Την παραπάνω φωτογραφία πρέπει να την βλέπουμε μόνο σε τεράστια, δίχως πίξελς που να διατηρούν τάχα μου την ευπρέπεια.
Δεν βλέπω καμία ευπρέπεια σε μια τέτοια φωτογραφία.
Λύγισα... Τριών χρονών... Όσο κι ο γιός μου...
Θα μπορούσαν να παίζουν μαζί υπό άλλες συνθήκες.
Το ανθρώπινο είδος απέτυχε οριστικά.
Είμαστε μια δίποδη ακρίδα, μια μάστιγα που δεν της αξίζει να αναπνέει, να βρίσκεται σε αυτό το αστολίδι του Σύμπαντος μαζί με όλα τα υπόλοιπα πολιτισμένα ζώα.
Συμμετέχουμε όλοι στο Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη. Μόλις δούμε την ασχήμια του εαυτού μας, των λόγων και των πράξεών μας, σπεύδουμε να γυρίσουμε το κεφάλι προς την άλλη μεριά. Και αμέσως προσπαθούμε να φτιάξουμε την ίδιαν εικόνα πιο ευπρεπισμένη, να μην μας στεναχωρεί το ίδιο, να μας δώσει το συγχωροχάρτι μας, να μας υπενθυμίσει ότι όλα τα κάνουμε καλά και στην πραγματικότητα αν δεν τα κάνουμε εμείς καλά κάποιοι άλλοι είναι που φταίνε. Και την ίδιαν στιγμή το Πορτραίτο μαζεύει όλη την σαπίλα της ψυχής μας, όλη την βρώμα, όλη την ασχήμια.
Και δείχνει ποιοι πραγματικά είμαστε.
Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου μία "σύνθεση" κάποιου υποπροϊόντος του ανθρωπίνου είδους, η οποία κυκλοφορεί κι αναπαράγεται ευρέως τις τελευταίες μέρες από άλλα υποπροϊόντα, ιδίως σε χριστιανογαμησέμας κύκλους αγάπης και λοιπής διπροσωπείας.
Νομίζω ότι αξίζει σε αυτές τις δύο φωτογραφίες να βρίσκονται κοντά, για να μας θυμίζουν
ποιοι πραγματικά είμαστε.
Και πριν προλάβει κάποιος να νομίσει ότι παίρνω το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς, να υπενθυμίσω ότι και οι δύο πλευρές τα ίδια σκατά είναι. Και οι μεν και οι δέ. Απεχθάνομαι ως ανόμοιούς μου όλους αυτούς που ψάχνουν να βρουν τη δικαιολογία για να εξηγήσουν και να ερμηνεύσουν. Απεχθάνομαι την έλλειψη ανθρωπιάς και κοινής λογικής, απεχθάνομαι τα πάντα στο είδος μου. Με κάνουν να ξερνάω όλοι αυτοί που έχουν ως προτεραιότητα τις τράπεζες, τα συνμφέροντα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Θυμάμαι πριν λίγες μέρες που κάποιοι πανηγύριζαν ότι η Γερμανία σε μια ένδειξη ανθρωπιάς είπε ότι θα ανοίξει τα σύνορα: τόσο ηλίθιοι όλοι τους που δεν σκέφτηκε κανείς για ποιον λόγο είχαν κλείσει τα σύνορα.
Ως θεός που είμαι με έχει πλάσει ο άνθρωπος.
Θεωρώ κατάρα το γεγονός ότι είναι το ίδιο χέρι που έπλασε και τα δύο παραπάνω έργα.
Έχουμε χάσει την ουσία.
Δεν είμαστε άνθρωποι.
Ρωτάω τι έφταιξε το παιδάκι και κλαίω διότι απάντηση δεν παίρνω.
Και κλαίω κανονικά διότι είναι σαν τον γιό μου.
Και μη φοβάστε, η μιζέρια σας είναι ασφαλής. Το παιδακι δεν θα έρθει.
