Πως λέμε, Ο Καραγκιόζης και το Καταρραμένο Φίδι; Ε, κάπως έτσι...
Διάλειμμα για διαφημίσεις
Μιχάλη κάνε γρήγορα, έσπασαν τα νερά μου και γενάω...
Φφφέεεεεεεεταααααααααα
(τα ειλικρινή σέβη μου στον εμπνευστή)
Επιστρέφουμε στο κανονικό μας πρόγραμμα.
Το ότι με έχουν πιάσει οι σπαρίλες μου (εκτός των όσων άλλων) δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ την επικαιρότητα. Μια επικαιρότητα όπου έχει πάρει φωτιά (από μιαν άποψη καλύτερα από το να έπαιρναν τα δάση. Είδες τι κάνει η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας;).
Επέλεξα, λοιπόν, να φτιάξω έναν συμπαθητικό (δεν θέλω σχόλια) κυκεώνα από κάποια επίλεκτα γεγονότα.
Το πρώτο είναι μια είδηση που διάβασα λίαν τυχαίως προ καιρού στην Καθημερινή. Τι μας λέει αυτή η είδηση λοιπόν; Η οποία να προσθέσω ότι θάφτηκε μάλλον επιμελώς: ότι το ελληνικό Κόμμα του εργάτη την ίδιαν στιγμή που μάχεται ανηλεώς για τον νόμο που είναι το δίκαιο του εργάτη, την στιγμή που έχει στηλώσει τα ποδάρια του για να μην καταλυθούν οι συλλογικές συμβάσεις αλλά και να μην καταβαραθρωθούν οι μισθοί της πείνας, ε, την ίδιαν ακριβώς στιγμή αποτελεί την πρώτη ελληνική... επιχείρηση που κατήργησε τις συλλογικές συμβάσεις και μείωσε τους μισθούς. Που; Μα στον 902 και τον Ριζοσπάστη. Μάλιστα, κάπου πήρε το μάτι μου ότι κάποιος "ενοχλητικός" απελύθη κιόλας. Ποια ήταν η δικαιολογία για όλα αυτά; Μα φυσικά ότι δεν πρόκειται για εργαζόμενους αλλά ότι συνεισφέρουν στο Κόμμα, γεγονός που με ιδιαίτερη ικανοποίηση συνειδητοποίησα ότι μου άνοιξε τα μάτια: για κάποιους, δεν υπάρχουν καν εργαζόμενοι σε τούτον τον τόπο, ασχέτως τι ισχυρίζονται.
Το δεύτερο γεγονός είναι η σχεδόν συνωμοσιολογικοπροδοτική απόφαση της φιλοτουρκικοσκοπιανής UNESKO, η οποία τόλμησε να μας κλέψει την πατρότητα του Καραγκιόζη με αποτέλεσμα να υπάρχει κλάμα και οδυρμός πανταχόθεν ανά την επικράτεια. Ειλικρινώς εκπλήσσομαι από την ανικανότητα των ημετέρων: είμαι βέβαιος ότι ξέχασαν να αναφέρουν το σημαντικότερο επιχείρημα, ότι είμαιστε η μοναδική χώρα που οι Καραγκιόζηδες αποτελούν την πλειονότητα του λαού και δεν μένουμε στα λόγια μόνο (ήτοι στα θέατρα σκιών). Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, μας αφαιρούν την πατρότητα του εθνικού μας ήρωα; Τι ήταν ο Καραγκιόζης; Ένα λαμόγιο και μισό που το μόνο που κοίταζε ήταν το πως θα την φέρει σε όλους τους υπολοίπους. Δεν πρόκειται για ελληνικό dna; Πλάκα κάνουμε τώρα; Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε λίγο θα μας κλέψουν έως και τα ελληνικά ιμάμ-μπαϊλντί, πίτσα και μακαρονάδα δίχως να κουνήσουμε καν το δακτυλάκι μας. Αίσχος, προδοσία, συνωμοσία.
Είχαμε και την προκήρυξη της Σέχτας, την οποίαν διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον. Και τι συμπέρανα; Μα φυσικά ότι αν κάνεις κάτι λάθος που να μην τους αρέσει, χράααααααπ, πάει το κεφάλι σου. Το κείμενο ήταν κυριολεκτικά ανατριχιαστικό για πολλούς λόγους. Δηλαδή δεν το κατάλαβα: αν εγώ γουστάρω (δεν εξετάζω το ενσυνείδητον ή μη) να τρώω στην μάπα διαφημίσεις, να ακολουθώ το λάιφ-στάιλ, να ενημερώνομαι από την παρακμή της τηλεόρασης, να μην έχω να φάω προκειμένου να χρεωθώ σε τράπεζα για να πάρω το νέο σουπερ-ουάου0κινητό που φτιάχνει έως και φρέντο κλπ, αυτομάτως θα γίνω στόχος; Δικαίωμά μου δεν είναι να ισοπεδώνω την ίδιαν μου την υπόσταση, να ναρκοθετώ το ίδιο μου το μέλλον; Φυσικά όλα αυτά τα σιχαίνομαι μετά βδελυγμίας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει ο οπιοσδήποτε το δικαίωμα να έρθει να μου επιβάλει την αλλαγή τους. Στο κάτω-κάτω, γι'αυτό υπάρχει και η παροιμία "άξιος της μοίρας του", που σχολιάζει τις προσωπικές επιλογές και τα αποτελέσματά τους. Και εξηγούμαι: όχι ότι το έκρυψα και ποτέ, αλλά ο τρόπος γραφής μου καθιστά ευδιάκριτο το τι πιστεύω για την σύγχρονη κατάντια. Οι απόψεις μου όμως πάνε πολύ παραπέρα: αν, πχ, υπάρχει ο τάδε πονηρούλης που μυρίζεται χρήμα και δημιουργεί την δείνα παρακμή η οποία σπάει τα ταμεία, δεν ευθύνεται μόνο αυτός: υπάρχει προσφορά, υπάρχει όμως και ζήτηση. Και είναι προφανές ότι αν πχ ο κόσμος τα τελευταία χρόνια είχε στραφεί προς το συγκεκριμένο ακατανόμαστο βλόγι, αυτό σημαίνει ότι και οι δημοσιογράφοι (οι κανονικοί) προφανώς κάτι δεν κάνουν καλά, αλλά και ο κόσμος έχει χαμηλώσει αρκετά και τα στάνταρ του και τα κριτήριά του. Δεν φταίει δηλαδή μόνο ένας ποτέ. Τι θα κάνει λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση η Σέχτα; Θα αρχίσει τις μαζικές εκκαθαρίσεις; Και -θα συμφωνήσω σε αυτό, όλοι τα λέμε άλλωστε- προβλήματα υπάρχουν αμέτρητα σε πολλούς επαγγελματικους κλάδους με πρώτον απ'όλους αυτόν των... πολιτικών. Ποια είναι η λύση δηλαδή; Να τους φάμε λάχανο; Και ποιος τους έχει πει ότι μια τέτοια ενέργεια εκφράζει κι εμένα; Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι σε μία Δημοκρατία όλοι έχουν ίσα δικαιώματα, ακόμη και οι πλέον χείριστοι, ακόμη και οι εχθροί της. Ως επίσης, η ποιότητα μιας Δημοκρατίας καταδεικνύεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους εναντίους της. Τουτέστιν, βγάλτε τα συμπεράσματά σας τι Δημοκρατία έχουμε, που πάει και σκεφτείτε εν συνεχεία ποιος την κακομεταχειρίζεται -δηλαδή όλοι μας. Να επιστρέψω όμως.
Πραγματικά είναι να σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο με αυτά που γράφονται εκεί μέσα. Και δυστυχώς φοβάμαι ότι μπήκαμε με κάθε επισημότητα σε έναν νέο κύκλο αίματος. Τουλάχιστον οι παλαιότερες οργανώσεις όσο κι αν σου έστριβαν τα άντερα, είχαν μια ιδεολογία από πίσω τους, ανεξαρτήτως αν την αποδεχόσουν ή όχι. Στην συγκεκριμένη προκήρυξη δεν βρήκα την παραμικρή ιδεολογία και αυτό είναι που με ανησυχεί ακόμη περισσότερο. Και το τραγικότερο είναι ότι αυτοί που δολοφόνησαν έναν άνθρωπο (κατ' εμέ το "δημοσιογράφος" είναι τελείως άστοχο, τι πάει να πει τι ήταν;) και δεν με ενδιαφέρει καν αν ήταν βρώμικος, διαπλεκόμενος ή ο πλέον άγιος, δείχνουν να καταφεύγουν σε πρακτικές ακριβώς ίδιες μ'εκείνες που "καταγγέλουν". Μια χαρά τα πάμε...
Αλλά να μην πλατειάζουμε, διότι έχουμε και την βενζίνη με όσα αυτή πρεσβεύει ή έχει από πίσω. Το έβλεπα σε βραδινό τηλεδικείο και είχα ενθουσιαστεί: Αγρότης να καταγγέλει φορτηγατζή ότι τους κάνουν ζημιά και φορτηγατζής να απαντάει διερωτώμενος αν στις αγροτικές κινητοποιήσεις δεν έκαναν ζημιά οι αγρότες...
Είναι να μην ξέρεις ποιος αξίζει περισσότερο τη ροχάλα σου, ένα πράγμα.
Και νομίζω ότι αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε και δίχως την συνδρομή του ΠΑΜΕ (το οποίο καιρό έχω ν'ακούσω, μήπως πήγαν διακοπές; Είναι όλοι τους καλά; Ανησυχώ): μπορούμε να τα διαλύσουμε όλα ανά κλάδους -αλήθεια, έχετε διαπιστώσει ότι οι απεργίες γίνονται με έναν κλάδο τη φορά; Δεν είναι σατανική η σύμπτωση;
Όπως και να'χει, οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι επιπτώσεις στον τουρισμό φαίνονται ήδη. Καλά κρασιά: από του χρόνου θα καταλάβουμε τι γίνεται και το μέγα ερώτημα είναι πόσα χρόνια θα διαρκέσουν τα αποτελέσματα αυτής της δυσφήμισης της χώρας. Καλώς ή κακώς, μία ήταν η βαριά βιομηχανία μας: ο τουρισμός, στον οποίον επί χρόνια ασελγούσαμε παντοιοτρόπως. Πλέον, σκυλεύουμε και το πτώμα του.
Και όλα κι όλα, έτσι; Η βενζίνη από εκεί που έκανε κάτι "πηκ" στα 1,70φεύγα επί ημερών "ανταγωνιστικού εμπορίου" (οι κακοήθεις το λένε κερδοσκοπία, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα), προφανώς τώρα που ήδη ξεκίνησε να ανεφοδιάζεται η αγορά εκ νέου, η βενζίνη δείχνει πάλι να έχει τσιμπήσει μόνιμα κάτι (κανά δεκαρικάκι λεπτά έχω διαπιστώσει). Όλα μια χαρά.
Κι έχουμε και τον κύριο Υπουργό Οικονομικών, Σερ Παπακωνσταντίνου, ο οποίος την ίδιαν στιγμή που μιλάμε υπογράφει ως μοναδικός εκπρόσωπος του Κράτους τη νέα βελτιωμένη έκδοση του μνήματος -εχμ, συγγνώμη, του μνημονίου ήθελα να πω- που συμφωνήσαμε με την τρόικα, το οποίο -εάν θυμάστε- δεν απαιτείται να περάσει από το Κοινοβούλιο -έστω αυτό το παρηκμασμένο και σαθρό που έχουμε- βάσει εκείνης της παραθυρο(ν)τροπολογίας που είχε περάσει κάπου ανάμεσα στα διαλείμματα για καφέ και τσιγάρο, ενώ την ίδια στιγμή τα πράγματα πάνε πανταχόθεν από το κακό στο χειρότερο σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας για τον περισσότερο κόσμο. Σημασία έχει όμως να πανηγυρίζει ο κύριος Σερ Παπακωνσταντίνου ότι πιάνουμε τους στόχους.
Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην καρδιά των μπάνιων του λαού, όπου ως γνωστόν είθισται να περνάνε τα πλείστα όσα νομοσχέδια. Ας παρακολουθήσουμε ήρεμοι... Άλλωστε έχουμε να ρουφήξουμε πράμα ακόμη που θα πάει σύννεφο...
Χαίρετε.
Διάλειμμα για διαφημίσεις
Μιχάλη κάνε γρήγορα, έσπασαν τα νερά μου και γενάω...
Φφφέεεεεεεεταααααααααα
(τα ειλικρινή σέβη μου στον εμπνευστή)
Επιστρέφουμε στο κανονικό μας πρόγραμμα.
Το ότι με έχουν πιάσει οι σπαρίλες μου (εκτός των όσων άλλων) δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ την επικαιρότητα. Μια επικαιρότητα όπου έχει πάρει φωτιά (από μιαν άποψη καλύτερα από το να έπαιρναν τα δάση. Είδες τι κάνει η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας;).
Επέλεξα, λοιπόν, να φτιάξω έναν συμπαθητικό (δεν θέλω σχόλια) κυκεώνα από κάποια επίλεκτα γεγονότα.
Το πρώτο είναι μια είδηση που διάβασα λίαν τυχαίως προ καιρού στην Καθημερινή. Τι μας λέει αυτή η είδηση λοιπόν; Η οποία να προσθέσω ότι θάφτηκε μάλλον επιμελώς: ότι το ελληνικό Κόμμα του εργάτη την ίδιαν στιγμή που μάχεται ανηλεώς για τον νόμο που είναι το δίκαιο του εργάτη, την στιγμή που έχει στηλώσει τα ποδάρια του για να μην καταλυθούν οι συλλογικές συμβάσεις αλλά και να μην καταβαραθρωθούν οι μισθοί της πείνας, ε, την ίδιαν ακριβώς στιγμή αποτελεί την πρώτη ελληνική... επιχείρηση που κατήργησε τις συλλογικές συμβάσεις και μείωσε τους μισθούς. Που; Μα στον 902 και τον Ριζοσπάστη. Μάλιστα, κάπου πήρε το μάτι μου ότι κάποιος "ενοχλητικός" απελύθη κιόλας. Ποια ήταν η δικαιολογία για όλα αυτά; Μα φυσικά ότι δεν πρόκειται για εργαζόμενους αλλά ότι συνεισφέρουν στο Κόμμα, γεγονός που με ιδιαίτερη ικανοποίηση συνειδητοποίησα ότι μου άνοιξε τα μάτια: για κάποιους, δεν υπάρχουν καν εργαζόμενοι σε τούτον τον τόπο, ασχέτως τι ισχυρίζονται.
Το δεύτερο γεγονός είναι η σχεδόν συνωμοσιολογικοπροδοτική απόφαση της φιλοτουρκικοσκοπιανής UNESKO, η οποία τόλμησε να μας κλέψει την πατρότητα του Καραγκιόζη με αποτέλεσμα να υπάρχει κλάμα και οδυρμός πανταχόθεν ανά την επικράτεια. Ειλικρινώς εκπλήσσομαι από την ανικανότητα των ημετέρων: είμαι βέβαιος ότι ξέχασαν να αναφέρουν το σημαντικότερο επιχείρημα, ότι είμαιστε η μοναδική χώρα που οι Καραγκιόζηδες αποτελούν την πλειονότητα του λαού και δεν μένουμε στα λόγια μόνο (ήτοι στα θέατρα σκιών). Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, μας αφαιρούν την πατρότητα του εθνικού μας ήρωα; Τι ήταν ο Καραγκιόζης; Ένα λαμόγιο και μισό που το μόνο που κοίταζε ήταν το πως θα την φέρει σε όλους τους υπολοίπους. Δεν πρόκειται για ελληνικό dna; Πλάκα κάνουμε τώρα; Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε λίγο θα μας κλέψουν έως και τα ελληνικά ιμάμ-μπαϊλντί, πίτσα και μακαρονάδα δίχως να κουνήσουμε καν το δακτυλάκι μας. Αίσχος, προδοσία, συνωμοσία.
Είχαμε και την προκήρυξη της Σέχτας, την οποίαν διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον. Και τι συμπέρανα; Μα φυσικά ότι αν κάνεις κάτι λάθος που να μην τους αρέσει, χράααααααπ, πάει το κεφάλι σου. Το κείμενο ήταν κυριολεκτικά ανατριχιαστικό για πολλούς λόγους. Δηλαδή δεν το κατάλαβα: αν εγώ γουστάρω (δεν εξετάζω το ενσυνείδητον ή μη) να τρώω στην μάπα διαφημίσεις, να ακολουθώ το λάιφ-στάιλ, να ενημερώνομαι από την παρακμή της τηλεόρασης, να μην έχω να φάω προκειμένου να χρεωθώ σε τράπεζα για να πάρω το νέο σουπερ-ουάου0κινητό που φτιάχνει έως και φρέντο κλπ, αυτομάτως θα γίνω στόχος; Δικαίωμά μου δεν είναι να ισοπεδώνω την ίδιαν μου την υπόσταση, να ναρκοθετώ το ίδιο μου το μέλλον; Φυσικά όλα αυτά τα σιχαίνομαι μετά βδελυγμίας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχει ο οπιοσδήποτε το δικαίωμα να έρθει να μου επιβάλει την αλλαγή τους. Στο κάτω-κάτω, γι'αυτό υπάρχει και η παροιμία "άξιος της μοίρας του", που σχολιάζει τις προσωπικές επιλογές και τα αποτελέσματά τους. Και εξηγούμαι: όχι ότι το έκρυψα και ποτέ, αλλά ο τρόπος γραφής μου καθιστά ευδιάκριτο το τι πιστεύω για την σύγχρονη κατάντια. Οι απόψεις μου όμως πάνε πολύ παραπέρα: αν, πχ, υπάρχει ο τάδε πονηρούλης που μυρίζεται χρήμα και δημιουργεί την δείνα παρακμή η οποία σπάει τα ταμεία, δεν ευθύνεται μόνο αυτός: υπάρχει προσφορά, υπάρχει όμως και ζήτηση. Και είναι προφανές ότι αν πχ ο κόσμος τα τελευταία χρόνια είχε στραφεί προς το συγκεκριμένο ακατανόμαστο βλόγι, αυτό σημαίνει ότι και οι δημοσιογράφοι (οι κανονικοί) προφανώς κάτι δεν κάνουν καλά, αλλά και ο κόσμος έχει χαμηλώσει αρκετά και τα στάνταρ του και τα κριτήριά του. Δεν φταίει δηλαδή μόνο ένας ποτέ. Τι θα κάνει λοιπόν σε μια τέτοια περίπτωση η Σέχτα; Θα αρχίσει τις μαζικές εκκαθαρίσεις; Και -θα συμφωνήσω σε αυτό, όλοι τα λέμε άλλωστε- προβλήματα υπάρχουν αμέτρητα σε πολλούς επαγγελματικους κλάδους με πρώτον απ'όλους αυτόν των... πολιτικών. Ποια είναι η λύση δηλαδή; Να τους φάμε λάχανο; Και ποιος τους έχει πει ότι μια τέτοια ενέργεια εκφράζει κι εμένα; Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι σε μία Δημοκρατία όλοι έχουν ίσα δικαιώματα, ακόμη και οι πλέον χείριστοι, ακόμη και οι εχθροί της. Ως επίσης, η ποιότητα μιας Δημοκρατίας καταδεικνύεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους εναντίους της. Τουτέστιν, βγάλτε τα συμπεράσματά σας τι Δημοκρατία έχουμε, που πάει και σκεφτείτε εν συνεχεία ποιος την κακομεταχειρίζεται -δηλαδή όλοι μας. Να επιστρέψω όμως.
Πραγματικά είναι να σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο με αυτά που γράφονται εκεί μέσα. Και δυστυχώς φοβάμαι ότι μπήκαμε με κάθε επισημότητα σε έναν νέο κύκλο αίματος. Τουλάχιστον οι παλαιότερες οργανώσεις όσο κι αν σου έστριβαν τα άντερα, είχαν μια ιδεολογία από πίσω τους, ανεξαρτήτως αν την αποδεχόσουν ή όχι. Στην συγκεκριμένη προκήρυξη δεν βρήκα την παραμικρή ιδεολογία και αυτό είναι που με ανησυχεί ακόμη περισσότερο. Και το τραγικότερο είναι ότι αυτοί που δολοφόνησαν έναν άνθρωπο (κατ' εμέ το "δημοσιογράφος" είναι τελείως άστοχο, τι πάει να πει τι ήταν;) και δεν με ενδιαφέρει καν αν ήταν βρώμικος, διαπλεκόμενος ή ο πλέον άγιος, δείχνουν να καταφεύγουν σε πρακτικές ακριβώς ίδιες μ'εκείνες που "καταγγέλουν". Μια χαρά τα πάμε...
Αλλά να μην πλατειάζουμε, διότι έχουμε και την βενζίνη με όσα αυτή πρεσβεύει ή έχει από πίσω. Το έβλεπα σε βραδινό τηλεδικείο και είχα ενθουσιαστεί: Αγρότης να καταγγέλει φορτηγατζή ότι τους κάνουν ζημιά και φορτηγατζής να απαντάει διερωτώμενος αν στις αγροτικές κινητοποιήσεις δεν έκαναν ζημιά οι αγρότες...
Είναι να μην ξέρεις ποιος αξίζει περισσότερο τη ροχάλα σου, ένα πράγμα.
Και νομίζω ότι αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε και δίχως την συνδρομή του ΠΑΜΕ (το οποίο καιρό έχω ν'ακούσω, μήπως πήγαν διακοπές; Είναι όλοι τους καλά; Ανησυχώ): μπορούμε να τα διαλύσουμε όλα ανά κλάδους -αλήθεια, έχετε διαπιστώσει ότι οι απεργίες γίνονται με έναν κλάδο τη φορά; Δεν είναι σατανική η σύμπτωση;
Όπως και να'χει, οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι επιπτώσεις στον τουρισμό φαίνονται ήδη. Καλά κρασιά: από του χρόνου θα καταλάβουμε τι γίνεται και το μέγα ερώτημα είναι πόσα χρόνια θα διαρκέσουν τα αποτελέσματα αυτής της δυσφήμισης της χώρας. Καλώς ή κακώς, μία ήταν η βαριά βιομηχανία μας: ο τουρισμός, στον οποίον επί χρόνια ασελγούσαμε παντοιοτρόπως. Πλέον, σκυλεύουμε και το πτώμα του.
Και όλα κι όλα, έτσι; Η βενζίνη από εκεί που έκανε κάτι "πηκ" στα 1,70φεύγα επί ημερών "ανταγωνιστικού εμπορίου" (οι κακοήθεις το λένε κερδοσκοπία, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα), προφανώς τώρα που ήδη ξεκίνησε να ανεφοδιάζεται η αγορά εκ νέου, η βενζίνη δείχνει πάλι να έχει τσιμπήσει μόνιμα κάτι (κανά δεκαρικάκι λεπτά έχω διαπιστώσει). Όλα μια χαρά.
Κι έχουμε και τον κύριο Υπουργό Οικονομικών, Σερ Παπακωνσταντίνου, ο οποίος την ίδιαν στιγμή που μιλάμε υπογράφει ως μοναδικός εκπρόσωπος του Κράτους τη νέα βελτιωμένη έκδοση του μνήματος -εχμ, συγγνώμη, του μνημονίου ήθελα να πω- που συμφωνήσαμε με την τρόικα, το οποίο -εάν θυμάστε- δεν απαιτείται να περάσει από το Κοινοβούλιο -έστω αυτό το παρηκμασμένο και σαθρό που έχουμε- βάσει εκείνης της παραθυρο(ν)τροπολογίας που είχε περάσει κάπου ανάμεσα στα διαλείμματα για καφέ και τσιγάρο, ενώ την ίδια στιγμή τα πράγματα πάνε πανταχόθεν από το κακό στο χειρότερο σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας για τον περισσότερο κόσμο. Σημασία έχει όμως να πανηγυρίζει ο κύριος Σερ Παπακωνσταντίνου ότι πιάνουμε τους στόχους.
Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στην καρδιά των μπάνιων του λαού, όπου ως γνωστόν είθισται να περνάνε τα πλείστα όσα νομοσχέδια. Ας παρακολουθήσουμε ήρεμοι... Άλλωστε έχουμε να ρουφήξουμε πράμα ακόμη που θα πάει σύννεφο...
Χαίρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου