Λίγα (πολιτικά) αθλητικά με νόημα...

Θα μου πείτε, εδώ γίνεται το σώσε κι εσύ ασχολείσαι με τα αθλητικά;

Ναι, ασχολούμαι με τα αθλητικά, αλλά πως ασχολούμαι με τα αθλητικά; Κατωκοσμικά.
Όπως και να'χει ο hades τζέη αρ ως γνήσιο τέκνο μου μου έχει κάψει τον υπολογιστή και για την ώρα αδυνατώ να τον αντικαταστήσω γεγονός που συνεπάγεται ότι δεν μπορώ να κάτσω να αραδιάσω τα σενδόνια που έχω στο κεφάλι μου ενώ ταυτόχρονα έχω διαπιστώσει ότι με τα αθλητικά διακυβεύονται αρκετά διαφορετικά πράγματα απ'όσα κάποιοι τεχνηέντως προσπαθούν να παρουσιάσουν.

Όσοι έχουν "πρόσβαση" στα γεγονότα της χούντας, ούτως ειπείν να έχουν κάποιον που να μπορεί να τους εξιστορήσει με ντοκουμέντα κάποια γεγονότα, θα γνωρίζουν καλά ότι και επί της τότε χούντας (όπως και επί της σημερινής) το ποδόσφαιρο προωθείτο συστηματικά, δήθεν ως έκφανση πολιτισμού κλπ. Παπάρια μάντολες. Το τι ξύλο έπεφτε σε κάτι ντέρμπυ ήταν άνευ προηγουμένου και περιέργως ενώ θα μπορούσε να εκληφθεί ως απόπειρα "στάσης", συνήθως δεν συνέβαινε τίποτα. Μάλλον επειδή (όπως και στην σημερινή χούντα) βοηθούσε στο να εκτονώνεται ο κόσμος κάπου αλλού πέραν της κυβερνήσεως. Κοινώς, έσκαγε η ασφαλιστική βαλβίδα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και οι από πάνω είχαν το κεφάλι τους ήσυχο. Πέραν τούτου φυσικά, κάθε τόσο μπορεί να υπήρχε και πάτημα για κανά μικρομέτρο εδώ κι εκεί, για καμιά προσαγωγούλα στα κεντρικά, για καμιά απαγόρευση τάχα μου δήθεν κλπ, κλπ, αλλά όλα αυτά ήταν στο πλαίσιο των αγώνων, αν με νοείτε. Δεν πα να χτυπιόταν ο άλλος ότι τον πήγαν μέσα ως αντιφρονούντα ή ως κουμμουνιστή ή ως ό,τι να'ναι αντίστοιχο; Όχι φίλε, για τα επεισόδια στη Θύρα 169 σε πάμε για εξακρίβωση του απαντούσαν.
Πρόσφατα έσκασε μύτη και μια αποκάλυψη (για όσους πέφτουν από τα σύννεφα βέβαια) ότι η χούντα είχε μεριμνήσει σχετικά με την εξασφάλιση του αποτελέσματος με τον Ερυθρό Αστέρα το 71. Πριν κάτι χρόνια είχαμε και την ίδιαν ομολογία από την κυρά-Χουντικού αν θυμάστε. βεβαίως δεν το λέω αυτό ούτε για να γίνω κόκκινο πανί από τους φίλους μου τους βάζελους (όσο κι αν κωλοχτυπιούνται ότι τα πράγματα δεν είχαν γίνει έτσι), ούτε φυσικά για να προβοκάρω ότι τάχα μου εμείς σας τα λέγαμε κλπ. Εξάλλου πλέον μου είναι παντελώς αδιάφορο. Το λέω αυτό προς επίρρωσιν του προηγούμενου που ανέφερα, ως προς την προώθηση του ποδοσφαίρου ως πάγια πολιτική τακτική. Και σημειωτέον ότι όταν λέμε για ποδόσφαιρο, δεν εννοούμε μόνο την μπάλα εντός τεσσάρων γραμμών αλλά και το ΠΡΟΠΟ και όλα τα συναφή, έτσι; Ιδίως το ΠΡΟΠΟ εδώ που τα λέμε είχε γνωρίσει τρελή άνθηση λόγω του τρελού σπρωξίματος που έτρωγε.

Βεβαίως, δεν είμαστε πλέον στην ίδιαν εποχή με τότε (ή με τότενες όπως λένε οι γραμματιζούμενοι), αλλά ακόμη και με βασικές διαφορές, η ουσία παραμένει η ίδια και αποσκοπεί στην δημιουργία φανατισμού του κόσμου, αντιπαλότητας, καλλιέργειας μίσους και έχθρας, υποβοηθώντας τον να ανακαλύψει ποιοι είναι οι "πραγματικοί" εχθροί.

Τις μέρες που διανύουμε έχουν συμβεί πράγματα και θάματα: μεταξύ άλλων βγήκαμε από το μνημόνιο με... αρκετόμηνη παράταση και βέβαιη οψιόν για νέο μνημόνιο, γιγαντώσαμε το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά πάντοτε μαζί με την τρύπα στα έσοδα του προϋπολογισμού, ορθώσαμε ανάστημα για μη λήψη νέων μέτρων τα οποία θα λάβουμε υπερπολλαπλάσια, κλπ, κλπ. Την ίδιαν στιγμή να υπενθυμίσω απλώς ότι αρκετά από τα προηγουμένως ψηφισθέντα θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το 15 και μετά, έτσι; Παράλληλα, η μεγάλη ελπίς του Έθνους (όχι της εφημερίδος), ο Αλέξης ο Β' ο Ανεπαρκής (Α' ήταν ο Αλαβάνος, αν και τυπικά Αλέκος, όπως την έκανε δηλαδή) έχει αφενός να οργανώσει του περίπου 15 Σύριζες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα που αποτελεί άθλο αν αναλογιστούμε ότι οι συνιστώσες είναι λιγότερες των δέκα), ενώ ταυτόχρονα πρέπει να οργανώσει και την μεγάλη κωλοτούμπα (την οποίαν φυσικά εδώ και πάρα πολύ καιρό έχουμε αναπτύξει και τεκμηριώσει αρκούντως αλλά στα παπαράκια σας και σιγά μην την θυμάστε). Ενδεικτικά να υπενθυμήσω ότι ο πρωτοκλασάτος βολευτής Μητρόπουλος πρόσφατα εδήλωσε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑς δεν λάβει ισχυρά εντολή θα αναγκαστεί να εφαρμώσει μνημονιακές πολιτικές. Ολίγον παλαιότερα ο Δραγασάκης είχε κάνει λόγο για απόσυρση του χρέους ωσάν να αναφερόταν σε αγορά αυτοκινήτου και προφανώς δίχως να συμπληρώσει αν η εν λόγω απόσυρση θα συνοδευόταν από απόκτηση νέου χρέους με πιο συμφέροντες όρους. Και φυσικά (μέσα σε όλον τον ορυμαγδό) μην ξεχνάμε και την πρόσφατη τοποθέτηση Σταθάκη ότι θα μπορούσαν όλοι μαζί να ψηφίσουν για ΠτΔ (τους), αρκεί ο Αντώνιος_ ο Πιτσαδώρος ο Στραβοχυμένος, ο αθλιότερος και θλιβερότερος συνάμα πρωθυπουργός στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, ο άνθρωπος που είχε ως σατανικό σχέδιο για να τους τη φέρουμε (στους δανειστές) το να πληρώσουμε τα πάντα και μετά να θέσουμε θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, ο άνθρωπος που κατά τον φίλτατο polse είναι ο εφευρέτης της πίτσας με τα 4 τυριά που έχει γεύση 5 τυριών, αρκεί λοιπόν ο εν λόγω πολιτικός ανήρ να έδινε τον λόγο του ότι αμέσως μετά την εκλογή του ΠτΔ (τους) να κάνει εκλογές. Και το ερώτημα είναι το εξής: αν ο ΠτΔ (τους) ψηφιστεί, γιατί μετά να κάνουν εκλογές; Την ίδιαν στιγμή, μετά από 6 χρόνια απάνθρωπης πολιτικής, μέσα σε μια φασιστική Ευρώπη και αναπνέοντας τον ίδιον αέρα με ατελείωτο πλήθος ηλιθίων της διπλανής πόρτας τε και ιστολογίου οι οποίοι μασάνε κάθε είδους κουτόχορτο που πέφτει από τον αγρό μέσα από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, με πλήθος μέτρων και αποφάσεων που έχουν εξαθλιώσει τους πάντες και τα πάντα, με τα καλύτερα και νεώτερα μυαλά να φεύγουν εντός αφήνωντας πίσω τους μια γερασμένη και παρηκμασμένη χώρα, στα πρόθυρα εδαφικών παραχωρήσεων και περαιτέρω οριστική απώλεια εθνικής κυριαρχίας (το παιχνίδι πλέον έχει ξεκινήσει για τα καλά, και προς Βορρά και προς Ανατολάς και φυσικά το αποτέλεσμα το φανταζόμαστε όλοι μας), κάποιοι έχουν βρει το πραγματικό όπιο του λαού: το ποδόσφαιρο.

Θα μου πείτε, δηλαδή ρε Άδη δεν ήταν πάντοτε όπιο του λαού η μπάλα; Ναι, ήταν, όμως δεν ήταν το μόνο. Πλέον δεν βλέπω να έχει μείνει κάτι άλλο και αναγκαστικά έχουν πέσει με τα μούτρα πάνω του. Ούτε με θρησκεία βλέπω να'χει κουράγιο να ασχοληθεί ο Έλληνας, ούτε με κόμματα όπως παλαιότερα που πλακωνόταν λες κι επρόκειτο για ζήτημα τιμής, ούτε με τιποτε άλλο. Μπάλα, κυρίες και κύριοι, μόνο μπάλα, για να πνίγονται οι στεναχώριες. Πως να πνιγεί όμως η ρημάδα όταν δεν σε αφήνει ο κόρακας; Αλλά μην ξεφεύγουμε...
Βεβαίως ξέρω τι θα με ρωτήσετε τώρα και το βρίσκω απολύτως λογικό, και μην με ρωτήσετε πως ξέρω τι θα ρωτήσετε, διότι αυτό είναι γελοίο ερώτημα. Μην ξεχνάτε ότι θεός ειμί άλλωστε εν αντιθέσει μ'εσάς τους κοινοί θνητοί που δεν ξέρετε που πάνε τα 4, και μάλλον γι'αυτό μας έχουν όλους στα 4 και μας εφαρμώζουν τα μνημόνια μετά χαράς στρατοπέδου συγκεντρώσεως. Ξεφύγαμε όμως: το ερώτημα που μετά βεβαιότητος θα θέτατε είναι το τι ενδιαφέρει εσένα που δεν ασχολείσαι, ή τη μάνα σου, ή τη γκόμενά σου που δεν ξέρει καν τι χρώμα φανέλλα έχει ο Ολυμπιακός κ.ο.κ.
Δυστυχώς η απάντηση είναι γελοιωδώς πανεύκολη: όσο δεν σε ενδιέφεραν οι τράπεζες που τα έτρωγαν με χρυσά κουτάλια αλλά σου φόρτωσαν τη σωτηρία τους παρουσιάζωντάς την ως δική σου, έτσι σου έχουν φορτώσει και την μπάλα, άσχετα αν δεν σε ενδιαφέρει ή όχι.

Αν αύριο μεθαύριο γίνουν (που θα γίνουν) χοντρά επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των τάδε δύο μεγάλων ομάδων (ας πούμε, τους Ολυμπιακούς και τους αεκτζήδες) και πέσει το ξύλο της αρκούδας, τι θα πεις αν σε καλέσει η αστυνομία και σου ανακοινώσει ότι την έπεσαν με μαχαίρι στο παιδί σου, όχι επειδή συμμετείχε στα επεισόδια, αλλά επειδή έτυχε να περνάει από 'κει για να έρθει στο σπίτι, φορώντας ένα τζάκετ σε λάθος χρώμα; Μήπως θα πεις ότι το θέμα δεν σε αφορά; Αν αύριο-μεθαύριο απαγορευτεί η κυκλοφορία στους χ-ψ-ζ δρόμους ένεκα επεισοδείων όπου μπορεί να σου σπάσουν το μαγαζί, ή να σου κάψουν το αυτοκίνητο ή ακόμη και να μένεις εκεί και πνιγείς στα δακρυγόνα δίχως να μπορείς να μπεις ή να βγεις από το σπίτι σου, θα σε αφορά, ναι ή όχι; Αν αύριο-μεθαύριο η το κράτος δήθεν για να πατάξει την βία στα γήπεδα "αναγκαστεί" να προσλάβει κανά διχίλιαρο αστυνομικούς, το οποίο ένεκα των αντιδράσεων της τρόικας θα συνεπάγεται περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, σε παροχές και δικαιώματα, εσύ τι θα πεις; Ότι δεν συμμετέχεις επειδή δεν σε αφορά το θέμα; Ξέρετε πόσοι που είχαν την ίδια βεβαιότητα κλαίνε με μαύριο δάκρυ (πχ) για το αυτοκίνητό τους που έγινε στάχτη ενώ το χρωστούσαν ακόμα δύο χρόνια στην τράπεζα;

Κατάλαβες τώρα χαζούλη(α) μου  για ποιον λόγο σε αφορά άμεσα κάθε γεγονός που γίνεται στην μπάλα; Διότι είμαστε τόσο βλάκες ως φάρα, που ακριβώς όπως μας πειθει ο κάθε Πρετεντέρης και Παπαδημητρίου για το ποιος φταίει φταίμε, έτσι μας πείθουν  και για το ότι ο πραγματικός εχθρός δεν είναι ο πολιτικός που παίρνει τις αποφάσεις ή ο ξεφτιλισμένος δημοσιογράφος που καλλιεργεί το έδαφος, αλλά ο οπαδός της άλλης ομάδας ή ο τάδε διαιτητής. Άκομα και η Αμφίπολη μας απογοήτευσε, εκτός αν έχει τον Αλέξανδρο θαμμένο από κάτω, σε κανά υπόγειο που δεν έχει βρεθεί ακόμη. Μόνο που η Αμφίπολη έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: δεν προκαλεί φόβο και μόνο ο φόβος φυλάει τα έρμα, ήτοι δίχως φόβο μην σου πω ότι μπορεί μέχρι και να βγει κόσμος στους δρόμους για να διαδηλώσει. Άρα, κακό, πολύ κακό μεγάλε, πάρα πολύ κακό... Συνεπώς εμείς πρέπει να ψάξουμε κάτι που να προκαλεί φόβο και ανασφάλεια και αν (ακόμα καλύτερα) από αυτόν τον φόβο η λύση ζητηθεί από το Κράτος, ας πούμε με αύξηση της αστυνόμευσης, ακόμη καλύτερα!

Στον Βενιαμίν Φραγκλίνο έχει αποδοθεί μια τεράστια ρήση: όποιος θυσιάζει την ελευθερία του χάριν της ασφάλειας, τότε δεν του αξίζει ούτε η ελευθερία ούτε η ασφάλεια. Κουβέντα με τεράστια βαρύτητα...

Εδώ και μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολοένα αυξανόμενη προπαγάνδα που αφορά πλήθος θεμάτων αθλητικού ενδιαφέροντος. Η προπαγάνδα αυτή, έχει ξεκινήσει (ως προς το χοντρό της σκέλος) εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, τολμώ να πω σχεδόν από το 2003 που συμπτωματικά συμπίπτει και με τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής μας με το πολυχρονεμένο μας κωλονόμισμα. Βέβαια αυτό που λέω δεν σημαίνει ότι παλαιότερα δεν υπήρχαν θέματα βίας, αλλά ψάχνουμε να βρούμε το πότε ξεκίνησε η όξυνση.
Αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό είναι ότι το κράτος ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να δώσει λύση στα προβλήματα που προκαλούνταν με αφορμή το ποδόσφαιρο: πάντα είχαμε ξύλο, σε αρκετές περιπτώσεις είχαμε και σοβαρούς τραυματισμούς, ενώ ουδέποτε είχαν λείψει και οι θάνατοι. Εικοσιένας νεκροί στην Θύρα 7 το 1981, Μπλιώνας στη Λάρισα από παοκτζήδες, Ξηροκώστας της ΑΕΚ ανάπηρος από τη μέση και κάτω στο Χαριλάου, Φιλόπουλος σε ραντεβού πριν από αγώνα βόλεϊ γυναικών, ανηλεές ξύλο σε αγώνες του Ολυμπιακού στη Νίκαια -δις-, στην Ξάνθη και σε χίλια δυο άλλα γήπεδα καθώς και ανάμεσα σε οπαδούς άλλων ομάδων σε ολόκληρη την επικράτεια, πρόσφατα ο Κατσούλης του Εθνικού στον Ηρόδοτο και ενδιάμεσα τόσοι άλλοι μέσα από αμέτρητα περιστατικά, πολλά εκ των οποίων ενδεχομένως να αποτελούν μέχρι και παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Θυμηθείτε ας πούμε την περίπτωση που συνδεσμίτες του ΠΑΟΚ είχαν απαγάγει και κρατούσαν αιχμάλωτο για καμιά βδομάδα έναν οπαδό του Ηρακλή σε σύνδεσμό τους, ή μια άλλη τραγική περίπτωση όπου οπαδοί του Άρεως είχαν βάλει φωτιά να κάψουν ζωντανό ένα σκυλάκι μόνο και μόνο επειδή το χρώμα του ήταν άσπρο-μαύρο. Ο Αϊνστάιν είχε απόλυτο δίκιο για την ανθρώπινη βλακεία.

Ασχολήθηκε ποτέ το κράτος; Όχι. Μήπως δεν τα ήξερε; Φυσικά και τα ήξερε. Πάντα τα ξέρει αλλά δεν ενδιαφέρεται. Γιατί; Μα διότι αν δώσει λύση σε τέτοια θέματα κι εσύ σταματήσεις να φοβάσαι, μπορεί αύριο-μεθαύριο να στραφείς ενάντια στο Κράτος. Είναι απλούστατο. Το Κράτος δεν είναι κανάς ερασιτέχνης να βγάζει τα ματάκια του με τα ίδια του τα χέρια. Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι από το 2003 κι έπειτα το παιχνίδι παραχόντρυνε και η πρώτη "ουσιαστική" απόφαση ήταν απαγόρευση μετακινήσεων των οπαδών, η οποία διατηρείται ακόμη και σήμερα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και η οποία υποδηλώνει με νόημα ότι οι οπαδοί έχουν να χωρίσουν τα πάντα μεταξύ τους. Μέσα σ'όλα τα λοιπά γεγονότα λοιπόν (ήτοι κάκιστες διαιτησίες, ευρύτερη καχυποψία κλπ, κλπ) έχει αρχίσει και μια συστηματική υποκίνηση έχθρας και μίσους με δήθεν δικαιολογημένες αφορμές. Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: το γήπεδο της ΑΕΚ. Μία πραγματικά πικραμένη ιστορία που σφίγγει την καρδιά κάθε ποδοσφαιρόφιλου, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, Γρανίτσας, βλέποντας ότι το Νίκος Γκούμας ήταν ετοιμόρροπο έπαιξε ένα παιχνίδι, αν και η πιο σωστή λέξη ήταν τζόγαρε. Όλοι μας ξέραμε ότι το Καραϊσκάκης θα έμπαινε στον φάκελο των Ολυμπιακών Αγώνων για μερικές δεκάδες λόγους (εξάλλου εξαρχής ήταν μέσα άσχετα αν μπαινόβγαινε για άλλου είδους παιχνίδια). Οι μόνοι που προφανώς δεν το γνώριζαν ήταν οι αεκτζήδες, οι οποίοι βασίστηκαν σε μια προφορική διαβεβαίωση του Λαλιώτη (του ποιου;;;) ότι θα έμπαινε το γήπεδο στον φάκελο. Έτσι ο Γρανίτσας που έβλεπε ότι το γήπεδο δεν θα έμπαινε παρά τις διαβεβαιώσεις, τζόγαρε (ίσως όχι παράλογα εδώ που τα λέμε διότι το γήπεδο ήταν καταδικασμένο να γκρεμιστεί) στο να σπεύσει να το γκρεμίσει έχοντας ανακοινώσει την βέβαιη ανασκευή του γηπέδου προκειμένου όταν χαλάσει η ιστορία να στρέψει τους οπαδούς κατά των "υπευθύνων". Και όπως μπορεί να τζογάρεις και να κερδίσεις, έτσι μπορεί και να χάσεις. Και η ΑΕΚ έχασε. Φυσικά εμείς σαν γαύροι το τι βλακεία έχουμε ακούσει από τότε δε λέγεται, μέχρι και το ότι στο Ν.Γκούμας θα γινόταν ο τελικός των ΟΑ στο ποδόσφαιρο έχουμε ακούσει κλπ, και όλα αυτά για ένα γήπεδο και πάντα αυτός που φταίει είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος Ολυμπιακός ούτε καν με κρατικά λεφτά δεν το έκανε, αλλά τέλος πάντων, αδιάφορο πλέον. Μνημονεύω το θέμα του γηπέδου, όχι τόσο επειδή στο ίντερνετ μπορείς να βρεις τα πάντα, έως και το ότι το μέχρι τότε Στάδιο είχε δηλωθεί πλέον ως Γήπεδο ή ακόμη και όλες τις προσφορές που έκανε τότε ο Κόκκαλης, μία εκ των οποίων προέβλεπε και ανταλλαγή με το γήπεδο του Ρέντη το οποίο είχε και ταρτάν (αυτό το αναφέρω για τους... νοσταλγούς του Στίβου που από το 2004 μας έχουν προκύψει πολλοί), αλλά επειδή εσχάτως έχει ξανανακύψει θέμα με το γήπεδο της ΑΕΚ, για το οποίο φυσικά ποιος φταίει; Μα ο Ολυμπιακός που δεν θέλει η αεκάρα να κάνει το ναό της κλπ, κλπ, λες και όταν η αεκάρα είχε ναό, ο Ολυμπιακός είχε κάτι να φοβάται, αλλά τέλος πάντων. Ακόμη πιο πρόσφατα (κι ενώ ο Δημητράκης ο Τίγρης περιμένει πότε θα ανοίξει η κρατική κάνουλα μπας και μπουν οι αναθεματισμένες μπουλντόζες ν'αρχίσουν δουλειά) έγινε κάτι ακόμη χειρότερο όμως: ευθεία κόντρα Μαρινάκη και Μελισσανίδη για λόγους -ας πούμε- ποδοσφαιρικούς. Βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι το ποδόσφαιρο για όλους αυτούς παραείναι κάτι μικρό για τόσο χαμό, αλλά παρέχει σπαθί και ασπίδα για ό,τι άλλες δουλίτσες θέλουν να κάνουν και το σπαθί κι ασπίδα χρειάζεται τίτλους για να τραφεί, και για όσους παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις, στον Πειραιά (τον οποίον προόριζαν για τον Μελισσανίδη αλλά τους έκανε μεγάλη χαλάστρα ο Μαρινάκης) έχει γίνει το σώσε εδώ και μήνες. Μέσα στις προσωπικές τους διαφορές και μπίζνες, λοιπόν, ο κόσμος τρώει το κουτόχορτο.

Εγώ θα σας πω το εξής, κυρίες και κύριοι: όπως ο Κόκκαλης έφυγε μέσα σε ένα βράδυ έχοντας οργανώσει άψογα την έξοδό του και αυτό επειδή είχε διαβλέψει ότι δεν υπάρσχει λόγος να παραμείνει άλλο (και ο οποίος Κόκκαλης το 93 σε συνέντευξή του είχε πει ότι τώρα έκρινα ότι ήρθε η στιγμή να μπω στον Ολυμπιακό, και όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν), το ίδιο ισχύει και για τον Μαρινάκη και για τον Μελισσανίδη, και για τον Σαββίδη, και για τον Γιαννάκη τον Τσίου και για τους πάντες. Όλα είναι μπίζνα και για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι, καλά κάνουν και εκμεταλλεύονται τον κόσμο όπως τον εκμεταλλεύονται. Την δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι και πολύ καλά κάνουν. Άρα το ερώτημά μας δεν είναι το γιατί κάνουν αυτά που κάνουν οι πρόεδροι των ομάδων, αλλά το γιατί το Κράτος επιτρέπει αυτά τα πράγματα που μαθηματικά θα οδηγήσουν σε αιματοχυσίες, πιθανολογώ ανάλογες με την περίπτωση της Παιανίας προ ετών και ίσως και χειρότερες. Όποιος παρακολουθεί ιδίως το ίντερνετ και τα ραδιόφωνα πιάνει με τη μία ότι ο κόσμος βράζει και όταν λέω "ο κόσμος" εννοώ κυρίως από τους άλλους. Οι πρώτοι που βράζουν είναι φυσικά οι αεκτζήδες, για του ςοποίους για τα πάντα φταίνε οι Ολυμπιακοί. Το μόνο που δεν έχουμε ακούσει είναι ότι εμείς τους φορτώσαμε και τον Ψωμιάδη δηλαδή. Παράλληλα βράζουν οι παοκτζήδες, τους οποίους ο Ιβάν έχει διαβεβαιώσει ότι φέτος θα πάρουν τον πολυπόθητο τίτλο (άσχετα αν και ο ΠΑΟΚ του κώλου ομάδα έχει). Αυτό όμως σημαίνει ήδη ότι αν ο τίτλος χαθεί, θα φταίει ο Ολυμπιακός, άσχετα τι θα έχει μεσολαβήσει. Αντίστοιχα σκηνικά έχουμε και στον αιώνιο αντίπαλο, ο οποίος αντί να βλέπει τα χάλια του ψάχνει για ευθύνες του Ολυμπιακού. Ο οποίος Ολυμπιακός δεν είναι και εντελώς άμοιρος των ευθυνών του φυσικά, αλλά δεν φταίει και για όσα του καταλογίζουν, όμως δεν είναι της παρούσης αυτό διότι μιλάμε για τους οπαδούς αυτήν την στιγμή. Το γεγονός ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι (ως καλοφαγωμένοι) σε μια στάση αναμονής (έως και άμυνας) δεν σημαίνει ότι θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια όταν θα έρθει εκείνη η ώρα. Έχουμε κάτι καλόπαιδα κι εμείς, να γλείφεις τα δάκτυλά σου...

Αν πάμε πίσω στις "αθλητικές" ειδήσεις των τελευταίων μηνών θα διαπιστώσουμε ένα μπαράζ επιθέσεων σε συνδέσμους, ιδίως του Ολυμπιακού. Το τελευταίο διάβασα ότι έγινε χθες στο Μοναστηράκι (δηλαδή κέντρο Αθήνας, έτσι;), ενώ το προηγούμενο αν θυμάμαι καλά ήταν πριν από περίπου 2 βδομάδες στην Πάτρα. Βεβαίως οι κάφροι του Ολυμπιακού ανταπαντούν συνήθως και ειλικρινά θεωρώ αδιάφορο το αν ανταπαντούν τυφλά ή μετά βεβαιότητος, διότι σημασία έχει η ενέργεια και όχι ο λόγος ή ο τρόπος. Ιδίως οι αεκτζήδες που αρκετοί εξ αυτών σχεδόν ανοικτά βγαίνουν και απειλούν για αιματοχυσίες και βιαιοπραγίες έχουν μάλλον μία εντύπωση ότι σαν βγουν στον δρόμο για ξύλο, όλοι οι υπόλοιποι θα κάνουν μία σειρά λες και περιμένουν σε εκδοτήρια θεάτρου και θα λένε "κύριε, εμένα με ξεχάσατε, ελάτε να μου ρίξετε μία". Όταν οι ημέτεροι κάφροι δουν τον αντίπαλο "στρατό" να οργανώνεται, είναι βέβαιο ότι θα βγάλουν έξω τον (μάλλον ήδη έτοιμο και μπαρουτοκαπνισμένο) δικό τους στρατό. Εμείς λοιπόν πρέπει να υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα βλέπουμε εμείς μόνο αλλά όχι το Κράτος.

Να επιστρέψω λίγο στην απαγόρευση μετακίνησης οπαδών: θέστε στον εαυτό σας ένα ερώτημα. Πότε έπεφτε περισσότερο ξύλο και πότε είχαμε περισσότερα επεισόδια; Προ ή μετά απαγόρευσης; Είναι πασίγνωστο ότι αν θες να τελειώσεις κάτι, το νομιμοποιείς.

Περίπου όπως πριν από μερικά χρόνια στην περίπτωση της Παιανίας, όπου μερικές εκατοντάδες μηχανάκια είχαν ξεκινήσει από τον Πειραιά και με... άκρα μυστικότητα είχαν διασχίσει κυριολεκτικά όλη την Αττική μέχρι να φτάσουν στην Παιανία, προς την οποίαν είχαν κάνει αντίστοιχη μετακίνηση από την Αθήνα (εκεί παραδίπλα από τη ΓΑΔΑ ντε) οι σιχαμεροί αντίπαλοι και τελικώς έβγαλαν όλοι μαζί τα μάτια τους αφήνωντας πίσω έναν νεκρό. Και δεν θα μπω στην διαδικασία να κατηγοριοποιήσω, ότι αφού είχαν πάει σε ραντεβού, καλά να πάθουν, διότι εδώ πέρα είμαι πεπεισμένος ότι συμβαίνουν μεγαλύτερα πράγαμτα και μάλιστα, πράγματα μεγάλα που είναι αδύνατον το Κράτος να μην τα βλέπει. Ειδικότερα δε για την συγκεκριμένη σφαγή, το μόνο που έχω να πω (αν και η Δικαιοσύνη έχει αποφανθεί διαφορετικά) είναι ότι εμένα εκείνο το ραντεβού δεν μου μύριζε μόνο... αθλητισμό. Αλλά τι και πως, δεν μπορώ να ξέρω κι ούτε θέλω κιόλας.

Πριν λίγο καιρό, σε έναν αγώνα γ' εθνικής, ανάμεσα στον Εθνικό και τον Ηρόδοτο, στην έδρα του δευτέρου, έφαγαν εν ψυχρώ έναν άνθρωπο. Γιατί; Επειδή ήταν από τους από 'κει κι όχι από τους από'δώ. Βεβαίως και διαβάσαμε για δισχιλιοστή φορά για τον αποτροπιασμό και την αηδία των συνηθισμένων "υπόπτων" (πολιτικών, ΜΜΕ, φορέων, αρμοδίων, παρατρεχάμενων κλπ). Μάλιστα για να καταδειχθεί και η αποφασιστικότητα των Αρχών, η υπόθεση απεστάλλη στη Δικαιοσύνη! Αν μάθουμε δε, ότι έγινε και κάποια ΕΔΕ για το θέμα, θα είμαστε βέβαιοι και για το αποτέλεσμα της υπόθεσης. Αν το Κράτος ήθελε να δείξει ότι υπάρχει, πολύ απλά θα διέλυε τον Ηρόδοτο (κυριολεκτικά), θα έστελνε 2-3 υπευθύνους μέσα για καμιά 10ριά χρονάκια τουλάχιστον (και άνευ εξαγοράς) και θα έδειχνε ότι θέλει να παρέμβει. Φυσικά αντίστοιχα αν ήθελε να μπορούσε να διαλύσει και τους συνδέσμους, θα μπορούσε να τηρεί και τις νομοθεσίες που το ίδιο ψηφίζει κλπ, κλπ, αλλά όλα αυτά είναι κοινά όνειρα θερινής νυκτός.
Στην ιστορία με τον Μαρινάκη και τον Μελισσανίδη που ομολογουμένως ανταλλάχθηκαν βαρειές κατηγορίες εκατέροθεν, αν ήθελε να καθαρίσει τον χώρο θα είχε αποστείλει 5 εισαγγελείς να ψάχνουν ταυτόχρονα. Αντ'αυτού, απλώς αφήνει τους εν λόγω να σφάζονται, ενώ έχει να αιωρείται εδώ και αρκετά χρόνια και η υπόθεση με τα υποτιθέμενα στημένα παιχνίδια, όπου θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι στο τέλος και θυμηθείτε το ότι δεν θα φοράει τόσο πολλά ερυθρόλευκα όσο είναι σίγουρος ο κόσμος ότι θα φοράει. Κάπου πήρε το μάτι μου πρόσφατα ότι ο αθλητικός εισαγγελέας κάλεσε τους Αγγελοπουλαίους και τον Τράκη τον Γιαννακόπουλο (γνωστό και ως εφευρέτη της αλητείας, για να μην ξεχνιώμαστε) να σταματήσουν τις δημόσιες αντεγκλήσεις. Υποθέτω ότι με αυτήν την αποφασιστική παρέμβαση θα λυθεί και το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα του μπάσκετ. Πιθανώς αύριο-μεθαύριο κάτι αντίστοιχο να γίνει και με τον Μαρινάκη και τον Μελισσανίδη για το ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα, σιγά μην κάτσει κανείς λογικός άνθρωπος ν'ασχοληθεί πως διάολο ένα απλό βούλευμα (και τίποτε περισσότερο) έφτασε στα χέρια του Γιαννάκη του Τσίου και κάνει παιχνίδι ρίχνωντας λάδι στη φωτιά σε εβδομαδιαία βάση και πάει λέγοντας.

Εδώ πέρα δεν μιλάμε απλώς για γκαιμπελίστικες μεθόδους αλλά οι άνθρωποι το έχουν πάει ένα βήμα παραπέρα (μην πω περισσότερα): αφήνουν απλώς να αιωρείται κάτι, επιτρέπουν να πλακώνονται και κάποιοι άλλοι και η δουλίτσα γίνεται έτσι, ενώ επιβραβεύεται διά της εκκωφαντικής τους απουσίας. Όταν αυτό το πράγμα θα ξεσπάσει, και επειδή το επόμενο ραντεβού μπορεί να μην είναι στις ερημιές της Παιανίας αλλά σε κάποιο σοκάκι της γειτονιάς μας, ή σε κάποιο μαγαζί κλπ, είναι ασαφές το ποιος απο εμάς μπορεί να βρίσκεται εκεί πέρα. Επίσης, πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλα τα χρώματα πρέπει να απορριφθούν διότι πάντα κάποιο θα σκανδαλίζει κάποιον οπότε μάλλον θα πρέπει να περπατάμε και ξεβράκωτοι για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας.
Είναι προφανές ότι η κατάσταση έχει παραξεφύγει όπως και στα πάντα σε αυτήν τη χώρα...

Οι οπαδοί δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε -όπως φυσικά καμία κοινωνική ομάδα δεν έχει να χωρίσει κάτι με κάποια άλλη- και κυρίως δεν πρέπει να υποκύπτουμε στη βία τρώγωντας το κουτόχορτο που μας πλασάρουν. Το ποδόσφαιρο, είχα γράψει κάποτε, ότι είναι το σημαντικότερο από τα δευτερεύοντα πράγματα. Εξακολουθώ να το πιστεύω. Εμπεριέχει ιδεολογίες, φανατισμό, πολιτισμό, έντονα συναισθήματα, τα πάντα. Δεν μπορείς όμως να το βάλεις στην ίδιαν κατηγορία με την Υγεία ας πούμε, ή την Μουσική, εξ ου και το "δευτερεύον". Τα δευτερεύοντα δεν σημαίνει ότι έχουν μικρή σημασία. Πολλές φορές τα δευτερεύοντα είνια αυτά που χρωματίζουν τη ζωή μας περισσότερο από τα πρωτεύοντα. Ίσως αν βρεθούμε καμιά μέρα με ανοιγμένο κεφάλι θα το κατανοήσουμε αυτό. Το ερώτημα είναι, τι κάνουμε μέχρι τότε ή μάλλον πιο σωστά, τι κάνουμε για να το αποφύγουμε. Είναι αυτονόητο ότι το Κράτος δεν πρότίθεται να κάνει κάτι. Δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά του κάτι τέτοιο και μην ξεχνάμε ότι αυτά τα συμφέροντα εξυπηρετούνται άριστα από το να σφαζόμαστε μεταξύ μας. Διαίρει και βασίλευε, η πιο αρχαία και αποδοτική τακτική. Δεν αλλάζουν αυτά τα πράγματα. Ξεδίνουμε, ξεσπάμε, βγάζουμε τη μιζέρια και τα απωθημένα μας, βρίσκουμε ενόχους για την κατάντια μας και όταν έρθει η ώρα να ασχοληθούμε με τους πραγματικούς υπαιτίους, εμείς έχουμε ξεχαρμανιάσει.
Ποιος σου φταίει περισσότερο; Αυτός που σε έχει άνεργο για 3 χρόνια, ή εκείνος που δεν σου έδωσε ένα πέναλτι; Μα φυσικά ο δεύτερος...

 Αυτά τα πράγματα -και πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι αυτό- δεν συμβαίνουν τυχαία. Δεν είναι δυνατόν το Κράτος που με τον υπερκοριό μπορεί ν'ακούει τον οποιονδήποτε, ή που με τους φυτευτούς που έχει παντού έχει εισχωρήσει μέσα σε τρομοκρατικές ομάδες, αναρχικούς χώρους και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού, αλλά περιέργως δεν ξέρει τι γίνεται μέσα στους συνδέσμους ή δεν μπορεί να μάθει τι οργανώνεται όταν βγαίνουν και το βροντοφωνάζουν μέρες πριν δεξιά κι αριστερά (διότι μην ξεχνάμε ότι είμεθα Ελληνάρες, έτσι; Αν δεν πούμε από πριν τι θα κάνουμε, τι νόημα έχει να το κάνουμε;). Η ιστορία βολεύει να γίνεται έτσι. Οι σοβαροί τραυματισμοί, το κλίμα τρομοκρατίας, ακόμη και οι νεκροί είναι λίπασμα στην γλάστρα του κυβερνητικού έργου διότι παρέχει το πάτημα για καταστολή.
Την ίδιαν στιγμή, συντηρείται το όλο κλιμα, όπου ανάλογα με τις εξελίξεις προσπαθούμε να το κάνουμε και χειρότερο κάθε φορά διότι ξέρουμε ότι θα τσιμπήσετε, ξέρουμε ότι σας πιέζουμε εκεί που πονάτε, στην ομάδα. Θα σου κόψω την σύνταξη, θα σου κόψω την ασφάλεια, την Υγεία, την Παιδεία, αλλά θα σε έχω στα γόνατά μου να παίζεις με το πέναλτυ του (κάθε) Σπάθα, πίσω από τον οποίον είναι ο κακός Ολυμπιακός και αφού οι οπαδοί του δεν αντιδρούν, είναι συνένοχοι, αποδέχονται την ατιμία κλπ, κλπ, κλπ.

Το θέμα του αθλητισμού είναι καθαρά πολιτικό. Αυτό δυστυχώς δεν το έχουμε καταλάβει.
Κι από θύματα, δεν μασάμε. Φέρτε μας κι άλλα.
Κι εμείς θύματα είμαστε άλλωστε.
Της ίδιας μας της βλακείας, την οποίαν στηρίζουμε σε ψεύτικες κι ανούσιες αφορμές κι αιτίες προκειμένου να φάμε τον διπλανό, να του βγάλουμε το μάτι, να ευχηθούμε να ψοφήσει και η δικιά του κατσίκα και πάνω απ'όλα επειδή είμαστε και φιλέσπλαχοι χριστιανοί, να χαρούμε όταν θα τον δούμε να υποφέρει.
Διότι ο Έλλην πάντοτε βρίσκει τον ένοχο, ο οποίος ένοχος είναι πάντα ο άλλος, ποτέ ο ίδιος.
Δεν υπάρχει σωτηρία γι'αυτήν τη χώρα αφού μετά από τόσα χρόνια ο λαός δεν μπορεί να πάρει μυρωδιά τι συμβαίνει. Και ίσως να μην της αξίζει η σωτηρία αφού έχει τόσο ηλίθιο λαό.

Κατά τα λοιπά εγώ ως ρομαντικός θεός που είμαι, θα εμείνω στην πάγια θέση μου: δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε, με κανέναν. Και μην σπεύσετε να με πείτε κουμμουνιστή, διότι δεν είμαι ούτε τέτοιος ούτε τίποτα.

Χαίρετε.