Την κατάντια της χώρας ακόμη κι αν την ξέρουμε

δεν τολμάμε να την αναφέρουμε.
Σημαντικό update στο τέλος.

Αν και προσωπικά πολύ φοβάμαι ότι σπανίως την ξέρουμε πλέον. Είναι, βλέπετε, τόσο συχνές οι τρομοκρατικές επιθέσεις από τις οργανώσεις που ονομάζονται... ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης ή Εκπαίδευσης, ανάλογα τι σας αρέσει περισσότερο) που δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται... Λογικό πλέον να συμπεράνουμε ότι η υπερπληροφόρηση από την παραπληροφόρηση όχι ελάχιστα δεν απέχουν, αλλά μάλλον πρόκειται για το ένα και το αυτό.

Χθες για παράδειγμα ήρθε ο Ερντογάμπεης. Αναμφίβολα πρώτη είδηση και όλα τα μωρά στην πίστα.
Βέβαια εγώ εξακολουθώ να διερωτώμαι γιατί ήρθε τώρα που δεν έχουμε την παραμικρή διαπραγματευτική δυνατότητα και ενώ γνωρίζαμε ότι θα έρθει με την κλασική τουρκική ατζέντα σύμφωνα με την οποίαν "φέρε ό,τι έχεις και έλα να τα μοιράσουμε".
Διότι αν ο Ερντογάμπεης ήθελε να έρθει απλά εθιμοτυπικώς θα ερχόταν μόνος του, με το απαραίτητο επιτελείο για τις περιστάσεις, και όχι με 10 υπουργούς και καμιά εκατοστή επιχειρηματίες συν πόσους άλλους παρατρεχάμενους. Διότι όταν σκάνε μύτη τόσοι πολλοί, το συμπέρασμα είναι αναπόφευκτα ένα: ξεπούλημα όσο-όσο, κι ό,τι έχετε ευχαρίστηση....

Τουλάχιστον, Γιωργάκη, πες μας αγόρι μου ποια νησιά τους δώσαμε να μην το έχουμε άγχος. Εξάλλου με την Συμφωνία της Μαδρίτης είχε μείνει μισή η δουλειά.

Το θέμα όμως δεν είναι τι ξεπουλήσαμε, μιας και όπως είπα ο Ερντογάμπεης ήρθε με την κλασική τουρκική ατζέντα:
-Υφαλοκρυπίδα μακρυά από την Χάγη
-Μουφτή στην Θράκη αντί Πατριαρχείου
-Αιγαίο στη μέση
-Κυπριακό εκ του μηδενός
κλπ, κλπ.
Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τα όσα τα ΜΜΕ ευαγγελίζονταν κατ' αποκλειστικότητα (όπως με εκείνη την αλήστου μνήμης συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάμπεη αν θυμάστε, η οποία παρόλο που δεν έγινε ποτέ, είχε καταγράψει από αντιδράσεις έως και δυσαρέσκειες), τελικώς δεν ειπώθηκε το παραμικρό από τους Τούρκους για αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών. Ως επίσης το περιβόητο casus belli όχι μόνο δεν θίχτηκε αλλά εις το όνομα του Αιγαίου δικαιολογήθηκε κιόλας. Και πάει λέγοντας...

Και η δική μας τακτική ποια ήταν; Μα η κλασική: Γκολ εσείς; Σέντρα εμείς...

Ο Πάγκαλος μήπως ακούσατε τι δήλωσε χθες; "Ένα μεγάλο μέρος των διαφορών μπορεί να ξεπεραστεί αν αποδεχθεί κανείς μερικές βασικές αρχές".
Καταλάβατε τι είπε ο άνθρωπος;
Ένα μεγάλο μέρος των διαφορών....
Μήπως ξέχασες να μας πεις ποιες είναι οι διαφορές, Πάγκαλε; Διότι εξόσων ενθυμούμαι, η μοναδική διαφορά που αναγνωρίζεται από την Ελλάδα (και ορθώς) είναι το ζήτημα της υφαλοκρυπίδος, για την οποίαν επιμένουμε να επιλυθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο της Χάγης (ξανά ορθώς). Εν ολίγοις, με μια επίσημη ομιλία του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος απλώς προσπάθησε να στάξει χολή κατά του Αβραμόπουλου, μη μπορώντας προφανώς να του συγχωρήσει εκείνον τον διασυρμό στον δήμο της Αθήνας, κατέληξε τελικώς να νομιμοποιεί από βήματος τις τουρκικές διεκδικήσεις (μετά από τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα της Συμφωνίας της Μαδρίτης). Τα συγχαρητήριά μου...

Α, μεταξύ άλλων διάβασα και το άλλο: μεταξύ άλλων υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας στο πλάισιο της... ανασκεύασης της Ιστορίας, αφού καλό θα είναι να αποφεύγονται εκφράσεις που δημιουργούν μίσος... Οπότε καταλάβατε: ετοιμαστείτε για νέα ρεπούσεια έπη, με συνωστισμούς και λοιπές παραγραφές και διαγραφές... Όχι, για να μην νομίζετε ότι όλα αυτά είχαν γίνει τυχαία τότες. Και η πλάκα ξέρετε ποια είναι; Ότι θα φτάσουμε σε σημείο να θυμόμαστε το βιβλίο της κυρά-Ρεπούση και θα το αναπολούμε για τις.. λεπτομέρειες και την ακρίβειά του. Θυμηθήτε το αυτό...

Επίσης δεν ξέρω αν έπεσε το μάτι σας και σε κάτι άλλο, το οποίο αν κρίνω από το γεγονός ότι δεν σχολιάστηκε ιδιαιτέρως συμπεραίνω ότι επρόκειτο διά κάτι παντελώς χαμερπές: ο ΠτΔ ως Αρχηγός Κράτους σε επίσημη επίσκεψη ξένου ηγέτη ενήργησε κατά πως προβλέπει το πρωτόκολλο σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο πρωθυπουργός της χώρας, προφανώς έπραξε το ίδιο, κι έτσι όπως και ο ΠτΔ μίλησε στον Ερντογάμπεη στην μητρική του γλώσσα, υποθέτω: ο ΠτΔ εις την ελληνικήν, ο Ζορζ εις την αγγλικήν.
Σημειωτέον ότι ο Ερντογάμπεης δεν ξέρει γρη αγγλικά, να πω ότι ήθελε να επικοινωνήσει απευθείας μαζί του. Μιλάμε για τέτοια υπέρτατη ξεφτίλα.
Προφανώς όμως όταν ήταν μικρός ο Ζορζ, κατ' αντιστοιχίαν με κάποιον άλλο που διάβαζε κατά τα γεγονότα, δεν πρέπει να είχε μάθει καλή ιστορία (αυτήν που θέλει ν΄αλλάξει) κι έτσι δεν έμαθε ποτέ ότι οι αρχαίο Αθηναίοι κάποτε σκότωσαν έναν Έλληνα διερμηνέα που τόλμησε να μεταφράσει τα ελληνικά σε περσικά, θεωρώντας το ύψηστη προσβολή μέσα στην ίδιαν τους την χώρα. O tempora o mores όμως...

Η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάμπεης πάντως από χθες θα πρέπει να μπήκε σε σκέψεις: τελικώς η οθωμανική αυτοκρατορία έπεσε ποτέ; Η Επανάσταση του 1821 έλαβε ποτέ χώρα; Διότι με το ξεπούλημα που προσεχώς θα ξεκινήσει, πολύ αμφιβάλω αν το περίμενε. Εξάλλου ο άνθρωπος ήρθε και μας την είπε κιόλας, γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν συνεφώνησαν με τα μέτρα του ΔΝΤ. Τι άλλο να κάνει ως επίδοξος πρωθυπουργός της χώρας;

Κι εμείς τι κάναμε θα μου πείτε; Δεν έχω ιδέα, αλλά έχω μια υπόννοια ότι πρέπει να τον παίζαμε και με τα δύο χέρια. Με κάποια επιφύλαξη αυτό όμως... Εξάλλου απ΄ό,τι παρατήρησα μας κάλυψε η παραχώρησή του να σουλατσάρουν τα αεροπλάνα τους άνευ οπλισμού στο Αιγαίο. Ως επίσης προφανώς μας κάλυψε το γεγονός ότι το κυπριακό δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα πλέον που καλό είναι να επιλύσουν οι Κύπριοι μόνοι τους δίχως περαιτέρω επεμβάσεις έξωθεν, αλλά να συνεχίσουμε να το προσπαθούμε όλες οι πλευρές προκειμένου να μην λυθεί ποτέ. Όπως επίσης συμφωνήσαμε να κάνουμε κάποιες περαιτέρω εκπτώσεις στην Ιστορία και το παρελθόν μας, λες και η ίδια η ιστορία δεν μας έχει αποδείξει με αίμα πως η λήθη είναι αυτή που μας φέρνει σε αυτήν την κατάντια.
Και πάει λέγοντας...

Ειλικρινά έβλεπα τις χθεσινές πανηγυρικές δηλώσεις και με έπιανε κατάθλιψη. Πόση άλλη δουλοπρέπεια πρέπει να αποδεχθούμε, η οποία να ονομάζεται κιόλας διπλωματία; Λες και δεν μας έφταναν τα όσα μας σέρνουν δικαίως ή αδίκως οι διάφοροι ξένοι εδώ και καιρό δηλαδή -κυριολεκτικά και δαρμένοι και κερατάδες.
Ποτέ μου δεν θεώρησα ότι οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν ντε φάκτο διαφορές που να επισύουν πόλεμο. Ως επίσης ποτέ μου δεν πίστεψα ότι υπάρχουν έχθρες από καταβολής της ανθρωπότητος. Λίγη καλή διάθεση χρειάζεται και όλα τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν. Άλλο πράγμα η καλή διάθεση εκατέρωθεν όμως, και άλλο πράγμα η καλή διάθεση να δώσουμε εμείς, να μας πάρουν αυτοί. Απέχουν παρασάγγας το ένα από το άλλο.
Και η πλάκα είναι ότι ο Ερντογάν είναι από τους πλέον μετριοπαθείς Τουρκους πολιτικούς κιόλας. Που να είχαμε κανά πορνίδιο τύπου Τσιλέρ απέναντι δηλαδή. Κι ενώ βγαίνεις και σκέφτεσαι ότι καλώς η Ελλάδα ακολουθεί μετριοπαθή πολιτική απέναντι σε όλους, τελικώς μάλλον αυτήν την πολιτική είναι που θα πληρώσει. Διότι εμείς όσες φορές πιάσαμε μπόσικους τους οποιουσδήποτε άλλους (πχ τους Τούρκους στον σεισμό του 99 που ήραμε το βέτο, ή τους Σκοπιανούς στις φούριες τους με τους ουτσεκάδες που παγώσαμε τις συζητήσεις κλπ) μια ζωή μέναμε σταθεροί. Τουναντίον, όποτε οι άλλοι μας πιάνουν μπόσικους, μας παίρνουν και τα σώβρακα. Και το μέγα ερώτημα είναι τι σώβρακα θα πάρουν πλέον, όταν τους πρόλαβαν οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι και το ΔΝΤ; Πόσα σώβρακα έχουμε πια για χάρισμα;

Αν ο Ερντογάμπεης είχε τω όντι καλές προθέσεις θα ερχόταν και θα έλεγε "κύριοι ακούστε κάτι, το ξέρω ότι η διαφορά μας για τα μίλια προέρχεται από το γεγονός ότι εμείς ουδέποτε υπογράψαμε το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών. Δεν μας ενδιαφέρει όμως να το υπογράψουμε, αλλά να τα βρούμε ως εξής, και δίχως casus belli και λοιπές μαλακίες". Δεν το είπε όμως, όπως και ουδέποτε το είπε κανείς τους. Οπότε ποια η διαφορά σε σχέση με όλα τα προηγούμενα χρόνια; Καμία.

Δυστυχώς όμως το εξειδίκευσα πολύ το θέμα, μιας και είχα ως σκοπό ν'ασχοληθώ με την κατάντια μας. Την όλη ξεφτίλα...
Η οποία φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στα ελληνοτουρκικά.

Εσχάτως προέκυψε ένα θεματάκι σχετικά με την τροπολογία περί εξουσιών και αρμοδιοτήτων του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών και κατά πόσον αυτός υποκαθιστά τις επίσημες διαδικασίες και τον ΠτΔ. Το σχολιάσαμε και στο προηγούμενο κείμενο άλλωστε. Χθες καθόμουν όλο το απόγευμα και διάβαζα το τελευταίο νομοσχέδιο με τα νέα μέτρα. Αν σας πω ότι έφριξα, θα είμαι πολύ εγκρατής στους χαρακτηρισμούς μου...
Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα των όσων γράφονται εκεί μέσα, για να καταλάβετε:
Στην σελίδα 1367 αναφράφεται αυτολεξεί "Σε συνέχεια διαλόγου με κοινωνικούς εταίρους η Κυβέρνηση θα προτείνει και το Κοινοβούλιο θα υιοθετήσει νομοθεσία για την μεταρρύθμιση του πλαισίου μισθολογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα που θα προβλέπουν μείωση της αμοιβής της υπερωριακής εργασίας και τη μεγαλύτερη ευελιξία στη διαχείριση του χρόνου εργασίας".
Οι περισσότεροι διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα θα εστιάσουν στα περί μισθών και εργασιακών. Λογικόν, τέτοιοι μαϊντανοί που είναι.
Εγώ ξέρετε που εστίασα; Σε βαθμό που παραλίγο να μου βγει το μάτι από ρίζας κιόλας...
Η κυβέρνηση θα προτείνει και το Κοινοβούλιο θα υιοθετήσει....
Είναι απλώς προδιαγεγραμένο. Οι δημοκρατικές διαδικασίες, η δημόσια διαβούλευση που τόσο έχει γίνει της μόδας εσχάτως, τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ, είναι όλα προκαθορισμένα. Το ενδεχόμενο η Κυβέρνηση να προτείνει αλλά το Κοινοβούλιο να μην εγκρίνει δεν υπάρχει στο σενάριο...
Την ίδιαν στιγμή που ενδεχομένως να καταλύονται όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες, οι δημοκρατικοί θεσμοί και προπάντων το ίδιο το δημοκρατικό πολιτευμά μας, αποφάσισαν κάποιοι να ανοίξει και ο φάκελος με τα ελληνοτουρκικά. Λες και οι φάκελοι που ήδη έχουν ανοίξει δεν μας έφταναν.

Και τελικώς η μεγαλύτερη κατάντια μας είναι ότι εμείς, πολίτες τε και πολιτευόμενοι, απλώς παραμένουμε θεατές...
Σε όλα.
Χαίρετε.

UPDATE: Ακούστε τι δήλωσε ο Ζορζ εδώ (ξεκινάει στο 09:45)
Το θέμα είναι ότι απάντησε ο Νταβούτογλου: "δεν υπογράψαμε αυτές τις συμφωνίες για να καταλάβουμε τα νησιά του Αιγαίου. Σχεδιάζουμε το κοινό μας πεπρωμένο, το κοινό μας μέλλον".
Και είναι γνωστό το πόσο ενδιαφέρεται η Τουρκία για το δικό μας μέλλον. Το έχει δείξει εμπράκτως βέβαια.
Επί τη ευκαιρία της οικονομικής κρίσης κρατήστε κανά φράγκο για ν'αγορέσετε κανάν χάρτη με τα νέα σύνορα (όταν κυκλοφορήσει), μιας και θ'αλλάξει και η ιστορία για να μην εκνευρίζονται οι γείτονες δηλαδή...
Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες. Ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί αν πωλήθηκαν μαζί με τα νησιά ή δώσαμε σκέτη γη.
Καληνύχτα μας.

Η δολοφονία της Κοινωνίας μας

Πραγματικά οι εξελίξεις πάσης λογής και φύσεως τρέχουν με ασύλληπτο ρυθμό, σε σημείο να καθίσταται κυριολεκτικώς (και ρεαλιστικώς) αδύνατο να τις παρακολουθήσεις.
Το θέμα είναι ότι για μια ακόμη φορά θα βρεθούμε πίσω από τις εξελίξεις και θα αναρωτιώμαστε με ανοικτό το στόμα τι τελικώς συνέβη.

Αν θελήσουμε να σταχυολογήσουμε τα πιο "κύρια" γεγονότα του τελευταίου τριημέρου, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε ως εξής:

Κατ' αρχήν, το μέγιστο πλήγμα για την δημοκρατία μας: ο θάνατος τριών αθώων ανθρώπων, ή πιο σωστά τεσσάρων αν συνυπολογίσουμε και το βρέφος που δεν πρόλαβε ποτέ να αναπνεύσει θυσιαζόμενο στον βωμό πολλών -ισμών μαζί.
Δυστυχώς, είναι εξίσου θλιβερή με την στυγερή δολοφονία η όλη ηλίθια παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί. Αν δηλαδή ήταν προβοκάτσια ή όχι και οι λοιπές αηδίες, και λέω εξίσου, διότι αποτελεί Ύβρι μέγιστη προς τους φονευθέντες η όλη προσπάθεια είτε καπήλευσης είτε υποβάθμισης των θανάτων τους. Αν πχ προσέξουμε την ασυλλήπτου γελοιότητας αγόρευση του κυρίου Παφίλη στην Βουλή ανήμερα των γεγονότων θα διαπιστώσουμε ότι δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στους φονευθέντες και η προβοκάτσια πετάγεται γενικώς και αορίστως. Τουτέστιν, οι άνθρωποι αυτοί ουδέποτε εφονεύθησαν αλλά κι αυτό προβοκάτσια ήταν. Επικίνδυνες γελοιότητες από ανθρώπους που είναι διαχρονικά στον κόσμο τους. Ο Τσίπρας, απεναντίας, στάθηκε πολύ περισσότερο στο ύψος των περιστάσεων. Όχι μόνο καταδίκασε ευθέως και ξεκάθαρα τις δολοφονίες καθώς και τα βίαια επεισόδια, αλλά επί της ουσίας επιχείρησε να θέσει εαυτόν και κόμμα στην κολυμβίθρα του Σιλωάμ, αποποιούμενος τέτοιες πρακτικές και τακτικές. Αν προσέξατε τις δηλώσεις του, εκεί που είπε ότι ήταν εγκλωβισμένοι στο Πολυτεχνείο είπε ότι "ευτυχώς δεν στοχοποίησαν εμάς". Για όσους θυμούνται τις μετά δεκεμβριανών 08 δηλώσεις του (που είχαν συμπερασματικά καταλήξει στα περί τρίτου κόμματος προεκλογικώς), η αλλαγή πλεύσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Για τα δυο μεγάλα κόμματα, οι δολοφονίες απετέλεσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μετατοπίσουν το κέντρο βάρους από τα μέτρα που έρχονται και θα ξανάρθουν στις βιαιότητες που δεν συνάδουν με το δίκαιο του εργαζομένου κλπ. Το δε κόμμα του Καρατζαφέρη έχοντας αλλάξει πολυκατοικία εσχάτως προσπάθησε μια ακόμη φορά ευκαιρίας δοθήσεις εν μέσω λαϊκισμών να πείσει ότι του αξίζει ένα χαρτοφυλάκιο. Το μόνο πράγμα που δεν έχουμε ακούσει ακόμη να λέει ο Καρατζαφέρης είναι η ορολογία "επάρρατη δεξιά". Μόλις το πει κι αυτό, θα τα έχουμε ακούσει όλα πλέον...
Μ'αυτά και μ'αυτά όμως, ξεχάσαμε την ουσία. Τρεις συνάνθρωποί μας, δολοφονήθηκαν στο πλαίσιο κάποιων σκοπιμοτήτων.

Για το ποιες ήταν αυτές οι σκοπιμότητες έχει γίνει πολύς λόγος. Αδίκως κιόλας. Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε ότι την ώρα που το τραπεζικό κατάστημα καιγόταν, ο κόσμος από κάτω είτε αδιαφορούσε, είτε επικροτούσε. Ακούστηκε (και δεν μου φαίνεται ψευδές) ότι στις δραματικές εκκλήσεις των εγκλωβισμένων συνανθρώπων μας, από τον δρόμο ακούστηκαν απαντήσεις τύπου "να καείτε μουνάκια" ή "να μην δουλεύατε" (παρόλο που ο προφανώς ίδιος κόσμος βγήκε απ'τα ρούχα του άμα τη εμφανίση του Βγενόπουλου -παρακαλώ τηνπροσοχή σας περί το 43ο δευτερόλεπτο κατά την καταμέτρηση των κοτέρων). Το αναφέρω αυτό, διότι στο πλαίσιο της όλης παραφιλολογίας με χαζές εκφράσεις όπως "στοχοποίηση", "προβοκάτσια" κλπ, έχουμε χάσει εκτός από το μέτρο, και την ουσία. Ακόμη κι αν ισχύει το ακραίο ενδεχόμενο οι κουκουλοφόροι να ήταν παρα-κρατικοί, ο κόσμος επικρότησε την κίνηση. Ξέρετε γιατί; Διότι είμαστε μαθημένοι να χτυπάμε το σαμάρι για ν'ακούσει ο γάιδαρος. Έχουμε την αφελέστατη εντύπωση πως αν κάψουμε μια τράπεζα, χτυπήθηκε το κεφάλαιο 'η/και ο ιδιοκτήτης. Παπάρια μάντολες. Δεν υπάρχει κανένας συμβολισμός. Όπως αντίστοιχα το πρόβλημα δεν είναι στο κτήριο της Βουλής, αλλά στους 300 βουλευτές. Ακόμη κι αν μπουκάρει ο εξοργισμένος κόσμος να κάνει ρημαδιό το κτήριο, οι βουλευτές θα συνεχίσουν να καθορίζουν απερίσπαστοι τις τύχες της χώρας και του κόσμου από κάποιο άλλο κτήριο. Ακόμη κι από τα σπίτια τους εν ανάγκει. Ως επίσης, δεν θα βγει κανένα αποτέλεσμα ακόμη κι αν... κρεμάσουμε τους βουλευτές. Θα φύγουν αυτοί, θα έρθουν άλλοι. Κ.ο.κ. Υπάρχουν οι υγιείς δημοκρατικές διαδικασίες για να ομαλοποιηθούν τα πράγματα. Το μέγα ζήτημα είναι να τηρηθούν. Ως επίσης, και να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί. Όμως και πάλι ξεφεύγουμε...

Έγινε λόγος -εκτεταμένος- για προβοκάτσια. Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ένα άλλο είδος εμετικής προβοκάτσιας που έλαβε χώρα, που το είδα στις ειδήσεις, και που μυστηριωδώς θάφτηκε. Κάποια στιγμή, έξω από τη Βουλή τεράστια μερίδα του κόσμου άρχισε να τραγουδάει τον Εθνικό Ύμνο. Μόλις το αντελήφθησαν αυτό κάποιοι φασισταράδες που αυτοαποκαλούνται δημοκράτες, έσπευσαν να γιουχάρουν παρατεταμένα. Και ερωτώ: μεγάλο πλήθος κόσμου, ένιωσε την ανάγκη ή την παρόρμηση να τραγουδήσει τον Ύμνο. Αυτοί δεν ήταν εργαζόμενοι; Δεν ήταν απεργοί; Δεν έχουν δικαιώματα; Δεν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν; Σε όλα απαντάμε ναι. Όμως, παραδίπλα υπάρχαν κάποιοι, μάλλον εκ των οργανωτών, οι οποίοι έδειξαν στην πράξη ότι το δίκαιο του εργάτη το γνωρίζουν μόνον εκείνοι. Την διαμαρτυρία την πατρονάρουν μόνο εκείνοι. Τις κινητοποιήσεις τις καπελώνουν μόνο εκείνοι. Κοινώς, ότι τολμήσει να ξεφύγει έξω από το κομματικό μαντρί, εκτελείται πάραυτα, τακτική που θυμίζει την εφιαλτική κλίνη του Προκρούστη. Ξέρετε γιατί το αναφέρω αυτό το παράδειγμα; Διότι για τις δολοφονίες εκφράζεται από πολλούς η πεποίθηση ότι επρόκειτο περί προβοκάτσιας, παρόλο που κανείς δεν είναι σε θέση να το γνωρίζει. Εδώ όμως που είχαμε μια ξεκάθαρη περίπτωση προβοκάτσιας, κάνουν όλοι την πάπια. Περίεργο και ενδιαφέρον συνάμα...

Μιας και πολύ περί προβοκάτσιας ο λόγος, να προσθέσω το εξής: είναι αυτονόητο ότι παρακράτος πάντοτε υπήρχε και πάντοτε θα υπάρχει. Το παρακράτος και οι αντιδράσεις σε αυτό είναι ωσάν την κότα και το αβγό, τη δράση και την αντίδραση. Κανείς δεν ξέρει τι ήρθε πρώτο ή ποιο είναι ποιο και πρακτικά δεν έχει σημασία να το διαπιστώσουμε. Σημασία έχει τι υπάρχει. Το θέμα είναι ότι η έννοια παρακράτος είναι πολύ ευρύτερη απ'όσο νομίζουμε. Ας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε διερωτηθεί, πως διάολο και δεν χώνουν μέσα τους διαφόρους πασίγνωστους αγνώστους. Η απάντηση είναι απελπιστικά απλή: αν χώσουν μέσα εκείνους που πρέπει, δεν θα υπάρχει η δικαιολογία να βγει όξω όλη αστυνομία την επαύριον, ούτε θα υπάρχει η ανάγκη για προμήθεια νέων ειδικών συστημάτων με κάμερες που παρακολουθούν μέχρι και τις σταγόνες του ιδρώτα σου. Τι κάνεις λοιπόν; Επιτρέπεις τεχνηέντως τα μπάχαλα και τις ταραχές και πάς και κάνεις καταστολή. Δυο-τρεις φορές να το κάνεις αρχικά, ο φαύλος κύκλος όχι μόνο έχει ξεκινήσει αλλά και δεν έχει τελειωμό. Μια τέτοια τακτική, λοιπόν, είναι αναμφισβήτητα παρακρατική, παρομοίως όμως είναι και αυτές οι αντιδράσεις. Θέλω να πω ότι το λεγόμενο παρακράτος δεν αποτελείται αναγκαστικά από ανθρώπους. Μπορεί να απαρτίζεται κι από ιδεολογίες. Και όχι απαραίτητα μόνο της μια όχθης. Και ως προείπα, είναι σαν την κότα με το αβγό. Ούτε ξέρουμε ποιο βγήκε πρώτο, ούτε έχει σημασία να το διαπιστώσουμε πλέον. Διότι οι προσπάθειες να το διαπιστώσουμε το μόνο που κάνουν είναι να μας αποπροσανατολίζουν από την πραγματικότητα.

Ας επιστρέψουμε λίγο στις αντιδράσεις για τις δολοφονίες.
Μου προκάλεσε ιδιαιτέρως αλγεινή εντύπωση η αντίδραση κατά κύριο λόγο του ΚΚΕ, το οποίο βασίστηκε σε μια κατά τα λοιπά κλασική και αστεία δήλωση Καρατζαφέρη, η οποία μέσες-άκρες ήταν η εξής: κάποιοι φωνάζουν να καεί το μπουρέλο η Βουλή. Αναρωτιέμαι αν έχει ξεκινήσει κάποιο νέο αντάρτικο.
Ερώτημα πρώτον: ο Καρατζαφέρης μας είπε κάτι που δεν είχε ξαναπεί έως σήμερα; Όχι.
Ερώτημα δεύτερον: μήπως δεν πέριμέναμε να πει κάτι τέτοιο ή πέσαμε απ'τα σύννεφα; Όχι.
Ερώτημα τρίτον: μήπως περιμέναμε να πει κάτι διαφορετικό; Όχι.
Κινούμενος, λοιπόν, στα γνωστά ρηχά και λαϊκίστικα νερά του ο Καρατζαφέρης, υποτίθεται πως ήταν αυτός που έδωσε τροφή για το ξέσπασμα του ΚΚΕ.
Εγώ ξέρετε τι έχω να πω; Ακριβώς επειδή ο Καρατζαφέρης ξέρουμε τι πρεσβεύει κι επειδή τα έχει ξαναπεί πάνω-κάτω τα ίδια, η δήλωσή του ήταν (ως αφορμή) μη γενόμενη.
Βγαίνει λοιπόν ο προαναφερθείς κύριος Παφίλης και λέει όσα λέει σε μία εμετική αγόρευση.
Το ακόμη χειρότερο όμως ήταν η αντίδραση της κυρ-Αλέκας μετέπειτα, η οποία έκανε λόγο για προβοκάτσια με αφορμή (άκουσον-άκουσον) κάποιους φουσκωτούς χρυσαυγήτες!!! Δηλαδή η κυρ-Αλέκα που προεδρεύει ενός κοινοβουλευτικού -ήτοι δημοκρατικώς εκλεγμένου- κόμματος επί της ουσίας μας είπε τι; Ότι το διάγγελμά της το καθόρισαν κάποιοι παρακρατικοί φασίστες με αυτά που ενδεχομένως να έκαναν, και που σίγουρα τα ξέρουμε καθ'όσον τα έχουν ξανακάνει. Και όχι μόνο αυτό αλλά τους νομιμοποίησε κιόλας. Και όλα αυτά γιατί; Για να υποβαθμίσει το γεγονός και να... προβοκάρει και η ίδια.

Πιθανώς να σας παραξενεύει το γιατί στέκομαι ιδίως στα κόμματα της Αριστεράς.
Διότι ως έχω ξεκαθαρίσει κατ' επανάληψιν, η πλήρης απουσία αριστεράς από τον τόπο αποτελεί εθνική τραγωδία.
Ο zaphod εδώ και καιρό μεταξύ σοβαρού και αστείου με λέει δεξιό. Στο παρελθόν με έχουν χαρακτηρίσει από ακροδεξιό φασίστα έως και τροτσκιστή. Κάποιος άλλος κάποτε προσπαθούσε να με πείσει πόσο θα μου άρεσε και θα μου ταίριαζε να διαβάσω Μαρξ. Ο κόσμος, απλά αδυνατεί να διαννοηθεί πως ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται να μπουν κάτω από οποιαδήποτε ταμπέλα, ή ότι το να ψηφίσεις το τάδε ή το δείνα κόμμα δεν σε βάζει στο μαντρί του αν έχεις προηγουμένως κριτήρια ψήφου.
Ακριβώς λοιπόν επειδή δεν άγομαι ή φέρομαι από κανέναν κομματικό πούστη, δεν ενστερνίζομαι ή υιοθετώ καμία ιδεολογία, γι'αυτό και δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να πω αυτό που πιστεύω, ό,τι κι αν είναι αυτό. Και φυσικά αυτό δεν το λέω για τον καλό φίλο zaphod τον οποίον εκτιμώ κιόλας και ο οποίος ξέρω τι εννοεί, αλλά για όλους εκείνους που θεωρούν ότι η ταμπέλα είναι αυτή που θα σε κάνει σωστό πολίτη.

Πολύ πρόσφατα αγόρευσε ο Ψαριανός στην Βουλή (έχει αρχίσει να κυκλοφορεί στα βλόγια το σχετικό βίδεο που επίσης παραθέτω πιο κάτω). Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον Ψαριανό. Η συγκεκριμένη αγόρευσή του όμως με βρίσκει πολύ σύμφωνο σχεδόν σε όλα, παρόλο που αναγνωρίζω ότι άφησε απ'έξω άλλα τόσα για τον δικό του χώρο.



Κι αναφορικά με τα όσα είπε, κάτι που ξέχασε είναι ότι διαμαρτυρόμενοι δεν είναι οι μόνο μερικές χιλιάδες που βγήκαν να διαδηλώσουν, αλλά προπάντων είναι τα μερικά εκατομμύρια που έκατσαν μέσα επειδή δεν γουστάρουν τις ταμπέλες, το πατρονάρισμα, την κομματικοποίηση, το μαντρί, την αγέλη. Αν αύριο δημιουργηθούν οι υγιείς συνθήκες να βγουν όλοι αυτοί στους δρόμους, τότε να δείτε τι έχει να γίνει και τότε να δείτε πόσο θα τρομοκρατηθούν οι βουλευτές μας και οι πολιτικοί γενικότερα. Διότι ο κόσμος που όντως βράζει δεν περιορίζεται μοναχά στους λίγους που βγήκαν έξω, όσο πολλοί κι αν φάνηκαν. Ο κόσμος που βράζει μένει μέσα. Για την ώρα τουλάχιστον...


Όμως, δεν σταματάμε εδώ. Χθες έλαβε χώρα ένα μοναδικό περιστατικό στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, εξόχως ανησυχητικό: την τροπολογία που πέρασε από το παράθυρο να χειρίζεται τα πάντα (ως προς το ΔΝΤ) ο Υπουργός Οικονομίας δίχως την έγκριση της Βουλής. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω την βαρειά λέξη "πραξικόπημα" που μάλλον δικαίως έχουν αποδώσει κάποιοι (όχι λίγοι), θα πω όμως ότι τέτοιο όργιο αδιαφάνειας με την επίσημη βούλα του Κράτους και με μέθοδο από το παράθυρο δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση. Διότι μεταξύ άλλων μιλάμε και για μια κυβερνητική τακτική που όντως παραπέμπει σε "άλλες εποχές". Ξέρετε όμως πως έχει επισκιαστεί αυτό; Μα φυσικά από τις... διαγραφές. Ναι, κυρίως αυτές που εδώ και μήνες ξέραμε ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνουν. Γίνεται της πουτάνας πανταχόθεν, τα μέτρα εποδεικνύεται ότι είναι απλά το 50% όσων έχουν συμφωνηθεί να έρθουν, η αδιαφάνεια μένει αταλάντευτη και γιγαντωμένη και όμως, τα ευαγή Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (και δεν εννοώ όλα, αλλά σίγουρα τα περισσότερα) εξακολουθούν να εξυπηρετούν σκοπιμότητες χάνοντας και το δέντρο και το δάσος και ασχολούμενα με το τι θα γίνει με την Ντορίτσα (η οποία ήταν τόσο έκπληκτη που μέσα σε μερικά λεπτά είχε έτοιμη τρισέλιδη ανακοίνωση-απάντηση) και τους λοιπούς, καθώς και το αν θα κάνει νέο κόμμα ή όχι. Μιλάμε για φόλες ολκής, τις οποίες τρώμε αμάσητες. Κι ας ωρύεται όσο θέλει ο κύριος Σόμπολος ως πρόεδρος αυτού του ευαγούς κλάδου. Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι μετά τους πολιτικούς, οι δημοσιογράφοι είναι οι Νο2 στην "λίστα" των εξοργισμένων. Αν δεν θέλουν να το βλέπουν αυτοί, πρόβλημά τους.

Και όλα αυτά την στιγμή που οι αγορεύσεις στην Βουλή σου δίνουν την εντύπωση ότι ουδείς εξ αυτών κυβέρνησε ποτέ μέχρι σήμερα, ότι ουδείς ήσκησε ποτέ αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια. Την ίδιαν στιγμή που παρακολουθείς τις πολιτικές συζητήσεις και μένεις με την εικόνα ότι τους νόμους τους ψήφιζα εγώ, τις ρεμούλες τις έκανες εσύ, στα σκάνδαλα εμπλέκεται ο μπακάλης της γειτωνιάς κ.ο.κ. Μιλάμε για τρομακτικών διαστάσεων αίσχος. Δεν έχουμε μάθει ακόμη ποιοι μιζώθηκαν από την Ζήμενς και ακούμε για δήθεν αποκαλύψεις ότι κάποιος υπουργός αγόρασε κουρτίνες αξίας 28.000 ευρώ. Δεν μας νοιάζουν τα εκατομμύρια και πετάμε προπετάσματα καπνού με μερικά χιλιάρικα. Και υπάρχουν παρά ταύτα αφελέστατοι που θεωρούν ότι οι πολιτικοί μας έβαλαν μυαλό και ότι θα μάθουμε ονόματα και συνεχίζουν να τους λιβανίζουν. Τι κατάντια ενός έθνους, ω, θεοί...

Όπως και να'χει, τα πράγματα στην κοινωνία μας δεν πάνε καθόλου καλά. Την δολοφονούμε την Κοινωνία μας και μάλιστα με αργό και βασανιστικό θάνατο.
Ο κόσμος βράζει και οι μικροκομματικές πρακτικές δεν του επιτρέπουν να ξεσπάσει. Απαιτεί αλήθεια και αντ'αυτού λαμβάνει νέο δούλεμα, νέα αδιαφάνεια, νέες πιέσεις. Νοιώθει ότι υποθηκεύεται εκτός από το μέλλον και η ίδια του η ζωή. Στην πληροφόρηση δεν μπορεί να βασιστεί διότι πρόκειται για την πιο σύγχρονης μορφής τρομοκρατία. Τα πράγματα ήδη έχουν γίνει δύσκολα και θα γίνουν δραματικά δυσκολότερα ενόσω αυτοί που πρώτοι απ'όλους οφείλουν να πληρώσουν δεν ακούγονται καν. Και το χειρότερο, ότι με την αιτιολογία πως οι πολιτικοί τα ρήμαξαν όλα, δεν αναγνωρίζουμε τις δικές μας ευθύνες. Λες και δεν ήμασταν εμείς αυτοί που φοροδιαφεύγαμε, αυτοί που γλείφαμε για μια θεσούλα στο δημόσιο ή κάποιο άλλο ρουσφετάκι, αυτοί που τους ψηφίζαμε με χέρια και με πόδια, αυτοί που πανηγυρίζαμε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και τις μετεκλογικές νίκες. Ναι, δεν είπε κανείς ποτέ ότι όλοι φταίμε το ίδιο. Είναι εγκληματικό όμως το να λέμε και ότι δεν φταίμε καθόλου επειδή κάποιοι άλλοι φταίνε περισσότερο.
Το χείριστο όλων όμως, το πλέον εγκληματικό είναι η δολοφονία συνανθρώπων μας στο πλαίσιο της οποιασδήποτε αντίδρασης και ιδεολογίας, και μάλιστα υπό την αδιαφορία/επικρότηση των υπολοίπων.

Και μην ξεχνάτε ότι ο φασισμός δεν είναι ούτε πολιτική θέση, ούτε ιδεολογία. Είναι καθημερινός τρόπος ζωής, σκέψης κι αντιμετώπισης των πραγμάτων. Κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό...
Χαίτερε.

Σκέτο ποίημα. Διαβάστε το.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στον χθεσινό (5-5-2010) Φίλαθλο από τον "ντόπερμαν" Βασίλη Γαλούπη και πρόκειται για αριστούργημα (για όσους δεν θυμούνται, είναι ο ίδιος που μέσα σ'όλα έχει γράψει και το Περί Διοξινών έπος). Και χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους νέους και σοβαρούς όπως ο Βασίλης που μοιράζονται παρόμοιους προβληματισμούς και έχουν ανάλογες ανησυχίες. Οι τονισμοί στο κείμενο είναι δικοί μου.
Επίσης, μετά το κείμενο έχω τρία συνεχόμενα αριστουργηματικά κείμενα του Ηλία Μπαζίνα (από προχθές έως και σήμερα).
Πάμε...

Το ξεκαθαρίζω από τώρα. Το κείμενο είναι προσωπικό και μη δημοσιογραφικό. Δεν περιμένω να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει κάποιος. Θα ήθελα να το γράψω σε ένα προσωπικό ημερολόγιο, αλλά δεν έχω τον χρόνο γι'αυτό. Άρα, θα τις μοιραστώ θέλοντας και μη αυτές τις σκέψεις με όσους αναγνώστες επιθυμούν κι ας θεωρηθώ γραφικός, περιθωριακός, αντισυμβατικός, τρελός, ένα νούμερο σκέτο, ένα βλαμμένο που θέλει κάπου να πει τον πόνο του. Δεν πειράζει... Για όλους υπάρχει χώρος... Στο φινάλε, δεν καταδέχομαι να αυτολογοκριθώ.

Ανήκω στην ευάλωτη γενιά μεταξύ 30-40 ετών. Αν ήμουν μεγαλύτερος ίσως να τα έβλεπα αλλιώς τα πράγματα. Το ίδιο κι αν ήμουν ένας 18χρονος.
Έχω ανατραφεί σε μια χώρα που ο γονιός μου, ο φίλος μου, ο γνωστός μου, ο πολιτικός της γειτονιάς μου, από την ημέρα της γέννησής μου μέχρι σήμερα περίμεναν από 'μένα να σκέφτομαι λογικά... Να κάνω το σωστό. Να είμαι εντάξει τύπος.
...Την ίδια στιγμή ο γονιός μου σήκωνε στο μπαλκόνι τη μια φορά σημαία του ΠΑΣΟΚ και την άλλη της ΝΔ με την ελπίδα ότι κάπου θα του βολέψουν τον 18χρονο γιο. "Όπως όλοι να το κάνουμε κι εμείς... Που θα σε πάρουν για δουλειά εσένα τον άχρηστο;..."
...Την στιγμή που ο άλλος συνομήλικος συγγενής μου τόλμαγε να με ξυπνάει τρεις το πρωί για να κάνουμε αφισοκόλληση στο κόμμα μήπως και "χωθούμε κι εμείς κάπου ρε μαλάκα"...
...Την στιγμή που για να πάω τη μάνα μου σε ένα νοσοκομείο έπρεπε να έχω λεφτά για να δώσω φακελλάκι. Αν δεν είχα, δεν την κοιτάζανε. Ο δημόσιος λειτουργός; Ο υπάλληλός "μας"; Δεν του έφτανε ο μισθός που του δίναμε, ήθελε και λάδωμα αν ήταν σε πόστο που περνούσε από το χέρι του να μας εξυπηρετήσει.
...Την στιγμή που τα κομματόσκυλα κυκλοφορούσαν με μαύρες σακούλες γεμάτς λεφτά, λεφτά μας από τα κλεμμένα, να μοιράζουν σε ψηφοφόρους.
...Την στιγμή που η δικτατορία των καναλιών με παραπληροφορούσε εν γνώσει της με σκληρές κομματικές γραμμές και με κοίμιζε αυνανιστικά με πουτανάκια που αντί για βύζητες κάνανε σόου τηλεοπτικό για το φιλοθέαμον κοινό και με "στημένους" λοξούς που φωνάζανε τόσο δυνατά για να μου θολώνουν κι άλλο το μυαλό.
...Την στιγμή που η χούντα της παγκοσμιοποίησης άρχισε να βλέπει κάθε κίνησή μου..., στον δρόμο με κάμερες, στο τηλέφωνο, στο ίντερνετ, ακόμα και στον δορυφόρο του GPS στο αυτοκίνητο. Για να βλέπουν αν είμαι... σωστός.
...Την στιγμή που ο κάθε Άγγλος, Αμερικάνος, Γερμανός θεωρούσε τον τόπο που γεννήθηκα ιδιοκτησία του. Δική του γη. Αν ήθελε να πολεμήσω, θα με έβαζε να πολεμήσω με τον "εχθρό" Τούρκο. Αν ήθελε να μου κάνει χούντα, θα μου την έκανε. Αν ήθελε να πεινάσω, θα έφτανα να ψάχνω στους κάδους. Αν ήθελε να με δανείσει, θα με "αγόραζε" για άλλον έναν αιώνα.
...Και μου επέβαλε ένα μοντέλο ζωής, όπου για να βρω γκόμενα θα έπρεπε να έχω αμάξι, να έχω δουλειά, να έχω λεφτά για ξόδεμα κι ένα σπίτι. Και η γκόμενα θα έπρεπε να με κοιτάει στην τσέπη, διότι αυτό είναι το μοντέλο ζωής, τι να κάνουμε;... Κι αν σ'όλα αυτά έλεγες "όχι" από την αρχή, τότε ήσουν ανθέλληνας, ήσουν στημένος, ήσουν μοναχικός, ήσουν περίεργος και αντιδραστικός, ήσουν οφ...

...Η φιλία... ποια φιλία; Φιλία είναι πλέον οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα κομματικά συνέδρια, οι φίλοι που έχεις στο facebook. Δεν υπάρχουν άλλοι φίλοι. Με ποιον να μιλήσεις; Και τι να μοιραστείς; Τα άγχη σου; Τα κόμπλεξ σου; Τα απωθημένα σου; Τι να πεις και τι να σου πούνε; Ή απλά να βρίσκεσαι με κάποιον πίνωντας μπύρες για να κοιτάς τον κώλο της πιτσιρίκας στο δίπλα τραπέζι; "Ναι, αλλά είσαι ελεύθερος...", μου λένε. "Ζεις σε δημοκρατία..." μου λένε. Ελευθερία είναι, τί; Να μπορώ να πάρω μια πλάσμα τηλεόραση για να βλέπω μπάλα; Ελευθερία είναι, τι; Να μπορώ να επιλέξω σε ποιο διαμέρισμα μπορώ να μείνω και τι μάρκα υπολογιστή να αγοράσω; Καταναλωτική ελευθερία ίσον ελευθερία, ή απλά φιλελευθερισμός;...

Και δημοκρατία είναι, τι; Να μου αρπαζουν τα λεφτά οι πολιτικοί και τα κόμματα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν μπορώ να τους ασκήσω ούτε καν δίωξη; Να παραγράφουν τα αίσχη τους; Να βολευτούν τα παιδιά τους με δικά μου λεφτά σε κόμματα και υπηρεσίες δημοσίου; Να μου επιβάλλουν τι θα ψηφίσω μέσω της πλύσης εγκεφάλου των ΜΜΕ, που πετσοκόβουν, που αμέσως υποβαθμίζουν όποια άποψη είναι εκτός γραμμής; Να νιώθουν τα κομματόσκυλα ηδονή από τις μίζες διαπλεκομένων επιχειρηματιών όταν εγώ κι εσύ πέφτουμε όλο και πιο κάτω, ενώ αυτοί ανεβαίνουν αρπάζοντας κάτω από τη μύτη σου, με ψηφοφορική εξουσιοδότηση σου και την κοινωνική αδιαφορία σου, τα χρήματα των παιδιών σου για να σπουδάζουν τα δικά τους στο Χάρβαρντ;

...Πριν μερικά χρόνια αν η αστυνομία κυκλοφορούσεμε τέτοια πυκνότητα στους δρόμους, όπως εδώ και λίγες μέρες, όλοι θα μιλούσαν για ασφυκτική αστυνομοκρατία. Σήμερα, όλοι νιώθουν ασφάλεια. Όλοι το βλέπουν με καλό μάτι. Μας προφυλάσσουν, λέει. Από τι; Από τον Αλβανό και τον Νιγηριανό; Από τον κάθε τρομοκράτη; Ή από τον ίδιο μας τον θυμό μας... προφυλάσσουν σε αυτό το ελεύθερο και δημοκρατικό καθεστώς;
"Να παντρευτείς να κάνεις παιδάκια...". Από μωρό το ακούω. Τι να σου πούνε οι περισσότεροι σήμερα; Δεν μπορώ ρε. Αυτό θα σου πούνε. Δεν βγαίνω στα λεφτά μου για να παντρευτώ, ούτε για να κάνω παιδάκια. Και αν βγαίνω τώρα, δεν έβγαινα χθες, ούτε ξέρω αν θα βγαίνω αύριο. Ούτε εγγυώμαι αν θα μπορώ να τα θρέψω τα όποια κουτσούβελα ή αν θα έχω τον χρόνο να ασχοληθώ μαζί τους πραγματικά. Και που να τα φέρω; Σε μια Ελλάδα παραλογισμού που όλοι θα τους ζητάνε να σκέφτονται λογικά και να πράττουνε τα νόμιμα μέτρα για την κάσα μας;... Και τι να τους κληροδοτήσω; Μια ξεφτίλα κοινωνία, στην οποίαν είμαι κι εγώ βασικός μέτοχός της και παίρνω τα μερίσματα που μου δίνουν κάθε φορά;...
...Βαρέθηκα τις ξελιγωμένες μοντέλες, τον φτηνό χαβαλέ, σιχάθηκα τα δελτία ψευδοειδήσεων, τα πάνελ των πολιτικών που φωνάζουνε κι ασεβούν απέναντι στον συνομιλητή τους, τις λαμογιές, τις Μέρκελ και τους Τρισέ και τους Ομπάμες, την βαβούρα. Δεν θέλω το όνειρο φαλιρισμένων "-ισμών", που από πίσω πίσω πάντα κάτι μου κρύβουν. Το όνειρο ότι θα έχω κάποτε μια αμαξάρα, μια γκομενάρα, μια σπιταρόνα κι όλοι θα μου τραβάνε προσοχές, ενώ ο γείτονάς μου μπορεί να έχει καταντήσει ζητιάνος και τα παιδιά του να μην έχουν αύριο. Ο διπλανός σου είναι ανταγωνιστής σου. Δεν θέλει το καλό σου. Το δικό σου συμφέρον είναι η δική του χασούρα. Άρα ό,τι μπορείς πάρτου το πριν στο πάρει εκείνος. Αυτό δεν μας μάθανε;
...Δεν μου κάνει το όνειρο αυτό, δεν το φτιάξανε για'μένα, δεν με σκέφτηκε κανείς όταν το φτιάχνανε... Δεν θέλω να είμαι ανταγωνιστικός και να έχω επιτυχίες, ούτε με φοβίζουν οι αποτυχίες σε έναν τέτοιο πόλεμο με στημένο σκηνικό ώστε αν χρειαστεί αύριο, τότε εγώ να φάω εσένα, κι εσύ να φας εμένα το ίδιο ξεδιάντροπα.

Τι θα κάνουμε τώρα; Τίποτα δεν θα κάνουμε. Δεν νιώθουμε ότι γίνονται αυτά για εμάς. Τα βλέπουμε στην τηλεόραση κι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αφορούν κάποιους άλλους. Κοιτάζαμε τους Αργεντίνους όταν πτωχεύαμε και λέγαμε "βρε τους φουκαράδες". Σήμερα οι Αργεντίνοι βλέπουν εμάς και λένε τα ίδια. Τρώγαμε σάντουιτς και πίναμε μπύρα στον καναπέ βλέποντας το "σοκ και δέος" του Ράμσφελντ στο Ιράκ. Τώρα κάποιοι άλλοι βλέπουν εμάς, μασώντας σνακ στην πολυθρόνα τους. Κι εμείς το ίδιο κάνουμε. Βλέπουμε τηλεόραση για να... μάθουμε τι γίνεται, όπως κοιτάμε ένα ματς, μια ταινία, ένα σόου. Κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι συμβαίνει στον ίδιον και τι συμβαίνει στον άλλον. "Θα ξεσηκωθούμε", λένε κάποιοι. Εναντίον ποιου; Με ποιον θα τα βάλεις; Με τους άλλους που είναι πολιτικοί ή συνδικαλιστές ή ξένα συμφέροντα ή μήπως καλύτερα με τον εαυτό σου πρώτα και ύστερα με όλους τους άλλους; Τι θέλουμε τελικά; Επιστροφή στον παλιό μας κόσμο του χαβαλέ ή να κάνουμε ένα βήμα εμπρός;

Δες το παζλ. Ζούμε σε έναν μεσαίωνα. Στον χειρότερο μεσαίωνα από τον προηγούμενο. Έχασες την μουσική σου, τα βιβλία σου, το πνεύμα σου, την σκέψη σου, την ενέργειά σου, τον αυθορμητισμό σου. Τίποτα δεν έχεις. Όλα σου τα ρούφηξαν κι εσύ απλά άνοιγες την κάνουλα μέχρι να σου πάρουν και την τελευταία σταγόνα. Έμεινες ορφανός από ουσία. Τώρα που την χρειάζεσαι την ουσία για να σε βοηθήσει να βγεις από το σοκ, δεν την έχεις...
...Κι απέμεινες να κοιτάς σαν κομπιούτερ τους αριθμούς, τους δείκτες, τα συμφέροντα... Ό,τι είναι μετρήσιμο, έχει αξία. Έτσι, ε; Έτσι δεν μας μάθανε; Η αξία στην εμπορική αξία. Μόνο αυτό μετράει. Δεν μετράει αν η Αφρική πεθαίνει από την πείνα. Η Αφρική ας πεθάνει, εμείς να μην πεθάνουμε. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε πόσο κοντά είναι η Αφρική στο Δυτικό όνειρο... Και πόσο εύκολο είναι το όνειρο να γίνει εφιάλτης...
...Τι είναι η οικονομική κρίση; Είναι η πρόοδος του σύγχρονου πολιτισμού. Μέσα από την κρίση θα έρθει η άνοδος. Και μέσα από την άνοδο θα έρθει, αναπόφευκτα, η ύφεση. Είναι νόμος αυτός στην καπιταλιστική θεώρηση. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει. Κι ό,τι κατεβαίνει, ανεβαίνει. Όποιος τρώει, αφοδεύει. Κι όποιος αφοδεύει, μετά ξαναπεινάει και τρώει.
Η Δύση δεν καταλαβαίνει πως το ψεύτικο αμερικανικό όνειρο που πούλησε στον κόσμο είχε μια διάρκεια 100 χρόνων. Τόσο άντεξε το δόλωμα του συγκεκριμένου συστήματος... Και τώρα όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει όνειρο. Ποτέ δεν υπήρξε... Κι όπως άλλοι ήταν στη θέση μας μέχρι τώρα, έτσι κι άυριο θα έρθουν στη θέση μας άλλοι.. Μπήκαμε σε πηγάδι χωρίς πάτο. Ένα πηγάδι κλάψας και υποκρισίας. Και δεν θέλω να με σώσει κανένας "-ισμός", ίδιος ή καινούριος, κανένας "άλλος" που θα σκεφτεί το δικό μου καλό. Θέλω απλά να ξαναθυμηθώ πως είναι να είσαι αυθόρμητος πραγματικά. Πως είναι να χαίρεσαι με τα λίγα και τα απλά, τα διαχρονικά κι αιώνια..., όχι με τα πολύπλοκα των άλλων. Όποιος πήγε να με σώσει από οτιδήποτε και οποτεδήποτε, ήταν μια μαριονέττα που μου έσφιξε πιο πολύ τη θηλιά στον λαιμό... Δεν μου προσέφερε φως στο τούνελ. Δόλωμα έβαλε στη φάκα... Αυτά. Και συγγνώμη για μια ακόμη φορά. Απλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου.

4-5-2010

5-5-2010

6-5-2010

Ως έχω ξαναπεί, όσοι δεν διαβάζετε Φίλαθλο δεν ξέρετε τι χάνετε.

Μιλάμε ότι είναι τελείως γτπ τα παλικάρια...

(θεμελιώδες update στο τέλος του κειμένου)


Πάλι ρόμπα γίναμε διεθνώς (και όχι μόνο).
Να ρωτήσω κάτι όμως; Αυτοί δεν είναι που λένε ότι ο Παρθενών δεν είναι ελληνικό μνημείο αλλά παγκόσμιο; Πως πήγαν εκεί λοιπόν να πετάξουν την διαχρονική μαλακία τους;
Και για να έχουμε καλό ερώτημα, όλοι εκείνοι οι ευτυχώς ελάχιστοι που τους υποστηρίζουν, γιατί δεν προσφέρουν το δικό τους σπίτι να το κάνουν μπουρδέλο με πανώ; Ή ακόμη καλύτερα, γιατί δεν πήγαν να κάνουν κατάληψη στα γραφεία της ΓΑΔΑ; Ψηλό κτήριο είναι, με θέα και άπλα. Μήπως φοβήθηκαν το ξύλο οι αρχιτσαμπουκάδες;

Αν υπάρχει όμως κάτι που τους παραδέχομαι πραγματικά είναι ότι ακριβώς επειδή προασπίζονται τον λαό, κάνουν ότι πρέπει να κάνει ο λαός: μόλις πήγε εισαγγελέας άρχισαν τις διαπραγματεύσεις για να φύγουν ατιμώρητοι. Όπως πρέπει να κάνει ένας σωστός πολίτης δηλαδή. Αύριο μεθαύριο μπορεί να πάνε να κλέψουν ή να σκοτώσουν. Κανένα πρόβλημα: θα κάνουν κάποιες διαπραγματεύσεις και θα την σκαπουλάρουν.
Σημαντικό πράγμα να μεγαλώνεις μέσα στην ατιμωρησιά και την ασυδοσία.
Και τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε.

Να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο γεγονός δεν έρχεται απλώς μετά τα αίσχη της περασμένης εβδομάδας, θύμα των οποίων έπεσαν μέχρι και οι πενταήμερες εκδρομές των σχολείων, αλλά έρχεται και μετά από κάτι κατάπτυστες δηλώσεις της κυρ-Αλέκας από τις οποίες πρακτικά προέκυψε ότι αν τολμήσετε να κάνετε οικονομικό έλεγχο στο Κόμμα θα γίνει χαμός... Ωραία πράγματα. Και όχι μόνο αυτό αλλά την ίδιαν στιγμή που οι τουρίστες περίμεναν να φύγουν τα ζώα από την Ακρόπολη για να πάνε να την θαυμάσουν, ο εκπρόσωπος τύπου του ΚΚΕ έβγαινε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και διέψευδε ότι έχει γίνει κατάληψη και ότι απλώς κρέμασαν 2 πανώ (βγάζοντάς μας και μαλάκες εκτός των άλλων). Λαϊκά πράγματα πάνω απ'όλα από το κόμμα που υποτίθεται πως κόπτεται για τον λαό.
Άρθρο εδώ (απ'όπου και η φωτογραφία).

Α, και επειδή καλό είναι να τα λέμε όλα, πολύ σωστή η σημερινή τοποθέτηση της κυρ-Αλέκας για την σύνταξη των βολευτών. Όταν θα ζητήσουν και την άρση της βολευτικής ασυλίας, ξυπνήστε με. Καλά, για επιστροφές των αυτοκινήτων κλπ ούτε λόγος...
Ρε άγαμοι θύται από 'δώ...

ΥΓ. Όχι φρέσκο, αλλά πολύ καλό σχετικό άρθρο από το ελληνάκι εδώ.
ΥΓ2. Λιτό αλλά σκληρό κείμενο από τον geokalp εδώ.

UPDATE: Τελικά αυτός ο estarian εκεί που είναι ως συνήθως εθισμένος να πετάει παπαριές, λέει και πολύ ωραία πράγματα (καλά, μην το πάρεις και πάνω σου ντε... :):) ). Για σκεφτείτε να μαζευτεί μια ομάδα ανθρώπων, κατά προτίμηση μικρή (διότι ως γνωστόν όσο πιο μικρή είναι, τόσο πιο πολύ εκφράζει την λαϊκή κυριαρχία) και να πάει στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό και (αφού σπάσει την κλειδαριά και μπει μέσα) να κρεμάσει -όχι στο άγαλμα απ'έξω- αλλά στο κτήριο ένα πανώ που να γράφει κάτι, πχ "Ζήτω η Ευρωπαϊκή Ένωση". Τι έχει να γίνει μετά; Θα πέσει το βρωμόξυλο της αρκούδας από τους συντρόφους, ή όχι;

UPDATE II: Αμέσως μετά τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα που με αναγκάζουν να φέρω πάνω από τα άλλα 2 το αυτό κείμενο. Μερικά φασισταριά δολοφόνησαν εν ψυχρώ με τις ενέργειές τους 3 συνανθρώπους μας. Περιττό να πω ότι περιμένω τις σχετικές πολιτικές δηλώσεις των "αρμοδίων", ή γιατί όχι, ακόμη και των ηθικών αυτουργών...
Θέλω όμως να ρωτήσω κάτι: δεν το περιμέναμε; Οι μολότοφ είναι ακίνδυνες; Μήπως έφταιγαν αυτοί που ήταν εκεί, όπως κατ' αντιστοιχίαν έφταιγαν προ ημερών τα παιδάκια που τόλμησαν να μην είχαν ενημερωθεί για τις εξαγγελίες του ΠΑΜΕ και να αλλάξουν τις πενθήμερες εκδρομές τους; Μήπως ήταν παράπλευρες απώλειες κάποιου είδους ταξικής πάλης; Θέλω θεωρία ρε παιδάκι μου, θέλω ιστορίες περί κρατικής προβοκάτσιας (που αυτή αν και υπάρχει αμείωτη, όλοι αυτοί έχουν καταφέρει να την θάψουν με τα αίσχη τους, για τέτοια επιτυχία μιλάμε) και προπάντων θέλω πολιτικές ιδεολογίες και φυσικά... θέλω ομιλίες περί δικαιωμάτων του λαού.
Σημείωση: η ανθρώπινη ζωή δεν είναι δικαίωμα όπως καταλάβατε.Επίσης, ενημερώστε με αν θα υπάρξουν πορείες.
Επίσης, αντιγράφω από τον Estarian μιας και με εκφράζει απόλυτα:

ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ: “Όλος ο λαός έχει ξεσηκωθεί, φταίει το κράτος, βάζει φωτιά ο απλός λαός γιατί έχει έρθει στο αμήν, ήρθε η ώρα της επανάστασης”

ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ: “Μόνο μερικά ακραία στοιχεία υπήρχαν, όλοι αυτοί είναι βαλτοί, πρόκειται για ακραίους κουκουλοφόρους που καμία σχέση δεν έχουν με τον κυρίαρχο λαό”

Τι άλλο να προσθέσω;

Κι αναφορικά με το άκρωον άωτον της ανθρώπινης βλακείας που αν θυμάστε προ καιρού είχα αναφέρει ότι σύχναζε στον ΣΚΑΪ 12-12.30 κάθε μέρα, πιθανώς ψάχνει για νέα δουλειά ακόμη μιας και ευτυχώς δεν του ανανέωσαν το συμβόλαιο:


Είπατε κάτι; Και γαμώ τα χιούμορ...

UPDATE III: Δεν μου το είπαν, δεν άκουσα να το λένε. Το είδα στην τηλεόραση (ΣΚΑΪ) πριν λίγα λεπτά. Ο κύριος Παφίλης, λοιπόν, στην αγόρευσή του στην Βουλή έκανε λόγο για προβοκάτσια εις βάρος του ΚΚΕ απαιτώντας, μάλιστα, να διαλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί. Για μιαν ακόμη φορά στο επίκεντρο του προβλήματος. Μέχρι κι ο Παπανδρέου σηκώθηκε εκνευρισμένος και ζήτησε διευκρίνιση αν το ΚΚΕ καταδικάζει τις εκδηλώσεις βίας. Ήταν τόσο... καταδικαστική η αγόρευση. Μουντζώστε τους...

UPDATE IV: Μάλιστα... Προβοκάτσια εις βάρος του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ λοιπόν και η επίσημη θέση της κυρ-Αλέκας. Και ερώτώ εγώ ο αφελής και αδαής μαλάκας: εγώ γιατί δεν άκουσα τίποτε και κανέναν να κατηγορεί το ΚΚΕ, μέχρι την ώρα που από μόνοι τους έκαναν λόγο για προβοκάτσια; Μπορεί να μου απαντήσει κάποιος υπεύθυνα; Και μην ακούω μαλακίες ότι ντε και καλά, το είπε το ΚΑ.ΜΠΟ.ΤΖΗ... ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ...

Τα πράγματα είναι πολύ μπλεγμένα πάντως...

Και τι εννοώ...
Δεν ξέρω αν είδατε την εκπληκτική εκπομπή των Φακέλων χθες με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Κο Προβόπουλο. Αν και διακινδυνεύω να με κυνηγάει ο zaphod για την επόμενη βδομάδα, θα τολμήσω να πω ότι ήταν από τις συγκλονιστικότερες που έχω δει εδώ και πολλά χρόνια με τον Προβόπουλο να είναι σοβαρότατος και ουσιαστικός. Και είπε κυριολεκτικώς φρικτά πράγματα ο άνθρωπος.

Κατ' αρχήν, οριστικοποιήθηκε εκείνο το ζητηματάκι σχετικά με το αν ήξεραν ή όχι οι πολιτικοί τι παίζει με το χρέος της χώρας και που πήγαινε το πράγμα: το ήξεραν όλοι και δη, λεπτομερώς. Αυτό τι σημαίνει; Όσο κι αν ακουστεί περίεργο (κι οξύμωρο) ότι ο Σαμαράς δεν έχει άδικο σε αυτό που λέει ότι το χρέος το εκτόξευσε το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει και ότι έχει και δίκιο κιόλας, πράγμα που φυσικά ισχύει τούμπαλιν και για το ΠΑΣΟΚ. Το ακόμη πιο φρικτό είναι ότι εν μέρει δίκιο είχε έως κι ο Καραμανλής όταν ισχυριζόταν το ίδιο. Δεδομένου όμως ότι όλοι απέκρυψαν τεχνηέντως την έκταση του προβλήματος καθώς κι ένεκα του πρότερου ανέντιμου βίου όλων τους, είναι όλοι συνένοχοι στο χάλι που καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς οι πολίτες. Επίσης, κάτι άλλο που προέκυψε -και που όσο κι αν θέλω να πλύνω το στόμα μου με σαπούνι οφείλω να το ομολογήσω- από χθες νοιώθω μια κάποια συμπάθεια για τον παπακωνσταντίνου. Αν θυμάστε, επί τρίμηνο και βάλε οι σχέσεις του με τον Γιωργάκη ήταν παγωμένες και όχι ιδιαίτερα καλές επειδή ο μεν Παπακωνσταντίνου ζήταγε μέτρα άμεσα, ενώ ο Παπανδρέου ενέμενε στο πρόγραμμα των 100 ημερών, στο "λεφτά υπάρχουν" και στις υπόλοιπες προεκλογικές εξαγγελίες - πίπες. Κοινώς, από ολόκληρη την κυβέρνηση απεδείχθη χθες (διά της αφαιρετικής) ότι ο μόνος άνθρωπος που είχε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος ήταν ο Παπακωνσταντίνου. Και παρόλο που σίγουρα θα του ξανασύρω πολλά και διάφορα στο μέλλον, οφείλω να του το αναγνωρίσω αυτό.

Κάτι άλλο που επί της ουσίας προέκυψε είναι ότι εν μέρει ο ισχυρισμός αρκετών πολιτικοί μας πως δεν στέλναμε ψευδή στοιχεία στην Κομισιόν δεν ήταν εξολοκλήρου ψευδής, κι αυτό διότι υπήρχαν τόνοι δαπανών που δεν πέρναγαν από την ΤτΕ τουτέστιν ήταν πλήρως ανεξέλεγκτες στο σύνολό τους. Παρομοίως, και για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολεί το κράτος, ο οποίος εξακολουθεί να είναι άγνωστος για την ώρα. Διότι πως διάολο μπορείς να βγάλεις σωστά στατιστικά όταν σου λείπουν όλα τα δεδομένα; Οπότε τι κάνεις; Βγάζεις μια προσέγγιση όσων θες να βάλεις κι όσων υπολογίζεις και στέλνεις αυτά. Και το μέγα ερώτημα δεν είναι πλέον το ύψος των χρεών των νοσοκομείων ή πχ του ΟΣΕ, αλλά το πότε θα αρχίσουν να ενσωματώνονται στο επίσημο χρέος (και έλειμμα). Διότι αν δεν το καταλάβατε, τα ψέματα τελείωσαν και το ξέρουν όλοι πλέον -κυρίως οι ευρωπαίοι.

Επίσης, προέκυψε ότι η κατάσταση είναι ζόρικη (καλά, αυτό το ξέραμε) και ότι υπάρχουν όλα τα φόντα για να γίνει ακόμη χειρότερη. Επί της ουσίας βαδίζουμε επί ξηρού ακμής παρά τα δυσβάσταχτα μέτρα που έχουν ληφθεί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά από την συμπληρωματική συνέντευξη του επικεφαλής στον Παπαδημητρίου προέκυψε ότι έχουν δωθεί και όλες οι δεσμεύσεις για επιπρόσθετα μέτρα επ'αόριστο -δεν ξέρω αν παρατηρήσατε μια κατά λοιπά μυστηριώδη δήλωση του Δανού ότι "τα μέτρα έχουν ληφθεί εξαρχής", για μελετήστε την λίγον.

Μιας και ανέφερα τον Δανό τεχνοκράτη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η "ομολογία" του ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν αυτή που έφερε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το θέμα της περικοπής μισθών. Οι ΔοΝηΤάδες απλώς δέχθηκαν τις προτάσεις με χαρά.

Για να επανέλθω στην συνέντευξη, ουσιαστικά -αν και ανεπαίσθητα είναι η αλήθεια- τα έχωσε στην δημιουργική εποχή Σημίτη ένεκα των ασύστολων δανείων που έβγαιναν δίχως μέτρο από τις τράπεζες, ενώ τα έχωσε πανταχόθεν για τον αναπτυξιακό τρόπο που είχε η χώρα επί σειρά ετών. Ενώ αν και δεν το έθεσε ευθέως -διότι είναι πραγματικά τραγικό- από τα περί αποταμιεύσεως των νοικοκυριών προέκυψε πως ένεκα των δανειακών υποχρεώσεων έρχονται ακόμη χειρότερες μέρες για την ελληνική οικογένεια.

Γενικά θα μπορούσα να πω πολλά για την συγκεκριμένη συνέντευξη, αλλά κάποιες φορές τα πράγματα είναι τόσο απογοητευτικά που τα σχόλια μάλλον περιττεύουν. Αν υπήρχε κάτι που με εντυπωσίασε στον Προβόπουλο αυτό ήταν (και που δεν το ήξερα διότι απλά δεν είχα ασχοληθεί ποτέ) ότι ο άνθρωπος όχι μόνο τα γνώριζε όλα, αλλά τα είχε δημοσιεύσει κιόλας (δεν τα έχω βρει ακόμη, αλλά θέλω να το ψάξω) προ μηνών. Επίσης, αν και δεν γουστάρω μία το όλο τραπεζικό ληστρικό σύστημα (έχω κοντραριστεί στο παρελθόν κιόλας άλλωστε), τολμώ να πω ότι εκτίμησα ιδιαιτέρως την ειλικρινέστατη στάση σου σε όλα τα θέματα: δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση να πει φόρα παρτίδα αυτό που ούτως ή άλλως ξέρουμε ότι οι τράπεζες ό,τι κάνουν το κάνουν για την πάρτη τους και μόνο, και μπράβο του που δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του. Τουλάχιστον ο Προβόπουλος απέδειξε ότι είναι σοβαρός τεχνοκράτης (αν και γενικά οι τεχνοκράτες δεν είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει, αλλά τέλος πάντων) που έχει και ακριβή εικόνα και πλήρη επίγνωση των πραγμάτων. και αν μη τι άλλο, όχι μόνο απάντησε λεπτομερώς σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, αλλά έδωσε και πολλά συμπληρωματικά στοιχεία από μόνος του....

Αναφορικά με τη νέα μας ζωή πλέον, έχω να πω κάτι:. Ο τρόπος που μας επεβλήθη είναι απλός: μείωση μισθών σε τέτοιο βαθμό προκειμένου να βαλτώσει η αγορά στο σύνολό της. Όταν πάνε όλοι στο χείλος του γκρεμού, μόνο τότε θα πέσουν οι τιμές. και μόνο τότε θα ανοίξει η πόρτα να μπουκάρουν ξένες εταιρίες και κεφάλαια για επενδύσεις, διότι το αντιστάθμισμα στην αναγκαστικά υψηλή φορολογία είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό και το χαμηλό κόστος ζωής. Αυτή είναι με λίγα λόγια η περιβόητη διαδικασία αποπληθωρισμού στην οποίαν μας έχουν βάλει με το κεφάλι κάτω κιόλας.
Και ειλικρινώς εκπλήσσομαι που τα κατά τα λοιπά ασόβαρα κόμματα της ανύπαρκτης ελληνικής αριστεράς αντιδρούν ενώ θα έπρεπε να υπερθεματίζουν: που θα πάει, θα τους πιάσουμε τους μισθούς Κίνας...

Και δεδομένου ότι εδώ που φτάσαμε πλέον, καλό είναι να διατηρήσουμε λίγο το χιούμορ μας, να πω και ένα θετικό: πλέον η γενιά των 700 ευρώ γίνεται γενιά των 500 ευρώ. Αν απολυθεί λοιπόν, θα λαμβάνει επίδομα ανεργίας της τάξης των 450 ευρώ περίπου. Δηλαδή σχεδόν ολόκληρος ο μισθός που ελάμβανε. Αυτό ναι, είναι κράτος πρόνοιας...
Χαίρετε.

Το Κουτούκι των Αχρήστων

άνοιξε και σας περιμένει... :)
Είδατε τι κάνει η σοβαρή δημόσια διαβούλευση (ως του προηγούμενου ποστ);
Έχουμε να γράψουμε πράμα....

Τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου προς όλους.