Χρόνια πολλά ηλίθιε (μυθιστόρημα αμείλικτων γεωπολιτικών εξελίξεων)

Εορτάζουμε την επαίτειο (η ορθογραφία, σωστή) της εθνικής μας ανεξαρτησίας σήμερα! Δεν είσαι χαρούμενος; Ναι, ξέρω.
Ο ηλίθιος είναι χαρούμενος που απεκαλύφθη η μαύρη συμβολή της Κύπρου και του σάπιου χρηματοπιστωτικού της συστήματος στην παγκόσμια φούσκα, ενόσω ταυτόχρονα η Ελλάδα σώνεται σε καθημερινή βάση πανηγυρικά!
Είναι χαρούμενος που η Κύπρος τιμωρήθηκε διότι δεν ήταν ποτέ καθαρή σαν το Λουξεμβούργο ας πούμε. Ή τις Νήσους Κέυμαν. Ή που η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου δεν ήταν ποτέ υποδειγματική ωσαν Λήμαν Μπράδερς.
Παρομοίως είναι χαρούμενος που τα βρώμικα ρωσικά χρήματα βγήκαν στη φόρα και θα πάνε καθαρά σε πιο "εγκεκριμένες" τράπεζες (πιθανώς γερμανικές) ως καθαρά πλέον. Διότι ανέκαθεν υπήρχαν γελοίοι τε και ηλίθιοι που πίστευαν ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας (που είναι από τους χειρότερους εχθρούς μας).
Ναι, ο ηλίθιος πάντοτε έχει λόγους για να πανηγυρίζει και ακριβώς γι'αυτό είναι ηλίθιος. Το πρόβλημα είναι ότι ο ηλίθιος ψηφίζει πάντοτε και ενώ βοήθησε τα μέγιστα στο να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση, τώρα προβληματίζεται κιόλας και ως συνήθως θεωρεί ότι φταίνε οι άλλοι, ποτέ ο ίδιος. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τις εξελίξεις που τρέχουν εδώ και αρκετό καιρό στην γειτονιά μας, εξελίξεις που ο ηλίθιος θα ξεκινήσει να επεξεργάζεται αρκετό καιρό μετά την ολοκλήρωσή τους και όταν -ως συνήθως- τίποτε δεν θα μπορεί ν'αλλάξει.

Σε αυτό το βλόγι ως γνωστόν δεν έχουμε απλώς κηρύξει ανένδοτο κατά των ηλιθίων, αλλά προσπαθούμε και να ξυπνήσουμε εγκαίρως όσες συνειδήσεις γίνεται παρόλο που ξέρω ότι ούτε το στυλ των κειμένων (ατελείωτα σενδόνια) βοηθάει, ούτε το ύφος που είναι ηθελημένο (με μπινελίκια κι έτσι), ούτε όμως και η επισκεψιμότητα η οποία είναι (ως επέκταση των δύο προηγουμένων κυρίως απολύτως λογικά) περιορισμένη. Όπως και να'χει, δεν σταματάμε και έτσι θα συνεχίσουμε και τώρα.

Κάθομαι, λοιπόν, και παρακολουθώ τον καταιγισμό των γεγονότων των τελευταίων ημερών και ειλικρινά νοιώθω πολύ άσχημα, διότι βλέπω πράγματα να έρχονται που δεν μου αρέσουν καθόλου.

Κατ' αρχήν, νομίζω ότι δικαιώθηκαν απόλυτα όσα γράφαμε πολύ πρόσφατα περί της ευρωπαϊκής εκκενώσεως, σε σημείο πλέον να αναδύεται μπόχα και δυσωδία και να πρέπει άμεσα να πατήσουμε το καζανάκι. Μετά, κάθομαι και βλέπω ότι τα πράγματα πάνε προς πολύ αρνητικές εξελίξεις και σε σχέση με όσα έχουμε γράψει τόσο στα ελληνοτουρκικά, όσο και στις γεωπολιτικές εξελίξεις της περιοχής μας. Αλλά να το πάρουμε αλλιώς ώστε να μην μπούμε απευθείας στα βαθειά.

Πριν από δύο χρόνια οι Ισραηλινοί μέσα από μια κίνηση ματ είχαν βγει και είχαν αναγνωρίσει την ελληνική ΑΟΖ, η οποία σημειωτέον ότι επισήμως δεν υπήρχε (κι εξακολουθεί να μην υπάρχει). Η κίνηση αυτή δεν ήταν για να την πληροφορηθούμε εμείς φυσικά, αφού αυτό θα μπορούσε να γίνει και με ένα απλό τηλεφώνημα σε επίπεδο αρχηγών κρατών. Η κίνηση είχε γίνει για να το δουν άλλοι: οι Τούρκοι, οι Κύπριοι, τα παγκόσμια ΜΜΕ κλπ. Παράλληλα ήταν μια ουσιαστική παραίνεση προς εμάς του στυλ "άντε ηλίθιοι, τελειώνετε να βγάλουμε και κανά φράγκο". Βέβαια, εμείς διαχρονικά πιο έξυπνοι απ'όλους αφήσαμε αυτήν την υψίστης σημασίας διπλωματική κίνηση να περάσει ανεκμετάλλευτη και στο ενδιάμεσο οι εξελίξεις να τρέχουν παντού με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Πριν από λίγες ημέρες (πολύ λίγες) ο πλανητάρχης Ομπάμα έκανε ένα ταξίδι εξπρές στο Ισραήλ. Ο λόγος; Μα φυσικά, κανένας δεν ξέρει. Η αφορμή ήταν ντε και καλά η ορκωμοσία του Νετανιάχου, αλλά τώρα τον έπιασε η επιθυμία; Άρα τι μας λένε; Ότι απλά πήγε στο Ισραήλ για να κάνει τουρνέ. Δηλαδή, αν ρωτήσεις τους ηλιθίους, εκείνους που έφεραν τη χώρα σε τούτα τα χάλια αυτό θα σου πουν, ότι ο Ομπάμα ταξίδεψε μισό ημισφαίριο δίχως κανέναν σοβαρό λόγο, ούτε καν για να γιορτάσει την επανεκλογή του ρε αδελφέ. Μόλις τελείωσε το ταξίδι του Ομπάμα, αμέσως μετά ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ζήτησε συγγνώμη από την τουρκική κυβέρνηση για το προ τριετίας θέμα του πλοίου Μαβί Μαρμαρά (ένα θέμα στο οποίο η πλάκα είναι ότι νομότυπα οι Ισραηλινοί και συμφώνως Διεθνούς Δικαίου είχαν εντελώς δίκιο, άσχετα αν το χειρίστηκαν με τρόπο που ήταν επικοινωνιακά ολέθριος). Φυσικά, οι ίδιοι ηλίθιοι βλέποντας αυτήν την εξέλιξη το θεώρησαν σύμπτωση, όπως επίσης προφανής σύμπτωση ήταν και ότι αμέσως μετά από αυτό η Τουρκία βγήκε και απείλησε εμμέσως πλην σαφώς την Κύπρο ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι και των τουρκοκυπρίων και καλά θα κάνει να τα αφήσει στην ησυχία τους μέχρι να λυθεί το κυπριακό, υπονομεύοντας την προσπάθεια της Κύπρου για μια καλύτερη λύση στο θέμα των τραπεζών της (που ούτως ή άλλως δεν θα ερχόταν ως απεδείχθη πικρά) με τυχόν έκδοση ομολόγων με ρήτρα φυσικού αερίου. Γενικά, σύμφωνα με τους ηλιθίους, στον κόσμο απλώς συμβαίνουν κάποια γεγονότα που κατά βάση είναι συμπτωματικά. Άντε, να κάνω μια παραχώρηση και να δεχθώ ότι κάποιοι εξ αυτών έχουν καταλάβει ότι όλο και κάτι θα συζήτησε και για το Ιράν και τα όσα επίκεινται για εκεί, αλλά ακόμη και αυτά θα μπορούσε να τα είχε πληροφορηθεί τηλεφωνικά. Ο λόγος, λοιπόν, που πήγε ήταν ο ίδιος με τον οποίον γράψαμε παραπάνω: για να τον δουν οι άλλοι.

Ας πάμε λίγο στον... διπλωματικό θρίαμβο του Αντώνης_ προ ημερών που το ευρωκοινοβούλιο ψήφισε ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαϊκή, κάτι που στους εν λόγω κύκλους πανηγυρίστηκε ίσως και περισσότερο από τα πανηγύρια της απήδηχτης καριόλας Μέρκελ μετά την συμφωνία με την Κύπρο. Να σημειώσω εδώ το εξής: και μόνο το γεγονός ότι υπήρξαν πανηγυρισμοί, υποθέτω ότι αποκλείει το ενδεχόμενο να μιλάμε για κάποιον παραλληλισμό του στυλ "η ελληνική ΑΟΖ είναι και ευρωπαΪκή ακριβώς όπως και η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα", δηλαδή κάτι εντελώς τυπικό. Το ερώτημα εδώ είναι το γιατί ουδείς εκ των λαμπρών φωστήρων δεν έχει βγει να μας το εξηγήσει ώστε να το καταλάβουμε όλοι. Έστω ο Φαήλος ρε παιδάκι μου.
Τέλος πάντων, ας το δούμε λίγο προσεκτικά το θέμα: σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το θέμα της ΑΟΖ είναι διμερές. Αυτό σημαίνει ότι για να ξεκινήσει η εκμετάλλευση της ΑΟΖ θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία με όλες τις εμπλεκόμενες χώρες (εν προκειμένω μας ενδιαφέρει πρώτιστα η τυχόν συμφωνία Ελλάδος και Τουρκίας). Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ό,τι κι αν έχει συμφωνήσει η ΕΕ με την Ελλάδα, όταν θα έρθει εκείνη η ώρα της διαπραγμάτευσης θα είναι η Ελλάδα με την Τουρκία που θα κάτσουν στο τραπέζι και όχι η ΕΕ με την Τουρκία. Οπότε αυτό που πανηγυρίζει ο μέγας διπλωμάτης Αντώνης_  (ο οποίος να υπενθυμίσω ότι έχει μόνο οικτρές διπλωματικές αποτυχίες στο ενεργητικό του, βλ. Αλβανία και Σκόπια) είναι πρακτικά εντελώς ανούσιο. Δηλαδή ανούσιο σε θεωρητική βάση, διότι επί της ουσίας μπορεί να οδηγήσει έως και στον οριστικό μας αφανισμό. Και εξηγούμαι.

Πλέον μέρα με τη μέρα γίνεται ολοένα και πιο ορατό ότι ζούμε σε συνθήκες ενός παγκοσμίου ενεργειακού πολέμου. Το παιχνίδι έχει χοντρύνει πάρα πολύ. Στα περί γεωπολιτικών θυμηθείτε τι έγραφα για τη Ρωσία και τη διαρκή προσπάθεια να την πετάξουν από την μείζονος σημασίας θάλασσα της Μεσογείου και αναλογιστείτε το πως την πετάνε έξω από την Κύπρο αυτήν την στιγμή αλλά και το τι συμβαίνει εδώ και κάμποσους μήνες στην Συρία που είναι παραδοσιακός σύμμαχος των Ρώσων (με το αυτό καθεστώς). Θα μου πείτε βέβαια, τι είναι η Ρωσία; Κανάς πρωτάρης και την πάτησε έτσι με την Κύπρο; Η απάντησή μου είναι ότι πρωτάρης σαφώς και δεν είναι, αλλά εκτιμώ ότι ναι, της την έφεραν πολύ άσχημα. Έχετε πάρει χαμπάρι αγαπητές και αγαπητοί τι ακριβώς παίχτηκε με την Κύπρο; Μιλάμε ότι η ίδια η Ευρώπη κατήργησε στην πράξη το κεκτημένο δικαίωμα της περιουσίας (και όχι μόνο αυτό). Δε νομίζω να περίμεναν οι Ρώσοι τέτοια κίνηση από πλευράς Γερμανών και ακριβώς γι'αυτό τον ήπιαν. Σημειωτέον ότι ακριβώς επειδή η κίνηση αυτή ήταν κατά των Ρώσων, ακριβώς γι'αυτό δεν αντέδρασαν οι Αμερικάνοι, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα την έχουν στημένη στη γωνία στους Γερμανούς. Τι βγήκε λοιπόν μέσα σε όλο αυτό το παγκόσμιο διπλωματικό (προσχεδιασμένο) χάος και έκανε ο Σαμαράς (δεν εξετάζω το ηθελημένο ή το κατά λάθος της κίνησης); Είπε ευθέως και με κάθε επισημότητα στους Αμερικάνους ότι στα κοιτάσματα εδώ πέρα κουμάντο θα κάνουν οι Γερμανοί, όχι οι Αμερικάνοι. Θα μου πείτε βέβαια, που κολλάνε όλα αυτά με τους Ρώσους; Μα είναι όλα συγκοινωνούντα δοχεία. Όλα κολλάνε, όλα είναι κομμάτια του ιδίου παζλ.

Η Τουρκία αυτήν την στιγμή έχει την ευτυχία να διαθέτει στο τιμόνι της για κακή μας τύχη έναν από τους κορυφαίους πολιτικούς όλων των εποχών σε παγκόσμιο επίπεδο, τον Ερντογάν. Αντίστοιχα διαθέτει και έναν ΥΠΕΞ που έχει τα πιο γαμψά νύχια ίσως από την εποχή του Μέτερνιχ κι έπειτα. Εμείς τι έχουμε; Σαμαρά και Αβραμό με στήριξη του χοντρού και τον Φώτη να δηλώνει απηυδησμένος παρών. Φέρτε μου το φέρετρο από τώρα να μπω μέσα.
Ο Ερντογάν με ιδιαίτερη μεθοδικότητα κλείνει ένα ένα όλα τα θέματα που έχει ανοικτά επί δεκαετίες η Τουρκία, με πιο πρόσφατο το κουρδικό για το οποίο ο επί σειρά ετών φυλακισμένος Οτσαλάν τώρα συμφώνησε να ζητήσει από τους ομοεθνείς του κατάπαυση του πυρός. Πρακτικά τα δύο τελευταία ανοικτά ζητήματα που θα μείνουν σε επίπεδο εθνικών θεμάτων για τους Τούρκους είναι και τα πιο δύσκολα: Αιγαίο και Κύπρος (μην έχετε παράπονο, εγώ σας είχα προειδοποιήσει από πέρσυ αλλά όλα τα παίρνετε αψήφιστα και δεν με διαβάζετε προσεκτικά). Βέβαια το ότι οι Τούρκοι θα τα σπάσουν τελικώς τα μούτρα τους είναι βέβαιο και το έχουμε ήδη αναπτύξει, αλλά το ερώτημα που μας καίει είναι το τι θα έχουν πάρει μέχρι να τα σπάσουν και αυτοί τα μούτρα τους. Έτσι όπως το βλέπω, εκεί που πάει το πράγμα ενδέχεται το μισό Αιγαίο συν τη Θράκη, σενάριο που είναι προφανώς εφιάλτης από τους λίγους. Ενδεικτικά δείτε το πολύ πρόσφατο και πολύ ενδιαφέρον ντοκυμανταίρ των Φακέλων για την Θράκη.





Μιας και το αναφέραμε, ας πούμε πάλι με ένα πολύ απλό παράδειγμα το γιατί οι μεγαλομανείς Τούρκοι που ονειρεύονται μια νεοθωμανική αυτοκρατορία θα σπάσουν τα μούτρα τους. Όπως ανέφερα πιο πάνω το τουρκικό ΥΠΕΞ (δηλαδή ο Νταβούτογλου) εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία εγκαλεί την Κύπρο ν'αφήσει τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην ησυχία τους καθ'όσον ανήκουν και στο "κράτος του βορρά". Εδώ λοιπόν έχουμε το εξής πολύ ενδιαφέρον: η πάγια θέση της Τουρκίας στο κυπριακό όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι στο νησί υπάρχουν δύο ξεχωριστά αυτόνομα κράτη, το της τουρκικής εθνότητας του βορρά και το της ελληνικής εθνότητας του νότου. Όμως τα κοιτάσματα έχουν βρεθεί στον νότο, δηλαδή στο... τουρκικώς αποδεκτό ελληνικό κράτος του νησιού. Έρχονται λοιπόν και τι σου λένε επί της ουσίας; Ότι ναι μεν εμείς θέλουμε δύο κράτη όπου το βόρειο να έχει μεταξύ άλλων και τη δική του υφαλοκρηπίδα και όσα δικαιώματα προκύπτουν εξ αυτής συμφώνως του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης το οποίο όμως η Τουρκίας δεν έχει υπογράψει διότι δεν αποδέχεται, αλλά θέλουμε και τα κοιτάσματα του νότου στα οποία είναι αδύνατο να βάλουμε χέρι και το οποίο σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε καν τη "νότια" Δημοκρατία. Τουτέστιν, τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου επίσης δικά μου. Κυριολεκτικά και απολύτως σχιζοφρενικά, όπως όλο το βιβλίο του Νταβούτογλου (που έχουμε επίσης σχολιάσει). Μόνο που οι Αμερικάνοι δεν τα σηκώνουν κάτι τέτοια και δεν γουστάρουν άλλες αυτοκρατορίες πλάι τους και το ξέρουν πολύ καλά ότι οι Τούρκοι έχουν δική τους άποψη για πολλά θέματα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα κοιτάσματα του νοτίου τμήματος θα τα εκμεταλλευθούν πολύ απλά αυτοί που γουστάρουν οι Αμερικάνοι και κανένας άλλος (δηλαδή οι Ισραηλινοί). Ως εκ τούτου είναι μαθηματικώς αδύνατον να βάλουν χέρι και οι Γερμανοί σε αυτά (που επιχείρησαν και εξακολουθούν να επιχειρούν) και φυσικά και οι Ρώσοι (οι οποίοι έφτασαν σε σημείο να ζητάνε και λιμάνι για στόλο παρόλο που ξέρουν τι επιρροή έχουν οι Άγγλοι στο νησί! Οι οποίοι Άγγλοι -διάβαζα σήμερα- ότι έχουν εκπονήσει ειδικό σχέδιο απομάκρυνσης των Βρετανών υπηκόων από την Κύπρο σε περίπτωση ανάγκης. Θέλετε μήπως να το συζητήσουμε περαιτέρω ή το πιάσατε το υπονοούμενο;). Όπως και να'χει, εν προκειμένω φαίνεται ότι οι Τούρκοι έχουν εξομαλύνει τις σχέσεις τους και με τους Αμερικάνους έστω και σε πλαίσιο λυκοφιλίας, έστω και για την ώρα, έστω και οψίμως και αυτό προφανώς και δεν μας ωφελεί καθόλου μα καθόλου.

Θα αναρωτιέστε για ποιον λόγο συνεχώς αναφέρομαι στους Αμερικάνους, ενώ ταυτόχρονα κομπάζω υπέρ της ανεξαρτησίας της Ελλάδος; Η απάντηση είναι ταυτόχρονα και απλά τραγική και τραγικά απλή: διότι δεν υφίσταται ελληνική διπλωματία και δεν υφίσταταιπολιτικό προσωπικό που να ενδιαφέρεται να προασπίσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γνώμη μου. Θα σας αναφέρω το εξής περιστατικό, το οποίο ειλικρινώς δεν ξέρω πως μπορώ να το χαρακτηρίσω: απλά γελοίο; Τραγικό; Τραγελαφικό; Να παίρνεις φόρα και να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο και μάλιστα ξεκαρδισμένος στο γέλιο; Ίσως όλα μαζί, ίσως πάλι ακόμα χειρότερα. Την ώρα που ο πλανητάρχης ταξίδεψε μισό ημισφαίριο μόνο και μόνο για να αποκαταστήσει τις σχέσεις Ισραήλ και Τουρκίας, κίνηση που θα μπορούσε να είχε κάνει και τηλεφωνικά φυσικά αλλά σε μια τέτοια περίπτωση όπως ήδη σχολιάσαμε δεν θα μπορούσαν να τον δουν όλοι οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι όπως εμείς και οι Γερμανοί και που η όλη κίνηση "οδήγησε" τον Νετανιάχου να ζητήσει συγγνώμη μετά από τρία χρόνια στους Τούρκους, ο Αντώνης_ πήρε τηλέφωνο τον Νετανιάχου να του πει κάτι σαν να πάνε για καφέ, εις το διπλωματικότερον. Όλα αυτά ο Αντώνης_ επιχείρησε να τα αναχαιτίσει με ένα απλό τηλέφωνο. Έως και τον Ομπάμα τον ίδιο. Το συμβάν όμως γίνεται ακόμα χειρότερο αν αναλογιστούμε το εξής: στον κόσμο υπάρχουν πολιτικοί που πολύ απλά καθορίζουν τις εξελίξεις για τους πάντες (όπως πχ ο εκάστοτε πλανητάρχης). Υπάρχουν άλλοι που προσπαθούν να προβλέψουν τις εξελίξεις και να λάβουν τα μέτρα τους (όπως αρκετοί πολιτικοί στον κόσμο). Ο Αντώνης_ είτε απλώς τις πληροφορείται από τα μέσα (ούτε καν από την ελληνική διπλωματία του εξωτερικού ή τα εδώ επιτελεία του -αλήθεια, αυτή η ψυχή ο Φαήλος τι κάνει; Υποθέτω ασχολείται με το υπερπολύτιμο τουίτερ του), είτε τα κάνει όλα με κανά τηλέφωνο, δείγμα της διπλωματικής του δεινότητος μπροστά στην οποίαν υποκλίνονται όλοι.

Όμως πως πάει να διαμορφωθεί το σκηνικό από τούδε και στο εξής;
Όπως είπα και πιο πάνω, οι Ισραηλινοί προ διετίας μας έστρωσαν ένα χαλί για να πατήσουμε πάνω του. Εμείς -οι διαχρονικά πανέξυπνοι- αφήσαμε αυτήν την εξέχουσας σημασίας κίνηση να πέσει κάτω. Όπως έγραφα στα περί ελληνοτουρκικών όμως και που φυσικά ισχύει στο ακέραιο, έχει έρθει προ πολλού η ώρα να βγει ο ορυκτός πλούτος του Αιγαίου. Οι Τούρκοι είναι πολύ πρόθυμοι να τον εξορύξουν έστω και συνεταιρικά ακριβώς επειδή δεν είναι δικός τους (και όπως έχουμε πει ιδίως στο σενάριο της Χάγης μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν, γι'αυτό και βάζουν συνεχώς θέματα στο τραπέζι). Άρα οι Τούρκοι είναι ένας "αξιόπιστος" εταίρος για τους άλλους. Οι Έλληνες (και βάζω και τους Κυπρίους μέσα) από την άλλη μεριά είναι εξαιρετικά δύστροποι. Όλοι την ώρα το παίζουν ήξεις αφήξεις, χώρια ότι έχουν και κάποιες τάσεις συνεργασίας με τους Ρώσους το οποίο είναι σχεδόν θανάσιμο αμάρτημα. Το Ισραήλ είναι προ καιρού έτοιμο και είναι ήδη δικό μας, οπότε τι κάνουμε; Βάζουμε το Ισραήλ να τα βρει με τους Τούρκους για να προχωρήσει το θέμα του φυσικού αερίου αφού κατά πως φαίνεται οι Έλληνες δεν γουστάρουν ρε παιδάκι μου.

Εδώ βέβαια υπάρχουν δύο σενάρια. Επειδή τους Αμερικάνους προφανώς και τους βολεύει να κρατάνε στην τσίτα τους Τούρκους στο κυπριακό (και όχι μόνο εκεί), πιθανώς η εξόρυξη εκεί να μην συμπεριλαμβάνει τους Τούρκους. Σε μια τέτοια περίπτωση η συμφιλίωση εξυπηρετεί ακριβώς την ηρεμία του ενεργειακού αγωγού. Όμως σε μια τέτοια περίπτωση δηλαδή που οι Τούρκοι θα "αναγκαστούν" να υποχωρήσουν στο θέμα της κυπριακής ΑΟΖ, τότε θα πρέπει να πάρουν και ανταλλάγματα και που θα είναι αυτά; Μα φυσικά στο Αιγαίο ή/και την Μεσόγειο (βλ. Καστελόριζο ενδεχομένως που είναι και το χοντρό παιχνίδι). Που καταλήγουμε πάλι; Στο ότι ασκώντας σωστή διπλωματία (και όχι διπλωματία του καφέ) μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις. Και αυτό κάνουν οι Τούρκοι οι οποίοι σέβονται και αγαπούν την πατρίδα τους την ώρα που εμείς ασχολούμεθα με τα μείζονα, όπως το γιατί έχουμε ακόμη παρελάσεις μνήμης της 25ης Μαρτίου.

Και την ίδιαν στιγμή στην γειτονιά μας γίνεται κακός χαμός. Στην Συρία όπου το υπάρχον καθεστώς αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια σύμμαχο της Ρωσίας, γίνεται σφαγή που ίσως να αγγίζει και τα όρια της γενοκτονίας. Στην Κύπρο που οι Ρώσοι είχαν παραδοσιακά καλές σχέσεις αλλά και καλές προσβάσεις, βρέθηκε ένας "άριστος" τρόπος να φύγουν κακήν κακώς. Αυτό μάλλον πρέπει να μας δείξει ότι η ώρα εξόρυξης του φυσικού αερίου στην Κύπρο πλησιάζει πολύ επικίνδυνα και οι Ρώσοι δεν πρέπει καν να παίρνουν μάτι. Βέβαια την ίδιαν στιγμή, υπάρχει και το ζήτημα των Γερμανών, οι οποίοι για τους Αμερικάνους είναι επικίνδυνη φάρα (κάτι που το ζούμε και στο πετσί μας ξανά). Είναι βέβαιο ότι οι Γερμανοί θα το ρουφήξουν πάλι το αυγουλάκι τους διότι ξέχασαν ότι είναι δις ηττημένοι αφενός και ο ηττημένος μένει κάτω, αφετέρου ότι χάρη στην αμερικανική διπλωματία και οικονομική βοήθεια ξανάγιναν κράτος. Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Σηκώνονται τα πόδια να κλοτσήσουν το κεφάλι; Τι λε ρε μόρτη δίτροχε μισάνθρωπε; Σοβαρά; Όταν, λοιπόν, θα έρθει η ώρα, οι Γερμανοί θα τον ξαναχάσουν τον πόλεμο. Οι Γερμανοί πάντα κηρύττουν πόλεμο και πάντα τον χάνουν. Και εμείς πλέον έχουμε πάρει θέση στο πλευρό τους, με κάθε επισημότητα. Μερίμνησε ο Αντώνης_ γι'αυτό με κάθε τρόπο, με κάθε πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με κάθε αντισυνταγματικό νομοθέτημα. Διότι όπως έχουμε πει, άλλη χάρη έχει να μην έχεις μία σε ευρώ, και άλλη να μην έχεις μία σε δραχμές. Υπάρχει διαφορά.
Το χειρότερο δε, είναι ότι ο πόλεμος αυτός ίσως να μην μείνει μοναχά σε διπλωματικό ή οικονομικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ δεν σταματά να προειδοποιεί ακόμη και για πόλεμο. Διαβάστε προσεκτικά την συνέντευξή του στο Spiegel (που έχει καταντήσει λαγός της Μέρκελ) και προσέξτε με ποιον τρόπο τον αμφισβητούν στις δραματικές τους επικλήσεις.

Αλλά θα μου πεις, τι να περιμένεις από άνθρωπο που ακόμη έχει τον Γαρουφαήλ και τον Μουρούτη για συμβούλους δίχως να τους έχει σουτάρει καν μετά από τόσες αήθεις γκέλες; (τις ονομάζω γκέλες επειδή είμαι ευγενικός σήμερα, ένεκα της εθνικής επετείου)
Τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο του οποίου την ύπαρξη της πιτσαρίας μπορεί να επιβεβαιώσει μόνο ο ίδιος (ίσως βέβαια αυτό να σημαίνει ότι κανείς δεν επιβίωσε από τις πίτσες που αυτοπαρουσιάζεται να έφτιαχνε);
Τι να περιμένεις από τον άνθρωπο για τον οποίον επί χρόνια εξακολουθούμε να τραβάμε τα μύρια όσα από τις διπλωματικές του επιλογές από την εποχή που διέπρεπε εις το Υπουργείο Εξωτερικών ως μία ακόμη εξαιρετική επιλογή του Μητσοτάκη, ο οποίος από τη ζωή του ολόκληρη μοναχά το πως έπεσε αναπολεί;
Τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο που εκτός από τα περίεργα μαθηματικά του (πως το'χε πει εκείνο το δύο και δύο κάνουν πέντε, ή κάπως έτσι) αδυνατεί να καταλάβει ότι είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την κοινωνία που πεθαίνει και που απλώς επισπεύδει τον θάνατό της περιμένοντας την υποτιθέμενη ανάπτυξη ακριβώς όπως περίμεναν οι ινδιάνοι να έρθει η βροχή μέσω του τοτέμ;

Τι να περιμένεις πια σε αυτήν τη χώρα με το υπάρχον πολιτικό (υπηρετικό) προσωπικό της ανεπάρκειας, της αχρηστίας και της ανικανότητας;
Αν είχαμε καλύτερους δεν θα είχαμε φτάσει και σε αυτά τα χάλια.

Θα έλεγα καλή λευτεριά, αδέλφια, αλλά δεν έχει νόημα.
Καλή λευτεριά εύχονται σήμερα εκείνοι που έχουν υπογράψει τα πάντα προκειμένου να μας σκλαβώνουν ολοένα και περισσότερο. Μόνο εκείνοι.
Οπότε μόνο φτου ξελευτερία μπορώ να πω, διότι θα πάμε πάλι για κρυφτό κάτω από το μαξιλάρι του καναπέ και η εξυγίανση της χώρας θα προχωράει κανονικά, με ξεπουλήματα και προδοσίες, όπως πάντοτε γινόταν δηλαδή.
Και μην ξεχνάς, ηλίθιε, ότι με τα ψέματα έφτασες ως εδώ. Τα ψέματα που πίστευες, τα ψέματα που ψήφιζες, τα ψέματα που σου έλεγαν, τα ψέματα που ήθελες ν'ακούς. Και σήμερα μια από τα ίδια βιώνεις, αλλά δυστυχώς δεν περιμένω να να τα καταλάβεις διότι ακριβώς γι'αυτό είσαι ηλίθιος. Αν μπορούσες να τα καταλάβεις, δεν θα ήσουν.
Και θα ψήφιζες διαφορετικά όλα τα χρόνια.

Χρόνια πολλά ηλίθιε και καληνύχτα, με μοναδική ευχή να πέφτω σε όλα έξω.
Χαίρετε.

(157)

Τί θὰ κάμετε; Θ' ἀφῆστε

νὰ ἀποκτήσωμεν ἐμεῖς

λευθεριάν, ἢ θὰ τὴν λύστε

ἐξ αἰτίας πολιτικῆς;

Για τον Στρατάρχη

Επειδή υπάρχουμε κι εμείς που και τον θυμόμαστε ακόμη και τον τιμούμε.
Επί τη ευκαιρία της σημερινής επετείου της εθνεγερσίας (αν και λογικά ο Άδωνις θα είχε αρκετές ενστάσεις αν ζούσε τότε. Να φεύγαμε από το γρόσσι έτσι αβίαστα; Και τι θα έλεγαν οι Τούρκοι ας πούμε; κλπ).

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι τραβηγμένες από εμένα από τον ναό του Αγίου Δημητρίου στην Σαλαμίνα, όπου και είναι θαμμένος ο Στρατάρχης.

Την βιογραφία του Στρατάρχη έτσι όπως την κατέγραψε ο Δημήτριος Αινιάν μπορείτε να βρείτε εδώ.



Ηλίθιε, ξύπνα.

Ευρωπαϊκό Όνειδος ή Περί Ευρωπαϊκής Εκκενώσεως

Ναι, μάλλον σωστά καταλάβατε ότι ο διπλός τίτλος είναι λογοπαίγνιο του πιο φυσιολογικού "Ευρωπαϊκό Όνειρο ή Περί Ευρωπαϊκής Ενώσεως". Και είναι προφανές ότι με αφορμή το σύγχρονο (νεότερο) κυπριακό δράμα πρέπει να πούμε δυο λογάκια για τα τεκταινόμενα που μας αφορούν όλους.

Κατ' αρχήν να ξεκινήσουμε με την απαιτούμενη ιστορική αναδρομή. Πως είπατε; Τα ξέρετε όλα; Θεσπέσια! Θα γλιτώσουμε χρόνο! Μήπως μπορείτε, λοιπόν, να μου πείτε ποιο ήταν το όνειρο του Χίτλερ;
Πως είπατε; Δεν σας έρχεται; Α, κατάλαβα.
Θα πρέπει να σας το πω εγώ λοιπόν: το όνειρο του Χίτλερ ήταν μια ενωμένη Ευρώπη υπό την σκεπή της Γερμανίας με τους μπολσεβίκους εκτός πυλών.

Πως είπατε; Σας κόπηκε ο βήχας απότομα; Και τι φταίω εγώ που επί της ουσίας βιώνουμε το όνειρο του Χίτλερ; Μήπως εγώ έχω φέρει το Δ' Ράιχ; Όχι. Πάμε παρακάτω λοιπόν και σταματήστε να μου προσάπτετε τέτοια πράγματα. Εγώ απλώς μεταφέρω τα γεγονότα.

Να σε κάψω Γιάννη να σ'αλείψω μέλι (θα έλεγα λάδι, αλλά αυτό θα χρειαστεί για την επακόλουθη πρωκτική ενδοσκόπηση που σχεδιάζουν να μας κάνουν, οπότε ας το φυλάξουμε).
Τι σημαίνει αυτό, θ'αναρωτιέστε; Όπως είχαν κάνει και στην δική μας περίπτωση προηγουμένως, έτσι και τώρα στην δραματική περίπτωση της Κύπρου οι Γερμανοί (με την πολύτιμη βοήθεια των φίλων και συμμάχων τους) έβαλαν τη θηλιά στον λαιμό της Κύπρου και άρχισαν να τη σφίγγουν και να τη σφίγγουν και να τη σφίγγουν ολοένα και περισσότερο. Και όταν η Κύπρος μετά τον αρχικό βήχα που γινόταν όλο και πιο έντονος άρχισε να πνίγεται, η Γερμανία ήρθε σαν νέος Χότζας και προσεφέρθη να χαλαρώσει λίγο τη θηλιά αλλά πάντοτε με κάποια ανταλλάγματα. Σοβαρά ανταλλάγματα.

Ο κοντόφθαλμος θεωρεί ότι το παιχνίδι είναι τραπεζικό. Ο λίγο πιο υποψιασμένος κοντόφθαλμος, ότι είναι νομισματικό. Οκ, το ξέρουμε καλά ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους δείχνεις τον ουρανό κι εκείνοι κοιτάνε το δάκτυλο. Οι τράπεζες εν προκειμένω είναι απλώς το μέσον, το δε νόμισμα το μέσον των τραπεζών. Το παιχνίδι είναι καθαρά ενεργειακό. Το ίδιο διάστημα που μιλάμε η Ιταλία είναι ήδη τρεις βδομάδες ακυβέρνητη κι αν προσπεράσουμε τις θερμές δηλώσεις αποδοκιμασίας των Γερμανών τις πρώτες δύο ημέρες περί κλόουν κλπ, έκτοτε ούτε η Ιταλία κατέρρευσε, ούτε το ευρώ, ούτε οι λεγόμενες αγορές τινάχθηκαν στον αέρα, όπως βέβαια το ίδιο είχε γίνει και με το δικό μας μεσοδιάστημα ανάμεσα στις δύο εκλογές Μαϊου και Ιουνίου 2012 και την υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου οπότε και περιμέναμε τις πληγές του Φαραώ και τις ακρίδες να έρθουν από μέρα σε μέρα. Σιγά όμως μην ασχοληθούν οι Γερμανοί με τους Ιταλούς αυτήν την στιγμή όταν στην Κύπρο έχει πολύ φαγητό, έχει οικόπεδα με ασύλληπτο ορυκτό πλούτο. Άσε που Ιταλία και Ισπανία καλό είναι να τις αφήσουν λίγο ήσυχες αυτήν την στιγμή για να μην τιναχθούν τα πάντα στον αέρα ένεκα των μεγάλων μεγεθών που πρεσβεύουν αυτές οι χώρες.

Όμως για μισό λεπτό! Πάνω στον ενθουσιασμό ξεφύγαμε και αφήσαμε στην άκρη την ιστορική αναδρομή. Όπως έχω κάνει και άλλες φορές, θα σας εκμυστηρευθώ και κάποια πράγματα που είχα ζήσει στην Γερμανία τα 2 χρόνια και κάτι ψιλά που ήμουν εκεί. Πάμε λοιπόν λίγο στον κλασικό τον μαλάκα τον Έλληνα τώρα: ακόμη και τώρα, μετά από τόσες σφαλιάρες που του έχουν κάνει τον σβέρκο πιο κόκκινο κι από ερυθρόδερμου, αν ρωτήσεις τον Έλληνα αν θα πάει να ψηφίσει στις επόμενες ευρωεκλογές (του χρόνου) ξέρεις τι θα σου απαντήσει; "Τι με νοιάζουν μωρέ εμένα οι ευρωεκλογές;". Αυτό που έλεγε ανέκαθεν δηλαδή. Άρα όταν ακόμη και τώρα ο κλασικός ο μαλάκας ο Έλληνας αδυνατεί να κατανοήσει την σημασία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην καθημερινότητά του, πως να ξέρει ότι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα που ιδρύθηκε το 1952 και αποτέλεσε τον προάγγελο όλων των εξελίξεων που ακολούθησαν, έγινε κυρίως για να πάψουν οι συνοριακές άρα και εδαφικές διαφορές ανάμεσα σε Γερμανία και Γαλλία κατ' αρχήν και μέσα απ'αυτήν να ακολουθούσε η εξομάλυνση των εδαφικών διαφορών σε Γερμανία και Πολωνία και σε Γερμανία και Τσεχοσλοβακία και ως εκ τούτου να εκμηδενιστούν να γίνει και άλλος πόλεμος εξαιτίας των Γερμανών; Ε; Πως διάολο να το ξέρει; Άρα αν δεν ξέρει αυτό, πως διάολο να ξέρει ότι ακόμη και σήμερα οι Γερμανοί θεωρούν ότι ο γεωγραφικός χώρος της πάλαι ποτέ ανατολικής Γερμανίας ουσιαστικά είναι η Κεντρική Γερμανία; Αν όμως το Βερολίνο βρίσκεται στο κέντρο της Γερμανίας, τότε τι υπάρχει προς ανατολάς; Πολωνία υπάρχει. Μήπως θέλετε να πάμε δυόμιση σχεδόν δεκαετίες πίσω; Μήπως θυμάστε πως ξεκίνησε η διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας; Μόλις οι Γερμανοί αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Σλοβενίας, το 1989, η οποία Σλοβενία στην συνέχεια υιοθέτησε και το μάρκο σαν νόμισμα διεθνών συναλλαγών. Τι δουλειά είχε η Γερμανία στην Σλοβενία άραγε; Μήπως το να βγει σε αυτήν την καταραμένη θάλασσα της Μεσογείου, για την οποίαν κάναμε πολύ εμπεριστατωμένο λόγο στα περί Γεωπολιτικών; Θυμάμαι ότι στις τελευταίες μέρες (τρόπος του λέγειν) του Σρέντερ η Γερμανία έκανε μια αλλαγή στο Σύνταγμά της. Μέχρι τότε και προκειμένου να δείξει ότι έχει μάθει από τους δύο παγκοσμίους πολέμους είχε άρθρο που απαγόρευε στις ένοπλες δυνάμεις της να επιχειρήσουν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Κάπου στις αλλαγές της χιλιετίας, το άρθρο αυτό άλλαξε προκειμένου να εξυπηρετούνται καλύτερα τα γερμανικά συμφέροντα. Μην μου πείτε ότι αυτό δεν ακούγεται σαν κάπως πιο σύγχρονος και επικαιροποιημένος "ζωτικός χώρος"; Θυμάμαι που τα διάβαζα στις γερμανικές εφημερίδες και -δεν το κρύβω- ναι μεν μου έκαναν εντύπωση γι'αυτό και τα θυμάμαι ακόμη, αλλά δυστυχώς δεν είχα την κρίση που απαιτείτο προκειμένου να τα αξιολογήσω σωστά.

Με όλα αυτά τα πολύ ενδεικτικά παραδείγματα θέλω να πω κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Το ίδιο που θέλουν να κάνουν οι Αμερικάνοι θέλουν να κάνουν και οι Ρώσοι και ομοίως θέλουν να κάνουν και οι Γερμανοί και ο οποιοσδήποτε άλλος παγκοσμίως. Είναι πολλά τα λεφτά Άδη... Και το πρόβλημα είναι ότι αποδεδειγμένα πλέον οι Γερμανοί κερδίζουν μέσα σε ένα σκηνικό σχεδόν παγκοσμίου υφέσεως, γεγονός που αποδεικνύει το πόσο καλά προετοιμασμένοι ήταν. Μην πω ότι εν μέρει το προκάλεσαν κιόλας όλα αυτό το χάλι. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό σκέφτομαι πολλά πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν, που θεωρώ ότι δεν είχα αξιολογήσει με τη βαρύτητα που έπρεπε και ως εκ τούτου προσπαθώ να τα επαναξιολογήσω. Αλλά ας μην ανοίξουμε και αυτήν την κουβέντα τώρα, παρά μόνο κρατήστε την ατάκα διότι θα την επικαλεστώ σε ένα σημείο παρακάτω.

Τι γίνεται λοιπόν στην Κύπρο τις τελευταίες δραματικές μέρες;
Γίνεται αυτό που θέλουν οι Γερμανοί και δε νομίζω να σταματήσει ο ωμός και απάνθρωπος εκβιασμός αν οι Γερμανοί δεν πάρουν αυτό που θέλουν. Και τι θέλουν οι Γερμανοί; Τα πάντα, ως συνήθως.
Προχθές το βράδυ οι Κύπριοι είπαν ένα ιστορικό και τεράστιο ΟΧΙ στους σύγχρονους ναζί. Ένα ΌΧΙ που οι Γερμανοί δεν περίμεναν, που ήταν εκτός προγράμματος και ακόμη χειρότερα ήταν το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ που πήραν στα μούτρα από αυτό το μικρό πλην απίστευτα στρατηγικό κράτος. Εδώ λοιπόν ξεκινούν και οι πρώτες παρενέργειες διότι αν δεχθείς δεύτερη σφαλιάρα από το ίδιο κράτος, τότε κλονίζεται η "αξιοπιστία" σου.

Στην Ελλάδα που ο κόσμος βράζει (και ακριβώς επειδή ως λαός είμαστε αποδεδειγμένα εντελώς ηλίθιος, θα συνεχίσει να βράζει και να βράζει και να βράζει και να βράζει...) ήδη από προχθές το βράδυ πολύς κόσμος πανηγυρίζει για το κυπριακό ΌΧΙ και επιπρόσθετα αναρωτιέται πολύ σωστά γιατί κι εμείς δεν είπαμε ποτέ ΌΧΙ παρά λέμε μόνο τεράστια ΝΑΙ, δίχως καμία διαπραγμάτευση, υποχωρώντας κάθε φορά όλο και περισσότερο. Αυτό για την Γερμανία είναι τρομακτικά ενοχλητικό διότι το κυπριακό ΌΧΙ μπορεί να δημιουργήσει πολύ κακό προηγούμενο, άρα πρέπει να αναχαιτιστεί άμεσα, πρέπει να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή, τουτέστιν η Κύπρος πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά προκειμένου να μην σηκώσει κανείς άλλος κεφάλι, ποτέ ξανά.

Ήδη από προχθές γράφω εις το φεηστσιμβούκιον ότι η απόφαση της Κύπρου ήταν η σωστή. Και εξαρχής το έγραφα ξέροντας  ότι θα το ρουφήξουν το αυγουλάκι τους με κάποιον άλλον τρόπο διότι εδώ που έφτασαν είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, δυστυχώς. Πριν ακόμη ψηφιστεί το ΌΧΙ, από το πρωί της Τρίτης συζήταγα στο τηλέφωνο εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι ναι, οι τράπεζες θα μείνουν κλειστές Τετάρτη και Πέμπτη όπως είχε ήδη προαναγγελθεί, αλλά δεν θα τους έπαιρνε για κάτι παραπάνω διότι πολύ απλά ήταν απάνθρωπο. Καθώς όμως το σκεφτόμουν συνειδητοποίησα το εξής: ακριβώς επειδή είναι απάνθρωπο θα το συνεχίσουν. Και όντως έτσι ανακοινώθηκε: οι τράπεζες στην Κύπρο θα παραμείνουν κλειστές μέχρι τουλάχιστον την ερχόμενη Δευτέρα 25η Μαρτίου, και βλέπουμε. Ήδη ακούω στο ραδιόφωνο ότι πλέον ούτε με πιστωτικές κάρτες μπορούν να γίνουν συναλλαγές. Γιατί ούτε με πιστωτικές; Μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος;
Είναι απλό και το είπαμε πιο πάνω: οι Κύπριοι πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Πρέπει να φτάσουν άμεσα στην ανέχεια για να μάθουν να μην αποδέχονται την σωτηρία τους, αν χρειαστεί ας πεθάνουν και μερικοί από την πείνα, δεν θα στεναχωρηθούμε κιόλας. Αυτό ήταν το plan B που είχαν ετοιμάσει για εμάς οι σύμμαχοι εταίροι μας εάν μετά τις εφιαλτικές εκλογές του περσινού Μαϊου δεν ενδίδαμε στους εκβιασμούς των ντόπιων και μη ξεφτιλισμένων. Εάν δεν ψηφίζαμε (ή μάλλον ψηφίζατε) μνημονιακά αυτό ακριβώς θα βιώναμε κι εμείς για να βάζαμε μυαλό, για να μας τιμωρούσαν. Μόνο που και τώρα στο ίδιο σημείο οδεύουμε κι ας πανηγύριζαν οι συνήθεις ηλίθιοι τότε. Μην ξεφεύγουμε όμως από την Κύπρο...

Θυμάμαι προ διετίας που κι εγώ κοντόφθαλμα κορόιδευα την ανοργασμικιά απήδηχτη εκ Βερολίνου όταν είχε επισκευθεί την Κύπρο για πρώτη φορά (λίγο μετά την οριστική ανακοίνωση της ύπαρξης κοιτασμάτων) και έλεγα ότι "κοιτάχτε πλάκα ρε, κάποιος της έμαθε που βρίσκεται και η Κύπρος". Έφαγε τότε την πόρτα της διότι οι Κύπριοι είχαν άλλα σχέδια και έκτοτε το πήγε αλλιώς το γράμμα και πλέον ήγγικεν η ώρα να βάλει χέρι και στον ορυκτό πλούτο της Κύπρου, όπως αντίστοιχα μας έχουν χειροπόδαρα κι εμάς δεμένους για την ώρα που θα γίνει η εξόρυξη των δικών μας κοιτασμάτων. Ξέρεις τι είναι να θέλουν να σου βάλουν οι Γερμανοί το δάχτυλο στον πάτο μέχρι τον αγκώνα κι εσύ να αντιδράς; Ασυγχώρητο. Ποιος σε ρώτησε τι θες, άλλωστε; Με ποιο δικαίωμα αντιδράς; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;
Διότι αν παραδειγματιστούν και άλλοι και κάνουν το ίδιο με τους Κυπρίους τι θα κάνουν τότε οι Γερμανοί; Θα χάσουν τα ηνία της Ευρώπης; Μήπως θα γίνουν και δευτεράντζες; Μήπως θα παίρνουν και εντολές από τους Γάλλους και τους Βρετανούς κιόλας; Αστεία πράγματα, ανυπόστατα, απευκταία, αποτρόπαια.

Πάρτε ένα άλλο παράδειγμα: ήδη από χθες υπάρχουν Έλληνες βουλευτές που άρχισαν, λένε τα ρεπορτάζ, να τσινάνε, ότι εμείς δεν ψηφίζουμε τίποτε άλλο, ότι ως εδώ ήτανε, ότι δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε έξω και άλλες τέτοιες γραφικές αστειότητες. Ναι. Μην φάτε διότι έχουμε γλαρόσουπα για το βράδυ. Οι άνθρωποι που έχουν ψηφίσει ό,τι πιο προδοτικό υπήρχε, που έχουν αποδείξει στην πράξη ότι είναι άνθρωποι δίχως επαφή με το περιβάλλον, ακόμη χειρότερα και δίχως αξιοπρέπεια, αυτοί που δικαιολογούν τις αυτοκτονίες λέγοντας ότι στην πραγματικότητα περίμεναν περισσότερες, αυτοί που έχουν λιβανίσει την γερμανική σωτηρία ως τη μοναδική που υπήρχε, υπάρχει ποτέ περίπτωση  να σου πουν ΟΧΙ; Ποτε. Ούτε μία στο δισεκατομμύριο. Όταν φωνάζεις τον νταβατζή σου να σε σώσει τάχα μου και ο νταβατζής ξεκινάει καρφώνοντάς σου το κωλοδάκτυλο κι εσύ αντί να πεταχτείς πάνω λες ότι τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα, αντέχουμε, υπάρχει περίπτωση να φύγει ο νταβατζής όταν βλέπει ότι είσαι του χεριού του; Διαβάζω τις προηγούμενες μέρες από κόσμο και κοσμάκη (Μαργίτες της καθημερινότητας όλοι τους, αλλά δυστυχώς ψηφίζουν και αυτοί) να πανηγυρίζει για την τάχα μου τεράστια επιτυχία ότι το θέμα της ΑΟΖ έγινε ευρωπαϊκό. Μωρέ δεν πα να μην το προβλέπει η διεθνής νομοθεσία (βλ. Δίκαιο), όχι, ο Αντώνης_ ξέρει καλύτερα. Ο άνθρωπος που ποτέ στην ζωή του δεν πέτυχε τίποτε (παρά μόνο μια πιτσαρία στις ΗΠΑ της οποίας την ύπαρξη για την ώρα μόνο αυτός επιβεβαιώνει), τώρα φέρεται να έφερε μια τεράστια επιτυχία. Τι επιτυχία δηλαδή; Φώναξε τον νταβατζή να επιβεβαιώσει ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι και δικιά του (όχι του Αντώνης_, του νταβατζή). Τεράστια επιτυχία! Μέγιστη! Οι Τούρκοι έχουν χεστεί τόσο πολύ που ενώ τα περασμένα χρόνια ανέθεταν σε νορβηγικές εταιρείες τον έλεγχο για κοιτάσματα στο Αιγαίο, ήδη από χθες έβγαλαν δικό τους Πλοίο, όποτε τότε με το Σισμίκ. Μιλάμε για επιτυχία α λα Αντώνης_, όπως οι πίτσες του, όχι αστεία. Και δε μου λέτε, όταν θα έρθει ο νταβάς να σου ξαναβάλει δάκτυλο στον πάτο για την ΑΟΖ εσύ τι θα τους πεις Αντώνης; Κοντά τα χέρια σου διότι είναι δικιά μου; Ή μήπως θα του πεις ότι αρκετά σας έχουμε πληρώσει;
Ή μήπως... έχει απεμποληθεί και αυτή όπως ολόκληρη η χώρα και μάλιστα με Νόμους του Κράτους και απλώς φώναξες τον νταβατζή για να υπερασπιστεί την περιουσία του;

Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή απεικόνιση της καταστάσεως: την ίδιαν στιγμή που η Ελλάδα και για να πάει για κατούρημα ζητάει την άδεια των Γερμανών μέσα σε έναν ευρωπαϊκό Νότο που κοχλάζει από οργή, βγήκε η μικρούλα Κύπρος και όρθωσε ανάστημα διακινδυνεύοντας τα πάντα και προπάντων την αποφασιστικότητα των Γερμανών. Εδώ λοιπόν οι Γερμανοί εκ των πραγμάτων (που οι ίδιοι δημιούργησαν) ήρθαν κατάφατσα με ένα στυγνό δίλημμα: είτε θ' αφήσουν τους Κυπρίους να περάσει το δικό τους άρα τότε θα μπορεί να τους αμφισβητήσει ανοικτά και ο καθένας δίχως να τιμωρηθεί, ή για να κρατήσουν τα σκήπτρα της Ευρώπης θα πρέπει να είναι αμείλικτοι, πόσω δε μάλλον όταν τους τα έχουν φυλαγμένα από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν κιόλας (άρα έρχονται και χρωστούμενα με τόκους).

Αλήθεια, έχετε κάτσει να αναλογιστείτε λίγο τι και τι μαλακία έχουμε διαβάσει τις τελευταίες μέρες; Ότι η Γερμανία θέλει να βάλει ένα τέλος στο πλυντήριο της Κύπρου με τις πολλές υπεράκτιες (ελληνιστί offshore) και τις ρωσικές καταθέσεις της μαφίας, ότι οι δύο κυπριακές τράπεζες αποτελούν μείζον πρόβλημα, ότι... ,ότι.. ότι.... Εν ολίγοις διαβάσαμε ότι οι δύο κυπριακές τράπεζες θα πρέπει να γίνουν καθαρές, μάλλον σαν τις... ελβετικές και εννοείται τις γερμανικές, όπου προφανώς εκεί καταθέσεις έχουν μόνο τίμιοι εργαζόμενοι, μεροκαματιάρηδες και οικογενειάρχες. Μήπως λοιπόν αυτή η τακτική δημιουργίας ενοχών σας θυμίζει λίγο τα "μαζί τα φάγαμε" δηλαδή όλοι μαζί φταίμε;
Έχετε καταλάβει ότι αν περάσει το σχέδιο για κουρέματα καταθέσεων, αυτομάτως περνάει και σε όλες τις χώρες τις ευρωζώνης; Άρα πρώτ'απ'όλους σε'μάς που είμαστε εκτός από τα κατεξοχήν ζώα, και τα κατεξοχήν πειραματόζωα. Την ίδιαν στιγμή μία από τις απειλές προς την Κύπρο είναι και η έξοδος από το ευρώ. Λίγο πιο πάνω σας έλεγα ότι κάθομαι και επαναξιολογώ πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Ας δούμε ένα από αυτά: από την δική μας περίπτωση μάθαμε με κάθε επισημότητα ότι η έξοδος από το ευρώ είναι αδύνατη διότι δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός. Ως εκ τούτου αν απαιτηθεί έξοδος από το ευρώ θα πρέπει να γίνει πρώτα έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να ακολουθήσει η έξοδος από το κοινό νόμισμα. Μάλιστα στις αναλύσεις επί αναλύσεων που είχαν γίνει τότε μας είχαν διαβεβαιώσει ότι επρόκειτο περί αβλεψίας ένεκα της πεποιθήσεως ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχει το κοινό νόμισμα. Βλέποντας τα γεγονότα σήμερα όπου το ίδιο δίλημμα τέθηκε και στην Κύπρο, ενώ περιέργως δεν τέθηκε ποτέ ούτε στην Ιταλία, ούτε στην Ισπανία, ούτε καν στην Πορτογαλία, συνειδητοποιώ ότι δεν επρόκειτο για αβλεψία. Όπως είχαμε σχολιάσει και τότε, παραήταν κραχτό για να μην το έχει εντοπίσει κανείς. Είναι πλέον προφανές ότι επρόκειτο περί σχεδίου: άπαξ και έμπαινες στο κοινό νόμισμα δεν θα σου επιτρεπόταν ποτέ να φύγεις και η τιμωρία άν φύγεις θα είναι η πλήρης έξοδος από την ΕΕ με ό,τι συνεπάγεται αυτό πολιτικά και διπλωματικά.

Είδατε πως η βεβαιότητα ότι οι Ρώσοι θα βοηθούσαν επειδή είναι αδέλφια χριστιανοί μετετράπη σε τρόμο; Όντως η Ρώσοι ζήτησαν τα κέρατά τους τα τράγια από τους Κυπρίους για να βοηθήσουν, με σημαντικότερο όρο τις βάσεις για τον μεσογειακό τους στόλο. Αντίστοιχα θα ζήταγαν και από εμάς αν προχωρούσαμε τότε που ακουγόταν έντονα σε συζητήσεις για ρωσικό δάνειο. Οι Ρώσοι δεν κάνουν τίποτε στο τσάμπα όπως και κανένας άλλος παγκοσμίως και αντίστοιχα κανένας δεν σε υποστηρίζει πολιτικά και διπλωματικά αν δεν τους πληρώσεις να το κάνουν. Οπότε για να σε δω μικρό νησάκι, θα τολμήσεις να βγεις με τους Τούρκους να καραδοκούν; Πλέον γίνεται ολοένα και πιο σαφής ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία αποδεικνύει στην πράξη ότι ευρωπαϊκή σίγουρα είναι, μόνο και μόνο γεωγραφικά άλλωστε ισχύει, αλλά ένωση δεν είναι με τίποτε πλέον. Όχι μόνο έχει ξεχάσει τι σημαίνει ένωση αλλά μάλλον δεν θυμάται καν ότι υπήρξε κάποτε τέτοια και ότι γι'αυτό δημιουργήθηκε.

Έχουμε πει πολλά για Ευρωπαίους ηγέτες του παρελθόντος, αρκετοί εκ των οποίων μπορεί να ήταν και λαμόγια ή να εξυπηρετούσαν έως και περίεργα συμφέροντα. Το θέμα είναι ότι οι ηγέτες του παρελθόντος, των οποίων ένα από τα δημιουργήματα ήταν και η τότε ΕΟΚ, είχαν ένα όραμα. Ήθελαν να κάνουν κάτι, να μείνουν με κάποιον τρόπο στην Ιστορία. Ετούτοι εδώ τι ακριβώς θέλουν άραγε; Έχετε κάτσει ποτέ να το αναλογιστείτε;
Θα σας πω ένα μεγάλο κρίμα μου: όλη την ώρα παριστάνω τον ρομαντικό λέγοντας ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ξέρουν τι θέλουν, ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει και δεν ξέρουν πως να το αντιμετωπίσουν. Αυτό το λέω επειδή αδυνατώ να παραδεχθώ ότι βιώνουμε ένα τόσο φρικαλέο σχέδιο που αλλάζει τα πάντα γύρω μας, τόσο ανθρωπιστικά όσο και γεωπολιτικά. Οι ηλίθιοι της διπλανής πόρτας τε και ιστολογίου που ανέκαθεν μας διαβεβαίωναν ότι με το ευρώ τουλάχιστον θα είχαμε να βάλουμε πετρέλαιο για τον χειμώνα κλπ, κλπ, είναι οι ίδιοι πανύβλακες που θεωρούν ότι ο πόλεμος γίνεται μόνο με όπλα. Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι σε μία χώρα που αυξάνονται όλοι οι αρνητικοί δείκτες, που το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο, που κάνουμε ό,τι μας διατάζουν οι ξένοι τοποτηρητές, που περνάνε νόμοι απάνθρωποι και αποτρόπαιοι με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, είναι λοιπόν οι ίδιοι που θεωρούν ότι ακόμη έχουμε δημοκρατία και ότι αυτό που ζούμε δεν είναι χούντα, ακριβώς επειδή τα τανκς δεν βγήκαν ποτέ στους δρόμους. Λες και κάποιος τους διαβεβαίωσε εγγράφως κάποτε ότι οι χούντες μόνο έτσι γίνονται. Και όλα αυτά γίνονται γιατί; Διότι έτσι τα απαιτεί η Ευρωπαϊκή φερόμενη και Ένωση, που πλέον αποδεδειγμένα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με δημοκρατικές διαδικασίες. Για την Ευρωπαϊκή τάχα μου Ένωση όλα είναι τράπεζες, όλα είναι λεφτά. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι το μέσον που δημιουργήθηκε πριν από 60 χρόνια για να αποφευχθεί ο πόλεμος πλέον έχει γίνει ο δούρειος ίππος που πιθανώς να ξεκινήσει τον πόλεμο: τις τελευταίες τρεις εβδομάδες ο Γιουνκέρ τρεις φορές έχει πει ότι φοβάται πως μπορεί να οδηγηθούμε όχι μόνο σε απλές συρράξεις αλλά μπορεί και σε πόλεμο. Αν και μεγαλύτερη αξία θα είχε αν το έλεγε ως ενεργός αξιωματούχος και όχι απλά ως τέως, έχει κάποια αξία έστω κι έτσι.

Αλήθεια, γιατί πήγε ο Μπαρόζο με κάτι άλλους Ευρωπαίους αξιωματούχους στη Μόσχα σήμερα για να συζητήσουν για την Κύπρο; Τι δουλειά έχει ο Μπαρόζο στην Μόσχα την στιγμή που ο Κύπριος ΥΠΟΙΚ προσπαθεί να κάνει κάποια καλή συμφωνία; Σα να μου θυμίζει κάτι από Γιάλτα αυτό. Στην Ελλάδα μεγάλε θα έχεις ένα 10% ψήφων και ως εκεί, δεν βάζεις χέρι παραπέρα. Και όντως τη σεβάστηκε την συμφωνία ο Στάλιν ακόμη και στον εμφύλιο.

Είναι, λοιπόν, προφανές ότι όλα πάνε βάσει σχεδίου. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες του βορρά όχι μόνο ξέρουν αλλά παρακολουθούν κιόλας αν όλα πάνε όπως τα είχαν σχεδιάσει, αν ο οικονομικός στραγγαλισμός του ευρωπαϊκού Νότου συνεχίζει όπως πρέπει να κάνει. Ο οποίος ευρωπαϊκός Νότος διέπραξε ένα ολέθριο ιστορικό σφάλμα προχθές. Έπρεπε όλοι να συσπειρωθούν πλάι στην Κύπρο και να γίνουν ένα σώμα απέναντι στον επελαύνοντα οικονομικό ναζισμό. Αντ' αυτού παρέμεινε σύσσωμος απαθής. Βέβαια θα μου πεις, ποιος θα συσπειρωνόταν; Ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας; Αυτοί την ίδιαν στιγμή ψήφιζαν υπέρ του δίτροχου και της πολιτικής του. Σωστό κι αυτό. Από τους δικούς μας τους πολιτικούς -εκεί έχει φτάσει η κατάντια μας- δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε άλλο ή μάλλον για να το θέσω σωστά, τίποτε καλό. Δεν υπάρχουν πατριώτες Έλληνες πολιτικοί εδώ και πολλά χρόνια, γι'αυτό άλλωστε και η Ελλάδα δεν θα είναι Ελλάδα σε λίγα χρόνια: ήδη οι διεργασίες για την κοσσοβοποίηση της Θράκης έχουν ξεκινήσει. Οι "φίλοι" μας οι Τούρκοι δε, καθημερινά εντείνουν τις πιέσεις τους και είναι βέβαιον ότι μόνο κερδισμένοι θα βγουν από αυτήν την τακτική στα φιλέτα του Αιγαίου. Πριν λίγες μέρες σκοπιανός διπλωμάτης (προσοχή: ούτε μπλόγκερ, ούτε παρακρατική ομάδα, αλλά διπλωμάτης) έβγαλε χάρτη που συμπεριελάμβανε όλη τη Μακεδονία και την παρουσίαζε ως σκοπιανή, υπονοώντας αλύτρωτες πατρίδες τάχα μου. Τι έχουμε λοιπόν; Είμαστε ένα παγκαλισμένος λαός, δηλαδή με σύνδρομα συνενοχής ότι μαζί τα φάγαμε αποδεικνύοντας ότι το ελληνικό γένος έχει μόνο λίπος στον εγκέφαλο (εξάλλου αυτό αποδεικνύεται και από τους χρυσαυγήτες), έχουμε καταντήσει εντελώς δουλοπρεπείς και αναξιοπρεπείς που μόνο από τους άλλους μπορούμε να περιμένουμε κάτι. Αν κάνουν κάτι οι Κύπριοι, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί. Όλοι πλην ημών.

Σε ποια φάση του σεναρίου είμαστε λοιπόν; Στο ότι οι Κύπριοι πρέπει να "συμμορφωθούν" και να κάνουν "αυτό που πρέπει". Και για να το διασφαλίσουμε, ας μείνουν δέκα μερούλες δίχως φράγκο στην τσέπη με κλειστές τράπεζες, με ΑΤΜ ν'αδειάζουν και δίχως καν να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις πιστωτικές ώστε να πεινάσουν, για να δούμε τι θα κάνουν; Μήπως μετά θα παρακαλάνε έξω από το Κοινοβούλιό τους να υπογράψουν τους όρους που πιθανώς να έχουν σκληρύνει κιόλας στο ενδιάμεσο;
Ήδη αυτήν την στιγμή που μιλάμε οι Κύπριοι έχουν αρχίσει και το ξανασκέφτονται ότι τελικώς μόνο το κούρεμα των καταθέσεων είναι η λύση και προτίθενται να το συζητήσουν μετατρέποντας ένα υπερήφανο αξιοπρεπές ΌΧΙ σε πλήρες φιάσκο, για το οποίο όμως δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις. Όση αξιοπρέπεια και θέληση κι αν έχει ο κυπριακός λαός, δεν μπορεί να τα βάλει μόνος του απέναντι στο ναζιστικό θηρίο, απέναντι στη λαίλαπα που κατακαίει τα πάντα και κυρίως Ανθρώπους, Αρχές και Αξίες. Διότι η αλήθεια είναι και πάλι η ίδια: την Κύπρο την ξαναπούλησαν όλοι και πρώτοι απ'όλους το ελληνικό πολιτικό (υπηρετικό) προσωπικό. Ξανά. Διότι προέχει η σωτηρία των τραπεζών μόνο. Θυμάστε τι είχε πει ο Βενιζέλος στο Κυνοβούλιο; Ότι η σωτηρία της χώρας δεν ταυτίζεται με την σωτηρία των πολιτών.



Πόσο κυνικό, πόσο φρικτό. Και ο άνθρωπος αυτός ακόμη λαμβάνει ποσοστά τέτοια που τον βάζουν ξανά στο Κυνοβούλιο, αντί να καταπνιγεί στον βόθρο της Ιστορίας όπως είναι και το μόνο που του αρμόζει.

Ας συγκεφαλαιώσουμε λοιπόν: όταν γινόταν το μεγάλο τραπεζικό πάρτυ με τα ατελείωτα μπόνους εσύ πόσα πήρες ηλίθιε πολίτη; Τίποτε. Έπαιρνες μόνο δάνεια τα οποία αν και επέστρεφες στο πολλαπλάσιο σου παρουσιάζονταν και ως ευγενική παραχώρηση. Στα ονόμαζαν ανάπτυξη και ευημερία, στα ταύτιζαν με την Ισχυρά Ελλάς. Τώρα που οι τραπεζικές κραιπάλες οδήγησαν το τραπεζικό σύστημα στο βάραθρο, σου λένε ότι ο κακός κρατισμός πρέπει να κρατικοποιήσει τις τράπεζες και μάλιστα έναντι αδράς εξαγοράς διότι προέχει η σωτηρία των τραπεζών και μόλις τις εξυγιάνει πρέπει άμεσα να τις ξαναπουλήσει έναντι πινακίου φακής διότι απαγορεύεται το κακό κράτος να έχει τράπεζες. Πως θα γίνει η εξυγίανση; Με δικά σου λεφτά, με δική σου περιουσία. Το απαιτεί η Ευρωπαϊκή δήθεν Ένωση. Και αν δεν μπορέσεις να φανείς αντάξιος των απαιτήσεων των Ευρωπαίων ηγετών, θα πρέπει να σου πάρουμε το σπίτι, να σε αφήσουμε δίχως φάρμακα και σχολεία, θα πρέπει να σου κόψουμε και άλλο τον μισθό και την σύνταξη, θα πρέπει να σε απολύσουμε, να σε κάνουμε να τρως από κάδους, να σου πάρουμε το σπίτι, να σου μολύνουμε το περιβάλλον. Και όταν τα τελειώσουμε όλα αυτά και σωθεί αυτό που εμείς ορίζουμε ως κράτος, τότε θα σου πούμε κιόλας ότι σε σώσαμε και θα είσαι υποχρεωμένος να μας φιλήσεις και το χέρι, να είσαι ευγνώμων. Και το καλύτερο είναι ότι θα σε κάνουμε να θες κι άλλη σωτηρία, όταν την ίδια στιγμή πλήθος γελοίων τε και ηλιθίων θα κοάζει ως βοθρόλυμμα ότι "έως το 2010 όμως οι στατιστικές άλλα δείχνουν".

Αυτή, λοιπόν, είναι η Ευρώπη στην οποίαν ζούμε. Ευρωπαϊκή μεν, αλλά όχι Ένωση.  Πιο πολύ ταιριάζει ο όρος Ευρωπαϊκή Εκκένωση. Παντελώς απάνθρωπη, δίχως Δίκαιο, δίχως Όραμα, μόνο για τα γαμημένα τα λεφτά. Μία Ευρώπη από τις Τράπεζες για τις Τράπεζες. Οι βόρειοι λαοί έχουν την εντύπωση ότι τα νότια... λαμόγια πληρώνουν τις αμαρτίες που έχουν διαπράξει. Πράγματι, εμείς δεν δουλέψαμε ποτέ, μια ζωή καθόμασταν. Όταν όμως θα έρθει η ώρα να ξεζουμιστούν κι αυτοί, θα είναι πολύ αργά πλέον και θα ψάχνουν ματαίως για συμμάχους. Θα το καταλάβουν και αυτοί σαν έρθει κι αυτών η σειρά. Διότι έτσι είναι το παιχνίδι. Το ευρώ δομήθηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να έχει πρόβλημα, γι'αυτό και δεν κάνουν τίποτε για να το διορθώσουν. Πόσα χρόνια συζητάμε για τα δομικά προβλήματα του ευρώ; Έχουν κάνει τίποτε οι αρμόδιοι; Ή μήπως τα ξέρουμε εμείς και δεν τα ξέρουν αυτοί; Το έχετε αναλογιστεί ποτέ; Τι πρόοδο έχουμε σημειώσει στα αποδεδειγμένα ευρωπαϊκά προβλήματα; Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ανικανότητα και ανεπάρκεια, ή με ηθελημένη αδράνεια; Εδώ είναι το ερώτημα.

Σύμφωνα με ένα πολύ πρόσφατο άρθρο των New York Times (τους οποίους ούτε κακούς αριστερούς τους λες, ούτε τίποτε αντίστοιχο) το οποίο μου υπέδειξε η eskarina, όπου κάνουν έναν κα-τα-πλη-κτι-κό παραλληλισμό του μεγάλου κραχ της αμερικανικής οικονομίας το 29 και της ελληνικής κρίσης (για να καταλάβετε τι ακριβώς ζούμε και τι μέτρο σύγκρισης μας έχουν δίπλα), όλοι οι δείκτες είναι παρόμοιοι πλην ενός: των δημοσίων επενδύσεων.

Τότε οι αμερικάνοι για να βγουν από την κρίση έριχναν ρευστό μόνοι τους. Εμείς πιεζόμαστε όμως και άλλο και άλλο και άλλο ώστε να περιμένουμε τις σαμάρειες επενδύσεις. Και ακριβώς επειδή εμείς δεν ρίχνουμε λεφτά σαν κράτος παρά μόνο ξεπουλάμε ανορθώνοντας τις οικονομίες των άλλων κρατών, ενώ αντιθέτως στην αμερικανική κρίση υπήρχε όντως ανάκαμψη από ένα σημείο κι έπειτα, εδώ οι δείκτες συνεχίζουν την κατιούσα και θα συνεχίζουν εις τον αιώνα τον άπαντα (το λεγόμενο death spiral). Εδώ λοιπόν δύο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε: είτε ότι οι Γερμανοί δεν έχουν ακουστά την αμερικανική κρίση του 29 και κάνουν πειράματα, είτε την έχουν ακουστά αλλά δεν γουστάρουν να έρθει ανάκαμψη διότι μας θέλουν με το κεφάλι κάτω, να κάνουμε ότι ζητάνε, να τους παίρνουμε πίπες κι εκτός από το να λέμε κι ευχαριστώ από πάνω να θέλουμε κι άλλες, κι άλλες κι άλλες και πάνω απ'όλα να εκμεταλλεύονται αυτοί τον εθνικό μας πλούτο. Διότι θα είμαστε ευγνώμονες με μισθούς των 300 ευρώ διότι τουλάχιστον θα έχουμε δουλίτσα. Μπορεί βέβαια να μην σου φτάνουν ούτε ψωμί να πάρεις, αλλά δουλειά θα έχεις. Και όταν τον άλλον τον έχεις συνεχώς στην πρέσσα, τι θα γυρίσει να σου κάνει; Τίποτε. Μεριμνούν οι Πάγκαλοι γι'αυτό, οι μαζί τα φάγαμε.
Μόνο που έχουμε ξεχάσει ότι και η Νιγηρία έχει πετρέλαια αλλά τα λεφτά δεν πάνε στο κράτος, δεν πάνε στους πολίτες.

Έχουμε ξαναπεί ότι για να κάνεις ένα κοινό νόμισμα πρέπει πρώτα να έχεις άλλα πράγματα όπως κοινό τραπεζικό σύστημα και προπάντων πολιτική ένωση. Κοινό νόμισμα δίχως πολιτική ένωση δεν έχει νόημα και γι'αυτό είχε γίνει η προσπάθεια για το κοινό ευρωπαϊκό Σύνταγμα άλλωστε. Το διαπιστώσαμε πικρά το όλο ζήτημα. Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται ένα άλλο σημαντικό ερώτημα: αυτούς που  σου κάνουν όλα αυτά που σου κάνουν, αυτούς που δε δίνουν την παραμικρή αξία στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην ανθρώπινη ζωή, θα τους εμπιστευθείς να σε κάνουν και συνομοσπονδία; Θα εμπιστευθείς να σου γράψουν Σύνταγμα και Νόμους; Εν ολίγοις, το ερώτημα μπορεί να περιοριστεί ως εξής: είσαι πια τόσο αφελής ή τόσο μαλάκας;

Την απάντηση την ξέρεις μόνο εσύ.
Καθρέπτη έχεις στο σπίτι σου, φαντάζομαι.
Και όσο εσύ θα αποφασίζεις το ευρωπαϊκό όνειδος θα συνεχίζεται διότι όπως είχε πει και ο Μητσοτάκης "οι τράπεζές μας περνάνε δύσκολες ώρες". Προφανώς εμείς τα περνάμε φίνα, σαν το εκείνον και το σόι του.

Όπως και να'χει, σίγουρα η επιβίωση είναι ο στόχος, αλλά πρέπει να διασφαλίζεται και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και οι Κύπριοι εν αντιθέσει με'μάς έδειξαν έστω και για κάποιες ώρες ότι δεν το έχουν λησμονήσει. Και μόνο γι'αυτό τους αξίζουν τα θερμότερα των συγχαρητηρίων.
Χαίρετε.

Υπερβολικό Δίκαιο, Υπερβολική Αδικία

ή αλλιώς summum jus, summa injuria όπως είναι στα λατινικά αυτή η μέγιστη ρήση η οποία μάλλον αποδίδεται στον Κικέρωνα, αν κι έχω την εντύπωση ότι αρχικώς πηγάζει στον Πλάτωνα. Δεν έχει σημασία όμως. Μιας και ήταν η εορτή του Μέγα Σουβλακέα πρόσφατα (ήτοι η Τσικνοπέμπτη γαρ) ας πάμε απευθείας στο ψητό.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ασχολείστε και γενικότερα είστε εξοικειωμένοι με τούς αρχαιοελληνικούς μύθους. Οι μύθοι των αρχαίων ήταν διδακτικότατοι. Η μυθολογία τους ολόκληρη είναι περιεκτικότατη σε νοήματα και εξαιρετικά παιδευτική.
Γι'αυτόν τον λόγο άλλωστε έτυχε και τέτοιου πολέμου μεθ'απαξίας κι αφορισμών από το ορθόδοξο ιερατείο, διότι με τους μύθους οι αρχαίοι αποκτούσαν στέρεες βάσεις. Ένας απ'αυτούς τους μύθους λοιπόν είναι και του Αρείου Πάγου. Ας τον δούμε λίγο...

Κάποτε ένας γιος του Ποσειδώνα, ο Αλιρρόθιος επιχείρησε να βιάσει μία κόρη του Άρη, την Αλκίππη. Πάνω στην προσπάθεια όμως ενεφανίσθη ο Άρης και σκότωσε τον Αλιρρόθιο. Ο Ποσειδώνας ζήτησε την τιμωρία του Άρη και επειδή η υπόθεση ήταν σοβαρότατη, αποφασίστηκε να δικαστεί ο Άρης από την "ολομέλεια" των θεών (εννοείται επίσης πλην του Ποσειδώνα). Να σημειωθεί ότι γενικότερα οι θεοί που ήταν καθ'εικόνα και καθ'ομοίωση των αρχαίων Ελλήνων είχαν και διάφορα κουσούρια. Μικροαπάτες ή αδικηματάκια τα διέπρατταν που και που, αλλά πάντοτε έβρισκαν μεταξύ τους τη λύση, όπως τότε που ο μικρός Ερμής έκλεψε τα βόδια του Απόλλωνα, ας πούμε. Δεν έγινε κανένα δικαστήριο παρά αντήλλαξαν τα βόδια με τη λύρα από καύκαλο χελώνας και έληξε εκεί το ζήτημα με μεγάλο όφελος για το ανθρώπινο είδος, αφού λαμβάνοντας την λύρα ο Απόλλων την πήραν και οι άνθρωποι στην συνέχεια.Τώρα όμως ήταν η πρώτη φορά που θεός κατηγορείτο ευθέως για φόνο και η υπόθεση ήταν σοβαρότατη.

Έτσι, ο Άρης κάθησε σε έναν βράχο, άκουσε τις κατηγορίες, υπερασπίστηκε προφανώς τον εαυτό του και τελικώς αθωώθηκε. Η ιστορία αυτή ήταν τόσο σημαντική κι εξόχως σοβαρή που ο βράχος αυτός ακόμη και σήμερα ονομάζεται στην Αθήνα Άρειος Πάγος. Το πόσο σημαντική είναι αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι εκεί κάποια στιγμή χτίστηκε και εκκλησία (που ευτυχώς καταστράφηκε), του Διονυσίου του Αεροπαγίτου (εξου και το όνομα) αφού ο ομώνυμος άγιος φέρεται να δίδασκε εκεί κατά τη διάρκεια της ζωής του (γενικά ως γνωστόν οι χριστιανοί όπου υπήρχε το οτιδήποτε σημαντικό των αρχαίων, έσπευδαν να βάλουν από πάνω κάτι δικό τους, είτε αυτό ήταν γιορτή, είτε παράδοση, είτε εκκλησία). Να μην ξεφεύγουμε όμως. Μια τόσο σοβαρή ιστορία έπρεπε να έχει και αληθοφάνεια και γι'αυτόν τον λόγο υπήρχε εκεί το αποδεικτικό στοιχείο του πάγου ήτοι του βράχου που κάθησε ο Άρης κατά τη διάρκεια της Δίκης του, για να θυμούνται οι Αθηναίοι ότι όλοι -μηδενός εξαιρουμένου- μπορούν να βρεθούν κάτω από τον έλεγχο της Θέμιδος. Ακόμη και οι θεοί.

Όπως λέγαμε, η ιστορία (ή μάλλον ο μύθος) του Αρείου Πάγου ήταν τόσο σημαντική που μέχρι και το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, ο Άρειος Πάγος μάλλον πολύ σοφά από αυτόν τον μύθο πήρε το όνομά του, λες και δεν υπήρχαν άλλα ονόματα. Δεν θα ήταν ας πούμε πιο λογικό να ονομάζεται με κάποια λέξη που να παραπέμπει στην Θέμιδα; Ή στη Νέμεσι, μιας και αμφότερες οι θεότητες παραπέμπουν ευθέως στην Δικαιοσύνη. Θα ήταν λογικό. Και όμως, δεν λέγεται έτσι, αλλά Άρειος Πάγος.

Κάπου εδώ όμως τελειώνουν και οι ομοιότητες με τους αρχαίους στην συγκεκριμένη αφήγηση και αυτό διότι αν οι αρχαίοι είχαν λίγο μυαλό από το δικό μας θα είχαν φτιάξει έναν Νόμο περί Ευθύνης Θεών και θα έληγε αναίμακτα εκεί το θέμα. Ούτε Άρειος Πάγος, ούτε μαλακίες να θυμούνται οι νεότεροι.
Σύντομα και επ' αφορμή ενός ιδιαίτερου (και μάλλον περίεργου) γεγονότος θα μιλήσουμε για τις ομοιότητες των συγχρόνων και των αρχαίων (αν και ήδη το έχουμε κάνει μια φορά ως τώρα) που δεν είναι καθόλου λίγες. Υπάρχουν όμως και διαφορές, πολλές και σημαντικές. Και μία από τις βασικότερες ήταν ότι σε τόσο σοβαρά θέματα οι αρχαίοι δεν άφηναν τις τύχες τους σε μετριότητες τύπου Βενιζέλου και Πάγκαλου, σε Σαμαράδες και Αδώνιδες (κ.ο.κ.).
Ήταν αδιανόητο για τους αρχαίους να μην υπάρχει Δικαιοσύνη. Υπήρχαν οι Ερινύες, υπήρχαν και οι Ευμενίδες. Υπήρχε η τραγωδία, υπήρχε η Κάθαρση υπήρχε όμως και η Νέμεσις. Και υπήρχαν διότι πάνω απ'όλα υπήρχε η  Αδικία και ηΎβρις που θα εξελίσσονταν στα δύο πόδια, τα πλέον σταθερά θεμέλια του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Διόλου τυχαίο ότι συγκεκριμένα αδικήματα ήταν βαρύτατα για τους αρχαίους, ενώ σήμερα με έναν νόμο της πλάκας ή με ένα κουρελιασμένο Σύνταγμα (ή συνηθέστερα πλέον και με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου) όλα ρυθμίζονται "όπως πρέπει".

Δεν είναι τυχαίο, αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη, ότι το υπ'αριθμόν ένα επάγγελμα μέσα στο Κοινοβούλιο είναι αυτό του δικηγόρου, δηλαδή του υποτιθέμενου γνώστη της Νομικής, ούτως ειπείν της επιστήμης των Νόμων, για τους οποίους ο Πλάτωνας τόσα και τόσα έγραψε. Βέβαια, θα μου πείτε, ποιος Πλάτων όταν εμείς διαθέτουμε ολόκληρο Δένδια. Δεν ενστερνίζομαι πλήρως την παρατήρησή σας αλλά την μνημονεύω. Η ουσία είναι αλλού: η χώρα αυτή πάσχει πρώτιστα στο θέμα της Δικαιοσύνης.

Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη πουθενά. Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν συμπεριφερόμαστε με Δικαιοσύνη.
Μέχρι και στον Κάτω Κόσμο υπήρχε Δικαιοσύνη, μέχρι και στους νεκρούς: Μίνως, Αιακός, Ραδάμανθυς, οι τρεις Κριτές, οι τρεις δικαιότεροι άνθρωποι ανάμεσα στους ανθρώπους αναγνωρίστηκαν ακόμη και ανάμεσα στους νεκρούς. Ιδού τι περιγράφει ο Όμηρος την αξεπέραστη Ραψωδία λ (568-571):

ἔνθ' ἦ τοι Μίνωα ἴδον, Διὸς ἀγλαὸν υἱόν,

χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα θεμιστεύοντα νέκυσσιν,

ἥμενον· οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα,

ἥμενοι ἑσταότες τε, κατ' εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ.

Προσέξτε τι μετοχή χρησιμοποιεί ο άνθρωπος: θεμιστεύοντα. Σου σηκώνεται η τρίχα. Η Θέμις, ο θεμιστεύων, αυτός που αποδίδει Δικαιοσύνη, ο μετέχων της Θέμιδος. Είναι συγκλονιστικό το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, της προ ετών κατηργημένης ετυμολογίας, της αληθινής σημασίας των λέξεων. Ας μην ξεφεύγουμε όμως. Οι αρχαίοι είχαν την ανάγκη να δείξουν ότι μέχρι και οι νεκροί είχαν ανάγκη από Δικαιοσύνη, εμείς όμως τέτοια ανάγκη δεν τη συμμεριζόμαστε ούτε για τους ζωντανούς.

Νοιώθετε σήμερα ότι αποδίδεται Δικαιοσύνη καθώς κοιτάτε γύρω σας;
Και δεν μιλάω μόνο μιλάω κυριολεκτικά αλλά κυρίως επί της ουσίας.
Μπορείς να δικαιωθείς απέναντι στο κράτος ή μήπως το κράτος έχει πάντα δίκιο;
Μήπως μπορείς να δικαιωθείς απέναντι σε φορείς του κράτους; Απέναντι σε ένστολους εκπροσώπους του Νόμου και της Τάξης ίσως; Αστεία πράγματα. Έχουμε ακούσει μέχρι και για έναν να επιτίθεται σε ολόκληρη εκπαιδευμένη διμοιρία και όχι μόνο να τους ξυλοφορτώνει άοπλος αλλά να διαφεύγει κιόλας. Όλα -πάντοτε- στο πλαίσιο της Δικαιοσύνης. Αν κι εδώ που τα λέμε μέχρι και οι ζαρτινιέρες ρίχνουν ξύλο, οι πολίτες δεν θα ρίχνουν; Μήπως νοιώθετε ότι είναι δίκαιοι οι φόροι ή η αντιμετώπιση που έχετε; Υπάρχει Δικαιοσύνη στις παροχές Υγείας, ή στην Παιδεία; Είναι δίκαιο το εκλογικό σύστημα; Μήπως υπάρχει ικανοποίηση του περί Δικαίου αισθήματος του κόσμου αναφορικά με τα σκάνδαλα και τον άθλιο -τον προ πολλού σάπιο- πολιτικό βίο; Ό,τι είναι νόμιμον, είναι και ηθικόν είχε πει κάποτε ο πολιτικός ποιητής ο οποίος τυγχάνει και νομοθέτης κιόλας -καταπληκτικές συμπτώσεις! Δεν πα να έλεγε ο Πλάτων στην Πολιτεία ότι ἐσχάτη γὰρ ἀδικία δοκεῖν δίκαιον εἶναι μὴ ὄντα (361a) δηλαδή ότι είναι το αποκορύφωμα της αδικίας να δείχνεις δίκαιος χωρίς να είσαι. (η μετάφραση είναι "χειροποίητη" από το βιβλίο των Εκδόσεων Πόλις, υπό του Σκουτερόπουλου)

Ο Ηράκλειτος έγραφε (απ.94) ἥλιος γὰρ οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα· εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν Δίκης ἐπίκουροι ἐξευρήσουσιν δηλαδή ο ήλιος δεν θα υπερβεί τα μέτρα ειδάλλως οι Ερυνίες βοηθοί της Δίκης θα τον ανακαλύψουν. Ένα ασύλληπτο απόσπασμα. Όλο το μεγαλείο της Δικαιοσύνης μέσα σε μια μόλις γραμμή. Βέβαια ο Ηράκλειτος κατά τον οποίον ούτε καν ο Ήλιος δεν μπορούσε να κρυφτεί από τη Δίκη και τις Ερινύες σίγουρα δεν είχε κατά νου τον Βενιζέλο και τους ομοίους του.

Ο Επίκουρος έλεγε Οὐκ ἔστι τὸν λάθρα τι ποιοῦντα ὧν συ νέθεντο πρὸς ἀλλήλους εἰς τὸ μὴ βλάπτειν μηδὲ βλάπτεσθαι πιστεύειν ὅτι λήσει͵ κἂν μυριάκις ἐπὶ τοῦ παρόντος λανθάνῃ· μέχρι γὰρ καταστροφῆς ἄδηλον εἰ καὶ λήσει (Κύριαι Δόξαι, 35) δηλαδή κανένας από αυτούς που κρυφά καταπατούν τα όσα συμφώνησαν μεταξύ τους οι άνθρωποι ώστε να μην βλάπτουν και να μην βλάπτονται, δεν είναι δυνατόν να πιστεύει πως θα μείνει απαρατήρητος, έστω κι αν μέχρι τώρα έχει ξεφύγει χιλιάδες φορές, γιατί δεν είναι βέβαιο ότι θα ξεφεύγει μέχρι το τέλος. Εκτός από τους Έλληνες πολιτικούς βέβαια, οι οποίοι είναι υπεράνω του Νόμου, καθ'όσον αυτοί τον έχουν φτιάξει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους. Και εν ανάγκη για να το διασφαλίσουμε εντελώς με όρους συνενοχής, σας δίνουμε και κανά κοκαλάκι να γλείψετε ώστε να σας πούμε και ότι μαζί τα φάγαμε όταν έρθει εκείνη η μαύρη η ώρα. Βέβαια ίσως να μην είναι τυχαίο αυτό που λέγει ο Σωκράτης (331c) παγκάλως, ἦν δ' ἐγώ, λέγεις, ὦ Κέφαλε, που θα ήθελα να μην μεταφράσω καν!

Μην μου πείτε όμως ότι έτσι όπως μπάζουμε την αρχαιοελληνική (φιλο)σοφία στην κουβέντα μας ότι δεν ανοίγει η όρεξη; Διότι ενώ τον Ηράκλειτο δεν τον ενδιέφερε να σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχουν πολιτικοί όπως οι σημερινοί οι δικοί μας (και μη νομίζετε με αυτό ότι δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα και τέτοιοι), τον Πλάτωνα όχι μόνο τον ενδιέφερε αλλά τους είχε περιγράψει κιόλας και μάλιστα πως; Στο πλαίσιο της ιδανικής του Πολιτείας, της οποίας η βάση ήταν η Δικαιοσύνη, η οποία Δικαιοσύνη αν και ουσιαστικά διέπει ολόκληρο το έργο, χρειάστηκε να αναπτυχθεί σχεδόν στα δύο πρώτα από τα συνολικά δέκα βιβλία της Πολιτείας του προκειμένου να γίνει απλώς κατανοητό το να καταδειχθεί πόσο μεγάλη ανάγκη ήταν να υπάρχει και πόσο μεγάλο πρόβλημα μπορούσε να δημιουργήσει εάν δεν υπήρχε. Να σημειώσουμε και το εξής: επειδή ο Πλάτων γενικότερα έδινε μεγάλη βάση στην σημειολογία εξ ου και η ένταση των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούσε σε όλους τους διαλόγους, είναι προφανές ότι είναι παραπάνω από ορατός ο παραλληλισμός ότι μια Πολιτεία πρέπει να ξεκινάει από τη Δικαιοσύνη και γι'αυτόν τον λόγο ασχολήθηκε πρώτιστα με αυτήν.

Για να κατανοήσετε πόσο διαχρονικά είναι κάποια προβλήματα (που τάχα μου κάποιοι προσπαθούν να μας τα προσάψουν ως αποκλειστικά μας προνόμια, αποτελέσματα γαρ κάποια διαφθοράς) ας δούμε τι μονολογούσε ο Γλαύκων στην Πολιτεία καθώς προσπαθούσε να κατανοήσει τι είναι δικαιοσύνη και τι αδικία, για να κάταλάβει εν τέλει ποιος έχει δίκιο (ακούγεται λίγο οξύμωρο αυτό!). Για δείτε και πείτε μου τι διαφορές έχουμε με το σήμερα: (365b-d)
τὰ μὲν γὰρ λεγόμενα δικαίῳ μὲν ὄντι μοι, ἐὰν μὴ καὶ δοκῶ ὄφελος οὐδέν φασιν εἶναι, πόνους δὲ καὶ ζημίας φανεράς· ἀδίκῳ δὲ δόξαν δικαιοσύνης παρεσκευασμένῳ θεσπέσιος βίος λέγεται. οὐκοῦν, ἐπειδὴ τὸ δοκεῖν, ὡς δηλοῦσί μοι οἱ σοφοί, καὶ τὰν ἀλάθειαν βιᾶται καὶ κύριον εὐδαιμονίας, ἐπὶ τοῦτο δὴ τρεπτέον ὅλως· πρόθυρα μὲν καὶ σχῆμα κύκλῳ περὶ ἐμαυτὸν σκιαγραφίαν ἀρετῆς περιγραπτέον, τὴν δὲ τοῦ σοφωτάτου ᾿Αρχιλόχου ἀλώπεκα ἑλκτέον ἐξόπισθεν κερδαλέαν καὶ ποικίλην. “᾿Αλλὰ γάρ, φησί τις, οὐ ῥᾴδιον ἀεὶ λανθάνειν κακὸν ὄντα.” Οὐδὲ γὰρ ἄλλο οὐδὲν εὐπετές, φήσομεν, τῶν μεγάλων· ἀλλ’ ὅμως, εἰ μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ ἰτέον, ὡς τὰ ἴχνη τῶν λόγων φέρει. ἐπὶ γὰρ τὸ λανθάνειν συνωμοσίας τε καὶ ἑταιρίας συνάξομεν, εἰσίν τε πειθοῦς διδάσκαλοι σοφίαν δημηγορικήν τε καὶ δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν τὰ μὲν πείσομεν, τὰ δὲ βιασόμεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην μὴ διδόναι

Γιατί, θα συλλογιστεί μέσα του, σύμφωνα με όσα λέγονται, με το να είμαι δίκαιος, αν συνάμα δεν φαίνομαι κιόλας τέτοιος, δεν πρόκειται να έχω κανένα όφελος, αλλά αντιθέτως βάσανα και ολοφάνερη ζημιά. Ενώ με το να είμαι άδικος αν έχω φροντίσει να δώσω μια εντύπωση δικαιοσύνης, θα ζήσω, λένε, ζωή χαρισάμενη. Επομένως επειδή η εντύπωση καθώς μου το βεβαιώνουν οι σοφοί, βάζει κάτω ακόμη και την αλήθεια, και είναι αυτή από την οποίαν εξαρτάται η ευτυχία, πρέπει να στραφώ εξολοκλήρου σε αυτήν, Πρέπει να στολίσω την εικόνα του εαυτού μου γύρω-γύρω με μια επίφαση αρετής, ξοπίσω μου όμως πρέπει να σέρνω εκείνη την τετραπέρατη πανούργα αλεπού που γι'αυτήν μιλάει ο σοφότατος Αρχίλοχος. Μα, θα πει κάποιος, δεν είναι πάντοτε εύκολο να είσαι κακός χωρίς στο τέλος να σε πάρουν είδηση. Ούτε και κανένα άλλο από τα σημαντικά πράγματα, θα του απαντήσουμε εμείς, είναι εύκολο. Όμως αν είναι να γίνουμε ευτυχισμένοι, πρέπει να πορευθούμε προς τα εκεί που μας πάνε τα αχνάρια των συλλογισμών μας. Γιατί προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η αδικία μας θα εξυφάνουμε συνωμοσίες και θα φτιάξουμε εταιρίες μυστικές, κι εξάλλου υπάρχουν για την πειθώ δάσκαλοι που σε μαθαίνουν πως να ρητορεύεις σε μια δημόσια συνάθροιση και πως να αγορεύεις στα δικαστήρια, έτσι ώστε εν μέρει με την πειθώ και εν μέρει με τη βία η απληστία μας να μείνει ατιμώρητη.

Μήπως σας θυμίζει σε κάτι τους πολιτικούς μας; Λέω μήπως. Μήπως ο ισχυρισμός του Θρασύμαχου (338c) δεν είναι η παγιωμένη άποψη της κοινωνίας μας;: ἄκουε δή, ἦ δ' ὅς. φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι ἢ τὸ τοῦ κρείττονος συμφέρον. ἀλλὰ τί οὐκ ἐπαινεῖς; ἀλλ' οὐκ ἐθελήσεις.
Άκου τότε, είπε. Υποστηρίζω ότι το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυροτέρου! Μα γιατί δεν επικροτείς αυτή την απάντηση; Δεν έχεις τη διάθεση να το κάνεις.

Όπως θα δούμε και στα υπόλοιπα αποσπάσματα που έχω επιλέξει (και που σας προτρέπω θερμά να διαβάσετε) πολλά από τα θέματα που μας απασχολούν και σήμερα ήταν ήδη από τότε γνωστά και προβλημάτιζαν κόσμο. Επίσης -και αυτό είναι πραγματικά εκπληκτικό- ακόμη και τότε η παρουσία ενός δογματικού βλάκα όπως ο σοφιστής Θρασύμαχος που παρολίγον να τίναζε όλη την συζήτηση στον αέρα ήταν σχεδόν επιβεβλημένη, όπως και σήμερα δηλαδή, προκειμένου να συζητηθούν ακόμη και πράγματα που ο πολύς κόσμος θεωρούσε σχεδόν αυτονόητα. Διόλου τυχαίο ότι ο Σωκράτης λέγει με ιδιαίτερο στόμφο ότι δέδοικα γὰρ μὴ οὐδ’ ὅσιον ᾖ παραγενόμενον δικαιοσύνῃ κακηγορουμένῃ ἀπαγορεύειν καὶ μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον φθέγγεσθαι. κράτιστον οὖν οὕτως ὅπως δύναμαι ἐπικουρεῖν αὐτῇ (368c) δηλαδή γιατί φοβάμαι μήπως είναι κι ανόσιο να κακολογούν μπροστά σου τη δικαιοσύνη κι εσύ να στέκεσαι άπραγος και να την αφήνεις ανυπεράσπιστη, ενώ έχεις ακόμη μέσα σου πνοή και μπορείς να μιλάς. Το καλύτερο λοιπόν είναι να συντρέξω τη δικαιοσύνη έτσι όπως μπορώ.
Η κύρια διαφορά του τότε και του σήμερα ήταν ότι τότε τα συζητούσαν και τα αντιμετώπιζαν έστω και στο μέτρο του δυνατού εν αντιθέσει με σήμερα που απλώς οι αδικίες παραγράφονται και οι ίδιοι άνθρωποι συνεχίζουν στην πεπατημένη όχι μόνο επειδή δεν πιάστηκαν αλλά με τη δικαιολογία ότι αφού δεν πιάστηκαν δεν έχουν κάνει και τίποτε, εν ολίγοις με πρακτικές που εγγίζουν την Ύβρι. Ας πάμε όμως στα επιλεγμένα αποσπάσματα.
(συζητούν ο Σωκράτης με τον Πολέμαρχο) (335c)

ἀνθρώπους δέ, ὦ ἑταῖρε, μὴ οὕτω φῶμεν, βλαπτομένους εἰς τὴν ἀνθρωπείαν ἀρετὴν χείρους γίγνεσθαι;

πάνυ μὲν οὖν.

ἀλλ' ἡ δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωπεία ἀρετή;

καὶ τοῦτ' ἀνάγκη.

καὶ τοὺς βλαπτομένους ἄρα, ὦ φίλε, τῶν ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτέρους γίγνεσθαι.

ἔοικεν.

Δηλαδή: (Σ) Κατά τον ίδιον τρόπο, φίλε, δεν πρέπει να πούμε ότι και οι άνθρωποι όταν υφίστανται κάποια βλάβη, γίνονται χειρότεροι σε αυτό που αποτελεί αρετή του ανθρώπου;

(Π) Βεβαίως.

(Σ) Αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι ανθρώπινη αρετή;

(Π) Κι αυτό κατανάγκη.

(Σ) Επομένως, αγαπητέ, και όσοι άνθρωποι βλάπτονται γίνονται κατανάγκη πιο άδικοι.

(Π) Έτσι φαίνεται.

(Ο Σωκράτης απευθυνόμενος στον Θρασύμαχο, αναφερόμενος σε ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της... εποχής)

οὐκοῦν τοιάνδε τινὰ φαίνεται ἔχουσα τὴν δύναμιν, οἵαν, ᾧ ἂν ἐγγένηται, εἴτε πόλει τινὶ εἴτε γένει εἴτε στρατοπέδῳ εἴτε ἄλλῳ ὁτῳοῦν, πρῶτον μὲν ἀδύνατον αὐτὸ ποιεῖν πράττειν μεθ' αὑτοῦ διὰ τὸ στασιάζειν καὶ διαφέρεσθαι, ἔτι δ' ἐχθρὸν εἶναι ἑαυτῷ τε καὶ τῷ ἐναντίῳ παντὶ καὶ τῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως; (351e-352a)

Δεν είναι επομένως φανερό ότι η αδικία έχει τέτοια δύναμη που σε όποιον τυχόν παρουσιάζεται, είτε πολιτεία είναι αυτό, είτε οικογένεια, είτε στράτευμα, είτε οτιδήποτε άλλο, πρώτον θα είναι πια αδύνατο σε αυτό να ενεργεί ως κάτι ενιαίο, εξαιτίας της όλης διχόνοιας και της διχοστασίας, και δεύτερον θα είναι εχθρικό απέναντι στον εαυτό του τον ίδιο, απέναντι σε κάθε αντίπαλο και απέναντι στο δίκιο; Δεν είναι έτσι;

Και για να μην μακρυγορούμε άλλο με τα αποσπάσματα, άφησα για τελευταίο το πιο χαρακτηριστικό αναφορικά με την εποχή μας, το κερασάκι στην τούρτα, έτσι μιας και είμαστε σε μνημόνιο υπό τον έλεγχο της τρόικας με πλήρη απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Λέγει, λοιπόν, ο Σωκράτης σε κάποιο σημείο (405b):

ἢ οὐκ αἰσχρὸν δοκεῖ καὶ ἀπαιδευσίας μέγα τεκμήριον τὸ ἐπακτῷ παρ’ ἄλλων, ὡς δεσποτῶν τε καὶ κριτῶν, τῷ δικαίῳ ἀναγκάζεσθαι χρῆσθαι, καὶ ἀπορίᾳ οἰκείων;

Ή μήπως νομίζεις ότι δεν είναι ντροπή και περίτρανη απόδειξη αμορφωσιάς το να αναγκάζεται κάποιος να προσφεύγει σε ένα δίκαιο που του το επιβάλλουν κάποιοι άλλοι απ'έξω, σαν δεσπότες του και κριτές του, επειδή ο ίδιος δεν έχει μέσα του δικά του αποθέματα δικαιοσύνης;

Πως είπατε; Είπατε κάτι;

Διότι δεν άκουσα.

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι αυτό που λέει ο Σωκράτης εμάς δεν μας αγγίζει και ιδιαίτερα διότι προαπαιτεί κάτι που εμείς δεν διαθέτουμε πλέον: τσίπα. Αλλά ας μην το κάνουμε θέμα διότι δεν βλέπω να κοκκινίζει και κανείς εδώ που τα λέμε.

Βέβαια η απάντηση, γιατί συμβαίνουν πάντα κάποια πράγματα έρχεται από τον Θουκυδίδη και το Βιβλίο Ε' της Ιστορίας του. (89) ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ' ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ' ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ' ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.

"Έχει καλώς, ημείς, εν τούτοις, δεν θα κάμωμεν χρήσιν ωραίων φράσεων, υποστηρίζοντες δια πολλών λόγων, οι οποίοι δεν πρόκειται να πείσουν κανένα, ή ότι την ηγεμονίαν μας απεκτήσαμεν δικαίως, λόγω του ότι ενικήσαμεν τους Πέρσας, ή ότι επιδιώκομεν την επανόρθωσιν αδικημάτων, τα οποία υπέστημεν. Ζητούμεν όμως και από σας να μη νομίσετε ότι θα μας πείσετε, ισχυριζόμενοι ή ότι ως άποικοι των Λακεδαιμονίων δεν ελάβατε μέρος εις τον πόλεμον παρά το πλευρόν μας, ή ότι δεν μας επροξενήσατε κάνεν κακόν. Νομίζομεν, τουναντίον, ότι επιβάλλεται να επιδιώξωμεν και ημείς και σεις ό,τι θεωρούμεν αληθώς κατορθωτόν, αφού εξίσου γνωρίζομεν και οι δύο, ότι κατά την συζήτησιν των ανθρωπίνων πραγμάτων το επιχείρημα του δικαίου αξίαν έχει, όπου ίση υπάρχει δύναμις προς επιβολήν αυτού, ότι όμως ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του"

...

(105) τῆς μὲν τοίνυν πρὸς τὸ θεῖον εὐμενείας οὐδ' ἡμεῖς οἰόμεθα λελείψεσθαι: οὐδὲν γὰρ ἔξω τῆς ἀνθρωπείας τῶν μὲν ἐς τὸ θεῖον νομίσεως, τῶν δ' ἐς σφᾶς αὐτοὺς βουλήσεως δικαιοῦμεν ἢ πράσσομεν. [2] ἡγούμεθα γὰρ τό τε θεῖον δόξῃ τὸ ἀνθρώπειόν τε σαφῶς διὰ παντὸς ὑπὸ φύσεως ἀναγκαίας, οὗ ἂν κρατῇ, ἄρχειν: καὶ ἡμεῖς οὔτε θέντες τὸν νόμον οὔτε κειμένῳ πρῶτοι χρησάμενοι, ὄντα δὲ παραλαβόντες καὶ ἐσόμενον ἐς αἰεὶ καταλείψοντες χρώμεθα αὐτῷ, εἰδότες καὶ ὑμᾶς ἂν καὶ ἄλλους ἐν τῇ αὐτῇ δυνάμει ἡμῖν γενομένους δρῶντας ἂν ταὐτό.

"Αλλά και ημείς νομίζομεν ότι δεν θα μας λείψη η ευμένεια των θεών. Διότι εις ό,τι ζητούμεν και πράττομεν ουδαμώς απομακρυνόμεθα από ό,τι οι άνθρωποι πιστεύουν εν σχέσει προς τας θρησκευτικάς των πεποιθήσεις, ή από τας ανθρωπίνας αυτών επιθυμίας και σκοπούς. Καθόσον ως προς μεν τους θεούς πιστεύομεν, ως προς δε τους ανθρώπους καλώς γνωρίζομεν ότι ωθούμενοι ανέκαθεν υπό ακαθέκτου φυσικής ορμής, άρχουν παντού, όπου η δύναμίς των είναι επικρατεστέρα. Τον νόμον τούτον ούτε εθέσαμεν, ούτε ισχύοντα ήδη πρώτοι ημείς εφηρμόσαμεν. Τον ευρήκαμεν ισχύοντα και θα τον κληροδοτήσωμεν ισχύοντα αιωνίως, γνωρίζοντες ότι και σεις επίσης και κάθε άλλος, εάν είχατε όσην ημείς δύναμιν, θα επράττατε το αυτό."

(μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το αρχαίο κείμενο εδώ)

Το κακό δεν είναι ότι έχουμε ένα γεμάτο παρελθόν στην Ύβρι και την αδικία, αλλά ότι δεν μαθαίνουμε από αυτό. Πρέπει κάθε φορά να βγάζουμε και να ξαναβγάζουμε τα μάτια μας μόνο και μόνο για ν'αποδείξουμε ότι η Ιστορία τωόντι κάνει κύκλους. Ακόμη και τώρα, σε αυτά τα χάλια, με τις  αυξανόμενες αυτοκτονίες, με τους αστέγους που πληθαίνουν, με τους ανέργους που γιγαντώνονται μας είναι αδύνατο να ομονοήσουμε και να πράξουμε τα αυτονόητα. Να σκεφτούμε ότι είναι αδύνατον να μας κυβερνούν με τόση αδικία δίχως να υπάρχει τιμωρία. Μας έχουν πετάξει έναν συνταξιούχο Τσοχατζόπουλο στη μούρη, τάχα μου ως αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος. Αύριο-μεθαύριο μπορεί να μας πετάξουν στη μούρη και δεύτερο συνταξιούχο πολιτικό, ίσως και τρίτο, τάχα μου για να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα. Ο ένας αναδρομικός φόρος διαδέχεται το άλλο αναδρομικό χαράτσι και τούμπαλιν ακόμη κι αν απαγορεύεται από το προ πολλού κουρελιασμένο Σύνταγμα. Κι όταν τους ρωτάς "γιατί ο τάδε πολιτικός δεν δικάζεται αφού προέκυψαν ποινικές ευθύνες όταν ήταν υπουργός;" σου απαντάνε ότι καλυπτόταν από βουλευτική ασυλία τότε και δεν προβλέπει ο νόμος αναδρομική ισχύ. Σε βιάζουν να ζήσεις με 480 ευρώ μικτά, 300, 150 και όταν τους θυμίσεις ότι αυτοί ζουν με 6-8-10 χιλιάρικα και βάλε, συν όλα τα προνόμια σου λένε ανερυθρίαστα ότι δεν βγαίνουν, ότι ζορίζονται. Και τα κάνουν γιατί; Διότι απλούστατα, μπορούν. Διότι αυτό είναι στο αίμα τους. Διότι αν δεν το κάνουν αυτοί θα το κάνει κάποιος άλλος, κάποιος επόμενος.

Η χώρα αυτή πάει κατά διαόλου διότι έχει χιλιάδες νόμους και όπως λέει ο τίτλος της παρούσας ανάρτησης, το υπερβολικό δίκαιο απλώς παράγει υπερβολική αδικία. Όταν για να καταλάβεις έναν νόμο χρειάζεσαι τη βοήθεια δικηγόρου, για ποιο Δίκαιο μιλάμε; Όταν πας σε δικηγόρο και το πρώτο που σου λέει είναι ότι θα μελετήσει το νόμο και θα σου πει, για ποιο Δίκαιο μιλάμε; Όταν κάθε νόμος έχει φτιαχτεί τάχα μου για να συμπεριλαμβάνει τον μεγαλύτερο αριθμό περιπτώσεων αλλά στην πραγματικότητα απλώς περιέχει τον μέγιστο αριθμό παραθύρων, για ποιο Δίκαιο μιλάμε; Αυτό ακριβώς ήταν που εννοούσαν οι Ρωμαίοι όταν έκαναν λόγο για υπερβολική δικαιοσύνη. Λες και είχαν κατά νου αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα. Όσα κι αν φτιάξουμε, ακόμη και με την φερόμενη (εδώ γελάνε) προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας, θα είναι απλώς ένα ακόμη οικοδόμημα στην άμμο. Εξάλλου άπαξ ανίκανος, εσαεί ανίκανος, οπότε αυτοί που μας έριξαν στα βράχια από τη λαμογιά και την αχρηστία τους, γιατί να τα καταφέρουν τώρα;

Πολύ φοβάμαι, λοιπόν, ότι ο άρειος πάγος είναι πλέον για να μπει σε κανά ουϊσκάκι (πιθανώς χρυσαυγήτη κιόλας). Και μέχρι εκεί.

Όσο δεν λαμβάνουν την Δικαιοσύνη οι πραγματικοί φορείς της και περιμένουμε από το κράτος, τόσο θα διαπιστώνουμε ότι Δικαιοσύνη δεν θα υπάρχει. Το ελληνικό κράτος έτσι όπως είναι τώρα πολύ απλά είναι ανίκανο να αναπνεύσει μέσα στη Δικαιοσύνη διότι έχει αλλεργία. Είναι κάτι σαν το σκόρδο για τους βρυκόλακες. Όμως η Δικαιοσύνη είναι υπόθεση όλων μας και ενυπάρχει ακόμη και στον τρόπο σκέψης μας. Υπάρχει;

Χαίρετε.

UPDATE: Κατόπιν παραινέσεως της Eskarina, έπεσε μια σχετική διόρθωση στον τίτλο.
UPDATE II: Να διευκρινίσω το εξής: τα τρία κλασικότερα επαγγέλματα που συναντά κανείς στο Ελληνικό Κυνοβούλιο είναι αυτά του Συγγενή, του Δικηγόρου και του Συνδικαλιστή. Απλά για την ιστορία.

Έχει γενέθλια κι ο Ολυμπιακός σήμερα! 88 ετών έφηβος!

Αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά, σήμερα στο πάλαι ποτέ ντέρμπυ με την ΑΕΚ ράβουμε το τέταρτο αστέρι. Λοιπόν να σας πω την αλήθεια πλέον δεν μου λέει τίποτε διότι απλούστατα δεν έχω αντιπάλους για να το ευχαριστηθώ. Και δεν το λέω τώρα αυτό αλλά εδώ και πολλά χρόνια.

Γενικά η καλοφαγωμένη γενιά των νέων ολυμπιακών που δεν έχει βιώσει πέτρινα χρόνια και διαιτητικό κυνήγι δεν μπορεί να καταλάβει πολλά πράγματα, ένα εκ των οποίων το πόσο σημαντικοί αντίπαλοι έχουν υπάρξει στο ελληνικό πρωτάθλημα κατά τις περασμένες δεκαετίες προκειμένου ο Ολυμπιακός να γίνει Θρύλος. Γι'αυτόν τον λόγο δεν σέβονται και κανέναν αντίπαλο άλλωστε. 

Ο Μαρινάκης -παρόλο που τον πάω- φοβάμαι ότι με άσχημο τρόπο θα συνειδητοποιήσει πως οι αιθεροβάμονες πάντα πέφτουν από ύψος.

Καλά μυαλά σε όλους τους σύγγαυρους.

Up the Hammers VIII, 8-9 Μαρτίου 2013

Δεν πήγα ούτε χθες, ούτε σήμερα θα πάω για λόγο εντελώς μαλακισμένο κι έχω πάρει ανάποδες.
Αυτό, δίκην ανταπόκρισης.
Επτά συναπτά UTH και δεν είχα χάσει ούτε δευτερόλεπτο και φέτος έχασα μαλακοειδώς και τις δύο μέρες.

Ντάξει μωρά, τι έχασα;
Sarrissa, Angus, Domine και κάτι ψιλά ακόμα...

*(&%^%&^*(&(){&^%^*(&*(_^&*%^&*)%&*)^
(Κατά Ματθαίον κλπ)

Εκτιμώ ότι το υπονοούμενο της φωτογραφίας το πιάσατε.

Κυρίες μου...

το παρόν ιστολόγιο σας εύχεται καλούς πονοκεφάλους!

(εδώ είχα ένα μυθικό βίδεον καυστικού χιούμορε με τίτλο No respect to women αλλά αναγκάστηκα να το βγάλω διότι έπαιζε συνεχώς στο αυτόματο και μου έσπαγε τα νεύρα. Όποιος θέλει να το βρει, στον γούγλη!)