Επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως, με την δεύτερη ιστορία και περισσότερες νεοφιλελέ πίτσες.

Ακολουθεί κοπυπαστάδα (ήτοι κονσέρβα) της δεύτερης ιστορίας της προηγούμενης αναρτήσεως, μόνο που υπάρχει και απντέτοιο (ούτως ειπείν update) ενώ έχω αλλάξει λιγουλάκι (αρκετά) και το ηθικόν δίδαγμα (επί τα χείρω). Θα μου πείτε, και γιατί δεν έβαλες το απντέτοιο στην προηγούμενη ανάρτηση όπως κάνεις σε άλλες περιπτώσεις;
Απάντηση: είχα τους λόγους μου και θα τους καταλάβετε. Τέτοια διαμάντια άλλωστε πάνε μόνα τους. Πάμε λοιπόν:

Ιστορία δεύτερη:
Οι γονείς μου που ακόμα εργάζονται, έμποροι αμφότεροι, κι αυτό διότι τα όρια ηλικίας είναι πιο "πλαστικά" κι από την πλαστελίνη, διατηρούν τα μαγαζιά τους σε περιοχή ολίγον έξω από το κέντρο, όπου το ωράριο λειτουργίας είναι (ως προς Αθήνα-Πειραιά) αρκετά διαφορετικό και σε μέρες και σε ώρες (αλλ'ουχί τουριστικό ωράριο, ουδεμία σχέση). Αυτό διότι το μέρος εκεί θεωρείται εν μέρει μικροθέρετρο για ένα ξέσκασμα στο άψε-σβήσε για να ξεφύγεις λίγο από τη φασαρία του λεκανοπεδίου, για να νοιώσεις λιγουλάκι ότι είσαι στην εξοχή ρε παιδάκι μου. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι στο μέρος εκείνο το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς (ιδίως τος θερινούς μήνες) δεν έρχεται τόσο μεσοβδόμαδα όσο τα σαββατοκύριακα που έχει έρθει κόσμος. Πριν από πολλάααααα χρόνια λοιπόν, και μετά από μεγάλους αγώνες (στους οποίους είχε συμμετάσχει πεισματικά και ο πατέρας μου) ο τοπικός εμπορικός σύλλογος κατάφερε να έρθει σε συνεννόηση με τη Νομαρχία και να επιτρέψει σε όποιους ήθελαν την ελεύθερη λειτουργία των καταστημάτων τους τις Κυριακές. Προαιρετικά, το ξαναλέω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων τε και παρερμηνειών. Έτσι, κάποια μικρομάγαζα που ίσως να είχαν χαμηλά λειτουργικά έσοδα (πχ δεν έχουν υπαλλήλους ή δεν έχουν ψυγεία κλπ) να θεωρούσαν ότι είναι μια καλή ευκαιρία για μεροκάματο και χαλάλι ο κόπος (μιας και καμία μέρα από τις άλλες δεν σε έπαιρνε να έχεις κλειστό το μαγαζί σου). Για την ιστορία να πω ότι οι γονείς μου έχουν ξεχάσει τι σημαίνει κλειστό μαγαζί μια μέρα εδώ και πάααααρα πολλά χρόνια.
Επειδή, λοιπόν, όπως όλοι μας γνωρίζουμε το κράτος οφείλει πλέον να έχει συνέχεια, να εξυγιανθεί, να γίνει φιλικό προς τον πολίτη, να είναι ελκυστικό για επενδύσεις και λοιπές νεοφιλελεύθερες αρχιπίπες, από την στιγμή που η Νομαρχία έπαψε να υφίσταται και πλέον έχει αντικατασταθεί από την Περιφέρεια (μη χέσω δηλαδή) άρχισαν και τα πρόστιμα (πολύ χοντρά) για λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές που για πάνω από δύο δεκαετίες ήταν νομιμότατη και αυτό επειδή η Περιφέρεια δεν αναγνωρίζει τον τρόπο που λειτουργούσε η Νομαρχία. Ναι, έτσι απλά, καλά διαβάσατε, διότι μιλάμε για την ίδιαν χρονική περίοδο που ωσάν καλοί αρτοποιοί μας έχουν σκοτίσει τόσο πολύ τον έρωτα που μας τα έχουν κάνει εντελώς τσουρέκια περί της τάχα μου ευνοϊκής λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, που πόσο πολύ θα ωφελήσει το εμπόριο και λοιπές νεοφιλελεύθερες αρχιπίπες περί τάχα μου εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς παρά το γεγονός ότι ούτε καν οι ίδιοι οι έμποροι δεν θέλουν κάτι τέτοιο (είδατε με τον Κορκίδη τι έγινε).
Update: Μέσα σε όλη την αναμπουμπούλα λοιπόν, το θέμα το έπιασαν και κάποια (ας πούμε σοβαρά) μουμουέ. Το υπουργείο προκειμένου να δείξει ότι τάχα μου κάτι κάνει, έσπευσε να ασχοληθεί με το θέμα, οπότε και απεφάνθη (δημοσίως) ότι "από την στιγμή που ο τοπικός εμπορικός σύλλογος απεφάνθη πως δεν θέλει να είναι ανοικτά τα καταστήματα τις Κυριακές, οφείλουμε να το σεβαστούμε". Εδώ, λοιπόν, υπάρχει το εξής πανέμορφο πλην οξύμωρο, διότι και στην Αθήνα με τον Πειραιά ο εμπορικός σύλλογος έχει δηλώσει ότι θέλει κλειστά τα μαγαζιά, αλλά το Υπουργείο γράφει στα μεγαλύτερα και πλέον ευρεία των παπαριών του το τι θέλει ο εμπορικός σύλλογος και επιβάλει τα μαγαζιά να είναι ανοικτά! Και σας ερωτώ αγαπητές και αγαπητοί, είναι ή δεν είναι ένα σύγχρονο έπος της κυβέρνησης του πιτσαδώρου ο οποίος (όπως εναργώς έχει αναπτύξει και ο φίλτατος polse) έχει εφεύρει την πίτσα με τα τέσσερα τυριά που έχει γεύση πέντε τυριών;
Έχει σημασία αν ο Κορκίδης βγάζει στοιχεία ότι τα μαγαζιά πατώνουν με το νέο μέτρο; Έχει σημασία αν υπάρχουν καταγγελίες για απλήρωτη εργασία και αν εξαγγέλονται απεργίες από τους άμεσα εμπλεκομένους; Αν δεν το πει ο (κάθε) Γιακουμάτος (της εποχής), έχει σημασία;

Ηθικόν δίδαγμα: το κράτος δεν ενδιαφέρεται αν θα λειτουργούν ή όχι τα καταστήματα τις Κυριακές. Το κράτος δεν ενδιαφέρεται καν για το τι θέλει ο κόσμος. Ενδιαφέρεται μόνο να σου αποδείξει ότι θα σε πηδήξει επειδή έτσι γουστάρει αυτό. Ενδιαφέρεται μόνο για τον βιασμό. Εκεί που η αγορά είχε όντως αυτορυθμιστεί βάσει των αναγκών της, έρχεται και καταργεί τη "ρύθμιση", κι εκεί που η αγορά δεν θέλει έρχεται και την επιβάλει και όχι σε όσους θέλουν αλλά σε όλους, μόνο και μόνο για να μην κάνει κανείς αυτό που γουστάρει, πλην ίσως ελαχίστων. Και γιατί αυτό; Διότι εσένα δεν σου πέφτει λόγος. Εσύ πρέπει να μάθεις να δουλεύεις και Κυριακές και με 250 ευρώ και ανασφάλιστος και τα χίλια μύρια ευρωπαϊκά που έρχονται, αλλά όχι επειδή είναι ανάγκη λόγω των συνθηκών ή λόγω νομοθεσίας, ή ακόμη κι αν το θες εσύ. Πρέπει να μάθεις να κάνεις ό,τι σου λένε σαν καλό στρατιωτάκι επειδή στο λένε ότι πρέπει να το κάνεις, διότι η κρίση αύριο-μεθαύριο μπορεί να περάσει αλλά εσύ θα πρέπει να συνεχίσεις να δουλεύεις με 250 ευρώ ανασφάλιστος και Κυριακές κλπ, κλπ.
Πλέον η οικονομική κρίση δεν είναι καν το πρόσχημα. Πλέον η οικονομική κρίση είναι ευλογία και κυρίως ευκαιρία, και αυτό είναι το πιο τρομακτικό απ'όλα.

Γι'αυτό σας λέω, βάλτε στον πάτο σας και την Ευρώπη σας και τις αρχιπίπες του νεοφιλελέ σας και αφήστε μας στην ησυχία μας εμάς τους αναχρονιστικούς. Διότι πολύ το κουράσαμε.
Χαίρετε.
Τέλος update.

Τρεις νεοελληνικές ιστορίες τραγικής φαρσοκωμωδίας τρόμου με πολλή πίτσα.

Ακολουθούν τρεις ιστορίες που αποδεικνύουν ότι ο αποτυχημένος πιτσαδώρος Αντώνης_ εξυγιαίνει το ελληνικό κράτος κόβοντας τους δεσμούς με το φαύλο παρελθόν που μας έριξε στα βράχια.

Ιστορία πρώτη:
Πέρσυ τον Απρίλιο πέρασα ΚΤΕΟ τη μηχανή. Ως πασίγνωστον, το ΚΤΕΟ ναι μεν έχει διετή ισχύ αλλά οι κάρτες ελέγχου καυσαερίων είναι για ένα έτος. Παρεμπιπτόντως όσοι δεν το έχετε παρατηρήσει, πλέον τα εξουσιοδοτημένα συνεργεία (και όχι μόνο) απαγορεύεται να βγάζουν κάρτες καυσαερίων, άρα για τέτοια περίπτωση απευθύνεσαι μόνο σε ΚΤΕΟ. Φέτος τον Απρίλη, λοιπόν, παίρνω τηλέφωνο να ρωτήσω σχετικά μιας και έληγε η κάρτα της μηχανής. Η απάντηση που έλαβα ήταν ότι "το Υπουργείο δεν έχει βγάλει ειδικές καρτέλες για της μηχανές", υπονοώντας προφανώς ότι οι κάρτες ελέγχου καυσαερίων είναι διαφορετικές από εκείνες των αυτοκινήτων (άγνωστο το γιατί). Ενθουσιάστηκα!
Παρόλο που έλαβα τη διαβεβαίωση ότι είμαι καλυμμένος με την παλιά κάρτα, ξαναπήρα τηλέφωνο μετά τις ευρωεκλογές όπως με συμβούλεψαν. Η απάντηση ήταν η ίδια: πάρτε το πουλί κύριε. Ξαναπήρα τηλέφωνο πάλι πολύ πρόσφατα και μία από τα ίδια, εκ νέου: μας τα έχετε πρήξει.
Ηθικόν δίδαγμα: το κράτος θέλει έσοδα, είπαμε, ε; Βεβαίως, φαίνεται! Διότι όχι μόνο έκλεισε τα δημόσια ΚΤΕΟ λίγο πριν εξωθήσει ακόμη περισσότερο κόσμο προς αυτά, αλλά ούτε καν να υποστηρίξει αυτές τις ενέργειες δεν μπορεί. Και στο ενδιάμεσο κάτι θεϊκά ταξί βγάζουν τόση μαυρίλα που δεν μπορείς να δεις καν αν ο δρόμος πάει ευθεία ή στρίβει.

Ιστορία δεύτερη:
Οι γονείς μου που ακόμα εργάζονται, έμποροι αμφότεροι, κι αυτό διότι τα όρια ηλικίας είναι πιο "πλαστικά" κι από την πλαστελίνη, διατηρούν τα μαγαζιά τους σε περιοχή ολίγον έξω από το κέντρο, όπου το ωράριο λειτουργίας είναι (ως προς Αθήνα-Πειραιά) αρκετά διαφορετικό και σε μέρες και σε ώρες (αλλ'ουχί τουριστικό ωράριο, ουδεμία σχέση). Αυτό διότι το μέρος εκεί θεωρείται εν μέρει μικροθέρετρο για ένα ξέσκασμα στο άψε-σβήσε για να ξεφύγεις λίγο από τη φασαρία του λεκανοπεδίου, για να νοιώσεις λιγουλάκι ότι είσαι στην εξοχή ρε παιδάκι μου. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι στο μέρος εκείνο το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς (ιδίως τος θερινούς μήνες) δεν έρχεται τόσο μεσοβδόμαδα όσο τα σαββατοκύριακα που έχει έρθει κόσμος. Πριν από πολλάααααα χρόνια λοιπόν, και μετά από μεγάλους αγώνες (στους οποίους είχε συμμετάσχει πεισματικά και ο πατέρας μου) ο τοπικός εμπορικός σύλλογος κατάφερε να έρθει σε συνεννόηση με τη Νομαρχία και να επιτρέψει σε όποιους ήθελαν την ελεύθερη λειτουργία των καταστημάτων τους τις Κυριακές. Προαιρετικά, το ξαναλέω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων τε και παρερμηνειών. Έτσι, κάποια μικρομάγαζα που ίσως να είχαν χαμηλά λειτουργικά έσοδα (πχ δεν έχουν υπαλλήλους ή δεν έχουν ψυγεία κλπ) να θεωρούσαν ότι είναι μια καλή ευκαιρία για μεροκάματο και χαλάλι ο κόπος (μιας και καμία μέρα από τις άλλες δεν σε έπαιρνε να έχεις κλειστό το μαγαζί σου). Για την ιστορία να πω ότι οι γονείς μου έχουν ξεχάσει τι σημαίνει κλειστό μαγαζί μια μέρα εδώ και πάααααρα πολλά χρόνια.
Επειδή, λοιπόν, όπως όλοι μας γνωρίζουμε το κράτος οφείλει πλέον να έχει συνέχεια, να εξυγιανθεί, να γίνει φιλικό προς τον πολίτη, να είναι ελκυστικό για επενδύσεις και λοιπές νεοφιλελεύθερες αρχιπίπες, από την στιγμή που η Νομαρχία έπαψε να υφίσταται και πλέον έχει αντικατασταθεί από την Περιφέρεια (μη χέσω δηλαδή) άρχισαν και τα πρόστιμα (πολύ χοντρά) για λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές που για πάνω από δύο δεκαετίες ήταν νομιμότατη και αυτό επειδή η Περιφέρεια δεν αναγνωρίζει τον τρόπο που λειτουργούσε η Νομαρχία. Ναι, έτσι απλά, καλά διαβάσατε, διότι μιλάμε για την ίδιαν χρονική περίοδο που ωσάν καλοί αρτοποιοί μας έχουν σκοτίσει τόσο πολύ τον έρωτα που μας τα έχουν κάνει εντελώς τσουρέκια περί της τάχα μου ευνοϊκής λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, που πόσο πολύ θα ωφελήσει το εμπόριο και λοιπές νεοφιλελεύθερες αρχιπίπες περί τάχα μου εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς παρά το γεγονός ότι ούτε καν οι ίδιοι οι έμποροι δεν θέλουν κάτι τέτοιο (είδατε με τον Κορκίδη τι έγινε).
Ηθικόν δίδαγμα: το κράτος δεν ενδιαφέρεται αν θα λειτουργούν ή όχι τα καταστήματα τις Κυριακές. Ενδιαφέρεται μόνο να σου αποδείξει ότι θα σε πηδήξει επειδή έτσι γουστάρει αυτό. Εκεί που η αγορά είχε όντως αυτορυθμιστεί βάσει των αναγκών της, έρχεται και καταργεί τη "ρύθμιση", κι εκεί που η αγορά δεν θέλει έρχεται και την επιβάλει και όχι σε όσους θέλουν αλλά σε όλους, μόνο και μόνο για να μην κάνει κανείς αυτό που γουστάρει, πλην ίσως ελαχίστων.

Ιστορία τρίτη:
Κι ενώ όλα τα'χε η Μαργιωρή, το εγκεφαλικό της έλειπεεεεεεεε...
Καλωσήλθατε εις το άραχλον βασίλειον του Εκδόση Αδόνειδος Γεωργιάδη.
Θα μου πείτε τώρα, μα ο Αδόνειδος έχει φύγει. Συμφωνώ, αλλά το ξεφτιλίκι του είναι τέτοιο που θα τον θυμόμαστε μια ζωή, πόσο δε μάλλον όταν είχε διαδεχθεί λοβέρδους κλπ. Και ήδη βλέπω τα στοιχεία ότι η κρίση μου είναι πολύ σωστή και δίκαιη.
Γερό σκαρί μεν ο πεθερός μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι μετά το πέμπτο-έκτο εγκεφαλικό αρχίζεις να γονατίζεις. Έτσι, εν αντιθέσει με τις δύο τελευταίες φορές, ετούτη εδώ μάλλον θα χρειαστεί να κάτσουμε μέσα λιγουλάκι παραπάνω. Μόνο που η διαφορά είναι πλέον ότι έχουμε κι ένα νήπιο στο σπίτι και τα πράγματα είναι ψιλοζορικά (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση) για περαιτέρω ηρωϊσμούς.
Δεν το γνωρίζαμε κι ευτυχώς κάποιος μας σφύριξε ότι υπάρχει η δυνατότητα να πάρουμε αποκλειστική νοσοκόμα με συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ. Άρχισα να το ψάχνω άμεσα. Τελικά μετά από καμιά τρίωρη προσπάθεια, έβγαλα γραμμή (κοινώς το σήκωσαν και δεν εννοώ ότι το σήκωσαν επειδή κωλοβάραγαν έως τότε αλλά επειδή δεν προλάβαιναν ν'αναπνεύσουν). Η ευγενέστατη κι εξυπηρετικότατη υπάλληλος με ενημέρωσε λοιπόν για τα δικαιολογητικά που απαιτούνται και δεν κρύβω ότι ενθουσιάστηκα διότι επιτέλους διαπίστωσα ότι έχει παταχθεί το φίδι της γραφειοκρατίας που επί δεκαετίες κατέτρωγε λίγο λίγο τις σάρκες των πολιτών και του κράτους. Πιο συγκεκριμένα χρειάζονται:
α) μία γνωμάτευση από διευθυντή κλινικής που να λέει ότι ο ασθενής χρήζει για πόσες ημέρες αποκλειστικής νοσοκόμας
β) θεώρηση της ανωτέρω γνωματεύσεως από ελεγκτή του ΙΚΑ που βρίσκεται στο νοσοκομείο
γ) τις αποδείξεις της νοσοκόμας με σφραγίδα της νοσοκόμας και επίσης σφραγίδα της νοσηλευτικής υπηρεσίας του νοσοκομείου
δ) φωτοαντίγραφο του εξιτηρίου
ε) φωτοτυπία του ΙΒΑΝ για καταβολή του ποσού (σιγά μη και δεν το πλήρωνες εσύ από την τσέπη σου μόρτη!)
στ) το βιβλιάριο ασθενείας
Και όλα αυτά για το πολύ 8 νύκτες ανά νοσηλία (κοινώς εσύ μπορείς να έχεις πρόβλημα και να πρέπει να κάτσεις κανάν μήνα. Ε, στα παπάρια τους. Οκτώ μέρες και πολλές σου είναι. Κι αν βγει και ξαναμπεί, πάμε πάλι απ'την αρχή).
Δεν το κρύβω ότι και μόνο που τα άκουγα προσπαθώντας να τα σημειώσω όλα, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "δε γα**έται, μάλλον θα τα καταφέρουμε και χωρίς αποκλειστική". Διότι για να ανταπεξέλθεις σε ένα νοσοκομείο δεν απαιτούνται μόνο 3-4 άτομα (για τις βάρδιες τε και τις προμήθειες υλικών απ'έξω με δικά σου λεφτά) αλλά πλέον θες κι έναν ακόμη για την διεκπεραίωση της γραφειοκρατίας. Το καλύτερο όμως το άφησα για το τέλος. Τα δικαιολογητικά πρέπει να τα πάει ο ίδιος ο δικαιούχος, ειδάλλως να έχει κάνει εξουσιοδότηση σε κάποιον άλλον. Μήπως, άραγε, θυμάστε εκείνη την κωμωδία που λεγόταν "Τρελό πάρτυ στου Μπέρνι"; Διότι η βορίδειος Υγεία του Εκδόση Αδόνειδος Γεωργιάδη κάτι τέτοιο έχει αρχίσει να θυμίζει.
Μην σας το κρύβω, ενθουσιάστηκα. Διότι ο γέρος δεν μπορεί ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει, ούτε καν να καταπιεί κι ακόμη δεν ξέρουμε καν σε τι επίπεδο βρίσκεται η αντιληπτική του ικανότητα. Οπότε τι να πάει, πως να πάει και τι εξουσιοδότηση να κάνει. Ακόμη, λοιπόν, κι αν εξοπλιστείς με υπομονή και περάσεις από όλη την προηγούμενη δοκιμασία, θα πρέπει να βάλεις τον γέρο να πάει να κάνει και τις ενέργειες για να πάρει τα χρήματα πίσω. Άριστον!
Ηθικόν δίδαγμα: το ελληνικό κράτος εξυγιαίνεται με τρόπο τέτοιο που να σκοτώνει αδιακρίτως τους πολίτες του. Αυτή είναι η νέα Ελλάδα του πιτσαδώρου, αυτή είναι η Ευρώπη που μας έχουν επιβάλει. Και στο ενδιάμεσο, πρωτογενές πλεόνασμα.

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους ηλιθίους που θεωρούν ότι ταμηλίθιοι τύπου Σαμαρά και Άδόνειδος φτιάχνουν το ελληνικό κράτος.
Καληνύχτα στα μυαλά σας.