Πωπω! Γουστάρω καρτούν! Πού το ανακάλυψες, ρε θηρίο; Να το βάλω στα LoL;
Παρεμπιπτόντως: σύμφωνα με την Εκκλησία ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται προστάτης των ναυτικών λόγω ενός θαύματος που έκανε κατά τη διάρκεια μιας φοβερής θαλασσοταραχής.
Ο άγιος ωστόσο «φαίνεται πως διαδέχτηκε τον Ποσειδωνα. […] Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ο Άγιος Νικόλαος ήταν κάποιος θαλασσινός καραβοκύρης που βαρέθηκε πια από τα συχνά ναυάγια και τις περιπέτειες και τέλος αποφάσισε να εγκαταλείψει τη θάλασσα. Πήρε ένα κουπί και προχωρώντας στα μεσόγεια τους ρωτούσε τι είναι αυτό το πράγμα. Όσο εκείνοι αναγνώριζαν το κουπί, εκείνος απομακρύνονταν περισσότερο από τη θάλασσα, πηγαίνοντας στο εσωτερικό. Κάποτε συνάντησε ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα από το ναυτικό αυτό εξάρτημα και στην ερώτηση του απάντησαν “ξύλο”. Τότε κατάλαβε οτι οι κάτοικοι της περιοχής δεν είχαν σχέση με τη θάλασσα και εκεί εγκαταστάθηκε και άγιασε. Η νεοελληνική αυτή παράδοση, που όμως αναφέρεται πιο πολύ στον προφήτη Ηλία, δεν είναι δημιούργημα της νεότερης εποχής. Τα στοιχειά της βρίσκονται στον αρχαίο μύθο του εξιλασμού του Οδυσσεα. Πραγματικά, στην Οδύσσεια ο Όμηρος διηγείται οτι ο μάντης Τειρεσίας συμβουλεύει τον Οδυσσεα κατά την επίσκεψη του στον Άδη, αφού εκδικηθεί τους μνηστήρες να πάρει ένα κουπί και να πάει σε έναν τόπο μεσόγειο, όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι είναι θάλασσα, τα πλοία και τα κουπιά. Ο τόπος αυτός θα βεβαιωθεί ο Οδυσσεας ότι είναι εκείνος, όπου θα συναντήσει οδοιπόρο που θα νομίσει το κουπί φτυάρι ۬ τότε θα μπήξει το κουπί στη γη, θα θυσιάσει στον Ποσειδωνα και θα συμφιλιωθεί μαζί του. […]» Ο άγιος λοιπόν «παρά την απόφαση του να μη διατηρήσει καμία σχέση με το υγρό στοιχείο, δεν μπορούσε να ξεχάσει τους ναυτικούς, που θαλασσοπνίγονται, όπως άλλοτε και εκείνος. […] Γι’ αυτό μετά το θάνατό του, οπότε άγιασε, γυρίζει πάνω από τις θάλασσες, για να σώζει τους ναυτικούς που κινδυνεύουν και ζητούν τη βοήθεια του. Ο Άγιος Νικόλαος, λοιπόν, διατηρεί τις ιδιότητες και το χαρακτήρα τού Ποσειδώνα. […]»
Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, τ. 8, σ. 259, Λήμμα «Ελλάδα»
1 σχόλιο:
Πωπω! Γουστάρω καρτούν! Πού το ανακάλυψες,
ρε θηρίο; Να το βάλω στα LoL;
Παρεμπιπτόντως: σύμφωνα με την Εκκλησία ο Άγιος
Νικόλαος θεωρείται προστάτης των ναυτικών λόγω
ενός θαύματος που έκανε κατά τη διάρκεια μιας
φοβερής θαλασσοταραχής.
Ο άγιος ωστόσο «φαίνεται πως διαδέχτηκε τον
Ποσειδωνα. […] Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση
ο Άγιος Νικόλαος ήταν κάποιος θαλασσινός
καραβοκύρης που βαρέθηκε πια από τα συχνά
ναυάγια και τις περιπέτειες και τέλος αποφάσισε
να εγκαταλείψει τη θάλασσα. Πήρε ένα κουπί και
προχωρώντας στα μεσόγεια τους ρωτούσε τι είναι
αυτό το πράγμα. Όσο εκείνοι αναγνώριζαν το κουπί,
εκείνος απομακρύνονταν περισσότερο από τη
θάλασσα, πηγαίνοντας στο εσωτερικό. Κάποτε
συνάντησε ανθρώπους που δεν είχαν ιδέα από το
ναυτικό αυτό εξάρτημα και στην ερώτηση
του απάντησαν “ξύλο”. Τότε κατάλαβε οτι οι
κάτοικοι της περιοχής δεν είχαν σχέση με τη
θάλασσα και εκεί εγκαταστάθηκε και άγιασε.
Η νεοελληνική αυτή παράδοση, που όμως
αναφέρεται πιο πολύ στον προφήτη Ηλία, δεν
είναι δημιούργημα της νεότερης εποχής. Τα
στοιχειά της βρίσκονται στον αρχαίο μύθο
του εξιλασμού του Οδυσσεα. Πραγματικά, στην
Οδύσσεια ο Όμηρος διηγείται οτι ο μάντης
Τειρεσίας συμβουλεύει τον Οδυσσεα κατά
την επίσκεψη του στον Άδη, αφού εκδικηθεί
τους μνηστήρες να πάρει ένα κουπί και να
πάει σε έναν τόπο μεσόγειο, όπου οι άνθρωποι
δεν έχουν ιδέα τι είναι θάλασσα, τα πλοία και
τα κουπιά. Ο τόπος αυτός θα βεβαιωθεί ο
Οδυσσεας ότι είναι εκείνος, όπου θα συναντήσει
οδοιπόρο που θα νομίσει το κουπί φτυάρι ۬ τότε
θα μπήξει το κουπί στη γη, θα θυσιάσει στον
Ποσειδωνα και θα συμφιλιωθεί μαζί του. […]»
Ο άγιος λοιπόν «παρά την απόφαση του να
μη διατηρήσει καμία σχέση με το υγρό στοιχείο,
δεν μπορούσε να ξεχάσει τους ναυτικούς, που
θαλασσοπνίγονται, όπως άλλοτε και εκείνος.
[…] Γι’ αυτό μετά το θάνατό του, οπότε άγιασε,
γυρίζει πάνω από τις θάλασσες, για να σώζει
τους ναυτικούς που κινδυνεύουν και ζητούν
τη βοήθεια του. Ο Άγιος Νικόλαος, λοιπόν,
διατηρεί τις ιδιότητες και το χαρακτήρα
τού Ποσειδώνα. […]»
Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη, τ. 8, σ. 259,
Λήμμα «Ελλάδα»
Δημοσίευση σχολίου