Από χθες ήθελα να γράψω 5 πράγματα για τα όσα έχουν συμβεί το τελευταίο διήμερο, και με δεδομένο ότι οι πολιτικές εξελίξεις του τελευταίου δεκαημέρου έχουν γίνει με τρόπο τέτοιο που να αντιστοιχούν σε φυσιολογικές πολιτικές εξελίξεις ενός εξαμήνου τουλάχιστον (και δυστυχώς έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να τελειώσουν κιόλας), αλλά πολλά πράγματα δεν μου κολλάνε. Δεν είμαι σίγουρος γιατί, αλλά δεν μου κολλάνε.
Ας ξεκινήσουμε με το εξής: μέχρι το απόγευμα της Τρίτης που μας πέρασε όλοι μιλάγανε για την χρωκοπία μας. Η μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης ήταν αυτό που η ίδια η κυβέρνηση ξόρκιζε για 2 χρόνια. Μάλιστα φτάσαμε σε σημείο το δούλεμα και η ξεφτίλα να είναι τόσο μεγάλη που ο βούπαις Α' μας είπε ότι χρεωκοπήσαμε επειδή οι θυσίες του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο. Για τόσο μαλάκες μας έχουν οι τύποι.
Ξαφνικά όμως και μετά τους χειρισμούς του νοσηρού
μη-εγκεφάλου Μπαφογιώργη, όχι μόνο δεν ασχολούμαστε με την χρεωκοπία της χώρας, αλλά
τουναντίον έχουμε και ως δεδομένο ότι η συμφωνία της 26/27ης Οκτωβρίου είναι μια εθνική νίκη που πρέπει να διασφαλιστεί πάραυτα.
Μετά τους χειρισμούς του νοσηρού μη-εγκεφάλου Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' του Δωσίλογου, πλέον το ερώτημα απέκτησε σαφείς προεκτάσεις, παρακάπτοντας ακόμη και το παντελώς ανύπαρκτο πολιτικό ανάστημα του Καστανίδη (ο οποίος έκτοτε δεν ξαναμίλησε εάν το παρατηρήσατε), ήτοι "ευρώ ή δραχμή"; Τουτέστιν το δημοψηφισματικό υποννοούμενο του Μπαφογιώργη έγινε έγινε επίσημο δημοψηφισματικό ερώτημα
των Ευρωπαίων.
Οι οποίοι Ευρωπαίοι
φάνηκε ξεκάθαρα ότι είναι αυτοί που ελέγχουν επισήμως τη χώρα. Δε γούσταραν δημοψήφισμα-δεν έγινε. Αν θα γίνονταν, θα γίνονταν με το ερώτημα που θέλουν αυτοί. Ξεκάθαρα πράγματα. Και δήλωσαν και πολύ εκνευρισμένοι που δεν τους ρωτήσαμε. Όχι αλλά για να καταλάβετε τι ακριβώς έχει κάνει το pasok στη χώρα και τι σημαίνει εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, της οποίας
μόλις ένα μικρό δείγμα ήταν αυτό το "συμβάν".
Και κάθομαι και σκέπτομαι εγώ με τη σειρά μου: οκ, το ότι η δουλειά ήταν στημένη όσο δεν πήγαινε, απεδείχθη από τις καταστάσεις. Το δημοψήφισμα έκανε καλά τη δουλειά του. Ο εκβιασμός πέτυχε και ο κόσμος αντικατέστησε
το πραγματικό του ερώτημα "άει γαμήσου Γιωργάκη/θέλω κι άλλο pasok" με το "σας πηδάμε ως χώρα ή άει πηδηχτείτε μόνοι σας" που επί της ουσίας είναι το ευρωπαϊκό δίλημμα "ευρώ ή δραχμή", κι όλα αυτά υπό το βλέμα ενός μπετόβλακα συν μιας κυβέρνησης δωσίλογων (με ψήφο εμπιστοσύνης κιόλας διότι οι δωσίλογοι μεταξύ τους εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον).
Ο κόσμος ξέχασε την χρεωκοπία της χώρας μέσα σε μόλις λίγες ώρες. Είναι πραγματικά απίστευτο. Ούτε έναν δημοσικάφρο δεν άκουσα να λέει (μιας και από πολιτικό είναι αυτονόητο ότι δεν θα το ακούγαμε ποτέ) τι διάολο θα συμβεί στην Ευρώπη αν η Ελλάδα έφευγε έτσι βιαίως από την Ευρωζώνη. Όπου είναι γεγονός ότι η Ευρωζώνη θα διαλυόταν μιας και όπως δεν υπάρχει πρόνοια για να φύγει χώρα από το ευρώ
έτσι δεν υπάρχει και πρόνοια να αντιμετωπιστεί από τους άλλους η αποπομπή μιας χώρας από το ευρώ (αλλά αυτό το σκέλος δεν το ακούσαμε ποτέ να τίθεται), όπως αντίστοιχα
εδώ και δύο χρόνια κανείς δεν μας έχει πει τι ακριβώς σημαίνει η λέξη χρεωκοπία, όχι όπως εκβιαστικά ήρθε τώρα με το κούρεμα του χρέους προκειμένου να μας κρατάει σιδεροδέσμιους εσαεί, αλλά αν χρεωκοπούσαμε ανεξέλεγκτα πχ πριν από έναν χρόνο. Αυτό είναι κάτι που δεν μας το είπε κανείς, ποτέ.
Ή μάλλον πιο σωστά, είναι κάτι που μας το απέκρυψαν άπαντες. Και όταν λέω ότι μας το απέκρυψαν, δεν εννοώ τι θα συνέβαινε σε'μάς μόνο αλλά και στους άλλους. Ένα απλό παράδειγμα: αυτό που ούτως ή άλλως υποψιαζόμασταν ότι δηλαδή τα ευρώ από όλες τις χώρες πρακτικά καταλήγουν στη Γερμανία σε τεράστιο ποσοστό του, ήταν κάτι που μόλις τους τελευταίους μήνες ακούσαμε να λέγεται και όχι από Έλληνες αλλά από Γερμανούς που άρχισαν να ιδρώνουν από την αποτυχία της όχι τροϊκανής αλλά
τρωανίκανης πολιτικής (από το τρώω και το ανίκανος) και την κάτω βόλτα στην οποίαν είχε μπλέξει η Ευρώπη. Διότι όπως καταλάβατε, το στάνταρ δεν ήταν να σωθεί η Ελλάδα. Για την ακρίβεια δεν ήταν καν να σωθεί το ευρώ. Το στάνταρ ήταν να μην φύγει η Γερμανία από τα τρελά κέρδη το οποίο
προϋπέθετε να σωθεί το ευρώ το οποίο
προϋπέθετε να σωθεί η Ελλάδα (μαζί με το Βέλγιο και τα υπόλοιπα PI(I)GS). Κοινώς, μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Αλλά ούτε καν αυτό δεν μας εξήγησαν ποτέ, ακόμη κι αν το υποψιαζόμασταν.
Είναι άλλο πράγμα να το ξέρεις από μόνος σου κι άλλο πράγμα να στο λένε οι ειδικοί ρε διάολε.
Τι έχουμε λοιπόν; Ότι αντί ν'ασχολούμαστε με την πτώχευση της χώρας, με την οριστική εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας (
όπου για όσο διάστημα διαρκέσει θα συμβούν δραματικές αλλαγές στην Ελλάδα που θα αλλάξουν εντελώς τη χώρα μας, ήδη έχουν αρχίσει να μας προετοιμάζουν για το Σκοπιανό, για το οποίο στο παρόν ιστολόγιο διαβάζετε εμπεριστατωμένα εδώ και χρόνια: κλιτς
εδώ,
εκεί και
παρακάτω), ασχολούμαστε με τι; Με τον μπετόστοκο και την παρέα του, με την ψήφο παρωδία εμπιστοσύνης, με ένα δημοψήφισμα που όπως εξαρχής είπαμε και αιτιολογήσαμε
ήταν δεδομένο ότι δεν θα γίνει; Κοινώς, όχι μόνο δεν βλέπουμε ούτε το δέντρο, ούτε το δάσος, αλλά βλέπουμε έναν άσχετο λόφο σε μια άσχετη περιοχή. Ας ασχοληθούμε λίγο με την ψήφο εμπιστοσύνης, η οποία δυστυχώς εξελίχθηκε ακριβώς όπως μας υπέδειξε ο κρύος ιδρώτας του προηγούμενου σενδονιού (και οποίος απεδείχθη ότι δεν ήταν από κάτι που είχα φάει).
Τι είχαμε; Μα φυσικά
μια ομάδα ανθρώπων δίχως αξιοπρέπεια -εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους δεν με ενδιαφέρει- οι οποιοι προφανώς εθισμένοι είτε στις κλοπές απεργάζονται πως θα κλέψουν και τη δική μας αξιοπρέπεια, είτε εθισμένοι στην μετριότητα μας βυθίζουν κι εμάς μέσα της, έχοντας για αρχηγό μια μαριονέττα που κάνει ό,τι της λένε. Η μαριονέττα αυτή, λοιπόν,
ξαναέπεισε με τα... γνωστά άπταιστα ελληνικά της όλον τον καλό κόσμο, τα προβατάκια, τις κοτούλες. Για τι έπεισε; Μα διότι μας έσωσε οριστικά για τέταρτη συνεχή φορά! Βέβαια θυμηθείτε το ότι
ήδη μετράμε αντίστροφά για την πέμπτη κατά σειρά σωτηρία μας (ήτοι νέο κούρεμα, το έχει προαναγγείλει μέχρι και Σόιμπλε) και ποιος θα είναι ο πραγματικός λόγος; Διότι αν μας τα παίρνουν λίγα λίγα δεν θα αντιδράσει κανείς. Αν μας τα πάρουν όλα μαζί θα γίνει της πόρνης, ακόμη και στις ίδιες τους τις χώρες. Ποια να μας πάρουν; Ε, μα τον εθνικό μας πλούτο που ένεκα των αχρήστων πολιτικών και των εξίσου λαμογιών πολιτών έμενε ανεκμετάλλευτος επί δεκαετίες.
Να το πούμε αλλιώς.
Ας υποθέσουμε ότι ο Μπαφογιώργης όντως δεν είχε πει σε κανέναν τίποτε για το δημοψήφισμα και την ψήφο εμπισοσύνης. Είδατε τις εξοργισμένες αντιδράσεις από τους Ευρωπαίους, έτσι; Όταν επί της ουσίας δεν μας αφήνουν ως χώρα ούτε δημοψήφισμα να κάνουμε, θα κάνουμε εκλογές; Ρε πάτε καλά; Από την άλλη γιατί να κάνεις εκλογές; Μα αν ο συνομιλητής σου δεν είναι αξιόπιστος. Όταν όμως βγαίνει ο Έλληνας (;;;;) πρωθυπουργός και ανακοινώνει δημοψήφισμα για κάτι που "κόπιασε" ολόκληρη η Ευρώπη καθώς και σχεδόν βέβαιη πτώση της κυβερνήσεώς του και εσύ ως Ευρώπη δηλώνεις άγνοια σε όλα, είναι αυτός αξιόπιστος συνομιλητής; Πως γίνεται να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι με κάποιον που εξαγγέλλει πράγματα πίσω από την πλάτη σου; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα τον αντικαθιστούσες με συνοπτικές διαδικασίες; Τι σημαίνει αυτό; Εκλογές.
Ώπα, διάλειμμα: θα βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση μετά της εκλογές; Το συζητάμε αλλά μάλλον όχι. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα μας κάνει τα κέφια; Ίσως, αλλά παίζει και το όχι, υπό την έννοια ότι νόσο ναιναίκος (εκ του Νενέκος) όσο ο Μπαφογιώργης δεν θα είναι. Οπότε τι κάνουμε. Μα κυβέρνηση εθνική ενότητας. Σωστά; Σωστά. Άρα που καταλήγουμε;
Μην βιαστείτε να συμπεράνετε.
Διότι και στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας μπορεί να μπει κάποιος μη δικός μας άνθρωπος (μας=των Ευρωπαίων). Δεδομένου ότι δεν μπορεί να μπει απευθείας ο Ραιχέσεμας ας πούμε. Από την άλλη μεριά προσωπικότητες τύπου Μολυβιάτη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα προκύψουν, όσο έντονα κι αν συζητιούνται. Ο Μολυβιάτης είναι και πατριώτης και σοβαρότατος πολιτικός που ανδρώθηκε επί Καραμανλή όσα κι αν σημαίνει αυτό. Δεν είναι αυτός που θα πει ναι έτσι αβίαστα. Τότε να βάλουμε πχ τον Παπαδήμο. Πολύ ωραία. Και τι θα συμφωνήσει ο Παπαδήμος στα εθνικά θέματα; Θα πρέπει να ρωτήσει τους άλλους; Και ούτω καθεξής. Θέλω να πω ότι όπως βλέπετε το θέμα περιπλέκεται αρκετά. Αν λοιπόν απαλείψουμε τις αρχικές οργισμένες αντιδράσεις των Ευρωπαίων, στην συνέχεια δεν βλέπω καμιά ιδιαίτερη κίνηση και αυτό μου προκαλεί ανησυχίες. Αφού έχουν πάρει ανάποδες με τον πορδηπουργό μας, τι συνέβη; Τους πέρασαν οι ζοχάδες; Ή μήπως όλα πάνε καλά;
Θα μου πείτε, που καταλήγουμε; Κατ' αρχήν ότι όποιος κι αν προκύψει θα έχει δεμένα τα χέρια. Ξεκάθαρο. Επίσης νομίζω ότι πιθανότερη είναι μια προσωπικότητα τύπου Παπαδήμου, ενός τεχνοκράτη δηλαδή. Τέλος, μην ξεχνάμε το βασικότερο, έτσι; Η ψήφος εμπιστοσύνης έτσι όπως εξελίχθηκε δώθηκε σε έναν πρωθυπουργό με την προϋπόθεση να παραιτηθεί, πράγμα που φυσικά δεν έχει ξαναγίνει παγκοσμίως. Τι σημαίνει αυτό; Ότι επί της ουσίας αυτός θα είναι πίσω από όλες τις εξελίξεις καθ'όσον τα γραπτά μένουν: το κόμμα του τον εμπιστεύεται. Απλόν, απλούστατον. Τι νόημα είχε η ψήφος εμπιστοσύνης, νομίζετε; Αν δεν την έπαιρνε θα έπρεπε να γίνουν εκλογές στο τέλος (μετά τις διερευνητικές επαφές κλπ, κλπ). Με την ψήφο εμπιστοσύνης όμως; Ποιες εκλογές ρε Καραμήτρο;
Ας πάμε κάπου αλλού τώρα: ξέρετε ποιος ήταν ο
καταλύτης για τις όλες εξελίξεις; Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου. Είναι γνωστό (υπό την έννοια ότι το λένε άπαντες) ότι όλοι φοβούνται τον ξεσηκωμό στην Ελλάδα, όχι μόνο σαν Ελλάδα μεμονωμένα (ή τουλάχιστον όχι πριν τελειώσει το χοντρό πόκερ) αλλά για να μην πάει ο ιός και σε άλλες χώρες. Θα μου πείτε, που κολλάει ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου;
Το σημαντικότερο συμβάν της ημέρας δεν ήταν οι προπηλακισμοί των πολιτικών.
Ήταν οι αντιδράσεις της νεολαίας και αυτό ήταν μάλλον εκτός προγράμματος. Τελειώσαν τα λεφτά και τα πιτσιρίκια σταμάτησαν τα ιντερνετάδικα, έκοψαν το play station, δεν έχουν να πληρώσουν ίντερνετ για να μπουν στο φέηστσιμπουκ, με αποτέλεσμα -και με την προφανή επίδραση των γονιών- άρχισαν τις μούντζες και τις πλάτες. Πολιτικές κινήσεις όλες αυτές.
Στα σπάργανα μεν, αλλά πολιτικές. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι μια ολόκληρη γενιά μπορεί να είναι πολιτικοποιημένη,
το οποίο είναι σοβαρότατο πρόβλημα. Επιπλέον, όλοι αυτοί
από ένα έως τρία χρόνια θα ψηφίζουν. Τι θα γίνει αν μια ολόκληρη γενιά ψηφίσει κατά; Αυτό δεν το είχαμε υπολογίσει. Όλα θα πάνε στράφι. Οπότε τι κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση;
Μα φυσικά βάζουμε μπροστά το δικό μας παιδί, τον Τσολάκογλου, ο οποίος με δεδομένο ότι δεν γνωρίζει τη λέξη αξιοπρέπεια θα εξηγήσει στους Έλληνες πόσο φιλότιμες προσπάθειες έχει καταβάλει και ο ίδιος και η κυβέρνησή του και κυρίως πόσο τόπο έπιασαν οι θυσίες του ελληνικού λαού. Το λογύδριο πρέπει να είναι σπαραχτικό (
όπως και ήταν). Το μόνο που δεν ακούσαμε ήταν ότι και για την ομαλή εναλλαγή των εποχών ευθύνεται η κυβέρνηση του pasok και οι θυσίες του ελληνικού λαού. Τόσο πολλές ήταν οι επιτυχίες της κυβνερνήσεως (εκ παραδρομής τα μέτρα που έχουν αναληφθεί δεν συμπεριελήφθησαν στις επιτυχίες). Πρέπει να θέτει με σαφήνεια το δίλημμα, ευρώ ή καταστροφή; Πουθενά δεν πρέπει στο δίλημμα να μπει η λέξη αξιοπρέπεια φυσικά, αυτά είναι κακά πράγματα. Το ντόμινο των εξελίξεων ήταν τέτοιο που η ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας πέρασε ως δεύτερο, ως πέμπτο, ως καθόλου θέμα.
Ήδη ξεχάστηκε, πριν καλά, καλά συμπληρωθεί βδομάδα. Για την ακρίβεια δεν ξεχάστηκε απλώς
αλλά έγινε και ουσιαστική προϋπόθεση για να προχωρήσουμε ως κράτος. Για να προοδεύσουμε, για να πάμε μπροστά. Όλα αυτά αποδεικνύονται κυρίως από το πως την πάτησε σαν πρωτάρης σε όλα ο Σαμαράς (πρωτάρης υπό την έννοια ότι αυτός θα είναι ο επόμενος, έτσι; Το να την πατήσει πχ ο Τσίπρας δεν λέει τόσα πολλά), ένας Σαμαράς που εν αγνοία του
συνέβαλε τα μέγιστα προκειμένου να πάρει και την ψήφο εμπιστοσύνης ο μέγας Δωσίλογος με το τσίρκο του. Εξάλλου ο λόγος που απέσυρε το κόμμα του από την συζήτηση παίζει να ήταν το ότι δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο σε βάθος πάει το παιχνίδι και να μην ήθελε να παγιδευτεί περισσότερο. Το μη χείρον βέλτιστον δηλαδή. Μόνο που ούτε αυτό του βγήκε, κατά πως όλα δείχνουν. Εκ των υστέρων δείχνουν να είναι πιο κατανοητά κάποια πράγματα που όπως έγραφα στο προηγούμενο σενδόνι έμοιαζαν ακατανόητα. Τώρα η εικόνα δείχνει λίγο πιο σαφής, αν και ακόμη έχουμε πολύυυυυ δρόμο για να καταλάβουμε το όλον της. Αν όμως κάτι έγινε πιο κατανοητό από ποτέ, αυτό είναι όπως το έγραφα ότι το pasok για να μείνει και μισή μέρα παραπάνω στην εξουσία είναι ικανό να κάνει τα πάντα. Πόσω δε μάλλον όταν η τουλάχιστον μισή μέρα έχει στο βάθος όχι κήπο αλλά θέση σε διεθνή οργανισμό κιόλας.
Τώρα, όσον αφορά τα αγκίστρια και τις ρίζες προκειμένου να μην φύγει από την εξουσία. Γιατί; Νομίζω είναι προφανές.
Το μοναδικό θέμα που εκκρεμεί είναι τα εθνικά μας θέματα για τα οποία να υπενθυμίσω ότι εδώ και καιρό γράφω ότι ευτυχώς που διαρρέουν οι Τούρκοι και οι Σκοπιανοί κάποια πράγματα διότι από τους δικούς μας δεν τα μαθαίνουμε. Και η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό λαμβάνουν χώρα μυστικές διαβουλεύσεις, αυτό έχει αποκαλυφθεί. Όλα τα υπόλοιπα τα διέλυσε. Υγεία, τετέλεσται. Παιδεία δεν υπάρχει και αυτό είναι το χειρότερο. Οικονομία, οριστικό τέλος με κηδεμονία τουλάχιστον για 30 χρόνια (ήτοι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού). Εσωτερικόν, σε λίγα χρόνια θα καταλάβετε τι συνέβη πέρσυ με την ψήφιση του Καλλικράτη και κατ' επέκταση την
καντονοποίηση της χώρας. Μόνο τα εθνικά μας θέματα μένουν, τα οποία από προχθές ήδη ξεκίνησαν κάποιοι να τα ψελλίζουν ότι έρχεται η ώρα να επιλυθούν. Και σε ελάχιστους από τους μαλάκες πολίτες αυτής της χώρας δεν κάνει εντύπωση το γιατί ήθελε να ασχοληθεί με τα πάντα αυτός ο εθνοπροδότης. Για να δούμε, η απόφαση για τα Σκόπια ποια θα είναι; Αν κρίνω από μια συνέντευξη του Σκοπιανού ΥΠΕΞ στην real news προ 2 εβδομάδων οπου ο άνθρωπος μας παραχωρούσε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε κι εμείς τη λέξη Μακεδονία, τότε η απόφαση θα είναι προφανής. Προ μηνών είχα γράψει
ένα σενδόνι περί Ελληνοτουρκικών όπου μεταξύ άλλων κατέληγα στο ότι ήγγικεν η ώρα να εκμεταλλευθεί ο εθνικός ορυκτός πλούτος. Μαντεύω ότι μάλλον κάπου εκεί πρέπει να έχει κολλήσει το θέμα, κι αυτό διότι συνέβη ένα απρόοπτο το οποίο οι Αμερικάνοι προφανώς δεν περίμεναν να ξεφύγει και ποιο ήταν αυτό; Ότι η Ευρώπη μπούκαρε στην Ελλάδα με περισσότερο αέρα από το αναμενώμενο. Κι όταν λέμε για Ευρώπη εννοούμε φυσικά τους Γερμανούς, πράγμα που για το αμερικανικό δόγμα είναι κακό (αλλά αυτό μάλλον στο επόμενο σενδόνι). Είναι δεδομένο ότι θα το ρουφήξουν το αυγουλάκι τους και οι Γερμανοί (και προφανώς μαζί ολόκληρη η Ευρώπη) αν δεν κάνουν πίσω στα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας. Και πως θα το ρουφήξουν; Μα φυσικά με τη διάλυση του ευρώ, για την οποίαν έχουμε εξελιχθεί σε δούρειο ίππο. Αλλά ας μην το περιπλέκουμε το ζήτημα, είναι που'ναι ήδη πολύπλοκο από μόνο του. Ήμασταν στα εθνικά θέματα: είναι το τελευταίο φιλέτο που μένει να ξεπουληθεί. Θεωρείτε τυχαίο το ξέσπασμα του δημάρχου Αλεξανδρούπολης προ μηνός ότι
η Θράκη μπορεί να τα βγάλει πέρα ανεξάρτητη; Το ξεκαθάρισε ο άνθρωπος: δεν είναι απειλή, απλά το ανέφερε έτσι για να περνάει η ώρα. Μήπως θεωρείτε τυχαίες τις φήμες περί ανεξαρτησίας της Κρήτης το 2012; Ή μήπως θεωρείτε τυχαίο το
επικό... σαρδάμ (έλα που δεν ήταν) του Μπαφογιώργη κατά την σύσκεψη της σοσιαλιστικής διεθνούς ότι η Κρήτη έχει παραδοσιακούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο; Αλήθεια, αυτός ο μύθος περί ανεξαρτησίας της Κρήτης ξέρετε από που πηγάζει; Κατά μια φήμη από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου. κατά την οποίαν
η ενσωμάτωση της Κρήτης με την ηπειρωτική Ελλάδα το 1913 με την προϋπόθεση ότι μετά από 100 χρόνια θα επανεξεταζόταν μέσω δημοψηφίσματος η περαιτέρω παραμονή της Κρήτης στην Ελλάδα. Πως προέκυψε αυτό; Δεν έχω ιδέα, απλά σας το λέω διότι το'χω δει να αναπαράγεται ακόμη και από υποτιθέμενες έγκυρες πηγές (εξάλλου την φημολογία εξετάζουμε). Εδώ και χρόνια λοιπόν επετράπη σε διαφόρους
αμαθείς να κάνουν λόγο για δημοψήφισμα για ένα θέμα κυριολεκτικά ανυπόστατο λοιπόν με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συνωμοσιολογίες. Την ίδιαν στιγμή οι δογματικοί εχθροί της συνωμοσιολογίας απέρριπταν μετά βδελυγμίας όλα αυτά τα ενδεχόμενα και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Σαν το παραμύθι με τον τσοπάνο και τον λύκο που δήθεν του έτρωγε τα πρόβατα, όταν θα έρθει ο λύκος να φάει τα πρόβατα δεν θα έρθει κανείς χωριανός. Αυτή είναι η αξία των αχρήστων βιβλίων που πραγματεύονται συνωμοσίες τύπου "οι ΕΛ έρχονται", "ζουν ανάμεσά μας" κλπ, κλπ. Καταλαβαίνετε πως έχει συντελεστεί η
εθνική αποβλάκωση, όπου ενώ εμείς κοιμόμαστε η τύχη μας δουλεύει; Και που να μιλάγαμε για τον ρόλο της τηλεοράσεως κιόλας με τις
διάφορες Βερεμειάδες, εκτός από τις Ρεπουσιάδες του σχολείου...Όλα αυτά που βιώνουμε επειδή είναι υπερβολικά πολλά για να χωνέψει ο μέσος (κατά γενική ομολογία ηλίθιος) ελληνικός νους, δημιούργησαν μια εντύπωση ότι στην πραγματικότητα δε συμβαίνει.
Στην πραγματικότητα στην Σμύρνη ο κόσμος συνωστίσθηκε.
Στην πραγματικότητα οι Τούρκοι είναι φίλοι μας και δεν έχουμε διαφορές.
Στην πραγματικότητα οι Σκοπιανοί δεν μας απειλούν.
Στην πραγματικότητα όλα είναι αποκυήματα της φαντασίας μας κ.ο.κ.
Κι όταν θα έρθει η ώρα της πληρωμής (των άλλων) η οποία ώρα ήδη έχει ξεκινήσει προ πολλού, είμαι περίεργος να δω ποιες θα είναι οι αντιδράσεις του κόσμου -ιδίως εκείνων που μια ζωή έλεγαν παπαριές. Διότι
ο κόσμος επέτρεψε να τον υπνωτίσουν, όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι διάφοροι επιτήδειοι. Όλοι αυτοί που τεχνηέντως χώριζαν τον κόσμο σε παιδιά και αποπαίδια. Όλοι αυτοί που άπαξ και έλεγες κάτι υπέρ πατρίδος πχ, αυτομάτως σε αποκαλούσαν φασίστα είτε πιο ευγενικά ακροδεξιό (ο κλασικότερος χαρακτηρισμός του νεοελληνικού κράτους). Την ώρα αυτή λοιπόν, ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος εκτιμώ ότι απεργάζεται και τα εθνικά θέματα. Μόλις τα βάλει στον δρόμο που πρέπει, τότε θα αποσυρθεί οριστικά από την πολιτική σκηνή (μέχρι της οριστικής ανταμοιβής του φυσικά). Υπό άλλες συνθήκες δεν θα μίλαγε σαν την Πυθία. Ακόμη και χθες πχ στον ΠτΔ τι είπε; Όχι ότι θα παραιτηθεί αλλά ότι θέλει να συμβάλει όσο το δυνατόν περισσότερο. Αφού υποτίθεται ότι θες να παραιτηθείς ρε μεγάλε, γιατί δεν το λες; Όλα έχουν τη σημειολογία τους.
Συνομωσιολογίες θα μου πείτε.
Ναι, ε; Και γιατί ακόμη και σήμερα οι Ευρωπαίοι (πχ) δεν ξέρουν; Γιατί ο Γερμανός ή ο Γάλλος φορολογούμενος που τω όντι ματώνει η τσέπη του να μην ξέρει ότι τα λεφτά που αφειδώς δίνει δεν πηγαίνουν στο Έλληνα πολίτη αλλά σε ελληνικές τράπεζες. Θυμάστε τι έλεγαν για την 6η δόση προ 2 μηνών; Ότι δεν μας αγχώνει επειδή δεν έχουμε να πληρώσουμε κάτι πλην μισθών. Ήδη από προχθές (που ήδη έχει πάει ένα μήνα πίσω) έχουν σκάσει μύτη κάτι διακρατικά "θεματάκια" που πρέπει να πληρώσουμε και που όλων τυχαίως δεν τα είχε δει κανείς. Κάπως έτσι μας έχουν πείσει ότι ότι τα λεφτά του δανείου πάνε στις πληρωμές των μισθών και των συντάξεων (μιας και σε όλα τα υπόλοιπα ήδη εδώ και κοντά ένα χρόνο έχει σχεδόν κηρυχθεί στάση πληρωμώ, μην ξεχνιώμαστε). Γιατί λοιπόν να μην τα ξέρει αυτά ο Ευρωπαίος ή ο Αμερικάνος πολίτης; Γιατί να νομίζει ότι πληρώνει αυτός για τα λάθη μας; Από που κι ως που είναι λάθος να πας να αγοράσεις ένα σπίτι; Το σπίτι σου; Από που κι ως που είναι λάθος το να θες να ονειρευτείς για το αύριο; Και προφανώς δεν αναφέρομαι στις λάιφ στάιλ παπαριές που μαστίζουν τη χώρα εδώ και 2 δεκαετίες σχεδόν διότι δεν είναι αυτές που έριξαν τη χώρα έξω. Μία μίζα της Ζήμενς σε πόσα χιλιάδες διακοποδάνεια αντιστοιχεί; Πλάκα κάνουμε; Υπάρχει σύγκριση;
Είχε έρθει το καλοκαίρι ένας γνωστός από τη Γερμανία. Ελληνογερμανός το παιδί που αισθάνεται περισσότερο Γερμανός παρά Έλληνας. Όταν είδε τι έχει γίνει στην Ελλάδα σε μισθούς κσι συντάξεις (διότι εδώ μένει η Ελληνίδα μητέρα του) έμεινε άναυδος. Όλη την ώρα έλεγε ότι στη Γερμανία δεν τα ξέρουμε αυτά. Στη Γερμανία ξέρουν ακόμη ότι εμείς καλοπερνάμε -λες και καλοπερνούσαμε ποτέ με τους μισθούς των 700 και των 1000 ευρώ που πλέον έχουν πέσει στα 450 και βλέπουμε. Κι έχω κι άλλους Γερμανούς γνωστούς. Κανείς δεν τα ξέρει αυτά που συμβαίνουν εδώ. Τους τα λέω και δεν με πιστεύουν. Γιατί; Διότι οι άνθρωποι σκέφτονται λογικά: όταν δεν μας τα λένε οι πολιτικοί μας και όλα τα ΜΜΕ πως είναι δυνατόν να ισχύουν αυτά που λες εσύ; Οπότε μάλλον εσύ τα βλέπεις όπως σε συμφέρει. Και δεν τους κακολογώ γι'αυτό διότι βλέπω ταυτόχρονα ότι θέλουν να με πιστέψουν. Τι έχουμε λοιπόν; Τόσες πολλές παραλείψεις; Τόσες πολλές συμπτώσεις;
Αν έχω μάθει κάτι από τη ζωή μου είναι κατ' αρχήν ότι συμπτώσεις δεν υπάρχουν. Ένα δεύτερο είναι ότι ακόμη κι αν υπάρχουν, οι πολλές τότε σημαίνουν ότι δεν είναι συμπτώσεις. Άρα συμπτώσεις δεν υπάρχουν. Ψάχνουμε για τον κανόνα, όχι για την εξαίρεση, μην το ξεχνάμε αυτό. Και μου κάνει τρομερή εντύπωση ακόμη και τώρα που ενώ υπάρχουν τα ίδια και χειρότερα και σε άλλες χώρες, τα πάντα συμβαίνουν μόνο σε'μάς. Δηλαδή, για την ώρα διότι θα'ρθει η ώρα και άλλων, αυτό είναι βέβαιο. Το ότι μετά από ενάμιση χρόνο ακυβερνησίας οι αγορές ασχολήθηκαν τώρα λίγο με το Βέλγιο δεν είναι τυχαίο. Ούτε είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή η Ιταλία ζήταγε συμβουλές από το ΔΝΤ, ούτε φυσικά ότι την ίδιαν στιγμή ο επόμενος της σειράς ήτοι η Πορτογαλία δημοσιοποίησε τις σκέψεις της να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των όρων δανεισμού της.
Τι βλέπω λοιπόν, εγώ; Κατ' αρχήν ότι η χώρα στο τέλος-τέλος μάλλον θα βγει από το ευρώ, απλά δεν θα βγει αν δεν την έχουν γδύσει από τα πάντα. Μάλλον η καβάντζα του Γιωργάκη θα είναι η νέα δραχμή να συνδεθεί με το δολλάριο κιόλας (υπόθεση αυτό, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να δώσω καμία άλλη εξήγηση για συνολικά τις κινήσεις του μεγάλου Δωσίλογου). Όλοι (πλην ημών) θα έχουν πάρει αυτά που θέλουν και όποιος δεν το πιστεύει μπορεί να ρίξει μια ματιά στις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει (καθώς και θα, άμεσα).
Και φυσικά ξεχάσαμε και την ιστορία του υποτιθέμενου πραξικοπήματος, έτσι;! Πήγε ο
Μπεγλίτης και αποκεφάλισε σχεδόν όλη την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων αφήνωντας να διαρρεύσει ότι ετοίμαζαν πραξικόπημα, όταν η όλη φάση έκανε νιάου-νιάου στα κεραμύδια εξαρχής. Όμως έπιασε ακόμη και αυτό, αν είναι ποτέ δυνατόν. Πόσος κόσμος και κοσμάκης άρχισε εκ του μη όντως να φοβάται για στρατιωτικό πραξικόπημα και το έβλεπες παντού, σε όλα τα σχόλια. Πραγματικά απίστευτο το πόσοι βλάκες ή εύπιστοι κυκλοφορούν.
Μέχρι και στους Ευρωπαίους φέρεται να το είπε ο Μπαφογιώργης. Ότι γι'αυτό συνέβησαν όλα, έως και το δημοψήφισμα. Άρα που καταλήγουμε; Παρένθεση: η γελοιογραφία του Πόντικα από εποχές προ εκλογών 2000 με το δίλημμα pasok ή τανκς μήκε για να σας υπενθυμίσει ότι το pasok τις συνηθίζει κάτι τέτοιες τακτικές...
Η μπλόφα του δημοψηφίσματος έπιασε στο 100%.
Ακόμη και η μπλόφα της ψήφου εμπιστοσύνης έπιασε στο 100% και το γράφαμε από προχθές, γαμώ τον κρύο ιδρώτα μου μέσα, γαμώ.
Κι αυτό γιατί; Διότι έχουμε πολιτικούς τόσο μικρούς ή/και ξεπουλημένους που δεν έχουν τ'άντερα ή/και τη θέληση να δείξουν ότι η μαχαίρι στον λαιμό που μας έβαλαν οι Γαλλογερμανοί ήτοι ευρώ η δραχμή ήταν και αυτό μια προφανής μπλόφα.
Και όλα έγιναν όπως γράφαμε: ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' ο Δωσίλογος θα συνεχίσει το έργο του, η Κ.Ο. του pasok συνεχίζει να βράζει σαν καζάνι στον δρόμο της αναξιοπρέπειας και της εθνοπροδοσίας που έχει προ πολλού επιλέξει -ενσυνείδητα ή ασυνείδητα, ποσώς με ενδιαφέρει, η χώρα θα συνεχίσει να οδεύει στην οδό της διάλυσης και της πλήρους αποσύνθεσης. Πλέον νομίζω ότι το πουλάκι πέταξε οριστικά. Το επόμενο επεισόδιο είναι το εξής: ΗΠΑ vs Γερμανία (ήτοι Ευρώπη) δηλαδή πιο βαθειά στο πραγμτικό σενάριο, διότι εμείς απλώς έτυχε να βρισκόμαστε στο λάθος σημείο την λάθος ώρα. Αυτό το λέω για όσους νομίζουν υπάρχει η συνωμοσία ότι είχαν εμάς για στόχο.
Και τι έχουμε στο επόμενο επεισόδιο;
Ας το δούμε ως εξής: οι χώρες που ηττήθηκαν στον Β' ΠΠ είναι πανίσχυρες, ήτοι Γερμανία και Ιαπωνία. Χώρες που κέρδισαν (όπως η τότε ΕΣΣΔ, νυν Ρωσία, ή και η Ελλάδα ακόμη, γιατί όχι;) δεν λένε και πολλά πράγματα. Για την ακρίβεια είναι οι πραγματικές χαμένες. Πλην αγγλοσαξώνων φυσικά. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι παρά της ήττα της στον Β' ΠΠ
η Γερμανία είδε το όνειρο του Χίτλερ να γίνεται πραγματικότητα: η Ευρώπη ενωμένη υπό τη γερμανική σκεπή με τους Μπολσεβίκους απ'έξω. Με δεδομένο ότι η Γερμανία σύμφωνα με το αμερικανικό δόγμα όμως πρέπει να είναι περιορισμένη και με κάτω το κεφάλι, εδώ έχουμε μια σοβαρή ρήξη στα συμφέροντα Αμερικανών και Ευρωπαίων.
Πριν από
σχεδόν ένα χρόνο περίπου, η Μέρκελ αν θυμάστε ανακάλυψε ότι υπάρχει και Κύπρος στον χάρτη. Πότε το ανακάλυψε; Όταν έγινε γνωστό ότι το μεγάλο κοίτασμα του Λεβιάθαν πάει για εκμετάλλευση. Πήγε, λοπόν, τότε να δει από κοντά τους καλούς της φίλους. Πρώτη φορά. Η πρώτη φορά δεν ήταν τυχαία φυσικά. Όπως τυχαία δεν είναι και τα όσα συμβαίνουν. Δεν πρόκειται περί συνωμοσίας, αγαπητές κι αγαπητοί. Είναι απλό εμπόριο.
Είναι το προαιώνιο πάρε-δώσε. Είναι λεφτά. Και μάλιστα πάρα πολλά λεφτά. Ίσως κάποιοι να συνειδητοποίησαν ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες και αποφάσισαν να φάνε τώρα όσο περισσότερα μπορούν. Ποιος ξέρει; Το θέμα είναι πως τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου παιχνιδιού που εδώ και πολύ καιρό παίζεται. Το γεγονός ότι η Κύπρος υπέγραψε με την εταιρία Noble Energy μια εξαιρετικά επαχθή (οικονομικώς) συμφωνία για την ίδιαν την Κύπρο ήταν μια εξαιρετικά ευφυής κίνηση. Θυμάστε πόσο πολύ βρυχάτο η Τουρκία; Ότι όλα αυτά που κάνει η Κύπρος είναι προκλητικά και θα τους δείξει η Τουρκία και λοιπά δακρύβρεχτα; Ε, λοιπόν ούτε έχει συμβεί κάτι, ούτε βλέπω να συμβαίνει. Εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Ισραηλινοί κι Αμερικάνοι και ελέγχουν τα πάντα. Που να κουνηθούν οι Τούρκοι; Αυτό ήταν το πραγματικό αντάλλαγμα της συμφωνίας των Κυπρίων, αυτό ήταν το ουσιαστικό κέρδος, όχι τα λεφτά τα οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι αμελητέα. Οι Κύπριοι που έχουν πατριώτες πολιτικούς και που είναι πολύ πιο πατριώτες από εμάς τους ίδιους, διότι έχουν καταλάβει προ καιρού ότι διακυβεύονται πάρα πολλά στους "
ενδιαφέροντες καιρούς" που ζούμε. Εμείς τι έχουμε, λοιπόν, σε αυτούς τους καιρούς; Έχουμε για πρωθυπουργό τον άνθρωπο που ήθελε οπωσδήποτε
ναι στο σχέδιο Ανάν. Αυτός ο άνθρωπος χειρίζεται όλα τα θέματά μας, αυτός ο άνθρωπος θέλει να ολοκληρώσει (ήτοι να κλείσει) θέματα που δεν μπόρεσαν να κλείσουν ικανοτεροι πολιτικοί σε δεκαετίες ολόκληρες. Αυτός ο άνθρωπος χειρίζεται τα πάντα.
Ο δωσίλογος.
Η δική μου απορία μόνο μία μπορεί να είναι στο τέλος. Καταλαβαίνει τι κάνει, ή απλώς πάει μόνο το γράμμα; Είναι πραγματικά τόσο βλάκας και ξεπουλημένος όσο έχω υποθέσει ή έχει επίγνωση του τι συμβαίνει; Διότι ειλικρινά δεν βγάζω άκρη. Αδυνατώ.
Συγχαρητήρια σε όσους τον εμπιστεύτηκαν βουλευτές τε και πολίτες. Θέλω πολύ να τους σφίξω το χέρι σε έναν-έναν, να τους γνωρίσω από κοντά.
Μόνο μην ξεχάσεις, ότι και ο εφιάλτης ως όνομα ξεκίνησε, Γιώργο Παπανδρέου. Στην συνέχεια έγινε ουσιαστικό, για να μην ξεχαστεί ποτέ.
Το σπαθί είναι έξω, ας πέσουμε μαχώμενοι.
Διότι εμείς θα την διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας,
λαμόγια.
Η Ιστορία θα μας κρίνει όλους. Εμένα ως πολίτη, εσάς ως πολιτικούς.
Χαίρετε και καληνύχτα σας.
UPDATE: O
φίλτατος zaphod θυμίζει παλαιές καλές εποχές... :)
UPDATE II: Από την
Ελληνοφρένεια το πρωτοάκουσα και ομολογουμένως έπαθα πλάκα. Ολλανδοί το έβγαλαν το τραγούδι (
προφανώς αντίστοιχοι με αυτούς που μας διασύρουν και δικαίως εδώ που τα λέμε: εμείς τον ψηφίσαμε αυτόν τον άθλιο. Το πραξικόπημα έγινε μετέπειτα). Το αφτί του δωσίλογου όμως δεν ιδρώνει...
Πρσέξτε ότι η επίθεση δεν είναι κατά της χώρας αλλά κατά του πρωθυπουργού της.
