Ποιες είναι αυτές; Μμμμμμμμμμμμ.......
Έκλεισε τελικώς ο Ριέρα. Μπράβο. Πολύ μεγάλη μεταγραφή. Όπως πολύ μεγάλη μεταγραφή είναι και ο Σπανούλης, δεν το συζητάμε. Κι απ'ό,τι ακούγεται, θα γίνουν και κάποιες ακόμη, αν και λίγες.
Ως μεταγραφές όμως αν και αμφότεροι είναι πολύ καλοί παίκτες, είναι ολοκληρωτικά κακές.
Γιατί;
Διότι έπεσε πολύ χρήμα, γεγονός που για τις εποχές που περνάμε είναι τουλάχιστον απαράδεκτο.
Δεν γίνεται ρε φίλε να κόβουν την σύνταξη του πατέρα σου κι εσύ να μου δίνεις (μαζί με την εφορία) 20φεύγα πακέτα για έναν παίκτη που είναι μεν καλός αλλά όχι της ελίτ κιόλας. Ούτε για έναν άλλον μια δεκαπενταρού μόνο και μόνο για να μπεις στο μάτι του αιωνίου σε συνδυασμό με τη δική σου ενίσχυση. Αυτά είναι παπαριές, λίαν επιεικώς.
Εγώ ξέρετε πότε θα παραδεχόμουν τον Μαρινάκη; Αφενός αν τηρούσε αυτά που είπε στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Κόκκαλη περί μέτρου, αφετέρου αν έβγαινε να πει (και ομοίως και οι Αγγελόπουλοι) ότι κύριοι, για κάθε μεταγραφή που θα κάνουμε θα χώνω και τα μισά στο ταμείο υπέρ του δημοσίου χρέους. Δεν το κατάλαβα δηλαδή: ποιοι θα τα χώσουν; Εγώ κι εσύ; Ή μήπως λίγα χώνουμε ήδη;
Κάποτε, κάποιος Αβέρωφ αγόρασε μέσα από τα χέρια των Τούρκων ένα πλοίο που άλλαξε τον ρου της σύγχρονης ιστορίας μας. Το αγόρασε και το δώρισε στο ελληνικό κράτος. Αν δεν το είχε κάνει, σήμερα μάλλον προς ικανοποίηση τόσο της κυρίας Δραγώνα όσο και της κυρίας Ρεπούση θα ήμασταν Τούρκοι ή ό,τι άλλο. Παρομοίως, είχαν υπάρξει και άλλοι: Ζάππας, Ευγενίδης κλπ. Γι'αυτό τους λέμε εθνικούς ευεργέτες, διότι σε δύσκολες στιγμές προσέφεραν πολλά στο ελληνικό κράτος (δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν πήραν κιόλας). Στις τωρινές δύσκολες στιγμές οι σύγχρονοι δυνάμει ευεργέτες τι κάνουν; Μεταγραφές; Μη χέσω...
Βέβαια θα μου πείτε, γιατί ν'ασχοληθεί με ευεργεσίες ο καθείς και να μην τον πάρει τον Ριέρα ή τον Σπανούλη όταν τα ζώα από κάτω ζητοκραυγάζουν; Αναρωτιέμαι πόσα εξ αυτών είναι άνεργα ή υποαπασχολούμενα ή κακοπληρωμένα, χλιδάνεργα κλπ, αλλά παρά ταύτα αντιδρούν ωσάν μην πω κι εγώ τι στο άκουσμα τέτοιων μεταγραφών. Ντάξει, δε λέω, κι εγώ έχω πει κατ' επανάληψιν ότι αν δεν είχαμε και τη μπαλίτσα με τη μουσική, μάλλον θα ήμασταν όλοι έξω να καθαρίζουμε κόσμο από τα όσα συμβαίνουν. Χρειάζονται και αυτά δηλαδή να μας φτιάχνουν λίγο τη μέρα - όλοι το θέλουμε το "όπιό" μας. Αλλά με μέτρο ρε διάολε. Όχι 20φεύγα μύρια για έναν παίκτη σήμερα. Εδώ ολόκληρη Μίλαν θα βγάλει τη χρονιά με τον Παπασταθόπουλο. Και εν ανάγκει, θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα περιμένω άλλη μια τριετία να βγούμε από την κρίση και να πάρουμε μετά το πρωταθλητριών. Μην κοροϊδευόμαστε δηλαδή.
Η πλάκα ποια είναι όμως; Ακόμη κι αν αφήσουμε εκτός την οικονομική κρίση, ακόμη κι αν το δούμε αμιγώς αθλητικά το θέμα, είναι γελοίο ο Ριέρα να είναι ο πιο ακριβός παίκτης στην ιστορία του πρωταθλήματος, όταν έχουν περάσει και ένας Ντέταρι, ένας Προτασόφ, ένας Τζιοβάννι, ένας Ριβάλντο, ένας Καρεμπέ. Δεν κολλάει δηλαδή. Χώρια ότι αν ο Μαρινάκης ήθελε να είναι σωστός, θα είχε ρίξει μια πόρτα νααααααααα στα μούτρα του μανατζαραίου. Τώρα όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά έβγαλε και όνομα ότι κάνει και πίσω και τα σκάει (μη νομίζετε ότι οι μανατζαραίοι θέλουν πολύ για να το καταλάβουν).
Βέβαια θα μου πείτε, μήπως είναι οι πρώτοι που πέφτουν σε τέτοια λούμπα; Σάμπως οι στούποι τι έκαναν επί μια δεκαετία σχεδόν; Όλες οι ομάδες έριχναν τα μπάτζετ για να κατεβάσουν τις απαιτήσεις των παικτών κι αυτοί ως κλασικοί νεόπλουτοι το έπαιζαν λεφτάδες. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να τους χρεωθεί κι επίσημα μεγάλο μέρος της καταστροφής ιδίως του ελληνικού μπάσκετ.
Και μιας και περί σπυριάρας ο λόγος, το ένα βέβαιο είναι ότι ο Σόφο θα κάνει την μεγαλύτερη μαλακία της ζωής του αν πάει στον βάζελο. Από την άλλη όμως, μάλλον θα κάνει τη μεγαλύτερη μαλακία της ζωής του αν δεν πάει κιόλας. Έτσι όπως στρώνουν και οι Αγγελόπουλοι και ο Ίβκοβιτς, δεν του αφήνουν άλλη επιλογή και μάλλον εμείς όλοι θα μείνουμε με την απορία γιατί δεν τον άφησαν να φύγει (αν υποθέσουμε ότι όντως είναι τετελεσμένο). Προσωπικά το καλό που τους θέλω είναι να τον επαναπροσεγγίσουν. Πέραν τούτου όμως, ντάξει, είναι γνωστό ότι ο Σόφο είναι μια πολύ ειδική περίπτωση ανθρώπου, αλλά πέραν του καθαρά αγωνιστικού μέρους, δεν έχει πια κουκούτσι μυαλό; Θα πάει εκεί πέρα που του έχουν πει τα χειρότερα απ'όλους; Τι να πω.
Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010
Breaking News
"Εγώ τουλάχιστον δεν κατηγορήθηκα ότι έκλεψα κάποιο πρωτάθλημα. Ούτε διαφήμισα τις μεταγραφές που έκανα με ποσά. "
Ποιος άραγε να έκανε αυτήν τη δήλωση; Ποιος;
Μα φυσικά ο καβούριας! Ο οποίος μάλιστα μας πληροφόρησε μεταξύ άλλων ότι έδινε και λεφτά για μεταγραφές. Πράγματι, το επιβεβαιώνει και ο Πάρις Γεωργακόπουλος με χίλιους δυο άλλους. Αλλά ιδίως αυτό το πρώτο σκέλος της συγκεκριμένης δήλωσης (διότι είπε κι άλλα) ήταν όλα τα λεφτά. Τρίζουν τα ίδια του τα κουμπούρια με τα οποία κυκλοφορούσε στους αγωνιστικούς χώρους, μιλάμε.... Τι να πρωτοθυμηθούμε πια από δαύτον;
Μήπως να τον ανακύρηττε και άγιο η ελληνορθόδοξος εκκλησία για να είμαστε και σίγουροι;
ΡΕ ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ....
Ποιος άραγε να έκανε αυτήν τη δήλωση; Ποιος;
Μα φυσικά ο καβούριας! Ο οποίος μάλιστα μας πληροφόρησε μεταξύ άλλων ότι έδινε και λεφτά για μεταγραφές. Πράγματι, το επιβεβαιώνει και ο Πάρις Γεωργακόπουλος με χίλιους δυο άλλους. Αλλά ιδίως αυτό το πρώτο σκέλος της συγκεκριμένης δήλωσης (διότι είπε κι άλλα) ήταν όλα τα λεφτά. Τρίζουν τα ίδια του τα κουμπούρια με τα οποία κυκλοφορούσε στους αγωνιστικούς χώρους, μιλάμε.... Τι να πρωτοθυμηθούμε πια από δαύτον;
Μήπως να τον ανακύρηττε και άγιο η ελληνορθόδοξος εκκλησία για να είμαστε και σίγουροι;
ΡΕ ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ....
Τρίτη 20 Ιουλίου 2010
Παναθηναϊκός της Αριστεράς και της Προόδου
Ντάξει, έχουν περάσει κάτι μέρες και είχαμε κι άλλα πάμπολλα γεγονότα στο ενδιάμεσο, αλλά τέτοια αριστουργήματα, τέτοια ποιήματα δεν τα αφήνεις έτσι εύκολα να πέσουν κάτω... :)
Ειλικρινώς θα πω ότι εξεπλάγην από την απόφαση του σοφέρ, και αυτό κυρίως διότι ως γνωστόν ο βάζελος δεν είχε ποτέ του σχέση με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας (ξέρετε, τα'χουμε ξαναπεί). Βέβαια αναφορικά με την επιλογή του θα τα πούμε και πιο κάτω, αλλά ας μην προτρέχουμε.
Κάτι πήρε το μάτι μου ότι πλέον επίσημη εφημερίδα της ομάδας θα είναι η Αυγή, ενώ ως νέος ύμνος (τρόπος του λέγειν νέος) θα καθιερωθεί το Bandiera Rossa.
Ανυπομονώ να θαυμάσω εκείνα τα καλόπαιδα με τα μπουλντόγκ και τους κέλτικους σταυρούς να το τραγουδάνε αγκαλιασμένοι!
Βέβαια οι φήμες ότι θα επανέλθουν και οι ροζ φανέλες εποχής ΠΟΑ για να συμβαδίζουν με το ροζάκι του ΣΥΡΙΖΑ διαψεύσθησαν μετά αμέσου βδελυγμίας, παρομοίως και ότι ο ΠΑΟ (Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος) θα μετονομαστεί σε ΠΑΡΙΖΑ (Παναθηναϊκός Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Το μόνο βέβαιο πάντως είναι ότι τουλάχιστον στο προλεταριάτο της 13 και τα λοιπά συνδεσμιακά προτσές θα αποκαλούνται σύντροφοι πλέον! Αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει και την ΝΟΠΟ υποθέτω...
Δεν μπορώ να μην εξωτερικεύσω όμως την απορία μου: γιατί όχι τον Καραμανλή; Βάζελος είναι κι αυτός κι αν μη τι άλλο έχει εμπειρία από εξουσία. Δηλαδή μας τα έκαναν τσουρέκια 3 μήνες με τις σφαγές τους (τα λέγαμε προ διετίας και βάλε περί πολυδιασπαστικότητας αλλά ποιος άκουγε) και αυτό για να σκάσει μύτη ο Κωνσταντόπουλος; Δεν έπαιρναν τον Σημίτη μπας και δουν άσπρη μέρα στο γηπεδικό και να πάψει να είναι μόνο μακέτο; Νταξ', ο Σημίτης είναι Ολυμπιακός θα μου πείτε, το ξέρω, αλλά από τον Κωνσταντόπουλο μάλλον καλύτερος θα ήταν. Άσε που θα είχε και κανά κονέ με τον Κόκκαλη, μπας και πάρουν κανά πρωτάθλημα παραπάνω... :):)
Παρεμπιπτόντως, έχω δυο ακόμη απορίες: πρώτον, ο Κωνσταντόπουλος με τον Κίτσιο θα κάθονται δίπλα-δίπλα; Μιαμ, μιαμ, αυτό θέλω να το δω!!! Μια επταετία ιστορίας σε δυο όχθες ποταμού στα διπλανά καθίσματα! Και δεύτερον, αν κάνει καμιά κουτσουκέλα από τον πρεδρικό θώκο θα τον υπερασπιστεί η τηλεπαναστάτρια σύντροφος Λιάνα; Ωραία πράγματα! Τελικά από πολυμετοχικός μας προέκυψε πολυκομματικός! :)
Και τι πολυκομματικός! Με τη μεγάλη ενοποίηση της Αριστεράς στα εν όψει! Ιδίως αν τα βρει με τον Τσίπρα στο θέμα του γηπέδου, μετά θα μένει μόνο ο Αλέκος και οι Ανανεωτικοί αφού η Αλέκα έχει ήδη αντιπρόσωπο μέσα... Πραγματικά η επιτυχία Τζίγγερ αγγίζει τα όρια του θριάμβου!
Η πλάκα είναι ότι είχα πιάσει την ίδια μέρα της ανακοίνωσης έναν βάζελο φίλο μου (κάφρο της 13) στο δούλεμα και μέσα στα νεύρα και την αμηχανία του γυρνάει και μου λέει μάλλον για να με ξεφορτωθεί "καλά, να δείτε τι θα πάθετε". Οπότε αναγκαστικά τον ρώτησα αν θα μας κάνουν μήνυση...
Πάντως καλού κακού οι φίλοι βάζελοι ας ξεκινήσουν να μαζεύουν από τώρα κουπόνια του Συνασπισμού διότι κατά τα τέλη Αυγούστου σύμφωνα με πληροφορίες θα ανταλάσσονται με διαρκείας σε διάφορες θύρες. Κι όχι τίποτε άλλο αλλά δεν θα πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία μιας και φέτος ακούγεται ότι θα προαχθούν από την Νεολαία Παναθηναϊκού (τις πρώην Ακαδημίες δηλαδή) στην ανδρική ομάδα 2-3 πιτσιρικάδες που θα βγάζουν μάτια, φτυστοί ο Τσίπρας θα είναι... :)
Ε, ρε γλέντια. Ρε δεν αφήνατε τον Γλάστρα καλύτερα που νόμιζε ότι ήταν και κάποιος; :):):)
Πάντως πέραν της πλάκας, κατ' εμέ είναι προφανές ότι η επιλογή του σοφέρ είχε να κάνει σχδόν αμιγώς με το γηπεδικό. Μην ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας αντιδρά εκεί κι αν μη τι άλλο ο Κωνσταντόπουλος Τσίπρας δεν είναι. Βέβαια του Τζίγγερ του διέφυγε κάτι: πως ο Κωνσταντόπουλος ναι μεν θα φέρει μάλλον εύκολα βόλτα τον Τσίπρα, αλλά την αρχαιολογική Υπηρεσία δεν πρόκειται να την καταφέρει. Και μιας και πάνω είπα σχεδόν αμιγώς, το υπόλοιπο μάλλον έχει να κάνει με τις γνώσεις του επί δικονομικών θεμάτων, μιας και ο φρονημίτης δείχνει να θέλει να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ αγωγών και μηνύσεων. Κοινώς, η επιλογή Τζίγγερ δεν ήταν τόσο ξεκάρφωτη όσο νομίζει ο κόσμος, ήταν όμως τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων ατυ-χέστατη.
Όπως και να'χει, η ιστορία θα τα δείξει όλα. Απλά, στο ενδιάμεσο ας γελάμε... :)
(η φωτογραφία του νέου σήματος του ΠΑΡΙΖΑ από το Ερυθρόλευκο Μετερίζι)
Ειλικρινώς θα πω ότι εξεπλάγην από την απόφαση του σοφέρ, και αυτό κυρίως διότι ως γνωστόν ο βάζελος δεν είχε ποτέ του σχέση με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας (ξέρετε, τα'χουμε ξαναπεί). Βέβαια αναφορικά με την επιλογή του θα τα πούμε και πιο κάτω, αλλά ας μην προτρέχουμε.
Κάτι πήρε το μάτι μου ότι πλέον επίσημη εφημερίδα της ομάδας θα είναι η Αυγή, ενώ ως νέος ύμνος (τρόπος του λέγειν νέος) θα καθιερωθεί το Bandiera Rossa.
Ανυπομονώ να θαυμάσω εκείνα τα καλόπαιδα με τα μπουλντόγκ και τους κέλτικους σταυρούς να το τραγουδάνε αγκαλιασμένοι!
Βέβαια οι φήμες ότι θα επανέλθουν και οι ροζ φανέλες εποχής ΠΟΑ για να συμβαδίζουν με το ροζάκι του ΣΥΡΙΖΑ διαψεύσθησαν μετά αμέσου βδελυγμίας, παρομοίως και ότι ο ΠΑΟ (Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος) θα μετονομαστεί σε ΠΑΡΙΖΑ (Παναθηναϊκός Ριζοσπαστικής Αριστεράς). Το μόνο βέβαιο πάντως είναι ότι τουλάχιστον στο προλεταριάτο της 13 και τα λοιπά συνδεσμιακά προτσές θα αποκαλούνται σύντροφοι πλέον! Αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει και την ΝΟΠΟ υποθέτω...
Δεν μπορώ να μην εξωτερικεύσω όμως την απορία μου: γιατί όχι τον Καραμανλή; Βάζελος είναι κι αυτός κι αν μη τι άλλο έχει εμπειρία από εξουσία. Δηλαδή μας τα έκαναν τσουρέκια 3 μήνες με τις σφαγές τους (τα λέγαμε προ διετίας και βάλε περί πολυδιασπαστικότητας αλλά ποιος άκουγε) και αυτό για να σκάσει μύτη ο Κωνσταντόπουλος; Δεν έπαιρναν τον Σημίτη μπας και δουν άσπρη μέρα στο γηπεδικό και να πάψει να είναι μόνο μακέτο; Νταξ', ο Σημίτης είναι Ολυμπιακός θα μου πείτε, το ξέρω, αλλά από τον Κωνσταντόπουλο μάλλον καλύτερος θα ήταν. Άσε που θα είχε και κανά κονέ με τον Κόκκαλη, μπας και πάρουν κανά πρωτάθλημα παραπάνω... :):)
Παρεμπιπτόντως, έχω δυο ακόμη απορίες: πρώτον, ο Κωνσταντόπουλος με τον Κίτσιο θα κάθονται δίπλα-δίπλα; Μιαμ, μιαμ, αυτό θέλω να το δω!!! Μια επταετία ιστορίας σε δυο όχθες ποταμού στα διπλανά καθίσματα! Και δεύτερον, αν κάνει καμιά κουτσουκέλα από τον πρεδρικό θώκο θα τον υπερασπιστεί η τηλεπαναστάτρια σύντροφος Λιάνα; Ωραία πράγματα! Τελικά από πολυμετοχικός μας προέκυψε πολυκομματικός! :)
Και τι πολυκομματικός! Με τη μεγάλη ενοποίηση της Αριστεράς στα εν όψει! Ιδίως αν τα βρει με τον Τσίπρα στο θέμα του γηπέδου, μετά θα μένει μόνο ο Αλέκος και οι Ανανεωτικοί αφού η Αλέκα έχει ήδη αντιπρόσωπο μέσα... Πραγματικά η επιτυχία Τζίγγερ αγγίζει τα όρια του θριάμβου!
Η πλάκα είναι ότι είχα πιάσει την ίδια μέρα της ανακοίνωσης έναν βάζελο φίλο μου (κάφρο της 13) στο δούλεμα και μέσα στα νεύρα και την αμηχανία του γυρνάει και μου λέει μάλλον για να με ξεφορτωθεί "καλά, να δείτε τι θα πάθετε". Οπότε αναγκαστικά τον ρώτησα αν θα μας κάνουν μήνυση...
Πάντως καλού κακού οι φίλοι βάζελοι ας ξεκινήσουν να μαζεύουν από τώρα κουπόνια του Συνασπισμού διότι κατά τα τέλη Αυγούστου σύμφωνα με πληροφορίες θα ανταλάσσονται με διαρκείας σε διάφορες θύρες. Κι όχι τίποτε άλλο αλλά δεν θα πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία μιας και φέτος ακούγεται ότι θα προαχθούν από την Νεολαία Παναθηναϊκού (τις πρώην Ακαδημίες δηλαδή) στην ανδρική ομάδα 2-3 πιτσιρικάδες που θα βγάζουν μάτια, φτυστοί ο Τσίπρας θα είναι... :)
Ε, ρε γλέντια. Ρε δεν αφήνατε τον Γλάστρα καλύτερα που νόμιζε ότι ήταν και κάποιος; :):):)
Πάντως πέραν της πλάκας, κατ' εμέ είναι προφανές ότι η επιλογή του σοφέρ είχε να κάνει σχδόν αμιγώς με το γηπεδικό. Μην ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας αντιδρά εκεί κι αν μη τι άλλο ο Κωνσταντόπουλος Τσίπρας δεν είναι. Βέβαια του Τζίγγερ του διέφυγε κάτι: πως ο Κωνσταντόπουλος ναι μεν θα φέρει μάλλον εύκολα βόλτα τον Τσίπρα, αλλά την αρχαιολογική Υπηρεσία δεν πρόκειται να την καταφέρει. Και μιας και πάνω είπα σχεδόν αμιγώς, το υπόλοιπο μάλλον έχει να κάνει με τις γνώσεις του επί δικονομικών θεμάτων, μιας και ο φρονημίτης δείχνει να θέλει να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ αγωγών και μηνύσεων. Κοινώς, η επιλογή Τζίγγερ δεν ήταν τόσο ξεκάρφωτη όσο νομίζει ο κόσμος, ήταν όμως τουλάχιστον σε επίπεδο εντυπώσεων ατυ-χέστατη.
Όπως και να'χει, η ιστορία θα τα δείξει όλα. Απλά, στο ενδιάμεσο ας γελάμε... :)
(η φωτογραφία του νέου σήματος του ΠΑΡΙΖΑ από το Ερυθρόλευκο Μετερίζι)Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
Ουδέν σχόλιον
Αντιγράφω από Estarian.
Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Φέρες 10 Ιουνίου 2010
Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.
Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.
Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!
Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.
Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.
Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!
Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.
Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.
Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.
Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.
Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.
Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.
Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.
Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.
Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).
Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;
Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.
Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.
Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.
Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;
Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;
Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!
Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.
Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.
Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;
Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!
Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.
Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.
Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.
Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;
Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.
Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.
Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Φέρες 10 Ιουνίου 2010
Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.
Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.
Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!
Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.
Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.
Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!
Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.
Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.
Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.
Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα- να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.
Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.
Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.
Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.
Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.
Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).
Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;
Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.
Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.
Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε- θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.
Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;
Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;
Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!
Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.
Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.
Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;
Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!
Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.
Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.
Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.
Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;
Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.
Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.
Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010
Ξεκινάμε αθλητικά με κεκτημένη μουνδιαλική ταχύτητα
διότι πολλή σκόνη έπιασε εδώ μέσα μου φαίνεται...
Πάει και το μουντιάλ λοιπόοοοοον. Και ναι, δεν το κρύβω, με έχει πιάσει πανικός. Τι θα κάνω τώρα δίχως Θεοφιλόπουλο;;; Πότε θα ξανακούσω για τα μικροσκοπικά θαυματουργά ανθρωπάκια (aka τους Ισπανούς στον ημιτελικό); Πότε θα ξανακούσω το Χέσους Νάβας μια εκατοστή φορές σερί, λες και ο Νάβας ήτο ο μόνος παίκτης με μικρό όνομα και έπρεπε να το ακούμε πλήρες επί ενενηντάλεπτο; Η πλάκα είναι ότι ο Μπούσκετς στη φανέλα έγραφε Σέρχιο, αλλά μυστηριωδώς ο γίγας Θεοφιλό δεν τον είπε ούτε μια φορά Σέρχιο Μπούσκετς. Ούτε καν σκέτο Σέρχιο εδώ που τα λέμε, λες κι αυτός κατούρησε σε πηγάδι. Πάλι καλά που έχει κόψει την μπάλα ο Σόκρατες: για φανταστείτε κάθε 10 δευτερόλεπτα να έπρεπε να ακούμε "η μπάλα στον Σόκρατες Μπραζιλέιρο ντε Σαμπάιο ντε Σόουζα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα". Γκολ θα έμπαινε, θα είχε γίνει και η σέντρα κι ο Θεοφιλοπουλος θα έλεγε ακόμη το όνομα. Μιλάμε ότι ένα μήνα έγινα Θεοφιλό-junkie. Θέλω τη δόση μου οπωσδήποτε. Τέτοια συσσωρευμένη μαλακία σε άνθρωπο πολύ αμφιβάλλω αν έχει ξαναδωρίσει η φύση. Βέβαια -για να μην ξεχνάμε και την αντικειμενικότητά μας- κι εγώ αν έκανα πάρτυ με τα λεφτά άλλων μάλλον τις ίδιες μαλακίες θα έλεγα από τη χαρά μου.
Θα μου πείτε, καλά εδώ σε ολάκερο το μουνδιάλ έγινε το έλα να δεις κι εσύ ασχολείσαι -πρώτη κουβέντα- με τον Θεοφιλόπουλο; Εδώ μιλάμε ότι η παγκόσμια τραγωδία ήταν ότι δεν είχαμε τελικό Αργεντινής-Παραγουάης για να θαυμάσουμε την α-σύλ-λη-πτη Λαρίσσα Ρικελμέ η οποία είχε υποσχεθεί στριπ και για τις δύο, ποιο το νόημα του μουντιάλ μετά; :)
Συνεπώς με ποιον θέλατε να σχολούμαι δηλαδή αν όχι με τον Θεοφιλόπουλο; Μήπως με τον Πάουλ το χταπόδι, ή τον λιγότερο γνωστό Χάρι τον κροκόδειλο που απεδείχθησαν καλύτεροι μπούκηδες από τους περισσότερους; Αν και προσωπικά τον Πάουλ θα τον προτιμούσα λιαστό στα κάρβουνα με ουζάκι και μπόλικο πάγο. Ή μήπως με τις γελοιότητες ότι ο Πάουλ μετά τον αποκλεισμό των Γερμανών ξεκίνησε να δέχεται απειλές για τη ζωή του, σε σημείο να εκφράσει ανησυχίες έως κι ο Θαπατέρο ο οποίος προσεφέρθη να στείλει άνδρες ασφαλείας στο Ομπερχάουζεν; Θεοφιλόπουλος λοιπόν, κυρίες και κύριοι, ο οποίος άλλωστε ήταν το μοναδικό πιο ενοχλητικό πράγμα από τις βουβουζέλες σε παγκόσμιο επίπεδο. Ή μήπως είδαμε καμιά μπάλα της προκοπής για να ασχοληθώ με αυτήν; Όπως έλεγε κι ένας φίλος μου, είχαμε από τη μία τις βουβουζέλες κι από την άλλη τις μαμουζέλες, ενώ στο ενδιάμεσο γελάγαμε με τις βαζέλες (αλλά αργότερα αυτοί)... :)
Πάντως όντως από μπάλα ήταν άθλιο το θέαμα. Πλέον έχει παραγίνει η κατάσταση με τις αηδίες της φιφουέφα και τις ασταμάτητες διοργανώσεις. Μιλάμε ότι τουλάχιστον τα 2/3 του μουντιάλ ήταν εμετός, με προεξέχουσα παρουσία επί τουτου αναντίλεκτα το γερμανικό αίσχος, για το οποίο μάλιστα έγινα και μαλλιά κουβάρια με έναν κολλητό μου! Μπαλάρα έπαιζαν να μου λέει αυτός, εμετός ήταν να του λέω εγώ. Μα τέσσερα τέσσερα τα πετάνε μου έλεγε αυτός, πως να μην τα βάζουν αφού είναι όλη την ώρα πίσω και περίμεναν να βγουν μπροστά μπας και, του έλεγα εγώ. Δηλαδή εμείς ρε μόρτες πως το πήραμε το 2004 το κατσαρόλι; Φτιάχνοντας παιχνίδι, με κάθετες μπαλιές και με μπαλαντέρ ξυράφια, όντες όλη την ώρα στην επίθεση ανά ορδές; Ή μήπως είχαμε παίξει μπαλάρα και δεν το ενθυμούμαι; Απλά, με την ποιότητα που είχαμε εμείς κάναμε 4 αντεπιθέσεις και βάζαμε ένα, οι Γερμανοί έκαναν 12 και έβαζαν 4. Το περίεργο που είναι δεν καταλαβαίνω. Οι Γερμανοί αυτό μπορούσαν, αυτό έπαιξαν. Έλειψε και στο κομβικότερο σημείο ο καλύτερος τους παίκτης (και παικταράς κιόλας) και σχόλασε ο γάμος. Κανείς δεν λέει ότι δεν ήταν σοβαροί ή δεν ήταν φιλότιμοι ή δεν ήταν ομαδικοί. Το πρόβλημα είναι ότι δεν παρακολουθήσαμε κάποια διοργάνωση σοβαρόσφαιρου ή φιλοτιμόσφαιρου για να πάρουν το χρυσό. Στο ποδόσφαιρο που είδαμε ήταν χαμηλά σε πχιότητα, την οποίαν όταν βρήκαν μπροστά τους (με τους σπανιόλους δηλαδή) έχασαν τ'αβγά και τα πασχάλια κι ακόμη προσπαθούν να περάσουν την σέντρα. Και το γεγονός ότι οι περισσότερες ομάδες ήταν γτπ δεν αποτελεί δικαιολογία για την Γερμανία, η οποία αν μη τι άλλο είχε ομαδάρες κατά το παρελθόν οπότε δικαιούμεθα να απαιτούμε κάτι παραπάνω (όπως κι από άλλους).
Όπως και να'χει, ευτυχώς τον ήπιαμαν νωρίς-νωρίς στον όμιλο και αποχωρήσαμε όταν έπρεπε. Μην παραμυθιαζόμαστε, ομάδα δεν είχαμε, αν και δεν διαφωνώ ότι οι παίκτες μας τα έδωσαν όλα. Απλά τόσα μπορούσαν, τόσα έκαναν. Και μην ακούσω αηδίες περί του ματς με τη Νιγηρία, διότι κατά πως απεδείχθη στους 11 εναντίον 10 δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα. Όταν έχουν και οι άλλοι 11 πελαγώνουμε κάπως. Φυσικά με απογοήτευσε και η Αρζεντίνα, αλλά αυτό από πολλές απόψεις ήταν αναμενόμενο. Επίσης με απογοήτευσε τα μάλα και η Βραζιλία, την οποίαν παρόλο που θεωρώ ανούσιο να την υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε (είναι σα να λες ότι η αγαπημένη σου ομάδα μπάσκετ είναι η ντρημ τημ του 88 ας πούμε) πάντα θέλω να προχωράει. Καλά, για κάτι Αγγλίες, Ιταλίες και Γαλλίες κι'έτσ', τι να πεις. Περιοδεύοντες θίασοι. Το θέμα είναι ότι ελάχιστες ήταν οι ομάδες που μας έδειξαν κάτι. Οι Αμερικάνοι ας πούμε: πολύ καλοί και μπράβο τους. Η Ουρουγουάη από την άλλη αν και την πάω με χίλια και έφτασε στους 4 δεν μπορώ να πω ότι έδειξε αυτά που μας έδειξε η Παραγουάη. Επίσης κάτι που μου προκαλούσε γέλωτα ήταν η ατάκα ότι η Ολλανδία κρατάει δυνάμεις. Για την ακρίβεια, μέχρι και στον τελικό δυνάμεις κράταγε απ'ότι φάνηκε. Η Ισπανία πάντως έπαιξε μάλλον πιο σταθερά την πιο ποιοτική μπάλα σε όλη τη διοργάνωση, παρόλο που μέχρι την είσοδο του Φαμπρέκας οι Ολλανδοί ήταν πιο ουσιώδεις σε έναν τελικό φοβάται ο Γιάννης το θεριό... Η ουσία είναι ότι παρόλο που η Ισπανία ήταν εξαιρετικά δυσκοίλια στο γκολ τελικώς το πήρε το κατσαρόλι. Αν και τους υποστήριζα στον τελικό, από πολλές απόψεις στεναχωρήθηκα για τους Ολλανδούς, αλλά τι να κάνεις, αυτά έχει η ζωή.
Βέβαια κάτι άλλο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η πανάθλια διαιτησία στους περισσότερους αγώνες. Και μετά μου λέτε για το ελληνικό πρωτάθλημα. Ρε πάτε καλά; Στο μουντιάλ δεν είδατε τι έγινε; Και τελικώς πείθομαι ολοένα και περισσότερο ότι πολύ απλά όπως δεν βγαίνουν ποδοσφαιριστές του παρελθόντος, έτσι δε βγαίνουν ούτε διαιτητές. Η κατηφόρα είναι απλώς γενική. Πάντως, αυτό το μουντιάλ είχε κάτι το πραγματικά "διαστημικό": τις τηλεοπτικές λήψεις. Μιλάμε ότι πιο πλήρη κάλυψη δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου. Πόσες κάμερες είχαν βάλει οι άνθρωποι και δεν έχαναν ούτε ροχάλα στην αντίθετη περιοχή; Αξίζουν συγχαρητήρια, αν και οι βουβουζελίστας έκαναν τα πάντα για να τους αντιπαθήσουμε εσαεί.
Τέλος πάντων, πάει κι αυτό. 4 χρόνια το περιμέναμε και τελικώς δεν άξιζε και ιδιαίτερα στην τελική, εκτός πια κι αν αποδεχθούμε να κατεβάσουμε στα τάρταρα τα στάνταρ περί ποδοσφαίρου. Βέβαια από την άλλη, το γενικά άθλιο θέαμα του μουντιάλ μας ανοίγει πιο εύκολα τον δρόμο να κάνουμε πάσα στο επίσης άθλιο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου έχουμε πολύ πράμα κι εδώ.
Θα επιλέξω να ξεκινήσω με τον κύριο Καραλή (ναι, τον γνωστό). Κατ' αρχήν, γειασάν του Μώραλη ο οποίος τον ξεφτύλισε στην ίδιαν του την εκπομπή (δεν ξέρω αν διαβάσατε το υπερκαταπτηστότατο άρθρο του κυρ-Καραλή το οποίο φυσικά απαξιώ να λινκάρω). Επίσης δεν ξέρω αν ακούσατε τον διάλογο (ψάξτε τον διότι κυκλοφορεί), στον οποίον ο κυρ-Καραλής ενεμφανίσθη με την γνωστή του αντικειμενικότητα (αυτήν των περιγραφών του στους αγώνες του Ολυμπιακού κατά το παρελθόν, ξέρετε ποια) να λέει τα μύρια όσα. Μέχρι και Σατανά αποκάλεσε τον Κόκκαλη ο αθεόφοβος και νομίζω εκεί ήταν που δεν μας έμεινε η παραμικρή αμφιβολία ότι πολύ απλά ο κυρ-Καραλής 17 χρόνια δεν πήρε ούτε δεκάρα τσακιστή από τον Ολυμπιακό (και συγκεκριμένα τον Κόκκαλη) και αποφάσισε να στάξει όση ποσότητα χολής είχε μέσα του. Διότι κατά τον εμετικό κυρ-Καραλή προ 93 το ελληνικό πρωτάθλημα ήτο υπόδειγμα -έφερε μάλιστα και το εκπληκτικό επιχείρημα ότι είχαν πάρει 5 ομάδες τίτλους! Άρα κατά τον κυρ-Καραλή τα πρωταθλήματα Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Ισπανίας είναι διά τον πέουλα στο μεγαλύτερο τμήμα της πορείας τους τα τελευταία πάμπολλα χρόνια! Βέβαια η αλήθεια μπορεί να περιοριστεί στην παροιμία δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, μιας και ο κυρ-Καραλής πέραν κάποιων δραματικών αναφορών του σε μερικά απειροελάχιστα κείμενά του κατά τα τελευταία 17 χρόνια, προφανώς περίμενε να φύγει ο Κόκκαλης για να βρει τ'αρχιδάκια να γράψει κάτι τέτοιο. Σαν πολύ ασχοληθήκαμε όμως με τον εν λόγω κύριο, ο οποίος άλλωστε μόνος του μας έχει δείξει τα διαπιστευτήριά του όλα αυτά τα χρόνια. Θα πρέπει να βολευτεί και αυτός με γλαρόσουπα από τούδε, όπως και πολλοί άλλοι...
Είχαμε και το πάρε-δώσε στον Ολυμπιακό, όπου κανονικά θα έπρεπε πρώτιστα με αυτό να ασχοληθώ και ίσως να ήταν λάθος μου που δεν το έκανα. Όπως και να'χει, από μια άποψη ήταν έκπληξη, από μιαν άλλη αναμενόμενη η κίνηση του Κόκκαλη, ο οποίος βέβαια δεν φεύγει τελείως, αλλά επί της ουσίας αποσύρεται οριστικά. Τώρα θα μου πείτε πως γίνονται αυτά τα δύο προαναφερθέντα; Μα όταν μιλάμε για Κόκκαλη όλα γίνονται, ακόμη και η... αναμενόμενη έκπληξη. Η ουσία είναι ότι έγινε μια καλή μεταβίβαση (από πλευράς χεριών) και το μέλλον προδιαγράφεται θετικό. Η κοινή συνέντευξη τύπου με συγκίνησε αρκετά τολμώ να πω, μεταξύ άλλων και διότι ο Κόκκαλης είναι τεράστια μορφή και του χρωστάμε πολλά οι γαύροι. Άσε που δεν θα μπορώ να του τα χώνω πλέον όπως έκανα από το 96 κι έπειτα, δείγμα της εκτίμησής μου σαφέστατα. Επιβάλεται κάποιο ξεχωωριστό σενδόνι επί τούτου, αλλά όχι επί της παρούσης. Πάντως, όσοι νομίζουν ότι ο Μαρινάκης θα φέρει επιτυχίες μεμιάς είναι γελασμένοι. Πιστεύω ότι θα περάσει κάποιος χρόνος μέχρι να τα καταφέρει, αν και για την ώρα δεν μπορώ να προσδιορίσω αυτόν τον χρόνο πόσο θα διαρκέσει, μιας και στο Ελλάντα εξαρτάται κι από τους άλλους. Πάντως δεν έχω την παραμικρή ανησυχία.
Έχουμε και Λίνεν! Ντάξει, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο γιορμανός, αλλά τουλάχιστον είναι προπονητής και δη, σοβαρός. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι έχει την ικανότητα να αφήσει έργο, το θέμα όμως είναι αν θα τον αφήσουν να το πράξει και κατ' εμέ θα πρέπει να τον στηρίξουν όσο δεν πάει. Βέβαια από την άλλη μεριά, ποιος προπονητής θα ερχόταν να πάρει μια ομάδα σχεδόν διαλυμένη με υποχρεώσεις στα μέσα Ιουλίου και με προετοιμασία που ξεκίνησε αργά; Μάλλον κανείς. Οπότε μην τον υποτιμάμε τον Γερμανό διότι είναι προφανές ότι έχει βάλει στοίχημα με τον εαυτό του το να πετύχει. Και μπορεί να πετύχει βάζοντας και πιτσιρικάδες μέσα (αμήν και πότε).
Μεταγραφές πάντως δεν θα σχολιάσω ακόμα διότι δεν έχει νόημα. Το μόνο που θα πω είναι ότι μία δεν κατάλαβα: του Μοντέστο. Σοβαρός και καλός παίκτης για να μείνει πάγκο. Οπότε κάτι άλλο θα παίξει. Υπάρχει όμως κάτι άλλο, όχι τελείως άσχετο: προ μηνών όταν είχε προκύψει θέμα Σκόκο, πολλοί μαϊνδανοί έβγαιναν στα ραδιόφωνα (και όχι μόνο) κι έλεγαν ότι πουθενά παγκοσμίως ομάδα δεν πουλάει το αστέρι της σε άμεσο αντίπαλο. Πράγματι: όπως και η Βαλένθια δεν πούλησε τον.. παικτάκο Βίγια στην κάποιαν Μπαρτσελόνα. Η ουσία όμως δεν έγκειται στο γελοίον του πράγματος, αλλά στο γεγονός ότι ευτυχώς δεν τον πήραμε και κατά πως φαίνεται ούτε θα τον πάρουμε.
Μμμμμμμ...κάτι είπα για γλαρόσουπα πιο πάνω και καλό θα είναι να αρχίσουν να τη βάζουν σιγά-σιγά στο διαιτολόγιό τους οι βάζελοι! Οι οποίοι παρεμπιπτόντως τελικά μήπως ξέρετε αν έβγαλαν πρόεδρο; Διότι τόσες μέρες με το μουνδιάλ έχασα τις εξελίξεις... χοχοχο.... :)
Α, και κάτι άλλο: στους Γκοβού την πόρτα..... :)
Α, είχαμε και Σπανούλη. Ναι.... τέλος πάντων, άλλη φορά αυτός.
Ουφ, άντε να ξεσκουριάσουμε και λίγο.
ΥΓ. Κάθε φορά ίδια απογοήτευση αυτή η Αγγλία. Που θα πάει πια...
Πάει και το μουντιάλ λοιπόοοοοον. Και ναι, δεν το κρύβω, με έχει πιάσει πανικός. Τι θα κάνω τώρα δίχως Θεοφιλόπουλο;;; Πότε θα ξανακούσω για τα μικροσκοπικά θαυματουργά ανθρωπάκια (aka τους Ισπανούς στον ημιτελικό); Πότε θα ξανακούσω το Χέσους Νάβας μια εκατοστή φορές σερί, λες και ο Νάβας ήτο ο μόνος παίκτης με μικρό όνομα και έπρεπε να το ακούμε πλήρες επί ενενηντάλεπτο; Η πλάκα είναι ότι ο Μπούσκετς στη φανέλα έγραφε Σέρχιο, αλλά μυστηριωδώς ο γίγας Θεοφιλό δεν τον είπε ούτε μια φορά Σέρχιο Μπούσκετς. Ούτε καν σκέτο Σέρχιο εδώ που τα λέμε, λες κι αυτός κατούρησε σε πηγάδι. Πάλι καλά που έχει κόψει την μπάλα ο Σόκρατες: για φανταστείτε κάθε 10 δευτερόλεπτα να έπρεπε να ακούμε "η μπάλα στον Σόκρατες Μπραζιλέιρο ντε Σαμπάιο ντε Σόουζα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα". Γκολ θα έμπαινε, θα είχε γίνει και η σέντρα κι ο Θεοφιλοπουλος θα έλεγε ακόμη το όνομα. Μιλάμε ότι ένα μήνα έγινα Θεοφιλό-junkie. Θέλω τη δόση μου οπωσδήποτε. Τέτοια συσσωρευμένη μαλακία σε άνθρωπο πολύ αμφιβάλλω αν έχει ξαναδωρίσει η φύση. Βέβαια -για να μην ξεχνάμε και την αντικειμενικότητά μας- κι εγώ αν έκανα πάρτυ με τα λεφτά άλλων μάλλον τις ίδιες μαλακίες θα έλεγα από τη χαρά μου.
Θα μου πείτε, καλά εδώ σε ολάκερο το μουνδιάλ έγινε το έλα να δεις κι εσύ ασχολείσαι -πρώτη κουβέντα- με τον Θεοφιλόπουλο; Εδώ μιλάμε ότι η παγκόσμια τραγωδία ήταν ότι δεν είχαμε τελικό Αργεντινής-Παραγουάης για να θαυμάσουμε την α-σύλ-λη-πτη Λαρίσσα Ρικελμέ η οποία είχε υποσχεθεί στριπ και για τις δύο, ποιο το νόημα του μουντιάλ μετά; :)
Συνεπώς με ποιον θέλατε να σχολούμαι δηλαδή αν όχι με τον Θεοφιλόπουλο; Μήπως με τον Πάουλ το χταπόδι, ή τον λιγότερο γνωστό Χάρι τον κροκόδειλο που απεδείχθησαν καλύτεροι μπούκηδες από τους περισσότερους; Αν και προσωπικά τον Πάουλ θα τον προτιμούσα λιαστό στα κάρβουνα με ουζάκι και μπόλικο πάγο. Ή μήπως με τις γελοιότητες ότι ο Πάουλ μετά τον αποκλεισμό των Γερμανών ξεκίνησε να δέχεται απειλές για τη ζωή του, σε σημείο να εκφράσει ανησυχίες έως κι ο Θαπατέρο ο οποίος προσεφέρθη να στείλει άνδρες ασφαλείας στο Ομπερχάουζεν; Θεοφιλόπουλος λοιπόν, κυρίες και κύριοι, ο οποίος άλλωστε ήταν το μοναδικό πιο ενοχλητικό πράγμα από τις βουβουζέλες σε παγκόσμιο επίπεδο. Ή μήπως είδαμε καμιά μπάλα της προκοπής για να ασχοληθώ με αυτήν; Όπως έλεγε κι ένας φίλος μου, είχαμε από τη μία τις βουβουζέλες κι από την άλλη τις μαμουζέλες, ενώ στο ενδιάμεσο γελάγαμε με τις βαζέλες (αλλά αργότερα αυτοί)... :)
Πάντως όντως από μπάλα ήταν άθλιο το θέαμα. Πλέον έχει παραγίνει η κατάσταση με τις αηδίες της φιφουέφα και τις ασταμάτητες διοργανώσεις. Μιλάμε ότι τουλάχιστον τα 2/3 του μουντιάλ ήταν εμετός, με προεξέχουσα παρουσία επί τουτου αναντίλεκτα το γερμανικό αίσχος, για το οποίο μάλιστα έγινα και μαλλιά κουβάρια με έναν κολλητό μου! Μπαλάρα έπαιζαν να μου λέει αυτός, εμετός ήταν να του λέω εγώ. Μα τέσσερα τέσσερα τα πετάνε μου έλεγε αυτός, πως να μην τα βάζουν αφού είναι όλη την ώρα πίσω και περίμεναν να βγουν μπροστά μπας και, του έλεγα εγώ. Δηλαδή εμείς ρε μόρτες πως το πήραμε το 2004 το κατσαρόλι; Φτιάχνοντας παιχνίδι, με κάθετες μπαλιές και με μπαλαντέρ ξυράφια, όντες όλη την ώρα στην επίθεση ανά ορδές; Ή μήπως είχαμε παίξει μπαλάρα και δεν το ενθυμούμαι; Απλά, με την ποιότητα που είχαμε εμείς κάναμε 4 αντεπιθέσεις και βάζαμε ένα, οι Γερμανοί έκαναν 12 και έβαζαν 4. Το περίεργο που είναι δεν καταλαβαίνω. Οι Γερμανοί αυτό μπορούσαν, αυτό έπαιξαν. Έλειψε και στο κομβικότερο σημείο ο καλύτερος τους παίκτης (και παικταράς κιόλας) και σχόλασε ο γάμος. Κανείς δεν λέει ότι δεν ήταν σοβαροί ή δεν ήταν φιλότιμοι ή δεν ήταν ομαδικοί. Το πρόβλημα είναι ότι δεν παρακολουθήσαμε κάποια διοργάνωση σοβαρόσφαιρου ή φιλοτιμόσφαιρου για να πάρουν το χρυσό. Στο ποδόσφαιρο που είδαμε ήταν χαμηλά σε πχιότητα, την οποίαν όταν βρήκαν μπροστά τους (με τους σπανιόλους δηλαδή) έχασαν τ'αβγά και τα πασχάλια κι ακόμη προσπαθούν να περάσουν την σέντρα. Και το γεγονός ότι οι περισσότερες ομάδες ήταν γτπ δεν αποτελεί δικαιολογία για την Γερμανία, η οποία αν μη τι άλλο είχε ομαδάρες κατά το παρελθόν οπότε δικαιούμεθα να απαιτούμε κάτι παραπάνω (όπως κι από άλλους).
Όπως και να'χει, ευτυχώς τον ήπιαμαν νωρίς-νωρίς στον όμιλο και αποχωρήσαμε όταν έπρεπε. Μην παραμυθιαζόμαστε, ομάδα δεν είχαμε, αν και δεν διαφωνώ ότι οι παίκτες μας τα έδωσαν όλα. Απλά τόσα μπορούσαν, τόσα έκαναν. Και μην ακούσω αηδίες περί του ματς με τη Νιγηρία, διότι κατά πως απεδείχθη στους 11 εναντίον 10 δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα. Όταν έχουν και οι άλλοι 11 πελαγώνουμε κάπως. Φυσικά με απογοήτευσε και η Αρζεντίνα, αλλά αυτό από πολλές απόψεις ήταν αναμενόμενο. Επίσης με απογοήτευσε τα μάλα και η Βραζιλία, την οποίαν παρόλο που θεωρώ ανούσιο να την υποστηρίζει ο οποιοσδήποτε (είναι σα να λες ότι η αγαπημένη σου ομάδα μπάσκετ είναι η ντρημ τημ του 88 ας πούμε) πάντα θέλω να προχωράει. Καλά, για κάτι Αγγλίες, Ιταλίες και Γαλλίες κι'έτσ', τι να πεις. Περιοδεύοντες θίασοι. Το θέμα είναι ότι ελάχιστες ήταν οι ομάδες που μας έδειξαν κάτι. Οι Αμερικάνοι ας πούμε: πολύ καλοί και μπράβο τους. Η Ουρουγουάη από την άλλη αν και την πάω με χίλια και έφτασε στους 4 δεν μπορώ να πω ότι έδειξε αυτά που μας έδειξε η Παραγουάη. Επίσης κάτι που μου προκαλούσε γέλωτα ήταν η ατάκα ότι η Ολλανδία κρατάει δυνάμεις. Για την ακρίβεια, μέχρι και στον τελικό δυνάμεις κράταγε απ'ότι φάνηκε. Η Ισπανία πάντως έπαιξε μάλλον πιο σταθερά την πιο ποιοτική μπάλα σε όλη τη διοργάνωση, παρόλο που μέχρι την είσοδο του Φαμπρέκας οι Ολλανδοί ήταν πιο ουσιώδεις σε έναν τελικό φοβάται ο Γιάννης το θεριό... Η ουσία είναι ότι παρόλο που η Ισπανία ήταν εξαιρετικά δυσκοίλια στο γκολ τελικώς το πήρε το κατσαρόλι. Αν και τους υποστήριζα στον τελικό, από πολλές απόψεις στεναχωρήθηκα για τους Ολλανδούς, αλλά τι να κάνεις, αυτά έχει η ζωή.
Βέβαια κάτι άλλο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η πανάθλια διαιτησία στους περισσότερους αγώνες. Και μετά μου λέτε για το ελληνικό πρωτάθλημα. Ρε πάτε καλά; Στο μουντιάλ δεν είδατε τι έγινε; Και τελικώς πείθομαι ολοένα και περισσότερο ότι πολύ απλά όπως δεν βγαίνουν ποδοσφαιριστές του παρελθόντος, έτσι δε βγαίνουν ούτε διαιτητές. Η κατηφόρα είναι απλώς γενική. Πάντως, αυτό το μουντιάλ είχε κάτι το πραγματικά "διαστημικό": τις τηλεοπτικές λήψεις. Μιλάμε ότι πιο πλήρη κάλυψη δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου. Πόσες κάμερες είχαν βάλει οι άνθρωποι και δεν έχαναν ούτε ροχάλα στην αντίθετη περιοχή; Αξίζουν συγχαρητήρια, αν και οι βουβουζελίστας έκαναν τα πάντα για να τους αντιπαθήσουμε εσαεί.
Τέλος πάντων, πάει κι αυτό. 4 χρόνια το περιμέναμε και τελικώς δεν άξιζε και ιδιαίτερα στην τελική, εκτός πια κι αν αποδεχθούμε να κατεβάσουμε στα τάρταρα τα στάνταρ περί ποδοσφαίρου. Βέβαια από την άλλη, το γενικά άθλιο θέαμα του μουντιάλ μας ανοίγει πιο εύκολα τον δρόμο να κάνουμε πάσα στο επίσης άθλιο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου έχουμε πολύ πράμα κι εδώ.
Θα επιλέξω να ξεκινήσω με τον κύριο Καραλή (ναι, τον γνωστό). Κατ' αρχήν, γειασάν του Μώραλη ο οποίος τον ξεφτύλισε στην ίδιαν του την εκπομπή (δεν ξέρω αν διαβάσατε το υπερκαταπτηστότατο άρθρο του κυρ-Καραλή το οποίο φυσικά απαξιώ να λινκάρω). Επίσης δεν ξέρω αν ακούσατε τον διάλογο (ψάξτε τον διότι κυκλοφορεί), στον οποίον ο κυρ-Καραλής ενεμφανίσθη με την γνωστή του αντικειμενικότητα (αυτήν των περιγραφών του στους αγώνες του Ολυμπιακού κατά το παρελθόν, ξέρετε ποια) να λέει τα μύρια όσα. Μέχρι και Σατανά αποκάλεσε τον Κόκκαλη ο αθεόφοβος και νομίζω εκεί ήταν που δεν μας έμεινε η παραμικρή αμφιβολία ότι πολύ απλά ο κυρ-Καραλής 17 χρόνια δεν πήρε ούτε δεκάρα τσακιστή από τον Ολυμπιακό (και συγκεκριμένα τον Κόκκαλη) και αποφάσισε να στάξει όση ποσότητα χολής είχε μέσα του. Διότι κατά τον εμετικό κυρ-Καραλή προ 93 το ελληνικό πρωτάθλημα ήτο υπόδειγμα -έφερε μάλιστα και το εκπληκτικό επιχείρημα ότι είχαν πάρει 5 ομάδες τίτλους! Άρα κατά τον κυρ-Καραλή τα πρωταθλήματα Αγγλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Ισπανίας είναι διά τον πέουλα στο μεγαλύτερο τμήμα της πορείας τους τα τελευταία πάμπολλα χρόνια! Βέβαια η αλήθεια μπορεί να περιοριστεί στην παροιμία δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, μιας και ο κυρ-Καραλής πέραν κάποιων δραματικών αναφορών του σε μερικά απειροελάχιστα κείμενά του κατά τα τελευταία 17 χρόνια, προφανώς περίμενε να φύγει ο Κόκκαλης για να βρει τ'αρχιδάκια να γράψει κάτι τέτοιο. Σαν πολύ ασχοληθήκαμε όμως με τον εν λόγω κύριο, ο οποίος άλλωστε μόνος του μας έχει δείξει τα διαπιστευτήριά του όλα αυτά τα χρόνια. Θα πρέπει να βολευτεί και αυτός με γλαρόσουπα από τούδε, όπως και πολλοί άλλοι...
Είχαμε και το πάρε-δώσε στον Ολυμπιακό, όπου κανονικά θα έπρεπε πρώτιστα με αυτό να ασχοληθώ και ίσως να ήταν λάθος μου που δεν το έκανα. Όπως και να'χει, από μια άποψη ήταν έκπληξη, από μιαν άλλη αναμενόμενη η κίνηση του Κόκκαλη, ο οποίος βέβαια δεν φεύγει τελείως, αλλά επί της ουσίας αποσύρεται οριστικά. Τώρα θα μου πείτε πως γίνονται αυτά τα δύο προαναφερθέντα; Μα όταν μιλάμε για Κόκκαλη όλα γίνονται, ακόμη και η... αναμενόμενη έκπληξη. Η ουσία είναι ότι έγινε μια καλή μεταβίβαση (από πλευράς χεριών) και το μέλλον προδιαγράφεται θετικό. Η κοινή συνέντευξη τύπου με συγκίνησε αρκετά τολμώ να πω, μεταξύ άλλων και διότι ο Κόκκαλης είναι τεράστια μορφή και του χρωστάμε πολλά οι γαύροι. Άσε που δεν θα μπορώ να του τα χώνω πλέον όπως έκανα από το 96 κι έπειτα, δείγμα της εκτίμησής μου σαφέστατα. Επιβάλεται κάποιο ξεχωωριστό σενδόνι επί τούτου, αλλά όχι επί της παρούσης. Πάντως, όσοι νομίζουν ότι ο Μαρινάκης θα φέρει επιτυχίες μεμιάς είναι γελασμένοι. Πιστεύω ότι θα περάσει κάποιος χρόνος μέχρι να τα καταφέρει, αν και για την ώρα δεν μπορώ να προσδιορίσω αυτόν τον χρόνο πόσο θα διαρκέσει, μιας και στο Ελλάντα εξαρτάται κι από τους άλλους. Πάντως δεν έχω την παραμικρή ανησυχία.
Έχουμε και Λίνεν! Ντάξει, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο γιορμανός, αλλά τουλάχιστον είναι προπονητής και δη, σοβαρός. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι έχει την ικανότητα να αφήσει έργο, το θέμα όμως είναι αν θα τον αφήσουν να το πράξει και κατ' εμέ θα πρέπει να τον στηρίξουν όσο δεν πάει. Βέβαια από την άλλη μεριά, ποιος προπονητής θα ερχόταν να πάρει μια ομάδα σχεδόν διαλυμένη με υποχρεώσεις στα μέσα Ιουλίου και με προετοιμασία που ξεκίνησε αργά; Μάλλον κανείς. Οπότε μην τον υποτιμάμε τον Γερμανό διότι είναι προφανές ότι έχει βάλει στοίχημα με τον εαυτό του το να πετύχει. Και μπορεί να πετύχει βάζοντας και πιτσιρικάδες μέσα (αμήν και πότε).
Μεταγραφές πάντως δεν θα σχολιάσω ακόμα διότι δεν έχει νόημα. Το μόνο που θα πω είναι ότι μία δεν κατάλαβα: του Μοντέστο. Σοβαρός και καλός παίκτης για να μείνει πάγκο. Οπότε κάτι άλλο θα παίξει. Υπάρχει όμως κάτι άλλο, όχι τελείως άσχετο: προ μηνών όταν είχε προκύψει θέμα Σκόκο, πολλοί μαϊνδανοί έβγαιναν στα ραδιόφωνα (και όχι μόνο) κι έλεγαν ότι πουθενά παγκοσμίως ομάδα δεν πουλάει το αστέρι της σε άμεσο αντίπαλο. Πράγματι: όπως και η Βαλένθια δεν πούλησε τον.. παικτάκο Βίγια στην κάποιαν Μπαρτσελόνα. Η ουσία όμως δεν έγκειται στο γελοίον του πράγματος, αλλά στο γεγονός ότι ευτυχώς δεν τον πήραμε και κατά πως φαίνεται ούτε θα τον πάρουμε.
Μμμμμμμ...κάτι είπα για γλαρόσουπα πιο πάνω και καλό θα είναι να αρχίσουν να τη βάζουν σιγά-σιγά στο διαιτολόγιό τους οι βάζελοι! Οι οποίοι παρεμπιπτόντως τελικά μήπως ξέρετε αν έβγαλαν πρόεδρο; Διότι τόσες μέρες με το μουνδιάλ έχασα τις εξελίξεις... χοχοχο.... :)
Α, και κάτι άλλο: στους Γκοβού την πόρτα..... :)
Α, είχαμε και Σπανούλη. Ναι.... τέλος πάντων, άλλη φορά αυτός.
Ουφ, άντε να ξεσκουριάσουμε και λίγο.
ΥΓ. Κάθε φορά ίδια απογοήτευση αυτή η Αγγλία. Που θα πάει πια...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)