Για τις τελευταίες εξελίξεις.

Να πούμε και μερικές κουβέντες για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών διότι η εθνική σχιζοφρένεια έχει χτυπήσει κόκκινα.
Κατ' αρχήν να ομολογήσω ενώπιον όλων σας ότι αν δεν είμαι ο μοναδικός πολίτης ετούτης της χώρας που να θεωρεί ότι κανένα απολύτως συμπέρασμα δεν μπορεί να εξαχθεί από αυτήν την (πρώτη) συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, είμαι σίγουρα ένας από τους ελάχιστους που τα βλέπει έτσι τα πράγματα. Το τονίζω αυτό, διότι από την Παρασκευή κι έπειτα παρατηρώ τους μεν να χοροπηδάνε από τη χαρά τους ότι τους πήραμε και τα σώβρακα, ενόσω οι δε χοροπηδάνε από τη χαρά τους για τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα συν τη δικαίωση των πολιτικών που υποστήριζαν.
Ναι, σχιζοφρένεια α λα ελληνικά.

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όμως, παρουσιάζοντας μερικά "ασφαλή" συμπεράσματα.
- Κατά πρώτον, το βέβαιο είναι ένα και είναι χειροπιαστό: οι Ευρωπαίοι δέχθηκαν να κάτσουν στο τραπέζι για να συζητήσουν. Αυτό, είτε το γουστάρουμε είτε όχι και ανεξαρτήτως πορείας των διαπραγματεύσεων δεν το είχαμε ξαναδεί ποτέ. Αυτό και μόνο αποτελεί διαπραγμάτευση και σαφώς αφήνει μια αισιόδοξη γεύση για το μέλλον. Όποιος γουστάρει να τρέφει αυταπάτες περί του αντιθέτου παρακαλείται να επιστρέψει στα ναρκωτικά του.
- Κατά δεύτερον, διάβασα το κείμενο της συμφωνίας αρκετές φορές και ομολογώ ότι είναι τόσο σαφές που δεν κατάλαβα τίποτα. Όχι, δεν κάνω πλάκα σε αυτό που μόλις έγραψα, ούτε έκανα κάποιο λογικό λάθος. Εννοώ ακριβώς αυτό που έγραψα. Το κείμενο της συμφωνίας βρίθει τόσων πολλών σαφών ασαφειών (πχ για το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων το οποίο δεν το καθορίζει αν και το αναφέρει) που πιθανότερο θα ήταν να το είχε γράψει ο Βενιζέλος, παρά οι Ευρωπαίοι. Αυτό (σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα που όλοι ξέρουμε πλέον, ήτοι της τετράμηνης παράτασης του τρέχοντος προγράμματος) συνεπάγεται ότι οι Ευρωπαίοι βρήκαν έναν εξαιρετικά εύσχημο τρόπο να παρουσιάσουν την (μικρότερη ή μεγαλύτερη, δεν το γνωρίζουμε ακόμα) οπισθοχώρησή τους με τρόπο τέτοιο, που να αφήνει το δικαίωμα στην ντόπια κυβέρνηση να παρουσιάσει τους "σωστούς" αριθμούς με τη δική της πολιτική. Επίσης, σε κάποια σημεία είναι προφανές ότι πείστηκαν για το παράλλογον των απαιτήσεών τους (πχ ότι σε ένα διεθνές υφεσιακό περιβάλλον είναι μαθηματικά αδύνατον να πετυχαίνονται τέτοια πρωτογενή πλεονάσματα). Όλα αυτά αποδεικνύουν το προφανές που κατά τα λοιπά μόνο κάποιοι δεν ήξεραν, ότι δηλαδή στη χώρα η κυβέρνηση ήταν κάτι το εντελώς διακοσμητικό.
- Τρίτον, ας παίζουν όσο θέλουν με τις λέξεις οι κυβερνώντες. Και η τρόικα έμεινε, και το μνημόνιο παρατάθηκε και την αξιολόγηση αποδεχθήκαμε. Προσοχή όμως: αυτά είναι μέχρι τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, δηλαδή για 4 μήνες. Είναι στο χέρι της κυβέρνησης να φανεί αξιόπιστη και να της δώσουν μεγαλύτερη ευελιξία. Κατά τα λοιπά όσα λέγονται δήθεν και τάχα μου για ξουτ και σουτ, τα ακούω βερεσέ. Και κάτι που πρέπει να κατανοήσουμε διότι είναι το άλφα και το ωμέγα: είναι αδύνατον να είσαι μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας δίχως να αποδέχεσαι τους κανόνες, ακόμη κι αν δεν σ'αρέσουν. Αυτό νομίζω ότι λέει πολλά.
- Τέταρτον, όλο το προηγούμενο διάστημα είχαμε μερικές πολύ σημαντικές αποκαλύψεις. Μία από αυτές ήρθε από τον Γιουνκέρ και είχε να κάνει με την πρόταση (στον Σαμαρά) για εξάμηνη παράταση του μνημονίου, όπου ο Σαμαράς γνωρίζοντας ότι θα έχανε τις εκλογές ζήτησε δύο μήνες ως αρκετούς. Θα προσπεράσω το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι πλέον ο Πιτσαδώρος συγκαταλέγεται επίσημα στα μεγάλα προδοτικά καθάρματα της χώρας και θα σταθώ στο ότι όλα τα σημεία αυτό έδειχναν και το είχαμε επισημάνει και προεκλογικά. Μια άλλη αποκάλυψη (η οποία περιέργως δεν είδα να διαψεύστηκε) είχε να κάνει με την περιβόητη ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος την οποίαν φέρεται να συνέγραψε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και η οποία ακόμη κι αν δεν συνεγράφη υπ'αυτού, υπεγράφη μετά χαράς από τον Σαμαρά. Και η τρίτη και νομίζω πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ'όλες τις αποκαλύψεις, έχει να κάνει με τα μεθεόρτια του σοϊμπλικού "Όχι" της περασμένης βδομάδας στις προτάσεις Βαρουφάκη, ένα όχι που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σχεδόν από όλη την Ευρώπη και όχι μόνο αυτήν: ο Γιουνκέρ αντέδρασε, ο Σουλτς αντέδρασε, ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας αντέδρασε, πλήθος οικονομολόγων αντέδρασαν, οι Αμερικάνοι αντέδρασαν, μέχρι και η Μέρκελ εμφανίστηκε να τον αδεδιάζει τον μισάνθρωπο. Οι μόνοι που δεν αντέδρασαν αν και είχαν χρέος να αντιδράσουν ήταν οι (επίσημοι) μνημονιάκηδες της χώρας, Σαμαροβενιζέλος και σία, οι οποίοι (όλοι) επιδώθηκαν σε μία απολαυστική γαργάρα. Ας μην τα ξεχνάμε αυτά, έτσι για να κατανοούμε τι εστί γερμανοτσολιάς εν έτει 2015.
- Πέμπτον, όπως ο Τσίπρας είχε ποντάρει στο ότι οι δανειστές έχουν να χάσουν τα πάντα αν επιμείνουν στην ρήξη (και είχε δίκιο επί της ουσίας), έτσι και οι δανειστές πόνταραν τα πάντα στο ότι ουδείς Έλληνας πρωθυπουργός έχει το ειδικό βάρος να σηκώσει στους ώμους μια χρεωκοπία της χώρας και πιθανή επιστροφή στη δραχμή (και είχαν δίκιο και αυτοί). Ειρήσθω εν παρόδω να μνημονεύσω το εξής: γούστο έχει αναφερόμαστε όλοι στη δραχμή ενίοτε και δεν αναφέρομαι μόνο στους δραχμολάγνους αλλά συμπεριλαμβάνω και τους ευρωλάγνους, όμως η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνει αυτό στην πράξη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα έχει καμία σχέση με την δραχμή που ξέραμε, παρά τις όποιες ομοιότητες μπορεί να υπάρχουν. Τι σημαίνουν όμως αυτά; Ότι ο Τσίπρας και τόσο που άντεξε, νομίζω ότι αξίζει τον θαυμασμό μας. Προσωπικά ούτε το περίμενα, ούτε του το'χα. Και εννοείται ότι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στον Βαρουφάκη, ο οποίος λασπολογήθηκε απίστευτα πολύ εντός κι εκτός συνόρων.
- Έκτον, πολύς κόσμος κάνει λόγο για κωλοτούμπα. Απολύτως καμία σχέση, Κατ' αρχήν κωλοτούμπα συνεπάγεται ότι επιστρέφεις στο σημείο που ήσουν. Εμείς σίγουρα δεν είμαστε στο σημείο που ήμασταν (βλ. mail Χαρδούβελη και λοιπά αιμοσταγή μέτρα, ιδίως όταν γνωρίζουμε ότι ο Σαμαράς έσυρε την χώρα σε εκλογές επειδή ήξερε ότι η κυβέρνησή του δεν θα άντεχε τα μέτρα που είχε δεσμευθεί να λάβει). Βέβαια από την άλλη δεν ξέρουμε και σε ποιο ακριβώς σημείο είμαστε διότι απλούστατα δεν έχουμε ξαναβρεθεί σε τέτοιο σημείο. Πάντως σίγουρα δεν μοιάζει το ίδιο με πριν, αν και θα παραμείνει για αρκετό καιρό ακόμα ασαφές το πόσο μπροστά έχουμε προχωρήσει. Εδώ έχουμε το εξής ενδιαφέρον... επιχείρημα (ο θεός να το κάνω): Αφού πανηγυρίζουν οι Ευρωπαίοι αυτό σημαίνει ότι μας πήραν και τα σώβρακα. Απάντηση (απλή και εύκολη): οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί νομοτελειακά θα πανηγύριζαν οποιαδήποτε κι αν ήταν η συμφωνία διοτι ο ισχυρός πρέπει πάντοτε να εμφανίζεται κερδισμένος προκειμένου να συνεχίσει να κρατάει τα γκέμια. Σε τούτο το σημείο υπεισέρχονται στην κουβέντα και κάποια ακόμη ημέτεροι λαχανοντολμάδες και συμπληρώνουν: Ναι, αλλά πανηγυρίζει και ο Σαμαράς μετά του Αδόνειδος, άρα λέει κάτι! Απάντηση (πάλι σε ευκολάκι πέσαμε): αν ο Σαμαράς δεν πανηγύριζε θα σήμαινε ότι θα είχε αποδεχθεί ότι μια άλλη πολιτική (την οποίαν δεν επιχείρησε ποτέ) ήταν εφικτή, άρα θα ομολογούσε την προσωπική του ανικανότητα. Άρα νομοτελειακά έπρεπε να απαντήσει έτσι. Συνεπώς μήτε οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων, μήτε των ντόπιων γερμανοτσολιάδων προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα. Και τέλος πάντων, αν είναι κωλοτούμπα τότε το νουδουsok θα ψηφίσει τα πάντα, ε; Ή δεν θα τα ψηφίσει;
- Έβδομον, την ίδιαν στιγμή οι "από την άλλη" πανηγυρίζουν που τους πήραμε και τα σώβρακα. Μάλιστα, υπάρχει και η σχετική επιχειρηματολογία (γράφει αυτό, δεν γράφει εκείνο, παραγράφει το παράλλο κ.ο.κ.). Απάντηση (αμάν με τα εύκολα σήμερα): Παπάρια μάντολες. Στον ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και δεν πέτυχαν τίποτε από όσα υπόσχονταν προεκλογικά και δεν αναφέρομαι μόνο στα "ανώδυνα" του τύπου "θα σκίσουμε το μνημόνιο με έναν νόμο" ή "θα ξανανοίξουμε την ΕΡΤ όπως ήταν" κλπ. Μιλάω για τα θεμελιώδη για τα οποία τους ψήφισε ο κόσμος, ήτοι το τι θα κάνουν με την τρόικα και το μνημόνιο στην ουσία του κλπ. Αν και δεν συμφωνώ με την τοποθέτηση Γλέζου υπό την έννοια ότι είναι ουτοπικό να περιμένεις τα πάντα σε έναν μήνα μέσα σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον και κυρίως δεν συμφωνώ με την επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε, όμως στην ουσία του πράγματος ο Γλέζος είχε δίκιο στην αυστηρή κριτική που εξαπέλυσε. Και εννοείται ότι επειδή τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, δεν υπήρχε περίπτωση για άλλου είδους επιχειρηματολογία πλήν της θριαμβολογίας από τους κυβερνώντες.
- Όγδοον, αξιοσέβαστη θέση στα συμπεράσματά μας οφείλουν να λάβουν οι στάσεις των Ισπανών και Πορτογάλων κυβερνώντων, οι οποίοι με τις ταρζανιές του Τσίπρα παίζουν πλέον χοντρά και τα δικά τους τα κεφάλια. Γι'αυτούς είναι πολύ πιο σημαντικό να αποτύχει και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συμφωνίες και οι συνομιλίες, διότι απλούστατα θα υπεισέλθουν στην ίδιαν θέση με τον Σαμαρά στα μάτια των λαών τους. Αυτοί οι δύο πρακτικά μας πολέμησαν περισσότερο ακόμη κι από τον Ντάισενμπλουμ. Και μεταξύ άλλων μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα η χώρα στην οποίαν το μέλλον του λαού παίζεται στα μικροκομματικά συμφέροντα.
- Ένατον, ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο που πέρασε στα πολύ ψιλά ήταν η δήλωση του Σλοβάκου πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη διότι δεν είναι δυνατόν η φτωχή Σλοβακία να πληρώνει τις συντάξεις των Ελλήνων (κάτι που αναπαράχθηκε κι από τους Λετονούς μετέπειτα). Μην σας παραξενεύει καθόλου αυτή η άποψη. Ιδίως από την τρισάθλια κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά και όλες τις μεταγενέστερες (δηλαδή Παπαδήμ(ι)ου και Σαμαροβενιζέλου) ο λαός αυτός έχει κατασυκοφαντησθεί σε μέγιστο βαθμό από τους ίδιους του τους επίδοξους σωτήρες. Το σατανικά οξύμωρο όμως είναι το εξής: πως είναι δυνατόν να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα αν μας πληρώνουν τις συντάξεις; Καλά, όχι ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά λέμε τώρα... Αυτό, τέλος πάντων, το θίγω για να μην θεωρηθεί άσχετη η ατάκα του Σλοβάκου ο οποίος απλώς αναπαρήγαγε αυτό που πρώτοι οι Έλληνες ομόλογοί του είχαν πει.
- Δέκατον, το προσεχές τετράμηνο θα έχει έναν χαρακτήρα που δύσκολα μπορούμε να προβλέψουμε. Υποθέτω ότι πέραν της φαινομενικής άνεσης (με τις ειρωνίες και τις μπηχτές τους) οι Ευρωπαίοι πήραν το μαθηματάκι τους (και αυτοί) ότι τα πάντα μπορούν να τιναχθούν στον αέρα ανά πάσα στιγμή. Η άποψή μου είναι ότι ο Βαρουφάκης ως γνώστης των οικονομικών μπορεί να το κάνει αν το θελήσει (εννοείται και με ημέτερο κόστος, έτσι; Το θέμα είναι ότι εμείς κόστος έχουμε ούτως ή άλλως). Το τετράμηνο αυτό θα καθορίσει τι μέλλει γενέσθαι για μετέπειτα (που θα έχουμε πολύ καυτό καλοκαίρι ένεκα λήγοντων ομολόγων που θα πρέπει να πληρωθούν). Κοινώς, σίγουρα θα έχουμε μεγάλο πόλεμο νεύρων από πλευράς Ευρωπαίων αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι θα έχουμε τους τσαμπουκάδες που είχαμε επί τρόικας, ούτε αναμένω αντίστοιχα μέτρα. Σίγουρα η κοινωνική πολιτική του Τσίπρα θα έρθει αρκετά πίσω, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας το μόνο που κατάφερε ήταν απλώς να κερδίσει χρόνο μέχρι να δείξει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και με άλλη πολιτική. Σε κάθε περίπτωση, όσο θα πλησιάζουμε προς το καλοκαίρι τόσο θα ανεβαίνει και το θερμόμετρο. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.
- Ενδέκατον, η Ευρώπη έδειξε τελεσίδικα το πραγματικό της πρόσωπο .Είναι απλώς μια συναλλαγή χρημάτων. Μου δίνεις και σου δίνω για να μπορείς να μου ξαναδώσεις (με την αυτήν σειρά). Και οι Ευρωπαίοι, απλώς έδειξαν ποιοι πραγματικά είναι και τι πραγματικά πρεσβεύουν. Κάποια στιγμή ειπώθηκε ότι η κυβέρνηση δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη στις παρουσιάσεις της, ευτυχώς που διέρρευσε ο φάκελος των παρουσιάσεων για να καταδειχθεί ότι όχι μόνο υποβάλαμε αρτιότατες μελέτες με πλήρη στοιχεία, αλλά στην πραγματικότητα η όλη στάση των Ευρωπαίων είχε να κάνει με το ότι όντως επεδίωκαν την καρατόμηση του Βαρουφάκη και την φθορά της κυβερνήσεως προκειμένου να απεργαστούν την πτώση της. Σε αυτό ας συνυπολογήσουμε και τις αναρίθμητες προεκλογικές ωμώτατες παρεμβάσεις (έως κι από τη Μέρκελ) ότι προτιμούμε αυτούς που ξέρουμε κλπ, και θα καταλάβετε πόσο πολύ τιμάει η Ευρώπη τη Δημοκρατία και τις εκλογές. Αναλογιστείτε τώρα τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει και μια ενδεχόμενη πολιτική ενοποίηση (που δυστυχώς δεν βλέπω να αποφεύγουμε). Σημειωτέον ότι πέρασε στα πολύ ψιλά και μια εξαιρετικά σημαντική δήλωση της Μέρκελ, η οποία δήλωσε ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος. Σωστά (να προσθέσω εγώ), η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη πωλείται στον πλειοδότη.
- Δωδέκατον, εννοείται ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε την κατάπτυση παρέμβαση 42 αποτυχημένων της ζωής που προσπάθησαν να επαναφέρουν εις την τάξιν όλους εκείνους που θα ήθελαν ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, υπενθυμίζοντάς μας ότι οι δανειστές μας παρεξηγούνται από την αξιοπρέπεια των άλλων και πρέπει να είμαστε πιο συγκαταβατικοί. Βεβαίως την ίδιαν στιγμή αποκαλύφθηκε ότι ο Τσίπρας επί της ουσίας υποχώρησε διότι έτσι όπως τον είχε φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων ο Πιτσαδώρος, θα χρεωκοπούσαν οι τράπεζες (πάλι) δίχως να προλάβει να κάνει κιχ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι Ευρωπαίοι για μια ακόμη φορά έσωσαν τις τράπεζές μας προκειμένου αυτές να συνεχίσουν να εξυπηρετούν το χρέος, ήτοι τις τσέπες τους εις πολλαπλούν. Ε, εννοείται ότι από σιβηρικά iq επιπέδου τζημεροειδών δεν αναμένουμε να κατανοήσουν τόσο υψηλά νοήματα...
- Δέκατον τρίτον, μέσα σε όλα είχαμε και την εκλογή του ΠτΔ. Ξέρω ότι θα τ'ακούσω αλλά προσωπικά θεωρώ ότι ο Παυλόπουλος ήταν μια καλή επιλογή. Κατ' αρχήν, ήταν σωστή η κίνηση του Τσίπρα ν'αφήσει εκτός τον Μητσάρα τον Avrameau, από την στιγμή που τον ήθελε ο Γιουνκέρ (για καθαρά πολιτικούς λόγους). Με ένα τεράστιο μέτωπο ανοικτό με την Ευρώπη δεν χρειαζόταν δεύτερο. Κατά δεύτερον, ήταν σωστή η κίνησή του να τείνει χείρα συμφιλίωσης με την αντιμαχόμενη πτέρυγα και ο μοναδικός τρόπος για να το πετύχει αυτό ήταν να μπει μέσα στον καραμανλικό χώρο (ειδάλλως θα έπρεπε να πάρει είτε από τα ακροδεξιά ράφια του Πιτσαδώρου, είτε από το μητσοτακέικο). Και στα δύο ο Τσίπρας έδειξε μεγάλη ευελιξία και ιδιαίτερη σοφρωσύνη. Προσωπικά θεωρώ ότι ο Παυλόπουλος είναι πολύ καλύτερος πολιτικός από την Γιαννάκου και γενικά πιστεύω ότι τηρουμένων των αναλογιών ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή. Τώρα, όποιος ψάχνει για τον τέλειο πολιτικό ή προσωπικότητα, ας συνεχίσει να τον ψάχνει (αφού θεωρεί ότι υπάρχει τέτοιος).
- Δέκατον τέταρτον και τελευταίον, ακόμη αναμένω μια απλή απάντηση σε ένα αν μη τι άλλο λογικό ερώτημα: πως είναι δυνατόν μετά από τόση ανάπτυξη, τόση σωτηρία, τέτοιον πακτωλό χρημάτων, τόσο σανσέξ στόρυ, τέτοια διεθνή αναγνώριση, τόσα πρωτογενή πλεονάσματα, μόλις με μια απλή εκλογική αναμέτρηση να είμαστε και πάλι στο χείλος του γκρεμού και μάλιστα με δυσμενέστερες προδιαγραφές; δεκταί ακόμη και οι απαντήσεις από νεοδημοκράτες...

Η ουσία είναι μία.
Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλη χρονική άνεση για να παράξει έργο. Η αλήθεια είναι ότι το κράτος έτσι όπως το έχει καταντήσει το νουδουsok είναι εθισμένο στην ανικανότητα, κυρίως επειδή προσπαθεί πάντοτε να προστατέψει τα μικροκομματικά του συμφέροντα. Αυτό, λοιπόν, δείχνει ότι το έργο της κυβέρνησης θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ'όσο νομίζουμε και το χρονικό διάστημα για να δείξει το έργο της θα είναι πολύ μικρό.
Μακάρι να τα καταφέρει διότι το παιχνίδι έχει χοντρύνει πολύ.
Μα πάρα πολύ...
Κι όσον αφορά αυτούς που έσπευσαν να βγάλουν συμπεράσματα, θα κάνω ένα πολύ σκληρό σχόλιο διότι δυστυχώς μόνο αυτό το σχόλιο υπάρχει για την περίπτωσή τους: δυστυχώς, ψηφίζουν και αυτοί. Το τι ακριβώς συμφωνήθηκε και το πόσο καλό ή κακό ήταν θα φανεί μόνο μετά από μήνες.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε.
Γερό στομάχι να'χουμε μόνο για να αντέξουμε αυτά που έχουμε να δούμε.
Χαίρετε.

Αναφορικά με την τρομοκρατία για επικείμενη χρεωκοπία...

θα ήθελα να γράψω 2-3 πραγματάκια κι ο καθείς ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
Ο βασικός λόγος που θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το θέμα με τον τρόπο που θα διαβάσετε έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπάρχει πλήθος κόσμου που πραγματικά το έχει σιχαθεί η ψυχή μου. Διότι οκ, να το καταλάβω ότι τα ΜΜΕ εξυπηρετούν συμφέροντα και επιθυμούν να επανέλθει η τόπος στην πρότερη πολιτική κατάσταση... ανάπτυξης και σταθερότητας. Το να εκβιάζει πλήθος άλλων ιστοσελίδων (επισήμων τε και μη) και ιδίως από το εξωτερικό, το κατανοώ κι αυτό, διότι ανάλογα με την θέση του καθενός στην σκακιέρα πάλι ανάλογα συμφέροντα υπάρχουν. Πχ, έχετε σκεφτεί κατά πόσον έναν Γερμανό πολίτη τον συμφέρει να χρεωκοπήσει η Ελλάδα ή τι ακριβώς σημαίνει γι'αυτόν το να παραμείνει η Ελλάδα στο προϋπάρχον πρόγραμμα; Αλλά ρε παιδιά, μα τον θεό μου και όλα τα δαιμόνια που έχω μέσα μου, το να αναπαράγουν αυτήν την σκαιά προπαγάνδα από την κυρά Μαρία έως τον κάθε φούφουτο που θεωρεί ότι το αναφαίρετο δικαίωμά του να τρέφει την ατομική του κοσμοθεωρία συνεπάγεται αυτόματα ότι η κοσμοθεωρία αυτή είναι και υπαρκτή ή η μοναδική ή πρέπει να γίνει κοινώς αποδεκτή, κάπου παραπηγαίνει, διότι έτσι ακριβώς μεταδίδεται ο ευγενής ιός της προπαγάνδας. Τουτέστιν, αν εσύ μεγάλε θες να πιστεύεις σε νεράιδες, οκ, δεν έχω κανένα πρόβλημα αλλά ούτε εγώ είμαι υποχρεωμένος να πιστεψω στην κοσμοθεωρία σου, ούτε το τι πιστεύεις σημαίνει ότι υπάρχει κιόλας. Για να εξηγούμεθα δηλαδή.

Τα παρακάτω λόγια βασίζονται σε δύο πυλώνες: πρώτον την κοινή λογική και δεύτερον τη Φυσική, ούτως ειπείν το προαιώνιο Αξίωμα ότι κάθε Δράση φέρνει μια ίση κι αντίθετη Αντίδραση. Γιατί και πως, θα τα καταλάβετε όλα καθ'οδόν.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις που όλες λαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας όπως αναμενόταν, η Ευρώπη (η εταίρος και σύμμαχος να υπενθυμίσω) μας έχει βάλει για τα καλά τη θηλιά στον λαιμό με ό,τι μέσον έχει διαθέσιμο. Ήδη ξεκίνησαν οι υποβαθμίσεις από Διεθνείς Οίκους Ανοχής Αξιολόγησης, ήδη όλα τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης εντείνουν τις πιέσεις, ήδη η αρθρογραφία δίνει και παίρνει, ενώ όλοι οι εκβιασμοί είναι πάνω στο τραπέζι. Το αίτημα είναι μόνο ένα: επιστρέψτε στο πρόγραμμα. Τόσο απλό, τόσο ξάστερο.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η κυβέρνηση δεν επιστρέφει στο πρόγραμμα και η Ευρώπη υλοποιεί όλες τις απειλές της. Είναι προφανές ότι σε μια τέτοια περίπτωση χρεωκοπούμε με κάθε επισημότητα και τελεσίδικα. Ας δούμε, λοιπόν, αυτό το ενδεχόμενο και τι συνεπάγεται.
α) Για να μην χρεωκοπήσουμε εντός ευρώ, μας κρατούν διασωληνωμένους για λίγες μέρες μέχρι να φτιάξουν μηχανισμό ώστε να βγούμε από το ευρώ και να χρεωκοπήσουμε με την ησυχία μας. Εξάλλου όπως μας διαβεβαιώνουν, η Ευρώπη είναι έτοιμη να ανταπεξέλθει ενός τέτοιου ενδεχομένου, σωστά; Αυτό σημαίνει ότι στο τραπέζι όντως υπήρχε ένα πιστόλι και γι'αυτό χρησιμοποιήθηκε. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: αν το πιστόλι χρησιμοποιηθεί μια φορά, θα έχει ανοίξει ήδη η κερκόπορτα να χρησιμοποιηθεί κι άλλες και επειδή αυτό δεν το θέλει κανείς από τις χώρες που βγάζουν λεφτά με το τσουβάλι, γι'αυτό ακριβώς στο τραπέζι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πιστόλι. Η απόδειξη γι'αυτό είναι ότι ενώ μας έλεγαν τα ίδια και προ τετραετίας αλλά τότε υποτίθεται ότι μας είχε σώσει η μη πρόβλεψη από πλευράς Γερμανίας ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο και γι'αυτόν τον λόγο δεν είχε φτιάξει μηχανισμό εξόδου χώρας από το ευρώ, τελικώς αποδεικνύεται ότι 4 χρόνια μετά εξακολουθεί να μην υπάρχει τέτοιος μηχανισμός. Άρα ή οι Γερμανοί είναι εντελώς ηλίθιοι, είτε δεν θέλουν να υπάρχει τέτοιος μηχανισμός διότι φοβούνται και τις βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις (δηλαδή να γίνουν στάχτη και μπούρμπερη σχετικά άμεσα όλες οι Οικονομίες της Ηπείρου) αλλά και τις μακροπρόθεσμες (ότι μπορεί να χρειαστεί να βγει κι άλλη χώρα στο μέλλον, αν υποθέσουμε ότι το ευρώ έχει παραμείνει όρθιο).

β) Αν υποθέσουμε ότι το προηγούμενο σενάριο είναι κάργα καταστροφολογικό, πάμε στο αμέσως επόμενο, ήτοι να μας εξωθήσουν σε τεχνητή στάση πληρωμών (όπως πάνε ήδη να κάνουν) προκειμένου να αναγκαστούμε να παρακαλέσουμε γονυπετείς να μας επιτρέψουν να φύγουμε μόνοι μας από το ευρώ. Ακόμη κι αν παραβλέπψουμε ότι και αυτή η περίπτωση προσκρούει στον ύφαλο της μη ύπαρξης σχετικού μηχανισμού, συγκεντρώνει εξίσου μεγάλα προβλήματα. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση που θα μας εξωθήσουν να τυπώσουμε δικό μας χρήμα είναι προφανές ότι η επόμενη κίνηση που μοιραία θα γίνει θα είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, διότι όταν μου επιτρέπεις να φύγω, τότε μου επιτρέπεις να κάνω και τα υπόλοιπα που συνεπάγεται η φυγή μου. Άρα, όταν οι δανειστές δεν θέλουν να ακούνε όχι για μερική διαγραφή αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν για επιμήκυνση, πως θα αποδεχθούν την πλήρη διαγραφή του χρέους; Διότι εδώ έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται ως χειροπιαστό ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα που μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι ήταν μοναχά δικό μας αλλά τελικώς μάλλον είναι περισσότερο δικό τους, αλλά αυτό θα το αναπτύξουμε στο επόμενο σημείο. Η ουσία είναι ότι αν μας εξωθήσουν σε άτακτη χρεωκοπία χάνουν κυριολεκτικώς τ'αυγά και τα πασχάλια. Βέβαια σε αυτό το σημείο θα παρατηρήσετε κάτι: με όλα τα προηγούμενα μνημόνια συν τα μεσοπρόθεσμα έχουμε υποθηκεύσει ολόκληρη τη δημόσια περιουσία (ακόμη και γη), έχουμε αντικαταστήσει το ελληνικό δίκαιο με το αγγλικό, έχουμε παραιτηθεί από κάθε μορφή κυριαρχία μας κ.ο.κ. Άρα θεωρητικά μπορούν να μας πάρουν και τα σώβρακα. Έχω ξαναπεί και στο παρελθόν ότι το πράγμα δεν είναι τόσο απλό, ούτε είναι ακριβώς έτσι (αφού μέσα σ'όλα είναι παράνομο μια χώρα να παραιτηθεί της εθνικής της κυριαρχίας). Όλες αυτές οι δεσμεύσεις σαφώς και ισχύουν για την περίπτωση που ισχύει το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας. Από την στιγμή που το πρόγραμμα πάψει να ισχύει αυτομάτως πρέπει να πάψουν να ισχύουν και οι επιμέρους όροι. Το κακό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι υπεισερχόμεθα σε προπολεμική περίοδο εμπραγμάτων διεκδικήσεων. Το έχω ξαναγράψει και παλαιότερα, ότι αν διαβάσετε την Ιστορία που αφορά στην περίοδο του Μεσοπολέμου και ιδίως από την οπτική πλευρά της τότε Γερμανίας θα διαπιστώσετε φρικτά πολλές ομοιότητες.

γ) Αν υποθέσουμε ότι τα δύο προηγούμενα σημεία πηγαίνουν είτε το ένα είτε το άλλο, αυτό εδώ σίγουρα πηγαίνει και με τα δύο, και ποιο είναι αυτό: μπορεί στις τελευταίες γερμανικές εκλογές η Μέρκελ να αύξησε το ποσοστό του κόμματός της ως προς τις προηγούμενες, αυτό όμως δεν της επέτρεψε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, όπως αντίστοιχα είχε συμβεί και στις προηγούμενες γερμανικές εκλογές (2009). Κοινώς, επρόκειτο για πύρρειο νίκη, τα ποσοστά της οποίας ήρθαν από το γεγονός ότι από την κρίση στην Ευρωζώνη η Γερμανία βγάζει πολλά λεφτά, κάτι που είχε αντίκτυπο και στον απλό Γερμανό πολίτη (ενδεικτικό παράδειγμα: οι μισθωτοί πήραν αυξήσεις για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια περίπου. Όλα αυτά εν μέσω κρίσης να υπενθυμίσω). Αν τώρα το αντίκτυπο στον απλό Γερμανό πολίτη έρθει τούμπα, τι θα συμβεί άραγε στη Γερμανία και τους Χριστιανοδημοκράτες συγκεκριμένα; Ας δούμε λίγο μια απεικόνιση των χρεών στην Ευρώπη:

Όπως βλέπουμε (αν και το ξέραμε ήδη), η Ευρώπη κρατάει ως ιδιωτικό χρέος το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους της χώρας μας. Αν και πρακτικά αναφέρω έννοιες που στο σημείο που βρισκόμαστε θα έπρεπε όλοι να γνωρίζουν, θα μνημονεύσω απλά ότι η φράση ιδιωτικό χρέος σημαίνει ότι δεν είναι χρέος "επενδυτών" (δηλαδή τραπεζών κλπ), ούτως ειπείν το έχουν φορτώσει στις πλάτες των λαών της Ευρώπης (εξ ου και η ανάγκη για ασταμάτητη τερατώδη προπαγάνδα εις βάρος μας, διότι πρέπει να κρατηθούν τα γκέμια). Αν η Ελλαδίτσα βαρέσει φαλιμέντο, πλέον μπορεί να την σκαπουλάρουν οι τράπεζες, όμως δεν θα την σκαπουλάρουν τα κράτη, διότι κάπου στην Ευρώπη που ζούμε έχουμε λησμονήσει ότι κράτος δίχως πολίτες δεν υφίσταται. Σε αυτό το σημείο υποθέτω ότι θα μπορεί η μία τράπεζα να παίρνει δάνεια από την άλλη, ελλείψει οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
Να κάνουμε μια μικρή διακοπή για διαφημίσεις για να μη νομίζετε ότι κάποιες λογικές που μνημονεύω δεν τις έχουμε ξανακούσει.



Στην περίπτωση, λοιπόν, που μια ελληνική χρεωκοπία μετακυληστεί στα ευρωπαϊκά κράτη, έχετε σκεφτεί τι πρόκειται να γίνει; Το σώσε. Το πρώτο πράγμα που θα κληθεί να απαντήσει η Μέρκελ (καθώς και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες του κώλου) θα είναι το γιατί επί τόσο χρόνια ποντάριζε σε ένα κουτσό άλογο. Και προσέξτε, σε ένα τέτοιο σημείο θα γυρίσει μπούμερανγκ και ολόκληρη η προπαγάνδα που έχουμε φάει στη μάπα τόσα χρόνια, διότι τι ακούγαμε όλον αυτό τον καιρό; Ότι είμαστε λαμόγια, τεμπέληδες, άχρηστοι, φοροφυγάδες, κλπ, κλπ. Όμως τόσα χρόνια που βγάζανε λεφτά εις βάρος μας, ναι μεν εξωτερίκευαν την οργή τους (οι πολίτες)επειδή έπρεπε να φορολογούνται για τα "γουρουνάκια" αλλά αυτό γινόταν σε λελογισμένα πλαίσια. Αν τώρα το ενδεχόμενο grexit τους πάρει και τους σηκώσει, το ερώτημα δεν θα είναι το ίδιο, αλλά γιατί επί τόσα χρόνια στηρίζαμε τα λαμόγια, τους τεμπέληδες, τους άχρηστους, τους φοροφυγάδες, κλπ, κλπ και αυτό ως είναι απολύτως λογικό θα στραφεί κατά της ίδιας της Μέρκελ και κατ' επέκταση κατά του πολυχρονεμένου μας νομίσματος.

δ) Ο κλασικός μπαμπούλας της περιπτώσεως είναι η Αργεντινή, εσχάτως και η Βενεζουέλα αλλά αυτή κυρίως λόγω των παρελθόντων ατυχών παραδειγμάτων που έφερνε ο Τσίπρας. Δείτε τι θα πάθουμε, δεν θα έχουμε χαρτιά υγείας κλπ, κλπ, μην επαναλαμβανόμεθα. Είναι γνωστό ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου ως λαός, αλλά εκτιμώ ότι οι εκλογές είναι ακόμη εντελώς νωπές προκειμένου ήδη να έχουμε ξεχάσει ότι η Λατινική Αμερική έπαιξε πολύ ως παράδειγμα προς αποφυγή από το νουδουsok. Είναι προφανές ότι όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με'μάς και αυτό για πολλούς λόγους. Οι δύο σημαντικότεροι είναι οι εξής: πρώτον, εμείς είμαστε σε ένα κοινό νόμισμα, ούτως ειπείν εν αντιθέση με την Αργεντινή που την κατέρρευσαν εις διπλούν και έπεσε η μάσα της αρκούδας, το κοινό νόμισμα μπορεί να επιφέρει το σώσε παγκοσμίως. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε 5 μέρες είχαμε τρεις παρεμβάσεις από τις ΗΠΑ, μία διά συνεντεύξεως του πλανητάρχη, μία από τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου και μία από τον εδώ τοποτηρητή Πρέσβη. Και οι τρεις αυτές ανακοινώσεις έλεγαν ακριβώς τα ίδια πράγματα, εν αντιθέσει με τα όσα ήθελαν κάποιοι να μας πείσουν ότι τάχα μου οι αμερικάνοι τα έφεραν τούμπα ιδίως με την τρίτη. Παπάρια μάντολες. Εδώ διακυβεύονται πολλά και οι Αμερικάνοι βλέπουν ότι για την ώρα ουδείς εκ των δύο είναι αποφασισμένος να υποχωρήσει. Το δεύτερο που μας διαφοροποιεί από την Αργεντινή είναι το ότι εμείς χρωστάμε πλέον σε κράτη και όχι σε "επενδυτές". Θα θυμάστε ότι ο πρόσφατος στραγγαλισμός της Αργεντινής έγινε επειδή ο "επενδυτής" θέλησε να πληρωθεί μερικές εβδομάδες πριν τη λήξη των τίτλων που κατείχε. Άρα, αυτό που μας έκαναν να μετατρέψουν το χρέος μας από διατραπεζικό σε ιδιωτικό/κρατικό θα τους γυρίσει μπούμερανγκ με κάθε επισημότητα, διότι προφανώς και νόμιζαν οι άνθρωποι ότι η ίδια πολιτική μπορεί ν'ακολουθείται εσαεί.

Νομίζω ότι από τα παραπάνω 4 εξαιρετικά απλοϊκά σημεία κατέστη σαφές ότι το να χρεωκοπήσουμε δεν είναι τόσο εύκολη ή ορατή υπόθεση. Όπως λέγαμε όμως και στο προηγούμενο σενδόνι, η κατατρομοκράτηση πρέπει να είναι τέτοια που να φέρει τα πράγματα ξανά στο ίδιο σημείο που ήταν.

Βέβαια σε αυτό το σημείο να σημειώσω κάποια πράγματα, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, διότι προφανώς και όλα τα παρουσίασα λογικά μεν, αλλά εντελώς εξιδανικευμένα. Γιατί αυτό; Μα διότι προϋποθέτουν ότι στην Ευρώπη επικρατεί Κοινή Λογική. Η αλήθεια είναι ότι αυτή δεν υφίσταται. Η ευρώπη είναι ικανοί να βγάλει όπλο και νομίζοντας ότι πυροβολεί εμάς να πυροβολήσει απευθείας το κεφάλι της (ούτε καν τα πόδια της), οπότε ας το έχουμε κατά νου αυτό. Ο λόγος γι'αυτό έχει να κάνει καθαρά με το ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν κρυφτεί μέσα στο σώβρακο της Μέρκελ και αντιδρούν ωσάν σε κουκλοθέατρο. Και τέλος πάντων μην λησμονούμε ότι η Ευρώπη προέρχεται από ένα (επί σειρά ετών) σερί εξαιρετικά κακών αποφάσεων ακριβώς επειδή κατώτερη των περιστάσεων ούσα δεν μπόρεσε να διαβλέψει καμία αρνητική επίπτωση στα όσα έκανε.
Θα το λέω μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα, ότι η Γερμανία είναι αυτή που έχει να χάσει τα περισσότερα και γι'αυτό ακριβώς έχει την σκληρότερη στάση: είτε θα κάνει πίσω που σημαίνει ότι ο Δαυίδ όντως μπορεί να κερδίσει τον Γολιάθ, το οποίο πιθανώς να ξεκινήσει διαδικασίες να παύσει η γερμανική ηγεμονία του τετάρτου Ράιχ, είτε θα συμβιβαστεί που θα σημάνει ότι μια νέα Ευρώπη περισσότερο δημοκρατική είναι εφικτή, είτε θα εξωθήσει στα άκρα την κατάσταση που πιθανώς να σημάνει την απόλυτη υποβάθμιση έως και τη διάλυση του ευρώ. Επίσης, μάλλον πέρασα μια εικόνα ότι εμείς σε κάθε περίπτωση τη βγάζουμε καθαρή ακριβώς επειδή το μεγάλο τμήμα του βάρους θα πέσει στους Ευρωπαίους. Λάθος. Θα ρουφήξουμε κι εμείς το αυγουλάκι μας εν ευθέτω χρόνω, αρχής γενομένης από την επομένη. Παράδειγμα: η πρώτη επίπτωση που θα υπάρξει θα είναι στα εθνικά μας θέματα στα οποία θα σημειώσουμε θεμελιώδεις πανωλεθρίες (με πρώτο και πιο εύκολο το Σκοπιανό). Κατά δεύτερον, προφανώς και θα αντιμετωπίσουμε για αρκετούς μήνες μείζονα προβλήματα στην καθημερινότητα πχ σε βασικές ανάγκες, όπως το πετρέλαιο ας πούμε. Αυτό βεβα΄λιως δεν σημαίνει ότι δεν θα μας δίνει κανείς πετρέλαιο, αλλά ότι μπορεί για κάποιον καιρό να αγοράζουμε πιο ακριβά. Εννοείται δε, ότι εν αντιθέσει με κάποιες πεποιθήσεις και δοξασίες κάποιων, κάποιοι δρόμοι θα παραμείνουν ερμητικά κλειστοί. Οι Ρώσοι για παράδειγμα, οι οποίοι (όπως και οι Αμερικάνοι) δίνουν "βοήθεια" μόνο με χειροπιαστά ανταλλάγματα. Έχουμε αναπτύξει αρκούντως στο παρελθόν τι ακριβώς παίζει με τα αμερικανικά συμφέροντα και τους Ρώσους και γι'αυτό δύσκολα θα πατήσουν πόδι σε τούτη την αμιγώς αγγλοσαξωνική γωνιά του πλανήτη.

Γενικά πρέπει να κατανοήσουμε ότι εύκολος δρόμος για εμάς δεν υπάρχει. Αποτελεί εσφαλμένη αντίληψη το να πιστεύουμε πως το πρόβλημα δημιουργήθηκε τα τελευταία 5 χρόνια με τις τωόντι φρικτές πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Λάθος. Το πρόβλημα ξεκίνησε πολλές δεκαετίες πριν και μάλιστα με τις εκλογικές μας ευλογίες, πολλαπλασιάστηκε τη δεκαετία του 80 και συνέχισε έτσι ως την έσχατη πενταετία που μπήκε το κερασάκι στην τούρτα.
Το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να σταθεί στα πόδια του ή θα σπάσει, είναι κάτι που δεν το ξέρω. Επίσης δεν ξέρω αν έχει κάνει καλά που έχει ποντάρει τα πάντα πάνω στο γεγονός ότι το μόνο πράγμα που είναι προς το συμφέρον των Ευρωπαίων θα είναι το να κάνουν πίσω. Είναι σαφές ότι σε μια μετωπική σύγκρουση θα χάσουν όλοι, αλλά πλέον έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται ότι εμείς μάλλον θα είμαστε λιγότερο χαμένοι, δίχως αυτό να αποτελεί το ξαναλέω- ελαφρυντικό.
Υποθέτω ότι σύντομα θα ξέρουμε που πάει το πράγμα. Ήδη ανακοινώθηκε έκτακτο eurogroup για ην 11η του μηνός όπως μαντέψαμε στο προηγούμενο σενδονάκι (λες και ήταν δύσκολο) με αποκλειστικό θέμα την Ελλάδα. Λέτε να θέλουν να συζητήσουν για την χρεωκοπία μας; Αν ήταν έτσι, δεν θα συμμετείχαμε.

Αλλά σε αυτό το σημείο πρέπει να είμαστε κι εμείς σωστοί: οι Ευρωπαίοι θα κάτσουν στο τραπέζι να συζητήσουν μια χαρά εάν τους παρουσιάσουμε ένα δομημένο, δίκαιο και λογικό πρόγραμμα, με αριθμούς, το οποίο να αποδεικνύει ότι όντως θέλουμε να ξεφύγουμε από το πελατειακό κράτος και να φτιάξουμε τα πράγματα. Έχω εμπιστοσύνη ότι ο Βαρουφάκης το έχει ήδη έτοιμο. Ή μάλλον, για το καλό όλων μας, το καλό που του θέλω να το έχει έτοιμο.

Μέχρι τότε, θέλω μόνο να σας παρακαλέσω για ένα πράγμα: αν υποθέσουμε ότι είστε τωόντι ανίκανοι να πραγματοποιήσετε τη δική σας ακολουθία σκέψεων προκειμένου να εξάγετε τα δικά σας συμπεράσματα, τουλάχιστον σκεφτείτε για όλους εκείνους που τρομοκρατούν και προπαγανδίζουν, τι ακριβώς έχουν να χάσουν σε περίπτωση που ο Τσίπρας επιτύχει και για ποιον λόγο υποστηρίζουν την γερμανική πολιτική. Η απάντηση μάλλον θα σας αφήσει άφωνους και θα σας εξηγήσει από μόνη της πολλά.

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε.

Λίγα λόγια για τις τελευταίες εξελίξεις...

Κατ' αρχήν νομίζω ότι όλοι έχουμε καταλάβει πως έχει χαθεί η μπάλα. Το βράδυ σκάνε ειδήσεις που αναιρούν τις μεσημβρινές, οι οποίες με τη σειρά τους κάνουν τις πρωϊνές να μοιάζουν ωσάν ειδήσεις του προηγουμένου τριημέρου. Και μέχρι να έρθει το επόμενο πρωί, τα δεδομένα έχουν ξαναλλάξει προς κάποια κατέυθυνση (από τις ήδη γνωστές φυσικά).

Τι βλέπω εγώ;
Ότι μάλλον ούτε οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.
Κατ' αρχήν ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι (ανεξαρτήτως πως θα καταλλήξει η όποια τωόντι συγκλονιστική προσπάθεια καταλάβει) όλοι μας πρέπει να ομολογήσουμε ότι παρουσιάστηκε πολύ πιο προετοιμασμένος απ'όσο περιμέναμε. Η πρόταση Βαρουφάκη για παράδειγμα δεν δείχνει να έγινε στο ποδάρι τις τελευταίες μέρες, αλλά ήταν μάλλον άρτια δομημένη και γι'αυτό τον λόγο δείχνει να έφερε τους πάντες (σχεδόν παγκοσμίως) σε αμηχανία.
Ως προς το διεθνές περιβάλλον τώρα, πρέπει να κάνουμε έναν βασικό διαχωρισμό ανάμεσα στη Γερμανία και το στενό της περιβάλλον, στο ελληνικό περιβάλλον (όπου με αυτό εννοώ τα συμφέροντα που έχει η Ελλάδα και πόσες άλλες χώρες μπορεί αυτά να εκφράζουν) και τέλος στο υπόλοιπο περιβάλλον παγκοσμίως που έχει σοβαρά οικονομικά συμφέροντα.

Για να ξεκινήσω από το τελευταίο που είναι και το πιο σημαντικό κατ' εμέ, νομίζω ότι έχει καταστεί σαφές πως αυτά που διακυβεύονται είναι υπερβολικά πολλά, γι'αυτό και είχαμε την διπλή παρέμβαση του Ομπάμα επί τούτου άλλωστε. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω κάτι  μιας και διακρίνω μια ευρεία παρανόηση: ο Ομπάμα δεν πήρε το μέρος της Ελλάδας όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι περισσότεροι (για την πρώτη), ούτε τα έχωσε στην Ελλάδα όπως αρκετοί λένε (για τη δεύτερη). Ο Ομπάμα πήρε ξεκάθαρα το μέρος των αμερικανικών συμφερόντων, τα οποία είναι σαφώς τεράστια. Στο πλαίσιο αυτής της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους καλώς ή κακώς (κατ' εμέ, περιέργως, και καλώς και κακώς) εμείς είμαστε ακριβώς στο επίκεντρο. Υπό άλλες συνθήκες σε ένα παρόμοιο παράλληλο Σύμπαν ο εκεί πλανητάρχης θα μπορούσε να μιλάει έτσι για την Πορτογαλία, ή την Ιταλία. Εν προκειμένω μίλησε για εμάς διότι το ευρώ έχει συσσωρεύσει τα προβλήματά του πάνω μας. Είναι τόσο απλό. Μην ξεφεύγω όμως.
Και τα δύο σχόλια του Ομπάμα διαπνέονται από το ίδιο ακριβώς πνεύμα και λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα: με λιτότητα δεν σώνεται κανείς, κάντε και οι δύο κάποια βήματα προς την επίλυση των προβλημάτων σας και σε κάθε περίπτωση βρείτε τα. Υπήρξε η επίκριση για την Ελλάδα, υπήρξε όμως και η επίκριση για την γερμανική πολιτική. Και όσον αφορά την παραίνεση για συνεργασία, αυτή πήγαινε προς όλες τις πλευρές. Αυτό ήταν το πλήρες νόημα του Ομπάμα, εντελώς συμπυκνωμένο και το συμπέρασμα είναι πως ως και οι δύο δηλώσεις ήταν εμφανώς υπέρ μας. Από την γενικότερη στάση της πλειψηφίας του λεγόμενου διεθνούς παράγοντα πάντως, καταλήγουμε με όχι ιδιαίτερη δυσκολία ότι οι περισσότεροι είτε δειλά είτε όχι, υπέρ της Ελλάδας τοποθετούνται. Βέβαια αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι οι τοποθετήσεις γίνονται στο προφορικό, άρα έπεα πτερόεντα. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία στο δεύτερο σημείο, δηλαδή τη Γερμανία και το περιβάλλον της.

Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε τον Σουλτς, που αποτελεί και το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ημερών. Ο Σουλτς άλλα έλεγε όλο το προηγούμενο διάστημα στα δικά "του" ΜΜΕ (δηλαδη γερμανικά και προσκείμενα) και άλλα στα δικά "μας" (δηλαδή ελληνικά και ευρωπαϊκά αντιπολιτευόμενα). Όταν ήρθε εδώ, ήρθε με αυστηρό ύφος αλλά μίλησε ενωτικά στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Τσίπρα. Χθες όμως, που πήρε την πιο επίσημη θέση του έβγαλε όλα τα δόντια του και τα έδειχνε με μοχθηρία. Το ίδιο ισχύει και με τον Ντράγκι και με όλους αυτούς. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει, όμως το ερώτημα είναι τι κάνει. Χθες το βράδυ είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση: η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι μετά την 11η Φεβρουαρίου δεν θα δέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο των συναλλαγών. Το πρώτο ενδιαφέρον σημείο είναι η ώρα που έγινε η συγκεκριμένη ανακοίνωση. Το δεύτερο, ότι το τρέχον πρόγραμμα θεωρητικά λήγει κάπου προς τα τέλη του μήνα οπότε θα μπορούσε να ανακοινωθει η τότε μέρα και όχι η ημέρα που λίαν... συμπτωματικώς συμπίπτει με την ημέρα διεξαγωγής του Eurogroup, άρα αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι πρόκειται για σαφή εκβιασμό. Κι αν ο εκβιασμός ως σενάριο δεν πείθει με το προηγούμενο παράδειγμα, έρχεται το τρίτο σημείο που τον καθιστά εντελώς ξεκάθαρο: οι τράπεζες έχουν μπει στον μηχανισμό εκτάκτου ρευστότητας (ELA) άρα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα. Άρα που ακριβώς αποσκοπεί αυτή η ανακοίνωση της ΕΚΤ; Μα στο απλό: να ζορίσει την κυβέρνηση και να αναγκαστεί να μετακυλήσει το πρόβλημα αποκλειστικά στον ελληνικό λαό, ο οποίος με τη σειρά του να τιμωρηθεί "ολίγον τι" προκειμένου να μάθει να ψηφίζει με μεγαλύτερη ευρωπαϊκή σοφρωσύνη στο μέλλον, δηλαδή τους εγκεκριμένους πολιτικούς και όχι εκείνους που δεν πρέπει. Διότι για περίπτωση που δεν το κατανοήσατε, η όλη κίνηση έγινε έτσι ώστε να δημιουργήσει συνθήκες πτώσης της κυβέρνησης δίχως όμως να κάψει το τραπεζικό σύστημα και οι επόμενοι (αν υποθέσουμε ότι θα είναι οι προηγούμενοι) να μην βρουν τωόντι καμμένη γη (όπως όλοι πάντοτε ισχυρίζονται). Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι για μιαν ακόμη φορά η ΕΚΤ κατακεραυνώνεται και όχι από ελληνικά ΜΜΕ ότι επιχειρεί για μια ακόμη φορά να αναλάβει πολιτικό ρόλο εντός της ΕΕ.

Τώρα, τα αμιγή γερμανικά συμφέροντα τα αναλύσαμε ενδελεχώς και στο προηγούμενο υπερσενδόνι, οπότε δεν έχει νόημα να επανέλθουμε. Το μόνο που χρειάζεται να υπενθυμίσουμε είναι ότι η οποιαδήποτε υποχώρηση θα μπορούσε να πυροδοτήσει από το τέλος της γερμανικής ηγεμονίας έως και το τέλος του ευρώ, οπότε είναι σαφές ότι οι Γερμανοί ψάχνουν για άλλες λύσεις, οι οποίες βέβαια είναι όλες εις βάρος μας. Και σε αυτό το σημείο νομίζω ότι πλέον αποκτά ακόμη περισσότερη σάρκα και οστά η προδοτική στάση του Σαμαρά και των συν αυτώ, αφού φαίνεται ότι αυτό που έγραφα στο προηγούμενο πως η όλη κίνηση με την προεδρική εκλογή ήταν άψογα οργανωμένη και με συγκεκριμένη στόχευση με την ελπίδα ότι θα δέσει πλήρως τα χέρια του Τσίπρα και τελικώς θα γυρίσουμε στο πρόγραμμα γονυπετείς.

Να πάμε τώρα και στον δικό μας κύκλο, την σφαίρα επιρροής που μας επηρεάζει και μας ενδιαφέρει. Κατ' αρχήν δεν ξέρω πόσοι παρατηρήσατε ότι αμέσως μόλις ξεκίνησε ο Τσίπρας τις επαφές, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι ανασκουμπώθηκαν ότι ναι μεν είμαστε ψυχολογικά μαζί σας αλλά ως εκεί και ίσως και να μην συμφωνούμε σε όλα κιόλας. Ο δε Ρέντζι, μας έλιωσε με τα γλυκά του λόγια κιόλας (και είναι και του ιδίου χώρου θεωρητικά), για να μην αναφέρω και την εξαιρετικά συμβολική κίνηση με τη γραβάτα που όπως είπε την έκανε διότι είναι βέβαιος ότι ο Τσίπρας θα τα καταφέρει αλλά ως εκεί. Ο Ολλάντ παρομοίως εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του προς τα ελληνικά αιτήματα για μια δίκαιη νέα λύση, αλλά δεν έδειξε να ενδιαφέρεται να μπει σε πορεία σύγκρουσης. Και μην ξεχνάμε ότι όλοι ανέφεραν το προφανές (που και ο Ομπάμα το είπε μερικές φορές) ότι δηλαδή πρέπει να σεβαστούμε τους κανόνες της Ευρώπης. Σαφές και κάνουμε πολύ καλά που το ξεκαθαρίζουμε/υπενθυμίζουμε κι εμείς σε κάθε ευκαιρία, μόνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν ο ίδιος ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης που πρώτος απ'όλους καταπάτησε τους ίδιους τους κανόνες (βλ. Σύμφωνο Σταθερότητας συν μερικούς κανόνες ύπαρξης της ίδιας της ΕΕ) που ζητάνε από εμάς να τηρήσουμε αυστηρότατα και που αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα νούμερα (κι όχι μόνο) θα διαπιστώσουμε ότι ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να καταπατάει με διάφορους τρόπους.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ναι μεν πολλοί ενδιαφέρονται να δουν την πορεία της σύγκρουσής μας με τους Γερμανούς διότι έχουν έννομο συμφέρον, όμως κανείς δεν θέλει να διαφανεί ότι τον ενδιαφέρει τόσο πολύ διότι μπορεί να παρεξηγηθεί ότι θέλει να συμμετάσχει κιόλας. Και γι'αυτό ακριβώς κάνει τα πάντα η Γερμανία για να μας πιέσει, αποφλυώνοντάς μας από τυχόν συμμάχους στο ενδιάμεσο, για να συνεχίζουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι να σφυρίζουν αδιάφορα και να μπει και το γκολ μαζί.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι με την τροπή που έχουν πάρει να πράγματα η Γερμανία ελέγχει πλήρως όλες τις χώρες (τουλάχιστον) του ευρωπαϊκού Νότου (μηδέ της Γαλλίας εξαιρουμένης) άρα είναι σαφές ότι όλες αυτές οι χώρες έχουν κάτι μεγάλο να χάσουν (ένεκα ντόμινο) και μου προκαλεί πραγματικά μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι κανείς δεν σκέφτεται το ενδεχόμενο να πάθει το ευρώ τόσο ανεπανόρθωτη ζημιά που να υπάρχει τελικώς ένα κοινό νόμισμα πλήρως απαξιωμένο. Διότι εδώ που τα λέμε, ωραία και καλά όλα, αλλά το ότι αποτελεί το δεύτερο αποθεματικό παγκοσμίως από μόνο του δεν αρκεί για την διάσωση ενός νομίσματος που έχει αποδειχθεί στρεβλά δομημένο και εντελώς προβληματικό.

Σήμερα είχαμε και την πολυαναμενώμενη συνάντηση του Βαρουφάκη με τον Σόιμπλε. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές πήγε όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι περιμέναμε: ο Σόιμπλε γνωρίζει καλά ότι εντός του ελληνικού Κυνοβουλίου υπάρχει μια πολιτική δύναμη (διαφόρων χρωμάτων) που παρακαλάει νυχθημερόν να αποτύχει η σημερινή κυβέρνηση προκειμένου να αναλάβει αυτή ξανά τα ηνία και να συνεχίσει στην πολιτική της υποτέλειας και του ατέρμονου χρέους που εξυπηρετεί απόλυτα τα γερμανικά συμφέροντα. Άρα είναι σαφές ότι η Γερμανία θα συνεχίσει αυτό το παιχνίδι νεύρων, τούτον τον νέο ψυχρό πόλεμο άλλου τύπου προκειμένου να σπάσει η ελληνική κυβέρνηση. Από την άλλη ο Τσίπρας για την ώρα δεν μου δείχνει διατεθειμένος να κάνει κωλοτούμπα και αυτό ομολογώ ότι μου έχει προξενήσει τεράστια έκπληξη. Είναι σαφές ότι η κυβέρνησή μας ποντάρει στο πιο χειροπιαστό όπλο της φαρέτρας της: ότι τα προβλήματα της Ευρωζώνης είναι τόσα πολλά που η Γερμανία δεν θα αντέξει τελικώς να εξωθήσει στα άκρα την Ελλάδα. Είναι βέβαιο πλέον ότι είναι έτσι και η γερμανική τακτική το αποδεικνύει καθημερινά. Το μόνο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να αντέξει.

Ειρήσθω εν παρόδω να πω ότι αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στον Βαρουφάκη για τον τρόπο που αντιμετώπισε τον Σόιμπλε μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Δε νομίζω βέβαια να ίδρωσε και πολύ τ'αφτί του μεγαλύτερου Γερμανού μισάνθρωπου όλων των εποχών, αλλά έπρεπε να ακουστεί ακόμη και το ότι η γερμανική πολιτική αυξάνει την παρουσία των νεοναζί και στη χώρα και στην Ευρώπη ολόκληρη, ως επίσης ότι εκθρέφει τη διαφθορά πανταχόθεν.
Λόγω τιμής θα σας πω ότι αν και δεν ξέρω κατά πόσον η προσπάθεια για ανάκτηση της χαμένης μας αξιοπρέπειας θα μας βγει στο τέλος από τη μύτη όπως έγινε στην Κύπρο, αλλά ειλικρινά σας το λέω ότι η χώρα χρειάζοταν έστω αυτές τις μικρές ενέσεις ηθικού και αξιοπρέπειας που το τελευταίο δεκαήμερο έχουν δώσει κάποιοι νέοι άνθρωποι.
Όσο κι αν δεν του το'χα του Τσίπρα, όσο κι αν τον έχω ξεχέσει πατόκορφα εδώ και πάμπολλά χρόνια, όσο κι αν αναγνωρίζω ότι από πλευράς αποτελέσματος δέκα μέρες ίσον μηδέν μέρες, οφείλω να παραφεχθώ ότι σαν πρώτη εικόνα (και δείγμα γραφής) έχει κερδίσει τις εντυπώσεις. Μακάρι να φέρει και αποτελέσματα.

Για το τι μέλλει γενέσθαι, δε νομίζω να έχει και ιδιαίτερο νόημα να το αναρωτηθούμε, Είναι βέβαιο ότι για τις επόμενες μέρες τα δεδομένα θα αλλάζουν αρκετές φορές εντός της ίδιας ημέρας και δεν βλέπω να βγαίνουμε από το τέλμα σύντομα με αμιγώς ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Οι στυγνοί εκβιασμοί και η τρομοκρατία των γερμανοτσολιάδων τοποτηρητών της Γερμανίας δεν έπιασαν, άρα στα μάτια της Γερμανίας αυτό δείχνει ότι η δημοκρατία (ακόμη και ως υπόλειμμα) αποτελεί απειλή για τα γερμανικά σχέδια. Το γεγονός ότι η Ευρώπη έχει μετεξελιχθεί σε ένα απολύτως αντιδημοκρατικό μόρφωμα αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Έτσι, εντελώς απροκάλυπτα πλέον την σκυτάλη την έχει αναλάβει η ίδια η Γερμανία και τα θεσμικά όργανα της Ευρώπης που έχει καταντήσει να είναι πλήρως ελεγχόμενη. Η Ελλάδα δεν πρέπει απλώς να σπάσει, αλλά πρέπει να φανεί ότι ομολογεί από μόνη της κιόλας πως το πρότερο πρόγραμμα ήταν το σωστό και η μόνη λύση. Η κατατρομοκράτηση που θα ακολουθήσει θα είναι χειροπιαστή και θα ξεπεράσει ακόμη και τα πιο τρελά όνειρα του Αδόνειδος, χαρίζοντας αφειδώς χαμόγελα στον Σαμαρά και όλα τα σκουλήκια που αναμένουν την καταστροφή μας προκειμένου να πουν "σας τα λέγαμε".
Δεν ξέρω αν η Γερμανία θα πετύχει τον στόχο της αλλά δεν το βλέπω στο 100%. Κάποια στιγμή η λογική λέει ότι θα υπάρξει μια συμφωνία, αν και δεν μπορώ να μαντέψω τι είδους. Το πιθανότερο είναι ότι για μια ακόμη φορά καταλυτικό ρόλο θα παίξει ο αμερικανικός παράγοντας, ο οποίος πάντοτε δρα αοράτως σε όλες τις παρεμφερείς περιπτώσεις, και ο οποίος μην ξεχνάμε ότι τους Γερμανούς δεν τους γουστάρει μία και οι Γερμανοί έχουν σηκώσει πολύ τον αμανέ.

Επειδή πάντοτε μου άρεσε να παρακολουθώτις γεωπολιτικές εξελίξεις, θα κλείσω μνημονεύοντας ένα περιστατικό από το παρελθόν για να καταλάβετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το τελευταίο: όταν για ένα φεγγάρι ήμουν για κάτι δουλειές στη Γερμανία στις τελευταίες προ ευρώ εποχές, επί διακυβέρνησης Σοσιαλιστών και Πρασίνων (Σρέντερ και Φίσερ), οι ΗΠΑ προσπαθούσαν εξαρχής να υποβοηθούν την οικονομική οργάνωση της Ευρωζώνης (που ήταν στους τελευταίους μήνες της κυοφορίας). Ο λόγος φυσικά δεν ήταν για να μεταδώσουν την τεχνογνωσία τους, αλλά για να μπουν ως ιός εξαρχής μέσα στο νέο σύστημα και να το παρακολουθούν από κοντά. Εκείνη την περίοδο επειδή οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να ξαναναπτύσσουν την ιδέα ότι είναι μεγάλοι και τρανοί, διατυμπάνιζαν δεξιά κι αριστερά την ιδέα του ευρωστρατού, μια ιδέα που έριχνε δεξιά κι αριστερά ο τότε Γερμανός Υπουργός Εθνικής Αμύνης. Όταν κάποια στιγμή σε μια σύνοδο του ΝΑΤΟ βρέθηκαν οι Υπουργοί, ο Αμερικάνος ρώτησε τον Γερμανό ομόλογό του το εξής απλό και αφοπλιστικό: δεν σας φτάνει το ΝΑΤΟ ή θέλετε να δράτε έξω απ'αυτό; Και κάπου εκεί το όνειρο του ευρωστρατού κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και δεν ξανατέθηκε ποτέ, όπως θυμάμαι ότι έγραφαν οι γερμανικές εφημερίδες...

Το έχουμε ξαναπεί και πάντα θα ισχύει: οι Γερμανοί στο τέλος πάντα χάνουν τον πόλεμο.
Χαίρετε.