Νοιώθω ειλικρινώς την τεράστια ανάγκη

να εκφράσω τον έντονο αποτροπιασμό μου, καθώς και την ατελείωτη οδύνη μου για τις πυρκαϊές και τις ασυλλήπτων διαστάσεων καταστροφές, που ενδεχομένως να τελείωσαν οριστικά και αμετάκλητα το λεκανοπέδιο Αττικής.

Εξάλλου, ως νεοΈλλην κι εγώ, το μόνο πράγμα που έχω μάθει διαχρονικά να κάνω είναι ακριβώς αυτό: να εκφράζω τον αποτροπιασμό και την οδύνη μου, να επιρρίπτω εντόνως επικριτικά τις ευθύνες στους άλλοι κι εγώ να μην κάνω τίποτε, εξακολουθώντας να μασάω το κομματικό κουτόχορτο της παντελούς αδιαφορίας, του σταρχιδισμού, του ωχαδελφισμού, της απάθειας και που ανελλιπώς αναπαράγουν και προσφέρουν δωρεάν (μαζί με τα ντιβιντιά και τα ένθετα ανά περίπτωση) τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από το φιλότιμο που δεν υπάρχει στις άλλες γλώσσες (ώς διατείνονται διάφοροι ΕΛ-ληναράδες) είναι και άλλες λέξεις αμιγώς ελληνικές...

Όποιος δε βαριέται, ας διαβάζει τούτο εδώ το σενδονάκι που προ διετίας είχα γράψει και ας μου απαντήσει στο εξής: αν σβήσουμε τα τοπωνύμια, και αντί για Ηλεία και Πάρνηθα γράψουμε Αττική, υπάρχει περίπτωση να καταλάβει κανείς πως πρόκειται για κείμενο παλαιοτέρων πυρκαϊών; Όχι βέβαια... Διότι δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε από τότε, ή από παλαιότερα αν θέλετε. Παρακολουθώ τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες με ενδιαφέρον, έντυπα και μη, και ξέρετε τι παρατηρώ; Ότι η εφήμερη και επιλεκτική ευαισθησία ορισμένων ξεκίνησε προ ολίγων εικοσιτετραώρων ακριβώς από εκεί που είχε σταματήσει προ διετίας. Στο ενδιάμεσο μας απασχολούσαν άλλα φλέγοντα θέματα, όπως το Βατοπέδι (που ξαφνικά θυμήθηκαν κάποιοι 4-5 χρόνια μετά), τη Ζήμενς (που αν και ο Γαλούπης του Φιλάθλου τα είχε γράψει πρώτος στην Ελλάδα δεν είχε ασχοληθεί ούτε ένας άνθρωπος. Ήταν προεκλογική περίοδος βλέπετε και υπήρχε ο ευσεβής πόθος κάποιων να βγει το ΠΑΣΟΚ), όπως η φθορά της κυβερνήσεως (δίχως αυτό να σημαίνει ότι είναι άμοιρη των ευθυνών της), όπως η οσιοποίηση του ΠΑΣΟΚ (το οποίο εξέρχεται από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ καθαρό και αμόλυντο), με τον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει στην αριστερά (που τελικώς εσαεί μια ζωή θα ψάχνει για συγκεκριμένη ταυτότητα κατά πως φαίνεται) και πάει λέγοντας. Θυμάται κανείς κάποιο εκτενές αρθρο για το περιβάλλον; Κάποιο δακρύβρεχτο πρωτοσέλιδο; Κάποια οργισμένη φωνή κι αντίδραση; Όχι βέβαια. Είχαμε (όλοι μας) σοβαρότερα πράγματα να μας απασχολούν. Απλά τώρα που έγινε η καταστροφή, ξαναβγήκαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή στη φόρα και ισχυρίζονται ότι "τα είχαμε πει εγκαίρως εμείς". Εσυγκινήθην τα μάλα...

Δεν είναι μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση ανίκανη, αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη. Είναι και η αντιπολίτευση στο σύνολό της. Προ πάντων όμως, ανίκανοι είναι αυτοί που κρίνουν όλους αυτούς, οι επί παντός επιστητού κατακριτές, οι όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, 4,99 ευρά το κελό. Νομίζω ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι από περιβαλλοντολογικής απόψεως, οι δυο μεγαλύτερες πενιές που έχουν λάβει χώρα σε τούτον τον τόπο ήταν η υποτιθέμενη διαδήλωση εις το κέντρο της Αθήνας με τις μαύρες μπλούζες, ως σχολίασε καυστικότατα και ο αγαπητότατος polse, και τα μυθικά Καζανακοτούμπεια 2008 (τα οποία από πολλές απόψεις μόνο ανούσια δεν ήταν και των οποίων τα αποτελέσματα μπορείτε να βρείτε εδώ). Λύστε μου μιαν απορία από τις πολλες: πως είναι δυνατόν να έχουμε τριπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους από αυτούς που αντέχουμε ως κράτος, αλλά από την Πυροσβεστική να λείπουν κοντά 3500 άτομα; Μα στην Ελλάδα όλα γίνονται. Είναι αυτό που λέγαμε προ δύο ετών, ότι ο Έλλην θέλει διαχρονικά να μπει στο δημόσιο το οποίο μια ζωή βρίζει, αλλά κάπου ασφαλώς. Όχι σε πυροσβεστικές και τέτοια πράγματα τα οποία είναι επικίνδυνα και μακρυά από 'μάς φτου-φτου-φτου.

Και βγαίνουν λοιπόν όλοι αυτοί οι εφήμεροι εθνοσωτήρες και κατηγορούν την κυβέρνηση για ανικανότητα στην κατάσβεση, όταν με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν η κατάσβεση ήταν απολύτως αδύνατη, υποννοώντας ταυτοχρόνως ότι με μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα είχαμε καεί λιγότερο. Βέβαια μην ξεχνάμε ότι κατ' άλλους σωτήρες, για την καταστροφή ευθύνεται ο δικομματισμός, το κέρδος κλπ. Γοητευμένος, γενικότερα και ειδικότερα. Και όπως όλα τα θαύματα, έτσι και αυτό θα διαρκέσει μόλις 3 μέρες. Η τέταρτη μέρα του θαύματος θα είναι μετά από ένα, δύο, τέσσερα χρόνια, όπου θα ξεθάψουν όοοοοοολοι αυτοί μηδενός εξαιρουμένου τα κυττάπια τους και θα λένε πάλι ζητωκραυγάζοντας "τα βλέπατε; Τα λέγαμε και τότε εμείς αλλά δεν μας άκουγε κανείς.... Φυσικά εξίσου γνωστή είναι και η λοιπή συνέχεια: το ΠΑΣΟΚ που πιθανώς να έχουμε σύντομα θα επιρρίπτει ευθύνες στη νουδού, η αριστερά θα βλέπει παντού τον δικομματισμό, το ΛΑΟΣ θα επιρρίπτει ευθύνες πέραν της κυβέρνησης και στους μετανάστες και πάει λέγοντας. Τίποτε δεν θα έχει αλλάξει, τίποτε δεν θα έχει βελτιωθεί. Ως προς την αντιμετώπισή μας εννοώ. Διότι επί της ουσίας θα έχουν αλλάξει τα πάντα, ως πικρά θα διαπιστώσουμε τα επόμενα χρόνια.

Ακούω σήμερα να θυμούνται κάποιοι τις διοξίνες που θα εισπέουμε (και συντόμως θα πίνουμε κιόλας, μιας και στην χώρα της μηδενικής πρόνοιας στα πάντα είναι μαθηματικά βέβαιο πως λίαν συντόμως θα δηλητιριαστεί το νερό της λήμνης του Μαραθώνα ως άμεσο επακόλουθο του δηλητηριασμού της ζωής μας και της φύσης). Δηλαδή όταν προ διετίας ο Γαλούπης τα έγραφε στον Φίλαθλο, ασχολήθηκε κανείς; Όχι. Άρα γιατί ν'ασχοληθεί κάποιος και τώρα; Δεν υπάρχει λόγος ρε παιδιά, μην λέμε ό,τι θέλουμε. Να θέσω ένα ερώτημα; Δεδομένου ότι το σημαντικό είναι πάντοτε η πρόληψη και όχι η καταστολή (άρα ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες) μπορεί να μου έξηγήσει ένας άνθρωπος τι διάολο προσπαθούσαν να κάνουν πολλοί και διάφοροι κόβοντας δέντρα κατά τη διάρκεια των πυρκαϊών; Παντελώς άχρηστη κίνηση, διότι με φωτιά σε εξέλιξη η αντιπυρική ζώνη δημιουργείται με ελεγχόμενη πυρκαϊά στο κοντινότερο δυνατό ασφαλές μέρος. Με λίγα λόγια βλέπεις τις καιρικές συνθήκες, ζυγίζεις τις δυνατότητές του και λες: πόσα έχει κάψει ανεξέλεγκτα έως τώρα; 30 χιλιάδες στρέμματα. Πολύ ωραία. Από μόνος μου θυσιάζω άλλα 20 χιλιάδες στρέμματα καίγοντας ελεγχόμενα τις τάδε περιοχές, με αποτέλεσμα μόλις φτάσει εκεί η φωτιά να σβήσει από μόνη της επειδή δεν θα έχει που να εξαπλωθεί... Ψιλά γράμματα όμως, και για τους λαμβάνοντες τις αποφάσεις και για τους "υψηλούς" επικριτές των.

Και τι δεν άκουσα αυτό το τριήμερο. Κυριολεκτικά φρικιαστικά πράγματα. Σε πολλές περιοχές η καταστροφή δεν αποφεύχθηκε επειδή οι λίγες δεξαμενές που υπήρχαν ήταν άδειες. Σωστόν. Αφού έχουμε κάνει την υπέρβαση να βάλουμε 10 (αντί για 500) δεξαμενές, τι να το κάνουμε το νερό κιόλας; Άχρηστο. Άκουγα για εθελοντές που προσπαθούσαν να μάθουν που να πάνε για να βοηθήσουν και δεν υπήρχε κανείς να τους ενημερώσει. Άκουγα να εφαρμόζεται το σχέδιο Ξενοκράτης αλλά στα διόδια να ζητάνε χρήματα μέχρι και από πυροσβεστικό όχημα που ερχόταν να συνδράμει από άλλη περιοχή (αποδεικνύωντας ότι τελικώς δεν ήταν Ξενοκράτης το σχέδιο, αλλά Πεοκράτης. Μην πω Πεοπαίκτης δηλαδή...). Και μιας και ανέφερα τον πεοκράτη, δεν ξέρω αν ακούσατε το άλλο το εκπληκτικό: συνελήφθη ο Ρώσος πιλότος του κυπριακής βοηθείας ελικοπτέρου επειδή όταν είχε ξανάρθει πριν 2 χρόνια του είχε βγει ειδική άδεια τριών ημερών και τελικώς έκατσε τέσσερεις (πιθανολογώ ότι είχε ξανάρθει για τις φωτιές) με αποτέλεσμα να του επιβληθεί πρόστιμο 600 ευρώ για μια μέρα παράνομη εργασία στην χώρα, πρόστιμο που φυσικά δεν πλήρωσε ποτέ (και γιατί να το είχε κάνει;). Άκουγα να παρακαλάνε ιδιώτες με υδροφόρες να τους βρουν νερό έστω κι από πισίνες και να μην τηλεφωνεί κανείς (διότι βλέπετε, είναι προτιμότερη η ελπίδα να σταματήσει η φωτιά έξω από το σπίτι μας παρά να σταματήσει οργανωμένα μερικά χιλιόμετρα μακρυά). Μάλιστα, οι φωτιές έφεραν και κάτι καλό: μάθαμε πολεοδομική γεωγραφία. Πχ, από ένα σημείο κι έπειτα αρχίσαμε να ακούμε για οικισμούς δημοσιογράφων, δικαστικών, του τάδε οικονομικού συνεταιρισμού κλπ. Προφανώς έτσι εξηγούνται οι απόπειρες διασκέδασης κάποιων εντυπώσεων μετέπειτα, ότι οι περιοχές αυτές είχαν κανονικά οικόπεδα, με ριμοτομία κλπ, υποννοώντας ότι αφού υπήρχε ριμοτομία όλα είναι νόμιμα. Άρα το ηθικόν δίδαγμα είναι ότι ουδεμία περιοχή είναι καταπατημένη. Σημαντική υποσημείωση: ο νόμος περί δασών έχει τέτοιες χαζομάρες μέσα, που ακόμη κι αν έχεις μεγάλους θάμνους στο οικόπεδό σου θεωρείται δασική έκταση και δεν μπορείς να κτίσεις, αλλά κατά τα λοιπά οι βίλες που βλέπαμε μέσα σε παρθένα δάση είναι προϊόντα ριμοτομίας. Λαμπρά... Διαπίστωσα και άλλα ενδιαφέροντα όμως, ένα εκ των οποίων ήταν και η ανησυχητική υπερβολή σε βαθμό διαστρεβλώσεως της αλήθειας. Έπαιρναν τηλέφωνα στο ραδιόφωνο και προφανώς και κανάλια και έλεγαν ότι οι φλόγες έχουν μπει στον τάδε οικισμό, στο δείνα χωριό κλπ και τα καίει όλα. Και τελικώς το όλα ήταν 150 περίπου σπίτια καμμένα, όπερ μεθερμηνευόμενον είτε ότι η καταπάτηση των δασών είναι απποκύημα της φαντασίας μας, μιας και 3 σπίτια μας κάνουν έναν οικισμό, είτε (το πραγματικότερον) έπαιρναν κάτοικοι και παραποιούσαν ένεκα του πανικού τους την αλήθεια δημιουργώντας ένα επικοινωνιακό χάος ως προς τις πραγματικές διαστάσεις και γαμώντας οπισθίως τις προτεραιότητες κατάσβεσης. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά χεσμένο τον έχω τον πανικό (που εδώ που τα λέμε για τις περισσότερες περιοχές ισχύει το "ας μην έχτιζαν εκεί") όταν έχουμε να κάνουμε με πιθανή μουνοπανιά, στην οποίαν προσωπικά δεν δίνω κανένα ελαφρυντικό. Άκουγα πολύ κόσμο να μιλάει στο ραδιόφωνο και να κλαίει λέγοντας "καίγονται σπίτια" ή ακόμη χειρότερα "καίγεται το σπίτι μου". Δεν άκουσα όμως έναν να κλαίει λέγοντας "καίγεται το δάσος". Όλοι θυμήθηκαν τα κλάμματα μόλις η φωτιά κτύπησε τη δική τους πόρτα. Μήτε φυσικά άκουσα κανάν να σκέφτεται πόσα ζώα, οικόσιτα και μη, μπορεί να κάηκαν ζωντανά ή έχασαν την δική τους "περιουσία".

Βγήκε ο Σουφλιάς και είπε αυστηρά ότι ο Νόμος είναι σαφής και οι δασικές παριοχές που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση. Μα ήμασταν σίγουροι εκ των προτέρων πως θα γίνει έτσι. Πάντοτε γίνεται έτσι, έτσι δεν είναι (το έχει πει προ διετίας και ο Καραμανλής φυσικά); Μετά τις διαβεβαιώσεις Σουφλιά μπορούμε να χτίσουμε ήσυχοι πλέον. Ο δε υπεύθυνος υφυπουργός Μαρκογιαννάκης που τον Ιούνιο έλεγε ότι "δεν είχε έτοιμα τα μέσα πυρόσβεσης επειδή μέχρι χθες έβρεχε" (και προφανώς υποννοώντας ότι όταν δεν θα βρέχει θα είμαστε έτοιμοι), που σε γνωστό πρωϊνάδικο είχε "συλληφθεί" (από Ελληνοφρένεια μεριά) να λέει σε δημοσιογράφο στην ερώτηση πόσα αεροπλάνα έχουμε "όσα θέλω", ο άνθρωπος που αν και το έπαιζε βαρύ πεπόνι στον Παυλόπουλο για το ποιος θα έχει τον έλεγχο των σωμάτων ασφαλείας κλπ, πήγε με μόλις 19 ώρες καθυστέρηση στους τόπους της καταστροφής (8 ξεκίνησαν οι φωτιές και ο ΣΚΑΪ μετέδωσε ότι ο κύριος Μαρκογιαννάκης μετέβη στις φωτιές στις 3 το μεσημέρι της επομένης). Παρεμπιπτόντως, ακόμη δεν έχω ακούσει δήλωση του αγαπημένου μου κυρίου Δένδια σχετικά με τις ποινές για εμπρησμό, καθώς εξόσων ενθυμούμαι στο παρελθόν έχουν συλληφθεί διάφοροι των οποίων η... τύχη αγνοείται. Εντωμεταξύ κάπου πήρε τ'αφτί μου (και δεν θυμάμαι κι από ποιον) το εξής σωστό ερώτημα: εκείνη η περιβόητη αγροφυλακή που είχε επανιδρύσει ο Βύρων μετά τελετών και μεγαλόπνοων σχεδίων, που ήταν; Εκτός αν ήταν και δεν την άκουσα εγώ δηλαδή... Άκουγα χθες τον ανταποκριτή του BBC στην Αθήνα να λέει ότι πάντα ένοιωθε τύψεις που νοίκιαζε σπίτι στο Ντράφι το οποίο χτίστηκε πριν 10 χρόνια (προφανώς σε ριμοτομημένο μέρος) σε μέρος όπου προηγουμένως υπήρχε δάσος, αλλά τουλάχιστον πλέον οι τύψεις έφυγαν αφού τα πήραν όλα οι φλόγες.

Μην γελιώμαστε λοιπόν. Δεν πρόκειται να γίνουν αντιπυρικές ζώνες. Δεν υπάρχει λόγος να γίνουν. Πως θα χτίσουμε αν γίνουν; Ας είμαστε ρεαλιστές. Ούτε θα φτιαχτεί δίκτυο αντιπυρικής προστασίας με κρουνούς και δεξαμενές, ούτε θα ξεκινήσουμε τώρα να κάνουμε αποψιλώσεις στα σπίτια μας, ούτε θα αλλάξει το ηλίθιο νομικό πλαίσιο (το οποίο προφανώς και αποτελεί τροχοπέδη συνεργασίας, μιας και μεταξύ άλλων έχουμε ακούσει Δασαρχεία να μην επιτρέπουν συναφείς εργασίες κλπ, λες και υπάρχει δασάρχης που δεν θέλει να κάνει άλλος φορές τη δική του δουλειά), ούτε θα σταματήσει η οικοπεδοποίηση, ούτε θα είναι η τελευταία πυρκαϊά που θα μπεί είτε στην Αττική είτε αλλού, ούτε θα σταματήσουν οι παράνομες χωματερές, ούτε θα σταματήσουν τα φαινόμενα εμπρησμών. Διότι ως έχω ξαναπεί πολλάκις στο παρελθόν, το νεοΕλλαδιστάν είναι έθνος ασοβάρων πολιτών γι'αυτό και εξειδικεύεται σε ασόβαρους και ανίκανους πολιτικούς (κυβερνητικούς και μη). Και έτσι θα παραμείνει εις τον αιώνα τον άπαντα.

Όσον αφορά ημάς, τώρα, τους διαχρονικά ασόβαρους νεοΈλληνες πολίτες, μπορούμε να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε στην κακομοιριά μας και να την προσπερνούμε επιρρίπτωντας τις ευθύνες πάντα στους άλλοι, διαιωνίζοντας τον ωχαδελφισμό μας. Τουλάχιστον ας θρηνήσουμε για πρώτη φορά στη ζωή μας ειλικρινώς για τα πανέμορφα αττικά βουνά που λογικά τα λέγαν Υμηττό, Πάρνηθα, Πεντέλη και μόλις τελείωσαν οριστικά και αμετάκλητα, με συνέπειες που θα λουστούμε στο άμεσο και μη, μέλλον.
Μας κατηγορούν οι Γάλλοι ότι δεν βάλαμε μυαλό μετά τις φωτιές του 2007. Μα πόσο στον κόσμο τους είναι οι άνθρωποι πια; Αφού ειπώθηκε με σαφήνεια: αυτήν την φορά δεν είχαμε νεκρούς, άρα είμαστε μια χαρά! Μάλιστα είναι μαθηματικά βέβαιο ότι προσεχώς θα ξεκινήσει η φαγωμάρα για το αν τα καμμένα στρέμματα είναι 212.000 ως λένε κάποιοι ή 150.000 ως λένε οι υπόλοιποι. Επίσης, σίγουρα θα παρακολουθήσουμε σφαγές και μάχες για το κατά πόσον απτράπη η ολοκληρωτική καταστροφή ή όχι. Και φυσικά θα αποδειχθεί πως οι φωτιές αυτές (που ακόμη δεν έχουν σβήσει πλήρως όλες) θα αποτελέσουν ένα θεσπέσιο μέσον πολιτικής αντιπαράθεσης, το οποιο ο Βύρων (που προανέφερα πιο πάνω) θα κοιτάζει με φανερή απογοήτευση, αφού αυτό για τον οποίον τον κατηγορούσαν όλοι προ διετίας (τον στρατηγό Άνεμο εννοώ) το τελευταίο τετραήμερο το χρησιμοποιούσαν άπαντες -μηδενός εξαιρουμένου- στα λόγια τους.

Και η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά, ωσάν να μην συνέβη ποτέ τίποτε.
Χαίρετε.


Η φωτογραφία, από το σημερινό πρωτοσέλιδο της Καθημερινής.

ΥΓ. Με μελαγχολία, μερικά κείμενα περί πυρκαϊών εδώ, εδώ κι εδώ...

UPDATE: Αρχικώς νόμιζα πως επρόκειτο γι'αστείο, όμως τελικώς δεν είναι. Νέα (προφανώς εξοργισμένη) συγκέντρωση στο κέντρο της ΑΘήνας θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Παρασκευή. Το αν θα γίνει κι αυτή με μαύρες μπλούζες ή αν θα είναι άλλαλη προφανώς θα το μάθουμε από τους ιθύνοντες. Το ενδιαφέρον είναι όμως, ποιοι είναι οι ιθύνοντες, διότι αν αυτά που διαβάζω αληθεύουν, αρχικώς παρουσιάστηκε ως έναν ακόμη ακτιβισμό των γνωστών και μη εξαιρετέων καναπεδικών ακριβιστών (ξέρετε τώρα, προπέρσυνες διαδηλώσεις, κλειστές τηλεοράσεις, κλειστά φώτα κλπ) δηλαδή του υποτιθέμενου (πλην παντελώς ανύπαρκτου) κινήματος των βλόγερς κλπ. Και τελικώς μας προέκυψε ΣΥΡΙΖΑ. Η γελοιότις σε όλο της το μεγαλείο. Αυτό πότε το αποφάσισαν τα παιδιά; Εν μέσω συνεδριακών διεργασιών; Ή αποτέλεσε συμπέρασμα από την σωρεία αναδασώσεων (που δεν) έχει πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως γνωστόν απλώς ειδικεύεται στις πορείες και τις διαδηλώσεις; Και εν τέλει, προς τι η... μυστικοπάθεια; Διότι αν το να ασχοληθείς με το περιβάλλον (έστω και με μια ακόμη αστειότατη διαδήλωση) αποτελεί δεν ντροπή ώστε να το κρύβεις, τότε διά της ατόπου απαγωγής καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται περί καπελώματος του στυλ "το κάνουν άλλοι. Αν πιάσει, βγαίνουμε εμείς ως διοργανωτές. Αν δεν πιάσει, δεν έπιασε ένεκα των άλλων". Αναρωτιέμαι ώρες, ώρες πόσες σφαλιάρες πρέπει να πέσουν σε κάποιους.

Επίσης, τελικώς πρόκειται περί κυβερνητικής οδηγία: μετά τον Στρατηγό Άνεμο έχουμε και τον Υποδιοικητή Πεύκο που ευθύνεται για τις καταστροφές. Ήτοι, αφού ευθύνεται ο Πεύκος, δεν ευθύνεται κανείς άλλος. Το να κάτσω εγώ να λέω μαλακίες είναι ανώδυνο. Το να τις λένε επίσημα χείλη, είναι τραγωδία.

Περί Μύθων V: Η παραχάραξη της Αλήθειας

...που είναι και ένα από τα πράγματα που με εξοργίζουν απίστευτα πολύ.
Ειλικρινώς, δεν μπορώ με τίποτε να χωνέψω αυτήν την πολυμάθεια εκείνων που πιστεύουν ότι η ημιμάθεια και η αμάθεια είναι περιοχές της Ημαθίας, και η οποία φτάνει σε επίπεδα απολύτου εξ Αποκαλύψεως αλήθεια (sic).

Πριν λίγο καιρό μας προέκυψε ένα ζήτημα με μια ταινία του σκηνοθέτη Γαβρά, για την οποίαν με ένα απλό ψάξιμο στον γούγλη θα βρείτε μερικές... χιλιάδες σεντονιών, διαλόγων, αναλύσεων κλπ. Η μεγάλη πλάκα είναι ότι αναλόγως τις προτιμήσεις της κάθε σελίδας θα βρείτε και μια τελείως διαφορετική εκδοχή της όλης υποθέσεως, σε σημείο τέτοιο που να πιστεύετε πως η συγκεκριμένη ιστορία έχει αμέτρητες αφανείς πλευρές. Το πρόβλημα είναι ότι όπως και σε κάθε νεοΕλληνική περίπτωση, έτσι κι εδώ βαράμε στον γάμο του Καραγκιόζη εκ νέου και κατ' επανάληψιν. Για παράδειγμα, αν μπείτε σε κάποια βαθειά θρησκευόμενη σελίδα θα καταλήξετε ότι ο Γαβράς είναι ο αντίχριστος της Αποκάλυψης του Ιωάννου, το θηρίο 666 που πρέπει να καταπολεμηθεί εν τη γεννέσει του. Αν μπείτε σε κάποια ακροδεξιά σελίδα, ή ακόμη και σε κάποια προελεύσεως ΕΛ εκ Σειρίου, θα διαπιστώσετε μεγάλη σύγχυση, αφού εδώ έχουμε την μία εθνική περηφάνεια (Ελληνισμός) να τα χώνει στην έτερη εθνική περιφάνεια (Ορφθοδοξία) και τούμπαλιν, με αποτέλεσμα τα καλά μας παλουκάρια να έχουν χάσει την μπάλα και να προσπαθούν να βγάλουν λάδι και τους δύο (αφού ως γνωστόν όποιος πειράξει αυτά τα δύο είναι από σκοτεινά κέντρα δυνάμεων, κατά προτίμηση εβραϊκά). Αν μπείτε σε κάποια απλώς αντιδραστική ή ακόμη και άθεη σελίδα, θα διαπιστώσετε ότι δίκιο έχει μόνο ο Γαβράς και πάει λέγοντας. Και τελικώς ελάχιστοι είναι εκείνοι που πραγματικά βλέπουν το πραγματικό πρόβλημα. Διότι το όλο θέμα που έχει προκύψει με την απόπειρα λογοκρισίας (η οποία αν επληροφορήθην ορθά, δεν πέρασε κιόλας) στην εν λόγω ταινία δεν ήταν κάτι διαφορετικό από τα γεγονότα του Μ εις την Ν του Ανδρουλάκη προ ετών, από την μοίρα του Γεωργίου Πλήθωνα προ αιώνων ή των συγγραμμάτων του Πορφύριου ακόμη παλαιότερα. Εν ολίγοις, εδώ και σχεδόν 18 αιώνες είμαστε μάρτυρες ακριβώς της ίδιας κακόγουστης ιστορίας κατά φρικτή επανάληψη. Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι το τι συνέβη με την ταινία του (κάθε) Γαβρά, είναι απείρως βαθύτερο και επιβάλεται να το εξετάσουμε προσεκτικά.

Κατ' αρχήν ας θυμηθούμε από που προέρχεται όλο αυτό το πανηγύρι: μας φυσικά από την εθνική μας περηφάνεια, την ελληνορθοδοξία (ή ελληνοχριστιανισμό, πείτε το όπως θέλετε). Δύο έννοιες φύσει αντίθετες, κυριολεκτικά εχθρικές μεταξύ τους, αφού ο μεν ελληνισμός προϋπέθετε σκέψη, καλώς εννοούμενη αμφιβολία και έρευνα, ο δε χριστιανισμός υποταγή, σκοταδισμό και όχι πολλές ερωτήσεις. Αν παρατηρήσουμε την εξέλιξη του χριστιανισμού με την πάροδο των αιώνων, θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους χαμαιλέοντες που έχουν περάσει ποτέ, υπό την έννοια ότι πάντοτε προσαρμοζόταν σε όλες τις συνθήκες. Ξεκινώντας δηλαδή από έναν άνθρωπο που ναι μεν τον δημιούργησε αλλά πρακτικά δεν τον ασπάσθηκε ποτέ, τον αποκαλούμενο και μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος πρακτικά απλώς εφηύρε τον χριστιανισμό προκειμένου να γίνει αυτοκράτορας μιας και δεν υπήρχε άλλη λύση. Σε όλες τις κόντρες ή αψιμαχίες που διαχρονικά ελάμβαναν χώρα, η εκκλησία ήταν ως διά μαγείας πάντοτε με τον νικητή και μάλιστα με αδιαμφισβήτητα τεκμήρια ότι ανέκαθεν ήταν έτσι. Σκεφτείτε για παράδειγμα από τον Καρλομάγνο έως τους Φράγκους (οπότε και συνέβη το αδιανόητο να μεταφερθεί η Αγία Έδρα στην Γαλλία) μέχρι τον Μωάμεθ Β', το 21, τον Βενιζέλο, το στέμμα, τη χούντα και πόσα άλλα. Μια ζωή η ίδια ιστορία, μια ζωή η ίδια επανάληψη. Όλοι μας πχ ξέρουμε για το κρυφό σχολειό, παρόλο που ως διά μαγείας δεν υπάρχει ούτε μία σχετική μαρτυρία επ'αυτού (βλέπετε θα μας έπεφτε ο κώλος να διαβάζαμε το ασύλληπτο αριστούργημα ονόματι Ανωνύμου Έλληνος Ελληνική Νομαρχία, τον Θούριο του Ρήγα, τον Επαναστατικό Λόγο του Αλεξάνδρου Υψηλάντη κλπ, για να δούμε τι έλεγαν οι τότε σύγχρονοι και όχι οι... σημερινοί σύγχρονοι). Αυτή είναι και η λεγόμενη παραχάραξη της ιστορίας. Πχ, όταν ο Πατριάρχης Γρηγόριος αφόρισε ολόκληρη την Επανάσταση με όλους τους εμπλεκόμενους με εκφράσεις εμετικότατες, μαθαίνουμε πλέον ότι το έκανε επίτηδες για να μπερδέψει τον Σουλτάνο και πάει λέγοντας. Το χειρότερο όμως είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν αυτές τις αηδίες.

Εν προκειμένω λοιπόν έχει προκύψει μια φαγωμάρα για το κατά πόσον οι χριστιανοί ήταν αυτοί που κατέστρεψαν τον Παρθενώνα ή όχι, όπου τελικώς η όλη συζήτηση καταλήγει σε διαφωνίες με συμπεράσματα ότι δεν τον καταστρέψαμε μόνο εμείς αλλά ήταν κι άλλοι, ή ότι μας πρόλαβαν εκείνοι κλπ, κλπ. Αηδίες εις το τετράγωνο.
Διότι σημασία δεν έχει τόσο το αν έβαλε το χεράκι του ο τάδε ή ο δείνα, αλλά ποια ήταν διαχρονικά η επίσημη τακτική και αντιμετώπιση. Και η μία και μοναδική αλήθεια είναι ότι ο ορθόδοξος χριστιανισμός διαχρονικά μισούσε τον ελληνισμό καθώς και ο,τιδήποτε τον θύμιζε. Απλό και ξάστερο, που βαστάει ακόμη μέχρι της μέρες μας (αρκεί μια αντικειμενική ματιά γύρω σας και θα πειστείτε). Ακόμη και σήμερα -για να καταλάβετε τι κοτόπουλα είμαστε ως λαός- κατά την επέτειο αναστήλωσεως των εικονών, την Κυριακή της Ορθοδοξίας δηλαδή, οι πιστοί που υπερηφανεύονται για την εθνική τους περηφάνεια, συμμετέχουν στην ψαλμωδία του επτάκις αναθεματισμού των Ελλήνων. Εάν ψάξουμε προσεκτικά όχι μόνο τις γραφές αλλά και τις διδασκαλίες των υποτιθέμενων αγίων της εκκλησίας μας θα διαπιστώσουμε πως βρίθουν ανθελληνικών αναφορων, δαιμονοποιήσεων και αφοριστικών διαθέσεων. Τα παραδείγματα είναι αναρρίθμητα κυριολεκτικώς. Η ίδια η ιστορία με γεγονότα που είναι αδύνατον να διαψευσθουν ή να αποκρυφθούν αποτελεί τον σημαντικότερο μάρτυρα υπεράσπισης του πολύπαθου ελληνισμού (ή κατηγορίας του χριστιανισμού, το βλέπετε όπως θέλετε), αλλά γι'αυτό θα αναφερθούμε λίγο παρακάτω. Για όσους θυμούνται, προ αρκετών ετών ο αείμνηστος Χριστόδουλος είχε παρακινήσει τους πιστοί από άμβωνος να μην δίνουν στα παιδιά τους ελληνικά ονόματα, παρά να προτιμούν τα χριστιανικά και το θέμα είχε περάσει ούτε καν στα ψιλά. Δηλαδή είναι καλό να βγάλεις το παιδί σου Ονούφριο αλλά αν το βγάλεις Λεύκιππο αυτομάτως θα σε φάει το πυρ το εξώτερον, σα να λέμε.

Ο ανθελληνισμός του Βυζαντίου ήταν διαχρονικός και πολυδιάστατος και δεν περιοριζόταν μόνο σε αυτοκρατορικό ή ηγετικά εκκλησιαστικό επίπεδο. Από ένα σημείο κι έπειτα, ήταν απλούστατο το να άγεις και να φέρεις τα πλήθη κατά το δοκούν. Από την υψηλοτάτου επιπέδου μόρφωση της αρχαίας Ελλάδας περάσαμε στο απελέκητο κούτσουρο της απόλυτης αμορφωσιάς. Και ως γνωστόν ένας αγράμματος άνθρωπος που τον γδέρνουν με κάθε τρόπο, από την στιγμή που έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στην καλύτερη ζωή του μετά, πιστεύει ότι του πουν και φυσικά αναλόγως πράττει. Ένα απλό παράδειγμα: οι Έλληνες που είχαν αγάλματα ήταν ειδωλολάτρες, οι χριστιανοί όμως που έχουν εικόνες δεν είναι. Πραγματικά να γελάς... Ο γότθος Αλάριχος ούτε που είχε σκεφτεί ποτέ να περάσει καμιά βόλτα από την Ελλάδα όσο ήταν παγανιστής. Μόλις όμως εβαπτίσθηκε με το δόγμα το ορθό και πήρε την ευλογία του μισανθρώπου χριστιανικού θεού (κατά τον οποίον αν κάνεις κάτι λάθος... πυρ εξώτερος, σκώληξ ο ακοίμητος κλπ, κλπ), μας θυμήθηκε κι εμάς και ήρθε και κατέστρεψε την μισή Ελλάδα. Την Υπατία οι περισσότεροι δεν είχαν κάν λόγο να γυρίσουν να την κοιτάξουν έστω, είχαν λόγο να την ξεκάνουν όμως οι υψηλά ιστάμενοι. Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ήταν απλώς αδιάφορη για τους περισσότερους ανθρώπους που ήδη αντιμετώπιζαν πολλά βιοποριστικά προβλήματα. Αποτελούσε όμως έναν αξεπέραστο εχθρό για το σκοταδιστικό ιερατείο, και πάει λέγοντας.
Θα σας αναφέρω ένα σημαντικότατο παράδειγμα για να καταλάβετε το δούλεμα που πέφτει και το πόσο σημαντική ήταν η έλλειψη μόρφωσης την τότε εποχή. Το παράδειγμα θα σας φανεί άσχετο, αλλά μόνο άσχετο δεν είναι. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως είναι δυνατόν η ελιά να θεωρείται νηστίσημη, αλλά το λάδι να μην είναι; Τι έγινε, κολλήσατε; Για ξανασκεφτείτε το. Πως είναι δυνατόν ο καρπός της ελιάς να είναι νηστίσημο φαγητό, αλλά το λάδι που είναι μέσα στον καρπό να μην είναι και ως εκ τούτου στις μέρες νηστειών να απαγορεύεται; Η απάντηση είναι σοκαριστικά απλούστατη. Την τότε εποχή του Βυζαντίου όπου η καλοζωϊα ήταν προνόμιο μόνο ελαχίστων και κυρίως, πολύ συγκεκριμένων, έπρεπε να βρίσκονται δικαιολογίες για τα πάντα. Έτσι, ο φτωχός λαός που δεν είχε τη δυνατότητα να πηγαίνει τις ελιές σε ελαιοτριβεία επειδή η όλη διαδικασία ήταν πανάκριβη, αναγκαζόταν να αρκείται στον καρπό της ελιάς. Για να δικαιολογηθούν τα αδιαιολόγητα λοιπόν το πλέον προσφιλές άθλημα ήταν η παραχάραξη των γεγονότων. Το λάδι λοιπόν κατέστη απλώς μη νηστίσημο. Το ακριβό ξεχάστηκε. Κάπως έτσι έχουν προκύψει όλοι οι αντίστοιχοι σχετικοί μύθοι, όπως το περιβόητο πίστευε και μη ερεύνα όπου κάποιοι επιτήδειοι κάποια στιγμή "ανακάλυψαν" ένα κόμμα ανάμεσα στο μη και το ερεύνα (το οποίο κόμμα φυσικά ουδέποτε υπήρξε, διότι αν είχε υπάρξει τότε θα ήταν παντελώς άτοπο το μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι). Κάπως έτσι έχει προκύψει η ευλογία της Εθνεγερσίας από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, κάπως έτσι έχει προκύψει το Κρυφό Σχολειό, η αρμονική συμβίωση ελληνισμού και ορθοδοξίας και πάει λέγοντας. Εδώ που τα λέμε, κάπως έτσι έχει προκύψει και ο χριστιανισμός ο ίδιος, διότι πουθενά δεν πρόκειται να διαβάσετε επισήμως για τη ζωή του επίσης υιού του θεού Διονύσου, του οποίου η μητέρα ήταν παρθένα κλπ, κλπ, αλλά μην μπλέκουμε σε άλλα σεντόνια (κι ας έχουμε αναφερθεί σε αυτά στο παρελθόν). Είναι τα περί χαμαιλέοντα που έγραφα στην αρχή: όταν κάτι αλλάζει, απλά αλλάζουμε κι εμείς και διορθώνουμε όπου χρειάζεται την ιστορία (η επίσημη εκδοχή της οποίας μην ξεχνάμε πως γράφεται αυστηρά και μόνο από τους νικητές) και ω, του θαύματος, ήμασταν κι εμείς εκεί, με ρόλο πρωταγωνιστικό κιόλας. Μια ομορφιά... Όταν λοιπόν- για να επανέλθω- είσαι σε θέση να φάς τις φόλες περί νηστίσημης ελιάς, δεν θα φας και όλες τις υπόλοιπες φόλες; Καλό ερώτημα, με την απάντηση να έγκειται στα περί Ημαθίας που λέγαμε στην αρχή...

Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι απλά ανεξάντλητο, θα επιχειρήσω μιας σύντομη ανακεφαλαίωση: Χριστιανισμός κι Ελληνισμός, δύο έννοιες παντελώς ασύμβατες και απόλυτα αντίθετες. Δύο έννοιες που εκ φύσεως δεν είναι δυνατόν να συγκερασθούν. Αν ανακατέψεις το μαύρο με το άσπρο, ο κανόνας της φύσεως είναι ότι θα πάρεις γκρι. Ούτε μαύρο, ούτε άσπρο και φυσικά ούτε και τα δύο μαζί ταυτόχρονα. Ο χριστιανισμός χρησιμοποίησε όσα επιθυμούσε από τον ελληνισμό προκειμένου να εξαπλωθεί και να εδραιωθεί. Αυτά ήταν η γλώσσα και τα απομεινάρια των ναών (η Αγία Σοφία, το υποτιθέμενο καμάρι των ορθοδόξων, έχει χτιστεί από ερείπια γκρεμισμένων αρχαιοελληνικών ναών). Τρίτο δεν υπήρξε. Πέραν αυτών των δύο, ό,τιδήποτε άλλο ελληνικό ήταν καταδικαστέο και έπρεπε να εξαφανισθεί από προσώπου γης. Ακόμη και το όνομα Έλληνας είχε απαγορευθεί, αφού αρχικώς ταυτίστηκε με τους ειδωλολάτρες και εν συνεχεία με ο,τιδήποτε μιαρό. Δυστυχώς για τους χριστιανοί όμως, τα απομεινάρια του ελληνισμού, ακόμη κι αν ήταν αποκαϊδια απεδείχθησαν πολύ ισχυρότερα απ'όσο οι ίδιοι οι χριστιανοί υπέθεταν και τελικώς η παλιγεννεσία έλαβε χώρα. Μπορεί το προϊόν της παλιγεννεσίας να μας προέκυψε ολίγον τι εκτρωματικό βέβαια, πολλά από τα σημαντικότερα στοιχεία του ελληνισμού πάντως τα διαθέτει. Η ουσία όμως είναι ότι από την στιγμή που η εν λόγω χώρα ονομάζεται Ελλάδα (και όχι Αγία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με υπηκόους Ρωμαίους ή πιο χαϊδευτικά Ρωμηούς) έπρεπε και η εκκλησία να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ξαφνικά λοιπόν μας προέκυψε αρωγός της Εθνεγερσίας που είχε ακόμη και προπαρασκευαστικό έργο και πάει λέγοντας. Μια τέτοια εκκλησία λοιπόν δεν θα μπορούσε να αποδέχεται κατηγορίες όπως αυτή από την οποίαν έχει ξεκινήσει η όλη φαγωμάρα, ότι κάποιοι τράγοι (εκ του αμνός, μην παρεξηγούμαι) κατέστρεφαν αρχαία, όχι επειδή αυτό δεν συμβαδίζει με την πραγματική ιστορία αλλά επειδή δεν συμβαδίζει με την ιστορία που έχουμε διδαχθεί όλοι εμείς σαν καλά πρόβατα του ποιμνίου.

Τα πάμε καλά ως εδώ; Μμμ, πως είπατε; Όχι; Ναι, μου φαίνετε έχετε δίκιο. Διότι ναι μεν εγώ ξέρω ότι όλα αυτά έχουν απόλυτη ιστορική καταβολή, αλλά εσείς προφανώς θέλετε περισσότερα ιστορικά στοιχεία. Ωραία λοιπόν, πέραν των λινκ που υπάρχουν διάσπαρτα στο κείμενο και τα οποία σας συνιστώ ανεπιφύλακτα (αν έχετε γερό στομάχι) να ανοίξετε, θα παραθέσω παρακάτω όλα τα (για την ώρα) απαιτούμενα ιστορικά δεδομένα, τα οποία μπορείτε να διερευνήσετε περαιτέρω για την ορθότητά τους ή μη. Πάμε λοιπόν:
Κανόνες Οικουμενικών Συνόδων
Β' Κωνσταντινουπόλεως: (Κανών Ζ) ...πάντας τοὺς ὑπ᾿ αὐτῶν θέλοντας προστίθεσθαι τῇ ὀρθοδοξίᾳ, ὡς Ἕλληνας δεχόμεθα· καὶ τὴν πρώτην ἡμέραν ποιοῦμεν αὐτοὺς Χριστιανούς, τὴν δὲ δευτέραν κατηχουμένους· εἶτα τῇ τρίτῃ ἐξορκίζομεν αὐτούς, μετὰ τοῦ ἐμφυσᾷν τρίτον εἰς τὸ πρόσωπον, καὶ εἰς τὰ ὦτα, καὶ οὕτω κατηχοῦμεν αὐτούς, καὶ ποιοῦμεν χρονίζειν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν γραφῶν, καὶ τότε αὐτοὺς βαπτίζομεν.
(Κανών Η) Οἱ καταδύσει μιᾷ βαπτιζόμενοι Εὐνομιανοί, Σαβελλιανοί, καὶ Φρύγες, ὡς Ἕλληνες δεχέσθωσαν. Οὗτοι καὶ βαπτίζονται, καὶ χρίονται, ὅτι ὡς Ἕλληνες παραδέχονται· καὶ καιρὸν ἱκανὸν πρὸ τοῦ βαπτίσματος κατηχοῦνται, καὶ τῶν θείων γραφῶν ἀκροῶνται.
Γ' Εφέσου: (Κανών Ζ) Τοὺς δὲ τολμῶντας ἢ συντιθέναι πίστιν ἑτέραν, ἢ γοῦν προκομίζειν, ἢ προφέρειν τοῖς θέλουσιν ἐπιστρέφειν εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, ἢ ἐξ ἑλληνισμοῦ, ἢ ἐξ ἰουδαϊσμοῦ, ἢ γοῦν ἐξ αἱρέσεως οἱασδηποτοῦν· τούτους, εἰ μὲν εἶεν ἐπίσκοποι, ἢ κληρικοί, ἀλλοτρίους εἶναι τοὺς ἐπισκόπους τῆς ἐπισκοπῆς, καὶ τοὺς κληρικοὺς τοῦ κλήρου· εἰ δὲ λαϊκοὶ εἶεν ἀναθεματίζεσθαι.
Δ' Χαλκηδώνος: (Κανών ΙΔ) Τοὺς δὲ ἤδη ἐκ τοιούτου γάμου παιδοποιήσαντας, εἰ μὲν ἔφθασαν βαπτίσαι τὰ ἐξ αὐτῶν τεχθέντα παρὰ τοῖς αἱρετικοῖς, προσάγειν αὐτὰ τῇ κοινωνίᾳ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας· μὴ βαπτίσαντας δέ, μὴ δύνασθαι ἔτι βαπτίζειν αὐτὰ παρὰ τοῖς αἱρετικοῖς, μήτε μὴν συνάπτειν πρὸς γάμον αἱρετικῷ, ἢ Ἰουδαίῳ, ἢ Ἕλληνι, εἰ μὴ ἄρα ἐπαγγέλλοιτο μετατίθεσθαι εἰς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν τὸ συναπτόμενον πρόσωπον τῷ ὀρθοδόξῳ. Εἰ δέ τις τοῦτον τὸν ὅρον παραβαίη τῆς ἁγίας συνόδου, κανονικῷ ὑποκείσθω ἐπιτιμίῳ.
Πενθέκτη: (Κανών ΟΑ) Τοὺς διδασκομένους τοὺς πολιτικοὺς νόμους, μὴ δεῖν τοῖς Ἑλληνικοῖς ἔθεσι κεχρῆσθαι, μήτε μὴν ἐπὶ θεάτρων ἐνάγεσθαι, ἢ τὰς λεγομένας κυλίστρας ἐπιτελεῖν, ἢ παρὰ τὴν κοινὴν χρῆσιν στολὰς ἑαυτοῖς περιτιθέναι. Μήτε καθ᾿ ὂν καιρὸν τῶν μαθημάτων ἐνάρχονται, ἢ πρὸς τὸ τέλος αὐτῶν καταντῶσιν, ἤ, καθόλου φάναι, διὰ μέσου τῆς τοιαύτης παιδεύσεως, εἰ δέ τις ἀπὸ τοῦ νῦν τοῦτο πρᾶξαι τολμήσοι, ἀφοριζέσθω.
Ζ Νικαίας: (Κανών Θ) Πάντα τὰ μειρακιώδη ἀθύρματα, καὶ μανιώδη βακχεύματα, τὰ ψευδοσυγγράμματα, τὰ κατὰ τῶν σεπτῶν εἰκόνων γινόμενα δέον δοθῆναι τῷ ἐπισκόπῳ Κωνσταντινουπόλεως, ἵνα ἀποτεθῶσι μετὰ τῶν λοιπῶν αἱρετικῶν βιβλίων. Εἰ δέ τις εὑρεθείη ταῦτα κρύπτων· εἰ μὲν ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος εἴη, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκός, ἢ μοναχός, ἀφοριζέσθω.

Από μια σύντομη εγκυκλοπαιδική έρευνα για βυζαντινούς αυτοκράτορες και λοιπές συσχετιζόμενες προσωπικότητες προκύπτουν τα εξής ενδιαφέροντα ιδίως κατά τα "πρώτα" δύσκολα χρόνια (τα οποία και θα παρουσιάσω ανά πρόσωπα με χρονολογική σειρά):
Κωνστάντιος: ο πρώτος αυτοκράτορας που θέτει εκτός νόμου το "ελληνίζειν", την μαντική τέχνη, την λατρεία και φυσικά τη λειτουργία των ιερών. Θεσμοθετείται η ποινή του θανάτου για τους παραβάτες.
Θεοδόσιος Α': καταργεί την ανεξιθρησκεία και επιβάλει τον χριστιανισμό. Καταργεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στερεί τα πολιτικά δικαιώματα των μη χριστιανών και τους αφαιρεί το δικαίωμα του διδάσκειν και διδάσκεσθαι. Απαγορεύει τη λειτουργία φιλοσοφικών σχολών.
Επίσκοπος Αμβρόσιος: κατά παραγγελία (υποτίθεται) Θεοδοσίου ξεκινάει η καταστροφή όσο το δυνατόν περισσοτέρων ναών.
Πατριάρχης Θεόφιλος: καταστρέφει ολοσχερώς την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Στην Θεσσαλονίκη υπό τον εκχριστιανιθέντα γότθο Βοθέριχο γίνεται η πρώτη μεγάλη οργανωμένη σφαγή Ελλήνων (στον Ιππόδρομο).
Αρκάδιος: διατάσσει με νόμους τον διωγμό των Ελλήνων.
Αλάριχος: επί ημερών Αρκαδίου έρχεται στην Ελλάδα και καταστρέφει κατά κύριο λόγο Αττική και Πελοπόννησο.
Θεοδόσιος Β': Παραδίδει στην πυρά τα έργα του "επικίνδυνου" φιλοσόφου Πορφύριου.
Ιουστινιανός: Κλείνει τις σχολές της Αθήνας. Θεσπίζει νόμους κατά των Ελλήνων. Επί των ημερών του τίθεται "εκτός νόμου" για πρώτη φορά το όνομα Έλληνας και τα παράγωγά του. Ξεκινάει η μεγάλη καταστροφή ναών προκειμένου να χτισθεί η Αγία Σοφία.

Στοιχεία μπορούμε να βρούμε διάφορα σε πάμπολλα κείμενα της εποχής. Ένα από τα συγκλονιστικότερα ανήκει στον Λιβάνιο, είναι Υπέρ Ιερών και απευθύνεται στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Μεταξύ άλλων λοιπόν ο Λιβάνιος μαρτυρεί τα εξής ανατριχιαστικά:
"Σε πολλούς θα φανεί πολύ επικίνδυνο το ότι θα απευθυνθώ σε'σένα για να επιχειρηματολογήσω υπέρ των ναών και να υποστηρίξω ότι οι ναοί δεν πρέπει όπως συμβαίνει τώρα να καταστρέφονται" (2)
"...και είναι βέβαια οι λίγοι (σ.σ. ναοί) που απέμειναν από τους πάμπολλους" (5)
"Όμως εκείνα τα μαυροφορεμένα υποκείμενα που τρώνε περισσότερο κι από τους ελέφαντες και κατεβάζοντας αμέτρητα ποτήρια παρενοχλούν τους άλλους που συνοδεύουν το πιοτό τους με τραγούδια, αυτοί που συγκαλύπτουν τις επιδόσεις τους στο φαγωπότι με μια τεχνητή χλωμάδα του προσώπου, αυτοί, ενώ ο νόμος παραμένει σε ισχύ, ορμούν πάνω στους ναούς κρατώντας ξύλα και πέτρες και σίδερα και μερικές φορές χωρίς αυτά, με χέρια και πόδια. Ακολουθεί η εκ του ασφαλούς λεηλασία, το γκρέμισμα της στέγης, η κατεδάφιση των τοίχων, σπάσιμο των αγαλμάτων, αναποδογύρισμα των βωμών και οι ιερείς των ναών είναι υποχρεωμένοι να σωπαίνουν ή να πεθαίνουν. Κι αφού κατεδαφίσουν ένα ναό σπεύδουν στον δεύτερο και στον τρίτο και ύστερα στοιβάζουν τα τρόπαια πάνω σε τρόπαια, καταπατώντας το νόμο. (8) Τέτοιες πράξεις αποτολμούνται και μέσα σε πόλεις όμως κυρίως στην ύπαιθρο. Και είναι πολλοί αυτοί που κάθε φορά επιτίθενται. Και ύστερα από τα μύρια κακά που διαπράττουν τα σκορπισμένα πλήθη συγκεντρώνονται και ζητούν μεταξύ τους λογαριασμό των πράξεών τους και το'χουν σε ντροπή να μην έχουν διαπράξει τα μεγαλύτερα αδικήματα.." (9)
"Το ότι αποφεύγουν τα δικαστήρια είναι απόδειξη ότι οι άνθρωποι δεν έκαναν θυσίες. Σφάζοντάς τους έτσι χωρίς δίκη, ομολόγησαν ότι δεν είχαν επιβαρυντικά στοιχεία για το δικαστήριο" (20)
"Έχουν καταστραφεί τόσοι και τόσοι ναοί στην ύπαιθρο εξαιτίας της θρασύτητας και της παράνοιάς τους, της δίψας για το κέρδος και της έλλειψης αυτοσυγκράτησης" (21)
"...κι ωστόσο γκρεμίστηκαν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Κι αυτοί που τους στερήθηκαν μοιάζουν τώρα με ανθρώπους που τους ρίξαν από το καράβι στη θάλασσα" (23)
"Αλλά το να μην υπάρχουν ιερά, ισχυρίζονται, είναι προς όφελος της χώρας και των ανθρώπων που την κατοικούν" (30)
(κι εδώ ανατριχιάστε ελεύθερα, από την απόγνωση του Λιβάνιου)
"Όπως και να'χει, είναι οικοδομήματα, ακόμη κι αν δεν χρησιμοποιούνται ως ναοί. Η φορολογία απαιτεί, νομίζω, φοροεισπράκτορες. Αφήστε λοιπόν τον ναό να υπάρχει ως χώτος συγκέντρωσης εισφορών και μην τον καταστρέφετε" (42)
"Γιατί πρέπει να καταστραφεί κάτι που είναι δυνατό ν'αλλάξει η χρήση του; Μα δεν είναι εξευτελιστικό για έναν στρατό να πολεμά να γκρεμίσει τα ίδια του τα τείχη και ο υπεύθυνος στρατηγός να τον διατάζει να στραφεί ενάντια σε πανύψηλα οικοδομήματα, που ανεγέρθησαν πριν από καιρό με μεγάλο ζήλο και που η αποπεράτωσή τους ήταν γιορτή για τους τότε βασιλιάδες;" (45)
(πηγή, Περί των Ελληνικών Ναών, εκδ.Θύραθεν)
Κι αναφορικά με τον Λιβάνιο, υπήρξε δάσκαλος τόσο του Μεγάλου Βασιλείου όσο και του Ιωάννη του Χρυσόστομου (ο οποίος πόσο χρυσόστομος ήταν, θα το δούμε κάποια άλλη στιγμή). Αυτά και με τον Λιβάνιο λοιπόν.
Θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα και για τον Γεννάδιο Σχολάριο σε αυτό το σημείο, όμως αυτός είναι σεντόνι από μόνος του και δεν θέλω να το καταβαραθρώσω περαιτέρω το κείμενο, μιας και για το τέλος έχω αφήσει μερικά ακόμη λόγια χριστιανικής αγάπης, τα οποία κάλλιστα μπορείτε να συνδυάσετε με τους αφορισμούς των Ελλήνων (επιλεκτικά μερικά για να πάρετε μια γεύση, διότι αν τα βάλω όλα... καταλαβαίνετε):
Συναξαριστής:
Ιουλιανού, Κελσίου και Αντωνίου μαρτύρων, 8 Ιανουρίου: Παρασταθέντες δε όλοι οι πιστεύσαντες τω Χριστώ ενώπιον του ηγεμόνος, επροσευχήθησαν, και ω του θαύματος! έπεσον τα εν τω ναώ είδωλα και ετζακίσθησαν, και ο ναός εβυθίσθη μέσα εις την γην.
Πολυεύκτου μάρτυρος, 9 Ιανουαρίου: Και με το πολύ θάρρος και την μεγαλοψυχίαν του, εσύντριψε τα είδωλα τα παρά των Ελλήνων σεβόμενα.
Ταττιανής μάρτυρος, 12 Ιανουαρίου: εφέρθη έμπροσθεν του βασιλέως, και εμβαίνουσα μέσα εις τον ναόν των ειδώλων ομού με τον βασιλέα, εκρήμνισεν εις την γην διά προσευχής της τα είδωλα.
Ευγενίου, Ουαλλεριανού, Κανδίδου, Ακύλα Μαρτύρων, 21 Ιανουαρίου: Eίτα επήγε μαζί με τον Λυσίαν εις τον ναόν των ειδώλων, και προσευχηθείς, έκαμε να πέσουν όλα τα είδωλα, και να συντριφθούν ωσάν κονιορτός.
Βουκόλου Σμύρνης, 6 Φεβρουαρίου: εφώτιζε και αυτός τους εν τω σκότει της αγνωσίας ευρισκομένους Έλληνας, και διά μέσου του Aγίου Bαπτίσματος, εποίει αυτούς υιούς φωτός και ημέρας, ελευθερόνωντάς τους από τα ανήμερα θηρία, ήτοι από τους αγρίους και σκοτεινούς δαίμονας.
Και πάει λέγοντας. Κυριολεκτικά στους περισσότερους αγίους το βιογραφικό επιβάλλεται να γράφει κάποια σημαντική ενέργεια εις βάρος των Ελλήνων. Στο λινκ ψάχνετε όποιο όνομα σας ενδιαφέρει. Όπως καταλαβαίνετε, εις τις παλαιές εποχές τα πράγματα ήταν απλά: πήγαινε ένας μόνο άνθρωπος, προσευχόταν και γκρεμίζονταν ναοί, αγάλματα, έμπαιναν φωτιές κλπ. Σήμερα φαίνεται όμως πως το χριστιανικό ιερατείο έχει χάσει την πίστη του, διότι τέτοια πράγματα δεν βλέπω να συμβαίνουν.

Ας κάνουμε λοιπόν τώρα μια περιληπτική συγκεφαλαίωση (ελληνιστί, ρεζουμέ): μέσα στην ευρύτερη αμηχανία τους κάποιοι βρήκαν πρόσφορο έδαφος να "αποδείξουν για μιαν ακόμη φορά" ότι όσα λέγονται εις βάρος της ελληνικής εκκλησίας είναι ασύστολα ψεύδη, λασπολογίες, συκοφαντίες κλπ, κλπ. Είναι οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι που κόβουν-ράβουν κείμενα με τρόπο τέτοιο που τελικώς να αλλάζει πλήρως το νόημά τους, οι ίδιοι που σπανίως διαβάζουν απευθείας τις πηγές και αρκούνται σε αναλύσεις τρίτων, οι οποίοι τρίτοι είναι άτομα εμπιστοσύνης τους. Στην συγκεκριμένη φαγωμάρα που έχει προκύψει ο περισσότερος κόσμος προσπαθεί να δει το δέντρο μεν, δεν ξέρει όμως σε ποιο δέντρο από ολόκληρο το δάσος να εστιάσει. Το αποτέλεσμα αυτού είναι να χάνονται τ'αβγά και τα πασχάλια, αφού δεν είναι ιδιαίτερα πολλοί εκείνου που θα διαβάσουν βιβλία για να μάθουν την πραγματική ιστορία αυτού του τόπου. Ως εκ τούτου, ο καθείς λέει ότι του κατεβάσει η κάρα του και άκρη δεν βγαίνει ποτέ. Διότι σε τελική ανάλυση σημασία δεν έχει ποιος έκανε την μικρότερη ή τη μεγαλύτερη ζημιά στον Παρθενώνα (την οποίαν παρεμπιπτόντως έκανε ο Μοροζίνι), αλλά ποια είναι η πραγματική ιστορία. Μαθημένοι λοιπόν οι γνωστοί-άγνωστοι από την ευρύτερη "πολυμαθησιακή" παραφροσύνη που επικρατεί και με δεδομένη την παντογνωσία που θεωρούν πως διαθέτουν, πιστεύουν ότι πάντοτε η αντίθετη άποψη είναι ντε φάκτο εσφαλμένη. Δεν πειράζει, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Βέβαια το ερώτημα είναι γιατί να συμβαίνουν και στις χειρότερες, αλλά δεν είναι της παρούσης... Το συμπέρασμα είναι ένα, αρέσει-δεν αρέσει: ελληνισμός και χριστιανισμός πολύ απλά δεν συμβαδίζουν. Ποτέ δεν το έκαναν, ποτέ δεν θα το κάνουν. Όχι από στραβοκεφαλιά, αλλά από τις φύσεις τους. Και ως επέκταση αυτού, ο χριστιανισμός ανέκαθεν είχε στο κυνήγι τον ελληνισμό, ομοίως αρέσει-δεν αρέσει. Και όπως είδατε, δεν τα λέω εγώ. Οι ίδιοι τα λένε...

Και μην ξεχνάτε: στα αρχαία το πίστευε και μη ερεύνα γραφόταν "μη ερεύνα αλλά πίστευσον". Το "αλλά" κόμμα δεν χρειάζεται...

Άστοχα πράγματα και κινδυνώδη.

Οι έπαινοι για των Ελλήνων τα ιδεώδη.

(Καβάφης, Ιουλιανός εν Νικομηδεία)

Χαίρετε.

ΥΓ. Το παρόν σεντόνι είναι αφιερωμένο στον φίλο μου τον zaphod, τον οποίον είχα προειδοποιήσει προ μηνών για κάτι αλλά δεν με άκουσε (ξέρεις εσύ.. :):):) )

Κωνσταντίνος Κ.

Ποιος είναι αυτός, ε;
Έβλεπα στίβο σήμερα για αρκετή ώρα, όπου σε κάποια φάση ένεκα της ζέστης άρχισε να με πιάνει μια σχετική υπνηλία. Το αποτέλεσμα ήταν να τελειώσει η μετάδοση αλλά εγώ να βαριέμαι να διανύσω την εκπληκτική απόσταση των τριών μέτρων να κλείσω την τηλεόραση (μάλλον με ξεθέωσε το βάδην). Όχι ότι έδινα σημασία, ακόμη κι όταν ξεκίνησε η εκπομπή "Σαν παραμύθι", την οποίαν δεν είχα δει ποτέ μου μέχρι σήμερα (και πιθανώς να μην ξαναδώ ποτέ επειδή θα έχω ξεχάσει ώρα, μέρα και κανάλι). Η εν λόγω εκπομπή λοιπόν, η οποία ήταν μια κυριολεκτική όαση μέσα στο όλο τηλεσκουπιδαριό, είχε μια "συνέντευξη" με τον Κύριο Κωνταντίνο Κ, ο οποίος μίλαγε για την ζωή του...
Στην αρχή έχασα κάποια λόγια διότι δεν έδινα βάση, από ένα σημείο κι έπειτα όμως αυτά που άκουγα άρχισαν να με ξυπνούν.

Ο κυρ Κώστας είναι από τη Θεσσαλονίκη, αν κατάλαβα καλά. Η ζωή του θα χαρακτηριζόταν ως τραγωδία από τον οποιονδήποτε. Αυτό το ειλικρινές και αληθινό χαμόγελό του όμως, προσωπικά δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ μου. Και όχι μόνο αυτό...
Ο πατέρας του ήταν αριστερός σε εποχές δύσκολες. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει γυναίκα και παιδί πολύ μικρό όχι μόνο αυτής της ιδιότητάς του, αλλά και επειδή ο δικός του πατέρας ήταν μαζί με τον Ζέρβα. Και... μίασμα δηλαδή και... προδότης. Η ημέρα που έφυγε ο πατέρας του, ήταν και η τελευταία φορά που τον είδε ο κυρ Κώστας. Η μητέρα του έκανε τα πάντα για να τον μεγαλώσει, αλλά η μοίρα δεν τους στάθηκε καλή ώστε να φύγουν από τα προσφυγικά που διέμεναν. Στα 18 του ο κυρ Κώστας έσωσε μια γυναίκα από πνιγμό, η οποία αν και ήθελε να αυτοκτονήσει, εντυπωσιασμένη από την ενέργειά του (ο οποίος δεν δέχθηκε κανένα χρηματικό αντίτιμο) τελικώς κατάφερε να τον προτείνει για βράβευση (όπερ και εγένετο) από την Ακαδημία Αθηνών, επ ανδραγαθεία...
Μια βράβευση, στην οποίαν για να παραστεί ο κυρ Κώστας έκανε ολόκληρη επιχείρηση η γειτονιά του προκειμένου να του βρουν ένα ευπρεπές κοστούμι, το οποίο όπως πικρά είπε η δημοσιογράφος ήταν ίσως τα μοναδικά καινούρια ρούχα που έβαλε ποτέ ο κυρ Κώστας.

Όσο άκουγα την εξιστόρηση σηκωνόταν η τρίχα μου. Όχι επειδή δεν έχω ακούσει και χειρότερα, αλλά από αυτό το πανέμορφο χαμόγελο του κυρ Κώστα... Ένα χαμόγελο που δεν έσβηνε με τίποτε. "Έχετε δεχθεί πολλή πίκρα από τους ανθρώπους..." ήταν το συμπέρασμα της δημοσιογράφου. "Δεν πειράζει" η μαχαιριά του κυρ Κώστα...

Δεν πειράζει....

Δεν πειράζει που ένα ρεμάλι της κοινωνίας έκανε ολόκληρη επιχείρηση για να τον διώξει από ένα ακατοίκητο σπίτι μόνο και μόνο επειδή δεν τον ήθελε δίπλα στο δικό του. Δεν πειράζει που ένα άλλο ρεμάλι μπήκε στο φτωχόσπιτό του και έκλεψε ένα ποδήλατο, που ήταν και το μοναδικό αντικείμενο αξίας εκεί μέσα. Δεν πειράζει, τόσα πολλά ακόμη... Και όμως, είπε ότι δεν πειράζει, και το εννοούσε...

Ένας άνθρωπος τον οποίον έχουν ξεγράψει άπαντες, ένας άνθρωπος για τον οποίον η ανθρωπιά των περισσοτέρων μας περισσεύει, μην πω ότι δεν υπήρξε ποτέ της. Και όμως, ο κυρ Κώστας ισχυρίστηκε ότι είναι ευτυχισμένος που έχει τους ανθρώπους, τους οποίους αγαπάει πολύ και αυτό είναι που του δίνει δύναμη να ζει. Ένας άνθρωπος με ορθό ανάστημα, που δεν τον γονάτισε η ζωή του η ίδια, με ευγένεια και καλοσύνη καρδιάς. Ένας άνθρωπος που είναι ευγνώμων για την αναπηρική σύνταξη των 300 ευρώ που του δίνει αυτό το κράτος της ανύπαρκτης πρόνοιας. 'Ενας άνθρωπος που δεν έχει τη δυνατότητα να πάει στον γιατρό και που αντιμετωπίζει με βότανα τα προβλήματά του. Ένας άνθρωπος που ζει δίχως ηλεκτρικό ρεύμα και νερό και που για μόνη συντροφιά έχει μια σκυλίτσα, την Ήρα, και που στον ελεύθερό του χρόνο διαβάζει για τον Διογένη, τον Κυνικό. Ένας άνθρωπος που έχει ως μόνη ευχή να πεθάνει στο σπιτάκι του και να μην τον σκεπάσει χώμα, παρά να βρουν πολύ καιρό μετά τα κόκαλά του. Ένας άνθρωπος Άξιος.

Ένας Άνθρωπος.

Άξιος να λέγεται άνθρωπος.

Την ίδια ώρα που εμείς θα γίνουμε μαλλιά κουβάρια επειδή ο γείτονας πάρκαρε έξω από το σπίτι μας. Την ίδια ώρα που θα μας γυαλίσει το μάτι το νέο εκπληκτικό μπλουτούθ για 6 κινητά. Την ίδια ώρα που σκεφτόμαστε πως θα πληρώσουμε τη δόση για το σπίτι 180 τετραγωνικών που δεν θα χρειαστούμε ποτέ. Την ίδια ώρα που θα μας πιάσει μελαγχολία από τις 6 πιστωτικές που είναι τιγκαρισμένες. Την ίδια ώρα που θα πάρουμε ένα ακόμη πουκάμισο, το εικοστό, κι ας μην το χρειαζόμαστε....

Έχω εκφράσει και παλαιότερα, επ'άλλη αφορμή, την δυσπιστία μου για το κατά πόσον θυμόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι. Μετά από κάτι τέτοιο όμως, μετά από αυτήν την συγκλονιστική κατάθεση ψυχής που είδα το μεσημέρι στην ΕΤ1, ειλικρινά το λέω πως με έχει πιάσει απελπισία για το είδος μας ολόκληρο.
Την δίαν στιγμή που οι γκλαμουράτοι αιωνίως άχρηστοι κολυμπούν μέσα σε έναν πακτωλό χρημάτων τα οποία ουδέποτε άξιζαν, υπάρχουν διάφοροι κυρ Κώστες που σου δείχνουν τι εστί Άνθρωπος. Όπως ο συγκεκριμένος κυρ Κώστας, που ας του φέρθηκε τόσο άδικα η ζωή, δεν έχασε ποτέ το χαμόγελό του, δεν έχασε ποτέ την πίστη του, δεν έχασε ποτέ την αγαπη από μέσα του.... Ικανοποιημένος με αυτά τα λίγα που διαθέτει, για τον οποίον όμως είναι υπεραρκετά. Ευτυχισμένος που έχει το σκυλάκι του. Χαρούμενος που υπάρχουν άνθρωποι που του λένε καλημέρα, ασχέτως αν πολλές φορές δεν το εννοούν. Με την ελπίδα μέσα του, ότι δεν θα τον ξαναπειράξουν (όπως εκείνο το κάθαρμα που τον έδιωξε από το σπίτι... άλλου).

Τελικά, του Ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας δεν τους αναγνωρίζουμε. Γι'αυτό και βράζουμε μέσα στην ίδια μας τη μετριότητα...

Σε ευχαριστώ κυρ Κώστα...

Και είχαμε και την εορτή

Παλινορθώσεως της Δημοκρατίας εις την χώραν μεταξύ άλλων.
Δεν ξέρω πόσοι παρακολουθήσατε την εκδήλωση που έλαβε χώρα στο προεδρικό μέγαρο. Αν δεν την είδατε κυριολεκτικά χάσατε. Ε, λοιπόν αυτή η χώρα τουλάχιστον έχει την πολυτέλεια να έχει συνεχόμενους κιόλας δύο εκπληκτικούς Προέδρους της Δημοκρατίας, εγώ αυτό ξέρω. Σοβαρότατους, λιτούς, με πλήρη επαφή με την πραγματικότητα και απόλυτη συναίσθηση του ελληνικού γίγνεσθαι καθώς και των καθηκόντων τους. Γενικά έχουμε καλούς Προέδρους της Δημοκρατίας (γι'αυτό και έχουν συρρικνωθεί τα καθήκοντά τους άλλωστε), όμως ιδίως οι Κύριοι Στεφανόπουλος και Παπούλιας πραγματικά έχουν κλέψει (δικαίως) όλες τις εντυπώσεις. Μην ξεφεύγουμε όμως. Ο Λόγος του Προέδρου ήταν απλά συγκλονιστικός. Βέβαια δεν ξέρω αν προσέξατε τις ξινισμένες μάπες των πολιτικοί μας οι οποίοι ήξεραν εκ των προτέρων ότι θα έμεναν νηστικοί στην συνέχεια, μιας και στο πλαίσιο των ευρυτέρων οικονομικών αγγουριών που μας χώνει από πίσω ο πρώην έμπορας κύριος Παπαθανασίου, ο Πρόεδρος αποφάσισε περικοπές. Και μπράβο του. Και το θέμα δεν είναι μόνο το τι έκανε στην πράξη, αλλά και το τι έθιξε με τα λόγια του... Μμμμ, μπερδευτήκατε, έ; Ναι, το ξέρω, συνήθως το ανάποδο ισχυριζόμαστε, όμως σε κάποιες περιπτώσεις (ως η προκειμένη) δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Και αυτό ακριβώς έγινε με τον λόγο του Προέδρου, ο οποίος τα έχωσε πατόκορφα στους πολιτικούς οι οποίοι πλέον έχουν χάσει κάθε αίσθημα μέτρου. Οι αρχαίοι έλεγαν μέτρον άριστον. Οι πολιτικοί μας το έχουν παραφράσει εις μέτρον άχρηστον. Βέβαια, υπήρξαν και κάποια προβληματάκια....

Ένα εκ των οποίων αποτελεί και ο κύριος Σιούφας επί παραδείγματι, ο οποίος δεν ξέρω κατά πόσον έπεσε θύμα τραγικής συμπτώσεως ή ήθελε απλώς να περάσει μέσα από τη θερινή ραστώνη εκείνο το κατάπτυστο νομοθέτημα για την δεύτερη σύνταξη των βουλευτών! Αριστούργημα σε βαθμό ανοσιουργήματος. Τα έχουμε ξαναπεί άλλωστε, πεινάνε οι πολιτικοί μας. Δεν τους φτάνει ο παχυλός μισθός τους ως αντάλλαγμα στο κοπροσκύλιασμά τους, δεν τους φτάνουν τα τσάμπα κινητά και αυτοκίνητα, τα οδοιπορικά και οι τσάμπα διαμονές, δεν τους φτάνουν τα επιπλέον δωράκια από επιτροπές κλπ, θέλουν και δεύτερη σύνταξη αφενός προκειμένου να έχουν εξασφαλισμένα τα γεράματά τους, αφετέρου για να μην αδικούνται από τον νόμο περί Ασυμβίβαστου. Γιατί ρε παιδιά; Οι μίζες δεν φτάνουν;

Διότι όχι τίποτε άλλο, αλλά έβλεπα και τα πόθεν χέσες τους. Και δεν το κρύβω ότι μελαγχόλησα με την ανικανότητα κυρίως των πολιτικοί αρχηγοί (και ακόμη ειδικότερα όσων γίνονται πρωθυπουργοί). Διότι ένας άνθρωπας δεν έχει βρεθεί να μου εξηγήσει πως είναι δυνατόν να διαλέγουν όλοι τους και διαχρονικά τους χειροτέρους όλων για Υπουργούς Οικονομίας; Ειλικρινά δεν δύναμαι να το κατανοήσω. Καθόμουν και διάβαζα, τόσες χιλιάδες ευρά από μετοχές, άλλα τόσα από επενδύσεις, άλλα παρατόσα από ομόλογα και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια οι απόλυτοι οικονομολόγοι, οι άκρως επιτυχημένοι, είναι πάντοτε εκτός του Υπουργείου-φωτιά, με αποτέλεσμα να δείχνουν την οικονομική τους δεινότητα αυστηρά και μόνο στην δική τους τσέπη. Ανεπίτρεπτο. Κανονικά ας πούμε, θα έπρεπε ήδη ο Καραμανλής να έχει βάλει για ΥΠΕΘΟ τον Αλαβάνο, του οποίου το πόθεν χέσες διαβάζεις και σε πιάνει ίλιγγος. Όχι ότι είναι ο μόνος φυσικά, μην τον αδικούμε τον Αλέκο, όσο απεχθής κι αν μου είναι. Βέβαια υπάρχει και η αντίπερα όχθη, όπως πχ η Αλέκα, η οποία ανταπεξέρχεται των υποχρεώσεών της με τα μόλις 80 (εάν θυμάμαι καλά τον αριθμό) ευρά που έχει στην άκρη. Τι να πεις, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Κάτι άλλο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση πάντως είναι ότι οι περισσότεροι πολιτικοί εκτός από στυγνοί οικονομολόγοι έχουν και αριστουργηματικές μεσιτικές ικανότητες. Μετά το όγδοο πόθεν χέσες η αλήθεια είναι ότι έχασα το μέτρημα πόσα σπίτια έχει ο καθένας στην κατοχή του. Όπου αν φυσικά ενθυμηθώ τα όχι μακρυνά γεγονότα Παυλίδη, τελικώς τείνω να συμπεράνω ότι είναι όλοι τους λαγωνικά της καλυτέρας ράτσας, αφού μυρίζονται την ευκαιρία από μακρυά. Ένα ειλικρινές μεγάλο μπράβο σε όλους τους εθνοπατέρες μας. Πάντως για να επαναφέρω (ελαφρώς αναγραμματιζόμενο φυσικά) και ένα σχόλιο που διάβασα σε εφημερίδα, χέσες ήταν, πόθεν όχι.

Μμμμ... κάπου μου ξέφυγε η λέξη "μίζες" πιο πάνω και θυμήθηκα κι αυτόν τον Χριστοφοράκο, ο οποίος έχει δημιουργήσει εμφύλιο σύρραξη στο πολιτικό σκηνικό του τόπου μας, αφού τόσο η νουδού όσο και το ΠΑΣΟΚ επιδίδονται σε ανένδοτο αγώνα όχι για το ποιος δεν τα πήρε, αλλά για το ποιος τα πήρε δεύτερος καθώς και για το ποιος πήρε τα λιγότερα! Και φυσικά, το ηθικόν δίδαγμα που εδώ και μήνες έχουμε αποκαλύψει από τούτο δώ το βλογ παραμένει άθικτο κι ασπίλωτο: η υπόθεση Ζήμενς είναι ένα σκάνδαλο στο οποίο κάποιοι έχουν δωροδοκήσει αλλά ουδείς τα έχει τσεπώσει! Ένα ακόμη ελληνικό θαύμα, εφάμιλλο του εκπληκτικού νέου μουσείου της Ακροπόλεως το οποίο ευτυχώς ένεκα θερινών διακοπών το άφησαν επιτέλους στην ησυχία του αναφορικά με την πατρότητα και του ιδίου αλλά και του ονείρου του...

Όποιος τολμήσει να ισχυριστεί ότι στην Ελλάδα πλήττει, λυπάμαι που το λέω αλλά είναι κοινός ψεύτης...

Άλλοι το έχουν

και δροσίζονται, και άλλοι το έχουν και ζορίζονται.
Χα, σιγά μην έκλεινα το βλογ διά τας καλοκαιρινάς μου διακοπαί (αττική σύνταξις)! Είπα απλώς να πρωτοτυπήσω και να ξεσκιστώ εις την δουλειά (η οποία από την δουλεία έχει μόλις μια θέση τόνου διαφορά αφενός, αφετέρου ως έχω ξαναπεί αν ήτο κάτι καλό δεν θα πληρωνόμασταν να την κάνουμε). Και κρίμα από όλες τις απόψεις, διότι παρακολουθούσα πολλές και διάφορες ενδιαφέρουσες εξελίξας (αττική σύνταξις εκ νέου) όλο αυτό το διάστημα (μία εκ των οποίων και το προ... μηνός απντέτοιο στο ακριβώς από κάτω που ήθελα να κάνω αλλά έκανα μόλις σήμερον).

Δεκαπενταύγουστος σήμερα και είναι μια πολύ μεγάλη εορτή, κατά την οποίαν δυστυχώς ουδείς ενθυμείται πως εορτάζει και η πλέον αγαπημένη βρισιά του ελληνικός λαός. Για την ακρίβεια, δεν το ξεχνάει ο κόσμος, απλά ως έχει αποδείξει δισεκατομμύρια φορές μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο παρά διπρόσωπος παρτάκιας, αφού ακόμη και σήμερα όλο και κανά σχετικό εορταστικό γαμωσταυρίδι θα πέσει, ένεκα συνηθείου βεβαίως, βεβαίως, που σε καμία περιπτωση όμως δεν θα αποτελέσει τροχοπέδη διά την είσοδο εις τον Παράδεισον, αφού έχουμε να κάνουμε προπάντων με καλούς χριστιανοί οι οποίοι απλώς κάνουν καμιά παρασπονδία που και που. Τέλος πάντων, τις καλύτερες ευ-χές μας εις όλες τις εορτάζουσες και όλους τους εορτάζοντες.

Α, ως θα διαπιστώσατε (καλά, κάτι μας είπες) αναγκάστηκα κάπου στο ενδιάμεσο να βάλω την αυτόματη επιβεβαίωση εις τα σχόλια του βλογ, κι αυτό διότι εκτός από το προσφιλές χταπόδι και ολίγον γόνο καλαμάρι εφάγαμαν και μερικές χακεροεπιθέσεις στα σχόλια. Θέλω να πιστεύω ότι με την λεκτική επιβεβαίωση ο Βλέγερες έχει λάβει τα μέτρα του και δεν θα έχουμε άλλα τέτοια φαινόμενα στα σχόλια. Τας απολογίας μου διά την ταλαιπωρίαν σας.