Πόσα χτυπήματα ν'αντέξω πια ο άνθρωπος; Πόσα;

Το πρώτο πλήγμα ήρθε με την ανακοίνωση των 100 μεγάλων στοχαστών λίαν προσφάτως, όπου για περίπτωση που δεν το έχετε μάθει στην 79η θέση ευρίσκεται κι ο δικός μας Ζορζ pasok. Τώρα τι μπορεί να έχει πει, μην με ρωτάτε διότι δεν γνωρίζω. Ντάξει, προφανώς άλλα λέει στα ελληνικά και άλλα στα αγγλικά τα οποία ως γνωστόν μιλάει και καλύτερα οπότε πιθανώς να έχει την ευχέρεια να αναπτύσσει θεματολογίες που ξεφεύγουν από τον συμβατό ανθρώπινο νου. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι δεν πρόσεξα καλά την εκατοντάδα για να διαπιστώσω σε ποιες θέσεις βρίσκονται ο Μητσάρας (δεν ρωτάμε ποιος είναι ο Μητσάρας!) ή ο Ψινάκης, αλλά υποθέτω ότι βγήκε με κάποια λογικά κριτήρια...

Πριν προλάβω να συνέλθω από το σοκ, έρχεται το δεύτερο χτύπημα. Ξεκίνησε εκπομπή η Τζούλια και δεν πήρα χαμπάρι.





Εκτιμώ ότι δεν ήτο τυχαίο το γεγονός ότι στην παρθενική της (!) εκπομπή ασχολήθηκε με το κλαρίνο. Το πρόβλημα είναι ότι ασχολήθηκε με τρόπο αναφανδόν εσφαλμένο κατ' εμέ. Πχ, ποιος σου είπε αγαπητή μου Τζούλια ότι είναι παρεξηγήσημο να ασχολούνται με το κλαρίνο οι γυναίκες; Ίσα, ίσα που τις ενθαρρύνουμε κιόλας. Πέραν τούτου όμως, είναι δυνατόν να στέκεσαι τόσο πολύ στο μέγεθος του οργάνου όταν οι αρμόδιοι σου λένε ότι κάθε μέγεθος αντιστοιχεί σε διαφορετική χρήση; Όπως και να'χει, θα ήθελα να δηλώσω γοητευμένος από την απόπειρα να το παίξει (το κλαρίνο): δεν ξέρω αν παρατηρήσατε με πόση χάρη το κρατάει με το ένα χέρι, καθώς επίσης και το ότι δεν φαίνονται να φουσκώνουν τα μάγουλα, κάτι που μου δημιουργεί τις υποψίες ότι προσπάθησε αντί να φυσήξει, να ρουφήξει...

Το τρίτο χτύπημα (σφόδρα κάτω από τη ζώνη) ήταν η λίαν συμπτωματική ανακάλυψίς μου εις τον γούγλε μιας ιστοσελίδος η οποία έχει θαφτεί επιμελώς από τους σιωνιστικούς (αυτοί βρίσκονται πίσω απ'όλα βασικά) και γενικότερα ανθελληνικούς κύκλοι και η οποία αλλάζει τα πάντα που έως τώρα γνωρίζαμε για τον Κόσμο μας. Είναι αυτή εδώ (θα σας συνιστούσα να ρίξετε οπωσδήποτε μια ματιά και εις την συμμετρική της). Να σας πω το κρίμα μου, η επιχειρηματιολογία με καθήλωσε (ιδίως αυτό το ιδίως αυτό το πείραμα GL, greek light δηλαδή μιας ακόμη προσπαθούμε να δίνουμε το Φως το Αληθινόν εις τους απολίτιστοι ξένοι): η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είχα ανέκαθεν την υπόννοια ότι ο Αϊνστάιν (αλλά και ο Γαλαιλαίος) έλεγαν ανέκαθεν μαλακίες, αλλά δεν είχα το γνωστικό υπόβαθρο να το αποδείξω. Πλέον όμως υτά ανήκουν στο παρελθόν. Με την Γενική (και προφανώς και την Ειδική) Θεωρία της Σχετικότητος να έχουν καταρρεύσει, με την κβαντομηχανική να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα, νομίζω ότι ανοίγουν νέοι ορίζοντες μπροστά μας.

Τα χτυπήματα όμως συνεχίστηκαν: το τέταρτο ήταν η χθεσινοβραδινή ανακοίνωση της NASA περί του βακτηριδίου με το περίεργο dna. Κατ' αρχήν δεν αποσαφηνίσθηκε πως ήρθε εις την Γην: με κάποιο διαστημόπλοιο ως προπομπός των ΕΛ ας πούμε; Μήπως είναι κατάσκοπός τους; Μήπως -ακόμη χειρότερα- πράκτορας; Μήπως -ω, θεοί, δεν θα το αντέξω- κάστορας; Ή μήπως απλώς ακούγαμε τις όποιες θριαμβολογίες περί ανακάλυψης εξωγήινης ζωής [που η NASA πλέον αναγκάζεται να αποκαλύψει ένεκα του 2012 (ξέρετε γιατί, για να αρχίσει σιγά, σιγά να διαμορφώνει το κλίμα με τρόπο τέτοιον ώστε να μην πάθουμε ανακοπή)] ως νέες μπουρδολογίες που κατά τα λοιπά πάντοτε ξέρουν αυτό που ακόμη και η NASA που θα έβγαζε την ανακοίνωση δεν ήξερε; Μιλάμε ότι έχω μπλεχτεί... Ξέχωρα ότι πλέον αναφύεται το πιο συγκλονιστικό και αμείλικτο ερώτημα στην ιστορία της ανθρωπότητος: το βακτηρίδιο αυτό γιατί είχε κρυφτεί επιμελώς στον πάτο της λίμνης; Μας παρακολουθούσε ή είχε κάτι να κρύψει;

Το πέμπτο χτύπημα (αν και χρονικά ήταν το πρώτο) δεν ήταν άλλο από την επιμήκυνση του πέους... εχμ, του χρέους πως να πω μέχρι το 2021 προκειμένου να αποφευχθεί η ενδεχόμενη (δηλαδή επικείμενη) πτώχευση της χώρας, η οποία μάλιστα κατά τους αναλυτές μας απειλεί ως η λογική συνέχεια της πρόσφατης πτώχευσής της (και που ως ως γνωστόν μας οδήγησε στο μνημόσυ... εχμ, στο μνημόνιο ήθελα να πω).


Είναι γνωστό ότι άλλο πράγμα η πτώχευση και άλλο η χρεωκοπία άλλωστε. Αν μια χώρα πτωχεύσει δεν σημαίνει ότι έχει χρεωκοπήσει κιόλας. Και όχι μόνο αυτό αλλά συνήθως η πτώχευση ακολουθεί την χρεωκοπία μετά από σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Οπότε τι κάνεις; Επιμήκυνση. Για μεγαλύτερη απόλαυση και βαθύτερη είσοδο.
(παρεμπιπτόντως δεν ξέρω αν πιάσατε το σατανικώς σοσιαλιστικά συμπτωματικόν που αποδεικνύει ότι υπάρχει σχέδιο: η απελευθέρωση από το μνημόνιο θα επέλθει 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους! Σα-τα-νι-κόν!)

Πείτε μου λοιπόν, πως να αντιμετωπίσω μετά την καθημερινότητα; Με τι ψυχική δύναμη; Η πρόσφατη απεργία των δημοσιοκάφρων άλλωστε ήταν μόνο 24 ωρών και δυστυχώς δεν συνεδεύτηκε από τους ταρίφες. Μιλάμε ότι τα χτυπήματα είναι ατελείωτα. Να δω πόσα άλλα θα πρέπει να αντέξω...