Η αλήθεια είναι ότι από το
πρώτο κιόλας επεισόδιο μου είχαν στρίψει τ'άντερα, αλλά περίμενα καρτερικά να δω και το
δεύτερο για περίπτωση που εγώ δεν είχα πιάσει κάτι, ή τέλος πάντων έβλεπα κάτι στραβά. Απεδείχθη όμως στην πράξη (κι ουχί στη θεωρία) ότι πρόκειται περί
εμετού.
Μάλιστα, θα πρότεινα ευχαρίστως να δωθεί τόσο στον κύριο Βερέμη, όσο και στους πανάξιους συνεργάτες του κάποιο κρατικό αξίωμα επί της Παηδίας -σοδομισμένη είναι ούτως ή άλλως, το να την πηδήξιουν μερικοί ακόμη δεν θα μας κάνει αίσθηση- και αυτό ως ελάχιστη ευγνωμοσύνη κι ανταμοιβή για την εξαιρετική επανασυγγραφή της Ιστορίας και δη προς το αθλιότερον. Εξάλλου δεν το έχουν επιχειρήσει κι άλλες ευαγείς μορφές τους συγχρόνου ελληνικού κράτους; Δραγώνα, Ρεπούση, Μίσηζ Ντιαμαντόπουλος κλπ. Ο κύριος Βερέμης με τον κύριο Τατσόπουλο θα μας πειράξουν;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη
σειρά.
Κάθομαι στην τηλεόραση να δω το πολυδιαφημισμένο πρώτο επεισόδιο και με το που ξεκινάει μου στρίβουν τ'άντερα: "1821 Η
γέννηση ενός έθνους" ήταν ο τίτλος και πλέον από την εποχή των υπονοούμενων και των ανάποδων μηνυμάτων, έχουμε ξαναπεράσει στην απευθείας προπαγάνδα ωσάν σε νέο Β' παγκόσμιο πόλεμο όπου μεγαλουργούσε ο Γκαίμπελς.
Διότι τι πάει να πεί γέννεση; Μα φυσικά, ότι
πιο πριν δεν υπήρχε. Εξου και η Γέννεση της Βίβλου, τα Χριστούγεννα, η γέννηση ενός παιδιού (και παρακαλώ μην πιάσουμε την εννοιολογική διαφορά ανάμεσα στην γέννεση και τη γέννηση), για να πιάσουμε μερικά γνωστά σε όλους μας παραδείγματα. Μην βιαστείτε να το αντικρούσετε, διότι υπάρχει και συνέχεια στο δεύτερο επεισόδιο, όλα στην ώρα τους όμως.
Πόρισμα: Βασκικό έθνος δεν υπάρχει διότι δεν υπάρχει κράτος. Παρομοίως δεν υπάρχουν Κούρδοι, Τσετσένοι και κάμποσοι αμέτρητοι άλλοι. Αυτό που καθορίζει την ύπαρξη ενός έθνους είναι η ύπαρξη του κράτους! Υπάρχει κράτος άρα υπάρχει και έθνος, δεν υπάρχει κράτος άρα δεν υπάρχει ούτε έθνος.
Από που προκύπτει αυτό θα μου πείτε; Μόνο από τον τίτλο; Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο επεισόδιο, όπου μεταξύ άλλων μαθαίνουμε (!) ότι ο όρος έθνος εισάγεται για πρώτη φορά από τη γαλλική επανάσταση (1789 να υπενθυμήσω) ως αντιστάθμισμα στην εκκλησία, ενώ σε κάποιο άλλο σημείο πληροφορούμεθα ότι ο λόγος που οι Έλληνες ονομάστηκαν Έλληνες ήταν επειδή οι ξένοι περιηγητές μας έβλεπαν έτσι. Μάλιστα, λίγο αργότερα έρχεται η συμπλήρωση ότι ακόμη και ο Κοραής από εκεί ενεπνεύσθη και επέλεξε το "Έλληνες" αντί για το "Γραικοί". Και καταλήγει ο ποιητής εις το ευπερδές πλην μεγαλειώδες συμπέρασμα ότι η γέννεση μιας
νέας εθνικής οντότητας βρίσκεται στα σκαριά.
Είναι συνεπώς προφανές ότι εθνική οντότητα δεν υπήρχε παλαιότερα. Όμως άφησα επίτηδες κάτι απ'έξω. Ας επιστρέψουμε στην σχεδόν επική επιχειρηματολογία περί της γαλλικής προελεύσεως του έθνους, σύμφωνα με την οποίαν το όλο πρόβλημα προέκυπτε από την οικογενειοκρατία των βασιλιάδων που εστέφονταν υπό την εκκλησιαστική ευλογία.
Ο παρατηρητικός αναγνώστης θα διαπιστώσει εδώ πέρα ότι ο κύριος Βερέμης και η παρέα του επιτυγχάνει κάτι που μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι αποτελούσε μονοπώλειο της Βίβλου: το ανθρώπινο γένος εμφανίσθηκε στην γη, τον 4ο αιώνα μΧ. Πιο πριν δεν υπήρχε τίποτε, μιας και οι βασιλιάδες προ εθνών μόνο με την θρησκεία συμβαδίζουν. Πουθενά δεν υπήρχε το παραμικρό, άσχετα αν εκείνος ο παπάρας ο... πως τον έλεγαν γαμώτο, α, ναι! ο Όμηρος, έγραφε σε μια ολόκληρη Ιλιάδα για βασιλιάδες που είχαν πάει στην Τροία για τον πόλεμο. Προφανώς ήταν κι αυτοί Χριστιανοί, διορισμένοι από την εκκλησία! Διότι προφανώς όλα αυτά που ξέραμε -και ας παραμείνουμε στον Ελλαδικό χώρο- ήταν μυθεύματα, αποκυήματα της φαντασίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες επί παραδείγματι, δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή μόνο σε Έλληνες; Διότι αν όντως μόνο σε αυτούς επιτρεπόταν τότε τι ήταν οι Έλληνες αν όχι έθνος; Κάτι τέτοιο όμως ο κύριος Βερέμης το αποκλείει κατηγορηματικώς. Τουτέστιν λοιπόν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν προφανώς μια προπαγάνδα. "
Ίτε παίδες Ελλήνων" είχε κράξει κάποιος μαλάκας, είχαμε μάθει, αλλά προφανώς αυτό δεν έγινε ποτέ. Πιθανολογώ ότι ο κύριος Βερέμης και οι συν αυτώ θα είχαν μια ελαφρά δυσκοιλιότητα να μας εξηγήσουν επαρκώς γιατί η ρήση δεν έλεγε "Ίτε Παίδες Αθηναίων τε και Λακαιδεμονίων τε και Θηβαίων τε και Μεγαρέων τε και Κορινθίων τε και Κρητών τε κλπ, κλπ, κλπ", διότι είναι προφανές ότι αφού δεν υπήρχε κοινή εθνική καταγωγή και συνείδηση, το "ίτε παίδες Ελλήνων" ήταν παντελώς άσχετο και άστοχο. Και προφανώς, άμα κάτι το ξέρει ο κύριος Βερέμης, σιγά μην το ήξεραν οι αρχαίοι που ζούσαν τότε. Θυμάμαι πρόχειρα κάτι άλλο που είχε πει ο Στράβων: "έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία". Ποια Ελλάς βρε Καραμήτρο; Τον Βερέμη τον ρώτησες; Καλά έκαναν και σε έλεγαν Στράβωνα μου φαίνεται. Και πάει λέγοντας.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, Ελλάς δεν υπήρχε πιο πριν, αλλά ακόμη κι αν υπήρχε αφενός δεν ήταν έθνος, αφετέρου μας την επέβαλαν οι ξένοι -αμάν πια αυτοί οι ξένοι,
από τότε αλώνιζαν. Είναι σαν εκείνο που είχε πει το σπουργίτι του Αρκά στον πατέρα του: "Πρώτον, εγώ δεν έχω πάει ποτέ εκεί, δεύτερον ακόμη κι αν έχω πάει δεν τους ξέρω, και τρίτον αυτοί ξεκίνησαν πρώτοι". Καλύπτουμε τον κώλο μας διά παν ενδεχόμενο. Που είχαμε μείνει λοιπόν;
Α, ναι... στην γέννεση ενός έθνους. Νομίζω ότι επιβεβαιώσαμε εύστοχα τους ισχυρισμούς του κυρίου Βερέμη και των συν αυτώ: ο όρος έθνος απαντά από την στιγμή που εμφανίζεται η γαλλική επανάσταση στο προσκήνιο ακριβώς ως ελέχθη, ενώ πιο πριν δεν υπήρχε τίποτε, ενώ ο λόγος της εισαγωγής του νέου όρου ήταν για να αντικρούσει το θρησκευτικοβασιλικό καθεστώς. Πιο πριν, ακόμη κι αν υπήρχε κάτι, ήταν εμφανώς κάτι άλλο, τελείως διαφορετικό, έτσι γενικώς και αορίστως. Αφού λοιπόν ήταν κάτι διαφορετικό δεν μας απασχολεί. Επειδή όμως κάποιοι ξένοι αριστοκράτες εθεώρησαν εσφαλμένα ότι εμείς είμαστε οι συνεχιστές αυτών των κάποιων που ακόμη κι αν υπήρξαν ήταν κάτι άλλο, τελικώς εμείς λουστήκαμε τον όρο, ίσως χωρίς να το θέλουμε καν κιόλας, προς πείσμα κάποιων περίεργων ονόματι Κοραή, Ρήγα κλπ.
Άψογα! Έξοχα! Έχομεν καλύψει όλα τα ενδεχόμενα! Και εννοείται δε, πως κάτι γελοίες απορίες όπως "πως είναι δυνατόν να μην είμαστε Έλληνες αλλά μυστηριωδώς η γλώσσα μας να αποτελεί φυσική συνέχεια της αρχαίας ελληνικής" ή "αφού έθνος δεν υπήρχε και με δεδομένο ότι υπήρχαν πολλοί αρβανίτες, γιατί δεν μιλάγαμε αρβανίτικα πλέον μιας και δεν είχαμε δική μας γλώσσα" ή "πως είναι δυνατόν με την πάροδο μιας ολόκληρης χιλιετίας και βάλε, να παρέμεινε ζωντανή μια γλώσσα δίχως έθνος" ή ακόμα χειρότερα (θου κύριε) "πως είναι δυνατόν να έχουμε ακόμη και σήμερα ήθη κι έθιμα που υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα", είναι εμφανές πως πρόκειται περί ερωτημάτων εγκαθέτων, ανθελλήνων, αμαθών και μισεπιστημόνων.
Ας ξαναπάμε όμως στο πρώτο επεισόδιο. Θα παρατηρήσατε -εξάλλου κυκλοφορεί και το σχετικό δημοφιλές πλέον χεστίδι του Τράγκα, το οποίο θα παραθέσω παρακάτω και από τώρα να ξεκαθαρίσω ότι αν και τον Τράγκα δεν τον πολυγουστάρω, με το συγκεκριμένο συμφωνώ πάραυτα- ότι σύμφωνα με τους τω ντοκυμανταίρ ποιητές, επί κοντά τρεις αιώνες οι Έλληνες πέρναγαν μια χαρά με τους Τούρκους. Για την ακρίβεια, ούτε που τους είχε περάσει από το μυαλό να επαναστατήσουν. Η επιχειρηματολογία επί τούτου είναι αποστομωτική και συγκλο-νηστική: πρώτον, ο Μωάμεθ ο Πορθητής είχε μητριά Ελληνίδα!!! Αν αυτό δεν είναι επιχείρημα με κάτι αρχίδια νααααααα,
τότε ποιο είναι; Δεύτερον, οι Οθωμανοί αναμόρφωσαν τις ελληνικές πόλεις! Εκ-πληκτικόν! Ότι δεν έκαναν οι Οθωμανοί επί σχεδόν 30 χρόνια που είχαν ήδη καταλύσει την Αγία Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γνωστή
μετέπειτα και ως Βυζάντιο, ξεκίνησαν να τα κάνουν μετά την άλωση της Πόλης, η οποία μαζί με κάποια περίχωρα ήταν ό,τι είχε απομείνει από την πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία. Και τρίτον αλλά ουχί ποιοτικώς έσχατον, οι Οθωμανοί είχαν παραχωρήσει στους Έλληνες σημαντικές ελευθερίες όπως το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας! Και προς επιβεβαίωση του τελευταίου, αναφέρθηκαν οι μικτοί γάμοι κατόπιν εξισλαμισμού! Η ανεξιθρησκεία εις όλον της το μεγαλείον! Επίσης, οι ελευθερίες τους ήταν τόσες πολές που όπως μας λέει ο παρουσιαστής, κύριος Τατσόπουλος, δεν μπορούσαν καν να εκπροσωπηθούν στα δικαστήρια -οθωμανικά φυσικά- πέραν των οποίων είχε περαιτέρω εξουσίες και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως! Και όλα αυτά όσο οι φόροι αυξάνονταν σταδιακά καθ'όλα τα χρόνια! Και μέσα σε όλα έρχεται και το κερασάκι στην τούρτα, από τον Τούρκο καθηγητή κύριο Αντανίρ: "οι εκτάσεις πλέον ήταν ιδιοκτησία του Σουλτάνου, όμως τα περιεχόμενα των εκτάσεων αποτελούσαν ατομικές ιδιοκτησίες των υπηκόων, οι οποίοι ήταν εξαρτημένοι από τον φεουδάρχη". Όποιος βγάλει άκρη τι τελικώς ίσχυε,
κερδίζει δωροεπιταγή 200 ευρώ για αγορές από οποιοδήποτε κατάστημα, ευγενής προσφορά του Κάτω Κόσμου. Επίσης, όλως μυστηριωδώς κάποιαν στιγμή αρχίζουν κυριολεκτικά από το πουθενά να εμφανίζονται αντιδράσεις προς τους Οθωμανούς (απεγγέλθησαν κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα), τα οποία αν μη τι άλλο μόνο απορίες δημιουργούν αν αναλογιστούμε την αρμονία της συμβίωσης καθώς και την ανάπτυξη που επικρατούσαν επί 3 αιώνες: "λάθος είναι αυτό" μας πληροφορεί ο συγκινητικός κύριος Βερέμης στο α' επεισόδιο "ότι βυθιζόμαστε για 400 χρόνια σε μια διακοπή ρεύματος, δεν ισχύουν αυτά, αυτά είναι αστεία". Όλα εμφανίζονται ή εξαφανίζονται τελείως ξαφνικά και κυρίως κατά το δοκούν. Και το ενδιαφέρον ερώτημα που ανακύπτει είναι το εξής: αν τω όντι ισχύει αυτό που ελέχθη εναργώς ότι είμεθα επηρεασμένοι από τον τελευταίο αιώνα της οθωμανικής αυτοκρατορίας όπου εν αντιθέσει με τους προηγούμενους 3 πλέον υπήρχε βία κλπ, τότε αυτό πως είχε διαφύγει των τότε Ελλήνων; Εκείνοι δηλαδή που έβγαιναν και έγραφαν ότι οι Τούρκοι είναι καταπιεστές, ή ότι εκκλησία, Τούρκοι και κοτζαμπάσηδες είναι ένα και το αυτό, ή ότι ανυπομονούσαν πότε θα πέταγαν από πάνω τους τον τουρκικό ζυγό κλπ, πότε προέκυψαν; Μέσα σε 3 μήνες; Μέσα σε 2 χρόνια; Από το πουθενά; Λησμόνησαν τόσο εύκολα και γρήγορα οι αχάριστοι υπήκοοι το πόσο καλά πέρναγαν επί τουρκοκρατίας;
Είναι δυνατόν να ήξεραν εκείνοι (οι αγράμματοι, οι αποτυχημένοι κλπ, κλπ) και να μην ξέρουν ο κύριος Βερέμης με τον κύριο Τατσόπουλο; (θου κύριε, πιπέρι)
Διότι αν έχεις περάσει 3 αιώνες ρέκλας και έρχονται μερικές μαύρες μέρες, λογικό κι επόμενο είναι αντί να βγάζεις επαναστατικά αισθήματα να σκεφτείς ότι είναι κάτι
πρόσκαιρο. Μήπως όμως δεν ήταν έτσι;
Πάμε τώρα σε μερικά άλλο εξαιρετικά ενδιαφέροντα σημεία που δεν πρέπει να μας διαφύγουν. Στο δεύτερο επεισόδιο προσέξατε τι λέει (ο Κολοκοτρώνης) έχοντας πάει στην Ζάκυνθο: "εκεί βρήκα για πρώτη φορά την ελληνική ιστορία στην νεοελληνική", κάτι που προφανώς υποννοεί ότι τη
διάβασε. Επίσης, λίγο νωρίτερα είχε πει ότι είχε λάβει κάποια μόρφωση αλλά προφανώς όχι σπουδαία (από τα λίγα σχολεία που υπήρχαν). Καλώς ως εδώ, έτσι; Το θέμα είναι ότι λίγο αργότερα, ο κύριος Βερέμης μας πληροφορεί ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν
αγράμματος! Τώρα πως είναι δυνατόν, θα μου πείτε, ένας αγράμματος να διαβάζει την ελληνική ιστορία
γνωρίζοντας μάλιστα τις διαφορές της νεοελληνικής από την αρχαιοελληνική σε σημείο να προσδιορίζει ότι την ιστορία την βρήκε στην νεοελληνική, δεν δύναμαι να το απαντήσω. Πιθανολογώ ότι θα το πράξει ο κύριος Βερέμης ή ο κύριος Τατσόπουλος. Εδώ όμως φτάνουμε σε μια άλλη εξαιρετικής σημασίας παρατήρηση: το δεύτερο σχόλιο, αυτό του κυρίου Βερέμη, ελέχθη στο σημείο που με ιδιαίτερη σπουδή αναλυόταν
πόσο αποτυχημένοι και σχετικά χαμηλού επιπέδου ήταν οι τρεις φιλικοί! Διότι όντως, πρέπει να είσαι πολύ άχρηστος για να μαζέψεις χίλια άτομα μέσα σε κάποια χρόνια, άσχετα αν ακόμη κι αυτό σχεδόν υποτιμητικά παρουσιάζεται ("κατά τα 3 πρώτα χρόνια είχαν στρατολογήσει μόλις 42") οι έγκριτοι αναλυτές ξεχνούν ότι όλα συνέβαιναν
υπό καθεστώς παρανομίας. Καταλάβατε λοιπόν πως πάει το παζλ μέχρι τώρα; Έχουμε δηλαδή τους φιλικούς, οι οποίοι είχαν προφανώς αντίστοιχο (χαμηλό) επίπεδο με τον εγχώριο λαό -πλέμπα από τότε, αν μου επιτρέπουν οι έγκριτοι επιστήμονες την συμπλήρωση- ο οποίος την πρώτη του προσπάθεια για να εξεγερθεί (πάντοτε μυστηριωδώς, ως προείπαμε) την έκανε αν και δεν ήθελε, μήτε ήταν προετοιμασμένος, αλλά μόνο και μόνο επειδή το ήθελαν οι αδελφοί Ορλόφ! Μα πείτε μου ρε παιδιά, ένας τόσο άχρηστος λαός που άγεται και φέρεται από τον καθένα, υπάρχει περίπτωση ποτέ ν'αξίζει την ελευθερία του; Φαντάζομαι από τώρα το σκηνικό: βρέθηκαν μια μέρα οι αδελφοί Ορλόφ σε κάποιο σημείο και βρήκαν κάποιους χωρικούς (προφανώς αγράμματους). Αφού τους περιεργάστηκαν, τους ρώτησαν "θέλετε να επαναστατήσετε;". "Ναι! Πάμε τώρα!" απάντησαν οι χωριάτες και άρπαξαν τα όπλα κινούμενοι κατά των Τούρκοι. Μην μου πείτε ότι δεν ταιριάζουν όλα γάντι!
Παρεμπιπτόντως, μπορεί κάποιος να μου λύσει μιαν απορία; Εκείνος ο (Άγγλος;) συγγραφέας στο β' επεισόδιο, τι ακριβώς δουλειά είχε; Ιστορικό δεν ήταν το ντοκυμανταίρ; Αν είναι έτσι, στα επόμενα επεισόδια τι θα πρέπει να περιμένουμε; Ανάλυση από κάποιον μανάβη; Ή ίσως λαχαναγορίτη; Ή ακόμη καλύτερα από κάποιον ταρίφα! Ω, ναι, υπάρχει πιο καλή περίπτωση για ντοκυμανταίρ από το να πει τη γνώμη του επί του θέματος ένας ταξιτζής; Ή και ένας φαρμακοποιός, ένας νταλικέρης, ένας περιπτεράς. Γιατί δηλαδή να έχουν λιγότερες γνώσεις όλοι αυτοί από έναν συγγραφέα; Διότι αν τις απόψεις τους τις έλεγαν ιστορικοί ή αντίστοιχοι αναλυτές θα το κατανοούσα, αλλά ένας συγγραφέας; Δηλαδή αν θελήσουμε αύριο-μεθαύριο να κάνουμε ένα ντοκυμανταίρ για τον Μέγα Αλέξανδρο ή τους Σπαρτιάτες, θα ζητήσουμε τη γνώμη του
Στίβεν Πρέσσφιλντ;
Θα μου πείτε τώρα, μετά απ'όλ'αυτά, ποια είναι δηλαδή η ιστορία; Κατ' αρχήν η ιστορία επειδή πρόκειται περί Αλήθειας (ήτοι γεγονότων) είναι
μία.
Πολλές είναι οι ερμηνείες της και είναι λογικό κι επόμενο να υπάρχουν διαφορετικές ανά περίπτωση. Δεν είναι παράλογο δηλαδή την ίδιαν στιγμή που οι Οθωμανοί θεωρούσαν ότι περνούσαμε καλά εμείς να σκεφτόμαστε να εξεγερθούμε: άλλη η θέση και η οπτική γωνία των Τούρκων και άλλη των Ελλήνων. Το ότι οι Έλληνες πχ είχαν σοβαρότατο θέμα με τους κοτζαμπάσηδες είναι γεγονός, όμως οι κοτζαμπάσηδες δεν ήταν αυτοφυείς. Ήταν κάτι σαν έπαρχοι
διορισμένοι από τους Οθωμανούς. Αποτελούσαν δηλαδή τοποτηρητές της αυτοκρατορίας, άρα ακόμη και διαμέσου των κοτζαμπάσηδων οι Έλληνες κατά των Οθωμανών έβαλαν. Όσον αφορά την υποτιθέμενη pax ottomanica (πολύ "έξυπνος" και συγκινητικός ο παραλληλισμός με την pax romana προκειμένου να αποκτήσει ένα κάποιου είδους... σοβαρό -σχεδόν νομικό- υπόβαθρο) αυτή δεν είχε την παραμικρή αξία κι αυτό διότι ως πρώην υπήκοοι της βυζαντινής αυτοκρατορίας οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου ήταν ήδη εξαθλιωμένοι -
εξάλλου μην ξεχνάμε ότι ουδέποτε ζήσαμε Αναγέννηση και παραμείναμε σε έναν παρατεταμένο Μεσαίωνα για 3 αιώνες περισσότερους σε σχέση με τη Δύση- και δεν είχαν την παραμικρή δυνατότητα να αντιδράσουν. Όταν λοιπόν εκ των πραγμάτων είσαι προορισμένος να είσαι υποτελής λογικό κι επόμενο είναι να απολαμβάνεις ειρήνη. Την ειρήνη τη χάνεις όταν αρχίζεις να σηκώνεις κεφάλι. Οι δε Οθωμανοί είναι γεγονός ότι δεν είχαν και ιδιαίτερη φήμη φιλέσπλαχνων πολεμιστών. Μάλλον εξαιρετικά αιμοσταγείς ήταν κάτι που προφανώς πήγαζε από πολιτισμικά αίτια τα οποία "μυστηριωδώς" δεν αναφέρονται καν στο ντοκυμανταίρ (αν και μας έκανε την τιμή να μας πληροφορήσει για την Ελληνίδα μητριά του Μωάμεθ Β') και το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από πλείστους όσους ισχυρισμούς που
μάλλον απρόσεκτα προσπάθησαν να συνδυάσουν οι συντελεστές (όπως οι ελληνικές μαρτυρίες επί τούτου, οι οθωμανικές αντιδράσεις σε διάφορα γεγονότα, ο παραλογισμός της φορολογίας σε σχέση με τη νομική αντιμετώπιση των υπηκόων κλπ). Η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι επιθυμούσαν τις καλές διπλωματικές σχέσεις με τη Δύση, όχι για άλλον λόγο αλλά για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο (μιας και καιροφυλακτούσαν και οι Ρώσοι. Εξάλλου με την ίδια λογική είχαν αφήσει τονμ Γεννάδιο Σχολάριο ως Πατριάρχη και αρχηγό των χριστιανών-γκιαούρηδων, κατά το "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου), γι'αυτό και είχαν εισχωρήσει σε μεγάλο βαθμό Έλληνες σε υψηλόβαθμες θέσεις της διπλωματίας τους αλλά και του κοινωνικού τους ιστού. Όμως η ιστορία απέδειξε ότι καλοί, πρόθυμοι και εύστροφοι μαθητές όπως οι Ρωμαίοι
δεν υπήρχαν δεύτεροι, κι έτσι οι Τούρκοι απεδείκνυαν σε κάθε ευκαιρία του λόγου το αληθές (όπου μέρος της οργής τους συχνά-πυκνά πλήρωνε ο εκάστοτε Πατριάρχης ενίοτε και με τη ζωή του, καθ'όσον αυτός θεωρείτο ο υπεύθυνος για την συμπεριφορά του "ποιμνίου"). Ένα άλλο γεγονός ήταν ότι οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως για το τι θα έκαναν οι Έλληνες από την στιγμή που οι Έλληνες έδιναν όσα οι Τούρκοι απαιτούσαν
και αυτό είναι που εν πολλοίς ερμηνεύεται ως ελευθερία. Όμως όλα αυτά καθώς και πολλά άλλα δεν αλλάζουν το τελικό αποτέλεσμα: οι Έλληνες ήταν
υπόδουλοι και αυτό είναι μια λέξη που αν δεν απατώμαι
δεν αναφέρθηκε ούτε μια φορά στα δύο πρώτα επεισόδια. Ενδιαφέρον, έτσι;
Πάμε τώρα στο διά ταύτα,: είναι προφανές ότι στο ντοκυμανταίρ έπεσαν πολλά λεφτά, ουδείς το αντιλέγει. Επίσης ουδείς αντιλέγει ότι δημιουργήθηκε πολύ προσεκτικά και προφανώς με επίπονες και φιλότιμες προσπάθειες. Μάλιστα, εξίσου εμφανές είναι ότι όλα έγιναν στα πρότυπα των ντοκυμανταίρ που παρουσιάζει το BBC. Μόνο που υπάρχει μια ελαφρά, σχεδόν ανεπαίσθητη πλην σηματικότατη διαφορά: το ντοκυμανταίρ περί του 1821 είναι
παντελώς ανιστόρητο. Εξου και η επανασυγγραφή της Ιστορίας με την οποίαν ξεκίνησα το παρόν σενδόνι.
Χμμμ... μισό λεπτό... λάθος έκφραση, το ομολογώ. Το ντοκυμανταίρ του 1821 αποτελεί
την καλύτερη ελληνική παρουσίαση των διαχρονικών τουρκικών θέσεων, σύμφωνα με τις οποίες ήμαστε ένα έθνος από αχάριστους οι οποίοι εξεγέρθησαν αν και πέρναγαν πάρα πολύ καλά.
Είπατε τίποτε;
Αν είπατε, ψάξτε τις τουρκικές θέσεις επί του θέματος κι ελάτε να το ξανασυζητήσουμε.
Τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια τόσο στους συντελεστές του ντοκυμανταίρ, όσο και στον ΣΚΑΪ που απέδειξε ότι ακόμη και για να φτιάξεις σκατά, χρειάζεται μεράκι. Με απογοήτευσε πλήρως. Διότι τόσο σοβαρή ιστορική μελέτη με τόσες αναλήθειες, τόσες ανακρίβειες και τόσες αντιφάσεις επ'ουδενί δικαιολογείται.
Χαίρετε.
Εμετός.
Τρίζουν τα κόκκαλα του Καραϊσκάκη ρε καθάρματα...
Αααααα, ξεχάσαμε και τον Τράγκα:
