Τα νέα χθες δεν ήταν καλά.
Μια μυστηρια πλην ανησυχητική ανάρτηση του Νικόλα των Convixion στο φεηστσιμβούκιο χτύπησε συναγερμούς. Εντός λίγων λεπτών μας είχε εκμυστηρευτεί το άσχημο μαντάτο: ο Πολωνός δεν ήταν πια ανάμεσά μας...
Σοκ, ρε διάολε...
Ο Αλέκος ήταν ίσως η χαρακτηριστικότερη φιγούρα όλων των συναυλιών. Πάντα στην πρώτη γραμμή, σχεδόν πάντα σε όλες, πάντα με την αγριοφωνάρα του ανάμεσα στα τραγούδια να πετάει ατάκες και να λυνόμαστε στα γέλια.
Δυστυχώς δεν θα τον ξανακούσουμε, ούτε θα τον ξαναδούμε.
Θυμάμαι τότε στου Γρηγόρη που ήμασταν σε διπλανά ραφάκια και κοιτάζαμε δίσκους, εγώ στο Ε κι εκείνος στο Α. Μόλις εμφανίστηκε ο δεύτερος των EXE και τον βούτηξα λαίμαργα, κόντεψε να πέσει πάνω μου: "Αυτόν τον έψαχνα, ευχαριστώ"
"Ρε ουρτ από 'δώ, αγοράστηκε και δεν πωλείται" του ανταπάντησα έχοντάς τον σχεδόν στην πλάτη μου σκαρφαλωμένο. Αυθόρμητος και αυθεντικός ο Αλέκος, όπως πολλά άλλα παιδιά στον χώρο μας.
Τον θυμάμαι στις συναυλίες με το μπουκαλάκι νερό (εναμισάλιτρο). "Καλά ρε, δεν έχει νερό στο μαγαζί;" τον ρώταγα. "Ούζο είναι ρε μαλάκα" μου έλεγε...! Ανέρωτο έτσι; Γι'αυτό φαινόταν σα νερό.
Σε κάθε συναυλία τα λέγαμε με τον Αλέκο. Άλλωστε λίγο, άλλωστε περισσότερο, για πολλά θέματα. Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο σε κάποιους αλλά τις συναυλίες μας γνωρίζεις πολύ αξιόλογα άτομα και χαίρομαι που ξέρω αρκετά τέτοια.
Ανέκαθεν ήμουν πεπεισμένος ότι άκουγε όλα τα φάσματα του μέταλ απλώς και μόνο επειδή ήταν μέταλ. Για τον ίδιον λόγο ερχόταν σχεδόν σε όλες τις συναυλίες κιόλας. Εξάλλου κάποια στιγμή μου είχε εκμυστηρευτεί ότι "πλέον μόνο στο hardcore βρίσκω αυτά που θέλω" και ναι, καλά το καταλάβατε, γούσταρε το τζέρτζελο με τα mosh pit, τα σχεδόν αιματηρά stage dive και το απίστευτο ξυλίκι στις πρώτες γραμμές.
Δυστυχώς όμως ο Αλέκος δεν θα ξαναβρεθεί στην πρώτη γραμμή. Τουλάχιστον όχι διά ζώσης.
42 χρονών γαμώτο και τον πρόδωσε η καρδιά του.
Δεν θα πω να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Βαρύ πρέπει να είναι, όσο και το μέταλ που άκουγε.
Με πήραν τα ζουμιά γαμώ τον σταυρό μου.
