Μόλις πέντε ημέρες μετά τη γέννησή του το καμάρι μου έκανε το πρώτο του μεγαλοπρεπές κωλοδάκτυλο!
Ναι, το ξέρω, συμπτωματικό ήταν, όπως συμπτωματικά ήταν και τα δεκάδες άλλα που επίσης το είχα δει να κάνει και γι'αυτό δεν τα αποθανάτιζα. Σαφώς και πρόκειται για μια εντελώς συμπτωματική "χειρονομία", δεν το συζητάμε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα μωρά δεν έχουν προσωπικότητα, έχουν δίκιο. Τουναντίον, όχι απλώς έχουν αλλά είναι και ισχυρότατη.

Τι εφοριακοί, πολιτικοί και μαλακίες, δεν υπάρχει πιο απαιτητικό πλάσμα από ένα μωρό. "Τα θέλω όλα και τα θέλω προχθές". Κι αν γουστάρεις μάννννγκα μου, μην μου κάνεις τα κέφια δηλαδή.

Ομολογώ ότι ο μικρός είναι εξαιρετικά ήσυχος, σε σημείο που δεν κλαίει καν για να φάει. Απλώς σε φωνάζει σαν γατί. Βέβαια αν τον ακούσεις, διότι αν δεν τον ακούσεις, τότε σε φωνάζει σα να έκαναν διάρρηξη στο διπλανό διαμέρισμα.

Έχει πολλή πλάκα πάντως!