Νομίζω ότι οι ενδείξεις είναι εξαιρετικά ανησυχητικές και γι'αυτό δεν συμμερίζομαι τα πανηγύρια.

(προσοχή, ακολουθεί τερατώδες σενδόνι που όμως σας συνιστώ να πάτε μέχρι κάτω)

Μόλις πριν από μία εβδομάδα διερωτιώμουν μεγαλοφώνως εις το φεητσιμβούκιον για το εξής θέμα: η δράση της ΧΑ είναι σε γενικές γραμμές γνωστή σε όλους (πλην πολιτικών φυσικά, που δείχνουν να την ανακάλυψαν μόλις εσχάτως, παρόλο που έχει μεσολαβήσει και ένας χρόνος από την εκλογή της συν κάμποσες θεωρίες περί δύο άκρων, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα). Ναι μεν πρόσφατα ο Συνήγορος του Πολίτη απεφάνθη ότι τον τελευταίο ένα χρόνο (οπότε και έλαβε πιο πολιτική υπόσταση) έχουν εκτοξευθεί σε αριθμούς οι επιθέσεις που απαριθμούν 400 τραυματισμούς συν 4 δολοφονίες, αλλά η αλήθεια είναι ότι το πραγματικό "ξεφάντωμα" ξεκίνησε τις τελευταίες δύο με τρεις εβδομάδες αφού κατά πως φαίνεται μέχρι πρότινος είχαμε απλή προθέρμανση. Τόσο η επίθεση στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ (κυρίως κνίτες), όσο και η αμιγώς πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δείχνουν μια αναμφίβολη στροφή ως προς την "ποιότητα" των κινήσεων.

...Η οποία ποιότητα των κινήσεων δείχνει κυρίως ΚΚΕ. Τι θέλω να πω;
Ακόμη και το περιβόητο σκηνικό με την Δούρου και την Κανέλλη είχε μία ποιοτική διαφοροποίηση: η Δούρου έφαγε λίγο αθώο νεράκι και η Κανέλλη έναν ξεγυρισμένο φούσκο με σχεδόν επαγγελματικό κροσέ. Από όλους τους αφισοκολλητές (όπου εννοείται ότι δεν έχει μόνο το ΚΚΕ τέτοιους) την έπεσαν σε αυτούς του ΚΚΕ και τώρα (πριν 10 μέρες) είχαμε και την πρώτη δολοφονία Έλληνα ο οποίος είχε (κατά την ταπεινή μου άποψη) σαφείς κουμμουνιστικές καταβολές. Μήπως αυτά δεν είναι τυχαία;
Το ΚΚΕ βρίσκεται σε μία διαρκή πτώση. Πλέον έχει φτάσει στο σημείο μπαίνω-δεν μπαίνω στη Βουλή και προσωπικά δεν θα εκπλαγώ κι αν μείνει απ'έξω κάποια στιγμή. Το "γιατί" νομίζω ότι περιγράφεται επαρκώς από την κατάργηση της στήλης του Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη, ο οποίος Μπογιόπουλος πραγματικά θεωρώ ότι ίσως να είναι ο μοναδικός αξιόλογος στο "κόμμα", ή έστω ο μοναδικός που μπορεί να γίνει σε σημαντικό βαθμό κατανοητός δίχως τη χρήση του κομματικού λεξικού ξυλοελληνικής. Οπότε γενικά όλα δείχνουν ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε μία φάση μεγαλύτερης εσωστρέφειας ακόμη και από την φυσιολογική του, άρα γιατί την έπεσε τόσο ξεκάθαρα η ΧΑ σε αυτό; Το ερώτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο βασανιστικό αν αναλογιστούμε ότι η οργάνωση (και η εμπειρία) που έχει το ΚΚΕ (σε όλες τις εκφάνσεις του) σε τέτοια θέματα είναι τεράστια. Μήπως, λοιπόν, η ΧΑ ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη; Μήπως υπάρχει λόγος που την πέφτει στο ΚΚΕ αντί (πχ) για τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι σε πολύ πιο "επικίνδυνη" θέση και που εξάλλου έστω και τύποις ως αριστερό κόμμα λογίζεται;

Να το πάμε λίγο παραπέρα. Χθες, Παρασκευή, είχαμε τρία πολύ ανησυχητικά γεγονότα ανάμεσα σε οπαδούς του Ολυμπιακού και αντίστοιχους του Παναθηναϊκού. Το πρώτο έλαβε χώρα έξω από τον Άρειο Πάγο, όπου αν αληθεύουν τα ρεπορτάζ που διάβασα είχαν μεταβεί καμιά εκατονπενηνταριά οπαδοί του Ολυμπιακού για να συμπαρασταθούν σε κάποιους "ομόδοξους" που είχαν δικαστήριο. Πρώτη απορία: όσοι ξέρουν την περιοχή γνωρίζουν καλά ότι στα 500 μέτρα βρίσκεται το ιδιόκτητο φρούριο της Θύρας 13 (κυριολεκτικώς φρούριο), άρα η κοινή λογική λέει ότι αυτά τα 150 άτομα θα πρέπει να είχαν πάει κατόπιν συνεννοήσεως ώστε να κυλήσουν ομαλά τα πράγματα, διότι ποιος μαλάκας θα πάει σε τόσο μικρό αριθμό κυριολεκτικά μέσα στη φωλιά του λύκου; Δεν έχει λογική. Μολαταύτα έπεσε σεβαστή ποσότητα ξύλου και όλα αυτά κυριολεκτικώς κάτω από τη μύτη της ΓΑΔΑ που είναι ακριβώς δίπλα. Περίεργα πράγματα.
Πάμε στο δεύτερο σκηνικό: ως νέοι φυσιοδίφες οι βάζελοι, αποφάσισαν να πάνε μέχρι το Μεσολόγγι όπου κάνει προετοιμασία η ομάδα τους στο βόλεϊ προκειμένου να την παρακολουθήσουν στα τοπικά φιλικά που έχει να δώσει (hint: πόσα εισιτήρια έκοψε φέτος το ΤΑΠ Παναθηναϊκός που μέχρι και ανακοίνωση είχε βγάλει ότι οι οπαδοί δεν έχουν στηρίξει την ομάδα τους;). Αν, λοιπόν, αληθεύουν και αυτά τα ρεπορτάζ, προφανώς ανάμεσα σε δύο φιλικές αναμετρήσεις αποφάσισαν να πεταχτούν και μια βόλτα ως τον τοπικό σύνδεσμο της Θύρας 7, μάλλον όχι ακριβώς για να υποβάλλουν τα σέβη τους, υποθέτω. Αποτέλεσμα; Βουκολικό ξύλο και ένας νεαρός οπαδός του Παναθηναϊκού χαροπαλεύει επειδή έφαγε 2 πέτρες στο κεφάλι.
Σκηνικό τρίτο: χθες το βράδυ στα Καμίνια (δηλαδή κάργα μέσα Πειραιά και σε περιοχή όχι και πολύ... φίλια προς τους "αλλόδοξους") μαχαιρώθηκε 15χρονος οπαδός του Ολυμπιακού, όπου από πληροφορίες που ακούγονται (υπάρχουν και κάποια ρεπορτάζ) όλες οι ενδείξεις στρέφονται προς οπαδούς του βάζελου.

Εδώ λοιπόν, μου δημιουργούνται τρομακτικά ερωτήματα τα οποία με παραπέμπουν πίσω στα γεγονότα της λεωφόρου Λαυρίου που είχαν καταλήξει στην δολοφονία του Φιλόπουλου και μιλάμε πλέον για το 2007 όπου είναι καλό να θυμηθούμε τα γεγονότα: πιο συγκεκριμένα, όσοι άκουγαν (ιδίως) ραδιόφωνο και ασχολούνταν με το ίντερνετ θα θυμούνται ότι για ολόκληρες μέρες προαναγγελόταν (δίχως πολλές λεπτομέρειες βέβαια) ένα πολύ μεγάλο ραντεβού ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων. Θα σας μπίξουμε, οι μεν, θα σας δείξουμε οι δε, όλα ανοικτά, όλα με μηνύματα σε εκπομπές ή σε φόρα στο ίντερνετ. Και οι μέρες περνούσαν έτσι με τα αίματα να ανάβουν ολοένα και περισσότερο και όλοι το βλέπαμε και όλοι ανησυχούσαμε. Θυμάμαι ραδιοφωνικούς παραγωγούς να αναρωτιούνται δημοσίως γιατί δεν επεμβαίνει κάποιος εισαγγελέας διότι όσο οι μέρες πέρναγαν, πλέον ήταν σαφές ότι θα πηγαίναμε για μακελειό. Θυμάμαι μάλιστα ότι μέχρι και σε εφημερίδα είχα διαβάσει σχόλια δημοσιογράφου που εξέφραζε την ανησυχία του (νομίζω στην Ελευθεροτυπία ήταν). Παρόλο που η ημερομηνία και το μέρος δεν ήταν γνωστά στον πολύ κόσμο, την αποφράδα μέρα συγκεντρώθηκαν πολλά μηχανάκια (μιλάμε για πολλά όμως) στο στάδιο Γ. Καραϊσκάκης (υποθέτω ότι αντίστοιχο σημείο συγκέντρωσης πρέπει να υπήρχε και για τους βάζελους) τα οποία έφυγαν και πήγαν ως τη λεωφόρο Λαυρίου προφανώς οδικώς, με τους βάζελους να κάνουν κάποιο αντίστοιχο δρομολόγιο, υποθέτω. Όλα αυτά φυσικά με την αστυνομία να μην έχει πάρει χαμπάρι. Ναι. μιλάμε για την ίδιαν αστυνομία με τους υπερκοριούς (το περιβόητο βαλιτσάκι που διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες), με τους φυτευτούς μυστικούς παντού (μέχρι και στην μέταλ κοινότητα ξέρουμε ότι έχουμε έναν, λέτε να μην έχουν στους συνδέσμους;). Μιλάμε για την αστυνομία που έχει εξαρθρώσει (με ή δίχως ερωτηματικά) έως και τρομοκρατικές οργανώσεις και που δεν μπόρεσε να βρει που θα συναντιώνταν οι καφροστρατοί των δύο αιωνίων με πρόσχημα έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών (ως εκεί έφτασαν οι εν λόγω φυσιοδίφες). Και όχι μόνο αυτό, αλλά ολόκληρες πορείες μηχανών και δεν τις πήρε το μάτι κανενός μπάτσου, σε υπηρεσία ή εκτός (ίσως να ήταν απασχολημένοι να πυροβολούν τίποτε μαθητές φαίνεται). Δηλαδή μιλάμε ότι αν έπαιζε 40 αριθμούς στο τζόκερ ο αρχηγός της ΕΛΑΣ εκείνη την ημέρα θα έβγαιναν οι υπόλοιποι 5. Τρομερά πράγματα.
Ας επιστρέψουμε όμως στα πρόσφατα γεγονότα που περιγράφαμε για να δούμε τις όποιες ομοιότητες που δυστυχώς είναι ανατριχιαστικές: πρώτον, ένα χοντρό συμβάν στην εξοχή με αφορμή αγώνα δευτερεύοντος αθλήματος (για τα ελληνικά δεδομένα), δεύτερον, επεισόδια δίπλα σε ένα από τα πλέον φυλασσόμενα σημεία της χώρας -τη ΓΑΔΑ- και τρίτον μία επίθεση μέσα σε μια περιοχή που όχι απλά σπανίως πατάει έτσι αβίαστα "αλλόδοξος" αλλά που μάλλον δεν τολμάει κιόλας. Σαν κάτι να μην μου πηγαίνει καλά εδώ πέρα...

Ας ξαναπάμε στην Χρυσή Αυγή. Τα γεγονότα που περιέγραψα αρχικά μαζί με τους συλλογισμούς που παρέθεσα ακολούθησαν κάποια άλλα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και τα οποία αποτελούσαν αναμφίβολες επιδείξεις δυνάμεως. Αναφέρομαι στα περιβόητα κάμπινγκ, στα γεγονότα στον Μελιγαλά και σε διάφορα άλλα. Σε αυτό το σημείο να κάνω μια πάρα πολύ σημαντική παρένθεση. δείτε προσεκτικά την παρακάτω φωτογραφία.

Για να μην σας ρωτήσω να μου πείτε μόνοι σας τη στιχομυθία, επειδή δεν πρόκειται να τη βρείτε θα το πάρει το ποτάμι: η σημαία αυτή (κυριολεκτικώς) δεσπόζει έξω από τις δεξαμενές του Περάματος, στην στάση "Διυλιστήρια ΒΡ" επί της λεωφόρου Δημοκρατίας (τραγική ειρωνία). Τοποθετήθηκε στην κολώνα προφανώς με γερανό (δε νομίζω να γίνεται και αλλιώς) την επομένη του ξύλου στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ δηλαδή αρκετές μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Όταν μιλάμε για Πέραμα μιλάμε για μια περιοχή ακραίας φτώχειας, μιλάμε για μια περιοχή που μαστίζεται από ανεργία, που είναι ταυτισμένη με την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και μοιραία με το ΚΚΕ (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο). Επειδή όμως γνωρίζω καταστάσεις, ξέρω ότι πάντοτε υπήρχαν και πολύ έντονες ακροδεξιές τάσεις στο Πέραμα και την ευρύτερη περιοχή, άσχετα αν αυτές μόλις στις τελευταίες εκλογές έλαβαν εκλέξιμα ποσοστά. Όπως και να'χει, η κίνηση αυτή, λοιπόν, που ήταν τρομακτικά συμβολική και που προηγήθηκε για αρκετές ημέρες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα υποθέτω ότι δεν προβλημάτισε κανέναν απολύτως, όπως και όλα τα άλλα συμβάντα που θαυμάζουμε ιδίως τις τελευταίες 3 εβδομάδες, μέσα στις οποίες μεταξύ άλλων η Χρυσή Αυγή εκκλήθη από τον πραγματικό κυβερνητικό εκπρόσωπο να σοβαρέψει κιόλας μπας και συμμετάσχει σε κυβέρνηση σωτηρίας της χώρας.

Και μέσα σε όλα, είχαμε και το σημερινό πραξικόπημα που θα γινόταν από καμιά 20ριά συνολικά εφέδρους (παλαιμάχους) που πιθανώς να είχαν βάλει και κανά βυσματάκι να περάσουν καλύτερα, αλλά είχαμε μέχρι κι εκείνο το αλήστου μνήμης υποτιθέμενο πραξικόπημα επί Γεωργίου Β' Παπανδρέου Γ' του Δωσίλογου, ένεκα του οποίου μίλησε τότενες για δημοψήφισμα και την οποίαν ιστορίαν περιέργως αντί να ανασύρουν ελληνικά ΜΜΕ, την ανέσυραν δύο ξένα. Έλα νιμού στον τόπο σου λέμε...

Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε με την αναφορά περισσοτέρων περιστατικών των τελευταίων ημερών όπου ομολογουμένως βιώνουμε μια περίεργη υπερδραστηριότητα (που συνοδεύεται από αντίστοιχη υπερπληροφόρηση από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης) διότι αυτά είναι κυριολεκτικώς αναρίθμητα. Ας περάσουμε σιγά, σιγά στο δια ταύτα.

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι από την φαηλίζουσα λαζαρίδειο τακτική που ακολουθείται, πλέον σιγά, σιγά περνάμε στο ότι ο μέγιστος πολιτικός ανήρ Σαμαράς θα είναι αυτός που έσωσε τη χώρα από τον φασισμό, τον οποίον βέβαια ο ίδιος είχε εκθρέψει προηγουμένως αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Το πρόβλημα είναι ότι βλέπω κόσμο να πανηγυρίζει για τις συλλήψεις των χρυσαυγητών και ειλικρινώς απορώ.
Οι συλλήψεις γίνονται σε βουλευτές. Αυτό σημαίνει ότι απολαμβάνουν πλήρη βουλευτικά δικαιώματα άρα και βουλευτική ασυλία. Εδώ έχουμε ένα πολύ προφανές κόλλημα, το οποίο κάποιοι βρήκαν πως μπορεί να υπερκερασθεί με το άρθρο 62 του Συντάγματος (το οποίο εσχάτως θυμήθηκαν), το οποίο σε συνδυασμό με τις αλλαγές που προωθούνται στην νομοθεσία θα οδηγήσουν στην αποφασιστοποίηση της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας γενικότερα (sic). Σε αυτό το σημείο αναφύονται μερικά πολύ σοβαρά προβλήματα...

Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα είναι ότι τελικώς σε αυτήν την κωλοχώρα όλοι θέλουν να έχουν άποψη αλλά μόνο ελάχιστοι διαβάζουν, διότι πολύς κόσμος τσίμπησε τα περί των κακουργημάτων, έλα όμως που δεν είναι σκέτα αλλά πρέπει να είναι και αυτόφωρα. Και τι σημαίνει αυτόφωρο; 48ωρο, αυτό σημαίνει. Άπαξ και παρέλθει το 48ωρο (που ισχύει για όλα τα αδικήματα) παύει να ισχύει το αυτόφωρο άρα εμπίπτουμε εκ νέου στις πρόνοιες Βενιζέλου περί βουλευτικής ασυλίας.

Update: Διά του λόγου το αληθές.
Άρθρο 242 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας

1. Αυτόφωρο είναι το έγκλημα την ώρα που γίνεται ή το έγκλημα που έγινε πρόσφατα. Η πράξη θεωρείται ότι έγινε πρόσφατα ιδίως όταν αμέσως ύστερα από αυτήν ο δράστης καταδιώκεται από τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται οπουδήποτε να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συμπεραίνεται ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο.

2. Ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει μια από τις παραπάνω περιπτώσεις, αν πέρασε όλη η επόμενη μέρα από την τέλεση της πράξης.

3. Τα εγκλήματα που τελούνται δια του τύπου θεωρούνται πάντοτε αυτόφωρα.

«4. Τα εγκλήματα που τελούνται από ανηλίκους δεν δικάζονται ως αυτόφωρα.» 
(σας μερσώ eskarina) Τέλος Update

Πέραν τούτου όμως, το Σύνταγμα προβλέπει και κάτι άλλο: ότι κάθε αδίκημα θα δικάζεται βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας κατά την οποίαν τελέστηκε το αδίκημα, άρα όσες αλλαγές και αν προωθηθούν αυτές θα πιάνουν (αν πιάνουν) ό,τι συμβεί από την αλλαγή της νομοθεσίας και μετά. Τα πριν δικάζονται με τα πριν. Απλά πράγματα. Άρα το όλο καλαμπούρι που έχει στηθεί βασίζεται σε δύο πήλινα πόδια και προφανώς υποδηλώνει ότι γίνεται για το θεαθήναι, διότι εδώ πέρα έχουμε να σκεφτούμε πολλά πράγματα, ένα εκ των οποίων ότι η αντισυστημική Χρυσή Αυγή δεν έχει ούτε ένα χτύπημα κατά συστημικού στόχου στο ενεργητικό της. Όλες οι επιθέσεις της, φραστικές τε και μη στοχεύουν στα εκτός συστήματος σημεία. Πως είναι δυνατόν, λοιπόν, ένας τόσο χρήσιμος σύμμαχος, που βοηθάει εμπράκτως την αστυνομία στην αναχαίτιση των μπαχαλάκηδων της αριστέρας κλπ, κλπ (sic) και τον οποίον είχαμε στα ώπα-ώπα μέχρι τώρα, να ριφθεί στην πυρά; Τόσο γρήγορα κάηκε το χαρτί του;

Εδώ το πράγμα αρχίζει να γίνεται πολύπλοκο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι φαήλοι και οι σαμαράδες ελάχιστα σκοτίστηκαν για το αν δολοφονήθηκε κανείς (από την στιγμή που δεν είναι δικός τους) ή αν έχει τροκοκρατηθεί ο κόσμος (τουναντίον αυτός είναι και ο στόχος, και θα το αποδείξουμε παρακάτω). Το πρόβλημα έγκειται στο ότι διαπίστωσαν ότι τελικώς το φιδάκι δεν ελέγχεται και αυτό το διαπίστωσαν αφότου το άφησαν πλήρως ελεύθερο να κάνει ό,τι γουστάρει. Αυτό αποδεικνύεται αφενός από τα δημοσκοπικά ποσοστά για τον δήμο Αθηναίων όπου ο Κασιδιάρης φέρεται ακόμη και τώρα να προηγείται σχετικά άνετα του δευτέρου Δένδια, αφετέρου από τα κομματικά δημοσκοπικά ποσοστά όπου η Χρυσή Αυγή όχι μόνο έχει παγιωθεί ως τρίτο κόμμα αλλά και αν διαβάσουμε προσεκτικά την πορεία όλων των δημοσκοπήσεων είναι το μοναδικό κόμμα που έχει παγιωμένη ανοδική δυναμική. Η απόδειξη επί τούτου φαίνεται σε κάτι πολύ απλό: από τις δημοσκοπήσεις που έσπευσαν ν'αφήσουν να διαρρεύσουν αμέσως μετά το "ανηλελές κυνήγι επί τη ευκαιρία της δολοφονίας" προς τους φασίστες, από το οποίο προκύπτει ότι η ΧΑ όχι μόνο πέφτει αλλά και ότι τα ποσοστά της τα καρπώνεται η νουδού. Και μόνο από αυτό το τελευταίο καταλαβαίνεις πόσο στημένες είναι οι δημοσκοπήσεις καθώς και το μέγεθος της αμηχανίας στην οποίαν έχει περιπέσει το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό. Διότι αν οι ψηφοφόροι της ΧΑ ήταν να πάνε πίσω στη νουδού δεν θα είχαν φύγει εξαρχής. Πιθανότερο είναι να πάνε προς τον Καμμένο ή ακόμη και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά προς τον εγκεφαλικώς ανύπαρκτο Σαμαρά και τους καραφασίστες συμβούλους του. Άρα η απειλή έχει αρχίσει να γίνεται πολλαπλή και γι'αυτό έπρεπε  να ελεγχθεί με τρόπο τέτοιον ώστε να επανακτηθεί ο έλεγχος (αλλά και να δωθεί και το μάθημα που πρέπει). Πως μπορεί να γίνει αυτό; Με μια ιστορία σαν αυτή που θαυμάζουμε σαν χάνοι τις τελευταίες ώρες. Στην καλύτερη περίπτωση το κράτος μπορεί να δείξει το μεγαλείο του (ακριβώς όπως το έχει δείξει κατ' επανάληψιν σε απλούς πολίτες) και να κάνει ό,τι γουστάρει (δηλαδή να καταδικάσει παράνομα τους βουλευτές της ΧΑ) και να σου τρίψει στην μούρη ότι αν δεν γουστάρεις πήγαινε στη Χάγη. Φυσικά αν πας θα δικαιωθείς αλλά μέχρι τότε κάτσε υπολόγισε μεγάλε πόσος καιρός θα έχει περάσει και μέχρι τότε στην συνείδηση του κόσμου ο Σαμαράς θα είναι αυτός που έσωσε τη χώρα και από την λαίλαπα της αριστεράς και από το τέρας του φασισμού (και όλα αυτά με την ίδιαν βεβαιότητα ότι σώζει τη χώρα). Στην χειρότερη περίπτωση, οι χρυσαυγήτες θα λάβουν το συγχωροχάρτι που τους έχει προαναγγελθεί ότι θα λάβουν αφού πρώτα ξαναπροσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο (παρα)κρατικό σύστημα και δηλώσουν εκ νέου την πλήρη υποταγή τους. Δώστε βάση στο εξαιρετικά διδακτικό βίντεο που ακολουθεί (αμέσως μετά το 1:20):



"Έστω και τώρα εγώ θα σας έλεγα να χαμηλώσετε λίγο τους τόνους", ο Γαρουφαήλ
"Το σέβομαι αυτό που λέτε", η απάντηση του Κασιδιάρη.
Εντυπωσιακό, έτσι; Και διδακτικόν: όχι μόνο δεν έπεσαν χαστούκια, αλλά τελικώς η σχεδόν πατρικής στοργής παραίνεση του Γαρουφαήλ γίνεται δεκτή με σεβασμό. Πως είπατε;

Μιας και ξαναμπλέξαμε τον Γαρουφαήλ στην κουβέντα, θα ήθελα να σας παραπέμψω σε ένα άρθρο-εμετό που είχε γράψει στην εφημερίδα (ο θεός να την κάνω) Δημοκρατία (άλλη σατανική ειρωνία αυτή) την 13/1/2013 με τίτλο το Μονοπώλιο της Βίας, όπου ουσιαστικά είχε προαναγγείλει τα πάντα (οι τονισμοί δικοί μου):

"Οι ελεύθεροι άνθρωποι, για να μην τρώνε ο ένας τον άλλο, για να μην αυθαιρετεί όποιος του καπνίσει ασκώντας βία όποτε και σε όποιον θέλει, έκαναν κάτι σοφό. Συγκρότησαν με τη βούλησή τους το κράτος και εκχώρησαν σε αυτό το μονοπώλιο της βίας.

Σε μια δημοκρατική κοινωνία, η μόνη αποδεκτή βία είναι αυτή που υποχρεώνεται να ασκήσει το κράτος διά των άμεσων οργάνων της εξουσίας εφαρμόζοντας τους νόμους και το Σύνταγμα απέναντι σε εσωτερικές ή εξωτερικές απειλές. Νόμους και Σύνταγμα που έχουν ψηφίσει οι πολίτες διά των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους.

Αντιβία στη βία του δημοκρατικού κράτους από τον πολίτη επιτρέπεται μόνον στην κατάσταση ανάγκης. Π.χ. όταν το όργανο της εξουσίας που κάνει νόμιμη σύλληψη ή έρευνα πάει να βιάσει τη γυναίκα σου. Ακραίο το παράδειγμα, αλλά σαφές.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ο πολίτης έχει άλλα όπλα, όταν θεωρεί ότι αδικείται από την άσκηση της νόμιμης βίας του δημοκρατικού κράτους. Εχει τις δικονομικές εγγυήσεις, το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, της ελεύθερης έκφρασης γνώμης, την ψήφο του, το δικαίωμα να συγκροτεί νόμιμες πολιτικές οργανώσεις και σωματεία, να βροντοφωνάξει αυτό που θεωρεί δίκιο του και να το διεκδικήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Αλλωστε σήμερα, το έχω ξαναγράψει, δεν έχουμε έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας. Ο καθένας μπορεί να λέει σχεδόν ό,τι θέλει.

Μόνο στις δικτατορίες, μαύρες ή κόκκινες, όπου οι πολίτες στερούνται των παραπάνω ελευθεριών και μέσων, νομιμοποιείται η αντιβία των πολιτών.

Αυτό είναι το σύστημα που έχτισαν οι ελεύθεροι άνθρωποι, για να μη βασιλεύουν η ανομία και η αυθαίρετη βία ατόμων ή μειονοτήτων. Δεν είναι τέλειο. Πώς θα μπορούσε, αφού το στελεχώνουν άνθρωποι; Τεράστια τα προβλήματα. Διαφθορά, στρεβλώσεις, εγκληματικά λάθη και παραλείψεις, αναξιοκρατία. Ομως είναι το μόνο της προκοπής. Ολα τα άλλα συστήματα, όπου και αν δοκιμάστηκαν, σε Ανατολή και Δύση, οδήγησαν σε βαρβαρότητα, εξίσωσαν προς τα κάτω και μοίρασαν στους πολλούς σε ίσες μερίδες τη δυστυχία και την ανελευθερία, ενώ επιφύλαξαν σκανδαλώδη προνόμια σε μειονότητες, που κανείς δεν εξέλεξε και κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει.

Υπάρχει, λοιπόν, μια ελάχιστη μειονότητα που διεκδικεί το δικαίωμα στη βία, αρνείται το μονοπώλιο του κράτους σε αυτή, για να επιβάλει τις αναρχικές, μηδενιστικές απόψεις της. Πάντα θα υπάρχει. Είναι μια ενδημική ασθένεια στις κοινωνίες. Κάποιοι πάντοτε θα θέλουν με το πιστόλι, τη βόμβα και τον λοστό να επιβάλουν τις απόψεις τους. Είτε γιατί είναι ρομαντικοί που εξεγείρονται για την αδικία του συστήματος είτε ιδεοληπτικοί που μισούν το χώμα που πατάνε, πάντα θα υπάρχουν. Εχουμε νόμους γι’ αυτούς, που περιλαμβάνουν δικονομικές εγγυήσεις, ακόμη και γι’ αυτούς που θέλουν να καταστρέψουν το σύστημα που τους τις παρέχει. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε τη βασική διαφορά μας από τους εθνομηδενιστές. Εμείς πιστεύουμε στο Εθνος και στους θεσμούς και τα υπερασπιζόμαστε αμφότερα, ακόμη και για λογαριασμό αυτών που τα αρνούνται ή και τα πολεμούν.

Διότι δεν ξεχνώ ποτέ τη ρήση ότι «ο άνθρωπος γεννιέται εμπρηστής, αλλά πεθαίνει πυροσβέστης».

Κάποιοι είναι «κοινωνικοί λύκοι» και γι’ αυτούς μόνο μία αντιμετώπιση υπάρχει. Πολλοί όμως από τους οργισμένους πιτσιρικάδες, ειδικά όσοι διεστράφησαν ως χαρακτήρες από το τουβλοποιείο της ανθελληνικής παιδείας που έχτισε η «πολιτική ορθότητα», έχουν ως κίνητρο το φυσικό αίσθημα δικαίου και μια μέρα θα πετάξουν τα κουρελόπανα των ιδεοληψιών τους. Οφείλουμε να διαφυλάξουμε τους θεσμούς και για λογαριασμό τους, για εκείνη την ημέρα. Να υπάρχει η Πατρίδα, όταν θα την ανακαλύψουν, να τους μάθουμε να την αγαπήσουν, με όπλο την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διασφάλιση μιας αξιοκρατικής κοινωνικής κινητικότητας. Να μπορεί το παιδί του τελευταίου εργάτη, αγρότη, υπαλλήλου να φτάσει στην κορυφή, αρκεί να είναι ο καλύτερος/η και να κόπιασε γι’ αυτό.

Αυτό όμως που είναι αδιανόητο είναι, όταν βγαίνουν οι κουκούλες αυτών που διεκδικούν το «δικαίωμα» στη βία, να βλέπουμε το πρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γνωρίζαμε, αλλά πλέον οι ομολογίες είναι κυνικές, δημόσιες, ζωντανές αποδείξεις ενός τυχοδιωκτικού αριστερισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ / «Βίλα Αμαλίας» υποθάλπει τους «μπαχαλάκηδες» και χαϊδολογιέται με την τρομοκρατία. Θα το πληρώσουν.

Οι εκπρόσωποι όμως της Κεντροδεξιάς δεν πρέπει να ψελλίζουν, όπως ένας ανόητος γόνος προ ημερών, όταν εκπρόσωποι της Κουμουνδούρου ξερνοβολάνε δημοσίως τις φασιστικές απόψεις τους για «δικαίωμα» στη βία του κάθε γκρουπούσκουλου. Η απάντηση είναι απλή, κατανοητή ακόμη και από νεοφιλελεύθερη κόμη με ανταύγειες: «Ναι, το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο δημοκρατικό κράτος και θα σας αλλάξουμε τα φώτα»."

Φυσικά θα μου πείτε -και ορθά- σε αυτό το σημείο: κάτσε ρε Άδη, δηλαδή τα επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς είναι τωρινό φαινόμενο; Μήπως δεν ξαναείχαμε δεκάδες τραυματίες αλλά και νεκρούς όλα τα προηγούμενα χρόνια;
Φυσικά και είχαμε και ξέρετε ότι αποτελεί πάγια θέση μου πως την βία στα γήπεδα καθώς και τις μεγάλες οπαδικές κόντρες τις συντηρεί με πολύ κομψό τρόπο το ίδιο το κράτος (συνήθως αρκεί ένα απλό πέναλτι, κυριολεκτικώς) και έτσι έχει μ'ενα σμπάρο όλα τα τριγώνια μαζεμένα. Μόνο που τώρα δεν συζητάμε απλώς για μερικά γεγονότα ανάμεσα σε οπαδούς, αλλά για έναν συνδυασμό γεγονότων που είναι όλα προβοκατόρικα μέχρι εκεί που δεν πάει.
-αιματοκυλίσματα ανάμεσα σε οπαδούς των δύο αιωνίων
-ψευδές (μην πω συκοφαντικό) "αφιέρωμα" κατά του Ολυμπιακού (όχι τόσο ως Ολυμπιακός, αλλά ως ο σύλλογος με τους περισσότερους οπαδούς προκειμένου να μπουν στο μάτι του κυκλώνα και να υπάρχει ίσως μια μαζική έκρηξη. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι και η αρχική απόπειρα ερμηνείας τη;ς δολοφονίας ήταν ότι επρόκειτο για ποδοσφαιρική διαφορά, όπου προφανώς ο οπαδός του Ολυμπιακού Φύσσας δολοφονήθηκε από κάποιον οπαδό της Παρί Σεν Ζερμαίν που έτυχε να βρίσκεται στο Κερατσίνι).
-αύξηση (ποσοτική τε και ποιοτική) των επιθέσεων και των "ακτιβισμών" (πάσης λογής και φύσεως)
-στοχοποίηση του πλέον οργανωμένου και έμπειρου κόμματος, του ΚΚΕ, στο οποίο ειρήσθω εν παρόδω επιχειρήθηκε να φορτωθεί ο χρυσαυγήτης δολοφόνος
-όξυνση της θεωρίας των άκρων με επιστράτευση εκτός από τους κλασικούς φασιστάρες (βλ. Γαρουφαήλ) και άλλων μούμιων (βλ. Λαζαρίδη κλπ)
-πολιτική δολοφονία που όσο ξετυλίγεται το κουβάρι τόσο περισσότερο μυρίζει παρακράτος (τον συνεπιβάτη ακόμη τον ψάχνουν υποθέτω)
-κάθαρση επιπέδου "η αστυνομία μπούκαρε στην αστυνομία για να ελέγξει τι κάνει η αστυνομία" ακριβώς όπως λέμε "η θύρα 7 Χατζηκυριακείου μπούκαρε στην θύρα 7 Μοσχάτου για να δει τι συμβαίνει". Να γελάει ο κόσμος δηλαδή.
και πόσα άλλα. Η λίστα δεν τελειώνει. Η κοινωνία δέχεται την πλέον συντονισμένη επίθεση εδώ και πολλές δεκαετίες. Ίσως ούτε επί χούντας δεν υπήρχε τόσο συντονισμένη προσπάθεια και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πλέον τα γεγονότα θυμίζουν παρακρατικές πρακτικές και έντονα προχουντικές εποχές (και όταν λέω προχουντικές δεν εννοώ μόνο και προ δολοφονίας Πέτρουλα (65) αλλά μάλλον πρέπει να πάμε στις εποχές δολοφονίας Λαμπράκη (63) και την πασίγνωστη κουβέντα του Καραμανλή "ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;", και μην πω ιδίως τότε). Μόνο που η διαφορά είναι ότι η χούντα ήδη υπάρχει αν και με δήθεν δημοκρατικό μανδύα (παπάρια μάντολες) και όσο περνάει ο καιρός και η κατάσταση στη χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο (πολιτικοοικονομικά άρα και κοινωνικά) και η βόμβα της χρεωκοπίας πλησιάζει ολοένα και περισσότερο, το κράτος ρίχνει και τις τελευταίες του εφεδρείες στους δρόμους προκειμένου να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να τον κρατήσει μέσα στα σπίτια του. Αλλά δυστυχώς ο κόσμος δεν μπορεί να κατανοήσει βασικά πράγματα, άρα πως να κατανοήσει ότι οι χούντες πλέον δεν χρειάζεται να είναι μόνο στρατιωτικές; Μην πω ότι οι στρατιωτικές είναι οι λιγότερο αποδοτικές πλέον. Υπάρχουν και καλύτεροι υπάλληλοι, οι πολιτικοί. Δεν είδατε το σίχαμα τον Εκδόσης Αδόνειδος Γεωργιάδης τι πήγε και είπε στο BBC;



Με τέτοιους πολιτικούς τι να τους κάνεις τους εξωτερικούς εχθρούς; Ας πει επιτέλους κάποιος του γελοίου ότι οι Γερμανοί βγάζουν λεφτά άρα όχι μόνο δεν μας δανείζουν αλλά ούτε καν μας βοηθάνε. Αλλά τι να περιμένει κανείς από έναν φασίζοντα αμόρφωτο τηλεπλασιέ με ασυλία;

Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν βλέπω καθόλου καλή κατάληξη στο πράγμα. Νομίζω ότι έχουμε μπει σε μια ιστορία που δεν υπάρχει γυρισμός. Το τέλος σίγουρα δεν θα είναι καλό αλλά το ερώτημα πλέον είναι το πόσο κακό θα είναι. Λίγο; Πολύ; Δεν ξέρω...
Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ακόμη και ο Χίτλερ είχε συλληφθεί για το λεγόμενο πραξικόπημα της μπυραρίας και την συνέχεια την ξέρουμε όλοι. Το ότι η Χρυσή Αυγή δρα αυτόνομα είναι πλέον γεγονός που δεν αμφισβητεί ούτε καν η κυβέρνηση που την εξέθρεψε, και γι'αυτό ακριβώς γίνεται το όλο κακοστημένο θέατρο: να ελεγχθεί εκ νέου. Αυτό που μένει να δούμε είναι το ποιοι είναι τελικώς οι μεγαλύτεροι φασίστες. Και μέχρι τότε κρατήστε ότι τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ίσως να μην πέσουν ακριβώς έτσι όπως θα θέλατε. παρακαλάτε μην γίνει το αντίθετο κιόλας...

Σας προτρέπω θερμά να διαβάσετε τα πονήματα από τους συμμαχητάς zaphod, eskarina και polsemannen. Θα σας βοηθήσουν να εξάγετε αρκετά ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω κάτι που θεωρώ μείζονος σημασίας. Επί τη ευκαιρία της φωτογραφίας της θεμοφυλλάδας την περασμένη Κυριακή διέκρινα μια διευρυμένη επιχειρηματολογία σχετικά μ'εκείνον τον χρυσαυγήτη που πήγαινε τη θεία του στο ΑΤΜ και από την οποίαν έβγαινε το συμπέρασμα ότι η ιστορία αυτή είναι δημοσιογραφικό κατασκεύασμα. Το ξέρω ότι θα σας χαλάσω τη μαγιά, αλλά ξέρω 3 περιπτώσεις όπου ο χρυσαυγήτης που προσέφερε αντίστοιχες υπηρεσίες (αγορές από σούπερ μάρκετ κλπ) δεν ήταν ανηψιός κανενός. Επίσης, θα ανασύρω από τη μνήμη μου ένα περιστατικό από τις τελευταίες εκλογές, όπου στο εκλογικό τμήμα της Περσεφόνης -καραντάν στο κέντρο της Αθήνας, στην Κάνιγγος- ήταν ακροβολισμένοι 2-3 χρυσαυγήτες οι οποιοι βοηθούσαν ηλικιωμένους να ανεβαίνουν τα πολλά (και γλιστερά) σκαλιά. Σχεδόν κόντεψα να παίξω ξύλο (κυριολεκτικά) όταν πήρα από τα χέρια ενός έναν παππού και προσφέρθηκα να τον ανεβάσω εγώ το εκλογικό του τμήμα.

Παρακαλώ λοιπόν να μην μου λέτε μαλακίες ότι αυτά δεν συμβαίνουν, ή ότι δεν συμβαίνουν τα γεγονότα στον Άγιο Παντελεήμονα, διότι κάθε τρεις και λίγο εκεί γύρω είμαι, στην ευρύτερη περιοχή και βλέπω πολύ καλά τι γίνεται. Όταν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα καλό είναι να προσπαθείς πρώτιστα να το κατανοήσεις και όχι να στρουθοκαμηλίζεις ότι δεν υπάρχει.

Ταύτα και καλά ξυπνητούρια.