Επιτέλους ρε!

Έσπασε η κακοδαιμονία! Ο πρώτος τίτλος της σαιζόν ήρθε και το σημαντικό είναι ότι ήρθε απέναντι στον βάζελο. Η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο δεκάλεπτο που παρατήρησα 2-3 φάσεις είπα "όχι πάλι τα ίδια ρε" αλλά μετά ευτυχώς όλα ρολάρησαν ως όφειλαν. Ακούω πολύ κόσμο να λέει ότι η κάτω βόλτα του βάζελου ξεκίνησε. Πιθανώς, αλλά ακόμη θέλει δουλειά. Θα διαβάσατε άλλωστε τι δήλωσε το γκόλουμ: "για το πρωτάθλημα θα κάνουμε τα πάντα". Αυτό το "τα πάντα" είναι που με τρώει, διότι το'χουμε ξαναφάει στην μάπα και σε άλλους τελικούς. Και το πρόβλημα είναι ότι εν όψει και του πιθανού (αλλά όχι βέβαιου στραπάτσου τους στην Ευρωλίγκα) με δεδομένα τα σχέδιά τους για τον ποδοσφαιρικό βάζελο, μια φετινή καταστροφή στο μπάσκετ θα είναι τραγική. ¨Αρα μεγάλη προσοχή στο "τα πάντα" μάγκες, και προπάντων μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Ναι, τον αξίζαμε αυτόν τον τίτλο όπως αξίζουμε και όλους τους υπόλοιπους. Ναι, φέτος έχουμε την πιο πλήρη και ποιοτική ομάδα που είχαμε ποτέ. Ναι, φέτος ο Γιαννάκης έχει ελαχιστοποιήσει στο μέγιστο τα λάθη του και έχει παρουσιάσει για την ώρα ένα αξιόμαχο και ποιοτικό σύνολο που κτυπάει όπως πρέπει όλα τα ματς. Ναι, η μεταμόρφωση του Τσίλντρες φέτος είναι πέραν πάσης φαντασίας κι από την περσινή απογοήτευση δεν χορταίνεις να τιον βλέπεις αυτόν τον παίκτη. Και το σημαντικότερο όλων, ναι, επιτέλους έχουμε τον πρώτο φονιά από την εποχή Πάσπαλιε (Κλέιζα) που μπορεί να καθαρίσει ένα ματς εν ριπεί οφθαλμού. Όμως τα χόμπιτ έχουν ακόμη τα κοράκια, περαν της κεκτημένης ταχύτητας. Και επιπλέον, έχουν κι έναν τεράστιο πληγωμένο εγωισμό. Άρα τίποτε δεν τελείωσε, τουναντίον, τώρα όλα ξεκινάνε και θέλει κάθε δυνατή προσπάθεια και όλη μας την προσοχή. Μπράβο στα παιδιά, μπράβο στο τημ, μπράβο στους προέδρους.

Γενικά ήταν ωραία η χθεσινή μέρα: οι κοπελάρες μας στο πόλο προκρίθηκαν στους 4 του πρωταθλητριών μέσα από θρίαμβο. Η μπάλα λίγο μας τα χάλασε, αλλά τι να κάνεις. Στο πρόγραμμα ήταν από όλες τις απόψεις. Για εμένα το πιο ζόρικο έρχεται προσεχώς με την Μπορντώ όπου ναι μεν θα αποκλειστούμε φυσικά, αλλά το θέμα είναι μην φάμε καμιά σφαλιάρα ολκής και τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Οι Γάλλοι αν και ψιλοπεσμένοι είναι τουλάχιστον δυο σκαλιά πάνω από εμάς, είναι τρεχαλατζήδες όσο δεν πάει και πρόκειται για εξαιρετική ομάδα. Και με δεδομένα τα φετινά εγκλήματα, άνευ πλάκας τα ματς είναι 4 μέσα κι άλλα τόσα έξω. Τώρα αν θα κοιμηθεί και λίγο ο θεός, ποτέ δεν το ξέρεις. Γενικά το εκνευριστικό φέτος με την μπάλα είναι ότι μας χαλάει μια για την ώρα καλή σαιζόν μέσα κι έξω απ'τα σύνορα σε γενικές γραμμές. Άντε να δούμε τι θα έρθει.

Εντωμεταξύ δεν ξέρω αν έτυχε να πέσει το μάτι σας στο σημερινό συλλεκτικό πρωτοσέλιδο της Χλέπας.


Μιλάμε ότι η ψυχική αρρώστια, το κόμπλεξ και τα πάσης λογής συμπλέγματα κι αποθημένα βγήκαν στο σημερινό πρωτοσέλιδο. Δε μου λέ ρε Δημητράκη; Εσύ πέρσυ δεν είχες βγάλει πρωτοσέλιο "ποτέ ποτέ ποτέ"; Ε, προς τι και η σημερινή κωλοτούμπα; Βέβαια θα μου πεις, έχασε κανείς την τσίπα του για να την βρεις εσύ; Σωστό κι αυτό. Αλλά το να έγραφε στο πρωτοσέλιδο ότι... δεν μας άφησε η μπάλα να χαρούμε το μπάσκετ, ε, αυτό πια κι αν ήταν το αστείο της χρονιάς! Τόση πίκρα πια βρε καραγκιοζάκο; Να υποθέσω ότι εσύ τόσα χρόνια δεν έχεις χαρεί κανέναν τίτλο, ε; Λογικό, με τόσα πηδήματα που σας έχουμε ρίξει στην μπάλα, που να χαρείς. Σαν βουλγαρικό θυμιατό σαν τον έχουμε σμιλέψει τον πάτο... Ουστ από 'δώ ρε κοντοπίθαρε καραγκιόζο... Τράβα κλάψε με τον θείο σου...

Και μην ξεχνάμε, ότι στον Ολυμπιακό οι κούπες είναι αμέτρητες. Εσείς, μετρήστε στο αμερικάνικο μπιλιάρδο κατά τα γνωστά. Άντε γεια.