Νομίζω ότι πρέπει να γράψω κάποια πράγματα γι'αυτήν την όντως πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία με τον γέροντα Παστίτσιο και επειδή θα τα χώσω αρκετά, να προειδοποιήσω όποιον έχει ευαισθητούλι στομαχάκι να πάει να πλύνει αλλού τα πιάτα του.
Κατ΄αρχήν πρέπει να κάνω μια (δική μου) αναδρομή ως προς τον τρόπο που παρατηρώ τα γεγονότα. Έχει ξεσηκωθεί ο κόσμος, λοιπόν, περί της ελευθερίας έκφρασης, περί του φιμώματος, περί του τριτοκοσμικού κράτους των ταλιμπάν κλπ, κλπ. Και διερωτώμαι πότε ακριβώς τα καταλάβαμε όλα αυτά. Τώρα;Θέλω να πω, τόσον καιρό είχαμε μια πλήρη ελευθερία λόγου, ανεμπόδιστη και απλώς τώρα συνέβη κάτι τόσο τραγικό; Ή μήπως τώρα πάτησαν τον κάλο κάποιων και ως εκ τούτου τώρα αντέδρασαν;
Θα ήθελα να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο, παραμένωντας όμως στο συγκεκριμένο βλόγι. Την 26η Φεβρουαρίου 2008 (καλά διαβάσατε, 4,5 χρόνια πριν) επ'αφορμή της ιστορίας με το funEl και το press.gr (ιστορίες που αμφότερες ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα, βλέπω), της ανωνυμίας στα βλόγια και μιας καταδίκης που είχε επιβληθεί στον Πλεύρη έγραφα κατά λέξη τα εξής:
"...Διότι κατά 'κει πάμε: στο να τα βάλουμε στο ίδιο καζάνι, με απώτερο σκοπό να ποινικοποιήσουμε περαιτέρω την ελεύθερη γνώμη, η οποία είναι αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα. Στην αρχή έκανα μια αναφορά στη δίκη του Πλεύρη. Ο Πλεύρης είναι αυτός που είναι και όλοι τον ξέρουμε λιγότερο ή περισσότερο: άλλους τους συναρπάζει, άλλους τους αηδιάζει και άλλους τους κάνει να γελάνε (το μόνο που δεν καταφέρνει είναι να προβληματίζει, γιατί δηλαδή να έχουμε απόψεις ωσάν του -κάθε- Πλεύρη). Το θέμα είναι ότι τότε δεν καταλάβαμε ότι στη θέση του Πλεύρη θα μπορούσε να βρεθεί ο οποιοσδήποτε. Και αυτό είναι που βλέπω ότι πάει να γίνει τώρα."
Επί τη ευκαιρία, το "δεύτερο μέρος" της ποινικοποιήσεως της απόψεως μέσα στο οποίο εμπεριέχονται και τα δικαιώματα ελευθερίας λόγου στο ίντερνετ (μεταξύ άλλων), μπορείτε να το βρείτε εδώ. Να επανέλθουμε όμως.
Να υπενθυμίσω ότι έχω αποποιηθεί κατ' επανάληψιν τις όποιες μαντικές ικανότητες ή οτιδήποτε συναφές. Όλα αυτά που κάποιους μάλλον εκπλήσσουν εγώ απλώς τα ονομάζω επαφή με την πραγματικότητα. Προσπαθούσα να σκεφτώ πόσες φορές έχω ακούσει σκατά επειδή υπερασπίστηκα το δικαίωμα ακόμη και του φασίστα στην ελευθερία λόγου. Μία στάνταρ απάντηση που λαμβάνω σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η εξής: πως είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι την ελευθερία άποψης των φασιστών όταν το πρώτο πράγμα που θα κάνουν αυτοί αν έλθουν στα πράγματα θα είναι να σου καταργήσουν αυτό το δικαίωμα; Η απάντηση είναι κυριολεκτικώς πανεύκολη, Γουάτσον: δεν θα γίνω εγώ φασίστας απαγορεύοντας στον άλλον να εκφράζεται ελεύθερα, διότι απλούστατα αν γίνω τότε οι φασίστες θα βρίσκονται ήδη στα πράγματα και ήδη θα καταργούν την ελευθερία λόγου των άλλων. Κοινώς, δεν θα γίνω εγώ αυτό που κατηγορώ κι επικρίνω.
Υπάρχει ένα ποιητικό κειμενάκι που αποδίδεται (νομίζω εσφαλμένα) στον Μπρεχτ, εγώ άλλωστε ήξερα από παλιά πως είναι ενός Γερμανού πάστορα που είχε αντιταχθεί στους ναζί, του Μάρτιν Νιμέλερ (Martin Niemoeller):
Όταν ήρθαν για τους κουμμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κουμμουνιστής.
Όταν ήρθαν για τους σοσιαλιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.
Όταν ήρθαν για τους συνδικαλιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν για μένα, δεν είχε μείνει κανείς για ν'αντιδράσει για'μένα.
(σύμφωνα με την γερμανική εκδοχή του ποιήματος)
Τι θέλω να πω άραγε με αυτήν την υπενθύμιση;
Ότι εδώ και χρόνια έχουμε μια εντελώς α λα κάρτ (πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτήν την εξόχως σημαντική φράση) ελευθερία λόγου. Όταν φιμωνόταν κάποιος που τον ψιλογράφαμε (έως χοντρό) στα απαυτά μας, κανένα πρόβλημα. Αν κάτι αντιτίθετο στην σύγχρονη μάστιγα της χώρας ήτοι το πολιτικώς ορθόν (my ass), κανένα πρόβλημα. Αν η συνταγματική παραβίαση είχε να κάνει με θέμα που δεν πολυγουστάραμε, ντάξει, κάναμε και λίγο τα στραβά μάτια. Θέλετε μερικά παραδείγματα;
Πρώτο, το πολύ πρόσφατο της Παπαχρήστου (το οποίο μέχρι και ο Άδωνις είτε αρέσει, είτε όχι, ορθότατα επισήμανε). Το τελευταίο διήμερο το έχω λανσάρει πολύ αυτό το λινκ και με εντυπωσίασε η έλλειψη φαντασίας στις απαντήσεις οι οποίες περιορίζοντας σε αριθμό δακτύλων του ενός χεριού (και όχι όλων κιόλας). Ο κόσμος για να αποδείξει ότι στην περίπτωση της Παπαχρήστου απλώς αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες η αθλήτρια και δεν συνελήφθη. Κατά κάποιους άλλους, δεν μπήκε και φυλακή, υποννοώντας φυσικά ότι ο γέρων Παστίτσιος μπήκε στην φυλακή. Ως προς το τελευταίο, για το οποίο αν μη τι άλλο απαιτείται να έχει ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία και εξόσων έχουμε πληροφορηθεί, ο άνθρωπος έλαβε ημερομηνία για τακτική δικάσιμο, νομίζω ότι αδιάψευστος μάρτυς είναι και το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον βίδεον που σας συνιστώ να δείτε (αν δεν έχετε δει):
Μην ξεφεύγουμε από την Παπαχρήστου λοιπόν, για την οποίαν διαπιστώσαμε ότι τελικώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι κάτι πολύ μικρό, κάτι ευτελές, κάτι το αδιάφορο, όπου ντάξει μωρέ, και που αποκλείστηκε δεν έγινε και τίποτε, σιγά τα ωά. Εξάλλου δεν συνελλήφθη (για φυλακή ουδείς λόγος).
Και το ερώτημά μου είναι το εξής: από πότε το αποτέλεσμα καθορίζει την αρχική ενέργεια; Δηλαδή αν ο Παστίτσιος δεν είχε συλληφθεί, δεν θα είχαμε φίμωση; Δεν θα είχαμε καταστρατήγηση της ελευθερίας λόγου, αν δεν υπήρχε το αυτόφορο στη μέση; Για το αν η Παπαχρήστου είπε κάτι κακό ή όχι, υπάρχουν οι σχετικοί νόμοι οι οποίοι μπορούν να εφαρμοστούν είτε κατ' έγκληση, είτε αυτεπάγγελτα εξόσων γνωρίζω. Διαπίστωσα με λύπη ότι αρκετοί επικαλούνται τους κακούς νόμους που διαθέτουμε ως χώρα υπονοώντας ότι ντάξ', δεν τρέχει και τίποτε που μια άσχετη "αρχή" όπως η ΕΟΕ (για το οποίο η Παπαχρήστου άπαξ το θελήσει, μπορεί να εγείρει απαιτήσεις για αποζημίωση) προέβη σε μια τόσο βαρειά τιμωρία όπως ο αποκλεισμός από την κορυφαία των διοργανώσεων για την οποίαν προετοιμάζεσαι επί 4 χρόνια. Δηλαδή με λίγα λόγια, δεν τρέχει και τίποτε αν για κάθε περίπτωση που ο καθένας κρίνει ότι ο νόμος δεν τον καλύπτει, να τον παίρνει στα χέρια του, άρα υποθέτω ότι αυτό νομιμοποιεί και τους χρυσαυγήτες οι οποίοι προφανώς καλά κάνουν και την πέφτουν εκμεταλλευόμενοι την ανυπαρξία του ελληνικού κράτους δεξιά κι αριστερά σε όποιον δεν έχει το σωστό χρώμα ή δεν μιλάει ελληνικά με την σωστή προφορά (μιας και προφανώς δεν έχουν ακούσει τη δικιά τους). Αλλά ξέχασα: οι μεν δεν τρέχει τίποτε να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Μόνο οι δε είναι κακό να κάνουν ό,τι γουστάρουν και μάλιστα στην περίπτωση των δε επικαλούμαστε και τους κατά τα λοιπά κακούς νόμους κιόλας. Μύλος, σχιζοφρένεια, σήψη. Εν ολίγοις, η ιστορία με την Παπαχρήστου θα έπρεπε να είναι η εξής: η κοπελίτσα έγραψε τι έγραψε, θα έπρεπε να παρέμβουν οι αρμόδιοι και να κάνουν αυτά που πρέπει. Και αν υπήρχε παράβαση του αντιρατσιστικού νόμου, να επενέβαινε και η δικαιοσύνη. Απλά πράγματα. Από την στιγμή που δεν έγινε τίποτε απ'όλ'αυτά ξέρετε τι έχουμε; Καταστρατήγηση της ελευθερίας λόγου, είτε αρέσει, είτε όχι. Φυσικά ο καθείς μπορεί να σχηματίσει τη δική του προσωπική άποψη, αλλά όχι και να ζητάμε αίμα στην αρένα, διότι όταν το ζητάς για άλλον πανεύκολα μπορεί να βρεθείς εσύ μέσα.
Θα μου πείτε (όπως πολλοί μου είπαν) ότι η περίπτωση του Παστίτσιου ήταν διαφορετική. Όντως είναι και θα την αναπτύξουμε στο τέλος. Όμως δεν εξετάζουμε την όποιαν εξέλιξη ή τις όποιες διαφορές στις λεπτομέρειες. Αυτό που εξετάζουμε είναι η ελευθερία του λόγου που μπορούν να διαθέτουν άπαντες. Το ότι ο Παστίτσιος θεωρώ ότι διασύρθηκε από την όλη διαδικασία (αυτόφορο, σήμανση κλπ) είναι δυστυχώς αποτέλεσμα της όλης ρουφιανιάς, της όλης ανελευθερίας που μας διακρίνει, της όλης μπουρδελοκαταστάσεως. Αυτό που θέλω να καταστεί σαφές (μιας και είναι και το πιο παρεξηγήσιμο) είναι ότι δεν εξετάζω το μετά, αλλά το πριν.
Πάμε σε μια δεύτερη περίπτωση. Υποθέτω ότι όλοι θυμόμαστε ένα σχόλιο του Πάνου Καμμένου για τον Bεστερβέλε που ντε και καλά τον χλεύαζε λέγοντας ότι κάπου είχε πάει με τον άντρα του, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί ολόκληρη η ελληνική ευέξαπτη και πλήρως ευαισθητοποιημένη Υφήλιος. Και εδώ έχουμε το εξής πολύ ενδιαφέρον: ο Βεστερβέλε και δικαίωμά του -δικός του είναι ο πάτος και ο άνθρωπος κυρίως δεν προκαλεί- αλλά αν τον πεις γυναίκα, θα σε σταυρώσουν. Αν τον πεις πούστη, θα σε σταυρώσουν. Ομοίως κι αν τον πεις αδελφή. Το ίδιο και για τον... εχμ, δεσμό του; Σύμβιό του; Τέλος πάντων, πείτε τον όπως θέλετε. Βγαίνει λοιπόν ο οποιοσδήποτε και λέει "ο τάδε είναι με τον άντρα του" και αυτομάτως γίνεται ένα σεξιστικό σχόλιο, κατά των ομοφυλοφύλων κλπ, κλπ. Της πουτάνας το κάγκελο μιλάμε! Όπου παρεμπιπτόντως, αν έλεγε ότι βγήκε έξω με τη... γυναίκα του, τότε ήταν που θα γκρεμιζόταν το Σύμπαν ολάκερο. Δεν υπα΄ρχει σωτηρία σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχεις απέναντί σου μια ροδέλα και δεν ξέρεις πως να την αποκαλέσεις (ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς με τη ροδέλα, διότι πλέον ψάχνουνε να βρούμε ποια λέξε δεν ενοχλεί). Φυσικά, όλοι μας θυμόμαστε πως όταν ο Βαλιανάτος είχε κάνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δήλωση ότι οι βουλευτές θα πρέπει να εξοικειωθούν με τους δονητές τους, ήταν ομολογουμένως μια ρηξικέλευθη δήλωση σταθμός που ταρακούνησε τα νερά του πολιτκού βίου κλπ, κλπ. Όμως ύποθέτω ότι αν κάποιος είχε πει ακριβώς το ίδιο για τον Βαλιανάτο θα είχε την τύχη του Καμμένου (τουλάχιστον). Διότι εδώ πέρα πέφτουμε πάνω στο πολιτικώς ορθόν (my ass). Τι ελευθερία λόγου λοιπόν έχουμε όταν έχεις έναν τσολιά στα παπάρια να στα ζαλίζει για το πως μπορείς να μιλήσεις και πως όχι; Πάρτε ένα άλλο (σχετικό παράδειγμα):
Στο παραπάνω κολάζ βλέπουμε μια σχετικά ήπια (διότι ο εν λόγω -που δεν έχει καμία απολύτως σημασία το ποιος είναι διότι θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε- έχει σχεδόν σαν καραμέλα την άνεση να σε χαρακτηρίζει φασίστα) περίπτωση όπου για ένα παντελώς ανούσιο θέμα προσπαθεί να νουθετήσει κάποιον συνομιλητή του, επισημαίνοντας κιόλας ότι είναι κάτι που τα άτομα με αναπηρία δεν το επιθυμούν και το θεωρούν προσβλητικό. Εγώ αυτό που ξέρω -και όπως δείχνει και η φωτογραφία από μια πολύ πρόσφατη διαμαρτυρία τους για τα νέα μέτρα- είναι ότι αν έχεις τόσο σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα, μάλλον το πως ακριβώς αποκαλείσαι δεν πρέπει να σε απασχολεί και τόσο. Ούτε ή άλλως δεν έχει να κάνει με κάποιον που θέλει να σε προσβάλει, όταν προσβάλουν την ίδιαν την ίδιαν την αξιοπρέπειά σου και την ύπαρξή σου οι επίσημες τοποθετήσεις των πολιτικών (και όχι μόνο αυτών).
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Μήπως θέλετε να συζητήσουμε για την αντιμετώπιση από διάφορες ομάδες (κυρίως της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ή έστω συνιστωσών) ατόμων, πχ για το μεταναστευτικό (που πλέον είναι βόμβα έτοιμη να σκάσει και που ακριβώς αυτό είναι που εκμεταλλεύεται η χρυσή αυτή). Αν τολμούσες να εκστομίσεις ότι ήσουν κατά της μαζικής μετανάστευσης στην χώρα αυτομάτως ήσουν φασίστας, ρατσίσταρος του κερατά, φασίστας, απάνθρωπος, φασίστας και μύρια δυο άλλα κοσμητικά. Διότι έτσι ήταν το "ρεύμα" στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μας έχει πάρει ο διάολος και να μας έχει σηκώσει στο θέμα του μεταναστευτικού. Γενικά, όπως καταλαβαίνετε μπορώ να σας αναφέρω κυριολεκτικά αναρρίθμητα "μεμονωμένα" παραδείγματα όπου η ελευθερία έκφρασης πολύ απλά υπήρχε μόνο στα λόγια.
Και φτάνουμε λοιπόν στην περίπτωση του γέροντα Παστίτσιου, όπου ο θρίαμβος του υπουργείου του πολυαγαπημένου μου κυρίου Δένδια είναι κυριολεκτικώς απερίγραπτος! Ο μέγας οχτρός του έθνους συνελλήφθη. Η Οικονομία ανακάμπτει, οι αγορές άνοιξαν ξανά, η διαφθορά στο δημόσιο καταπολεμήθηκε, υπάρχει αξιοκρατεία, η Παιδεία και η Υγεία λειτουργούν άριστα. Για όλα έφταιγε ο Παστίτσιος. Σαφέστατο.
Θα μου πείτε βέβαια ότι για το θέμα έκανε φασαρία έως και στη Βουλή η Χρυσή Αυγή. Μα ήταν αυτονόητο! Αν δεν πάει το θέμα του Παστίτσιου στη Βουλή, ποιο θέμα θα πάει; Του χρηματιστηρίου ας πούμε; Ή μήπως της υπαγωγής μας υπό καθεστώς χρεωκοπίας κι επιτήρησης υπό την τρόικα;Η Βουλή είναι μόνο για τα πραγματικά σοβαρά θέματα, δηλαδή για τον Παστίτσιο. Βέβαια, εδώ να κάνω μια μικρή παρένθεση.
Οκ, κατανοώ ότι δεν ενοχλεί κανέναν απολύτως ότι ο Παϊσιος φέρεται να έχει κάνει θαύματα ακόμη και μετά τον θάνατό του, όπως αντίστοιχα δεν πρέπει να ενοχλεί και η όλη προσπάθεια να βγεί κι από τη μύγα ξίγκι (σε λεφτά πάντοτε) στο όνομα του γέροντα.
Αντίστοιχα υποθέτω ότι ουδέποτε ενόχλησαν τα ροζ σκάνδαλα της εκκλησίας (θυμηθείτε την περιβόητη κάθαρση του Χριστόδουλου).
Προφανώς ούτε τα αναρίθμητα φαινόμενα πλουτισμού με... διαφόρους τρόπους ενοχλούν (μεταξύ άλλων πλυσήματα, ξεπλύμματα, real estate και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο), όπως αντίστοιχα δεν ενόχλησε πολλούς και η υπόθεση της μο*νής Βατοπεδίου (όπου να υπενθυμίσω ότι ο μόνος που είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ήταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ο οποίος στην εξήγηση του Εφραίμ είχε επιστρέψει την επιστολή και είχε ζητήσει μια αμιγώς εκκλησιαστική απάντηση δίχως οικονομικούς όρους).
Κατά τον ίδιον τρόπο δεν πρέπει να ενόχλησε ποτέ κανέναν το σούργελο με τον Εσφιγμένο που αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε κι άλλα στο παρελθόν με καρεκλοκένταυρους μητροπολίτες.
Όλα αυτά δεν ενοχλούν κανέναν που φέρεται να κόπτεται για την θρησκεία του, παρόλο που αυτοί που κόπτονται δεν πρέπει να πηγαίνουν στην εκκλησία περισσότερες από 3-4 φορές το χρόνο κι αυτές σε σημαδιακές ημερομηνίες. Ούτε καν φαίνεται να έχουν παρατηρήσει ότι τα ευαγγέλια έχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές αυτοπτών μαρτύρων για το τι είπε ο Χριστός στον σταυρό, αλλά ούτε καν σχολιάζουν ότι το πλήθος από χριστοπαναγίες σε αυτήν τη χώρα κατά κύριο λόγο χριστιανοί τις ρίχνουν (που το είχα θέσει ως κουίζ ως προς το γιατί με την μόλις πέμπτη μου ανάρτηση σε αυτό το βλόγι κιόλας). Τα ενοχλητικά δεν ενοχλούν ποτέ όταν απαιτούν την ελάχιστη ποσότητα αυτογνωσίας.
Αυτός που εμφανώς ενόχλησε ήταν ο γέρων Παστίτσιος.
Θα μου πείτε -και πολύ σωστά- τι φταίει ένας φουκαράς γέρος που όλοι μαρτυρούν πως ήταν καλοκάγαθος κιόλας να πέφτει θύμα τέτοιας σάτιρας; Κατ' αρχήν από πότε είναι κακή η σάτιρα; Διότι ως έχω ξαναπεί, η χώρα μας απαρτίζεται από τόσους πολλούς ηλιθίους, που ακόμη και τον Αριστοφάνη να είχαμε, θα τον βάζαμε στο φρέσκο για προσβολή των χρηστών ηθών. Μιλάμε για τόσο μαλάκα λαό (φαίνεται και από τις εκλογές άλλωστε), αλλά ας μην πλατειάζουμε. Ναι., ο Παϊσιος δεν φταίει σε τίποτε για την σάτιρα που δέχεται το όνομά του αλλά μήπως φταίει για όλο το εμπορικό γαϊτανάκι που έχει στηθεί πάλι στο όνομά του; Δηλαδή ποια είναι τα κριτήρια που η σάτιρα αποτελεί βλασφημία αλλά το εμπόριο δεν αποτελεί; Στα λεφτά είναι η διαφορά; Αδυνατώ να καταλάβω.
Για να είμαι ειλικρινής δεν πολυπαρακολουθούσα την συγκεκριμένη σελίδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα που γράφονταν όντως είχαν τρομερό χιούμορ. Ακόμη και χιούμορ να μην είχαν όμως, από την στιγμή που η σελίδα αυτή δεν είχε ως στόχο να προσβάλει τον γέροντα, παρά -μην κρυβόμαστε- τον μεταχειρίστηκε ως "δημόσιο" πρόσωπο, όπως όλοι μας (ακόμη και οι κατήγοροι του Παστίτσιου) μεταχειριζόμαστε κάθε δημόσιο πρόσωπο (εν ζωή ή μη) του ενδιαφέροντός μας. Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνουμε ρε παιδιά; Να είμαστε όλοι είτε με έναν δικηγόρο στην άλλη άκρη του τηλεφώνου, είτε σε ανοικτή επικοινωνία με κάποια ακροδεξιά ή ακροαριστερή παρακρατική ομάδα; Ρε πάτε καλά επιτέλους; Έχουμε ξεφύγει πια τόσο πολύ;
Όταν έρχεται ο άλλος και σε δουλεύει μέσα στα μούτρα σου δεν τρέχει τίποτε αλλά αν κάνεις χιούμορ με το αυτό πρόσωπο πρέπει να σε πάνε μέσα και να τρέχεις νομικά; Μιλάμε για ιστορική κατάντια. Μιλάμε για μια ακόμη χρεωκοπία αυτής της χώρας: το γεγονός ότι ως ελευθερία θεωρούμε αυτό που γουστάρουμε. Ή μάλλον αυτό που γουστάρω εγώ, διότι για εσένα θα το εξετάσουμε διεξοδικά αν έχεις τα προσόντα για μια ίδια ελευθερία.
Αυτή είναι η ελευθερία λόγου στην Ελλάδα κύριοι. Όπου για να την συνδυάσω με το προαναφερθέν ποίημα του Νιμέλερ, όταν στόλιζαν με περισσή ευκολία ως φασίστες όσους δεν γούσταραν τους μετανάστες, δεν αντέδρασα διότι δεν είχα πρόβλημα. Όταν στόλιζαν με περισσή ευκολία ως φασίστες όσους δεν μιλούσαν με τον πολιτικώς ορθό τρόπο, δεν αντέδρασα διότι ο πολιτικώς ορθώς τρόπος δεν με άγγιζε. Όταν στόλιζαν με περισσή ευκολλία ως φασίστες ακόμη και τους ίδιους τους φασίστες (λες και δεν είναι) λέγοντας ότι δεν έχουν δικαίωμα έκφρασης, δεν αντέδρασα, επειδή δεν γουστάρω τους φασίστες. Τώρα λοιπόν που τον ίδιον φασισμό τρώω στην μάπα, να χαίρομαι ως πολίτης την στάση μου όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Καταλάβατε τώρα γιατί κατ' επανάληψιν έχω υπερασπιστεί ακόμη και τα δικαιώματα των φασιστών εδώ μέσα;
Κάπως έτσι -με την ακριβώς ίδια τακτική- είναι που έχει αρχίσει και γιγαντώνει επικίνδυνα η χρυσή αυγή τα ποσοστά της σε όλη την επικράτεια. Με αποκλεισμούς από τα κανάλια και τον δημόσιο διάλογο, με μη ισότιμη συμπεριφορά κι αντιμετώπιση κλπ. Κι αν γίνει καμιά μαλακία και πάνε να τους βγάλουν παράνομο κόμμα; Τότε είναι που μπορεί να βγει και πρώτο κόμμα, διότι θα έχει επισήμως την στάμπα του αδικημένου. Κάπως έτσι δρα αυτόν τον καιρό λοιπόν η χρυσή αυγή και η κάθε χρυσή αυγή. Διότι υπάρχουν πολλές χρυσές αυγές στην Ελλάδα, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Κάθε χώρος έχει και τη δική της χρυσή αυγή. Και τώρα τρώμε στην μάπα τον φασισμό του παρελθόντος από άλλες χρυσές αυγές. Τώρα, απλώς ήρθε αυτή που έχει και το όνομα, όχι μόνο την χάρη.
Στο διά ταύτα λοιπόν.
Αν θέλουμε να περιπλέξουμε το θέμα μπορούμε να κάνουμε περισπούδαστες αναλύσεις περί Συντάγματος και τι προβλέπει για τη θρησκεία και τα θεία κλπ, καθώς και τις πρόνοιες των νόμων κι έτσι, προκειμένου εν συνεχεία να καταδείξουμε ότι ο γέρων Παστίτσιος ήταν ή δεν ήταν έτσι και γιουβέτσι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο ακόμη. Παπάρια μάντολες, λέω'γω. Τίποτε απολύτως δεν αποδεικνύεται. Έχουμε ξαναπεί από πέρσυ κιόλας (εδώ κι εδώ) μέσα από ένα πλήθος προτάσεων ότι οι περισσότεροι νόμοι της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι αναχρονιστικοί και όχι μόνο. Το δικονομικό σύστημα πρέπει να γίνει πιο σύγχρονο, πιο ευέλικτο μα και πιο προσεκτικό. Δεν είναι δυνατόν μία σατιρική σελίδα στο φεηστσιμβούκιον να μεταχειρίζεται με τις διατάξεις περί βλασφημίας, όταν την ίδιαν στιγμή κάποιοι προσπάθησαν να περάσουν έναν κυριολεκτικό εμετό με τον Αθανάσιο Διάκο ως τάχα μου καταπληκτική (σχεδόν αριστουργηματική) θεατρική έμπνευση και να μην τρέχει τίποτε. Το κέρατό μου δηλαδή. Έχουμε χάσει το μέτρο σε αυτήν τη χώρα που κάποτε είχε το μέτρο ως γνώμωνα των πάντων. Αν ρωτήσεις 100 άτομα τι είναι ελευθερία λόγου πιθανώς όλοι να σου απαντήσουν το ίδιο. Αν τους βάλεις όμως 10 συγκεκριμένα παραδείγματα να σου πουν πότε ακριβώς παραβιάζεται η ελευθερία, μάλλον θα σου περιγράψουν τον ορισμό του φασισμού, και αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό διότι αποδεικνύει ότι είμαστε σε ανησυχητικό βαθμό μια εκφασισμένη κοινωνία, μια κοινωνία που έχει χίλιες δυο στρεβλώσεις.
Τεχεράνη δεν γίναμε πρόσφατα, ήμασταν εδώ και 600 χρόνια τουλάχιστον.
Αυτό ήταν το τίμημα του να μην γνωρίσεις Αναγέννηση.
Όσον αφορά τώρα τον γέροντα Παστίτσιο, ειλικρινά τι να πω. Εκφράζω την πεποίθηση ότι ο άνθρωπος θα αθωωθεί τελικώς (εξάλλου μάλλον σημαντικό ρόλο προβλέπω να παίζει και η στάση του Άνθιμου, ο οποίος τον κάλυψε! Και η είδηση αυτή κρύφτηκε επιμελώς από τους... αντικειμενικούς). Απλά είναι κρίμα που μπαίνει σε όλη αυτήν την διαδικασία για λίγο χιούμορ, το οποίο τελικώς φαίνεται πως είναι απείρως πιο κολάσιμο ποινικώς από τις όποιες μίζες πολιτικών, για τις οποίες μόλις πέρσυ μπήκε ένας μόνο στην φυλακή κι αυτός άνευ δίκης, επειδή είναι παροπλισμένος αφενός και αφετέρου επειδή ο κόσμος ήταν έτοιμος να λιντσάρει όλο το πολιτικό σύστημα.
Απλά για να μην σας λέω και ψέματα, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την αίσθηση ότι η όλη ιστορία ήταν εντελώς στημένη ως προς το timing της. Διότι την ώρα που περνάνε τα σκληρότερα μέτρα που θα βυθίσουν σε απόλυτη δυστυχία τη χώρα μας, εμείς ασχολούμαστε με ένα ακροδεξιό παστίτσιο.
Είμαστε εντελώς για τον πούτσο ως λαός. Δεν βάζουμε μυαλό με τίποτε.
Χαίρετε.
ΥΓ. Παρακαλώ να σημειωθεί στα πρακτικά ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που συμφωνώ με τον Πάσχο κιόλας! Πραγματικά δεν πιστεύω ότι αυτό το κείμενο (του λινκ) το έγραψε αυτός: "Σε ζητήματα ελευθερίας του λόγου δεν ισχύουν τα «ναι μεν αλλά». Ή θα είναι πλήρης ή δεν θα υπάρχει. Οι δυτικές κοινωνίες μετά από πολλές δοκιμές και ανεπίτρεπτα λάθη (π.χ. καταδίκη Σωκράτη, Γαλιλαίου κ.λπ.) κατάλαβαν ότι επειδή ποτέ δεν ξέρουμε εκ των προτέρων αν μια άποψη είναι απλώς προσβλητική ή επαναστατική αποφάσισαν επί της αρχής να τις επιτρέπουν όλες."
ΥΓ2. Παρακαλώ ρίχτε οπωσδήποτε ένα βλέφαρο εις το πόνημα του εξαιρετικότατου ως συνήθως πολσε.
