Το τελευταίο κείμενο του Ηλία Μπαζίνα.

Ημερομηνία 23/8/13 στην εφημερίδα Live Sport.

Το μόνο που έχω να πω είναι να ψάξετε να βρείτε το βιβλίο του Χωρίς Παρωπίδες από τις Εκδόσεις Αλκυών.

Για τον Λιάκο, τιμής ένεκεν.

Πολλές φορές πριν γράψεις κάτι σταθμίζεις πολλά πράγματα. Εδώ και σχεδόν 2 μήνες εγώ πχ σταθμίζω το πόσο θα με πονέσει το χέρι μετά. Και επειδή η όλη κατάσταση μου ανέβαζε και την πίεση, αποφάσισα να απέχω για λίγο.

Όμως με αυτό που διάβασα σήμερα πρωί-πρωί δεν γινόταν να μην γράψω κάτι. Έφυγε ο Ηλίας Μπαζίνας. Μιλάμε για τεράστια απώλεια που μου έχει σμπαραλιάσει την ψυχολογία. Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε με τον Φίλαθλο στο χέρι, που μπολιαστήκαμε στην φιλοσοφία ότι πρώτα σου λερώνει το παντελόνι και μετά σου λερώνει το μυαλό, είχαμε τον Ηλία Μπαζίνα πολύ ψηλά στην εκτίμησή μας. Αρκετές φορές έχω επικαλεστεί ατάκες του, ή και άρθρα ολόκληρα, όπως πχ στην προτελευταία μου ανάρτηση. Σε βοήθαγε να σκεφτείς ο Λιάκος, σου άνοιγε τα μάτια, σε έκανε λιγότερο εμπαθή. Κι αν δεν γούσταρες να ξυπνήσεις, πάλι φίλοι είμαστε βρε αδελφέ, δεν τρέχει τίποτε.

Δεν τον γνώρισα ποτέ από κοντά τον Ηλία, όμως με τόσα κείμενά του συν ένα βιβλίο (δυστυχώς το δεύτερο που είχε προ ετών προαναγγελθεί από την στήλη του στον Φίλαθλο δεν κυκλοφόρησε ποτέ και δεν ξέρω αν πρόκειται) τον νοιώθω πιο κοντά από πολλούς ανθρώπους της καθημερινότητάς μου. Θες να ήταν αυτό το εξεζητημένο χιούμορ του με το οποίο προσωπικά όχι απλώς έσκαγα στα γέλια αλλά μπορεί να με έπιανε νευρικό για ολόκληρα λεπτά; Θες να ήταν το απολύτως ειλικρινές ύφος γραφής του; Θες να ήταν ότι τον συμπαθούσα ως φυσιογνωμία μιας και ήταν από τους λίγους ανθρώπους που ήξερα και που έλεγαν ότι αυτός είμαι μόρτη, αν γουστάρεις; Θες για άλλον λόγο; Αδιάφορο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο Λιάκος δεν θα μας ξαναλερώσει το μυαλό. Μόνο με τις αναμνήσεις μας, μόνο με το προσωπικό μας αρχείο, μόνο με ό,τι ενδεχομένως αναδημοσιευθεί στο μέλλον.

Από το πλήθος σχολίων που έχουν ήδη γραφτεί επέλεξα να αντιγράψω μόνο ένα και αυτό για ευνόητους λόγους. Από τον Αποδυτηριάκια:
 Για το θάνατο του Μπαζίνα ο αποδυτηριάκιας έχει μια κουβέντα. Μόνο.
"Είναι η μεγαλύτερη απώλεια του "ΦΙΛΑΘΛΟΥ"".Αυτή είναι η κουβέντα. Για το ποιος ήταν σα γραφιάς, στην καθημερινή του στήλη στην εφημερίδα, στον "ΦΙΛΑΘΛΟ", υπάρχουν αρκετοί στο χώρο, συναδελφοί του, να καταγράψουν το μέγεθος του Μπαζίνα. Ποιος ήταν ο Ηλίας προσωπικά για τον αποδυτηριάκια, αυτό δεν μοιράζεται με το πεζοδρόμιο.

Η μοναδική μου διαφωνία έγκειται ως προς το ότι δεν ήταν μόνο του Φιλάθλου απώλεια. Ο Λιάκος ήταν μια μεγάλη απώλεια για όλους μας. Ένας απλός άνθρωπος, ένας σοφός από τους λίγους, με απίστευτη μόρφωση από την ουσιαστική κι όχι από τα κωλόχαρτα που μπορούν να σε κάνουν έως και ΥΠΟΙΚ.

Θα παραθέσω μια σχετικά άγνωστη τηλεοπτική του συνέντευξη που υπάρχει στο γιουτούμπι. Κείμενο ή απόσπασμά του δεν θα γράψω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Όπως έγραφα στο παρελθόν έτσι θα επανέλθω και στο μέλλον. Μόνο που το μέλλον δεν θα είναι ξανά το ίδιο.

Για τον Λιάκο που αγαπήσαμε.
Καλό σου ταξίδι φίλε, θα σε θυμόμαστε για πάντα.

Μέρος Πρώτο.


Μέρος Δεύτερο.


Μέρος Τρίτο.


Μέρος Τέταρτο.


Μέρος Πέμπτο.


Μέρος Έκτο.

Επισκευή σκληρού δίσκου

Επειδή είναι ένα πρόβλημα που σίγουρα έχουμε αντιμετωπίσει όλοι μας.

Αχ-βαχ-καχ

Κι εκεί που αναρωτιέσαι γιατί πονάει ο αγκώνας στο καλό χέρι (κάπου θα τον χτύπησα), τσααααακ... επικονδυλίτιδα, ή αλλιώς "tennis elbow".
Μα κάτσε ρε γιατρέ, αφού δεν παίζω τέννις.
Ναι, τέννις δεν παίζεις, αλλά έχεις δει πως πίνουν οι τεννίστες ανάμεσα στα γκέημς για να ξεδιψάσουν; Ε, κάπως έτσι τον ήπιες κι εσύ.
Μιλάμε ότι όχι ν'ανοίξεις μπουκάλι δεν μπορείς, όχι να στίψεις λεμόνι, ούτε να ξυστείς πάνω από 5 λεπτά στο διαδίκτυο δεν μπορείς, πόσο μάλλον να γράψεις κιόλας. Δώσε μου να σηκώσω 20 κιλά, αλλά μην μου δώσεις ποντίκι να κλικάρω.

Οδηγίες: ξεκούραση (εδώ γελάνε).
Μάλλον λάθος, πολλή ξεκούραση (εδώ γελάνε περισσότερο).
Επίσης φυσιοθεραπείες (αχαχαχαχαχα! Α, καλό, ε;) συν κάτι άλλα ψιλολοϊδια.
Κοινώς, αν δεν περάσει μόνη της και μάλιστα σύντομα, την εκάτσαμαν.

Όχι, δυστυχώς δεν απουσίαζα σε διακοπές.
Είχα απλώς μια αδυναμία ακόμη και να ανοίξω τον υπολογιστή.
Κρίμα, γιατί είχα πολύ θάψιμο να ρίξω.

Πάντως η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι επειγόντως ξεκούραση.
Για την ώρα, μάλλον παραδόξως δείχνει να πηγαίνει καλύτερα. Αλλά δεν το κρύβω πως δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι θα υπήρχε τραυματισμός που να χειροτερεύει από το ποντίκι του υπολογιστή...

Τώρα, γιατί τα γράφω αυτά; Μάλλον για να μην φύγει δίχως ανάρτηση ολόκληρος Αύγουστος.

Λίγο χιουμοριστικό μέταλ για να γουστάρουμε για το τέλος...



Όπου όπως λέει και ο θεός σε κάποιο σχόλιο από κάτω, οι στίχοι είναι...
ΗΜΟΣΙΟ - ΜΠΕΡΝΙ ΓΟΥΝΤΕΝ ΑΪΣΟΝΣ ΜΕΝΙΑΛ ΜΑΝ - ΙΝ ΔΕ ΚΑΤΛΣΑΤΟΟΥ ΝΟΤΟΡΙΟΥΣ ΚΙ - ΑΝΜΠΛΕΣΕΝΤ ΑΙΖΟΛΕΪΤΕ ΟΠΕ ΣΙ ΓΟΥΙΤΣ ΛΟΡΝΤ ΧΙΜΣΕ ΝΟΝ ΣΕΡΒΙΑΑΑΑ ! ΑΑΑΑΑ! (ανάσα) ΑΑΑΑΑ! ΣΑΜΠΤΕΡΙΝΑΝ ΑΜΠΙΣΙΟΝ ΔΕ ΑΝΤΕΣΑΪΝ ΝΕΒΕ ΣΑΒΙ ΝΑΚΕΦΛΕΚΕΣΚΕ ΑΝΤΕΡΣΤΕΪ ΔΕ ΜΑΝΚΑΪ ΑΛΙΣ ΚΙ ΟΥΝ ΣΙΦΤΙΜΑΪΤ ΤΕΚΕ ΜΕΪΚΓΙΟΥ ΕΪΣΧΟΤ ΑΣΕΜΕΕΕΕΕ! ΝΟΝ ΣΕΡΒΙΑΑΑΑ ! ΑΑΑΑΑ! (ανάσα) ΑΑΑΑΑ! ΤΟΥ ΔΕ ΦΕΪΣ ΟΦ ΕΪΣΕ ΕΙ ΚΑΙ ΒΟΥΤΣΕΪ ΧΙΣΒΟΪΣ ΕΤΕΛΕΤΑΙ ....  

Εδώ που τα λέμε μάλλον δεν έχει κι άδικο...

Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Α, την Ομίχλη του Στέφεν Κινγκ μου θυμίζει...
Απίστευτο, ε;
Κάπου στον Καναδά... Ή μήπως από κανά βιβλίο; ;)


Fog rolling over Long Range Mountains in Lark... από stefanelonikitelo