Σε ραδιοφωνική συνέντευξη της στην εκπομπή «Γιάφκα» του Σπύρου
Χαριτάτου, η κ. Αρβελέρ αναφέρθηκε αρχικά στην οικονομική κατάσταση της
Ελλάδας, αφήνοντας παράλληλα μια αιχμή κατά του Θεόδωρου Πάγκαλου
δηλώνοντας: «Δεν τα φάγαμε όλοι όπως είπε κάποιος, αλλά νομίζω ότι
πραγματικά φταίμε όλοι ως μέλη μιας κοινωνίας».
Στη συνέχεια, η κ. Αρβελέρ μίλησε και για την αποπομπή του Στέλιου Σταυρίδη από το ΤΑΙΠΕΔ για την επίμαχη πτήση στο λίαρ τζετ του Δημήτρη Μελισσανίδη, σημειώνοντας: «Ηταν φίλος με αυτούς με τους οποίους έκανε τη σύμβαση;αν ήταν,είναι κακό. Ειναι βλάκας», ενώ ως έτερο παράδειγμα βλακείας χαρακτήρισε και τον υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη δηλώνοντας πως « Υπουργώ σημαίνει υπηρετώ».
Πολύ με κάλυψε η εκλεκτή κυρία Αρβελέρ. Παραδείγματα βλακείας. Και δεν είναι τα μόνα αλλά σίγουρα λειτουργούν ως φάροι.
Και μιας και περί Αδ-όνειδος ο λόγος, μην ξεχνάμε ότι ο τηλεπλασιέ δεν απεδείχθη αγράμματος μόνο τότε με το πνεύμα, το επανέλαβε και πρόσφατα με τον... Δημοκίδη (βλ. την εξαιρετική ανάλυση του Σαραντάκου) και ενέμεινε και στην θέση του ως κλασικός αμαθής. Κοινώς, βλάκας, εμμονικός και αμαθής, άρα άριστος για Υπουργός.
Για την συνέχεια έχουμε τον τουήτι του ανθρώπου που παριστάνει τον Υπουργό Παηδίας:
Ο εμετός σε όλο του το μεγαλείο που απαιτεί μια γαρνιτούρα από Σίμο Κεδίκογλου που πλέον νομίζω ότι έχει ξεπεράσει σε μπούρδα και καθιστά εντελώς γατάκι και ερασιτέχνες κάτι παλαιούς κυβερνητικούς εκπροσώπους τύπου Αντώναρου ή ακόμη και Πεταλωτή. Τι εξεστόμισε, λοιπόν, ο μέγας αυτός άνθρωψ; Ότι "Κλειστά σχολεία δεν είναι πρόοδος, είναι σκοταδισμός. Δεν είναι αγώνας, είναι επιστροφή στο Μεσαίωνα". Ακριβώς! Να βιώσουμε λοιπόν, ω, Μιχαήλ Άγγελε της Βλακείας, τη δική μας Αναγέννηση! Ούτως ή άλλως ένεκα Βυζαντίου δεν τη ζήσαμε ποτέ, ήγγικεν λοιπόν η ώρα! Να ζήσουμε τον Φωταδισμό των σχολείων δίχως πετρέλαιο τον χειμώνα, δίχως βιβλία, με φωτοτυπίες, με χιλιάδες κενά σε όλη την Ελλάδα, με συγχωνεύσεις ένεκα δημοσιονομικής προσαρμογής! Αυτά είναι πρόοδος.
Δεν μπορεί, είναι η εποχή των ηλιθίων, δεν εξηγείται αλλιώς.
Κι όσον αφορά τον Παηδίας που τον ξεχάσαμε, ο άνθρωπος που κατήργησε σχεδόν όλες τις τεχνικές ειδικότητες και την επομένη (κυριολεκτικώς) ημέρα παρευρέθη στα εγκαίνια πασίγνωστου ΙΕΚ (λίαν συμπτωματικώς με ίδιες ειδικότητες) στον Πειραιά (που κατά διαβολική σύμπτωση είναι και η εκλογική του περιφέρεια), είναι κεγαμό τις συμπτώσεις και τίποτε άλλο. Καλή χρονιά λοιπόν με δασκάλους και καθηγητές καταρρακωμένους, με μισθούς πείνας και απαξιωμένους όσο δεν πάει.
Μόνο που, ηλίθιε, το Σχολείο δεν είναι τα ντουβάρια του. Είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και είναι και τα παιδιά που πεινάνε και μπορεί να έχουν και γονείς που αυτοκτόνησαν από αυτά που ΕΣΥ έφαγες και που ΕΣΥ ψηφίζεις. Ντουβάρι, ε, ντουβάρι...
Και για το τέλος, μια ανατριχιαστική επιστολή που απλώς ξεγυμνώνει την Ανάπτυξη του στουρνάρη Σαμαρά. Δίχως περαιτέρω σχολιασμό από εμένα διότι δεν απαιτείται. Με την Ρεπούση άλλωστε θα ασχοληθούμε προσεχώς.
Στη συνέχεια, η κ. Αρβελέρ μίλησε και για την αποπομπή του Στέλιου Σταυρίδη από το ΤΑΙΠΕΔ για την επίμαχη πτήση στο λίαρ τζετ του Δημήτρη Μελισσανίδη, σημειώνοντας: «Ηταν φίλος με αυτούς με τους οποίους έκανε τη σύμβαση;αν ήταν,είναι κακό. Ειναι βλάκας», ενώ ως έτερο παράδειγμα βλακείας χαρακτήρισε και τον υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη δηλώνοντας πως « Υπουργώ σημαίνει υπηρετώ».
Πολύ με κάλυψε η εκλεκτή κυρία Αρβελέρ. Παραδείγματα βλακείας. Και δεν είναι τα μόνα αλλά σίγουρα λειτουργούν ως φάροι.
Και μιας και περί Αδ-όνειδος ο λόγος, μην ξεχνάμε ότι ο τηλεπλασιέ δεν απεδείχθη αγράμματος μόνο τότε με το πνεύμα, το επανέλαβε και πρόσφατα με τον... Δημοκίδη (βλ. την εξαιρετική ανάλυση του Σαραντάκου) και ενέμεινε και στην θέση του ως κλασικός αμαθής. Κοινώς, βλάκας, εμμονικός και αμαθής, άρα άριστος για Υπουργός.
Για την συνέχεια έχουμε τον τουήτι του ανθρώπου που παριστάνει τον Υπουργό Παηδίας:
Ο εμετός σε όλο του το μεγαλείο που απαιτεί μια γαρνιτούρα από Σίμο Κεδίκογλου που πλέον νομίζω ότι έχει ξεπεράσει σε μπούρδα και καθιστά εντελώς γατάκι και ερασιτέχνες κάτι παλαιούς κυβερνητικούς εκπροσώπους τύπου Αντώναρου ή ακόμη και Πεταλωτή. Τι εξεστόμισε, λοιπόν, ο μέγας αυτός άνθρωψ; Ότι "Κλειστά σχολεία δεν είναι πρόοδος, είναι σκοταδισμός. Δεν είναι αγώνας, είναι επιστροφή στο Μεσαίωνα". Ακριβώς! Να βιώσουμε λοιπόν, ω, Μιχαήλ Άγγελε της Βλακείας, τη δική μας Αναγέννηση! Ούτως ή άλλως ένεκα Βυζαντίου δεν τη ζήσαμε ποτέ, ήγγικεν λοιπόν η ώρα! Να ζήσουμε τον Φωταδισμό των σχολείων δίχως πετρέλαιο τον χειμώνα, δίχως βιβλία, με φωτοτυπίες, με χιλιάδες κενά σε όλη την Ελλάδα, με συγχωνεύσεις ένεκα δημοσιονομικής προσαρμογής! Αυτά είναι πρόοδος.
Δεν μπορεί, είναι η εποχή των ηλιθίων, δεν εξηγείται αλλιώς.
Κι όσον αφορά τον Παηδίας που τον ξεχάσαμε, ο άνθρωπος που κατήργησε σχεδόν όλες τις τεχνικές ειδικότητες και την επομένη (κυριολεκτικώς) ημέρα παρευρέθη στα εγκαίνια πασίγνωστου ΙΕΚ (λίαν συμπτωματικώς με ίδιες ειδικότητες) στον Πειραιά (που κατά διαβολική σύμπτωση είναι και η εκλογική του περιφέρεια), είναι κεγαμό τις συμπτώσεις και τίποτε άλλο. Καλή χρονιά λοιπόν με δασκάλους και καθηγητές καταρρακωμένους, με μισθούς πείνας και απαξιωμένους όσο δεν πάει.
Μόνο που, ηλίθιε, το Σχολείο δεν είναι τα ντουβάρια του. Είναι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές και είναι και τα παιδιά που πεινάνε και μπορεί να έχουν και γονείς που αυτοκτόνησαν από αυτά που ΕΣΥ έφαγες και που ΕΣΥ ψηφίζεις. Ντουβάρι, ε, ντουβάρι...
Και για το τέλος, μια ανατριχιαστική επιστολή που απλώς ξεγυμνώνει την Ανάπτυξη του στουρνάρη Σαμαρά. Δίχως περαιτέρω σχολιασμό από εμένα διότι δεν απαιτείται. Με την Ρεπούση άλλωστε θα ασχοληθούμε προσεχώς.
Είμαι 19 χρονών, φοιτητής & ανασφάλιστος εργαζόμενος σε 2 δουλειές που μου πίνουν το αίμα. Δεν παραπονιέμαι.
Στην Ελλάδα της κρίσης τους, το να έχω δύο δουλειές, έστω και αν μαζί αθροίζουν 750€ μηνιαίως με καθιστούν προνομιούχο. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου έχει φαγητό η μητέρα μου και η 12χρονη αδερφή μου.
Δεν έχω και πολλές επιλογές. Όντας ανασφάλιστος είμαι και φοροφυγάς. Ναι ναι, αυτός που ψάχνει όλη μέρα η κυβέρνηση. Έχω εισοδήματα και δεν τα δηλώνω. (Γιάννη Στουρνάρα, ακούς;)
Δεν ήμουν πάντα φοροφυγάς όμως. Μόλις 1 χρόνο πριν ήμουν ένα χαμογελαστό παιδί με όρεξη και όνειρα. Προερχόμενος από οικογένεια της μεσαίας τάξης όπως μας αποκαλούσαν, είχα κάθε λόγο να πιστεύω πως έχω τη δυνατότητα να έχω μια ευτυχισμένη απλή ζωή. Ο πατέρας μου, ελεύθερος επαγγελματίας δεν ήταν ποτέ πολύ στο σπίτι. Δούλευε όλη μέρα για να μας προσφέρει το καλύτερο. Ποτέ δεν ήταν η ζωή τόσο εύκολη όσο θέλουν να την παρουσιάζουν.
Το κόστος ζωής ήταν πάντα υψηλότατο για τους απλούς ανθρώπους. Φροντιστήρια, αγγλικά, χαρτζιλίκι, ενοίκιο, φαγητό, ένδυση, λογαριασμοί, φόροι, δεν ήταν εύκολο να καλυφθούν. Ο πατέρας μου όμως δούλευε όλη ημέρα και τα κατάφερνε.
Στις αρχές του 2008 άρχισαν όμως τα πρώτα προβλήματα. Τα χρήματα δεν έφταναν. Ο πατέρας μου είχε δύο επιλογές. Είτε να στερήσει από το παιδί του βασικές παροχές για τη μόρφωση του και άλλα χρήματα από τον υπόλοιπο οικογενειακό προϋπολογισμό, είτε να το παλέψει μόνος του με δανεικά από τις τράπεζες. Επέλεξε να δανειστεί & να το παλέψει μόνος του.
Στα τέλη του 2012 τα χρέη του προς το δημόσιο & τις τράπεζες είχαν φτάσει κάπου στις 145.000€ . Η πίεση από τις εισπρακτικές εταιρείες & από την τηλεόραση μέσω των δημοσιογράφων-τρομοκρατών αφόρητη. Ο πατέρας μου ένα ωραίο μεσημέρι, βγήκε στην αυλή μας, κοίταξε τον ήλιο & αυτοπυροβολήθηκε με την κυνηγητική του καραμπίνα.
Η ζωή μας ανατράπηκε για πάντα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Δεν έπρεπε να τους κάνει τη χάρη. Έπρεπε να αδιαφορήσει & να τους αφήσει να λένε ότι θέλουν.
Δεν χρεώνω την αδυναμία του πατέρα μου στον Σαμαρά. Ο πατέρας μου κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ήταν αδύναμος. Όμως αν δεν κυνηγούσαμε το success story θα ήταν ακόμη μαζί μας. Αν το κράτος δεν κυνηγούσε τους απλούς πολίτες ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…
Αν το κράτος έβαζε φυλακή όσους πολιτικούς & επιχειρηματίες έφαγαν δισεκατομμύρια δημοσίου χρήματος ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…
Αν το κράτος έβαζε πάνω από όλα τους πολίτες του & μετά τους τοκογλύφους ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας…
Αν το κράτος ενδιαφερόταν για τη γενιά μου ο πατέρας μου θα ήταν μαζί μας & εγώ θα ήμουν ακόμη ένας νέος άνθρωπος με όνειρα & θα μπορούσα να χαμογελάσω.
Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για πoιο πλεόνασμα μιλάτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου