Ωραίο πράγμα ο φανατισμός πάντως

και ιδίως στον αθλητισμό, οφείλουμε να το ομολογήσουμε αυτό. Προσφέρει θέαμα και σασπένς: θα πεθάνει κανείς; Τελικά ο άλλος έμεινε στον τόπο ή έπαθε απλά διάσειση; Πόσο είπες ήρθε το ματς, ωχ νατος, πάνω του... Και πάει λέγοντας.

Πέρσυ οι κάφροι των αιωνίων τα έκαναν λαμπόγυαλο έως και στους τελικούς του γυναικείου βόλεϋ. Φέτος, για την ώρα έγινε της πουτάνας το κάγκελο στο χθεσινό ματς πόλο ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Λέτε ξαφνικά να έγιναν λάτρεις του πόλο (ή πέρσυ του γυναικείου βόλεϋ) όλα αυτά τα αποβράσματα; Μπα, μάλλον μυρίστηκαν ξύλο και πήγαν τρέχοντας. Έχω γράψει και στο παρελθόν, ότι κατά την ταπεινή μου άποψη τα όσα έκανε ο Χίτλερ στους Εβραίους ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να τους κάνει, διότι απλούστατα έκτοτε τους έχει "νομιμοποιήσει" να γαμούν και να δέρνουν. Και το καλύτερο, όποιος τους κατηγορήσει για τις πράξεις του αυτομάτως λαμβάνει και την ταμπέλα-δώρο του αντισιωνιστή. Κατ' αντιστοιχίαν, το μεγαλύτερο δώρο του Ολυμπιακού προς τον βάζελο αιώνιό του ήταν τα προ 5ετίας αίσχη της Ριζούπολης. Διότι έκτοτε οι βάζελοι έχουν κάνει τα τρισχειρότερα και ο,τι κι αν τους πεις σου λένε "μη μιλάτε εσείς, στην Ριζούπολη χειρότερα είχατε κάνει". Κι άντε βγάλε άκρη. Λες και τα όσα είχαν συμβει τότε από τους μερικούς φανατικούς κάφρους τα ευχαριστηθήκαμε με την ψυχή μας και οι υπόλοιποι γαύροι... Τι να πεις...
Χθες, λοιπόν, έπαιζαν στο πόλο στην έδρα του βάζελου στο Χαλάνδρι οι δυο αιώνιοι. Το ματς έληξε μόλις 6-11. Λέω μόλις, διότι ως γνωστόν στο πόλο ο βάζελος είναι ομάς επιπέδου παραμονής στην κατηγορία και συνήθως η διαφορά γράφει περί τα 20 τεμάχια. Το σκορ όμως περνάει σε δεύτερη μοίρα, μιας και έγινε της πουτάνας το κάγκελο. Τι είχε γίνει στην Ριζούπολη; Είχε δημιουργηθεί ένα απίστευτο κλίμα τρομοκρατίας από 15.000 ευθρόλευκους κάφρους, οι οποίοι πιθανώς να έσφαζαν στο γόνατο και την ίδιαν τους τη μάνα αν τους έλεγε ότι είναι βαζέλα. Κι αυτό γιατί; Για ένα πρωτάθλημα. Βέβαια υπάρχει και μια ακόμη αλήθεια σχετικά με τη Ριζούπολη που σπανίως αναφέρεται. Ότι παρά τα όσα έγιναν στο γήπεδο, δεν άνοιξε ούτε μια μύτη, ούτε ένα κεφάλι. Κοινώς, πρακτικά εκτός από απειλές, γαμωσταυρίδια και λοιπά κοσμητικά (που δεν αντιλέγω ότι φαίνονταν αρκούντως απειλητικά τις περισσότερες φορές) δεν έγινε τίποτε άλλο. Α, πέσαν και κάτι καπνογόνα στην αρχή του αγώνα όταν βγήκαν οι βάζελοι για ζέσταμα. Φυσικά αυτό (το ότι δεν έγινε κάτι άλλο) σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία για το οτιδήποτε έγινε εκείνο το βράδυ, που νομίζω αποτελεί ορόσημο καφρίλας. Όχι ότι και παλιότερα δεν έπεφτε το ξύλο της αρκούδας ανάμεσα στους αιωνίους. Αλλά ιδίως έκτοτε το πράγμα έχει παραξεφύγει και έχει γίνει υπερβολικά επικίνδυνο. Πιο συγκεκριμένα, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι υπήρχε κάποια ρομαντική εποχή που οι αναμετρήσεις (ανεξαρτήτως αθλήματος) ανάμεσα στους αιωνίους ήταν αθλητισμός, πλέον κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το να ψάξουμε να βρούμε αν πρώτη έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα, κοινώς αν πρώτος ξεκίνησε ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός τις κόντρες είναι ηλίθιο. Ηλίθιο, διότι μιλάμε για αθλητισμό και όχι για κάτι πραγματικά σοβαρό. Θα μου πεις βέβαια, κι αφού δεν το θεωρείς σοβαρό γιατί ασχολείσαι; Μα διότι πρέπει ν'ασχολούμαστε και με τα ασόβαρα για να αποκτάει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον το πράγμα. Άλλο όμως το ασχολούμαι και άλλο το γίνομαι επικίνδυνος. Υπάρχει διαφορά.

Πριν προχωρήσω, διαβάστε με πολύ μεγάλη προσοχή το παρακάτω κείμενο του Καραγιαννίδη από τον Φίλαθλο της 4ης Δεκεμβρίου 2008 (το οποίο κείμενο είναι νομίζω από τα συγκλονιστικότερα που έχουν γραφτεί στον ελληνικό τύπο, για όσους το πιάσουν δηλαδή)...



Ας μιλήσουμε λοιπόν λίγο για τον Παναθηναϊκό. Σημείωση: δεν θα μιλήσω επειδή είμαι γαύρος ή επειδή θέλω να κάνω καζούρα στους βάζελους. Ο λόγος που επιλέγω τον αιώνιο έχει να κάνει με το ότι έχει να πάρει πρωτάθλημα κάμποσα χρόνια να πάρει πρωτάθλημα στην μπάλα που είναι και το σημαντικότερο άθλημα. Και νομίζω από εκεί ξεκινάνε όλα.
Τι συμβαίνει λοιπόν κάθε χρόνο με τον βάζελο στην μπάλα; Του φταίει για όλα ο Κόκκαλης, η διαιτησία, ο Ολυμπιακός.
-Έφερε ο Παναθηναϊκός για προπονητές τους Τεσέιρο, Μαλεζάνι, Μπάκε, Τεν Κάτε; Μα είναι προφανές ότι φταίει ο Ολυμπιακός γι'αυτό.
-Παίζει ο Παναθηναϊκός με παίκτες επιπέδου Κονσεϊσάο, Ενακαρχίρε, Σόουζα, Στράντλι κλπ; Μα φυσικά φταίει ο Ολυμπιακός γι'αυτό.
-Έδωσε το καλοκαίρι 25 εκατομμύρια ζεστά-ζεστά για ενίσχυση ο Παναθηναϊκός και τελικώς θέλει 4-5 ενδεκαδάτους παίκτες ξανά; Μα φυσικά φταίει ο Ολυμπιακός.
-Προτάθηκε ο Κοντρέρας στον Παναθηναϊκό και τον απέρριψε, με αποτέλεσμα να πάει στον ΠΑΟΚ; Μα φυσικά φταίει ο Ολυμπιακός.
Και πάει λέγοντας...
Το μέγα ερώτημα που αναφύεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ένα και αμείλικτο: δηλαδή τόσο στον κόσμο τους είναι πια αυτοί οι βάζελοι; Μα δεν βλέπουν καθόλου μπάλα;
Η απάντηση αν και εύκολη συνήθως δεν είναι καθόλου αυτονόητη: την πατάνε σαν χάνοι. Γιατί; Διότι οι βάζελοι τρώνε το παραμύθιασμα από τις φυλλάδες τους. Για την ακρίβεια, το τρώνε χρόνια τώρα. Δεν είναι τωρινό το φαινόμενο.

Θα φέρω ένα παράδειγμα: τι έχει να επιδείξει ευρωπαϊκά ο Παναθηναϊκός; Για μπάλα μιλάμε. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες στα πως και γιατί, θα πω όμως ότι είχε πάει το 71 στον τελικό στο Ουέμπλεϋ, το 84 στους 4, ομοίως και τo 96. Και πάπαλα. Αυτό ήταν. Με αυτά και μ'αυτά, συν κάποιες επιμέρους νίκες που όπως η κάθε ομάδα, έτσι και οι βάζελοι έχουν κάνει όμως, οι βάζελοι νομίζουν ότι είναι και μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι οι μεγάλες ομάδες δεν είναι έτσι. Η Βαλένθια που έχει κάτι ΟΥΕΦΑ στο παλμαρέ της, συν κάποιες συμμετοχές σε τελικούς δεν είναι μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Μέτρια είναι, μεγάλη όχι. Η Στεάουα Βουκουρεστίου, η Ίπσουιτς, η Γκέτεμποργκ, η Άιντραχτ Φρανκφούρτης και αμέτρητες άλλες που έχουν γράψει το όνομά τους στον πίνακα με τις νικήτριες ομάδες ευρωπαϊκών τίτλων δεν ήταν και ίσως να μη γίνουν ποτέ μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη. Κι όμως, τελείως παραδόξως οι βάζελοι νομίζουν ότι έχουν ευρωπαϊκή ομάδα και δη μεγάλη κιόλας. Πως είναι δυνατόν; Μα δεν είναι τυχαίο ότι το τριφύλλι είναι το κουτόχορτο. Τόσο απλά...
Η απάντηση είναι πολύ εύκολη: τρώνε αβίαστα παραμύθιασμα από τις φυλλάδες τους και τα λοιπά φίλα προσκείμενα ΜΜΕ. Κάθε χρόνο ξεκινάνε με τη βεβαιότητα ότι "φέτος οι αλλαγές ήταν τέτοιες που θα τους πάρουμε και τα σώβρακα και τελικά". Όπως και φέτος το καλοκαίρι φερ'ειπείν που μπήκε η πολυπόθητη πολυμετοχικότις που σπάει τα μούτρα της μεγαλοπρεπώς κιόλας. Και να'σου κάθε χρόνο που καταρρίπτονται τα όνειρα το ένα μετά το άλλο... Και φυσικά η πίκρα μεγαλώνει και δεν είναι αδικαιολόγητη.
Όταν λοιπόν έχεις φάει τη φόλα του καλοκαιριού περί της αχτύπητης υπερομαδάρας οφείλεις να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, ήτοι να βρεις τι συμβαίνει. Συνήθως αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι να υπάρχει κάποια παράγκα Κόκκαλη (λες και παλαιότερα δεν υπήρχαν άλλες), να παίζει κομβικό ρόλο η διαιτησία (λες και παλαιότερα είχαμε καλύτερες) και πάει λέγοντας. Η αλήθεια είναι -όπως και το'χω ξαναγράψει κατ'επανάληψιν- ότι ουδεμία ελληνική ομάδα δικαιούται να ομιλεί για τη διαιτησία. Όχι μόνο οι μεγάλες (ιδίως αυτές), αλλά όλες. Καλώς ή κακώς ο Ολυμπιακός διαθέτει κλάσεις ανώτερο υλικό από τις υπόλοιπες ομάδες. Ακόμη κι αν τον ευνοήσουν μια φορά τον Ολυμπιακό, μπορεί ν'αδράξει την ευκαιρία. Ομοίως με το υλικό που έχει για να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα η διαιτησία θα πρέπει κυριολεκτικά να γίνουν σημεία και τέρατα. Αυτό που δύσκολα γίνεται κατανοητό είναι ότι το πρώτο είναι πολύ εύκολο, το δε δεύτερο όμως πολύ δύσκολο. Όταν όμως μιλάμε για τους αντιπάλους του, 1-2 διαιτητικά λάθη ίσως να μην βοηθήσουν όσο θα βοηθούσαν τον Ολυμπιακό φερ'ειπείν. Ομοίως μια άλλη ομάδα χρειάζεται μόλις 2-3 αποφάσεις άδικες εις βάρος της για να αποκτήσει πρόβλημα. Αυτά όμως σπανίως γίνονται κατανοητά. Συνήθως βλέπουμε μόνο αυτά που μας βολεύουν, ήτοι πότε αδίκησαν εμάς και πότε ευνόησαν τους άλλους. Τα αντίθετα, ποτέ.
Που είμαστε λοιπόν ως τώρα; Στο γεγονός ότι οι βάζελοι έχουν φάει τη φόλα της ομάδας που πετάει στην Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα το άδικο κατεστημένο Κόκκαλη τους στερεί τις δάφνες. Παπάτζες ολκής...
Κι όταν κάνουμε λόγο για ποδόσφαιρο, που ουσιαστικά είναι απόγονος της ρωμαϊκής αρένας, τότε οι παπάτζες ολκής γίνονται και παπάτζες επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία...
Διότι το "παιχνίδι" από εκεί ξεκινάει. Αν οι βάζελοι δεν έτρωγαν το παραμύθι, θα μπορούσαν να δουν τι παίζεται με την ομάδα τους. Κάποια παραδείγματα, όπως αυτό των παλαιμάχων, έχω αναφέρει κατά καιρούς. Με τη μόνιμη γεύση του αδικημένου όμως κάπου πρέπει να ξεσπάσουν. Και ξεσπούν κατά αυτών που θεωρούν ως υπαίτιους. Και συνήθως είναι οι Ολυμπιακοί. Κι όταν μέσα σε όλα υπάρχουν και δηλώσεις ανθρώπων που υποτίθεται πως αποτελούν ινδάλματα για την παναθηναϊκοφροσύνη τους, όπως αυτές των στούπων σύμφωνα με τις οποίες για τον Παναθηναϊκό θα σκότωναν και τη μάνα τους, τότε το πράγμα από πολύ επικίνδυνο γίνεται υπερβολικά πολύ επικίνδυνο... Διότι μην κρυβόμαστε: αν το να κάνει ή λέει ένας "απλός" κάφρος την κάθε λογής αλητεία είναι κατακριτέο, το να την λέει ένας επίσημος και ιδιαίτερα προβεβλημένος παράγοντας μιας ομάδας είναι 100 φορές χειρότερο. Διότι όπως είπα, παραδειγματίζει...
Παρένθεση: επειδή πιο πάνω ανέφερα τα περί αβγού και κότας, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και ημέτερο παραμύθιασμα, αλλά γι'αυτό θα μιλήσουμε λίγο παρακάτω.
Ξεκινήσαμε από το πόλο όμως... Ας δούμε τι δήλωσε ο έφορος του βάζελου, κύριος Πλυτάς:
"Φυσικά καταδικάζουμε τα επεισόδια. Πράξεις σαν αυτές δεν πρέπει να γίνονται στα γήπεδα. Δυστυχώς, είχαμε πρόκληση από την πλευρά του Ολυμπιακού. Ήταν τα ίδια πρόσωπα όπως και στο παρελθόν στο ΟΑΚΑ. Εξαιτίας αυτών των ανθρώπων είχαμε και πάλι επεισόδια και πολύ σοβαρά. Όταν οι παίκτες του Ολυμπιακού φεύγουν και προκαλούν την εξέδρα. Εάν οι παίκτες του Ολυμπιακού –όχι όλοι- δεν προκαλούσαν την εξέδρα δεν θα είχε γίνει απολύτως τίποτα".
Για να ολοκληρώσει: "Δεν δικαιολογώ την εισβολή των φιλάθλων. Εάν οι αθλητές δεν στέκονται στο ύψος τους, τότε λογικό είναι να υπάρχει τέτοια ένταση σε ένα παιχνίδι, ανάμεσα σε δύο τέτοιες ομάδες. Εμένα ο γιατρός του αγώνα μου είπε ότι ο Ντόσκας έχει μία εκδορά στο πόδι. Όντως ο Πάτερος έχει χτύπημα στο κεφάλι. Τουλάχιστον αυτά μου είπε ο γιατρός". Αυτά βέβαια στο ραδιόφωνο, διότι πιο πριν είχε δηλώσει ακόμη περισσότερα: «Ασφαλώς και καταδικάζουμε τα επεισόδια. Στην έδρα του Ολυμπιακού έχουν γίνει σημεία και τέρατα. Όταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού έκαναν τα ίδια πράγματα στα δικά μας παιδιά, οι παίκτες του Ολυμπιακού κάθονταν στον πάγκο σταυροπόδι».

Συνεχίζοντας πάντως έδωσε μια διαφορετική διάσταση των όσων έγιναν: «Έχουμε σε βίντεο τις χειρονομίες που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού προς τους οπαδούς μας. Τους έλεγαν «ελάτε, ελάτε». Ε, και αυτοί πήγαν και τους σάπισαν στο ξύλο! Όταν ένας οπαδός προκαλείται μέσα στο σπίτι του είναι αναμενόμενο ότι θα αντιδράσει. Είναι αστεία τα όσα λέγονται για μαχαίρια και λοστούς. Αν υπήρχαν μαχαίρια, θα υπήρχαν και μαχαιρωμένοι. Δεν κουβάλαγαν λοστούς, ήταν τα σίδερα που είχαν σπάσει από τις κερκίδες. Σε λίγο θα μας πουν ότι έγινε και της Βαγδάτης».

«Δεν μπορούσα να κρατήσω τόσα άτομα μόνος μου. Στις πάνω κερκίδες υπήρξε σύρραξη αστυνομικών και οπαδών και κάτω οπαδοί έκαναν επίθεση στην αποστολή του Ολυμπιακού» επεσήμανε ο Πλυτάς.

Αναφορικά με τις δηλώσεις του δημάρχου της περιοχής, ο οποίος είπε ότι το κολυμβητήριο δεν θα χρησιμοποιηθεί ξανά ως έδρα, απάντησε: «Πιστεύω ότι η δήλωση έγινε εν θερμώ και ότι θα ανακληθεί. Το κολυμβητήριο δεν διαλύθηκε, υπάρχουν κάποιες υλικές ζημιές, αξίας 2.000-3.000 ευρώ. Στην περιοχή δεν έγιναν επεισόδια, δεν καταστράφηκαν περιουσίες των κατοίκων του Χαλανδρίου. Πιστεύω ότι θα βρεθεί λύση αλλά και αν δεν βρεθεί θα αναζητήσουμε αλλού έδρα».

Δεν έγινε και της Βαγδάτης λοιπόν, σύμφωνα με τον εν λόγω κύριο, το δε κολυμβητήριο ευτυχώς δεν διαλύθηκε ολοσχερώς παρά μόνο μερικώς. Τα δε σίδερα δεν ήταν λοστοί. Απλώς τα ξήλωσαν από εκεί οι κάφροι. Κι όσον αφορά τους παίκτες του Ολυμπιακού, αυτοί προκάλεσαν. Ποιους; Τους μόνιμους πελάτες μας που τους "πνίγουμε" κάθε χρόνο (δηλαδή... όταν δεν αγωνίζονται στην Β' Εθνική), τους προκάλεσαν παίκτες. Δηλαδή για τόσο μαλάκες τους έχει τους παίκτες του Ολυμπιακού ο εν λόγω κύριος. Να υποθέσω ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού, Πάτερος, έφυγε με 10 ράμματα στο κεφάλι, ο δε διεθνής του Ολυμπιακού, Ντόσκας, μάλλον από καθαρή τύχη γλύτωσε το σπάσιμο στο πόδι από χτύπημα με λοστό, κι όλα αυτά (καθώς και πολλά άλλα) έγιναν από μερικές προκλήσεις;

Αλήθεια, τι ορίζεται πλέον ως προκλητικό σε αυτόν τον τόπο;
Ο Χατζηθεοδώρου έκανε λόγο μέχρι και για μαχαίρια και μεταξύ άλλων είπε κάτι πολύ σημαντικό που θα πρέπει να εξετασθεί σοβαρότατα για να μην θρηνήσουμε κι άλλα θύματα: να μην γίνει το παιχνίδι του β' γύρου. Είναι δεδομένο ότι θα τους τη φυλάνε τα δικά μας τα κουμάσια και θα γίνει κι εκεί το έλα να δεις. Παρεμπιπτόντως, η τραγική ειρωνία είναι ότι τις μέρες που διανύουμε φτάνει στο τέλος της η δίκη του Λαυρίου. Ναι, αυτή που θυμάστε λέω, που κάφροι αμφοτέρων χρωμάτων βρέθηκαν και τα έκαναν όλα λαμπόγυαλο και έχασε κι ένας άνθρωπος τη ζωή του.
Για μερικές χρωματιστές σωβρακοφανέλες... Έλεος...

Από τον Φίλαθλο της 25ης Νοεμβρίου 2008 παραθέτω το εξής κείμενο της Θύρας 7.. Εχμ, συγγνώμη, της Λέσχης Φίλων Θύρας 7 ήθελα να πω. Διαβάστε την πολύ προσεκτικά και δώστε βάση στις τελευταίες προτάσεις (γράφτηκε μετά την ήττα μας στο μπάσκετ από τον βάζελο).


Οι παίκτες, τέλος, πρέπει να καταλάβουν σε ποιο σύλλογο ανήκουν και να αγκαλιάζονται μεταξύ τους μετά από νίκες, επιτυχίες και τίτλους αντί να αγκαλιάζονται με τους μεγαλύτερους και μοναδικούς αντιπάλους τους, κι ο νοών νοείτω.........Ο κόσμος, όμως, του ΟΣΦΠ νοιώθει προδωμένος και πως τον κοροϊδεύουν. Ας το γνωρίζουν άπαντες αυτό στο τμήμα μπάσκετ, ώστε να πράξουν ανάλογα από εδώ και στο εξής.
Τι μεγαλείο και πόση σοφία...
Επειδή κάποιοι έχουν γεννηθεί με εμφανή νοητική στέρηση και θα μισούσαν ακόμη και τη σκιά τους αν είχε μια ελαφρά πράσινη απόχρωση, τη λένε στους παίκτες οι οποίοι φυσικά και ΔΕΝ έχουν τίποτε απολύτως να χωρίσουν. Και μάλιστα πετάνε και το μορφωμένο "και ο νοών νοείτω". Ναι, ο νοών μπορεί να νοήσει, όχι τέτοια παιδάκια όμως... Πιθανολογώ ότι αν και οι παίκτες έπαιζαν μπουκέτα οι εν λόγω κύριοι θα εκσπερμάτωναν ηδονιζόμενοι από το υπερθέαμα. Όσον αφορά την τελευταία παρέναιση για να προσέχουν περισσότερο τη διαιτησία οι Αγγελόπουλοι, νομίζω ότι είναι δείγμα πολιτισμού και ευγενούς άμιλλας. Τι άλλο να πω δηλαδή...

Η ουσία ξέρετε ποια είναι; Κατ' αρχήν ποιος σας είπε ότι αυτό το κείμενο είναι ανεξάρτητο με το αμέσως προηγούμενο που έγραψα για τον θάνατο του 15χρονου; Τα όσα λέω εδώ πέρα ανήκουν στην ίδιαν όψη του ιδίου ακριβώς νομίσματος. Και δεν αφορούν μόνο όλους τους κάφρους: και τους γαύρους και τους βάζελους και τους αεκτζήδες και τους παοκτζήδες και όλους. Αφορούν άπαντες, διότι δείχνουν ακριβώς τη νοοτροπία μας. Ο Ολυμπιακός μόνο και μόνο λόγω όγκου φιλάθλων λογικό κι επόμενο είναι να έχει και τα πρωτεία ακόμη και στις καφρίλες και τις αλητείες. Δεν έχουμε θαυμάσει και λίγα: στη Νίκαια (δις), στην Ξάνθη, σε τόσες πόλεις και τόσες έδρες... Προσωπικά πιστεύω όμως ότι αυτά που έγιναν χθες, είναι ίσως ό,τι χειρότερο έχει συμβεί ποτέ σε ελληνικό γήπεδο. Και το εννοώ...

Και αν μη τι άλλο δείχνουν ότι τελικώς η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει πέσει ακόμη πιο κάτω κι απ'όσο μπορεί να νομίζαμε ή να υποψιαζόμασταν. Αφού πλέον έχει φτάσει η ανθρώπινη ζωή να ζυγίζεται ακόμη κι από χρωματιστές σωβρακοφανέλες... Διότι πλέον η ζωή σου κρέμεται από μια κλωστή αν το χρώμα σου δεν είναι το σωστό, ή έστω αν είσαι παίκτης της λάθος ομάδας, ή τελικά ακόμη κι αν είσαι απλώς μαλάκας που ασχολείσαι με τέτοια...

Έλεγα πιο πάνω ότι τα αθλητικά τα θεωρώ τελείως ασόβαρα. Προσοχή: τα αθλητικά, όχι τον αθλητισμό. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο και η διαφορά αυτών των δύο, τεράστια. Κι εγώ όμως ασχολούμαι πολύ με τα αθλητικά για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος, ότι προσφέρουν θέαμα και δημιουργούν συνθήκες για χαβαλέ. Πολλοί κολλητοί μου είναι βάζελοι. Ούτε ξύλο παίζουμε, ούτε βριζώμαστε σε κάθε αγώνα. Και η καζούρα θα γίνει, και το πείραγμα και το ο,τιδήποτε καλοπροαίρετο. Και ως εκεί. Τα αθλητικά δεν τα κόβω όπως δεν θα κόψω και το διάβασμα βιβλίων, τη μουσική, τη συλλογή μου από δίσκους και πάει λέγοντας. Μπορώ να ζήσω και δίχως όλ'αυτά, όμως θα χάσω πολύ σε χρώμα. Το θέμα είναι ότι για να μην χάσουν κάποιοι άλλοι σε χρώμα, έχουμε φτάσει να χάνουν τη ζωή τους. Και το χρώμα δεν είναι απαραίτητο να είναι αθλητικό. Μπορεί να είναι και πολιτικό και ταξικό και ο,τιδήποτε. Δεν έγινα Ολυμπιακός επειδή ο Ολυμπιακός κερδίζει. Έγινα για άλλους λόγους. Όπως για άλλοςυ λόγους στην Γερμανία είμαι Σάλκε και όχι Μπάγερν, όπως για άλλους λόγους στην Ισπανία είμαι Μπιλμπάο αντί για Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα και πάει λέγοντας. Σημασία δεν έχει τόσο η πρωτιά, ούτε η νίκη. Σημασία έχουν άλλα πράγματα στη ζωή. Και δυστυχώς τα εχουμε κάνει όλα μπουρδέλο.
Ξαναχαίρετε...

UPDATE: Κατόπιν αιτήματος... Σπίθα, κατεβάζω αυτό το ποστ "δεύτερο".