Πολλές φορές προσπάθησα να γράψω, είναι η αλήθεια, αλλά δεν...
Τέλος πάντων, όχι ότι διαβάζει κανείς ένα βλόγι που τυπικά έχει απενεργοποιηθεί εδώ και χρόνια, αλλά πιο πολύ για "ιστορικούς" λόγους ήθελα να καταθέσω 2-3 πράγματα. Βασικά νωρίτερα ήθελα, αλλά αν αναλογιστούμε ότι ακόμα δεν έχω γράψει την κριτική του UTH 2018, καταλαβαίνετε...
Έχουμε και λέμε.
Για όσους δεν θυμούνται γενικώς, ή είναι επιλεκτικά ξεχασιάρηδες, να θυμίσω ότι ο εκλογικός νόμος είναι η απλή αναλογική, ήδη από το 2016. Απλά δεν θα εφαρμοστεί σε αυτές τις εκλογές, αλλά στις επόμενες.
Ο παρατηρητικός πολίτης (my ass) θα έχει μετά βεβαιότητας τσεκάρει, ότι το όλο "ενημερωτικό" (μπλιαξ) διακύβευμα δεν έχει να κάνει με το ΑΝ θα βγει ο Κούλης, αφού μέχρι και το κομματικό σίχαμα που ονομάζεται ΕφΣυν το έχει ομολογήσει εδώ και πολύ καιρό. Το διακύβευμα δεν είναι καν, ΤΙ διαφορά θα έχει ο Κούλης από το pasok with virus (αχχχχ, πόσο χαίρομαι που θυμάστε αν κι έχουν περάσει τόσα χρόνια).
Το διακύβευμα είναι ένα και μόνο ένα: αν ο Κούλης εξασφαλίσει αυτοδυναμία. (μουσική παρακαλώ)
Επειδή ο Κούλης είναι σοβαρός επαγγελματίας πολιτικός που σέβεται τον ιδιωτικό τομέα αλλά περιέργως η οικογένειά του αποτελεί το μεγαλύτερο τσιμπούρι (aka παράσιτο) του δημοσίου, αν θυμάστε σχετικά πρόσφατα είχε δηλώσει ότι ΑΝ δεν πάρει αυτοδυναμία, θα ξανακάνει εκλογές το δεκαπενταύγουστο (που πέφτει νομίζω Πέμπτη, by the way).
Παπάρια μάντολες αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη (οκ, ξέρω ότι δεν έχει μείνει κανείς αλλά για λόγους αβροφροσύνης).
Αν ο Κούλης ξανακάνει εκλογές στα καπάκια, αυτές θα γίνουν με την απλή αναλογική, δηλαδή αν υποθέσουμε ότι τώρα βγάζει 150 (τυχαίο νούμερο) βουλευτές, στις επόμενες με το ίδιο ποσοστό μπορεί να μην βγάλει ούτε 130. Και πως είναι πιο εύκολο να κάνεις κυβέρνηση, οέο;; Αυτό που δεν θέλει ο Κούλης είναι δεύτερο κόμμα στο μαγαζί να του πρήζει τα συκώτια, θέλει να πηδήσει μόνος του ο άνθρωπος, πως να το κάνουμε.
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος άνθρωπος πλην εμού που να θυμάται τι έχει γραφτεί σε αυτό το ιστορικό βλόγιον, βοήθειάμας σας, αλλά πραγματικά πολλές φορές θυμάμαι τι έχω γράψει και γελάω μόνος μου διότι έχω πέσει τόσο πολύ δραματικά μέσα. Για την ακρίβεια όμως, η μεγάλη επιτυχία του βλογίου (όχι μόνο αυτού αλλά του κάθε σοβαρού) είναι ότι αν σχολίαζε πολιτικές εξελίξεις, βλέπεις εύκολα ότι το μόνο που αλλάζει είναι τα πρόσωπα που λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα (ενδεικτικά, απλά αλλάξτε το ποιος λέει τι, εδώ). Τέλος πάντων, κάτι δικά μου...
Για'μένα σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑς παλεύει να γλιτώσει τον α λα ευρωεκλογές διασυρμό. Γι'αυ΄το άλλωστε και έσπευσε ο Τσίπρας να προκηρύξει εκλογές, ώστε να προλάβει πολλά κόμματα από το να οργανωθούν και να κατέβουν (και ιδίως μήπως προλάβει τον Βαρουφάκη). Δεν ξέρω αν θα το καταφέρει, αλλά θα γράψω 2-3 σχόλια (yes, στον πρόλογο ήμασταν ακόμα) περί του πως φτάσαμε εδώ και τι συνέβη.
Βασικά, πόθεν προέκυψε ο καταποντισμός;
Εύκολη απάντηση: το δημοψήφισμα.
Σύντομη ανάλυση: παπάρια μάντολες. (παρένθεση: γαμώτο, έγραφα πολύ ωραία πράγματα τελικά).
Να υπενθυμίσω ότι αποτελούσε πάγια θέση μου πως ο κόσμος στις διπλές εκλογές του 15 ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ με γνώμονα βεβαιότητος ότι ΔΕΝ θα εφάρμοζε όσα είχε ως προεκλογικό πρόγραμμα. Αν εξαιρέσουμε την καυτή πατάτα φυσικά (δηλαδή μνημόνια και τα τοιαύτα, που δεν το λές και μικρό πακέτο), το πρόβλημα ήταν ακριβώς ότι τα εφάρμοσε όλα.
Πάμε, το λεπόν, στα σημαντικότερα των "όλων":
- Μακεδονικό.Τα γράφαμε και "πρόσφατα". Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω κάτι. Σε σχέση με το σενδόνι που είχα γράψει τότενες, υπήρξαν βελτιώσεις στη Συμφωνία των Πρεσπών. Κάτι είναι κι αυτό. Φυσικά δεν διάβασε κανείς εμένα, αλλά κάποια εξ όσων έγραψα ήταν τόσο προφανή που σίγουρα τα είχαν δει κι άλλοι και έλαβαν κάποια αντίμετρα, όπως είθισται να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Το αν η Συμφωνία έτσι όπως κατέληξε είναι καλή ή κακή θα το δείξει το μέλλον.
Η γνώμη μου παντως δεν πολυαλλάζει, ότι είναι μια γενικά κακή Συμφωνία (ή στην καλύτερη πολύ μέτρια) διότι δώσαμε πολλά περισσότερα απ'όσα θα μπορούσαμε/θα έπρεπε/υπήρχε η "απαίτηση" τρίτων να δώσουμε και κυρίως, τα δώσαμε δίχως να εξετάσουμε τι ζημιά θα προκληθεί σε βάθος χρόνου.
Και η παγκόσμια πολιτική σκακιέρα δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση του πολιτικά ηλίθιους να ξέρετε, που είθισται κιόλας να ταυτίζονται με τους χρήσιμους ηλίθιους. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχω πει ήδη από το 2008 ή κάπου εκεί οπότε και έγγραφα ότι όλα τα σημεία και τέρατα δείχνουν πως ήγγικεν η ώρα της "επίλυσης" του ζητήματος, ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να κάνουμε και υποχωρήσεις αν θέλαμε να περισώσουμε την κατάσταση.
Όμως ο χειρισμός της υποθέσεως ήταν τραγικός Πέραν των βουλευτών που ανοικτά έκαναν λόγο για δικαιώματα "Μακεδόνων" (και τώρα που έχουν σκάσει οι πρώτες προσφυγές του Ουράνιου Τόξου" να δείτε τι έχει να γίνει, αλλά όχι τώρα, σε μερικά χρόνια. Τότε είναι που θα δούμε τις πραγματικές συνέπειες της Συμφωνίας), μίλαγαν στη "μακεδονική" μέσα στο Κυνοβούλιο κλπ, είχαμε και τη σαλαμοποίηση όλων όσων αισθάνονται κάτι γι'αυτή τη χώρα. Αλλά αυτό θα το σχολιάσουμε στη συνέχεια.
- Μεταναστευτικό. Όχι προσφυγικό, μεταναστευτικό. Αν δείτε τα επίσημα στατιστικά (όχι αυτά των έμμισθων ΜΚΟ φυσικά), οι πρόσφυγες είναι περί τον έναν στους δέκα. Οι υπόλοιποι είναι απλοί μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να εισέρχονται παράνομα στη χώρα (όχι μόνο την Ελλάδα) και για το λόγο τούτου καλούνται λαθρομετανάστες, όπως λαθρέμπορας είναι αυτός που εμπορεύεται παράνομα εμπορεύματα, λαθρεπιβάτης αυτός που ταξιδεύει παράνομα δίχως εισιτήριο, λαθροθήρας αυτός που κυνηγάει παράνομα κλπ. Ο λαθρομετανάστης είναι απλώς μια γαμη**νη λέξη και τίποτα άλλο: δεν υπάρχει τίποτα το ρατσιστικό. Αν κάποιος είναι πραγματικά ρατσιστής, μπορεί να χρησιμοποιήσει με αντίστοιχη διάθεση τη λέξη πρόσφυγας, τη λέξη αλλοεθνής, τη λέξη άνθρωπος κλπ, αν συνεννοούμεθα. Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι.
Στο μεταναστευτικό λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, γίνεται ένα ανεξέλεγκτο εμπόριο ανθρωπίνων ψυχών. Η χώρα μας είναι μία από αυτές που έχουν επιλεγεί να γίνεται κανονικός εποικισμός και μάλιστα άναρχος εποικισμός. Μην με ρωτάτε πως το ξέρω, διότι έχω ασχοληθεί με το θέμα επί σειρά ετών (αναρωτηθείτε αν έχετε ασχοληθεί διά ζώσης κι εσείς που έχετε εμπεριστατωμένη άποψη. Και δεν εννοώ το ίντερνετ). Πως αντιμετωπίζεται αυτός ο εποικισμός; Διά της αυξημένης παροχής δικαιωμάτων, η οποία ελλείψη άλλης λύσης, είθισται να γίνεται συνήθως εις βάρος των πολιτών. Δεν θα αναφέρω παραδείγματα διότι δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανέναν, όποιος θέλει, ας πάει να δει διά ζώσης τι συμβαίνει (όχι μέσω ίντερνετ).
Η γαρνιτούρα έρχεται να συμπληρωθεί με τον αντιρατσιστικό νόμο, έναν νόμο τόσο ρατσιστικό που όχι απλώς ποινικοποιεί ακόμα και την σκέψη, αλλά αφήνει στην κρίση ανθρώπων ταγμένων απέναντι να κρίνουν αν η γνώμη σου είναι ρατσιστική ή όχι (θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω), όντας νόμος ανθρωποκτόνος (που πρόσφατα αν παρατηρήσατε, αυστηροποιήθηκαν οι ήδη εξοντωτικές ποινές που προέβλεπε).
Και λέω εγώ τώρα: το να έχεις απλώς μια άποψη αντίθετη προς κάτι (και η οποία προφανώς σε κάποιους δεν αρέσει) δεν σημαίνει ότι θες να πυροβολείς ανθρώπους ρε. Ξυπνάτε ρε, γαμώ τη δημοκρατία μου και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα ελευθερίας γνώμης μου μέσα.
Ελπίζω τώρα να καταλάβατε τι δούλεμα έπεφτε τότε με τα περιβόητα νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους της Μυτιλήνης κλπ, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το ένζυμο που αφήνει το κουνούπι για να μαλακώσει το δέρμα και να πιει το αίμα μετά. Αστειότητες.
Οι περιοχές που δέχονται εισροές μεταναστών, βιώνουν ένα δράμα. Ένα δράμα, το οποίο δεν εξωτερικεύεται διότι χαλάει την πιάτσα και τη γενικότερη συμπόνια που πρέπει να δημιουργεί το μεταναστευτικό πρόβλημα (ελπίζω να καταλάβατε τι συνέβη πρόσφατα στην Ιταλία με την τύπισσα που συενλήφθη επειδή παραβίασε κάθε νόμο και κανόνα που υπήρχε. Μμμμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, όχι, είμαι βέβαιος ότι δεν καταλάβατε).
Αν σου συμβεί κάτι, χτύπα ξύλο, η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτα, διότι υπάγονται σε ειδικό καθεστώς (και έχουν και τις ΜΚΟ να τις προστατεύουν).
Παρεμπιμπτόντως, μήπως θυμάστε ένα καταπληκτικό σενδόνι περί του μεταναστευτικού που είχα κάνει το 2016; Ένα από τα σημεία που είχε σηκώσει κουβέντα τότενες και ήταν (ως σενδόνι) από τους βασικούς λόγους που έφαγα τη σειρά από ρουφιανιές ώστε να κλείσει ο αρχικός λογαριασμός μου στο φεηστσιμβούκιον και γενικά να ξενερώσω τόσο που έφτασα να εγκαταλείψω και το βλόγι τούτο, ήταν και η άποψή μου επί του θέματος. Τι άποψη δηλαδή, απλή παράθεση των γεγονότων έκανα. Αν δικαιώθηκα; Θα σας πω μόνο ένα πράγμα: έγραφα τότε ότι δεν υπάρχουν εθελοντές παρά είναι όλοι έμμισθοι και είχαν πέσει όλοι να με φάνε (στο φεητσιμβούκιον). Αν ψάξετε σήμερα για εθελοντές, δεν υπάρχει ούτε ένας. Γιατί; Διότι κόπηκαν τα λεφτά, έκλεισε η κάνουλα. Οι τότε έμμισθοι εθελοντές έχουν αντικατασταθεί από υπαλλήλους ΜΚΟ. Περιέργως, η ανθρωπιά κάποιων εξαφανίστηκε.
Η ουσία δεν αλλάζει: αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι οι κανονικοί πρόσφυγες, κατά βάσιν έχουν σοβαρό επίπεδο. Συνήθως είναι οικογενειάρχες, γνωρίζουν ξένες γλώσσες, δείχνουν σεβασμό στην τοπική κοινωνία και τους κατοίκους, είναι ευγενικοί κλπ. Ε, αυτοί μέσα σε ένα δίμηνο το πολύ έχουν φύγει από τη χώρα, οπότε μαντέψτε εσείς ΤΙ μένει πίσω (μόνο που δεν γυρνάει και εντελώς πίσω, ε;).
Όμως, όλα αυτά τα προβλήματα της κατάστασης, η ένδοξη κυβέρνησή μας (βοήθειά μας παναγίτσα μου), ήρθε και τα αντιμετώπισε με την υπογραφή του Συμφώνου του Μαρακές, το οποίο μετατρέπει τη νομική έννοια του πρόσφυγα σε αναφαίρετο δικαίωμα όποιου επιθυμεί να την επικαλεστεί (δηλαδή περίπου όλων). Τη μαλακία που κάναμε, θα την καταλάβουμε σε κάποια χρόνια, όταν θα είμαστε στα πρόθυρα να γίνουμε μουσουλμανική χώρα. Θυμηθείτε τα λόγια μου και αν δεν σας αρέσουν τα λόγια μου, ψάξτε τα στατιστικά περί υπογεννητικότητας και συνδυάστε τα με τον αριθμό των μεταναστών στην Ελλάδα.
Και μερικά βοηθήματα επί τούτων: το αν οι μετανάστες ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, ή τους εκμεταλλεύονται σύγχρονοι δουλέμποροι, δεν έχει να κάνει με το πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα των Ελλήνων, οπότε μην απαντάτε άσχετα πράγματα σε άλλα ερωτήματα. Πως να το θέσω ευγενικά ρε παιδάκι μου: έχω βαρεθεί να διαβάζω χοντρομαλακίες, οκ;
Το αν και πως επηρεάζει το μεταναστευτικό αυτή την καθημερινότητα των πολιτών, ας βγείτε λίγο από τις ιστοσελίδες σας και ας κυκλοφορήσετε δίχως τις απόψεις σας στους δρόμους, να καταλάβετε. Από την πλευρά μου σας βοήθησα όσο μπορούσα. Δεν λέω κάτι άλλο. Παμπαρακάτ'.
- Ιδεολογικό τσουβάλιασμα. Λυπάμαι αλλά δεν ήξερα πως αλλιώς να περιγράψω αυτό το χάλι, αυτό το αίσχος, που μόλις πεις μια άποψη που δεν εγκρίνουν οι κομισσάριοι πολιτικής ορθότητας, είσαι φασίστας και χρυσαυγήτης. Θα ξεκινήσω με το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να συνεννοούμεθα.
Ερώτηση: έχετε δει ποτέ εμένα στους δρόμους να κάνω σου μου τη γυναίκα μου; Όχι. Σέβομαι την ιδιωτική ζωή μου, την κρατάω μέσα στο σπίτι μου. Γιατί λοιπόν εγώ ρε να πρέπει να αισθανθώ ότι βιάζομαι και να βλέπω τις ιδιωτικές ζωές άλλων να μπαίνουν στο δικό μου σπίτι; Ξέρετε πολύ καλά σε ΤΙ αναφέρομαι. Για ποιον λόγο ως λύση, να μου προσφέρετε να κλείσω πόρτες, παράθυρα, ίντερνετ, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, τα πάντα; Μήπως να γυρίσω και στις σπηλιές;
Ακούστε κάτι παλουκάρια μου διότι κάτι έχετε παρερμηνεύσει. Εγώ είμαι ταγμένος μεταλλάς. Γουστάρω να πηγαίνω να τη βρίσκω σε συναυλίες μέταλ, να βρίσκω άλλους μεταλλάδες κλπ. Δεν αισθάνομαι περιθωριοποιημένος, ίσα ίσα, το ακριβώς αντίθετο. Έχετε δει τους μεταλλάδες να κάνουμε τίποτε metal pride στο Σύνταγμα, την Κάνιγγος, την Ομόνοια, τα Φάρσαλα; Όχι.
Ρε, δεν ενδιαφέρεται κανένας για το τι γουστάρουν να κάνουν άλλοι, το καταλαβαίνετε; Θες παλουκάρι μου να έχεις άντρα σύντροφο αντί για γυναίκα; Στα παπάρια μας. Δεν ρωτήσαμε, δεν μας ενδιαφέρει. Και όπως κανένα μέσον δεν θα δείξει πορεία των οπαδών του Απόλλωνα Σμύρνης ενάντια στο Βενέτη, πορεία όσων μεταλλάδων είναι υπέρ του Up the Hammers κατά των άθλιων συνθηκών του Terra Vibe ή ό,τι άλλο, ή των ιδιοκτητών κατοικιδίων που εναντιώνονται στη φορολόγηση, έτσι δεν ενδιαφέρεται κανείς για το τι γουστάρει να κάνει ένας gay. Κατανοητόν; Οι αντιδράσεις δεν έχουν να κάνουν με το ότι ο άλλος έχει μια διαφορετική άποψη περί του τι θέλει να κάνει στη ζωή του, αλλά στο γεγονός ότι αυτό που θέλει να κάνει ο άλλος στη ζωή του, πρέπει να μπει και στο δικό μου σπίτι.
Έρχονται λοιπόν οι κομισσάριοι πολιτικής ορθότητας, aka τσολιάδες στα παπάρια μας και λένε, αφού δεν δέχεσαι αυτό, είσαι φασίστας. Έτσι απλά, έτσι εύκολα.
Το ίδιο λένε και σε όσους είχαν αντίθετη άποψη στο μακεδονικό (κοιτάχτε πως κλείνουν τώρα που βρήκαμε τον καταλύτη).
Το ίδιο λένε και σε όσους έχουν απλώς αντίθετη άποψη στο μεταναστευτικό.
Το ίδιο λένε και σε όσους τολμάνε (!!) να χρησιμοποιούν λέξεις όπως η πατρίδα, ή που επιθυμούν να βλέπουν την ελληνική σημαία να ανεμίζει.
Το ίδιο λένε και σε όσους τολμάνε να εκφράσουν αντίθετη άποψη στο οποιοδήποτε θέμα ενδιαφέροντος της πολιτικής ορθότητος (βλ. δολοφονία Κωστόπουλου), κλπ, κλπ, κλπ, κλπ.
Θα φέρω στο νου σας δύο εικόνες:
- στην πρώτη εικόνα, από συλλαλλητήριο για τη Μακεδονία, ένας τύπος (πιο γελοίος κι από τις καλύτερες επιθεωρήσεις) κατέβασε το παντελόνι του κρατώντας την ελληνική σημαία. Ελπίζω να θυμάστε ΤΙ τρελό πάρτι του Μπέρνι είχε στηθεί.... Και εννοείται ότι ο τύπος ήταν φασίστας, ως είχε αποφανθεί το κομισσαριάτο (φασισταριάτο) της πολιτικής ορθότητος.
- στη δεύτερη φωτογραφία, από το πρόσφατο gay pride, παρομοίως ξεβράκωτος με την ελληνική σημαία ξέρετε τι ήταν, με βάση το ίδιο κομισσαριάτο/φασισταριάτο; Δικαίωμα, ακτιβιστής, προχώ, μπράβο του.
Καταλάβατε τι συμβαίνει ή δεν έφτασαν τα πενηνταράκια;
Συγγνώμη που δεν ανεβάζω τις εν λόγω σιχαμερές φωτογραφίες, αλλά θέλω να διατηρήσω το επίπεδο.
Το πιο ωραίο ξέρετε ποιο είναι όμως; πως όσο πιο ακλόνητο είναι ένα επιχείρημα, τόσο πιο φασίστας είσαι, αποδεδειγμένο αυτό.
Παράδειγμα πρώτο: θυμάστε τη ΣΥΡΙΖΑΙΑ που ήταν αναφανδόν υπέρ των μεταναστών, μέχρι που μια "αδελφότις" μπούκαρε στο αχρησιμοποίητο ξενοδοχείο της για να τους στεγάσει; Μήπως θυμάστε τις αντιδράσεις της μετά; Μόλις το υπενθυμίσεις είσαι φασίστας.
Παράδειγμα δεύτερο: έχετε ποτέ αναλογιστεί, πως η ανθρωπιά κάποιων στο μεταναστευτικό θα λάβει τέλος σε μια σεμνή τελετή, μόλις κοπεί η κάνουλα χρηματοδότησης; Όπως ακριβώς έγινε και με τους αλλοδαπούς εθελοντές, οι οποίοι εξαφανίστηκαν νύχτα πανταχόθεν. Μόλις το υπενθυμίσεις, είσαι φασίστας.
Παράδειγμα τρίτο και πολύ πρόσφατο: τα σπάνε τα τάγματα της Χρυσής Αυγής και το σχολιάζεις; Όλα καλά. Τα σπάνε τα τάγματα του... Βοθρίκωνος στην Άθενς Βόθρις; Είναι ακριβισμός, είναι δικαίωμα, είναι δημοκρατία. Αν ταυτίσεις τον Βοθρίκωνα με τη Χρυσή Αυγή, είσαι φασίστας.
Στη χώρα που κάποτε γεννήθηκε η Δημοκρατία, παρατηρείται ο απόλυτος σοδομισμός της και τελικά η θανάτωσή της. Έχω ξαναγράψει και παλαιότερα και εμμένω στη γνώμη μου ότι κάτι πάρα πολύ άσχημο, σοβαρό και κακό έχει συντελεστεί σε αυτή τη χώρα και ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί τι.
Δεν έχει σημασία ΤΙ κάνεις, αρκεί αυτό που κάνεις να το έχει φίλους να το στηρίξουν και να το αποθεώσυν. ΑΝ ακριβώς το ίδιο το κάνουν οι απέναντί, το επικρίνεις, το χαρακτηρίζεις, το πολεμάς. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο ήδη σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας και είναι πολύ πιο σάπιο απ'όσο νομίζαμε.
Νομίζω ότι καταλάβατε τι θέλω να πω, δεν χρειάζεται να επεκταθώ περαιτέρω.
Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά όμως, μια πλευρά που ποτέ δεν θα περίμενα αν πιάσω, ιδίως για το συγκεκριμένο κόμμα.
Όπως θα θυμάστε έλεγα (και ακόμα το πιστεύω) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πλέον εθνομηδενιστικό συνονθύλευμα που θα ρημάξει τα πάντα. Εξακολουθώ να το πιστεύω. Παρά ταύτα, οφείλω να ομολογήσω ότι σε αρκετούς τομείς τα πήγε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Ξέρετε που; Όπου δεν ακολούθησε την ατζέντα του.
Παράδειγμα πρώτο: στην οικονομία (προσοχή, όχι στην πραγματική οικονομία, δηλαδή τους πολίτες, εννοώ στα οικονομικά του κράτους).
Όσοι έχουν πολύ δυνατή μνήμη θα θυμούνται ότι η κυβέρνηση του Αντωνίου του Γαμώ το κεφάλι μου του Σαμαρά, όταν συνειδητοποίησε ότι θα καταποντιζόταν, άρχισε να κάνει κοινωνική πολιτική μη εφαρμόζοντας τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπέους. Μάλιστα, αν θυμάστε, οι Ευρωπέη δεν μας είχαν δώσει και δύο δόσεις, προ των εκλογών, διότι ο μέγας πατριώτης Αντώνιος είχε ως εθνική στρατηγική να φέρει τον Αλέξιο τον Ανεπαρκή προ οικονομικών τετελεσμένων, αφήνωντάς του όλα τα αγγούρια των μνημονίων. Τελικώς δεν περίμενε ότι ο Αλέξιος τελικώς θα έκανε τη μεγαλύτερη κωλοτούμβα έβερ και θα εφάρμοζε τα πάντα. Τι έμεινε λοιπόν;
Η απόλυτη επιβεβαίωση της ρήσης ότι, όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι. Ο πρωτογενής τομέας παραγωγής είναι οριστικά κατεστραμμένος, οι μορφωμένοι νέοι είτε έχουν καταφύγει στο εξωτερικό (και σιγά μη γυρίσουν), είτε κάθονται εδώ και καταστρέφονται υπό οικονομικές συνθήκες που δεν μπορούν, όχι να κάνουν οικογένεια, αλλά έστω να φύγουν από το πατρικό τους, η ανεργία είναι στου διαόλου την κάλτσα (και μόνο λόγω μεταναστεύσεως και εργασιακών τρικ δείχνει να έχει πέσει εικονικά) και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αν υπήρχε έστω μία γαμημένη πιθανότητα να γίνει κάτι καλό από την όλη κρίση, αυτήν την πιθανότητα την αφήσαμε και έφυγε. Ακόμα και σήμερα, όποια εταιρία θέλει να επιβιώσει ή να ανοίξει γρήγορα, θα πάει είτε στη Βουλγαρία, είτε σταΣκόπια Βόρειο Μακεδονία. Ταυτόχρονα, η εισροή εργατικού δυναμικού από χώρες όπου οι μισθοί είναι της τάξης των 3 δολαρίων τη μέρα (το πολύ), παρέχουν νέες χρυσές ευκαιρίες στους Ελληνάρες επαγγελματίες που σπεύδουν αφενός να επωφεληθούν της χρυσής ευκαιρίας, αφετέρου να διαμαρτυρηθούν που πέφτει ο τζίρος τους.
Παράδειγμα δεύτερο: εξωτερική πολιτική. Αν και είναι σαφές ότι έγινε μια ιδιαίτερα φιλότιμη προσπάθεια να ξεπουληθούν πολλά (βασικά, όσο το δυνατόν περισσότερα), οφείλω να ομολογήσω ότι η χώρα διέθετε το πιο δυναμικό ΥΠΕΞ εδώ και πολλά χρόνια (για την ακρίβεια, μόνο ο Μολυβιάτης, κατ' εμέ, έχει υπάρξει σοβαρός ΥΠΕΞ εδώ και δεκαετίες). Αν και δυστυχώς εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται από πολλές παιδικές ασθένειες και έχοντας να αντιμετωπίσει και τις εγχώριες τρικλοποδιές, πιστεύω ότι τα πήγε αρκετά καλά. Το σημαντικότερο είναι ότι έφτιαξε μερικές ιδιαίτερα σοβαρές συνεργασίες σε γεωπολιτικό επίπεδο (πχ με Λιβύη, Αίγυπτο και Ισραήλ), ενώ έκανε αποφασιστικά βήματα ισχυροποίησης της συνεργασίας με τους Αμερικάνους. Το ότι τα έκανε σκατά και σε άλλα θέματα (βλ, Πρέσπες), τα έχουμε πει. Μην ξεχνάμε ότι αφού όλοι οι προηγούμενοι δεν ήθελαν, ήρθαν αυτοί που ήθελαν. Εντούτοις, υπάρχει και ένα κομμάτι που δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε και αναφέρομαι στα όσα συμβαίνουν στη Θράκη στο πλαίσιο των γενικότερων εξελίξεων στην ιδιαίτερα κρίσιμη και εύφλεκτη περιοχή μας, τα οποία είναι δεόντως ανησυχητικά και, φυσικά, σχετίζονται με όσα γίνονται στο Αιγαίο.
Παράδειγμα τρίτο: Άμυνα. Τυπικά, ισχύει ό,τι και για το ΥΠΕΞ, αφού αυτά τα δύο κινήθηκαν μαζί σε μεγάλο βαθμό. Μην ξεχνάμε ότι τόσο ο Καμμένος όσο και ο Αποστολάκης, έχουν να αντιμετωπίσουν την πιο επιθετική Τουρκία από εποχής Αττίλα. Και δυστυχώς επιθετική όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα. Ίσως να το διαπιστώσουμε και σύντομα αυτό με μια επανάληψη του 96. Ο Ερντογάν, τα έχω ξαναγράψει και ξαναγράψει, είναι μεν ένας τεράστιος ηγέτης, που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί ολόκληρη η περιοχή εδώ και δεκαετίες, όμως (ευτυχώς για εμάς) είναι και μεγαλομανής (ψάξτε τα περί ελληνοτουρκικών που έχω γράψει και θα δείτε πολλά). Είναι δεδομένο ότι μόνο με διπλωματία αντιμετωπίζεται ο έντονος αναθεωρητισμός τους και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα πήγαμε καλά σε αυτό το κομμάτι.
Παράδειγμα τέταρτο: σχέσεις με τρίτους. Εκεί που όλοι περίμεναν (κι εγώ, δεν το κρύβω) ότι η μοναδική ρεαλιστική συμμαχία που θα παρέμενε για την Ελλάδα θα ήταν με τη Βόρεια Κορέα, τελικώς ο Τσιπρας κατάφερε να φτιάξει τις καλύτερες διεθνείς σχέσεις σχεδόν με όλους. Οφείλω να ομολογήσω ότι για κακομαθημένος ψιλοαμμόρφωτος μπαχαλάκιας, τα πήγε εξαιρετικά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μάλιστα, αν προσέξατε, πολύ πρόσφατα το Spiegel (για όσους ξέρουν τι εστί Spiegel στη Γερμανία) τον εκθείασε, μεταφέροντας μια άτυπη γνώμη Γερμανών κυβερνώντων και αξιωματούχων ευρωπαϊκών θέσεων. Οκ, οι τελευταίοι είναι ενθουσιασμένοι από την ευκολία και ψυχρότητα με την οποίαν εκτέλεσε σύσσωμη την ελληνική κοινωνία, κάνοντας πράγματα που, ειλικρινώς το πιστεύω, κανένα δεξιό κόμμα δεν θα τολμούσε να κάνει. Όμως για τον ίδιο λόγο, πήρε και πράγματα που κανείς εκ των προηγούμενων δεν είχε πάρει. Φυσικά αυτό δεν ξεπλένει τον ωκεανό φρικτών σφαλμάτων του σε άλλα επίπεδα, έτσι;
Δε νομίζω να υπάρχει κάτι άλλο να έχω να πω ως θετικό.
Ο κύριος λόγος που τα λέω αυτά είναι ότι έχει περάσει μια συντονισμένη γραμμή πως επρόκειτο για τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών. Θα συμφωνήσω ότι σε γενικές γραμμές ήταν μια κακή κυβέρνηση που τα πήγε παραδόξως και ανέλπιστα πολύ καλά σε κάποιους συγκεκριμένους (αλλά κρίσιμους) τομείς, όμως ακόμα κι έτσι δεν ήταν τόσο κακή όσο η κυβέρνηση του Αντωνίου του Γαμώ το κεφάλι μου του Σαμαρά, που πραγματικά νομίζω ότι ήταν το κερασάκι στο σκατό των ελληνικών κυβερνήσεων που ρήμαξαν τη χώρα όλες τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες.
Τι πρέπει να αναμένουμε τώρα; Όπως είπα, ο γνωστός λελές Κούλης, έχει μια πάρα πολύ σκληρή ατζέντα. Δεν το συζητάω αυτό.
Και έχει και Αδόνειδος, ε;
Θα κλάψουν μανούλες και θα κλάψουν πάρα πολύ. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι, θα κάτσει περίπου μια διετία, άντε λίγο παραπάνω και μετά θα έχουμε τον Αλέξιο τον Ανεπαρκή για καμιά οκταετία, με αυτά που θα γίνουν.
Πάντως σε κάθε περίπτωση, επαναληπτικές εκλογές ξεχάστε τις. Η όλη υπόθεση περιστρέφεται γύρω από το να ΜΗΝ πάρει αυτοδυναμία, έστω κι αν είναι γνωστό ότι με την ufoφη ως συγκυβέρνηση θα συνεχίσει. Προσωπικά, το θεωρώ εξόχως σημαντικό το να μην εξασφαλίσει αυτοδυναμία.
Επίσης, όσοι τρέφετε αυταπάτες ότι ο Κούλης θα προσβάλλει τη Συμφωνία των Πρεσπών, σας συνιστώ να βρείτε από τώρα σύννεφο να πέσετε, διότι μετά μπορεί να έχουν ιδιωτικοποιηθεί κιόλας. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι εικόνισμα στο γραφεία του Κούλη και ευχαριστεί κάθε μέρα τον όσιο Κοτζιά που πήρε πάνω του την καυτή πατάτα.
Μια τελευταία παρατήρηση: αν έχετε την παραμικρή αυταπάτη ότι θα φύγει ο Καρανίκας, ο ξάδελφος Τσίπρας ή η Νοτοπούλου και δεν θα έρθει κανείς ημέτερος από την άλλη μεριά, είστε βαθύτατα νυχτωμένοι. Οι καρέκλες και οι θέσεις έχουν ήδη μοιραστεί και μαντέψτε: εσείς πάλι δεν έχετε συμπεριληφθεί.
Και θα έρθουν αντίστοιχοι και θα είναι ισάξια άχρηστοι. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Εξάλλου όπως το δήλωσε και πρόσφατα, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, δεν είμαστε όλοι ίσοι.
Προγνωστικά για το αποτέλεσμα δεν θα κάνω, διότι δεν έχει νόημα.
ΘΑ πω μια τελευταία γνώμη όμως και κρατήστε την καλά (αν διαβάσει κανείς):
- όταν δεν δέχεσαι να αλλάξεις εσύ, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να αλλάξουν αυτοί που κρίνουν ότι για να μην αλλάζεις είσαι ικανοποιημένος με αυτό που σου προσφέρουν.
- όταν τους δείχνεις ότι δεν προτίθεσαι να απαιτησεις έμπρακτα την αλλαγή, πάλι το ίδιο φαγητό θα σου φέρουν.
- τα κινητά μας να είναι καλά, βγαίνουν και νέα μοντέλα διαρκώς και πρέπει να αγοράζουμε και να ανεβάζουμε σέφλιζ στο φεηστσιμβούκιον και το ίνστραγραμμ να'ούμ και την αλλαγή ας την κάνουν άλλοι.
- μόνο που έτσι διαιωνίζεται το σάπιο σύστημα: όσο δεν αναλαμβάνεις εσύ την κατάσταση στα χέρια σου, θα επιλέγουν αντ'εσού κάποιοι άλλοι, αυτοί που θα θυσιάσουν ένα μπάνιο σήμερα.
Ταύτα και μένω.
Πάλι σενδόνι βγηκε, το κέρατό μου.
Ελπίζω να καταφέρω το επόμενο να είναι η κριτική του περσινού uth τουλάχιστον.
Σε κάθε περίπτωση, ζωή σε λόγου μας και βοήθειά μας.
Τέλος πάντων, όχι ότι διαβάζει κανείς ένα βλόγι που τυπικά έχει απενεργοποιηθεί εδώ και χρόνια, αλλά πιο πολύ για "ιστορικούς" λόγους ήθελα να καταθέσω 2-3 πράγματα. Βασικά νωρίτερα ήθελα, αλλά αν αναλογιστούμε ότι ακόμα δεν έχω γράψει την κριτική του UTH 2018, καταλαβαίνετε...
Έχουμε και λέμε.
Για όσους δεν θυμούνται γενικώς, ή είναι επιλεκτικά ξεχασιάρηδες, να θυμίσω ότι ο εκλογικός νόμος είναι η απλή αναλογική, ήδη από το 2016. Απλά δεν θα εφαρμοστεί σε αυτές τις εκλογές, αλλά στις επόμενες.
Ο παρατηρητικός πολίτης (my ass) θα έχει μετά βεβαιότητας τσεκάρει, ότι το όλο "ενημερωτικό" (μπλιαξ) διακύβευμα δεν έχει να κάνει με το ΑΝ θα βγει ο Κούλης, αφού μέχρι και το κομματικό σίχαμα που ονομάζεται ΕφΣυν το έχει ομολογήσει εδώ και πολύ καιρό. Το διακύβευμα δεν είναι καν, ΤΙ διαφορά θα έχει ο Κούλης από το pasok with virus (αχχχχ, πόσο χαίρομαι που θυμάστε αν κι έχουν περάσει τόσα χρόνια).
Το διακύβευμα είναι ένα και μόνο ένα: αν ο Κούλης εξασφαλίσει αυτοδυναμία. (μουσική παρακαλώ)
Επειδή ο Κούλης είναι σοβαρός επαγγελματίας πολιτικός που σέβεται τον ιδιωτικό τομέα αλλά περιέργως η οικογένειά του αποτελεί το μεγαλύτερο τσιμπούρι (aka παράσιτο) του δημοσίου, αν θυμάστε σχετικά πρόσφατα είχε δηλώσει ότι ΑΝ δεν πάρει αυτοδυναμία, θα ξανακάνει εκλογές το δεκαπενταύγουστο (που πέφτει νομίζω Πέμπτη, by the way).
Παπάρια μάντολες αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη (οκ, ξέρω ότι δεν έχει μείνει κανείς αλλά για λόγους αβροφροσύνης).
Αν ο Κούλης ξανακάνει εκλογές στα καπάκια, αυτές θα γίνουν με την απλή αναλογική, δηλαδή αν υποθέσουμε ότι τώρα βγάζει 150 (τυχαίο νούμερο) βουλευτές, στις επόμενες με το ίδιο ποσοστό μπορεί να μην βγάλει ούτε 130. Και πως είναι πιο εύκολο να κάνεις κυβέρνηση, οέο;; Αυτό που δεν θέλει ο Κούλης είναι δεύτερο κόμμα στο μαγαζί να του πρήζει τα συκώτια, θέλει να πηδήσει μόνος του ο άνθρωπος, πως να το κάνουμε.
Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος άνθρωπος πλην εμού που να θυμάται τι έχει γραφτεί σε αυτό το ιστορικό βλόγιον, βοήθειά
Για'μένα σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑς παλεύει να γλιτώσει τον α λα ευρωεκλογές διασυρμό. Γι'αυ΄το άλλωστε και έσπευσε ο Τσίπρας να προκηρύξει εκλογές, ώστε να προλάβει πολλά κόμματα από το να οργανωθούν και να κατέβουν (και ιδίως μήπως προλάβει τον Βαρουφάκη). Δεν ξέρω αν θα το καταφέρει, αλλά θα γράψω 2-3 σχόλια (yes, στον πρόλογο ήμασταν ακόμα) περί του πως φτάσαμε εδώ και τι συνέβη.
Βασικά, πόθεν προέκυψε ο καταποντισμός;
Εύκολη απάντηση: το δημοψήφισμα.
Σύντομη ανάλυση: παπάρια μάντολες. (παρένθεση: γαμώτο, έγραφα πολύ ωραία πράγματα τελικά).
Να υπενθυμίσω ότι αποτελούσε πάγια θέση μου πως ο κόσμος στις διπλές εκλογές του 15 ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ με γνώμονα βεβαιότητος ότι ΔΕΝ θα εφάρμοζε όσα είχε ως προεκλογικό πρόγραμμα. Αν εξαιρέσουμε την καυτή πατάτα φυσικά (δηλαδή μνημόνια και τα τοιαύτα, που δεν το λές και μικρό πακέτο), το πρόβλημα ήταν ακριβώς ότι τα εφάρμοσε όλα.
Πάμε, το λεπόν, στα σημαντικότερα των "όλων":
- Μακεδονικό.Τα γράφαμε και "πρόσφατα". Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω κάτι. Σε σχέση με το σενδόνι που είχα γράψει τότενες, υπήρξαν βελτιώσεις στη Συμφωνία των Πρεσπών. Κάτι είναι κι αυτό. Φυσικά δεν διάβασε κανείς εμένα, αλλά κάποια εξ όσων έγραψα ήταν τόσο προφανή που σίγουρα τα είχαν δει κι άλλοι και έλαβαν κάποια αντίμετρα, όπως είθισται να γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Το αν η Συμφωνία έτσι όπως κατέληξε είναι καλή ή κακή θα το δείξει το μέλλον.
Η γνώμη μου παντως δεν πολυαλλάζει, ότι είναι μια γενικά κακή Συμφωνία (ή στην καλύτερη πολύ μέτρια) διότι δώσαμε πολλά περισσότερα απ'όσα θα μπορούσαμε/θα έπρεπε/υπήρχε η "απαίτηση" τρίτων να δώσουμε και κυρίως, τα δώσαμε δίχως να εξετάσουμε τι ζημιά θα προκληθεί σε βάθος χρόνου.
Και η παγκόσμια πολιτική σκακιέρα δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση του πολιτικά ηλίθιους να ξέρετε, που είθισται κιόλας να ταυτίζονται με τους χρήσιμους ηλίθιους. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχω πει ήδη από το 2008 ή κάπου εκεί οπότε και έγγραφα ότι όλα τα σημεία και τέρατα δείχνουν πως ήγγικεν η ώρα της "επίλυσης" του ζητήματος, ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να κάνουμε και υποχωρήσεις αν θέλαμε να περισώσουμε την κατάσταση.
Όμως ο χειρισμός της υποθέσεως ήταν τραγικός Πέραν των βουλευτών που ανοικτά έκαναν λόγο για δικαιώματα "Μακεδόνων" (και τώρα που έχουν σκάσει οι πρώτες προσφυγές του Ουράνιου Τόξου" να δείτε τι έχει να γίνει, αλλά όχι τώρα, σε μερικά χρόνια. Τότε είναι που θα δούμε τις πραγματικές συνέπειες της Συμφωνίας), μίλαγαν στη "μακεδονική" μέσα στο Κυνοβούλιο κλπ, είχαμε και τη σαλαμοποίηση όλων όσων αισθάνονται κάτι γι'αυτή τη χώρα. Αλλά αυτό θα το σχολιάσουμε στη συνέχεια.
- Μεταναστευτικό. Όχι προσφυγικό, μεταναστευτικό. Αν δείτε τα επίσημα στατιστικά (όχι αυτά των έμμισθων ΜΚΟ φυσικά), οι πρόσφυγες είναι περί τον έναν στους δέκα. Οι υπόλοιποι είναι απλοί μετανάστες, οι οποίοι προσπαθούν να εισέρχονται παράνομα στη χώρα (όχι μόνο την Ελλάδα) και για το λόγο τούτου καλούνται λαθρομετανάστες, όπως λαθρέμπορας είναι αυτός που εμπορεύεται παράνομα εμπορεύματα, λαθρεπιβάτης αυτός που ταξιδεύει παράνομα δίχως εισιτήριο, λαθροθήρας αυτός που κυνηγάει παράνομα κλπ. Ο λαθρομετανάστης είναι απλώς μια γαμη**νη λέξη και τίποτα άλλο: δεν υπάρχει τίποτα το ρατσιστικό. Αν κάποιος είναι πραγματικά ρατσιστής, μπορεί να χρησιμοποιήσει με αντίστοιχη διάθεση τη λέξη πρόσφυγας, τη λέξη αλλοεθνής, τη λέξη άνθρωπος κλπ, αν συνεννοούμεθα. Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι.
Στο μεταναστευτικό λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, γίνεται ένα ανεξέλεγκτο εμπόριο ανθρωπίνων ψυχών. Η χώρα μας είναι μία από αυτές που έχουν επιλεγεί να γίνεται κανονικός εποικισμός και μάλιστα άναρχος εποικισμός. Μην με ρωτάτε πως το ξέρω, διότι έχω ασχοληθεί με το θέμα επί σειρά ετών (αναρωτηθείτε αν έχετε ασχοληθεί διά ζώσης κι εσείς που έχετε εμπεριστατωμένη άποψη. Και δεν εννοώ το ίντερνετ). Πως αντιμετωπίζεται αυτός ο εποικισμός; Διά της αυξημένης παροχής δικαιωμάτων, η οποία ελλείψη άλλης λύσης, είθισται να γίνεται συνήθως εις βάρος των πολιτών. Δεν θα αναφέρω παραδείγματα διότι δεν με ενδιαφέρει να πείσω κανέναν, όποιος θέλει, ας πάει να δει διά ζώσης τι συμβαίνει (όχι μέσω ίντερνετ).
Η γαρνιτούρα έρχεται να συμπληρωθεί με τον αντιρατσιστικό νόμο, έναν νόμο τόσο ρατσιστικό που όχι απλώς ποινικοποιεί ακόμα και την σκέψη, αλλά αφήνει στην κρίση ανθρώπων ταγμένων απέναντι να κρίνουν αν η γνώμη σου είναι ρατσιστική ή όχι (θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω), όντας νόμος ανθρωποκτόνος (που πρόσφατα αν παρατηρήσατε, αυστηροποιήθηκαν οι ήδη εξοντωτικές ποινές που προέβλεπε).
Και λέω εγώ τώρα: το να έχεις απλώς μια άποψη αντίθετη προς κάτι (και η οποία προφανώς σε κάποιους δεν αρέσει) δεν σημαίνει ότι θες να πυροβολείς ανθρώπους ρε. Ξυπνάτε ρε, γαμώ τη δημοκρατία μου και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα ελευθερίας γνώμης μου μέσα.
Ελπίζω τώρα να καταλάβατε τι δούλεμα έπεφτε τότε με τα περιβόητα νόμπελ Ειρήνης στους κατοίκους της Μυτιλήνης κλπ, που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το ένζυμο που αφήνει το κουνούπι για να μαλακώσει το δέρμα και να πιει το αίμα μετά. Αστειότητες.
Οι περιοχές που δέχονται εισροές μεταναστών, βιώνουν ένα δράμα. Ένα δράμα, το οποίο δεν εξωτερικεύεται διότι χαλάει την πιάτσα και τη γενικότερη συμπόνια που πρέπει να δημιουργεί το μεταναστευτικό πρόβλημα (ελπίζω να καταλάβατε τι συνέβη πρόσφατα στην Ιταλία με την τύπισσα που συενλήφθη επειδή παραβίασε κάθε νόμο και κανόνα που υπήρχε. Μμμμμμ, τώρα που το σκέφτομαι, όχι, είμαι βέβαιος ότι δεν καταλάβατε).
Αν σου συμβεί κάτι, χτύπα ξύλο, η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τίποτα, διότι υπάγονται σε ειδικό καθεστώς (και έχουν και τις ΜΚΟ να τις προστατεύουν).
Παρεμπιμπτόντως, μήπως θυμάστε ένα καταπληκτικό σενδόνι περί του μεταναστευτικού που είχα κάνει το 2016; Ένα από τα σημεία που είχε σηκώσει κουβέντα τότενες και ήταν (ως σενδόνι) από τους βασικούς λόγους που έφαγα τη σειρά από ρουφιανιές ώστε να κλείσει ο αρχικός λογαριασμός μου στο φεηστσιμβούκιον και γενικά να ξενερώσω τόσο που έφτασα να εγκαταλείψω και το βλόγι τούτο, ήταν και η άποψή μου επί του θέματος. Τι άποψη δηλαδή, απλή παράθεση των γεγονότων έκανα. Αν δικαιώθηκα; Θα σας πω μόνο ένα πράγμα: έγραφα τότε ότι δεν υπάρχουν εθελοντές παρά είναι όλοι έμμισθοι και είχαν πέσει όλοι να με φάνε (στο φεητσιμβούκιον). Αν ψάξετε σήμερα για εθελοντές, δεν υπάρχει ούτε ένας. Γιατί; Διότι κόπηκαν τα λεφτά, έκλεισε η κάνουλα. Οι τότε έμμισθοι εθελοντές έχουν αντικατασταθεί από υπαλλήλους ΜΚΟ. Περιέργως, η ανθρωπιά κάποιων εξαφανίστηκε.
Η ουσία δεν αλλάζει: αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι οι κανονικοί πρόσφυγες, κατά βάσιν έχουν σοβαρό επίπεδο. Συνήθως είναι οικογενειάρχες, γνωρίζουν ξένες γλώσσες, δείχνουν σεβασμό στην τοπική κοινωνία και τους κατοίκους, είναι ευγενικοί κλπ. Ε, αυτοί μέσα σε ένα δίμηνο το πολύ έχουν φύγει από τη χώρα, οπότε μαντέψτε εσείς ΤΙ μένει πίσω (μόνο που δεν γυρνάει και εντελώς πίσω, ε;).
Όμως, όλα αυτά τα προβλήματα της κατάστασης, η ένδοξη κυβέρνησή μας (βοήθειά μας παναγίτσα μου), ήρθε και τα αντιμετώπισε με την υπογραφή του Συμφώνου του Μαρακές, το οποίο μετατρέπει τη νομική έννοια του πρόσφυγα σε αναφαίρετο δικαίωμα όποιου επιθυμεί να την επικαλεστεί (δηλαδή περίπου όλων). Τη μαλακία που κάναμε, θα την καταλάβουμε σε κάποια χρόνια, όταν θα είμαστε στα πρόθυρα να γίνουμε μουσουλμανική χώρα. Θυμηθείτε τα λόγια μου και αν δεν σας αρέσουν τα λόγια μου, ψάξτε τα στατιστικά περί υπογεννητικότητας και συνδυάστε τα με τον αριθμό των μεταναστών στην Ελλάδα.
Και μερικά βοηθήματα επί τούτων: το αν οι μετανάστες ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, ή τους εκμεταλλεύονται σύγχρονοι δουλέμποροι, δεν έχει να κάνει με το πόσο επηρεάζει την καθημερινότητα των Ελλήνων, οπότε μην απαντάτε άσχετα πράγματα σε άλλα ερωτήματα. Πως να το θέσω ευγενικά ρε παιδάκι μου: έχω βαρεθεί να διαβάζω χοντρομαλακίες, οκ;
Το αν και πως επηρεάζει το μεταναστευτικό αυτή την καθημερινότητα των πολιτών, ας βγείτε λίγο από τις ιστοσελίδες σας και ας κυκλοφορήσετε δίχως τις απόψεις σας στους δρόμους, να καταλάβετε. Από την πλευρά μου σας βοήθησα όσο μπορούσα. Δεν λέω κάτι άλλο. Παμπαρακάτ'.
- Ιδεολογικό τσουβάλιασμα. Λυπάμαι αλλά δεν ήξερα πως αλλιώς να περιγράψω αυτό το χάλι, αυτό το αίσχος, που μόλις πεις μια άποψη που δεν εγκρίνουν οι κομισσάριοι πολιτικής ορθότητας, είσαι φασίστας και χρυσαυγήτης. Θα ξεκινήσω με το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να συνεννοούμεθα.
Ερώτηση: έχετε δει ποτέ εμένα στους δρόμους να κάνω σου μου τη γυναίκα μου; Όχι. Σέβομαι την ιδιωτική ζωή μου, την κρατάω μέσα στο σπίτι μου. Γιατί λοιπόν εγώ ρε να πρέπει να αισθανθώ ότι βιάζομαι και να βλέπω τις ιδιωτικές ζωές άλλων να μπαίνουν στο δικό μου σπίτι; Ξέρετε πολύ καλά σε ΤΙ αναφέρομαι. Για ποιον λόγο ως λύση, να μου προσφέρετε να κλείσω πόρτες, παράθυρα, ίντερνετ, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, τα πάντα; Μήπως να γυρίσω και στις σπηλιές;
Ακούστε κάτι παλουκάρια μου διότι κάτι έχετε παρερμηνεύσει. Εγώ είμαι ταγμένος μεταλλάς. Γουστάρω να πηγαίνω να τη βρίσκω σε συναυλίες μέταλ, να βρίσκω άλλους μεταλλάδες κλπ. Δεν αισθάνομαι περιθωριοποιημένος, ίσα ίσα, το ακριβώς αντίθετο. Έχετε δει τους μεταλλάδες να κάνουμε τίποτε metal pride στο Σύνταγμα, την Κάνιγγος, την Ομόνοια, τα Φάρσαλα; Όχι.
Ρε, δεν ενδιαφέρεται κανένας για το τι γουστάρουν να κάνουν άλλοι, το καταλαβαίνετε; Θες παλουκάρι μου να έχεις άντρα σύντροφο αντί για γυναίκα; Στα παπάρια μας. Δεν ρωτήσαμε, δεν μας ενδιαφέρει. Και όπως κανένα μέσον δεν θα δείξει πορεία των οπαδών του Απόλλωνα Σμύρνης ενάντια στο Βενέτη, πορεία όσων μεταλλάδων είναι υπέρ του Up the Hammers κατά των άθλιων συνθηκών του Terra Vibe ή ό,τι άλλο, ή των ιδιοκτητών κατοικιδίων που εναντιώνονται στη φορολόγηση, έτσι δεν ενδιαφέρεται κανείς για το τι γουστάρει να κάνει ένας gay. Κατανοητόν; Οι αντιδράσεις δεν έχουν να κάνουν με το ότι ο άλλος έχει μια διαφορετική άποψη περί του τι θέλει να κάνει στη ζωή του, αλλά στο γεγονός ότι αυτό που θέλει να κάνει ο άλλος στη ζωή του, πρέπει να μπει και στο δικό μου σπίτι.
Έρχονται λοιπόν οι κομισσάριοι πολιτικής ορθότητας, aka τσολιάδες στα παπάρια μας και λένε, αφού δεν δέχεσαι αυτό, είσαι φασίστας. Έτσι απλά, έτσι εύκολα.
Το ίδιο λένε και σε όσους είχαν αντίθετη άποψη στο μακεδονικό (κοιτάχτε πως κλείνουν τώρα που βρήκαμε τον καταλύτη).
Το ίδιο λένε και σε όσους έχουν απλώς αντίθετη άποψη στο μεταναστευτικό.
Το ίδιο λένε και σε όσους τολμάνε (!!) να χρησιμοποιούν λέξεις όπως η πατρίδα, ή που επιθυμούν να βλέπουν την ελληνική σημαία να ανεμίζει.
Το ίδιο λένε και σε όσους τολμάνε να εκφράσουν αντίθετη άποψη στο οποιοδήποτε θέμα ενδιαφέροντος της πολιτικής ορθότητος (βλ. δολοφονία Κωστόπουλου), κλπ, κλπ, κλπ, κλπ.
Θα φέρω στο νου σας δύο εικόνες:
- στην πρώτη εικόνα, από συλλαλλητήριο για τη Μακεδονία, ένας τύπος (πιο γελοίος κι από τις καλύτερες επιθεωρήσεις) κατέβασε το παντελόνι του κρατώντας την ελληνική σημαία. Ελπίζω να θυμάστε ΤΙ τρελό πάρτι του Μπέρνι είχε στηθεί.... Και εννοείται ότι ο τύπος ήταν φασίστας, ως είχε αποφανθεί το κομισσαριάτο (φασισταριάτο) της πολιτικής ορθότητος.
- στη δεύτερη φωτογραφία, από το πρόσφατο gay pride, παρομοίως ξεβράκωτος με την ελληνική σημαία ξέρετε τι ήταν, με βάση το ίδιο κομισσαριάτο/φασισταριάτο; Δικαίωμα, ακτιβιστής, προχώ, μπράβο του.
Καταλάβατε τι συμβαίνει ή δεν έφτασαν τα πενηνταράκια;
Συγγνώμη που δεν ανεβάζω τις εν λόγω σιχαμερές φωτογραφίες, αλλά θέλω να διατηρήσω το επίπεδο.
Το πιο ωραίο ξέρετε ποιο είναι όμως; πως όσο πιο ακλόνητο είναι ένα επιχείρημα, τόσο πιο φασίστας είσαι, αποδεδειγμένο αυτό.
Παράδειγμα πρώτο: θυμάστε τη ΣΥΡΙΖΑΙΑ που ήταν αναφανδόν υπέρ των μεταναστών, μέχρι που μια "αδελφότις" μπούκαρε στο αχρησιμοποίητο ξενοδοχείο της για να τους στεγάσει; Μήπως θυμάστε τις αντιδράσεις της μετά; Μόλις το υπενθυμίσεις είσαι φασίστας.
Παράδειγμα δεύτερο: έχετε ποτέ αναλογιστεί, πως η ανθρωπιά κάποιων στο μεταναστευτικό θα λάβει τέλος σε μια σεμνή τελετή, μόλις κοπεί η κάνουλα χρηματοδότησης; Όπως ακριβώς έγινε και με τους αλλοδαπούς εθελοντές, οι οποίοι εξαφανίστηκαν νύχτα πανταχόθεν. Μόλις το υπενθυμίσεις, είσαι φασίστας.
Παράδειγμα τρίτο και πολύ πρόσφατο: τα σπάνε τα τάγματα της Χρυσής Αυγής και το σχολιάζεις; Όλα καλά. Τα σπάνε τα τάγματα του... Βοθρίκωνος στην Άθενς Βόθρις; Είναι ακριβισμός, είναι δικαίωμα, είναι δημοκρατία. Αν ταυτίσεις τον Βοθρίκωνα με τη Χρυσή Αυγή, είσαι φασίστας.
Στη χώρα που κάποτε γεννήθηκε η Δημοκρατία, παρατηρείται ο απόλυτος σοδομισμός της και τελικά η θανάτωσή της. Έχω ξαναγράψει και παλαιότερα και εμμένω στη γνώμη μου ότι κάτι πάρα πολύ άσχημο, σοβαρό και κακό έχει συντελεστεί σε αυτή τη χώρα και ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί τι.
Δεν έχει σημασία ΤΙ κάνεις, αρκεί αυτό που κάνεις να το έχει φίλους να το στηρίξουν και να το αποθεώσυν. ΑΝ ακριβώς το ίδιο το κάνουν οι απέναντί, το επικρίνεις, το χαρακτηρίζεις, το πολεμάς. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο ήδη σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας και είναι πολύ πιο σάπιο απ'όσο νομίζαμε.
Νομίζω ότι καταλάβατε τι θέλω να πω, δεν χρειάζεται να επεκταθώ περαιτέρω.
Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά όμως, μια πλευρά που ποτέ δεν θα περίμενα αν πιάσω, ιδίως για το συγκεκριμένο κόμμα.
Όπως θα θυμάστε έλεγα (και ακόμα το πιστεύω) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πλέον εθνομηδενιστικό συνονθύλευμα που θα ρημάξει τα πάντα. Εξακολουθώ να το πιστεύω. Παρά ταύτα, οφείλω να ομολογήσω ότι σε αρκετούς τομείς τα πήγε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Ξέρετε που; Όπου δεν ακολούθησε την ατζέντα του.
Παράδειγμα πρώτο: στην οικονομία (προσοχή, όχι στην πραγματική οικονομία, δηλαδή τους πολίτες, εννοώ στα οικονομικά του κράτους).
Όσοι έχουν πολύ δυνατή μνήμη θα θυμούνται ότι η κυβέρνηση του Αντωνίου του Γαμώ το κεφάλι μου του Σαμαρά, όταν συνειδητοποίησε ότι θα καταποντιζόταν, άρχισε να κάνει κοινωνική πολιτική μη εφαρμόζοντας τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπέους. Μάλιστα, αν θυμάστε, οι Ευρωπέη δεν μας είχαν δώσει και δύο δόσεις, προ των εκλογών, διότι ο μέγας πατριώτης Αντώνιος είχε ως εθνική στρατηγική να φέρει τον Αλέξιο τον Ανεπαρκή προ οικονομικών τετελεσμένων, αφήνωντάς του όλα τα αγγούρια των μνημονίων. Τελικώς δεν περίμενε ότι ο Αλέξιος τελικώς θα έκανε τη μεγαλύτερη κωλοτούμβα έβερ και θα εφάρμοζε τα πάντα. Τι έμεινε λοιπόν;
Η απόλυτη επιβεβαίωση της ρήσης ότι, όπου ευημερούν οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι. Ο πρωτογενής τομέας παραγωγής είναι οριστικά κατεστραμμένος, οι μορφωμένοι νέοι είτε έχουν καταφύγει στο εξωτερικό (και σιγά μη γυρίσουν), είτε κάθονται εδώ και καταστρέφονται υπό οικονομικές συνθήκες που δεν μπορούν, όχι να κάνουν οικογένεια, αλλά έστω να φύγουν από το πατρικό τους, η ανεργία είναι στου διαόλου την κάλτσα (και μόνο λόγω μεταναστεύσεως και εργασιακών τρικ δείχνει να έχει πέσει εικονικά) και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, αν υπήρχε έστω μία γαμημένη πιθανότητα να γίνει κάτι καλό από την όλη κρίση, αυτήν την πιθανότητα την αφήσαμε και έφυγε. Ακόμα και σήμερα, όποια εταιρία θέλει να επιβιώσει ή να ανοίξει γρήγορα, θα πάει είτε στη Βουλγαρία, είτε στα
Παράδειγμα δεύτερο: εξωτερική πολιτική. Αν και είναι σαφές ότι έγινε μια ιδιαίτερα φιλότιμη προσπάθεια να ξεπουληθούν πολλά (βασικά, όσο το δυνατόν περισσότερα), οφείλω να ομολογήσω ότι η χώρα διέθετε το πιο δυναμικό ΥΠΕΞ εδώ και πολλά χρόνια (για την ακρίβεια, μόνο ο Μολυβιάτης, κατ' εμέ, έχει υπάρξει σοβαρός ΥΠΕΞ εδώ και δεκαετίες). Αν και δυστυχώς εξακολουθούσε να ταλαιπωρείται από πολλές παιδικές ασθένειες και έχοντας να αντιμετωπίσει και τις εγχώριες τρικλοποδιές, πιστεύω ότι τα πήγε αρκετά καλά. Το σημαντικότερο είναι ότι έφτιαξε μερικές ιδιαίτερα σοβαρές συνεργασίες σε γεωπολιτικό επίπεδο (πχ με Λιβύη, Αίγυπτο και Ισραήλ), ενώ έκανε αποφασιστικά βήματα ισχυροποίησης της συνεργασίας με τους Αμερικάνους. Το ότι τα έκανε σκατά και σε άλλα θέματα (βλ, Πρέσπες), τα έχουμε πει. Μην ξεχνάμε ότι αφού όλοι οι προηγούμενοι δεν ήθελαν, ήρθαν αυτοί που ήθελαν. Εντούτοις, υπάρχει και ένα κομμάτι που δεν αντιμετωπίστηκε όπως έπρεπε και αναφέρομαι στα όσα συμβαίνουν στη Θράκη στο πλαίσιο των γενικότερων εξελίξεων στην ιδιαίτερα κρίσιμη και εύφλεκτη περιοχή μας, τα οποία είναι δεόντως ανησυχητικά και, φυσικά, σχετίζονται με όσα γίνονται στο Αιγαίο.
Παράδειγμα τρίτο: Άμυνα. Τυπικά, ισχύει ό,τι και για το ΥΠΕΞ, αφού αυτά τα δύο κινήθηκαν μαζί σε μεγάλο βαθμό. Μην ξεχνάμε ότι τόσο ο Καμμένος όσο και ο Αποστολάκης, έχουν να αντιμετωπίσουν την πιο επιθετική Τουρκία από εποχής Αττίλα. Και δυστυχώς επιθετική όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα. Ίσως να το διαπιστώσουμε και σύντομα αυτό με μια επανάληψη του 96. Ο Ερντογάν, τα έχω ξαναγράψει και ξαναγράψει, είναι μεν ένας τεράστιος ηγέτης, που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί ολόκληρη η περιοχή εδώ και δεκαετίες, όμως (ευτυχώς για εμάς) είναι και μεγαλομανής (ψάξτε τα περί ελληνοτουρκικών που έχω γράψει και θα δείτε πολλά). Είναι δεδομένο ότι μόνο με διπλωματία αντιμετωπίζεται ο έντονος αναθεωρητισμός τους και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα πήγαμε καλά σε αυτό το κομμάτι.
Παράδειγμα τέταρτο: σχέσεις με τρίτους. Εκεί που όλοι περίμεναν (κι εγώ, δεν το κρύβω) ότι η μοναδική ρεαλιστική συμμαχία που θα παρέμενε για την Ελλάδα θα ήταν με τη Βόρεια Κορέα, τελικώς ο Τσιπρας κατάφερε να φτιάξει τις καλύτερες διεθνείς σχέσεις σχεδόν με όλους. Οφείλω να ομολογήσω ότι για κακομαθημένος ψιλοαμμόρφωτος μπαχαλάκιας, τα πήγε εξαιρετικά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Μάλιστα, αν προσέξατε, πολύ πρόσφατα το Spiegel (για όσους ξέρουν τι εστί Spiegel στη Γερμανία) τον εκθείασε, μεταφέροντας μια άτυπη γνώμη Γερμανών κυβερνώντων και αξιωματούχων ευρωπαϊκών θέσεων. Οκ, οι τελευταίοι είναι ενθουσιασμένοι από την ευκολία και ψυχρότητα με την οποίαν εκτέλεσε σύσσωμη την ελληνική κοινωνία, κάνοντας πράγματα που, ειλικρινώς το πιστεύω, κανένα δεξιό κόμμα δεν θα τολμούσε να κάνει. Όμως για τον ίδιο λόγο, πήρε και πράγματα που κανείς εκ των προηγούμενων δεν είχε πάρει. Φυσικά αυτό δεν ξεπλένει τον ωκεανό φρικτών σφαλμάτων του σε άλλα επίπεδα, έτσι;
Δε νομίζω να υπάρχει κάτι άλλο να έχω να πω ως θετικό.
Ο κύριος λόγος που τα λέω αυτά είναι ότι έχει περάσει μια συντονισμένη γραμμή πως επρόκειτο για τη χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών. Θα συμφωνήσω ότι σε γενικές γραμμές ήταν μια κακή κυβέρνηση που τα πήγε παραδόξως και ανέλπιστα πολύ καλά σε κάποιους συγκεκριμένους (αλλά κρίσιμους) τομείς, όμως ακόμα κι έτσι δεν ήταν τόσο κακή όσο η κυβέρνηση του Αντωνίου του Γαμώ το κεφάλι μου του Σαμαρά, που πραγματικά νομίζω ότι ήταν το κερασάκι στο σκατό των ελληνικών κυβερνήσεων που ρήμαξαν τη χώρα όλες τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες.
Τι πρέπει να αναμένουμε τώρα; Όπως είπα, ο γνωστός λελές Κούλης, έχει μια πάρα πολύ σκληρή ατζέντα. Δεν το συζητάω αυτό.
Και έχει και Αδόνειδος, ε;
Θα κλάψουν μανούλες και θα κλάψουν πάρα πολύ. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι, θα κάτσει περίπου μια διετία, άντε λίγο παραπάνω και μετά θα έχουμε τον Αλέξιο τον Ανεπαρκή για καμιά οκταετία, με αυτά που θα γίνουν.
Πάντως σε κάθε περίπτωση, επαναληπτικές εκλογές ξεχάστε τις. Η όλη υπόθεση περιστρέφεται γύρω από το να ΜΗΝ πάρει αυτοδυναμία, έστω κι αν είναι γνωστό ότι με την ufoφη ως συγκυβέρνηση θα συνεχίσει. Προσωπικά, το θεωρώ εξόχως σημαντικό το να μην εξασφαλίσει αυτοδυναμία.
Επίσης, όσοι τρέφετε αυταπάτες ότι ο Κούλης θα προσβάλλει τη Συμφωνία των Πρεσπών, σας συνιστώ να βρείτε από τώρα σύννεφο να πέσετε, διότι μετά μπορεί να έχουν ιδιωτικοποιηθεί κιόλας. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι εικόνισμα στο γραφεία του Κούλη και ευχαριστεί κάθε μέρα τον όσιο Κοτζιά που πήρε πάνω του την καυτή πατάτα.
Μια τελευταία παρατήρηση: αν έχετε την παραμικρή αυταπάτη ότι θα φύγει ο Καρανίκας, ο ξάδελφος Τσίπρας ή η Νοτοπούλου και δεν θα έρθει κανείς ημέτερος από την άλλη μεριά, είστε βαθύτατα νυχτωμένοι. Οι καρέκλες και οι θέσεις έχουν ήδη μοιραστεί και μαντέψτε: εσείς πάλι δεν έχετε συμπεριληφθεί.
Και θα έρθουν αντίστοιχοι και θα είναι ισάξια άχρηστοι. Έτσι γινόταν πάντα, έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Εξάλλου όπως το δήλωσε και πρόσφατα, δεν είμαστε όλοι το ίδιο, δεν είμαστε όλοι ίσοι.
Προγνωστικά για το αποτέλεσμα δεν θα κάνω, διότι δεν έχει νόημα.
ΘΑ πω μια τελευταία γνώμη όμως και κρατήστε την καλά (αν διαβάσει κανείς):
- όταν δεν δέχεσαι να αλλάξεις εσύ, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να αλλάξουν αυτοί που κρίνουν ότι για να μην αλλάζεις είσαι ικανοποιημένος με αυτό που σου προσφέρουν.
- όταν τους δείχνεις ότι δεν προτίθεσαι να απαιτησεις έμπρακτα την αλλαγή, πάλι το ίδιο φαγητό θα σου φέρουν.
- τα κινητά μας να είναι καλά, βγαίνουν και νέα μοντέλα διαρκώς και πρέπει να αγοράζουμε και να ανεβάζουμε σέφλιζ στο φεηστσιμβούκιον και το ίνστραγραμμ να'ούμ και την αλλαγή ας την κάνουν άλλοι.
- μόνο που έτσι διαιωνίζεται το σάπιο σύστημα: όσο δεν αναλαμβάνεις εσύ την κατάσταση στα χέρια σου, θα επιλέγουν αντ'εσού κάποιοι άλλοι, αυτοί που θα θυσιάσουν ένα μπάνιο σήμερα.
Ταύτα και μένω.
Πάλι σενδόνι βγηκε, το κέρατό μου.
Ελπίζω να καταφέρω το επόμενο να είναι η κριτική του περσινού uth τουλάχιστον.
Σε κάθε περίπτωση, ζωή σε λόγου μας και βοήθειά μας.
