Σπάει τα κοντέρ το πρωτογενές πλεόνασμα σε ηλιθιότητα. (ένα πραγματικά σοβαρό σενδόνι)

Προσοχή: ακολουθεί τυπικό κατωκοσμικό σενδόνι το οποίο απ'αλλού ξεκινάει και αλλού τελειώνει αλλάζοντας δεκάδες κατευθύνσεις στο ενδιάμεσο, τουτέστιν σας δίνω τον λόγο μου πως ούτε που πάει το μυαλό σας τι πρόκειται να διαβάσετε. Οι τολμηροί ας συνεχίσουν λοιπόν, οι δε χέστες ας πατήσουν από τώρα το καζανάκι.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες ότι ο μέγας πορδηπουργός μας, Αντώνης_ Σαμαράς ο Στουρναρεύς, ετοιμάζεται να πάει να επαιτήσει εκ νέου στης Αγγέλας το Κάγκελάριο για κανά ψιλό ακόμα, προκειμένου να διαιωνιστεί η σκλαβιά μας και να ξεπουληθεί έως και η τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας αυτού του λαού, ο οποίος ως έχω ξαναπεί είναι μακράν ο πιο ηλίθιος που έχει περπατήσει σε τούτον τον πλανήτη, από καταβολής της ανθρωπότητος και εδώ που τα λέμε του αξίζουν αυτά που τραβάει, έλα όμως που μέσα σε αυτόν είμαστε κι εμείς που δεν το αξίζουμε αλλ΄ά ας μην ξεφεύγουμε από τόσο νωρίς.
Μάλιστα, ο Αντώνης_ θα έχει και στις βαλίτσες του το πολυπόθητο πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο όπως όλοι μας θυμόμαστε είχε εξηγήσει αρκούντως και ο κυβερνητικός λοβοτμήτης, Σάιμον Κεδίκογλου ο Μπραβίσσιμος.

Θα χρησιμοποιήσω δύο παραδείγματα της καθημερινότητας που είμαι βέβαιος ότι σε πολλά σημεία θα σας θυμίσουν δικές σας περιπτώσεις.
Στο πρώτο παράδειγμα εμπλέκεται ένας πάρα πολύ γνωστός μου, ο οποίος ανήκει στον εξαιρετικά στενό μου κύκλο και ο οποίος έχει φτιάξει εδώ και αρκετούς μήνες (μέσω λογιστή) τα χαρτιά του για εκείνο το περιβόητο επίδομα τέκνου. Σημειωτέον ότι είναι με γυναίκα άνεργη και έναν μπόμπιρα να δεσπόζει αγέρωχος σε κάθε ανάγκη του σπιτιού (βίος παράλληλος, κοινώς). Το παλικάρι αυτό, λοιπόν, για το οποίο είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με το εν λόγω επίδομα, έμαθε για το εν λόγω επίδομα όταν του το σφύριξαν κάποια στιγμή κάποιοι που γνώριζαν το προφανώς... πανύψηλο οικογενειακό του εισόδημα. Δεδομένου ότι πέραν της προσωπικής σχέσης έχουμε και κοινό λογιστή, κάποια στιγμή μου ζητήθηκε να του μεταφέρω ότι υπάρχουν κάποιες μικροκαθυστερήσεις από πλευράς Υπουργείου (σώπα ντε) επειδή αλλάζουν κάποια κριτήρια κλπ. Ως παράδειγμα μου είχε φέρει ο λογιστής μία περίπτωση μητέρας που το έλαβε ολόκληρο και μετά έτρεχε να το επιστρέψει για να ξαναπάει μελλοντικά ένα ποσοστό κλπ. Εδώ είναι Ελλάδα λέμε! Να μην ξεφεύγω λοιπόν, από τότε που έκανε τα χαρτιά το ο άνθρωπος δεν έχει πάρει τίποτε άλλο πέραν των παπαρίων του, όπως και αμέτρητοι άλλοι που έχω μάθει παρόμοιες περιπτώσεις. Ο λόγος για τον συγκεκριμένο; Ότι ο λογαριασμός που είχε δώσει ως ΙΒΑΝ δεν ισχύει. Βέβαια ο λογαριασμός αυτός όχι μόνο είναι ο μοναδικός που έχει (τον χρησιμοποιεί για την μισθοδοσία του άλλωστε) αλλά την ορθότητά του την επιβεβαίωσε έως και η ίδια η τράπεζα, όμως το στουρνάρειο ΥΠΟΙΚ σαφώς και ξέρει καλύτερα, ακόμη κι από την ίδιαν την τράπεζα. Έτσι ο άνθρωπος αυτός που με έναν μισθό, όχι ιδιαίτερα πλουσιοπάροχο, προσπαθεί να κρατήσει μια οικογένεια με μωράκι και μία άνεργη γυναίκα, ακόμα περιμένει το επίδομα τέκνου, προκειμένου να μην μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα του στουρνάρη πορδηπουργού. Εντωμεταξύ για να σας λύσω και την βέβαιη απορία, όχι, η κινητικότητα δεν αφορά του υπαλλήλους του Υπουργείου Οικονομικών και ο λόγος είναι απλός: αν βγάλεις τους αχρήστους από ένα πόστο τότε δεν θα έχεις δικαιολογία για την επερχόμενη αποτυχία.

Πάμε στο δεύτερο παράδειγμα το οποίο εμπλέκει άμεσα εμένα.
Δεδομένου ότι την περασμένη χρονιά είχαμε την γέννηση του μικρού, είναι προφανές ότι χεστήκαμε στα έξοδα θέλοντας και μη. Δυστυχώς αν και υπάρχουν κάποια μωράκια στον κύκλο, αυτά είναι σε ηλικία τέτοια που δεν μας κατέστησε τυχερούς να δανειστούμε κάτι χρήσιμο και έτσι αν εξαιρέσουμε κάποια (αρκετά είναι η αλήθεια) δώρα, σε γενικές γραμμές έπρεπε να αγοράσουμε τα πάντα με αποτέλεσμα να ξετιναχθούν όλες οι υπόνοιες οικονομιών (όλων) των περασμένων ετών. Χαλάλι όμως. Η ουσία είναι ότι με ένα τσουβάλι αποδείξεων από τις οποίες (αν αναλογιστούμε κι εκείνες που εκ των πραγμάτων δεν περνάνε πχ ΔΕΚΟ κλπ) αναγκάστηκα να υποβάλω μόλις το 1/3 διότι αν τις υπέβαλα όλες θα υπήρχε πρόβλημα με τα ευαγή τεκμήρια διαβίωσης. Αυτό κρατήστε το διότι έχει μεγάλη σημασία και θα το χρησιμοποιήσουμε παρακάτω. Α, μην ξεχάσω να πω ότι ήμουν και σε ενοίκιο, έτσι; Με όλα αυτά λοιπόν, το πανδίκαιο φορολογικό σύστημα της χώρας που απεφάνθη ότι δικαιούμαι επιστροφή ύψους (κρατηθείτε... πάρτε βαθειά ανάσα διότι ακολουθεί μεγάλο ποσόν) 500 ευρώ (για δύο άτομα έτσι;). Ε, όσο το έχετε δει εσείς αυτό το πεντακοσάρικο άλλο τόσο το'χω δει κι εγώ, διότι όπως είπαμε τύφλα να'χει το πρωτογενές πλεόνασμα που θα παρουσιάσουμε στης Αγγέλας το Καγκελάριο!

Θα μπορούσα να εμπλουτίσω το κείμενο με δεκάδες άλλα παραδείγματα που είμαι σε θέση να γνωρίζω από πρώτο χέρι, όπως την μη επιστροφή του ΦΠΑ σε εμπόρους (παράδειγμα που έχω εντελώς κοντινό), λοιπές αλχημίες με τις εισφορές των ταμείων, τις λαμογιές στα φάρμακα κλπ, που όλα αυτά ουσιαστικά έχουν αναγωγή στο ίδιο ακριβώς σημείο, το οποίο αντικατοπτρίζεται από τις στουρνάρειες ονειρόξεις του Σαμαρά και του φαηλικού iq επιτελείου του. Δεν έχει νόημα όμως διότι θα έφτιαχνα ένα υπερσενδόνι που θα εμπεριείχε μόνο παραδείγματα και τίποτε άλλο. Εξάλλου την γενική ιδέα την πιάσατε.



Θα μου κλάσεις μια μάντρα πρωτογενές πλεόνασμα λοιπόν, ακριβώς έτσι.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι.

Τον τελευταίο καιρό ακούω ότι πρέπει να παταχθεί ο φοροδιαφυγή. Σωστό. Δεν είναι δυνατόν να κινείται χρήμα στο οποίο το κράτος δεν μπορεί να βάλει χέρι προκειμένου να το στείλει στους δανειστές μετά. Έτσι πρέπει.
Διότι εδώ έχουμε μία άσχημη αλήθεια: η φοροδιαφυγή είναι το τελευταίο "λιμάνι" που κρατάει ζωντανή την Αγορά. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Κάθε άλλο μέτρο απλώς συντείνει στο να κλείσει εντελώς η Αγορά, κι εδώ που τα λέμε αυτό είναι που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση των γελοίων και φαίνεται στην πράξη σε καθημερινή βάση.
Όποιος κυκλοφορεί στην πιάτσα το βλέπει με τα μάτια του καθημερινά ότι η φοροδιαφυγή πλέον είναι η ύστατη προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή τόσο η Αγορά που μάλλον βγάζει ούτως ή άλλως τον επιθανάτιο ρόγχο, αλλά και η Κοινωνία που πρέπει να τα βγάλει πέρα με διαρκώς αυξανόμενο κόστος ζωής και λιγότερα χρήματα και αντίστοιχα και αυτή πεθαίνει.
Πόσο μου το αφήνεις δίχως απόδειξη; Είναι η στάνταρ ερώτηση που ακούς σε όλα τα μαγαζιά, σε κάθε δρόμο. Έχω δει σε άσχετη φάση άνθρωπο να ρωτάει αν δίχως απόδειξη υπάρχει περίπτωση να του αφήσουν το ψωμί φθηνότερα. Μην βιαστείτε να σχολιάσετε αρνητικά διότι αν ο άλλος δεν έχει να φάει φυσικά και θα κάνει μια τέτοια ερώτηση ακόμα και για το ψωμί.

Για να αρχίσω να συνδέω τα δεδομένα, λοιπόν, φτάνω εκ των υστέρων σε σημείο και αναλογίζομαι το εξής: από την στιγμή που τα στουρνάρια του οικονομικού επιτελείου δεν μου αναγνωρίζουν την πλειοψηφία των νομίμων δαπανών μου προφασιζόμενοι τάχα μου τεκμήρια διαβίωσης που ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν, εγώ τελικώς γιατί καθόμουν σαν μαλάκας και ζήταγα αποδείξεις; Για να βγει μετά το κράτος και να μου πει ότι επειδή έτσι του γουστάρει δεν θα μου αναγνωρίσει τα 2/3 των δαπανών μου; Άραγε πόσα θα είχα γλιτώσει σε χρήμα από αυτά τα 2/3 αν είχα κι εγώ καταφύγει στην απλή ερώτηση του "πόσο πάει δίχως απόδειξη;". Πόσα άλλα πράγματα θα μπορούσα να είχα αγοράσει για το παιδί μου αν είχα επιχειρήσει να εξοικονομήσω έτσι χρήματα; Να πω ότι τα χρήματα επέστρεφαν σε'μένα, κομμάτια να γινόταν. Πλέον όμως εγώ δεν έχω τίποτε, όλα μου τα κόβουν, οπότε γιατί να ζητήσω απόδειξη; Αυτή είναι η απορία μου. Σε αυτό το σημείο βάλτε έναν μεγάλο αστερίσκο διότι θα ακολουθήσει μεγάλη "ανατροπή". Για την ώρα ας μείνουμε λίγο στο θέμα μας.

Διάβαζα μόλις σήμερα την εξοργιστική είδηση ότι πλέον οι ρουφιάνοι θα αμείβονται. Στην προσπάθεια του κράτους να καλύψει την ανικανότητά του να βρει τους πραγματικούς παραβάτες, θα επιβραβεύει τους πολίτες εκείνους που θα καταγγέλλουν φοροδιαφυγή. Και τελικώς αναρωτιέμαι τι ακριβώς συμπεριλαμβάνει η φοροδιαφυγή, αν όχι μόνο εκείνη που συμφέρει το κράτος. Διότι αν δεν το έχετε πιάσει, όταν σε πηδάει το κράτος αυτό ονομάζεται νομοσχέδιο. Όταν σου βάζει δάχτυλο και τελικώς το χέρι μπαίνει ως τον αγκώνα αυτό είναι κυβερνητική πολιτική. Όταν πας να επιβιώσεις εσύ όμως είναι φοροδιαφυγή.
Εδώ, λοιπόν, υπάρχει το εξής μείζον ζήτημα: τα τελευταία χρόνια της κρίσης και της μεγάλης ύφεσης το χρήμα ακολουθεί αυστηρά την εξής διαδρομή: από την κοινωνία και την Αγορά (δηλαδή από τους πολίτες και τα νοικοκυριά για την πρώτη περίπτωση, έως το εμπόριο και το επιχειρείν κάθε μορφής για την δεύτερη) το χρήμα απομυζείται και οδηγείται ανάλογα την περίπτωση είτε στο κράτος, είτε στις τράπεζες. Από το κράτος εν συνεχεία οδηγείται είτε στις τράπεζες (ανακεφαλαιοποίηση κλπ), είτε στους δανειστές (τόκοι, νέα δάνεια κλπ). Αυστηρά.
Το ότι στο κράτος δεν μένουν χρήματα αυτό αποδεικνύεται από την χειροτέρευση κάθε είδους παροχής υπηρεσιών, από την συρρίκνωση πρωτογενών παροχών όπως η Υγεία και η Παιδεία, από την πλήρη απουσία έργων υποδομών και γενικότερα από την πλήρη κατάρρευση του Κράτους (κοινωνικού τε και μη). Η ατζέντα έχει μόνο την κρίση. Δεν υπάρχουν εθνικά θέματα, δεν υπάρχει Παιδεία, δεν υπάρχει Υγεία, δεν υπάρχει τίποτε. Όλα είναι αριθμοί και κατ' επέκτασιν στόχοι που πρέπει να καλυφθούν. Θυμάμαι εκείνο τον θλιβερό Κεφαλογιάννη (iq χαμηλότερο ακόμη και από του Φαήλου) να εξηγεί στην πλέμπα πόσο μεγάλη επιτυχία είναι (και κατ' επέκτασιν πόσο άσχημα πρέπει να αισθανόμαστε ως λαός γι'αυτό) που ενώ οι δανειστές μας δανείζονται με το Χ επιτόκιο, εμάς στην συνέχεια μας δανείζουν με χαμηλότερο του Χ, μπαίνοντας μέσα κιόλας. Αυτό που φυσικά ξέχασε να πει ο Κεφαλογιάννης ήταν ότι οι δανειστές μας που προφανώς δεν είναι τόσο ηλίθιοι όσο ο ίδιος ώστε να δανείζουν μπαίνοντας μέσα, στην πραγματικότητα μας δανείζουν έτσι διότι τους τα ξεπουλάμε όλα (γη, περιουσίες, χρυσαφικά κλπ, ξέχωρα ότι η τελική σούμα με τους τόκους είναι κατά πολύ υπέρ τους) και όλα αυτά γίνονται για να έχουν τη δυνατότητα οι βολευτές του Κυνοβουλίου μας να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ασυλία τους, τις λιμουζινάρες τους, τα επιδόματά τους κλπ, αντί να αναγκασθούν να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι όπως δήλωσε ένας στόκος εκ Βορρά πρόσφατα ονόματι Τζαμτζής (που είναι ο ίδιος στόκος που εξεστόμισε επίσης πρόσφατα ότι δεν είναι δυναμόν να φορολογηθούν τα αγροτεμάχια και να μην μπορεί ο άνθρωπος να κυκλοφορήσει στην εκλογική του περιφέρεια, προτείνοντας ως λύση να πληρώσουν στις άλλες περιφέρειες οι πολίτες για τα σπίτια τους και κατ' επέκταση να μην μπορούν άλλοι βουλευτές να κυκλοφορήσουν στις περιφέρειές τους).



Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, συνεπώς. Μόνο που πλέον το πράγμα έχει παραγριέψει, διότι το ρευστό ακόμη και ως οικονομίες έχει αρχίσει να σώνεται. Και εδώ υπεισέρχεται το έτερο μείζον ζήτημα των ημερών δηλαδή αυτό των πλειστηριασμών για οποίο έχουμε ακούσει ουκ ολίγα.
Θα θέσω το εξής ερώτημα: πότε παθαίνει μεγαλύτερες ζημιές ένα σπίτι; Όταν είναι εγκαταλειλημένο, ή όταν μένει κάποιος μέσα; Η απάντηση είναι εύκολη αλλά τόσο προφανής που ποτέ κανείς δεν την σκέφτεται ακριβώς επειδή η απάντηση είναι εντελώς αυτονόητη.
Για να πάρει η τράπεζα ένα σπίτι αυτό σημαίνει ότι πρώτα θα έχει βρει αγοραστή. Και σημειωτέον ότι εδώ δεν μιλάμε για ένα σπίτι αλλά για εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια σε όλη την επικράτεια. Να στο πάρει λοιπόν έτσι ανοργάνωτα, γιατί;
Στο ενδιάμεσο σε φορολογεί, διπλά, τριπλά, πεντάτριπλα κλπ. Επίσης κινείται το χρήμα πέριξ των συμφερόντων: ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ κλπ,  όπου πρώτα θα κόψεις όλα τα υπόλοιπα και μετά το ρεύμα. Φυσικά, μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα, δηλαδή όλο και καμιά σόμπα θα αγοράσεις, κανά σπασμένο τζάμι θα αντικαταστήσεις κλπ, άρα υπάρχει και μια εσάνς ανάπτυξης ότι στην Αγορά ρέει χρήμα. Ταυτόχρονα εσύ συντηρείς όσο μπορείς το σπίτι, το κρατάς σε ένα ανθρώπινο επίπεδο. Και φυσικά μην ξεχνάμε το χαράτσι, τους έμμεσους φόρους, τους άμεσους φόρους κλπ. Άρα γιατί να σε πετάξει έξω η τράπεζα η οποία στο ενδιάμεσο όλο και καμιά δόση μπορεί να τσιμπήσει; Για να προσπαθήσει να πουλήσει μετά από 5-8-10 χρόνια ένα ερείπιο σε τιμή ανύπαρκτη; Όχι βέβαια. Η τράπεζα σε αφήνει να κάτσεις μέσα όσο θες και μόλις βρει να δώσει το σπίτι σου τότε θα γίνει η έξωση και ο πλειστηριασμός. Πολύ απλά πράγματα. κοινώς, όλα αυτά που τόσον καιρό λέει ο στουρνάρης πορδηπουργός της χώρας για την τάχα μου τεράστια μάχη περί των σπιτιών των φτωχών κλπ τους οποίους θα προστατέψει ο νόμος και λοιπές ευπερδείς πίπες, είναι φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες που απευθύνονται σε iq χαμηλότερα ακόμη κι από του Κεφαλογιάννη. Και φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο εκείνους που έχουν σπίτι με δάνειο αλλά κι εκείνους που έχουν δικό τους, διότι πλέον και αυτά κινδυνεύουν με κατάσχεση (εκτός αν θες να το πουλήσεις στο κράτος, σύμφωνα με μία άλλη πάνσοφη διάταξη που σκέφτηκαν οι σοφοί της χώρας). Και όλα αυτά επειδή έτσι προβλέπει ο νόμος.

Το πρόβλημα είναι ότι ο νόμος στην Ελλάδα δεν θυμάμαι να προστάτεψε ποτέ κάποιον φτωχό. Τουναντίον στον φτωχό συνήθως εκσπερματώνει πάνω του με πλήρη αυστηρότητα για να δείξει ότι έχουμε κράτος. Όσο ανεβαίνεις στην ιεραρχία είναι που ζορίζει το πράγμα και οι νόμοι καθιστούνται ανενεργοί. Από ποιον θα πάρουν λοιπόν τα σπίτια; Από κανάν εφοπλιστή που έπεσε έξω και από κανάν Πάγκαλο που "δεν έχει να πληρώσει" για τα 70φεύγα ακίνητά του, ή από όλους τους φτωχοδιαβόλους που άκουσον-άκουσον κάποια στιγμή σκέφτηκαν να βάλουν πάνω από το κεφάλι τους ένα κεραμίδι;
Συνεπώς, καμία απολύτως μάχη δεν υπάρχει για το θέμα των πλειστηριασμών. Απλώς είμαστε ακόμα στην φάση που δεν υπάρχει λόγος να γίνουν πλειστηριασμοί. Όταν θ'αρχίσει ο χορός, εκεί να δείτε τι έχει να γίνει. Βέβαια όχι ότι αναμένω να ξεσηκωθεί ο πλέον μαλάκας λαός που έχει περπατήσει υπό το φως του ηλίου, αλλά απλά το αναφέρω για στατιστικούς λόγους. Ίσως και για λόγους αρχείου.

Να κάνουμε μία μικρή σύνοψη όσων έχουμε αναφέρει έως τώρα: το πλέον σημαντικό σημείο (που είναι και το κλειδί της υποθέσεως) είναι η διαδρομή του χρήματος που είναι μονής φοράς και διευθύνσεως. Προκειμένου να μην σπάσει αυτή η διαδρομή οι πολιτικοί θα θυσιάσουν μέχρι και τη μάνα τους την ίδιαν (εξάλλου έχουν να διατηρήσουν και οφίτσια). Πλέον είναι δεδομένο ότι έχουν αρχίσει διεργασίες συρρίκνωσης της χώρας (κοινώς κρατήστε τους χάρτες για το ebay διότι σε μερικά χρόνια οι επόμενοι θα είναι μικρότεροι και η αρχή μάλλον θα γίνει από τη Θράκη) και αυτό είναι απολύτως λογικό διότι τον διεφθαρμένο ηγέτη ποτέ δεν τον ενδιέφερε πόση έκταση κυβερνά και τι λαό κυβερνά. Τον ενδιέφερε μοναχά να κυβερνά. Έτσι ακριβώς μάθαμε επί τουρκοκρατίας, που πλέον έχει αποδειχθεί ότι ήταν η μεγαλύτερη ευλογία για τον ελληνισμό, και ταυτόχρονα η αποτίναξη του ζυγού ήταν η μεγαλύτερη κατάρα μας: διότι επί τουρκοκρατίας πήραμε όλα τα κουσούρια των Οθωμανών και ξεχάσαμε όλα τα προτερήματά μας ως φυλή. Μάθαμε να γλείφουμε, να γινόμαστε χαμερπείς, να ζούμε δίχως αξιοπρέπεια. Μάθαμε να είμαστε υποτακτικοί, κουτοπόνηροι. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε ως ήρωα τον Καραγκιόζη, μια φιγούρα που πάντα προσπαθούσε να την βγάλει με τα ψέματα, στην ζούλα, με κοροϊδίες και κουτοπονηριές. Αυτό είναι που μας εκφράζει. Το χειρότερο, όμως, είναι το άλλο: ότι έπρεπε πάντοτε να απευθυνόμαστε σε κάποιον άλλον για να μας λύσει το πρόβλημα. Μετά που χάσαμε αυτές τις αβάντες, πολύ απλά χάσαμε και το προτέρημα να διαμαρτυρόμαστε για τα πάντα μιας και θα έπρεπε να καθορίζουμε εμείς τη μοίρα μας. Ευτυχώς το δυστυχές αυτό κενό πληρώθηκε γρήγορα από την ίδρυση των τριών πρώτων κομμάτων της χώρας, δηλαδή του αγγλικού, του γαλλικού και του ρούσσικου. Κανένα ελληνικό κόμμα δεν υπήρχε κατά τα πρώτα χρόνια του βίου του σύγχρονου ελληνικού κράτους γι'αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη που μάλλον δεν υπάρχει κανένα ελληνικό κόμμα ούτε τώρα. Αλλά παραξεφύγαμε.
Στο πλαίσιο της διαδρομής του χρήματος που ακολουθείται υπήρχε η κοινή λογική: μετά την καλλιέργεια των αισθημάτων συνευθύνης (μαζί τα φάγαμε κλπ) έπρεπε να υπάρξει πληρωμή του λογαριασμού και φυσικά ποιος θα την πλήρωνε τη νύφη; Μα φυσικά η πλέμπα, ο κοσμάκης. Οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις ξεκινάς από το ρευστό που είναι και το εύκολο θύμα. Μα, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, μα, με καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, μα, με αύξηση της φορολογίας, μα, με αύξηση του κόστους ζωής, μα, με χίλια δυο άλλα τρικ όπως στα φάρμακα κλπ, οι οικονομίες του κόσμου άρχισαν να εξανεμίζονται. Μετά το ρευστό υπήρχε η κινητή περιουσία: χρυσαφικά κλπ. Έφυγαν και αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι όπως και επί κατοχής, έτσι και τώρα έχουμε πήξει στους μαυραγορίτες (λυπάμαι για το σχόλιο αλλά για'μένα τέτοιοι είναι όλοι τους). Εν συνεχεία και μετά από επικές μάχες ώστε να προστατευθεί η περιουσία του κόσμου αφού πήδηξαν τους πάντες στην φορολογία τουλάχιστον δώθηκε η μεγάλη μάχη κατά των πλειστηριασμών. Βέβαια πλησιάζει η ώρα που θα χαθεί και η μάχη των πλειστηριασμών οπότε θα εφευρεθεί κάποια άλλη μεγάλη μάχη (αντίστοιχα με το όχι νέα μέτρα, όπου θα ονομαστούν παρφαί σοκολάτα ή κάπως αλλιώς), όπως πχ το ότι πετύχαμε και κερδίσαμε να μην υπάρξει αύξηση ορίων ηλικίας μέχρι τα 90, ή να μην εκτελείται ο κόσμος στα 65 ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων. Ποτέ δεν εξέλειψε το πρωτογενές πλεόνασμα σε ηλιθιότητα σε τούτη την χώρα και ιδίως των πολιτικών. Οπότε κάτι θα βρουν. Όμως αυτή η εικόνα είναι η μία πλευρά του νομίσματος και να επανέλθουμε σιγά, σιγά σ'εκείνον τον αστερίσκο που είχαμε αφήσει παραπάνω διότι τώρα είναι που θα γίνει πολύ ενδιαφέρον το πράγμα...

Ταυτόχρονα με τη ροή του χρήματος υπάρχει και απώλεια των πηγών παραγωγής του. Πως γίνεται αυτό; Μα φυσικά με διαφόρους τρόπους, όπως η μετανάστευση των νέων, η στήριξη καταστημάτων που εδρεύουν στο εξωτερικό, το κλείσιμο καταστημάτων, οι απολύσεις (ακόμη και στο δημόσιο και το θέτω έτσι διότι υπάρχει μια στρεβλή άποψη περί του αντιθέτου) κλπ, κλπ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ενώ τη μία στιγμή αφαιρείς χρήμα από την αγορά, την ίδια στιγμή αφαιρείς και τη δυνατότητα παραγωγής του (ή έστω ανακύκλωσης) με αποτέλεσμα να υπάρχει καταστροφή με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο με χρήση κάποιων από το πλήθος προσωπικών μου βιωμάτων.

Προέρχομαι από κύκλο εμπόρων-βιοτεχνών. Προσοχή: όχι ή το ένα ή το άλλο ανά περίπτωση. Και τα δύο μαζί. Ο πατέρας μου, πχ, ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν σοβαρά με τα βρεφικά είδη, το ίδιο και ο γαμπρός του (ήταν και συνεταίροι σε βιοτεχνία επί χρόνια). Ό,τι αγόραζαν προερχόταν φυσικά από άλλες ελληνικές βιοτεχνίες κ.ο.κ. Και όταν λέω ό,τι αγόραζαν, δεν εννοώ μόνο τις πρώτες ύλες για τα δικά τους προϊόντα αλλά και το κατά δύναμιν για όσες ανάγκες είχαν. Ρούχα, για παράδειγμα, ή παπούτσια. Το ελληνικό προϊόν ήταν συνήθως ανώτερο του ξένου και αυτό διότι στο ελληνικό προϊόν υπήρχε μεράκι ενώ το ξένο ήταν συνήθως πιο τυποποιημένο. Βλέπετε, η ελληνική βιοτεχνία δεν ήθελε να εκτεθεί βγάζοντας ένα κακό όνομα στο εμπόριο, κάτι που όμως δεν ίσχυε για το ξένο προϊόν το οποίο επί της ουσίας πλεονεκτούσε μόνο στο ότι διέθετε φίρμα. Ήταν πχ το "For the puts aeu de toilette" που ήταν σαφώς ανώτερο από το αντίστοιχο ελληνικό "Τάκης εσάνς". Γενικά ο Έλληνας (και λόγω έλλειψης επιλογών) προτιμούσε με θέρμη το ελληνικό προϊόν. Θυμάμαι ας πούμε τον παππού μου με τα (3) αδέλφια του που είχαν ασχοληθεί με δερμάτινα είδη (τσάντες κλπ) όντες από τα παλαιότερα μαγαζιά του Πειραιά και έχοντας μια βιοτεχνία παραγωγής στο ενεργητικό τους. Έμπαινα πιτσιρικάς μέσα και θυμάμαι στην σειρά τις ραπτομηχανές με κυρίες να ράβουν τα δέρματα (και μύριζε τόσο ωραία το δέρμα, δεν μου φεύγει η μυρωδιά με τίποτα!).
Περί τα τέλη της δεκαετίας του 80 και μάλλον προς τις αρχές της δεκαετίας του 90 όμως άρχισε να λαμβάνει χώρα μια μεγάλη μετάλλαξη. Από εκεί που ο Έλληνας και (κυρίως) η Ελληνίδα είχαν ένα ξένο προϊόν απλώς για μια πιο ιδιαίτερη περίσταση, ξαφνικά άρχισε να έρχεται τούμπα το σκηνικό. Εγώ που ήμουν εμποτισμένος με τη νοοτροπία της βιοτεχνίας δεν είχα κανένα πρόβλημα να αγοράζω αθλητικά μποτάκια Strike που ήταν ελληνικά, όταν την ίδιαν στιγμή άλλοι συμμαθητές μου φορούσαν τα νέα nike air max (τα jordan δεν ήταν πολύ διαδεδομένα ακόμα αλλά η αερόσολα ήταν το must κάθε πιτσιρικά. Και προσοχή έτσι; Δεν λέω ότι πάντα αγόραζα μόνο ελληνικά αλλά σε γενικές γραμμές αυτό ήταν που έκανα). Θυμάμαι ότι πήγαινα να ψωνίσω ρούχα σε μαγαζιά βιοτεχνιών και αγόραζα πολύ ωραία πράγματα. Μάλιστα, έχω κρατήσει ένα καταπληκτικό τζιν πουκάμισο που αν και έχει ξεβάψει αρκετά το μαύρο χρώμα του, το ύφασμα δεν έχει πάθει τίποτε απολύτως. Βέβαια το πουκάμισο δεν μου κάνει διότι τότε ήμουν στην πρώτη λυκείου, αλλά το έχω κρατήσει για να θυμάμαι την ποιότητα.
Συνέχιζα να αγοράζω ελληνικά προϊόντα (ακόμη και τζιν παντελόνια ή παπούτσια) για αρκετά χρόνια, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι πλέον η ποιότητα είχε πέσει αισθητά. Για την ακρίβεια μέχρι και το δικό μου μάτι, το μη εκπαιδευμένο, εντόπιζε πλέον τις ατέλειες μέσα σε δευτερόλεπτα διότι ήταν τόσο χτυπητές. Την ίδιαν στιγμή τα ξένα προϊόντα είχαν ήδη κατακλύσει το εμπόριο και κέρδιζαν ολοένα και περισσότερο έδαφος και αυτό ωθούσε την ελληνική βιοτεχνία (και ως εκ τούτου το ελληνικό εμπόριο) κατ' αρχήν σε μία "ακεφιά ποιότητας και παραγωγής" και εν συνεχεία σε θάνατο και σημειωτέον ότι το ξένο προϊόν δεν ήταν φθηνότερο αλλά ήταν απλώς... το ξένο. Είχαμε ανέκαθεν αυτήν την ξενομανία. Θυμάμαι πχ την βιοτεχνία των θείων μου: ήταν η πρώτη που έκλεισε προκειμένου να επιβιώσουν τα μαγαζιά των αδελφών (όλα ξεχωριστά), οι οποίοι εκ των πραγμάτων άρχισαν να διευρύνουν τους προμηθευτές τους για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί στο σύνολο της αγοράς. Δεν θα επεκταθώ στην ιστορία των μαγαζιών, διότι είναι αρκετά θλιβερή (το τελευταίο τελείωσε στις μέρες μας μετά από διαδοχικές συρρικνώσεις) αλλά θα παραμείνω στις μέρες μας παραθέτοντας την φιλοσοφία μου ως εξής: πέρσυ που έψαχνα επί μήνες ολόκληρους για το τι θα αγοράσω για τον μικρό, αν εξαιρέσουμε κάποια προϊόντα που πλέον δεν παράγονται στην Ελλάδα (όπως καρότσι, ή ρηλάξ) ό,τι μπορούσα να το αγοράσω από ελληνική βιοτεχνία, το αγόρασα. Κρεβάτι, στρώμα, κάθισμα για φαγητό, πάρκο, ρούχα κλπ, κλπ. Τα μόνα πράγματα δε, που αγόρασα από το amazon που μέχρι τότε δεν είχε το εξτρά χαράτσι οπότε και το έκοψα τελείως, ήταν κάποια πολύ συγκεκριμένα προϊόντα καθώς και τις πάνες (οι οποίες ήταν κυριολεκτικώς στην μισή τιμή και είναι το μοναδικό ζήτημα που δεν έχω βρει "βιώσιμη" λύση ακόμα). Εδώ και αρκετά χρόνια δε, έχω που ξαναγοράζω συστηματικά διάφορα προϊόντα από ελληνικές βιοτεχνίες τα οποία σε γενικές γραμμές είναι εξαιρετικής ποιότητας. Πχ έχω βρει στον Πειραιά μαγαζί-βιοτεχνία με πουκάμισα και γραβάτες όπου φτιάχνει απίστευτα πράγματα σε ό,τι σχέδιο πάει το μυαλό σου. Πρόσφατα βρήκα στην περιοχή μου μαγαζί που πουλάει αποκλειστικά ελληνικών βιοτεχνιών εσώρουχα. Αγόρασα για τη δοκιμή και μέχρι τώρα μου φαίνονται μια χαρά. Παρομοίως όταν θέλω να πάω σε σούπερ μάρκετ πηγαίνω μόνο σε ελληνικά και όχι στα ξενόφερτα που ο πολύς ο κόσμος αγνοεί ότι τα κέρδη τους δεν επιστρέφουν στην Ελλάδα αλλά τα εξάγουν στις χώρες προελεύσεώς τους. Γιατί δηλαδή να πάω στο Χ ξενόφερτο κατάστημα αντί να πάω πχ στον Σκλαβενίτη ή τον Γαλαξία, όπου αμφότερες αλυσίδες δεν ανοίγουν τις Κυριακές κιόλας δείχνοντας για την ώρα έστω ότι τιμούν την ανάγκη για ξεκούραση των εργαζομένων τους και μπράβο τους. Και πάει λέγοντας.

Να ξεκαθαρίσω κάτι: Όλα αυτά που γράφω δεν προέκυψαν λόγω της κρίσης, όπως μπορεί κάποιος να νομίσει. Η κρίση όμως ενέτεινε το φαινόμενο και φυσικά μόνο όπου μπορώ ή είναι λογικό. Πχ σαφώς και δεν μπορώ να πάρω ελληνικό αυτοκίνητο (αλλά δεν σας κρύβω ότι η στάση των Γερμανών συνέτεινε τα μέγιστα να αποφασίσω προ τριετίας να σουτάρω το corsa, όπως και έκανα. Πλέον, με Ιάπωνα και ποτέ ξανά Γερμανό). Επίσης δεν το κρύβω ότι σε κάποια προϊόντα προτιμώ φανατικά κάποιες ξένες μάρκες αλλά μόνο όταν έχω τους λόγους μου, όπως πχ τα τζην levis που μου κρατάνε τουλάχιστον 6-7 χρόνια το καθένα με βαριά χρήση και συνεχή πλυσίματα. Γενικά όμως στηρίζω τα ελληνικά προϊόντα και επειδή μου διέφυγε, ποτέ στην ζωή μου δεν έχω ψωνίσει από συγκεκριμένους πλανόδιους (ξέρετε ποιους εννοώ, έτσι;). Α, κι όσον αφορά τις αποδείξεις; Ε, θα δούμε...

Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Μα το προφανές.
Έχω βαρεθεί να βλέπω να περιμένουμε την σωτηρία από τους ξένους, αλλά ακόμη χειρότερα έχω σιχαθεί να βλέπω τους δικούς μας (ιδίως τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές) να μας βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές. Πως μπορεί να συνεχίσει αυτή η κοινωνία να παράγει χρήματα όταν αφενός κλείνουν μαγαζιά και απολύεται κόσμος, ενώ ταυτόχρονα το χρήμα δεν ανακυκλώνεται παρά φεύγει μόνο στο εξωτερικό; Δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες που αποτελούν υποδείγματα αναλγησίας και κακοδιαχείρισης να έχουν την πλήρη κυβερνητική στήριξη και ταυτόχρονα ενώ τους έχεις δώσει τόσα λεφτά να μην υπάρχει ρευστότητα παρά μόνο σε ΜΜΕ και γνωστούς και μη εξαιρετέους μεγαλοχέσεμας. Φυσικά όλα αυτά προϋποθέτουν πλήρη αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας: και ως επαγγελματίες (ό,τι δουλειά κάνει ο καθένας) και ως καταναλωτές και ως ψηφοφόροι και ως οδηγοί, ως γονείς, ως τα πάντα. Αν δεν πληρώσεις τον Έλληνα τον μισθό που πρέπει, ηλίθιε, πως θα έρθει να αγοράσει μετά; Έξυπνα κάνεις τις περικοπές σου προς όφελος της επιχείρησής σου αλλά αφού είσαι τόσο έξυπνος γιατί δεν καταλαβαίνεις μετά πως διάολο πέφτουν οι πωλήσεις; Ε;

Και την ίδιαν στιγμή ο θλιβερότερος και συνάμα ηλιθιότερος πρωθυπουργός του σύγχρονου ελληνικού κράτους (Σημείωση: ο ΓΑΠ ήταν απλώς ο αθλιότερος και προδοτικότερος) θα πάει να πει τι; Ότι ήμασταν καλοί μαθητές, ότι κάναμε όλα τα μαθήματά μας και ρίχτε κανά κοκαλάκι και σε'μάς, όπως λένε τα ρεπορτάζ. Ταυτόχρονα υπόσχεται ανάπτυξη διά νέων μέτρων, νέων φόρων, νέων απολύσεων, νέων χαρατσιών, νέων περικοπών κ.ο.κ. Υπόσχεται ανάπτυξη ένας άνθρωπος που δεν δούλεψε ποτέ στην ζωή του, έτσι; Και δεν είναι ο μόνος. Ακόμη και κάποιοι που όντως έχουν δουλέψει πρακτικά δεν έχουν δουλέψει ποτέ.
Έχουν χωρίσει την κοινωνία σε ομάδες μεγαλύτερες ή μικρότερες και διά της πανάρχαιας μεθόδου του διαίρει και βασίλευε μας έχουν αλλάξει τον αδόξαστο κι εμείς τα ζώα όλη την ώρα τρώμε το δόλωμα. τσιμπάμε κανονικά. Σε έχουν παραμυθιάσει ότι πρέπει να απολυθούν κι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Μάλιστα. Για πες μου ρε μάγκα, με τόσους που έχουν φύγει τα τελευταία χρόνια τα δικά σου οικονομικά πόσο πολύ καλυτέρευσαν; Μήπως χειροτέρευσαν αλλά δεν θες να το παραδεχθείς; Όταν βλέπεις ένα κράτος που σου λέει ότι συλλήβδην θα διώξουμε τόσες χιλιάδες ΔΥ, οι οποίοι θα είναι μόνο από εκείνους τους τομείς, αυτό υποδηλώνει αχρηστία, ανικανότητα και ενδεχομένως και δόλο. Πως, δηλαδή, προκαταβάλεις ότι στην Παιδεία υπάρχουν τόσοι άχρηστοι; Και ωραία, αν υπάρχουν, δεν υπάρχουν επίορκοι που τους έβαλαν ή τους κρατούσαν στο δημόσιο; Και με τι είδους κριτήρια θα απολυθούν; Και από που και ως που οι πολιτικοί δεν είναι άχρηστοι; Δηλαδή (λέω εγώ τώρα) δεν χρειαζόμαστε καθηγητές και γιατρούς αλλά από υπαλλήλους της Βουλής τους χρειαζόμαστε όλους; Ή γιατί δεν έχουν μειωθεί οι μισθοί των ημετέρων, μεταξύ των οποίων και των βουλευτών; Θέλω να πω ότι αν υπήρχε πραγματική διάθεση να καθαρθεί το δημόσιο αυτό θα φαινόταν στις προθέσεις, κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται με αμόρφωτα φασιστίδια τύπου Εκδόσης Αδόνειδος Γεωργιάδη (ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω μετά τον Πόντιο Δημοκίδη και την εν ψυχρώ δολοφονία των πνευμάτων είναι και ο μοναδικός άνθρωπος παγκοσμίως που έχει διαβάσει και Σωκράτη). Εδώ το μόνο που κάνουν είναι να πετάνε φρέσκο κρέας στην αρένα, υπηρετώντας το αξίωμα "άρτος και θεάματα", με την ελπίδα ότι οι σάρκες που τρώμε θα είναι πάντα μόνο οι δικές μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι φυσικά και υπάρχει κόσμος που πρέπει να απολυθεί από διαφόρους τομείς, αλλά να βρεθεί ποιος είναι. Επίσης να τιμωρηθεί και όποιος τον έβαλε μέσα ή δεν έκανε καλά τη δουλειά του (διότι και αυτός επίορκος είναι). Να το πούμε απλά: γιατί να μην κληθεί η χοντρή δύσοσμη υγρή πολιτική πορδή που είχε ομολογήσει ότι "σας διορίσαμε" να πει σε κάποιον εισαγγελέα τι ξέρει, ποιος διόρισε, με τι μέθοδο, πότε. Κοινώς να φύγουν αυτοί που πρέπει και να μπουν και μέσα επίσης όσοι πρέπει ανεξάρτητα από ασυλίες και λοιπές "πρόνοιες". Αντίστοιχα, για να επιστρέψω στο αρχικό πνεύμα, το να αγοράζεις ελληνικά προϊόντα δεν σημαίνει ότι όλα τα ελληνικά προϊόντα είναι καλά. Ψάξιμο θέλει όπως όλα θέλουν, ακόμα και η ψήφος, αλλά ο κλασικός μαλάκας ο Έλληνας βαριέται να ψάξει, όπως βαριέται και να διαβάσει (είμαι περίεργος να δω πόσοι έχουν καταφέρει να φτάσουν εδώ κάτω).

Τα πράγματα όμως μπορούν να είναι και διαφορετικά.
Μόνο μεταξύ μας μπορεί να υπάρξει αλληλεγγύη, κυρίες και κύριοι. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Από τη μία μεριά είναι οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι τροϊκανοί, κοινώς άνθρωποι με κοινά συμφέροντα. Από την άλλη είμαστε όλοι οι υπόλοιποι. Δεν έχει νόημα να φαγωνόμαστε μεταξύ μας, λοιπόν, διότι εξυπηρετούμε τα συμφέροντα των απέναντι που αποδεδειγμένα απεργάζονται μοναχά το κακό μας και μάλιστα το κάνουν με την αισχρή δικαιολογία "μα το κακό σας θέλουμε;".

Ναι ρε ξεφτιλισμένε. Το κακό μου θέλεις. Διότι το δικό μου κακό είναι δικό σου καλό. Η ευημερία μου είναι δυστυχία σου. Αν είμαι δίχως προβλήματα θα ασχοληθώ μαζί σου και το ξέρεις γι'αυτό το μόνο που κάνεις είναι να μου πολλαπλασιάζεις τα προβλήματα ενώ σε έχω στείλει εκεί για να μου τα λύσεις.
Δεν υπάρχει ανάπτυξη, αγαπητή μου αναγνώστρια και αγαπητέ μου αναγνώστη, όπως δεν υπάρχει και σανσέξ στόρυ, αλλά ούτε και πρωτογενές πλεόνασμα, ούτε σωτηρία της Οικονομίας, ούτε όλα αυτά που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ότι έχει επιτύχει. Μια κυβέρνηση που εξωθεί τους πολίτες της είτε σε αυτοκτονία, είτε σε μετανάστευση, που καταβαραθρώνει τις κοινωνικές παροχές, που εξαθλιώνει την καθημερινότητα των πολιτών της υποβαθμίζοντας την αξιοπρέπειά τους, που τους αναγκάζει να ψάχνουν είτε σε κάδους είτε σε συσσίτια για να φάνε, που τους κάνει αστέγους ή να ζουν δίχως ηλεκτρικό ρεύμα εν έτει 2013, είναι μία de facto αποτυχημένη κυβέρνηση. Είναι μία κυβέρνηση που το μόνο που διαθέτει είναι πρωτογενές πλεόνασμα σε ηλιθιότητα, ανικανότητα, αναλγησία, διαφθορά και ξεφτίλα.

Ζω και αναπνέω για την στιγμή που θα διαπιστώσω ότι το πρωτογενές πλεόνασμα σε ηλιθιότητα του κόσμου θα λάβει τέλος. Αν και δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Βέβαια αυτό συνεπάγεται ότι μια ζωή θα έχουν πρωτογενές πλεόνασμα σε ηλιθιότητα και οι πολιτικοί. Όπως και να'χει ευελπιστώ κάποια στιγμή ότι θα είναι από την άλλη πλευρά εκείνοι που θα αγωνίζονται μέσα στην αρένα των άρτων και των θεαμάτων.
Όλα είναι στο χέρι σου.
Χαίρετε.

Στοχάσου και αρκεί.