέντε πράγματα στην ομάδα ο δεκατοδωδέκατος, είναι μυστήριο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οψίμως ανακάλυψε ότι είχε φτάσει έως και στον τελικό του ΟΥΕΦΑ, παρόλο που μερικούς μήνες πριν το απέκρυπτε επιμελώς. Εβίβα...
- Και η ουσία είναι ότι ο Μαρινάκης από την στιγμή που δεν μπορούσε να φέρει π.χ. τον Πελεγκρίνι, ορθώς ο άνθρωπος στράφηκε στην επιλογή του Βαλβέρδε. Και έχω την εντύπωση πως το πιθανότερο είναι να δικαιωθεί…
- Φανταστείτε λοιπόν πόσο κακοί προπονητές είναι ο Κετσπάγια κι ο Ζίκο, όταν θεοποιούμε ένα απλώς καλό προπονητή, σαν τον Ερνέστο. Γιατί ένας απλώς καλός προπονητής μοιάζει πολυτέλεια για τον Ολυμπιακό…
Σχόλιο Άδου: τελικώς υπέκυψε στην πολυτέλεια ο κυρ-Νικολακόπουλος και έχει την εντύπωση ότι θα δικαιωθεί κιόλας ο Ολυμπιακός.
Και φυσικά το ρεζουμέ όλων είναι ότι ο κυρ-Νικολακόπουλος τα είχε πει, το ήξερε το καλό του Θρύλου και ευτυχώς που τον άκουσαν. Κάτι αντίστοιχα ξέρει συχνά-πυκνά και ο Πρωταθλητής βέβαια κι εσχάτως ο Γαύρος, όπου τέλος πάντων όλοι αυτοί μαζί έχουν βάλει την ομάδα σε ένα τρυπάκι που είναι εξαιρετικά δύσκολο για την ώρα να ξεφύγει -μη γελιώμαστε, διότι όσο υπάρχουν ζώα που πάνε και τους διαβάζουν όλους αυτούς και που τους θεωρούν ειδήμονες, τόσο όλοι αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν το κομμάτι τους επηρεάζοντας αρνητικότατα την ομάδα. Χμ... παρεμπιπτόντως ο Βαλβέρδε είναι μια πολύ καλή επιλογή και τα'χουμε ξαναπεί. Αν τον είχε φέρει ο Κόκκαλης δεν θα ήταν τόσο, για τελείως άσχετους με το αγωνιστικό κομμάτι λόγους βέβαια, αλλά από την στιγμή που τα κουμάντα άλλαξαν όμως, είναι τω όντι μια πολύ καλή επιλογή, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχε πάντοτε και μια καλύτερη.

Και το ερώτημα -για να επανέλθουμε- είναι ένα: ο κοντοχωριανός μου -εκεί στην Πηγάδα- ο Μαρινάκης, του οποίου το στυλ μου αρέσει ιδιαιτέρως κιόλας, θα τους σκουπίσει όλους αυτούς όπως καλή ώρα έκανε με τον φάδερ Θεοδωρίδη, τον Τζέη Άρ και τον Χρυσικόπουλο; (ανατριχίλα συγκίνησησης διά όλους τους, αν και η αλήθεια είναι ότι για τον τζέη άρ έχω μια στεναχώρια: με τι θα παίζει τώρα το παιδί...) Διότι επιβάλεται να το πράξει άμεσα. Και μάλιστα πρέπει να τους σφουγγαρίσει παραδειγματικά ούτως ώστε να μην εμφανισθούν νέοι Νικολακόπουλοι στη θέση των παλιών. Αρκετά τους έχουμε φάει στη μάπα, μαζί και τις απόψεις τους, μαζί και τα παιχνίδια τους.

Κακά τα ψέματα (και εδώ θα πω 2-3 πράγματα για την αλλαγή του ιδιοκτησιακού που είχα υποσχεθεί προ μηνός περίπου), ο Μαρινάκης παρέλαβε μια κάκιστη κατάσταση. Κυριολεκτικώς έχω την αίσθηση ότι η ομάδα είχε αρχίσει να μπαίνει σε πορεία ομάδας μπάσκετ εποχών 1998. Και ευτυχώς η αλλαγή έγινε -σίγουρα όχι στο παρα πέντε- έστω στο και ένα. Τα έχουμε ξαναπεί: ο Κόκκαλης εδώ και μια 3ετία είχε αρχίσει ν'αποτραβιέται και ειλικρινώς δεν το βρίσκω κακό αυτό: λογικό ακόμη και το πιο απλό, το να κουράστηκε. Ήταν ηλίου φαεινότερον, μόνο που οι εγκάθετοι, οι πάσης λογής μωροί, οι γλειφταραίοι και οι λοιποί ραδιουργοί δεν ήθελαν να δουν και συνέχιζαν το λιβάνισμα. (και προσοχή: δεν αναφέρομαι σε όσους καλόπιστα έβλεπαν στο πρόσωπο του Κόκκαλη τον μεγάλο σωτήρα της ομάδος, δείχνωντάς του έτσι την ευγνωμοσύνη τους) Αρχικά, λοιπόν, ο Κόκκαλης προσπάθησε να κάνει μια εσωτερική μεταβίβαση προς τον Πέτρο (που προσωπικά γούσταρα). Για λόγους δικούς του, δεν του άρεσε. Εν συνεχεία προσπάθησε να την κάνει -ή πιο σωστά να αφήσει το μάνατζμεντ- προς ανθρώπους που θεωρούσε ότι μπορούσε να εμπιστευθεί. Με αυτούς μάλλον δεν θέλησε ποτέ να παραδεχθεί ότι όχι μόνο δεν του βγήκαν, αλλά επί της ουσίας τον ξέσκισαν πισώπλατα κιόλας ως νέοι Εφιάλτες. Εν συνεχεία έψαξε για συμπαίκτες, πάντοτε -και λογικό- με δικούς του όρους. Δεν θέλησαν να παίξουν οι έξω από την ΠΑΕ στο παιχνίδι. Και τέλος πάντων, μετά από έναν χυδαίο πόλεμο που δέχθηκε ο Κόκκαλης, όχι μόνο εκτός αλλά ιδίως εντός ομάδας, η ομάδα κατέληξε στα χέρια του Μαρινάκη. Μια εξέλιξη εξαιρετική, μια εξέλιξη λογική, μια εξέλιξη που ακολούθησε όμως ανώμαλο δρόμο κι αυτό δεν ήταν καλό, ούτε για τον Κόκκαλη, ούτε για τον Μαρινάκη (το γιατί, θα αρχίσει να γίνεται αντιληπτό εν ευθέτω χρόνω).

Περί Κόκκαλη ξεκαθαρίζω το εξής: έχω γράψει κατ' επανάληψιν ότι είχε κάνει εγκλήματα μέσα στην ομάδα. Με τους οργανωμένους, με τις κωλοφυλλάδες, με, με, με.... χίλια δυο. Άλλο αυτό και άλλο η αδιαμφισβήτητη προσφορά του που τον καθιστά αυτοδικαίως ίσως τον κορυφαίο πρόεδρο που πέρασε από τον Σύλλογο. Το ένα δεν αναιρεί τον άλλο. Και ιδίως μιας και περί Κόκκαλη ο λόγος, ακριβώς επειδή μιλάμε για μια πανίσχυρη προσωπικότητα και τεράστιο επιχειρηματία (πιθανώς τον κορυφαίο που ανέδειξε ποτέ αυτή η χώρα, κάτι που θα γίνει αντιληπτό μετά από πολλά χρόνια), λογικό κι επόμενο είναι μια τέτοια προσωπικότητα να έχει και τέτοιες διακυμάνσεις στον χαρακτήρα του, καθώς και τόσο μεγάλη "ψαλίδα". Αυτά είναι φυσιολογικά πράγματα. Αυτό που δεν ήταν φυσιολογικό ήταν ότι άνθρωποι που ευεργετήθηκαν τα μάλα από τον Κόκκαλη ήταν από τους πρώτους που του έκαναν πόλεμο, κάτι που γινόταν εύκολα αντιληπτό. Και κάποιοι συνεχίζουν ακόμη να του κάνουν πόλεμο. Ένα απλό παράδειγμα: λένε όλοι πως ο Μαρινάκης σεβάστηκε την επολογή του Κόκκαλη στον Λίνεν και ιδίως μετά τον αποκλεισμό κλαίνε τη μοίρα τους, γιατί τελικώς ο Μαρινάκης δεν τον σκούπησε ως ήθελε εξαρχής. Ερώτηση: γιατί κανείς δεν διερωτάται, γιατί ο Μαρινάκης δεν κινήθηκε 10 μέρες νωρίτερα; Να το πω αλλιώς: αν θυμάστε, και το ΔΣ της ομάδας είχε αναβληθεί 2 φορές, καθώς και η έναρξη της προετοιμασίας, τουτέστιν, ο Κόκκαλης είχε δείξει τις προθέσεις του να αφήσει τον επόμενο ιδιοκτήτη να κάνει κουμάντα εάν κι εφόσον η αλλαγή καθεστώτος θα ολοκληρωνόταν. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μαρινάκης άργησε ηθελημένα να κινηθεί. Καμία σχέση. Απλώς έτσι έκατσε η χρονική αλληλουχία. Καθαρή σύμπτωση ήταν όλα. Κι ο Κόκκαλης από τη μεριά του όμως, όσο ξενερωμένος κι αν ήταν, δεν μπορούσε να μείνει με εντελώς σταυρωμένα τα χέρια. Απλά έκατσε ένα σενάριο άσχημο, όπως και απεδείχθη. Βέβαια θα μου πείτε, δηλαδή με την ίδια λογική θα μπορούσε να πάρει ακόμη και προπονητή Β' Εθνικής. Πράγματι: δηλαδή ο Χολέρας τι ήταν; Και να λέμε κι ευχαριστώ έτσι όπως είχε εξελιχθεί η ιστορία που δεν το ξαναέπραξε, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να ανεβάζουμε πίεση για το παλτό που μας φόρτωσε.

Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός άλλαξε σελίδα και μια νέα εποχή έχει ήδη ξεκινήσει. Φυσικά δεν ξεκίνησε με τον πλέον ρόδινο τρόπο, αλλά αυτό ήταν κάτι που είχε γίνει αντιληπτό. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η πρόθεση -με το καλημέρα- του Μαρινάκη να καθαρίσει κάποιους με χαρακτηριστική ευκολία (διότι δεν σφουγγαρίστηκαν μόνο οι προαναφερθέντες τρεις, για όσους παρατήρησαν) και ειλικρινώς τον πιστεύω ότι -αμήν και πότε- θα σφουγγαρίσει άγρια και τους συνδέσμους προκειμένου να καθαρίσουμε μια και καλή από φαινόμενα βίας που τόσο πολύ έχουν κοστίσει στην ομάδα, με τελευταίο δείγμα τον αποκλεισμό από τους Εβραίους. Διότι μην μου πείτε ότι αν το γήπεδο ήταν γεμάτο στον πρώτο αγώνα, η ομάδα θα είχε κερδίσει μόνο 2-1 κι αυτό με τα χίλια ζόρια. Θέλω να πω δηλαδή, ότι δεν έφταιγε μόνο ο τω όντι ανεπαρκέστατος Γερμανός όταν μιλάμε για τέτοιο αντίπαλο. Ως επίσης, μου άρεσε η κίνηση να φτιάξει ένα ΔΣ με τον Νταϊφά μέσα πέραν του Κόκκαλη, ως ένδειξη ενότητας: με έχει πείσει ότι την εννοεί, καθώς επίσης είδα με πολύ καλό μάτι και την αναβάθμιση του Μώραλη, ο οποίος είναι γαύρος, είναι πολύ ωραίος και κάνει εξαιρετική δουλειά. Και γενικά μου αρέσει το στύλ του Μαρινάκη, διότι μου είναι γνώριμο: είναι βέρος Πειραιώτης ο άνθρωπος και φαίνεται. Ακόμη έχει όμως πάρα πολλά να κάνει. Και κυρίως, έχει πολλούς από τους οποίους πρέπει να φυλαχτεί, εντός κι εκτός συλλόγου. Φτου να μην το ματιάσω, αλλά έχουμε ακόμη αμέτρητα φίδια στον κόρφο μας πολλά εκ των οποίων είναι αφανή κιόλας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπαρχουν πολλά άλλα που χρίζουν "επισκευής", ένα εκ των οποίων είναι η επικοινωνιακή πολιτική του συλλόγου. Θα σας φέρω το πλέον ενδεικτικό παράδειγμα για να καταλάβετε πόσο αισχρή είναι: φέτος στην superleague formula που ο Ολυμπιακός όχι μόνο συμμετέχει (κάτι που δεν γνωρίζουν όλοι) αλλά φέτος ιδίως πετάει κιόλας, έχοντας έναν εξαιρετικό πιτσιρικά οδηγό, τον Chris van der Drift, στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας την περασμένη εβδομάδα έγινε μεν μια εκτενής αναφορά στον τραυματισμό του οδηγού μας (ευτυχώς όχι πολύ σοβαρό παρά το τρομακτικό ατύχημα που είχε), όμως η σελίδα δεν διαθέτει καν υποκατηγορία για την ομάδα μας στη formula, λες και είναι ομάδα άλλου συλλόγου. Είναι δηλαδή τραγικό. Και δεν το συζητάμε τι άλλες ελλείψεις έχει η σελίδα γενικώς και ειδικώς. Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί οι γκαιμπελίσκοι και προπαγανδιστές αλωνίζουν αδιαλείπτως και δη, με επιτυχία κιόλας. Να μην ξεφεύγουμε όμως, με καταλάβατε.

Όταν πλέον ο Μαρινάκης θα έχει διορθώσει πολλά από τα κακώς κείμενα που παρέλαβε, τότε -ναι- ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να μπει σε άλλη τροχιά. Μια τροχιά που και επί Κόκκαλη θα μπορούσε να είχε μπει, αλλά τον έφαγε όχι μόνο το ξερό του το κεφάλι αλλά και κάποιες σημαντικά εσφαλμένες επιλογές ιδίως σε θέματα προσώπων, που τελικώς του άφησε μια άδικη πίκρα έως και για το σύνολο του κόσμου, που δεν είναι έτσι σε καμία περίπτωση.
Θα κλείσω το σχόλιό μου αμιγώς για τον Κόκκαλη: εδώ και πολλά χρόνια του τα έχω χώσει ανεπανόρθωτα, ποτέ άδικα όμως. Για την ακρίβεια είχα κρανιωθεί από τον τρόπο που σούταρε τον Ιωαννίδη το 96 και έκτοτε τον είδα με άλλο μάτι, πιο αυστηρό, που όμως ποτέ δεν με εμπόδισε να του απονείμω και τα εύσημα όταν και όπως έπρεπε. Ο Κόκκαλης ήταν ένα τεράστιο μέγεθος και ήταν ευχής έργον για όλους μας που άφησε την σφραγίδα του στον σύλλογο. Όλοι μας τον ευγνωμονούμε πάραυτα -ακόμη και έτσι όπως ήταν με τα λάθη του, διότι έτσι πρέπει να δέχεσαι έναν άνθρωπο ασχέτως αν διαφωνείς με αυτόν, αν και ο ίδιος μας "απέκλεισε" στερώντας μας τη δυνατότητα να του το δείξουμε. Κρίμα για όλους -φυσικά και για τον ίδιον πάνω απ'όλα- και για τον τρόπο με τον οποίον απεχώρησε αλλά και για τις πίκρες που δέχθηκε. Ελπίζω έστω και τώρα να κατάλαβε ότι η ακόμη και η σκληρή κριτική δεν είναι σώνει και καλά άδικη ούτε κακοπροαίρετη, όπως αντίστοιχα ότι οι γλειφταραίοι είναι οι πρώτοι που θα σε μαχαιρώσουν πισώπλατα με την πρώτη ευκαιρία. Του εύχομαι από καρδιάς ό,τι καλύτερο και εύχομαι να μην αποχωρήσει τελείως από τον Σύλλογο, τουλάχιστον τιμής ένεκεν.

Ταύτα και μένω: η πράσινη πολυκομματική γλαρόσουπα εξακολουθεί να ισχύει.

ΥΓ. Και μιας και αποτέλεσε κι αυτός σημαντικό κομμάτι της ερυθρόλευκης ιστορίας, αποτελεί αλητεία από τις ελάχιστες αυτό που έκαναν κάποιοι εις βάρος του Μπάγεβιτς (τον οποίον πάντοτε εκτιμώ). Μιλάμε ότι με τους αεκτζήδες πραγματικά δεν βγάζεις άκρη. Αίσχος από τα ελάχιστα, δεν σεβάστηκαν ούτε καν την ηλικία του, πόσω δε μάλλον ότι είναι ο μόνος που τους κρατάει ως ομάδα.
ΥΓ2. Μ'εκείνες τις περιβόητες αποκαλύψεις κυρ-Σάββα τι θα γίνει; Θα τις ακούσουμε επιτέλους; Ή το σφουγγάρισμα τον έκανε κι έχασε τη φωνούλα του;