Ακούω, ρε παιδιά, όλα αυτά

που λένε για την γρίπη των χοίρων. και ξέρετε τι θυμάμαι; Όσα έλεγαν για την άτυπη πνευμονία, όσα έλεγαν για τον εμπόλα, όσα έλεγαν για την γρίπη των πτηνών, για τις τρελές αγελάδες και χίλια δυο άλλα. Και έχω την εντύπωση ότι το μόνο που έχει αλλάξει είναι το όνομα. Τώρα είμαστε στην γρίπη των χοίρων. Ακούω μάλιστα πως έχουμε περάσει πλέον σε επίπεδο επιφυλακής 5, που σημαίνει ότι είμαστε μόλις ένα βήμα από πανδημία. Μάλιστα, συνεκλήθη έκτατη σύσκεψη ευρωπαίων υπουργών υγείας για να τεθούν επί τάπητος τα έκτακτα μέτρα που έχει κάθε χώρα.
Να κάνουμε μια παρένθεση και να σας αποκαλύψουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα τα ελληνικά έκτακτα μέτρα όπως αυτά παρουσιάσθηκαν στην σύνοδο:



Να κλείσουμε την παρένθεση και να συνεχίσουμε. Το ότι κάποια στιγμή θα την φάμε από πανδημία είναι μαθηματικά βέβαιο. Όλα τα στοιχεία το δείχνουν ότι θα γινει κάποια στιγμή. Δε νομίζω όμως ότι με τα μέσα επικοινωνίας που υπάρχουν αυτήν την στιγμή στον πλανήτη (κατά κύριο λόγο τα αεροπλάνα δηλαδή) επιτρέπουν μια τόσο... αργή εξάπλωση της πανδημίας. Διότι έχουμε που το συζητάμε πόσες μέρες τώρα. Είναι πασίγνωστο ότι όλοι οι ιοί μεταλάσσονται. Μετάλλαξη σημαίνει μια νέα μορφή ήδη υπάρχουσας κατάστασης που για ένα άλφα χρονικό διάστημα πιθανώς να την καθιστά μη αντιμετωπίσημη. Γι'αυτόν τον λόγο εδώ και χρόνια έχουν αρχίσει και ακούγονται πάλι στο προσκήνιο αρρώστιες που ηταν σχεδόν επί αιώνες σχεδόν ξεχασμένες. Είναι εξαιρετικά πιθανό λοιπόν και αυτή η γρίπη να είναι απλώς μια μετάλλαξη. Επικίνδυνη ίσως, αλλά απλή μετάλλαξη. Εγώ πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι για ραδίκια μπορεί να σε στείλει και μια απλή πνευμονία αν δεν την προσέξεις. Επίσης, αναφορικά με αυτό που άκουσα ότι η εν λόγω γρίπη είναι αντιμετωπίσημη στα πρώτα στάδια δεν μου κάνει καμία εντύπωση. Αντιμετωπίσημος στα πρώτα στάδια είναι και ο καρκίνος, και το AIDS και πάει λέογοντας. Άρα τελικά τι διάολο τρέχει;

Πάμε από την άλλη μεριά τώρα.Ακούμε για τόσα κρούσματα στην τάδε χώρα, τόσους νεκρούς στην άλλην και πάει λέγοντας. Και μας κατταλαμβάνει πανικός. Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν έχουμε ακούσει πόσα κρούσματα κοινής γρίπης έχουν αυτές οι χώρες, ή πόσα θύματα ετησίως μετρούν αυτές οι χώρες από αντίστοιχες περιπτώσεις. Δεν υπάρχει κάποιο μέτρο σύγκρισης δηλαδή, απλά ακούμε ξαφνικά ένα ξερό "τόσα κρούσματα, τόσοι νεκροί". θα μου πουν πολλοί, ότι εδώ βρίσκεται σε επιφυλακή μέχρι και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Μα εννοείται. Είναι υποχρέωσή του να τεθεί σε επιφυλακή. Αν δεν τεθούν αυτοί ποιος θα τεθεί; Εγώ; να κάνω τι; Εμβόλια στους περαστικούς;

Μπορεί όντως να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια απειλή. Όπως συμβαίνει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το μέλλον θα το δείξει. Αλλά μήπως τρομάζουμε και τον κοσμάκη άνευ λόγου και αιτίας; Διότι -για να επανέλθω με αυτό που ξεκίνησα- έχουμε ακούσει και για άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, όπου συμπτωματικά ή όχι για καμία περίπτωση δεν ακούσαμε για επιτυχή αντιμετώπιση. Απλώς κάποια στιγμή η έξαρση τελείωσε. Από μόνη της; Από άλλους; ήταν απλά φούμαρα; Ουδείς γνωρίζει κι εγώ πολύ λιγότερο ακόμη.

Πριν λίγες μέρες έλαβα ένα μέηλ από έναν πάλαι ποτέ αναγνώστη αυτού του βλογ, τον rigelian (ο οποίος στο περιθώριο του χρόνου του με βομβαρδίζει με διάφορα ενδιαφέροντα μέηλ). Δεν ξέρω που το βρήκε, μήτε ξέρω αν τα στοιχεία του φερόμενου ως συγγραφέα όντως ισχύουν (παρακαλώ όποιος ξέρει σχετικά ας με διαφωτίσει). Επίσης, δεν θα σας πω αν ενστερνίζομαι ή όχι τις απόψεις που περιγράφονται. Ρίχτε του όμως μια ματιά, αξίζει τον κόπο...

Θοδωρής Γιάνναρος, μοριακός - πυρηνικός βιολόγος
Τις τελευταίες ημέρες έχει δημιουργηθεί ένας πόλεμος ανακοινώσεων διαφόρων φορέων σχετικά με τη νέα, επικίνδυνη μορφή γρίπης, που είναι τόσο επικίνδυνη, όσο και άλλες μορφές αυτού του είδους των λοιμώξεων. Μήπως ξεχάσαμε, ήδη, τον πανικό που είχε δημιουργηθεί πριν από τρία χρόνια από τη γρίπη των πουλερικών, που αποτέλεσμα είχε το ξεπούλημα όλων των στοκ των αντι-ιικών φαρμάκων, τύπου Tamiflu; Τελικά, τζάμπα ο θόρυβος… Ναι, βέβαια, κάποιοι πέθαναν… σε χώρες, όμως, που καθημερινά πεθαίνουν άνθρωποι από ένα απλό κρυολόγημα.

Ο ιός της γρίπης των χοίρων είναι μια δυναμική ανάμιξη διαφόρων ιών, που ως επί το πλείστον έχουν εντοπιστεί στους χοίρους, τα πτηνά, αλλά και τους ανθρώπους. Στην Κεντρική Αμερική, και συγκεκριμένα σε χωριά του Μεξικού, όπου έχουν σημειωθεί μέχρι σήμερα πάνω από 80 θάνατοι, οι πρώτες ενδείξεις αυτής της επιδημίας έγιναν εμφανείς στα τέλη του φετινού περασμένου μήνα, με κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων αυτόν το μήνα.

Η ανησυχία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ) αιτιολογείται από το γεγονός ότι οι χοίροι, εν δυνάμει, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία ουσιαστική εστία γέννησης ενός νέου στελέχους υψηλής παθογένειας για τον άνθρωπο, με το συνδυασμό των γενετικών υλικών της γρίπης των χοίρων και της γρίπης των πτηνών… Σε καμία, όμως, περίπτωση η Π.Ο.Υ. δεν έχει αναφέρει πως κινδυνεύουμε να κολλήσουμε όλοι μας αυτήν την γρίπη απλά περπατώντας στο δρόμο ή μπαίνοντας στο μετρό. Η θέα των φουκαράδων, που περπατούν με τις μάσκες στα μούτρα, μόνο γέλια μπορούν να προκαλέσουν, απλά και μόνο γιατί οι μάσκες αυτές... δεν μπορούν να μας προστατεύσουν.

Η μετάλλαξη αυτή, επειδή συνέβη τυχαία, όπως συμβαίνει συχνά με πολλούς ιούς, λόγω του ότι σε 10 με 15 ημέρες οι θερμοκρασίες θα ανεβουν σημαντικά, ο ιός αυτός θα σβήσει από μόνος του, διότι οι γρίπες δε μεταδίδονται κατά κανόνα το καλοκαίρι.

Βέβαια, η γρίπη των χοίρων, είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική, οξεία, αναπνευστική ασθένεια των χοίρων. Η νοσηρότητα τείνει να είναι υψηλή και η θνησιμότητα χαμηλή (1-4%). Ο ιός διαδίδεται μεταξύ των χοίρων με τον αέρα (π.χ. φτέρνισμα ή βήχας), καθώς και την άμεση ή έμμεση επαφή. Τα κρούσματα στους χοίρους εμφανίζονται όλο το χρόνο, με μια αυξανόμενη επίπτωση το φθινόπωρο και το χειμώνα. Πολλές χώρες εμβολιάζουν συνήθως τους πληθυσμούς χοίρων ενάντια στη γρίπη αυτή.

Οι ιοί της γρίπης χοίρων είναι συνηθέστερα το στέλεχος H1N1. Οι χοίροι μπορούν επίσης να μολυνθούν με τους ιούς γρίπης των πτηνών και τους ανθρώπινους εποχικούς ιούς της γρίπης. Ένας απ' τους ιούς των χοίρων πιστεύεται πως αρχικά είχε μεταδοθεί στους χοίρους από τον άνθρωπο. Μερικές φορές οι χοίροι μπορούν να μολυνθούν με περισσότερους από έναν τύπους ιών τη φορά, ο οποίος μπορεί να επιτρέψει στα γονίδια των ιών αυτών να αναμιχθούν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν ιό της γρίπης που περιέχει γονίδια από διάφορες πηγές. Αν και οι ιοί της γρίπης χοίρων είναι κανονικά συγκεκριμένοι και μολύνουν μόνο τους χοίρους, μερικές φορές μπορεί να μεταδοθούν και στον άνθρωπο.

Τα γενικά κλινικά συμπτώματα είναι παρόμοια με την εποχιακή γρίπη, αλλά η αναφερόμενη κλινική κατάσταση κυμαίνεται ευρέως, από την ασυμπτωματική μόλυνση ως τη βαριάς μορφής πνευμονία.

Καθώς η κλινική κατάσταση ομοιάζει με εποχιακή γρίπη, οι περισσότερες περιπτώσεις του ιού των χοίρων στους ανθρώπους έχουν ανιχνευθεί από τύχη, μέσω της εποχιακής επιτήρησης της γρίπης. Οι ήπιες ή ασυμπτωματικές περιπτώσεις μπορεί να έχουν ξεφύγει της αναγνώρισης. Επομένως, η αληθινή έκταση αυτής στους ανθρώπους είναι άγνωστη.
Έχει υπάρξει μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο, όμως έχει εμφανιστεί σε μερικές μόνο περιπτώσεις, ενώ περιορίστηκε στις στενές επαφές και τις στενές ομάδες των ανθρώπων.

Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν πρέπει να μεταδοθεί ο φόβος και ο πανικός στον κόσμο, διότι σε προηγμένες χώρες, όπως αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι γρίπες αυτού του τύπου, και γνωστές ήταν από το παρελθόν, και αντιμετωπίσιμες είναι. Ο θόρυβος αυτός ευνοεί κάποια κομματικά ανθρωπάκια να πάρουν, επιτέλους, τα 5 λεπτά δημοσιότητας που τους ανήκουν και να βγούν, έστω και για λίγο, από την αφάνεια της θεσούλας την οποία τους χάρισαν…

Η συγκεκριμένη γρίπη ούτε πανικό πρέπει να δημιουργήσει, ούτε μανιώδη καταναλωτισμό σε φάρμακα… Γρίπη είναι και θα περάσει… Θυμηθείτε το. Ούτως ή άλλως, σε ένα δεκαήμερο περίπου ή λίγο παραπάνω, το θέμα θα έχει ξεχαστεί. Ίσως την πληρώσουν κάποια γουρούνια, που αφού θεωρηθούν ύποπτα θα τιμωρηθούν δια της πυράς!!!

Μαύρη μέρα ξημέρωσε

όχι μόνο για την πειραιώτικη υδατοσφαίριση, αλλά και για την ελληνική γενικότερα, με τον υποβιβασμό στην Α2 εθνική κατηγορία του Εθνικού, πάλαι ποτέ αυτοκράτορα του αθλήματος.
Να τον χαίρονται αυτοί που τον κατάντησαν έτσι.
Ντροπή τους.

Πρωτομαγιά αύριο

και έχετε πάρει χαμπάρι τι είναι αύριο; Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι αργία. Λάθος...
Λάθος κάνουν κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι απεργία. Μεγάλο λάθος...

Η εργατική πρωτομαγιά είναι κρατική απεργία. Τόσο απλό.

Η συγκλονιστική αποκάλυψη εδώ είναι ότι ενυπάρχει το υποννοούμενο πως τις υπόλοιπες μέρες το κράτος δουλεύει...

Ναι, εμάς...

Άνευ σχολιασμού

Μη σε απασχολεί τι τρως και πίνεις, αλλά με ποιους τρως και πίνεις

Στη θεωρητική συζήτηση κερδισμένος βγαίνει ο ηττημένος εφ'όσον κάτι έμαθε παραπάνω
(Επίκουρος)

Τίποτα

δεν υποκινεί τόσο τις αγαθές προθέσεις όσο το χρήμα...
(Ουμπέρτο Έκο, Το νησί της προηγούμενης μέρα)

Εδώ δεν πρέπει ποτέ να κάνει κανείς το κοσμικό του ντεμπούτο με ένα σκάνδαλο. τα σκάνδαλα πρέπει να τα φυλάει για αργότερα, για να δίνουν κάποιο ενδιαφέρον στα γεράματά του.
(Όσκαρ Ουάιλντ, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέη)

Μπείτε βαθιά μες στης ζωής τα μυστικά
που άπαντες τα ζουν μα λίγοι τα γνωρίζουν
(Γκαίτε, Φάουστ)

Μα να, η συνείδησή μου με γκαρδιώνει
συντρόφισσα καλή, που αυτή μας σώζει
με της αγνότητάς της την ασπίδα
(Δάντης, Θεία Κωμωδία)

Με έχει συγκινήσει

όλη αυτή η πρεμούρα των πολιτκών μας σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις της σκανδαλολογίας (ξέρετε τώρα, τις δηλώσεις Σανιδά, τις επικές σφαγές εντός της προανακριτικής, τα διαφορετικά πορίσματα ανά κόμμα κλπ, κλπ). Και με το πάμφτωχο μυαλό μου σκέφτομαι μερικά πράγματα (μεθ'αναδρομών κιόλας).

Ο Βενιζέλος για παράδειγμα ζήτησε από τον πρόεδρο της Βουλής, Σιούφα, να μεσολαβήσει και ο φάκελος του Βατοπεδίου να πάει τελικά στην Βουλή, και όλα αυτά εν μέσω τσακωμών για το αν ο εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου, κύριος Σανιδάς ήταν στημένος κλπ, κλπ, κλπ. Εκπλήσσομαι που οι πολιτικοί έχουν ξεχάσει πως έχουν τη δυνατότητα (καθώς και την υποχρέωση) να προσφύγουν στην Δικαιοσύνη για κάτι τέτοιο. Όταν δηλαδή ακούς δεξιά κι αριστερά ακόμη και για δικαστικό πραξικόπημα (μη με ρωτάτε τι σημαίνει κάτι τετοιο, είμαι υπερβολικά πτωχός τω πνεύματι για να κατανοήσω την σχετική φρασεολογία) κάνεις το απλό: καταφεύγεις στα ελληνικά δικαστήρια καταγγέλοντας αντισυνταγματικότητα. Η συγκεκριμένη ενέργεια είναι καθήκον όλων των Ελλήνων πολιτών σύμφωνα με την ακροτελευταία Διάταξη του Συντάγματος των Ελλήνων και πιο συγκεκριμένα από τις παραγράφους 2, 3 και 4 του Άρθρου 120:
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
Όταν λοιπόν ακούμε από πολιτικού αν μιλάνε για αντισυνταγματική στάση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για δικαστικά πραξικοπήματα κλπ, κλπ δεν θα έπρεπε να περιμένουμε να περάσουμε από τις δηλώσεις στην πράξη; Αν ήμασταν σοβαρή χώρα, θα έπρεπε... Αυτά όμως δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα όμως...

Όπως δεν συμβαίνουν και άλλα στην Ελλάδα. Άκουγα τις προάλλες στο ραδιόφωνο ότι οι Γερμανοί έχουν στοιχεία για λογαριασμούς, ποσά και ονόματα σχετικά με το σκάνδαλο της Ζήίμενς. Φυσικά οι Γερμανοί ενδιαφέρονται μόνο για όσα αφορούν την καταπάτηση των δικών τους νόμων. Αναφορικά με τα υπόλοιπα που αφορούν εμάς όμως, μου έχει προκαλέσει τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι δεν έχει ενδιαφερθεί ούτε ένας δικός μας να ζητήσει να αποσταλούν αυτά τα στοιχεία στην Ελλάδα. Αναρωτιέμαι δηλαδή, για το Βατοπέδι υποτίθεται ότι σκίζονται αμφότεροι (αλλά δεν κάνουν τίποτε), για τη Ζήμενς όχι μόνο δεν κάνουν τίποτε αλλά δεν τους απασχολεί καν; Όπως τότε με το χρηματιστήριο ας πούμε -για να θυμηθούμε μια ακόμη κραχτή περίπτωση σκανδάλου όπου και πάλι δεν έγινε τίποτε-;
Δηλαδή είναι πραγματικά εκπληκτικό: οι Γερμανοί μας λένε "έχουμε στοιχεία, ελάτε πάρτε τα" κι εμείς λέμε "δε βαριέσαι ρε αδελφέ, άλλη φορά". κατά τα λοιπά όμως για το Βατοπέδι όμως γίνεται το έλα να δεις. Ενδιαφέρονται και οι δύο... Μη χέσω δηλαδή...

Μπορείτε να μου υπενθυμήσετε πότε έπεσε φως έστω και σε ένα σκάνδαλο; Θεωρητικά μόνο στο σκάνδαλο Κοσκωτά έπεσε, ήταν και το μοναδικό που υπήρχαν καταδίκες άλλωστε- αλλά ακόμη κι εκεί τα πράγματα δεν πήγαν ως το τέλος. Πόσες φορές έχουμε ακούσει για σκάνδαλο και είδαμε να πέφτει όντως φως κατά τις πολιτικές εξαγγελίες; Ποτέ...
Δεν λέω φυσικά ότι η οποιαδήποτε περίπτωση που ακούγεται ως σκάνδαλο είναι και σκάνδαλο, υπάρχουν όμως περιπτώσεις κραχτές και δεν αναφέρομαι μόνο στις τρέχουσες αλλά συνολιά σε όλες τις περιπτώσεις του παρελθόντος. Έπεσε ποτέ φως; Όχι. Επεστράφηκαν χρήματα στα δημόσια ταμεία; Όχι. Υπήρξαν καταδίκες ενόχων; Όχι. Ήρθη ποτέ βουλευτική ασυλία κανενός; Αστεία πράγματα.
Και τελικώς ποια γεύση μένει; Α, ναι, το αν ο Σανιδάς ήταν βαλτός ή όχι, καθώς και αν τελικώς έγινε δικαστικό πραξικόπημα... Αυτό μας έκαιγε δηλαδή... Καταγοητευμένος...

Και η ζωή συνεχίζεται ακάθεκτη. Αφού ξέρουν άλλωστε ότι θα τους ξαναψηφίσουμε...

ΥΓ. επειδή είναι η περίοδος των φορολογικών δηλώσεων και ακούω αλλαγές στην φορολογία των ακινήτων, η λίμνη Βιστόνιδα με ποια αντικειμενική αξία θα φορολογηθεί; Για να μάθουμε δηλαδή πόσα πληρώνει και η εκκλησία στο ελληνικό κράτος, διότι άκουγα τον Άνθιμο (μπρρρρρ) τις προάλλες να λέει ότι η ελληνική εκκλησία συμβάλλει στην οικονομική πρόοδο του ελληνικού δημοσίου... Και δάκρυα συγκίνησης έφυγαν από τα μάτια μου...

Ιδού η λύση για πλήρη έξοδο από την οικονομική κρίση!

Το έλαβα με μέηλ και αφού υποβάλλω τα ειλικρινή σέβη μου σε όποιον το ανακάλυψε, το ανεβάζω και εδώ με ιδιαίτερη θέρμη!


Την επόμενη φορά που θ'ακούσετε για νέα μέτρα να ξέρετε τι ν'αντιπροτείνετε...

Του κατέστρεψαν τη ζωή για ένα ψαροκόκαλο

Αντιγράφω από το zougla (μου το έστειλε γνωστός με μέηλ). Τουλάχιστον ανατριχιαστικό...
(στο λινκ θα βρείτε και άλλα πράγματα επί του θέματος)

Εμυ Δημητρακοπούλου

Έμεινε 47 κιλά εξαιτίας ενός ιατρικού λάθους. Κατάπιε ένα ψαροκόκαλο, το οποίο οι γιατροί δεν είδαν ποτέ. Αντί να το εντοπίσουν και να το αφαιρέσουν, τον «κατακρεούργησαν» με αποτέλεσμα από τότε να μην μπορεί να καταπιεί καμία άλλη τροφή, εκτός από γιαούρτι.
Ο Τρύφων Κατσίκιας, 33 ετών, από τη Σαμοθράκη, το καλοκαίρι του 2005 είχε την ατυχία να καταπιεί ένα κόκαλο από ψάρι. Δυστυχώς, το ψαροκόκαλο σφήνωσε στο λάρυγγά του και άρχισε να κατεβαίνει προς την τραχεία. Το αποτέλεσμα ήταν, εκτός από την αναπόφευκτη ενόχληση, ο 29χρονος τότε κ. Κατσίκιας να εκδηλώνει υψηλό πυρετό, βήχα, τρομερή δύσπνοια και ένα έντονο αίσθημα πνιγμού.
Ούτε οι γιατροί της Σαμοθράκης, αλλά ούτε και της Αλεξανδρούπολης, όπου πήγε στη συνέχεια, μπόρεσαν να εντοπίσουν την αιτία όλων αυτών των συμπτωμάτων. Και φυσικά, κανείς δεν του είπε να κάνει μια μαγνητική τομογραφία, η οποία θα «έδειχνε» ξεκάθαρα το ψαροκόκαλο. Το επίσημο έγγραφο που ακολουθεί, πιστοποιεί την «οδύσσειά» του, στα νοσοκομεία της περιοχής. Από τον Ιούνιο μέχρι και το Νοέμβριο του 2005, ζήτησε ιατρική βοήθεια πέντε φορές. Και τις πέντε, η διάγνωση των γιατρών ήταν διαφορετική.

Ύστερα από πέντε μήνες κι ενώ τα συμπτώματα επέμεναν, απευθύνθηκε σε ένα γιατρό στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο.
Η διάγνωσή του ήταν η εξής: Έπρεπε να αφαιρεθούν οι αμυγδαλές. Ο γιατρός ζήτησε 200 ευρώ από τον ασθενή για να κάνει, όπως του είπε, την εισαγωγή. Λίγο αργότερα, του είπε πως ήθελε 300 ευρώ, γιατί έπρεπε να αφαιρέσει και τμήμα της μαλακής υπερώας και συγκεκριμένα τη σταφυλή, γιατί «υπήρχε πρόβλημα». Η σταφυλή είναι μια μικρή σαρκώδης απόφυση, η οποία κατά τη διάρκεια της μάσησης, όταν δέχεται πίεση από την τροφή, ανασηκώνεται και απομονώνει το στόμα από τη μύτη, ώστε να μην κατεβαίνει η τροφή και το σάλιο στον οισοφάγο.
Όπως είπε στη «zougla.gr» ο κ. Κατσίκιας, ουδέποτε είχε πρόβλημα ούτε με τις αμυγδαλές, αλλά ούτε και με τη σταφυλή του. Ακούστε πώς έφτασε στο χειρουργικό τραπέζι από το ψαροκόκαλο, τον Οκτώβριο του 2005.

Ο Τρύφων Κατσίκιας στάθηκε διπλά άτυχος μέσα στην ατυχία του, γιατί έκανε το λάθος να εμπιστευθεί έναν έμπειρο γιατρό. Ένα μήνα όμως μετά το χειρουργείο, συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να δεχτεί τροφή, καθώς δεν μπορούσε να καταπιεί. Οι μπουκιές αντί να κατεβαίνουν προς το στομάχι, ανέβαιναν στη ρινική κοιλότητα. Όταν το είπε στο γιατρό, εκείνος του απάντησε ότι αυτό ήταν απολύτως φυσιολογικό.
Καθώς περνούσαν οι μήνες, όμως, το πρόβλημα γινόταν όλο και μεγαλύτερο. Επτά μήνες μετά την επέμβαση, δεν μπορούσε να φάει τίποτε άλλο, παρά μόνο γιαούρτι ή κάποιες κρέμες με ιδιαίτερα ρευστή υφή.
Ύστερα από αλλεπάλληλες επισκέψεις σε γιατρούς και αμέτρητες εξετάσεις, οι… «επιστήμονες» του είπαν ότι μάλλον ήταν ψυχολογικό!
Την ίδια ώρα, ο άνθρωπος υποσιτιζόταν, με αποτέλεσμα να χάσει 43 κιλά και σήμερα το βάρος του να μην ξεπερνά τα 47 κιλά.

Ακούστε πώς περιγράφει τις ολέθριες συνέπειες που προκάλεσε στον οργανισμό του η χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε κατόπιν ιατρικής γνωμάτευσης.

Από τον Οκτώβριο του 2005, ο Τρύφων Κατσίκιας ζει σχεδόν μόνο με γιαούρτια και κρέμες, γιατί μόνο αυτές οι τροφές μπορούν να απομακρυνθούν με το φυσιολογικό ορό, τον οποίο χρησιμοποιεί κάθε φορά που τρώει, για να ξεπλύνει τα υπολείμματα από τη μύτη του. Φοβάται ακόμα και να πιει νερό, μήπως και πνιγεί.
Όταν ο οργανισμός του καταρρέει από την ανεπαρκή σίτιση, πρέπει να εισαχθεί στο νοσοκομείο και να υποβληθεί σε παρεντερική δίαιτα. Μέσω ορού του χορηγούνται τα απαραίτητα συστατικά που έχει ανάγκη, αλλά τα στερείται, καθώς δεν μπορεί να τα προσλάβει μέσω της τροφής και τα συμπληρώματα διατροφής δεν μπορούν να αναπληρώσουν το κενό.
Οι γιατροί του είπαν ότι η ζημιά είναι μεγάλη και η αποκατάσταση δύσκολη, γιατί ο χειρουργός δεν αφαίρεσε απλώς τις αμυγδαλές και τη σταφυλή, αλλά τις «ξερίζωσε». Πριν από ένα μήνα, υπεβλήθη σε νέο γύρο εξετάσεων σε πανεπιστημιακή κλινική. Οι γιατροί του είπαν ότι ο χειρουργός από το Ιπποκράτειο του αφαίρεσε μαλακούς ιστούς, ακόμα και πολύ κοντά στον οισοφάγο. Για να αποκατασταθεί το πρόβλημα, η σταφυλή θα πρέπει να επιμηκυνθεί και να ενισχυθούν τα τοιχώματά της. Του συνέστησαν να φύγει στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ, σε ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο και γναθοπροσωποχειρουργό.
Ο άτυχος άνδρας υπέβαλε μήνυση εναντίον του γιατρού, γιατί απαιτεί ηθική δικαίωση και πάνω απ’ όλα δεν αντέχει στην ιδέα ότι αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να πιάνει στα χέρια του νυστέρι και να χειρουργεί.
Ελπίζει ότι οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης δε θα κρατήσουν την ίδια στάση με τους συναδέλφους του γιατρού από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι, μόλις μάθαιναν ποιος είχε κάνει την επέμβαση, ξαφνικά δεν έβλεπαν τίποτε το επιλήψιμο και «εξαφάνιζαν» κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο.
«Αυτός ο άνθρωπος κοστολόγησε τη ζωή μου στα 300 ευρώ. Κι εγώ σήμερα «σβήνω», γιατί κατάπια ένα ψαροκόκαλο και οι γιατροί δεν το είδαν ποτέ.»

Η πασχαλινή νηστεία

απέδωσε και φέτος καρπούς.
Πρέπει να πήρα 2-3 κιλά στο πολύ χαλαρό...

Το σημαντικό όμως είναι ότι επιβεβαιώθηκε η προσήλωσι εις τον Μέγα Σουβλακέα (βοήθειά μας), το όνομα του οποίου ετίμησα κατ' επανάληψιν, μη υποκύψας εις τους πειρασμοί του κακού Σαλατανά και των νηστειών που ήθελε να επιβάλει...

Τσίκνισον
Τζατζίκισον
Σουβλόγησον

Α, και Μαγειρίτσισον-Κοκκορέτσισον κιόλας... :)

Ξέρετε για ποιον λόγο

εδώ και 2 χιλιάδες χρόνια σταυρώνουμε κάθε χρόνο τον Χριστό και στην συνέχεια τον ανασταίνουμε;
Διότι η όλη διαδικασία μας βοηθάει να αποφύγουμε την διαδικασία για ν'αναστηθούμε εμείς....

Καλή Ανάσταση σε όλους, και καλά μυαλά εύχομαι.

Πήρε τ'αφτί μου

ότι έκλεισε προσορινά η κοινοτική κάνουλαγια την κατασκευή τριών ΧΥΤΑ στο λεκανοπέδιο Αττικής. Η αιτιολογία ήταν αφενός ότι τα έργα καθυστερούν υπερβολικά, αφετέρου επειδή η χώρα μας δεν έχει εναρμονισθεί με την σχετική νομοθεσία...
Πως είναι δυνατόν; Αφού τα κλείσαμε τα φώτα μας...

Οι 100 μεγάλοι Έλληνες

Εδώ και αρκετό καιρό το'χα κατά νου αυτό εδώ το κείμενο που δίνει τροφή να σχολιάσουμε πολλά σημαντικά θέματα. Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο "δημοψήφισμα" του ΣΚΑΪ το έχουμε όλοι ακουστά, λιγότερο ή περισσότερο άρα δεν μας είναι τελείως άγνωστο.

Προσωπικά είχα ψηφίσει από την πρώτη κιόλας ψηφοφορία που είχε γίνει για τους 100. Το τι είχα ψηφίσει θα το πούμε παρακάτω. Με ενδιέφερε πολύ -και δεν το κρύβω- να δω τα αποτελέσματα για να εξάγω κι εγώ τα όποια συμπεράσματά μου, αλλά πριν φτάσουμε σε αυτά πρέπει να ανοίξουμε και ένα δεύτερο -παράλληλο- θέμα που έχει ανακύψει. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, όμως εδώ και πάρα πολύ καιρό είναι σε εξέλιξη μια αριστουργηματική φαγωμάρα αναφορικά όχι τόσο με τα αποτελέσματα αλλά με την καθεαυτή δημοσκόπιση. Υπάρχει πολύς κόσμος που ισχυρίζεται ότι μια τέτοια ψηφοφορία είναι παντελώς άχρηστη, δεν προσφέρει το παραμικρό, δεν έχει νόημα κλπ, κλπ, κλπ. Αηδίες. Μια τέτοια ψηφοφορία είναι ανεκτίμητη διότι απλούστατα δείχνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε συλλογικά ως λαός (αν και αυτό φαίνεται και στις εκλογές, αλλά λέμε τώρα). Εν ολίγοις, είναι κάτι κυριολεκτικά χειροπιαστό γι'αυτό και πρέπει να μας ενδιαφέρει. Αρκετοί ισχυρίζονται πως ουδεμία διαφορά έχει στο αποτέλεσμα αν πρώτος θα βγει ό τάδε αντί του δείνα, ή αν η πρώτη δεκάδα ήταν όγδοη και τούμπαλιν. Μέγα σφάλμα, διότι το εν λόγω ψήφισμα δεν αποκαθιστά την ιστορία αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δείγμα για το πόσο την γνωρίζουμε εμείς καθώς και πως την ερμηνεύουμε. Αν πχ ο Παπαδόπουλος είχε βγει στην πρώτη δεκάδα αντί για την όγδοη οι ίδιοι που τα παρουσιάζουν όλα ανούσια θα είχαν δώσει ρεσιτάλ γραφής σχετικά με το πόσο ανιστόρητοι φασίστες είμαστε κλπ, κλπ, κλπ. Κάπου δηλαδή όλοι μιλάνε εκ του ασφαλούς. Επίσης, απορία προκαλεί το γεγονός ότι πολλοί αναλώνονται σε σχόλια του τύπου ότι τι δουλειά έχει ο τάδε ηθοποιός με τον τάδε τραγουδιστή και τον τάδε επιστήμονα. Μα δεν τους κρίνεις με τα ίδια κριτήρια (αν και γι'αυτό θα μιλήσουμε κυρίως παρακάτω). Δηλαδή σα να λέμε υπάρχει κόσμος που αντιδρά για το ψήφισμα αλλά παράλληλα θεωρεί πως θα έπρεπε να έχει γίνει ανά κατηγορίες: οι 100 μεγάλοι Έλληνες γιατροί, οι 100 μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, οι 100 μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί και πάει λέγοντας. Αστειότητες. Όταν μιλάμε για ένα ιστορικό ψήφισμα, όπως το εν λόγω, είναι δεδομένο ότι θα προκύψει ένα μωσαϊκό ιδιοτήτων με τις πλείστες όσες διαφοροποιήσεις. Όπως επίσης είναι χαζό να προσπαθούμε να επικεντρωθούμε στο χειροπιαστόν ή μη του αντικειμένου του καθενός (διότι και αυτό το διάβασα ξανά και ξανά) ότι πχ ο Παπανικολάου έχει σώσει κόσμο σε ολόκληρη την Υφήλιο. Δηλαδή σα να λέμε να ασχοληθούμε μόνο με γιατρούς; Ο Πλάτωνας που επηρέασε την παγκόσμια σκέψη (είτε ευθέως είτε μέσω του Αριστοτέλη) και άλλαξε ακόμη και την καθημερινότητα της ανθρωπότητας ολόκληρης να ριφθεί στον Καιάδα; Επίσης, δεν έχει την παραμικρή αξία η όλη επιχειρηματολογία που έχει προκύψει και σύμφωνα με την οποίαν γιατί αυτός στο 80φεύγα ενώ έπρεπε πιο πάνω ενώ εκείνος το 20φεύγα ενώ έπρεπε πιο κάτω, διότι απλούστατα έχει να κάνει με διαφορά ψήφων και όχι με τους λόγους της ψήφου. Σημασία πχ δεν έχει αν τον τάδε τον ψήφισαν χίλιοι αντί για χίλιους εκατόν δύο, αλλά γιατί τον ψήφισε έστω και ένας (παράδειγμα, ξαναλέω). Βέβαια τα γνωρίζουμε τα κουσούρια μας και είναι δεδομένο ότι με την οποιανδήποτε εκατοντάδα πάλι κάτι θα είχαμε να βρούμε και να προσάψουμε ως αρνητικό και μειονέκτημα (sic) και ως συνήθως (ω, του θαύματος) πάλι βαράμε στον γάμο του Καραγκιόζη διότι μας ξεφεύγει η ουσία...

Στο πρώτο ψήφισμα δινόταν η δυνατότητα να ψηφίσεις για 5 μεγάλους Έλληνες. Μμμμμ... 5 προσωπικότητες μέσα από μια ιστορική διαδρομή που μετράει χιλιετίες ύπαρξης δεν είναι καθόλου εύκολο όχι επειδή πρέπει να επιλέξεις ποιους να βάλεις μέσα αλλά επειδή πρέπει οπωσδήποτε να σκεφτείς ποιους ν'αφήσεις έξω. Οι τομείς είναι αμέτρητοι και με την πάροδο των αιώνων διαφορετικά τα δεδομένα ακόμη και των ιδίων. Επί παραδείγματι, γιατρός ο Παπανικολάου, γιατρός και ο Ιπποκράτης. Ίδιοι γιατροί όμως; Σε καμία περίπτωση. Ποιητής ο Όμηρος, ποιητής και ο Ελύτης. Ίδιοι ποιητές; Όχι βέβαια. Και πάει λέγοντας. Το πρώτο μεγάλο λάθος που κάνουμε έχει να κάνει ακριβώς με αυτό, ότι δηλαδή βάζουμε τα πάντα στο ίδιο καζάνι (δογματικά) και δυστυχώς ουδείς κατανοεί πως με τέτοια νοοτροπία ουσιαστικά είναι σα να ερμηνεύουμε τους 100 μεγάλους όχι ως προσωπικότητες αλλά ως αντικείμενα ενασχόλησής των. Όπως είπαμε όμως μέσα από τα δεδομένα του αντικειμένου του καθενός προέκυψε και η προσφορά του και την προσφορά κρίνουμε. Ούτε το αντικείμενο, ούτε τα επιμέρους δεδομένα. Συνεπώς μέσα στο όλο πολιτισμικό σύνολο της ιστορικής Ελλάδος δεν είναι παράλογο να είναι στην ίδιαν εκατοντάδα ο Πλάτωνας με τον Καποδίστρια με τον Όμηρο με τον Βέγγο κλπ, κλπ, κλπ. Η ψηφοφορία δεν είχε να κάνει με τα πρόσωπα, είχε να κάνει με την προσφορά των προσώπων στον τομέα τους.

Όπως έλεγα όμως και πιο πριν το να επιλέξεις 5 Έλληνες μέσα από μερικές χιλιετίες δεν είναι καθόλου εύκολο και δημιουργεί προβλήματα. Ουσιαστικά το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνεις ήταν να χωρίσεις την ιστορία σε συγκεκριμένες περιόδους. Η πρώτη περίοδος εκτιμώ πως έπρεπε να είναι η αρχαιότητα, η δεύτερη το Βυζάντιο, η τρίτη τα υπόδουλα μεταβυζαντινά χρόνια και η τέταρτη το νεότερο κράτος. Εγώ τουλάχιστον αυτό έπραξα. Θα μου πείτε -και σωστά- "μα έτσι όπως χώρισες την ιστορία τα χρονικά διαστήματα είναι τελείως άνισα". Συμφωνώ απόλυτα, όμως έτσι όπως έγινε ο διαχωρισμός τουλάχιστον υπάρχει μια σχετική ακολουθία στις επιμέρους συνθήκες. Ο επόμενος διαχωρισμός έπρεπε να γίνει με βάση το αντικείμενο, όχι όμως με αυστηρά κριτήρια. Επί παραδείγματι σε πολιτικά (με την τελείως ευρεία έννοια κι ουχί με την μικρόνοη που οι σύγχρονοι τα έχουμε ταυτίσει), πολιτισμός (πιο πολύ με την σημερινή έννοια, του "χειροπιαστού" δηλαδή), φιλοσοφία κλπ. Εδώ φυσικά αρχίζει ήδη ν'ανοίγει κάπως η "ψαλίδα" διότι πλέον εκτός από τα προσωπικά γούστα του καθενός μεγάλο ρόλο παίζουν και οι ιστορικές γνώσεις αλλά προπάντων τα προσωπικά ενδιαφέροντα. Τι εννοώ... Το ότι ο Δημήτρης Χορν ήταν μια μέγιστη μορφή του ελληνικού θεάτρου είναι γεγονός αναμφισβήτητο, δεδομένου όμως ότι το θέατρο είναι εκτός των ενδιαφερόντων μου ούτε θα σκεφτόμουν τον ψήφιζα, ούτε τον ψήφισα. Αυτό δεν σημαίνει πως όσοι τον ψήφισαν δεν έπραξαν ορθά, διότι προπάντων έχει να κάνει όπως είπαμε με την οπτική γωνία του καθενός. Ποια ήταν λοιπόν η δική μου πεντάδα;
Ηράκλειτος, Πλάτωνας, Περικλής, Ελευθέριος Βενιζέλος και Μέγας Αλέξανδρος, τον καθένα για δοαφορετικούς λόγους. Ας μπω στον κόπο να γράψω 2-3 λόγια επί τούτου.
Κατ' αρχήν ο Ηράκλειτος είναι ο αγαπημένος μου φιλόσοφος. Αποτελεί πραγματική τραγωδία για την ανθρωπότητα το γεγονός ότι η πραγματεία του δεν έχει σωθεί, πλην ελαχίστων αποσπασμάτων. Ο (μεγάλος μπαμπάς όλων μας) Ηράκλειτος είχε χαρακτηρισθεί από την αρχαιότητα "σκοτεινός" όχι για άλλον λόγο παρά για τ'ό,τι ήταν δυσνόητος. Η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι (παρόλο που εμείς κρίνουμε από τα αποσπάσματα). Ο Ηράκλειτος ήταν διαυγέστατος και ευκρινέστατος, το πρόβλημά του ήταν όμως ότι μίλαγε για θέματα που εκ των πραγμάτων οι συμπολίτες του είτε αδυνατούσαν να κάνουν και να εφαρμόσουν, είτε απλώς δεν είχαν το γνωστικό επίπεδο να κατανοήσουν στην ουσία τους. Τέλος πάντων, αυτό το τελευταίο σηκώνει μεγάλη κουβέντα και δεν είναι επί της παρούσης. Η ουσία είναι ότι η σκέψη του Ηρακλείτου είναι ακόμη και σήμερα μοναδική. Θα σας φανεί περίεργο, αλλά διαβάζωντας Ηράκλειτο ηρεμείς (παρόλο που την ίδιαν στιγμή χάνεις τον ύπνο σου. Δεν είναι τυχαίο αυτό που είχε πει ο Σωκράτης, ότι "νομίζω πως όσα κατάλαβα ήταν πολύ σημαντικό. Το ίδιο και όσα δεν κατάλαβα")...
Ο Πλάτωνας, τώρα, είναι μια άλλη εξαιρετική περίπτωση. Όταν είχα διαβάσει τον Τίμαιο (που θεωρώ ίσως το κορυφαίο -τουλάχιστον σωσμένο- αρχαιοελληνικό σύγγραμα όλων των εποχών) είχα σοκαριστεί. Για την ακρίβεια ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι εννοούμε με την λέξη "σοφός". Ο τρόπος σκέψης του Πλάτωνα (ο οποίος παρά τα όσα κυκλοφορούν ως φήμες) κατά κύριο λόγο στον Ηράκλειτο στηρίζθηκε, αφού φυσικά εμπλουτίσθηκε με τον αριστουργηματικό τρόπο σκέψης του. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσα να πω ότι άξιζε την ψήφο μου μόνο και μόνο επειδή υπήρξε μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη, όμως δεν πρέπει να είμεθα μικροπρεπείς. Πολλοί έχουν κάτι αρνητικό να προσάψουν στον Πλάτωνα. Καλώς ή κακώς οι περισσότεροι εξ αυτών είτε δεν τον έχουν διαβάσει καν, είτε τον έχουν διαβάσει τελείως αποσπασματικά και κυρίως από παραπομπές άλλων. Μην αναφέρω φυσικά αυτούς που τον ξέρουν μόνο ως όνομα κιόλας, αλλά παρά ταύτα και με τρόπο ανεξήγητα μαγευτικό έχουν πολλά ράμματα για τη γούνα του. Διαβάζοντας Πλάτωνα κυριολεκτικά σου λύνονται οι περισσότερες απορίες για το μεγαλείο του Κόσμου και της Ζωής.
Περικλής ο επόμενος: αν ο Ηράκλειτος είναι ο μεγάλος πατέρας μας σε επίπεδο σκέψης, ο Περικλής είναι αναμφίβολα ο μεγάλος πατέρας όλων μας σε επίπεδο χειροπιαστής καθημερινότητας. Νους που ίσως μόνο μια φορά πέρασε από ολόκληρο τον κόσμο. Η Δημοκρατία οφείλεται σε αυτόν, παρόλο που είχαν συμβάλει τα μέγιστα πολλοί άλλοι πριν αυτόν. Η πολιτισμική τελειότητα της αρχαίας Αθήνας τα λέει όλα. Η μοναδική περίοδος σε ολόκληρη την ανθρωπότητα που ο άνθρωπος μεγαλούργησε, αφήνωντάς μας παντού διαμάντια: ανθρώπινα δικαιώματα, θέατρο, νόμοι, πολιτισμός. Τα πάντα. Πολύς κόσμος ξέρει τον Περικλή μόνο από τα ελάχιστα που μάθαμε γι'αυτόν στο σχολείο (όσοι διαβάζανε δηλαδή), κάποιοι άλλοι μόνο από το παλιό εικοσάρικο. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ήταν τέλειος, διότι τέτοιος άνθρωπος δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Και μόνο η προσφορά του στην Δημοκρατία όμως είναι πέραν πάσης συζητήσεως και αμφισβήτησης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που αντίκρυσα την προτομή του στο Μουσείο του Βερολίνου...
Ελευθέριος Βενιζέλος. Χάρη σε αυτόν υπάρχουμε σήμερα. Τόσο απλό, παρόλο που (και αυτό) σηκώνει τεράστια συζήτηση. Μιλώντας για τον Βενιζέλο εννοούμε κυριολεκτικά τον άνθρωπο που έβλεπε πολλές δεκαετίες μπροστά. Και μόνο να σκεφτείτε ότι σχεδόν διπλασίασε και διατήρησε έτσι την Ελλάδα έστω και μετά από χαμένο πόλεμο λέει πολλά. Κάτι που δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος είναι και το ότι ο Βενιζέλος ασχολήθηκε πολύ και με τα γράμματα. Μέγιστος.
Επίτηδες άφησα για τελευταίο τον Μεγαλέξανδρο, ένα πρόσωπο που θεωρείται (ηλιθιωδώς) υπερεκτιμημένο και έχει πέσει (κυριολεκτικά) θύμα της υποτιθέμενης "αντιφά" επιχειρηματολογίας (my ass). Είτε αρέσει, είτε όχι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές παγκοσμίως και κυρίως, σε θέματα που των περισσοτέρων το μυαλό δεν πάει καν. Είθισται να παρουσιάζεται ως αιμοσταγής φασίστας που έκανε μια τεράστια εκστρατεία και απλώς ξεκοίλιαζε κόσμο για το προσωπικό του γαμώτο. Ναι, οφείλω να ομολογήσω ότι η προπαγάνδα έχει κάνει πολύ καλά τη δουλειά της. Καλώς ή κακώς ο πόλεμος (για την σημασία του οποίου γενικώς και ειδικώς πρώτος είχε μιλήσει ο Ηράκλειτος) είναι κυριολεκτικά η πλέον διαχρονική παρουσία σε ολόκληρον τον κόσμο, σε όλες τις χρονικές περιόδους και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αυτό τείνουμε να το ξεχνάμε. Θα μου πείτε φυσικά ότι ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος δηλαδή κάτι φρικτό. Ναι, όμως υπάρχουν πόλεμοι και πόλεμοι και παρακαλώ να μην παρεξηγηθεί αυτό που λέω. Μέχρι πριν μερικούς αιώνες για να κάνεις πόλεμο έπαιζες προτίστως το κεφάλι σου. Δεν υπήρχαν αεροσκάφη, δεν υπήρχαν βόμβες, δεν υπήρχαν άρματα μάχης. Τον αντίπαλο τον έβλεπες ζωντανό μπροστά σου. Συνεπώς τα όσα είχε κάνει ο Αλέξανδρος δεν ήταν πόλεμος σύγχρονου αμερικανικού τύπου για πετρέλαια και μην τα μπερδεύουμε όλα. Μην ξεφεύγουμε όμως. Ο Αλέξανδρος ήταν μυαλό από τα ελάχιστα. Οι τακτικές και οι στρατηγικές του παρέμειναν διαχρονικά αξεπέραστες (ίσως μόνο ο Αννίβας ο Καρχηδόνιος να μπορεί να θεωρηθεί εφάμιλλός του σε αυτόν τον τομέα). Η οξύνοια και η ιδιοφυϊα του δεν αμφισβητούνται από κανέναν, το ίδιο και οι ικανότητές του στην μάχη. Αυτό που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί όμως είναι ότι οι ικανότητές του δεν περιορίζονταν εκεί. Τα σημεία όπου έφτιαξε πόλεις, ο τρόπος που χειρίστηκε την συμφιλίωση των κατακτημένων λαών (με γάμους στρατιωτών του) και πάει λέγοντας, η ιξίσωσή του με τους απλούς στρατιώτες του κλπ, κλπ. Ο Αλέξανδρος παρουσιάζεται ως αιμοσταγής δολοφόνος, όμως ουδείς μας έχει εξηγήσει το γιατί απολάμβανε τον απόλυτο σεβασμό όλων των συμμαχητών του. Ακόμη και στο νεκροκρέββατό του όταν κυριολεκτικά είχαν όλα τελειώσει, όλοι πέρασαν να τον αποχαιρετήσουν με δάκρυα στα μάτια. Μήπως δεν ήξεραν τη μοίρα του Κλείττου; Ή μήπως τελικά εμείς αγνοούμε πολλά πράγματα για την ζωή του; Διότι για τα ίδια πράγματα που αγνοούμε τον ακολουθούσαν επί σειρά ετών στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Δεν ήταν ηλίθιοι οι στρατηγοί και οι στρατιώτες του. Δεν έφυγαν παρά τη θέλησή τους από τα σπίτια τους. Αν στον πατέρα του, Φίλιππο Β', οφείλεται στην θεωρία και στα πρώτα βήματα το πρώτο ενιαίο ελληνικό κράτος, στον Αλέξανδρο οφείλεται η οριστική ολοκλήρωση αυτού του εγχειρήματος. Επίσης, αναφορικά με την εκστρατεία του κατά των Περσών είθισται να αποκρύπτεται το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ήταν ο μοναδικός που έθεσε ως στόχο το να ηρεμήσει το ενιαίο ελληνικό κράτος από τη διαρκή περσική απειλή. Πρακτικά δηλαδή για το σχέδιό του το να συγκρουστεί με τους Πέρσες μέσα στο ίδιο τους το σπίτι πλέον ήταν μονόδρομος. Και είτε αρέσει, είτε όχι, δεν ήταν παράλλογος μονόδρομος. Η προσφορά του Αλεξάνδρου στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ήταν τεράστια και ανεκτίμητη, τόσο πολιτικά όσο και πολιτισμικά. Ναι μεν από αυτήν προέκυψαν τα μύρια όσα μειονεκτήματα -πάντα έτσι γίνεται όμως και παντού- ίσως όσα είχε και ο ίδιος, ναι μεν τελικώς μέχρι και ίδιος έπεσε θύμα της μεγαλομανίας του, όπως είπαμε όμως ουδείς τέλειος. Και για να μην ξεχνάμε, ποτέ άλλωτε τόσοι λίγοι δεν κατάφεραν αναλογικά τόσα πολλά και υπό τόσο αντίξοες συνθήκες. Νομίζω ότι λέει πολλά αυτό...
Πάνω κάτω αυτά ήταν τα κριτήριά μου για την πεντάδα που επέλεξα. Ενστάσεις σίγουρα θα υπάρξουν και πολλές ίσως να είναι λογικές. Πχ το γιατί άφησα απ'έξω το Βυζάντιο (το ν'αφήνεις απ'έξω έναν Πλήθωνα δεν είναι και λίγο), ή γιατί δεν ψήφισα κάποιον από την Εθνεγερσία (100 βρίσκεις μόνο τότε) και πάει λέγοντας. Μα όπως είπα, έπρεπε να επιλέγω μόλις 5. Το ότι δεν ψήφισα πχ τον Κολωκοτρώνη δεν σημαίνει ότι τον αγνόησα, αλλά ότι σκέφτηκα λίγο διαφορετικά, με άλλα κριτήρια. Ούτε το γεγονός ότι επέλεξα Πλάτωνα αντί για Αριστοτέλη ενώ γνωρίζω ότι ο τρόπος σκέψης όχι μόνο επιστημονικά αλλά και σε καθημερινό επίπεδο είναι αριστοτελικός σημαίνει κάτι. Είπαμε, εδώ εμπλέκονται τα προσωπικά γούστα του καθενός. Τέλος πάντων, νομίζω καταλάβατε πάνω-κάτω τι ακριβώς θέλω να πω. Ξέφυγα όμως, διότι το θέμα μας είναι οι 100 μεγάλοι Έλληνες...

Στους οποίους είδαμε πράγματα και θαύματα. Όπως έλεγα η αξία του εν λόγω δημοψηφίσματος είναι κυριολεκτικά ανεκτίμητη διότι μας δείχνει και τι γνώσεις έχουμε και πως σκεφτόμαστε. Ας αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιους εξ αυτών: Βουγιουκλάκη, Ζαγοράκης, Λαζόπουλος, Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, Μέγας Κωνσταντίνος, Ιουστινιανός, Γεώργιος Παπαδόπουλος και πόσοι άλλοι ακόμη.... Ναι, με πιάσατε: τι δουλειά έχουν αυτοί στους μεγάλους Έλληνες; Διότι εδώ πλέον δεν μιλάμε για γούστα του καθενός αλλά για ισοπέδωση. Διότι ναι μεν η επιλογή προσώπων αφού έχει να κάνει με επιμέρους παράγοντες διαπνέεται από υποκειμενικότητα, αυτό όμως είναι τελείως διαφορετικό από το "δεν ξέρω που μου παν τα 4".
Το γεγονός ότι ψηφίστηκε ο Βέγγος το θεωρώ σωστό. Ο Βέγγος είναι από τους κορυφαίους ηθοποιούς όλων των εποχών. Ειδικότερα όταν έπαιξε σε ρόλους δραματικούς, κυριολεκτικά ξεφτίλισε τους ρόλους λες και δεν υπήρχαν. Βλέποντας τον Βέγγο ώρες, ώρες αναρωτιέσαι αν όντως πρόκειται για σεμινάριο υποκριτικής ή για κάτι βαθύτερο που βγαίνει από τα σώψυχά του. Μέχρι και στις κωμωδίες, ο Βέγγος είχε τη δυνατότητα να προσδίδει κάτι εύθυμο σε καταστάσεις ή και πρόσωπα τελείως τραγικά. Αυτά ναι, είναι σημαντικά κριτήρια και θεωρώ ότι όσοι επέλεξαν Βέγγο έπραξαν καλώς. Η Βουγιουκλάκη όμως τι έχει προσφέρει; Ας μου εξηγήσει κάποιος. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το δημοψήφισμα ήταν για τους 100 σημαντικότερους, όχι τους 100 πιο δημοφιλείς. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Μέγας Κωνσταντίνος: ο αυτοκράτορας που ονομάστηκε μέγας επειδή απλώς μετονόμασε μια πόλη από Βυζάντιο σε Νέα Ρώμη (η λέξη Κωνσταντινούπολη είναι πολύ μεταγενέστερη), επειδή σκότωσε τον γιό του (Κρίσπο) και τη γυναίκα του (Φαύστα), επειδή είδε ένα όραμα που ουδείς άλλος είδε (και δη, σε μία γλώσσα που δεν γνώριζε κιόλας), επειδή θεωρείται ο θεμελιωτής μιας θρησκείας την οποίαν δεν ακολούθησε ποτέ. Είμαι συγκλονισμένος. Α, και μια λεπτομέρεια: ο Κωνσταντίνος δεν ήταν καν Έλληνας. Ρωμαίος ήταν γενηθείς στην Νίκαια (Νις της σημερινής Σερβίας). Γιατί ψηφίστηκε συνεπώς ο Κωνσταντίνος; μα ακριβώς διότι θεωρείται ο θεμελιωτής του Χριστιανισμού άρα είναι δογματικά καλός (για κάποιους).
Ιουστινιανός: μια ακόμη ενδιαφέρουσα περίπτωση Ρωμαίου (κυριολεκτικά, δεν ήξερε γρη ελληνικά άλλωστε, μήτε ρίζα ελληνική είχε). Αυτός εδώ πιθανότερα ψηφίστηκε για την εδραίωση της Αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (έχουμε ξαναπεί ότι ο όρος Βυζαντινή Αυτοκρατορία πρωτοεμφανίσθηκε αιώνες μετά, σε συγκεκριμένους κύκλους και με συγκεκριμένους σκοπούς) στην πλάτη του Ελληνισμού, παρά για τα αδιαμφισβήτητα στρατηγικά του προσόντα. Πέραν τούτου, μένω με την απορία.
Ζαγοράκης: ναι, ήταν ο αρχηγός της Εθνικής όταν πήραμε το κατσαρόλι. Κάτι άλλο; Τελικώς το ερώτημα πόσο αστείοι είμαστε λαμβάνει την δραματική του απάντηση.
Παπαδόπουλος: μια ακόμη τεράστια μορφή της ελληνικής ιστορίας. Κυριολεκτιώ: τεράστια. Διότι το να σε καταριέται τόσος κόσμος ακόμη και τόσα χρόνια μετά τον θάνατό σου δείχνει μια εκπληκτική ικανότητα να συσπειρώνεις τους πάντες απέναντί σου. Ο άνθρωπος που θα σε έστελνε στην εξορία ή θα σε βασάνιζε ή θα σε σκότωνε αν το χρώμα που σου άρεσε δεν ήταν το... "σωστό", ο άνθρωπος που απλώς αποτέλεσε πιόνι ξένων συμφερόντων, ο άνθρωπος που κατέλυσε την Ελληνική Δημοκρατία καθιστώντας της... δημιοκρατία, ο άνθρωπος που ακύρωσε το Ελληνικό Σύνταγμα στο όνομα ξένων συμφερόντων αγνοώντας το αίμα που είχε χυθεί στο παρελθόν γι'αυτό το Σύνταγμα. Δεν θα διαφωνήσω ότι όλο και κάτι καλό θα έκανε κι αυτός (εξάλλου μην είμαστε άδικοι, άνθρωπος που να κάνει τα πάντα μόνο λάθος δεν υπάρχουν) αλλά ας έρθει ένας να μου τα πει ρε παιδιά διότι ομολογώ την άγνοιά μου ως προς αυτό το θέμα. Και τέλος πάντων, όσα καλά κι αν έκανε, σύγκριση με τα εγκλήματα που διέπραξε δεν υφίσταται. Δεν θα διαφωνήσω ότι ήταν αναμφίβολα ιδεολόγος και έκανε αυτό που πίστευε. Ξεχνάμε όμως ότι ιδεολόγος ήταν πχ και ο Χίτλερ. Η περίπτωση του Παπαδόπουλου όμως έχει και μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή: είναι δίπλα-δίπλα με τον Παναγούλη. Πιθανολογώ για να τρίζουν τα κόκκαλα και των δύο...
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: ο αείμνηστος. Όσο κι αν σφουγγίζω το μυαλό μου, λόγο δε βρίσκω. Εκτός αν θεωρείται σημαντικό επίτευγμα ο σύγχρονος διχασμός του ελληνισμού, με ζητήματα ανούσια όπως τα περί ταυτοτήτων κλπ. Ο Χριστόδουλος ήταν "παλαιάς κοπής" ιερώμενος. Βυζαντινής για την ακρίβεια. Θεωρούσε ότι οι πολίτες έχουν νόημα ύπαρξης μόνο υπό την σκεπή της εκκλησίας και προφανώς γι'αυτό δεν έκρυψε ποτέ τις πολιτικές βλέψεις του. Δεν ξέρω τι μπορεί να προσέφερε εντός της εκκλησίας, αν και υποψιάζομαι όχι ιδιαιτέρως πολλά αν θυμηθώ τα αποτελέσματα της περιβόητης κάθαρσης τόσο με τα ροζ σκάνδαλα που είχαν ξεσπάσει, όσο και με τα εκατομμυριάκια που πηγαιοέρχονταν, αλλά αντικειμενικά μιλώντας, λόγο ύπαρξής του στους 100 δεν βρίσκω. Εξάλλου αν θέλουμε να μιλήσουμε για προσφορά στην εκκλησία τότε μόνο ο Γεννάδιος Σχολάριος και ο Γρηγόριος (επί Εθνεγερσίας) "αξίζουν" αυτόν τον τίτλο. Ο πρώτος για την συμφωνία του με τον Σουλτάνο, ο δεύτερος για τον αφορισμό της Επαναστάσεως. Λυπάμαι, αλλά άλλον λόγο δε βλέπω...
Λαζόπουλος: ααααα, ο αγαπημένος ισοπεδωτής των πάντων στην σύγχρονη Ελλάδα. Δεν θα διαφωνήσω, πρόκειται για τεράστιο μυαλό. πανέξυπνος με όλη τη σημασία της λέξεως. Επίσης το χιούμορ του είναι καυστικότατο και σε αμεσότητα με το κοινό. Ως εκεί όμως. Διότι ο Λαζόπουλος εκτός από απόλυτος αντιγραφέας του Χάρι Κλύνν δείχνει να ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να κρίνουν τους πάντες αλλά ουδείς έχει το δικαίωμα να κρίνει αυτούς. Χώρια ότι έχει μια εκπληκτική ικανότητα να παρουσιάζει τα γεγονότα όχι όπως είναι αλλά όπως τα γουστάρει (τρανό παράδειγμα τα όσα έλεγε για τα "Δεκεμβριανά"). Μάλλον δεν έχουμε σωστή εικόνα της σάτυρας, δεν ξέρω. Ίσως επειδή δεν έχουμε διαβάσει ποτέ Αριστοφάνη υποθέτω. Διότι μεταξύ άλλων συγχέουμε την σάτυρα (που είναι καυστική από την φύση της) με την ισοπέδωση.
Ή μήπως έχει σχέση ο... Όθωνας ρε παιδιά (έλεος!!!).
θα διακινδυνεύσω επίσης ν'ακούσω τα σχολιανά μου (όχι ότι με ενδιαφέρει βέβαια), αλλά μήπως μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος πχ τι δουλειά έχει ο Φλωράκης με τον Μπελογιάννη στους 100 μεγάλους Έλληνες; Τον Γλέζο και τον Παναγούλη το καταλαβαίνω. Τον Βελουχιώτη επίσης. Τον Φλωράκη και τον Μπελογιάννη, όχι. Διότι το θέμα μας δεν είναι σε ποιους στάθηκε άδικη η μοίρα, ή ποιοι ήταν τα θύματα των περιστάσεων, αλλά όπως έχουμε ξαναπεί, η προσφορά του καθενός. Ακούω απόψεις. Ως επίσης δεν κατανόησα πλήρως την ύπαρξη τόσων πολλών μπουζουκτσίδων στην πρώτη εκατοντάδα. Και πάει λέγοντας...
Φυσικά υπάρχει και η ανάποδη πλευρά. Έχω διαβάσει πχ κάποιες ενστάσεις σχετικά με την ύπαρξη του Γκάλη. κατ' εμέ η παρουσία του Γκάλη ήταν επιβεβλημένη. Δυστυχώς δεν έχουμε κατανοήσει ότι οι επιτυχίες που έχουμε πανηγυρίσει σε όλα τα αθλήματα (ακόμη και οι ντοπαρισμένες) στον Γκάλη οφείλονται. Ο Γκάλης ήταν αυτός που μας άνοιξε τα μάτια σε πολλά ζητήματα. Η προσφορά του στον ελληνικό αθλητισμό είναι τεράστια, ακριβώς επειδή ήταν ο πρώτος που έδειξε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους τι σημαίνει επαγγελματίας αθλητής με την κυριολεκτική έννοια. Μακρυγορώ όμως και θα χάσω την ουσία...

Όπως έχετε καταλάβει αυτό το θέμα που αναλύω είναι καθαρά υποκειμενικό. Το αναγνωρίζω. Θεωρώ όμως ότι μπορώ ν'αναγνωρίσω την τεράστια διαφορά του πότε ένα πρόσωπο προέκυψε στην εκατοντάδα επειδή είναι απλά δημοφιλές από το πότε προέκυψε επειδή αναγνωρίστηκε η προσφορά του στον τομέα του (ίσως και όχι μόνο εκεί). Πολλά από τα πρόσωπα που ψηφίστηκαν καλώς ή κακώς εξακολουθούν να παραμένουν τελείως άγνωστα ακόμη και σε όσους τα επέλεξαν. Κάποια άλλα εξακολουθούν να παραμένουν τελείως άγνωστα και στους υπολοίπους. Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων. Ο Μέγας Αλέξανδρος, τον οποίον έχω διαπιστώσει ότι ο περισσότερος κόσμος επέλεξε όχι για την προσφορά του και την προσωπικότητά του αλλά καθαρά για την διένεξή μας με τους Σκοπιανούς. Ο Παπαδόπουλος δεν επελέχθη μόνο από τους νοσταλγούς της χούντας (οι οποίοι είναι ελάχιστοι κιόλας) αλλά και από εκείνους τους λαχανοντολμάδες που αναπολούν κάτι που δεν γνώρισαν ποτέ και το οποίο αν -χτύπα ξύλο- το είχαμε σήμερα θα απαγόρευε μέχρι και σε αυτούς να λένε τη γνώμη τους και να κινούνται ελεύθερα. Οι πλείστοι όσοι θρησκοΕΛόπληκτοι που θεωρούν ότι ελληνισμός και χριστιανισμός είναι έννοιες ταυτόσημες ενώ στην πραγματικότητα είναι απολύτως και αντιδιαμετρικά αντίθετες επίσης επιδόθηκαν σε σωρεία ψήφων σε ανθρώπους που είτε αποτελούν απλά "επιβεβαίωση" της δικιάς τους νοοτροπίας, είτε δεν έχουν καν την παραμικρή σχέση με το θέμα. Τι δουλειά έχει ο Χριστόδουλος ρε παιδιά; Μπορεί ως άνθρωπος να ήταν γίγας μορφώσεως καθώς και αξιοσέβαστος. Και τιλέει αυτό; Ελαττώθηκαν οι άποροι επί των ημερών του; Καλυτερεύσε η ζωή των ορφανών; Βελτιώθηκε η πνευματική υγεία του θρησκόληπτου ελληνικού ποιμνίου; Τίποτε απ'όλ'αυτά. Άρα για ποια προσφορά μιλάμε; Επειδή όταν είδε τα ζόρια κατέβασε τα πρόβατα στον δρόμο; Εδώ μιλάμε ότι ο άνθρωπος χειροκρότησε με χαρά τον πάπα επειδή απλά ο τελευταίος ζήτησε συγγνώμη για την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους σταυροφόρους το 1204. Έλεος δηλαδή... Αυτό ήταν το πρόβλημά μας; Άσε που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν κάν ότι η άλωσης ήταν το μεθεόρτιο των χειρισμών του τότε αυτοκράτορα Αλεξίου (κατά κύριο λόγο).

Έχουμε ξαναπεί ότι η Ιστορία (και κεφαλαίο) είναι κάτι το αντικειμενικό. Η ερμηνεία της είναι που διαφέρει από μυαλό σε μυαλό. Άλλοι θέλουν να την βλέπουν έτσι, άλλοι να την βλέπουν γιουβέτσι. Η ιστορία όμως ούτε αλλάζει, ούτε ξαναγράφεται. Είναι δηλαδή οξύμωρο να κατηγορούμε τους Σκοπιανούς για παραχάραξη της ιστορία (που την κάνουν) όταν κι εμείς οι ίδιοι κάνουμε εδώ μέσα ακριβώς το ίδιο πράγμα, έστω και σε άλλα ζητήματα. Επίσης, είναι θλιβερό το να θεωρούμε ιστορικά τεκμήρια τις δικές μας ανιστόρητες απόψεις, ή ακόμη χειρότερα το να παρουσιάζουμε ως ιστορικό γεγονός την ίδια μας την αμάθεια και αγραμματοσύνη. Το φταίει ο Μεγαλέξανδρος αν εμείς δεν έχουμε διαβάσει ποτέ το ποιος πραγματικά ήταν;
Σε γενικές γραμμές με ένα μεγάλο μέρος των επιλογών όλων μας για τους 100 συμφωνώ. Συμφωνώ ακόμη κι εκεί που ενδεχομένως να έχω ενστάσεις. Τελικώς έχουμε και κόσμο που δεν είναι ανιστόρητοι. Φυσικά μέσα σε αυτούς εμπλέκονται και αρκετοί που νομίζουν ότι ξέρουν ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τίποτε. Επίσης, παρά τα όσα προκύπτουν από το κείμενό μου, οι διαφωνίες μου δε περιορίζονται μόνο σε όσους μπήκαν αν και δεν θά'πρεπε. Υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μπήκαν ενώ θα έπρεπε, όπως ο τεράστιος Ιουλιανός επί παραδείγματι. Ατελείωτη κι αυτή η λίστα. Όμως η γενική ιδέα απλώς επιβεβαιώθηκε: όχι μόνο δεν ξέρουμε που παν τα τέσσερα, αλλά θέλουμε να έχουμε και άποψη επι παντός επιστητού θεωρόντας ότι είναι και η μοναδική σωστή, αγνοώντας ότι σε ένα τέτοιο θέμα με τόσο υποκειμενικές παραμέτρους το τι εστί πραγματικά σωστό και τι λάθος πρακτικά δεν έχει νόημα να το συζητάμε. Κάποιος μικρόνοος που επί χούντας μπορεί να πλούτησε πίνωντας το αίμα αθώων συμπολιτών του είναι σαφές ότι έχει επιχειρήματα να πει σχετικά με την ψήφο του στον Παπαδόπουλο. Η άποψή του είναι αναμφίβολλα υποκειμενικά σωστή. Όταν όμως συγχέουμε την υποκειμενικότητα με την αντικειμενικότητα τότε έχουμε πρόβλημα και μάλιστα, μεγάλο.

Τελικώς ξέρετε ποιο είναι το συμπέρασμα από την όλη ιστορία με τους 100 μεγάλους Έλληνες; Ότι όντως συγχέουμε το υποκειμενικά σωστό με το αντικειμενικά σωστό, το απλά δημοφιλές με το κυριολεκτικά ωφέλιμο, τα προσωπικά μας πάθη και λόξες με την την απαξία ή υπερτίμηση προσώπων, την προσωπική μας άγνοια με τα ιστορικά γεγονότα. Ίσως το γεγονός ότι δεν έχουμε μεγάλη επαφή με την απτή πραγματικότητα να μην είναι τόσο παράλογο τελικώς. Διότι το πρόβλημά μας είναι μέσα στο μυαλό μας το ίδιο και δεν υπάρχει εγχείρηση που να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο πρόβλημα.
Παιδεία χρειάζεται και δεν την διαθέτουμε. Και προσωπικά φοβάμαι ότι δεν θα την αποκτήσουμε ποτέ.

Χαίρετε.

ΥΓ Θερμά συγχαρητήρια στους συντελεστές της εκπομπής για την παρουσίαση του Αριστοτέλη. Πρέπει να απαιτήθηκε τεράστια προσπάθεια και κόπος για να γίνει μια τόσο βαρετή, ανούσια και άστοχη παρουσίαση. Παρεμπιπτόντως, το "Όργανο" δεν πρέπει να το είχε διαβάσει ούτε ένας. Ιδίως τα του google ήταν αριστούργημα. Θερμά συγχαρητήρια.

Μπόχα-βρώμα, ο επίλογος

Τελικώς έχετε καταλάβει σε ποιο συμπέρασμα καταλήγουμε απ'όλ'αυτά; Πως είπατε; Στο γαμιέται ο ΠΑΟ και η λεωφόρος; Παρακαλώ οι κάφροι, οι ηλίθιοι και οι μικρόνοοι να περάσουν έξω και να κλείσουν και την πόρτα...

Ας πάρουμε λίγο την ιστορία από την αρχή. Όταν δημιουργήκαν και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός υπήρχε ένα τεράστιο ιστορικό στάτους με κοινωνικές (κατά κύριο λόγο) προεκτάσεις από πίσω. Δεν θα κάτσω φυσικά να τα αναφέρω λεπτομερώς όλα αυτά, διότι αν μπω σε αυτήν την διαδικασία δεν θα τελειώσω ούτε τον άλλον μήνα. Την κεντρική ιδέα όμως την έχετε όλοι ακουστά, ότι ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα της αριστοκρατίας, η ομάδα των πλουσίων, ενώ ο Ολυμπιακός η ομάδα του λαού, της φτωχογειτονιάς. Σε γενικές γραμμές ισχύει αυτό. Το ότι ο Ολυμπιακός γιγαντώθηκε ως σύλλογος και πιο γρήγορα και περισσότερο σε σχέση με τον Παναθηναϊκό αλλά και με όλους τους υπολοίπους είναι μια αρκετά μπλεγμένη ιστορία. Δεν συνέβη λόγω των τίτλων μόνο. Για την ακρίβεια ήταν σαν συγκοινονούντα δοχεία: η αύξηση της φήμης και του κόσμου έφερε τίτλους, οι οποίοι αύξησαν τη φήμη και τον κόσμο. Κάτι σαν το γνωστό ρητό αν τελικώς έκανε το αβγό την κότα ή τούμπαλιν. Ουσιαστικά όλα ξεκίνησαν από τις δυσκολίες των εποχών (φτώχεια κλπ) και ο απλός λαός (κατά κύριο λόγο στον Πειραιά) έψαχνε κάποιο αποκούμπι, κάτι που υπήρχε μεν και στην Αθήνα αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση. Όπως και να'χει όμως, τα όσα συνέβησαν ήταν μονόδρομος και κατέληξαν στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος στην Ελλάδα πολύ μακράν (και το αφήνω εδώ, μην πάμε παραπέρα, τα είπαμε άλλωστε).

Μέχρι το σήμερα όμως έχουν διανυθεί μεγάλες αποστάσεις και ο κόσμος δείχνει να αγνοεί πολλά πράγματα. Ένα απ'αυτά -που είναι και σημαντικότατο- είναι και το ότι επί σειρά δεκαετιών οι δύο αιώνιοι είχαν εξαιρετικές σχέσεις, τολμώ να πω σχεδόν φιλικές. Το ίδιο και οι οπαδοί των 2 ομάδων. Ουδείς είχε κάτι να χωρίσει με κάποιον άλλον εδώ που τα λέμε. Δυστυχώς τα πράγματα άρχισαν να αγριεύουν με την άνοδο του χουλιγκανισμού από την δεκαετία του 80 (άντε να το κάνουμε τέλη αυτής του 70). Μέχρι τότε τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Πάνω απ'όλα δεν υπήρχε αυτό το μίσος ανάμεσα και στους δύο (κυρίως) αλλά και σε πολλούς άλλους. Κόντρα πάντα υπήρχε, μίσος όχι. Για πάνω από 10 χρόνια ο Παναθηναϊκός πχ παραχωρούσε (με αντίτιμο φυσικά) τη Λεωφόρο στον Ολυμπιακό για να δίνει τους εντός έδρας αγώνες. Ναι, ο πολύς κόσμος δεν το ξέρει αυτό. Όπως επίσης πολύς κόσμος αγνοεί το γεγονός ότι το προσωνύμιο "Θρύλος" το έδωσαν στον Ολυμπιακό οι εχθροί και οι ουδέτεροι και όχι οι γαύροι. Όταν ο Παναθηναϊκός πήγε στο Ουέμπλεϊ παρόλο που πολλά ήταν γνωστά από τότε (ίσως τα περισσότερα, όμως ο εχθρός ήταν η χούντα και το πως και τι είχε γίνει με τους Γιούγκους κυριολεκτικά δεν ενδιέφερε κανέναν) το είχαν πανηγυρίσει οι περισσότεροι Έλληνες φίλαθλοι. Και του Ολυμπιακού φυσικά. Ομοίως μερικά χρόνια πριν, όταν ο Ολυμπιακός είχε πάρει το Βαλκανικό το είχε κάψει σχεδόν ολόκληρη η Ελλάδα. Και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ήθελαν να συμμετάσχουν στην ερυθρόλευκη χαρά. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα και δεν χρειάζεται ν'αναλωθούμε σε αυτά. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η πρώτη έντονη κόντρα που εμφανίσθηκε στο προσκήνιο ήταν αυτή ανάμεσα σε ολυμπιακούς και παοκτζήδες και αυτό επειδή κυρίως οι παοκτζήδες το είχαν επιδιώξει, νομίζοντας ότι ο Ολυμπιακός ήθελε να τους κλέψει τον Κούδα και παραβλέποντας το γεγονός ότι και ο Κούδας ήθελε να έρθει στον Ολυμπιακό. Ακόμη κι αυτή η κόντρα (που κρατάει ηλιθιωδώς μέχρι σήμερα) δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Ο κόσμος είχε ανέκαθεν σοβαρότερα πράγματα να τον απασχολούν και ο αθλητισμός (σε όλες του τις εκφάνσεις) αν και βρισκόταν σε ημερησία διάταξη ήταν κάτι τελείως δευτερεύον. Δευτερεύον, αλλά πολύ σημαντικό, ακριβώς επειδή βοηθούσε τον κόσμο να απομακρυνθεί έστω και λίγο από τα προβλήματά του.

Έλεγα σε ένα σημείο ότι ο τέως βασιλιάς ήταν επίτιμος πρόεδρος και υψηλός προστάτης του Παναθηναϊκού, Παρουσίασα και το σχετικό ντοκουμέντο άλλωστε. Το συγκεκριμένο όμως είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ο τέως βασιλιάς δεν θα μπορούσε να είναι με κάποιαν άλλη ομάδα. Δηλαδή ήταν κάτι σαν μονόδρομος. Ο Παναθηναϊκός ήταν η μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας, μια ομάδα που προέκυψε από την πρωτευουσιάνικη αριστοκρατία. Δεν θα μπορούσε να είναι με την ομάδα ενός λιμανιού. Ήταν αυστηρά θέμα πρωτοκόλλου, καθαρά. Γενικά τα όσα λέγονται, και από τους μεν και από τους δε, έχουν πολλές όψεις. Η ιστορία όμως δεν αλλάζει, ούτε μπορεί να παραχαραχθεί. Η μόνη αβάντα που δίνει η ιστορία είναι ότι μπορείς να την ερμηνεύσεις όπως γουστάρεις, δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι μπορείς να ξαναγράψεις την ιστορία. Και δυστυχώς κάποιοι κύκλοι αυτό προσπαθούν να κάνουν, να ξαναγράψουν την ιστορία. Το γεγονός πχ ότι η χούντα αβάνταρε τον βάζελο δεν αλλάζει, αρέσει-δεν αρέσει. Όπως έχω ξαναπεί και ξαναπεί, ουδεμία ομάδα δικαιούται να φωνάζει (πχ) για την διαιτησία και ιδίως οι μεγάλες. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό φυσικά. Όλη αυτή η προπαγάνδα που κυκλοφορεί όμως (κυρίως εις βάρος του Ολυμπιακού) είναι σαν ένας άτυπος διαγωνισμός όχι για το ποιος είναι πιο καθαρός αλλά ποιος είναι ο λιγότερο βρώμικος. Και φυσικά μια τέτοια κουβέντα δεν τελειώνει ποτέ. Προσωπικά ξέρω αρκετές λαδιές του Ολυμπιακού, τις οποίες ο περισσότερος κόσμος αγνοεί. Κατ' εμέ πχ, το χειρότερο που έχει κάνει ο Ολυμπιακός διαχρονικά ήταν το πως ξηγήθηκε στον Εθνικό για το θέμα του γηπέδου, διότι ουσιαστικά ότι έκαναν και στου ς2 μας για το γήπεδο, στην συνέχεια το κάναμε κι εμείς στον Εθνικό το οποίο προσωπικά θεωρώ ανεπίτρεπτο. Όπως γενικά υπάρχουν και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές, όπως το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχασε έναν πρόεδρο (Γουλανδρή) εκ των έσω (μεγάααααλη ιστορία αυτό εδώ, με τρελή πουστιά από πίσω). Έχουν όμως τελικώς τόσο νόημα αυτά; Δεν το νομίζω... Η Λάρισα πχ έχει πάρει ένα πρωτάθλημα μόνο κι αυτό με πρωθυπουργική εντολή για αν μην παραλύσει η χώρα. Ε, και; Πολλά ακούγονται για το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ το 85. Ε, και; Σάμπως ο Παναθηναϊκός τα έπαιρνε τόσο καθαρά όσο ευαγγελίζονται κάποιοι; Πάντα θα γίνονταν έτσι, πάντα θα γίνεται έτσι. Με όλους. Μπορεί να ακουστεί προκλητικό, αλλά θα το ξαναπώ (αποτελεί πάγια θέση μου άλλωστε): τουλάχιστον ο Ολυμπιακός έχει συμβάλλει στην άνοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου φέρνοντας εδώ και δεκαετίες παικταράδες παγκοσμίου βεληνεκούς, άρα το να θέλει να προστατέψει τις επενδύσεις του δεν είναι παράλογο. Οι υπόλοιποι πόσους τέτοιους έχουν φέρει για να το ισχυριστούν; Τέλος πάντων, την μπλέκουμε την κουβέντα και μπορεί να παρεξηγηθούν πολλά επί τούτου.

Η ουσία όλων αυτών είναι πως είναι πραγματικά αστείο να θες να ισχυρίζεσαι κάτι απλά για να την πεις σε κάποιον άλλον. Να σας φέρω ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα; Ξέρετε ποια είναι η τρίτη ομάδα σε κατακτήσεις τίτλων στα ομαδικά αθλήματα στην Ελλάδα μετά τον Ολυμπιακός (1) και τον Παναθηναϊκό (2); Ο Εθνικός, όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο. Θεωρείτε όμως ότι ενδιαφέρει κάποιον έξω από τον Εθνικό; Κι όμως για τους εθνικούς αυτό είναι πολύ σημαντικό, Πειραιώτες και έντιμοι γαρ δεν το διατυμπανίζουν δεξιά κι αριστερά παρά το κρατάνε για την πάρτη τους. Νομίζετε ότι εμάς μας ενδιαφέρει αν ο Παναθηναϊκός θέλει να γιορτάζει τα 100 ή τα 1100 χρόνια του; Αδιάφορο. Νομίζετε μας νοιάζει αν θεωρείτε ότι έχετε 500 τίτλους, ή 1500; Αδιάφορο. Νομίζετε μας νοιάζει αν θέλετε να πιστεύετε ότι είστε η μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα με τις αμέτρητες επιτυχίες. Αδιάφορο. Ή μήπως νομίζετε ότι μας νοιάζει αν το γήπεδο της Λεωφόρου σας το χάρισαν; Παντελώς αδιάφορο. Αλλά ως εκεί. Το να κάτσει μια παρέα από βάζελους και να λέει μέσα στην παρέα "ρε τι γαμάτοι που είμαστε" είναι θεμιτό και φυσιολογικό. Το να γίνεται όμως μια συντονισμένη ενέργεια από προπαγανδιστικά γεγονότα που αποσκοπούν αλλού, πάει πολύ. Ξέρετε για ποιον λόγο τα έγραψα αυτά τα κείμενα; Πριν μια βδομάδα εκεί που περπάταγα στον δρόμο είδα 2 πιτσιρίκια να βρίζονται. Θα προσπεράσω το γεγονός ότι βρίζονταν χυδαία (και πολύ αμφιβάλλω αν πήγαιναν πρώτη γυμνασίου) διότι αυτό ήταν θέμα των οικογενειών τους. Το γεγονός όμως ότι γυρνάει το ένα (βαζελάκι) και λέει στο άλλο (γαυράκι) "είστε η ομάδα της πουστιάς" με συγκλόνισε. Διότι κάπως έτσι τρέφονται οι κάφροι του αύριο, αυτοί που θα συνεχίσουν το ανελέητο ξύλο για μερικές χρωματιστές σωβρακοφανέλλες, αυτοί που θα συνεχίσουν τον κύκλο των μαχαιρωμάτων και των ανοιγμένων κεφαλιών. Και εν προκειμένω, δεν φταίνε τα παιδάκια σε τίποτε. Αυτοί που τους κάνουν την πλύση εγκεφάλου φταίνε και δυστυχώς με αυτούς δεν ασχολείται κανείς αρμόδιος. Γι'αυτό και είπα ότι κάποιοι -εν γνώσει ή εν αγνοία τους, δεν το ξέρω- διαμορφώνουν συνειδήσεις. Διότι το όλο θέμα δεν έχει να κάνει με το αν ένα παιδάκι θα γίνει ή δεν θα γίνει γαύρος ή βάζελος, αλλά το αν θα γίνει κάφρος (με την πολύ κακή έννοια) ή όχι. Τι πάει να πει, γαμιέται ο ΠΑΟ και η λεωφόρος; Τι πάει να πει, τάδε γαμιέται η μάνα σου; Τι πάει να πει πουτάνα Αθήνα τον Πειραιά προσκύνα, κλπ, κλπ; Αυτά είναι μαλακίες. Έχουμε ξεφύγει από την πεμπτουσία του αθλητισμού και ιδίως του ποδοσφαίρου. Δηλαδή αν αυτά γίνονται εδώ, τότε τι θα έπρεπε να γίνεται πχ στα ντέρμπυ Ρεάλ-Μπαρτσελόνα όπου εκτός από το οπαδικό μίσος υπάρχει και πολιτικό και εθνικό; Θα έπρεπε να έχει ξεμείνει από πληθυσμό όλη η Ισπανία; Αναφέρω επίτηδες το συγκεκριμένο παράδειγμα, διότι κατ' επανάληψιν ακούγεται δεξιά κι αριστερά το κλασικό επιχείρημα ότι αυτά συμβαίνουν και σε άλλες χώρες. Μεγάλο λάθος. Αυτά που συμβαίνουν σε άλλες χώρες είναι τελείως διαφορετικά και μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα. Ναι, παντού υπάρχουν χουλιγκάνοι, παντού υπάρχει καφρίλα, παντού μπορεί να συμβούν έκτροπα. Το να λάβει όμως κάτι τόσο άρρωστες διαστάσεις όπως εδώ, πάει πολύ. Και είναι και επικίνδυνο. Στο εξωτερικό δεν θ'ακούσετε για φαινόμενο όπως αυτό προ μερικών ετών στην θεσσαλονίκη πχ, όπου οπαδοί του Άρη έβαλαν φωτιά σε ένα δύσμοιρο σκυλάκι επειδή ήταν... ασπρόμαυρο. Ούτε θ' άκούσετε για πορείες χουλιγκάνων με μηχανάκια να πάνε σε ραντεβού για να πέσει το ξύλο της αρκούδας. Μήτε φυσικά θα γίνει το σώσε στον τελικό πρωταθλήματος του βόλεϋ γυναικών. Αυτά όλα είναι δικά μας φρούτα που αρχίζουν και τελειώνουν στην αρρώστια που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας...

Επειδή είμαστε ποδοσφαιρόφιλοι οι περισσότεροι, μπορώ να σας κάνω μια πολύ σημαντική ερώτηση; Στα ξένα πρωταθλήματα (τα μεγάλα ιδίως) ποιες ομάδες υποστηρίζετε και κυρίως, γιατί; Διότι έχω διαπιστώσει ότι στην Ισπανία δεν είναι όλοι Ρεάλ, στην Γερμανία δεν είναι όλοι Μπάγερν, στην Αγγλία δεν είναι όλοι Λίβερπουλ και πάει λέγοντας. Εγώ στην Ισπανία είμαι Athletic Bilbao, στη Γερμανία Schalke, στην Ιταλία Juve, ενώ στην Αγγλία είμαι Manchestάρα από τα μέσα της δεκαετίας του 80 πριν φτιάξει ο Φέργκιουσον την σύγχρονη υπερομάδα. Και ομοίως και σε άλλες χώρες υποστηρίζω κάποια. Για κάθε ομάδα που υποστηρίζω όμως έχω και μια δικαιολογία, δεν την υποστηρίζω επειδή είναι η μεγαλύτερη της χώρας. Ομοίως ο πατέρας μου σε διάφορα πρωταθλήματα γουσταρε διαφορετικές ομάδες: στην Ισπανία Μπαρτσελόνα, στην Ιταλία Κάλιαρι, στην Αγγλία Γουέστ Χαμ κλπ. Ξέρετε γιατί; Διότι ήταν άλλα τα δεδομένα τότε. Ποτέ όμως δεν έπαιζε ρόλο το αν μια ομάδα ήταν η μεγαλύτερη της χώρας. Και έχω διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι υγιείς φίλαθλοι ή οπαδοί το ίδιο πράττουν. Γιατί να μην ισχύει συνεπώς κι εδώ αυτό; Γιατί όχι και στην Ελλάδα; Δεν θα διαφωνήσω ότι όλοι θέλουν η ομάδα τους να είναι η πρώτη. Για την ακρίβεια, όσο πιο μεγάλη είναι μια ομάδα, τόσο πιο έντονη είναι και η ανάγκη να είναι πρώτη. Δεν γίνεται όλες όμως να είναι η πρώτη ομάδα της χώρας. Και ιδίως αυτή η πρεμούρα των βάζελων είναι αρρώστια (με την κακή έννοια). Μα δεν είναι κακό που δεν είναι η πρώτη ομάδα, ούτε είναι κακό που δεν θα γίνουν ποτέ και δεν το λέω ειρωνικά αυτό. Το να το πιστεύουν δεν είναι καθόλου κακό (εδώ άλλοι είναι παντρεμένοι με κάτι τοτέμ και νομίζουν ότι είναι παντρεμένοι με την Μόνικα Μπελούτσι). Το να το προπαγανδίζουν όμως είναι, διότι για να πείσουν ότι έτσι ισχύει σημαίνει πως πρέπει να υιοθετήσουν ψέματα και λασπολογίες.

Δυστυχώς όμως ζούμε στην Ελλάδα. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό σημαίνει το ότι επειδή οι γαύροι δεν γουστάρουμε να μιλάμε, αυτό εκλαμβάνεται ως αδυναμία, ως ότι είμαστε βρώμικοι. Το γεγονός ότι θεωρούμε το θέμα ανούσιο και χαζό και δεν θέλουμε ν'ασχοληθούμε ελάχιστοι το καταλαβαίνουν. Να όμως που πρέπει δυστυχώς που και που πρέπει ν'ανοίγουμε το στόμα μας, όπως εγώ με πρόσφατα κείμενα, καλή ώρα.

Πως ξεκίνησα με το πρώτο μου κείμενο λοιπόν; Αααα, ναι... Ο κολλητός μου είναι βάζελος. Το ίδιο και σχεδόν οι μισοί από τους καλύτερούς μου φίλους. Προσωπικά πολύ χαίρομαι γι'αυτό, διότι μπορώ να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με τον κολλητό μου και να δω το ντέρμπυ και να μην συμβεί το παραμικρό. Και στο ενδιάμεσο, να έχουμε και τα πειράγματά μας κάνοντας τον σχετικό χαβαλέ για να περνάει η ώρα. Το ερώτημα πλέον δεν είναι το αν γουστάρουμε τις ομάδες μας (διότι τις γουστάρουμε), αλλά το τι ομάδες θέλουμε να έχουμε. Αν θέλουμε δηλαδή να έχουμε ομάδες ουσίας ή ομάδες με μια εφήμερη ψευδαίσθηση μεγαλείου. Και η αλήθεια είναι ότι όσο εκτρέφουμε κάφρους, προς το δεύτερο τείνουμε, όχι προς το πρώτο. Και περισσότερο ο Παναθηναϊκός, είτε αρέσει, είτε όχι. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως μόνο μια υγιής κόντρα μπορεί να βοηθήσει και τους δύο και το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του. Για να γίνει αυτό όμως, πρέπει κάποιοι να σταματήσουν να γίνονται μηχανισμοί της κακοπροέραιτης προπαγάνδας των κάφρων και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, η οποία δεν περιορίζεται στο τι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει ο άλλος, αλλά στο τι κάνω πρωτίστως εγώ. Και όσο κάποιοι ζουν με το παραμύθι στο κεφάλι δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο που κάνει έως και το αίμα να κυλάει στους δρόμους με την κάθε ευκαιρία.

Ας σταματήσει λοιπόν επιτέλους αυτή η ηλίθια ιστορία και ας ασχοληθεί ο καθείς με την ομάδα του και μόνο. Ας μάθουν πχ οι βάζελοι να στηρίζουν την ομάδα τους και να γεμίζουν το γήπεδό τους, ας κάνουν καμιά σοβαρή μεταγραφή παίκτη και στην συνέχεια ας έρθουν να μας πουν αυτά που θέλουν. Μέχρι τότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλή προπαγάνδα...

Καταλαβαίνετε λοιπόν τώρα γιατί ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος είχε πει ότι "δεν επείσθην για την ενοχή του σωματείου"; Όπως να σας πω και κάτι ακόμη που δεν είναι γνωστό: ο Γεώργιος Ανδριανόπουλος ως αρχηγός του Ολυμπιακού είχε σώσει (αν δεν απατώμαι στο πρωτάθλημα 1932-33) πάλι από υποβιβασμό τον Παναθηναϊκό, όταν αυτός είχε βγει τελευταίος στο πρωτάθλημα και είχε προτείνει να αλλάξη κατ' εξαίρεση και για μια χρονιά το σύστημα διεξαγωγής του πρωταθλήματος για να μην υποβιβαστεί ο (από τότε κιόλας) αιώνιος (αίτημα που είχε γίνει αποδεκτό από την ΕΠΟ για να μην διευρυνθεί η κόντρα με τις ομάδες του ΠΟΚ). Όχι μία λοιπόν, αλλά δύο φορές τον έχει σώσει από τον υποβιβασμό. Αυτές ήταν οι σχέσεις των δύο σωματείων και αυτές θα έπρεπε να είναι και σήμερα. Ακριβώς όπως έδειξε στην πράξη και όχι στα λόγια ο Πατριάρχης του Ολυμπιακού, Γεώργιος Ανδριανόπουλος. Τουλάχιστον αυτό ας κάνουμε εμείς οι γαύροι διότι αυτά είναι τα κυβικά μας που μας ξεχωρίζουν από όλους τους υπολοίπους. Οι βάζελοι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Απλά να ξέρουν ότι αν θέλουν να εμμείνουν στην προπαγάνδα, θα είμαστε πάλι εδώ να τους υπενθυμίσουμε τα πραγματικά γεγονότα...

Χαίρετε.

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Μπόχα-βρώμα, μέρος έβδομον

Η αντιολυμπιακή προπαγάνδα έχει πολλά πλοκάμια. Όχι μόνο αυτά που έχουμε αναφέρει ως τώρα, αλλά ακόμη περισσότερα, αμέτρητα. Όπως καταλαβαίνετε δεν έχει νόημα να τα πιάσουμε όλα, ένα-ένα. Με τα ουσιαστικότερα ασχολούμαστε. Θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε τον μύθο περί του ευκολοτέρου πρωταθλήματος Πειραιά σε σχέση με της Αθήνας που είναι ανούσιο διότι αυτοί που τα λένε αυτά δεν ξέρουν τι ομαδάρες είχε ο Πειραιάς τότε (μην μιλήσουμε για τα ματς Μικτής Αθηνών-Μικτής Πειραιώς), θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το γεγονός ότι για μια εξαετία (30-36) υπήρχε κανονικότατο εθνικό πρωτάθλημα (που δεν θα το ακούσετε πουθενά), θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που επί σειρά ετών δεν είχε έδρα (πράγμα που φυσικά ο πολύς κόσμος αγνοεί) κλπ, κλπ. Δεν έχει νόημα. Αντ'αυτών, θα ασχοληθούμε με κάποια άλλα παραλειπόμενα με σταχυολογήματα διότι έχω αρχήσει και βαριέμαι πολύ με αυτήν την ανούσια ιστορία.

Όπως την συνιδιοκτισία Παναθηναϊκού-ΟΦΗ, ας πούμε. Και να πω ότι τα έλεγα εγώ, πάει κι έρχεται. Μην μπαίνουμε σε γαργαλιστικές λεπτομέρειες όπως το αν έχει βρεθεί ο Εντογιέ (θυμόμαστε τι έγινε στο φετινό ματς της Κρήτης), δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τι είπε ο Βγενόπουλος πρόσφατα (να κόψει τον ομφάλιο λόρο), δεν χρειάζεται να θυμηθούμε παλαιότερες δηλώσεις παικτών όπως του Κοσταρικανού Γκόμεζ, σύμφωνα με τον οποίον κάποιες φορές αργούσε να πληρωθεί επειδή τα χρήματα δεν έρχονταν από την Αθήνα εγκαίρως (κάπως έτσι δεν το είχε πει;). Δεν χρειάζεται καν να δούμε ότι οι μετακινήσεις παικτών από και προς Παναθηναϊκό-ΟΦΗ είναι οι περισσότερες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αρκεί να δούμε μόνο τι πιστεύουν οι οπαδοί του ΟΦΗ: Λευτεριά στον ΟΦΗ και λοιπά σχετικά. Κι αν ρωτήσεις του βάζελους σχετικά τι σου απαντάνε; Ότι πέρσυ έφαγαν 4, ενώ ο ΟΦΗ τους έχει αφήσει μέχρι και εκτός Ευρώπης. Μάλιστα... Έχω ανατριχιάσει. Σε 30 χρόνια που ήταν ο ΟΦΗ στην Α' Εθνική οι βάζελοι έχουν να πουν για ένα ντόρτι και έναν "αποκλεισμό". Καταγοητευμένος.... Φυσικά μην περιμένετε να μπει εισαγγελέας για να ελέγξει τα περαιτέρω. Έχουμε πει, αυτά με τον Παναθηναϊκό δεν γίνονται. Φυσικά θα έχετε ακούσει την γνωστή προπαγάνδα να ισχυρίζεται ότι ο Ολυμπιακός είχε περισσότερα παραρτήματα, όπως τον Εθνικό, την Ξάνθη, τον Ιωνικό κλπ, κλπ. Γελούν και τα τσιμέντα με τέτοιους ισχυρισμούς. Είναι σαν τους 500 τίτλους, σαν τα 100 χρόνια κλπ. Δεν χρειάζεται ν'ασχοληθούμε περαιτέρω πέραν του πλέον αυτονόητου: έχετε ακούσει ποτέ έστω και έναν οπαδό κάποιου υποτθέμενου παραρτήματος του Ολυμπιακού να λέει κάτι τέτοιο; Ποτέ φυσικά. Εξάλλου είναι πασίγνωστό ότι αυτά μόνο οι βάζελοι τα λένε για'μάς.

Ας μιλήσουμε τώρα για μια πραγματικά ένδοξη σελίδα της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Βρισκόμαστε στο 1989. Ο τότε πρόεδρος του Πανιωνίου, Ερμείδης, "ξεχνάει" να ανανεώσει τα συμβόλαια σχεδόν της μισής ομάδας. Οι υπόλοιποι πρόεδροι των ομάδων της Α' Εθνικής συνεννοούνται και δίνουν τον λόγο τους ότι καμία ομάδα δεν θα χτυπήσει παίκτη του Πανιωνίου. Η συνέχεια γνωστή: ο Σπύρος Μαρκαγκός στον Παναθηναϊκό με ελεύθερη μεταγραφή. Ουδέν σχόλιον...

Μερικές ακόμη μεγάλες πράσινες στιγμές με παίκτες: υπόθεση Μπιστάκη-Μπουμπλή (ή αλλιώς Αλφάρο-Ρότσα), υπόθεση Γεωργαντή (στο βόλεϋ, τρελό γέλιο εδώ!!!), ο Ντέιβιντ Στεργάκος (ευρύτερα γνωστό σε ολόκληρη την υφήλιο ως David Nelson), μην αναφέρουμε τις πασίγνωστες υφαρπαγές παικτών του Ολυμπιακού (Δεληκάρη, Γαλάκο, Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Αποστολάκη κλπ). Εδώ να σκεφτείτε ότι μέχρι και στην κολύμβηση προ καμιάς 30ριάς ετών είχε φέρει παρανόμως ξένο κολυμβητή μπας και πάρει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό (δεν θυμάμαι το όνομά του επί της παρούσης αλλά μόλις το θυμηθώ θα το γράψω). Γενικά ο Παναθηναϊκός δείχνει να ακολουθεί τέτοιες πρακτικές διαχρονικά και σε όλα τα αθλήματα! Ωραίο, ε;

Ααα, να μην ξεχάσουμε τον Γκαγκάτση: πασίγνωστο το ότι ο Γκαγκάτσης (που έχει ξεκαθαρίσει κατ' επανάληψιν ότι είναι ΠΑΟΚ) είχε ξεκινήσει από το δικηγορικό τημ του Ολυμπιακού. Στην συνέχεια ο Ολυμπιακός τον στήριξε να ανέβει στην ΕΠΟ, άρα σύμφωνα με ην προπαγάνδα έχουμε αποδεικτικό στοιχείο ενοχής. Βέβαια πουθενά δεν έτυχε να διαβάσατε ότι ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ Σ.Πιλαβίος ήταν στο αντίστοιχο τμήμα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, πιθανώς επειδή είναι φυσιολογικό. Σε αυτό το σημείο να θυμηθύμε κάτι: τι λεγόταν δεξιά κι αριστερά όταν κέρδισε τις εκλογές του 2004 η νουδού; Ότι τώρα που έπεσε το ΠΑΣΟΚ δεν θα ξαναδεί πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Τα θυμάστε, ε; Την είδαμε και τη συνέχεια, παρόλο που τελικώς δεν έχω καταλάβει (διότι δεν μας τα έχει εξηγήσει καλά η σχετική προπαγάνδα) είναι αν τα πρωταθλήματα μας τα έδινε ο Γκαγκάτσης ή το ΠΑΣΟΚ. Α, σημειωτέον, ως είναι αυτονόητο το τι γινόταν προ Γκαγκάτση κλπ δεν το σχολιάζουμε καν. Δεν σχολιάζουμε καν το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ που τόσο έχει ευνοήσει τον Ολυμπιακό με τα του Σκανδάλου Κοσκωτά παραλίγο να τον διαλύσει όπως δείξαμε και στο προηγούμενο κείμενο.
Επίσης, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά και για την υποτιθέμενη ευνοϊκή αντιμετώπιση του Ολυμπιακού από την αθλητική δικαιοσύνη, μιας και η προπαγάνδα ασχολείται με τέτοια θέματα. Φυσικά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός διαχρονικά τύχαινε της χειρότερης αντιμετωπίσεως (κατ' εμέ και το'χω ξαναπεί, και πολύ καλά του έκαναν) είναι κάτι που διαφεύγει της αντιλήψεως όλων. Μην αρχίσουμε να θυμόμαστε ενδιαφέρουσες πτυχές του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως το πρωτάθλημα του καπνογόνου, όπως τα βιτριόλια και τα κουμπούρια, όπως τις διάφορες (όχι λίγες) τιμωρίες που έχει φάει το γήπεδο του Ολυμπιακού και πάει λέγοντας (αμέτρητα τα παραδεδίγματα). Το θέμα είναι αν ψάξουμε σε άλλους θα δυσκολευτούμε να βρούμε κάτι αντίστοιχο.

Τέλος πάντων, να το κλείνουμε αυτό το θέμα σιγά, σιγά (διότι πιο πολύ με ενδιαφέρει ο επίλογος-έκπληξη που θα ακολουθήσει μάλλον αύριο). Νομίζω ότι το έχετε πιάσει το νόημα. Όπως καταλαβαίνετε είναι αδύνατον να κάτσουμε ν'ασχοληθούμε με το κάθε μπόχα-βρώμα επιχείρημα ξεχωριστά. Επίσης, σιγά μην καθόμουν να ψάξω και περισσότερα: έχω πολύ σοβαρότερα και καλύτερα πράγματα να κάνω και βασικά και πολύ ασχολήθηκα. Όπως είπα όμως και στην αρχή του πρώτου κειμένου, πλέον κάποια πράγματα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Και ακόμη χειρότερα, διαπιστώνω ότι οι προπαγανδιστικές απόψεις (που δεν περιορίζονται μόνο στο να πλάθουν μυθεύματα αλλά και στο να αποκρύπτουν τεχψνηέντως ιστορικά γεγονότα) έχουν αρχίσει πλέον να δημιουργούν συνειδήσεις, ότι το τάδε έχει όντως γίνει έτσι όπως το λέμε εμείς. Δυστυχώς όμως όπως θα διαπιστώσατε η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Δυστυχώς όμως οι Ολυμπιακοί κάνουμε ένα τεράστιο λάθος: δεν μιλάμε, ακριβώς επειδή τα θεωρούμε αστεία όλ'αυτά. Αποδεικνύεται όμως ότι δεν είναι έτσι. Για να καταλάβετε τι σημαίνουν όλ'αυτά, δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει το εκπληκτικό... πόνημα με τίτλο "75 χρόνια απάτες" που αναφέρεται στον Ολυμπιακό. Αν δεν το έχετε διαβάσει, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Για να καταλάβετε τι σημαίνει ο όρος "παραποίηση της πραγματικότητας. Το να υπάρχει κόσμος που επιθυμεί να ζει στο ψέμα και την παραπληροφόρηση είναι δικό του πρόβλημα, το να επιχειρεί όμως να αντικαταστήσει την αλήθεια με το ψέμα, αυτό πρόβλημα κοινωνικό, που αφορά όλους μας.

Για την ώρα αυτά, και καλή σας χώνεψη.

Μπόχα-βρώμα, μέρος έκτον

Ολυμπιακός, η ομάδα του δημοσίου. Γνωστά πράγματα αυτά. Ας τα δούμε λίγο από κοντά για να καταλάβουμε πως έχει προκύψει αυτή η ιστορία.

Το 1987 ο Κοσκωτάς αγοράζει το πακέτο μετοχών του Νταϊφά και της ομάδας εφοπλιστών που ήταν πίσω από τον Ολυμπιακό από το 1979. Λίγους μόλις μήνες μετά (κανά εξάμηνο απ'όσο θυμάμαι) ξεσπάει το σκάνδαλο Κοσκωτά, ο Κοσκωτάς φεύγει αφήνει την ΠΑΕ στον Σαλιαρέλη και τα χρέη του σκανδάλου τα επωμίζεται ο Ολυμπιακός. Το γιατί, θα το πούμε λίγο μετά. Χρόνια πολλά μετά, κι αφού ο Κόκκαλης έχει ήδη πάρει τον Ολυμπιακό τα χρέη χαρίζονται και ο Ολυμπιακός συνεχίζει αγέρωχος την πορεία του. Επίσης, το δεύτερο.... μέγα σκάνδαλο κρατικής εύνοιας προς τον Ολυμπιακό ήταν η παραχώρηση του Σταδίου Καραϊσκάκης εν λευκώ. Από αυτά λοιπόν προκύπτει ότι ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του δημοσίου. Νομίζω τα ξέρετε όλοι. Πάμε τώρα στην μπόχα-βρώμα αυτού του σεναρίου...

Πότε αγόρασε ο Κοσκωτάς τον Ολυμπιακό; Καλοκαίρι του 87. Πότε πήρε ο Κοσκωτάς την Τράπεζα Κρήτης; Πως είπατε; Το 87; Που το έχετε ακούσει αυτό; Ο Κοσκωτάς πήρε την Τράπεζα Κρήτης το 1984, δηλαδή 3 ολόκληρα χρόνια πριν πάρει τον Ολυμπιακό. Το γνωρίζατε αυτό; Μα φυσικά όχι. Έχετε ακουστά ότι ο Κοσκωτάς πήρε τον Ολυμπιακό με τις τότε κρατικές ευλογίες; Μπα, δε νομίζω. Τι μεσολάβησε λοιπόν από το 84 έως το 87; Προφανώς ο Κοσκωτάς έκανε τις δουλειές του, όποιες κι αν ήταν αυτές, δεν με ενδιαφέρει. Από την στιγμή που καταδικάστηκε όμως, οι δουλειές αυτές είχαν να κάνουν με φάγωμα χρημάτων, όπως ξέρουμε όλοι μας. Μέχρι το 87 ο Κοσκωτάς είχε ήδη δικτυωθεί σε πολλά μέτωπα: είχε αγοράσει εφημερίδες, ραδιοφωνικό σταθμό και άλλα πολλά ενδιαφέροντα. Μάλιστα τότε κυκλοφορούσε και το σχετικό ανέκδοτο που ρώταγε ειρωνικά "αγόρασε ο Κοσκωτάς κάτι σήμερα;". Ξαφνικά λοιπόν -και πριν πάρει τον Ολυμπιακό- αρχίζουν ν'ακούγονται διάφορα για τον Κοσκωτά. Κατά κύριο λόγο "περίεργα" πράγματα. Ποια είναι η λύση που αποφασίζεται λοιπόν (ούτε που ξέρω από ποιον, ούτε με ενδιαφέρει να μάθω); Να αγοράσει τον Ολυμπιακό για να τον έχει (κυρίως λόγω ονόματος και κόσμου) σπαθί και ασπίδα. Όπερ και εγέννετο. Παρά ταύτα όμως το Σκάνδαλο δεν έμεινε κρυφό. Εδώ λοιπόν έχουμε το εξής αξιοπερίεργο: το Σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν ένα σκάνδαλο αμιγώς πολιτικό. Το 91 εξάλλου που ξεκίνησε η πολύκροτη δίκη μόνο πολιτικοί ήταν στην αίθουσα του Δικαστηρίου. Αφορούσε τα όσα έκανε ο Κοσκωτάς από το 84 έως το 87 ως πρόεδρος της Τράπεζας Κρήτης και οι όποιες σχέσεις του με πολιτικούς της τότε κυβερνήσεως και όχι μπορεί να είχε κάνει ως πρόεδρος του Ολυμπιακού (που και να'θελε, πρακτικά δεν πρόλαβε διότι οι εξελίξεις ήταν πιο γρήγορες απ'όσο μπορεί να ήλπιζε). Από την δίκη προέκυψαν καταδίκες τόσο του Κοσκωτά, όσο και πολιτικών προσώπων. Με λίγα λόγια οι ένοχοι βρέθηκαν. Και ποιος κλήθηκε να φορτωθεί λοιπόν τα χρέη; Μα φυσικά ο πλέον άσχετος της όλης ιστορίας, ο Ολυμπιακός. Και γιατί ο Ολυμπιακός; Μα διότι ήταν ο εύκολος στόχος. Ποιος θα τα φορτωνώταν; Πολιτικοί; Φορτώθηκαν ποτέ κάτι οι πολιτικοί σε αυτόν τον τόπο; Ή μήπως ο Κοσκωτάς, που από την πρώτη στιγμή το μόνο πράγμα που έλεγε ήταν "εγώ δεν έχω μία"; Μοιραία λοιπόν τα χρέη φορτώθηκαν στον μοναδικό που δεν είχε την παραμικρή ανάμειξη: τον Ολυμπιακό.
θα έχετε ακουστά τις περιβόητες ρυθμίσεις χρεών που είχαν γίνει στον Ολυμπιακό, καθώς και την διαγραφή ενός τεραστίου ποσού (διότι υπήρχαν και τόκοι μέσα κλπ, κλπ) πριν δεκαφεύγα χρόνια (δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς). Υποτίθεται αυτά τα δύο ήταν που είχαν ξεσηκώσει το... λαϊκό αίσθημα (αντιθέτως με τις περιπτώσεις του άρθρου 44 το λαϊκό αίσθημα απλώς δικαιώθηκε), δυστυχώς όμως ουδείς έκατσε ποτέ του να δει τι ακριβώς ήταν αυτά. Διότι αν το έπραττε θα γνώριζε ότι ρυθμίσεις δεν είχαν γίνει ούτε στο κεφάλαιο ούτε στους νόμιμους τόκους, αλλά σε παρεμφερή ζητήματα όπως την αναπροσαρμογή του ποσού των δόσεων, τους τόκους υπερημερίας κλπ. Όταν όμως έγινε η τελική ρύθμιση των χρεών του Ολυμπιακού πολλά χρόνια μετά, απλώς έγινε αυτό που θα έπρεπε να είχε συμβεί από την αρχή: τα χρέη του σκανδάλου (αν και όχι όλα, η πλειοψηφία τους) αφαιρέθηκαν από τον Ολυμπιακό ακριβώς επειδή δεν ήταν χρέη του Ολυμπιακού αλλά χρέη ενός μεγαλοτραπεζίτη που ειχε αγοράσει τον Ολυμπιακό για να καλυφθεί γενικότερα και ειδικότερα ως πρόεδρος μιας τράπεζας. Απεναντίας η μαύρη τρύπα Σαλιαρέλη, με το απλήρωτο ΙΚΑ, τα συμβόλαια μαϊμού κλπ, κλπ πληρώθηκε στο ακέραιο με όλες τις νόμιμες επιβαρύνσεις. Αν θυμάμαι καλά, μάλιστα, η αποπληρωμή των χρεών είχε διαρκέσει κάπου στα 7-8 χρόνια, μέσα στα οποία αν είχατε προσέξει τους ισολογισμούς των ομάδων θα παρατηρούσατε ότι γι'αυτόν τον λόγο ο Ολυμπιακός είχε μετοχικό κεφάλαιο μερικά δισ. δραχμές περισσότερο από όλων των υπολοίπων ομάδων μαζί: για να μπορεί να δικαιολογεί την αποπληρωμή των χρεών. Επίσης, κάτι που οι περισσότεροι ίσως να μην γνωρίζετε ή να μην θυμάστε είναι ότι ακριβώς λόγω των χρεών που είχαν φορτωθεί επισήμως στον Ολυμπιακό, επί σειρά ετών ο Ολυμπιακός ήταν υπό την κρατική εποπτεία στα πάντα. Κάθε χρόνο η διοικηση επικυρωνόταν από πρωτοδικεία και άλλους επίσημους φορείς για να μπορεί να έχει τον Ολυμπιακό. Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός έχει περάσει καταστάσεις που όλοι οι άλλοι ούτε στους χειρότερούς τους εφιάλτες δεν τις έχουν δει. Θα διερωτηθείτε, με τα χρέη του σκανδάλου τελικώς τι έγινε; Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν γνωρίζω. Το πιθανότερο είναι ότι δεν τα πλήρωσε κανείς παρά φορτώθηκαν στον ελληνικό λαό και αυτά. Το συνηθισμένο δηλαδή. Πολύ κακώς έγινε έτσι, αν θέλετε τη γνώμη μου, και αυτό διότι όπως είπα από την δίκη προέκυψαν καταδίκες προσώπων, που ουδεμία σχέση με τον Ολυμπιακό είχαν.

Πάμε τώρα στο δεύτερο υποτιθέμενο σκάνδαλο, αυτό του γηπέδου. Αν ρωτήσετε σχετικά θα διαπιστώσετε ότι ουδείς θυμάται ότι ο Ολυμπιακός είχε κάνει μέχρι και πρόταση να δώσει ως αντιπαροχή το γήπεδο του Ρέντη συν ένα επιπλέον ποσόν για να πάρει το Γ. Καραϊσκάκης. Όλες οι προτάσεις του Ολυμπιακού ήταν όμως καταδικασμένες να πέφτουν στο κενό, άγνωστο το γιατί, παρόλο που κάποιες από αυτές (αν δεν απατώμαι ήταν συνολικά επτά) ήταν εξαιρετικά συμφέρουσες για το ελληνικό δημόσιο. Το αποτέλεσμα δεν άλλαζε: το Γ.Καραϊσκάκης σάπιζε (κυριολεκτικά), η ιδιοκτήτρια ΕΟΕ δεν κούναγε το δακτυλάκι της και οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησίαζαν επικίνδυνα. Τελικώς έγινε η ιστορική συμφωνία το 2003: ο Ολυμπιακός δεσμεύεται να κατασκευάσει νέο γήπεδο με δικά του χρήματα και το γήπεδο να είναι έτοιμο πριν την έναρξη των ΟΑ. Γι'αντάλλαγμα, το κράτος του παραχωρεί το δικαίωμα χρήσης για 49 έτη με το καθεστώς της ενοικίασης (με τους επιμέρους όρους να εκκρεμούν μέχρι την ολοκλήρωση της συμφωνίας). Ας πάμε όμως λίγο πίσω στον χρόνο πριν συνεχίσουμε...
Το 1896 κατασκευάστηκε στην περιοχή του Φαλήρου το λεγόμενο ποδηλατοδρόμιο για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Το Ποδηλατοδρόμιο ουσιαστικά περιέπεσε σε πλήρη αχρηστία, μέχρι που ο Δήμος Πειραιά αποφάσισε να το σουλουπώσει λιγουλάκι και νμα το χρησιμοποιεί ως γήπεδο. Μετά τις "ζυμώσεις" από τις οποίες προέκυψαν οι δύο μεγάλοι σύλλογοι του Πειραιά, ο Ολυμπιακός κι ο Εθνικός, ο Δήμος τους το παραχώρησε για να το χρησιμοποιούν ως ποδοσφαιρική έδρα. Σχετικά νωρίς, ο Εθνικός (ως η ομάδα των πιο πλουσίων του Πειραιά) ξεκίνησε να φτιάχνει μια ξύλινη εξέδρα κι ευθύς αμέσως μπήκε και ο Ολυμπιακός στο κόλπο βοηθώντας και στηριζόμενος στον ήδη μεγάλο αριθμό φίλων που από τότε είχε. Ουσιαστικά το γήπεδο φτιάχτηκε από τις 2 ομάδες. Ως αντάλλαγμα, ο Δήμος του Πειραιά κρατώντας την κυριότητα τους παραχώρησε από 33%. Φτάνουμε αισίως στο 1964. Το Ποδηλατοδρόμιο είναι ακόμη με χώμα και δίχως χτιστές εξέδρες. Ο τότε πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ αποφασίζει ότι είναι μια καλή ευκαιρία να χτυπήσει η Ελλάδα τους Μεσογειακούς του 1969 και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει ένα γήπεδο στίβου, που απλώς θα χρησιμοποιείται και για ποδόσφαιρο. Επειδή αφενός οι 2 πειραιώτικες ομάδες δεν ερωτήθηκαν καν, ο δε Δήμος δεν είχε μαρούλι όπως λέμε, την ανακατασκευή την ανέλαβε ο ΣΕΓΑΣ ετσιθελικά (αφού είχε προαποφασιστεί) και ομοίως ετσιθελικά γι'αντάλλαγμα το γήπεδο πέρασε στην κυριότητα της ΕΟΕ. Ερώτηση: αν σας ζητήσω να πείτε τελείως στην τύχη ένα όνομα, αυτό του προέδρου τότε του ΣΕΓΑΣ για πείτε μου ποιο θα λέγατε; (για μαντέψτε, για μαντέψτε...) Απόστολος Νικολαϊδης (ο γνωστός). Προσωπικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο Νικολαϊδης το έκανε επίτηδες ή από αγνή αγάπη για τον αθλητισμό, πάντως το ερώτημα γιατί δεν το επεχείρησε στην λεωφόρο που ήδη είχει και κανονικές εξέδρες και χλοοτάπητα και προβολείς ή έστω σε ένα άλλο οποιοδήποτε γήπεδο μάλλον θα παραμείνει αναπάντητο εις τον αιώνα τον άπαντα (και μην μου πείτε την γνωστή αηδία ότι η Λεωφόρος ήταν ήδη αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο). Το θέμα είναι ότι κάπως έτσι το γήπεδο περνάει πλήρως στην κυριότητα της ΕΟΕ. Κι από τότε... η ιστορία είναι πάνω-κάτω γνωστή. Αυτά που δυστυχώς είναι άγνωστα και που περιγράψαμε πιο πάνω είναι κι αυτά που αλλάζουν τα όλα δεδομένα: διότι πρακτικά ο Ολυμπιακός επιχειρούσε επί σειρά ετών να ξαναπάρει ένα γήπεδο πάνω στο οποίο είχε... μερτικό (μαζί με τον Εθνικό φυσικά, ο οποίος αν και δεν το ξέρει ο κόσμος εξακολουθεί να έχει νόμιμα δικαιώματα στο γήπεδο). Επίσης, επειδή πολλά ακούγονται σχετικά με την κατασκευή, όσο κι αν χαλάσει του μπόχα-βρώμα οπαδούς και λοιπούς λασπολόγους, το γήπεδο δεν φτιάχτηκε με κρατικά χρήματα, αλλά με τραπεζικά δάνεια. Μάλιστα είχε δημοσιοποιηθεί σε ολόκληρον τον ελληνικό τύπο και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του δανείου καθώς και τα ποσοστά των εσόδων για όλο το διάστημα των 49 ετών, αλλά οι γνωστοί-άγνωστοι αντικειμενικοί τα έχουν ξεχάσει αυτά...
Το λήξαμε λοιπόν το ζήτημα; Θέλω να πιστεύω πως, ναι. Νομίζω έγινε κατανοητό ότι στον Ολυμπιακό όχι μόνο δεν έχει χαριστεί δεκάρα τσακιστή, αλλά είναι η μοναδική ομάδα που έχει πληρώσει τα πάντα μέχρι τελικής δεκάρας και μάλιστα αυπό στάτους κρατικής επιτήρησης, ενώ αναφορικά με το γήπεδο ουσιαστικά έχει κατασχεθεί και όχι χαριστεί.
Πάμε τώρα λίγο στον αιώνιο, διότι εδώ πέφτει το χοντρό το γέλιο....

Το γήπεδο της λεωφόρου ξέρετε ποιος το έχτισε; Σωστά απαντήσατε: ο Δήμος Αθηναίων. Η έκταση ξέρετε τίνος ήταν; Ορθά και πάλι: του Δήμου Αθηναίων. Ξέρετε πότε το αγόρασε ο Παναθηναϊκός το γήπεδο από τον Δήμο Αθηναίων; Απάντηση: ποτέ. Το γήπεδο αρχικώς είχε παραχωρηθεί έναντι πινακίου φακής για ενοίκιο, ακόμη κι αυτό το πινάκιο όμως στην συνέχεια εξαλείφθηκε προκειμένου να μπορέσει ο βάζελος (όπως και έγινε τελικά) να το κάνει δικό του με το δικαίωμα της χρησικτησίας. Έχετε ακουστά αυτό το δικαίωμα; Να σας το εξηγήσω εν τάχει: αν κάποιος (φορέας ή φυσικό πρόσωπο) πάει και πάρει υπό την κυριότητά του έναν χώρο για 10 (ή ίσως και 20, δεν είμαι σίγουρος) χρόνια και ο φυσικός κάτοχος δεν εγείρει την παραμικρή αξίωση στην εν λόγω περιουσία, τότε με την συμπλήρωση του νομίμου χρονικού διαστήματος η περιουσία αλλάζει χέρια. Νομιμότατα και με την κρατική σφραγίδα! Έτσι λοιπόν απέκτησε το γήπεδό του ο Παναθηναϊκός: επειδή προφανώς ο Δήμος Αθηναίων δεν... γνώριζε πως κάποια ομάδα χρησιμοποιούσε ένα γήπεδο που ήταν στο κέντρο της Αθήνας και "έτυχε" να χάσει την κυριότητά του. Τι κάνει λοιπόν τώρα ο Παναθηναϊκός; Ζητάει να ανταλλάξει ένα γήπεδο που φυσιολογικά είναι κρατικό με μια έκταση άλλη για να κάνει γήπεδο που να είναι όμως δικό του! Εκπληκτικό, ε; Μην μου πείτε... Δόξα τω θεώ να λέμε που δεν θέλει να του το χτίσει ο Δήμος κιόλας σε δημόσια γη και να του παραδώσει και την κυριότητα, όπως ζήταγε πριν μερικά χρόνια όταν ακόμη δήμαρχος ήταν η Μπακογιάννη αν θυμάστε. Βέβαια θα μου πείτε, μια ζωή στο τσάμπα και την εύνοια ήταν οι βάζελοι, τώρα θα άλλαζαν; Σωστό κι αυτό. Σημειωτέον πάντως ότι ακόμη και τώρα υπάρχει μείζον θέμα, το οποίο όμως από την στιγμή που δεν εμπλέκεται ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν λογίζεται για σκάνδαλο, αλλά δεν δείχνει να απασχολεί και κανέναν κιόλας, πιθανώς ον ανάξιο έστω και απλής αναφοράς: με τα έως τώρα δεδομένα, η λεγόμενη διπλή ανάπλαση έχει βγει αντισυνταγματική, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει κάνει αρνητική εισήγηση για τις εργασίες κατασκευής, το όλο εγχείρημα στηρίζεται όχι στο αίτημα αλλά στην απαίτηση να καταπατηθούν οι συντελεστές δόμησης, και όμως οι εργασίες όπως όλοι γνωρίζουμε έχουν ήδη ξεκινήσει! Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν επεμβαίνει και κανείς! Ε, μην μου πείτε ότι δεν πρόκειται για θαύμα;! Βέβαια εδώ υπάρχει κάτι που θα μας κάνει να γελάσουμε όλοι μέχρι δακρύων: όταν με το καλό θα βγουν όλα νόμιμα και θα εγκριθούν, ο άνθρωπος που θα χαρεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ξέρετε ποιος είναι; Ο Κόκκαλης! Διότι την ίδιαν κιόλας μέρα θα ξεκινήσουν οι εργασίες μετασκευής στο Γ.Καραϊσκάκης για να αυξηθούν οι θέσεις! Βλέπετε, και το δικό μας γήπεδο δεσμευόταν από συντελεστή δόμησης αλλά εμείς -ομάδα του δημοσίου και των σκανδάλων γαρ- το σεβαστήκαμε και δεν κάναμε όχι μόνο τίποτε "μαύρο" αλλά ούτε καν αίτηση για υπέρβαση όπως κάποιοι άλλοι. Αυτά όμως είναι πράγματα που δεν θα τα διαβάσετε πουθενά διότι δεν το επιθυμεί η προπαγάνδα...

Να κάνουμε λοιπόν μια ανακεφαλαίωση; Τα χρέη του Ολυμπιακού έχουν αποπληρωθεί και με το παραπάνω. Απλά οι άσχετοι διαμαρτύρονται που ο Ολυμπιακός δεν πλήρωσε και τα χρέη του Κοσκωτά. Βαστάτε καμιά πισινή βέβαια, διότι σε λίγο θα μας ζητήσουν να πληρώσει ο Ολυμπιακός πχ και τις μίζες της Ζήμενς, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, της απώλειες της Λέμαν Μπράδερς κλπ... Αναφορικά με το γήπεδο, το Ποδηλατοδρόμιο κάποτε ανήκε στον Δήμο Πειραιά, τον Ολυμπιακό και τον Εθνικό. Εδώ και κοντά 40 χρόνια ανήκει στην ΕΟΕ. Στον Ολυμπιακό δεν έχει χαριστεί φυσικά ως προπαγανδίζεται, αλλά έχει ενοικιαστεί για περιορισμένο διάστημα. Επίσης δεν χτίστηκε με δημόσιο χρήμα αλλά με τραπεζικά δάνεια, ενώ τα έξοδα συντήρησης επιβαρύνουν αποκλειστικά και μόνο τον Ολυμπιακό. Σημειωτέον δε, ότι παρά τη χρήση του γηπέδου από τον Ολυμπιακό, είναι υποχρεωμένος να το διαθέτει όποτε του ζητηθεί. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός επιχειρεί να ανταλλάξει ένα γήπεδο που πρακτικά δεν του ανήκει αλλά απέκτησε με χρησικτησία με δημόσια γη και το γήπεδο να κτιστεί με τρόπο που για την ώρα όλα δείχνουν ότι καταπατά το Ελληνικό Σύνταγμα και τους Νόμους. Επίσης, παρόλο που η όλη ιστορία βρίσκεται σε εκκρεμότητα οι εργασίες κατασκευής του γηπέδου έχουν ήδη ξεκινήσει. Βέβαια από την άλλη μεριά παραδόξως δεν έχει ξεκινήσει η... ανάπλαση της Λεωφόρου, παρόλο που αυτά τα 2 θα έπρεπε να ξεκινήσουν ταυτόχρονα. Το γιατί, μην το ρωτάτε εδώ... Από μιαν άποψη θα έπρεπε να μας παραξενεύοουν όλ'αυτά, από την άλλη όμως τίποτε δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει για την ομάδα που ήταν μια ζωή στην πείνα (κατά τα λεγόμενα των ακολούθων της) αλλά που ως διά μαγείας είχε στο συμβούλιό της θεσμικά πρόσωπα (όπως δείξαμε στο προηγούμενο κείμενο). Αναφορικά με κάποια... "μικροχρέη", τα είπαμε επίσης στο προηγούμενο κείμενο και μην επανερχόμαστε.

Πως να μην είναι λοιπόν ο Ολυμπιακός η ομάδα του δημοσίου μετά; Το δείχνουν και τα γεγονότα άλλωστε! Το λέει και η προπαγάνδα! Και για να το λέει και η προπαγάνδα, κάτι παραπάνω θα ξέρει (παραπάνω, ακόμη κι απ'τον Άρειο Πάγο)... Α, και για να μην το ξεχάσω, ο Ολυμπιακός κρατική διαφήμιση δεν είχε ποτέ στην φανέλλα. Άλλοι την είχαν....



Καλή σας χώνεψη.

ΥΓ. Μερικές σημαντικές διευκρινίσεις: καλώς ή κακώς οι πληροφορίες περί της ιστορίας του Σταδίου Καραϊσκάκης είναι πιο σπάνιες απ'όσο νομίζει κανείς. Τα περισσότερα τα έγραψα έτσι όπως τα γνωρίζω. ναι μεν είναι πράγματα διασταυρωμένα, μιας και ως Πειραιώτης έχω την αβάντα να μπορώ να μιλάω ευκαιρίας δοθείσης με παλαιοτέρους που πήγαιναν σε προπονήσεις σχεδόν καθημερινά και που πρακτικά έστω και από σύμπτωση παρακολουθούσαν τα γεγονότα, καθώς επίσης να γνωρίζω και κάποια πράγματα από μόνος μου. Βασικά το μοναδικό σημείο στο οποίο μπορεί κάποιος να εκφράσει ενστάσεις είναι το ιδιοκτησιακό στάτους του Ποδηλατοδρομίου ως την μετάβασή του στην ΕΟΕ. Από την στιγμή που αποφασίστηκε και έγινε η μετάβαση κι έπειτα όμως, όλα είναι ακριβώς έτσι.