Σελίδες

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Ένα δώρο σχεδόν πασχαλινό...

Μιας και βρισκόμαστε σε άγιες μέρες, είπα κι εγώ να ανεβάσω ένα κειμενάκι στο πνεύμα των ημερώνε να'ούμ, μεταξύ άλλων και για να μου φύγουν και τα νεύρα τε και οι ζοχάδες για το ρουφιάνεμα που έφαγα στον λογαριασμό μου στο φεηστσιμβούκιον επειδή δεν άρεσαν κάποια πράγματα που έγραφα, με αποτέλεσμα ο εν λόγω λογαριασμός να βρίσκεται κάπου στο υπερπέραν αυτήν την στιγμή (αλλά σε ξέρω πούστη, διότι είσαι και εντελώς μαλάκας μεταξύ άλλων... Διότι το πρόβλημα εντελώς μαλάκα δεν είναι να ξανακάνω άλλον λογαριασμό, που μπορώ πανεύκολα, αλλά το αν μην χάσω πχ τα μηνύματα που έχω. Διότι κατά τα λοιπά τους διαδικτυακούς φίλους τους ξαναβρίσκω, αλλά είπαμε, είσαι τόσο εντελώς μαλάκας...). Τέλος πάντων, όχι τώρα αυτά...

Όταν ανέβηκα εις τα Αθήνας για να παραστώ στο φίλτατον και πολυαναμενόμενον Up the Hammers, με περίμενε ένα εξ-αιρετικό δώρο, το οποίο λίγες ημέρες πριν είχε παραλάβει ο Mad Putcher από τα Entasis Studios του γνωστού και μη εξαιρεταίου... Καππαδόκη, Νίκου Παπακώστα των Convixion (οι οποίοι παρεμπιπτόντως αύριο 27/04/16 στα 15 χρόνια της Eat Metal θα κυκλοφορήσουν επισήμως και τον νέο τους δίσκο -ο οποίος γαμεί, λίαν επιεικώς- στο απίστευτο επετειακό live με τους Iron Cross το οποίο και χάνω, τον σταυρό μου μέσα.... Αλλά μην αρχίσω πάλι...). Το δώρο αυτό βρισκόταν μέσα σε μια σακούλα. Η σακούλα είχε παραδοθεί από ένα εκλεκτό κάθαρμα ως απεδείχθη (για το οποίο ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι όταν κάποια στιγμή που μίλησα μαζί του τηλεφωνικώς, νόμιζα ότι μίλαγα σε μια παραλλαγή του εαυτού μου). Από το εν λόγω κάθαρμα είχα αγοράσει το "δώρο". Τώρα θα μου πείτε, το αγόρασες εσύ και ήταν δώρο; Βεβαίως! Κάποιες φορές αόμη και το παράδοξο μπορεί να γίνει πραγματικότητα!

Τέλος πάντων, για να μην πλατειάζω, το δώρο αυτό ήταν αισθησιακά κλεισμένο σε μια σακούλα από κατάστημα αισθησιακών εσωρούχων.


 Τι άλλο να πεις μετά... Κι εκεί που το μυαλό σου σε έχει βάλει να ταξιδεύεις σε μεθυστικές αόρατες τροχιές από θεσπέσια οσμή τζατζικιού την στιγμή που περιμένεις να βγάλεις από μέσα τις ζαρτιέρες των ονείρων σου που πάντοτε περίμενες, ξάφνου ανοίγεις και βγαίνει.... ΑΥΤΟ:



Chainsaw, Hill of Crosses, σε δίσκο και cd...
Δεν ξέρω αν θυμάστε μια συνέντευξή τους που είχα αναδημοσιεύσει πριν από αρκετό καιρό. Ε, λοιπόν από τότε τους έψαχνα επισταμένα. Και για να σας πω την αλήθεια, παρόλο που και τον δίσκο τους είχα βρει για κατέβασμα, αλλά και κάποια ελάχιστα τραγούδια στο γιουτούμπι, είχα βάλει τον εαυτό μου σε τέτοια φάση να γουστάρω που δεν ήθελα να ακούσω τίποτε απ'αυτούς, μέχρι να τους βρω. Ήθελα λίγο το συναίσθημα των παλιών εποχών ρε διάολε! Το κυνήγι, την προσμονή, την κάβλα του αγνώστου! Κάποια στιγμή λοιπόν πέτυχα τον Witchkiller σε μια συναυλία (δεν θυμάμαι που, ειλικρινά). Ο Witchy έκανε τα κονέ και με έφερε σε επαφή με τον Decapitator (το κάθαρμα που λέγαμε), μέσω του οποίου έκανα και την αγορά. Το πρόβλημα (που μου τα έκανε χειρότερα) ήταν το άλλο όμως: όπως πρόσφατα σας έγραφα στο περί προσφυγικού σενδόνι, ήδη είχα μπει σε φάση απομάκρυνσης από τα εγχώρια, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να επιστρατεύσω τον Mad Putcher να παραλάβει το υλικό, το οποίο ο φίλτατος Decapitator είχε μεριμνήσει να αφήσει σχεδόν άμεσα στο "Αρχηγείον". Το πρόβλημα ήταν όμως ότι την σακούλα αυτήν την είχαν... πάρει όλοι, πλην εμού που ήμουν και ο νόμιμος ιδιοκτήτης! Και περίμενα, και περίμενα, και περίμενα μήνες ολόκληρους... μέχρι που την πήρα στα χέρια μου! Και έμεινα μαλάκας!

Όταν έγραφα για την δισκάρα των Sacral Rage κάπου είχα σημειώσει όιτ ετούτο το βλόγι κανονικά δεν είναι για κριτικές, αλλά ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν τέτοιος που δεν γινόταν να κάνω κριτική. Λογικά σε κάποιον καιρό θα κάνω κριτική και για την απίστευτη δισκάρα των Convixion. Στο ενδιάμεσο, μου έκατσε κι αυτό εδώ... Και ξανασκέφτομαι ότι αν και από χρόνο δεν έχω ούτε για τίναγμα (ξέρετε τίνος), μάλλον πρέπει να επανενεργοποιήσω το Hellenic Metal... Ας φύγουμε όμως από τις ενδότερες σκέψεις μου κι ας επιστρέψουμε...

Ακούγοντας αυτό το μεγαλούργημα έμεινα με ανοικτό το στόμα. Θα το χαρακτήριζα... υπερthrash... Άνευ υπερβολών. Μιλάμε για ξύλο, όχι αστεία. Το ακόμη πιο ωραίο είναι ότι με κάθε άκουσμα στο οποίο εμβάθαινα όλο και περισσότερο, ο δίσκος αυτός μου άφηνε και μια παραπάνω γεύση, πάντοτε πέριξ του παλαιού, ρομαντικού thrash των μέσων της δεκαετίας του 80, τότε που το καραχυμαδιό ήταν καλό και σε έκανε να προσμένεις το επόμενο ξύλο με ανυπομονησία. Ακριβώς γι'αυτόν τον λόγο ένα από τα πρώτα πράγματα που μου πέρασαν από το μυαλό ήταν και το ότι "γι'αυτό το πράγμα πρέπει να γράψω κάτι"...
Αλλά τι;
Αρχικώς σκέφτηκα να γράψω κάτι για τα τραγούδια. Το τάδε είναι πιο γαμάτο, ενώ το έτσι πιο τεχνικό. Πίπες! Ο δίσκος δεν σου βγάζει κάτι τέτοιο. Ο δίσκος είναι σχεδόν βιασμός: από το εξώφυλλο και την τιτανοτεράστια φωτογραφία του συγκροτήματος, μέχρι το σημειωματάκι, το αμιγώς αντιχριστιανικό ύφος (είπαμε, το κείμενο είναι στο πνεύμα των ημερών!) και τις τρομερές ταχύτητες των κομματιών. Άρα τι να κάτσω να γράψω εγώ, όταν τα λέει όλα μόνος του; Το μόνο που θα γράψω είναι ότι καλό είναι να τον ακούσετε οπωσδήποτε, ιδίως οι λάτρεις του είδους! Και πάντα δυνατά, πάντα με τους στίχους ανοικτούς για να πολλαπλασιάζεται η απόλαυση, ει δυνατόν και με ένα σουβλάκι στο χέρι.

Η συγκεκριμένη φώτο δεν είναι του συγκροτήματος, αλλά ο κύριος στο μέσον, είναι. Μα ειλικρινά, ποιος θα ποζάριζε με τόσο δέος και σεβασμό έχοντας σουβλάκι στο χέρι;!




 Προσωπικά πλέον δεν περιμένω μόνο τον επόμενο δίσκο της μπάντας, αλλά και το επίσημο ραφτό του συγκροτήματος, το οποίο αν όλα πάνε καλά θα έχει μια έκπληξη πάνω του, την οποίαν από την στιγμή που μου την εμπιστεύθηκε ο εμπνευστής, δεν μπορώ να την αποκαλύψω, αλλά σας εγγυώμαι ότι αν τα καταφέρουν να την κάνουν, θα σπάσει τα ταμεία! Από 'κει κι έπειτα, όπως του είπα και από το τηλέφωνο, περιμένω πως και πως να έρθει η ωρα που θα τσουγκρίσουμε τα σουβλάκια μας κι από κοντά!

Thrash ρε φίλε.
Έτσι απλά.

ΥΓ. Ένα Bonus για το feeling...
Συγγνώμη δηλαδή, αλλά αν εγώ κυκλοφορούσα με το απαυτό έξω δεν θα με μάζευαν; Τι αλητείες είναι τούτες; Είναι δηλαδή δυνατόν εκεί που περπατάς να έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα τέτοιο θέαμα;


1 σχόλιο:

Erisadesu είπε...

Πες τα πασχαλινά δώρα καλύτερα από τα Χριστουγεννιάτικα όπως και το φαγητό άλλωστε