Νομίζω ότι οι ενδείξεις είναι εξαιρετικά ανησυχητικές και γι'αυτό δεν συμμερίζομαι τα πανηγύρια.

(προσοχή, ακολουθεί τερατώδες σενδόνι που όμως σας συνιστώ να πάτε μέχρι κάτω)

Μόλις πριν από μία εβδομάδα διερωτιώμουν μεγαλοφώνως εις το φεητσιμβούκιον για το εξής θέμα: η δράση της ΧΑ είναι σε γενικές γραμμές γνωστή σε όλους (πλην πολιτικών φυσικά, που δείχνουν να την ανακάλυψαν μόλις εσχάτως, παρόλο που έχει μεσολαβήσει και ένας χρόνος από την εκλογή της συν κάμποσες θεωρίες περί δύο άκρων, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα). Ναι μεν πρόσφατα ο Συνήγορος του Πολίτη απεφάνθη ότι τον τελευταίο ένα χρόνο (οπότε και έλαβε πιο πολιτική υπόσταση) έχουν εκτοξευθεί σε αριθμούς οι επιθέσεις που απαριθμούν 400 τραυματισμούς συν 4 δολοφονίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι το πραγματικό "ξεφάντωμα" ξεκίνησε τις τελευταίες δύο με τρεις εβδομάδες αφού κατά πως φαίνεται μέχρι πρότινος είχαμε απλή προθέρμανση. Τόσο η επίθεση στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ (κυρίως κνίτες), όσο και η αμιγώς πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δείχνουν μια αναμφίβολη στροφή ως προς την "ποιότητα" των κινήσεων.

...Η οποία ποιότητα των κινήσεων δείχνει κυρίως ΚΚΕ. Τι θέλω να πω;
Ακόμη και το περιβόητο σκηνικό με την Δούρου και την Κανέλλη είχε μία ποιοτική διαφοροποίηση: η Δούρου έφαγε λίγο αθώο νεράκι και η Κανέλλη έναν ξεγυρισμένο φούσκο με σχεδόν επαγγελματικό κροσέ. Από όλους τους αφισοκολλητές (όπου εννοείται ότι δεν έχει μόνο το ΚΚΕ τέτοιους) την έπεσαν σε αυτούς του ΚΚΕ και τώρα (πριν 10 μέρες) είχαμε και την πρώτη δολοφονία Έλληνα ο οποίος είχε (κατά την ταπεινή μου άποψη) σαφείς κουμμουνιστικές καταβολές. Μήπως αυτά δεν είναι τυχαία;
Το ΚΚΕ βρίσκεται σε μία διαρκή πτώση. Πλέον έχει φτάσει στο σημείο μπαίνω-δεν μπαίνω στη Βουλή και προσωπικά δεν θα εκπλαγώ κι αν μείνει απ'έξω κάποια στιγμή. Το "γιατί" νομίζω ότι περιγράφεται επαρκώς από την κατάργηση της στήλης του Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη, ο οποίος Μπογιόπουλος πραγματικά θεωρώ ότι ίσως να είναι ο μοναδικός αξιόλογος στο "κόμμα", ή έστω ο μοναδικός που μπορεί να γίνει σε σημαντικό βαθμό κατανοητός δίχως τη χρήση του κομματικού λεξικού ξυλοελληνικής. Οπότε γενικά όλα δείχνουν ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε μία φάση μεγαλύτερης εσωστρέφειας ακόμη και από την φυσιολογική του, άρα γιατί την έπεσε τόσο ξεκάθαρα η ΧΑ σε αυτό; Το ερώτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο βασανιστικό αν αναλογιστούμε ότι η οργάνωση (και η εμπειρία) που έχει το ΚΚΕ (σε όλες τις εκφάνσεις του) σε τέτοια θέματα είναι τεράστια. Μήπως, λοιπόν, η ΧΑ ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη; Μήπως υπάρχει λόγος που την πέφτει στο ΚΚΕ αντί (πχ) για τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι σε πολύ πιο "επικίνδυνη" θέση και που εξάλλου έστω και τύποις ως αριστερό κόμμα λογίζεται;

Να το πάμε λίγο παραπέρα. Χθες, Παρασκευή, είχαμε τρία πολύ ανησυχητικά γεγονότα ανάμεσα σε οπαδούς του Ολυμπιακού και αντίστοιχους του Παναθηναϊκού. Το πρώτο έλαβε χώρα έξω από τον Άρειο Πάγο, όπου αν αληθεύουν τα ρεπορτάζ που διάβασα είχαν μεταβεί καμιά εκατονπενηνταριά οπαδοί του Ολυμπιακού για να συμπαρασταθούν σε κάποιους "ομόδοξους" που είχαν δικαστήριο. Πρώτη απορία: όσοι ξέρουν την περιοχή γνωρίζουν καλά ότι στα 500 μέτρα βρίσκεται το ιδιόκτητο φρούριο της Θύρας 13 (κυριολεκτικώς φρούριο), άρα η κοινή λογική λέει ότι αυτά τα 150 άτομα θα πρέπει να είχαν πάει κατόπιν συνεννοήσεως ώστε να κυλήσουν ομαλά τα πράγματα, διότι ποιος μαλάκας θα πάει σε τόσο μικρό αριθμό κυριολεκτικά μέσα στη φωλιά του λύκου; Δεν έχει λογική. Μολαταύτα έπεσε σεβαστή ποσότητα ξύλου και όλα αυτά κυριολεκτικώς κάτω από τη μύτη της ΓΑΔΑ που είναι ακριβώς δίπλα. Περίεργα πράγματα.
Πάμε στο δεύτερο σκηνικό: ως νέοι φυσιοδίφες οι βάζελοι, αποφάσισαν να πάνε μέχρι το Μεσολόγγι όπου κάνει προετοιμασία η ομάδα τους στο βόλεϊ προκειμένου να την παρακολουθήσουν στα τοπικά φιλικά που έχει να δώσει (hint: πόσα εισιτήρια έκοψε φέτος το ΤΑΠ Παναθηναϊκός που μέχρι και ανακοίνωση είχε βγάλει ότι οι οπαδοί δεν έχουν στηρίξει την ομάδα τους;). Αν, λοιπόν, αληθεύουν και αυτά τα ρεπορτάζ, προφανώς ανάμεσα σε δύο φιλικές αναμετρήσεις αποφάσισαν να πεταχτούν και μια βόλτα ως τον τοπικό σύνδεσμο της Θύρας 7, μάλλον όχι ακριβώς για να υποβάλλουν τα σέβη τους, υποθέτω. Αποτέλεσμα; Βουκολικό ξύλο και ένας νεαρός οπαδός του Παναθηναϊκού χαροπαλεύει επειδή έφαγε 2 πέτρες στο κεφάλι.
Σκηνικό τρίτο: χθες το βράδυ στα Καμίνια (δηλαδή κάργα μέσα Πειραιά και σε περιοχή όχι και πολύ... φίλια προς τους "αλλόδοξους") μαχαιρώθηκε 15χρονος οπαδός του Ολυμπιακού, όπου από πληροφορίες που ακούγονται (υπάρχουν και κάποια ρεπορτάζ) όλες οι ενδείξεις στρέφονται προς οπαδούς του βάζελου.

Εδώ λοιπόν, μου δημιουργούνται τρομακτικά ερωτήματα τα οποία με παραπέμπουν πίσω στα γεγονότα της λεωφόρου Λαυρίου που είχαν καταλήξει στην δολοφονία του Φιλόπουλου και μιλάμε πλέον για το 2007 όπου είναι καλό να θυμηθούμε τα γεγονότα: πιο συγκεκριμένα, όσοι άκουγαν (ιδίως) ραδιόφωνο και ασχολούνταν με το ίντερνετ θα θυμούνται ότι για ολόκληρες μέρες προαναγγελόταν (δίχως πολλές λεπτομέρειες βέβαια) ένα πολύ μεγάλο ραντεβού ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων. Θα σας μπίξουμε, οι μεν, θα σας δείξουμε οι δε, όλα ανοικτά, όλα με μηνύματα σε εκπομπές ή σε φόρα στο ίντερνετ. Και οι μέρες περνούσαν έτσι με τα αίματα να ανάβουν ολοένα και περισσότερο και όλοι το βλέπαμε και όλοι ανησυχούσαμε. Θυμάμαι ραδιοφωνικούς παραγωγούς να αναρωτιούνται δημοσίως γιατί δεν επεμβαίνει κάποιος εισαγγελέας διότι όσο οι μέρες πέρναγαν, πλέον ήταν σαφές ότι θα πηγαίναμε για μακελειό. Θυμάμαι μάλιστα ότι μέχρι και σε εφημερίδα είχα διαβάσει σχόλια δημοσιογράφου που εξέφραζε την ανησυχία του (νομίζω στην Ελευθεροτυπία ήταν). Παρόλο που η ημερομηνία και το μέρος δεν ήταν γνωστά στον πολύ κόσμο, την αποφράδα μέρα συγκεντρώθηκαν πολλά μηχανάκια (μιλάμε για πολλά όμως) στο στάδιο Γ. Καραϊσκάκης (υποθέτω ότι αντίστοιχο σημείο συγκέντρωσης πρέπει να υπήρχε και για τους βάζελους) τα οποία έφυγαν και πήγαν ως τη λεωφόρο Λαυρίου προφανώς οδικώς, με τους βάζελους να κάνουν κάποιο αντίστοιχο δρομολόγιο, υποθέτω. Όλα αυτά φυσικά με την αστυνομία να μην έχει πάρει χαμπάρι. Ναι. μιλάμε για την ίδιαν αστυνομία με τους υπερκοριούς (το περιβόητο βαλιτσάκι που διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες), με τους φυτευτούς μυστικούς παντού (μέχρι και στην μέταλ κοινότητα ξέρουμε ότι έχουμε έναν, λέτε να μην έχουν στους συνδέσμους;). Μιλάμε για την αστυνομία που έχει εξαρθρώσει (με ή δίχως ερωτηματικά) έως και τρομοκρατικές οργανώσεις και που δεν μπόρεσε να βρει που θα συναντιώνταν οι καφροστρατοί των δύο αιωνίων με πρόσχημα έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών (ως εκεί έφτασαν οι εν λόγω φυσιοδίφες). Και όχι μόνο αυτό, αλλά ολόκληρες πορείες μηχανών και δεν τις πήρε το μάτι κανενός μπάτσου, σε υπηρεσία ή εκτός (ίσως να ήταν απασχολημένοι να πυροβολούν τίποτε μαθητές φαίνεται). Δηλαδή μιλάμε ότι αν έπαιζε 40 αριθμούς στο τζόκερ ο αρχηγός της ΕΛΑΣ εκείνη την ημέρα θα έβγαιναν οι υπόλοιποι 5. Τρομερά πράγματα.
Ας επιστρέψουμε όμως στα πρόσφατα γεγονότα που περιγράφαμε για να δούμε τις όποιες ομοιότητες που δυστυχώς είναι ανατριχιαστικές: πρώτον, ένα χοντρό συμβάν στην εξοχή με αφορμή αγώνα δευτερεύοντος αθλήματος (για τα ελληνικά δεδομένα), δεύτερον, επεισόδια δίπλα σε ένα από τα πλέον φυλασσόμενα σημεία της χώρας -τη ΓΑΔΑ- και τρίτον μία επίθεση μέσα σε μια περιοχή που όχι απλά σπανίως πατάει έτσι αβίαστα "αλλόδοξος" αλλά που μάλλον δεν τολμάει κιόλας. Σαν κάτι να μην μου πηγαίνει καλά εδώ πέρα...

Ας ξαναπάμε στην Χρυσή Αυγή. Τα γεγονότα που περιέγραψα αρχικά μαζί με τους συλλογισμούς που παρέθεσα ακολούθησαν κάποια άλλα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και τα οποία αποτελούσαν αναμφίβολες επιδείξεις δυνάμεως. Αναφέρομαι στα περιβόητα κάμπινγκ, στα γεγονότα στον Μελιγαλά και σε διάφορα άλλα. Σε αυτό το σημείο να κάνω μια πάρα πολύ σημαντική παρένθεση. δείτε προσεκτικά την παρακάτω φωτογραφία.

Για να μην σας ρωτήσω να μου πείτε μόνοι σας τη στιχομυθία, επειδή δεν πρόκειται να τη βρείτε θα το πάρει το ποτάμι: η σημαία αυτή (κυριολεκτικώς) δεσπόζει έξω από τις δεξαμενές του Περάματος, στην στάση "Διυλιστήρια ΒΡ" επί της λεωφόρου Δημοκρατίας (τραγική ειρωνία). Τοποθετήθηκε στην κολώνα προφανώς με γερανό (δε νομίζω να γίνεται και αλλιώς) την επομένη του ξύλου στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ δηλαδή αρκετές μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Όταν μιλάμε για Πέραμα μιλάμε για μια περιοχή ακραίας φτώχειας, μιλάμε για μια περιοχή που μαστίζεται από ανεργία, που είναι ταυτισμένη με την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και μοιραία με το ΚΚΕ (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο). Επειδή όμως γνωρίζω καταστάσεις, ξέρω ότι πάντοτε υπήρχαν και πολύ έντονες ακροδεξιές τάσεις στο Πέραμα και την ευρύτερη περιοχή, άσχετα αν αυτές μόλις στις τελευταίες εκλογές έλαβαν εκλέξιμα ποσοστά. Όπως και να'χει, η κίνηση αυτή, λοιπόν, που ήταν τρομακτικά συμβολική και που προηγήθηκε για αρκετές ημέρες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα υποθέτω ότι δεν προβλημάτισε κανέναν απολύτως, όπως και όλα τα άλλα συμβάντα που θαυμάζουμε ιδίως τις τελευταίες 3 εβδομάδες, μέσα στις οποίες μεταξύ άλλων η Χρυσή Αυγή εκκλήθη από τον πραγματικό κυβερνητικό εκπρόσωπο να σοβαρέψει κιόλας μπας και συμμετάσχει σε κυβέρνηση σωτηρίας της χώρας.

Και μέσα σε όλα, είχαμε και το σημερινό πραξικόπημα που θα γινόταν από καμιά 20ριά συνολικά εφέδρους (παλαιμάχους) που πιθανώς να είχαν βάλει και κανά βυσματάκι να περάσουν καλύτερα, αλλά είχαμε μέχρι κι εκείνο το αλήστου μνήμης υποτιθέμενο πραξικόπημα επί Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' του Δωσίλογου, ένεκα του οποίου μίλησε τότενες για δημοψήφισμα και την οποίαν ιστορίαν περιέργως αντί να ανασύρουν ελληνικά ΜΜΕ, την ανέσυραν δύο ξένα. Έλα νιμού στον τόπο σου λέμε...

Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε με την αναφορά περισσοτέρων περιστατικών των τελευταίων ημερών όπου ομολογουμένως βιώνουμε μια περίεργη υπερδραστηριότητα (που συνοδεύεται από αντίστοιχη υπερπληροφόρηση από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης) διότι αυτά είναι κυριολεκτικώς αναρίθμητα. Ας περάσουμε σιγά, σιγά στο δια ταύτα.

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι από την φαηλίζουσα λαζαρίδειο τακτική που ακολουθείται, πλέον σιγά, σιγά περνάμε στο ότι ο μέγιστος πολιτικός ανήρ Σαμαράς θα είναι αυτός που έσωσε τη χώρα από τον φασισμό, τον οποίον βέβαια ο ίδιος είχε εκθρέψει προηγουμένως αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Το πρόβλημα είναι ότι βλέπω κόσμο να πανηγυρίζει για τις συλλήψεις των χρυσαυγητών και ειλικρινώς απορώ.
Οι συλλήψεις γίνονται σε βουλευτές. Αυτό σημαίνει ότι απολαμβάνουν πλήρη βουλευτικά δικαιώματα άρα και βουλευτική ασυλία. Εδώ έχουμε ένα πολύ προφανές κόλλημα, το οποίο κάποιοι βρήκαν πως μπορεί να υπερκερασθεί με το άρθρο 62 του Συντάγματος (το οποίο εσχάτως θυμήθηκαν), το οποίο σε συνδυασμό με τις αλλαγές που προωθούνται στην νομοθεσία θα οδηγήσουν στην αποφασιστοποίηση της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας γενικότερα (sic). Σε αυτό το σημείο αναφύονται μερικά πολύ σοβαρά προβλήματα...

Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα είναι ότι τελικώς σε αυτήν την κωλοχώρα όλοι θέλουν να έχουν άποψη αλλά μόνο ελάχιστοι διαβάζουν, διότι πολύς κόσμος τσίμπησε τα περί των κακουργημάτων, έλα όμως που δεν είναι σκέτα αλλά πρέπει να είναι και αυτόφωρα. Και τι σημαίνει αυτόφωρο; 48ωρο, αυτό σημαίνει. Άπαξ και παρέλθει το 48ωρο (που ισχύει για όλα τα αδικήματα) παύει να ισχύει το αυτόφωρο άρα εμπίπτουμε εκ νέου στις πρόνοιες Βενιζέλου περί βουλευτικής ασυλίας.

Update: Διά του λόγου το αληθές.
Άρθρο 242 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας

1. Αυτόφωρο είναι το έγκλημα την ώρα που γίνεται ή το έγκλημα που έγινε πρόσφατα. Η πράξη θεωρείται ότι έγινε πρόσφατα ιδίως όταν αμέσως ύστερα από αυτήν ο δράστης καταδιώκεται από τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται οπουδήποτε να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συμπεραίνεται ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο.

2. Ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει μια από τις παραπάνω περιπτώσεις, αν πέρασε όλη η επόμενη μέρα από την τέλεση της πράξης.

3. Τα εγκλήματα που τελούνται δια του τύπου θεωρούνται πάντοτε αυτόφωρα.

«4. Τα εγκλήματα που τελούνται από ανηλίκους δεν δικάζονται ως αυτόφωρα.» 
(σας μερσώ eskarina) Τέλος Update

Πέραν τούτου όμως, το Σύνταγμα προβλέπει και κάτι άλλο: ότι κάθε αδίκημα θα δικάζεται βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας κατά την οποίαν τελέστηκε το αδίκημα, άρα όσες αλλαγές και αν προωθηθούν αυτές θα πιάνουν (αν πιάνουν) ό,τι συμβεί από την αλλαγή της νομοθεσίας και μετά. Τα πριν δικάζονται με τα πριν. Απλά πράγματα. Άρα το όλο καλαμπούρι που έχει στηθεί βασίζεται σε δύο πήλινα πόδια και προφανώς υποδηλώνει ότι γίνεται για το θεαθήναι, διότι εδώ πέρα έχουμε να σκεφτούμε πολλά πράγματα, ένα εκ των οποίων ότι η αντισυστημική Χρυσή Αυγή δεν έχει ούτε ένα χτύπημα κατά συστημικού στόχου στο ενεργητικό της. Όλες οι επιθέσεις της, φραστικές τε και μη στοχεύουν στα εκτός συστήματος σημεία. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, ένας τόσο χρήσιμος σύμμαχος, που βοηθάει εμπράκτως την αστυνομία στην αναχαίτιση των μπαχαλάκηδων της αριστέρας κλπ, κλπ (sic) και τον οποίον είχαμε στα ώπα-ώπα μέχρι τώρα, να ριφθεί στην πυρά; Τόσο γρήγορα κάηκε το χαρτί του;

Εδώ το πράγμα αρχίζει να γίνεται πολύπλοκο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι φαήλοι και οι σαμαράδες ελάχιστα σκοτίστηκαν για το αν δολοφονήθηκε κανείς (από την στιγμή που δεν είναι δικός τους) ή αν έχει τροκοκρατηθεί ο κόσμος (τουναντίον αυτός είναι και ο στόχος, και θα το αποδείξουμε παρακάτω). Το πρόβλημα έγκειται στο ότι διαπίστωσαν ότι τελικώς το φιδάκι δεν ελέγχεται και αυτό το διαπίστωσαν αφότου το άφησαν πλήρως ελεύθερο να κάνει ό,τι γουστάρει. Αυτό αποδεικνύεται αφενός από τα δημοσκοπικά ποσοστά για τον δήμο Αθηναίων όπου ο Κασιδιάρης φέρεται ακόμη και τώρα να προηγείται σχετικά άνετα του δευτέρου Δένδια, αφετέρου από τα κομματικά δημοσκοπικά ποσοστά όπου η Χρυσή Αυγή όχι μόνο έχει παγιωθεί ως τρίτο κόμμα αλλά και αν διαβάσουμε προσεκτικά την πορεία όλων των δημοσκοπήσεων είναι το μοναδικό κόμμα που έχει παγιωμένη ανοδική δυναμική. Η απόδειξη επί τούτου φαίνεται σε κάτι πολύ απλό: από τις δημοσκοπήσεις που έσπευσαν ν'αφήσουν να διαρρεύσουν αμέσως μετά το "ανηλελές κυνήγι επί τη ευκαιρία της δολοφονίας" προς τους φασίστες, από το οποίο προκύπτει ότι η ΧΑ όχι μόνο πέφτει αλλά και ότι τα ποσοστά της τα καρπώνεται η νουδού. Και μόνο από αυτό το τελευταίο καταλαβαίνεις πόσο στημένες είναι οι δημοσκοπήσεις καθώς και το μέγεθος της αμηχανίας στην οποίαν έχει περιπέσει το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό. Διότι αν οι ψηφοφόροι της ΧΑ ήταν να πάνε πίσω στη νουδού δεν θα είχαν φύγει εξαρχής. Πιθανότερο είναι να πάνε προς τον Καμμένο ή ακόμη και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά προς τον εγκεφαλικώς ανύπαρκτο Σαμαρά και τους καραφασίστες συμβούλους του. Άρα η απειλή έχει αρχίσει να γίνεται πολλαπλή και γι'αυτό έπρεπε  να ελεγχθεί με τρόπο τέτοιον ώστε να επανακτηθεί ο έλεγχος (αλλά και να δωθεί και το μάθημα που πρέπει). Πως μπορεί να γίνει αυτό; Με μια ιστορία σαν αυτή που θαυμάζουμε σαν χάνοι τις τελευταίες ώρες. Στην καλύτερη περίπτωση το κράτος μπορεί να δείξει το μεγαλείο του (ακριβώς όπως το έχει δείξει κατ' επανάληψιν σε απλούς πολίτες) και να κάνει ό,τι γουστάρει (δηλαδή να καταδικάσει παράνομα τους βουλευτές της ΧΑ) και να σου τρίψει στην μούρη ότι αν δεν γουστάρεις πήγαινε στη Χάγη. Φυσικά αν πας θα δικαιωθείς αλλά μέχρι τότε κάτσε υπολόγισε μεγάλε πόσος καιρός θα έχει περάσει και μέχρι τότε στην συνείδηση του κόσμου ο Σαμαράς θα είναι αυτός που έσωσε τη χώρα και από την λαίλαπα της αριστεράς και από το τέρας του φασισμού (και όλα αυτά με την ίδιαν βεβαιότητα ότι σώζει τη χώρα). Στην χειρότερη περίπτωση, οι χρυσαυγήτες θα λάβουν το συγχωροχάρτι που τους έχει προαναγγελθεί ότι θα λάβουν αφού πρώτα ξαναπροσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο (παρα)κρατικό σύστημα και δηλώσουν εκ νέου την πλήρη υποταγή τους. Δώστε βάση στο εξαιρετικά διδακτικό βίντεο που ακολουθεί (αμέσως μετά το 1:20):



"Έστω και τώρα εγώ θα σας έλεγα να χαμηλώσετε λίγο τους τόνους", ο Γαρουφαήλ
"Το σέβομαι αυτό που λέτε", η απάντηση του Κασιδιάρη.
Εντυπωσιακό, έτσι; Και διδακτικόν: όχι μόνο δεν έπεσαν χαστούκια, αλλά τελικώς η σχεδόν πατρικής στοργής παραίνεση του Γαρουφαήλ γίνεται δεκτή με σεβασμό. Πως είπατε;

Μιας και ξαναμπλέξαμε τον Γαρουφαήλ στην κουβέντα, θα ήθελα να σας παραπέμψω σε ένα άρθρο-εμετό που είχε γράψει στην εφημερίδα (ο θεός να την κάνω) Δημοκρατία (άλλη σατανική ειρωνία αυτή) την 13/1/2013 με τίτλο το Μονοπώλιο της Βίας, όπου ουσιαστικά είχε προαναγγείλει τα πάντα (οι τονισμοί δικοί μου):

"Οι ελεύθεροι άνθρωποι, για να μην τρώνε ο ένας τον άλλο, για να μην αυθαιρετεί όποιος του καπνίσει ασκώντας βία όποτε και σε όποιον θέλει, έκαναν κάτι σοφό. Συγκρότησαν με τη βούλησή τους το κράτος και εκχώρησαν σε αυτό το μονοπώλιο της βίας.

Σε μια δημοκρατική κοινωνία, η μόνη αποδεκτή βία είναι αυτή που υποχρεώνεται να ασκήσει το κράτος διά των άμεσων οργάνων της εξουσίας εφαρμόζοντας τους νόμους και το Σύνταγμα απέναντι σε εσωτερικές ή εξωτερικές απειλές. Νόμους και Σύνταγμα που έχουν ψηφίσει οι πολίτες διά των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους.

Αντιβία στη βία του δημοκρατικού κράτους από τον πολίτη επιτρέπεται μόνον στην κατάσταση ανάγκης. Π.χ. όταν το όργανο της εξουσίας που κάνει νόμιμη σύλληψη ή έρευνα πάει να βιάσει τη γυναίκα σου. Ακραίο το παράδειγμα, αλλά σαφές.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ο πολίτης έχει άλλα όπλα, όταν θεωρεί ότι αδικείται από την άσκηση της νόμιμης βίας του δημοκρατικού κράτους. Εχει τις δικονομικές εγγυήσεις, το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, της ελεύθερης έκφρασης γνώμης, την ψήφο του, το δικαίωμα να συγκροτεί νόμιμες πολιτικές οργανώσεις και σωματεία, να βροντοφωνάξει αυτό που θεωρεί δίκιο του και να το διεκδικήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Αλλωστε σήμερα, το έχω ξαναγράψει, δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας. Ο καθένας μπορεί να λέει σχεδόν ό,τι θέλει.

Μόνο στις δικτατορίες, μαύρες ή κόκκινες, όπου οι πολίτες στερούνται των παραπάνω ελευθεριών και μέσων, νομιμοποιείται η αντιβία των πολιτών.

Αυτό είναι το σύστημα που έχτισαν οι ελεύθεροι άνθρωποι, για να μη βασιλεύουν η ανομία και η αυθαίρετη βία ατόμων ή μειονοτήτων. Δεν είναι τέλειο. Πώς θα μπορούσε, αφού το στελεχώνουν άνθρωποι; Τεράστια τα προβλήματα. Διαφθορά, στρεβλώσεις, εγκληματικά λάθη και παραλείψεις, αναξιοκρατία. Ομως είναι το μόνο της προκοπής. Ολα τα άλλα συστήματα, όπου και αν δοκιμάστηκαν, σε Ανατολή και Δύση, οδήγησαν σε βαρβαρότητα, εξίσωσαν προς τα κάτω και μοίρασαν στους πολλούς σε ίσες μερίδες τη δυστυχία και την ανελευθερία, ενώ επιφύλαξαν σκανδαλώδη προνόμια σε μειονότητες, που κανείς δεν εξέλεξε και κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει.

Υπάρχει, λοιπόν, μια ελάχιστη μειονότητα που διεκδικεί το δικαίωμα στη βία, αρνείται το μονοπώλιο του κράτους σε αυτή, για να επιβάλει τις αναρχικές, μηδενιστικές απόψεις της. Πάντα θα υπάρχει. Είναι μια ενδημική ασθένεια στις κοινωνίες. Κάποιοι πάντοτε θα θέλουν με το πιστόλι, τη βόμβα και τον λοστό να επιβάλουν τις απόψεις τους. Είτε γιατί είναι ρομαντικοί που εξεγείρονται για την αδικία του συστήματος είτε ιδεοληπτικοί που μισούν το χώμα που πατάνε, πάντα θα υπάρχουν. Εχουμε νόμους γι’ αυτούς, που περιλαμβάνουν δικονομικές εγγυήσεις, ακόμη και γι’ αυτούς που θέλουν να καταστρέψουν το σύστημα που τους τις παρέχει. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε τη βασική διαφορά μας από τους εθνομηδενιστές. Εμείς πιστεύουμε στο Εθνος και στους θεσμούς και τα υπερασπιζόμαστε αμφότερα, ακόμη και για λογαριασμό αυτών που τα αρνούνται ή και τα πολεμούν.

Διότι δεν ξεχνώ ποτέ τη ρήση ότι «ο άνθρωπος γεννιέται εμπρηστής, αλλά πεθαίνει πυροσβέστης».

Κάποιοι είναι «κοινωνικοί λύκοι» και γι’ αυτούς μόνο μία αντιμετώπιση υπάρχει. Πολλοί όμως από τους οργισμένους πιτσιρικάδες, ειδικά όσοι διεστράφησαν ως χαρακτήρες από το τουβλοποιείο της ανθελληνικής παιδείας που έχτισε η «πολιτική ορθότητα», έχουν ως κίνητρο το φυσικό αίσθημα δικαίου και μια μέρα θα πετάξουν τα κουρελόπανα των ιδεοληψιών τους. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τους θεσμούς και για λογαριασμό τους, για εκείνη την ημέρα. Να υπάρχει η Πατρίδα, όταν θα την ανακαλύψουν, να τους μάθουμε να την αγαπήσουν, με όπλο την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διασφάλιση μιας αξιοκρατικής κοινωνικής κινητικότητας. Να μπορεί το παιδί του τελευταίου εργάτη, αγρότη, υπαλλήλου να φτάσει στην κορυφή, αρκεί να είναι ο καλύτερος/η και να κόπιασε γι’ αυτό.

Αυτό όμως που είναι αδιανόητο είναι, όταν βγαίνουν οι κουκούλες αυτών που διεκδικούν το «δικαίωμα» στη βία, να βλέπουμε το πρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γνωρίζαμε, αλλά πλέον οι ομολογίες είναι κυνικές, δημόσιες, ζωντανές αποδείξεις ενός τυχοδιωκτικού αριστερισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ / «Βίλα Αμαλίας» υποθάλπει τους «μπαχαλάκηδες» και χαϊδολογιέται με την τρομοκρατία. Θα το πληρώσουν.

Οι εκπρόσωποι όμως της Κεντροδεξιάς δεν πρέπει να ψελλίζουν, όπως ένας ανόητος γόνος προ ημερών, όταν εκπρόσωποι της Κουμουνδούρου ξερνοβολάνε δημοσίως τις φασιστικές απόψεις τους για «δικαίωμα» στη βία του κάθε γκρουπούσκουλου. Η απάντηση είναι απλή, κατανοητή ακόμη και από νεοφιλελεύθερη κόμη με ανταύγειες: «Ναι, το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο δημοκρατικό κράτος και θα σας αλλάξουμε τα φώτα»."

Φυσικά θα μου πείτε -και ορθά- σε αυτό το σημείο: κάτσε ρε Άδη, δηλαδή τα επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς είναι τωρινό φαινόμενο; Μήπως δεν ξαναείχαμε δεκάδες τραυματίες αλλά και νεκρούς όλα τα προηγούμενα χρόνια;
Φυσικά και είχαμε και ξέρετε ότι αποτελεί πάγια θέση μου πως την βία στα γήπεδα καθώς και τις μεγάλες οπαδικές κόντρες τις συντηρεί με πολύ κομψό τρόπο το ίδιο το κράτος (συνήθως αρκεί ένα απλό πέναλτι, κυριολεκτικώς) και έτσι έχει μ'ενα σμπάρο όλα τα τριγώνια μαζεμένα. Μόνο που τώρα δεν συζητάμε απλώς για μερικά γεγονότα ανάμεσα σε οπαδούς, αλλά για έναν συνδυασμό γεγονότων που είναι όλα προβοκατόρικα μέχρι εκεί που δεν πάει.
-αιματοκυλίσματα ανάμεσα σε οπαδούς των δύο αιωνίων
-ψευδές (μην πω συκοφαντικό) "αφιέρωμα" κατά του Ολυμπιακού (όχι τόσο ως Ολυμπιακός, αλλά ως ο σύλλογος με τους περισσότερους οπαδούς προκειμένου να μπουν στο μάτι του κυκλώνα και να υπάρχει ίσως μια μαζική έκρηξη. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι και η αρχική απόπειρα ερμηνείας τη;ς δολοφονίας ήταν ότι επρόκειτο για ποδοσφαιρική διαφορά, όπου προφανώς ο οπαδός του Ολυμπιακού Φύσσας δολοφονήθηκε από κάποιον οπαδό της Παρί Σεν Ζερμαίν που έτυχε να βρίσκεται στο Κερατσίνι).
-αύξηση (ποσοτική τε και ποιοτική) των επιθέσεων και των "ακτιβισμών" (πάσης λογής και φύσεως)
-στοχοποίηση του πλέον οργανωμένου και έμπειρου κόμματος, του ΚΚΕ, στο οποίο ειρήσθω εν παρόδω επιχειρήθηκε να φορτωθεί ο χρυσαυγήτης δολοφόνος
-όξυνση της θεωρίας των άκρων με επιστράτευση εκτός από τους κλασικούς φασιστάρες (βλ. Γαρουφαήλ) και άλλων μούμιων (βλ. Λαζαρίδη κλπ)
-πολιτική δολοφονία που όσο ξετυλίγεται το κουβάρι τόσο περισσότερο μυρίζει παρακράτος (τον συνεπιβάτη ακόμη τον ψάχνουν υποθέτω)
-κάθαρση επιπέδου "η αστυνομία μπούκαρε στην αστυνομία για να ελέγξει τι κάνει η αστυνομία" ακριβώς όπως λέμε "η θύρα 7 Χατζηκυριακείου μπούκαρε στην θύρα 7 Μοσχάτου για να δει τι συμβαίνει". Να γελάει ο κόσμος δηλαδή.
και πόσα άλλα. Η λίστα δεν τελειώνει. Η κοινωνία δέχεται την πλέον συντονισμένη επίθεση εδώ και πολλές δεκαετίες. Ίσως ούτε επί χούντας δεν υπήρχε τόσο συντονισμένη προσπάθεια και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πλέον τα γεγονότα θυμίζουν παρακρατικές πρακτικές και έντονα προχουντικές εποχές (και όταν λέω προχουντικές δεν εννοώ μόνο και προ δολοφονίας Πέτρουλα (65) αλλά μάλλον πρέπει να πάμε στις εποχές δολοφονίας Λαμπράκη (63) και την πασίγνωστη κουβέντα του Καραμανλή "ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;", και μην πω ιδίως τότε). Μόνο που η διαφορά είναι ότι η χούντα ήδη υπάρχει αν και με δήθεν δημοκρατικό μανδύα (παπάρια μάντολες) και όσο περνάει ο καιρός και η κατάσταση στη χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο (πολιτικοοικονομικά άρα και κοινωνικά) και η βόμβα της χρεωκοπίας πλησιάζει ολοένα και περισσότερο, το κράτος ρίχνει και τις τελευταίες του εφεδρείες στους δρόμους προκειμένου να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να τον κρατήσει μέσα στα σπίτια του. Αλλά δυστυχώς ο κόσμος δεν μπορεί να κατανοήσει βασικά πράγματα, άρα πως να κατανοήσει ότι οι χούντες πλέον δεν χρειάζεται να είναι μόνο στρατιωτικές; Μην πω ότι οι στρατιωτικές είναι οι λιγότερο αποδοτικές πλέον. Υπάρχουν και καλύτεροι υπάλληλοι, οι πολιτικοί. Δεν είδατε το σίχαμα τον Εκδόσης Αδόνειδος Γεωργιάδης τι πήγε και είπε στο BBC;



Με τέτοιους πολιτικούς τι να τους κάνεις τους εξωτερικούς εχθρούς; Ας πει επιτέλους κάποιος του γελοίου ότι οι Γερμανοί βγάζουν λεφτά άρα όχι μόνο δεν μας δανείζουν αλλά ούτε καν μας βοηθάνε. Αλλά τι να περιμένει κανείς από έναν φασίζοντα αμόρφωτο τηλεπλασιέ με ασυλία;

Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν βλέπω καθόλου καλή κατάληξη στο πράγμα. Νομίζω ότι έχουμε μπει σε μια ιστορία που δεν υπάρχει γυρισμός. Το τέλος σίγουρα δεν θα είναι καλό αλλά το ερώτημα πλέον είναι το πόσο κακό θα είναι. Λίγο; Πολύ; Δεν ξέρω...
Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ακόμη και ο Χίτλερ είχε συλληφθεί για το λεγόμενο πραξικόπημα της μπυραρίας και την συνέχεια την ξέρουμε όλοι. Το ότι η Χρυσή Αυγή δρα αυτόνομα είναι πλέον γεγονός που δεν αμφισβητεί ούτε καν η κυβέρνηση που την εξέθρεψε, και γι'αυτό ακριβώς γίνεται το όλο κακοστημένο θέατρο: να ελεγχθεί εκ νέου. Αυτό που μένει να δούμε είναι το ποιοι είναι τελικώς οι μεγαλύτεροι φασίστες. Και μέχρι τότε κρατήστε ότι τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ίσως να μην πέσουν ακριβώς έτσι όπως θα θέλατε. παρακαλάτε μην γίνει το αντίθετο κιόλας...

Σας προτρέπω θερμά να διαβάσετε τα πονήματα από τους συμμαχητάς zaphod, eskarina και polsemannen. Θα σας βοηθήσουν να εξάγετε αρκετά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω κάτι που θεωρώ μείζονος σημασίας. Επί τη ευκαιρία της φωτογραφίας της θεμοφυλλάδας την περασμένη Κυριακή διέκρινα μια διευρυμένη επιχειρηματολογία σχετικά μ'εκείνον τον χρυσαυγήτη που πήγαινε τη θεία του στο ΑΤΜ και από την οποίαν έβγαινε το συμπέρασμα ότι η ιστορία αυτή είναι δημοσιογραφικό κατασκεύασμα. Το ξέρω ότι θα σας χαλάσω τη μαγιά, αλλά ξέρω 3 περιπτώσεις όπου ο χρυσαυγήτης που προσέφερε αντίστοιχες υπηρεσίες (αγορές από σούπερ μάρκετ κλπ) δεν ήταν ανηψιός κανενός. Επίσης, θα ανασύρω από τη μνήμη μου ένα περιστατικό από τις τελευταίες εκλογές, όπου στο εκλογικό τμήμα της Περσεφόνης -καραντάν στο κέντρο της Αθήνας, στην Κάνιγγος- ήταν ακροβολισμένοι 2-3 χρυσαυγήτες οι οποιοι βοηθούσαν ηλικιωμένους να ανεβαίνουν τα πολλά (και γλιστερά) σκαλιά. Σχεδόν κόντεψα να παίξω ξύλο (κυριολεκτικά) όταν πήρα από τα χέρια ενός έναν παππού και προσφέρθηκα να τον ανεβάσω εγώ το εκλογικό του τμήμα.

Παρακαλώ λοιπόν να μην μου λέτε μαλακίες ότι αυτά δεν συμβαίνουν, ή ότι δεν συμβαίνουν τα γεγονότα στον Άγιο Παντελεήμονα, διότι κάθε τρεις και λίγο εκεί γύρω είμαι, στην ευρύτερη περιοχή και βλέπω πολύ καλά τι γίνεται. Όταν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα καλό είναι να προσπαθείς πρώτιστα να το κατανοήσεις και όχι να στρουθοκαμηλίζεις ότι δεν υπάρχει.

Ταύτα και καλά ξυπνητούρια.

Σιγά μην έμενε η βλακεία έξω από τα γήπεδα όπου ούτως ή άλλως διαπρέπει.

Που το πάω...
Κάθε τόσο σκέφτομαι ότι το έχουμε ψιλοτερματίσει ως κοινωνία και κάθε φορά μου έρχεται άμεσα μια νέα "απάντηση" ότι στην βλακεία θα έχει πάντα παρακάτω.
Εσχάτως, άγνωστο με τι κίνητρα, κυκλοφορεί μια τερατώδης συκοφαντία εις βάρος του Ολυμπιακού προκειμένου να καταδείξει δήθεν σχέσεις με την Χρυσή Αυγή. Μάλιστα η εν λόγω συκοφαντία έχει λάβει τόσο μεγάλες διαστάσεις που έχει αναπαραχθεί ακόμη και από τους πλέον άσχετους. Σημειωτέον ότι όποιος διαβάσει το "αφιέρωμα" και ασχολείται με το θέμα (ή έστω αν έχει λίγο μυαλό ρε διάολε) καταλαβαίνει μεμιάς ότι η φάβα είναι τίγκα στους λάκκους: όλος ο Ολυμπιακός χαρακτηρίζεται από έναν σύνδεσμο, ο οποίος μάλιστα φέρεται και ως ο πιο ιστορικός (ε;), ενώ ένας άλλος σύνδεσμος χάνει σε κύρος επειδή δεν έχει γραφεία. Μιλάμε για επιχειρηματολογία που απευθύνεται είτε σε παντελώς αδαείς, είτε σε απολύτως μπετόστοκους και ακριβώς επειδή έχουμε περίσσεια σε πολλές κατηγορίες από δαύτους, έχουν τσιμπήσει πάμπολλοι και αναπαράγουν μέσω του φεητσιμβούκιου αλλά και πολλών βλογιών αυτά τα ψεύδη.

Να κάνουμε ένα ρεζουμέ του εν λόγω "αφιερώματος": η θύρα 7 έχει επιλέξει μια τακτική no politica την οποίαν έχει επιβάλει στους πάντες. Δεδομένου ότι βγήκε και μία είδηση ότι την Χρυσή Αυγή την χρηματοδοτούσαν εφοπλιστές, ιεράρχες και λοιποί παρατρεχάμενοι, αυτομάτως αποδεικνύεται ότι πίσω από την Χρυσή Αυγή είναι ο Μαρινάκης, η Χρυσή Αυγή πλέον ελέγχει τον κόσμο του Ολυμπιακού στον οποίον υπάρχει μια έντονη ακροδεξιά στροφή. Όλα αυτά αποδεικνύονται από το γεγονός ότι η Θύρα 7 δεν έβγαλε ανακοίνωση με την οποίαν να καταδικάζει τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τρικυμία εν κρανίω μετά πολλής βλακείας.

Το αν στο Καραϊσκάκης ανεβαίνουν πολιτικά πανώ παρά τις παραινέσεις της θύρας 7, θα το δείξουμε και στο τέλος του κειμένου. Μέχρι τότε θα αναγκαστούμε να ρίξουμε λίγο το επίπεδό μας προκειμένου να καταδείξουμε το μέγεθος της συκοφαντίας και ο λόγος που θα το κάνουμε αυτό είναι απλός: αρκετή διχόνια έχουμε φάει στη μάπα ως λαός, ας κάνουμε κάτι που περνάει από το χέρι μας να μην πάρει και άλλες διαστάσεις. Αρκετά δηλαδή και άει στο διάολο επιτέλους.

Κατ' αρχή, η περιβόητη ανακοίνωση της θύρας 7 περί... no politica βρίσκεται εδώ. Το "επίμαχο" εδάφιο λέει: "ΥΓ.: Επειδή η οικονομική και πολιτική κρίση έχει οξύνει τις πολιτικές καταστάσεις, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι η ΙΔΕΑ μας και η ΘΡΗΣΚΕΙΑ μας. Για 88 χρόνια, η ερυθρόλευκη σημαία είναι η πιο ιερή. Και δίπλα της δεν θα επιτρέψουμε να στηθεί καμιά πολιτική σημαιούλα.
Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει το γήπεδο μας και η Θύρα 7 τόπος πολιτικών διαφωνιών και αντιπαραθέσεων. Το λέμε προληπτικά και είναι η τελευταία μας κουβέντα για αυτό."

Έχουμε και λέμε λοιπόν...
Πρώτον, όπως έχουμε ξαναγράψει και αναρίθμητες φορές στο παρελθόν, οι οργανωμένοι δεν αποτελούν κάτι καλό για την οποιανδήποτε ομάδα (άρα και για τον Ολυμπιακό, υποθέτω). Γι'αυτό άλλωστε τους τα χώνουμε συνεχώς.
Δεύτερον, το αν η Θ7 πεί/γράψει ή δεν πει/γράψει κάτι προφανώς και δεν χαρακτηρίζει ούτε τον κόσμο της ομάδας, ούτε φυσικά και την ίδιαν την ομάδα. Πράγματα που θα έπρεπε να είναι κατά τα λοιπά αυτονόητα. Κατά τα λοιπά, λέμε...
Τρίτον, η εν λόγω ανακοίνωση της Θ7 αν και έχει μια λογική (ότι το γήπεδο δεν είναι χώρος να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για πολιτικούς λόγους) προσωπικά τη θεωρώ ανούσια και ανιστόρητη, ακριβώς επειδή το ποδόσφαιρο αποτελεί προϊόν κοινωνικών και πολιτικών ζημώσεων και ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με πολύ έντονα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά καθ'όλη τη ζωή του. Πέραν τούτου όμως, πουθενά δεν λέει για πολιτικές θέσεις. Για κομματικές λέει. Ο λόγος της σύγχυσης έχει να κάνει με το ότι στην Ελλάδα μπερδεύουμε την πολιτική με τα κόμματα, κάτι που η ανακοίνωση το διαχωρίζει αλλά σιγά μην γινόταν κατανοητό. Μάλιστα υπήρχαν και κάποιες παλαιότερες διευκρινίσεις αλλά σιγά μην ασχολιόταν κανείς.
Τέταρτον, για την δολοφονία του και Πειραιώτη και γαύρου και έντονα πολιτικοποιημένου και πολλά άλλα (μεταξύ άλλων μέχρι και συγκροτήματα της ελληνικής μέταλ σκηνής είχε υποστηρίξει) Παύλου Φύσσα έχουμε σπεύσει από την πρώτη στιγμή και έχουμε μιλήσει οι περισσότεροι και ως γνωστόν ο καθένας κρίνεται και χαρακτηρίζεται από τις δικές του πράξεις και λόγια κι ουχί από τα αντίστοιχα κάποιων άλλων. Παρεμπιπτόντως, γραμμές δεν δεχόμαστε και εντολές δεν εκτελούμε. Απλή υπενθύμιση.
Πέμπτον, ο Ολυμπιακός ως πασίγνωστον απαριθμεί τους περισσότερους οπαδούς. Τα τελευταία δε, χρόνια ένεκα των υπερβολικά πολλών τίτλων έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις του, πράγμα απολύτως λογικό αφού ο Έλληνας το έχει στο αίμα του να θέλει πάντα να είναι με τον πρώτο, πράγμα που είναι εντελώς γελοίο. Σόρρυ, αλλά δεν βρίσκω καμία λογική σε κάποιον πχ από την Θεσσαλονίκη που θα έπρεπε να υποστηρίζει τις ομάδες της περιοχής του να στηρίζει τον Ολυμπιακό ή πχ κάποιος από την Πάτρα να είναι και Παναχαϊκή και Ολυμπιακός, αλλά αυτά είναι προσωπικές μου απόψεις. Η ουσία έγκειται αλλού: όταν μια κερκίδα εκ των πραγμάτων είναι μικρογραφία της κοινωνίας, είναι απολύτως λογικό να έχει και αποτέτοιους. Όταν έχεις και τους περισσότερους οπαδούς είναι λογικό συνεπακόλουθο να υπάρχουν ακόμη και τα ακραία στοιχεία τα οποία και να μπορεί (σίγουρα) να είναι αριθμητικά περισσότερα αλλά και αναλογικά να φαίνονται έτσι δίχως όμως να είναι επί της ουσίας. Τι θέλω να πω. Αν ο Ολυμπιακός έχει πχ 1000 οπαδούς εκ των οποίων οι 10 είναι χρυσαυγήτες (δηλαδή ποσοστό 1%), μια άλλη ομάδα που απαριθμεί μόλις 100 οπαδούς αλλά έχει έναν χρυσαυγήτη οπαδό όλον κι όλον, πάλι στο 1% είναι το ποσοστό της κι ας έχει μια "απόλυτη" αναλογία 10:1. Εσένα όπως αυτό που σου μένει είναι ότι η μία κερκίδα είχε 10 αποτέτοιους και η άλλη μόλις έναν. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, η κερκίδα του Ολυμπιακού να έχει πιο έντονα όλων των ειδών τα φαινόμενα (άρα και τυχόν χρυσαυγήτικες τάσεις) μόνο και μόνο λόγω μεγαλύτερου αριθμού. Αυτά δεν σημαίνουν ότι υπάρχει κάποια δήθεν ακροδεξιά στροφή όπως βλέπουν μεθ' ονειρώξεων κάποιοι στον ύπνο τους.

Αν και δυστυχώς οι πολιτικές καταβολές σε όλα τα σωματεία έχουν εν πολλοίς ξεθωριάσει (πράγμα μάλλον λογικό αφού δεν ζούμε και στις ίδιες εποχές με "τότε"), η ιστορία υπάρχει και στον Ολυμπιακό ξέρουμε να τιμούμε όπως πρέπει και τον Γόδα που εκτελέστηκε με την φανέλα του Ολυμπιακού, και τον Μουράτη, και τον Σιδέρη (εκδιώχθηκε από τη χούντα), και τον Μπούκοβι (ομοίως), και τον Γεώργιο Ανδριανόπουλο που όσο μπορούσε έδινε πολιτικά συγχωροχάρτια ως (μετέπειτα) υπουργός και πολλούς άλλους... Μην ξεχνάμε, ότι ο Ολυμπιακός ήταν η πρώτη ομάδα που έσπασε το εμπάργκο του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία και έδωσε φιλικό αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα το 1994, κίνηση αν μη τι άλλο σφόδρα πολιτική (και από την οποίαν δυστυχώς επήλθε μια εντελώς στρεβλή αδελφοποίηση με την εν λόγω ομάδα, αλλά αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα). Όπως και να'χει, η ιστορία δεν θα αλλάξει μόνο και μόνο επειδή κάποιοι έτσι γουστάρουν και καλού κακού ας πιουν και καμιά σοδίτσα (κατά προτίμηση με ξυδάκι μέσα) διότι στο Γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν θα δουν ούτε μπουλντόγκ, ούτε κέλτικους σταυρούς στις εξέδρες. Μην ανοίξουμε το στόμα μας και πούμε και περισσότερα δηλαδή... Γκέγκε μόρτες;

Θα κλείσω με το εξής σχόλιο: έχω επιλέξει εδώ και καιρό μια ήπια στάση απέναντι σε όλους τους οπαδούς όλων των ομάδων διότι θεωρώ ότι δεν είναι καιροί να φαγωνόμαστε μεταξύ μας, γι'αυτό και έχω σχολιάσει αρκετές φορές θετικά ενέργειες και από άλλες εξέδρες. Αυτά ελπίζω να το βάλουν στο μυαλό όλοι οι καλοθελητές του οπαδικού χώρου. Ας μάθουμε επιτέλους να δίνουμε και ένα ρημάδι καλό παράδειγμα.
Επίσης, αν κάποιος επιθυμεί να μάθει κάποια πραγματικά σοβαρά πράγματα για το πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο των ομάδων, του προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσει το βιβλίο "Οπαδική Βία" από τις εκδόσεις Νόβολι, που έχει συγγραφεί από τις Θρησκευόμενους Κόκκινους Επιστήμονες. Εν αντιθέσει με όσα νομίζουν οι περισσότεροι, το εν λόγω βιβλίο δεν έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό αλλά με τους πάντες. Και για να καταλάβετε τι είναι οι ΘΚΕ, μέλος τους ήταν και ο παμμέγιστος Ηλίας Μπαζίνας. Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να πούμε κάτι άλλο επί τούτου.

Killah P, Ο Πειραιάς στην Πλάτη μου.
Τιμής ένεκεν.

Κάτι θα βγει με την Αυγή...

Κατ' αρχήν να πω ότι το θέμα που θα αναπτύξω το είχα κατά νου εδώ και αρκετό καιρό επί τη ευκαιρία μιας διαπιστώσεως που έκανα, δυστυχώς όμως υπήρξε και "αφορμή" πλέον και αναφέρομαι στην χθεσινή στυγερή δολοφονία ενός συνανθρώπου μας -Έλληνα πλέον, έτσι για να ξέρουμε ότι οι φασίστες δεν χτυπάνε μόνο αλλοδαπούς όπως τάχα μου ευαγγελίζονται.

Ποια ήταν η αφορμή;
Ο τίτλος της αναρτήσεως.
Κάτι θα βγει με την Αυγή.

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στο σπίτι των γονιών ενός καλού μου φίλου. Ηλικιωμένοι άνθρωποι πλέον και είχα να τους δω καιρό. Πολύ ζορισμένοι οικονομικά αλλά δεν παραπονιώνταν γι'αυτό, αλλά για το γεγονός ότι οι πολιτικοί τους έχουν στερήσει την αξιοπρέπειά τους. Ο πατέρας του φίλου μου χρόνια ολόκληρα ναυτικός, θαλασσοδαρμένος σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, δεν είδε τα δύο του παιδιά να μεγαλώνουν. Τα άφησε μικρά και τα ξαναείδε μεγάλα. Στο ενδιάμεσο είχε μόλις λίγα ευχάριστα οικογενειακά διαλείμματα. Και όλα τα χρόνια ανήκε στην κατηγορία των εργαζομένων που θεωρούνταν ότι συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας φέρνοντας συνάλλαγμα στην χώρα. Η μητέρα του φίλου μου έπρεπε να μεγαλώσει δύο παιδιά. Επάγγελμα, οικιακά, σε μια εποχή που το να λες ότι ασχολείσαι με το νοικοκυριό σου αποτελούσε ακόμη αξιοπρεπή ενασχόληση και όχι κάτι το υποτιμητικό. Αποτέλεσμα; Μία σύνταξη για να ζήσουν δύο άνθρωποι που επειδή τους ξέρω χρόνια ποτέ δεν τους θυμάμαι να είχαν καμιά ιδιαίτερα πολυδάπανη ή προκλητική ζωή. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Και ξαφνικά ένας εντελώς στουρνάρης πολιτικός έκρινε ότι η μία σύνταξη είναι πλουσιοπάροχος και πρέπει να μειωθεί πάρα πολύ διότι βλέπετε πχ ο Κεδίκογλου πρέπει να διορίσει την γκόμενά του στο ενδιάμεσο (κατά πως ακούστηκε από κάτι πολύ κακές γλώσσες από τις οποίες κυκλοφορούν πάμπολλες εσχάτως). Αφού λοιπόν περάσαμε και από έναν σχολιασμό της πολιτικής καταστάσεως, μου λέει με αυτοπεποίθηση ο πατέρας με την πλήρη υποστήριξη της μητέρας "κάτι θα βγει με την Αυγή". Πάγωσα, και ξέρετε γιατί; Διότι είναι τρομερά πιασάρικο, κάνει ρίμα και το χειρότερο όλων, είναι απλό.

Αμέσως του αντέτεινα ότι οι φασίστες δεν έρχονται για να φύγουν αλλά πάντα μένουν σαν τσιμπούρι. Όχι, μου ανταπάντησε. ας κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν αλλά στους πολιτικούς και μετά θα τους δώσουμε να καταλάβουν ότι θα πρέπει να φύγουν. Συζητήσαμε αρκετή ώρα επί τούτου και ειλικρινά δε νομίζω να τους έπεισα.

Και είναι λογικό. Πως να πείσεις έναν άνθρωπο που νοιώθει προδομένος, που αισθάνεται ότι τον βιάζουν καθημερινά, ότι του έχουν αποστερήσει την αξιοπρέπειά του; Δεν είναι εύκολο. Εμένα όμως με προβλημάτισε η εν λόγω ατάκα. Δεν τους είχα (και λόγω ηλικίας αλλά και λόγω μετριοπάθειας) ικανούς για ένα τέτοιο σύνθημα και το έψαξα λίγο στους δρόμους. Διαπίστωσα λοιπόν ότι αυτή η ατάκα βρίσκεται στο στόμα πολλών ανθρώπων που θεωρούν ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί λύση στα προβλήματά τους και παρομοίως είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι φασίστες είναι η μόνη λύση στα προβλήματά τους. Πως το νομίζουν; Τρέφοντας την ελπίδα ότι θα φοβηθούν οι πολιτικοί. Τόσο απλό.
Σας έχω ξαναγράψει και παλαιότερα ότι ο κόσμος ναι μεν ψηφίζει την Χρυσή Αυγή από την απέχθειά του για το πολιτικό προσωπικό της χώρας, όμως δεν το κάνει από σκέτη αντίδραση αλλά από επιβράβευση. Αν ήταν από αντίδραση θα ανέβαιναν και άλλα κόμματα με κυριότερα τα κόμματα της Αριστεράς (η οποία ώς έχουμε ξαναπεί δεν υφίσταται κλπ). Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό ότι ο κόσμος ψήφισε τους φασίστες ακριβώς γι'αυτά που κάνουν. Αν κι εδώ που τα λέμε σε κανενός το μυαλό δεν υπήρχε η δολοφονία ως λύση. Όμως αγαπητέ συμπολίτη μήτε η βλακεία, ούτε η άγνοια αποτελούν δικαιολογία. Ο φασίστας είναι πάντα φασίστας και πάντα ικανός για κάθε τι χειρότερο ανεξάρτητα αν δεν το ήξερες ή δεν το περίμενες.

Να σας πω την αλήθεια, λοιπόν, δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι μετά την χθεσινοβραδινή δολοφονία ο κόσμος θα αλλάξει άποψη για τους φασίστες διότι πολύ φοβάμαι ότι η σιχαμάρα, η αηδία, η απέχθεια για τους πολιτικούς θα παραμείνει μεγαλύτερη από τον φόβο για τους χρυσαυγήτες. Γιατί; Διότι τα μέτρα δεν πρόκειται να σταματήσουν, η καθημερινότητα θα γίνει απείρως χειρότερη, τα ψέματα και η τρομοκρατία θα γιγαντωθούν, η ανασφάλεια θα χτυπήσει κόκκινα.

Στο Πέραμα και το Κερατσίνι, δύο περιοχές που για συγκυριακούς λόγους ξέρω αρκετά καλά η Χρυσή Αυγή στις τελευταίες εκλογές δεν χτύπησε τα υψηλότερα ποσοστά της για πλάκα αλλά επειδή η φτώχεια εκεί πέρα είναι τερατώδης. Όποιος γουστάρει ας ανέβει στα παραπήγματα του Περάματος να δει την Ελλάδα της Ανάπτυξης. Όποιος θέλει ας κάνει μερικές βόλτες να δει τα σπίτια που μοιάζουν ακατοίκητα επειδή τους έχει κοπεί το ρεύμα.

Διαβάζω λοιπόν ότι την ίδιαν στιγμή που μαγειρεύεται το όνομα με το οποίο θα μας πλασαριστεί το νέο μνημόνιο που ήδη έχει σχεδόν συμφωνηθεί (όπως πχ παρφαί σοκολάτα, σασμάν αυτοκινήτου ή δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να το πουν προκειμένου να φανεί ότι τήρησαν την υπόσχεσή τους να μην φέρουν νέο μνημόνιο), την ίδιαν στιγμή που η ανθρωποκτόνος πολιτική θα συνεχιστεί επειδή έτσι γουστάρουν οι δανειστές, την ίδιαν στιγμή που το μόνο πραγματικό πλεόνασμα που διαθέτουμε είναι αυτό της απελπισίας, οι ίδιοι πολιτικοί που μας έχουν φέρει σε αυτήν την δεινή κατάσταση (και που όλοι μας ξέρουμε ότι τα πολύ χειρότερα είναι μπροστά) θα δώσουν λύση στο πρόβλημα της Χρυσής Αυγής που ούτως ή άλλως οι ίδιοι δημιούργησαν.

Το είχα πει και τότε με το χαστούκι στην Κανέλλη, το είχα πει και με άλλες αντίστοιχες αφορμές όπου οι περισσότεροι έλεγαν ότι "που θα πάει, με αυτό θα πέσουν τα ποσοστά της": τα ποσοστά της δύσκολα θα πέσουν. Ακόμη και τώρα το φοβάμαι αυτό και ξέρετε γιατί; Διότι αν εξαιρέσουμε κάποιους τωόντι ιδεολογικά ευαίσθητους ή ευρύτερα πολιτικοποιημένους καθώς και (αναμφισβήτητα) τους ανθρώπους του στενού κύκλου του θύματος, όλοι οι άλλοι θα αντιμετωπίσουν τη δολοφονία ως μια ακόμη είδηση, σαν αυτές που μας πλασάρει η Τρέμη και ο κυρ-Μπάμπης του οποίου προφανώς τη σοβαρότερη Χρυσή Αυγή θαυμάζουμε τις τελευταίες μέρες...

Αλήθεια, θα υπάρξει κανείς από τους έγκυρους αναλυτές της καθημερινότητάς μας να μας ενημερώσουν για τα ψυχολογικά προβλήματα του θύματος; Για να ξέρουμε δηλαδή, που να εντάξουμε τη δολοφονία, όπως μας ωθούν να κάνουμε και με τις αυτοκτονίες, ένα πράγμα. Διότι έχω ξαναπεί ότι ζούμε ανάμεσά τους, η βλακεία σε αυτήν τη χώρα είναι το μόνο πραγματικό μας εθνικό προϊόν.

Διότι δε νομίζω να υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να θεωρεί ότι αυτό το τερατώδες κρεσέντο των φασιστών τις τελευταίες ημέρες ιδίως, είτε με τα γεγονότα στον Μελιγαλά, είτε με την επίθεση στους κνίτες κλπ είναι τυχαία. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Απλώς το κράτος δεν θέλει να πιάνει τους παρακρατικούς που του κάνουν μια χαρά τη δουλειά. Ξέρεις πόσο εύκολα μπορούν να φύγουν τα πρόβατα από το μαντρί αν δεν υπάρχει κάποιος άλλος φόβος; Και η αλήθεια είναι ότι οι φόβοι αρχίζουν να τελειώνουν διότι πλέον καταδεικνύεται στην πράξη της καθημερινότητάς μας ότι η μεγάλη μάστιγα της εποχής μας, ο μεγάλος καρκίνος είναι η Ευρώπη. Το τάχα μου όνειρό μας.

Παπάρια μάντολες.
Αυτό δεν είναι Ευρώπη, αυτό είναι εφιάλτης. Αυτή είναι η Ευρώπη που είχαμε ονειρευτεί κάποτε; Όχι.
Αυτή είναι απλώς η πηγή όλων των δεινών. Ακόμη και οι πολιτικοί μας στο ίδιο πρόβλημα ανήκουν διότι πολύ απλά υπηρετούν τα ίδια ακριβώς συμφέροντα. Όλα για τις τράπεζες και τίποτε άλλο, οι υπόλοιποι κόφτε τον λαιμό σας. Όταν λοιπόν εσύ καλείσαι να κόψεις τον λαιμό σου, μήπως τελικά η μόνη λύση που σου αφήνουν στα χέρια είναι το να ψηφίσεις κάποιον που ευχαρίστως θα κόψει κάποιον άλλο λαιμό; Και δεν θα λερωθούν και τα χέρια σου κιόλας. Για σκεφτείτε το...

Και στο ενδιάμεσο, αυτό το "κάτι θα βγει με την Αυγή" το βλέπω στον ύπνο μου σαν εφιάλτη διότι όσο ο περισσότερος κόσμος κάθεται στον αναπαυτικό πλην αποστειρωμένο καναπέ του ή πίσω από ένα αντιστοίχως αποστειρωμένο πληκτρολόγιο, στους δρόμους γίνεται η συνειδησιακή ζύμωση στην οποίαν καταλύτης είναι η κυβερνητική/ευρωπαϊκή πολιτική.
Ξύπνα ηλίθιε, ξύπνα.
Η Ευρώπη αυτή πρέπει να αλλάξει ειδάλλως θα μας καταπιεί όλους.

Δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ, ειλικρινά.
Σε πρώτη φάση το μόνο που σκέφτομαι είναι να δώσουμε διεθνή έκταση στο θέμα, να μάθουν όλοι όχι τι συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά τι συμβαίνει στην Ευρώπη διότι η ακροδεξιά δεν είναι πλέον μόνο ελληνικό φαινόμενο. Έχει γιγαντωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, αφορά τους πάντες. Πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για τα αυξημένα ποσοστά των νεοναζί στην Αυστρία όπως λέγαμε κάποτε για τον Χάιντερ, αλλά για μια πανευρωπαϊκή στροφή προς τον φασισμό και αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Σκέφτομαι. λοιπόν, να γράψω κάτι στα γερμανικά προσεχώς και μακάρι να προλάβω και τις εκλογές της Γερμανίας (όχι ότι ελπίζω να το διαβάσει κανείς Γερμανός αλλά λέμε τώρα).

Και στο ενδιάμεσο, μην τρέφετε πολλές ελπίδες ότι τα ποσοστά των φασιστών θα πέσουν, η τάση είναι ακριβώς η αντίθετη.
Θα είναι φρούδες τέτοιες ελπίδες.
Το φίδι δεν είναι πλέον στο αυγό και δεν είναι καν φιδάκι. Έχει εκκολαφθεί πλήρως, κυκλοφορεί εντελώς ελεύθερο και τρέφεται με την απελπισία. Όπως έκανε πάντοτε.
Χαίρετε.

Μερικά πολύ νόστιμα μεζεδάκια απ'αυτά που μου αρέσουν...

Σε ραδιοφωνική συνέντευξη της στην εκπομπή «Γιάφκα» του Σπύρου Χαριτάτου, η κ. Αρβελέρ αναφέρθηκε αρχικά στην οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, αφήνοντας παράλληλα μια αιχμή κατά του Θεόδωρου Πάγκαλου δηλώνοντας: «Δεν τα φάγαμε όλοι όπως είπε κάποιος, αλλά νομίζω ότι πραγματικά φταίμε όλοι ως μέλη μιας κοινωνίας».
Στη συνέχεια, η κ. Αρβελέρ μίλησε και για την αποπομπή του Στέλιου Σταυρίδη από το ΤΑΙΠΕΔ για την επίμαχη πτήση στο λίαρ τζετ του Δημήτρη Μελισσανίδη, σημειώνοντας: «Ηταν φίλος με αυτούς με τους οποίους έκανε τη σύμβαση;αν ήταν,είναι κακό. Ειναι βλάκας», ενώ ως έτερο παράδειγμα βλακείας χαρακτήρισε και τον υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη δηλώνοντας πως « Υπουργώ σημαίνει υπηρετώ».

Πολύ με κάλυψε η εκλεκτή κυρία Αρβελέρ. Παραδείγματα βλακείας. Και δεν είναι τα μόνα αλλά σίγουρα λειτουργούν ως φάροι.
Και μιας και περί Αδ-όνειδος ο λόγος, μην ξεχνάμε ότι ο τηλεπλασιέ δεν απεδείχθη αγράμματος μόνο τότε με το πνεύμα, το επανέλαβε και πρόσφατα με τον... Δημοκίδη (βλ. την εξαιρετική ανάλυση του Σαραντάκου) και ενέμεινε και στην θέση του ως κλασικός αμαθής. Κοινώς, βλάκας, εμμονικός και αμαθής, άρα άριστος για Υπουργός.

Για την συνέχεια έχουμε τον τουήτι του ανθρώπου που παριστάνει τον Υπουργό Παηδίας:

Ο εμετός σε όλο του το μεγαλείο που απαιτεί μια γαρνιτούρα από Σίμο Κεδίκογλου που πλέον νομίζω ότι έχει ξεπεράσει σε μπούρδα και καθιστά εντελώς γατάκι και ερασιτέχνες κάτι παλαιούς κυβερνητικούς εκπροσώπους τύπου Αντώναρου ή ακόμη και Πεταλωτή. Τι εξεστόμισε, λοιπόν, ο μέγας αυτός άνθρωψ; Ότι "Κλειστά σχολεία δεν είναι πρόοδος, είναι σκοταδισμός. Δεν είναι αγώνας, είναι επιστροφή στο Μεσαίωνα". Ακριβώς! Να βιώσουμε λοιπόν, ω, Μιχαήλ Άγγελε της Βλακείας, τη δική μας Αναγέννηση! Ούτως ή άλλως ένεκα Βυζαντίου δεν τη ζήσαμε ποτέ, ήγγικεν λοιπόν η ώρα! Να ζήσουμε τον Φωταδισμό των σχολείων δίχως πετρέλαιο τον χειμώνα, δίχως βιβλία, με φωτοτυπίες, με χιλιάδες κενά σε όλη την Ελλάδα, με συγχωνεύσεις ένεκα δημοσιονομικής προσαρμογής! Αυτά είναι πρόοδος.
Δεν μπορεί, είναι η εποχή των ηλιθίων, δεν εξηγείται αλλιώς.

Κι όσον αφορά τον Παηδίας που τον ξεχάσαμε, ο άνθρωπος που κατήργησε σχεδόν όλες τις τεχνικές ειδικότητες και την επομένη (κυριολεκτικώς) ημέρα παρευρέθη στα εγκαίνια πασίγνωστου ΙΕΚ (λίαν συμπτωματικώς με ίδιες ειδικότητες) στον Πειραιά (που κατά διαβολική σύμπτωση είναι και η εκλογική του περιφέρεια), είναι κεγαμό τις συμπτώσεις και τίποτε άλλο. Καλή χρονιά λοιπόν με δασκάλους και καθηγητές καταρρακωμένους, με μισθούς πείνας και απαξιωμένους όσο δεν πάει.

Μόνο που, ηλίθιε, το Σχολείο δεν είναι τα ντουβάρια του. Είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και είναι και τα παιδιά που πεινάνε και μπορεί να έχουν και γονείς που αυτοκτόνησαν από αυτά που ΕΣΥ έφαγες και που ΕΣΥ ψηφίζεις. Ντουβάρι, ε, ντουβάρι...

Και για το τέλος, μια ανατριχιαστική επιστολή που απλώς ξεγυμνώνει την Ανάπτυξη του στουρνάρη Σαμαρά. Δίχως περαιτέρω σχολιασμό από εμένα διότι δεν απαιτείται. Με την Ρεπούση άλλωστε θα ασχοληθούμε προσεχώς.

Είμαι 19 χρονών, φοιτητής & ανασφάλιστος εργαζόμενος σε 2 δουλειές που μου πίνουν το αίμα. Δεν παραπονιέμαι.

Στην Ελλάδα της κρίσης τους, το να έχω δύο δουλειές, έστω και αν μαζί αθροίζουν 750€ μηνιαίως με καθιστούν προνομιούχο. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου έχει φαγητό η μητέρα μου και η 12χρονη αδερφή μου.

 

Δεν έχω και πολλές επιλογές. Όντας ανασφάλιστος είμαι και φοροφυγάς. Ναι ναι, αυτός που ψάχνει όλη μέρα η κυβέρνηση. Έχω εισοδήματα και δεν τα δηλώνω. (Γιάννη Στουρνάρα, ακούς;)

 

Δεν ήμουν πάντα φοροφυγάς όμως. Μόλις 1 χρόνο πριν ήμουν ένα χαμογελαστό παιδί με όρεξη και όνειρα. Προερχόμενος από οικογένεια της μεσαίας τάξης όπως μας αποκαλούσαν, είχα κάθε λόγο να πιστεύω πως έχω τη δυνατότητα να έχω μια ευτυχισμένη απλή ζωή. Ο πατέρας μου, ελεύθερος επαγγελματίας δεν ήταν ποτέ πολύ στο σπίτι. Δούλευε όλη μέρα για να μας προσφέρει το καλύτερο. Ποτέ δεν ήταν η ζωή τόσο εύκολη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν.

 

Το κόστος ζωής ήταν πάντα υψηλότατο για τους απλούς ανθρώπους. Φροντιστήρια, αγγλικά, χαρτζιλίκι, ενοίκιο, φαγητό, ένδυση, λογαριασμοί, φόροι, δεν ήταν εύκολο να καλυφθούν. Ο πατέρας μου όμως δούλευε όλη ημέρα και τα κατάφερνε.

 

Στις αρχές του 2008 άρχισαν όμως τα πρώτα προβλήματα. Τα χρήματα δεν έφταναν. Ο πατέρας μου είχε δύο επιλογές. Είτε να στερήσει από το παιδί του βασικές παροχές για τη μόρφωση του και άλλα χρήματα από τον υπόλοιπο οικογενειακό προϋπολογισμό, είτε να το παλέψει μόνος του με δανεικά από τις τράπεζες. Επέλεξε να δανειστεί & να το παλέψει μόνος του.

 

Στα τέλη του 2012 τα χρέη του προς το δημόσιο & τις τράπεζες είχαν φτάσει κάπου στις 145.000€ . Η πίεση από τις εισπρακτικές εταιρείες & από την τηλεόραση μέσω των δημοσιογράφων-τρομοκρατών αφόρητη. Ο πατέρας μου ένα ωραίο μεσημέρι, βγήκε στην αυλή μας, κοίταξε τον ήλιο & αυτοπυροβολήθηκε με την κυνηγητική του καραμπίνα.

Η ζωή μας ανατράπηκε για πάντα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Δεν έπρεπε να τους κάνει τη χάρη. Έπρεπε να αδιαφορήσει & να τους αφήσει να λένε ότι θέλουν.

 

Δεν χρεώνω την αδυναμία του πατέρα μου στον Σαμαρά. Ο πατέρας μου κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ήταν αδύναμος. Όμως αν δεν κυνηγούσαμε το success story θα ήταν ακόμη μαζί μας. Αν το κράτος δεν κυνηγούσε τους απλούς πολίτες ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

 

Αν το κράτος έβαζε φυλακή όσους πολιτικούς & επιχειρηματίες έφαγαν δισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

 

Αν το κράτος έβαζε πάνω από όλα τους πολίτες του & μετά τους τοκογλύφους ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…

 

Αν το κράτος ενδιαφερόταν για τη γενιά μου ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας & εγώ θα ήμουν ακόμη ένας νέος άνθρωπος με όνειρα & θα μπορούσα να χαμογελάσω.

 

Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για πoιο πλεόνασμα μιλάτε;

Αγαπημένα μου συγκροτήματα: Convixion

Ώπα Άδη, κάτσε γιατί μας ξενέρωσες από τον τίτλο κιόλας. Δηλαδή σα να λέμε, τα αγαπημένα σου συγκροτήματα είναι οι Maiden, o King Diamond, οι Running Wild, οι πρώιμοι Slayer κλπ, κλπ, και οι Convixion; Πλάκα μας κάνεις βραδιάτικα; Εσύ έλεγες ότι είχες το χέρι σου, μήπως σε πείραξε στον εγκέφαλο;

Προφανώς κάτι τέτοιο μπορεί να αναρωτηθεί ο αμύητος ή ο κοινός αφελής ή ο απλός Έλλην οπαδός της metal μουσικής. Διότι το σωστό ερώτημα είναι άλλο: και γιατί όχι οι Convixion; Μήπως επειδή είναι ελληνικό συγκρότημα; Και η φέτα είναι ελληνική και την έχουμε στα τοπ, ομοίως και το σουβλάκι, ομοίως και χίλια δυο άλλα. Γιατί όχι και ένα metal συγκρότημα δηλαδή;

Ουδέποτε έκρυψα ότι με την ελληνική σκηνή είμαι σχεδόν ρακοσυλλέκτης: μου αρέσουν έως και demo που είχαν ηχογραφηθεί σε τετρακάναλα (βλ. πχ Blind Justice που πηδούν κώλους και οι οποίοι κάπου πήρε το μάτι μου ότι έχουν επανασυνδεθεί και τζαμάρουν σε μαγαζιά). Εδώ πέρα όμως δεν μιλάμε για τέτοιο πράγμα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον ορισμό του metal, έχουμε να κάνουμε με τον λόγο που ακούμε metal, με την πώρωση, με τις πρωϊνές καύλες. Διότι -και κρατήστε το αυτό φίλες και φίλοι- έχουμε λησμονήσει όλοι μας τι ακριβώς είναι το metal και το metal είναι συναίσθημα που δεν βρίσκεται ούτε στις μεγάλες δισκογραφικές, ούτε στα ιλουστρασιόνενε περιοδικά. Πως να το κάνουμε δηλαδή; Ας αφήσουμε στην άκρη τις υπεργκρουπάρες που έχουμε βγάλει ως χώρα, όπως οι Airged L'Amh, Sarissa, InnerWish, Dexter Ward, Released Anger, Crush, Dark Nightmare, Steamroller Assault, Heathendom κλπ κλπ (από τα γνωστά), ή ακόμη και από τα πιο άγνωστα όπως Deceptor, Nemesis, Gladiators και όλα αυτά τα αναφέρω απλώς ενδεικτικά διότι ο κατάλογος με τις ελληνικές γκρουπάρες είναι τεράστιος). Και λέω να τα αφήσουμε διότι θα με πείτε και σωβινιστή στο τέλος. Εγώ άλλο είναι που δεν καταλαβαίνω. Γιατί πρέπει να σνομπάρουμε μια μπάντα επειδή είναι ελληνική; Στο σπίτι τους μας φιλοξενούν και μας χάλασε που είναι ασφουγγάριστο; Μουσική ακούμε ρε αδελφέ και για την μουσική θα τους κρίνουμε. Ναι οκ, ξέρω τι θα μου πείτε τώρα: μα είναι και το θέμα της παραγωγής που οι ελληνικές μπάντες δεν πολυφημίζονται. Είναι και η άρθρωση που γενικώς έχουμε πρόβλημα, είναι και ο στίχος που όπως και να το κάνουμε δεν το κατέχουμε το αγγλικό κλπ, κλπ. Μιλιούνια οι δικαιολογίες. Ξέρω, ξέρω: με τα μυαλά σας δίσκοι σαν το Show No Mercy θα είχαν ριφθεί εις το πυρ το εξώτερον μόνο και μόνο ένεκα μη καλής παραγωγής. Και μην μιλήσουμε για τους Iced Earth που οι δύο πρώτοι τραγουδιστές πιθανώς να συγκαταλέγονται στους χειροτερότερους, ή για συγκροτήματα τύπου Sortilege που δεν τραγούδαγαν καν αγγλικά και δεν ξέρω κι εγώ πόσα άλλα παραδείγματα μπορώ να βρω από γκρουπ που μας αρέσουν αποδεδειγμένα. Και αναρωτιέμαι, γιατί τόσο κόμπλεξ απέναντι στις κορυφαίες ελληνικές γκρουπάρες;

Ευτυχώς, παίδες, που δεν ήσασταν ενήλικες πριν από 35 χρόνια γιατί σήμερα θα τη βγάζαμε με Πάριο και Beyonce μου φαίνεται. Η μουσική, είναι μουσική, είναι συγκεκριμένα πράγματα. Μουσική σημαίνει σύνθεση, σημαίνει έμπνευση, σημαίνει εκτέλεση κλπ. Μουσική σημαίνει να δω τι ξυπνάει μέσα μου. Η παραγωγή από την άλλη είναι κάτι άλλο που ναι μεν σχετίζεται με τη μουσική, ναι μεν είναι βασικό αλλά δεν είναι η μουσική και αποδεδειγμένα μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτήν (δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν τη θέλουμε). Εν προκειμένω για τους Convixion βέβαια ούτε καν για την παραγωγή δεν μπορούμε να έχουμε παράπονο αφού ο Νικόλας είναι και ηχολήπτης εκτός από μουσικάρα και έχει κάνει απίστευτη δουλειά.
Πως να το πω ρε γαμώτο... Οι Convixion είναι σαν το τραπέζι παραδοσιακής ταβέρνας που είναι δίπλα στο κύμα και πάνω έχει καλοτηγανισμένο τραγανό καλαμάρι με δύο πλοκάμια καλοψημένο ζουμερό χταπόδι συν μερικά κιλά ψιλή αθερίνα με ουζάκι και  μπόλικο πάγο και την δροσιά της θαλασσινής αύρας να σε χαϊδεύει απαλά στο πρόσωπο την ώρα που παρακολουθείς πάνω από την ήρεμη θάλασσα τον ήλιο να δύει. Μιλάμε για την τελειότητα. Μιλάμε ότι τους ακούς και σου τρέχουν τα σάλια. Ποια γαλλική κουζίνα και μαλακίες; Ελλαδάρα και φέρτε και λίγη σκορδαλιά για να γουστάρουμε. Convixion κυρίες και κύριοι! Τοπ καταστάσεις!

Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω; Θυμάμαι με νοσταλγία τις καλές εποχές που είχα τη δυνατότητα να πηγαίνω συχνά στου Γρηγόρη. Μια από αυτές τις μέρες μπαίνοντας άκουσα κάτι το εξωκοσμικό, κάτι το εντελώς θεϊκό. Η μία και μοναδική μου κουβέντα ήταν (δίχως καν να έχω καλησπερίσει) "αυτό εγώ γιατί δεν το'χω;". Ο Γρηγόρης έσκασε στα γέλια και μου είπε "Πέρνα μέσα, θα σ'αρέσει πολύ αυτό" (κάτι μας είπες ρε Γρηγόρη!). Ήταν το Avenger (αν δεν με απατά η μνήμη μου), δίχως καν φωνητικά, το οποίο ο Νικόλας είχε βγάλει σε εντελώς promo έκδοση για να ελέγξει αν (ίσως, ενδεχομένως, πιθανώς) αρέσει στον κόσμο (καλός είσαι κι εσύ, μην σου πω καμιά κουβέντα... μπα σε καλό σου, μας ξελίγωσες στο γέλιο εκείνο το βράδυ με αυτό το αν αρέσει). Τελικώς (ίσως μετά και από τα διθυραμβικά μου σχόλια! :Ρ ) η μεγάλη απόφαση επάρθη και κυκλοφόρησε το τιτανοτεράστιο demo "Metal Drinking Conspiracy" με το οποίο σχεδόν έλιωσαν οι σπόνδυλοι του σβέρκου. Η συνέχεια σαφώς αναμενώμενη: το παρθενικό ομώνυμο cd με το οποίο δεν μας άφησαν τίποτε όρθιο στο σπίτι (ιδίως τζαμαρίες) καθώς και ένα ασύλληπτο εφτάρι που παρά το όλο προηγούμενο μεγαλείο θεωρώ ότι είναι μακράν η καλύτερη δουλειά τους κιόλας! Και πως να μην είναι; Μέχρι και χειροποίητο ringtone έχω κάνει στο κινητό το Black Magic Night (παρεμπιπτόντως να αναφέρω ότι το έτερο χειροποίητο ringtone είναι από Airged L'Amh. Έτσι, για την ιστορία).

Και κάποια στιγμή άρχισα να διερωτώμαι έως κι εγώ: τους έχεις δει live περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο (ελληνικό ή ξένο) συγκρότημα (πλέον έχω χάσει το μέτρημα, ειλικρινά το λέω), τους γουστάρεις όσο λίγα συγκροτήματα, έκανες μέχρι και επιχείρηση ολόκληρη για να προμηθευτείς το must της χρονιάς που αναμφιβόλως ήταν το ραφτό τους, μέχρι και δύο μπλούζες τους έχεις (όταν δύο δεν είχα ποτέ από κανένα άλλο συγκρότημα, πλην των Maiden), κάθε φορά που τους ακούς σε πιάνει το αυχενικό, ε, τι άλλο θες ρε διάολε για να καταλάβεις ότι αυτό το συγκρότημα είναι από τα αγαπημένα σου; Άλλα συγκροτήματα έχουν τον ανάποδο σταυρό, οι Convixion έχουν την ανάποδη flying V! Μιλάμε για εντελώς κεγαμό τις καταστάσεις! Κι όσον αφορά τη μουσική; Ε, τι να λέμε πια ρε παιδιά; Τα κομμάτια μιλάνε από μόνα τους κι έχω γραμμένους στην παπάρα μου όλους εκείνους τους περίεργους που πάντα κάτι τους χαλάει: τα φωνητικά που είναι λίγο πιο μπρουτάλ απ'όσο θα τα ήθελε, τη μουσική που θα την προτιμούσε λιγότερο γρήγορη, τον Μπακ που τους χαλάει το μουστάκι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Ή μάλλον ξέρω! Κάποιους τους χαλάει το ότι οι Convixion είναι thrash. Την ίδιαν στιγμή κάποιους άλλους τους χαλάει το ότι δεν είναι thrash αν και το προσπαθούν. Κάποιους άλλους τους χαλάνε οι nwobhm επιρροές τους (αυτοί μάλλον έχουν μείνει στους Strikelight) κ.ο.κ. Βέβαια αν το συγκρότημα ήταν αμερικάνικο θα είχαμε διθυράμβους επί διθυράμβων, καθώς και δεκασέλιδα αφιερώματα συν πολυσέλιδες συνεντεύξεις κάθε 3 μήνες σε γνωστά (πλην άχρηστα) περιοδικά. Ντάξει, τι να κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να σας ανεχόμαστε. Στο ενδιάμεσο η αλήθεια είναι μία: ότι οι Convixion είναι ένα συγκρότημα που δεν ανέχεται να μπει κάτω από καμία απολύτως ταμπέλα. Δεν είναι ούτε heavy, ούτε thrash, ούτε speed, ούτε τίποτε. Είναι απλώς METAL! Ξυπνάτε ρε επιτέλους! Οι Convixion είναι ένα πολυσυλλεκτικό συγκρότημα που απλώς παίζει ό,τι γουστάρει εκείνη την ώρα, ό,τι του βγαίνει! Είναι ένα συγκρότημα με πηγαίο αυθορμητισμό και αυτό είναι που το κάνει τόσο γαμάτο και πωρωτικό! Και το ότι δεν ανέχονται να μπουν κάτω από ταμπέλα φαίνεται από τις διασκευές που κάνουν στα live τους οι οποίες πιάνουν κυριολεκτικώς το μεγαλύτερο φάσμα του metal! Ενδεικτικό παράδειγμα η παμμέγιστη διασκευή στο I'm Alive των Cirith Ungol (που για να μην λέμε ό,τι θέλουμε, θέλει αρχίδια για να διασκευάσεις τους συγκεκριμένους) που μπορεί κάλλιστα να συνδυαστεί με μια ισοπεδωτική διασκευή του Violence and Force των Exciter! Διότι αυτό είναι METAL ρε! Ρίχτε πια τις ταμπέλες κάτω, ανοίχτε τα μάτια και κυρίως τ'αφτιά σας!

Διότι όταν καταφέρουμε να το κάνουμε όλοι τότε θα μπορούμε να λέμε ότι ναι ρε διάολε, ότι κάπου ανάμεσα στους Maiden και τους Priest, στους παλιούς Savatage και τους Heavy Load, στους Oz και τους Warlord, στους Metalucifer και τους Cirith Ungol, στους παλαιούς Slayer και τους Celtic Frost, ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα είναι και οι Έλληνες Convixion τους οποίους θεωρώ μάλλον ό,τι καλύτερο έχουμε βγάλει ποτέ, έστω και για τα δικά μου γούστα. Διότι είναι εκεί με το σπαθί τους, διότι πρέπει να τους δείξω ότι αυτό που κάνουν είναι καλό και πρέπει να το συνεχίσουν, διότι είναι κεγαμό τις μπάντες και όσο κι αν κοκκινίζει από σεμνότητα ο Νικόλας για τέτοια σχόλια, τους αξίζει να τα λαμβάνουν, διότι είναι γκρουπάρα και τους γουστάρω μέχρι τελικής πτώσεως.

Heavy Metal re mounia! Διότι για κάτι τέτοια παλικάρια ακούμε metal γαμώ τον σταυρό σας!
\m/ \m/

Ακολουθεί ένα ποτ-πουρί με τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια.
Διότι I am made of steel να'ούμ...

Drink Metal (το επικό βίδεον κλιπ!)


Made of Steel


I Come Alive


A Matter of Faith


Avenger


Black Magic Night (ΤΟ υπερέπος! Παρεμπιπτόντως προσέξτε πόσο τέλεια κολλάει με τα πλάνα από την παλιά σουηδική ταινία τρόμου με τίτλο Häxan για περίπτωση που την ψάχνετε)


I'm Alive (Cirith Ungol cover) (συνοδεύεται αυστηρά με πλήθος εκσπερματώσεων μέχρι αφυδατώσεως)


Violence and Force (Exciter cover)


Και φυσικά μην ξεχνάμε το πτυχιακό πόνημα του Νικόλα, Metal from Hellas το οποίο με έχει συγκινήσει αρκετές φορές και πάντοτε το ίδιο, όσες φορές κι αν το'χω δει.



Πλάκα, πλάκα, πρέπει να επανενεργοποιήσω το hellenic metal blog ρε διάολε...