Σελίδες

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Αγαπημένα μου συγκροτήματα: Convixion

Ώπα Άδη, κάτσε γιατί μας ξενέρωσες από τον τίτλο κιόλας. Δηλαδή σα να λέμε, τα αγαπημένα σου συγκροτήματα είναι οι Maiden, o King Diamond, οι Running Wild, οι πρώιμοι Slayer κλπ, κλπ, και οι Convixion; Πλάκα μας κάνεις βραδιάτικα; Εσύ έλεγες ότι είχες το χέρι σου, μήπως σε πείραξε στον εγκέφαλο;

Προφανώς κάτι τέτοιο μπορεί να αναρωτηθεί ο αμύητος ή ο κοινός αφελής ή ο απλός Έλλην οπαδός της metal μουσικής. Διότι το σωστό ερώτημα είναι άλλο: και γιατί όχι οι Convixion; Μήπως επειδή είναι ελληνικό συγκρότημα; Και η φέτα είναι ελληνική και την έχουμε στα τοπ, ομοίως και το σουβλάκι, ομοίως και χίλια δυο άλλα. Γιατί όχι και ένα metal συγκρότημα δηλαδή;



Ουδέποτε έκρυψα ότι με την ελληνική σκηνή είμαι σχεδόν ρακοσυλλέκτης: μου αρέσουν έως και demo που είχαν ηχογραφηθεί σε τετρακάναλα (βλ. πχ Blind Justice που πηδούν κώλους και οι οποίοι κάπου πήρε το μάτι μου ότι έχουν επανασυνδεθεί και τζαμάρουν σε μαγαζιά). Εδώ πέρα όμως δεν μιλάμε για τέτοιο πράγμα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον ορισμό του metal, έχουμε να κάνουμε με τον λόγο που ακούμε metal, με την πώρωση, με τις πρωϊνές καύλες. Διότι -και κρατήστε το αυτό φίλες και φίλοι- έχουμε λησμονήσει όλοι μας τι ακριβώς είναι το metal και το metal είναι συναίσθημα που δεν βρίσκεται ούτε στις μεγάλες δισκογραφικές, ούτε στα ιλουστρασιόνενε περιοδικά. Πως να το κάνουμε δηλαδή; Ας αφήσουμε στην άκρη τις υπεργκρουπάρες που έχουμε βγάλει ως χώρα, όπως οι Airged L'Amh, Sarissa, InnerWish, Dexter Ward, Released Anger, Crush, Dark Nightmare, Steamroller Assault, Heathendom κλπ κλπ (από τα γνωστά), ή ακόμη και από τα πιο άγνωστα όπως Deceptor, Nemesis, Gladiators και όλα αυτά τα αναφέρω απλώς ενδεικτικά διότι ο κατάλογος με τις ελληνικές γκρουπάρες είναι τεράστιος). Και λέω να τα αφήσουμε διότι θα με πείτε και σωβινιστή στο τέλος. Εγώ άλλο είναι που δεν καταλαβαίνω. Γιατί πρέπει να σνομπάρουμε μια μπάντα επειδή είναι ελληνική; Στο σπίτι τους μας φιλοξενούν και μας χάλασε που είναι ασφουγγάριστο; Μουσική ακούμε ρε αδελφέ και για την μουσική θα τους κρίνουμε. Ναι οκ, ξέρω τι θα μου πείτε τώρα: μα είναι και το θέμα της παραγωγής που οι ελληνικές μπάντες δεν πολυφημίζονται. Είναι και η άρθρωση που γενικώς έχουμε πρόβλημα, είναι και ο στίχος που όπως και να το κάνουμε δεν το κατέχουμε το αγγλικό κλπ, κλπ. Μιλιούνια οι δικαιολογίες. Ξέρω, ξέρω: με τα μυαλά σας δίσκοι σαν το Show No Mercy θα είχαν ριφθεί εις το πυρ το εξώτερον μόνο και μόνο ένεκα μη καλής παραγωγής. Και μην μιλήσουμε για τους Iced Earth που οι δύο πρώτοι τραγουδιστές πιθανώς να συγκαταλέγονται στους χειροτερότερους, ή για συγκροτήματα τύπου Sortilege που δεν τραγούδαγαν καν αγγλικά και δεν ξέρω κι εγώ πόσα άλλα παραδείγματα μπορώ να βρω από γκρουπ που μας αρέσουν αποδεδειγμένα. Και αναρωτιέμαι, γιατί τόσο κόμπλεξ απέναντι στις κορυφαίες ελληνικές γκρουπάρες;

Ευτυχώς, παίδες, που δεν ήσασταν ενήλικες πριν από 35 χρόνια γιατί σήμερα θα τη βγάζαμε με Πάριο και Beyonce μου φαίνεται. Η μουσική, είναι μουσική, είναι συγκεκριμένα πράγματα. Μουσική σημαίνει σύνθεση, σημαίνει έμπνευση, σημαίνει εκτέλεση κλπ. Μουσική σημαίνει να δω τι ξυπνάει μέσα μου. Η παραγωγή από την άλλη είναι κάτι άλλο που ναι μεν σχετίζεται με τη μουσική, ναι μεν είναι βασικό αλλά δεν είναι η μουσική και αποδεδειγμένα μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτήν (δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν τη θέλουμε). Εν προκειμένω για τους Convixion βέβαια ούτε καν για την παραγωγή δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο αφού ο Νικόλας είναι και ηχολήπτης εκτός από μουσικάρα και έχει κάνει απίστευτη δουλειά.
Πως να το πω ρε γαμώτο... Οι Convixion είναι σαν το τραπέζι παραδοσιακής ταβέρνας που είναι δίπλα στο κύμα και πάνω έχει καλοτηγανισμένο τραγανό καλαμάρι με δύο πλοκάμια καλοψημένο ζουμερό χταπόδι συν μερικά κιλά ψιλή αθερίνα με ουζάκι και  μπόλικο πάγο και την δροσιά της θαλασσινής αύρας να σε χαϊδεύει απαλά στο πρόσωπο την ώρα που παρακολουθείς πάνω από την ήρεμη θάλασσα τον ήλιο να δύει. Μιλάμε για την τελειότητα. Μιλάμε ότι τους ακούς και σου τρέχουν τα σάλια. Ποια γαλλική κουζίνα και μαλακίες; Ελλαδάρα και φέρτε και λίγη σκορδαλιά για να γουστάρουμε. Convixion κυρίες και κύριοι! Τοπ καταστάσεις!

Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω; Θυμάμαι με νοσταλγία τις καλές εποχές που είχα τη δυνατότητα να πηγαίνω συχνά στου Γρηγόρη. Μια από αυτές τις μέρες μπαίνοντας άκουσα κάτι το εξωκοσμικό, κάτι το εντελώς θεϊκό. Η μία και μοναδική μου κουβέντα ήταν (δίχως καν να έχω καλησπερίσει) "αυτό εγώ γιατί δεν το'χω;". Ο Γρηγόρης έσκασε στα γέλια και μου είπε "Πέρνα μέσα, θα σ'αρέσει πολύ αυτό" (κάτι μας είπες ρε Γρηγόρη!). Ήταν το Avenger (αν δεν με απατά η μνήμη μου), δίχως καν φωνητικά, το οποίο ο Νικόλας είχε βγάλει σε εντελώς promo έκδοση για να ελέγξει αν (ίσως, ενδεχομένως, πιθανώς) αρέσει στον κόσμο (καλός είσαι κι εσύ, μην σου πω καμιά κουβέντα... μπα σε καλό σου, μας ξελίγωσες στο γέλιο εκείνο το βράδυ με αυτό το αν αρέσει). Τελικώς (ίσως μετά και από τα διθυραμβικά μου σχόλια! :Ρ ) η μεγάλη απόφαση επάρθη και κυκλοφόρησε το τιτανοτεράστιο demo "Metal Drinking Conspiracy" με το οποίο σχεδόν έλιωσαν οι σπόνδυλοι του σβέρκου. Η συνέχεια σαφώς αναμενώμενη: το παρθενικό ομώνυμο cd με το οποίο δεν μας άφησαν τίποτε όρθιο στο σπίτι (ιδίως τζαμαρίες) καθώς και ένα ασύλληπτο εφτάρι που παρά το όλο προηγούμενο μεγαλείο θεωρώ ότι είναι μακράν η καλύτερη δουλειά τους κιόλας! Και πως να μην είναι; Μέχρι και χειροποίητο ringtone έχω κάνει στο κινητό το Black Magic Night (παρεμπιπτόντως να αναφέρω ότι το έτερο χειροποίητο ringtone είναι από Airged L'Amh. Έτσι, για την ιστορία).

Και κάποια στιγμή άρχισα να διερωτώμαι έως κι εγώ: τους έχεις δει live περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο (ελληνικό ή ξένο) συγκρότημα (πλέον έχω χάσει το μέτρημα, ειλικρινά το λέω), τους γουστάρεις όσο λίγα συγκροτήματα, έκανες μέχρι και επιχείρηση ολόκληρη για να προμηθευτείς το must της χρονιάς που αναμφιβόλως ήταν το ραφτό τους, μέχρι και δύο μπλούζες τους έχεις (όταν δύο δεν είχα ποτέ από κανένα άλλο συγκρότημα, πλην των Maiden), κάθε φορά που τους ακούς σε πιάνει το αυχενικό, ε, τι άλλο θες ρε διάολε για να καταλάβεις ότι αυτό το συγκρότημα είναι από τα αγαπημένα σου; Άλλα συγκροτήματα έχουν τον ανάποδο σταυρό, οι Convixion έχουν την ανάποδη flying V! Μιλάμε για εντελώς κεγαμό τις καταστάσεις! Κι όσον αφορά τη μουσική; Ε, τι να λέμε πια ρε παιδιά; Τα κομμάτια μιλάνε από μόνα τους κι έχω γραμμένους στην παπάρα μου όλους εκείνους τους περίεργους που πάντα κάτι τους χαλάει: τα φωνητικά που είναι λίγο πιο μπρουτάλ απ'όσο θα τα ήθελε, τη μουσική που θα την προτιμούσε λιγότερο γρήγορη, τον Μπακ που τους χαλάει το μουστάκι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ή μάλλον ξέρω! Κάποιους τους χαλάει το ότι οι Convixion είναι thrash. Την ίδιαν στιγμή κάποιους άλλους τους χαλάει το ότι δεν είναι thrash αν και το προσπαθούν. Κάποιους άλλους τους χαλάνε οι nwobhm επιρροές τους (αυτοί μάλλον έχουν μείνει στους Strikelight) κ.ο.κ. Βέβαια αν το συγκρότημα ήταν αμερικάνικο θα είχαμε διθυράμβους επί διθυράμβων, καθώς και δεκασέλιδα αφιερώματα συν πολυσέλιδες συνεντεύξεις κάθε 3 μήνες σε γνωστά (πλην άχρηστα) περιοδικά. Ντάξει, τι να κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να σας ανεχόμαστε. Στο ενδιάμεσο η αλήθεια είναι μία: ότι οι Convixion είναι ένα συγκρότημα που δεν ανέχεται να μπει κάτω από καμία απολύτως ταμπέλα. Δεν είναι ούτε heavy, ούτε thrash, ούτε speed, ούτε τίποτε. Είναι απλώς METAL! Ξυπνάτε ρε επιτέλους! Οι Convixion είναι ένα πολυσυλλεκτικό συγκρότημα που απλώς παίζει ό,τι γουστάρει εκείνη την ώρα, ό,τι του βγαίνει! Είναι ένα συγκρότημα με πηγαίο αυθορμητισμό και αυτό είναι που το κάνει τόσο γαμάτο και πωρωτικό! Και το ότι δεν ανέχονται να μπουν κάτω από ταμπέλα φαίνεται από τις διασκευές που κάνουν στα live τους οι οποίες πιάνουν κυριολεκτικώς το μεγαλύτερο φάσμα του metal! Ενδεικτικό παράδειγμα η παμμέγιστη διασκευή στο I'm Alive των Cirith Ungol (που για να μην λέμε ό,τι θέλουμε, θέλει αρχίδια για να διασκευάσεις τους συγκεκριμένους) που μπορεί κάλλιστα να συνδυαστεί με μια ισοπεδωτική διασκευή του Violence and Force των Exciter! Διότι αυτό είναι METAL ρε! Ρίχτε πια τις ταμπέλες κάτω, ανοίχτε τα μάτια και κυρίως τ'αφτιά σας!

Διότι όταν καταφέρουμε να το κάνουμε όλοι τότε θα μπορούμε να λέμε ότι ναι ρε διάολε, ότι κάπου ανάμεσα στους Maiden και τους Priest, στους παλιούς Savatage και τους Heavy Load, στους Oz και τους Warlord, στους Metalucifer και τους Cirith Ungol, στους παλαιούς Slayer και τους Celtic Frost, ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι και οι Έλληνες Convixion τους οποίους θεωρώ μάλλον ό,τι καλύτερο έχουμε βγάλει ποτέ, έστω και για τα δικά μου γούστα. Διότι είναι εκεί με το σπαθί τους, διότι πρέπει να τους δείξω ότι αυτό που κάνουν είναι καλό και πρέπει να το συνεχίσουν, διότι είναι κεγαμό τις μπάντες και όσο κι αν κοκκινίζει από σεμνότητα ο Νικόλας για τέτοια σχόλια, τους αξίζει να τα λαμβάνουν, διότι είναι γκρουπάρα και τους γουστάρω μέχρι τελικής πτώσεως.

Heavy Metal re mounia! Διότι για κάτι τέτοια παλικάρια ακούμε metal γαμώ τον σταυρό σας!
\m/ \m/

Ακολουθεί ένα ποτ-πουρί με τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια.
Διότι I am made of steel να'ούμ...

Drink Metal (το επικό βίδεον κλιπ!)


Made of Steel


I Come Alive


A Matter of Faith


Avenger


Black Magic Night (ΤΟ υπερέπος! Παρεμπιπτόντως προσέξτε πόσο τέλεια κολλάει με τα πλάνα από την παλιά σουηδική ταινία τρόμου με τίτλο Häxan για περίπτωση που την ψάχνετε)


I'm Alive (Cirith Ungol cover) (συνοδεύεται αυστηρά με πλήθος εκσπερματώσεων μέχρι αφυδατώσεως)


Violence and Force (Exciter cover)


Και φυσικά μην ξεχνάμε το πτυχιακό πόνημα του Νικόλα, Metal from Hellas το οποίο με έχει συγκινήσει αρκετές φορές και πάντοτε το ίδιο, όσες φορές κι αν το'χω δει.



Πλάκα, πλάκα, πρέπει να επανενεργοποιήσω το hellenic metal blog ρε διάολε...

16 σχόλια:

Panos Konstantinidis είπε...

Πολύ ωραίο συγκρότημα, όλο λέω να πάω να πάρω το 7άρι τους αλλά όλο το αναβάλλω. Αλήθεια τα άλλα έχουν κυκλοφορήσει σε βινύλιο;

Προφανώς ο λόγος που είναι τόσο ωραίοι είναι διότι ο ήχος τους θυμίζει περισσότερο βρώμικο thrash των '80/'90 παρά γυαλισμένο των '00.

Hades είπε...

Το εφτάρι πρέπει να το πάρεις άμεσα διότι συνουσιάζει αδιακρίτως και ανηλεώς! Αν και έχει μόλις δύο τραγούδια, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη η καλύτερή τους κυκλοφορία! Αρκετά σκοτεινή που βρωμάει και ζέχνει 80ίλα! Ως προς το thrash τώρα, ανάλογα τι θ'ακούσεις! Άλλα είναι τίγκα heavy σκέτο! Είναι απίστευτη περίπτωση η γκρουπάρα ρε! Μιλάμε για αρρώστια!

Σύντομα πιστεύω ότι θα έχουμε και νέα δουλειά! Ένα σπλιτάκι σε πρώτη φάση, το μνημονεύει συχνά ο Νικόλας. Για να δούμε, για να δούμε! Μου τρέχουν τα σάλια! Μιαμ, μιαμ! :Ρ

Παρεμπιπτόντως, βινύλιο μόνο το εφτάρι. Το ντεμάκι δεν το βλέπω να βγαίνει ποτέ, ο δίσκος πιθανώς κάποια στιγμή.

Panos Konstantinidis είπε...

Η eat metal που βρίσκεται τώρα;

Hades είπε...

Σε έναν δρόμο πάνω από τα Εξάρχεια είναι, νομίζω στην Ερεσού. Βασικά η ιστοσελίδα ισχύει να ξέρεις και παρομοίως ισχύει και το τηλέφωνο. Θα σου πρότεινα να πάρεις τηλ (210 3819741) να ρωτήσεις απευθείας τον Γρηγόρη μην σου πω λάθος την διεύθυνση εγώ, διότι οπτικά θυμάμαι που είναι. Αν δεν το σηκώσει ξαναπάρε διότι θα πρέπει να τον πετύχεις εκεί κιόλας.

http://www.eatmetalrecords.com/modules.php?op=modload&name=Sections&file=index&req=viewarticle&artid=17&page=1

Panos Konstantinidis είπε...

Θα του τηλεφωνήσω καλύτερα γι ανα είμαι σίγουρος. Τελευταία φορά που θυμάμαι ότι πήγα στο μαγαζί του ήταν όταν το είχε στην Ακαδημία (απέναντι από το rock city).

Hades είπε...

Α, εσύ έχεις μείνει παλιά. Πρέπει να πηγαίνει μια τετραετία τουλάχιστον που έχει φύγει από 'κει. Σκέψου ότι μιλάμε για δεύτερη μετακόμιση.

Panos Konstantinidis είπε...

Η αλήθεια είναι ότι έχω να πάω καιρό εκεί. Δεν είμαι και πολύ φίλος του NWOBHM/heavy/επικού.

Hades είπε...

Μμμμ... δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά προφανώς και όταν πήγες δεν ήσουν πολύ παρατηρητικός! Δεν πάει το μυαλό σου τι speedothrash έχω πάρει από τον Γρηγόρη! Απ'όλα είχε πάντα ο μπαξές, απλά έπρεπε να πετύχεις να έχει φέρει πράμα. Υπήρχαν φορές που κι εγώ μπορεί να πήγαινα πριν από παραλαβή και να μην έβλεπα τίποτε που να μου κινεί το ενδιαφέρον. Αυτά βέβαια τις καλές εποχές διότι πλέον εκ των πραγμάτων έχω αναγκαστεί δυστυχώς να κόψω τα πάντα. Σπανίως θα αγοράσω κάτι.
Πάντως αν το αποφασίσεις να ανηφορήσεις μην αμελήσεις να πάρεις τηλέφωνο διότι συχνά δεν είναι εκεί. Εγώ πχ την έχω πατήσει τρεις φορές που έτυχε να βρεθώ στην περιοχή και πήγα απροειδοποίητα και έφαγα πόρτα όλες τις φορές. Μην πας τσάμπα δηλαδή.

Hades είπε...

Παρεμπιπτόντως άκου και Sacral Rage. Είμαι βέβαιος ότι θα σ'αρέσουν. Γρηγόρης και αυτοί.

Panos Konstantinidis είπε...

Δεν είναι ότι δεν έχει speed/thrash, αλλά δεν έχει speed/thrash σε βινύλιο. Από όσο θυμάμαι είχε λίγα βινύλια, και τα περρισότερο κλασσικό metal.

Υγ. Θα τους ψάξω.

Panos Konstantinidis είπε...

Λοιπόν τους βρήκα στο youtube, έχεις δίκαιο, είναι πολύ καλοί, ατόφιο μέταλ. Αλλά από ό,τι βλέπω και αυτό μόνο σε MCD υπάρχει. Κρίμα και είναι ωραίοι.

Hades είπε...

Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι τα βινύλια συνήθως έπονται και μάλιστα όχι πάντοτε. Αν δεν τη γνώμη μου, αξίζει να το πάρεις τώρα και μετά αν βγει σε βινύλιο το παίρνεις και τότε (αν θες). Ούτως ή άλλως την μπάντα στηρίζεις και κανέναν άλλον. Εγώ εδώ και χρόνια αυτό προσπαθούσα να κάνω (βέβαια όταν υπήρχε η δυνατότητα, έτσι;). Γι'αυτό ακριβώς δεν βγάζουν και μεμιάς βινύλια, λόγω ελλείψεως πόρων. Μόνο αν είναι εφτάρια πάνε απευθείας.

Panos Konstantinidis είπε...

Το θέμα είναι ότι α) προτιμώ τον ήχο του βινυλίου και β) δεν έχω cd player (μόνο στον η/υ έχω), γι' αυτό και αγοράζω μόνο βινύλιο. Αν κάτι δεν υπάρχει σε βινύλιο και μου αρέσει πάρα πολύ το κατεβάζω σε μπ3 και το ακούω στο κινητό. Πάντως θα τους βάλω στη λίστα μου, αν κυκλοφορήσει ποτέ σε δίσκο τον χτύπησα.

Panos Konstantinidis είπε...

Υγ. Όντως το βινύλιο έχει μεγαλύτερο κόστος να το βγάλεις, αλλά μπορείς να το πουλήσεις και πιο ακριβά, άρα το ίδιο βγαίνει.

Hades είπε...

Κοίτα κι εγώ υπέρ του βινυλίου είμαι διαχρονικά αλλά κάποιες φορές μπορεί να είναι ανέφικτο για χίλιους δυο λόγους. Επίσης να ξέρεις ότι η τύπωση βινυλίου δεν είναι και τόσο φθηνή γι'αυτό και πολλές φορές τη βλέπεις να είναι καθαρά με έξοδα της μπάντας.

Panos Konstantinidis είπε...

Συμφωνώ σε αυτό που λες, άλλως τε έχω ασχοληθεί κι εγώ με βινύλιο και γνωρίζω ότι είναι ακριβότερο. Και όντως είναι ανέφικτο, απλώς δε βλέπω λόγο να αγοράζω cd, δε μου προσφέρουν απολύτως τίποτα. Από ήχο προτιμώ το βινύλιο, από άποψη χώρου ή ψηφιακού ήχουν προτιμώ να έχω mp3 που δεν πιάνου και χώρο και είναι πιο μεταφέρσιμα. Ο μόνος λόγος που θα αγόραζα CD θα ήταν για να βοηθήσω το συγκρότημα οικονομικώς, αλλά και πάλι προτιμώ να κάνω μια δωρεά μέσω paypal ή κάτι τέτοιο παρά να το αγοράσω.

Παρεμπιπτόντως μίλησα και με τον Γρηγόρη μέσω ε-μαιλ. Το έκλεισε το μαγαζί, μόνο online παραγγελίες. Κρίμα :(