Μπράβο στην ομαδάρα του μπάσκετ.

Να ξεκινήσουμε από τα ζόρικα πλην αυτονόητα: γι'αυτήν την ομάδα δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά υπερηφάνεια, χαρά και ικανοποίηση.
Το θέτω έτσι κομψά, διότι ήδη από χθες ξεκίνησαν διάφοροι εγχώριοι "δικαστές" να επικρίνουν τους πάντες και τα πάντα: τον "άχρηστο Σπανούλη" (που βέβαια μόλις αντίπροχθες ήταν ο θεός ο ίδιος), το "ελλιπές ρόστερ" (που φυσικά τον τελευταίο μήνα χαρακτηριζόταν επιπέδου ΝΒΑ), τον "άπειρο Σφαιρόπουλο" (που εννοείται ότι υποβιβάστηκε από Φιλ Τζάκσον) και πάει λέγοντας. Βέβαια θα μου πεις, εδώ η οομάδα γράφει ιστορία κι εσύ ασχολείσαι με την πλέμπα της ερυθρολευκης "εξέδρας"; Ναι, ασχολούμαι διότι απλούστατα πρέπει να ξεκαθαρίζουμε την κατάσταση επιτέλους και να διαφανεί ότι αυτοί είναι η θλιβερή μειοψηφία και τίποτε περισσότερο.

Η ομάδα έκανε τεράστια υπέρβαση και το σημαντικό είναι ότι δεν την έκανε μια φορά μόνο. Έχει καθιερωθεί πλέον στις συνειδήσεις όλων ως η ομάδα των υπερβάσεων, η ομάδα που κάνει το αδύνατο δυνατο. Δεν θα αναφερθώ στις δύο προηγούμενες κούπες που όλοι θυμόμαστε πως ήρθαν. Θα μιλήσω μόνο για τον τελευταίο ένα μήνα, όπου προερχόμενος από μία κα-τα-πλη-κτι-κή σαιζόν και μάλιστα μέσα από πλήθος σοβαρών προβλημάτων (αρχής γενομένης από τους κλυδωνισμούς της ήττας από τον αιώνιο στο κύπελλο και ιδίως λόγω των σοβαρών τραυματισμών της συνέχειας) έφτασε στο σημείο να προκρίνεσαι εις βάρος της ομαδάρας που ονομάζεται Μπαρτσελόνα (στην έδρα της οποίας ουδέποτε είχες κερδίσει μέχρι σήμερα και το έπραξες παίζοντας εμφατικά ολοκληρωτικό μπάσκετ). Στην συνέχεια σου έλαχε η ομαδάρα που λέγεται ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Είναι πολλοί αυτοί που ιδίως μετά τον ημιτελικό προσπάθησαν να την παρουσιάσουν ομαδίτσα της σειράς με αποτυχημένους παίκτες κλπ. Η πραγματικότητα είναι ότι μας έτυχε η δυσκολότερη ομάδα που μπορούσε ναν μας τύχει και ήμασταν εμείς που την κάναμε να δείχνει πελάτης. Δυστυχώς όμως, παρόλο που τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάσκετ και είναι η ομάδα (ως σύνολο) αυτή που μετράει, η υπερπροσπάθεια που κατεβλήθη για να περάσουμε το ρωσικό μεγαθήριο ήταν τέτοια που παρά την αισιοδοξία όλων μας ουσιαστικά είχε ήδη προκαθορίσει το αποτέλεσμα του τελικού.

Ναι, η πορεία του μεγάλου τελικού έδειξε ότι η κούπα δεν θα ερχόταν στο λιμάνι. Ακόμη κι όταν καλύψαμε την διαφορά των 11 πόντων φάνταζε πολύ δύσκολο στα μάτια ενός ανθρώπου που ξέρει από μπάσκετ. Έβλεπες ότι οι παίκτες είναι ξεφουσκωμένοι. Ήθελαν πνευματικά αλλά σωματικά δεν μπορούσαν. Δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε γι'αυτό από την στιγμή που όλοι μας είδαμε την τιτάνια προσπάθεια ολόκληρης της χρονιάς (που ακόμη δεν έχει τελειώσει φυσικά). Η αλήθεια είναι ότι αν τα ζευγάρια των ημιτελικών ήταν διαφορετικά, εξίσου διαφορετικό θα ήταν και το αποτέλεσμα του τελικού αλλά δυστυχώς δεν ήταν διαφορετικά.
Εννοείται ότι όλοι μας είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού όλων μας υπήρχε η εποποιία των δύο τελευταίων τίτλων, αλλά κακά τα ψέματα, δεν είναι κάθε μέρα του άη-Γιαννιού. Όσο ομάδα κι αν είσαι, όση ψυχή κι αν έχεις, όσο κι αν σε φοβούνται, θα έρθει εκείνη η μία στιγμή που θα λυγίσεις αναγκαστικά. Κανείς δεν μπορεί να μένει συνεχώς όρθιος και να τρώει κατά κύμματα τις επιθέσεις. Αν αναλογιστούμε δε, το ρόστερ της ομάδας νομίζω ότι θα καταλάβουμε πως η επιτυχία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Το μόνο που αφήνει κάπως πικρή γεύση είναι ακριβώς το ότι με (ίσως) λίγα χρήματα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν γίνει κάποιες καλύτερες επιλογές στους ξένους (και δεν αναφέρομαι σε Ντάστον-Χάντερ) και έτσι τα αδέλφια είμαι βέβαιος ότι θα είχαν δει τον κόπο όλων τους να στέφεται από απόλυτη επιτυχία. Δεν πειράζει, πάμε γι'άλλα. Η συγκεκριμένη ομάδα μου έχει δείξει ότι ξέρει να δουλεύει σωστά σε όλα τα επίπεδα.

Να πω και δύο πράγματα για τους παίκτες. Δεν υπάρχει λόγος να αρχίσουμε τις επικρίσεις ή τις κρίσεις επί προσωπικού. Γενικά νομίζω ότι δεν έχουμε δικαίωμα να απαιτούμε περισσότερο απ'αυτά που μπορούν να δώσουν κάποιοι παίκτες. Ο Ολυμπιακός έχει έντιμους παίκτες: κάποιοι εξ'αυτών είναι παίκτες πρώτης γραμμής και κάποιοι εξ'αυτών δεύτερης και όλοι μαζί συνέβαλαν στην φετινή ευρωπαϊκή εποποιία η οποία απλώς δεν ολοκληρώθηκε με ένα ακόμη θαύμα (και τίποτε λιγότερο). Ιδίως για τον Σπανούλη όμως θα ήθελα να προσθέσω κάτι: από όλα αυτά που γράφτηκαν νομίζω ότι τίποτε δεν αποτελεί υπερβολή. Ο άνθρωπος είναι απίστευτος. Είμαστε τυχεροί να διαθέτουμε τον καλύτερο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα, είναι τόσο απλό. Και για να καταδείξω το μέγεθος της ανυπέρβλητης βλακείας που κυκλοφορεί, να υπενθυμίσω ότι το περασμένο καλοκαίρι ο άνθρωπος αυτός λίγο έλειψε να φύγει απηυδησμένος και να πάει στην Μπαρτσελόνα επειδή δεν άντεχε άλλο την άδικη αντιμετώπιση προς το πρόσωπό του (και μην ξεχνάμε ότι ο Σπανούλης είναι άνθρωπος ψυχολογίας Αν τον σκλαβώσεις, είναι ικανός να παίξει και... δίχως πόδια). Αυτό το λέω διότι δεν έχουμε όλοι μνήμη χρυσόψαρου όπως πολύς κόσμος νομίζει. Να σημειώσω και το εξής σημαντικό: οι διθύραμβοι για τον Σπανούλη δεν μειώνουν σε καμία περίπτωση την αξία των υπολοίπων παικτών. Όπως όμως για την Μπαρτσελόνα όλοι μιλάνε για τον Μέσι (και προφανώς αυτό δεν υποβαθμίζει την αξία του Ινιέστα), κάπως έτσι και για τον μπασκετικό Ολυμπιακό όλοι μιλάνε για τον Σπανούλη. Είναι ο ηγέτης της ομάδας, ο οποίος πρώτος απ'όλους σπεύδει να εκθειάσει τις προσπάθειες των συμπαικτών του αποδεικνύωντας ότι είμαστε Ομάδα με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα.
Επίσης δεν πρέπει να αφήσουμε εκτός τον καταπληκτικό Γιάννη Σφαιρόπουλο που μας έχει αφήσει όλους με ανοικτό το στόμα με τις δυνατότητές του και το υποδειγματικό του κοουτσάρισμα. Εϊμαι βέβαιος ότι ο Ολυμπιακός θα μεγαλουργήσει με αυτόν υπό τις οδηγίες του. Εννοείται ότι σε αυτό το σημείο πρέπει να μνημονεύσουμε και τον Γιώργο Μπαρτζώκα ο οποίος έστησε αυτήν την ομάδα, άσχετα αν όλοι ξέρουμε ότι επειδή είχε χάσει τα αποδυτήρια δεν θα μπορούσε να είχε φτάσει την ομάδα ως εδώ.

Θα κλείσω με το αναμενομενο παρατράγουδο: μέσα στην όλη βλακεία των ημετέρων έχουμε και την ανυπέρβλητη βλακεία κάποιων εκ των από 'κεί, οι οποίοι προσπαθούν να ανακαλύψουν κλωτσιές και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο για να αποδείξουν ότι το ξέσπασμα του Σπανούλη στο τέλος του τελικού κατά του Ρούντι έδειξε τον πραγματικό του χαρακτήρα και λοιπά είδη καπνιστού (γιου νόου, πίπες κι έτσι). Τους γειώνουμε επιδεικτικά και αφήνουμε την προπαγάνδα τους να δείξει αυτοί ποιοι πραγματικά είναι. Ο Ρούντι είναι ίσως ο πιο σιχαμερός παίκτης που έχει περάσει από τα ευρωπαϊκά γήπεδα και απέδειξε ότι βρήκε τον κολλητό που του ταιριάζει (βλ. Ματσιούλις). Δεν ξέρω αν διαβάσατε τις δηλώσεις τους: και μόνο που απευθύνονται στον Σπανούλη ωσάν να μην έχει κατακτήσει ποτέ του το δισκοπότηρο. Είναι να γελάνε και τα τσιμέντα μαζί τους. Πιο γραφικοί κι από τα χωριά του Πηλίου.

Θα κλείσω όπως ξεκίνησα: γι'αυτήν την ομάδα υπάρχει μόνο υπερηφάνεια, χαρά και ικανοποίηση. Μπράβο σε όλους και πάμε για το πρωτάθλημα πλέον. Κι όσον αφορά την Ευρώπη, και του χρόνου εκεί θα είμαστε, Για αλλους δεν ξέρω, αν κι εδώ που τα λέμε γι'αυτόυς δεν με πολυενδιαφέρει.

Μερικά πολιτικά πενηνταράκια της επικαιρότητας συν μερικές άλλες πινελιές...

(Προσοχή: ακολουθεί πάρα πολύ προκλητικό κείμενο. Προλαβαίνετε να πάτε να πλύνετε κανά πιάτο ή να πάρετε το πτηνόν)

- Οκ, το έχουμε καταλάβει πως πάει το παιχνίδι εδώ και καιρό: ο Τσίπρας ξέρει ότι κάθε είδους αντίστοιχο πρόγραμμα βοήθειας (των άλλων) δεν τραβάει και βυθίζει τη χώρα ολοένα και περισσότερο στον βούρκο. Η λύση που έχει βρει ποια είναι; Να τρώει από κάθε είδους ταμειακό διαθέσιμο που υπάρχει μέχρι οι Ευρωπαίοι να μην αντέξουν. Το πρόβλημα σε αυτό είναι ότι όσα τρώει δεν ξαναγυρνάνε, όσο κι αν χτυπιέται.

- Την ίδιαν στιγμή οι Ευρωπαίοι κάνουν ακριβώς το ίδιο. Που θα πάει, σου λένε, πόσα άλλα διαθέσιμα θα βρεις; Πόσο θα αντέξεις; Στα γονατάκια μας θα έρθεις και για τιμωρία σου οι όροι θα είναι πολύ χειρότεροι.

- Υπάρχει πολύς κόσμος (ιδίως από τα χαμηλά iq που θεωρούν ότι βαστούν τον παπά από τα παπάρια) που λέει με αυξημένη σοβαροφάνεια ότι με αυτά που κάνει ο Τσίπρας δεν υπάρχει γυρισμός. Γελάνε και οι ρέγγες που μέχρι πρότινος έκλαιγαν: γυρισμός έπαψε να υπάρχει από την ημέρα που ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος μας έβαλε στο μνημόνιο. Όσο περνάει ο καιρός, το καταλαβαίνουν ολοένα και περισσότεροι πλην Λακεδαιμονίων βεβαίως, βεβαίως.

- Οι Ευρωπαίοι πάντως μη νομίζετε ότι θα καταθέσουν πολύ εύκολα τα όπλα. Ήδη η επόμενη λύση είναι έτοιμη: χρεωκοπία μεν, εντός ευρώ δε. Τρόποι γι'αυτό πολλοί. Ούτως ειπείν, χρεωκοπήστε εσείς αλλά θα μας τα πληρώσετε όλα. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος. Αυτό ονομάζεται ευρωπαϊκή αληλεγγύη, ιδίως για τους καθ'ημών νεοφιλελέ (από τα χαμηλά iq που λέγαμε).

- Η μεγάλη πλάκα όμως ξέρετε ποια είναι; Ότι και οι μεν και οι δε έχουν ποντάρει στο ίδιο ακριβώς πράγμα: ο μεν Τσίπρας στο ότι αν μας παραζορίσουν δεν θα μπορούμε να πληρώνουμε άλλο, οι δε Ευρωπαίοι στο ότι αν μας παραζορίσουν δεν θα μπορούμε να πληρώνουμε άλλο. Κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειον της Δανιμαρκίας.

- Κάπου εδώ σκάει μύτη και το δημοψήφισμα. Κατ' αρχήν, αν αναλογιστούμε τα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα (και τα οποία είναι αυτά που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια) δεν είμαι και πολύ βέβαιος αν η λαϊκή ετυμηγορία μέσω δημοψηφίσματος είναι η καλύτερη λύση για να μας βγάλει από τα χάλια. Και κατά δεύτερον, η κυβέρνηση θέλει και δεκανίκι για να κυβερνήσει; Δηλαδή αν το πράγμα πάει όπως στην Καλιφόρνια που από παλιό δημοψήφισμα οι πολίτες έχουν ψηφίσει να μην ξαναμπούν νέοι φόροι, αλλά θέλουν καλύτερες υπηρεσίες και νέα δημόσια έργα, πως μπορούν να δυνδυαστούν αυτά τα δύο;

- Και την ίδιαν στιγμή έχουμε λαλήσει στις απόρρητες εκθέσεις που διαρρέουν στο τύπο και περιγράφουν τον επικείμενο χαμό μας. Νομίζω ότι μετράω πάνω από δέκα τις τελευταίες δύο βδομάδες. Τόσο απόρρητες. Το καλύτερο όμως είναι το άλλο: πάρα πολύ πρόσφατα διάβασα εκ μέρους των "Αγορών" (ήτοι των λαγών) ότι τελικά αν δεν πληρώσουμε και μια δόση στο ΔΝΤ δεν θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός.

- Λίγες μέρες πιο πριν, η ύστατη υπερτελευταία διορία στο παρά ένα που είχαμε πήρε μια πιο γενναία παράταση έως τον Ιούνιο, που "εξαρχής ήταν και η πραγματική" όπως δήλωσε ο Ολλανδός μανάβης που παριστάνει τον επικεφαλής του Eurogroup. Αν δεν τα έχουμε βρει ως τον Ιούνιο, μάλλον πάμε για Ιούλιο, λέω'γώ...

- Βέβαια όχι ότι όλο αυτό είναι και υπέρ μας, διότι όσο ο καιρός περνάει οι Ευρωπαίοι (ιδίως) λαμβάνουν τα μέτρα τους. Αυτό μάλλον το έχουν λησμονήσει τελείως στην κυβέρνηση. Όταν είσαι πραγματικά σοβαρός, χτυπάς άμεσα και τελειώνει το θεματάκι κι άσε τους άλλους  να αναρωτιούνται τι ακριβώς τους χτύπησε.

- Και βεβαίως είχαμε και την "αποπομπή" του Βαρουφάκη. Λοιπόν για να το κλείσουμε το θέμα, εγώ ακούω εντελώς βερεσέ όσα ακούγονται γι'αυτόν. Αν τα λάβω σοβαρά αυτό θα σημαίνει ότι όλοι αυτοί που τόσα χρόνια μας έλεγαν ψέματα (Ευρωπαίοι τε και ημέτεροι) ξαφνικά άρχισαν να μας λένε αλήθεια, πράγμα που δεν παίζει με καμία χριστοπαναγία. Άρα για να του τα χώνουν όλοι πανταχόθεν, πιο πιθανό είναι να τα έχει κάνει πολύ καλύτερα απ'όσο νομίζουμε, παρά να τα έχει κάνει σκατά.

- Ααααα, και μιας και ανέφερα το ΔΝΤ πιο πάνω, πάλι βγήκε η Λαγκάρντ πολύ πρόσφατα και εξέφρασε την (όγδοη ή ένατη, έχω χάσει το μέτρημα πλέον) συγγνώμη της που το ΔΝΤ έπεσε σε όλα έξω και τα έκανε απολύτως σκατά με ανεργίες, υφέσεις κλπ. Όλα κι όλα λοιπόν, όλοι αυτοί (οι δικοί μας οι μπετόστοκοι) που δήθεν πικάριζαν τον κόσμο ότι μπορεί να φάει την αξιοπρέπειά του, υποθέτω ότι τρέφονται με τις συγγνώμες, ε; Ε;

- Το είχα ξαναγράψει και παλαιότερα αλλά επιβάλλεται να το μνημονεύσω εκ νέου: η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς συμπολίτες μας να αποδείξουν πόσο ελεϊνά σκατόψυχα καθάρματα είναι, τα οποία παρακαλάνε νυχθημερόν στην καταστροφή της χώρας και του κόσμου της προκειμένου να αποδειχθεί το σφάλμα της λαϊκής βούλησης στις τελευταίες εκλογές. Το λες και κέρδος αυτό, αφού διαπιστώσαμε πόσο συχνά πρέπει να πατάμε το καζανάκι.

- Φυσικά για να πάμε και στην αντίπερα όχθη, η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ευκαιρία και σε πλήθος υποστηρικτών του να εξωτερικεύσουν το πραγματικό τους Είναι, σύμφωνα με την ιδεολογία του οποίου τα σκατά είναι καλά όταν τα κάνουμε εμείς (με μια μικρή συμπλήρωση ότι περιμέναμε δεκαετίες για να τα κάνουμε κι εμείς σκατά και δεν έχετε δικαίωμα να μας χαλάσετε τη χαρά).

- Μέσα σε όλα τα οικονομικά, έχουμε και πλήθος από άλλες παράλληλες πλην σημαντικότατες υποθέσεις. Για παράδειγμα η υπόθεση Ξηρού. Το πρώτο μέρος της φαρσοκωμωδίας είχε να κάνει με τις διαδικτυακές (σχεδόν) διαδηλώσεις που αποσκοπούσαν στο αυταπόδεικτο ανθρωπιστικό δικαίωμα του τρομοκράτη και δολοφόνου (για να μην ξεχνιώμαστε) να αποφυλακιστεί. Το επιχείρημα του βραχιολιού παρακολούθησης κάλυπτε σχεδόν τα πάντα: από την φυσική παρουσία, μέχρι τα δύσοσμα αέρια εις τα ιδιαίτερα και το ποιος θα μιλάει μαζί του για ιδεολογική πάλη κλπ.

- Βεβαίως και το καλύτερο όλων ήταν η επιχειρηματολογία, πχ ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ανάπηρος κλπ. Το πως έμεινε ανάπηρος (στην όραση) βεβαίως "ξεχνούσαν" όλοι να το μνημονεύσουν. Η ιστορία μου θύμισε κάποια φερόμενα βραβεία για τα οποία είχα διαβάσει κάποτε (ονομαζόντουσαν βραβεία Στέλλα, εις μνήμην κάποιας αμερικανίδας Στέλλας κάτι). Τα βραβεία αυτά υποτίθεται ότι τα απείνεμε κάποια επιτροπή αλλά η πραγματική ουσία τους ήταν ότι είχαν να κάνουν με αμερικανικές ιστορίες απερίγραπτης τρέλας, όπως η εξής: αξιότιμος αμερικάνος ανήρ, φίλος των εκδρομών, είχε αγοράσει τροχόσπιτο (αυτοκινούμενο) με cruise control για "ξεκούραστη οδήγηση" όπως έλεγαν οι οδηγίες. Μόνο που τις οδηγίες ο κυριούλης τις εξέλαβε λίγο διαφορετικά από το κανονικό και θεώρησε ότι εκτός από το γκάζι το control έστριβε και το τιμόνι. Έτσι, πήγε πίσω να φτιάξει έναν καφέ με το αυτοκίνητο σε πορεία. Εννοείται ότι το αμερικανικό δικαστήριο τον δικαίωσε επιδικάζοντας τεράστια αποζημίωση και από τότε η εταιρεία προσέθεσε την απλή πρόταση "μην φεύγετε από το τιμόνι". Ε, κάπως έτσι κι ο Ξηρός είναι τυφλός. Το ότι τυφλώθηκε όταν έσκασε βόμβα με την οποίαν σκόπευε κάποιον να καθαρίσει, είναι ψιλά γράμματα.

- Μακάρι όμως να τελείωνε εδώ: είχαμε και την συνέχεια της... Αποκάλυψης (κυριολεκτικά), μιας και πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι ο Ξηρός δεν θέλει να φορέσει βραχιολάκι διότι το απαγορεύει η θρησκεία! Είναι θεός ο άνθρωπος, μας τρολάρει όλους μαζί! Διότι οκ, δεν θυμάμαι την Αποκάλυψη του Ιωάννου απ'όξω και ως εκ τούτου δεν είμαι βέβαιος πως μπορεί να περιγράφεται ένα τέτοιο βραχιολάκι παρακολούθησης. Αυτό που προφανώς μας διέφυγε είναι ότι η θρησκεία μάλλον δεν μνημονεύει πουθενά ότι είναι κακό να δολοφονείς δικαίους ή αδίκους (αν κι εδώ που τα λέμε, αν προσέξουμε τις αγιοποιήσεις κάτι τέτοιο θα διαπιστώσουμε, αλλά τέλος πάντων).

- Το κορυφαίο όλων, όμως, είναι αυτή η εκκωφαντική σιωπή όλων εκείνων των προσφάτων υποστηρικτών του, που δεν ξέρουν πως να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ξυδάκι ή σόδα, ότι σας αρέσει καλύτερα.

- Δεν ξέρω πόσοι έχετε παρατηρήσει ότι από τότε που έσκασε μύτη η ιστορία Ξηρού, όχι απλώς έχουν σιγήσει οι ΗΠΑ ενώ συνεχώς έκαναν παρεμβάσεις υποστήριξης, αλλά μας τα χώνουν κιόλας. Έτσι όπως πάει το πράγμα βλέπω ότι η συμμαχία με τη Βόρειο Κορέα (και μόνο αυτήν) είναι πολύ κοντά. Άλλος, δεν.

- Μέσα σε όλα είχαμε και τον Κούλη τον Μητσοτάκη που κατηγόρησε την κυβέρνηση για αναξιοκρατία και οικογενειοκρατία και τα χώνει για τα χάλια του δημοσίου γενικότερα. Να βγάζεις από τις μασχαλότριχες έως και τις κωλότριχες με πένσα και μετά να κάνεις χαλάουα με ηλεκτροσυγκόληση. Για τέτοια ηδονή λέμε. Ο άνθρωπος που έχει αδελφή υπουργό (βουλευτές αμφότεροι), πατέρα βουλευτή και πρώην υπουργό και πρωθυπουργό (ο οποίος κατά δήλωση του ιδίου παίρνει και τρεις συντάξεις κιόλας), με ανηψιό δήμαρχο και διάφορα άλλα μέλη από ΜΚΟ μέχρι όπου μπορείς να φανταστείς (δημόσιο να'ναι κι ό,τι να'ναι) μέμφεται το δημόσιο, την κυβέρνηση, το κράτος.

- Και βεβαίως μην ξεχνάμε τις αναταραχές που γίνονται στις ΗΠΑ σε διάφορα μέρη εδώ και πάρα πολύ καιρό αλλά με τον ίδιον λόγο πανταχόθεν. Το συγκλονιστικό πρωτοσέλιδο του Time νομίζω ότι τα λέει όλα: από την εποχή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τελικώς μάλλον δεν άλλαξε τίποτα επί της ουσίας. Βέβαια θα μου πείτε, γιατί ν'ασχοληθούμε εμείς με κάτι τέτοιους; Να πήγαιναν να μαζέψουν ήλιο οι άνθρωποι για να τους πρόσεχαν περισσότερο.Αλλά θα μου πείτε, τι μας ενδιαφέρουν εμάς αυτά που συμβαίνουν που γίνονται στο άλλο άκρο του πλανήτη με μερικούς αράπηδες; Δεν είναι σαν αυτά που γίνονται σε μια άλλη άκρη του πλανήτη σε ανθρώπους ταλαιπωρημένους που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν με κάθε τρόπο; Ουπς...

- Διότι εδώ που τα λέμε, γιατί ν'ασχοληθούμε με δαύτους πια; Αν είχαν πνιγεί στο μεθυστικό θαλασσί του Αιγαίου θα ήματσαν πιο ευαίσθητοι. Όλα κι όλα, είμεθα κατά των ρατσιστικών φαινομένων αλλά δεν έχουν κι όλες οι ζωές την ίδιαν αξία. Εξαρτάται από τις προδιαγραφές. Έτσι πάει. Να τα λέμε κι αυτά.

- Κι εξάλλου βρωμοαμερικάνοι είναι ρε παιδάκι μου. Άντε να έχουμε καμιά τρομοκρατική ενέργεια να πανηγυρίζουμε, ε; Ή μήπως τα έχουμε ξεχάσει; Δεν έχουν την ίδιαν αξία οι ζωές των ανθρώπων. Εξαρτώνται από τα γούστα μας.

- Και τελικώς το μόνο που απεδείχθη είναι ότι για τις περισσότερες περιπτώσεις υπουργοποίησης, το μοναδικό προσόν που απαιτείτο ήταν η βλακεία. Αν διαθέτεις, πήρες καρέκλα. Το βλέπουμε άλλωστε κι από τον Κοντονή που πάει να καταστρέψει ολόκληρο τον ελληνικό αθλητισμό (και όχι μόνο το ποδόσφαιρο όπως εσφαλμένα νομίζουν οι περισσότεροι επειδή αυτό θα πάθει την μεγαλύτερη ζημιά) και όλα αυτά επειδή... κάτι νομίζει, το είδαμε με την προαναφερθείσα, το θαυμάσαμε και με τον Πανούση με την μνημειώδη δήλωσή του για το ανθρωπόμορφο κτήνος ότι θα τον φάνε στις φυλακές σίγουρα. Κι εσύ ως υπουργός τι κάνεις παιδάκι μου; Το αφήνεις;

- Και μιας και μνημόνευσα την γελοιοδέστατη δήλωση Πανούση (ο οποίος στα υπόλοιπα μόνο άσχημα δεν το λες ότι τα πήγε, άσχετα τις όποιες κατά καιρούς μπαρουφίτσες του), για το θέμα της τετράχρονης δεν υπάρχουν πολλά λόγια να πούμε. Για την ακρίβεια, δε νομίζω να έχουν ανακαλυφθεί οι σωστές λέξεις για να περιγράψουν την αηδία και την απογοήτευσή μου για το ανθρώπινο είδος συνολικά. Κανένα ναρκωτικό δεν μπορεί να σε κάνει να κατακρεουργήσεις με τέτοιον τρόπο ένα τόσο αθώο πλάσμα. Ακόμα και ένα εντελώς ένοχο πλάσμα. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

- Βέβαια εμείς είμαστε στη χώρα που βγήκε στα κανάλια μέχρι και μαϊμού ψυχολόγος και προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον αποτρόπαιο δράστη. Και αναρωτιέμαι ποιος είναι περισσότερο της πλάκας, αυτός που προσπάθησε να σπάσει πλάκα, ή τα κανάλια που ξαναέγιναν ρόμπα;

- Και όσον αφορά τα σχόλια της διπλανής πόρτας όλα τα λεφτά, έτσι; Τι μαλακία έχω διαβάσει δεν περιγράφεται. Από "τους κωλοβούλγαρους που έκαναν αυτό στο παιδάκι" (παραβλέποντας όμως ότι με αυτήν την λογική θα έπρεπε να προσθέσουν και τη λέξη κωλοβουλγαράκι. Ε; Δεν θα έπρεπε; ). Ή το άλλο; Ότι "καλύτερα να το είχαν πουλήσει παρά αυτό". Πράγματι, συμφωνώ απόλυτα. Καλύτερα να το είχαν πουλήσει σε τίποτε κυκλώματα παιδεραστείας, ή για εμπόρειο οργάνων, ε; Ουπς, δεν εννοούσαν αυτό; Ναι, ξεχάσαμε να το διευκρινίσουμε. Πόση μαλακία κουβαλάει αυτή η χώρα επιτέλους;

- Και κάπου στο ενδιάμεσο ξυλοφόρτωσαν σε ένα μαγαζί ένα τρανς (γένους ουδέτερου, προς αποφυγή παρερμηνειών) κι έγινε το σώσε από τις δήθεν αντιρατσιστικές ευαισθησίες μας. Να κάνω μια ερώτηση; Αν πάρουμε ακριβώς την ίδιαν είδηση αλλά αντικαταστήσουμε την λέξη τρανς με την φράση "οπαδός του Ηρακλή" ξέρετε ποιος θ'ασχοληθεί; Κανένας. Αν αντί της φράσης "ξυλοκοπήθηκε οπαδός του Ηρακλή" βάλουμε το "ξυλοκοπήθηκε οπαδός του Ολυμπιακού" ξέρετε τι θα γίνει; Θα πουν καλά του έκαναν του καριόλη. Να το πούμε αλλιώς; Αν αντί του μικρού κοριτσιού είχαν καθαρίσει κανά γυφτάκι, ενδέχεται να μην ήταν καν όγδοη είδηση στα κανάλια. Η ευαισθησία μας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και δεν σιχαινόμαστε αρκούντως τους εαυτούς μας γι'αυτό.

- Και είχαμε και τον Τράαααααακη.... Αυτός σε άλλο κεφάλαιο. Ένα μόνος του.

Χαίρετε.